findings and analysisto media, limits in understanding of the impact of media content, limited...

03

Targeting Brief 2

Intimate Partner Violence& Media Exposure in Cambodia

INTRODUCTION

The Australian Department of Foreign Affairs and Trade engaged The Asia Foundation to identify and analyse key risk and protective factors1 associated with intimate partner violence (IPV) in Cambodia. The task involved review of the best available datasets2 in order to make recommendations for programming interventions. This effort builds evidence towards the first strategy - Primary Prevention3- in the National Action Plan to Prevent Violence Against Women 2014-2018 (NAPVAW II). The research methodology included secondary quantitative analysis of data from large scale surveys of Cambodian men and women that included questions on personal experiences with IPV victimization and/or perpetration. However, no dataset is without limitations, particularly for comparison purposes. Surveys used different methodologies, were carried out in different time periods, or surveyed different populations resulting in the inability to permit a causal link to be established between IPV and the identified risk and protective factors. However, each analysis clearly demonstrates a strong, statistically significant relationship between IPV and the specific risk and protective factors.

Based on the analysis of these datasets, four risk and/or protective factors emerged as the most robust and statistically significant: alcohol abuse and childhood exposure to violence as risk factors for IPV; media exposure and educational attainment as both risk and protective factors for IPV. Each of these factors were then further analysed including a review of relevant qualitative research and literature; identification of current promising programmatic approaches; cost and benefit analysis; and international good practice in primary prevention of IPV. The Asia Foundation presents its research, analysis and recommendations in this series of Targeting Briefs.

Targeting Brief 2: Intimate Partner Violence and Media Exposure in Cambodia is a publication of The Asia Foundation (2015).

We would like to acknowledge and extend our gratitude to The Australian Department of Foreign Affairs and Trade (DFAT) for their collaboration and financial support for this series of Targeting Briefs. This research was commissioned by DFAT in 2013-2014 with the explicit intention of informing programmatic interventions under the prevention pillar of the Royal Government of Cambodia’s second National Action Plan for Ending Violence against Women.

Full research reports are available upon request at: [email protected]

Media can be a risk factor for intimate partner violence by sensationalizing and normalizing violent behaviour, and perpetuating traditional attitudes toward women. Media can have a protective impact on intimate partner violence by raising awareness of laws and services and challenging social norms that tolerate intimate partner violence.

04 05

Targeting Brief 2

& Media Exposure in Cambodia

Targeting Brief 2

Intimate Partner Violence

Review of Literature and Research

FINDINGS AND ANALYSIS

A considerable body of literature exists on utilizing the media to prevent or respond to IPV (WHO, 2008; Jensen & Oster, 2008); but research is limited on the effects of media content. Media is generally absent as variable in the vast majority of IPV studies. For example, a recent systematic review of 228 IPV articles focusing on risk (Capaldi, 2012) failed to make any mention of the media. Where literature does exist, access to the media links with IPV in different ways. Media can be a risk factor by galvanizing traditional perceptions and attitudes towards women (GADC, 2010), normalising and desensitising IPV, portraying women as vulnerable to victimization, and blaming victims (Montiel, 2014). Consistent exposure to violence in the media creates public acceptance (Kohlman et al., 2014) and can lead to increased aggression immediately afterwards (Gentile & Bushman, 2012). TV violence has been shown to have a cumulative effect on aggression over time (Common Sense Media, 2013) and males who watched large amounts of violent TV during childhood were nearly twice as likely to

have assaulted their spouses 15 years later (Bushman & Huesman, 2012).

Media can be a protective factor by em-powering women and men leading to a shift in attitudes and changing social norms. TV and radio can reduce accept-ability of violence in relationships (Jensen & Oster, 2008). The mass media has also been the biggest source of information on the domestic violence law for Cambodi-ans (Brickell, Prak & Poch, 2014; PYD, 2013) and can have a positive effect by correcting misconceptions about domes-tic violence such as that it is a private af-fair. Media can also encourage victims to seek help (Usdin et al., 2005) and provide information about sources of help.

The negative impacts of violent media content are larger when parents do not monitor their children’s media consumption and when they do not discuss the content with them (Anderson, Gentile & Buckley, 2007). Parental monitoring can serve as a protective factor by decreasing the risk associated with exposure to media violence (Gentile & Bushman, 2012).

S E C O N D A R Y Q U A N T I T A T I V E A N A L Y S I S O F D A T A S E T S

The quantitative analysis of the relevant data sets show that:

�People who watch TV are 178% more likely to be IPV victims than those who never watch TV (MoWA, 2005)4.

�Radio listeners are 154% more likely to be perpetrators compared to those who do not listen to radio (MoWA, 2005).

Targeting Brief 2 highlights the link between exposure to the media - specifically television (TV) and radio – and IPV and aims to provide recommendations for strengthening of primary prevention of IPV in Cambodia through media related actions. Based on further socio-demographic analysis of the prevalence of access to media, limits in understanding of the impact of media content, limited regulation and cost/benefit analysis of existing programmatic interventions, Targeting Brief 2 recommends to 1) improve media content and messaging; 2) build evidence on the link between media and IPV; and 3) strengthen the policy environment.

1 Risk factors are individual, relationship, community and societal factors that mean a person is

more likely to become a victim or perpetrator of IPV. Protective factors are individual, relationship, community and societal factors that reduce women and girls risk of IPV. Risk factors might not be

direct causes, and protective factors do not guarantee non-violence (CDC, 2015).

2 The research team assessed the presence and availability of relevant datasets to statistically examine risk and protective factors related to IPV. Seven prevalence datasets were analysed using standard

statistical software to examine various variables to identify IPV risk and protective factors, including: MoWA (2005 and 2009), CDHS (2000 and 2005), Triple Jeopardy, Royal Holloway, and UN Women P4P. Additionally, approximately a dozen socio-demographic datasets were statistically examined to

identify locations (provinces) within Cambodia where the risk and protective factors were highest/lowest. Two new large scale survey’s supported by the Australian Department of Foreign Affairs and Trade - CDHS 2014’s Domestic Violence Module and the Violence Against Women Prevalence Study

using the WHO methodology - will both add significant data on IPV for further analysis when released. See Data Sets for the specific data sets for each Targeting Brief.

3 Primary Prevention is reducing the new incidences of intimate partner violence or sexual violence by intervening before any violence occurs (WHO).

4 In November 2015, the CDHS 2014 full release will report on the Domestic Violence Module and will provide further data for analysis.

06 07

Targeting Brief 2


Targeting Brief 2


MEDIA RELATED TRENDS IN CAMBODIA

TV AND RADIO OWNERSHIP IN CAMBODIA

Banteay Meanchey

Oddar Meanchey

Siem Reap

BattambangBattambang

Pursat

Koh KongKampong Speu

Kampong Chhnang

KampotTakeo

Kandal

Prey Veng

Svay Rieng

Kampong Cham

Kampong ThomKampong Thom

Preah VihearStung Treng

KratieKratie

Ratanakiri

Mondulkiri

Preah Sihanouk

Pailin

Oddar Meanchey

Banteay Meanchey Siem Reap

Pailin


Mondulkiri

Ratanakiri

Kampong Cham

Kampong Chhnang

Pursat


Preah Sihanouk

KampotTakeo

Kandal

Svay Rieng

Prey VengPhnom PenhPhnom Penh

Banteay Meanchey

Oddar Meanchey

Siem Reap


Pursat


Kampong Chhnang

KampotTakeo

Kandal

Prey Veng

Svay Rieng

Kampong Cham



KratieKratie

Ratanakiri

Mondulkiri

Preah Sihanouk

Pailin

Oddar Meanchey


Pailin


Mondulkiri

Ratanakiri

Kampong Cham

Kampong Chhnang

Pursat


Preah Sihanouk

KampotTakeo

Kandal

Svay Rieng


0.29-0.36

0.24-0.28

0.20-0.23

0.08-0.09

0.07

Figure 1Percentage Reporting

Media (Radio+TV) Ownership (CSES, 2012)

Increased access to radio and television

�Rising household income and increasing urbanization have contributed to increasing TV and radio ownership in Cambodia. Household TV ownership rates almost doubled from 32% in 2000 to 62% by 2010 (CDHS, 2000 & 2010) to 84% in urban areas and to 60% in rural areas (Gallup, 2014).

�Radio ownership also increased, albeit at a much lower rate. In 2000, 42% of households possessed a radio5 and this increased to 44% in 2010 (CDHS, 2000 & 2010). These rates likely underestimate the exposure to radio given that many people listen to the radio via mobile phones. For example, 43% of youth (BBC, 2014), 58% of those living in urban places, and 36% of people in rural communities who listen to radio do so via their mobile phone (Gallup, 2014).

�Although men and women have almost identical TV viewing rates, some 10% more men listen to the radio than women (CDHS, 2010).

�Five capital/provinces with high TV and/or radio ownership (in descending order) are: Phnom Penh (population 1,327,615), Koh Kong (population 117,481), Battambang (population 1,025,174), Pailin (population 70,486), and Banteay Meanchey (population 677,872) (See Figure 1).

Increased access to new types of media

�Cambodians have widespread access to traditional media (radio and TV) and increasing access to new media (internet, social media), fuelled by a surge in mobile phone ownership. In 2000, a mere 3.6% of the populations owned a telephone or cell phone, yet this increased to 62% in 2010 (CDHS, 2000 & 2010)6.

�Weekly internet use grew from 0.3% in 2004 to 12% in 2014 (Gallup, 2014).

�There are currently 1.4 million Cambodian Facebook users and this is rapidly increasing (Gallup, 2014; ICR, 2014).

�More recently there is evidence among urban dwellers that internet use is growing at the expense of TV viewing (ICR, 2014).

Current TV programing commonly normalizes IPV and blames victims

�Overall, IPV prevention programming is insignificant in comparison to the large volume of locally and regionally produced programmes consumed by Cambodians. �A rapid assessment was conducted of high rating programmes to evaluate how IPV was portrayed on TV. Specifically drama, entertainment, news, and sports programmes were assessed. The findings of the TV assessment revealed that TV frequently contained content normalizing the portrayal of IPV. Common attributes of TV content included victim blaming and absolution for husbands and authorities for perpetrating IPV.

Weak regulation of media programming

�Television content is mostly entertainment based with less variation in news content due to either the pre-broadcast vetting of content (CCIM, 2014) or television channels adapting the Ministry of Information’s (MoInf) news bulletins (BBC, 2012). �The Ministry of Culture and Fine Arts (MoCFA) is currently developing a film rating system and reportedly censors films, although little is known as to whether such pre-release censorship extends to IPV nor whether all films are examined. However its draft guidelines have been reported to be applied to sexual violence content (Jackson & Muong, 2014).

CURRENT PREVENTION STRATEGIES USING MEDIA IN CAMBODIA

IPV prevention focused media programmes in Cambodia can be divided into three main categories: (1) media content and institutional strengthening, (2) positive messaging, and (3) a mixture of both institutional strengthening and positive messaging.

Media content and institutional strengthening

�The Royal University of Phnom Penh has a Department of Media and Communications, but does not have gender sensitive reporting as part of the curriculum.

�Generally TV stations, driven by potential ratings, do not consider portrayal of IPV, gender norms and risk factors to guide programming decisions.

�A few short-term journalism training courses have been held for working journalists. However, it appears that IPV has not yet been addressed. It is unlikely that broadcasters are able to report professional, news-worthy, and factual IPV-related news. Compounding this, production editors and/or producers are often ultimately responsible for electing and editing the broadcasted content, often focusing on commercial interests and perceived demand for sensationalism.

5 In 2000, CDHS reported on a combined category of radio and tape recorder.6 CDHS 2000 did not report on reported listening or viewing habits of men.

08 09

Targeting Brief 2


Targeting Brief 2


Develop IPV sensitive content

It is recommended to support IPV sensitive content development with producers, presenters and/or script writers from high rated TV and radio programmes, be it national or provincial, targeting at-risk audiences. The content would vary according to the genre in question and likely include why IPV is important to address, where to source information, IPV facts, understanding and reporting on risk factors, the impact of IPV on family members, the use of witnesses and expert sources, reporting/programming angles and presenter comments.

Enhance positive messaging

It is also recommended to enhance positive prevention messaging by building on existing innovative TV, radio, and social media programmes at national and provincial levels. To address IPV risk factors, support incorporation of simple, direct messages that clearly resonate with target audiences. As recommended in NAPVAW II, this should include promoting gender equitable social norms, increasing public knowledge and understanding on causes and negative impacts of IPV, promoting positive norms that condemn violence against women and children, increasing information about IPV-related services and supports

RECOMMENDATIONS

On the basis of this study the recommendations are to: 1) improve media content and messaging; 2) build evidence on the link between media and IPV; and 3) strengthen the policy environment. Implementing innovative interventions will require selective programme investments given the number of media enterprises, and that there are relatively few media

and reinforcing positive messages and images of gender-equality and non-violence. Particular attention should also be paid to reaching all women with increased risk for IPV or that have specific needs as outlined in NAPVAW II (tied to Targeting Brief 1 Alcohol and IPV, Targeting Brief 3 Child Maltreatment and IPV, and Targeting Brief 4 Education and IPV).

Build the evidence base on the link between media and IPV to better inform prevention messaging and action

Further research is required to better understand the link between media and IPV. For example, it will be important to determine whether certain content has a positive or negative impact on IPV, immediately and longitudinally. The research would help media outlets (and other primary prevention programmes using the media) to identify specific viewer profiles which would facilitate more focused targeting of their content and improve ratings, and improve the relevance of the content for IPV prevention. Youth would be considered a primary target group for consumer research based on the relevance of the demographic to IPV and the fact that media outlets are competing for the youth market.

programmes addressing IPV. Beyond policy level partnerships and research, it is recommended to engage with key working media professionals to increase awareness of IPV, improve professional standards for addressing IPV (e.g. stopping the practice of blaming IPV on victims’ conduct), and build skills to effectively communicate expert and witness sources.

�The Cambodian Center for Independent Media (CCIM) is a positive example of addressing gender or IPV from an institutional perspective. CCIM is in the process of finalizing a survey of the attitudes and practices of all staff in relation to gender in the workplace, and it is expected that the results will inform the development of a gender action plan addressing institutional and broadcasting components.

Positive messaging

Positive messaging for primary prevention programming is occurring, but its impact is not clear. Some examples of positive messaging strategies are listed below.

�The Ministry of Women’s Affairs’ (MoWA) “Good Men” campaign is the largest positive messaging campaign and seeks to change broader cultural perspectives of masculinity and male power, targeting men to engage in more respectful behaviours in relationships. The campaign includes eight media spots; four spots for TV broadcast over a one month period and four spots for radio broadcast over a four month period (PYD, 2013). The midline assessment of the campaign revealed that 27% of radio listeners had heard of any of the Good Men campaign radio spots and 26% of TV viewers had seen a Good Men campaign TV spot. Although the impact of the radio campaign is currently unknown, the programme is promising given that each show generates messages from about 800 SMS senders and three to four people call in on-air. The final evaluation of this project is scheduled for 2015 and will provide a better understanding of the impact of this programme.

�Another promising example of positive messaging using a multi-media approach (TV, radio, social media) is BBC Media Action: Love 9. The Love 9 programme reports 958 callers, 58% of whom are male. The radio shows are uploaded to Soundcloud with more than 1,000 followers and 101,668 plays. As of December 2014, Love 9 Facebook page was liked by 89,000 users. While currently targeting sexual and reproductive health knowledge of youth aged 15-24, in 2015 Love 9 will address IPV; however messages have not yet been developed. An evaluation is planned of its work in 2015.

�A number of small scale, sometimes short-term radio programmes focusing on primary and secondary prevention positive messaging are also developed by different organisations, but are usually project based and not expanded. While the scope of each might be limited, an overall strategy for media to address prevention could guide content for these smaller targeted or short term programmes.

Institutional strengthening combined with positive messaging

�ABC International Development (ABC ID) combines secondary prevention with institutional strengthening. ABC ID provides technical support for violence against women programming, with an emphasis on providing a platform for listeners to raise issues enabling tracking local authority’s responses to violence against women (VAW). This prevention programming involves mentoring, coaching, staff reviews, and workshops among existing state radio staff at four provincial and one community oriented radio station managed by a women’s NGO in Kratie. The ABC ID Ending Violence against Women (EVAW) programme will undergo an evaluation in 2015 to assess effectiveness.

�The Women’s Media Centre (WMC) is a non-profit media organisation that delivers national awareness and information programmes on positive gender messaging and has its own radio station FM102.

10 11

Targeting Brief 2


Targeting Brief 2


ABBREVIATIONS Strengthen policy environment

Key areas for policy strengthening are in media representation of and reporting on IPV. In line with NAPVAW II, a coordinated approach is recommended to improve media professionalism, conduct and media content. Key actors include MoInf, MoWA, MoCFA, civil society organisations and independent media

organisations. Actions to strengthen the policy environment to promote media as a protective factor in IPV include development of a Media Code of Conduct for reporting on VAW with an effective compliance, complaints and resolution system; and joint development, introduction, and monitoring of a TV classification system to guide parental control and enable parents to prevent children to view violent content.

It is important to note that improved media exposure is but one component of an overall primary prevention approach that should be coupled with strategies to build positive masculinities, reduce negative gender norms that promote tolerance of IPV, and address other IPV risk and protective factors. IPV primary prevention strategies should also be developed in collaboration with improved IPV protection and response systems.

ABC-ID ABC International Development CCIM Cambodian Center for Independent MediaCDC Center for Disease ControlCDHS Cambodia Demographic and Health SurveyEVAW Ending Violence Against WomenGADC Gender and Development for CambodiaICR Indochina ResearchIPV Intimate Partner ViolenceMoH Ministry of Health MoWA Ministry of Women’s AffairsMoInf Ministry of Information MoCFA Ministry of Culture and Fine ArtsNAPVAW II 2nd National Action Plan to Prevent Violence Against Women NIS National Institute of StatisticsP4P Partners for Prevention PYD Peace and DevelopmentTV TelevisionUN United NationsUNDP United Nations Development ProgramUNFPA United Nations Population FundUNV United Nations VolunteersVAW Violence against womenWHO World Health Organisation WMC Women’s Media Centre

1312

Targeting Brief 2


DATASETS Ministry of Women’s Affairs (MoWA). (2005). 2005 Violence against Women: A Baseline Survey [Data file].

Cambodia: Indochina Research. Ltd.

National Institute of Statistics (NIS). (2000). 2000 Cambodia Socio-Demographic Health Survey (CDHS) [Data file]. Cambodia: National Institute of Statistics, Ministry of Planning.



Full research reports are available upon request at: [email protected]

REFERENCES

Anderson, C. A., Gentile, D. A., & Buckley, K. E. (2007). Violent video game effects on children and adolescents: Theory, research, and public policy. New York: Oxford University Press.

BBC Media Action (2014). Media habits and information sources of youth in Cambodia. Phnom Penh, Cambodia: BBC Media Action.

Brickell, K., Prak, B., & Poch, B. (2014). Domestic violence law: The gap between legislation and practice in Cambodia and what can be done about it. London; Royal Holloway, University of London.

Bushman, B. J. & Huesmann, L. R. (2012). Effects of violent media on aggression. In D. G. Singer, & J. L. Singer (Eds.), Handbook of Children and The Media (pp. 231–248) 2nd ed. Thousand Oaks, CA: Sage.

Center for Disease Control and Prevention (CDC). (February 11, 2015) Intimate Partner Violence: Risk and Protective Factors. Retrieved fromhttp://www.cdc.gov/violenceprevention/intimatepartnerviolence/riskprotectivefactors.html.

Common Sense Media (2013). Media and

Violence: An Analysis of Current Research. A Common Sense Media Research Brief. USA: Common Sense Media.

Department of Media and Communication (2014). Cambodian Communication Review 2014. Phnom Penh, Cambodia: Department of Media and Communication, Cambodia Communication Institute, Royal University of Phnom Penh.

Fulu, E., Warner, X., Miedema, S., Jewkes, R., Roselli, T., & Lang, J. (2013). Why Do Some Men Use Violence Against Women and How Can We Prevent It? Quantitative Findings from the United Nations Multi-country Study on Men and Violence in Asia and the Pacific. Bangkok: UNDP, UNFPA, UN Women and UNV.

Gender and Development for Cambodia (GADC) (2010). Deoum troung pram hath in modern Cambodia: A qualitative exploration of masculinity and domestic violence. Phnom Penh, Cambodia: GADC.

Gallup (2014). Cambodia: From big screen to small. Broadcasting Board of Governors Research Series. Retrieved from

http://www.bbg.gov/wp-content/media/2014/11/Cambodia-FINAL.pdf

Gentile, D. A. & Bushman, B. J. (2012). Reassessing media violence effects using a risk and resilience approach to understanding aggression. Psychology of Popular Media Culture, 1(3), 138-51.

Indochina Research (ICR) (2014). G-Lab next generation Cambodian youth research project fall 2014. Phnom Penh, Cambodia: Indochina Research.

Jackson, W. & Muong, V. (2014, 30 August). Cambodian blockbuster falls victim to age rating rules. Phnom Penh Post Retrieved from http://www.phnompenhpost.com/post-weekend/cambodian-blockbuster-falls-victim-age-rating-rules.

Jensen, R. & Oster, E. (2008). The Power of TV: Cable television and women’s status in India. The Quarterly Journal of Economics, 124(3), 1057-94.

Kohlman, S., Baig, A., Balice,G., DiRubbo, C., Placencia, L., Skale, K., Thomas, J., Flitter, J., Mirzad, F., Moeckler, H., & Aquino, S. (2014). Contribution of media to the normalization and

perpetuation of domestic violence. Austin Journal of Psychiatry and Behavioral Science, 1(4), 1018.

Peace and Development (PYD). (2013). Good Men campaign follow-up study. Phnom Penh, Cambodia: PYD.

Usdin, S., Scheepers, E., Goldstein, S., & Japhet, G. (2005). Achieving social change on gender-based violence: A report on the impact evaluation of Soul City’s fourth series. Social Science and Medicine, 61(11), 2434-45.

World Health Organization (WHO). (2008). Preventing violence and reducing its impact: How development agencies can help. Geneva, Switzerland: World Health Organization.

World Health Organization (WHO). (2013). Global and regional estimates of violence against women: Prevalence and health effects of intimate partner violence and non-partner sexual violence. Geneva, Switzerland: World Health Organization.

Targeting Brief 2


អំពើហិង្សាលើដ្គូស្និទ្ធស្ន្ល

ការមើលឃើញតាមប្រព័ន្ធផ្រសព្វផ្រសាយនៅកម្ពុជា

&

សេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទ ី ២

សេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី២៖អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលនិងការមើលឃើញតាមបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនៅកម្ពុជាគឺាការបោះពុម្ពផេសាយរបស់អង្គកការមូលនិធិអាសុី(២០១៥)

យើងសូមសម្តេងនូវការទទួលស្គេល់ និងអំណរគុណដ៏ជេេលជេេដល់កេសួងការបរទេសនិងពាណិជ្ជកម្មអូស្តេេលី(DFAT)ចំពោះកិច្ចសហការនិងជំនួយឧបត្ថម្ភផ្នេកហិរញ្ញវត្ថុជសមេេប់ការផលិតសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅមួយឈុតនេះ។ ការសិកេសាសេេវជេេវនេះតេូវបាន DFAT ផ្តល់ភារកិច្ចឱេយមូលនិធិអាសុីធ្វើឡើងក្នុជងឆ្នេំ ២០១៣-២០១៤ ក្នុជងគោលបំណងដ៏ាក់លាក់ គឺដើមេបីផ្តល់ព័ត៌មានសមេេប់ការរៀបចំកម្មវិធីអន្តាគមន៍ នៅកេេមមូលដ្ឋេនទប់ស្កេត់អំពើហិងេសានេផេនការសកម្មភាពាតិស្តីពីការទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើសេ្តី។

របាយការណ៍ទាំងមូលនេការសិកេសាសេេវជេេវនេះអាចរកបានតាមរយៈការស្នើសុំមកកាន់[email protected]

សេចក្តីេស្ខេបេម្រាប់កំណត់សោលសៅទតី2

03


អំសពើហិ្្រសាសលើដៃគូេ្ិទ្ធស្្រល

02

អំពើហិង្សាលើដ្គូស្និទ្ធស្ន្លនិងការមើលឃើញតាមប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅកម្ពុជា

ស្ចក្ដីផ្ដើម

កេសួងការបរទេសនិងពាណិជ្ជកម្មអូស្តេេលីបានឲេយអង្គកការមូលនិធិអាសីុធ្វើការកំណត់និងវិភាគកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារសំខាន់ៗ១ ដេលាប់ទាក់ទងនឹងអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល(IPV)នៅក្នុជងបេទេសកម្ពុជា។ កិច្ចការនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការពិនិតេយឡើងវិញទៅលើទិន្នន័យល្អបំផុតដេលអាចរកបាន២ ដើមេបីផ្ដល់អនុសសន៍សមេេប់ការបង្កើតកម្មវិធីអន្តាគមន៍។ កិច្ចបេងឹបេេងនេះបេមូលភ័ស្តុជតាងឆ្ពេះទៅរកការបង្កើតយុទ្ធសស្តេលើកដំបូង គឺការទប់ស្កេត់បឋម៣ នៅក្នុជងផេនការសកម្មភាពាតិដើមេបីទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើស្តេីឆ្នេំ២០១៤-២០១៨(NAPVAW II)។ វិធីសស្តេសេេវជេេវ ាប់បញ្ចូលទាំងការវិភាគបរិមាណបន្ទេប់បនេសំទៅលើទិន្នន័យ ដេលបានមកពីការស្ទង់មតិទេង់ទេេយធំទៅលើបុរសនិងស្តេីកម្ពុជា ដេលរួមមានសំណួរស្ដីពីបទពិសោធន៍ផ្ទេល់ខ្លួនាមួយនឹងការរងគេេះោយសរIPVនិង/ឬការបេពេឹត្តIPV។

ទោះាយ៉េងណាសំណំុទិន្នន័យណាមួយក៏មានដេនកំណត់ដេរាពិសេសសមេេប់គោលបំណងនេការបេៀបធៀប។ ការស្ទង់មតិបានបេើបេេស់វិធីសស្តេខុសៗគ្នេ និងតេូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុជងអំឡុជងពេលផេសេងៗគ្នេ ឬអង្កេតទៅលើកេុមបេាពលរដ្ឋខុសៗគ្នេ ដេលនំឲេយគេមិនអាចធ្វើការភា្ជេប់ទំនក់ទំនងបានរវាងIPVនិងកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារដេលរកឃើញ។ប៉ុន្តេការវិភាគនីមួយៗបង្ហេញចេបាស់អំពីទំនក់ទំនងស្ថិតិសំខាន់និងរឹងមាំរវាងIPVនិងកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារាក់លាក់។

បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយព័ត៌មានអាចាកតា្តេហានិភ័យនេអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល ោយការទាក់ទាញអារម្មណ៍ និងការធ្វើឲេយទៅារឿងធម្មតា នូវឥរិយបថហិងេសា ពេមទាំងបន្តនូវអាកបេបកិរិយាបេពេណីចំពោះស្តេី។ បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ អាចមានឥទ្ធិពលក្នុជងលក្ខណៈការពារមិនឱេយមានអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល ោយលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីចេបាប់និងសេវាននពេមទាំងជំទាស់ទៅនឹងទំនៀមទមា្លេប់សង្គកមដេលអត់ឱនឲេយអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល។

ោយផ្អេកលើការវិភាគសំណំុទិន្នន័យទំាងនេះកតា្តេហានិភ័យនិង/ឬកតា្តេការពារចំនួន៤បានលេចឡើងាកតា្តេដេលសំខាន់ និងរឹងមាំបំផុត៖ ការបេើបេេស់បំពានគេឿងសេវឹង និងការធ្លេប់ជួបបេទះអំពើហិងេសាតាំងពីកុមារភាព គឺាកតា្តេហានិភ័យនេ IPV ចំណេកការមើលឃើញតាមបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងការទទួលបានការអប់រំ គឺាកតា្តេហានិភ័យផងនិងាកតា្តេការពារផងនេIPV។បន្ទេប់មកកតា្តេនីមួយៗក្នុជងចំណោមកតា្តេទាំងនេះ តេូវបានធ្វើវិភាគបន្ថេមទៀត ោយរួមបញ្ចូល ទាំងការពិនិតេយទៅលើការសេេវជេេវាលក្ខណៈគុណភាព និងឯកសរពាក់ព័ន្ធ ការកំណត់រកយុទ្ធសស្តេកម្មវិធីដេលអនុវត្តបានជោគជ័យនពេលបច្ចុជបេបន្ន ការវិភាគអំពីចំណាយ និងផលបេោជន៍ និងការអនុវត្តល្អៗាអន្តរាតិក្នុជងការទប់ស្កេត់បឋមនូវអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល។ អង្គកការ មូលនិធិអាសុី បង្ហេញការសេេវជេេវការវិភាគនិងអនុសសន៍របស់ខ្លនួនៅក្នុជងឯកសរសេចក្តសីង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅដេលចេកាវគ្គកៗ។

សេចក្តសីង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី២បង្ហេញអំពីទំនក់ទំនងរវាងការមើលឃើញការផេសាយតាមបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ -ាពិសេស ទូរទសេសន៍ និងវិទេយុជ - និង IPV និងមានគោលបំណងផ្ដល់ាអនុសសន៍សមេេប់ការពងេឹងការទប់ស្កេត់បឋមនូវ IPV នៅកម្ពុជា តាមរយៈសកម្មភាពននដេលទាក់ទងនឹងបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ។ ោយផ្អេកតាមការវិភាគបេាសស្តេសង្គកមទៅលើបេេវាវេឡង់នេ លទ្ធភាពទទួលការផេសព្វផេសាយ ពីបណា្ដេញព័ត៌មាន កមេតិទាបនេការយល់ដឹងអំពីផលប៉ះពាល់នេខ្លមឹសរផេសព្វផេសាយរបស់បណា្ដេញព័ត៌មានបញ្ញត្តិចេបាប់នៅមានកមេតិនិងការវិភាគចំណាយ/ផលបេោជន៍ទៅលើកម្មវិធីអន្តាគមន៍ដេលមានសេេប់ សេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅ ទី២ ផ្ដល់អនុសសន៍ដូចតទៅ ៖ ១) កេលម្អខ្លឹមសរនេការផេសាយ និងសរនេការផេសព្វផេសាយ ២) កសងភ័ស្តុជតាងអំពីទំនក់ទំនងរវាងបណា្ដេញផេសព្វផេសាយព័ត៌មាននិងIPVនិង៣)ពងេឹងបរិស្ថេនគោលនោបាយ។

១ កត្តាហានិភ័យ គឺជាកត្តាបុគ្គល ទំនាក់ទំនង សហគមន៍ និងសង្គម ដាលមានន័យថា មនុសាសមា្នាក់ទំនងនឹងក្លាយជាជនរងគាាះ ឬជនបាពាឹត្តនូវអំពើហិងាសាលើដាគូស្និទ្ធស្នាល (IPV)។ កត្តាករពារ គឺជាកត្តាបុគ្គល ទំនាក់ទំនង សហគមន៍ និង

សង្គម ដាលកត់បន្ថយហានិភ័យ IPV របស់ស្តាីនិងកុមារី។ កត្តាហានិភ័យ អាចនឹងមិនមានជាបុព្វហាតុផ្ទាល់ឡើយ ហើយកត្តាករពារក៏មិនធានាករគ្មានអំពើហិងាសានោះដារ (CDC ឆ្នាំ២០១៥)។

២កាុមសាាវជាាវវាយតម្លាៅលើវត្តមាន និងលទ្ធាពរកាននាទិន្នន័យពាក់ព័ន្ធ ដើមាបីពិនិតាយលក្ខណៈស្ថិតិនាកត្តាហានិភ័យ និងកត្តាករពារ ដាលទាក់ទងនឹង IPV។ ទិន្នន័យបាាវា៉ាឡង់ចំនួន ៧ តាូវានធ្វើវិាគដោយបាើបាាស់កម្មវិធីស្ថិតិដាល

មានស្តង់ដារ ដើមាបីពិនិតាយលក្ខខណ្ឌបាាបាួលនានា ក្នុងករកំណត់រកកត្តាហានិភ័យ និងកត្តាករពារ ក្នុងនោះរួមទាំង ៖ MoWA (២០០៥ និង ២០០៩), CDHS (២០០០ និង ២០០៥), Triple Jeopardy (គាាះថា្នាក់តាីគុណ), Royal Holloway, និង UN Women P4P។ លើសពីនាះ ទិន្នន័យបាជាសស្តាសង្គមបាហាល ១២ទៀត តាូវានពិនិតាយជាលក្ខណៈស្ថិតិដើមាបី កំណត់រកទីតំង (ខាត្ត) នៅក្នុងបាទាសកម្ពុជា ដាលមានកត្តាហានិភ័យ និងកត្តាករពារខ្ពស់បំផុត/ទាបបំផុត។ ករស្ទង់

មតិទាង់ទាាយធំពីរថ្មីទៀត ដាលគំទាដោយកាសួងករបរទាសនិងពាណិជ្ជកម្មអូស្តាាលី - ម៉ូឌុលអំពើហិងាសាក្នុងគ្ាួសរនា CDHS 2014 និង ករសិកាសាបាាវ៉ាាឡង់អំពើហិងាសាលើស្តា ីដាលបាើបាាស់វិធីសស្តារបស់អង្គករសុខាពពិភពលោក (WHO) -

នឹងបន្ថាមទិន្នន័យសំខាន់ៗ អំពី IPV សមាាប់ករធ្វើវិាគបន្ថាមទៀត នៅពាលដាលចាញផាសាយ។ សូមមើលសំណុំទិន្នន័យ សមាាប់ទិន្ន័យជាក់លាក់នាសាចក្តីសង្ខាបសមាាប់កំណត់គោលដៅ នីមួយៗ។

៣ ករទប់ស្កាត់បឋម គឺកត់បន្ថយករណីថ្មីៗនាអំពើហិងាសាលើដាគូស្និទ្ធស្នាល ឬអំពើហិងាសាផ្លូវភាទ តមរយៈករធ្វើ អន្តរាគមន៍នៅមុនពាលអំពើហិងាសាណាមួយកើតឡើង (WHO)។


06

និ្ការសមើលស�ើញតាមម្បព័ន្ធផ្រសព្វផ្រសាយសៅកម្ពុជា


05ការពិនិត្យឡើងវិញទៅលើឯកសរនិងការស្្វជ្្វាា

ការរកឃើញនិងការវិភាគ

មានឯកសរចេើនបង្គកួរ ស្ដីពីការបេើបេេស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយដើមេបីទប់ស្កេត់ ឬឆ្លើយតបចំពោះIPV (WHO, 2008; Jensen & Oster,

2008) ប៉ុន្តេ ការសេេវជេេវ ស្ដីពីផលប៉ះពាល់នេខ្លឹមសររបស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនៅមានកមេិតនៅឡើយ។ ាទូទៅបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយមិនតេូវបានគេដក់បញ្ចូលាអថេរ (variable) នៅក្នុជងការសិកេសាអំពី IPV ភាគចេើនលើសលប់។ឧទាហរណ៍ការពិនិតេយឡើងវិញាលក្ខណៈបេព័ន្ធកាលពីពេលថ្មីៗទៅលើអត្ថបទស្ដីពី IPV២២៨អត្ថបទដេលផ្ដេតទៅលើហានិភ័យ(Capaldi,2012) មិនបានលើកឡើងអំពីបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយព័ត៌មាននោះទេ។ ចំពោះឯកសរដេលមានវិញលទ្ធភាពបេើបេេស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយព័ត៌មាន តេូវបានភា្ជេប់ទំនក់ទំនងាមួយ IPV ក្នុជងលក្ខណៈផេសេងៗគ្នេ។

បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយអាចាកតា្តេហានិភ័យ ោយជំរុញការគិត និងអាកបេបកិរិយាបេពេណីចំពោះស្តេី (GADC, 2010) ធ្វើឲេយ IPV តេូវគេយល់ថាារឿងធម្មតាពណ៌នស្តេីថាាអ្នកងយរងគេេះនិងបនោ្ទេសលើជនរងគេេះ(Montiel,2014)។ការមើលឃើញាប់លាប់នូវអំពើហិងេសានៅក្នុជងបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយបង្កើតនូវការទទួលយកពីសធរណជន(Kohlman et al., 2014) និងអាចនំទៅរកការកើនឡើងនូវភាពគឃ្លើននៅពេលកេេយមកទៀត(Gentile&Bushman,2012)។អំពើហិងេសាលើកញ្ចក់ទូរទសេសន៍ តេូវបានគេបង្ហេញឲេយឃើញថាមានផលប៉ះពាល់បន្តគ្នេលើភាពគឃ្លើន(Common Sense Media, 2013) ហើយមនុសេសបេសុដេលមើលកម្មវិធីហិងេសាក្នុជងទូរទសេសន៍ចេើនពេកក្នុជងវ័យកុមារ គឺទំនងានឹងធ្វើបាបបំពានដេគូក្នុជងពេល១៥ឆ្នេំកេេយស្ទើរតេទ្វេដង(Bushman&Huesman,2012)។

ការវិភាគលក្ខណៈបរិមាណបា្ទ្ប់បន្សំន្សំណុំទិន្នន័យ

ការវិភាគលក្ខណៈបរិមាណនេសំណុំទិន្នន័យពាក់ព័ន្ធបង្ហេញថា៖

�មនុសេសដេលមើលទូរទសេសន៍ ទំនងានឹងកា្លេយាជនរងគេេះនេ IPV ១៧៨% ខ្ពស់ាងអ្នកដេលមិនដេលមើលទូរទសេសន៍សោះ(MoWA,2005)៤។

�អ្នកស្ដេប់វិទេយុជទំនងានឹងកា្លេយាអ្នកបេពេតឹ្ត១៥៤%ខ្ពស់ាងអ្នកដេលមិនស្ដេប់វិទេយុជ(MoWA,2005)។

កម្មសិទ្ធិន្ទូរទស្សន៍និងវិទ្យុនៅកម្ពុជា

ឧត�រ�នជ័យឧត�រ�នជ័យ

ប��យ�នជ័យប��យ�នជ័យ�ៀម�ប�ៀម�ប

��ះវ��រ��ះវ��រស�ឹង��ងស�ឹង��ង

រតនគីរ�រតនគីរ�

មណ�លគីរ�មណ�លគីរ��ះ��ះកំពង់ធំកំពង់ធំ

កំពង់�មកំពង់�មកំពង់��ំងកំពង់��ំង

�ធ��ត់�ធ��ត់

�ះកុង�ះកុងកំពង់ស�ឺកំពង់ស�ឺ ក��លក��ល

��វ��វ ��យ�ៀង��យ�ៀងកំពតកំពត

��ះសីហនុ��ះសីហនុ

��ង��ងភ�ំ��ញភ�ំ��ញ

�ត់ដំបង�ត់ដំបង��លិន��លិន

Banteay Meanchey

Oddar Meanchey

Siem Reap


Pursat


Kampong Chhnang

KampotTakeo

Kandal

Prey Veng

Svay Rieng

Kampong Cham



KratieKratie

Ratanakiri

Mondulkiri

Preah Sihanouk

Pailin

Oddar Meanchey


Pailin


Mondulkiri

Ratanakiri

Kampong Cham

Kampong Chhnang

Pursat


Preah Sihanouk

KampotTakeo

Kandal

Svay Rieng


០.២៩-០.៣៦

០.២៤-០.២៨

០.២០-០.២៣

០.០៨-០.០៩

០.០៧

បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយអាចាកតា្តេការពារតាមរយៈការពងេឹងសមត្ថភាពស្តេីនិងបុរសដេលនំទៅរកការផ្លេស់ប្ដូរអាកបេបកិរិយ និងការកេបេេទំនៀមទមា្លេប់សង្គកម។ ទូរទសេសន៍និងវិទេយុជអាចកាត់បន្ថយការទទួលយកអំពើហិងេសានៅក្នុជងទំនក់ទំនង(Jensen & Oster, 2008)។ បណា្ដេញផេសព្វផេសាយមហាជនក៏ាបេភពព័ត៌មានធំាងគេបំផុតអំពីចេបាប់បេឆំងអំពើហិងេសាក្នុជងគេួសសរសមេេប់បេាពលរដ្ឋកម្ពុជាដេរ (Brickell, Prak

& Poch, 2014; PYD, 2013)ហើយអាចមានឥទ្ធិពលវិជ្ជមាន តាមរយៈការកេតមេូវការយល់ខុសចំពោះអំពើហិងេសាក្នុជងគេួសសរ ដូចាថាអំពើហិងេសាក្នុជងគេួសសរគឺារឿងឯកជនាដើម។

បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយក៏អាចលើកទឹកចិត្តជនរងគេេះឲេយស្វះស្វេងរកជំនួយ (Usdin et al., 2005)និងផ្ដល់ព័ត៌មានអំពីបេភពជំនួយដេរ។

ផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមាន នេខ្លឹមសរបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយដេលមានលក្ខណៈហិងេសា គឺកាន់តេធំនៅពេលដេលឪពុកមា្ដេយមិនតាមដនការមើលកម្មវិធីផេសព្វផេសាយរបស់កូននិងនៅពេលដេលពួកគេមិនពិភាកេសាអំពីខ្លឹមសរាមួយកូន(Anderson,

Gentile & Buckley, 2007)។ការតាមដនរបស់ឪពុកមា្ដេយអាចដើរតួាកតា្តេការពារោយការកាត់បន្ថយហានិភ័យ ដេលទាក់ទងនឹងការមើលឃើញភាពហិងេសា នៅលើបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ(Gentile & Bushman, 2012)។

៤ នៅខាវិច្ឆិក ឆ្នាំ២០១៥ CDHS ២០១៤ នឹងធ្វើរាយករណ៍អំពីម៉ូឌីលអំពើហិងាសាក្នុងគ្ាួសរ ដាលនឹងផ្ដល់ទិន្នន័យបន្ថាមទៀតសមាាប់ករវិាគ។

៥ ក្នុងឆ្នាំ២០០០ CDHS ានរាយករណ៍អំពីបាភាទរួមគ្នាមួយនាវិទាយុនិងមា៉ាញ៉ា។

៦ CDHS 2000 មិនានរាយករណ៍អំពីទមា្លាប់នាករស្ដាប់ ឬករទសាសនារបស់បុរសនោះទា។

រូបភាពទី១កម្មសិទ្ធិលើប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

(វិទ្យុ+ទូរទស្សន៍)គិតជាភាគរយ(CSES 2012)

អំសពើហិ្្រសាសលើដៃគូេ្ិទ្ធស្្រល


08


07

និា្ន្ការទាក់ទងនឹងប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅកម្ពុជា

លទ្ធភាពស្ដ្ប់វិទ្យុនិងមើលទូរទស្សន៍កាន់ត្កើនឡើង

�ចំណូលគេួសសរឡើងខ្ពស់និងការធ្វើនគរភាវូបនីយកម្មកើនឡើងបានរួមចំណេកបង្កើនលទ្ធភាពទិញវិទេយុជនិងទូរទសេសន៍ នៅក្នុជងបេទេសកម្ពុជា។ អតេេកាន់កាប់ទូរទសេសន៍តាមផ្ទះ កើនឡើងស្ទើរតេទ្វេរដងពី៣២%នៅក្នុជងឆ្នេំ២០០០ឡើងដល់៦២%នៅឆ្នេំ២០១០(CDHS, 2000 & 2010)

ហើយបន្តកើនឡើងដល់ ៨៤%នៅតាមតំបន់បេជុំជននិងទីកេុង និង ៦០%នៅតាមតំបន់ជនបទ(Gallup, 2014)។

�ការកាន់កាប់វិទេយុជ ក៏កើនឡើងដេរ ប៉ុន្តេក្នុជងអតេេមួយទាបាង។ នៅក្នុជងឆ្នេំ២០០០ គេួសសរ៤២%មានវិទេយុជមួយក្នុជងមួយគេួសសរ៥ហើយចំនួននេះកើនឡើងដល់៤៤%នៅក្នុជងឆ្នេំ២០១០ (CDHS,

2000 & 2010)។ អតេេទាំងនេះ ទំនងាបា៉េន់បេមាណខ្វះអំពីការស្ដេប់វិទេយុជ ពីពេេះថា មនុសេសាចេើនស្ដេប់វិទេយុជតាមទូរស័ព្ទដេ។ ឧទាហរណ៍ ៤៣% នេយុវជន (BBC, 2014) ៥៨%នេអ្នកដេលរស់នៅក្នុជងទីកេុង និង ៣៦% នេអ្នករស់នៅក្នុជងសហគមន៍ជនបទ ដេលស្ដេប់វិទេយុជ គឺស្ដេប់តាមរយៈទូរស័ព្ទដេ(Gallup, 2014)។

�ទោះបីាបុរសនិងស្តេីមានអតេេមើលទូរទសេសន៍ស្ទើរតេស្មើគ្នេអតេេបុរសស្ដេប់វិទេយុជគឺខ្ពស់ាងស្តេីស្ដេប់វិទេយុជបេមាណ១០%(CDHS, 2010)។

�ាជធនី/ខេត្តចំនួន៥ដេលមានអតេេអ្នកមើលទូរទសេសន៍និង/ឬស្ដេប់វិទេយុជខ្ពស់ (តាមលំដប់លំោយចុះកេេម) រួមមាន ាជធនីភ្នំពេញ (បេាជន១.៣២៧.៦១៥)ខេត្តោះកុង (បេាជន១១៧.៤៨១) បាត់ដំបង (បេាជន ១.០២៥.១៧៤) ប៉េលិន (បេាជន ៧០.៤៨៦) និងបន្ទេយមានជ័យ(បេាជន៦៧៧.៨៧២)(សូមមើលរូបភាពទី១)។

កំណើនន្លទ្ធភាពប្ើប្្ស់ប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយប្ភ្ទថ្មី

�បេាពលរដ្ឋកម្ពុជាមានលទ្ធភាពបេើបេេស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយបេពេណីយ៉េងទូលំទូលាយ (វិទេយុជនិងទូរទសេសន៍) ពេមទាំងលទ្ធភាពកើនឡើងក្នុជងការបេើបេេស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយបេភេទថ្មី (អ៊ិនថឹណិតបណា្ដេញព័ត៌មានសង្គកម) ដេលជំរុញោយកំណើននេការកាន់កាប់ទូរស័ព្ទដេ។ នៅក្នុជងឆ្នេំ២០០០បេាពលរដ្ឋតេ៣,៦%ប៉ុណោ្ណេះក្នុជងចំណោមបេាពលរដ្ឋសរុបដេលមានទូរស័ព្ទលើតុឬទូរស័ព្ទដេបេើប៉ុន្តេចំនួននេះបានកើនឡើងដល់៦២%នៅក្នុជងឆ្នេំ២០១០(CDHS, 2000 & 2010)។៦

�ការបេើបេេស់អ៊ិនថឹណិតបេាំសបា្ដេហ៍បានកើនឡើងពី០,៣%នៅក្នុជងឆ្នេំ២០០៤ដល់១២%នៅក្នុជងឆ្នេំ២០១៤(Gallup, 2014)។

�បច្ចុជបេបន្ននៅកម្ពុជាមានអ្នកបេើបេេស់ហ្វេសប៊ុក១,៤លាននក់ហើយចំនួននេះកំពុងកើនឡើងយ៉េងឆប់រហ័ស(Gallup, 2014; ICR, 2014)។

�ថ្មីៗបំផុតនេះមានភ័ស្តុជតាងបង្ហេញថាក្នុជងចំណោមអ្នករស់នៅក្នុជងទីកេុងការបេើបេេស់អ៊ិនថឹណិតកើនឡើងយ៉េងខា្លេំងោយមនុសេសមា្នេបន្ថយការមើលទូរទសេសន៍(ICR, 2014)។

កម្មវិធីទូរទស្សន៍បច្ចុប្បន្នធ្វើឲ្យគ្យល់ថាIPVជារឿងធម្មតានិងបន្ទ្សជនរងគ្្ះ

�ាទូទៅកម្មវិធីទប់ស្កេត់IPVមិនសូវមានចេើនទេបើបេៀបធៀបនឹងទំហំដ៏ធំនេកម្មវិធីទូរទសេសន៍ដេលផលិតក្នុជងសេុកនិងក្នុជងតំបន់ដេលទសេសនោយបេាជនកម្ពុជា។

�ការវាយតម្លេរហ័សមួយតេូវបានធ្វើឡើងអំពីកម្មវិធីដេលមានអតេេអ្នកមើលចេើន ដើមេបីវាយតម្លេអំពីលក្ខណៈដេល IPVតេូវបានពិពណ៌ននៅក្នុជងកម្មវិធីទូរទសេសន៍។ខេសេភាពយន្តភាគ កម្មវិធីកមេសាន្តកម្មវិធីព័ត៌មាននិងកម្មវិធីកីឡាតេូវបានធ្វើការវាយតម្លេោយាក់លាក់។ការរកឃើញនេការវាយតម្លេកម្មវិធីទូរទសេសន៍ បានបង្ហេញថា ាញឹកញយ កម្មវិធីទូរទសេសន៍មានខ្លឹមសរដេលធ្វើឲេយគេយល់ឃើញIPV ថាារឿងធម្មតា។ បញ្ហេដេលតេងកើតមាននៅក្នុជងខ្លឹមសរកម្មវិធីទូរទសេសន៍ រួមមានការបនោ្ទេសជនរងគេេះនិងភាពផ្ដេច់ការរបស់ប្ដីនិងអាា្ញេធរចំពោះការបេពេឹត្តIPV។

ការគ្ប់គ្ងកម្មវិធីផ្សាយរបស់ប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅមានភាពទន់ខ្សាយ

�ភាគចេើនបំផុតនេកម្មវិធីផេសាយរបស់ទូរទសេសន៍ ផ្ដេតលើការកមេសាន្ត ោយមិនសូវសមេបូរកម្មវិធីព័ត៌មានទេោយសរតេការតេួសតពិនិតេយខ្លឹមសរនៅមុនការផេសាយ (CCIM, 2014)ឬោយសរប៉ុស្តិ៍ទូរទសេសន៍យកលំនំតាមកម្មវិធីព័ត៌មានរបស់កេសួងព័ត៌មាន(BBC, 2012)។

�កេសួងវបេបធម៌និងវិចិតេសិលេបៈ(MoCFA)បច្ចុជបេបន្នកំពុងបង្កើតបេព័ន្ធាត់ចំណាត់ថា្នេក់ខេសេភាពយន្តនិងតេូវបានគេាយការណ៍ថាតេួសតពិនិតេយាល់ខេសេភាពយន្តនៅមុនការផេសាយប៉ុន្តេគេមិនដឹងចេបាស់ទេថាតើការតេួសតពិនិតេយមុនការចេញផេសាយនេះគេបដណ្ដបលើ IPVឬគេប់ខេសេភាពយន្តឬយ៉េងណា។ ប៉ុន្តេ សេចក្ដីពេេងគោលការណ៍ណេនំតេូវគេាយការណ៍ថា អនុវត្តចំពោះខ្លឹមសរដេលមានលក្ខណៈហិងេសាផ្លូវភេទ(Jackson & Muong, 2014)។

យុទ្ធសស្ត្ទប់ស្កត់្បច្ចប្ុបន្នដ្លប្ើប្្ស់ប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅកម្ពជុា

កម្មវិធីបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយដេលផ្ដេតលើការទប់ស្កេត់ lPV នៅក្នុជងបេទេសកម្ពុជា អាចបេងចេកា៣បេភេទសំខាន់ៗ៖(១)ខ្លឹមសររបស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងការពងេឹងស្ថេប័ន(២)ការផ្ដល់សរាវិជ្ជមាននិង(៣)ការរួមបញ្ចូលគ្នេទាំងការពងេឹងស្ថេប័ននិងការផ្ដល់សរាវិជ្ជមាន។

ខ្លឹមសររបស់ប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនិងការពង្ឹងស្ថ្ប័ន

�សកលវិទេយាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ មានដេបា៉េតឺម៉ង់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ និងសរគមនគមន៍ ប៉ុន្តេមិនមានបញ្ចូលការធ្វើសេចក្ដីាយការណ៍ព័ត៌មានគិតគូរដល់យេនឌ័រនៅក្នុជងកម្មវិធីសិកេសារបស់ខ្លួនទេ។

�ាទូទៅស្ថេនីយទូរទសេសន៍ដេលមានចំណាត់ថា្នេក់អ្នកមើលខ្ពស់មិនគិតគូរដល់បញ្ហេIPVទំនៀមទមា្លេប់យេនឌ័រនិងកតា្តេហានិភ័យនៅក្នុជងការធ្វើសេចក្ដីសមេេចចិត្តផលិតកម្មវិធីរបស់ខ្លួនឡើយ។

�វគ្គកបណ្ដុះបណា្ដេលសរព័ត៌មានរយៈពេលខ្លីមួយចំនួន តេូវបានធ្វើឡើងសមេេប់អ្នកកាសេតដេលកំពុងបំពេញការងរ។ ប៉ុន្តេ ការបណ្ដុះបណា្ដេលទាំងនេះ ហាក់មិនបានគិតគូរដល់បញ្ហេ IPV ទេ។ដូច្នេះ បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនឹងមិនទំនងាអាចធ្វើសេចក្ដីាយការណ៍ព័ត៌មានទាក់ទងនឹង IPV បេកបោយវិា្ជេជីវៈ និងផ្អេកតាមការពិតនោះទេ។ បន្ថេមលើនេះ ារឿយៗ ការីនិពន្ធ និង/ឬផលិតករ

និ្ការសមើលស�ើញតាមម្បព័ន្ធផ្រសព្វផ្រសាយសៅកម្ពុជា អំសពើហិ្្រសាសលើដៃគូេ្ិទ្ធស្្រល


10


09

កម្មវិធីគឺាអ្នកទទួលខុសតេូវចុងកេេយគេក្នុជងការជេើសរីសនិងកេសមេួសលខ្លឹមសរនេការផេសព្វផេសាយដេលារឿយៗ ផ្ដេតសំខាន់តេទៅលើផលបេោជន៍ពាណិជ្ជកម្ម និងតមេូវការខាងផ្នេកវេទនរម្មណ៍ប៉ុណោ្ណេះ។

�មជេឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើមេបីបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយឯកាជេយ (CCIM) គឺាឧទាហរណ៍វិជ្ជមានមួយនេការោះសេេយបញ្ហេយេនឌ័រឬ IPVបើគិតតាមទសេសនវិស័យស្ថេប័ន។CCIMកំពុងស្ថិតនៅក្នុជងដំណើរការបញ្ចប់ការអង្កេតទៅលើអាកបេបកិរិយនិងទមា្លេប់របស់បុគ្គកលិកទាំងអស់ ទាក់ទងទៅនឹងយេនឌ័រនៅក្នុជងកន្លេងធ្វើការ ហើយគេរំពឹងថា លទ្ធផលនឹងផ្ដល់ាព័ត៌មានដល់ការរៀបចំផេនការសកម្មភាពយេនឌ័រសមេេប់ផ្នេកស្ថេប័ននិងបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ។

ការផ្ដល់សរវិជ្ជមមាន

ការផ្ដល់សរវិជ្ជមានសមេេប់កម្មវិធីទប់ស្កេត់បឋមកំពុងកើតមានសេេប់ហើយ ប៉ុន្តេបេសិទ្ធភាពរបស់វានៅមិនទាន់ចេបាស់លាស់នៅឡើយ។ឧទាហរណ៍ខ្លះៗនេយុទ្ធសសេ្តផ្ដល់សរវិជ្ជមានរួមមានដូចខាងកេេម៖

�យុទ្ធនការ ”បុរសល្អ”របស់កេសួងកិច្ចការនរី(MoWA)គឺាយុទ្ធនការផេសព្វផេសាយសរវិជ្ជមានដ៏ធំបំផុត និងមានគោលបំណងដើមេបីផ្លេស់ប្ដូរទសេសនៈវបេបធម៌នេភាពាបុរស និងអំណាចាបុរសោយផ្ដេតគោលដៅទៅបុរស ដើមេបីឲេយពួកគេមានឥរិយបថបេកបោយការគោរពថេមទៀតនៅក្នុជងទំនក់ទំនង។យុទ្ធនការនេះ រួមមានស្ពតាក់តាមបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយចំនួន៨ក្នុជងនោះស្ពត៤ាក់ផេសាយតាមទូរទសេសន៍រយៈពេល ១ខេ និងស្ពត ៤ទៀត ាក់ផេសាយតាមវិទេយុជរយៈពេល ៤ខេ (PYD,

2013)។ ការវាយតម្លេពាក់កណា្ដេលទីទៅលើយុទ្ធនការនេះ បង្ហេញ ថា ២៧%នេអ្នកស្ដេប់វិទេយុជ បានស្ដេប់ឮស្ពតវិទេយុជអំពីយុទ្ធនការបុរសល្អនិង២៦%នេអ្នកមើលទូរទសេសន៍បានមើលឃើញស្ពតទូរទសេសន៍ផេសព្វផេសាយអំពីយុទ្ធនការបុរសល្អ។ ទោះបីគេមិនទាន់ដឹងអំពីឥទ្ធិពលនេយុទ្ធនការតាមវិទេយុជនៅឡើយក្ដី ក៏កម្មវិធីនេះទទួលបានជោគជ័យគួរឲេយកត់សមា្គេល់ដេរ ពីពេេះរៀងាល់កម្មវិធីផេសាយនីមួយៗ គេទទួលបានសរពីអ្នកផ្ញើសរបេហេល៨០០នក់ហើយមនុសេសពី៣ទៅ៤នក់បានហៅទូរស័ព្ទចូលក្នុជងកម្មវិធីក្នុជងពេលកំពុងផេសាយផ្ទេល់។ ការវាយតម្លេចុងកេេយនេគមេេងនេះគេេងនឹងធ្វើនៅក្នុជងឆ្នេំ២០១៥នេះហើយនឹងផ្ដល់ការយល់ចេបាស់ាងនេះទៀតអំពីឥទ្ធិពលនេកម្មវិធីនេះ។

�ឧទាហរណ៍នេការផ្ដល់សរវិជ្ជមានដេលមានជោគជ័យមួយទៀត ដេលបេើបេេស់មធេយាបាយផេសព្វផេសាយចមេុះ(ទូរទសេសន៍វិទេយុជនិងបណា្ដេញព័ត៌មានសង្គកម)គឺកម្មវិធីLove9របស់BBC Media

Action។កម្មវិធីLove9ាយការណ៍ថាបានទទួលអ្នកហៅទូរស័ព្ទចូល៩៥៨នក់ក្នុជងនោះ៥៨%គឺាមនុសេសបេុស។ កម្មវិធីផេសាយតាមវិទេយុជតេូវបានបង្ហេះទៅលើបេព័ន្ធ Soundcloud ោយមានអ្នកតាមដនស្ដេប់ាង១.០០០នក់និងការាក់ស្ដេប់១០១.៦៦៨ដង។គិតតេឹមខេធ្នូឆ្នេំ២០១៤ទំព័រហ្វេសប៊ុកLove9មានអ្នកចុចចូលចិត្ត៨៩.០០០នក់។ខណៈដេលបច្ចុជបេបន្នកម្មវិធីLove9កំពុងផ្ដេតគោលដៅទៅលើចំណេះដឹងផ្នេកផ្លូវភេទ និងសុខភាពបន្តពូជរបស់យុវជនអាយុពី១៥ឆ្នេំ ដល់២៤ឆ្នេំនៅក្នុជងឆ្នេំ២០១៥កម្មវិធីនេះនឹងលើកឡើងអំពីបញ្ហេ IPVប៉ុន្តេទោះយ៉េងណាសរសមេេប់ផេសព្វផេសាយមិនទាន់តេូវបានតាក់តេងឡើងនៅឡើយ។ការវាយតម្លេការងររបស់កម្មវិធីLove9គេេងនឹងធ្វើឡើងក្នុជងឆ្នេំ២០១៥នេះដេរ។

អនុសសន៍

ោយផ្អេកតាមការសិកេសានេះអនុសសន៍រួមមាន ១) កេលម្អខ្លឹមសររបស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងការផ្ដល់សរ២)កសងភ័ស្តុជតាងស្ដីពីទំនក់ទំនងរវាងបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ និងIPVនិង៣)ពងេងឹបរិស្ថេនគោលនោបាយ។ការអនុវត្តអន្តាគមន៍ដេលមានភាពច្នេបេឌិតនឹងទាមទារការវិនិោគទៅលើកម្មវិធីសមេិតសមេេងំ ោយសរតេចំនួននេអង្គកភាពព័ត៌មាននិងោយសរតេមានកម្មវិធីព័ត៌មានតិចតួចណាស់ ដេលផ្ដេតទៅលើ IPV។ លើសពី

ភាពាដេគូនៅកមេិតគោលនោបាយនិងការសេេវជេេវគេគួរតេធ្វើការាមួយអ្នកមានវិា្ជេជីវៈសរព័ត៌មានដើមេបីបង្កើនការយល់ដឹងអំពី IPV កេលម្អស្តង់ដរវិា្ជេជីវៈសមេេប់ការាយការណ៍អំពី IPV (ឧ. បញេឈប់ទមា្លេប់នេការទមា្លេក់កំហុស IPVទៅលើអាកបេបកិរយរបស់ជនរងគេេះ) និងកសងជំនញដើមេបីបេេសេ័យទាក់ទងបេកបោយបេសិទ្ធភាពាមួយអ្នកឯកទេសនិងបេភពសកេសី។

�កម្មវិធីវិទេយុជរយៈពេលខ្លី និងខា្នេតតូចមួយចំនួន ដេលផ្ដេតសំខាន់ទៅលើការផ្ដល់សរវិជ្ជមានអំពីការទប់ស្កេត់បឋម និងបន្ទេប់បនេសំ ក៏តេូវបានបង្កើតឡើងដេរោយអង្គកការផេសេងៗគ្នេ ប៉ុន្តេ ាធម្មតាគឺធ្វើផ្អេកតាមគមេេង និងមិនមានការពងេីកបន្ថេមទេ។ វិសលភាពនេកម្មវិធីនីមួយៗអាចនឹងមានកមេិតទាបប៉ុន្តេយុទ្ធសស្តេទូទៅមួយសមេេប់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយធ្វើការផេសព្វផេសាយអំពីការទប់ស្កេត់អាចផ្ដល់ខ្លឹមសរសមេេប់កម្មវិធីតូចៗឬរយៈពេលខ្លីទាំងនេះបាន។

ការពង្ឹងស្ថ្ប័នបូករួមនឹងការផ្ដល់សរវិជ្ជមមាន

�អង្គកការABC អភិវឌេឍន៍អន្តរាតិ (ABC ID) ផ្គកួបការងរទប់ស្កេត់បន្ទេប់បនេសំាមួយនឹងការងរពងេឹងស្ថេប័ន។ABCIDផ្ដល់ការគំទេបច្ចេកទេសដល់កម្មវិធីបេឆំងអំពើហិងេសាលើស្តេីោយផ្ដេតសំខាន់ទៅលើការផ្ដល់វេទិកាសមេេប់អ្នកស្ដេប់លើកឡើងអំពីបញ្ហេនន ដើមេបីតាមដនការឆ្លើយតបរបស់អាា្ញេធរមូលដ្ឋេនទៅនឹងអំពើហិងេសាលើស្តេី (VAW)។ កម្មវិធីទប់ស្កេត់នេះ រួមមាន ការបង្ហេត់បងេៀន ការតេួសតពិនិតេយបុគ្គកលិក និងការធ្វើសិកា្ខេសលាសមេេប់បុគ្គកលិកវិទេយុជរដ្ឋដេលមានសេេប់ នៅស្ថេនីយវិទេយុជខេត្តចំនួន៤និងវិទេយុជសហគមន៍មួយដេលគេប់គេងោយអង្គកការស្តេីមួយនៅខេត្តកេចេះ។កម្មវិធីបញេឈប់អំពើហិងេសាលើស្តេី (EVAW) របស់ABC ID នឹងធ្វើការវាយតម្លេនៅក្នុជងឆ្នេំ២០១៥ដើមេបីវាស់បេសិទ្ធភាពរបស់កម្មវិធីនេះ។

�មណ្ឌលព័ត៌មានស្តេីកម្ពុជា(WMC)គឺាអង្គកការព័ត៌មានមិនរកបេេក់កមេេមួយដេលផ្ដល់កម្មវិធីព័ត៌មាននិងលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងថា្នេក់ាតិស្ដីពីការផ្ដល់សរយេនឌ័រវិជ្ជមាន ហើយមានស្ថេនីយវិទេយុជផ្ទេល់ខ្លួនគឺវិទេយុជFM102។



12


11

បង្កើតនូវខ្លឹមសរដ្លគិតគូរដល់IPV

ាអនុសសន៍ គឺគេគួរតេគំទេការបង្កើតខ្លឹមសរដេលគិតគូរដល់ IPV ាមួយផលិតករពិធីករ និង/ឬអ្នកសរសេរអត្ថបទ មកពីកម្មវិធីទូរទសេសន៍ និងវិទេយុជដេលមានអតេេអ្នកមើល និងអ្នកស្ដេប់ចេើន ទោះានៅថា្នេក់ាតិក្ដី នៅថា្នេក់ខេត្តក្ដី ោយផ្ដេតសំខាន់ទៅលើអ្នកមើល និងអ្នកស្ដេប់ដេលបេឈមនឹងហានិភ័យ។ ខ្លឹមសរនេការផេសព្វផេសាយនឹងមានលក្ខណៈខុសគ្នេទៅតាមបេភេទនេបញ្ហេ ហើយអាចនឹងរួមបញ្ចូលសំណួរថាតើមូលហេតុអ្វីបានាការោះសេេយបញ្ហេ IPVាការសំខាន់តើទៅរកព័ត៌មានពីបេភពណាការពិតអំពី IPV ការស្វេងយល់ និងការាយការណ៍អំពីកតា្តេហានិភ័យផលប៉ះពាល់នេIPVទៅលើសមាជិកគេួសសរ ការបេើបេេស់សកេសី និងបេភពអ្នកឯកទេស មុំនេសេចក្ដីាយការណ៍/កម្មវិធី និងអតា្ថេធិបេបាយរបស់ពិធីករ។

លើកកម្ពស់ការផ្ដល់សរវិជ្ជមមាន

អ្វីដេលាអនុសសន៍ដេរនោះ គឺតេូវលើក

កម្ពស់ ការផ្ដល់សរទប់ស្កេត់ាវិជ្ជមានតាមរយៈ

ការអនុវត្តបន្តកម្មវិធីទូរទសេសន៍ វិទេយុជ និងបណា្ដេញ

ព័ត៌មានសង្គកមបេកបោយភាពច្នេបេឌិត ដេល

មានសេេប់ នៅថា្នេក់ាតិ និងថា្នេក់ខេត្ត។ ដើមេបី

ោះសេេយកតា្តេហានិភ័យ IPV គេតេូវគំទេ

ការដក់បញ្ចូលសរសមញ្ញ និងតេង់ៗ ដេល

សមសេបាមួយនឹងកេមុគោលដៅាអ្នកមើល និង

អ្នកស្ដេប់។ ដូចដេលបានលើកឡើងាអនុសសន៍

នៅក្នុជង NAPVAW II គេគួរដក់បញ្ចូល

ការផេសព្វផេសាយទំនៀមទមា្លេប់សង្គកម ដេលមាន

សមធម៌យេនឌ័រ ោយបង្កើនចំណេះដឹង និង

ការយល់ដឹងរបស់សធរណជន អំពីបុព្វហេតុនិង

ផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមាននេ IPV ផេសព្វផេសាយទំនៀម

ទមា្លេប់វិជ្ជមាន ដេលថ្កេលទោសអំពើហិងេសាលើស្តេី

និងកុមារ បង្កើនព័ត៌មានអំពីសេវា និងការគំទេ

ដេលទាក់ទងនឹង IPV និងពងេងឹសរនិងរូបភាពវិជ្ជមានអំពីសមធម៌យេនឌ័រនិងអហិងេសា។ការយកចិត្តទុកដក់ពិសេស ក៏គួរតេផ្ដេតដេរ ទៅលើការផេសព្វផេសាយទៅដល់ស្តេីទំាងអស់ដេលបេឈមនឹងហានិភ័យនេIPV កើនឡើងឬដេលមានតមេវូការាក់លាក់ ដូចមានរៀបាប់នៅក្នុជងNAPVAW II

(ដេលភា្ជេប់ទៅនឹងសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី១ ស្ដីពីគេឿងសេវឹង និង IPV

សេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅ ទី៣ស្ដីពីការធ្លេប់ជួបបេទះអំពីហិងេសាតាំងពីកុមារនិងIPVនិងសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី៤ស្ដីពីការអប់រំនិងIPV)។

កសងមូលដ្ឋ្នភ័ស្តុតាងស្ដីពីទំាក់ទំនងរវាងប្ព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនិងIPVដើម្បីផ្ដល់ព័ត៌មានកាន់ត្ប្សើរថ្មទៀតសម្្ប់ការផ្ដល់សរនិងធ្វើសកម្មភាពទប់ស្ក្ត់

ការសេេវជេេវបន្ថេម គឺាការាំបាច់ដើមេបីស្វេងយល់កាន់តេចេបាស់ថេមទៀតអំពីទំនក់ទំនងរវាងបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងIPV។ឧទាហរណ៍វាាការសំខាន់ដេលតេូវកំណត់ថាតើខ្លឹមសរណាខ្លះដេលមានផលប៉ះពាល់វិជ្ជមាន ឬអវិជ្ជមានលើIPVភា្លេមៗនិងតាមរយៈណាមួយ។ ការសេេវជេេវនឹងជួយដល់អង្គកភាពសរព័ត៌មាន (និងកម្មវិធីទប់ស្កេត់បឋមដទេទៀតដេលបេើបេេស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ) ដើមេបីកំណត់រកសណា្ឋេនដ៏ាក់លាក់របស់អ្នកមើល ដេលនឹងជួយសមេួសលដល់ការតមេង់គោលដៅ ខ្លឹមសរឲេយកាន់តេបេសើរនិងកេលម្អអតេេអ្នកមើលពេមទំាងកេលម្អភាពពាក់ព័ន្ធនេខ្លមឹសរការផេសព្វផេសាយសមេេប់ការទប់ស្កេត់ IPV។ យុវជននឹងតេូវាត់ទុកាកេុមគោលដៅចមេបងសមេេប់ការសេេវជេេវទៅលើអ្នកបេើបេេស់ ោយផ្អេកលើភាពពាក់ព័ន្ធនេបេាសស្តេាមួយនឹង IPV និងការពិតដេលថា អង្គកភាពសរព័ត៌មានកំពុងបេកួតបេជេងគ្នេដើមេបីទីផេសារយុវជន។

ាការសំខាន់គឺគេតេូវកត់សមា្គេល់ថាការកេលម្អការផេសព្វផេសាយរបស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយគឺា ធតុមួយនេយុទ្ធសស្តេទប់ស្កេត់បឋមទូទៅ ដេលគួរផ្គកួបាមួយនឹងយុទ្ធសស្តេននដើមេបីកសងភាពាបុរសវិជ្ជមាន កាត់បន្ថយទំនៀមទមា្លេប់យេនឌ័រអវិជ្ជមានដេលជំរុញការអត់ឱនចំពោះIPVនិងោះសេេយកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារ IPV ។យុទ្ធសស្តេទប់ស្កេត់បឋមសមេេប់IPV គួរតេបង្កើតឡើងោយសហការាមួយបេព័ន្ធការពារ និងឆ្លើយតបចំពោះ IPV ដេលល្អបេសើរ។

ពង្ឹងបរិយាកាសគោលនយោបាយ

ចំណុចសំខាន់ៗសមេេប់ការពងេឹងគោលនោបាយគឺស្ថិតនៅក្នុជងការបង្ហេញ និងការាយការណ៍របស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ អំពី IPV។សេបតាម NAPVAW II យុទ្ធសស្តេដេលមានការសមេបសមេួសលមួយគួរអនុវត្តដើមេបីកេលម្អភាពបេកបោយវិា្ជេជីវៈរបស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយកេមសីលធម៌ និងខ្លមឹសររបស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ។តួអង្គកសំខាន់ៗ រួមមានMoInfo, MoWA,

MoCFAអង្គកការសង្គកមសីុវិលនិងអង្គកការសរព័ត៌មានឯកាជេយ។សកម្មភាពននសមេេប់ពងេងឹបរិយកាស

គោលនោបាយដើមេបីលើកកម្ពស់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយាកតា្តេការពារនៅក្នុជងការទប់ស្កេត់ IPV រួមមានការតាក់តេងកេមសីលធម៌សរព័ត៌មាន សមេេប់ការាយការណ៍អំពីVAWអមាមួយនឹងបេព័ន្ធពងេឹងការគោរពកេមសីលធម៌ ទទួលបណ្ដឹង និងការោះសេេយនិងការបង្កើតដក់ឲេយអនុវត្តពេមទាំងតាមដនរួមគ្នេនូវបេព័ន្ធាត់ចំណាត់ថា្នេក់ទូរទសេសន៍ ដើមេបីណេនំនិងជួយឪពុកមា្ដេយក្នុជងការទប់ស្កេត់កូនៗ មិនឲេយមើលខ្លឹមសរនេការផេសព្វផេសាយដេលមានចរិតហិងេសា។



14


13

អក្សរកាត់

ABC-ID អង្គកការABCអភិវឌេឍន៍អន្តរាតិCCIM មជេឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើមេបីបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយឯកាជេយCDC មជេឈមណ្ឌលបេឆំងជំងឺឆ្លងCDHS ការអង្កេតបេាសស្តេនិងសុខភាពកម្ពុជាEVAW បញេឈប់អំពើហិងេសាលើស្តេីGADC អង្គកការយេនឌ័រនិងអភិវឌេឍន៍កម្ពុជាICR កេុមហ៊ុនសេេវជេេវឥណ្ឌូចិនIPV អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលMoH កេសួងសុខាភិបាលMoWA កេសួងកិច្ចការនរីMoInf កេសួងព័ត៌មានMoCFA កេសួងវបេបធម៌និងវិចិតេសិលេបៈNAPVAWII ផេនការសកម្មភាពាតិដើមេបីទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើស្តេីដំណាក់កាលទី២NIS វិទេយាស្ថេនាតិស្ថិតិP4P ដេគូដើមេបីការទប់ស្កេត់PYD អង្គកការសន្តិភាពនិងអភិវឌេឍន៍TV ទូរទសេសន៍UN អង្គកការសហបេាាតិUNDP កម្មវិធីអភិវឌេឍន៍អង្គកការសហបេាាតិUNFPA មូលនិធិបេាពលរដ្ឋអង្គកការសហបេាាតិUNV អ្នកស្ម័គេចិត្តអង្គកការសហបេាាតិVAW អំពើហិងេសាលើស្តេីWHO អង្គកការសុខភាពពិភពលោកWMC មណ្ឌលព័ត៌មានស្តេីកម្ពុជា

ឯកសរយោង

Anderson, C. A., Gentile, D. A., & Buckley, K. E. (2007).ផលប៉ះពាល់នេហ្គកេមវីដេអូហិងេសាទៅលើកុមារនិងយុវជន៖ទេឹស្តីការសេេវជេេវនិងគោលនោបាយសធរណៈ។ទីកេុងញូវយ៉ក៖រោងពុម្ពសកលវិទេយាល័យOxford University Press.

BBC Media Action (2014).ទមា្លេប់របស់បណា្ដេញផេសព្វផេសាយនិងបេភពព័ត៌មានរបស់យុវជននៅកម្ពុជា។ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា:BBCMediaAction.

Brickell, K., Prak, B., & Poch, B. (2014). ចេបាប់ស្ដីពីអំពើហិងេសាក្នុជងគេួសសរ៖គមា្លេតរវាងចេបាប់និងទមា្លេប់នេការអនុវត្តនៅកម្ពុជានិងតើគេអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះចំពោះបញ្ហេនេះ។London; Royal Holloway, University of London.

Bushman, B. J. & Huesmann, L. R. (2012). ផលប៉ះពាល់នេបណា្ដេញផេសព្វផេសាយដេលមានលក្ខណៈហិងេសាទៅលើភាពគឃ្លើន។In D. G. Singer, & J. L. Singer (Eds.),សៀវភៅស្ដីពីកុមារនិងបណា្ដេញផេសព្វផេសាយ(pp. 231–248) 2nd ed. Thousand Oaks, CA: Sage.

មជេឈមណ្ឌលគេប់គេងនិងបង្កេរជំងឺ(CDC).(ថ្ងេទី១១កុម្ភៈ២០១៥)អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល៖កតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារ។ដកសេង់ចេញពីhttp://www.cdc.gov/violenceprevention/intimatepartnerviolence/riskprotectivefactors.html.

Common Sense Media (2013).បណា្ដេញផេសព្វផេសាយនិងអំពើហិងេសា៖ការវិភាគការសេេវជេេវបច្ចុជបេបន្ន។A Common Sense Media Research Brief. USA: Common Sense Media.

ដេបា៉េតឺម៉ង់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងសរគមនគមន៍(2014).ការពិនិតេយឡើងវិញលើវិស័យសរគមនគមន៍នៅកម្ពុជាឆ្នេំ២០១៤។ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖ដេបា៉េតឺម៉ង់បេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងសរគមនគមន៍វិទេយាស្ថេនសរគមនគមន៍កម្ពុជាសកលវិទេយាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។

Fulu, E., Warner, X., Miedema, S., Jewkes, R., Roselli, T., & Lang, J. (2013).ហេតុអ្វីបានាបុរសខ្លះបេើបេេស់អំពើហិងេសាលើសេ្តីនិងតើយើងអាចទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាយ៉េងដូចម្ដេច?ការរកឃើញពីការសិកេសាាចេើនបេទេសរបស់អង្គកការសហបេាាតិស្ដីពីបុរសនិងអំពើហិងេសានៅក្នុជងតំបន់អាសុីនិងបា៉េសីុហ្វិក។កេុងបាងកក៖

UNDP, UNFPA, UN WomenនិងUNV.

អង្គកការយេនឌ័រនិងអភិវឌេឍន៍កម្ពុជា(GADC) (2010)។របាយការណ៍វិភាគបឋមស្ដពីីដើមទេងូបេេហំត្ថនៅក្នុជងបេទេសកម្ពុជាសម័យទំនើប៖ការពិនិតេយលក្ខណៈគុណភាពទៅលើទំនៀមទមា្លេប់យេនឌ័រភាពាបុរសនិងអំពើហិងេសាក្នុជងគេួសសរ។ាជធនីភ្នំពេញបេទេសកម្ពុជា៖GADC។

Gallup (2014).កម្ពុជា៖ពីអេកេង់ធំទៅអេកេង់តូច។របាយការណ៍ការសេេវជេេវរបស់គណៈអភិបាលនេបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ។ដកសេង់ពីhttp://www.bbg.gov/wp-content/media/2014/11/Cambodia-FINAL.pdf

Gentile, D. A. & Bushman, B. J. (2012). ការវាយតម្លេឡើងវិញលើផលប៉ះពាល់នេអំពើហិងេសាពីបណា្ដេញផេសព្វផេសាយោយបេើបេេស់យុទ្ធសស្តេហានិភ័យនិងបនេស៊ាេំដើមេបីស្វេងយល់អំពីភាពគឃ្លើន។ចិត្តសស្តេនេវបេបធម៌បណា្ដេញផេសព្វផេសាយបេាជន។1(3), 138-51.

កេុមហ៊ុនសេេវជេេវឥណ្ឌូចិន(ICR) (2014).គមេេងសេេវជេេវយុវជនកម្ពុជាជំនន់កេេយG-Labឆ្នេំ2014.ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖Indochina Research.



15

Jackson, W. & Muong, V. (2014, 30 August). អត្ថបទដេលមានចំណងជើងថាខេសេភាពយន្តខ្មេរដ៏លេបីកា្លេយាអ្នករងគេេះោយសរបញ្ញត្តិកំណត់អាយុ។កាសេតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍យកចេញពីhttp://www.phnompenhpost.com/post-weekend/cambodian-blockbuster-falls-victim-age-rating-rules.

Jensen, R. & Oster, E. (2008).ឥទ្ធិពលរបស់ទូរទសេសន៍:ទូរទសេសន៍ខេសេកាបនិងស្ថេនភាពស្តេីនៅក្នុជងបេទេសឥណា្ឌេ។ទននុបេបវត្តិសេដ្ឋកិច្ចបេាំតេីមាស,124(3), 1057-94.

Kohlman, S., Baig, A., Balice,G., DiRubbo, C., Placencia, L., Skale, K., Thomas, J., Flitter, J.,

Mirzad, F., Moeckler, H., & Aquino, S.(2014).ការរួមចំណេករបស់បណា្ដេញផេសព្វផេសាយចំពោះការធ្វើឲេយគេគិតថាអំពើហិងេសាារឿងធម្មតានិងធ្វើឲេយអំពើនេះនៅតេកើតមាន។ទននុបេបវត្តិAustin ស្ដីពីចិត្តវិទេយានិងវិទេយាសស្តេឥរិយបថ,1(4), 1018.

Peace and Development (PYD). (2013).ការសិកេសានៅកេេយយុទ្ធនការបុរសល្អ។ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖ PYD.

Usdin, S., Scheepers, E., Goldstein, S., & Japhet, G. (2005).ការសមេេចបានការកេបេេសង្គកមពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើហិងេសាយេនឌ័រ៖របាយការណ៍អំពីការវាយតម្លេផលប៉ះពាល់នេទីកេុងសេអ៊ូលភាគទី៤។វិទេយាសស្តេសង្គកម

និងឱសថ,61(11),2434-45.

អង្គកការសុខភាពពិភពលោក(WHO). (2008). ទប់ស្កេត់អំពើហិងេសានិងកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់របស់អំពើហិងេសា៖តើទីភា្នេក់ងរអភិវឌេឍន៍អាចជួយអ្វីខ្លះ?ទីកេងុហេសឺណេវបេទេសស្វ៊សី៖អង្គកការសុខភាពពិភពលោក។

អង្គកការសុខភាពពិភពលោក(WHO). (2013). ការបា៉េន់ស្មេនថា្នេក់តំបន់និងពិភពលោកអំពីអំពើហិងេសាលើស្តេី៖បេេវាវេឡង់និងផលប៉ះពាល់សុខភាពនេអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលនិងអំពើហិងេសាផ្លូវភេទលើអ្នកដេលមិនមេនាដេគ។ូកេុងហេសឺណេវបេទេសស្វ៊ីស៖អង្គកការសុខភាពពិភពលោក។

សំណុំទិន្នន័យ

កេសួងកិច្ចការនរី(MoWA) (2005)។អំពើហិងេសាលើស្តេីឆ្នេំ២០០៥៖ការអង្កេតាមូលដ្ឋេន[Data file].Cambodia: Indochina Research. Ltd.

វិទេយាស្ថេនាតិស្ថិតិ(NIS). (2000)។អង្កេតបេាសស្តេសង្គកមនិងសុខភាព(CDHS)ឆ្នេំ២០០០[Datafile].កម្ពុជា៖វិទេយស្ថេនាតិស្ថិតិកេសួងផេនការ។

វិទេយាស្ថេនាតិស្ថិតិ(NIS).(2005)។អង្កេតបេាសស្តេសង្គកមនិងសុខភាព(CDHS)ឆ្នេំ២០០៥[Datafile].កម្ពុជា៖វិទេយស្ថេនាតិស្ថិតិកេសួងផេនការ។

វិទេយាស្ថេនាតិស្ថិតិ(NIS).(2010)។អង្កេតបេាសស្តេសង្គកមនិងសុខភាព(CDHS)ឆ្នេំ២០១០[Datafile].កម្ពុជា៖វិទេយស្ថេនាតិស្ថិតិកេសួងផេនការ។

ឯកសរសេេវជេេវទាំងសេុងអាចស្នើសុំបានតាមរយៈអាសយដ្ឋេនអុីម៉េលដូចខាងកេេម៖[email protected]

និ្ការសមើលស�ើញតាមម្បព័ន្ធផ្រសព្វផ្រសាយសៅកម្ពុជា

findings and analysisto media, limits in understanding of the impact of media content, limited...

Documents