W poprzednim numerze pisma zaproponowaliśmy Państwu nowycykl pn. „Podziel się swoją pasją”. Jego rozwinięciem, które zapropo-nowała Tamara Chorążyczewska – nasza nowa członkini redakcji, sąPortrety. Pragniemy przybliżać sylwetki osób ciekawych, ważnych,pełniących różne funkcje na naszej uczelni. Znamy te postaci z do-

konań zawodowych, niewiele wiemy o ich pasjach i pozazawodowychzainteresowaniach. Wstępem do portretów jest żartobliwa ankieta„Kto zacz”, rozwinięciem – rozmowa.W tym numerze zamieszczamy ankietę wypełnioną przez prof. Bo-gusława Fiedora oraz ankietę i wywiad (nie tylko o pasjach) profesoraJerzego Korczaka, opiekuna naukowego nowego kierunku studiów„informatyka w biznesie”.Mamy nadzieje, że po lekturze PORTRETÓW przekonacie się Pań-stwo, że myśl Stanisława Jerzego Leca „Co zostało z ekstaz i miłości –suche cyfry przyrostu ludności” to tylko prowokacja.

Tamara Chorążyczewska

MOJE PASJE

Obrazy prezentowane obok wyszły spod pędzla (a takżeklawiatur, o czym w dalszej części artykułu) profesora Je-rzego Korczaka, pracownika naszej uczelni, kierownika Ka-tedry Technologii Informacyjnych. To postać dydaktyka,który w pełni realizuje myśl: „Praca pracą, nauka nauką, aczasami trzeba zrobić coś dla przyjemności”.

Jerzy Korczak jest profe-sorem informatyki wInstytucie Informatyki Eko-nomicznej w Uniwersyte-cie Ekonomicznym weWrocławiu i kierownikiemKatedry Technologii infor-macyjnych. Kieruje takżepracami badawczymiCentrum InteligentnychTechnologii Informatycz-nych na Uniwersytecie

Ekonomicznym. Przez ponad 20 lat był profesorem infor-matyki na Uniwersytecie Ludwika Pasteura w Strasburguwe Francji i członkiem instytutu badawczego Laboratoiredes Sciences de l’Image, de l’Informatique et de laTélédétection, należącego do francuskiego CNRS.

Panie Profesorze, jest Pan nie tylko współautorem no-wego kierunku nauczania na naszej uczelni (informa-tyka w biznesie – czyt. artykuł na str. 61), ale takżeautorem… obrazów, malarzem. Kilka z nich zgodził sięPan nam pokazać. Proszę nam opowiedzieć o tej niety-powej jak dla informatyka pasji. Od kiedy Pan maluje?

Malować przez duże „m” to właściwie nigdy nie zacząłem.Owszem, rysowałem już w dzieciństwie, ale tak naprawdęzacząłem malować późno, w latach 80. Wtedy dostałem wprezencie imieninowym komplet kredek i tak się zaczęłaprzygoda ze sztuką. Pracowałem wówczas na Uniwersyte-cie w Wollongong w Australii. Zauroczyła mnie przyrodatego kraju, niespotykane formy i kolory natury; postano-wiłem to namalować.

Gdyby miał Pan wskazać ulubionego malarza, byłby

to…

Picasso. Odwiedziłem paryskie muzeum Pabla Picasso wHotel Sale. Wspaniała galeria, oryginalna prezentacja twór-czości. Miałem okazję zobaczyć filmy pokazujące fazytworzenia obrazu „Guernica”, kolejne formy abstrakcjikształtów, kolorów, światła... Było to dla mnie wielkieprzeżycie.

Ma Pan za sobą edukację artystyczną?

Uczyłem się rysować z podręczników dla takich pasjona-tów jak ja, według instrukcji: narysuj to, potem to, narysujdrzewo, potem kwiatek.

Naprawdę? Pana prace są ciekawe tematycznie i tech-nicznie. Maluje Pan farbami olejnymi? Czy to dużepłótna?

Wszystkie moje obrazy to akryle. Są różnej wielkości. Zi-mowy widoczek, jeden z pierwszych obrazów namalo-wany w czasie mojego pobytu w Australii, gdzie tęskniłemza polskim krajobrazem i uczyłem się malować kopiujączdjęcia – ma wielkość kartki papieru. Znacznie większy jest„Biegacz”. Obraz „Mózg”. Każdy z nich pochodzi jakby zinnego czasu, innego okresu mojego malowania. Na po-czątku byłem zafascynowany przyrodą australijską, potemprzyszedł czas „australijskiego socrealizmu” – malowałem

99

Portal nr 2 (7) 2010

Portrety

PA

SJE

Zima w Sudetach

PO

DZ

IEL

SIĘ

ZN

AM

IS

WO

JĄP

AS

JĄ

duże fabryki, dymiące kominy, ulice. Ten „industrialny”okres na szczęście trwał dość krótko. Później jednym z sil-niejszych pragnień stała się chęć wyrażenia w malarstwieemocji – złości, niepokoju, napięcia, stanu wyjątkowego.Z tego czasu pochodzi kilka obrazów, które bardzo lubię.Kilka z nich wystawiałem na wystawach CNRS-u – kon-kursach dla malujących pracowników naukowych.

To z tego okresu pochodzi „Biegacz”. Jest w nim napię-cie, dynamika biegu, wysiłek mięśni, chęć zwycięstwa. Ate dwa abstrakcyjno-organiczne obrazy?

To seria malajska – z pobytu na Malezji, fascynacja tek-sturą ziemi, roślin. Jeden z nich pokazuje urodę linii pniaplatanu i bambusa, drugi plątaninę zieleni, starych korzeni,z grudkami ziemi, ktoś nawet dopatrzył się w nim liści ma-rihuany.

Zmieńmy nieco temat. Przez kilka lat we Francji praco-wałem nad programem EVA (EVolutionary Art), ewolucyj-nym programem komputerowym generującym obrazy zwykorzystaniem teorii ewolucji. To już temat wchodzący wmoje zainteresowania zawodowe, w hobby naukowe Jestto tworzenie programów, robotów-malarzy, które potrafiąsame malować, mieć swoje własne „życie”, kojarzyć się zesobą, mieć „dzieci” malarzy.

Informatyka i malarstwo?

Tak. EVA to program, zawierający zestaw funkcji graficz-nych. On pod wpływem mojego gustu i smaku jest zdolnywykreować nie tylko robota-malarza potrafiącego wyko-nać transformację obrazu, wypełnić kolorem, zakompo-

nować strukturę, ale też … stworzyć nowe obrazy-pro-gramy. Te programy tworzą kolejne obrazy – „dzieci” ma-larzy. W końcu procesu ewolucji powstaje obraz, którypodoba mi się najbardziej. Przykładem działania EVY jestmój obraz „Zielony Mózg”. Niektórych szokuje takie pode-jście do kreacji, ale jeśli wśród 5 obrazów jeden, stworzonyprzez program, a nie człowieka, jest nie do odróżnienia, toznaczy, że program jest inteligentny.

Co świadczy o tej „inteligencji”?

Posłużmy się przykładem znanego testu Turinga badaniainteligencji programów komputerowych. W naszym eks-perymencie załóżmy, że pani jest zamknięta z kompute-rem w izolowanym pomieszczeniu. Nie wiedząc kto jestkto, zadaję pytania i początkowo nie wiem kto odpowiada.Pytam o różne rzeczy z różnych dziedzin. Jeśli po pewnymczasie nie potrafię odróżnić pani odpowiedzi od odpo-wiedzi komputera, to na podstawie tego typu testu uznajesię, że program jest tak samo inteligentny jak pani. Małojest takich, inteligentnych programów. Testy na malowa-nie czy na kompozycję muzyczną mogą być podobne.Program EVA, oprócz innych zadań, próbuje podejść dotakiego testu.

Sam Pan jest twórcą, nie sądzi Pan, że takie programy„uderzają” w artystów, podważają sens ich istnienia?

Takie programy wzbogacają nasze życie. Mamy coraz wię-cej czasu wolnego i coraz więcej możliwości korzystania zosiągnięć informatyki. Ja na przykład chciałbym nauczyć

100

Bambusy, Malezja

W ziemi, Malezja

się grać na fortepianie i dzięki takiemuprogramowi mogę zacząć grać i kompo-nować muzykę. Dla mnie takie aplika-cje są cenne, znacznie cenniejsze odspędzania czasu na czatach lub prowa-dzenia bloga. Takie programy służą roz-wojowi osobowości człowieka, możemyzaspokajać nasze wyższe potrzeby, wtym przypadku – potrzebę tworzenia.

Czy Pana obrazami cieszy się tylko ro-dzina, czy były gdzieś pokazywaneszerszemu gronu?

We Francji brałem udział w paru wysta-wach, uczestniczyłem w konkursie dlamalujących pracowników naukowych,dostałem nawet jakieś nagrody. Mojepłótna wiszą u rodziny i znajomych.

W naszej ankiecie, którą zgodził sięPan wypełnić, jawi się Pan jako praw-dziwy koneser kulinarny.

Lubię jeść, na kucharzeniu znam się teoretycznie, co nieznaczy, że nie gotuję. U mnie w domu wszyscy znają sięna kuchni i mam z reguły małe szanse „dopchania się dogarów”. Moja mama ukończyła znaną przed wojną szkolęgospodarczą w Snopkowie. Jako profesor w TechnikumGastronomicznym wychowała całe pokolenia kucharzy.Moje dzieci też świetnie gotują.

Nie brakuje Panu francuskiej kuchni?

Lata we Francji robią swoje. Moja żona zna kuchnię fran-cuską, a ja znam się na winach i serach. Wychodzą nam

więc zupełnie niezłe kompozycje kulinarne, może tylkobrakuje mi tej atmosfery biesiadowania po francusku. Dla-tego zapytany, co lubię i potrafię podać, odpowiadam:ostrygi z szampanem, Jambonneau roti (pieczona golonkapo alzacku) z Pinot Noir, ser Tete des moines lub Munsteri na deser profiterolles (są to małe pączki nadziewane lo-dami i polane gorąca czekoladą). A jak mam mniej czasui mniej wybrednych gości, to robię sabaudzkie Tartiflettes– pychota!

Prawdziwa uczta – muszę zapytać o przepisy. Wewspomnianej ankiecie jest pytanie „Czym lubięsię chwalić?” Pana odpowiedź brzmi: „Wnu-kami, psem i czasami żoną”. Ciekawy wybór.

Jestem dumny z mojej rodziny. Moja żona jest uta-lentowanym twórcą. Przepłynęła także 12-metro-wym jachtem z Australii do Polski w 11 miesięcy.Jest się czym chwalić. A psy? Lubię psy. Zajmo-wałem się hodowlą spanieli i appenzellerów. Tobardzo rzadka rasa psów myśliwskich. Miałem ho-dowlę psów zarówno we Francji, jak i w Polsce.

Przy takiej liczbie zainteresowań i pasji nie dziwifakt, że Pana ulubioną postacią historyczną jestLeonardo da Vinci.

I Stanisław Leszczyński.

Ale o tym porozmawiamy przy kolejnym spot-kaniu.

PA

SJE

101

Sprint

Brain, Evolutionary Art

Portal nr 2 (7) 2010

KTO

ZA

CZ

102

Nazwisko Korczak Pseudo/przezwisko Żiżika (nick uniwersytecki z Francji, moje inicjały czytane zfrancuska JJK)

Imiona Jerzy JanuszZawód-wyuczony/wykonywany/wyma-rzony

informatyk/nauczyciel akademicki/podróżnik

hobby malarstwo, antyki,tango argentyńskie Największy sukces to… Było kilka, ale ten największy jeszcze przede mną

Jakie książkikolekcjonuje biografie …i co poza tym lubi

zbierać

Uuu..., wszystko co wiekowe, starocie; w tym lampy górnicze,tasses mocca, stare srebra, stare narzędzia, maszyny do licze-nia

Lubi chwalić się(czym?)

wnukami, psemi czasami żoną Postać historyczna Leonardo da Vinci, Stanisław Leszczyński

Ulubionaksiążka/autor „Paragraf 22.” J. Hellera; Marcel Pagnol, „Jean de Florette”, „Manon des Sources”,…

Ulubiony szlagierR. Stewart “You go to my head”E. Presley ”Jailhouse rock” z latmłodości

Utwór muzyczny Ode to Joy, Beethovena; Aria Tewjego z musicalu “Skrzypekna dachu” – Gdybym był bogaczem

Ulubionyi uprawiany sport

kiedyś: siatkówka, piłka nożna,hokej, boks; teraz: boulles, brydż,lotki

Dowcip z żelaznegorepertuaru „matka jest tylko jedna”

Dewizalub powiedzonko Don’t worry, be happy; „Poglądy nie skażone znajomością przedmiotu”

CO LUBI/CZEGO NIE LUBI

LUBI NIE LUBI

Deser profiterolles budyniuNapitekniealkoholowy sok pomidorowy soku z buraków

Napitekalkoholowy scotch Beherovki, fernet

Inne ulubione„zjadliwości”

1)Jambonneau roti (pieczona golonka po alzacku) z dobrympiwem2) Filet mignon (krwisty befsztyk z polędwicy) z dobrym bur-gundem

przypalonego mleka

Nazwisko Fiedor Pseudo/przezwisko Aktualnie nie mam (według mojej wiedzy);w młodości Rodeif

Imiona Bogusław Stanisław, Piotr (ostat-nie z bierzmowania)

Zawód-wyuczony/wykonywany/wyma-rzony

Ekonomista/nauczyciel akademicki/ten sam, który wykonuję

hobby

Muzyka, od barokowej, poprzezklasyczną, aż do tzw. popularnej(szczególnie z pogranicza bluesa ijazzu)

Największy sukces to… Szczęśliwe małżeństwo

Jakie książkikolekcjonuje

Poza profesjonalnymi, przedewszystkim historia nowożytna iwszelkiego rodzaju wydawnictwaalbumowe (przyrodnicze, histo-ryczne itp.)

…i co poza tym lubizbierać

Stara grafika wrocławska, malarstwo, lampy, sowy (te ostatnierazem z żoną)

Lubi chwalić się(czym?)

Na to pytanie nie można samemuobiektywnie odpowiedzieć (pro-szę zapytać innych)

Postać historyczna Arystoteles

Ulubionaksiążka/autor Mikrokosmos/Norman Davis

Ulubiony szlagierWhiter shade of pale (ProcolHarum- na motywie jednej z fugBacha)

Utwór muzyczny G. Verdi, Nabucco – chór niewolników

Ulubionyi uprawiany sport Lekkoatletyka/pływanie (trochę) Dowcip z żelaznego

repertuaru(własny) Dlaczego warto zostać profesorem? Bo naormalni lu-dzie mają sklerozę, a profesorowie bywają tylko roztargnieni.

Dewizalub powiedzonko

(własne) Jeśli nie wiadomo o co chodzi, a chodzi naprawdę o pieniądze, to sprawa jest banalna. Jeśli nie chodzi o pieniądze,to jest prawdziwy problem.Izaak Newton Pan Bóg po to wymyślił czas, żeby wszystkie rzeczy nie działy się naraz

CO LUBI/CZEGO NIE LUBI

LUBI NIE LUBI

Deser Ponieważ lubię słodycze, jest ich wieleNapitekniealkoholowy Cola z lodem Zielona herbata

Napitekalkoholowy Whisky, ale nie amerykańska (bourbon) Słodkie wina

Inne ulubione„zjadliwości” Biały ser z cukrem i śmietaną (od dzieciństwa do dzisiaj) Zupa mleczna

(z dzieciństwa)