Vulcano—San Vito lo Capo

8

Week 8, 19 augustus — 25 augustus 2012

We hebben afscheid genomen van de Eolische eilanden en zijn door-gevaren naar Sicilië. Als eerste hebben we ons anker gedropt in de baai bij Cefalu. Cefalu is een van de mooiste steden van Sicilië. Dat blijkt, want wat het is een schilderachtig mediterraan vissersdorp. Onze eerste kennismaking met Sicilië is ons goed bevallen. Daarna naar Pa-lermo. In de oorlog zijn er veel historische bouwwerken gebombar-deerd. Het is nu een onsamenhangend geheel geworden en dat maakt de stad minder aantrekkelijk. Na wat tussenstops eindigt de week San Vito lo Cape.

Vulcano—San Vito lo Capo

Zondag 19 augustus

Na alle inspanningen van gisteren, doen we vandaag relatief weinig. We worden op ons gemak wakker. De kin-deren spelen binnen in de kajuit en wij doen nagenoeg weinig in de kuip.

We gaan ‘s middags naar het strand. Lijntje doet meteen haar snorkel op en gaat het water in. Ze maakt een paar slagen en ik zie dat ze dicht bij de mo-tor van een, ten anker liggend, bootje snorkelt.

Ze schrikt want ze weet niet wat het is en komt snel omhoog. Het is een aandoenlijk gezicht. Een Italiaan naast mij heeft het ook gezien en glim-lacht ook om dit leuke beeld. Liedje kan nog niet genoeg krijgen van het varen, want ze zit het liefste in haar opblaasbootje. Het is op het strand eigenlijk te warm.

Daarom gaan we lekker in de schaduw op het strand lunchen. We ge-nieten van het uitzicht de baai in en de meiden genieten, want voor het eerst in 8 weken eten ze frietjes met mayonaise! Wij eten een lekkere panini. Wat hebben we het goed he!

Na de lange lunch is de zon minder sterk en gaan we terug naar onze strandlakens. In het water is het lekkerder dan uit het water, dus wij zit-ten in het water en om en om komen de meiden ons natmaken met hun waterpistolen. Bas gaat nog snorkelen met Frederique en Kathelijn en ik ga zwemmen met Liedje. We zingen en dan-sen samen allemaal Neder-landse liedjes in de zee en oogsten hiermee veel bekijks van alle Italianen.

Als Bas en de meiden terug zijn, douchen we ons wederom op het strand. Wat is het fijn om lekker lang onder een koude douche te staan. Heerlijk al het zout van je lichaam spoelen. Even ben ik de verspilling vergeten!

Op de boot zetten we een route in de kaartplotter. We gaan vanavond naar Sicilië varen. In plaats van Palermo kiezen we ervoor om naar Ce-falu te varen. Cefalu moet een van de mooiste steden van Sicilië zijn.

Die vrijheid, om samen te kiezen wat je gaat doen, is zo fijn! Hebben we hier zin in, ohh dan doen we dat. Als het plan dan wijzigt, of waar dan ook door verandert, is dat helemaal niet erg.

We willen morgenvroeg op een normale tijd met school beginnen. Haast om te vertrekken hebben we dus niet. We eten eerst nog gezellig in de kuip en stoppen na het eten de meiden in bed.

Als zij slapen gaan wij ook nog even liggen. We liggen buiten in de kuip, want binnen is het te warm. Om precies 00.00 uur halen we ons anker en zijn we vertrokken.

Weer: strak blauwe lucht. , Temperatuur: 35—40 C

Wind: 10 knopen

Precies middernacht varen we weg uit de baai op Vulcano. In het don-ker varen we tussen de andere ankerliggers door. Eenmaal buiten moeten we nog goed opletten voor de rotsen die onder water verbor-gen liggen. We varen er mooi doorheen. Het is stil op het water. De eni-ge lichtjes die we zien, zijn de lichtjes op de vistonnetjes. Best verra-derlijk! Het is een rechte lijn naar Cefalu. Wind is er niet dus het wordt weer motoren. We hadden de mast wel thuis kunnen laten lijkt het. De nacht is prachtig. We hebben een heel heldere nacht. Er staan zoveel sterren en er vallen er ook weer een paar. De temperatuur is erg lekker.

Marieke neemt de eerste wacht en ik los haar in de loop van de nacht af. We kletsen nog wat in de kuip. Dat is zo verleidelijk als het zo’n lek-ker weer is. Of het verstandig is met weer een lange dag voor ons is een tweede.

Om half negen laten we het anker vallen in de Port Vecchio bij Cefalu. Het water is glashelder. We gaan eerst zwemmen. Het is even wennen, want het water is wel kouder dan bij de Eolische eilanden. Daarna be-ginnen we met school. De kinderen doen weer goed hun best. Ze vin-den het ook erg leuk om te doen.

Na school gaan we lekker eten en na het eten hoort er in Italië een si-ësta gedaan te worden. Wij stribbelen vandaag niet tegen want Marie-ke en ik hebben vannacht om en om wacht gelopen en een dutje is te verleidelijk.

Maandag 20 augustus: Net als in de film

Hierna is het tijd om Cefalu te gaan bekijken. Het is echt een geweldig mooie stad. Het is een echt pittoresk vissersdorp. Als je met de rubberboot aan komt varen is het alsof je een reisfolder binnenvaart. Er staan allemaal mid-deleeuwse vissershuisjes aan de kade. In een woord geweldig mooi.

We lopen door de drukke smalle straatjes te genieten. Het is echt mooi en dus ook heel toe-ristisch. Er staat een kathedraal waarvan de bouw in de 12de eeuw is begonnen. Er wordt gezegd dat dit een van de mooiste Normandi-sche gebouwen op Sicilië is, maar wij zien voornamelijk het verval. Het achterstallige on-derhoud.

Het is weer wennen aan zoveel mensen, maar ook aan de auto’s en scooters om ons heen. Voor de kinderen lijkt het ook bijna nieuw, want ze lopen zonder te kijken de straat op. Na we-ken van kleine eilandjes met nauwelijks of geen auto’s is dit wel weer erg druk en even wennen.

Het is heerlijk om hier door de straatjes te lo-pen, winkeltjes te bekijken. Er is heel veel plaatselijke ceramiek. Wat ze ook hebben zijn echte eierkoeken. Marieke ziet ze toevallig lig-gen bij een bakkertje en neemt een zak mee. We smikkelen ze tijdens het lopen op. Alle vier de dames vinden dit een feestje.

Via het strand, dat bekend staat als een van de mooiste van Sicilië, komen we, niet hele-maal toevallig, nog langs een supermarkt en doen weer wat boodschappen. In het donker lopen we terug naar de rubberboot. Het is on-dertussen al best laat en de meiden hebben het wel gehad voor vandaag.

Kathelijn is aan de beurt om de rubberboot te-rug te varen en ze doet erg haar best om het goed te doen. Frederique mocht al op de heenweg varen en de volgende keer is Liede-wij weer aan de beurt. Ze vinden het alle drie heel spannend en het is leuk als ze er vaardig mee worden.

Het was voor hen wel beter geweest als het een 4 pk was in plaats van deze 8 pk. Deze motor is wel heel veel sterker en dat is soms wat teveel voor die meiden.

Terug op de boot skypen de kinderen met opa Jan terwijl we het eten klaar maken. Tijdens het eten krijgt Kathelijn de slappe lach door een flauw geintje. Liever gezegd een toevallig-heid. We pakken tegelijk een onze vork en de-ze gaat op precies hetzelfde moment naar on-ze mond. Wat schatert ze het uit.

Na het eten is de hoogste tijd voor bed. Een normale bedtijd is al lang gepasseerd en na het tandenpoetsen slapen ze al bijna voor ze hun kussen raken.

Marieke en ik zitten nog lekker in de kuip na en genieten van nog een piepklein stukje avond.

Weer: warm Temperatuur: 37 C Wind: 0—5 knopen

Dinsdag 21 aug 2012

We worden op de gebruikelijke tijd wak-ker. Grappig dat iedereen altijd binnen een kwartier van elkaar ontwaakt. Meest-al kijk ik Kathelijn het eerst in de ogen. Dan staat ze naast mijn bed en vraagt ze wat we gaan doen of wat ze aan mag.

Marieke en ik ruimen de boot op, bekijken een paar weerkaarten. We bekijken de keuzes die we hebben waar we naar toe kunnen als Emmy en Bart en Beau hier zijn. Het zijn er veel te veel, Het is moeilijk om te kiezen, want er we hebben simpelweg te weinig tijd om alles te zien.

Om half tien halen we het anker boven en we varen op de motor naar Palermo. Onderweg werken we de gevaren mijlen bij en motoruren en zo. Het is jammer van de wind, want we zien wat mij betreft teveel mo-toruren. Aan de andere kant het zorgt wel voor een zorgeloze zee. Ie-dereen doet lekker waar hij zin in heeft, alles blijft rechtop staan en ie-dereen voelt zich goed. Easy going. Het zal vast nog wel eens anders worden.

Rond drie uur varen we Palermo binnen. Het is voornamelijk een be-roepsmatige haven met grote drijvende dokken, stukgoedkades en een grote passagiersterminal.

We varen de jachthaven binnen en worden van twee kanten toegeflo-ten. Er zijn meerdere clubs hier en ze doen hun best klandizie binnen te krijgen. Het zijn geen nautische clubs zoals wij ze kennen. Het lijken eerder pachters van kleine stukjes pier.

Op de kade staan allemaal afzichtelij-ke hokken die dienen als kantoor en doucheruimte. Het is allemaal erg slecht onderhouden en straalt niks uit behalve armoede. Wij varen naar de eerste club die we zien en vragen naar de prijs. Na alle schrikverhalen die we gehoord en gelezen hebben, de prijzen die je af en toe op internet zien is het verstandig eerst de prijs te vragen.

De prijs is redelijk en als we zeggen dat we toch even naar de overkant gaan, zakt de prijs nog vijf euro per dag. Prima, we blijven bij de eerste hangen. We maken nu al ken-nis met maffioze praktijken.

Na 15 dagen liggen we weer eens in een (soort van) haven. Ondanks de staat van alles ervaren we het als een ware luxe, want wat een comfort!

Weer: zonnig. Temperatuur: 34C Wind: 2 Beaufort

Er is water in overvloed en weer heel veel stroom. Ze zijn zeer vriendelijk en willen ons van alle kanten bijstaan waar mogelijk.

Nadat we wat hebben gesnoept en gedronken gaan we alle vijf lekker de boot soppen. Het is hard nodig dat de boot weer eens gesopt wordt. Wat is de boot enorm zout! We boenen gezamenlijk dat het een lieve lust is. Het kan natuurlijk niet anders dan dat we zelf binnen de kortste keren kletsnat zijn. Met deze temperaturen is dat zeker geen straf.

Ook de romp buitenboord komt aan de beurt. Daar zaten al een hele tijd zwarte sporen op alsof we door een oliespoor zijn gevaren. De buitenboord-motor spoel ik ook nog zachtjes af onder de kap, zout weet op een of ander manier altijd plekjes te vinden om de boel te ruïneren, dus deze wasbeurt is meer dan welkom.

De kinderen hebben al aardig wat geleerd want binnen in de boot zijn ze nog steeds zuinig met water en licht terwijl we aan walspanning liggen en net vol-op met water in de weer zijn geweest. Mooi en heel geruststellend om te zien.

Nadat alles opgeruimd is, gaan we lekker pasta eten die Frederique heeft uitgezocht, Tortellini. Na het eten maakt Marieke een grote schaal popcorn met suiker in de hapjespan als toetje. Om het feest compleet te maken wacht er een uitgebreide douche na het eten. Niet dat we in tussentijd niet gedoucht hebben, maar dan konden we niet zo´n berg water gebruiken. Dat was toch meer van de stijl wassen met zout water afspoelen met zoet water. Na het douchen wacht nog een openluchtconcert in Palermo. We zien niets, maar het klinkt geweldig ondanks de afstand. Navraag bij de vissende jon-gens op de kade leert ons dat het Gigi d´Allesio uit Napels is. Eigenlijk wis-ten we dit, toch..

Woensdag 22 augustus;blaren

De wekker is erg onverbiddelijk. Het duurt ook even eer ik besef waarom de wekker afgaat, ondanks dat ik hem zelf had gezet gisteravond. We moeten vroeg op, want Marieke gaat de huurauto oppikken en daarna door om Oma Emmy van het vliegveld bij Trapani op te halen.

We zoeken ons suf naar de Tomtom. Die hebben we al zolang niet nodig gehad en heel goed opgeborgen blijkbaar. Uiteindelijk vindt Marieke het ding en kun-nen we verder.

Rond negen uur gaat Marieke op pad. Een dikke zes kilometer lopen naar de autoverhuur. Ze heeft nieu-we gympen aan. Ik vraag haar nog of ze pleisters mee wil hebben, maar die heeft ze niet nodig.

De kinderen gaan na het ontbijt met de zeeschool beginnen. Ze doen weer goed hun best en het is heel gezellig.

Op een gegeven moment krijg ik van Marieke een sms dat ze onderweg naar het vliegveld is en dat haar voeten vol met blaren zitten door een paar nog niet ingelopen schoenen. Ik heb met haar te doen. Typisch Marieke, eerst haar doel bereiken, daarna kunnen we wellicht nog wel klagen, maar niet eer-der!

Ondertussen gaat de zeeschool aan boord gewoon verder. Er wordt gelezen, met mozaïek gespeeld, gerekend en gekletst. De kinderen krijgen ook nog wat uitleg in scheepstermen zoal hut, kooi, kombuis en boeg. Na school gaan de kinderen lekker spelen in de kajuit, want buiten is het weer zo’n 35 graden of meer. Ik ga al het beddengoed wassen, want dat is wel nodig in dit klimaat.

Weer: Zonnig Temperatuur: 37 C Wind: 5-10 knopen

Net na twee uur staat Emmy ineens op de kade. Wat een leuk weer-zien, de kinderen zijn heel blij en Emmy natuurlijk ook. Die hebben el-kaar toch gemist.

We praten bij en drinken een borrel op Emmy’s aankomst. Het is een en al drukte en gezelligheid.

Na een wijntje en wat bijpraten gaan Marieke en ik met de huurauto naar een centro commercial. Het is een gigantische hypermarche en ons karretje komt weer goed vol. Wat een ongelofelijke hoeveelheid producten toch iedere keer. Telkens vraag ik me af wat het nu werkelijk voor meerwaarde heeft om niet uit drie merken pindakaas te kunnen kiezen maar een stuk of tien. Zo hebben wij een merk brood gevonden dat lekker is en lang houdbaar. Waarom zouden we dan ook nog het-zelfde product maar van minstens drie andere merken moeten uit-proberen?!

We weten ons evengoed vlot een weg te banen door deze hoorn des overvloeds en tevreden met de aankopen rijden we weer naar boord. Onderweg zien we de minder mooie kant van Palermo. Er zijn veel panden in verval en er is zoveel zwerfvuil dat ik me afvraag waarom ze nog moeite doen om grote vuilcontainers neer te zetten.

Marieke had op weg naar het verhuurbedrijf ook al door heel slechte buurten gelopen. Als ze het vooraf had geweten, dan was ze zeker niet alleen op pad gegaan. Zo krijg je toch niet het plaatje uit de folder op je netvlies.

Als we terug aan boord komen zitten de kinderen en Emmy gezellig een spelletje te doen in de kuip. Wat grappig, het is net alsof we weer thuis zitten, zo vertrouwd ziet dit tafereel er uit.

Na het douchen en het eten wordt het langzaam rustig aan boord. Het

is leuk je weer aan boord te hebben Emmy!

Donderdag 23 augustus: de baai voor

ons zelf alleen

Bas en ik willen vandaag vroeg opstaan.

Aangezien we het gisterenavond weer

veel te laat hebben gemaakt in de kuip,

hebben we even gedacht dat we een

wekker zouden moeten zetten. Dat is, in dit geval helaas, niet nodig. Ik

word al vroeg wakker van de pijn aan mijn voeten. Ik heb zoveel bla-

ren, ze liggen op en ze doen zo zeer. Ik baal er heel erg van en heb

mijn lesje voor de volgende keer wel geleerd!

We beginnen met de was. Het is nu nog lekker buiten en samen wer-

ken we achterop de was weg. Het is gezellig om het samen te doen en

we zijn blij dat het geijkte rollenpatroon (voor dit moment althans) aan

ons niet besteed is.

De meiden slapen tot laat. Door de komst van oma is het gisteren na-

tuurlijk ook veel te laat geworden. We laten ze maar. Bas en ik gaan

samen de auto terugbrengen. Ik ben blij dat Bas meegaat, want het au-

torijden in Palermo is echt niet makkelijk en vier ogen zien er meer dan

twee. Wij kunnen ons voorstellen dat mensen hier scooters hebben.

Autorijden door toeristen wordt hier zelfs afgeraden!

Als we samen door de stad rijden, worden we weinig enthousiast. De

indruk die Palermo gisteren op mij heeft gemaakt, toen ik door al de

achterstandswijken liep, wordt vandaag bevestigd. Het is een stad met

veel vergane glorie. Er staan heel veel hoge

flats en dan ineens staat er een heel mooi ge-

bouw tussen. Verder ligt er heel veel afval op

straat. Het ziet er allemaal armoedig uit. Nee, ik

ben niet heel enthousiast over Palermo.

Weer: strak blauwe lucht.

Temperatuur: 33 C Wind: 10 knopen

Wellicht dat mijn heldere blik vertroebeld

is, door alle schoonheid van de afgelopen

weken. Het kan!

We hoeven gelukkig niet weer 7 km terug

te lopen. De autoverhuur zet ons bij de

haven af. Prima service.

We lopen de haven af en lopen door wat

steegjes en kopen lekker vers brood.

Terug op de boot ontbijten we gezamen-

lijk en ga ik met school beginnen.

Oma Emmy gaat met Liedewij bouwen. Ik begin met lezen met Lijntje

en Frederique rekent dapper door. Ik merk dat Lijntje het fijn vindt als ze

één op één les krijgt. Ze is dan meer geconcentreerd en wil het ook al-

lemaal goed doen. Het is ook leuk om met haar bezig te zijn. Het gaat

goed.

Na school verlaten we Palermo en varen we richting Mondello. Mondel-

lo is eigenlijk het (mondaine) strand van Palermo.

Helaas staat de wind verkeerd om lekker te ankeren

en we besluiten verder te varen richting Sferraca-

vallo. We liggen helemaal allen ten anker in een he-

le grote baai. Hoe is het mogelijk.

Overal in de pilot staat dat Italië werkelijk overcrow-

ded is in de zomer. Nou daar merken we hier weinig

van. Wij vinden dat het überhaupt wel meevalt. In

de haven van Palermo was ook plaats genoeg.

Als we eenmaal liggen gaan we lekker zwemmen

en snorkelen. Voor mij is het acht jaar geleden dat

ik voor het laatst gedoken heb (en dus ook gesnor-

keld. Sinds dat we weg zijn snorkel ik weer en ik

krijg en weer steeds meer plezier in en rust voor.

Het is leuk om naar de vissen te duiken. Frederique

heeft van Bas de hoekduik geleerd en laat die trots

aan mij zien. Wat voel ik mij gelukkig dat ik dit sa-

men met haar kan doen.

We borrelen lekker op de boot. Oma geniet net als

wij met volle teugen. Het is voor haar heel leuk om

te zien en te ervaren hoe wij leven op ons bootje.

Na de borrel gaan we lekker naar het stadje. Liedje

is aan de beurt om te rubberen en ze laat oma hele-

maal perplex staan. Ze kan het al best goed. We

leggen de boot aan een steigertje met meer boten.

Het is een leuk kleine plaatsje met lokaal toerisme.

Van oudsher is het een vissersdorp. We lopen langs

de waterkant en eten vervolgens een overheerlijke

pasta met vis.

Daarna kijken we onze ogen uit bij alle marktkraam-

pjes. De meiden krijgen nieuwe nagellak en vervol-

gens gaan we terug naar de boot.

Het was een heerlijke dag!

Vrijdag 24 augustus

Na een onrustige nacht worden de kinderen als eerste wakker. On-gelofelijk dat de kinderen ondanks de warmte en klammigheid zo lekker kunnen slapen. Marieke en ik hebben geprobeerd voorin te slapen vannacht. Hmm wat mij betreft, experiment mislukt. Wij wa-ren laat terug van de wal en de meiden waren doodmoe. Ze wilden graag alle drie in onze hut slapen en wij wilden wel eens zien of dat werkte met ons er bij. Ze lagen dus met zijn drieën in de grote kooi en wat doen ze dan, het oppervlak wordt in drieën gedeeld en ze gaan zo liggen dat ieder alle hoeken van het aangewezen territorium bezet houdt. Marieke en ik konden er dus niet bij en gingen naar voor. Daar werd ik gek, want het leek wel of er matrasverwarming was. Ik ben op dek gaan liggen en heb daar liggen soezen.

Daarna ging ik naar binnen naast Marieke maar omdat het in een punt loopt werd het krap. Marieke’s voeten zitten nog onder de bla-ren van haar wandeling in Palermo en heeft constant pijn aan haar voeten, dus ik verkaste naar de kuip. Daar nog een uurtje half liggen slapen en uiteindelijk kruip ik toch maar bij de meiden. Dus om een uur of acht, papa is de tandenfee geweest?

Weer: strak blauwe lucht.

Temp.

36 C

Wind: 4 kno-pen

Kathelijn en Frederique hebben allebei een tand er uit en dus moet de tand on-der een kussen en komt de tandenfee en ruilt het tandje voor een muntje. Er lagen inderdaad muntjes weet deze tan-denfee maar eentje is er langs het ma-tras onder de kooi terecht gekomen. La-ter maar eens zoeken. Het duurt nog een tijd voordat Marieke en Emmy wak-ker worden dus ik spoor de kinderen aan om iedereen wakker te maken.

Marieke gaat de kinderen al les geven terwijl Emmy en ik met de rubberboo naar de kant gaan om brood te halen. Wij varen rustig door het glasheldere water en Emmy geniet van alles wat op de bodem te zien is. Het is nog windstil en we varen door een aquarium. We lo-pen door het dorpje Sferracavallo en het is echt een authentiek plaatsje met was aan de voorgevels en oude vrouwtjes zittend op klapstoeltjes op de stoep. We kopen lekker wat vers brood en lopen rustig terug.

Als we terug komen op de brood zijn de meiden lekker aan het werk. Knap hoor.

We ontbijten en nemen daarna nog een duik voordat we gaan varen. Lie-dewij krijgt ondertussen nog wat zwemles. Ze vindt het nog wel span-nend om haar hoofd in het water te steken en dat terwijl ze een tijd gele-den stiekem uit de rubberboot was ge-

Weer: strak blauwe lucht.

Temperatuur: 38 C Wind: 6 knopen

gleden en naast de rubberboot onder water was gegaan. Ze doet het in elk geval na enig aandringen. Als we allemaal weer aan boord zijn gaat de motor aan en gaan we naar de volgende plek. De school wordt weer voortgezet tijdens het varen.

Het is mooi om te zien dat de meiden al weer normaal gaan vinden om tijdens het varen les te hebben.

De wind neemt ondertussen lekker toe en uiteindelijk zeilen we met windkracht vijf de baai in. We hebben een andere plek gezocht want waar we naar toe zouden gaan lag pal in de wind en met de golven die er lopen is dat niet prettig.

Om vier uur liggen we goed ten anker, helemaal alleen in azuur-blauw water. Op Marieke na ligt iedereen even later in het water op Marieke na. Die wil van haar blaren af en houdt even haar voeten droog. Om de paar tellen stoot ze haar voeten of staat er iemand op. Op haar gezicht is goed af te lezen dat het ontzettend pijn doet en ook dat ze er helemaal klaar mee is met de blaren. Dus even niet de huid week maken en de blaren die er groot en rood uitzien rust gun-nen.

Na het zwemmen doen we een spelletje met z’n zessen in de kuip. Erg gezellig.

Na het eten is het weer bedtijd en hangen we de motor weer aan de preekstoel en gaat de rubberboot aan het slot. Je hoort ieder jaar dat er bijboten gestolen worden en we liggen hier zo afgelegen, je weet maar nooit.

Nu zitten we in de kuip en hebben het voor het eerst in acht weken koud. Ik doe zelfs een shirt aan. Het is denk ik 25 graden en dan nog hebben we het koud. Het komt door het briesje dat er staat! Er vaart nog een vissersbootje langs, als hij dichterbij roep ik hem, verser be-

Zaterdag 25 augustus!

In de ochtend gaan we al op tijd anker op. De baai waar we in liggen is niet erg mooi en San Vito staat beschreven als een heel mooie plek. We varen met wei-nig wind naar San Vito. Ik probeer nog een uurtje te zeilen maar de motivatie is

recht evenredig aan de snelheid. Als we tweeën een halve knoop lopen gaat toch de motor maar weer aan. Om half een laten we het anker val-len.

We wachten nog met zwemmen want er zijn nogal wat kwallen dus ie-dereen blijft rustig aan boord. Het is te heet om al naar het strand te gaan. Marieke en Emmy gaan ondertussen aan de slag met de ver-jaardagstaart van Liedewij, die wordt morgen al weer vier. Ik zoek een plek om alle heldendaden van deze dag te overdenken en daar heb ik gelukkig wel even voor nodig.

Als iedereen klaar is gaan we achter de boot snorkelen en zwemmen. Liedje moet weer een beetje oefenen en de meisjes zijn druk met dui-kbrillen en snorkels. Op een bepaald moment zwem ik naar Frederique en terwijl zij begint te gillen, voel ik het ook, een kwalletje van vijf centi-meter komt op mijn en Frederique’s hand. Het brandt behoorlijk maar gelukkig hebben we in Palermo speciale kwallenzalf gekocht. Het leed is vrij snel geleden en we gaan met zijn allen naar de wal. In het haventje van San Vito is een mooi strandje en daar gaan ik en de kinderen lekker in het zand spelen en Emmy en Marieke gaan het dorp

in. Hier is het heerlijk rustig ter-wijl op het grote strand buiten de ha-ven het beredruk is. Terwijl de kinderen spelen in het water en het zand zet ik op de rubberboot de naam van de boot. Je hoort regelmatig over diefstal van dinghies en dit stond al een tijdje op een to do lijstje. Het is een heerlijk vlak zandstrandje dus ik kan mooi op mijn gemakje de letters er op schrijven. Als ik bijna klaar ben zegt een vrouw dat de kinderen hier

niet moeten zwemmen omdat twee dagen geleden de hele haven vol diesel lag. Nadat mijn artiesten-werk klaar is gaan we naar het andere strand. Het water ruikt zeker beter en we spelen met zijn vieren in het water. Kathelijn, Liedewij en ik zijn wel klaar met zwemmen en gaan op het strand verder. Frede-rique speelt lekker door in het water. Ondertussen komen Emmy en Marieke terug uit de stad en we besluiten naar de boot terug te gaan. Ik ga Frede-rique halen en terwijl we terug lopen door het water wordt ze weer geraakt door een kwal, nu op haar buik. Ze brult het uit. Het brandt gruwelijk en ze is ontroostbaar. Gelukkig had ik het kwallenspul bij me, maar er komen ook al een aantal Italianen op het gehuil van Frederique af. Ze heeft heel veel pijn en is ontzettend geschrokken. We smeren de zalf er op en krijgen nog goede instructies van een Italiaans stel. Blijkbaar hebben ze genoeg ervaring met kwallen.

Frederique krijgt zelfs om te troosten een opblaas Barbamama cadeau van deze aardige mensen.

De zalf werkt goed want als we naar de rubberboot lopen wordt de pijn al minder.

Op de boot aangekomen gaan de meiden even een filmpje kijken en even later gaan we lekker eten.

Na het eten varen we weer naar de wal en krijgen de meiden een heel lekker Italiaans ijsje en pakken wij een lekkere koffie. San Vito is ewrg druk met men-sen die al om een uur of negen in de avond gaan eten. Een bepaalde tent is wel erg druk maar dat zal wel door de tekst op de luifel komen:”Menu Touristi-ca 1 euro”. Da’s ook niet duur.

We varen terug en iedereen ligt als altijd weer veel te laat naar bed.

Weer: de hele dag een strak blauwe lucht Temperatuur: 38 C Wind: 10 knopen

Tot slot: echt Italiaans, ijs en koffie!

• Startpunt: Vulcano • Eindpunt: San Vito Lo Cabo • Aantal NM: