sharafat ji had (عورت ڪٿا : (شرافت جي حد writerl abdul razzaque memon

Writer: عبدالرزاق ميمڻ: تحرير (شرافت جي حد)عورت ڪٿا سلسلي جي ڪهاڻي ontact : 0300 2895691

سلسلي جي ڪهاڻي (عورت ڪٿا)اسڪرين پلي

شرافت جي حد

تحرير ، مڪالما ۽ منظر ڪشي

عبدالرزاق ميمڻ

.1دين نـبر زرينا، اػطاف، دهرس۽ دس : رات جش ڪردار: غهر جش هڪ ڪـرس سظت : ؼنظر

رئيس اػطاف هي حشيؿي، زرينا ڪنڌ هيٺ ڪري رسئي رهي آهي اػطاف ڇنڊ پيش ڪڍي ! ؼان تشعان اجازت ڪشنه پيش غهران (ڪاسڏ ڪندي): اػطاف

! اسالع پيش ڎيان ئي رڳش ! پر اهش ته ؼنهنجش پڇڻ جش حق آهي نه ته (رسئيندي): زرينا

ذاريء ۾ ڪهزي غهٽتائي ! ٻڌايشم ؼنهجي سطا ۽ خدؼت غ

!جش تشهان ايڏس سڎس طيرؿش ! رهجي سئي آهي ؼشنؽان هش به اسچتش

!ٻڌائي ڇڏيش آهي ! ۽ ا

ؼشن دان غهڻي بڪ بڪ ڪرڻ جي زرسرت ! بس ! بس : اػطاف !هي ٿشم ۽ برر جي بشء ۾ رچيل تنهنجش سجشد ! ڪانهين

! ۽ ٻڌ ! هشنهن ! هاڻ ؼشنؽان سڌيڪ برداذت نٿش ٿئي ! خدؼت ڪرڻ صء نشڪرن جي ڪا ڪـي ته ڪانهين

!تش ڪيش به ڇا آهي ! ٻارن ڄڻڻ عان صالسهه تشهان ؼردن جش نه ! ساهه رئيس دائين ساهه (داؼهشن ٿي): زرينا

! ذايد جؿد سداري سيا آهيش ! ڪش جشاب آهي نه ئي حداب ػتا

! پنهنجي ذهري دسدت اڪـل جي زال باري ۾ چيل غ

اسز ٿي . جي. ته هشء ذهر ۾ اين! ۽ رسز رسز جي ضيبت ڪرڻ ڪي ائين ٿي هؿي ! هالئي

ڄڻ ڪنهن طيذن ذش ۾ ! ٺهي ٺ

نشڪرن تي پشرس غهر ٿش هؿي ! يا ؼاڊػنگ ڪرڻ ! ٿي سڃي اڪـل عي ته ضيرت ئي ڪانه ٿئي ته ڪيئن دندس! زرينا

نٿش خيري دان ٽهڪزا ڎئي ڪچهريشن ٿي ! زال ايري ضيي !ڎنهن به سڃانس! دندس ٻارن جي ؼررسطيتشن ئي جدا ! ڪري

ؼاء پيء جي! غهر نه ريدٽ هائشس ٿش ػڳي ! اڪـل جش غهر نهن ۽ پٽ ته پڇنس ئي ڪشنه ! حيثيت ؼحض نشڪرن جهزي

! ن


! سيچارس دڄش ڎينهن اڪيؿش ئي ڀتين ۾ ؼنهن سجهيش سيٺش آهي داهي عڻڻ صء رڪجي پشء

! ۽ اڄ جڏنهن ؼشن پنهنجي جشانيء جا دشنهري ظيـتي ڎينهن ۽ تشهانجي ناز برداري ۽! دس دهري جي خذؼت ! ٻارن جي پرسرش

ذاري چڪي آهيان ته تشهان عي ؼشن ؼان ! اساصت ذعاريء ۾ غ

! ٿشم ۽ برر جي بشء ٿي اچي رڪجي تيس نظرن دان غهشري

ؼشن ! ذـع خانه آهيان ! آئشن ذـع ؼحػل نه ! رئيس اػطاف خان !۽ نئي ناز نخرا !نه دل ػڀائيندڏ انداز ! سٽ نه سشائػن جش ادائشن آهن

! ته پشء هاڻ تشهان عي ڪيئن ڀؿي ػڳنديس رئيس اػطاف عيس زسر دان ٿڦر سهائي ڪڍي ٿش ۽ آساز جي زسر تي زرينا جش دهرس ۽ دس به اندر

داخل ٿين ٿا ۽ هشء رئيس عي ڎدي حيرت ؼان پنهنجش ڳل ؼهٽي ٿي اهش آهي ؼنهجي ذراطت جي حد جش ! ڎدش پيا نه چاچا (دهري عي): زرينا

(اسڇنؾارسن ڎئي رسئي ٿي)! انعام پر ! اڏي تنهنجي ڪرتشتن جي ته ادانؽي اڳ ئي خبر هئي (پٽ عي): دهرس

ته تشن اهي ڌنڌا ۽ صياذيشن سڃي ! ڪڇيادشن ان ڪري ڪشنه ۽! ۽ اهش غند ڳشٺ ۾ ڪشنه آڻيندس هئين ! ذهرن ۾ ڪندس هئين هن حشيؿيء ۾ ٿش ! جش تشن بازارن جش غند ! هاڻ تنهنجي اها جرائت

ها به! ۽ ؼنهجي يتيم ڀائٽي ؼٿان پهاڄ ٿش آڻين ! آڻڻ چاهين ۽ ا

!هڪ رعيل ! سشائف آئشن ؼرد ! تشهان سچ ۾ نه پئش ته چڱشن ٿيندس تشهان صء ! اػطاف ؛ بابا دائين

اهش ! چار چار ذاديشن ڪري دؾهان ٿش ! ٻه ڇا ! ؼاڻهشن آهيان ! ادالم حق ڎنش آهي ؼردن عي

! جش ائين پيء دان پيش ڳاػهائين ! ابا ذابس هجنئي : دس پر تش! پنهنجي ؼطؿب جش هر حق ۽ ادالم جش طرؼان ته تشعي ياد آهي : دهرس

ڪڏنهن رسزس ! ڪڏنهن نـاز پزهي آهي جيڪش دين جش ٿنڀ آهي ابن ڎاڎن جي هيء زؼين ۽ ! جيڪش نػس عي ؼاري ٿش ! رعيئي

تش ڪڏنهن زڪشات ڎني ،! ڪرسڏن جي جائداد زسري هٿيائي ! صـرس يا حج ڪيش آهي

نهن زرينا ۾ : دس !ڇا نيڪ نـازڻ ناهي ! ڪهزي غهٽتائي آهي ؼنهنجي ن


ايترس ته دشچين ها ته تنهنجي ٽن ! ڇا سطادار ۽ اساصت ذعار ناهي !ڪجهه ته خدا جش خشف ڪر ! ٻارن جي ؼاء آهي

ڇش ادالم جش دهارس سٺي پنهنجي! اڏي ؼائٽن جا پٽيل ڀاڳن ڦٽا : دهرس !ذادي ٿش ڪريان! ؼذؼشم ارادن جي تڪـيل ٿش ڪرڻ چاهين

هاڻ جيڪش پٽ پٽڪش سجهڻش اٿش! ؼشن پنهنجش طيرل ٻڌائي ڇڏيش : اػطاف ! پر آئشن اها ذادي زرسر ڪندس ! سجهش

نهنا عي ڀاڪر پائي تدؿيشن ڎين ٿا(ڪٽ). ڪاسڏ ڎيؽاري نڪري سڃي ٿش ۽ دس دهرس رئندڏ ن

.2دين نـبر

ڪنشل ۽ ڪي ذاغرد: ڎينهن ڪردار : ڪاػيج جش پارڪ سظت : ؼنظر ڪنهن ڪاػيج جش ايڪدٽيريئر ڎيؽارڻ عان پشء ذاغردن جي ؼشسؼينٽ عي ڎيؽاربش، هڪ خشبرشرت ڇشڪري ڪنشل پنهنجي داهزين جي جهرؼٽ ۾ ڎيؽاربش عين غاڎي تان ڇشص يا

داؼهشن هڪ بنچ تي ! ڪشػڊ ڊرنڪ ادپاٽ تان ٿڌس سٺي عائيندي يا پيئندي ٽريٽـينٽ ڎبي ڪي ڇشڪرا ، ڇشڪرين عي ڪي ڳاػهائي رها آهن ۽ ڪنشل عي ڎدي طؼرا ڪدي رهيا آهن

. ۽ ڪنشل ٻيش ڇشڪريشن به ترڇي نظرن دان عن ڎدي چهرس ٻئي پادي ڪري بيهن ٿيشن !آدـاني حشر زؼين تي ػهي آئي آهي ! هش ڎس ! هش ڎس : هڪ !هشء جيڪا نڪ پئي راف ڪري ! ڪير ! ڪير (ڎدي): ٻيش !جهزس پاڻ تهزي پدند ! ٻؿيء جي خشاب ۾ ڇيڇزا : ٽيش !سچ ساريء جي ! صل پريء جي ڳاػهه پيش ڪريان ! ڀشڪ : هڪ !ؼنهنجي باجيء جي داهزي ! اڏي اها ته ڪنشل آهي : ٻيش ! تنهنجي باجي ! ڪنشل باجي : ٽيش ڪنشل ته! ! نه نه ادان پنهنجي ڀيڻ عي باجي چشندا آهيشن : ٻيش

اڄ ؼذڪل دان ته ! ؼنهجي ڀيڻ جي ڪالس ؼيٽ آهي ڀيڻ جي داػؾرهه تي ادانجي ! غهر اچڻ جي ها ڪئي اٿس

! غهر ايندي !ؼعنا ته داػؾرهه ۾ ادانجي اينٽري به پڪي : ٽيش ؼهـان ررف ! داػؾرهه ۾ ررف غهر سارا هشندا آهن : ٻيش

! ڪنشل هشندي ڇشڪرس ته ٺهيش! ادان ته ٻڌس آهي ته ڎاڍي ؼغرسر آهي : هڪ

! پري ڪنهن ڇشڪريء عي به ػػٽ ڪانه ڪرائي


ها باجيء به برٿ ڊي داػؾرهه جي دصشت ڎني هيس پر : ٻيش ! ڪانه ٿي آئي

پڪ دان ڪنهن ڪنجشس ؼؽي چشس بسنيس ؼين جي : ٽيش تحػش نه ڎيڻش پشيس ان ڪري ڪشنه ايندي! ڌيء هشندي

! هشندي هڪ ڪار اچي بهي ٿي

!رسزانشن اها ڪار ايندي آهي ۽ سٺي سيندي اٿس! هش ڎس : هڪ دڀ ڪار ۾ نهارين ٿا ڪار ؼان هڪ پشڏهش ػهي ٿش اڳيا سڌي دندس بيگ عڻي ٿش ۽ ڪنشل

(ڪٽ). پشئين ديٽ تي سهي ٿي پشء ڪار رسانا ۽ صاذؼن جش ٿڌا داهه عڄن ٿا

.3 دين نـبر ڪنشل ۽ پشڏهش بابا : ڎينهن ڪردار : بنؾؿي ۾غهر جش ڪـرس سظت : ؼنظر

ذاندار بيڊ تي ڪنشل ػيٽيل پادا بدصئي بدصئي دػچدپيء دا ڪش ڪتاب پزهي پئي ، ڪـري جش در ٺزڪڻ عان پشء پشڏهش بابش اندر داخل ٿئي ٿش دندس هٿ ۾ ڪش تحػي جش پاڪٽ آهي

ٿي): ڪنشل !تحػش پيڪ ٿي سيش بابا (خشذيء ؼان ا

پر ػڪائي ػڪائي عڻي آيش! جي ڌيء (درغشذيء ۾): پشڏهش هاڻ ڀتيشن به ڎدن ! ؼتان ڪش ڎدي نه سٺي ! آهيان ! ٿيشن

ؼعنا پهرئين ڀتين عي ڪن هشندا هئا ۽ هاڻ (عؿي): ڪنشل !پشء ادانجش ڇا ٿيندس ! اعيشن به ٿي پيشن اٿن

تشعي خبر آهي ته ڌيء ڪاػيج ۾ پزهڻ جي اجازت : پشڏهش ! ڪيڏي ڎعيائي ۽ سصدن عان پشء سرتي اٿم

ؼان سصدي جي خالف سرزي ڪري ! ؼعاف ڪجش بابا : ڪنشل سيٺيس ۽ داهزيء جي داػؾرهه دصشت ظبشل ڪري

! سرتم آخر ڌيء ! جيڪش ٿيش ؼنهن ڎندادشن ! خير ڎٺش سيندس : پشڏهش

! جش سصدس جش پارڻش آهي ! بابا دـجهه ۾ نٿش اچي ته اؼي ائين آخر ڇش ٿا ڪن : ڪنشل

نه ڪنهن ! پزهائيء جي اجازت به ذرسن ۽ سصدن عان پشء ڇا ! نه ڪنهن عي دڏائڻ جي ! جي غهر سڃڻ جي اجازت


! اؼي ساظعي ؼنهنجي اؼي آهن يا سظت تي دڀ ڀؿش ٿي ! آئشن آهيان نه ! ذش (پشيان نهاري): پشڏهش

!تشن بس پنهنجي تعؿيم تي ڌيان ڎي ! سيندس بابا دڀ ٽيچرس ؼنهنجي پزهائيء جي ! اهش ته ڎيان پئي : ڪنشل

!ؼان ڊاڪٽر ٿينديس بابا ! تعريػشن ڪنديشن آهن ؼغرب عان ! بس تيار ٿي ته هؿشن ! انذا اهلل ! انذا اهلل : پشڏهش

تنهنجي اؼي ته راتين جا اسڄاڪا ٿي ! پهرئي ؼشٽڻش آهي ! ڪري دش هن سظت دتل هشندي

بس تشهان پٺئين غيٽ تي غاڎي آڻيش ته ؼان : ڪنشل ! نڪران ٿي (ڪٽ). پشڏهش ٻاهر نڪري ڃي ٿش ۽ ڪنشل تيارين ۾

.4دين نـبر

ڪنشل، زينت، دريذه: ذام ڪردار : داهزيء جي غهر جش اڱڻ سظت : ؼنظر غهر جي اڱڻ ۾ داخل (هٿ ۾ تحػش، رئش ڪنڌ ۾ پيل)غيٽ تان داهزي دريذه دان غڏ ڪنشل

ٿئي ٿي، دريذه عي تحػش ڎي ٿي جيڪش هش داؼهشن ننڍي ٽيبل تي رعي ٿي جتي داػؾرهه جش . ڪيڪ رعيل آهي، ۽ پشيان ڀت تي هيپي برٿ ڊي جي پٽيء دان ڪي ڦشڪڻا به ٽنؾيل آهندريذه جي ؼاء زينت ڀردان نـازپزهڻ ۾ ؼذغشل، ڪنشل غهر ي ؼاحشل تي نظر سجهي ٿي ۽ پشء

جيئن هش دالم ڦيرڻ جي سيجهش ٿئي ٿي ته ڪنشل به سيجهش اچي دالم ڪري ٿي، زينت دندس ؼٿي تي هٿ رعي پيار ڪندي دصا پزهي دم ڪري

ذريف ڇشڪريشن ! ڌيء هـيذه ؼٿش ڍڪي رعندي : زينت ! ؼٿي اغهاڏس دٺيشن ڪشنه ػڳنديشن آهن

ڪئـرا اهي انهن ػػظن (!ذريف ڇشڪريشن ! ذريف ڇشڪريشن ! ذريف ڇشڪريشن )پزاڎس دان ڪنشل جي چهري عي غشل ڪشز اپ، اڳيان پشيان، پشري ؼاحشل ۾ چڪر عائڻ جي انداز ۾

خياػن ۾ ڪنشل عي دانهشن ۽ ڪشڪشن ڪندي ڪئـرا ؼشسؼيٽ دان ڎيؽاربش . غهـائي ٿيتي پشي ٿي ۽ هشء (ٻئي ڇشڪري)۽ پشء جهٽ ۾ دندس نظر داؼهشن بيٺل دريذه جي ڀاء ذهسسر

.طؿيش بيڪ ۾ هؿي سڃي ٿي

.5دين نـبر (ٻيش ڇشڪرس)ڪنشل ۽ ذهسسر : رات ڪردار : آئشٽ ڊسر سظت : ؼنظر


طؿيش بيڪ ۾ ؼارڪيٽ جي ؼختؿف دڪانن تان ڪنشل عي آئدڪريم، ڪپزا يا ٻيڪ ڪش داؼان سٺندي ۽ ذهسسر عي عيس تڪيندس ڎيؽاربش جيڪش داؼهشن اچڻ تي احتراؼن عيس

(ڪٽ)ردتش ڎئي ٿش ۽ هشء به سيندي عيس پشيان ڎدندي رهي ٿي،

.6دين نـبر دريذه، ڪنشل، زينت، ذهسسر: ذام جش ڪردار : دريذه جش غهر سظت : ؼنظر

دريذه داػؾرهه جش ڪيڪ ڪٽي ٿي بيڪ غرائشنڊ ۾ هيپي برٿ ڊي جش غانش ۽ ڪيڪ ڪٽڻ ۽ تاڏين ۾ هش طؿيش بيڪ ؼان نڪري اچي ٿي ۽ تاڏين ۾ ذاؼل ٿي سڃي ٿي ، دريذه

ڪيڪ ڪٽي پهريشن پيس ؼاء عي ته ٻيش ڪنشل ۽ ٽيشن ڀاء ذهسسر عي عارائي ٿي ۽ پشء دڀئي زينت پهرئين عيس چنڱي نـشني غهشرڻ عان پشء دشال پڇڻ تي هشء . اچي رشطي تي سيهي رهي ٿا

چشنڪجي سڃي ٿي،! ڌيء پهرئين پنهنجي غهر جي ايڊريس ٻڌاء (پٽ عي ڎدي): زينت

! ادان تنهنجي ؼاء پيء دان ؼؿڻ چاهيشن ٿا ذر ڪري داهزي دريذه عي

ٿي ڳاػهه درغ

غهٻرائجي سڃي ٿي ، ا

! ؼغرب ٿيڻ ساري هشندي ! دريذه غهڻي دير ٿي سئي آهي : ڪنشل ! آئشن هالن ٿي

رات جي ؼعني عائي پشء آرام ! اؼان سظت ڇا ٿيش آهي اڃان : زينت ! دان سڃجئين

جش اؼي ڪٿي ! ؼان غهر ٻڌائي ڪانه آئي آهيان ! آنٽي : ڪنشل !دريذه عي انڪار نه ڪري دؾهيس ! ڇڏيندي ناهي !هاڻ ؼان سڃڻ ٿي چاهيان ! دش هؿي آيس

تنهنجا ؼاء پيء تشعي ! ؼان دـجهان ٿي ! ٺيڪ آهي پٽ : زينت !تشعي ذهسسر ڇڏي ٿش اچي ! غهر ۾ نه ڎدي پريذان ٿي سيندا

ؼان ! آنٽي سيجهش آ ! نه نه ! نن ! ن (سيتر پريذان ٿي هٻڪي): ڪنشل ! پاڻهين هؿي سينديس

ذهر جش حاػتشن ته! آئشن به ڌيء جي ؼاء آهيان ! نه نه ڌيء : زينت ؼغرب جي سظت اڪيؿي ۽ جشان ! اڳئي خراب آهن

ذهسسر سڃ غاڎي ڪڍي ! ڇشڪريء جش سڃڻ ٺيڪ ناهي !ڎدين ڇا پيش ! آ

(ڪٽ)ذهسسر تيس تيس نڪري سڃي ٿش


.7دين نـبر ذهسسر ۽ ڪنشل: ؼغرب ڪردار : آئشٽ ڊسر سظت : ؼنظر

ذهسسر خاؼشش ۽ ذراطت دان ڪار پيش هالئي ، ڪنشل پشئين ديٽ تي خاؼشش خاؼشش ۽ غهٻرايل سيٺل آهي ، دريذه داؼهشن ديٽ تي ۽ ذهسسر ؼزي ڎدڻ عا دشاء ڪار هالئيندي

.ڪنشل عي ؼخاسب ٿي چئي ٿش تشهان ته خشاؼخشاهه پريذان ۽ غهٻرائجي رهيا! ؼس ڪنشل : ذهسس

ؼنهنجي ! ؼشنؽي تشهانجي باري ۾ دڀ خبر آهي ! آهيش چشڻ تي ئي ڀيڻ دريذه تشهانؽي پنهنجي داػؾرهه جي بهاني

ته جيئن اؼي جاني تشهان دان ؼؿي ۽ ڎدي ! غهر غهرايش هش !۽ ؼشن صء رذتش غهرن ! دؾهن

ڪنشل اهش ٻڌي سيتر غهٻرائجي ٿي سڃي ۽ بيڪ غرائشنڊ ۾ پنهنجي دل جي ڌڏڪڻ جش تيس آساز ٻڌي خيال ۾ پاڻ دان

ان جش ؼطؿب آهي ته ڪاػيج ۾ هر ! اسهه ؼنهنجا خدا : خيال هاڻ ! ذخص جي سات تي ؼنهنجي ردشائيء جا چرچا هشندا

۽ ؼنهنجش ! آئشن ڪڏنهن به ڪاػيج سڃي نه غهنديس ! ڊاڪٽر بڻجندڏ جش خشاب اڌسرس رهجي سيندس

بيڪ غرائشنڊ ۾ هڪدم زسر زسر دان ۽ ؼدهم ؼدهم طريڪئندين ۾ تيس ۽ آهدتي دان سبؿن (آصپ)سڄڻ ۽ غهنؾرس سڄڻ جا آساز

ؼان ۽ ؼنهي غهر سارن عي به تشهان جي حؼيؼت ؼتعؿق دڀ: ذهسسر پر آئشن چشان ٿش ته تشهان ظابل تحدين ۽ احترام! خبر آهي

جش ڪشئؿن جي دصػيء ۾ تشهانجش اؼن بؿڪل راف! آهيش ! آهي


ل : ذهسسر ٽي به ! ڪنشل جش غ

ڪنشل جش ! غپ جي غندي پاڻيء ۾ ڦ

ل ئي دڏبش آهي ! خشبرشرت غ


ؼنهنجي ؼاء ۽ ؼنهنجي ڀيڻ دريذه ٻئي ! تشهان بؿڪل نه غهٻرايش : ذهسسر ! ؼنهجا هم خيال آهن


بيڪ غرائشنڊ ۾ هڪدم زسر زسر دان ۽ ؼدهم ؼدهم طريڪئندين ۾ تيس ۽ آهدتي دان سبؿن(آصپ) سڄڻ ۽ غهنؾرس سڄڻ جا آساز

ادان صهد ڪيش سيٺا آهيشن ته هاڻ هن خشبرشرت ڪنشل: ذهسسر ل عي غپ جي غدػي پاڻيء ۾ سڌيڪ ترڻ صء ڪشنه

جي غ

ل بڻجي چڪش آهي ٽي غ

! ڇڏيندادشن جڏنهن ته اهش هاڻ ڦ

(ڪٽ)ڪنشل هڪدم طؿيش بيڪ ۾ هؿي سڃي ٿي

.8دين نـبر ڪنشل، پشڏهش، رسذن آرا ٻيا: ڪا رات ڪردار : طؿيش بيڪ ۾ڪشٺش سظت : ؼنظر

ڪشٺي تي داؼهشن نائڪه رسذن آرا سيٺي آهي ۽ در تال تي هڪ ڳائڻيء عي جنهنؽي غهنؾهرس پاتل آهن پير عڻڻڻ، هٿن جي اذارن ۽ ڪنڌ جي ادائؾيء ساري رظص جي دؽيا ڎني پئي سڃي ۽

رظص عان ٿڪجي جڏنهن رظاره سيهي ٿي سبال سڄڻ ! پشڏهي دـيت ٻيا سبالئي داٿ ڎين پيا بند ٿين ٿا ته رسذن آرا پشڏهي سبالئيء عي

!دشؼر اڃان ڪنشل عي سٺي ڪشنه پهتش (هڪ سبالئيء عي): رسذن آرا اسڎي ؼهل دشؼر اچي ٿش

دؽيا صء ! دائڻ ننڍي پيپر جي تياري پئي ڪري ! خانم : دشؼر !اهش چيائين ! ڪان ٿي اچي دؾهي

هاڻ دـجهاء پنهنجي ؼنهن چئي ! طتش (ڪاسڏ ۾ پشڏهي عي): رسذن آرا هاڻ اچي ڌنڌي ! غهڻشپزهيش ػؽيش ٿيش ! ڌيء عي نخرا پرا ٿيا

!اهي نخرا غراهڪن صء دنڀاػي رعي ! ڌاڏيء جي به ڪري عيس پزهڻ جش ذشق! جيئن چئين ٿي تيئن ڪندي ! خانم : پشڏهش

!بس رڳش اؼتحان ڎئي سٺي ! پشرس ڪرڻ ڎي ذـيم به اچي (ڳائڻ سرف اذارس)! اڃا ڪيترا اؼتحان ڎيندي : رسذن آرا

نٿ ڪذائي ! پشء سڃي پنهنجش ڪشڄش عشػيندي ! پهتي آ ذـيم سئي ته ڇا ادان ڪشٺش بند ڪري ! به اچي پهتي

! ڇڏيندادشن ڪشٺش ڪشنه ٿش ! نٿ ڪذائي ۾ اڃان ڳچ ٽائيم آهي پيش : پشڏهش

! بند ٿئي ! ائين ڪيئن بنان دؽيا جي ! دؽيا ته سٺندي نه : رسذن آرا تشعي به ته در ! دڀ دبق سٺارائي ڇڏيا اٿـانس (ڳاػهه ڪٽي): پشڏهش


! تال تي ٺـڪش هڻڻ ؼشن ئي ديؽاريش هش نه ! اؼتحانن عان پشء اچي ڌنڌي تي سهارجانس ! ٺيڪ آ ٺيڪ آ : رسذن آرا

رسز ! غهڻا غهڻا نشان نشان سڎيرا ۽ رئيس ؼنهنجي نظرن ۾ آهن ها ته (ذـذاد عي)! رسز ڪنشل جي نٿ ڪذائيء جش پڇن ٿا

! داهه پٽجي سيش نه ٿي ٿي ۽ سبالئي دهؿن تي، رسذن آرا رظص جا ظشل ٻڌائي ٿي ، ذـذان غهنؾهرس جي آساز

ذـذاد ا

.ڪٽ. ذهسسر جي پڇڻ تي ڪنشل طؿيش بيڪ ؼان نڪري اچي ٿي (ڪٽ)تي نچي ٿي

.9دين نـبر ذهسسر ۽ ڪنشل: ؼغرب ڪردار : سظت (آئشٽ ڊسر)طؿيش بيڪ ؼان ساپدي : ؼنظر

ذهسسر خاؼشش ۽ ذراطت دان ڪار پيش هالئي ، ڪنشل اڳئين ديٽ تي خاؼشش خاؼشش ۽ .غهٻرايل سيٺل آهي ، ذهسسر ؼزي ڎدڻ عا دشاء ڪار هالئيندي چئي ٿش

م ٿي سيا ! ؼس ڪنشل ! هؿش ! هؿش : ذهسسر !ؼنسل اچي سئي ! ڪي غ

غاڎي اتي ڪنهن دندان جاء تي بهاري! پؿيس ! پؿيس (چشنڪجي): ڪنشل !اڳتي آئشن پاڻهين هؿي سينديس ! ؼشنؽي ڊراپ ڪري ڇڏيش

!پريذان نه ٿي !ادان تشعي پنهنجي غهر جي در تائين ٿا ڇڏي اچشن : دريذه هي صالئؼش ۽ ؼاڻهشن اسهان ! ؼشنؽي تشهانجي پريذاني آهي دريذه : ڪنشل

تشهان جؿد جؿد ! جي ذايانه ذان ناهن ۽ رحيح دشچ جا به ناهن ! هتان نڪري سڃش پؿيس

ذسسر غاڎي بهاري ٿش، ڪنشل ػهي اڳتي هؿي هڪ بنؾؿي ۾ داخل ٿي سڃي ٿي هش پري عان (ڪٽ ). عيس داخل ٿيندي ڎدي پشء غاڎي ڦيرائ ساپس سڃن ٿا

.10دين نـبر

ڪنشل ، رسذن آرا : رات ڪردار : ڪنشل جش بيڊ سظت : ؼنظر ڪنشل پنهنجي بيڊ تي ػيٽيل اعين ؼان ڳشڏها ڳاڏي رهي آهي رسذن آرا اندر داخل ٿئي ، اٿي

حاشر ! ؼشنؽي دڏائي سٺش ها ! ! ڇش تڪؿيف ڪيش! اؼي : ڪنشل ! ٿي سڃان ها

ڪاػيج! چـڱش ٿيش ڌيء (پنهنجي ؼٿي تان هٿ ساري): رسذن آرا ! ڳاػهه ٻڌيم ته خشذيء ؼان رهيش نه ٿيش ! سڃڻ ڇڏي ڎنئي

! اچي سيس ڌيء جي دػجاء ڪرڻ


!يؼينن خشش ته هشندئش ! تشهان به ته ائين پئي چاهيش نه اؼي : ڪنشل ! سڎا سڎا ديٺ غهرايا اٿم ! هاڻ تياري ڪري سٺ ! ٺيڪ آ : رسذن آرا

! جيڪي اڄ تنهنجش پهريشن رظص ڎدندا !ٻٽي ڎينهن ته ڎيشم ها ! اؼي اڄ ئي : ڪنشل رات جش آخري ! ڪاطي ناهي ڇا ! ايترا دال آرام ڪيش اٿئي : رسذن آرا

! پهر تنهنجش هشندس (ڪٽ). رسذن آرا نڪري سڃي ٿي ۽ ڪنشل بيڊ تي ؼنهن سجهي رسئي ٿي

.11دين نـبر

رئيس اػطاف ۽ زرينا: ڎينهن ڪردار : حشيؿيء جش ڪـرس سظت : ؼنظر ٻئي سرف رئيس اػطاف جي حشيؿي جش هڪ بيڊرسم ٻئي زال ؼزس سري ڪاسڏ ۽ جهيزي ۾

ؼهنجي طيرؿي تي ڪنڌ ! تشعي جرئت ڪيئن ٿي ! صشرت : اػطاف پنهنجي اسظات ۾ رهه نه ته نؼران ۾ ! عڻي ڳاػهائڻ جي

! چڱش اٿئي ته ؼڃي سٺ ! سينديئن ڪنهن هاري ناريء ! آئشن به رئيس اػؿهداد جي ڌيء آهيان : زرينا

جي نياڻي ناهيان جنهن تي تشن پهاڄن ؼٿان پهاڄشن غهرها باظي عيس رعيل رعڻ تي ؼشنؽي ! ۾ آڻي ظيد ڪندي

!اهش ته رئيدن جش صام ذشق رهيش آهي ! اصتراض ناهي !نه پئدي ڎسڪز جي تنؾيء ۾ اچي سينديئن ! ؼڃي سٺ : اػطاف ۽ ها جنهن نه! ۽ هاڻ تشن به پنهنجي اسظات ۾ رهه ! غهڻش ٿيش : زرينا

ؼال ؼؿڪيت تي تشن نانگ بڻجي سيٺش آهين ۽ رئيس پيش !اها به ؼنهنجي بابي جي اٿئي ! دڏرائجئين

ڎاڎي جي ؼؿڪيت آهي آئشن به حريدار ! غدڏ ڀڀڪيشن ڇڏ : اػطاف اڄ ! رهي ڳاػهه ٻي ذاديء جي ته! ۽ هشء ؼظؿشم آهي ! آهيان

نه ڪنهن جي داؼهشن! تائين هن جدم طرسذي ناهي ڪئي ؿش ڪاره هئڻ صيب ! ررف غانش ته ڳائيندي آهي ! نچي آ

ڇا غ

!هش ررف ڪشٺي جي ؼاحشل عان طرار ٿي چاهي ! يا جرم آهي اها دندس ! ان ڪري ؼنهنجي زال بڻجڻ ٿي چاهي رعيل نه

تشن به ڄاڻي ٿي ته آئشن ڪنهن ! ذراطت جي دػيل نه آهي ڇا ؼظؿشم جي حـايت ۾ پشئتي ڪشنه هٽندس آهيان ڇا ان ۾


!زرينه بيؾم ! ؼنهنجي ذراطت ۽ صظـت جش دػيل پنهان ناهي صظـت ۽ ذراطت جا ! ساهه ساهه رئيس اػطاف خان اػـعرسف : زرينا

!۽ غرغٽ سانؾر تهنجا بدػيل رنگ ! ٺيڪيدار ؼتان ؼنهجي ! ۽ زبان بند رك ! هاڻ پنهنجي ٻشٿزي عي ٻنجي ڎي : اػطاف

۽ اهش آخري دطعش هش ! سات ؼان سالق جا ٽي ػػظ سهي نه سڃن !هاڻ ڎس ته آئشن ڇا ٿش ڪريان ! جش دـجهائڻ آيش هش دئين

(ڪٽ)!زرينا عي ڌڪش ڎئ ڪـري عان ٻاهر نڪري سڃي ٿش

. 12دين نـبر ڪنشل، رسذن ، پشڏهش، سبالئي تـاذائن ۾ اػطاف: رات ڪردار : رظص غاهه سظت : ؼنظر

رئيس اػطاف دـيعت ٻيا تـاذائي ؼنڊل جي چشغرد سيٺل، ڪنشل تـاذاين جي اڳيان رظص ڪري ٿي تـاذائي داد ڎينس ٿا سظف سظػي دان رظص ڪندي بهي رهي ٿي ۽ رسذن آرا جي

ڪاسڏ ۽ اذاري دان سري سري نچڻ ػڳي ٿي۽ رئيس اػطاف سات ؼان رال ٽپڪائي ؼٿائنس نشٽ ۽ رسذن آرا جي سيجهش اچي نذي ۾! غهشريندس سڃي ٿش

!ظبشل پشي! هي ڪنشل هيري صء سيهن ػؽن جش نذرانشن : اػطاف ػؽن جي به هاڻ ڪا سيؿش ! رئيس (پئده دنڀاػي رعي): رسذن آرا

!ته ڳاػهه به سڌي ! ڪرسڏن جي ڳاػهه ڪر ! آهي ؼنهنجي دـشري جائداد ۽ زؼينن جي ؼاػڪ بڻائيندس : اػطاف

نه ڪه! ؼشن دان ٻي زال ٿي رهندي حشيؿيء ۾ ! دانس ! رعيل

دشن جش بيدس ڎيندڏ ڪڪز ته ائين ذبح ڪانه : رسذن آرا هر ڪم ػؽت پزهت دان ! ڪرائيندس نه رئيس

! ڪنديس ! بس تشن رڳش ها ڪر : اػطاف

۽ پشء ڪنشل رظص ذرسع ڪري اڌ ۾ ڇڏي ڀڄي سڃي ٿي تـاذائي جيڪي ڪنشل جي رظص جي انتظار ۾ آهن عيس سيندس ڎدي حيرت ۾ ۽ رسذن آرا ذـذاد عي اذارس ٿئي ٿش جيڪا تيس ػئي

پشڏهش ڦتش به دهل ٻي داٿيء جي حشاػي ڪري ڪنشل ! دان رظص اٿي رظص ذرسع ڪري ٿي پشيان ؼحػل عان ٻاهر نڪري سڃي ٿش

(ڪٽ)


.13دين نـبر تش ۽ ذهسسر، رسذن آرا: رات ڪردار : ڪنشل جش ڪـرس سظت : ؼنظر

ڪنشل ، پشڏهشڦ

ؿي ڳائڻي ڊريس ۾ ڪنشل پنهنجي بيڊ تي اسنڌي ػيٽيل اسڇنؾارن دان رسئي رهي آهي، درسازس ع

ٿاري پيار ڪري ٿشآخر سري ذهسسر : نشٽ ). ٿش پشڏهش ڦتش اندر داخل ٿئي ٿش ۽ بيڊ تي سيهي عيس ا(۽ ڪنشل جي طشن ٽاڪي ڪٽ ڪٽ ۾ ڎيؽارجي

بابا هي دڀ ڪجهه ؼشعان ڪشنه (پشڏهي جي ڀاڪر ۾): ڪنشل ! ٿيندس

ػڪش نه ڪر : پشڏهش آئشن دـجهان ٿش ۽ تشدان غڏ ! ڌيء تشن ا

آئشن ان ڇشڪري ذهسسر عي به ڎدي! ۽ ٻڌايائين ! آهيان !جيڪش تشعي غاڎيء ۾ غهر ڇڏڻ آيش هش ! چڪش آهيان

ڪٿي ؼنهنجي اصتـاد ! ؼان انهن تي يؼين ڪريان ! ڇا بابا : ڪنشل ! عي دسعش ته نه ڎيندا

هش بيحد ذريف ۽ ! ڎدي چڪش آهيان ! هرغس نه پٽ : پشڏهش ! تشن جيڪش به طيؼؿش ڪنديئن ! خانداني ؼاڻهشن آهن

! ؼشن عي پاڻ دان غڏ ڎدنديئن ڀال ڄاڻي ٻجهي ڪهزس ذريف ؼاڻهشن ؼشنؽي پنهنجش! بابا : ڪنشل

! ڪرڻ چاهندس نهيء ؼهل دندس ؼشبائل سڄڻ ذرسع ٿئي ٿش ،

(ڎدي)ا

! ؼنهجي بشڪ ػدٽ ۾ ته هي نـبر ڪشنهين : ڪنشل !ؼتان ذهسسر جش هجي ! عڻ پٽ : پشڏهش

طشن عڻي هيؿش هيؿش ڪري ٿي ٻئي پادي عان ذهسسر جش آسازڊغهي تهـيد ڪشنه ! دريذه جش ڀاء ! ڪنشل ؼان ذهسسر : ذهسسر

ڇا تشن ؼشندان ذادي ! درف هڪ دشال ! ٻڌندس ! ڪنديئن

طشن تي هٿ رعي پشڏهي عي ! تردش ! ڇا چشانس ! ذهسسر آهي ! تشهانجش اندازس رحيح هش : ڪنشل

!تشهان به ٻڌس ! ادپيڪر جش آساز آن ٿي ڪريان ذهسسر جش آساز ادپيڪر ؼان ٻئي ٻڌن پيا ! ادپيڪر آن ڪري ٿي

! ؼان ڪا سڎي دصشي ڪشنه ٿش ڪريان ! ڎس ڪنشل : ذهسسر ها ذيء تشعي ڎيندس جيڪا تش سٽ ڪانهين

يعني ! ررف ا


جي تنهنجش جشاب ها ۾ هجي ته دڀاڻ ! ؼان ۽ صست ! ؼحبت ! ؼان ذام جش تشعي پنهنجي غهر سٺي ايندس ! تيار رهجان

! ؼنهنجي ؼاء ۽ ڀيڻ جي ؼشجشدغيء ۾ پنهنجش نڪاح ٿيندس هشء ! تنهنجي ؼاء دان ان ڪري رابطش ڪشنه ڪيم ته

۽ ؼان تنهنجي صست نػس عي ؼجرسح ! تهنجي ظيـت ػڳائيندي نيالم غهر ۾! ڇش جش تشن اڻ ؼؿهه آهيه ! نٿش ڪرڻ چاهيان

! سڪڻجڻ ساري جنس نه بابا عيس اذاري دان دـجهاڻي ڎني ته ها ڪريس ۽ جشاب ڎيس پر هشء هـٿ نه ڪري دؾهي

ته بابا عائنس طشن عدي پاڻ ڳاػهائڻ ػڳشؼشنؽي ! آئشن ڪنشل راڻيء جش بابا پيش ڳاػهايان ! پٽ ذهسسر : پشڏهش

ته ادانجي سرطان به ! تشتي پشرس ڀرسدش آهي ۽ ؼڪـل يؼين به بس ايترس ڪجان جڏنهن سٺڻ اچين ته ؼئديج ! ها دـجهه

ؼشندان غڏ ٻاهر ! ادان ٻاه نڪري ايندادشن ! ڪري ڇڏجان ! نڪرڻ تي ڪنشل جي ؼاء عيس رسڪيندي ڪانه

طشن بند ري بابا پيار دان ڪشل عي ڀاڪر پائي ٿش ته هشء رسئڻ ػڳي ٿي تنهجني رڳن ۾ به ذريف ؼاء ! ڪنشل ڌيء تشي اڄ ٿش ٻڌايان ته: پشڏهش

نائڪا رسذن آرا تشعي چئن داػن جي صـر ۾ ! پيء جش خشن آهي تنهنجي ؼعرشم چهري ۽ ادائن تي آئشن ايترس ته ! اضشا ڪيش هش

هيل ! طدا ٿي سيس جش تشعي ڌيء ٺاهي تنهنجي ڍال بڻجي سيس تنهنجي صست ۽ ! تائين ؼان تشعي هر آطت عان بچائيندس اچان

هاڻ ؼنهنجي ! پر آخر ڪيدتائين ! صرـت جي حػاشت ڪيم ؼنهنجي هن ! پٽ ! هنن پشڏهن هٿن ۾ ساظت به نه رهي آهي

پشڏهين هڏين ۾ هاڻ دم ئي ناهي رهيش ته دڄي زندغي تنهنجي نه ته پشر صـر ! ڌيء هي ؼشظعش نه سڃاء ! حػاشت ڪندس رهان

ؼشنؽي يؼين آهي ته ذهسسر پنهنجي ظشل تي پڪش ! پڇتائينديئن ! ثابت ٿي رهندس

ؿي ٿش، رسذن آرا هٿ ۾ خشبرشرت ذاديء جي داڏهي ، هٿ ۾ زيشرن اسڎي ؼهل ڌڏام دان در ع

جا دٻا اٿس اندر داخل ٿئي ٿي ۽ رسبدا آساز ۾! تنهنجي ڳاػهه دـجهه ۾ آيس يا ڪريان ؼان ڦٽڪا ؼار ! ڦتش : رسذن آرا

! جنهن دان آئشن ڪتي جش پڇزيشن دڌيشن ڪري ڇڏيندي آهيان


!بؿڪل تار آهي ! دـجهي سئي آهي ! ها ها : پشڏهش (بيڊ تي صرسدي داڏهي ۽ زيشر جا دٻا رعي )

ته دڀاڻ ؼغرب عان پشء رئيس اػطاف خان تشعي سٺڻ ! ٺيڪ آهي : رسذن آرا ذڪر ڪر ته هش تشعي رعيل بڻائي ذهرن جي! تيار رهجان ! ايندس

هش تشدان ! جيئن اڪثر رئيس ڪندا آهن ! بنؾؿن ۾ نٿش رعي جيڪش! باظائدي نڪاح ڪري ڳشٺ جي حشيؿيء ۾ سٺي سيندس

!ڳاػهه دـجهه ۾ آيئي ! اڪثر ناؼـڪن هشندس آهي ڪنشل ڪنڌ ڌسڻي ها ڪري ٿي

ته ؼان ! چڱيء سرح دـجهائي ڇڏيس نه ! ۽ ها ڦتش : رسذن آرا غهڻش ! بس هاڻ غهڻش ٿيش ! انڪار ٻڌڻ جي صادي ناهيان

دڌين! غهڻا تنهنجا ناز نخرا دٺادشن ! طرؼائذي پشغرام ٿيش آڱرين دان غيهه نه نڪتش ته آڱريش چٻيشن ڪري به

ؼاري ؼاري چـزي جدم عان! غيهه ڪڍي دؾهان ٿي ! ٻاهر ڪڍي ڇڏيندي دائين

ڪاسڏ ۾ ڦتشء عي۽ هي تشن ڪهزي خشذيء ۾ اچي ڪالڪن جا : رسذن آرا

ٻيا ڪم به آهن ! ڪالڪ هتي سيهي رهندس آهين اڄ! پنهنجي دازندن عي ڎس ! هل تسن به اٿ ! ڪرڻ جا

ڪنشل جي ظيـت جش ػڳي ! ڪنشل نه ذبانه ڳائيندي آخر ڪنهنؽي ته هنن جي جڳهه سٺڻي آهي ! چڪي آهي

! نه رسذن آرا ٻاهر نڪري ٿي ، ڪنشل ڪاسڏ ۾ جشاب ڎيڻ ص نانؾڻ جيان ؼري ٿي ته بابا عيس

(ڪٽ). خاؼشذيء جش اذارس ڪري رسذن آرا جي پشيان پشيان سڃڻ ػڳي ٿش

. 14دين ڪنشل ۽ رئيس اػطاف : ڎينهن ڪردار : ڪنشل جش بيڊرسم ؼنظر : ؼنظر

ڪنشل پنهنجي بيڊ تي، پزاڎي جيان پشڏهي جا ػػظ هر هر اڳيان اچنس ٿا ۽ دندس چهري ته ؼدڪراهٽ

تشن سشائف ! تنهنجي رڳن ۾ ذريف ؼاء پيء جش خشن آهي : پزاڎس ! زادي نه پر ذريف زادي آهين


آئشن ! هائش (پاڻ دان ۽ ٻنهين هٿن دان پنهنجش ؼٿش جهؿي): ڪنشل تڏنهن ته اهزي ؼاحشل عان! ذريف زادي ! ذريف زادي آهيان

دريذه آئشن به تشهان سانؾر ! ذهسسر ! نػرت ڪندي آهيان ؼنهنجي رڳن ۾ به ذريف ؼاء پيء جش رت ! ذريف زادي آهيان

! آهي ؿي ٿش ۽ رئيس

صرسدي جشڏي ۽ زيشرن عي ڎدي پئي ۽ اچالئڻ ڪشذش ٿي ڪري ته، سري در ع

!اػطاف به جهشؼندس جهاؼندس ڪنشل جي ڪـري ۾ اچي ٿش عيس ڎدي حيرت ۾ ؼغرب عان پشء ! ذاديء جي تـنا آهي درڪار ! هٿ ٻڌي : اػطاف

هن ذاديء جي جشڏي ۽ دشن جي زيشرن دان ؼان تنهنجي !پشء دؼا دم ؼدت ظؿندر ! ڎسػي عڻي سيندس ڳشٺ

! تشعي ؼنهجي بيڊ رس ۾ اچڻ جي جرئت ڪيئن ٿي ! رئيس : ڪنشل !دس جي اجازت دان آيش آهيان ! هاڻ ضيريت ته آهي ڪانه : اػطاف

اچڻ سڃڻ پيش ! هاڻ هي غهر ته ؼنهنجي داهرن جش ٿيش نه !تنهنجي ؼنهجي ذادي جش ٿيڻ ساري آهي ! ػڳندس

ذادي ته ؼان زرسر! ؼعاف ڪجان رئيس (حڪارت دان): ڪنشل ن دان جنهنؽي ؼشنؽي ڎيڻ صء ڪجهه ! ڪنديس

پر ا

! اطدشس تش سٽ اهش ڪجهه آهي ئي ڪشنه ! هجي ! بس تشن رڳش دل دان ذاديء جي حاؼي ڀر ڪنشل راڻي : اػطاف

پشء ڎدجانء ؼان دنيا جي ظيـتي عان ظيـتي ذيء آڻي ! تنهنجي ظدؼن ۾ نڇاسر ڪندس

۽ جيڪا خريد به نٿي ! رئيس جيڪا ذيء تش سٽ ئي ناهي : ڪنشل ڀال سشائف!تشن ؼشنؽي ڪٿا آڻي ڎيندين ! ڪري دؾهجي

ڪڏنهن به نه ذريف هشندس آهي! جي ڪشٺن تي اچڻ سارس پر ڪنهن ! ذادي ته زرسر ڪنديس ! ۽ نئي نه ئي صستدار

!جيڪا تش ۾ ڪشنهين ! صست ساري دان ئي ڪنديس (ڪٽ)رئيس اها ڳاػهه ٻڌي ٽهڪ ڎيندس ٻاهر نڪري سڃي ٿش

. 15 دين ڪنشل ۽ پشڏهش: داڳيش ڪردار : داڳيش ڪنشل جش ڪـرس سظت : ؼنظر

ڇالئي رهي آهي ته پشڏهش هاپندس اندر داخل ٿئي ٿش ڪنشل رئيس جا داؼان ا


ؼشنؽي تنهنجي ؼائٽن جي خبر پئجي سئي! ڪنشل ڌيء : پشڏهش تهنجا ؼاء پيء ته حيات ڪشنه آهن جيڪي تنهنجي! آهي

پٽ پر تنهنجي ! اضشا ٿيڻ عان پشء ضم ۾ ؼري سيا هئا ؼاديء جي غهر ۽ جنهن غهر جي پاڏي ؼان تشعي اضشا

هش ؼشنؽي ؼؿي سيش آهي ! ڪيش سيش هش پهرين جش خانم! ا

هل ته تشعي پهرئين تنهنجي ؼاديء ! ذهر ؼان ساپس ؼشٽي ! جي حشاػي ڪري ڇڏيان

!۽ ذهسسر جي ؼيديج جش ڇا ٿيندس : ڪنشل تي پهچي عيس غهرائي سٺندادشن! نـبر ته تشڎي ديش آهي نه

ا

ساري هڪ غهر جي ! ٻئي تز تڪز ؼان غهران نڪري سڃن ٿا، عين ؼختؿف رسڊن ۽ غهٽين ؼان غ

داؼهشن آڻجي ٿش غهر ڎديؼطؿب ته ! بابا هي ته ؼنهنجي داهزي دريذه جش غهر آهي : ڪنشل

! آنٽي زينت ؼنهنجي ؼادي ۽ ذهسسر ؼنهنجش ؼادات (ڪٽ). ٻئي اندر داخل ٿين ٿا

. 16 دين ڪنشل، پشڏهش، زينت، ذهسسر، دريذه: داڳيش ؼغرب ڪردار : داػؾرهه سارس غهر سظت : ؼنظر

ڪنشل آنٽي زينت جي ڀردان جيڪا عيس ڀار ۾ سجهي پيار پئي ڪريتشن! تشعي دريذه ائين دصشت ڎئي غه ڪشنه سٺي آئي هئي : زينت

! هشبهش پنهنجي ؼاء ۽ ؼنهنجي ڀيڻ جي هم ذڪل هئين پشء ادانؽي پڪ ٿي ته زرسر تشن ادانجي سڃايل ؼادات : دريذه

! آهين ان ڪري ؼان ڪاػيج عان پشء هر رسز تنهنجش پيڇش ڪندس : ذهسسر

! بازارن ۾ ؼارڪيٽ ۾ ۽ اؼي جي هدايت دان ! رهيس ! حػاشت به

جنهن ؼائيء جشن ! تشعي ڪار ۾ سجهي اضشا ڪندڏ: زينت هي دڀ نائڪا رسذن آرا جشن هيشن! نذانيشن ؼؿيشن

! ا

! ادانؽي پڪ هئي ته انهيء ئي تشعي اضشا ڪيش هشندس پشء تشهان پشػيس عي حؼيؼت ٻڌائي عين غرطتار ڇش نه : پشڏهش

! ڪرايش


هي ! خطرس هش ته ڪنشل يء عي ڪش نؼران نه ردي : زرينا ! دـشرس پالن سػيس جي تعاسن دان جشڏيش هشدشن

پشػيس هيدتائن نائڪا رسذن آرا عي غرطتار ڪري چڪي : ذهسسر بس ادانؽي ذناخت پريڊ ۽ غشاهي ڎيڻ صء هؿڻش پشندس! هشندي

!غشاهيء صء ته آئشن ۽ ؼهنجا دازندا ڪاطي آهيشن : پشڏهش !جي ادا بري جش انجام برس : زينت

(ڪٽ)دڀ ٽهڪ ڎئي عؿن ٿا ۽ خشش ره ٿا

. 17دين اػطاف، زرينا، ؼاء پيء: رات ڪردار : حشيؿي آخري دين سظت : ؼنظر

حشيؿيء جي اڳڻ ۾ زرينا ، ددس ۽ دهري دان سيٺل ڪنهن انتظار ۾ ته پريذان رئيس اػطاف غهر ۾ داخل ٿيئي ٿش داؼهشن ڪنشل عي ڎن ذاديء جش جشڏس ۽ زيشرن جا دٻا پيل آهن پر

نهن ي ڪان ٿي سڃي ۽ هش هڪدم ڊسڏي ؼاء پيء جي پيرن ڪري دندس نظر ا

ؼشن عان! ؼنهنجي پياري اؼز ! ؼشنؽي ؼعاف ڪريش بابا دائين : اػطاف پر ؼان تشهانجي دصائن دان بچي ! سڎي ضؿطي ٿيڻ ساري هئي

! سيس !پهاڄ ڳشٺ ۾ رهڻ ڪانه آئي ڇا ! ڇش : زرينا ؼشنؽي پنهنجي ضؿطيء جش احداس ٿيش آهي ته هاڻ ؼهڻا ڎئي ته نه: اػطاف

! ؼاريم دياڻن دچ چيش آهي ته جيڪ اڌ تي ناذڪري ڪري ان عان دڄش: زرينا

! به عدجي ٿش سڃي اػطاف جي نظر ذاديء جي جشڏي ۽ زيشرن تي پئي ٿي ته ڎدي حيرت ۾

!هي ته : اػطاف هڪ پشڏهش هش جيڪش ساپس! ها تنهنجي داهرن ؼشٽائي ڎنا آهن : پيء

! ڎئي سيش آهي ! ڦتش بابا ! ڪير : اػطاف !۽ دڀ حؼيؼتشن ڪري سيش آهي ! ها اهش ناػش پئي ٻڌايائين : پيء تشعي به ته ابا ذراطتن جي حدن جي خبر پئجي سئي نه ته غهڻي سيهين : ؼاء

! دئش آهي

ختم شدڪنن تي هٿ رعي ؼعاطي سٺي ٿش دڀ عؿن ٿا دي طريس

sharafat ji had (عورت ڪٿا : (شرافت جي حد writerl abdul razzaque memon

Entertainment & Humor