Tenerife—La Gomera

19

Week 19 4 nov—10 nov

Volgens mij hebben we in een week nog niet zo weinig mijlen afgelegd als deze week. Welgeteld zijn het er hooguit 30! Wel is het een bijzonde-re week met Frouke en de kids aan boord. Het is zo vertrouwd, zo van-zelfsprekend. Alles loopt en het is super om n paar dagen samen te zijn!

De dynamo is gelukkig ook gemaakt en dat maakt dat wij donderdag de oversteek maken naar La Gomera. Een ruig, niet mis te verstaan, tochtje. De zee is onstuimig. Net voor de haveningang worden we getrakteerd op dolfijnen. Althans dat denken we! Achteraf blijken we pilot whales te heb-ben gezien! We hebben gewoon wel een stuk of 8 walvissen gezien te hebben, zonder dat we het weten! Hoe is het mogelijk!

Onze eerste indruk van La Gomera is dat het een gemoedelijk eiland met een schitterende natuur is. Onze nieuwsgierigheid is in ieder geval ge-wekt!

San Miguel-San Sebastián

Zondag 4 november

Mwaoh, wat zijn ze weer vroeg wakker. Zes kinderen die gisteren veel te laat naar bed gingen, zijn nu al voor acht uur geluid aan het maken als een fanfare na de zomervakantie. Ze hebben in elk ge-val heel veel plezier en zijn lekker aan het spelen. Ik lig nog achterin, hoor Ma-rieke uit bed gaan en de deur van de achterhut dicht doen. Heel fijn. Even wennen aan de geluiden en nog wat na dromen. Dan ga ik toch maar uit bed, slapen doe ik niet echt meer. Het eerste

wat Thomas vraagt is: “wanneer gaan we scheuren?” Hij wil dolgraag met de rubberboot gaan varen en wil er niet over twijfelen of ik het wel onthouden heb. Eerst ga ik nog wat was uitspoelen en eten. Daarna maak ik de rubberboot klaar. Samen met Liedewij, Floris, Frederique en uiteraard Thomas gaan we naar buiten. We gaan meteen kijken of er strandjes zijn, want bij de haven zijn het alleen stenen. Als we door de haven varen vraagt Thomas teleurgesteld of hij niet harder kan. Het liefst wil hij in plané door de haven. Buiten gaat het gas langzaam ver-der open. Eerst kijken of iedereen het leuk vind en of we niemand bang maken. Zo te zien niet. We varen een heel eind over de oceaan, want dat is het, en zien grotten, rotsen en stranden met grote stenen. Aan deze kant zitten geen zandstranden. Als we terug naar de haven varen zien we nog een heleboel vliegende vissen. Gaaf zeg! De kinderen weten niet wat ze zien! Terug in de haven gaat Liedewij uit de rubberboot en Ka-thelijn en Phileine klimmen erin en va-ren met ons mee. Helaas zien we geen vliegende vissen meer. Ze vin-den het wel weer helemaal gaaf.

Daarna gaan we weer naar de boot. Frouke en Marieke gaan met de kin-deren naar het strand lopen en zo kan ik verder met de defecte dynamo.

Op mijn gemak haal ik de dynamo los. Ik pak mijn technisch handboek erbij en daar word ik wel wijzer van, maar niet beter. Als ik de dy-namo uit elkaar wil halen, lukt me dat niet. Al-les zit muurvast. Ik kan de dynamo dus niet van binnen schoonmaken. Aan de dynamo zit een defect draadje en dat kan ik repareren. Verder kan ik helemaal niks. Ik ruim de boel maar weer op.

Iedereen is weer aan boord en we eten lekker soep. Na het eten ruimt Marieke de boot nog even op, want dat is met negen man geen luxe. Wij pakken de surfplank en gaan met zijn allen in de rubberboot. We va-ren naar het strand naast de haven. Eerst ga ik op de plank, iemand moet het toch voordoen. Frouke stuurt de boot. Na een paar rondjes hou ik het voor gezien. Dan wil Liedewij. Uit het niets zegt ze: “k wil”. Met haar zwemvest aan ligt ze op de plank. Beretrots is ze, papa ook! Vanuit de boot wordt ze luidkeels aangemoedigd. Liedewij, Liedewij! Daarna gaat Frederique en dan Thomas met Frederique. Als Frouke aan de beurt is, zien we Marieke op het strand staan. Daar varen we, met Frouke op de plank, naartoe. Bij het strand gaat Liedewij nog een keer en Thomas wil ook nog wel. Dan halen we Marieke op. Met negen man varen we weer naar de boot. De kinderen zijn weer moe maar vol-daan en gaan lekker de film van Dik Trom kijken. Ik plaats de dynamo weer terug en start… Het is nog niet goed. Ik demonteer de boel weer. Morgen moet ik maar naar de havenmeester. Hij kan ervoor zorgen dat, als het überhaupt mogelijk is, de dynamo gerepareerd wordt. Als alles opgeruimd is kunnen we gaan eten. Carbonara! Jammie. Dan is het bedtijd voor de kinderen en niet veel later gaan wij ook naar bed.

Weer: bewolkt, Temperatuur: 25 C Wind: 5 knopen

Floris maakt me wakker om half acht. Met zijn handje voelt hij of Liedewij of mama er ligt. In eerste instantie denkt hij mama, maar daarna heeft mama ineens een baard van vijf dagen. Hij vindt het niet zo leuk en gaat snel uit bed op zoek naar mama. Dan wordt de rest ook wakker. We kle-den ons aan en gaan lekker ontbijten. Na het ontbijt heb ik contact met Herman van Genpower voor wat advies. Bij hem win ik advies in over de kapotte dynamo. Wat jammer dat we geen reserve bij ons hebben. In Nederland hebben Herman en ik het er nog over gehad. Daarna roei ik-naar de havenmeester met de dynamo. Hij regelt de reparatie en brengt straks de dynamo weg. Wellicht heb ik hem dan aan het eind van de middag terug. Als ik terug ben, bedenk ik me dat ik meer vragen voor hem heb en Marieke bedenkt dat we hier ook de gasfles kunnen laten vullen. Ik wil weer terugroeien, maar zes kinderen willen graag mee. Dan moet de motor er maar achter. We leggen de rubberboot bij de kade en terwijl de kinderen het leven onderwater langs de kade bestuderen loop ik naar de havenmeester. Als ik terug ben met de kinderen, gaan Frouke en Marieke boodschappen doen en ik ruim de boot op. Als alles klaar is ga ik met de kinderen weer naar de havenmeester en lever mijn gasfles in. Dan varen we met een kleine omweg weer terug. Terug op de boot gaan de kinderen meteen weer aan het spelen dus kan ik mooi verder met mijn klussen. Als Frouke en Marieke terug zijn worden de spullen voor het strand gepakt en gaan ze naar Playa de las Americas. Ik blijf op de boot om weer wat aan de boot te knutselen. Eerst nog een mail naar Genpower met wat informatie over de dynamo. Daarna is de grote om-vormer aan de beurt. Bijna de hele achterhut moet ik leeghalen om er bij te kunnen komen. In mei heb ik hem al opgehangen dus nu is het alleen

nog maar aansluiten. Dat dacht ik dus. Het is geen Murphy-dag maar het duurt allemaal wel langer dan ik dacht. Om een uur of vier doet de mixer het op de omvormer. Nu hoe-ven we de boter en cakemix niet meer met de hand te mengen! Dan gaan alle spullen weer terug in de achterhut. Tijd voor een douche. Na de douche pak ik de laptop en een pilsje in de kuip. Life is wonderful.

Maandag 5 november

Rond vijf uur kan ik bij de havenmees-ter terecht om te zien of de dynamo gerepareerd is. Hij ligt nog op dezelfde plek als toen ik het kantoor vanoch-tend uit liep. Hij verontschuldigt zich met een: ”het was een rare dag en ik breng hem zo meteen weg”. Waar-schijnlijk is hij morgen klaar. Laten we het hopen. Ik ga weer terug naar de

boot en ga verder met de volgende klus. Ik had gehoopt om de dynamo weer in te bouwen, maar de ventilators zijn ook zeer uitdagend. Om half zeven komen Marieke en Frouke met de kinderen aan boord. Ze hebben een heerlijke dag aan het strand gehad, volop gezwommen en in het zand gespeeld. Toch maar eerst douchen en dan gaan we eten. Je ziet aan de kinderen dat ze een heerlijke dag hebben gehad. Ze zijn moe, maar wel gezellig en vrolijk. Daarna gaan de kids naar bed en wij naar de kuip.

Weer: kleine zonnetje, Temperatuur: 25C

Wind: 5 knopen

Dinsdag 6 november

De kinderen zijn weer als eerste uit bed. Met zijn zessen proberen ze op een I-pad een filmpje te kijken. Zoals gebruike-lijk liggen de grootsten in het midden en de kleintjes aan de buitenkant. Toch hou-den ze het goed vol. Frouke, Marieke en

ik drinken eerst even een bakje koffie of thee en dan gaan we de tafel dekken. Met negen man aan tafel is het lekker druk en heel gezellig. De kinderen hebben praat voor tien en hebben duidelijk weer zin in deze dag. Als iedereen genoeg gegeten heeft ruimen we op. Frouke gaat met de kinderen knutselen terwijl Marieke en ik op zoek gaan naar een reserve dynamo. Ook gaan we kijken voor een andere camera. Ongelo-felijk knap van Frouke dat ze in alle rust met zes kinderen kan gaan zit-ten knutselen. Marieke en zeker ik zouden dat niet zo lang volhouden. Wij gaan dus met zijn tweeën op pad. Eerst gaan we naar de haven-meester om te kijken of onze dynamo al weg is. Het is er erg druk en na tien minuten gaan we maar weer op pad. Het is zo jammer als iedereen aan boord zo lang op ons moet wachten. Marieke heeft in de buurt een bedrijf gezien waar ze dynamo’s verkopen. Althans dat suggereert de reclame aan de buitenkant van het pand. De man achter de balie praat zo snel als hij kan in het Spaans als ik vraag of hij een reserve heeft. Ondanks dat we hem vooral vragend aankijken blijft hij dit tempo vol-houden dus ik haak af. Dan maar niet hoor.

We gaan nu naar een grote elektronica zaak. Gisteren heeft Marieke een nieuwe camera gezien in een erg dubieus zaakje voor niet eens de helft van de Nederlandse prijzen. Dan maar even kijken wat de Canari-sche prijzen zijn. Dit zijn zeer Nederlandse prijzen, dus we zijn gerust gesteld, koop geen spullen die te voordelig zijn. We gaan terug naar de boot. Ik zet Marieke af bij de boot en rijd verder naar de havenmeester. Hij gaat voor ons een prijs opvragen voor een nieuwe dynamo. Vanmid-dag is onze dynamo waarschijnlijk terug.

Op de boot gaan we spullen pakken om naar een strand te rijden. We gaan in twee ploegen rijden. Met negen man in een auto rijden is niet heel slim. Met Frouke, Floris, Kathelijn en Phileine rijden we op zoek naar een strand. Met een Capitool gids en Google maps hebben we een paar mogelijkheden gevonden.

De eerste in Los Abrigos is een stenen strand. Het tweede is moeilij-ker te bereiken en op het derde strand is het Spaanse leger aan het kamperen. Het vierde strand is raak en het is een lekker strand. Heel veel zand en een kleine surfgolven. Ik rijd weer terug om Marieke en de rest op te halen. Zonder tussenstops doe ik er een kwartier over. Marieke en de kinderen staan al te wachten. We pakken de spullen

en natuurlijk de surfplank. Die past niet in de auto, maar met de tas er omheen wel er op. Ik pak snel een paar spanbanden en leg de plank vast via de deuropeningen. Perfect! We gaan. Op het strand is ieder-een al aan het spelen. We maken ons meteen klaar om te gaan zwemmen. Het weer is mooi en er staat een kleine branding. Ik pak de surfplank en ga hem uitproberen. Frederique wil ook heel graag en staat in het water te trappelen van ongeduld. Ik heb een paar keer een golf en daarna gaat Frederique. Ze lacht van oor tot oor. Wat geniet ze er van. Even later is Marieke aan de beurt en ook Marieke vindt het gaaf. Daarna gaat Frouke ook nog. We picknicken op het strand en we doen nog een paar rondjes op de plank. Ik moet op tijd terug zijn voor de dynamo. Ik rijd met Frouke, Kathelijn, Floris en Thomas naar de haven. We pakken de rubberboot naar de havenmeester en daar moeten we helaas erg lang wachten voordat we aan de beurt zijn.

Het havenkantoor zit in een winkeltje vol met toeristenprullaria en dat is niet erg handig met de kinderen. Na een kwartier wachten is mijn ge-duld op en we varen terug naar de boot. Daar is de rest ook al. Ik zet de kinderen af en ga weer terug naar het havenkantoor. Na nog maar even wachten ben ik aan de beurt en mag de ochtend er op weer terug komen. De dynamo is nog niet klaar.

Terug bij de boot zit iedereen op de steiger aan de borrel. Het is erg gezellig en de kinderen wil-len na de chips voor de laatste keer met de rub-berboot gaan varen. Met zes kinderen ga ik nog een keer op pad. Dit is wat ze leuk vinden. We maken wat bochten en wat rondjes en dan gaan we weer terug. We gaan met nog bij de Mac Do-nalds eten op verzoek van de kids. In twee ploe-gen rijden we er naar toe. Voor de kinderen is het helemaal leuk. Marieke en Frouke doen nog even boodschappen terwijl ik op de kinderen pas. Daarna gaan we weer naar de boot terug. De kinderen gaan meteen naar bed en als ze al-lemaal liggen zitten we met Frouke nog lekker te borrelen in de kuip. We hebben veel plezier met Johan op de chat.

Weer: klein zonnetje en bewolkt

Temperatuur: 25C Wind: 7 knopen

Woensdag 7 november

Om vier uur gaat de wekker. Frouke gaat met de kinderen naar huis en moet op een Ryanair tijd op het vliegveld zijn. Marieke en ik komen ook uit bed en ik maak alvast koffie en thee. Frouke pakt de laatste spullen in en Thomas, Phileine en Floris moeten ook uit bed komen. We maken Frederique, Kathelijn en Liedewij wakker om afscheid te kunnen nemen. Liede-

wij verzaakt, ze wil echt niet wakker worden. Rond half vijf stappen we van boord en dan moeten er nog schoenen aan gedaan worden en dan is het tijd voor afscheid. Na de kussen en knuffels over en weer gaan Frederique en Kathelijn weer snel hun bed in. Ze hebben het steenkoud. Als ze eenmaal weer in hun warme bedjes liggen loop ik nog even naar de auto en zwaai ik samen met Marieke familie Schalk uit.

We hebben het erg leuk met ze gehad, jammer dat het kort was, maar het was erg de moeite waard. Terug aan boord is het al erg rustig. Marie-ke en ik gaan weer lekker terug naar de kooi. Het is pas vijf uur, dus we kunnen nog lekker slapen.

Marieke gaat er eerder uit dan ik. Ik lig nog heerlijk te slapen en ik hoor half dat de tussendeur dicht gaat. Ik draai me nog even om, maar ben er evengoed voor acht uur uit. Marieke is al druk aan het opruimen en de kinderen doen nog even rustig aan. We ontbijten in de kuip, het is lekker weer.

Rond half tien ga ik naar de havenmeester voor het gas en dynamo. Ma-rieke gaat met de kinderen school doen. Ik roei er naar toe en onderweg vraagt er een Engelse vrouw: ‘Where are the children?’. Ze heeft me hier iedere dag wel een paar keer met zes kids in de rubberboot zien varen. Alles is binnen bij de havenmeester. De dynamo en het gas, helemaal fijn. Ik reken meteen het havengeld af tot en met morgen. Vandaag blij-ven we liggen, even weer acclimatiseren na deze intensieve weken. Als ik terug aan boord ben ga ik meteen aan de knutsel. Voor de zoveelste keer het kastje tegen de motorruimte leeg maken, deurtjes en trap weg en aan de slag.

Weer: regen Temp: 22 C Wind: 10 knopen

Ik hoop onder het sleutelen dat ze het goed gemaakt hebben. Ik moet er niet aan denken dat we hier nog langer moeten liggen. Er is hier zonder auto zo weinig te doen. Na een tijdje zit alles gemonteerd en gewapend met multimeter gaan Marieke en ik de motor starten en testen. Het waarschuwingslampje op het dashboard gaat uit en de multimeter geeft aan dat er opgeladen wordt! Hij doet het weer. We draaien nog een kwartier en dan is het goed. Daarna maak ik de handlenspomp. Die had geen goed vacuüm en moet gerepareerd worden. Je hoopt hem nooit nodig te hebben maar als het eenmaal zover is moet je niet hoeven duimen of hij wel pompt. Ik doe mijn best stil te zijn maar dat gaat niet de hele tijd. Ondanks mijn gesleutel gaan de kinderen toch door met school. Knap hoor.

Als ik eenmaal al mijn troep opgeruimd heb en de boot weer begaan-baar is ga ik met Kathelijn een smootie maken. Het fruit wat erg rijp is in een kan, vier kleine kuipjes yoghurt en wat suiker er door en met de staafmixer helemaal fijn maken. Het smaakt super lekker en we genieten ervan met zijn vijven. Daarna gaan Marieke en ik verder met opruimen en de kinderen spelen even wat voor zichzelf. Daarna gaan we allemaal Hallie Gallie doen en tot slot ‘Mens erger je niet’.

Marieke heeft nog energie over want die wil nog hardlopen. Waar haalt ze het vandaan, ik ben echt te loom op het moment. Als Marie-ke terug komt is er een Finse boot naast ons komen liggen. We drin-ken in de kuip een drankje en de Fin knoopt een praatje aan. Hij wil graag met soortgelijke boten naar de overkant. Zijn plannen (wanneer hij ongeveer wil vertrekken) lijken op die van ons en hij vindt het wel aardig om samen op te varen.

We gaan eten koken. Vandaag is het Nederlandse dag; aardappelen, rode kool en gehaktballen. En zoals het hoort met appelmoes on the side. We smullen van dit maal. Dat was alweer lang geleden, Hol-landse kost.

Na het eten is het bedtijd voor de meiden. Wij hebben nog wat te schrijven en dan gaan wij ook naar bed.

Donderdag 8 november

We zijn mooi op tijd wakker. We rommelen wat en we zien een mail van de Mero. Wat zijn jullie plannen? Wij gaan morgen naar Hierro en daarna naar de Kaap Verden. Van-daag liggen we nog op La Gomera, Leuk!

Wij zijn ondertussen de boot wat aan het voorbereiden. We waren even-goed van plan om naar La Gomera te varen vandaag. San Miguel was prima maar niet leuk. Het is fijn om weer te gaan. Om een uur of tien loop ik nog naar de havenmeester om te reserveren voor volgende week. Ik sta me weer een erg ruim half uur te ergeren voordat ik aan de beurt ben. Ik erger me voornamelijk, omdat ik waarschijnlijk een vraag heb van een halve minuut. De mensen voor me ook, maar zij zitten zo ruim in de tijd dat ze graag langer met de havenmeester praten. De Amerikaanse vrouw voor me zit verkeerd, kijkt verkeerd, ze doet er ge-woon te lang over. Mijn vraag is na echt een halve minuut beantwoord. We hoeven niet te reserveren. Er is altijd plaats voor ons. Erg fijn om te weten en dat houdt voor ons alle mogelijkheden open!

Als ik terug aan boord ben gooit onze Finse buurman ons los en we zijn weer op pad. Buiten gaan we voor de wind dus de spinakerboom gaat er in. Tot op de zuidwest hoek van Tenerife. Daar valt de wind weg, de deining staat tegen en een andere deining loopt mee. Het is een gek-kenhuis, want de deiningen zijn wel zo’n drie meter hoog. De motor mag weer bij want de snelheid heeft er erg onder te lijden. We worden allerlei kanten op gegooid en we moeten even de raampjes en luiken

sluiten want er komt heel veel water over dek. Een stuk vooruit zie ik weer schuimkoppen en daar staat de wind weer helemaal anders. Het wordt een heel onrustig tochtje waar niemand plezier aan beleefd. Met tegenzin varen we door, want we gaan wel graag naar La Gomera. Net voor de haveningang zien we nog een

Weer: zonnig en een wolk.

Temperatuur: 25 C Wind: 30 knopen

groep dolfijnen. Het blijken echter walvissen (pilot wha-les te zijn). Zo gaaf om te zien. Jammer dat we het niet wisten. Om vier uur liggen we vast en kan ik de papie-ren gaan invullen bij de ha-venmeester.

Door Coen en Jasmin word ik welkom geheten. Nadat het papierwerk is ingevuld gaan we naar de aangewe-zen plaats. De kinderen zijn helemaal blij met alle vriend-jes op de steiger. Er zijn veel

Nederlandse boten. De haven heeft ze allemaal aan dezelfde steiger gelegd. Een aantal kennen we al en met andere maken we kennis. Er zijn ook weer andere boten met kinderen, altijd leuk. Met Coen en Jas-min drinken we een pilsje in de kuip en daarna is er een barbecue met de Mero en de Flying Circus. Wij maken een salade en gaan daarna naar de barbecue. De kinderen zijn er al, zoals gewoonlijk, en wij schuiven lekker aan. De bemanning van de Blues eet ook lekker mee. We krijgen wat nuttige tips over de SSB. Het is erg gezellig en om half

elf nemen we de kinderen mee en gaan naar onze eigen boot. Kathelijn is al een uur eerder in het bed van Mette in slaap geval-len. Ze is niet meer wak-ker te krijgen en ik leg haar slapend in haar ei-gen bedje. Marieke en ik rommelen nog wat op de computer en gaan daarna ook lekker naar bed.

Vrijdag 9 november

We beginnen vandaag na het ontbijt met school. Frederique heeft een toets en ik ga met Kathelijn lezen. Liedewij mag starten met de klei. We doen school tot een uur of twaalf en dan zijn er al zoveel kinderen op de steiger dat de kinderen klaar zijn. Ik ga de boot afzoeten, alles is nog zo zout van gisteren. Marieke gaat brood halen en de kinderen vliegen in en uit. Als Marieke terug is gaan we lekker lunchen. Mette komt langs en eet lekker mee. We pakken de spullen om te gaan zwemmen, want we gaan met het team van de Ile du Nord naar het zwembad van het Parador bovenop de berg van de haven. Als we al-les van de lunch opgeruimd hebben klopt Timo op de romp, of we al klaar zijn. Bijna, we komen er aan. Dan gaan we op pad. Mette gaat gezellig met ons mee. Dat vinden onze meiden heel leuk, zo’n oudere vriendin. Dat is pas stoer. Onderweg praten we bij over elkaars reizen. Bij het hotel lopen we zo naar binnen naar het zwembad. Het is echt een supermooi hotel. Marieke en ik hebben tien jaar geleden in Ronda ook in een Parador geslapen. Dat was toen ook al zo geweldig mooi. Dit is ook echt schitterend mooi. Alles is zo stijlvol gemaakt. Het is een heel oud pand en dat hebben ze in het hele gebouw in ere gehouden. Mooie houten plafonds, dikke houten deuren en zware klassieke meu-bels. Het zwembad is heel mooi. Het ligt aan de rand van de rots die stijl naar beneden afloopt. Je kijkt zo over de oceaan en je kan Teneri-fe zien liggen. Het water is nog wel fris, maar de kinderen springen er zo in. Liedewij rent met Luca naar de rand en dan springen ze samen in het water. Marieke en ik staan met verbazing te kijken. Dit heeft ze nog niet eerder gedaan en met de zwemles kostte het nog wel eens wat overtuigingskracht om Liedewij met haar hoofd onderwater te laten gaan. Nu heeft ze de grootste lol en springt keer na keer in het water. Terwijl we aan het zwemmen zijn gaat het regenen. We leggen de kle-ren en handdoeken droog en zwemmen lekker verder. Af en toe stopt het met regen en schijnt de zon weer.

Na een tijd krijgt iedereen het koud. We kleden ons aan en gaan in de bar van het hotel koffie drinken. De kin-deren lopen zo nu en dan naar de pa-pegaai die in en de tuin in een kooi zit. Die kan heel veel zeggen maar vooral ola. En dat hoor je dan heel vaak. Dat vinden ze prachtig. Wij praten onder-tussen lekker verder onder het genot een warme kop koffie. Rond half vijf gaan we weer terug naar de boot. Ali-cia en Luca komen nog even bij ons aan boord spelen. Ondertussen gaan wij al aan het avondeten beginnen.

We willen op tijd gaan eten want de kinderen zijn erg moe. We krijgen van Else nog syllabi van het LOVK om Liedewij onderwijs te geven. Marieke en Else hebben het daar over gehad en Else heeft van het LOVK handboeken die erg handig zijn. Alicia en Luca gaan met Else mee naar hun boot en wij gaan dan lekker eten. Marieke heeft lekker gekookt en alles gaat goed op. Zelfs de chocolade toetjes met slag-room. Onvoorstelbaar. Marieke gaat achter de SSB, want om acht uur is er een Nederlands ‘netje’. We krijgen contact met de Blues die van-daag uit La Gomera vertrokken is. Hij ontvangt ons goed en dit is echt de eerste keer dat we wederzijds contact hebben met een ander schip. De afstand is nog niet zo groot, zo’n 40 mijl maar morgenavond gaan we verder. We zoeken nog wat andere dingen uit zoals weer-kaarten via de radio en zo. Het lukt wel maar het is nog niet erg hel-der. Daarna gaat bij mij het lichtje uit en ga ik naar bed.

Weer: bewolkt en wat regen Temp. 25C Wind: 15 knopen

De Blues

Zaterdag 10 november

Om 8 uur word ik wakker gemaakt door een gillende, krijsende Liedewij. Ze heeft er de afgelopen dagen een handje van om, als iets niet naar wens gaat, te gaan krijsen. Heel vervelend, want ze legt dan niet uit wat er is en het is dan erg lastig om een normaal ge-sprek met haar te voeren. Ze verliest zichzelf helemaal. Erg sneu voor haar en voor ons, want het kost veel onnodige energie. Uitein-delijk gaat het vaak om helemaal niets en dat maakt dat ik het nog veel erger vind.

Als ze een beetje afgekoeld is, wordt er om 8.30u al op de boot geklopt. Het is voor het eerst dat het zo vroeg is! Wie is dat nu weer? De dames kijken naar buiten en zien Mats staan. Alweer helemaal klaar om te spe-len. Na een korte optutsessie van de dames zijn ook zij klaar om te spe-len. Dat gaat altijd met zoveel gemak. Liedewij wil graag met Alicia spe-len. Als ik haar zeg dat die vast nog ligt te slapen, wordt weer op de boot geklopt. Het zijn Else en Alicia. Of er al gespeeld kan worden. Tuurlijk. Het is dus al vroeg een drukke gezelligheid aan boord. De kinderen vermaken zich prima en Bas en ik drinken een kopje koffie in de kuip.

Er liggen ongeveer 10 Nederlandse boten in de haven en vandaag ver-trekken er zes naar de Kaap Verden. Voor het eerst vind ik het echt jam-mer dat we niet met ze meegaan. Vanaf verschillende boten horen we:

“Ach, ga toch lekker mee!”. Nee, wij komen jullie wel ach-terna. We willen La Gomera nog verkennen en daarna komt oma Emmy nog naar Tenerife. Toch blijf ik een raar gevoel houden en was ik stiekem graag meegegaan! Of toch niet? Ik heb ook wel heel veel zin om meer te zien van La Go-mera, want als ik iedereen moet geloven, dan is het hier schitterend!

Langzaam is het voor de andere tijd om uit te varen. Ze vertrekken een voor een. Als laatste nemen we afscheid van de Mero. We krijgen nog een bodempje heerlijke Glenfiddich, nou die is bij Bas in goede handen.

Als iedereen weg is voelen we ons een beetje ont-heemd! Het is gewoon niet altijd leuk om afscheid te nemen. Bijzonder! Al onze goede voornemens, za-terdagschool, vallen in het niet! We besluiten om San Sebastian in te lopen. We wandelen op ons ge-makje door de kleine smalle straatjes.

Weer: wat wolkjes Temp: 25 C Wind: 15 knopen

Het is een gezellig stadje en op veel plaatsen worden we herinnerd aan Columbus. Wij blijven hem dus achtervolgen! Dit was zijn laatste stop voor zijn avontuur naar de Nieuwe Wereld! Hij heeft hier gelogeerd en is er naar de kerk geweest!

Aan de haven is een speeltuin. De meiden hebben het er al de hele tijd over, dus daar strijken we na een uurtje neer. De kinderen spelen er wat en wij kletsen samen op een bankje. Heerlijk ontspannen. Op een be-paald moment gaan de dames elkaar een beetje klieren en Liedewij kan het niet meer bijhouden. Ze is te moe. Ik til haar naar de boot en daar gaat ze, samen met Bas, een dutje doen. Frederique, Kathelijn en ik le-zen ondertussen een boekje. Heerlijk relaxed.

Frederique en Kathelijn hebben vandaag (101112) alle twee hun zesde tand eruit. Bij Frederique is het linksonder en bij Lijn rechtsonder.

We hebben ondertussen de marifoon op kanaal 77 staan en horen dat een Nederlandse boot die vanochtend vertrokken is, terug naar La Go-mera komt. We bieden aan om stand bye te blijven.

Ik ga lekker een rondje hardlopen en Bas bakt ondertussen eierkoeken met de meiden. Als ik terug op de boot kom, ruik ik ze al op de steiger. Zijn het de eierkoeken of ruik ik iets verbrands? Al met al smaken ze heerlijk!

We rommelen nog wat aan. Bas gaat douchen en ik schrijf het scheeps-journaal. Vanavond een lekker relaxte avond op de Mare Liberum!

Startpunt: San Miguel Eindpunt: San Sebastiaan • Aantal NM: 28 nm ongeveer

Sinds we op de Canarische Eilanden zijn aangekomen is het een aan-eenschakeling van kennismaking, hernieuwde kennismaking, afscheid nemen, tot ziens, behouden vaart, aftastende kinderen, spelende kin-deren, visite uit Nederland. Het is heel gezellig en wij vermaken ons pri-ma.

Als we zouden willen, dan zijn er “altijd” mensen om ons heen voor een praatje, kopje koffie, advies, een helpende hand, een goede tip, een bor-rel, een BBQ, een gezamenlijk uitje of wat al niet meer! Het gaat alle-maal in een heel ontspannen sfeer en we kunnen dit reizigersbestaan nog best heel lang volhouden!

Bij al deze gezelligheid hoort ook weer afscheid nemen! Het gevoel, dat we onze familie en vrienden weer voor heel lang moeten missen, dat we andere boten misschien helemaal niet of over een paar maanden pas weer tegenkomen, is tegenstrijdig.

Aan de andere kant bevalt het met z’n vijven op pad zijn ons ook erg goed en hebben een schitterende tijd met ons gezin. Alles heeft zijn char-mes zullen we maar zeggen! Gelukkig weten we dat het afscheid niet voor altijd is. We zullen ze onherroepelijk hier of daar weer tegenko-men….We kijken gewoon weer uit naar deze ontmoetingen en tot die tijd genieten we verder!

Tot slot: Afscheid nemen hoort erbij!