Israeli Literature: A Reader's GuideHebrew literature in translation.

By Naomi Brenner  Email this page  Print this page

Approximately 5,000 books are published annually in Israel. For a small country and a relatively obscure

language, Hebrew literature  is often translated into English at an astonishing speed. Within two to three

years of their initial publication, novels by prominent Israeli writers such as Amos Oz and A.B. Yehoshua

appear on shelves at American bookstores and on the pages of The New York Review of Books.

While not all Hebrew books appear in English as quickly as these Israeli bestsellers, English readers can

sample the richness of modern Hebrew literature, particularly novels and short stories, through the many

works currently available in translation.

Beginnings of Modern Hebrew Literature

Modern Hebrew literature first emerged in Europe during the late nineteenth and early twentieth centuries.

Few of these classics are still in print, but several notable writers are featured in recent books and

reprints.

Chaim Nachman Bialik (1873-1934) is one of the best known poets of the late 19th century and early

20th century renaissance of Hebrew literature. His rich and complex poetry, presented in translations

such as David Aberbach’s C.N. Bialik: Collected Poems, explores radical changes in Eastern European

Jewish life, biblical themes and the beauty of the natural world. 

Yosef Chayim Brenner (1881-1921) was among the first generation of Hebrew writers in the Yishuv (the

Jewish community in pre-state Palestine). Perhaps his best known work is Breakdown and

Bereavement,a novel that traces the unraveling of an aspiring pioneer.

While Bialik and Brenner are mainstays of the Hebrew canon, a more surprising figure to find in English

translation is Devora Baron (1887-1956). Baron wrote one novel and many intricate, lyrical short stories--

often set in small towns in Eastern Europe--that have been collected in “The First Day” and Other Stories,

translated and edited by Naomi Seidman and Chana Kronfeld.Sly Modernists and Fervent Zionists

By the 1930s, the center of Hebrew literature had shifted from Europe to the Jewish community in

Palestine. In the decades before and after the founding of the state of Israel, there is immense variety in

Hebrew literature, mixing new and old literary themes and techniques.

S.Y. Agnon (1888-1970) was one of the most celebrated Hebrew writers of the twentieth century, and the

only Israeli to receive the Nobel Prize for Literature. Among his best known works are A Guest for the

Night, which narrates the protagonist's return to his Galician town after the destruction of World War

I,Only Yesterday, a sprawling social and psychological portrait of the Second Aliya, and his many short

stories, collected in A Book That Was Lost and Other Stories.

In contrast to Agnon, Chayim Hazaz's (1898-1973) modernist stories and novels are often explicitly

ideological, examining different social and historical aspects of Zionism. In the story "The Sermon," from

the collection The Sermon and Other Stories, his characters reject Jewish life in the Diaspora and

envision a new Jewish nation, free of the neuroses of previous generations.

Aharon Megged (1920-) often writes about the powerlessness and disillusionment of his generation. One

of Megged's best known novels, The Living on the Dead, questions the existence of heroism in Israeli

society. A more recent book, Foiglman, examines conflicted relationships between fathers and sons,

Israel and the Diaspora, and Hebrew and Yiddish.The New Wave

From the early 1960s, Israeli fiction has beenfilled with complex characters alienated from society and the

land. Though writers such as Yehoshua Kenaz and Binyamin Tammuz are not easy to find in translation,

many others writers of the time are well-represented in English.

Yehuda Amichai (1924-2000) is one of the best known and most beloved Israeli poets. His work has

been translated into more than 20 languages, from Albanian to Turkish. His lyrical poetry and prose use

everyday language to create vivid, poignant images and capture complex emotions and experiences, both

in his early poetry, represented in the translated collection The Selected Poetry of Yehuda Amichai, and

in his final book, Open Closed Open: Poems.

Many of Amos Oz's (1939-) novels reveal the dark underside of life and the psyche. In The Hill of Evil

Counsel and My Michael, for example, passion and family dysfunction are narrated from very different

perspectives, one of an adolescent boy during the British Mandate, the other of a women in 1950s

Jerusalem.

A.B. Yehoshua, (1936-) another  prominent contemporary Israeli novelist, has written a wide range of

books, from A Journey to the End of the Millennium, which chronicles a family's voyage through medieval

Ashkenaz, to A Woman in Jerusalem, which focuses on the circumstances surrounding a woman's violent

death.

The majority of Aharon Appelfeld's (1932-) novels and novellas focus on the Holocaust, both the events

leading up to the genocide and its lasting legacy. In clean, calm prose, he sketches a vibrant Jewish

community that ignores the looming signs of disaster in Badenheim 1939. Other works, such as The Iron

Tracks and The Immortal Bartfuss, feature characters who wrestle with the physical and psychological

scars of the Holocaust.

Surprisingly, Yoram Kaniuk's (1930-) work is available in English, even though he has long been on the

margins of Hebrew literature. Kaniuk writes innovative fiction that mixes the fantastic and the grotesque,

including the exploits of Holocaust survivors in Adam Resurrected and Jewish identity and collective

memory in The Last Jew.Changing Society, Changing Literature

In recent years, Hebrew literature has reflected the increasing fragmentation of Israeli identity and society.

Writers like Anton Shammas, Sami Michael, and Dorit Rabinyan represent the changing face of the Israeli

author, while the works of writers such as David Grossman and Meir Shalev challenge traditional

narratives about Israeli history and Zionism.

Though not always easy to find in print, Sami Michael's (1926-) novels represent the emergence

ofmizrahi writing, work by Jews from Arab lands. Among Michael's many novels, Refuge chronicles the

complex relationships between Jews, Arabs, and Arab-Jews, while A Trumpet in the Wadi narrates a love

affair that crosses boundaries between Jew and Arab.

Yoel Hoffman (1937-) weaves together experimental and fragmented language with elements of

Buddhism and Western philosophy into books  such as the dream-like love story, The Heart is in

Katmandu, and the complex mixture of reality and fantasy, Katschen and the Book of Joseph.

Haim Be'er's (1945-) acclaimed novels, Feathers and The Pure Element of Time, are often described as

Israeli magic realism. Both books explore life in religious communities in Jerusalem, leaping between past

and present, comedy and the macabre, and wholeness and fragmentation.

Several of Batya Gur's (1947-2005) popular mysteries, featuring Jerusalem police office Michael

Ohayon, have been translated to English. From her first novel, The Saturday Morning Mystery, to her final

book,Murder in Jerusalem, Gur’s work combines the suspense of classic detective narratives with deft

portrayals of Israeli characters and society.

Journalist and writer David Grossman (1954-) takes on some of the most sensitive subjects in Israeli

society in his novels, including the legacy of the Holocaust, in the brilliant See Under: Love, and the

disillusionment of a young soldier, in The Smile of the Lamb.

Palestinian-Israeli writer Anton Shammas (1950-) provoked a major controversy in Israel in 1986 when

he published the Hebrew novel Arabesques, an exploration of Palestinian identity that weaves together

personal stories, history, and fantasy into a rich and dense narrative.

Zeruya Shalev's (1959-) popular novels focus on family dynamics in Israeli society andthe pressures of

marriage. With lyrical prose and deep psychological insight, books like Husband and Wifeinvestigate the

mind and desires of contemporary Israeli women.

Orly Castel-Bloom (1960-) has written many stories and novels that capture the fragmentation of

contemporary Israeli society. Her satirical novel Human Parts chronicles the exploits of a series of

complex women, offering a fascinating portrait of Israeli life with a strange and often surreal sense of

humor.

One of the best known Israeli writers to emerge in the 1990s is Etgar Keret (1967-), whose stories,

children's books, and graphic novels have been extremely popular. His short-short stories, collected

inBus Driver Who Wanted to Be God and Other Stories and The Nimrod Flipout: Stories, are filled with

cynicism, humor, irony, sexuality, and Israeli pop culture.

Deftly evoking Jewish life in Iran in Persian Brides and Iranian families in Israel in Strand of a Thousand

Pearls, Dorit Rabinyan's (1972-) lyrical novels offer rich emotional portraits of family life, especially the

psychological and emotional dimensions of female characters.

Sayed Kashua (1975-) is a writer and journalist whose work focuses on Palestinian life in contemporary

Israel. His first novel, Dancing Arabs, features the protagonist’s struggles as he moves from childhood

and adulthood and navigates Palestinian and Israeli culture.

There are many more Hebrew writers who could be added to this diverse list, and many others who will

hopefully be translated into English in the near future. Other rich sources of Hebrew literature in

translation include the many anthologies of prose, such as the classic Modern Hebrew Literature and the

more recentOxford Book of Hebrew Short Stories, as well as collections of poetry, like The Penguin Book

of Hebrew Verse, The Modern Hebrew Poem Itself and The Defiant Muse: Hebrew Feminist Poems From

Antiquity to the Present. 

Naomi Brenner is completing a PhD in Comparative Literature at the University of California,

Berkeley, focusing on the many connections and interactions between modern Hebrew and Yiddish

literature.

Israeli Literatura: Gabay sa Isang ReaderHebrew literatura sa pagsasalin.Naomi Brenner  I-email ang pahinang ito  I-print ang pahina na ito

Tinatayang 5,000 mga libro ay nai-publish na taun-taon sa Israel. Para sa isang maliit na bansa at isang

relatibong nakakubli wika, Hebrew panitikan ay madalas na isinalin sa wikang Ingles sa isang kagila-

gilalas na bilis. Sa loob ng dalawa hanggang tatlong taon ng kanilang unang publikasyon, ang mga

nobelang sa pamamagitan ng kitang-kitang Israeli manunulat tulad ng Amos ans at AB Yehoshua ang

ang lumitaw sa mga shelves sa mga Amerikano bookstore at sa mga pahina ng Ang New York Review ng

mga libro.

Bagaman hindi lahat ng mga libro ng Hebrew ay lumitaw sa Ingles bilang mabilis na bilang mga Israeli

bestsellers, Ingles mambabasa ay maaaring makatikim ng kayamanan ng modernong Hebreo panitikan,

lalo na nobelang at maikling kuwento, sa pamamagitan ng maraming mga gumagana kasalukuyang

magagamit sa pagsasalin.Beginnings ng Modern Hebrew Literatura

Modern Hebrew panitikan ay unang lumitaw sa Europa sa panahon ng huli ikalabinsiyam at unang bahagi

ng ikadalawampu siglo. Ilang ng mga classics pa rin sa print, ngunit ang ilang memorable manunulat ay

itampok sa kamakailang mga libro at reprints.

Sa Chaim Nachman Bialik (1873-1934) ay isa ng ang pinakamahusay na mga kilalang poets ng huli ika-

19 siglo at unang bahagi ng ika-20 siglo muling pagsilang ng Hebreo panitikan. Ang kanyang mayaman at

masalimuot na tula, iniharap sa mga pagsasalin tulad ng ng David Aberbach ay Ang CN Bialik:

Nakolektang Poems , explores ng mga radikal na mga pagbabago sa Eastern European Jewish buhay,

Bibliya tema at ang kagandahan ng mga natural na mundo.

Ng Yosef Chayim Brenner (1881-1921) ay kabilang sa mga unang henerasyon ng mga manunulat sa

Hebreo sa Yishuv (Jewish komunidad sa pre-estado Palestine). Marahil na ang kanyang pinakamahusay

na kilalang na trabaho ay breakdown at pangungulila , isang nobelang na bakas ang unraveling ng isang

naghahangad na tagapanguna.

Habang Bialik at Brenner ay mainstays ng Hebrew canon, isang mas nakakagulat na numero upang

mahanap sa Ingles pagsasalin ay Devora Baron (1887-1956). Ang Baron sinulat isang nobelang at

maraming salimuot, liriko maikling kuwento - madalas set sa maliit na bayan sa Silangang Europa na

nakolekta sa "Ang Unang Araw" at Iba Pang Kuwento, isinalin at edit sa pamamagitan ng ng Naomi

Seidman at Chana Kronfeld.Mga palihim Modernists at taimtim Zionists

Sa pamamagitan ng 1930s, ang sentro ng Hebreo panitikan ay shifted mula sa Europa sa Jewish

komunidad sa Palestine. Sa dekada bago at matapos ang founding ng estado ng Israel, may

napakalawak na iba't-ibang sa Hebreo panitikan, halo ang mga bago at lumang pampanitikan mga tema

at mga pamamaraan.

Ng SY Agnon (1888-1970) ay isa sa mga pinaka-tanyag na manunulat Hebrew ng ikadalawampu siglo,

at ang tanging Israeli upang makatanggap ng Nobel Prize para sa Literatura. Sa kanyang pinakamahusay

na kilalang gumagana ang isang bisita para sa gabi , kung saan narrates return sa kalaban ay sa

kanyang Galician bayan matapos ang pagkawasak ng World War ko, Tanging Kahapon , isang

nababagsak panlipunan at pangkaisipan portrait ng ang Ikalawang Aliya, at kanyang maraming mga

maikling kuwento, nakolekta sa isang Book Iyon ay Nawala at Iba pang mga Kuwento .

Sa kaibahan sa Agnon, ng Chayim Hazaz '(1898-1973) mga makabago kuwento at nobelang ay madalas

na malinaw na ideological, pagsusuri iba't ibang mga panlipunan at makasaysayang aspeto ng

Zyonismo.Sa kuwento ng "Ang sermon," mula sa koleksyon Ang sermon at Iba pang Kuwento , ang

kanyang mga character tanggihan Jewish buhay sa Diaspora at makita ang isang bagong Jewish bansa,

ang libreng ng ang mga neuroses ng mga nakaraang henerasyon.

Ng Aharon Megged (1920 -) ay madalas writes tungkol ang powerlessness at pagbigo ng kanyang

henerasyon. Isa sa Megged ng pinakamahusay na kilalang nobelang, Ang Buhay sa patay na , tanong

ang pagkakaroon ng kabayanihan sa Israeli lipunan. Isang mas kamakailan-lamang na libro, Foiglman ,

Sinusuri conflicted ng mga relasyon sa pagitan ng ama at anak, Israel at ang Diaspora, at Hebrew at

Yiddish.Ang New Wave

Mula sa unang bahagi ng 1960s, ang Israeli kathambuhay ay beenfilled sa may kumplikadong mga

character na alienated mula sa lipunan at ang lupa. Kahit na ang mga manunulat tulad ng Yehoshua

Kenaz at Binyamin Tammuz ay hindi madaling hanapin sa pagsasalin, maraming iba manunulat ng oras

ay mahusay na kinakatawan sa Ingles.

Ang Yehuda Amichai (1924-2000) ay isa ng ang pinakamahusay na kilala at pinaka minamahal Israeli

poets. Kanyang trabaho ay isinalin sa higit sa 20 wika, mula sa Albanian sa Turkish. Kanyang liriko mga

tula at prosa gamitin araw-araw na wika upang lumikha ng matingkad, maanghang na mga imahe at

makuha ang masalimuot na mga damdamin at mga karanasan, parehong sa kanyang unang bahagi ng

tula, kinakatawan sa isinalin koleksyon Ang Napiling tula ng Yehuda Amichai , at sa kanyang huling

libro,Open Closed Open: Poems .

Marami ng Amos ans '(1939 -) nobelang ipakita ang maitim underside ng buhay at ang pag-iisip. Ang Hill

ng kasamaan Counsel at Aking Michael , halimbawa, ng silakbo ng damdamin at pamilya dysfunction ay

narrated mula sa ibang-iba pananaw, isa ng isang dalagita na batang lalaki habang ang British Mandate,

ang iba ng isang babae sa 1950s Jerusalem.

AB Yehoshua, (1936 -) isa pang kilalang napapanahon Israeli nobelista, na isinulat ng isang malawak na

hanay ng mga libro, mula sa Isang Paglalakbay sa dulo ng ang Millennium , kung saan chronicles

paglalayag ng isang pamilya sa pamamagitan ng medyebal Ashkenaz, sa isang Babae sa Jerusalem , na

kung saan naka-focus sa mga pangyayari pumapalibot ng marahas na pagkamatay ng isang babae.

Ang karamihan ng mga ng Aharon Appelfeld '(1932 -) nobelang at novellas na tumutok sa ang

Holocaust, ang parehong mga kaganapan nangungunang hanggang sa pagpatay ng lahi at ang

pangmatagalang legacy. Sa malinis, mahinahon tuluyan, siya sketches ng isang matunog na Jewish

komunidad na pinapansin ang looming palatandaan ng kalamidad sa Badenheim 1939 . Iba pang mga

gawa, tulad ng mga Ang mga track ng Iron at Ang walang kamatayan Bartfuss , tampok character na

bunuin ang pisikal at pangkaisipan scars ng Holocaust.

Nakakagulat, (1930 -) Yoram Kaniuk ng trabaho ay makukuha sa wikang Ingles, kahit na siya ay

mahaba sa margin ng Hebreo panitikan. Kaniuk writes makabagong gawa-gawa na mixes ang hindi

kapani-paniwala at ang katawa-tawa, kabilang ang mga nagsasamantala ng mga nakaligtas sa Holocaust

sa Adam Resurrected at Jewish identity at sama-memory sa Ang Huling Hudyo .Pagbabago ng Lipunan, Pagbabago ng Literatura

Sa nakaraang taon, ang ang Hebrew panitikan ay masasalamin ang pagtaas pagkapira-piraso ng Israeli

pagkakakilanlan at lipunan. Manunulat tulad ng sa Anton Shammas, Ang Sami Michael, at Dorit Rabinyan

kumakatawan sa mga pagbabago ng mukha ng Israeli may-akda, habang ang mga gawa ng mga

manunulat tulad ng David Grossman at ng Meir Shalev hamon mga tradisyonal narratives tungkol sa

Israeli na kasaysayan at Zyonismo.

Kahit na hindi laging madali upang mahanap sa print, mga Sami Michael '(1926 -) nobelang kinakatawan

ang paglitaw ng mizrahi pagsulat ng trabaho, sa pamamagitan ng mga Hudyo mula sa Arab

lupain.Kabilang Michael sa maraming nobelang, ang Refuge chronicles ang mga kumplikadong ugnayan

sa pagitan ng mga Hudyo, Arabs, at Arab-Hudyo, habang ang isang trumpeta sa Wadi narrates isang

pag-iibigan na tumatawid sa mga hangganan sa pagitan ng Hudyo at Arab.

Yoel Hoffman (1937 -) weaves magkasama experimental at pira-piraso na wika na may mga elemento

ng Budismo at Western pilosopiya sa mga libro tulad ng ang managinip-tulad ng kuwento ng pag-

ibig, Ang puso ay sa Katmandu , at ang mga komplikadong timpla ng katotohanan at pantasiya, Katschen

at ang Book ng Joseph .

Ang Haim Be'er (1945 -) acclaimed nobelang, Feathers at Ang Purong Sangkap ng Oras , ay madalas

na inilarawan bilang Israeli magic pagiging totoo. Parehong libro galugarin ang buhay sa relihiyon

komunidad sa Jerusalem, paglukso sa pagitan ng nakaraan at kasalukuyan, katatawanan at ang

mapanglaw, at pagkabuo at pagkapira-piraso.

Ilang ng sa Batya Gur '(1947-2005) tanyag na misteryo, na nagtatampok Jerusalem pulis opisina Michael

Ohayon, isinalin sa Ingles. Mula sa kanyang unang nobelang, Ang misteryo ng umaga ng Sabado , sa

kanyang huling libro, pagpatay sa Jerusalem , Gur ng trabaho pinagsasama ang pananabik ng mga

klasikong nobelang narratives sa mga sanay na portrayals ng Israeli na mga character at lipunan.

Mamamahayag at manunulat David Grossman (1954 -) ay tumatagal sa ilan sa mga pinaka sensitibong

mga paksa sa Israeli lipunan sa kanyang mga nobelang, kabilang ang legacy ng Holocaust, sa

makinang Tingnan ilalim: pag-ibig , at ang pagbigo ng isang batang sundalo, sa Ang ngiti ng ang

Cordero .

Palestino-Israeli manunulat ang Anton Shammas (1950 -) provoked isang pangunahing makipagtalo sa

Israel sa 1986 kapag siya nai-publish ang nobelang mga Hebrew Arabesques , isang paggalugad ng

Palestino pagkakakilanlan na weaves-sama ang personal na mga kwento, kasaysayan, at pantasya sa

isang rich at siksik na nagkukuwento.

Zeruya Shalev '(1959 -) popular na nobelang tumutok sa mga dinamika ng pamilya sa mga Israeli

pressures lipunan andthe ng kasal. Sa liriko tuluyan at malalim pangkaisipan pananaw, ang mga libro

tulad ng Husband at Asawa siyasatin ang isip at desires ng napapanahon Israeli kababaihan.

Orly Castel-Bloom (1960 -) ay nakasulat na maraming mga kuwento at mga nobelang na makuha ang

pagkapira-piraso ng napapanahon Israeli lipunan. Kanyang satirical nobelang Human Bahagi

ng chronicles ang mga nagsasamantala ng isang serye ng mga kumplikadong mga kababaihan, nag-

aalok ng isang kamangha-manghang larawan ng Israeli buhay na may kakaiba at madalas surreal

pagkamapagpatawa.

Isa sa ang pinakamahusay na kilalang Israeli manunulat na lumabas sa 1990s ay Etgar Keret (1967 -),na

ang mga kuwento, mga bata mga libro, at mga graphic nobelang ay lubhang popular. Ang kanyang mga

maikling-maikling kuwento, na nakolekta sa Bus Driver na Sino Wanted Maging ang Diyos at Iba Pang

Mga Kwento at Ang ang Nimrod Flipout: Kwento , ay napuno ng pangungutya, katatawanan,

kabalintunaan, iyag, at Israeli kultura ng pop.

Deftly evoking ang Judio buhay sa Iran sa Persian Bride at Iranian pamilya sa Israel sa Strand ng isang

Thousand Pearls , Dorit Rabinyan '(1972 -) liriko nobelang ay nag-aalok ng mga mayaman emosyonal

na mga portraits ng pamilya buhay, lalo na ang pangkaisipan at emosyonal na sukat ng mga babae na

character.

Ang Sayed Kashua (1975 -) ay isang manunulat at mamamahayag na ang trabaho ay nakatutok sa ng

Palestinian buhay sa napapanahon Israel. Kanyang unang nobelang, pagsasayaw Arabs , mga tampok

struggles ang kalaban bilang siya gumagalaw mula sa pagkabata at karampatang gulang at nagna-

navigate ang Palestinian at Israeli kultura.

May mga mas marami pang mga manunulat ng Hebreo na maaaring idinagdag sa magkakaibang listahan

na ito, at marami pang iba na sana ay isinalin sa Ingles sa malapit na hinaharap. Kabilang sa iba pang

mga rich pinagkukunan ng Hebrew literatura sa pagsasalin ang maraming anthologies ng tuluyan, tulad

ng klasikong Modern Hebrew Literatura at mas kamakailan-lamang na Oxford Book ng Hebrew Maikling

Kwento , pati na rin mga koleksyon ng mga tula, tulad ng Ang Penguin Book ng Hebrew tula , Ang

Modern Hebrew tula mismo at Ang suwail na magnilay-nilay: Hebrew peminista Poems Mula sa unang

panahon hanggang sa kasalukuyan .

Naomi Brenner ay pagkumpleto ng isang PhD sa comparative Literatura sa University of California,

Berkeley, na tumutuon sa maraming mga koneksyon at pakikipag-ugnayan sa pagitan ng

modernong Hebrew at Yiddish literatura.

Israeli LiteratureA survey of Israeli literature, from Ottoman-era Palestine to today.

By Jeffrey Green  Email this page  Print this page

Today, at the beginning of the 21st century, Israeli literature written in the Hebrew language is

extraordinarily rich and varied, although Israel is a small country and Hebrew is spoken by relatively few

people. Some contemporary Israeli writers, such as the poet Yehudah Amichai (1924-2000) and the

novelists Amos Oz (b.1930), A. B. Yehoshua (b. 1936), David Grossman (b.1954), and Aharon Appelfeld

(b.1932) are well known and highly respected internationally. Women writers such as Savyon Liebrecht

(b.1948), Orly Castel-Blum (b.1960), and Ronit Matalon (b.1959) have also been recognized abroad.

 

However, the few writers whose works are widely known in translation provide just a small indication of

the intense literary activity that characterizes Israel.

Origins of Modern Israeli Literature

The origins of modern Israeli literature lie in the Hebrew literature written in Eastern Europe during the

19th century. Interestingly, poetry, and not prose, was the dominant medium in Hebrew literature until the

mid-20th century. Chaim Nachman Bialik (1873-1934) published his first volume of poetry in 1901 and

came to be recognized as the preeminent voice in Hebrew poetry. Bialik was raised in Czarist Russia and

received a traditional Jewish education. He wrote personal lyrical poetry as well as poetry on Jewish

national themes. He also founded an influential Hebrew publishing house and was active in Zionist affairs.

He moved to Mandatory Palestine in 1924 and his presence there was influential in moving the center of

Hebrew literature from Europe.

Saul Tchernikhowsky (1875-1943) was the second major Hebrew poet during Bialik’s lifetime. A physician

with a wide range of cultural influences, he not only wrote personal poetry with Jewish and Zionist

themes, he also translated literature from other cultures—including classical Greek poetry and Finnish

epics—into Hebrew.Rahel The Poetess

Rahel Bluwstein (1890-1931), a poet known simply as Rahel, was born in Russia and came to Palestine

in 1909 as a pioneer.  She left to study agriculture in 1913, but when she returned with tuberculosis, after

World War I, she was unable to resume the difficult pioneer life. Her lyric poetry, strongly influenced by

the Russian poet Anna Akhmatova, reflects the melancholy sensitivity of a doomed young woman,

yearning for the life she was unable to lead. Direct and accessible, it has been very popular, and many of

her poems have been set to music.

Esther Raab (1899-1981), the daughter of Judah Raab (1858-1948), one of the founders of Petah Tiqvah,

was one of the first Hebrew poets to grow up speaking Hebrew.  Like Rahel, she spent several years as

an agricultural pioneer. However, after living in Cairo and Paris, she moved to Tel Aviv, where she played

an active part in literary and artistic life, publishing both poetry and prose.

Leading Figures in Israeli Poetry

Following Bialik’s death, Abraham Shlonsky (1900-1973) and Nathan Alterman (1910-1970) were the

leading figures in Israeli poetry. Shlonsky introduced modernist themes and techniques and became the

leader of a new school of Israeli poetry, in self-conscious revolt against the previous generation. Both he

and Alterman were active and influential as poets, editors, translators, and political commentators.

Uri Zvi Greenberg (1894-1981) was the third great poet of that generation. His poetry is rhapsodical and

voluminous, ranging in theme from the personal to the national and mythical. Unlike Shlonsky and

Alterman, who were associated with Labor Zionism, Greenberg was an extreme nationalist.

The first major prose writer in Palestine was Joseph Hayyim Brenner (1881-1921), whose biography

resembles that of many Eastern European Hebraists. Brenner had a yeshiva education, broke with

traditional Judaism, left Russia, and made himself into a modern writer—critical of the society from which

he sprang, extremely sensitive, and deeply tormented. Brenner’s fiction is closely connected to his

personal experiences as a pioneer of the Second Aliyah (1904-1914). His style creates the effect of a

spoken Hebrew language struggling to be born—just like the struggling Palestinian Jewish community

that Brenner wrote about.

Shmuel Yosef Agnon (1888-1970), winner of the Nobel Prize in literature in 1966, is undoubtedly the most

brilliant and profound Hebrew author of the 20th century—some might say since biblical times. Born in

Galicia, he emigrated to Ottoman Palestine, left the country before World War I, and then returned in

1924. Much of his work is dedicated to recreating the lost world of traditional Jewish Galicia, and it is

imbued with religious lore and learning. However, he also wrote about modern Jews in Palestine and

Germany. The tone of his writing ranges from elegiac nostalgia through pitiless realism and surrealistic

fantasy. Even when he appears to be writing in traditional style about traditional, religious characters,

there is an ironic undertone to his writing. His mastery of the Hebrew language was unparalleled, and,

perhaps, he will never be fully appreciated in translation.

S. Yizhar, the pseudonym of Yizhar Smilansky (b.1916) was the first major Hebrew prose author born in

Palestine. In the 1950s he published fiction about the War of Independence, often raising morally

challenging issues such as the fate of the Palestinians. After decades of silence, he published a series of

memoirs, vividly evoking his early childhood and youth among the orange groves of Rehovot. His prose

style is flowing and lyrical, an attempt to recreate the immediacy of sensory experience.

From National to Personal

In the 1960s, Israeli fiction began to focus on personal stories rather than the epic of national rebirth,

placing marginal figures in center stage. Among authors whose works have been translated into English,

one could mention the novelists Yakov Shabtai (1934-1981), Aharon Megged (b.1920), David Shachar

(1926-1997), Dan Tsalka (b.1936), and Shulamit Hareven (b.1930).

Although it has ceded preeminence to prose fiction, Israel poetry still thrives.

Two important Israeli poets, in addition to the world famous Yehudah Amichai, are Yonah Wallach (1944-

1985) and Nathan Sach (b.1930). Alongside fiction and poetry, Israeli theater has also been very active.

Nissim Aloni (1926-1998), who was influenced by contemporary European drama, and Hanoch Levin

(1943-1999), whose plays are known for their bitter social satire, were two of Israel’s most important

playwrights.

Just about every aspect of Israeli society, every ethnic group, and every social problem confronting the

country is represented in the literature. Authors such as Sami Michael (b.1926) have written about

Oriental Jews and about the Arab-Israeli conflict, while Yehoshua Kenaz (b.1937) writes bleak and

compelling fiction about alienated, urban characters.

The Jewishness of Israeli writing is a subject of critical debate. Aharon Appelfeld, for example, has taken

upon himself the task of recreating the Jewish society of Central Europe before the Holocaust and of

probing the wound left in the national psyche by the Holocaust. Michal Govrin (b.1950) has written on

specifically religious themes, and Haim Beer (b.1945) has written about the religious community of

Jerusalem, where he grew up.

However, most other contemporary writers, such as Amos Oz, A.B. Yehoshua, and David Grossman,

tend to depict secular, modern, rootless Israelis whose Jewishness is not, apparently, of major concern

either to themselves or to the authors. The question remains as to whether the Jewishness of Israeli

literature, as of the rest of contemporary Israeli culture, must be explicitly articulated and examined or

whether it is simply and naturally present, the matrix upon which everything else lies.

Jeffrey Green is a writer and translator living in Israel. He has a doctorate in Comparative

Literature from Harvard and has translated several books by Aharon Appelfeld. He has also

published a book of poetry and a book about translation.

Sad Song

Do you hear me, you who are

So far away from me, my dear?

Do you hear me crying aloud,

Wishing you were well, wishing you were near?

The world is vast, its ways diverse,

Brief meetings, partings long,

Men, with unsure feet, post on never to return, too weak

To find the treasure they have lost.

My last day drawing near

Of the tears of separation

I will await you until

my life leaves

as Rahel did her beloved.

Rahel Bluwstein

Here on Earth

Here on Earth - not in high clouds-

On this mother earth that is close:

To sorrow in her sadness, exult in her meager joy

That knows, so well, how to console.

Not nebulous tomorrow but today: solid, warm, mighty,

Today materialized in the hand:

Of this single, short day to drink deep

Here in our own land.

Before night falls - come, oh come all!

A unified stubborn effort, awake

With a thousand arms. Is it impossible to roll

The stone from the mouth of the well?

Rahel Bluwstein

Israeli LiteraturaIsang survey ng Israeli literatura, mula sa Turko-panahon Palestine sa ngayon.Jeffrey Green  I-email ang pahinang ito  I-print ang pahina na ito

Ngayon, sa simula ng ika-21 siglo, Israeli literatura na nakasulat sa wikang Hebreo ay extraordinarily

mayaman at iba-iba, kahit na ang Israel ay isang maliit na bansa at Hebrew ay ginagamit sa

pamamagitan ng relatibong ilang mga tao. Ilang napapanahon mga Israeli manunulat, tulad ng sa makata

Amichai Yehudah (1924-2000) at ang novelists Amos ans sa (b.1930) na, ng AB Yehoshua (B. 1936), si

David Grossman (b.1954), at ng Aharon Appelfeld (b.1932 ) ay mahusay na kilala at mataas na

respetado internationally. Mga kababaihan manunulat tulad ng Savyon Liebrecht sa (b.1948), ang Orly

Castel-Blum (b.1960), at ang Ronit Matalon sa (b.1959) na rin ang kinikilalang ibang bansa.

Gayunman, ang ilang mga manunulat na ang mga gawa ay malawak na kilala sa pagsasalin ay

nagbibigay lamang ng isang maliit na indikasyon ng matinding pampanitikan aktibidad na characterizes

Israel.Pinagmulan ng Modern Israeli Literatura

Ang pinagmulan ng modernong Israeli literatura kasinungalingan sa literatura Hebrew na nakasulat sa

Silangang Europa sa panahon ng ika-19 siglo. Nang kawili-wili, tula, at hindi sa tuluyan, ay ang

nangingibabaw daluyan sa Hebreo panitikan hanggang sa kalagitnaan ng ika-20 siglo. Sa Chaim

Nachman Bialik (1873-1934)-publish ang kanyang unang dami ng mga tula noong 1901 at dumating na

kinikilala bilang ang preeminent boses sa Hebrew tula. Bialik ay itinaas sa Czarist Russia at nakatanggap

ng isang tradisyunal na Jewish edukasyon. Nagsulat siya ng personal tula liriko pati na rin ang tula sa

Jewish pambansang tema. Itinatag din niya ang isang makapangyarihan Hebrew palimbagan at ang

aktibo sa Zionist affairs. Siya ay inilipat sa sapilitan Palestine sa 1924 at ang kanyang presensiya

nagkaroon dominante sa paglipat sa gitna ng Hebreo panitikan mula sa Europa.

Ng Saul Tchernikhowsky (1875-1943) ay ang pangalawang pangunahing Hebrew makata sa panahon

Bialik ng buhay. Ang manggagamot sa isang malawak na hanay ng mga kultura impluwensya, siya hindi

lamang isinulat personal tula sa Judio at Zionist tema, siya ring isinalin panitikan mula sa iba pang mga

kultura kabilang ang klasiko Griyego tula at Finnish epics-sa Hebrew.

Rahel Ang babaing makata

Ang ang Rahel Bluwstein (1890-1931), isang makata na kilala lamang bilang Rahel, ay ipinanganak sa

Russia at dumating sa Palestine sa 1909 bilang isang tagapanguna. Siya kaliwa upang pag-aralan ang

agrikultura sa 1913, ngunit kapag siya ay nagbalik sa tuberculosis, pagkatapos ng Unang Digmaang

Pandaigdig, siya ay hindi upang ipagpatuloy ang mahirap na buhay tagapanguna. Ang kanyang mga tula

ng liriko, Matindi naiimpluwensyahan ng ang Russian makata Anna Akhmatova, sumasalamin ang

mapanglaw na pagkamapagdamdam ng isang tiyak na mapapahamak na batang babae, matinding

pagnanasa para sa buhay na siya ay hindi na humantong. Direktang at mapupuntahan, ito ay naging

napaka-popular, at maraming ng kanyang mga poems ay nakatakda sa musika.

Esther Raab (1899-1981), ang anak na babae ng Judah Raab (1858-1948), isa sa mga nagtayo ng Petah

Tiqvah, ay isa sa mga unang poets Hebrew na lumago up pagsasalita Hebrew. Tulad Rahel, ginugol niya

ang ilang taon bilang isang agrikultura tagabunsod.Gayunpaman, matapos na nakatira sa Cairo at Paris,

siya inilipat sa Tel Aviv, kung saan siya nilalaro ng isang aktibong bahagi sa pampanitikan at masining na

buhay, na-publish sa parehong tula at prosa.

Nangungunang mga numero sa Israeli tula

Pagsunod kamatayan Bialik sa, sa Abraham Shlonsky (1900-1973) at ng Nathan Alterman (1910-1970)

ay ang mga nangungunang mga numero sa Israeli tula. Shlonsky ipinakilala makabago na mga tema at

mga pamamaraan at naging pinuno ng isang bagong paaralan ng Israeli tula, sa mahinhin-aalsa laban sa

mga nakaraang henerasyon. Parehong siya at Alterman ay aktibo at makapangyarihan bilang mga poets,

mga editor, tagasalin, at mga pampulitikang commentators.

Ng Uri Zvi Greenberg (1894-1981) ay ang ikatlong dakilang makata ng na henerasyon. Ang kanyang tula

ay rhapsodical at makapal, hanggang sa tema mula sa personal na sa pambansa at gawa-gawa. Hindi

tulad Shlonsky at Alterman, na nauugnay sa Labor Zyonismo, Greenberg ay isang matinding makabayan.

Ang unang mga pangunahing manunulat ng prosa sa Palestine ay ng Joseph Hayyim Brenner (1881-

1921), na ang talambuhay kahawig na ng maraming mga Eastern European Hebraists. Brenner may

edukasyon ng yeshiva, sinira sa tradisyonal Hudaismo, kaliwa Russia, at ginawa ang kanyang sarili sa

isang modernong manunulat-kritikal ng lipunan kung saan siya sprang, lubhang sensitibo, at malalim

tormented. Brenner ng kathambuhay ay malapit na konektado sa kanyang mga personal na karanasan

bilang isang tagapanguna ng Ikalawang Aliyah (1904-1914). Kanyang estilo lumilikha ang epekto ng

isang magsalita na wika ng Hebreo na struggling na ipinanganak-tulad ng struggling Palestinian Jewish

komunidad na Brenner sinulat ni tungkol sa.

Shmuel sa Yosef Agnon (1888-1970), na nagwagi ng Nobel Prize sa panitikan sa 1966, ay walang

pagsala ang pinaka makinang at malalim na may-akda ng Hebreo ng ika-20 siglo-ilang maaaring sabihin

dahil Bibliya ulit. Ipinanganak sa Galicia, siya emigrated sa Ottoman Palestine, iniwan ang bansa bago

ang Unang Digmaang Pandaigdig, at pagkatapos ay ibinalik sa 1924. Karamihan ng kanyang trabaho ay

nakatuon sa recreating ang nawala mundo ng tradisyunal na Jewish Galicia, at ito ay tiomak na may

relihiyon tradisyonal na kaalaman at pag-aaral. Gayunman, siya din nagsulat tungkol sa modernong mga

Hudyo sa Palestine at Alemanya. Ang tono ng kanyang mga saklaw ng sulat mula sa malungkot galimgim

sa pamamagitan ng malupit na realismo at pantasya ng surrealistic. Kahit na kapag siya lumilitaw sa

pagsusulat sa tradisyunal na estilo tungkol sa mga tradisyunal na, relihiyon na mga character, may isang

tumbalik panloob na katangian sa kanyang pagsusulat. Ang kanyang kadalubhasaan ng ang Hebreo wika

ay walang kapantay, at, marahil, hindi siya ay lubos na appreciated sa pagsasalin.

Ang S. Yizhar, ang sagisag ng Yizhar Smilansky sa (b.1916) ay ang unang major Hebrew may-akda ng

tuluyan na ipinanganak sa Palestine. Sa 1950s na siya nai-publish bungang-isip tungkol sa Digmaan ng

Independence, madalas na pagtataas sa kagandahang-asal ang mahirap na mga isyu tulad ng kapalaran

ng Palestinians. Pagkatapos ng mga dekada ng katahimikan, siya nai-publish ng isang serye ng mga

gunita, vividly evoking ang kanyang maagang pagkabata at kabataan sa mga orange groves ng

Rehovot.Kanyang estilo ng tuluyan ay umaagos at liriko, isang pagtatangka upang muling likhain ang

kamadalian ng pandama karanasan.Mula sa Pambansang sa personal

Sa 1960s, ang Israeli kathambuhay ay nagsimulang mag-focus sa personal na mga kuwento sa halip

kaysa sa mahabang tula ng pambansang bagong buhay, paglalagay nasa gilid na mga numero sa center

stage. Sa mga may-akda na ang mga gawa na isinalin sa Ingles, maaaring isa banggitin ang novelists

Yakov Shabtai (1934-1981), ng Aharon Megged sa (b.1920), ng David Shachar (1926-1997), ng Dan

Tsalka sa (b.1936), at Shulamit Hareven sa (b.1930).

Kahit na ito ay ceded preeminence sa tuluyan kathambuhay, Israel tula pa rin thrives.

Dalawang mahalagang Israeli poets, sa karagdagan sa mundo ng sikat Yehudah Amichai, Yonah

Wallach (1944-1985) at Nathan Sach sa (b.1930). Tabi kathambuhay at tula, ang Israeli teatro ay naging

napaka-aktibo. Nissim Aloni (1926-1998), na naiimpluwensyahan sa pamamagitan ng kapanahon

European drama, at Hanoch Levin (1943-1999), na ang pagpapatugtog ay kilala para sa kanilang mapait

na panlipunan uyam, ay dalawang ng Israel pinakamahalagang playwrights.

Lamang tungkol sa bawat aspeto ng Israeli lipunan, ang bawat grupo ng etniko, at bawat panlipunan

problema confronting ang bansa ay kinakatawan sa literatura. Ang mga may-akda tulad ng ang Sami

Michael sa (b.1926) ay nakasulat tungkol sa mga ang Oriental Hudyo at tungkol sa Arab-Israeli

kontrahan, habang Yehoshua Kenaz (b.1937) writes mapanglaw at nakakahimok bungang-isip tungkol sa

mga alienated, mga lunsod o bayan na mga character.

Ang Jewishness ng Israeli pagsulat ay isang paksa ng kritikal na debate. Ang Aharon Appelfeld,

halimbawa, ay kinuha sa kanyang sarili ang gawain ng recreating ng ang Jewish lipunan ng Gitnang

Europa bago ang Holocaust at ng probing ang sugat na naiwan sa pambansang ang pag-iisip sa

pamamagitan ng Holocaust. Ang Michal Govrin sa (b.1950) ay nakasulat sa mga partikular na relihiyon

tema, at Haim Beer (b.1945) ay nakasulat tungkol sa relihiyon komunidad ng Jerusalem, kung saan siya

lumaki.

Gayunman, karamihan sa iba pang mga mga napapanahon manunulat, tulad ng Amos ans, ang AB

Yehoshua, at David Grossman, may posibilidad na ilarawan walang kaugnayan sa relihiyon, modernong,

walang ugat Israelis na ang Jewishness ay hindi, tila, ng alinman sa mga pangunahing pag-aalala sa

kanilang sarili o sa mga may-akda. Tanong ang nananatiling bilang kung ang Jewishness ng Israeli

panitikan, bilang ng pahinga ng napapanahon Israeli kultura, ay dapat na malinaw na articulated at

napagmasdan o kung ito ay lamang at natural kasalukuyan, ang matris na kung saan lahat ng iba pa ay

namamalagi.

Jeffrey Green ay isang manunulat at tagasalin nakatira sa Israel. Siya ay isang doctorate sa

comparative Literatura mula sa Harvard at isinalin ng ilang mga libro sa pamamagitan ng Aharon

Appelfeld. Rin siya ay nai-publish ng isang libro ng mga tula at isang libro tungkol sa pagsasalin.

Hebrew Literature  Email this page  Print this page

The range of pre-modern, secular Hebrew literature is limited. From the late biblical

period on, Hebrew was not a spoken language, and it was used primarily in religious contexts. An

exception to this rule was the Hebrew literature that flourished in Spain, Provence, and Italy between the

10th and 14th centuries. Poets such as Samuel HaNagid, Judah HaLevi, and Immanuel of Rome wrote

secular verse in addition to their many religious and liturgical poems. Prose fiction was much less

common, though Abraham ben Samuel ha-Levi ibn Hasdai's Ben ha-Melek ve-ha-Nazir--a work based on

an Arabic version of a classic Indian story about the life of Buddha--is one interesting example.

Modern Hebrew literature--though mostly didactic in nature--began appearing in the late 18th century, in

journals affiliated with the Haskalah or Jewish enlightenment. However, in places where

the Haskalah was most "successful"--like Germany--assimilation was rampant, and Hebrew writing

virtually disappeared. Indeed, the only people suited to develop Hebrew literature were those who had

learned the language through traditional Torah study, men who had spent time inyeshivot or seminaries.

These figures were overwhelmingly situated in Eastern Europe, and thus, modern Hebrew literature was

born in cities like Vilna, Warsaw, and Odessa.

From the beginning, the prospects for modern Hebrew literature--particularly prose--were bleak. Could

a non-spoken language reflect communal experiences? There were logistical problems as well. The first

writers of modern Hebrew literature primarily used biblical Hebrew, but biblical Hebrew was not suited to

modern literary needs. Its vocabulary was archaic and its syntax clumsy. Shalom Yakov Abramowitz--

better known by the name of his famous protagonist Mendele Mokher Seforim (Mendele the Book

Seller)--took monumental steps in trying to solve these problems. Instead of restricting himself to biblical

Hebrew, Seforim relied heavily on the Hebrew of rabbinic literature, particularly the Mishnah(redacted c.

200 CE). Rabbinic literature discusses the minutiae of everyday life, and thus it provided him with an

extensive lexicon.

The end of the 19th century saw the emergence of the first masters of Hebrew literature: Seforim, Yoseph

Hayim Brenner, the poets Hayim Nahman Bialik   and Saul Tchernichovsky, the more experimental writer

Uri Nissan Gnessin, and the fantastical Shmuel Yosef Agnon. At the same time, Zionism was advancing

its dream of a new Hebrew culture in Palestine with thedeveloping modern Hebrew language at its core,

and these writers received encouragement and inspiration from this movement.

The first wave of Hebrew literature written in Palestine was heavily Zionistic. The poets of this time, such

as Avraham Shlonsky, Yitzhak Lamdan, and U.Z. Greenberg, wrote about the Jewish pioneers and their

relationship to the land of Israel. This ideological writing continued into the early years of the State.

Novelists such as Moshe Shamir wrote realist fiction about the struggles and triumphs of the Sabra, the

new Jew.

The so-called New Wave of Israeli fiction began in the late 1950s. Writers such as

Amos Oz, A.B. Yehoshua, and Aharon Appelfeld, drifted from the realist, Zionist tradition of early Israeli

literature. They were heavily influenced by the surrealism of writers like Agnon and Franz Kafka. They

also began to question many of the nationalistic leanings of the Generation of 1948, as the earlier writers

were known (1948 being the year of Israeli independence). Tired from the War of Independence, the Sinai

campaign, and ultimately the wars of 1967 and 1973, they voiced their concerns about Zionism and

Israel's attitude toward its Arab neighbors.

Hebrew literature has continued to build upon surrealist and experimental trends. David Grossman's See

Under: Love (1986) is perhaps the greatest Israeli novel to be written in recent decades. Grossman's

novel is made up of four long chapters, each written in a different style. Though Amalia Kahana-Carmon

was one of the most important writers of the New Wave, fiction by Israeli women truly flourished in 1980s

and 1990s with writers such as Yehudit Katzir and Orly Castel-Bloom. Israeli literature has also taken a

multicultural turn of late. Key to the Garden: New Israeli Writing, a volume edited by Ammiel Alcalay and

published in 1996, brings together literature written by Israelis from Levant, Iran, India, and the Arab

world.

Hebrew Literatura  I-email ang pahinang ito  I-print ang pahina na ito

Ang hanay ng mga pre-modernong, walang kaugnayan sa relihiyon Hebreo panitikan ay

limitado. Mula huli Bibliya panahon sa, Hebrew ay hindi isang magsalita wika, at ito ay pangunahing

ginagamit sa relihiyon contexts. Ng pagbubukod sa patakaran na ito ay ang Hebrew panitikan

na flourished sa Espanya , Provence, at Italya sa pagitan ng 10 at ika-14 siglo. Mga Poets tulad ng sa

Samuel HaNagid, ng Judah HaLevi , at Immanuel ng Roma sinulat ng seglar tula sa karagdagan sa

kanilang maraming mga relihiyon at maliturgiya poems. Tuluyan kathambuhay ay mas mababa

karaniwan, bagaman Abraham Ben Samuel ha-Levi ng ibn Hasdai ng Ben ha-Melek na-ha-Nazir - isang

gawain na batay sa isang Arabic bersyon ng isang klasikong Indian kuwento tungkol sa buhay

ng Buddha - ay isang kawili-wiling mga halimbawa .

Modern Hebrew panitikan - bagaman karamihan didaktiko sa likas na katangian - ay nagsimulang

lumilitaw sa huli ika-18 siglo, sa mga journal na kaakibat sa angHaskalah o Jewish

paliwanag. Gayunpaman, sa mga lugar kung saan ang Haskalah ay pinaka "matagumpay" - tulad ng sa

Alemanya - na paglagom ay galit na galit, at Hebrew pagsulat halos nawala. Katunayan, ang mga tao

lamang na angkop upang bumuo ng ang Hebreo panitikan ay mga na natutunan wika sa pamamagitan ng

tradisyunal na pag-aaral ng Torah , ang mga tao na ginugol oras sa yeshivot o seminaries. Ang mga

numero ay lubha nakatayo sa Silangang Europa, at sa gayon, ang mga modernong Hebrew literatura ay

ipinanganak sa lungsod tulad ng Vilna, Warsaw, at Odessa.

Mula sa simula, ang mga prospects para sa modernong Hebreo panitikan - lalo na prosa - ay

malamig. Puwede ng isang di-magsalita wika magpakita ng mga ng komunidad karanasan? May mga

logistical problema pati na rin. Ang unang manunulat ng modernong Hebreo panitikan lalo na ginamit

Bibliya Hebrew, ngunit ang Bibliya Hebreo ay hindi angkop sa modernong pampanitikan

pangangailangan. Nito bokabularyo ay patay at ang syntax nito malamya. Shalom Yakov Abramowitz -

mas mahusay na kilala sa pamamagitan ng pangalan ng kanyang sikat na kalaban Mendele Mokher

Seforim (Mendele Book nagbebenta) - kinuha mga dakila hakbang sa sinusubukan upang malutas ang

mga problemang ito. Sa halip ng mga paghihigpit sa kanyang sarili sa Bibliya Hebrew, Seforim

pinagbatayan mabigat sa Hebrew ng panitikan ng rabi , lalo na ang Mishnah (redacted c. 200 CE). Ng

rabi literatura discusses ang mga detalye ng araw-araw na buhay, at kaya ito ibinigay sa kanya ng isang

malawak na leksikon.

Ang pagtatapos ng ika-19 na siglo nakita ang paglitaw ng unang Masters ng Hebrew panitikan: Seforim,

Yoseph Hayim Brenner, ang ang Mga poetsHayim Nahman Bialik at ang Saul Tchernichovsky, ang mas

eksperimentong manunulat Uri Nissan Gnessin, at ang ng kakatuwa Shmuel Yosef Agnon . Sa parehong

oras, Zyonismo ay pagsulong nito managinip ng isang bagong kultura Hebrew sa Palestine sa

ang pagbuo ng modernong Hebrew wika sa core nito, at ang mga manunulat na ito natanggap bigyan ng

lakas at pag-asa at inspirasyon mula sa kilusang ito.

Ang unang alon ng Hebrew literatura na nakasulat sa Palestine ay ang mabigat Zionistic . Ang mga poets

ng oras na ito, tulad ng Avraham Shlonsky, Yitzhak Lamdan, at UZ Greenberg, sinulat tungkol sa ang

Jewish mga pioneers at ang kanilang relasyon sa lupain ng Israel. Ang ideological pagsulat na ito ay

patuloy sa mga unang taon ng Estado. Novelists tulad ng Moshe Shamir sinulat ang realista bungang-isip

tungkol sa mga struggles at triumphs ng ipinanganak sa Israel, ang mga bagong Hudyo.

Ang tinatawag na New Wave ng Israeli kathambuhay nagsimula sa huli

1950s.Manunulat tulad Amos ans, Yehoshua ng AB , at ang Aharon Appelfeld, drifted mula sa realista, ng

Zionist tradisyon ng maaga Israeli literatura. Mabigat sila ay naiimpluwensyahan ng surealismo ng mga

manunulat tulad ng Agnon at Franz Kafka . Nagsimula din sila sa tanong ng maraming ng mga

makabayan leanings ng Pagbuo ng 1948, bilang naunang mga manunulat ay kilala (1948 bilang ng taon

ng pagsasarili ng Israeli). Pagod mula sa Digmaan ng Kalayaan , ang kampanya ng Sinai , at sa huli ang

mga wars ng 1967 at 1973 , tininigan nila ang kanilang mga alalahanin tungkol sa Zyonismo at Israel ng

saloobin patungo nito Arab kapitbahay.

Hebreo panitikan ay patuloy na bumuo sa surrealist at pang-eksperimentong mga uso. David Grossman

ng Tingnan ilalim: pag-ibig (1986) ay marahil ang pinakamahusay na Israeli nobelang nakasulat sa

kamakailang dekada. Grossman ng nobelang ay binubuo ng apat na mahaba ang mga chapters, ang

bawat nakasulat sa isang iba't ibang mga estilo. Kahit Amalia Kahana-Carmon ay isa sa mga

pinakamahalagang manunulat ng New Wave, bungang-isip sa pamamagitan ng Israeli kababaihan tunay

na flourished sa 1980s at 1990s na may mga manunulat tulad ng Yehudit Katzir at Orly Castel-

Bloom. Israeli panitikan ay kinuha ng isang Multicultural turn ng huli na.Key sa Garden: Bagong Israeli

Pagsusulat , ang dami-edit ni Ammiel Alcalay at nai-publish sa 1996, pinagsasama-sama literatura na

nakasulat sa pamamagitan ng Israelis mula sa Levant, Iran, Indya, at ang Arab mundo.

Hebrew literatureFrom Wikipedia, the free encyclopedia

Jewish culture

Visual Arts

Visual Arts list

Literature

Yiddish Ladino

Hebrew Israeli

American English

Philosophy list

Performance Arts

Music Dance

Israeli Cinema Yiddish Theatre

Cuisine

Jewish Israeli

Sephardi Ashkenazi

Syrian

Other

Humour Languages

Symbols Clothing

V

T

E

History of literature

Bronze Age literature

Sumerian

Egyptian

Akkadian

Sanskrit

Classical literatures

Chinese

Greek

Hebrew

Latin

Pahlavi

Pali

Prakrit

Syriac

Tamil

Early Medieval literature

Matter of Rome

Matter of France

Matter of Britain

Byzantine literature

Kannada literature

Persian literature

Turkish

Medieval literature

Old Bulgarian

Old English

Middle English

Arabic

Byzantine

Catalan

Dutch

French

German

Indian

Old Irish

Italian

Japanese

Kannada

Nepal Bhasa

Norse

Persian

Telugu

Turkish

Welsh

Early Modern literature

Renaissance literature

Baroque literature

Modern literature

18th century

19th century

20th century

21st century

V

T

E

Hebrew literature consists of ancient, medieval, and modern writings in the Hebrew language. It is one of the

primary forms of Jewish literature, though there have been cases of literature written in Hebrew by non-Jews.

[1] Hebrew literature was produced in many different parts of the world throughout the medieval and modern

eras, while contemporary Hebrew literature is largely Israeli literature.

Contents

[hide]

1 Ancient Hebrew literature

2 Medieval Hebrew literature

3 Modern Hebrew literature

o 3.1 Eighteenth Century

o 3.2 Nineteenth Century

o 3.3 Twentieth Century

4 Contemporary Hebrew literature

5 References

[edit]Ancient Hebrew literature

Beyond comparison, the most important such work is the Hebrew Bible (Tanakh).

The Mishna, compiled around 200 CE, is the primary rabbinic codification of laws as derived from the Torah. It

was written in Mishnaic Hebrew, but the major commentary on it, the Gemara, was largely written in Aramaic.

Many works of classical midrash were written in Hebrew.

[edit]Medieval Hebrew literature

Many works of medieval rabbinic literature were written in Hebrew, including: Torah commentariesby Abraham

ibn Ezra, Rashi and others; codifications of Jewish law, such as Maimonides' Mishneh Torah, the Arba'ah

Turim, and the Shulchan Aruch; and works of Musar literature (didactic ethical literature) such as Bahya ibn

Paquda's Chovot ha-Levavot (The Duties of the Heart). Many works of medieval philosophical literature such

as the Guide to the Perplexed and The Kuzari, as well as many works of fiction, were written in Judeo-Arabic.

One work of fiction which was written in Hebrew was the "Fox Fables" by Berechiah ben Natronai ha-Nakdan,

Hebrew fables which resemble Aesop's fables.

Much medieval Jewish poetry was written in Hebrew, including liturgical piyyutim in Palestine in the seventh

and eighth centuries by Yose ben Yose, Yanai, and Eleazar Kalir.[2] These poems were added to the Hebrew-

language liturgy. This liturgy was compiled in book form as "the siddur" by rabbis including Amram

Gaon and Saadia Gaon.

Later Spanish, Provençal, and Italian poets wrote both religious and secular poems; particularly prominent

poets were Solomon ibn Gabirol and Yehuda Halevi.

[edit]Modern Hebrew literature

In addition to writing traditional rabbinic literature in Hebrew, modern Jews developed new forms of fiction,

poetry, and essay-writing, which are typically called "Modern Hebrew Literature."

[edit]Eighteenth Century

Moses Hayyim Luzzatto's allegorical drama "La-Yesharim Tehillah" (1743) may be regarded as the first product

of modern Hebrew literature. It has been referred to as "a poem that in its classic perfection of style is second

only to the Bible."[3] Luzzatto's pupil in Amsterdam, David Franco Mendes (1713–92), in his imitations of Jean

Racine ("Gemul 'Atalyah") and of Metastasio ("Yehudit"), continued his master's work, though his works are not

as respected as were Luzzatto's.[4]

In the eighteenth century, the Haskalah (Jewish enlightenment) movement worked to achieve political

emancipation for Jews in Europe. Moses Mendelssohn's translation of the Hebrew Bible into German inspired

interest in the Hebrew language that led to the founding of a quarterly review written in Hebrew. Other

periodicals followed. Poetry by Naphtali Hirz Wessely such as "Shire Tif'eret," or "Mosiade," made Wessely, so

to speak, poet laureate of the period.[5]

[edit]Nineteenth Century

In nineteenth-century Galicia, poets, scholars, and popular writers who contributed to the dissemination of

Hebrew and to the emancipation of the Jews of Galicia included:

Nachman Krochmal  (1785–1840), a philosopher, theologian, and historian.

Solomon Judah Loeb Rapoport  (1790–1867), a rabbi, poet, and biographer

Isaac Erter  (1792–1841), a satirical poet whose collection of essays, "Ha-Tzofeh le-Bet Yisrael," is one of

the purest works of modern Hebrew literature, attacking Hasidicsuperstitions and prejudices in a vigorous

and classical style.

Meir Halevy Letteris  (1800–1871), a lyric poet also known for his adaption of Goethe'sFaust into Hebrew.

In Amsterdam, a circle of Hebrew-language literary artists emerged in the nineteenth century, including the

poet Samuel Molder (1789–1862).

Prague became an active center for the Haskalah in the nineteenth century, and the best known among

the Haskalah writers there was Jehudah Loeb Jeiteles (1773–1838), author of witty epigrams ("Bene ha-

Ne'urim") and of works directed against Hasidism and againstsuperstition.

In Hungary, Hebrew-language authors included Solomon Lewison of Moor (1789–1822), author of "Melitzat

Yeshurun"; Gabriel Südfeld, a poet who was the father of Max Nordau; and the poet Simon Bacher.[6] A notable

Jewish author in Romania during the nineteenth century was the physician and writer Julius Barasch.[7]

Italian Jews of the nineteenth-century who wrote in Hebrew included I. S. Reggio (1784–1854), Joseph

Almanzi, Hayyim Salomon, Samuel Vita Lolli (1788–1843). Another figure of note was Rachel Morpurgo (1790–

1860), who was one of the few female writers in theHaskalah movement, and whose poems have been

described as characterized by "religious piety and a mystic faith in Israel's future."[8]The best known Italian

writer was Samuel David Luzzatto (1800–65) was the first modern writer to introduce religious romanticism into

Hebrew and to attack northern rationalism in the name of religious and national feeling.[9]

Prominent Hebrew writers in the Russian empire in the nineteenth century included:

the poet and mathematician Jacob Eichenbaum (1796–1861)

the Haskalah leader Isaac Baer Levinsohn

Kalman Schulman  (1826–1900), who introduced the romantic form into Hebrew

the romantic poet Micah Joseph Lebensohn (1828–52)

the Lithuanian author Mordecai Aaron Ginzburg, known as "the father of prose"

Lithuanian poet Abraham Baer Lebensohn, known as the "father of poetry," whose poems "Shire Sefat

Kodesh" were extraordinarily successful.

Abraham Mapu  (1808–67), the creator of the Hebrew novel, whose historical romance "Ahabat Tziyyon"

exercised an important influence on the development of Hebrew.

The poet Judah Leib Gordon, also known as "Leon Gordon" (1831–1892), was a well-known satirical poet who

has been characterized as "an implacable enemy of the Rabbis."[10]

[edit]Twentieth Century

As Zionist settlement in Palestine intensified at the start of the twentieth century, Hebrew became the shared

language of the various Jewish immigrant communities. Eliezer Ben-Yehuda in particular worked to adapt

Hebrew to the needs of the modern world, turning to Hebrew sources from all periods to develop a language

that went beyond the sacred and was capable of articulating the modern experience.

Hayim Nahman Bialik (1873–1934) was one of the pioneers of modern Hebrew poets and came to be

recognized as Israel's national poet. Bialik contributed significantly to the revival of the Hebrew language, which

before his days existed primarily as an ancient, scholarly tongue. His influence is felt deeply in all modern

Hebrew literature. Bialik, like other great literary figures from the early part of the 20th century such as Ahad

Ha-Am and Tchernichovsky, spent his last years in Tel Aviv, exerting a great influence on younger Hebrew

writers.[11]

The foundations of modern Israeli writing were laid by a group of literary pioneers from the Second

Aliyah including Shmuel Yosef Agnon, Moshe Smilansky, Yosef Haim Brenner, David Shimoni and Jacob

Fichman. In contrast, Yitzhaq Shami, was a native of Palestine, and he holds a unique place in Hebrew

literature, since his work is also recognized as Palestinian literature. In 1966, Agnonwon the Nobel Prize for

Literature for novels and short stories that employ a unique blend of biblical, Talmudic and modern Hebrew.

Literary translators into Modern Hebrew, most notably Leah Goldberg among others, also contributed a great

deal to Israeli-Hebrew literature through bringing international literature and literary figures into Hebrew circles

through translation. Goldberg herself was also noted for being a prolific writer and pioneer of Israeli children's

literature as well.

[edit]Contemporary Hebrew literature

Main article: Israeli literature

A new generation of Hebrew writers emerged with the establishment of the State of Israel in 1948. This new

generation included the novelists Aharon Megged, Nathan Shaham, and Moshe Shamir, and the

poets Yehudah Amichai, Amir Gilboa, and Haim Gouri. The novels My Michael (1968) and Black Box (1987)

by Amos Oz and The Lover (1977) and Mr. Mani (1990) by A. B. Yehoshua describe life in the new state.

These works also explore topics such the as conflict between parents and children and the rejection of some

once-sacred ideals of Judaism and Zionism.

Many Hebrew writers in the late twentieth century dealt with the Holocaust, women's issues, and the conflict

between Israelis and Arabs. Another topic was the tension between Jews of European origin, the Ashkenazim,

and Jews of Middle Eastern and Mediterranean origin, the Mizrahim and Sephardim.

Modern Hebrew authors include Ruth Almog, Aharon Appelfeld, Yitzhak Ben-Ner, David Grossman, Amalia

Kahana-Carmon, Etgar Keret, Savyon Liebrecht, Sami Michael, Yaakov Shabtai, David Shahar, Meir Shalev,

and Tseruyah Shalev.

Hebrew poets include David Avidan, Maya Bejerano, Erez Biton, Yitzchak Laor, Dan Pagis, Dalia

Ravikovitch, Ronny Someck, Meir Wieseltier, and Yona Wallach.

Contemporary Israeli authors whose works have been translated into other languages and attained

international recognition are Ephraim Kishon, Yaakov Shabtai, A. B. Yehoshua, Amos Oz, Irit Linur, Etgar

Keret and Yehoshua Sobol.

Today thousands of new books are published in Hebrew each year, both translations from other languages and

original works by Israeli authors.

[edit]References

Hebreo panitikanMula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Jewish kultura

Visual Arts

Visual Arts listahan

Panitikan

Yidish Ladino

Hebrew Israeli

Amerikano Ingles

Pilosopya listahan

Pagganap ng Sining

Musika Sayaw

Israeli Cinema Yiddish Theatre

Luto

Dyuis Israeli

Sephardi Ashkenazi

Siryan

Iba

Humour Wika

Simbolo Damit

V

T

E

Kasaysayan ng panitikan

Tanso Edad panitikan

Sumerian

Taga-Ehipto

Akkadian

Sanskrit

Classical literatures

Tsino

Griyego

Hebrew

Latin

Pahlavi

Pali

Prakrit

Syriac

Tamil

Maagang medyebal panitikan

Bagay ng Roma

Bagay ng Pransya

Bagay ng Britain

Byzantine panitikan

Kannada panitikan

Persian panitikan

Turko

Medyebal panitikan

Lumang Bulgarian

Lumang Ingles

Gitnang Ingles

Arabe

Byzantine

Katalan

Olandes

Pranses

Aleman

Indiyano

Lumang Irish

Italiyano

Hapon

Kannada

Nepal Bhasa

Norse

Persyano

Telugu

Turko

Welsh

Maagang Modern panitikan

Muling pagsilang panitikan

Baroque panitikan

Modernong panitikan

Ika-18 siglo

Ika-19 siglo

Ika-20 siglo

Ika-21 siglo

V

T

E

Hebreo panitikan ay binubuo ng mga sinaunang, medyebal, at modernong mga writings sawikang

Hebrew . Ito ay isa sa mga pangunahing paraan ng Jewish panitikan , kahit na may naging kaso ng literatura

na nakasulat sa Hebreo ng mga di-Hudyo . [1] Hebrew panitikan ay gawa sa maraming iba't-ibang bahagi ng

mundo sa buong medyebal at modernong panahon, habang napapanahon Hebrew Ang panitikan ay

kalakhan Israeli literatura .

Nilalaman

[hide]

1 Laong Hebreo panitikan

2 medyebal Hebreo panitikan

3 Modern Hebrew panitikan

o 3.1 ikalabing-walo siglo

o 3.2 ikalabinsiyam siglo

o 3.3 ikadalawampu siglo

4 napapanahon Hebreo panitikan

5 Mga sanggunian

[ edit ]Laong Hebreo panitikan

Lampas sa paghahambing, ang pinaka-mahalaga tulad na gawain ay ang Hebrew Bibliya ( Tanakh).

Ang Mishna , compiled sa paligid ng 200 CE, ay ang pangunahing ng rabi pagkukudigo ng mga batas na

nagmula ang Torah . Ito ay nakasulat sa Mishnaic Hebrew , ngunit ang pangunahing puna sa ito, ang Gemara ,

ay na kalakhan nakasulat sa Arameik . Maraming mga gawa ng classicalmidras ay nakasulat sa Hebrew.

[ edit ]medyebal Hebreo panitikan

Maraming mga gawa ng medyebal na literatura ng rabi ay nakasulat sa Hebrew, kabilang ang:

mgacommentaries ng Torah ni Abraham ibn Ezra , Rashi at iba pa; codifications ng Jewish batas , tulad

ng Maimonides ' Mishneh Torah , ang Arba'ah Turim , at ang Shulchan Aruch ; at gawa ngpanitikan ng

Musar (didaktiko wasto literatura) tulad ng Bahya ng ibn Paquda ' Chovot ha-Levavot(Ang mga tungkulin ng

Puso). Maraming mga gawa ng medyebal pilosopiko panitikan tulad ng saGabay sa ang naguguluhan at

ng Ang Kuzari , pati na rin ang maraming mga gawa ng kathambuhay, ay nakasulat sa Judeo-Arabic. Isa

gawain ng bungang-isip kung saan ay nakasulat sa Hebreo ay ang "Fox Fables" sa pamamagitan

ng Berechiah ng Ben Natronai ha-Nakdan , mga fables Hebrew na makahawig Esopo ng fables .

Karamihan medyebal Jewish tula ay isinulat sa Hebreo, kabilang ang ang maliturgiyapiyyutim sa Palestine sa

ikapitong at pangwalo siglo sa pamamagitan ng Yose Ben Yose,Yanai , at Eleazar Kalir ang . [2] Ang mga poems

na ito ay idinagdag sa ang Hebrew-wika liturhiya. Ang liturhiya ito ay compiled sa libro na form ng "ang siddur"

sa pamamagitan ng mga rabbis kasama Amram Gaon at Saadia Gaon .

Mga mamaya Espanyol, Provencal na, at Italyano poets sinulat parehong relihiyon at walang kaugnayan sa

relihiyon poems; lalo kilalang poets ay Solomon sa ibn Gabirol atYehuda Halevi .

[ edit ]Modern Hebrew panitikan

Bilang karagdagan sa pagsulat ng tradisyonal ng rabi literatura sa Hebrew, modernong mga Hudyo binuo ng

mga bagong anyo ng bungang-isip, tula, at sanaysay-pagsulat, na kung saan ay karaniwang tinatawag na

"Modern Hebrew Literatura."

[ edit ]ikalabing-walo siglo

Ng Moises Hayyim Luzzatto ng alegoriko drama "La-Yesharim Tehillah" (1743) ay maaaring regarded bilang

ang unang produkto ng modernong Hebreo panitikan. Ito ay tinutukoy bilang "isang tula na sa kanyang classic

na maging perpekto ng estilo ay pangalawang lamang sa Biblia." [3] Luzzatto mag-aaral sa Amsterdam, David

Franco Mendes (1713-1792), sa kanyang imitations ng Jean Racine ("Gemul sa 'Atalyah ") at ngMetastasio (sa

"Yehudit"), ipinagpatuloy ang trabaho ng kanyang master, kahit na ang kanyang mga gawa ay hindi bilang

respetado bilang ay Luzzatto ng. [4]

Sa ikalabing-walo siglo, ang kilusan ng Haskalah (Jewish paliwanag) nagtrabaho upang makamit

ang pampulitika palayain para sa mga Hudyo sa Europa . Moses ng Mendelssohn 'sa pagsasalin ng Biblia sa

Hebreo sa Aleman inspirasyon interes sa wika ng Hebreo na humantong sa founding ng isang quarterly review

na nakasulat sa Hebrew.Iba pang mga periodicals sinundan. Ng tula pamamagitan ng Naphtali Hirz

Wessely tulad ng "kaunti Tif'eret," o "Mosiade," ginawa Wessely, kaya na makipag-usap, makata

pinagpipitagan ng panahon. [5]

[ edit ]ikalabinsiyam siglo

Sa ikalabinsiyam-siglo Galicia, poets, iskolar, at tanyag na manunulat na iniambag ang pagsasabog ng Hebrew

at upang palayain ng mga Hudyo ng Galicia kasama:

Nachman Krochmal  (1785-1840), isang pilosopo, teologo, at mananaysay.

Solomon Judah Loeb Rapoport  (1790-1867), isang rabi, makata, at byograpo

Sa Isaac Erter  (1792-1841), isang satirical na makata na koleksyon ng mga essays, "Ha-Tzofeh le-pusta

Yisrael na," ay isa ng purest gawa ng modernong Hebreo panitikan, paglusob Hasidic mga superstitions at

prejudices sa isang masigla at classical na estilo.

Ng Meir Halevy Letteris  (1800-1871), isang makata na kilala rin para sa kanyang adaption

ng Goethe ni Faust sa Hebrew.

Sa Amsterdam , ang isang bilog ng mga Hebrew-wika pampanitikan artist lumitaw sa ikalabinsiyam na siglo,

kabilang ang ang makataSamuel tagapagmolde (1789-1862).

Prague ay naging isang aktibong center para sa ang Haskalah sa ikalabinsiyam na siglo, at ang

pinakamahusay na kilala sa mgaHaskalah manunulat doon ay Jehudah Loeb Jeiteles (1773-1838), ang may-

akda ng mga nakakatawa epigrams ("ang Bene ha-Ne'urim") at ng mga gawa-direct laban Hasidism at laban

sa pamahiin .

Sa Hungary , ang mga may-akda ng Hebreo-wika kasama ng Solomon Lewison ng magpugal (1789-1822),

ang may-akda ng "Melitzat Yeshurun"; ang sa Gabriel Südfeld , isang makata na ang ama ng Max Nordau ; at

ang Simon Bacher makata . [6] Isang memorable Judio na may-akda sa Romania sa panahon ng ikalabinsiyam

na siglo ay ang manggagamot at ang manunulat Julius Barasch. [7]

Italyano mga Hudyo ng ikalabinsiyam-siglo na sinulat sa Hebrew kasama AY Reggio (1784-1854), Joseph

Almanzi, Hayyim Salomon, Samuel Vita Lolli (1788-1843). Isa pang numero ng tala ay na Rachel

Morpurgo (1790-1860), na noon ay isa ng ilang babaeng manunulat sa Haskalah kilusan, at na ang mga

poems ay inilarawan bilang characterized sa pamamagitan ng "relihiyon paggalang sa mga magulang at isang

mistiko pananampalataya sa Israel sa hinaharap." [8] Ang pinakamahusay na kilala Italyano manunulat ay sa

ng Samuel David Luzzatto (1800-1865) ay ang unang modernong manunulat upang ipakilala ang

relihiyon romanticism sa Hebrew at pag-atake ang hilagang rasyonalismo sa pangalan ng relihiyon at

pambansang damdamin. [9]

Kilalang manunulat ng Hebreo sa Russian imperyo sa ikalabinsiyam na siglo:

ang makata at Jacob Eichenbaum dalubbilang (1796-1861)

ang Haskalah lider Isaac Baer Levinsohn

Sa Kalman Schulman  (1826-1900), na ipinakilala ang romantikong form sa Hebrew

ang romantikong makata Micah ang Joseph Lebensohn (1828-1852)

may-akda ang Lithuanian Mordecai Aaron Ginzburg , na kilala bilang "ang ama ng tuluyan"

Ng Lithuanian makata Abraham ang Baer Lebensohn , na kilala bilang ang "ama ng mga tula," na ang

poems "kaunti Sefat Kodesh" ay extraordinarily matagumpay.

Abraham Mapu  (1808-1867), ang mga tagalikha ng Hebrew nobelang, na ang makasaysayang

pagmamahalan "Ahabat Tziyyon" exercised isang mahalagang impluwensiya sa pagpapaunlad ng

Hebrew.

Ang makata Judah Leib Gordon , na kilala rin bilang "Leon Gordon" (1831-1892), ay isang

kilalang satirical makata na ay characterized bilang "isang walang tinag na kaaway ng Rabbis . " [10]

[ edit ]ikadalawampu siglo

Bilang ang Zionist kasunduan sa Palestine intensified sa simula ng ikadalawampu siglo, naging Hebrew ang

ibinahaging wika ng iba't ibang Jewish imigrante na komunidad. Eliezer Ben-Yehuda sa partikular na

nagtrabaho upang iangkop ang Hebrew sa mga pangangailangan ng modernong mundo, na nagiging Hebrew

mapagkukunan mula sa lahat ng panahon upang bumuo ng isang wika na nagpunta sa ibayo ng banal at

kakayahan ng articulating ang modernong karanasan.

Hayim Nahman Bialik (1873-1934) ay isa sa mga pioneers ng modernong mga poets ng Hebrew at dumating

na kinikilala bilang ngIsrael ' pambansang makata . Bialik iniambag makabuluhang sa malay-tao ng

ang Hebreo wika , na bago ang kanyang mga araw ay umiiral lalo na bilang isang sinaunang, pantas na

dila. Ang kanyang impluwensiya ay nadama malalim sa lahat ng mga modernong Hebreo panitikan. Bialik,

tulad ng iba pang mga dakilang pampanitikan mga numero mula sa maagang bahagi ng ika-20 siglo tulad

ngAhad Ha-AM at Tchernichovsky na , na ginugol ang kanyang huling taon sa Tel Aviv, exerting ng isang

malaking impluwensiya sa mga batang manunulat Hebreo. [11]

Ang pundasyon ng modernong Israeli pagsulat ay inilatag ng isang pangkat ng mga pampanitikan pioneers

mula sa Ikalawang Aliyahkabilang ang Shmuel Yosef Agnon , ang Moshe Smilansky , Yosef Haim Brenner ,

ang David Shimoni at Jacob Fichman . Sa kaibahan,Yitzhaq Shami , ay isang katutubong ng Palestine, at

hawak siya ng isang natatanging lugar sa Hebreo panitikan, dahil ang kanyang trabaho ay kinikilala bilang

Palestino literatura. Noong 1966, Agnon won ang Nobel Prize para sa Literatura para sa mga nobelang at

maikling kuwento na gumamit ng isang natatanging timpla ng Bibliya, Talmudic na at modernong Hebrew.

Pampanitikan tagasalin sa Modern Hebrew , pinaka-kapansin-pansin Leah Goldberg bukod sa iba pa, ay

iniambag ng isang mahusay na pakikitungo sa Israeli-Hebrew literatura sa pamamagitan ng pagdadala ng

internasyonal na literatura at mga pampanitikan na numero sa mga Hebrew bilog sa pamamagitan ng

pagsasalin. Goldberg sarili ay nabanggit din para sa pagiging isang palaanak manunulat at tagapanguna ng

Israeli bata literatura pati na rin.

[ edit ]napapanahon Hebreo panitikan

Pangunahing artikulo: Israeli panitikan

Ang isang bagong henerasyon ng mga manunulat sa Hebrew lumitaw sa pagtatatag ng Estado ng Israel sa

1948. Ang bagong henerasyon na ito ay kasama ang novelists ang Aharon Megged , ang Nathan Shaham ,

at Moshe Shamir , at ang mga poets Yehudah Amichai , Amir Gilboa , at Haim Gouri ang . Ang nobelang Aking

Michael (1968) at Black Box (1987) sa pamamagitan ng Amos ans atAng magkasintahan (1977)

at Mr. Mani (1990) sa pamamagitan ng AB Yehoshua ilarawan ang buhay sa bagong estado. Mga gumagana

din galugarin ang mga paksa tulad bilang kontrahan sa pagitan ng mga magulang at mga bata at ang

pagtanggi ng ilang sabay-banal na mga ideals ng Hudaismo at Zyonismo .

Maraming mga manunulat ng Hebreo sa huli ikadalawampu siglo na dealt sa ang Holocaust , kababaihan ng

mga isyu, at ang mgasalungatan sa pagitan ng Israelis at Arabs . Ang paksa ng isa pang ay ang pag-igting sa

pagitan ng mga Hudyo ng mga European pinanggalingan, ang Ashkenazim , at mga Hudyo ng Middle Eastern

at Mediterranean pinanggalingan, Mizrahim at Sephardim .

Kabilang sa mga Modern Hebrew may-akda ang ng Ruth Almog , ang Aharon Appelfeld , Yitzhak Ben-

Ner , David Grossman , angAmalia Kahana-Carmon , Etgar Keret , Savyon Liebrecht , Sami Michael , Yaakov

Shabtai , David Shahar , ang Meir Shalev , atTseruyah Shalev .

Mga Hebrew poets isama sa David Avidan , Maya Bejerano , Erez Biton , ang Yitzchak Laor , ang Dan Pagis ,

ang Dalia Ravikovitch , ang Ronny Someck , ang Meir Wieseltier , at Yona Wallach ang .

Napapanahon Israeli may-akda na ang mga gawa ay isinalin sa ibang wika at attained internasyonal na

pagkilala ay sa Ephraim Kishon, Yaakov Shabtai , ang AB Yehoshua , Amos ans , Irit Linur , Etgar

Keret at Yehoshua Sobol .

Ngayon libo-libo ng mga bagong libro ay inilathala sa Hebrew bawat taon, ang parehong mga pagsasalin mula

sa iba pang mga wika at mga orihinal na gumagana sa pamamagitan ng Israeli mga may-akda.

Ang isang babae sa kanyang mga forties ay isang biktima ng isang pagpapakamatay pambobomba sa isang market ng Jerusalem. Ang kanyang katawan ay namamalagi hindi mailarawan sa isang morge ng ospital. Tila siya ay nagtrabaho bilang isang paglilinis ng babae sa isang panaderya, ngunit walang tala ng kanyang trabaho. Kapag ang isang ang Jerusalem araw-araw accuses ang panaderya ng "mahalay kapabayaan at kawalan ng damdamin papunta sa isang empleyado," ang may-ari ng panaderya, magapi sa pamamagitan ng pagkakasala, entrusts ang gawain ng pagkilala at burying ang mga biktima sa isang tao na mga mapagkukunan ng tao. Ang lalaking ito ay sa unang nag-aatubili sa tumagal sa trabaho, ngunit bilang ang katotohanan ng buhay ang babae ay tumagal ng hugis-siya ay isang inhinyero mula sa ang dating Sobiyet Union, isang non-Hudyo sa isang

relihiyon peregrinasyon sa Jerusalem, at, Pagpili ng isang maagang litrato, maganda-siya ay nagbibigay sa mga damdamin ng ikinalulungkot, pagsisisi, at kahit mahal. 

Sa sandaling profoundly malubhang at lubos na kasiya-siya ang, AB Yehoshua astonishes ng sa amin sa kanyang sanay, madalas hindi inaasahang mga liko sa ang kuwento at sa kanyang kakayahan upang makakuha ng sa ilalim ng balat at sa kaluluwa ng Israel ngayon. 

(20061105)

Paano gumagana ang nakatira isa pagkatapos surviving kawalan ng katarungan? Ano kasiyahan ay mula sa paghihiganti? Maaari nakaraan ang kailanman ay naiwan? 

Masterfully binubuo at tiomak na may pambihirang pakiramdam at unawa, Ang Iron track ay isang riveting kuwento ng kaligtasan at paghihiganti ng mga manunulat na kanino Irving Howe tinatawag na "isa sa ang pinakamahusay na mga novelists buhay ngayon." 

Mula pa nang siya ay inilabas mula sa isang kampo ng konsentrasyon apatnapu't taon na mas maaga, Erwin Siegelbaum ay obsessively pagsakay sa tren ng Austria pagkatapos ng digmaan. Ang kanyang mga araw ay napuno ng inumin, ang kanyang mga gabi na may panandaliang affairs pag-ibig at ang torments ng kanyang mga nightmares. Ano mapigil ang kanya malusog ay ang kanyang misyon upang mangolekta ang mga menorahs, kiddush tasa, at banal na mga libro na na survived kanilang vanished may-ari. At ang pag-asa na ang isang araw siya ay hanapin ang Nasi opisyal na pinatay ang kanyang mga magulang - at ang lakas pumatay sa kanya. 

Ang isang kalagim-lagim na paggalugad ng kumplikadong isang survivor, wrenching, panloob na mundo, Ang mga track ng Iron ay nakikilala sa pamamagitan ng malalim ng pananaw at sa distinctively panay na, matikas estilo na na ang nanalo sa ang Aharon Appelfeld pagkilala bilang isa sa mga dakilang manunulat sa mundo.