เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา หนึ่ง

ตํารากลับชะตา และ มนตปราบเสนียด

จากประชุมพระราชนิพนธในพระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว (จัดพิมพฉบับสมบูรณ รักษาตนฉบับเดิม)

รวบรวมเรียบเรียง โดย พระมหายงยุทธ อัตตเปโม

จัดพิมพเผยแพร โดย ซินแสหลัว

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สอง

ตํารากลับชะตา และ มนตปราบเสนียด พระราชนิพนธ พระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว

รวบรวมเรียบเรียง โดย พระมหายงยุทธ อัตตเปโม

พิมพคร้ังที่ ๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๖

พิมพคร้ังที่ ๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๕๗

พิมพคร้ังที่ ๓ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๗

พิมพคร้ังที่ ๔ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๙

จัดพิมพเผยแพรโดย ซินแสหลัว โหราศาสตรจีน www.facebook.com/chinesehoro www.chinese-horo.com

(ตําราน้ีเปนของสูง โปรดวางไวในที่อันควร)

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สาม

คํานํา ขอบพระคุณทานผูอานที่ใหความสนใจในตําราชุดที่ไดจัดพิมพข้ึนคร้ังแรก จุดประสงคเพื่อ เผยแพรตํารากลับชะตาและมนตปราบเสนียด พระราชนิพนธ ใน พระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว อันเปนคาถาและมนตพิธีท่ีทรงคุณคายิ่ง ใหเผยแพรกวางขวางอันจะเปนประโยชนชวยบําบัดทุกขอีกทางหน่ึงแกผู ท่ีมีความทุกขกายทุกขใจในการดําเนินชะตาชีวิตของตน จะไดมีแรงกายแรงใจในการประกอบสัมมาชีพและทําประโยชนตนประโยชนทานไดถึงพรอมสมบูรณย่ิงข้ึน คร้ันจะถายเอกสารแจกก็ดูไมเหมาะควร จึงไดรวบรวมเรียบเรียงจัดทําเปนรูปเลมขึ้นมาใหเปนระเบียบสวยงาม และดวยความหวงใยคนผูสมัยใหมจะไมเขาใจความหมายคําโบราณบางคํา จ่ึงไดอธิบายไวเล็กนอยตามแตปญญาขาพเจาจะทําความเขาใจไดผานการสอบถามผูรูท่ีผมรูจัก

ในการจัดพิมพคร้ังแรก ทราบท่ีมาจากทานพระมหายงยุทธวาทานไดคัดลอกมาจากหนังสือ ประชุมพระราชนิพนธ ในรัชกาลท่ี ๔ เลมท่ี ๒ อนุสสรณงานศพ นางผิน แจมวิชชาสอน ภรรยาหลวงแจมวิชชาสอน ซ่ึงตอมาผมไดทําการสืบคนเพิ่ม ทําใหไดพบหนังสืออางองิท่ีรวบรวมตําราบทน้ีไวอีกเลมหน่ึง ช่ือหนังสือ ประชุมพระราชนิพนธภาษาไทย ใน พระบาทพระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว จัดพิมพโดย มหาเถรสมาคม จึงไดนํามาตรวจทานเน้ือหาเดิมท่ีเคยจัดพิมพไปแลวอีกรอบหน่ึง ใหถูกตองตามหนังสือดังกลาว โดยไดทําการปรับปรุงเนื้อความบางสวนจากเดิมท่ีพิมพในคร้ังแรก

(ซินแสหลัว) วันจันทร แรม ๑๐ คํ่า เดือน ๖ ปวอก ๒๕๕๙

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สี ่

คํานําในการพิมพคร้ังที่ ๑ – ๓ ตํารานี้ผมไดมาแตทานพระมหายงยุทธฯ ผูทรงภูมิทางวิชาโหราศาสตรผู หนึ่งที่ผมนับถือ และไดสนทนาขอความรูอ ยู เนืองๆ ครั้งหนึ ่ง เมื ่อตนเองไดเกิดโรคภัย เจ็บไขตลอดจนเหตุการณ อ ันไม สู ด ีน ัก ที ่เ ป นประหลาด เ นื ่องจากตรวจสอบตามดวงชะตาแลวไม ควรปรากฎ เหตุเ ภทภัย ดังนั้น ทานไดแนะนําใหสวดพระคาถาตามที่พรรณาไวในตํารานี้ อาจเปนมหัศจรรยผลานุภาพชวยเหลือ เ กื้อหนุนใหพนภยันตรายนี้ได ดวยเหตุที ่มีผู นําไปใชแลว เห็นอิทธิคุณมามากตอมากแลว ผมจึงไดดําริจัดพิมพตําราน้ีเผยแพรเพื่ออาจเปนประโยชนแกคนหมูมากทั้งหลายจะไดมีชีวิตที่ปราศจากทุกขภัยเปนปจจัยในการทําความดีไดอยางเต็มกําลังความสามารถตอไป บุญกุศลใดๆอันเกิดแต ตํารานี้ขออุทิศถวายไปยังบิดามารดาของขาพเจา ผูรจนาตํารานี้ พระรัตนตรัย พระมหากษัตริย เทพยดาตลอดจนครูบาอาจารยและสหายผูชวยเหลือเก้ือหนุนทุกทานทุกคนเทอญ ๚๛

ผมมีความจําเปนที่จะตองอธิบายเกี่ยวกับตํารากลับชะตานี้ ณ สวนของคํานํา เ นื่องจากตองการรักษาตนฉบับเดิมเอาไว แนนอนวาดวยความแตกตางทางวัฒนธรรมอันแปรเปลี่ยนไปตามกาลสมัยอาจทําใหการใชภาษาในคําอธิบายตลอดจนเครื่องประกอบพิธีบางอยางกลายเปนสิ่ง ท่ี ยากแกการเขาใจและจัดหามาใหไดครบตามที่กําหนดไวในตํารา อยางไรเสียผมก็ขอใหทานไดใชความพยายามจัดเตรียมเครื่องประกอบพิธีใหครบตามที่ตํารากําหนดไวเพื่อรักษาธรรมเนียมเดิมไว อัน เปนการแสดงความเคารพศรัทธาตอวิชา ทั ้งนี ้ หากจัดหาไมไดครบถวนดวยความจํา เปน ประการใดก็ตาม ขอทานอยาไดเป นกังวลมากดวย เพราะปญหาดังกลาวผมไดเร ียนปรึกษา

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา หา

กับทานพระมหายงยุทธฯ ผูสืบคนรวบรวมตํารานี้ออกเผยแพร ทานกลาวตอบวาจากประสบการณ ที ่ผ านมาอันจะไดเลาในบทตอไปนั้น ผู สวดบางคนเปนชาวบานอานหนังสือไมแตกฉานมากนัก บางคนก็ไมมีทรัพยมากมายพอจะหาเครื่องประกอบพิธีไดครบถวน แตก็ไดผลอันวิเศษอัศจรรย จากการสวดพระมนตใน ตํารา นี ้ ดวย เพราะไดย ึด เอา เพ ียงหัวใจ สําค ัญของตํารากลับชะตา นั ่นคือการมุงอัญเชิญคุณของพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆมาประทับในจิตใหสนิทในใจ เพื่อการชําระกายนี้ใหบริสุทธิปราศจากเคราะห อุบาทว โรคภัย ฯลฯ โดยแบงพระคาถาออกเปนสองสวนใหญๆ คือ สวนที่ว าดวยการชําระกายภายนอกและสวนที่วาดวยการชําระกายภายใน อันหมายถึงการอธิษฐานจิตลงในนํ้าที่จะอาบและเครื่องอาบนํ้า (ภาษาโบราณเรียก เครื่องสนาน) และการอธิษฐานจิตลงในนํ้าเพื่อดื ่ม ซึ ่งก็สามารถประยุกตเครื่องประกอบพิธีบางอยางใหเขากับป จจ ุบ ัน สม ัย ได เ ช น การใช ส บู แ ล ะย าสระผม แทนการใช ด ิน สอพอง มะกร ูด และส มป อ ย เ พ ีย ง แ ต ห า ก ว า ท า น ส า ม า ร ถ ห า เ ค รื ่อ ง ป ร ะ ก อ บ พ ิธ ีนั ้น ๆ ไ ด ค ร บ ก ็จ ะ เ ป น ก า ร ด ีไ ม น อ ย เ นื ่องจากมะกรูดและสมปอยนั ้น เป นอาทิ นอกจากจะเปนสมุนไพรสมานผิว ชําระรางกายแลว ตามคติความเชื่อโบราณยังเชื่อวาสามารถชวยลางอาถรรพตลอดจนสิ่งไมดีใหออกไปจากตัวไดดวย การทํานํ้าพระพุทธมนตเพื่อประพรมหรืออาบตามอยางโบราณจึงมักจะขาดสองส่ิงนี้ไปไมได เปนตน เหตุท่ีตองเนนยํ้าก็เพื่อไมใหทานมักงายและประมาทในภูมิปญญาบรรพบุรุษท่ีทานไดรังสรรคตําราน้ีข้ึนมา อันอาจสอดแทรกเรื่องราวเคล็ดวิชาเอาไวในจุดเล็กจุดนอยอยางแยบคาย ทั้งนี ้ จิตใจที่มั ่นคง ในสมาธิและแรงอธิษฐานที่แนวแนยอมเปนหัวใจหลักของตํารากลับชะตา ดังที่เนนใหผูสวดจะตองสวดคําแปลภาษาไทยกํากับเพื่อใหทราบความหมายของพระมนตไปพรอมกับสวดแบบบาลี และมีบทสรุปในตอนทายของหนังสือที่พระมหายงยุทธฯ ทานไดแปลเพิ ่มเติมลงไปสําหรับผู ที่ไมมีเวลาสวดยาว หรือผูที่ไมคอยรูหนังสือใหไดทองจําเพียงถอยคําสั้นๆ ที่หากแมนเพียงทานสํารวมจิตใหตั้งมั่นแนวแน

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา หก

สวดแตบทสรุปทายหนังสือนี้โดยไมไดเตรียมเครื่องประกอบพิธีใดๆเลย ผลสัมฤทธิ์ก็ปรากฎไดไมยิ่งหยอนไปกวาการสวดแบบเต็ม เห็นแจงกันจากผูท่ีเคยสวดมาแลวไมนอย

การสวดพระมนตตามตํารากลับชะตานี้ไมใชเ รื ่องลึกลับหรือ ยุ งยากแตประการใดเลย หากแตเปนการสอนใหทานไดเขาใจในความบริสุทธิ์แหงพระพุทธศาสนาและเปนอุบายอยางยิ่งในการกลอมเกลาจิตใจใหผองใสขาวรอบเทานั้น อันเปนสิ่งที่ยืนยันวาหากเราชาวพุทธหมั่นละวางซึ่งกิเลสและทําจิตใหบริสุทธิ์ไดทุกชั่วลมหายใจแลวไซร ภยันตรายใดๆก็ไมอาจมาแผนพานเบียดเบียนบีฑาได เหมือนเชนการสวดพระมนตนี้เพื่อเปนการสรรเสริญและระลึกในพระบริสุทธิ์คุณแหงพระรัตนตรัย ก็ยังใหผลอันอัศจรรยไดเพียงนี้แลว ผลที่ไดจากการสวดอัศจรรยวิเศษสมปรารถนาทานฉันใด การรักษาจิตรักษาใจใหบริสุทธิ์ไดตามคําสั่งสอนของพระศาสดาก็จะใหผลวิมลวิเศษเลิศไดฉันนั้น ขอกลาววานี่เปนเพียงตัวอยางที่แสดงใหเห็นถึงพลานุภาพที่เล็กนอยของการประพฤติตามหลักธรรมเทานั้น มิใชแกนแทของพระธรรมแตประการใดเลย มุงแสดงเพื่อใหเกิดศรัทธาและกําลังใจในการประพฤติปฏิบัติตนเปนคนดี เทานั้น หวังเปนอยางยิ่งวาในบทตอไปซึ่งจะบรรยายถึงประสบการณจาก ผู เ ค ยสวดตาม ตํารากล ับ ชะตาแล ว ได ร ับผลด ีอ ันอ ัศจรรย นั ้น ในอนาคตจะได เ พิ ่ม เ ต ิมประสบการณจากทานหรือญาติม ิตรพี ่น องทานผนวกเ พิ ่ม เติมลงไปดวย ดังนั ้น หากไดร ับประสบการณดีๆจากการสวด ขอไดเลาบอกใหกระผมไดทราบเพ่ือการเผยแพรความรูนี้ตอไป

สองฉบับแรกที่พิมพเผยแพรเปนฉบับที่ปรับภาษาคําแนะนําในตํารากลับชะตาเปนภาษาปจจุบัน แตในฉบับน้ีไดพิมพคัดลอกจากตนฉบับเดิม ภาษาจึงเปนภาษาโบราณอาจมีการสะกดตางจากปจจุบันบาง ขอใหทราบวาไมไดพิมพผิดพลาดแตประการใด

(ซินแสหลัว) วันเสาร ข้ึน ๙ คํ่า เดือน ๑ ปมะเมีย ๒๕๕๗

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา เจ็ด

พระบรมฉายาลักษณ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหามงกุฎ พระจอมเกลาเจาอยูหัว พระมหากษัตริยพระองคที่ ๔ แหงราชวงศจักรี มีพระนามเดิมวา "เจาฟามงกุฎ สมมติเทวาวงศพงษอิศรกษัตริย" เสด็จพระราชสมภพในวันพฤหัสบดี ขึ ้น ๑๔ คํ่า เดือน ๑๑ ปชวด ตรงกับวันที่ ๑๘ ตุลาคม พ .ศ . ๒๓๔๗ ในสมัยรัชกาลที่ ๑ ณ นิวาสสถานในพระราชนิเวศนเดิม ดานใตของวัดอรุณราชวราราม[1] เปนพระราชโอรส องคท่ี ๔๓ และเปนลําดับท่ี ๒ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหลานภาลัยและสมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี พระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัวเสวยราชสมบัติในวันพุธ เดือน ๕ ขึ้น ๑ คํ่า ปกุน ยังเปนโทศก พ.ศ . ๒๓๙๔ รวม ดํารงส ิร ิร า ชสมบัต ิ ๑๖ ป ๖ เ ด ือน และม ีพระราช โ อรส พระราชธ ิด ารวม ทั ้ง สิ ้น ๘๒ พระองค พระองคเสด็จสวรรคตเมื่อวันพฤหัสบดี ขึ ้น ๑๕ คํ่า เดือน ๑๑ ปมะโรง เวลาทุม เศษ ตรงกับวันที่ ๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๑๑ รวมพระชนมพรรษา ๖๔ พรรษา วัดประจํารัชกาล คือ วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา แปด

เหตุวามีตนตอ จงึไดขอสืบตอมา พระมหายงยุทธฯ ทานได เมตตาเลากับผมวาทานพบอานเจอขอความเ ก่ียวกับพระตําราน้ี

จากหนังสือเลมหน่ึงนานมากแลว แตช่ือหนังสือน้ันเลือนลางในความทรงจําสุดท่ีจะนึกออกไดชัดแจง

คร้ันก็เกิดความสนใจในการสืบคนยังหอสมุดโบราณตางๆ ของประเทศดวยความมุงหมายวาคงมีสักแหง

ท่ีมีตําราน้ีปรากฎอยู เหตุการณไมงายด่ังท่ีคิด ท้ังท่ีหอสมุดแหงชาติ หอสมุดประจํามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร

และมหาศิลปากร ก็หาตําราน้ีไมพบ ไปพบเอาท่ีหอสมุดกลางแหงจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัยในหนังสือช่ือ

ประชุมพระราชนิพนธ ใน รัชกาลท่ี ๔ เลมท่ี ๒ อนุสสรณงานศพ นางผิน แจมวิชชาสอน

ภรรยาหลวงแจมวิชชาสอน

เม่ือทานไดตําราน้ีมาสมด่ังเจตนาแลว ก็ไดใชคุณอันวิเศษแหงตําราน้ีชวยเหลือผูท่ีตกยากอับจน

ในถนนแหงการดําเ นินชี วิตใหไดประกอบกิจการงานสมตามปรารถนาเ พ่ือ เ ล้ียงชีพโดยสุจริตวิถี

ซ่ึงจะเปนเคร่ืองชวยใหประกอบคุณความดีอื่นๆไดโดยงาย ไมลําบากยากรายในการหาเล้ียงตน จนประจักษ

แจงดวยประสบการณอันอิทธิคุณแหงพระมนตนี้ไดแสดงขึ้นไว ดังนี้

รานเพชรท่ียานการคาช่ือดังแหงหนึ่งมีหน้ีสินประมาณ ๑๐ ลานบาท แรกเร่ิมเดิมทีรวมเปดกิจการ

กับเพื่อน แตตอมาเพื่อนไดถอนทุนออก เจาของรานจึงไดดําเนินกิจการตอมาดวยตนเอง แตปรากฎเหตุ

อันประหลาดคือลูกคาท่ีมีมาแตเดิมลดลง ไมคอยมีคนเขาราน คร้ันจึงไดเรียนปรึกษากับทานพระมหาฯ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา เกา

และไดอาราธนานิมนตทานไปสวดมนตทําบุญท่ีราน เ ม่ือถึงเวลาท่ีได กําหนดหาฤกษ เอาไวดีแลว

จึงไดสวดทําตามตํารา พรมน้ํามนต และแผเมตตาใหพระภูมิเจาท่ีซ่ึงดูแลรานคาดังกลาวใหมีความสุข

ความเจริญ เสร็จพิธีทานก็ไดเดินกลับเขามาในราน พลันก็มีคณะนักทองเท่ียวชาวตางชาติมาซ้ือไดกําไร

ไปหลายหม่ืน ประสบการณนี้เกิดหลังจากสวดพระมนตนี้เพียงไมก่ีนาทีเทาน้ันเอง

รายตอมาเปนสตรีผูหน่ึงซึ่งไดคํานวณตามดวงชะตาแลวยังไมถึงคราวท่ีจะตองโดนยึดบาน

แตมีคดีฟองรองซ่ึงหากคําพิพากษาตัดสินออกมาก็อาจจะตองโดนยึด ทานจึงไดแนะนําใหสวดพระมนตนี้

ปรากฎวาสวดเพียง ๑๕ วัน ก็ปรากฎไดโชคลาภ แลวมีเงินมาผอนคาบาน

รายท่ีสามท่ีอยากยกเปนตัวอยางคือ คูครองของตนไปมีภรรยานอยจึงไดเกิดเร่ืองราวฟองรองกัน

และจะโดนฟองเพื่อยึดบานท่ีดาวนเอาไวดวย คร้ันพอตอนเชากอนจะไปฟงคําพิพากษาศาลก็ไดสวดพระมนตนี้

เอานํ้ากิน เหตุอันอัศจรรยก็เกิดข้ึนคือทนายฝายโจทกลืมนําเอกสารสําคัญช้ินหน่ึงมาในกระบวนการพิจารณาคดี

ซ่ึงเปนเอกสารท่ีอาจตัดสินช้ีขาดใหฝายโจทกชนะคดีได ก็เลยเปนเหตุใหตองทําการประนีประนอมยอมความกัน

ระหวางโจทกและจําเลย การยึดบานจึงไมเกิดข้ึน และฝายภรรยาก็เปล่ียนใจไมหยากับคูครองตนอีกดวย

ผูมีประสบการณรายท่ีส่ี ออกจะอัศจรรยและเปนความเช่ือลึกลับเสียหนอย กลาวคือเปนบุตรชาย

ของนายทหารทานหน่ึงสังกัดโรงพยาบาลทหารผานศึก มีอาการพูดจาพรํ่าเพออยูคนเดียวตลอดเวลา

และมักจะทุบทําลายกระจกท่ีมีอยูในบานของตนอยูเร่ือยๆ ปรากฎวามีองคเปนรางทรงแตผูเปนพอไมยอมรับ

เขาใจวาเปนอาการทางจิตประสาทจึงไดพาบุตรชายไปรักษาหลายตอหลายโรงพยาบาลหมดเงินไป

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบ

รวมลานบาท อาการก็ไมดีข้ึน ตอมาจึงไดพาไปพบพระเกจิอาจารยท่ีอาจจะชวยไดเน่ืองจากรํ่าลือ

ในช่ือเสียงท่ีทานสามารถปราบผีหรือวิญญาณตางๆได เหตุการณกลับพลิกคือบุตรชายทานกลับไป

เปนผูชวยพระรูปดังกลาวในการปราบผีท้ังยังชํานิชํานาญทําไดดีกวาพระรูปนั้นเสียอีก ความกังวลใจ

จึงมาตกแกผูเปนพอซ่ึงตอมาไดปรึกษากับทานพระมหาฯ ทานจึงแนะนําใหสวดพระมนตนี้ นายทหารทานน้ัน

จึงไดอธิษฐานจิตตามวิธีการแลวเอานํ้ามนตนี้ใสตูเย็นใหบุตรชายด่ืม พอดื่มแลวบุตรชายก็หันมามองหนา

ผูเปนพอ แลวไมพูดไมจาอะไรท้ังส้ิน หลังจากน้ันไมนานอาการท่ีเปนอยูในตอนตนก็คอยทุเลาเบาบางหายไป

ผูมีประสบการณรายท่ีหา คือเด็กประถมแถวภาคเหนือ โดนครูท่ีสอนในโรงเรียนดวยเหตุไมพอใจ

อะไรไมทราบแนชัดนักทําคุณไสย ใส ท้ังนี้ก็ไดนําดอกไมธูปเทียนไปขอขมาแลวแตก็ไมไดรับการยกโทษให

ฝายผูเปนครูบอกใหตองยายไปเรียนท่ีโรงเรียนอ่ืนอยางเดียว อาการท่ีเปนก็คือปวดศีรษะและตนคอตลอดเวลา

ท่ีอยูโรงเรียน แตพอกลับมาบานอาการน้ันก็จะหายไปเองอยางไมทราบสาเหตุ เปนอาการประหลาดแบบน้ี

อยูนาน รักษาดวยวิธีการใดๆ อยางไรก็ไมหาย แมกระท่ังใหพระไลผีออกไป พระทานก็บอกวาผีมีเยอะ

หลายตน ไลตนนึงออกอีกตนก็เขามาแทน สุดจะหาวิชาไหนมาไลได จนทานพระมหาฯ ไดแนะนําพระมนตนี้

ใหเอาไปสวด อาการตางๆจึงไดทุเลาหายไป

นอกจากนี้ก็ยังปรากฎผูมีประสบการณอีกมากมายทั้งไดเงินทองสมใจ ไดการงานสมหวัง ดังหมาย ตางลวนแตยืนยันในอิทธิคุณความศักดิ์สิทธิ์ของพระมนตนี้ไดเปนอยางดี ทั้งนี้ ขอยืนยันวาเรื่องราวดังที่กลาวมาท้ังหมดผมเรียบเรียงจากที่ไดรับเมตตาบอกเลาจากทานพระมหาฯ ไมไดกลาวหรือกุขึ้นเองแตประการใด อนึ่ง หากทานจะใชตํารานี้ไปในทางที่จะกระทบกระเทือนถึงใครผูใด

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบเอ็ด

แลวนั้น ขอใหทานพึงสังวรณและพิจารณาดวยสติปญญาใหจงหนัก แมนวาทานจะทําเพื ่อลาง สรรพอาถรรพ อ ุบาทว ให ตน เองแตหากไปกระทบย ังผู ทําค ุณไสยก็ด ี ผ ีสางวิญญาณใดๆก ็ดี เพื่อความไมประมาท เมื่อใชพระมนตนี้ก็ขอใหไดกรวดนํ้าแผเมตตาใหทุกครั้งที่สวด และมีการทําบุญทําทานอุทิศสวนกุศลใหสิ ่งใดๆที ่เราลวง เกินโดยเจตนาหรือไมเจตนาบางก็จะเปนการดีไมนอย ขอใหทุกทานมีความจําเริญ สุข สวัสดี ถวนหนากันดวยคุณความดีที่ทานไดกระทํา การรักษาศีล ใหครบพรอม การเปนผู ม ีคุณธรรม และมีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ อยางต้ังมั่นไมหว่ันไหว

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบสอง

ตํารากลับชะตา พระราชนิพนธ พระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว

ฉ ัน ม ีตํ า ร า อ ยู ห นึ ่ง ว า สํ า ห ร ับ แ ก ผู ที ่ถ ูก โ ก น ฤ ก ษ ไ ม ด ี ท า น ใ ห ต ัก นํ้ า ที ่ส ะ อ า ด ในเวลาที่เปนมงคลตั้งปดไวแลว หาดอกไมหอม ๘ อยาง มาใสโถปดไว แลวคํานวณหาเวลา ที่มี ลักษณ จันทร พระเคราะหเปนกาลชะตาดีในวันหนึ่ง ไดเวลานั้นแลวเปดน้ําตั้งกลางแจง เอาดอกไม ๘ อยางใสอบลงแลว จุดธูป เทียนบูชา ๘ เลม ๘ ดอก รอไวจนเกือบ สิ ้น เ ว ล าล ักษณที ่ด ีแ ล ว เ ป ด ไ ว อ นึ ่ง ให เ ข ีย นดวงกาลชะตา ที ่ด ีนั ้น ลงในกระดานชนวน แลวลางลงในนํ้าใหทันเวลาดีกอนแตปดน้ํานั้นดวย แลวหาฤกษดีอีกเวลาหนึ่ง ถึงเวลานั้นใหเขียน ชะตา เ วลาด ี ล างลงใน นํ้า นั ้น อ ีก ต อมา เ อ า นํ้ารดต ัวคน ที ่ถ ูก ทําการฤกษ ไม ด ีผ อ น โทษ นั ้น ทานวากลับเปนดีไป ตําราน้ีเรียกวากลับชะตาฯ

คัดจากพระราชหัตถเรขาในพระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว รวมคร้ังท่ี ๒

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบสาม

จดหมายเหตุพระราชนิพนธ พระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว

“มนตปราบเสนียด” คาถาแลความในเ บื้องตนนี ้นั ้น เปนคาถาพระราชนิพนธในพระบาท ส .พ .ป .ม .ม .

พระจอมเกลาเจากรุงสยาม ซ่ึงไดประดิษฐานแลดํารงกรุงรัตนโกสินทรมหินทรายุทธยาบรมราชธานี ใน ที ่บ า งกอก นี ้เ ป น ที ่จ ุต ตถร ัช ก าล ใ นพระบรมรา ช วงษ ใ นประจ ุบ ัน นี ้ หน ัง ส ือ เ รื ่อ ง นั ้น ไดทรงลายพระราชหัตถเลขาเปนอักษรอริยก เปนความคธบางไทยบาง ทรงไวในสมุดเลกเปนท่ี (ปก เกตบ ุก ) ทรงด ว ย เ ส นด ินสอต กั ่ว ซึ ่ง ต ิด อ ยู ก ับสม ุด เ ล ม นั ้น ๆ หล ัง เ ปนส ีน้ํ า เ ง ิน ค รั ้น เ ม ือ เ ส ด ็จ ส วรรคตแล ว พระองค เ จ า โ สม า วด ีไ ด ส ง สม ุด เ ล ม นั ้น อ อกไปย ัง เ จ า ค ุณสาสน โ สภณ ซึ่งเปนที่ พระธรรมวโรดม นั้นบอกวา สมุดนั้นมีอิทธิปาฏิหาร เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระจอมเกลา ยัง เสดจดํารงอยูในอิศริยราชสมบัติว าไฟไหมขึ ้น ที ่กองกระดาษที่สมุด เลม นั ้นอ ยู ด วย ไฟก็ไหม กระดาษนั้นเสียไปหมด แตสมุดเลมนี้ไมทันอันตรธาน แลในสมุดนั ้นจะเปนเรื่องอะไรก็ไมทราบ ขอใหทานเจาคุณสาสนตรวจดู ครั้นเจาคุณสาสนทราบเรื่องในนั้นแลว จึงใชใหขุนวิจิตรอักษร (ชุม) เ มื ่อยังบวชเปนพระสงฆ เปนศิศยอ ยู ในวัดราชประดิษฐนั ้น คัดออกเปนตัวอักษรสยามตามความ ที ่เ ปนไทย แลความ ที ่เ ปนมคธภาษา นั ้น ก ็ค ัด ออก เป น อ ักษรขอม ด ัง ที ่ไ ด ค ัด ไ ว ใ นหน า ที ่ ๑ ถึงหนาที่ ๓๓ นั้น ครั้นขุนวิจิตรอักษรไดคัดสําเร็จแลว เจาคุณสาสนจึงไดสงสมุดนั้นกลับคืนไปถวายพระองคเจาโสมตามเดิม แลวขุนจิตรอักษรจึงนําสมุดที่เขาใหคัดไวนั้น มาใหดูที่ออฟฟสหลวง แตค รั ้งย ัง ตั ้งอ ยู ที ่เก งริมพระที่นั ่งดํารงสวัสดิอนัญวงษ ขางซายพระที่นั ่งสมมตเทวราชอุปบัติ ฯขาฯ มีความชอบใจในหนังสือนั ้น ยิ่งนัก จึงไดยืมไปไวบาน ครั้นภายหลังขุนวิจิตรเตือนจะขอ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบสี ่

สมุดนั้นคืน ฯขาฯ จึงไดเอาเขามาไวในออฟฟสหลวง ซึ่งตั้งอยูที่มุขตะวันตกชั้นที่ ๒ ไดอุษาหคัดมาด ว ยลายม ือต ัว เ องออกจากสม ุดนั ้น ลงในสม ุด เ ล ม นี ้ แลความใด ซึ ่ง เ ป นภาษามคธ ก ็ได ว าน ขุนมหาสิทธิโวหาร (ทับ) แปลออกเปนความไทย ดังไดเข ียนไวที ่หลังคาถานั้นๆ การนี้เปนไป ด ว ย ย ิน ด ีใ นพระรา ชน ิพ นธ ข อ งท ูลพระหม อ ม ข อง เ ร า แลคว าม เ ลื ่อ ม ไสย ในพระร ัต นไตรย จ ึง อ ุษ า ห ทํา ก า ร นี ้เ อ ง เ ป น หล า ย ว ัน จ ึง สํา เ ร ็จ ล ง ใ น ว ัน ๕ ฯ

๙ ๑๑ คํ่ า ป ช ว ด อ ัฏ ฐ ศก พระพ ุท ธส าสน า ย ุก า ลล ว ง ไ ด ๒๔๑๙ พรรษา ก ับ เ ศ ศ เ ด ือ น ไ ด ๕ เ ด ือ น ก ับ ๘ ว ัน ตรงกับวันที่ ๑๒ เดือนออกโดเบอ ศักราชซึ่งคนชาวยุโรปใชกันมากคือ คฤศตศักราชนั้น ๑๘๗๖ ตามวิธีของเขา ฯ

เราเปนผูอานฉบับนี้ พระองคเจาสวัศดิประวัติเปนผูทรงทานตนฉบับเดิม ขุนมหาสิทธิโวหาร (ทับ) เ ป น ผู นั ่ง ฟ ง คํา ม ค ธ ที ่จ ะ ผ ิด ไ ด ท า น เ ส รจถ ูก ต อ ง ใ น ว ัน ๒ ฯ ๑๐ ๑๑ คํ่ า ป ช ว ด อ ัฏ ฐ ศก พระพุทธสาสนกาล ๒๔๐๙ (ลวงแลว)ฯ

ลายพระหัตถ เทวัญอุไทยวงษ

คัดจากสมุดพกของสมเด็จพระเจาบรมวงศเธอ กรมพระยาเทวะวงศวโรปการ

ซ่ึงทรงคัดลอกไวดวยลายพระหัตถ อักขระวิธีคงไวตามตนฉบับ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบหา

พระราชนิพนธ พระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหัว

นมตฺถุ สุคตสฺส

ศุภมัสดุ สาธุ ขอใหทานทั้งหลายทั้งปวง ผูจะแสวงที่พึ ่งอันประเสริฐใหญยิ่ง จงรูความน้ี เปนจริง เหนความนี่เปนแทแนแกใจแกศรัทธาเถิดวา ผูใดๆ สิ่งใดๆ ซึ่งจะเปนที่คํานับนับถือรบือนามตามไปหาแลว โอนออนหยอนราบกราบไหวบูชาอาราธนาออนวอน เพื ่อใหชวยรอนรงับทุกขแล ใหสําเรจเปนเหตุใหไดรับความศุขสวัศดี แลยุดหนวงเอาเปนท่ีพึ่งที่รฦกถึงรําพึงหาแลว จะมีผูอื่นสิ่งอื่นดีจริงยิ่งขึ้นไปกวาพระศรีรัตรไตรย คือประชุมแกวอันประเสริฐมีตรีสามประการ คือ พระพุทธเจา พระธรรม แลพระสงฆ นี้ไมมีเลยเปนแนแทเท่ียงทีเดียวฯ

จะ ว า ชี ้แ จ ง ใ ห ท า น ทั ้ง ห ล า ย ทั ้ง ป ว ง เ ห น จร ิง ด ว ย เ ห ต ุผ ล ย ุต ต ิต า ง ๆ ด ว ย ค ว า ม ใ น พระพุทธสาสนา ทานก ็จะ รู แลจะ เ ข า ใจยากไป ทาน ทั ้งหลาย โดยมากย อมน ับถ ือคน โบราณ แลการที่คนเปนอันมากนับถือกัน เพราะฉะนั้น จะวาภอใหทานเขาใจโดยงายแลเ ชื่องายตามการ ท่ีเปนแลวในโบราณ แลการคนมากถือตามท่ีไดสืบรูมาวาเปนจริง จะเช่ือก็ตามมิเช่ือก็ตามเถิด ฯ

ศุภมัสดุ สาธุ สิทธิการิย จะสําแดงมงคลวิธีตางๆ ซึ่งเปนการอันสาธุสัปปบุรุษพุทธสาสนิกชน

ผูมีศีลาจารวัตร ซื่อสัตยสุจริตตอคุณพระรัตนไตรย แลมีกําลังน้ําใจแมนยํายั่งยืนมั่นคง ดํารงอยู ในเมตตยาภิทยาไศย ในมนุศยชาติมีราชตระกูลเปนประธานนั้น จะพึงทําแลประพฤติในเวลาตางๆ ดวยอางเอาสัตยกิริยามังคลาธิษฐานในคุณพระศรีรัตนไตรยอันเปนวิสัยอารมณ เมื่อเวลามนสิการ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบหก

ตามความในพจนไพยากรณแลนิพนธคาถานั้นๆ เปนอันบริกรรมทําตามความรูที่รํ่าเรียนเขียนจําไดแมนยํา แตอาจาริยเปนครูรูมาคธิกภาสาโดยพระปาฬีแลอรรถกถาฎีกาคัมภีร ที่มีในพระธรรมวินัย แลภาสาสังษกฤฏ ซึ่งเปนภาสาใกลใชในคัมภีรไสยสาตร พรหมชาติ แลพุทธสาสนิกชนในเนปาลราฐเปนอาทิ เคยใชมาน้ันบาง ตามคติอาจาริย เปนการอันสมควร แลเคยเหนคุณานิสงษมาฯ

สรรพปริตวิทยามนตร จะมีผลประสิทธิสําเรจประสงคไดดวยองค ๔ ประการ :- (๑) คือผูทําพิธีเลาจําคําคาถาแลบทปาฬี ที่จะวาในการพิธีนั้นไดคลองทองขึ้นปากตามขึ้นใจ แลวาใหถูกตองฐานกรณที่เกิดอักษรแลอาการพิเศศนั ้นๆทุกประการ ตามอักษรนิยมวิธี แลวาดี ตองระยะคําแลบาทบทฉันทคาถา บริสุทธิแตตนจนปลาย ฤาวาจะพลัดพลาดคลาดไปบาง ก็ไดวาซํ้าบริกรรมใหม ใหบริบูรณอยางหน่ึง ฯ (๒) อนึ่ง คือผูทํานั้น เมื่อวาไวยากรณปาฬีแลคาถาพันธนั้นไดตั้งใจไปตามความของปาฬี แลคาถา นั ้น ๆ ทํา ความในปาฬ ีแลคาถา นั ้น ๆ ให ปรากฏแก ใจ เ อ าป ญญาแลสต ิสกดตาม ที ่ว า ทําอรรถแหงคําท่ีวาน้ันใหสวางแกใจอันผองใส ไมฟุงซานไปดวยเหตุตางๆ จึงจะดีประการหน่ึง ฯ (๓) อน่ึง คือผูจะทําพิธีนั้น ตองเปนผูมีจิตรซ่ือตรงมั่นคงนับถือคุณพระรัตนไตรย ไมมีความกินแหนงสงไสดวยมีทฤสฐิลัทธิผิดๆ ใดๆ ท่ีขัดแกอุตมอรรถ คือทางนฤพาน ในการปฏิบัติพระพุทธสาสนา

แลมีศีล ถือบริสุทธิ ไมขาดทําลานเสราหมอง ฤาเปนภิกษุไมตองครุกาบัติฯ โดยจะมีไดดั้งนั้น เพราะประมาทไปในกาลบางทีแลวเมื่อเวลาจะทําพิธีก็ตองชําระกายใหบริสุทธิ เปนวัตถุสุทธิกิริยา แลวชําระจิตรดวยภาวนา รฦกพิจารณาพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ ชําระทฤสฐิ ใหบริสุทธิ อธิษฐานพระสรณคมใหมั ่นแมนในใจแลตั้งจิตรปลงใจใหเหนโทษในทุศศิลยกรรม แลวตั้งจิตรสมาทานศีลสังวรใหม ทําใหบริบูรณบริสุทธิในสันดานจนไมมีวิปฏิสารเดือดรอนน้ําใจเพราะบาปของตัวน้ัน แลวจะปรารภการพิธีใหประสิทธิได ฯ

๕ 

๘

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบเจ็ด

(๔) อนึ ่ง ผู จะ ทําพิธ ีนั ้น ถามีอ ัทยาไศรยไวหวัง ตั ้งใจจะใครไดลาภสักการโลกามิศ แลความสรรเสริญตามคดีโลกไปแลว ก็ไมมีอํานารถ ผูนั้นตองรงับสงบจิตรใหพนจากความปราฐนาโลกามิศ อยางนี้ทั ้งปวงอยาใหมีในอัทยาไศรย แลวจงตั้งใจเจริญเมตตากรุณา ตั้งใจจะทําดวยความปราฐนา จะใหเปนมงคลคุณประโยชนแกผูที่จะรับปริตรคุณ ฤาจงมีเมตตากรุณาแกคนทั้งปวงไมเฉพาะวาใคร คือวาผู คนจะไดร ับปริตคุณดวยความอนุโมทนาแลว ก็ขอใหเปนคุณศิร ิสวัศ ดิ พิพ ัฒมงคลสมประสงค ที ่ปราศโทษแกคนทั ้งปวงนั ้นทุกคน เ มื ่อไวอ ัทยาไศรยบริส ุทธิพ นจาก ความปราฐนาลาภสัการโลกามิศ ตั้งใจสุจริตตอกุศลธรรม คือเมตตากรุณาแกคนทั้งปวง แลสัตวที่ไดทุกข แลม ีค ว ามกต ัญ�ูตากต เ วท ิต าค ุณแก ท า นผู ม ีค ุณ ูประการมาแต ก อ น เ มื ่อ ทําด ว ยอ ัท ยาไศรย อันไมมีโทษดังนี้ ปริตพิธีท่ีทําน้ันจึงจะมีอํานารถดังประสงคแล ฯ

เพราะฉนั้น ผูที่จะทําพิธีนั้นๆ ตองทองอานสวดซอมอักษรปาฬีแลคาถาบรรดาที่ไดวาไดทองใ น ก า ร พ ิธ ีนั ้น ทั ้ง ป ว ง แ ล ค ิด ต ร ว จ เ นื ้อ ค ว า ม ต า ม แ ป ล แ ล พ ิจ า รณ า อ ร ร ถ า ธ ิบ า ย บ ท ป า ฬี แลค าถ า ทั ้ง ป วงนั ้น ทั ้ง ป วง ให เ ข า ใ จส ว า ง แจ ง แก ใ จ แล ชํา ร ะสรณคมแลศ ีล ๕ เ ป น อ า ทิ แล ตั ้ง เมตตากร ุณา ไว อ ัทยาไศรยใหบร ิส ุทธ ิ ทํา ใจใหผ องแผ ว พนจากความ รําคาญตางๆ แลละความกระวนกระวายขวนขวายดวยราคะ ดวยโลภเจตนาในขณะน้ัน แลวจึงทําเถิดฯ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบแปด

เ มื ่อ จะอาบ นํ้า ชําระตน เ พื ่อ จะให ได ว ัตถ ุว ิส ุทธ ิก ิร ิย า ก อน เ วลาจะ ทําพ ิธ ีนั ้น ให เ อ า ขันสําฤทธิ์ก็ดี สังขก็ดี ไขโอชาเทรศ (Ostrich’s egg = คือที่เรียกกันทุกวันนี้วา ไข นกกระจอก เทศ) ก็ด ี ภาชนะใดๆ ที ่เ ปนมงคลจนมอด ิน เปน ที ่ส ุด ใส น้ํ า ที ่สอาดให เ ตมแล ว เ ศ กด ว ยพระคาถาพ ิศ ด ารอ ัน กํา เ หน ิด อรรถแห ง ว ัต ถ ุว ิส ุท ธ ิก ิร ิย าก ็ไ ด ฤาถ า ด ว นจะ เ ศก แต คาถาอธิษฐานขางปลายก็ได แลวจึงเอานํ้านั้นลลายเครื่องสนานชําระนํ้าที่เหลือรดเถิด ทํากายใหมีอํานารถในการพิธีนั้นแล ฯ

คาถาพิสดารดังนี้เชนตอไป :- ยะมัสมะ โข ภะคะวันตัง ปะสันนา สะระณัง คะตา โย จะ โน ภะคะวา สัตถา หิเตสี อนุกัมปะโก ยัสเสวะ จะ ภะคะวะโต ธัมมัง โรเจมะเส ภุสัง โส โข โน ภะคะวา พุทโธ สุวิสุทโธ ตะถาคะโต วิสุทธะขันธะสันตาโน มะเหสี สาสะนังกะโร กาเยนะ สังกิลิฎเฐนะ สังกิลิสสันติ มา นะรา กายะสุทเธ วิสุชฌันติ อิจจา วุตตัง มะเหสินา จิตเตนะ สังกิลิฎเฐนะ สังกิลิสสันติ มา นะรา จิตเต สุทเธ วิสุชณันติ อิติ วุตตัง มะเหสินา เอวัง สันเตป กายัสสะ สัมมาเวสัชชะการะณา อะกายาเสนะ จิตตัมป สัมมาสุทธิกะตัง สิยา ตัสมา โสเธมิ เม กายัง วิญญาณะวัตถุ ปณฑิตัง

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สิบเกา

กิลันตัมป กิลิฏฐัมป วิสะทัญเญวะ กาตเว ตะมัสมิง วิสะทีภูเต วิญญาณัง อิธะ นิสสิตัง กะถัญจิป ภาวะนายะ สุทธีกะตัง ภะวิสสะติ วิธะโย สุทธะจิตเตนะ การะเกนิธะ สาธุนา กัยยะมานา สะติมะตา มหิทธิกา ภะวิสสะเร ฯ

(ในพระคาถาน้ี ขุนมหาสิทธิโวหาร (ทับ) ไดแปลเปนความไทย ดังนี้) เราเปนผูเ ลื่อมไสยแลว แลถึงซึ่งพระผูมีพระภาคยพระองคใดเลาวาเปนสรณะ ก็พระผูมีพระภาคยพระองคใด เปนสาศดาผูสอนของเราทั้งหลาย ทานเปนผูแสวงหาซึ่งสิ่งที่เปนประโยชน เ กื ้อก ูนอนุเ คราะหแก ส ัตว โลกย เรา ทั ้งหลายชอบใจธรรมของพระผู ม ีพระภาคยพระองคใด พระผู มีพระภาคยพระพุทธเจาของเราพระองคนั ้น เปนผูบริสุทธิ ์วิเศศดีแลว เปนตถาคตบุคคล มีขันธสันดานอันบริสุทธิ เปนผูแสวงหาซ่ึงคุณอันใหญ เปนผูทําการส่ังสอน แสดงไวดังนี้วา :- มนุศยทั้งหลาย เ มื ่อกายแลจิตรบริสุทธิไมเสราหมองแลว ก็ยอมบริสุทธิ ์ไมเสราหมอง เ มื ่อ เปนเชนนี้แลว ก็ควรที่จะทํากายแลจิตรใหบริสุทธิโดยชอบ เพราะเหตุนั ้น เราจะชําระกาย แลจิตรของเราที่ลําบากเหน็ดเหนื่อยเสราหมอง ทําใหคลองแคลวบริสุทธิ์ผองใส เมื่อกายบริสุทธิผ องใสแลว ว ิญญาณที่อาไสยในกาย นี ้ ก็บร ิส ุทธิ ์ผ องใส ว ิญญาณจะบริส ุทธิ ์ผ องใสได ก็ดวยภาวนา ผูท่ีทําจิตรใหบริสุทธิแลวเปนคนดี มีสติ จะทําซ่ึงวิธีท้ังหลายใหมีฤทธิมากแล ฯ พระคาถาเทาน้ี ช่ือกําเนิดแหงวัตถุวิสุทธิกิริยา แลเบ้ืองนาแตนี้ คําที่ขีดเส้นใต้ เป็นคําที่มีการอ่านในลักษณะพิเศษทางบาลีซึ่ งเกรงว่าท่านผู้สวดจะอ่าน ไม่ถูกต้องนักจึงได้ขีดเส้นใต้เอาไว้ อันมีคําอ่าน ดังน้ี ยะมัสมะ(ยะ-มัด-สะ-มะ) ตัสมา (ตัด - สะ - หมา) กาตเว (กาด - ตะ - เว) ตะมัสมิง (ตะ-มัด - สะ - หมิง)

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบ

จึงกลาวคาถาอธิษฐานอัญเชิญพระพุทธานุภาพเขาในนํ้าน้ัน เอามือยึดภาชนะนํ้าน้ันไวแลว ต้ังใจไปตามความในคาถาวาดังนี้ :-

พุทธัสสะ สะวะนันตัสมิง สุวิสุทธัสสะ ตาทิโน ชาโตหัง สาสะนัง สุตวา ตะเมวะ สะระณัง คะโต สาสะนัง ตัสสะ สิกขามิ ยะถาสะติ ยะถาพะลัง อะวะมังคะละโทเสหิ อัตตะโน สุทธิกามิโก ปะติฏฐัง นาธิคัจฉามิ หุรัง พุทธานุภาวะโต พุทธัสสะ โน ภะคะวะโต สุจิรัง นิพพุตัสสะป มะหากะรุณานุภาโว ยาวัชชาป ปะวัตตะติ พุทธัง สะระณัง คะเตสุ ปจฉา ชาเตสุ ชันตุสุ ธัมโม หิ เทสิโต เตนะ ปญญัตโต วินะโย ปจะ วิโสธะนายะ กิเลสานัง สัมมานุปะฏิปชชะตัง กะทานุภาวัง ทีเปติ ญาณะสิทธะสาทิสัง ตะทานุภาวะเตโช วะ อิโธทะเกป สิชฌะตุ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบเอ็ด

ตะทานุภาวะเตชัง ตัง นิสสายะ ติฏฐะตูทะกัง ตะทานุภาวะเตเชนะ อะธิฏฐาโมทะกัง อิทัง ตะทานุภาวะเตชัสสะ ปูชัง ยิฏฐัง กะโรมิมัง ตะทานุภาวะเตชัสมา อิทธิง ปตเถมิ โนทะเก ตะทานุภาวะเตชัสสะ ผะลัง สิชฌะตะวิโนทะเก ตะทานุภาวะเตชัสมิง อิทธิ ชาตเววะ โนทะเก ยายิทธิยา อิทัง โหตุ อะวะมังคะละโสธะนัง กายะโต สัมผุสันตานัง ตะทานุภาวะเตชะสิ อะวะมังคะลานิ สัพพานิ นิปะตันตุ อะเสสะโต อุทะเก สิทธิยาเยวะ ตะทานุภาวะเตชะโส อะวะมังคะเลหิ สัพเพหิ สุทธิ โหตุ อะกิจฉะโต อิมัง สัมผุสะตัง กายา ตะทานุภาวะเตชะสา , สิทธะมัตถุ สิทธะมัตถุ สิทธะมัตถุ อิทัง ผะลัง อัสมิง เจโตปะณิธิมหิ สัมปะสาทะนะเจตะโส ฯ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบสอง

(ความไทย ขุนมหาสิทธิโวหาร แปลไวดังนี้ :-) เ มื ่อ เ ร า ทั ้งหลายได ฟ ง อ ยู ว า พระพ ุทธ เจ า เ ปนผู บร ิส ุทธ ิว ิเ ศ ศ แล ว เ ปนตาท ีบ ุค คล* เ ร า เ ปน ผู เ ก ิด ได ฟ ง คํา สั ่ง สอนแล ว ถ ึง ซึ ่ง พระผู ม ีพ ระภาคย พระองค นั ้น นั ่น เ ท ีย ว เ ป น สรณะ เ ราส ึกษา คําสอนของพระผู ม ีพระภาคย พระองค นั ้น ตามสติกําล ังอย างไร เ รา เปน ผู ใ คร ซึ ่ง ค ว า มบร ิส ุท ธิ ์แ ก ต น ย อ ม ไ ม ถ ึง ท ับ ไ ด ซึ ่ง ธ ร รม ที ่เ ป น ที ่ตั ้ง เ พ ร า ะ โ ทษ แห ง อ ว ม ง ค ล ข อ อ า น ุภ า พ แ ห ง ค ว า ม ก ร ุณ า ใ หญ ข อ ง พ ร ะ ผู ม ีพ ร ะ ภ า ค ย พ ร ะ พ ุท ธ เ จ า ข อ ง เ ร า ทั ้ง ห ล า ย ท่ีปรินิพพานแลวนาน ยอมเปนไปอยูตราบเทาจนวันน้ี เมื่อสัตวทั้งหลายที่เกิดภายหลัง ก็ไดถึงแลวซึ่งพระพุทธเจาเปนสรณ เพราะวาธรรมก็ดี แลวิไนยก็ดี พระพุทธเจาพระองคนั ้นก็ไดแสดงแลบัญญัติไวแลว เพื ่อ ชําระกิเลสทั้งหลายของ ผู ป ฏ ิบ ัต ิช อ บ พร ะพ ุท ธ เ จ า ย อ ม แ ส ด ง ซึ ่ง อ า น ุภ า พ ข อ ง ธ รร ม นั ้น อ ัน สํา เ ร จ ด ว ย ป ญญา ไมเปนอยางอื ่น ก็เดชแลอานุภาพแหงธรรมนั้น จงประสิทธิลงในน้ํา นี ้ น้ํา ซึ ่ง ตั ้งอยู ก็อาไสย ซึ ่งอานุภาพแลเดชแหงธรรมนั ้น เราทั้งหลายอธิษฐานซึ่งน้ํา นี ้ ดวย เดชอานุภาพของธรรมนั้น เรายอมทําการบูชาแลการบวงสวงนี้ แกเดชอานุภาพของธรรมนั้น เรายอมปราฐนาซึ่งความสําเร็จ ในนํ้านี้ เพราะเดชานุภาพแหงธรรมนั้น ผลแหงเดชานุภาพแหงธรรมนั้น จงประสิทธิลงในนํ้าน้ี ดวยเดชแหงอานุภาพแหงธรรมนั ้น ใหน้ํานี ้มีฤทธิ การชําระซึ่งอวมงคลนี ้ ยอมมีดวยฤทธิอันใด อวมงคลทั้งหลายทั้งปวง ก็ยอมตกไปโดยไมเหลือ ความบริสุทธิจากอวมงคลทั้งหลายทั้งปวง ก ็ด ว ยฤทธ ิใน นํ้า แล เดชาน ุภ าพแห งธรรมนั ้น เ มื ่อกาย นี ้อ ัน นํ้าถ ูกพร อมแล ว ก ็ม ีเ ด ชาน ุภ าพ ความสําเรจจงมี ความสําเรจจงมี ความสําเรจจงมี ผลนี ้จงสําเรจแกบุคคลผูมีจิตรเลื่อมไสย ในการต้ังไวแหงจิตร ฯ

*เป็นตาทิบุคคล พระมหายงยุทธฯ ท่านได้แปลเอาไว้เป็นภาษาปัจจุบันว่า เป็นบุคคลผู้คงที ่

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบสาม

เศกน้ําดังนี ้แลวจงชําระตัวเถิด ฤาเห็นวาเศกนํ้าอยางนี้นั ้นยาวนักก็จงหามอนํ้าใหญๆ ใสน้ําใหเตม ต้ั ง ไว ในสฐาน ท่ีควรแห งหนึ่ ง ซ่ึ งจะไม มี ผู เ ดิ น ไปมาข ามกราย แล ว เ ม่ื อ ตั วสอาดใจสบาย จ ึง จ ุด ธ ูป เ ท ีย น บ ูช า พร ะร ัต น ไตร ย แ ลค ุณคร ูอ า จ า ร ิย แ ล ว เ อ า ส า ย ส ิญจน ส ูต ร ทํา ด ว ย ดายพรหมจารีย*มาวงปากมอ เปนทักษิณาวัตรสามรอบ เ อาหางสายสิญจนมาถือไว แล ว เอาภาชนอันสอาดตัก นํ้ามาถือไวดวยแลวจึงอานพระคาถานั้นใหประจักษแกใจ เ มื ่อ เวลาวา นั ้น จนถึงขางทายวา “สิทธะมัตถุ ฯลฯ” นั้น จึงเอานํ้าในภาชนที่ถือไวนั ้นรินลงในมอใหญ แลวปดไว เอาดายสายสิญจนสูตรน้ันพันผูกไว ดวยพระคาถาน้ีเถิด ฯ สัพเพ พุทธา พะลัปปตตา ปจเจกานัญจะ ยัง พะลัง อะระหันตานัญจะ เตเชนะ รักขัง พันธามิ สัพพะโส ฯ ฤาจะผูกดวยพระคาถาน้ีก็ได :- สัมพุทธานัญจะ พะเลนะ ปจเจกานัง พะเลนะ จะ พะเลนะ อะระหันตานัง รักขัง พันธามิ สัพพะโส ฯ (แตความแปลน้ันคลายกัน แปลตามขุนมหาสิทธิฯ นั้นดังนี้) เราย อมผ ูกไว ซึ ่งการรักษา ด วยกําล ังแห ง พระพ ุทธเจ า พระปจเจกพ ุทธเจ า พระอรห ันต ดวยประการท้ังปวง ฯ คําที่ขีดเส้นใต้ เป็นคําที่มีการอ่านในลักษณะพิเศษทางบาลีซึ่ งเกรงว่าท่านผู้สวดจะอ่าน ไม่ถูกต้องนักจึงได้ขีดเส้นใต้เอาไว้ อันมีคําอ่าน ดังน้ี สะวะนันตัสมิง (สะ-วะ-นัน-ตัด-สะ-หมิง) สุตวา (สุด-ตะ-วา) เตชัสมา (เต-ชัด-สะ-หมา) เตชัสมิง (เต-ชัด-สะ-หมิง) อัสมิง (อัด-สะ-หมิง) *ด้ายพรหมจารีย ที่ใช้ในพิธีการน้ันมี ๒ ประเภท ๑.)เส้นด้ายที่เป็นใจๆที่มีขายในร้านเส้นด้าย ในปัจจุบันที่จะต้องได้จากสาวพรหมจรรย์หรือสาวบริสุทธ์ิ นํามารวมกันเป็นเส้นด้ายสาวพรหมจรรย์ (ไม่เคยใช้ในพิธีการใดๆมาก่อน) ๒.)ด้ายสายสิญจน์ที่มีขายในร้านขายสังฆภัณฑ์ของใหม่(ไม่เคยใช้ในพิธีการใดๆมาก่อน) ดังน้ันในการใช้ด้ายสาวพรหมจรรย์จะต้องเป็นด้ายใช้ครั้งเดียว อีกความเห็นคือ ด้าย ที่ทํา แบบเดียวกับจุลกฐินครับ คือเก็บฝ้าย ป่ันฝ้าย ในพิธีน้ันแล้วนําที่เหลือจากการทอผ้าจุลกฐินมาใช้ ซึ่งหายากมาก

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบสี่

น้ําที่ไดทําไวดังนี้ เมื่อใชถึงจะไมเศกก็ได เศกอีกก็เปนดี ไมหาม น้ํานั้นจะเอาไปรดคนอื ่น ที ่ต อ ง เ สน ียดจ ัง ไร อ ัปรมงคลต า งๆ เปนน้ํา ชําระ เ สน ียดจ ัง ไรต างๆก ็ได น้ํา มนต นี ้ชื ่อ “น้ํามนตปราบเสนียด” แลฯ เครื่องสนานนั้นใชดินสอพองที่ตรองเกรอะ คัดเอาที่สะอาดแลเลอียดดีนั ้นใชไดเปนนิตย จะเอาใชเมื่อใดก็ได ถาจะใชมกรูด สมปอย มขามปอม แลกระเทาะมขามทําเปนจุณแลอื่นใชได แตเปนขณะแลเปนครั้งเปนคราว ดินสอพองนั้นจะเศกเก็บไวดังน้ําปราบเสนียดก็ได เ มื ่อจะเศก ใหเอาดินสอพองใสครอบสําฤทธิ ์ก ็ด ี ใสภาชนถวยโถที ่สอาดก็ดี เอาดอกไมวางลงสามดอก ใ นด ิน ศร ิพ อ ง นั ้น จะจ ุด ธ ูป เ ท ีย น บ ูช า ด ว ย ยิ ่ง ด ี แ ล ว น ม ัศ ก า รพระร ัต น ไตรยอ ัน บร ิส ุท ธิ ดวยพระคาถาท้ังส่ีกับก่ึงนี้กอน :- นะโม พุทธัสสามะลัสสะ วิสุทธัสสะ สาธุกัง นะโม ธัมมัสสามะลัสสะ สุวิสุทธัสสะ สาธุกัง นะโม สังฆัสสามะลัสสะ สุวิสุทธัสสะ สาธุกัง นะโม ระตะนัตตะยัสสะ สุวิสุทธัสสะ สาธุกัง อะนิจจา สัพพะสังขารา เต ทุกขาเยวะ เย ตะทา อะนัตตา สัพเพ ธัมมาติ สัมมัปปญญายะ ทัสสะนัง วุตตัง พุทเธนะ มัคโคติ ปะระมายะ วิสุทธิยา วิสุทธิมัคคัสเสตัสสะ ธัมมา มะนะสิการะโต วิวิธัง วิสุทธิทวารัง เตนาตถุ สุทธิ อิจฉิตา ฯ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบหา

(มีความแปลตามท่ีขุนมหาสิทธิฯ ไดแปลน้ันดังเชนตอไปนี้) :- ขอนอบนอมแกพระพุทธเจา เปนผู ไมมีมลทิน บริสุทธิด วยดี นอบนอมแกพระธรรม เปนของไมมีมลทิน บริสุทธิดวยดี นอบนอมแกพระสงฆ เปนผู ไมมีมลทิน เปนบริสุทธดวยดี ความนอบน อมแก หมวดสามแห งพระร ัตนไตรย ซึ ่ง เ ป น ของบร ิส ุทธ ิด ว ยด ี เ ป น ความด ีฯ ความเห็นชอบดวยปญญาวา สังขารทั้งปวงไมเที่ยง สังขารใดไมเที่ยงแลว สังขารนั้นเปนทุกข ธรรม ทั ้ง ป ว ง เ ป นอน ัต ต า พระพ ุท ธ เ จ า ท า น กล า ว ไ ว ว า เ ป น มรรค าท างค ว ามบร ิส ุท ธ ิยิ ่ง เ มื ่อบ ุคคลมาได ซึ ่งทางอ ันบร ิส ุทธ ิ แล ทําธรรมไว ในใจแล ว ประต ูค วามบริส ุทธ ิ ชื ่อ ว า อันผูนั้นเปดแลว ความบริสุทธิอันผูนั้นปราฐนา จงสําเรจตามความปราฐนา ฯ ครั ้นนมัศการแลวจ ึงจ ับภาชนะ ที ่ใส ด ินสอพองนั ้น ขึ ้นถ ือไว สองมือฤาถาภาชนะใหญ ใสดินสอพองมาก ก็จงเอาสายสิญจนสูตรโยงพันธภาชนนั้นเวียนขวาสามรอบ แลวจึงเอามาถือไวแลวเศกดวยคาถาท้ังหมดนี้ตอไป ต้ังใจใหดีตามความในคาถา :-

สุทโธ พุทโธ สุทโธ ธัมโม สุทโธ สังโฆติทัง ยะตัง วิสุทธานัง ระตะนานัง มูลัง ปะระมะสุทธิยา สุทโธ พุทโธ สุทธัง ธัมมัง สุทธายุตตะมะโพธิยา อะภิสัมพุชฌะเทเสฎโฐ สังฆัง สุทธัง วิโสธะยิ เอวเมตัง สุวิสุทธัง นิมมะลัง ระตะนัตตะยัง สังวัตตะติ ปะสันนานัง อัตตะโน สุทธิกามะตัง วิสุชฌาปะฏิปนนานัง ปะระมายะ วิสุทธิยา

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบหก

พุทธะสุทธิ ธัมมะสุทธิ สังฆะสุทธีติสุทธิโย ติณณานัง สุทธะวัตถูนัง ปาฏüภุตา กะทาจิป วิวิฏา โหนติ เต ทวารา ปะระมายะ วิสุทธิยา พุทธัสสะ สุทธิยา เจวะ ธัมมัสสะ สุทธิยาปจะ สังฆัสสะ สุทธิยา จาติ ระตะนัตตะยะสุทธิยา วิวิฏัทวาระภูตายะ ปะระมายะ วิสุทธิยา ฯ อิมัง ตะถา อะธิฏฐามิ สินานะ ปุสสะมัตติกัง ยะถา อะวะมังคะลานัง อิมัง โหตุ วิโสธะนัง ฯ

(๑) กาเย อะวะมังคะลานิ สักกานิมิสสะตานิ วา สัพพันยันตะระธายันตุ วิคัจฉันตุ อะเสสะโต ฯ

(๒) ภะยูปททะวุปะสัคคา อะวะมังคะละปจจะยา อันตะรายา จะ อะโรคา จะ อะวะมังคะละสัมภะวา

มาเหสุง สัพพะถา สัตเต อิมินา วะสินา ยะตัง สัพพัตถะโสตถิภาโว จะ ฑีฆายุ ตาทิกัปป จะ

สัมมะเทวะ สะมิชฌันตุ อิมินา วะสินา ยะตัง ฯ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบเจ็ด

(๓) ตะโต ตะโต อาคัจฉันตา ปจจัตถิกานะมิทธิโย มา กัตถะจิ สัมผุสิงสุ อิมินา วะสินา ยะตัง ฯ (๔) เยป เต ทุคคะหะโทสา อากาสะโตป อาคะตา

ผุฏฐา ปะปนตะระธายันตุ อิมินา วะสินา ยะตัง ฯ สิทธะมัตถุ สิทธะมัตถุ สิทธะมัตถุ อิทัง ผะลัง พุทธาทิวัตถุสุทธีสุ สัมปะสาทะนะเจตะโส ฯ (ความแปลน้ัน ขุนมหาสิทธิ ฯ วาเปนดังนี)้ :-

พระพ ุทธ เจ า พระธรรม เจ า พระส ังฆ เจ า สามร ัตนนี ้ เ ปนของบร ิส ุทธ ิ เ ปนราก ของความบริส ุทธิอยาง ยิ ่ง พระพุทธ เจา เป นผู บริส ุทธิท านตรัส รู ธรรมอันบริส ุทธิด วยปญญา อันบริส ุทธิ แลแสดงธรรมสั ่งสอนใหสงฆสาวกบริส ุทธิด วยฯ หมวดสามแหงพระรัตนไตรย ที ่ไม ม ีมลทิน บริส ุทธิ ์ว ิเ ศศอยาง นี ้ จึง เปนไป เพื ่อความ เ ลื ่อมไสยของผู ใครซึ ่งความบริส ุทธ ิฯ ของบริส ุทธ ิทั ้งสามค ือพระพ ุทธ พระธรรม พระสงฆ จะปรากฏมีในกาลบางทีบางคาบฯ เ ร า ย อ ม อ ธ ิษ ฐ าน ซึ ่ง ด ิน ศ ร ิพ อ ง เ ค รื ่อ ง สน านนี ้ด ว ย ค ว า มบร ิส ุท ธ ิค ือ พระพ ุท ธ พระธรรม พระสงฆ นี ้ฉ ันใด ดินศริพอง เค รื ่องสนานนี ้จง เปน เครื ่อง ชําระอวมงคลทั้งหลาย ฉัน นั ้น ฯ (๑) อวมลคลทั ้งหลายแลความขัดข อง ทั ้งหลาย ทั ้งปวง ซึ ่ง เจ ืออ ยู ในกาย นี ้ จงอ ันตรธาน ฉ ิบ ห า ย ไป โ ด ย ไม เ ห ล ือ เ ถ ิด ฯ (๒ ) ค ว ามกล ัว แ ล ค ว าม วุ น ว า ย แ ลค ว าม ข ัด ข อ ง ทั ้ง หล า ย ซึ ่ง ม ีอ วมงคล เปนป จจ ัย ก ็ด ีอ ันตรายแล โรค ทั ้งหลาย ที ่เ ก ิดพร อม เพราะอวมงคล ทั ้งหลายก ็ดี จงอยามีมาดวยประการทั้งปวงเลย ขอความสวัสดีมีอายุยืน เปนตน จงสําเรจโดยชอบเถิด ฯ

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบแปด

(๓ ) ความปราฐนาของฆา ศ ึก ทั ้งหลาย ที ่ม า แต ที ่นั ้น ๆ จงอย า ได ม าพ องพานถ ูกต อ ง เ ลย ดวย อํานาจดินศริพอง เครื ่องสนาน นี ้ ฯ (๔) โทษทั ้งหลาย ที ่เ ปนทุคคหะ (ค ือบาป เคราะห) แมใดที่มาแลวแตอากาศถูกตอง เข า โทษบาปเคราะหทั ้งหลายเหลา นั ้น จงอันตรธานหายไป ดวยเคร่ืองสนานน้ี ฯ ขอความสําเรจจงมีแตผู ท่ีมีจิตรเล่ือมไสยในวัตถุท้ังสามนี้เทอญ ฯ เ มื่อเศกดังนี ้ ถาไดตั้งใจตอความในคาถานั้นแมนยํา แลไดกลาวคาถานั้นเตมตามอักษร แล วจะ เ ศกแต ค าบ เด ีย วก ็ได แต ถ า ม ีค วามแคลงอ ยู ว า จะพ ลั ้งปากพ ลั ้ง ใจไป ก ็จง เ ศก ซํ้า เปนสามคาบเถิดฯ นัยหนึ่ง คาถาขางปลายมีตางๆเพิ่มเขาตามประสงคผลมีตามชอบใจฯ พึงรู

แลจําไวเถิดวา คาถาขางตนแต “นะโม พุทธัสสามะลัสสะ สุวิสุทธัสสะ สาธุกัง”

มาจน “อิมังตะถา อะธิฏฐามิ” ใหวาปริกัปเหมือนกันยืนอยูไมมีเปลี่ยนแปลง แลบาทตอไปวา “สินานะปุสสะมัตติกัง” นั ้น เฉพาะสํารับ เศกดินศริพองอยาง เด ียว ถาจะ เศกจุณจันทน ฤาชะลูดฤาพญามือ เหลกก็ด ี จุณมขามกระ เทาะก็ด ี บันดา สิ ่งของที ่ทํา เป นจุณแลใหเป ลี ่ยน

บทนั้นวา “สินานะจุณณะกัง อิทัง” ฯ ถาเครื่องสนานนั้นเปนเครื่องสด คือผลมกรูด สมปอย ผลสม มขามปอม ใหหอใบบัวถือเศกกอนละลายก็ได ฤาแตงละลายในครอบสําฤทธิ์แลวจะยกครอบ

เ ศ ก ก ็ไ ด เ มื ่อ เ ศ ก ใ ห เ ป ลี ่ย น บ ท นั ้น ว า “ส ินานะภ ัณฑะก ัง อ ิท ัง ” เ ป น ส า ม ัญก ็ไ ด ฯ

“ส ินานะโกสะถาม ิท ัง ” เ ป น ว ิเ ศ ศ เ ฉ พ า ะ เ ค รื ่อ ป ร ุง นั ้น ก ็ไ ด ฯ จ ะ ว า อ ีก อ ย า ง ห นึ ่ง ว า

“สินาน ัมพ ิละกาม ิท ัง ” เ ป น ว ิเ ศ ศ เ ฉพ าะ เ ค รื ่อ ง เ ป รี ้ย ว ก ็ไ ด เ มื ่อ ว า ด ัง นั ้น ต าม กําหนด

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา ย่ีสิบเกา

วัตถุที่ถือยึดเศกนั้นแลว จึ่งวากึ่งคาถาคือ “ยะถา อวมังคะลานัง อิทัง โหตุ วิโสธะนัง” นี้จงไดทุกคราว เพราะคํานั้นเปนคําอธิษฐาน ใหของนั้นมีอํานารถที่จะลางชําระอัปรมงคลจังไรเสนียดโดยสามัญ เบ้ืองแตนั้นจึงเลือกวาตามประสงคนั้นๆ เถิด ฯ

คาถา ที ่จดหมาย เลข (๑) ไว น า สําหรับ เศกอธิษฐานใหเปน เค รื ่อง ชําระอัปรมงคล เสนียดจัญไรที่ติดแลปะปนอยูในกายตัวก็ดี กายผูอื่นก็ดี ถาของไมเปนมงคลไดกลืนกินเขาไปในทอง เศกนํ้ากลืนกินชําระเสียก็ได ใชเศกตอเขาตามลําดับฯ

คาถาที่หมายเลข (๒) นั้น สําหรับเศกใหเปนเครื่องชําระลึกไปคือวา เพราะถูกอัปรมงคล จิตรใจออนไป มักขลาดกลัว แล ขุ นหมองหมกมุนใจ คิดอไรก็ข ัดข อง ก็ใหเศก เค รื ่องสนาน แลน้ําชําระ ดวยคาถาที่หมายเลข (๒) นั้นเถิด กันอันตรายแลโรคที่จะมีมาเปนเพราะอัปรมงคลนั้น แลจะใหสํา เรจความสดวกปลอดโปรงท ุก ที ่ท ุกแห งท ุก ตําบลแลใหเ จร ิญอาย ุ วรรณ ศุข พล แกผูไดสนาน ฯ

คาถาที่จดเลข (๓) คือ “ตะโต ตะโต ไปจนถึง สินายะตัง” สําหรับกันชมบอาถรรพ คุณไสยอไรๆ ท่ีศัตรูทํามาใชมาท้ังปวงจะใหคลาดแคลวไมตองผูสนานแลกินนํ้าชําระน้ีไดเลย ฯ

คาถาสามอยางที่วางเลขไวนี้ เขียนลงไวตามประสงคของคนเปนอันมาก ถาถือเคราะหรายดี แลกลัวเคราะหรายดวยบาปเคราะหคือ อาทิตย อังคาร เสาร ราหู ฤาพฤหัศบดี แลมฤตยู ดาวหาง โคจรมาถูกลักษจันทร หลักอินทภาศบาทจันทร กาลกัณณี ประการใดๆ ก็ใหเศกเครื่องสนาน แลน้ํามนต ดวยคาถาน้ีเปนท่ีหมายเลข (๔)

อนึ่ง ในคาถาที่หมายเลข (๑) นั้น ถาประสงคที่จะเศกเครื่องชําระอัปรมงคลในสิ่งของคือ แหวนทองเพชรพลอย ที่ไปประดับศพ ฤาไวในปากศพฤาจะปราบเสนียดในที่คนตายทับเตียงตั่ง

 

  เ รี ย บ เ รี ย ง โ ด ย พระมหา ยง ยุทธ อั ต ต เ ป โ ม จั ด พิ มพ เ ผ ย แพร โ ด ย ซิ น แ สห ลั ว

ตํารากลับชะตา และมนตปราบเสนียด รักษาตนฉบับเดิม หนา สามสิบ

เรือน เรือ โรง แลซักผาคลุมศพฤาผานุงหม ไปปลงศพเผาผีฤาถูกคูตตองของไมดีระดูสัตรีแลอื่นๆ

ก็ใหเปล่ียนคําวา “กาเย” นั้นออกเสีย แลวเศกวา “สัพพานะยาวะมังคะลานิ” เขาวาไปเถิดฯ วามาทั้งนี ้ก ็ตามประสงคตางๆ ของผู ซึ ่งจะตองการจะชําระนั ้นๆ โดยมาก บัดนี ้จะวา

คาถาสําคัญของผู ประสงคจะ ชําระตัว ทําพิธ ีต างๆ ใหขลังใหประสิทธินั ้น ครูผู ชําระตัว เพื ่อพ ิธี พึงว า เ ศกด วยคาถา ทั ้งหลายมาแต ต น จนถ ึง สิ ้นคาถา ที ่หมาย เลข (๑ ) เ ลข (๒ ) แล ว ให ว า เศกปลุกตัวใหมีอํานารถในพิธีดังนี้ :-  

กิญจิ สิทธิ กัมมะสิทธิ วิวิสิทธยัตถะสิทธิ จะ อารัมภะสิทธิโย โหนตุ อิมินาวะ สินายะตัง ฯ ดวยใหจงได เ มื่อเศกใหผู อื ่นที่จะไมเปนผูทําพิธี คาถานี้ยกไว คาถา “สิทธะมัตถุ” ขางทายนั้น เศกเมื่อใหวาทุกที ฯ อนึ่ง พระคาถาที่สําแดงทีหลังคือ “นะโม พุทธัสสามะลัสสะ” เปนตน ตอๆไปนี ้จะเศกแตน้ํา เปลาไมมีเครื่องสนานปนเลยก็ได แตเ มื ่อจะเศกแตน้ํา เปลาไมมีเครื่องสนาน

ฤาดินศริพองปนแลว ในที่วา “สินานะ ปุสสะมัตติกัง” เปนอาทิ ใหวา “สินานะ โกทะกัง อิทัง”แทนจึงควร ฯ    (เพ่ิมเติมจากผู้เรียบเรียง : จุณ คือการนําสมุนไพรมาบดเป็นผงละเอียด จุณมะขามผง คือ ผงที่ได้จากการนําเอาเม็ดมะขามมาบดละเอียดเพ่ือใช้ในการอาบนํ้า ฯ)