پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

1

کل ڀوڳ تي سولو پليايندڙ لکجي چرين جي اسپتال مان ڪي رشتا ته جان کان به وڌيڪ عزيز هوندا آهن، جڏنهن ته ڪڏنهن ڪڏنهن هڪ معمولي ڄاڻ سڃاڻ به زندگيء جو مڪمل

هي به هڪ اهڙي شخص جي ڪهاڻي آهي جنهن سان واسطو . جنجال بڻجي پنهنجي ئي نڙيء ۾ ڪنڊي جيان اٽڪي پوندي آهي

ن کي نه ئي الٽي ڪري ٻاهر ڪڍي پئي سگهيس، نه ئي ضمير ڳيت سان پيم ته پر هن جو ڪنڊو مهنجي نڙيء ۾ ائين ڦاٿو جو ا

وبچاء سوچي يان جيئن توهان به ااچو ته توهان کي به اهو واقعو ٻڌائي پنهنجي بگڙيل قسمت تي چٿرون ڪر. ڳيهڻ پئي ڏنو

ڪردار

سال 23ڇوڪرو عمر نوڪري ڪندڙ هڪ نئي ٽهيء جو نوجوان : واصف

سال 23هڪ ٻيو رستي ويندڙ ڳوٺاڻو ڀوڪ لڳندڙ عمر : ڏاڙهون

سال 54ڪو پڪي عمر جو شخص عمر : شخص

سال 54آفيس جو باس عمر : عامر

ڄائي، اسپتال جو اسٽاف، پوڙهو، ڀاء، ڀاننڍو ڊاڪٽر ، وڏو ڊاڪٽر: ٻيا

لوڪيشنس

، چرين جي روڊ رستا، گهٽيون آفيس جي ٻاهر جا بس اٽاپ، :آئوٽ ڊور،

.اسپتال، وارڊ، بيڊ وغيره

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

2

پهريون سين

صف، ڏاڙهونوا: ڪردار چورنگيڳوٺ پهلوان :منظر صبح جا اٺ: وقت ڙ بسن، رڪشائن، ڪارن ۾ ماڻهن جي وڃڻ ، ۽ ڪن پيادلن کي لفٺ وٺندي آفيسن ۾ ويند

کي تڪڙو تڪڙو ( پينٽ شرٽ ، ٽاء ۽ نظر جو چشمو پاتل) صف وا ڏيکاربو ، پوء انهن مان هڪ شخص

پوء سگهوئي هو .ڪنهن شيء سان ٿاٻڙجي ڪرندي ڏيکاربوويندڙ گاڏين کان لفٽ وٺندي ايندي ۽

.ڊوڙندو اچي کيس سهارو ڏئي اٿاري ٿو( ڏاڙهون)پڙن کي ڇنڊي ٿو ته هڪ ٻيو شخص اٿي مٽيء لٽل ڪ

لڳو؟ هخيريت سان ته آهيو نه؟ ڪو ڌڪ ٻڪ ته ڪون! ڇا ٿيو سائين! او هو“( ترس ۽ فڪرمنديء جا آثار : ) ڏاڙهون

.مان بلڪل ٺيڪ آهيان! مهرباني ادا! ه نهن ( سهارو وٺي اٿندي) : واصف

پر ڏسو، متان ڪو اندر جو ڌڪ وڪ نه لڳو هجيو، تڪلف نه ڪجو، پنهنجو سمجهي ٻڌايوم، ڌڪ کي لڪائي رکڻ :ڏاڙهون

.و ڪرياڳيان هلي وري گهڻا پرابلم پئدا ٿ اهو....هيآعقلمندي ڪانه سڏبي،

.سڀ ٺيڪ آهي، همدردي ڪرڻ جي مهرباني! اڙي نه سائين: واصف

چڱو ڀال اهو ٻڌايو ته ...پر توهانجي چهري جا تاثر ته ٻڌائين پيا ته توهان کي ضرور اندروني ڪا تڪليف پئي ٿئي! ضورح : ڏاڙهون

؟توهانکي مرگهي وغيره ته ڪان پوندي آهي نه

.مونکي ڪا مرگهي ورگهي ڪونهين!....سائين ڪهڙيون ڳالهيون پيا ڪريو( ناراضگيء ۾): واصف

تنهنڪري ئي توهان ...توهانجي اها ڪاوڙ ٻڌائي پئي ته ضرور اوهانجو بليڊ پريشر هاء ٿي ويو هوندو! پر سائين : ڏاڙهون

!ڪري پيا هوندا جي ئراچڪ

.ينهڙو تهڙو ڪو پرابلم آهي ئي ڪونههاڻ مان توهانکي ڪيئن يقين ڏياريان ته مونکي ا( جهنجهالئجي): واصف

اهائي ته مصيبت آهي ته ڪن بيمارين جي خبر ئي نٿي پئي جيڪي خاموش قاتل جيان اندر ۾ چهٽيل هونديون آهن،: ڏاڙهون

.نجو اکين گواهي ڏين پيون ته اوهان اڪثر بيمار ٿا رهواتوه ...... اندران اندران ماڻهوء کي کوکلو ڪريو ڇڏين

...مان توکي ڪيئن يقين ڏياريان ته مونکي! خدا جا ٻانهان : واصف

توهان سائين يقين ....مونکي يقين ڏيارڻ الء توهان کي مون سان گڏ هلي ڪنهن ڪلينڪ ۾ ڪي ٽيسٽ ڪرائڻا پوندا : ڏاڙهون

.آهيانته آئون ڪنهن به مظلوم کي تڪليف ۾ ڇڏي اڳتي نه وڌندو ......ڪريو ته اها مهنجي فطرت آهي

...آئون ڪو مظلوم شزلوم ناهيان! او ڀائو ( ۾ ويتر ڪاوڙ) : واصف

.لوم سمجهندو آهيانظمان ان کي م ....جيڪو نه اندران بيمار هجي( ڏاڍ مڙسيء سان) :ڏاڙهون

پر لڳي ٿو ته ...هيان يڪ آٺآئون ته .....هاڻ اهلل جي واسطي مهنجي جان ڇڏ ۽ پنهنجو رستو وٺ ....!او ادا( هٿ بڌي) : واصف

.توهانجون ڳالهيون ٻڌي هاڻ بيمار ضرور ٿي پوندس

هڪ آئون !..يننيڪيء جو ته زمانو آهي ئي ڪونه...! ڃ و .....! ها سائين ڀلي چئو( گهرو ساه کڻندي اداس ۽ فڪرمند ٿي) :ڏاڙهون

.دنيا وڃي ڌوڙ پائي ....اڙي مهنجو ڇا .....هر هڪ سان وتندو همدردي ڪريان،به هرونڀرون ئي اچي چريو ٿيو آهيان جيڪو

(اڳتي ڪي قدم وڌي ٿو) .جي مهنجي ڳالهين تڪليف ڏني اٿو ته معافي ٿو گهران.....! چڱو سائين (چتائي ڏسند)

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

3

اڄ جي هن دئور ۾ ڀال اهڙا انسان ڪٿي ٿا ...ڪيڏو نه ڀلو انسان هو ( يخيال ۾ ترس ايندکيس ويندو ڏسي پنهنجي واصف) :خيال

(س ٿوپڪڙي ائي هٿقدم اڳتي وڌ تيز) لڀجن،

.جي منهنجي ڳالهين تان تهنجي دل هرٽ ٿي هجي.....! معاف ڪجئين ادا : واصف

؟مڃين ٿو نه هته پوء تون هاڻ منهنجي ڳاله ( خوش ٿي) :ڏاڙهون

..؟هڪهڙي ڳاله : واصف

يقين ...ڪلينڪ تان بلڊ پريشر وغيره چيڪ ڪرائيندا سامهون واري توهان مونسان گڏ هلي ....هاڻ جو هاڻ ....اهائي ته : ڏاڙهون

.ڪون سان گهر هليو ويندسمهنجو تسلي ٿي ويندي ۽ مان به س ڪريو

ڪٽ( وڃن ٿا... )هالن ٿو توهان سان گڏ ڪلينڪ تي ......!هلو ... جيڪا تهنجي مرضي ! داٺيڪ آ ا( گهرو ساه کڻندي) : واصف

سين ٻيو

صف، ڏاڙهون، ڊاڪٽروا: ڪردار ڪلينڪ: صبح ، منظر : وقت

ڊاڪٽر ڪئمرا ڪلينڪ جي ايڪسٽيريئر کي پين ڪندي ، مريضن جي ويٺل الئين ڏيکاريندي ، پنهنجي ٽرن تي ٻئي اند ويندا ۽

جيڪو واقعي نارمل کان ٿورڙو بي پي آپريٽر ڏيکاربو . ڏاڙهون پريشان پريشان ڀرسان بيٺل ، پيو چيڪ ڪريليڊ پريشر صف جو بوا

.گهڻو هو

ها بليڊ پريشر ٿورڙو وڌيل آهي: ڊاڪٽر

.مون صحيح پئي چيو نه ته توهان کي بلڊ پريشر جو پرابلم آهي! ڏٺو نه: ڏاڙهون

.پريشر اپ ۽ ڊائون ٿيندو رهندو آهي ايترو ..... اهڙو ڪو پرابلم ڪونهين! نه! نه : ڊاڪٽر

بلڊ کي ته هن ...نه اها خبر ته پئجي ويندي گهٽ ۾ گهٽ......توهان سائين جن جو بلڊ به ٽيسٽ ڪريو!...اڪٽر صاحب ڊ: ڏاڙهون

.آهي ڪهڙو گروپ

پازيٽو (او )ته اهو.....مونکي پنهنجي بلڊ گروپ جي خبر آهي ...جي وري ڪهڙي ضرورت آيار هاڻ ان ( جهنجهالئجي: ) واصف

.آهي

.ٻيون شيون به چيڪ ڪجو، شگر، ڪولسٽرول وغيره...ن جن جونيسائ!.... ڊاڪٽر صاحب ( اڻ ٻڌو ڪندي) : ڏاڙهون

ٻارهن ڪالڪن جو فاقو هوندو چيڪ ڪرڻ الء ڪولوسٽرول .....ن ئي اچانڪ چيڪ ناهن ڪبيونهي شيون ائيا! سو ڏ: ڊاڪٽر

.شگر به فاقي کان پوء چيڪ ٿيندي آهي .....آهي،

ڌيڪ ڇاهاڻ و !...تنهنجي چوڻ تي مون بلڊ پريشر چيڪ ڪرايو ته ...مهنجي پٺيان ڇو پئجي ويو آهينتون آخر ! اڙي ڀاء : واصف

.ٿو چاهين

....!ٺيڪ آ سائين( ٿڌو ساه کڻي: ) ڏاڙهون

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

4

(ڪٽ)ٻئي ڊاڪٽر جي چيمبر مان ٻاهر نڪري اچن ٿا، ويٽنگ وارو مريض اند وڃي ٿو

ٽيون سين

صف، ڏاڙهون،وا: ڪردار پهلوان ڳوٺ چورنگي:منظر 9صبح جا : وقت لوان ڳوٺ چورنگيء جي بس اسٽاپ تي ويندي ڏيکاربو، آصف ٻنهين کي ڪلينڪ کان ٻاهر نڪرندي وري په

، بس اسٽاپ تياڳيان، ڏاڙهون پويان

.هاڻ توهان ٻڌايو ته ته توهان ڪيڏانهن ويندا: ڏاڙهون

.تهنجي ڪري هرونڀرون ايترو دير ٿي وئي اٿم ....آئون پنهنجي آفيس پيو وڃان : واصف

.ن ڇڏي ٿو اچانيآفيس تائ هلو آئون توهانکي ...!ٺيڪ آ: ڏاڙهون

.هنجي مدد کان سوء ئي پهچي سگهان ٿو، مان اتي ت ...آايئرپورٽ تي خدا جا نيڪ ٻانهان مهنجي آفيس او هو سامهون ئي : واصف

ن هان ڀلي مونکي ڪچيون ڪچيوتو ....ڌڙڪن وانگر وڃڻ ڏياننجو مان توهان کي ائين ن ....سوال ئي پئدا نٿو ٿئي : ڏاڙهون

مان توهان کي توهانجي آفيس تائين رسائي ...ڪجه به ڪريو ...يوامذاق اڏڀلي مهنجي خلوص جي ...ڇو نه ڏيون ئي گاريو

.ايندس

. آهي مهنجي دماغ جو ڌئونرو ٺاهي ڇڏيو تو ته !... آهين يار عجيب ماڻهون : واصف

اڃا اڳيان سوچي ٿو ۽ تکو تکو وڃي الئين ۾ لڳل ڪارين ٽيڪسين مان هڪ ۾ وهي ٿو، جنهن ۾ ترڪيبالء ئڻ هن مان جند ڇڏا

ڏاڙهون به کيس اڳتي گسڪائي ٽيڪسيء ۾ ويهي رهي ٿو ۽ ٽيڪسي پي آء اي هيڊ آفيس طرف . هڪ ماڻهوء جي گنجائش آهي

.ڪٽ. ايئرپورٽ ڏانهن وڃي ٿي

چوٿون سين ، باس عامرصف،ڏاڙهونوا:ڪردار پي آء اي جي هيڊ آفيس:منظر 10صبح جا : وقت

صف به تڪڙو تڪڙو اڳيان ۽ ڏاڙهون پويان گيٽ تياي جا مالزم آفيسن ۾ وڃن پيا ، واپي آء

.هاڻ تون ڀلي وڃ ...پهچي ويس به خيريت سان هاڻ ته آئون آفيس : واصف

.آهي جو ليٽ ٿي وياآ يس وارن کي ٻڌايان ته توهان سان ڇا پرابلم ٿيو آفهنجي نت پر پهرئين ...هلي ٿو وڃان : ڏاڙهون

.پاگل بڻائي رکيو اٿئي مونکي.... .ڇو ٿو مهنجو دماغ خراب ڪرين ..ڇا پرابلم آهي مونسان( ڪاوڙ ۾ اچي) : واصف

ڪنهن ..ان جي نشاني آهي..هيء ڪاوڙ ...توهان کي ضرور اندران ڪا گڙ ٻڙ آهي...مون صحيح پئي چيو نه، ...ڏٺو نه : ڏاڙهون

سي ٽي اسڪين ڪرائڻو الزمي .توهان کي ته..ان ڪري ...توهانجي دماغ تي ٿيندو پيو وڃي....پوشيده بيماريء جو اثر

.پوندو

! مڙدود ڪٿي جو...! سي ٽي اسڪين جو ٻچو(...ڇڏيبان يگر.. )اڙي ٽري دفع ٿي وڃ هاڻ جو هاڻ ( سندس گريبان پڪڙي: ) واصف

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

5

آفففففيس جففففا سففففاٿي سففففندس دانهففففن ۽ ڪففففاوڙ جففففو ايهففففار ٿينففففدي ئففففي صففففف جففففي وا

ڪيففففا .. ڪيففففا هففففوا.. ڇففففا ٿيففففو..ڇففففا ٿيففففو .. ورتففففائون ۾ گهيففففري کففففين ڊوڙنففففدا آيففففا ۽

ڪٽي ڪجهه چوڻ چاهي پيو ته کيس صف وا.... جا مليل جليل آواز... هوا ڪلينڪ ..ڀر واريء ، مان کين هڪدم ..ڪري پيو هوهلندي رستي ۾ هلندي ...ادو ...آئون ٿو ٻڌايانو ...!سائين ( کي ماڻهن: ) ڏاڙهون

پر لڳي ٿو ته ... مرض تشخيص ڪونه ٿي سگهيوخاص ڪو پران وقت ...ڪيو ڊاڪٽر اتي سندن چيڪ اپ . ...وٺي ويس

ٿورڙي ...ٿورڙي...سائين جن ... ڇو جو ٿاٻڙجي ڪرڻ کان پوء ....پئجي ويو آهيندن دماغ تي شايد ٿورڙو گرميء جو اثر س

.ڪاوڙ ۽ هنگامون پيا ڪن تي هڳاله

!ه چٻو ڪري ڇڏيانئييا مڪ هڻي منهن ن...ماٺ ٿين ٿو ....شٽ اپ ( دانهن ڪندي، اڳتي وڌي سندس ڪالر جهلي: ) واصف

ڪرڻ سان .. شايد ڪا سخت شي....ائين ئي پيا ڪن مسلسل ...ويچاري جي ڇا حالت رهي آهي.... توهان پاڻ !ڏسو پيا نه : ڏاڙهون

.هتي به زبردستي آندو اٿمانس ...سان ٽڪراجي وئي آهي مٿيسندن

۽ ساڻس کان جدا ڪيو، ي ڪالر مان هٿ ڪڍائي ڏاڙهون جزبردستي ڇڪي کيس آفيس جي ساٿين

کي ڪجهه ٻڌائيندو رهيو ۽ آفيس وارنٻئي طرف ڏاڙهون ميوٽ ۾ ...کيس هڪ پاسي ڪري وٺي ويا

آفيس جو ٿورڙي دير ۾ سندس .هو ڳالهه ڳالهه تي مڙي کيس حيرت ۽ ترس ڀرين نظرن سان ڏسندا رهيا

، سڀ ادب سان کيس سالم ڪري ڪجهه ٻڌائيندا رهيا هو ڏسي اچي بهي رهيو باس عامر به اهو گوڙ

صف جي ويجهو آيوواکي ڏسي ٻڌي هن صورت حال ..ڪجه ڏينهن الء موڪلون ئي کڻي وٺو ....جي توهان طبيعت ۾ بهتري نٿا سمجهو ته ....!ڏسو ميمڻ صاحب( خاطب ٿي م: ) عامر

(ڪيجوئل ليو)يا سي ايل ...نئي ڪا سڪ ليو ....ڪئي آهي( پريولج ليو)پي ايل نه ته ڪا....توهان االهي عرصي کان

.مفت جي ٽڪٽ وٺي ڪٿي گهمڻ به ته نٿا وڃو

االئي مهنجي ...نامعقول انسان ..هي ڪمبخت ...، مان بلڪل فٽ فاٽ آهيان...يناهڙي ڪا ڳاله آهي ئي ڪانه....! نه سر : واصف

.پٺيان ڇو پئجي ويو آهي

ڪنهن کي گارگند ڏئي ...ڇا ڀال ڪو صحتمند انسان...توهان پاڻ ڏسي فيصلو ڪريو!..سر هاڻ ( ويجهو اچي زور سان: ) ڏاڙهون

دماغ تائين اچي ..... جيڪا هن جي دل مان گذري ....هيء گيس آهي ....پر هن ۾ هن ويچاري جو ڪهڙو ڏوه ... سگهي ٿو

هن جو نروس بريڪ ڊائون به ٿي سگهي ٿو.....جي هن جي اها حالت رهي ته ....اٿسپهتي

...هن ڪمبخت ته... !لعنت آهي هن ماڻهونء تي سر ( وري ڪاوڙ ۾ اچي ) : واصف

.ون واقعي بيمار آهيهاي ته توياهر پيو ٿئ !...ميمڻ صاحب!....پليز!.. بس! بس ( هٿ جو اشارو: ) عامر

ڪا شيء کڻي ڏاڙهون کي هڻي ڪڍي آپي کان ٻاهر نڪرندي ڀرسان پيل اهو ٻڌي صفوا

آفيس ڪن آصف وري کيس مارڻ الء جيئن اڳتي وڌيو ته.. جنهن سان هن جو مٿو ڦاٽي پيو

. کيس جهلي کنڀي ورتو وارن

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

6

! س ته گهرايوفون ڪري ايمبيولن( بيٺلن مان ڪنهن کي: ) عامر

.ايمبيولنس ڊسپينسريء ڀرسان بيٺل آهي !..؛ جي سربيٺل

ڌو وڃي ٿو ۽ ڪي ماڻهون ڏاڙهون کي مرهم پٽيء الء ڀرسان کنڀي و صف کيوا۾ ايمبيولنس

(ڪٽ)، .واري ڊسپينسريء ۾ وٺي ويا

پنجون سين ماڻهونڪٽر،، ڊا، ڏاڙهون صفوا:ڪردار ڪنهن نفسياتي اسپتال ۾:منظر11صبح جا : وقت

جهلي مريض جي بيڊ تي ڊاڪٽر معائنو پيو صف کيواآفيس وارا اندر، ڊاڪٽر جي ڪمري ۾ ڏاڙهون ڳالهين ۾ نفسياتي اسپتال ۾

ڪري

ڇو جو هن جي ذهني حالت ان ...کان ڪا به شڪايت ڪانهين،ڀائوء مونکي هن ...توهان يقين ڪريو ( آفيس وارن کي: ) ڏاڙهون

.قابل يا هن جي وس ۾ ڪانهين

، صرف هڪ مڪ ئي هڻي ڪوشش ڪري ٿوتي حملي ڪرڻ ج پاڻ ڇڏائي ان واصف ۾ ڊاڪٽر جي ڪمري واصف اهو ٻڌندي

.وئي ۽ هو بيهوش ٿي پيوجهلي بيهوشي جي انجيڪشن هڻي کيس سگهيس ته

ڇهون سين ٻيا مريض هڪ شخص، ،صفوا:ڪردار چرين جو وارڊ :منظر ٻيو ڏينهن صبح : وقت

س کائنس کائنس پڇي پيوته هڪ ماڻهون مٿان بيٺل هو وجڏنهن هوش ۾ آيصف هوش ۾ اچي ٿوچرين جي وارڊ ۾ هڪ بيڊ تي وا

؟آصف زرداريء جو پڦاٽ آهيان....صدر پاڪستان !....تونڇا : هڪ شخص

( اٿي بهي ....)!نه ته (حيرت ۾ ارد گرد ڏسندي) : واصف

هر طرف عجيب عجيب قسم جا ماڻهون هئا، ميرا، ترڇا چٻا، ڪو پنهنجي منهن کليو پئي ته ڪو جو وارڊ هو چرين

.ته ڪنهن پريڊ پئي ڪئي وپئي ڳاي ورنو پئي، ڪنهن گان

آهي ؟پهچايو ويو ته نه گدوء ۾ چرين جي اسپتال ۾ ڪٿي مونکي ....“!اوه مهنجا خدا : واصف

...!آصف زرداريء جو پڦاٽ جاڳي ويو ....!جاڳي ويو! ....وجاڳي وي (ور سان تاڙيون وڄائيزور ز )؛ هڪ شخص

جي راڊن وارا ڪمرا، جيئن قيدين الءء ٿيندا آهن، ه، لوهآهي اها هڪ عجيب ۽ وحشتناڪ جڳه هيء ته( پنهنجي منهن: )واصف

ود جي ڪري ٿيو هو، مهنجو ڏوه ڇا هو، هي سڀ انهيء مرد ۽ آهنيا مهنجي آفيس وارا ئي هتي پهچائي وشايد مونکي بيهوش ڪري

صرف ايترو نه ته هلندي هلندي ٿاٻڙجي ڪري پيو هوس، پر هن ڪمبخت ته ڳاله جو ڳالهوڙو ٺاهي مونکي چرين جي اسپتال ۾ داخل

..آپنهنجي زندگيء ۾ هرگز نه ڏٺو مون ته ماڻهون ڪمبل ٿي وچجندڙ ڪرائي ورتو هو، اهڙو

.. !آصف زرداريء جو پڦاٽ جاڳي ويو ....!جاڳي ويو! ....وجاڳي وي (زور زور سان تاڙيون وڄائي وري)؛ هڪ شخص

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

7

هڪ !ٻڌئي.. ميمڻ آهيان.. آئون واصف ميمڻ آهيان... آئون زرداري ڪونه آهيان!... شٽ اپ!...شٽ اپ( دانهن ڪري: )واصف

..!آصف زرداريء جو پڦاٽ جاڳي ويو ....!جاڳي ويو! ....وجاڳي وي (زور زور سان تاڙيون وڄائي وري)؛ شخص

.دانهن تي اسٽاف اچي ٿو ۽ واصف کي زوريء پڪڙي اونڌو ليٽائي بيهوشيء جي انجيڪشن لڳائي وڃي ٿي

(.ڪٽ)

ونست سين ڪو ڊاڪٽر، هڪ شخص، صفوا:ڪردار جو ڪمرو وارڊ :منظر ڏينهن صبح نٽيو : وقت

پيو ، واصف بيڊ تان لهي دروزي اچي ڊاڪٽر هڪ فعي وارڊ جي ڪنهن اڪيلي بيڊ تي ليٽيل ، لوهه جي دروازي سامهون واصف هن د

.تي اچي ليالئي ٿو

“ ! پليز ...ه ته ٻڌو،هڳال هڪ ڀيرو مهنجي ....پليز.... !سر: واصف

. ڊاڪٽر چيو ته ڪجه به نه پر هو بهي رهيو هو

....!يقين ڪريو ته مان چريو ناهيانتوهان ....! سر: واصف

!تون چريو ناهين ....مون يقين ڪري ورتو آهي ته ...ها ( مسڪرائي: ) ڊاڪٽر

مونکي ڪنهن غلط فهميء جي بنياد تي هتي وٺي آيا آهن ....توهان سمجهڻ جي ڪوشش ڪريو.....! صاحب رڊاڪٽ : واصف

.جيترا توهان پاڻ ....ي صحيح الدماغ آهيانمان ايترو ئ !....يقين ڪريو

.پاڻ کي چريو ناهي چوندو ....ڪو به چريو ....هتي هر ڪو ائين ئي چوندو آهي ( مسڪرائي : ) ڊاڪٽر

.ته ٻڌو همهنجي پوري ڳاله! توهان پليز : واصف

جو هر چرئي جو داستان ٻڌندا وتون....اسان وٽ ايترو وقت ڪٿي : ڊاڪٽر

آصف زرداريء جو پڦاٽ سمجهيو هو کيسبه اچي پهتو جنهن ( هڪ شخص) ران اهو چريو ان دوا

مون کيس پاڻ آصف...هي آصف زرداريء جو پڦاٽ اٿئي ...هن جي ڳالهين ۾ متان اچين ڊاڪٽر (ڊاڪٽر کي)هڪ شخص ؛

...ڏٺو آهي صدارتي محل ۾ کاڄا کائيندي.....زرداريء سان

.مون کي کاڄا وڻندا ئي ڪونه آهن !..ڊاڪٽر صاحب! .....سخص ڪوڙ پيو ڳالهائي هيء( وري ڪاوڙ ۾: ) واصف

وسان جنبجي ويشخص ان چرئي ۽ هو ڊاڪٽر به مسڪرائيندو اڳتي وڌي ويو،

....جنهن مونکي هيستائن پهچايو ....هو، هڪ ته هو مردود .....مهنجي پٺيان ڇو اچي پيو آهين، ...بهتون وري هاڻ : واصف

خدا واسطي مهنجي ...سمجهينپيو آصف زرداريء جو پڦاٽ ....جيڪو مونکي صدر پاڪستان ....تون آهينٻيو ۽ هڪ

.اقعي چريو ٿي پوندسونه ته مان .....جان ڇڏ ادا

گهن ٿا کين جهلي هڪ شخص چوي ٿوڪي ٻيا چريا ڪمري جي سامهون لن ...آصف علي زرداريء جوپڦاٽ....صدر پاڪستان ....ته هي ڪير آهي؟....خبر اٿو....! ٻڌو ....!اڙي ٻڌو : هڪ شخص

..!ڀوتار جو خير..اسانکي ته ٻوڏ کان پوء هتي ئي پناهه ملي آ... اکين تي!....ڀلي آئين ڀوتار!.. هان( هڪ آواز: )ٻي چريا

.پوء سوچڻ لڳي ٿو. ٿو ويهي رهي بيڊ تي وڃي ٿڪجي هارجي راڊن وارو در ڇڏي هو اهو چئي هلي وڃن ٿا ، ۽ واصف

...رستي ۾ ان ماڻهوء جو ملڻ ... مهنجو ڪنهن شيء سان اٽڪجي ٿاٻڙجڻ ...مونسان هي گڙ ٻڙ گهوٽالو ڪيئن ٿي ويو : خيالن ۾

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

8

هنجي ڪنهن م ڇا .....، آخر هي سڀ ڇا هو،....۽ پوء آفيس ۾ اچي واويال ڪرڻ.... جتائي ڊاڪٽر ڏي وٺي وڃڻ همدردي

آهي ، مون وٽ ....هوندو مهنجي خالف ڪير سازش ڪندو .....پر ڇو؟ ....؟آهي ته ڪانه سٽي خالف وري ڪا نئين سازش

ڪمبخت آفيس وارن دوستن به مونسان هنن ، ...آهيان يا لفٽون وٺيپنڌ ويندو ته آفيس به..... نه گڏه، نه گاڏي، ...ئي ڇا،

گهر ته مهنجي .... چرين جي اسپتال ۾ داخل ڪرائي ڇڏيائون؟پڪڙي مونکي حيرت آهي ۽ ..... ڪا مروت نه ڪئي

وڏي مشڪلن کان پوء ته ...رباب جو ته ... آهيمونکي سڀ کان وڌيڪ فڪر ...... وارن کي به شايد خبر ڪرائي هجين

شايد هوء به هٿ مان.....هاڻ هن چرئي هئڻ جي بدناميء سبب .... هڪ ڇوڪريء سان محبت ڪرڻ جو چانس مليو هوم

ڪيئن ...پر ڪيئن؟ .... چرين جي اسپتال مان نڪرڻ جوهن ... آهي هاڻ مهنجو سڀ کان وڏو مسئلو ...... ي وڃي،نڪر

ڌٻڻ جيترو هن....جيان هوندي آهي ڌٻڻ دراصل هڪ به مون ته ٻڌو آهي ته چرين جي اسپتال ...... ٿو نڪري سگهجي،

فلحال ته ....بهتر اهو هو ...... آهييندو ان ۾ دهسجندو وماڻهون اوترو ئي ......مان ٻاهر نڪرڻ الء هٿ پير هالئبا آهن

.....۽ پنهنجو پاڻ کي تندرست ياهر ئي نه ڪريان ......آئون خاموشيء اختيار ڪري ويهان،...... واويال ڪرڻ بجاء

!ان کان عالوه ته ڪو رستو سجهي ئي نه پيو ......هتان ڀڄي نڪران،....، ۽ پوء ڪو موقعو ڏسي ....جهڙو ديس تهڙو ويس

(ڪٽ)کيس بيڊ تي ننڊ اچي وڃي ٿي ييندچسو ييندچسو

اٺون سين رڀاء، ڀاڄائي ،ڊاڪٽ، صفوا:ڪردار وارڊ جو ڪمرو:منظر ڏينهن صبح چوٿون : وقت

، ڀاڄائي گيٽ تي کيس آواز ڏين شڪور ۽واصف وارڊ جي اڪيلي ڪمري ۾ ستل لوهه جي گيٽ تي تالو ڊاڪٽر سان گڏ ساند ڀاء

.پيا

..ڏس اسان آيا آهيون ... واصف اکيون کول ! .. واصف... او!... واصف: شڪور

ڏسي ٿو ڌي ڀڙڪو ڏئي بيڊ تان اٿي قلف لڳل دروازي تي واصف آواز ٻ

نتڏنهن ته هو مونسا....مهنجي گهر وارن ڏي خبر گيري ڪري ڇڏي هئي ...ان جو مطلب ٿيو ته آفيس وارن ( پنهنجي منهن)؛ خيال

.آهن ملڻ آيا

گيٽ تي راڊن ۾ هٿ وجهي بهي ٿولوه جي ٽپو ڏئي بيڊ تان لهي انهن کي ڏسي

آفيس وارن دوستن به ... آهيان عجيب مشڪل ۾ اچي ڦاٿو هڪ مان ته !...ڏسو... هان آيئو،چڱو ٿيو جو تو! اڙي شڪور ڀاء : واصف

.پليز هاڻ مونکي هتان جلدي ٻاهر ڪڍائڻ جي ڪوشش ڪريو ..... مونسا هي عجيب حرڪت ڪري وڌي

هي ڳالهيون ته بلڪل صحيح پيو ڪري؟ ( ڊاڪٽر کي: ) شڪور

..اڪيلو مهنجو ساه ٿو ٻوسٽجي! مون کي هتان وٺي هلو.. مان بلڪل صحيح آهيان.. ڊاڪٽر کي چيو ڀاء شڪور: واصف

پر جڏنهن هنن جي .. ڪڏنهن ڪڏنهن صحيح ڳالهيون به ڪري وٺندا آهن ...هن قسم جا ذهني مريض( شڪور کي: ) ڊاڪٽر

...خطرناڪ ٿي ويندا آهن هو تمام ....ڦسجلڻ لڳندي آهي ته .... ذهني موج

توهان هن ...يا ڪاپي ڪري پاس ٿيو آهي ....شايد اٽو ڏئي پڙهيو آهي ...هي ڊاڪٽر ته ڪو جاهل ٿو لڳي .... ! شڪور ڀاء: واصف

..آئون بلڪل صحيح الدماغ آهيان.... ۽ ٻڌو پيا نه توهان؟....ڏسو ... جي ڳالهين کي سيريس نه وٺو

ڄڻ پاڻ االهي اڪابر(نڪ موڙي)ويچاري ڊاڪٽر کي به جاهل پيو چويپڙهيل لکيل ...پيا نه چريائپ ڏسو (شڪور کي : ) ڀاڄائي

.آهي

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

9

۽ تنهنجو اسانجي پوري گهر تي قبضو ٿي ....ته ڪنهن طريقي سان آئوٽ ٿي وڃان....تون ته چاهين به اهو ٿي ( کامجي: ) واصف

.وڃي

اهڙا گفتا ڪڍندي؟ ....ماء جهڙي ڀاڄائيء الء....شرم به نٿو اچئي ....!بڪواس بند ڪر اها جهڳي ۽ !..هاڻ ( ڪاوڙ ۾: ) شڪور

..اجائي ڪاوڙ ، ...هڪ چرئي ويچاري جي ڳالهين تي ....توهان کي وري ڇا ٿي ويو آ( شڪور کي ٻانهن کسن جهڪي) : ڀاڄائي

هن بيماريء کي...مونکي ته موڀي ڀاء جهڙي ڏير جي ....ڪهڙي معيار،هاڻ ن تي ه...يته پنهنجو هوش وڃائي ويٺو آ ه هي

.دل رت جا ڳوڙها پئي ڳاڙي ....ڏسي افسوس پيو ٿئي

....رک پنهنجي مڪاري پاڻ وٽ سنڀالي .....!ڀاڄائي .....!پليز : واصف

ائين نه ٿئي جو توهان ٻنهين کي ڪو نقصان ... ريش پيو ٿئي آهستي آهستي هاڻ هي ....چو توهان ٻئيا( ڀاء ڀاڄائيء کي: ) ڊاڪٽر

...پهچائي وجهي

...مان کين سڏيندو رهيس،وصف در مان هو سڀ اتان هليا ويا،

ملمان نار... قسم سان مان ريش نه پيو ٿيان... مونکي به وٺي هلو..پليز... ٽرڊاڪ... ڀاڄائي ترسو ...او ..ادا( روئڻهاڪ ٿي: ) واصف

..يانآهٺيڪ بلڪل ... مان.. آهيان

.ڪٽ(. ڇنگارون ڏئي روئي ٿووادروازي تي پٺ ڏئي ويهي بيوسيء تي )

نائون سين هڪ شخص، صفوا :ڪردار و ۽ وارڊ درواز:منظر ساڳيو : وقت

.روئي چئي رهيو آهيڪمري جي گيٽ تي پٺ ڀر ويٺل واصف

اڄ...مونکي جنهن جي حوالي ڪري ويا هوا.. ڇڏي ويو اڪيلو اهو ادو به مونکي ....ڏٺو ...او ابا... او امان( ڇت ڏي ڏسي) : واصف

نه ...نه ڀاء ... ماء پيء جهڙو رشتو به شايد دنيا ۾ ڪو هجي ...جي ڇڪ ڇا آهي مامتا... ڇا آهي يمونکي احساس ٿيو ته يتيم

..رشتا ته آهن،، پر مامتا جهڙا نهسڀ ... نه ڀاڄائي.. ڀيڻ

ڪنڌ تي سندس گيٽ ڀرسان ئي ويٺي رنو، م پٺ ٻاهر طرف هئي ته اوچتو ڪنهن جو هٿ پويان اوڇنگارو ڏئي

، سندس اکين ۾ به زرداريء جو پڦاٽ سمجهندو هو کيس اهو ئي چريو هو جيڪو ته س ٿيس مڙي ڏسي ٿومحصو

..لڙڪ هئا

..روئين ڇو پيو ....ڇا ڳاله آهي؟( گهندي پنهنجي ٻانهه سان پنهنجا ڳوڙها ا : ) شخص

ڪو ڦاٿل ئي وانگر هن هو به ڪو چريو ناهي پر پئي ته هن وقت هن جو لهجو بلڪل چينج ۽ سنجيده هو، لڳو

ڪاوڙ ۾ دڙڪو ڏئي ڇڏيو پٺ ورائي سندس هٿ کي جهٽڪو ڏئي واصف کيس ڏسي وري شخص آهي،

، ٽر هتان....دماغ جي لسي نه ٺاهيم! .... اڙي هل ڙي“ : واصف

هن ڪمري مان پهرين مان توکي .. ترس .... هاڻ مان توکي زرداريء جو پڦاٽ ڪون چوندس .....نارض نه ٿي! يار ( سنجيده: ) شخص

.ٻاهر ڪڍان

...هٿ وٺي ٻاهر نڪري ٿو.. چاٻين جي ڇڳن سان تالو کولي

..ڏهن نسالن کان هتي آهيان... اها مهنجي ڊيوٽي آهي هتي... گهٻرا نه... اچ موسان گڏ: شخص

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

10

ويهاري ٿو آڻي هڪ جڳه تي کيس وارڊ ۾ اندر ئي اندر ئي اڳتي وٺي واصف جي ٻانهه جلي هو

..تهنجي هن وارڊ ۾ آزاديء جي اجازت وٺي ڇڏي اٿم...!هتي ه ويهي ره: شخص

.ڇو جو هو هن وقت بلڪل چريو نه پئي لڳو وبه کيس حيرت مان پئي ڏسندو ويواصف

ڻ کي عقلمند ۽نهن به پاڪڏ.... هن چرين جي اسپتال ۾......ڏس مان توکي هڪ ڳاله ٿو سمجهايان( چوڌاري نهاري: ) شخص

۽ تهنجي .....نڪري نه سگهندي ڪڏنهن به ٻاهر ...نه ته هتان ...ڪجائن نه ڪرڻ جي ڪوشش صحيح ثابت

...وينديٿي يناڪام کي ڪوششنڪرڻ هر

ونه آهين؟چريو ڪ....ڇا تون به ....! پهرئين تون ٻڌاء!...پر ( حيرت ۾: )واصف

۽ هاڻ هتان نڪرڻ .....بس حادثاتي طور هتي اچي ڦٿو آهيان ....مان به تو وانگر نارمل انسان آهيان ....!صحيح ٿو چئين: شخص

.جلدئي هتان ٻاهر نڪري ويندس ! ..۽ ڏسجئين....نجي پالننگ پيو ڪريا

...پر تون هتي ڪيئن ڦاٿين؟ : واصف

...فلحال تون ٻڌاء ته هتي ڪيئن ڦاٿين.. ڌائيندو سئينٻي دفعي ٻ ( کلي) : شخص

کلندو ۽ هو مسلسل ام ڪهاڻ ٻڌي ر ميوٽ ۾ واصف جي ٿاٻڙجڻ کان هتي پهچڻ جا ڪي تڪڙا تڪڙا سين ڏيکاربا

يندو رهي ٿوٽهڪ ڏ

ندسمان پاڻ سان گڏ توکي به ٻاهر ڪڍ .....!بس هاڻ تون به ڪو فڪر نه ڪر : شخص

..پر اهو ڪم ٿيندو ڪيئن .....تنهنجي وڏي مهرباني ٿيندي، : واصف

..ڊاڪٽر ۽ نرسون اچن پيا تون به مون وانگر شروع ٿي وڃ هو ڏس (پوء اچانڪ چوڻ لڳو...)تون ان جو فڪر نه ڪر ؛ شخص

!ٺيڪ آهي : واصف

...ء تون ڪير آهين؟، ٻڌا...تون ڪير آهين ...ٻڌاء (کيس ڏسي ويجهو ف کيااسٽ) : شخص

...ٽنگون هيون ڇهه مهنجي ماسڙ جون ....مهنجي ماء جو نالو انڌرا گانڌي هو....آصف زرداريء جو پڦاٽ،....صدر پاڪستان : واصف

....جنهن سان هو ڏسندو هو

نواز شريف مهنجو پيء .... مان ٽارزن آهيان، ....ي وئي هئيمهنجي ٻارن جي ڄمڻ کان پهرئين مر ......مهنجي ٻارن جي ماء: شخص

...مان فلم پرو چانڊيو جو هيرو آهيان .... آهي صوبن ۾ چيف جسٽس.....مهنجو پورو خاندان .....آهي

ويامسڪرائيندا اڳتي وڌي کين ٻڌي اسٽاف جا ماڻهولگهندڙ پاڻ ۾ ائين ڳالهائيدو ڏسي، کين

چرين کان اصلي مان توکي ....۽ مونسان گڏ هلڻ ڦلڻ لڳ ....هاڻ اها پريڪٽس ڪندو وڃ! ....بس يار( سمجهايس): شخص

.....جو هتي تهنجو جيئڻ جنجال ڪري ڇڏيندا .....نه ته اهي اهڙا خطرناڪ آهن....بچائيندو ويندس

کائڻ پيئڻ جو ڪهڙو بندو بست آهي ....! هڪ ڳاله ته ٻڌاء دوست : واصف

سڀئي کائي پي وڃن ٿا ....تي پورو بدوبست ٿي وڃي ٿو ....مقرر وقتمانيء جي !... پرواه نه ڪر: خص

ڏهون سين شخص ، پوڙهو، صفوا :ڪردار وارڊ :منظر ڏينهن پنجون : وقت

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

11

ٻنهين هڪ ٻئي واصف ۽ شخص،ٿو رکي زور زور سان پئي رنو، پريان ڪنهن جي روئڻ جو آواز آيو، هڪ پوڙهو پنهنجي گوڏن ۾ م

ڏسي ڀڙڪي پيو کين کي ڏٺو ۽ هن پوڙهي ڏي پهچي ويا هو

مان چريو ڪون آهيان .....هو مون کانهٽي پري ٿي ب : پوڙهو

اسان به تو وانگر ئي آهيون ...اسان توهانکي ڪو نقصان ڪون پهچائينداسون ....ڏاڏا توهان پريشان نه ٿيو( تسلي ڏيندي) : واصف

بڻجي ويو آهيان ه ڇو جو شايد مان هاڻ هنن تي بوجه... ۽ ڌيئرن هتي داخل ڪرايو آهي ....مونکي منهنجن پٽن( آواز ۾ درد: )پوڙهو

خوش هونداپاڻ ۾ هاڻ هو سڀئي ...۽ هون مونکان ڇوٽڪارو چاهين ٿا

آجا ٿيڻ الءپاڻ جن ...ه آهيهپنهنجي جوان اوالدن تي بوج ...هڪ پوڙهو پيء ...هي ڪهڙو يلم آهي ... داخ يا ( مٿي ڏسي: )واصف

...هن جي هيء عمر ته آرام سان گهر ۾ ويهي عبادت ڪرڻ جي آهي ....يو آهي،راچرين جي اسپتال ۾داخل ڪ سکي

.پر هن کي ته هن حال ۾ رسايو اٿن ....مت ڪرڻ گهربي هئيکي هن جي خد اوالدن ۽ سڀني

...هن چرين جي اسپتال ۾ اهڙا هزارين داستان آهن : شخص

....جي چڪا آهيونسجنريشن جي چڪيء ۾ پ نئين ....۽ خود غرض نمودار ٿيندڙ ....اسان هن وقت هڪ انتها !..ها : واصف

....بي حس بڻائي ورتو آهي....معاشري کي هن اڄ جي جن

ويجهو پئي وري پٽڙيء تان پئي لٿو ۽ اول فول پئي بڪيائين، ان جو سبب اهو هو ته پوڙهي جي رئڻ تي اسٽاف جا ماڻهون به شخص

ن کي ڏسي هن بڪواس شروع ڪئي هئي۽ شايد انه ٿيا

....ڇوڪريون خوبصورتهڙيون گالب جي گلن ج ...ي آنا پيون ڏينڪڪڙ ج .....ڙيون به هاڻ بنانڪ ڪ هتي ته : شخص

.رلنديو وتن ءگهٽي ءگهٽي ...جي چنگل ۾ ڦاسي ميڊيا

ي ٿو لنگهي وڃ اسٽاف ٻوڌي مسڪرائي

به شروع ٿي ويندو ڪر..... موسان گڏوگڏ تون ... ۽ مهنجي پالن کي چوپٽ ڪندي.....يار تون ته اصل مارائي وجهندي شخص ؛

نه ته هتان نڪرڻ ڏکيو ٿي پوندو

...اڃان پوري پريڪٽس ڪان ٿي آهي.....مهنجي چرئي ٿي رهڻ جي ....!ڀائو : واصف

...ڪجه خبر ته پوي ته تون به چريو آهي .... هکلندو ره به ڪجه نه ته هرونڀر: شخص

.هٽي ويا ڇڏي ي اتيهو ان پوڙهي کي

يارهون سين ، شخص صفوا :ڪردار ۾ وارڊ :منظر ڏينهن ڇهون : وقت

رکيل اهو اٿي هڪ اهڙي وارڊ پيل بيڊن تي اچي ويهن ٿا جنهن ۾ نارمل چري ماني کڻي پيو اچي کائين ٿا ناشتو هڪ ٿالهه ۾ خص ش

.بيڊ تي اچي بيهن ٿا ڪن ڊاڪٽرن يا هائوس جاب وارن جي وزٽ ٿئي ٿي جيڪي هن جي آهن

....ڇا نالو آهي تنهنجو؟ : ڊاڪٽر

!کڙ ٻڙ کٻيتو : واصف

مان ته هن کي اڄ .... اڃا هن جي ذهني ڪيفيت صحيح ڪانهين..... ان جو مطلب اهو ٿيو ته ....!هاوه( ٻين ڊاڪٽرن کي: ڊاڪٽر

..واپس ڪري اچبه ڃ هن جي وزيٽر کي و ( هڪ اسٽاف کي...)ڊسچارج ڪرڻ جو پئي سوچيو

بس ائين مذاق ۾ ....مون کڙ کٻيتو .....ميمڻ آهي،واصف مهنجو نالو ... !ائين نه ڪريو .....!اڙي نه ڊاڪٽر صاحب( ٻڌي: ) واصف

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

12

مهنجي هن....! پليز. ...انڊيو هوندوشايد مهنجو دوست اسد چ .... مون سان ڪير ملڻ آيو آهي ڇا ( اسٽف کي.... )پئي چيو،

.القات ڪرايوم سان

؟نه ڪا ابتي سبتي حرڪت ڪون ڪندين !...پر هڪ شرط تي: ڊاڪٽر

....ي آڻمون کي ڀال ڪهڙي حرڪت ڪر ....جيڪو سمجهجي ٿو ..مان ايترو به چريو ڪون آهيان ....!اڙي نه سر :واصف

..وزٽ کان پوء( اسٽاف کي. )گيسٽ سان مالقات ڪر پوء اچ منهنجي آفيس ۾ ته : ڊاڪٽر

!جي سر: اسٽاف

ٻارهون سين ، ڊاڪٽر، اسٽافڏاڙهون ،صفوا :ڪردارڊاڪٽر جو ڪمرو :منظر ڏينهن ڇهون : وقت

پر اهو ئي ڪمبخت موجود هو، جي ها اسد چانڊيو نه سان ڏٺو ته اهو حيرت هن آفيس ۾ وٺي آيو، جي کيس ڊاڪٽراسٽاف کيس

مالقات ڪرڻ اچي پهتو هو، هن کي هن هو چرين جي اسپتال ۾ به . ه، چرين جي اسپتال ۾ پهتو هو اهوئي نامراد، جنهن جي ڪري

ائنس مپ ڏئي سڌو وڃي ڪالر ۾ هٿ وڌههم نه تم ج ائين نه ڪئي کيستندور وانگر تپجي گرم ٿي ويو، وري و دماغ واصف جڏسي

...آيو آهين مهنجو تماشو ڏسڻهتي هاڻ تون وري .....نيچ انسان ......، !ڪميڻا ......!ذليل انسان ......!ودرد م : واصف

..اڃان ڪيترو برباد ڪندي مونکي

.....هي تون ڇا پيو ڪرين.....! اڙي .....!اڙي (پاڻ ڇڏائيندي) : ڏاڙهون

...ن توکي جان سان ماري ڇڏيندسما : واصف

ٻنڊڻ تي انجيڪشن سندس ٻکي وڌو ۽ زبردستي ابتوليٽائي کيس ڊاڪٽر ۽ ان جي عملي يائينس مڪ وهائي ڪڍ هڪ ائين چئي

(ڪٽ) .بيهوش ڪري ڇڏيو کيس هڻي

هونتير سين ڏو، ننڍو ۽ و ڊاڪٽرٻه ، صفوا :ڪردارجو ڪمرو چرين :منظر ستون ڏينهن : وقت

لوهي سالخن جهڙو دروازو جنهن ۾ ننڍڙي ڪال ڪوٺڙي نمان ڪمري ۾اڪيلو بند هوس ساڳئي جڏنهن هوش آي

ننڍو بيڊ تي آيا واصف ستل ڪفل الهي، هڪ وڏو ۽ هڪ ننڍو ڊاڪٽر ، هو جنهن کي باهران ڪفل لڳل هو

ڊاڪٽر رپورٽ ڏيڻ لڳو

وڙهڻ مارڻ...، ٿورري ٿورڙي ڳاله تي ...جيڪو روز بروز خطرناڪ ٿيندو وڃي. .....هي آهي اهو مريض ....!جي سر : ننڍو ڊاڪٽر

ان ڪري هن کي ٻين مريضن کان جدا رکيو اٿئون.....تي تيار ٿيو وڃي

هن کي روزانو.... پوء ڄ کان ا...ائين ڪر جو هاڻ ... ! يڪ ڊاڪٽر ڀٽيٺ...!ته اها ڪيفيت اٿس! هون ( هسٽر ڏسي: )وڏو ڊاڪٽر

..۽ پوء ڏسون ٿا ته رزلٽ ڇا ٿي اچي؟..ڏسو اليڪٽرڪ شاڪ ڏئي

پوي ٿو مپ ماري اٿي ڊاڪٽر جي پيرن تي ڪريهج شاٽ جو ٻڌي واصف

ڪري هتي زبردستي داخل ڪرايو ويومونکي سازش ... مان چريو ناهيان... رحم ڪريو ....خدا جي واسطي ڊاڪٽر صاحب: واصف

بلڪل هوشمند انسان آهيان .....مان هڪ پڙهيل لکيل ..... آهي

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

13

هو؟ف هن وزيٽر تي حملو ڪيڇو پنهنجي پوء تو : ننڍو ڊاڪٽر

...کيه ن هڪ معمولي ڳالهه ....مان هن حال تي پهتو آهيان .....ڪمبخت جي ڪري ئي تهانهيء ....! اڪٽر صاحبڊ: واصف

هو مون مان ڪهڙي دشمني پيو ڪڍي ....اهلل ڄاڻي ....گ ڪري ڇڏيوننا ...ء مان رسي.....ڳالهوڙو بڻائي، ...رنگ ڏئي

قسم اهلل پاڪ ....نس،نه ئي ڪٿي ڪو مليو آهيا ....مون هن کي ڪڏنهن به ڏٺو ناهي ...ان واقعي کان پهرئين جڏنهن ته

مان هن کي سڃاڻان به ڪونه ٿو......سنهاري جو

پوء هي خطرناڪ ڪيئن ٿو ٿي سگهي ...بظاهر ته هن جون ڳالهيون بلڪل ٺيڪ ٺاڪ پيون لڳن( ننڍي کي) وڏو ڊاڪٽر ؛

شخص تي حملو ڪري چڪو آهيان ...هڻئي ڀيرا هي گ ....هن جي ڪيس هسٽري اهوئي ٻڌائي ٿي!...سر : ننڍو ڊاڪٽر

ٻنهين جي وچ ۾ ڪا پراڻي دشمني رهي هجي ... ممڪن آهي : وڏو ڊاڪٽر

ته هي ان شخص کي سڃاڻي ڪونه ... مڃي ٿو ته هاڻ پاڻ به ۽... ڪا دشمني وغيره نٿي ڏسجي بظاهر ته .... !نه سر : ننڍو ڊاڪٽر

ٿا متحرڪ ٿي وڃن ...سته هن جا هارمون..مطلب ته هي ڪنهن خاص ماڻهوء کي ڏسي ٿو ..!ته اها ڳاله آهي !.....ه هاو: وڏو ڊاڪتر

هن جي ويجهو آيو...شخص اوپرو ڪو جيئن .... توهان پاڻ به مشاهدو ڪري ورتو... ائين ٿيندو آهي ..... !يئس سر :ننڍو ڊاڪٽر

هن تي جنوني ڪيفيت طاري ٿي وئي

...مان پاڻ ڏسان ته ... ، ان کي گهرايو تهويٺو آهياڃان به ٻاهر ...ڏاڙهون ها! ڇا نالو اٿس ... اهو ماڻهون .....! اوڪي: ر ٽوڏو ڊاڪ

ڪيتري تيزيء سان حرڪت ۾ اچن ٿا سهن جا هارمون ...کي ڏسي هن

...هاڻ ئي گهرائي ٿو وٺانس ....!يئس سرننڍو ڊاڪٽر ؛

(ڪٽ)ٻاهر نڪري وڃي ٿو

. چوڏهون سين ڏاڙهون ، ٻه ڊاڪٽر ننڍو ۽ وڏو،صفوا :ڪردارچرين جو ڪمرو :منظر ستون ڏينهن : وقت

ئي تيزيء سان پئي رٿا بندي پئي ڪواصف ننڍو ڊاڪٽر ته هن ڪمبخت شخص کي سڏڻ هلي ويو

هاڻ مونکي ريش....آيو ته سامهون جي هو شخص ....بجليء جي شاٽن کان جند ڪيئن ڇڏايان،هاڻ !.... يا اهلل ( خيال ۾ ) واصف ؛

۽ ...بلڪل مان پاڻ کي هن جي سامهون نارمل رکان ....ڇو جو ان جو نتيجو ڀوڳي چڪو آهيان .... هرگز ٿيڻ نه گهرجي

خوش اخالقيء جو مظهاهرو ڪريان..... جيترو به ممڪن ٿئي

ڪمري گڏ ڏاڙهون مونکي جانچي رهيو هو، ڪجه دير کان پوء ننڍو ڊاڪٽر ۽ کيس بڙبڙائيندي وڏو ڊاڪٽر به چور نظرن ۽ تنقيد سان

هن کيس ڏسندي يجهو ايندي ئي هن جي و. به پنهنجي پاليسي بدالئي ڇڏي هئي واصف ۾ داخل ٿيا ۽

هڪ طرف ته مهنجو ايڏو خيال پئي ..... تون ته صفا ڪو بي مروت انسان نڪتين.....! ڙي يار( ڏاڙهونء کي ڀاڪر پائي) واصف ؛

ٻي طرف مونکي هتي داخل ڪرائي وساري ويٺين ..... رکيئي

هو وري شروع ٿي ويو تورڻ لڳا، پوءمعني خيز نظرن سان ٻئي ڊاڪٽر کيس

پر ڇا ...گهڻيئي دفعا خيال آيو ته توهان کي فون ڪري گهرائي وٺان ....وهان کي يقين اچي يا نهت!....دوست( ڏاڙهونء کي: )واصف

بهر حال خوشي ٿي جو ...ي پيومون وارو سيل به االئي ڪٿي ڪر... اهڙي قسم جي سهولت ئي ڪانهين فون جي...ڪريان

(ڏاڙهون کيس ۽ ٻنهين ڊاڪترن کي حيرت ۾ ڏسندو وڃي ٿو) .توهان پاڻ ئي پهچي ويا

.سمجه ۾ اچي پيو....آهي، ڪيفيت هاڻ هي ڇا ( ننڊي ڊاڪٽر کي: )وڏو ڊاڪٽر

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

14

..هيهي ته اڃان به خطرناڪ صورتحال آ !.... جي سر: ننڍو ڊاڪٽر

جو کيڏ آهي . ڊي .پي .ايم سڀ هي ني يع....وڻ چاهين،چتون آخر ڇا پيو ...ان پيومون سمجه...ابساليوٽلي... وڏو ڊاڪٽر ؛ يئس

...سئو سيڪڙو !...يئس سر : ننڍو ڊاڪتر

.هي ايم پي ڊي ڇا آهي !....ڊاڪٽر صاحب ۽ : ڏاڙهون

پاڻ کي مهذب ....مريض پنهنجي اندروني ڪيفيتن کي لڪائي.... ۾ ڪيفيت هن........رملٽيپل پرسنالٽي ڊس آرڊ : وڏو ڊاڪٽر

موقع ملندي ئي هو ...پئي ڀڙڪندي آهي تسلسل سان... ه باه ڪاوڙ واري .... پر هن جي اندر ۾ ....ياهر ڪندو آهي

!ي نو ڊاڪتر ڪريم.. ڪجه به ڪري سگهي ٿو

...پيو سمجهانمان به اهو پيو ! جي سر : ننڍو ڊاڪٽر

ڪجه ٻيو پيا ...پر هن جي اکين جا ڦرندڙ تارا ...هي زبان سان ته ڪجه ٻيو پيو چوي .!...ڊاڪٽر صاحب...ته اوهه تڏنهن : ڏاڙهون

.ڏسين

جو ...مون تنهجو ڪهڙو کنڊ جو جهاز ٻوڙي ورتو آهي ...تون ڇو وري مهنجي پٺيان اچي پئين....! ي ڀائوڙا( يڏاڙهونء ک: )واصف

...ڪجه خدا جو خوف اٿئي يا نه .....ين،پٺيان پئجي ويو آه

همدردي حاصل ڪرڻ وارو ....ٽيون روپ آهي ....هي هن جي مرض جو !....ن ڊاڪٽر ڪريم ڏٺو( ننڍي ڊاڪٽر کي)وڏو ڊاڪٽر ؛

!ڇا ڪريان ....!خدا يا : واصف

گيٽ جي راڊن سان ٽڪرائڻ شروع ڪري ڇڏيوهاڻ وڃي لوهه جي پنهنجو مٿو هن

...، خودڪشي ڪرڻ جو رجهان...ڪرڻ پنهنجو پاڻ تي يلم ....چوٿون روپ مرض جو هي هن۽ : وڏو ڊاڪٽر

.بيهوش ڪري ڇڏيوهڪ دفعو وري پڪڙي ، اونڌو ڪري ٻنڊڻ تي سئي چڀائي ۽ هنن کيس سٽاف جا ڪي ماڻهو ڊوڙندا آياو ا

پنڌرهون سين شخص ،صفوا :ڪردارجو ڪمرو ين چر :منظر ڏينهن اٺون : وقت

هن کيس ڏسي وٽ بيٺو هوسندس ڪمري جي در آصف زرداريء جو پڦاٽ سمجهندڙ شخص سي ٿوته ڏآيس هوش ڳيء بيڊ تياس

هوش ۾ اچي ڳالهائڻ شروع ڪري ڏنو

، ۽ مان ڇهين پشت ....پنجين پشت مان پئدا ٿي هئي...هنجي پن ....، هن جي چوٿين اوالد.....ان ولي خان زرداري آهيانم: واصف

.مان آهيان

..ڏسي اسٽاف جو ماڻهون نه پيو توکي ڪير ...ڳالهائڻ جي اول فول ...ضرورت ڪانهين هن وقت هاڻ ....!بس! بس : شخص

.....مان اوسامه بن ايوب خان آهيان .....ڪير ڏسي يا نه ڏسي: واصف

پر هاڻ تون فڪر نه ڪر ....دتي پئي ٿئياتوسان واقعي ڏاڍي زي .... ن پيومان تنهجي ڏک کي سمجها ....!ههخاموش ر : شخص

اڄ رات جو اسان هتان فرار ٿي نڪرڻ وارا آهيون

...؟اهو وري ڪيئن ( ڀڙڪو ڏئي اٿي در تي اچي ٿو) : واصف

اسان انهن ڪنن ...هن جي گاڏي ۾ گندا ڪپڙا رکبا آهن ...ايندو آهياند پنهنجي گڏه گاڏي کڻي ...ڌوٻي ....ات جي وقتر: شخص

بندوبست ڪري ڇڏيو آهيسڄو مون ...يهنداسونڪپڙن وچ ۾ لڪي و

پڪڙجي پياسون ته؟ ۽ ...جي ڪنهن ڏسي ورتو ( سرگوشيء ۾) : واصف

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

15

جو فائدو وٺي هاسان اونده ....هوندي آهي، هاتي بلڪل اونده.....گڏه گاڏي جتي بهندي آهي .....ڪير به ڪونه ڏسندو، : شخص

ء پو .. اسون۽ پاڻ لڪي ويند....هو ٻيا ڪپڙا اسان مٿان وجهندا ويندا ....ڪنن ڪپڙن ۾ پاڻ لڪائي ويهي رهنداسون

.....ر نڪري ڪنهن پناهگاه ڏانهن ڀڄي وينداسونٻاه

پوء هڪ هڪ کي ڏسي ....هن جنجال مان جاند آجي ٿئي ....بس رڳو هڪ ڀيرو ....اها ترڪيب چڱي آهي !....ها! واهه : واصف

پر هتان ڪيئن نڪري سگهندس؟.... !ڏسي وٺندس

( ڪٽ) ...هي آهي نه( چاٻين جو ڳڇو ڇڙڪائي)ٺ: شخص

سورهون سين ، شخص ،صفوا :ڪردار ي اسپتالج ين چر :منظر ڏينهن نائون : وقت

واصف ٻاهر ڪپڙن جي گڏهه گاڏي بيٺل آهي، ، ولي ٿوکشخص اونهه ۾ اندر اچي چاٻين سان ڪمري جو تالو ات جو اٺين لڳير

ي ٿوٽ اچي پهچو گڏه گاڏي ولڪند ولڪند، شخص جي صالح تي

وڃ لڪي ويهه هڙن ۾( سرگوشي: )شخص

!..۽ تون( سرگوشي: )واصف

ي پوء هيٺان ويٺل هوندسهلند ء آئون گاڏي: شخص

(ٿو لڪي وهي... )واصف ؛ ٺيڪ آ

صو رکجي چڪو هو حخراب ڪپڙن جو ٻيون هڙون گڏهه گاڏيء وارو اچي رکي ٿو ، هڙون پيون آهن خراب ڪپڙن جي ۾ گڏهه گاڏي

ته اوچتو شخص جيڪو گڏهه گاڏيء ۾ چڙهيو ۽ گاڏي هلڻ لڳي لڪائڻ الء ڪافي هو، ڪپڙن گڏ ڪري رکڻ وارو آيو کين جيڪو

ڪون هو رڙيون ڪرڻ لڳو

فرار ٿي پيو ...احتصاب کان بچڻ الء... چرين جو ملڪ ڇڏي ....آصف زرداريء جو پڦاٽ..... ! سپڪڙي .....!اڙي پڪڙيوشخص ؛

!سصدر صاحب جو پڦاٽ کي پڪڙي...پڪڙيس! ڀڄي پيو! ڦاٽپ ...سپڪڙي... سپڪڙي... ڪڙيسوڃي، پ

ٽپا ڏئي ڀولڙن وانگ شخص ويا جمع ٿي ويو، سائرن وڄي ٻاهر نڪري هن جو گوڙ گهمسان ٻڌي چرين جي اسپتال جو پورو اسٽاف

ڳائندو پئي ويو،

،...وڪڙنسنڌي اوالد پيا !...سنڌي بيگهر!... ڏڪارسنڌ ۾ !...زرداري صاحب!...صدر صاحب ....آصدر صاحب،( دانهون) : شخص

.وڙي ڇڏيوڳوٺ ٻ ء پاڻي... !ٻار ٻوڏي ويا ڏي ويوٻوڏ ۾ مهنجو گهر ٻ .... بجلي، هاء ، ...هاء گرمي هاء مهنگائي!... هنگائي

.ٽهڪ پيو .. زور زور سان روئي پيو

! ها! ها! ها.. ٽم ٽم ...چل ميري گهوڙي( گڏهه گاڏيء جي لغام ۾هٿ وجهي.... )تم ڪهان ...هم ڪهان : شخص

ه تشدد ڪري گڏه واصف تي به موچڙن جو وسڪارو ۽و، جڏنهن ته اسپتال جي عملي هچايواندر وارڊ ۾ پ اسٽاف پڪڙي ٻنهين کي

.هڪ دفعو وري اونڌو ليٽائي ٻنڊڻ تي بيهوشيء جي انجيڪشن هنئي وئيکيس ء مان ڇڪي ٻاهر ڪڍيو، گاڏيء

پروڊڪشن، پبليڪيشن ۽ ريسرچ سينٽر نيو سعيد آبادساليوڊ

16

(آخري) هونرتس سين ننڍو ڊاڪٽرٻه ،صفوا :ڪردارجو ڪمرو ين چر :منظر کان پوء سالنڪجهه : وقت

...پيوبه ڪئمرا ڏي مهن ڪري چوي واصف ان يڊ تبپنهنجي

مختلف بس تڏنهن کان ئي مان ته ...آهن پهتا اچي آهي ٻه سال پورا ڇا ته مهنجو نصيب ۽ قسمت ...ڏٺو ...نايرين! ها ته: واصف

آصف خبر ڊاڪٽرن کان پئي ته ، اهاپوء.. ۽ سمهان انجيڪشن جي سهاري ئي پيو هالن لڳاتار بيهوشيء جي واقعن ڪري

وراڪڏنهن ڪڏنهن چريائپ جا دمون وانگر دماغ ڪونه هو، هن تي به صحيح المون وانگر به سڏيندڙ زرداريء جي پڦاٽ

هاڻ کيس ٻي ڪنهن اسپتال ۾ پهچايو ويو ڊاڪٽر ملٽيپل پرسنالٽي ڪمپليڪس جي بيماري سڏين ٿا جن کي پوندا هئا

توهان ڏٺو ته . ....هول حالت ۾ ايندو هو ته ڪو به چئي نه سگهندو هو ته ڪو هو پاگل يا مست ماڻهو مناربه ۽ جڏنهن هو آهي

ن ٻئي ڪمخت کي ...ئي ن وقت ا عين ئي هئي پر افسوس پالننگڪيتري ڀڄي نڪرڻ جي هن ...سان ملي انن مونسه ه

ند ڪوٺڙيء ۾ خطرناڪ پاگل قرار ڏئي بند بتڏنهن کان چرين جي هن وارڊ ۾ ۽ هن ونساپڪڙجي پي اسان دئورو پيو ۽ وري

ته هاڻ هن چرين جي دنيا ۾ و آهيان يوسي تمام انتها تي رسي چڪي هئي، مان سمجهي ويامهنجي م هاڻ ...آهيان ڪيو ويو

رباب به شايد... هوندو مونکي وساري چڪا دوست، مائٽ سڀئي . ۽ شايد ڪو هتان نڪري سگهان رهڻو پوندوالء ه ههميش

پويان پرگهور لهن ها هن حالت ۾ جن ها تهڪاش مهنجو ابو امي به زنده ه ... ٻارن واري ٿي هوندي ڪنهن سان شادي ڪري

پر ها اڃا به هڪ شخص آهي جنهن جو مونسان ...... !جي ماء پيءآ وارا آهيو ته سندن قدر ڪريو... شايد گهر به وٺي وڃن ها

اڄ توهانجي دنيا سان مهنجي رابطي ، هوندونه ته اهو ڪير ...ي ويا هوندا ه، توهان سمج...آهي بس اهوڪي آيو رابطو مسلسل

آهيان ته سالن کان بند ۽ هاڻ توهان به سوچي ويٺا هوندا ته جڏنهن مان چرين جي اسپتال ۾ تند بڻيل آهي صرف اهوئي جي

ان شخص نان جو جواب آهي ته هي ڪهاڻي مهونديم، ه وهونديم ۽ ڪيئن توهان تائين پهچائي وڪيئن لکي هي ڊرامون

واصف بيڊ تان لهي ..آهي هو ڏسو هو، ڪير ڻ شروع ڪندو آهي ، هو لکآهيان تهمان ڳالهائندو لکرائيندو آهيان ڪنهن کي

.گيٽ تي اچي ٿو

۽ لکڻ شروع ڪري ٿو ٿو سندس هٿ ۾ رجسٽر ۽ پين آهي پلٿي ماري ويهي قفل لڳل گيٽ تي اچيٻي طرف ائين چئي ٿو ته ڏاڙهون

روڪو جواب ٿي سگهي ٿو؟ مان آخر ۾ ايت....ڇا اهڙي ستم يريفيء جو ....ڌايو تههاڻ توهان ئي ٻ . ( وري ڪئمرا ڪي ڏسي): واصف

ڇو ...ته پليز فورن اٿي ڀڄي وڃجو، ...ڪڏنهن راه ۾ هلندي ڪنهن شي تان ٿاٻڙجي ڪري پئو.... چوندس ته جي توهان به

...توهان جي پٺيان پئجي وڃي .....ڪو شخص اوهان جي مدد بهاني هن شخص جهڙو ... جو، ڪو به ڀروسو ڪونهين ته

له ڪندو وڃان، جي توهانپر ويندي ويندي هڪ ڳا ....اچي ئي۽ توهان کي به مون وانگر هن چرين جي اسپتال ۾ داخل ڪرا

هاڻ ته مان به ٿو چوان! جي ها .سان به اهڙو ڪو حادث پيش آيو ته توهان کي اندازو ٿي ويندو ته توهان سان ڇا وهندو واپاربو

نه منظور قريشي ۽ .... نه واصف قريشي ... ميمڻنه واصف ....ته مان ئي آهيان صدر پاڪستان آصف زرداريء جو پڦاٽ،

.توهان جو ليکڪ... عبدالرزاق ميمڻ .

پڄاڻي