tuisblad - romeine 1 · 2020. 2. 27. · romeine 1 1paulus, ŉ dienskneg van jesus christus, ŉ...

Romeine 1

1Paulus, ŉ dienskneg van Jesus Christus, ŉ geroepe apostel, afgesonder tot die

evangelie van God – 2wat Hy tevore beloof het deur sy profete in die heilige

Skrifte, 3aangaande sy Seun wat gebore is na die vlees uit die geslag van Dawid 4en

na die Gees van heiligheid met krag verklaar is as die Seun van God deur die

opstanding uit die dode, Jesus Christus, onse Here, 5deur wie ons genade en die

apostelskap ontvang het om geloofsgehoorsaamheid te verkry onder al die heidene

ter wille van sy Naam, 6onder wie julle ook is, geroepenes van Jesus Christus 7aan al

die geliefdes van God, geroepe heiliges wat in Rome is: Genade vir julle en vrede

van God onse Vader en die Here Jesus Christus! 8In die eerste plek dank ek my God deur Jesus Christus oor julle almal dat julle

geloof verkondig word in die hele wêreld. 9Want God wat ek in my gees dien in die

evangelie van sy Seun, is my getuie hoe ek onophoudelik aan julle dink 10en altyd in

my gebede smeek of ek tog nou eindelik ŉ goeie geleentheid sal vind deur die wil

van God om na julle te kom; 11want ek verlang om julle te sien, om julle een of ander

geestelike genadegawe mee te deel, sodat julle versterk kan word; 12dit is, dat ek

saam bemoedig kan word onder julle deur die gemeenskaplike geloof, van julle

sowel as van my. 13Maar, broeders, ek wil julle nie daarvan onkundig laat dat ek my

dikwels voorgeneem het om na julle te kom nie en ek is tot nog toe verhinder sodat

ek ook onder julle een of ander vrug kan insamel net soos onder die ander heidene. 14Teenoor Grieke sowel as nie Grieke, teenoor wyse sowel as onverstandige mense

is ek ŉ skuldenaar. 15Vandaar die verlange van my kant om ook aan julle wat in

Rome is, die evangelie te verkondig. 16Want ek skaam my nie oor die evangelie van Christus nie, want dit is ŉ krag van

God tot redding vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood en ook vir die Griek. 17Want

die geregtigheid van God word daarin geopenbaar uit geloof tot geloof, soos

geskrywe is: Maar die regverdige sal uit die geloof lewe. 18Want die toorn van God word van die hemel af geopenbaar oor al die

goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense wat in ongeregtigheid die waarheid

onderdruk, 19omdat wat van God geken kan word, in hulle openbaar is, want God het

dit aan hulle geopenbaar. 20Want sy onsigbare dinge kan van die skepping van die

wêreld af in sy werke verstaan en duidelik gesien word, naamlik sy ewige krag en

goddelikheid, sodat hulle geen verontskuldiging het nie; 21omdat hulle, alhoewel hulle

1

God geken het, Hom nie as God verheerlik of gedank het nie; maar hulle het dwaas

geword in hul oorlegginge, en hul onverstandige hart is verduister. 22Terwyl hulle

voorgee dat hulle wys is, het hulle dwaas geword 23en die heerlikheid van die

onverganklike God verander in die gelykvormigheid van die beeld van ŉ verganklike

mens en van voëls en viervoetige en kruipende diere. 24Daarom het God hulle ook in die begeerlikhede van hulle harte oorgegee aan

onreinheid, om hulle liggame onder mekaar te onteer 25hulle wat die waarheid van

God verruil het vir die leuen en die skepsel vereer en gedien het bo die Skepper wat

geprys moet word tot in ewigheid. Amen. 26Daarom het God hulle oorgegee aan

skandelike hartstogte, want hulle vroue het die natuurlike verkeer verander in dié wat

teen die natuur is; 27en net so het ook die manne die natuurlike verkeer met die vrou

laat vaar en in hulle wellus teenoor mekaar ontbrand: manne het met manne

skandelikheid bedrywe en in hulleself die noodwendige vergelding van hulle dwaling

ontvang. 28En omdat hulle dit nie die moeite werd geag het om God in erkentenis te

hou nie, het God hulle oorgegee aan ŉ slegte gesindheid, om te doen wat nie

betaam nie: 29hulle is vervul met allerhande ongeregtigheid, hoerery, boosheid,

hebsug, ondeug; vol nydigheid, moord, twis, bedrog, kwaadaardigheid; 30nuusdraers,

kwaadsprekers, haters van God, geweldenaars, trotsaards, grootpraters, uitvinders

van slegte dinge, ongehoorsaam aan die ouers; 31onverstandig, ontrou, sonder

natuurlike liefde, onversoenlik, onbarmhartig, 32mense wat al ken hulle die

verordening van God goed, dat die wat sulke dinge doen, die dood verdien dié dinge

nie alleen self doen nie, maar ook hulle goedkeuring skenk aan die wat dit doen.

1. Briefopening – Romeine 1:1-71Paulus, ŉ dienskneg van Jesus Christus, ŉ geroepe apostel, afgesonder tot

die evangelie van God – 2wat Hy tevore beloof het deur sy profete in die heilige

Skrifte, 3aangaande sy Seun wat gebore is na die vlees uit die geslag van

Dawid 4en na die Gees van heiligheid met krag verklaar is as die Seun van God

deur die opstanding uit die dode, Jesus Christus, onse Here, 5deur wie ons

genade en die apostelskap ontvang het om geloofsgehoorsaamheid te verkry

onder al die heidene ter wille van sy Naam, 6onder wie julle ook is, geroepenes

van Jesus Christus 7aan al die geliefdes van God, geroepe heiliges wat in

Rome is: Genade vir julle en vrede van God onse Vader en die Here Jesus

Christus!

2

1.1 Vrae en bespreking by Romeine 1:1-7

1. Wat leer ons aangaande die skrywer van hierdie brief? (vers 1)

Die gevestigde patroon van briewe uit die antieke tyd is dat die skrywer homself eers

noem en daarna aan wie hy die brief rig en in die derde plek groet die skrywer die

lesers van die brief. Hierdie drie elemente van ŉ brief staan ook bekend as die

briefopening en in Romeine is die eerste sewe verse van die eerste hoofstuk dan die

briefopening.

Die skrywer van hierdie brief – Paulus – stel homself in vers 1 aan die lesers

bekend. Dit is eers in vers 7a dat hy die lesers aan wie die brief gerig is noem en in

vers 7b groet hy hulle. Die res van die briefopening staan Paulus af om op die

begrip die evangelie van God uit te brei.

Toe Paulus hierdie brief geskryf het, was hy self nog nie in Rome gewees nie. Die

Here het hom ook nie gebruik om ŉ kerk in Rome te vestig nie. Dit word oor die

algemeen aanvaar dat die kerk in Rome ontstaan het uit Jode en Jodegenote wat op

die eerste Pinksterdag in Jerusalem was met die uitstorting van die Heilige Gees

(Hand 2:9-11).

Die Heilige Gees het ons aan Paulus voorgestel in die boek Handelinge. In

Handelinge 8 leer ons Paulus ken as die fanatiese Fariseër wat daarvan oortuig is

dat die volgelinge van Jesus Christus en sy Naam geheel en al van die aarde moet

verdwyn. In sy poging om van die Naam van Jesus en sy volgelinge ontslae te raak

het, het Paulus die gelowiges in Jerusalem en Judea vervolg. Met

aanbevelingsbriewe van die Joodse Raad is hy ook na Damaskus toe om die

gelowiges daar gevange te neem en na Jerusalem te bring. Op pad na Damaskus

het Jesus Christus aan hom verskyn en hom tot bekering en geloof in Jesus Christus

gebring. Van daardie dag af was Paulus ŉ ywerige en getroue dienskneg van Jesus

Christus en het hy sonder ophou die evangelie verkondig aan Jode en heidene.

3

Verder noem hy homself ŉ dienskneg van Jesus Christus. Paulus noem homself

in werklikheid ŉ slaaf van Jesus Christus. ŉ Slaaf het geen seggenskap oor homself

meer nie. Hy is geheel en al die eiendom van sy heer en meester. Dit beteken dat

hy geheel en al in onderwerping en in verantwoordelikheid staan tot sy heer. ŉ Slaaf

kan net aan een eienaar behoort aan wie hy absolute gehoorsaamheid betoon. Vir

die slaaf is daar geen wins in hierdie diens aan sy heer nie. Hy doen eenvoudig wat

hom opgedra is om te doen.

Paulus het homself volledig as eiendom van Jesus Christus beskou. Aangesien

Jesus Christus hom ook verlos het met sy kosbare bloed behoort hy met hart, siel,

verstand en liggaam volledig aan Jesus Christus. Die enigste wil wat geld is die wil

van Jesus Christus.

Paulus is in ŉ bepaalde opsig ŉ dienskneg van Jesus Christus – hy is ŉ geroepe

apostel. Paulus het nie aansoek gedoen of ŉ aanlegtoets afgelê om ŉ apostel wees

nie. Inteendeel, hy het sy eie godsdienstige ambisies nagestreef deur die kerk van

Jesus Christus te vervolg. Hy was ywerig besig om hierdie ambisie van hom te

verwesenlik toe Jesus Christus hom in sy spore op pad na Damaskus gestuit en op

die grond laat neerval het (Hand 22:10). Toe het Jesus vir hom gesê: Staan op en

gaan na Damaskus, en daar sal jou vertel word alles wat aan jou opgedra is om

te doen.

In daardie opdrag het Jesus vir Paulus as apostel geroep en aangestel. Hy moet

apostel wees vir die heidene – mense wat hy as Fariseër verag het. Hierdie opdrag

het ook ingesluit dat Paulus vir die Naam van die Here moet ly.

Paulus en die ander apostels is deur die Here aangestel om met gesag die

fondament van die kerk te lê (Efes 2:20). Dus is die verkondiging van die apostels

gesagvol omdat hulle in opdrag van die Here die werk doen. Die Heilige Gees het

die Woord van God in hulle ingeasem om dit te verkondig en uiteindelik ook neer te

skryf soos wat die Here vir Paulus gebruik het om ook hierdie brief aan die Romeine

te skryf.

4

Laastens sê Paulus dat hy afgesonder is tot die evangelie van God. Die Jode het

hulleself afgesonder gehou van die heidene omdat hulle die heidene as onrein

beskou het. Nou het die Here vir Paulus afgesonder vir een bepaalde werk – die

evangelie van God. Die evangelie het sy fokus geword. Alles wat hy gedoen het,

het hy ter wille van die evangelie gedoen (1 Kor 9:23).

Besprekingsvrae

1. Waaruit het jy in jou lewe al agtergekom dat Christus ook vir jou sondes aan die

kruis gesterf het?

2. Indien jy bely dat Jesus jou Verlosser en Here is omdat Hy jou met sy kosbare

bloed gekoop het, beskou jy jouself as ŉ slaaf van Jesus Christus?

3. Tot hoe ŉ mate gee jy jou eie wil prys om net die wil van jou Here te

gehoorsaam?

4. Aangesien die woorde wat Paulus in die brief geskryf het die gesagvolle Woord

van die Here is, wat doen jy met daardie gedeeltes in die brief waarmee jou

natuurlike geaardheid ongemaklik is?

5. As jy dan deur Jesus Christus verlos, sien jy jouself ook as iemand wat deur God

afgesonder is vir Hom?

6. Hoe word dit in jou lewe duidelik jy vir die Here afgesonder is?

2. Wat maak Paulus aangaande die evangelie van God bekend? (vers 2-4)

God het sy evangelie tevore beloof deur sy profete in die heilige Skrifte .

Hiermee stel Paulus duidelik dat die evangelie nie ŉ uitvindsel van mense is nie. Die

evangelie het sy oorsprong by die Here self en Hy het dit reeds in die Ou Testament

belowe.

Die eerste keer wat die Here hierdie belofte maak, is in Genesis 3:15 net na die

sondeval. Die saad van die vrou sal die slang se kop vermorsel terwyl die slang

hom aan die hakskeen sal byt. Die evangelie is ook in die offers wat die Here

voorgeskryf het belowe. Een van die duidelikste beloftes is wanneer die Here aan

Abraham die opdrag gee om vir Isak te gaan offer en dan gee die Here in die plek

5

van Isak ŉ ram wat geoffer word. Jesaja 53 is nog ŉ duidelike belofte van die Kneg

wat as ŉ lam geslag sal word vir die oortredings van die volk.

In die boek Handelinge sien ŉ mens hoe Paulus telkens wanneer hy die evangelie

aan die Jode bring, begin met die Skrifte. Vanuit die Ou Testament toon hy aan dat

Jesus die vervulling is van al die beloftes wat God in die Ou Testament deur sy

profete gemaak het.

Die evangelie van God handel oor sy Seun wat na die vlees gebore is uit die

geslag van Dawid en na die Gees van heiligheid met krag verklaar is as die

Seun van God deur die opstanding uit die dood. Aangaande Jesus Christus

word hier drie dinge geopenbaar.

Jesus Christus is die ewige Seun van God voor sy geboorte. Van ewigheid af

het die Seun en die Vader bestaan. Jesus het nie eers die Seun van God geword

toe die Heilige Gees op Hom gekom het nie. Jesus is nie maar net ŉ gewone mens

wat deur God as sy Seun aangeneem is nie. Hy was nog altyd die Seun van God.

In die maagd Maria het Hy die menslike natuur by sy Goddelike natuur aangeneem

om as Jesus Christus gebore te word.

Na die vlees is Hy gebore uit die geslag van Dawid. Wanneer die geboorte van

Jesus aan Maria aangekondig word, word daar vir haar gesê dat God aan Hom die

troon van sy vader Dawid sal gee (Luk 1:32). In daardie woorde het die Here

bevestig dat die belofte aan Dawid (2 Sam 7:12-13) in Jesus Christus vervul word.

In die geslagsregister van Jesus het Matteus en Lukas duidelik aangetoon dat Jesus

uit die geslag van Dawid en Juda kom. Jesus is dus ware en ewige God en

terselfdertyd ook ware en regverdige mens.

Deur die opstanding is Jesus Christus na die Gees van heiligheid bevestig as

die Seun van God. Hierdie woorde wil nie sê dat Jesus op grond van die

opstanding die Seun van God geword het nie. Die opstanding uit die dood het

bevestig dat Hy die Seun van God is. Die Gees van Heiligheid verwys na die Heilige

Gees. Dit is net die Heilige Gees wat ŉ mens kan oortuig dat Jesus Christus die

Seun van God is. Volgens vers 4 gebruik die Heilige Gees die opstanding uit die

6

dood as ŉ bewysgrond van die Jesus se Goddelikheid.

Paulus sluit vers 4 af met die volle Naam van Jesus – Jesus Christus onse Here.

Die Naam Here dui Hom aan as die Eienaar van die mense wat Hy verlos. Daarom

moet die verlostes hulle ook aan die gesag van Jesus Christus onderwerp.

Besprekingsvrae

1. Hoekom is dit belangrik om te weet wie Jesus is?

2. Hoekom is dit nodig om te weet dat die evangelie in die Ou Testament belowe

is?

3. Watter voordele hou dit vir jou in om te weet dat Jesus ware God en ware mens

gelyktydig is?

4. Hoekom moet ŉ mens jou aan Jesus as Here onderwerp? Is dit nie maar

genoeg om Hom net as jou Verlosser te erken en te bely nie?

3. Watter gawes het Paulus ontvang? (vers 5)

4. Vir watter doel het hy hierdie gawes ontvang? (vers 5)

5. Wat is die uiteindelike doel van Paulus se diens? (vers 5)

Deur Jesus Christus het Paulus genade en die apostelskap ontvang. Genade

is een van die lieflingswoorde wat Paulus gebruik. Genade is daardie onverdiende

guns wat die Here aan sy geliefdes gee. Paulus was sy lewe lank onder die indruk

wat hy eintlik verdien het – die ewige oordeel omdat hy die kerk van Jesus Christus

vervolg het. Maar deur Jesus Christus het hy die genade van God ontvang om

vrygespreek te wees van die ewige oordeel, want Christus het in sy plek die straf op

die sonde gedra.

Saam met die genade het Paulus ook die apostelskap deur Jesus Christus ontvang.

Paulus het geensins aansoek gedoen om ŉ apostel te wees nie. Jesus Christus het

hom as apostel aangestel die dag toe Hy hom tot bekering en geloof gebring het.

Daarby is hy in besonder aangestel as apostel vir die heidene – juis vir die mense

wat hy as ŉ Fariseër gehaat het.

7

Die Here deel gawes aan sy geliefdes uit, sodat hulle daarmee kan werk in diens

van die Here. Paulus sê dat hy hierdie gawes ontvang het om

geloofsgehoorsaamheid te verkry onder al die heidene. Deur die verkondiging

van die evangelie van Jesus Christus het Paulus as apostels mense tot geloof in

Jesus Christus geroep. Maar dit is nie maar net ŉ kwessie dat mense in Jesus moet

glo en dan kan hulle maar voortgaan met hulle lewe soos voorheen nie. Wie in

Jesus Christus glo, word ook opgeroep tot gehoorsaamheid aan Jesus aangesien

Hy die Here is. Om iemand anders tot geloofsgehoorsaamheid te roep, beteken dat

jyself ook geloofsgehoorsaamheid in jou eie lewe openbaar.

Wanneer Paulus die heidene noem, beteken dit nie dat hy sy eie volksgenote

oorgeslaan het nie. Inteendeel, Paulus het telkens waar hy in ŉ nuwe stad gekom

het eerste aan die Jode die evangelie van Christus verkondig. Wanneer die Jode

die evangelie verwerp het, het hy dit aan die heidene gebring, want daarvoor is hy

deur Jesus as apostel aangestel.

Paulus het hierdie gawes van die Here ontvang om die geloofsgehoorsaamheid te

verkry ter wille van die Naam van Jesus Christus. Die hoogste doelwit vir Paulus

was om Jesus Christus deur sy arbeid as apostel te verheerlik. Indien hy enige

ander doelwit gehad het, sou hy nie te midde van al die swaarkry kon of wou

voortgaan nie. Maar die eer en heerlikheid van die Naam van Jesus Christus het

hom gedryf om te midde van watter teleurstellings ook al voort te gaan met sy

dienswerk as apostel.

6. Wat word aan ons bekend van die mense aan wie Paulus die brief geskryf het?

(vers 6-7)

In die hele briefopening beklemtoon Paulus wat God vir sondaars gedoen het. En

wanneer hy die mense noem aan wie hy die brief skryf, sê hy weer wat God ook vir

en met hulle gedoen het.

Hulle is geroep om aan Jesus Christus te behoort. In vers 5 het Paulus so pas

gesê dat hy die opdrag het om die evangelie aan die heidene te verkondig tot eer

8

van Jesus Christus. Die mense in Rome is ook ingesluit by die mense aan wie hy

die evangelie moet bring. Wanneer God mense roep tot gemeenskap met Jesus

Christus is dit nie maar net ŉ uitnodiging nie. Dit is die kragtige roep van die Here

wat tot gevolg het dat die Heilige Gees die geloof in die uitverkorene se hart stort,

sodat hy ook die regverdiging kan ontvang. Om dus geroep te wees deur God en

aan Jesus Christus behoort, beteken dat God ŉ radikale koersverandering in jou

lewe aangebring het.

Die ontvangers word ook geliefdes van God genoem. God het die wêreld lief, maar

vir sy uitverkore volk het Hy besondere liefde, want aan hulle het Hy sy Seun gegee

om hulle te verlos.

Hulle is ook geroepe heiliges wat in Rome is. Heiliges is nie ŉ spesiale groep

gelowiges nie, dit is alle mense wat waarlik in Jesus Christus glo. Hulle is deur die

Heilige Gees afgesonder van die wêreld uit om aan die Here alleen te behoort en in

sy diens te wees. Alhoewel die gelowiges van die wêreld afgesonder is vir die Here,

het Hy hulle nie uit die wêreld weggeneem nie. Hierdie gelowiges leef steeds in die

stad Rome wat vir baie mense die simbool van uiterste opstand is teen God. In so ŉ

wêreld moet die gelowige sout en lig wees tot eer van Jesus Christus.

In die groetwoord – genade en vrede vir julle van God en Jesus Christus – word

die evangelie in kort saamgevat. Genade verwys na die werk wat God in Christus vir

hulle gedoen het en vrede is die gevolg daarvan. Daar is vrede tussen God en die

mens en tussen mense onderling.

Besprekingsvrae

1. Hoekom is dit noodsaaklik om verlos te wees voordat ŉ mens in die koninkryk

van God kan dien?

2. Hoekom sou jy sê is geloof in Jesus Christus en gehoorsaamheid aan Jesus

Christus altyd aan mekaar verbind?

3. Hoe sal ŉ mens dit regkry om ter wille van Christus jou dienswerk te doen in

plaas daarvan om dit om selfsugtige redes te doen?

9

4. Watter rol vervul die herinnering aan God se roeping van jou en sy liefde vir jou

in jou dienswerk as gelowige? Hoe sal jou dienswerk verander indien jy van

God se roeping en liefde vergeet?

2. Danksegging en verlange om Rome te besoek – Romeine 1:8-158In die eerste plek dank ek my God deur Jesus Christus oor julle almal dat julle

geloof verkondig word in die hele wêreld. 9Want God wat ek in my gees dien in

die evangelie van sy Seun, is my getuie hoe ek onophoudelik aan julle dink10en altyd in my gebede smeek of ek tog nou eindelik ŉ goeie geleentheid sal

vind deur die wil van God om na julle te kom; 11want ek verlang om julle te

sien, om julle een of ander geestelike genadegawe mee te deel, sodat julle

versterk kan word; 12dit is, dat ek saam bemoedig kan word onder julle deur die

gemeenskaplike geloof, van julle sowel as van my. 13Maar, broeders, ek wil

julle nie daarvan onkundig laat dat ek my dikwels voorgeneem het om na julle

te kom nie en ek is tot nog toe verhinder sodat ek ook onder julle een of ander

vrug kan insamel net soos onder die ander heidene. 14Teenoor Grieke sowel

as nie Grieke, teenoor wyse sowel as onverstandige mense is ek ŉ skuldenaar.15Vandaar die verlange van my kant om ook aan julle wat in Rome is, die

evangelie te verkondig.

2.1 Vrae by Romeine 1:8-15

1. Waarvoor het Paulus die Here gedank? (vers 8)

2. Wat word vir ons duidelik van Paulus se diens aan God? (vers 9)

3. Waarvoor het Paulus nog tot die Here gebid? (vers 10)

Paulus dank God deur Jesus Christus oor al die gelowiges, want daar word

oor hulle geloof in die hele wêreld gepraat. Deur Jesus Christus behoort Paulus

aan God, daarom noem hy Hom my God. Wanneer Paulus die Here dan dank en tot

Hom bid, doen hy dit ook deur Jesus Christus. Dit is slegs deur Jesus Christus dat

enige mens toegang tot God kan kry. Paulus dank die Here oor die geloof van die

gelowiges in Rome. Geloof is immers ŉ gawe wat God aan mense gee en dit is nie

iets wat hulle in hulleself gehad het om mee te begin nie. Hy dank die Here vir die

10

geloof wat hierdie mense ontvang het en hy dank die Here ook dat die geloof in

hierdie mense werksaam geword het.

Daar word in die hele wêreld oor die geloof van die mense in Rome gepraat. Die

geloof in Jesus Christus het die mense in Rome se lewens so drasties verander dat

ander mense dit kon opmerk en hulle het daaroor gepraat. Maar dit was nie net oor

hulle veranderde lewenstyl wat daar gepraat is nie. Daar is ook gepraat oor wat

hierdie gelowiges doen. Hulle dade en woorde het getuig dat hulle aan Jesus

Christus behoort en die wêreld oor is daar van hulle gepraat.

Paulus het God in sy gees gedien in die evangelie van Christus. Aangaande die

Here tot wie hy bid, sê Paulus dat hy Hom in sy gees dien in die evangelie van sy

Seun. Paulus se diens aan die Here was nie bloot ŉ uiterlike handeling of ŉ plig wat

hy afgehandel wil kry, sodat hy met sy eie dinge weer kan aangaan nie. Hy het na

sy bekering niks meer van sy eie dinge gehad nie. Sy hart en siel is deur die Here

Jesus beset, daarom dien hy God vanuit die diepste van sy mens wees met sy hele

mens wees.

Sy diens aan God is diens in die evangelie van sy Seun. Met ander woorde, sy

diens aan God het bestaan in die verkondiging van die evangelie van Jesus

Christus. Die evangelie van Christus is die gereedskap van die Heilige Gees

waarmee Hy die geloof in sondaars se harte werk. Dit is ook die gereedskap

waarmee die Heilige Gees die geloof in die harte van die gelowiges onderhou en laat

groei.

Nog ŉ wyse waarop Paulus God in sy gees dien was deur die onophoudelike

gebede. Dit was gebede nie net ter wille van homself nie, maar gebede tot God ter

wille van die gelowiges ook in Rome. Paulus het God gedank vir hulle geloof, maar

hy het telkens wanneer hy aan hulle dink hulle in gebed aan die Here opgedra

en gesmeek vir ŉ geleentheid om hulle te besoek. Paulus sou uiteindelik drie

jaar moes wag voordat die Here die geleentheid aan hom gegee het om Rome te

besoek.

11

4. Wat leer ons aangaande gebed in hierdie woorde van Paulus? (vers 10)

5. Wat wou Paulus bereik met sy besoek aan Rome? (vers 11-13)

ŉ Gelowige se gebede word verhoor – dit is die Here se belofte aan die gelowige

(vgl. Matt 7:7-11). Maar dikwels gebeur dit dat ŉ mens se gebede nie so gou

verhoor word as wat ŉ mens dit wil hê nie. In vers 10 hoor ons dat Paulus al

lankal bid en smeek vir ŉ geleentheid om die gelowiges in Rome te besoek .

Paulus het dus ook nie gou ŉ antwoord op sy smeekgebede gekry nie. Hy sê self in

vers 13 dat hy tot nog toe verhinder is om na Rome te gaan. Daar het dinge

voorgeval wat verhoed het dat hy by die gelowiges in Rome kon uitkom.

Na aanleiding van die openbaring in Handelinge weet ons dat die Here wel Paulus

se gebed verhoor het. Hy het in Rome aangekom anders as wat hy homself

voorgestel het – hy het as ŉ gevangene in Rome aangekom. Die Here verhoor

dus die gebede van gelowiges soms anders as wat jy gevra het.

ŉ Derde ding wat bekend word aangaande gebede in hierdie woorde is dat die

gelowige homself altyd in sy gebed ook aan die wil van God onderwerp. Dit is

inderdaad Paulus se begeerte om die gelowiges in Rome te besoek, maar die gang

van die gelowige word nie deur homself bepaal nie. Dit is altyd afhanklik van wat

God wil. Daarom onderwerp die gelowige hom ook aan die wil van God.

Daar is verskeie dinge wat Paulus as doelwit gestel het vir sy besoek aan die

gelowiges in Rome. Daar word oral in die wêreld oor die geloof van die gelowiges in

Rome gepraat. Paulus het ook daarvan gehoor en dit het by hom die verlange laat

ontstaan om hierdie gelowiges persoonlik te ontmoet – hy verlang om die

gelowiges te sien.

Paulus wou ook een of ander geestelike genadegawe aan hulle meedeel. Dit is

nie dat die apostel oor die vermoë beskik het om geestelike gawes aan ander mense

te gee nie. Dit is die Heilige Gees wat gawes gee aan gelowiges. Paulus het die

gawe ontvang om die evangelie te verkondig. Met sy gawe wou hy die gelowiges in

Rome gaan dien om hulle in die geloof te versterk.

12

ŉ Verdere doelwit wat verband hou met Paulus se mededeling van sy gawes met

hulle is dat Paulus ook deur hulle gawes verryk sal word. As apostels het Paulus die

gawe om die evangelie aan die gelowiges te verkondig, maar dit beteken nie dat hy

alles het wat hy nodig het en daarom nie ander gelowiges nodig het nie. Paulus wil

deur sy besoek aan die Romeine ook in sy geloof versterk word met die gawes

wat hulle van die Heilige Gees ontvang het.

ŉ Vierde doelwit is om een of ander vrug onder die mense in Rome te kan

insamel soos wat hy onder die ander heidene ingesamel het. Hierdie vrug

verwys na die geloofsgehoorsaamheid wat die apostels onder die heidene verkry

het. Die vrug is dus die nuwe bekeerlinge onder die heidene waarna Paulus uitsien

vir sy besoek aan Rome.

6. Wat bedoel Paulus as hy sê dat hy ŉ skuldenaar is teenoor alle mense? (vers

14-15)

Dat die Here vir Paulus verlos het en hom verander het van ŉ vervolger van die Here

Jesus na ŉ navolger van Jesus Christus, het so ŉ geweldige indruk op hom gemaak

dat hy net nooit kon ophou om die Here daarvoor te dank nie. Daarby het hy ook

nog die apostelskap ontvang om sy dank aan die Here op ŉ spesifieke wyse te

betoon. Die grootheid van die Here se genade aan Paulus het gemaak dat hy ŉ

skuldenaar is teenoor alle mense.

Dit is vir Paulus ondenkbaar om nie vir ander mense te vertel van die verlossing wat

God deur Jesus Christus skenk nie. Daarom is hy oortuig dat hy dit aan alle mense

verskuldig is – hy moet hulle vertel anders het hy sy plig en verantwoordelikheid

teenoor hulle versaak.

Paulus het die verantwoordelikheid teenoor Grieke en nie Grieke – dit wil sê, teenoor

elke nasie of volk. Dit is ŉ verantwoordelikheid wat hy ook het teenoor verstandiges

en onverstandiges – dit wil sê, teenoor elkeen in die samelewing maak nie saak hoe

bekend of geleerd of ryk die persoon is nie.

13

Dit is oor hierdie verantwoordelikheid wat Paulus teenoor alle mense het wat die

verlange in hom aan die brand hou om ook by die mense in Rome uit te kom. Hy wil

die evangelie ook aan hulle verkondig.

Besprekingsvrae

1. Ander mense het oor die geloof van die gelowiges in Rome gepraat en so het

Paulus daarvan te hore gekom. Wat sal die mense oor ons gemeente se geloof

vir ander mense kan vertel?

2. Hoe kan ŉ mens bepaal of jou diens aan die Here gepas en aanvaarbaar is?

3. Hoe weet jy of jy moet aanhou bid wanneer dit blyk dat jou gebede nie

beantwoord word nie?

4. Hoe sal ons die gedagte van om ŉ skuldenaar te wees teenoor ander mense ook

op onsself van toepassing maak?

3. Die tema van die brief – Romeine 1:16-1716Want ek skaam my nie oor die evangelie van Christus nie, want dit is ŉ krag

van God tot redding vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood en ook vir die Griek.17Want die geregtigheid van God word daarin geopenbaar uit geloof tot geloof,

soos geskrywe is: Maar die regverdige sal uit die geloof lewe.


1. Waarom skaam Paulus hom nie oor die evangelie van Christus nie? (vers 16)

2. Wat bedoel Paulus as hy die evangelie noem die krag van God tot redding vir

elkeen wat glo? (vers 16-17)

In vers 14 en 15 het Paulus gesê dat hy as apostel vir die heidene verantwoordelik is

dat almal die evangelie van Christus behoort te hoor. Hy word gedring omdat hy

weet watter uitwerking die evangelie van Christus op sy eie lewe gehad het.

Daarom het hy ook die brandende verlange om in Rome die evangelie van Christus

te verkondig. Dus, omdat Paulus die waarde van die evangelie besef, is hy nie

skaam om hierdie evangelie aan alle ander mense mee te deel nie.

14

Daar is vyf dinge wat in hierdie twee verse genoem word wat dit duidelik maak dat

die evangelie van Christus die krag van God is. Die evangelie van Christus is tot

redding van elkeen. In hierdie woorde word daar van die standpunt af uitgegaan

dat alle mense verlossing nodig het. In die volgende gedeelte van vers 18 af tot by

Romeine 3:20 toon Paulus stelselmatig aan dat van die godsdienstige Jood tot die

wêreldse Griek is van God vervreem en onder God se toorn. Daarom het elke liewe

mens redding nodig. Wanneer aangetoon word dat alle mense redding nodig het, is

dit onvermydelik om die aaklige verlorenheid van alle mense ten toon te stel.

Die redding van sondaars het niks minder nie as die krag van God nodig.

Geen mens is in staat om homself van die oordeel van God en die straf van die

sonde te red nie. Indien dit vir die mens moontlik was om dit self te kon doen, sou

God nie sy Seun na hierdie wêreld gestuur het om so ŉ wrede dood aan die kruis te

sterf nie.

Die redding van die sondaar is ook nie ŉ gesamenlike projek van God en die mens

nie. Daarom moet ŉ mens weg bly van die gedagte dat God ŉ deel gedoen het en

nou moet die mens sy kant bring om uiteindelik verlos te wees nie. Die redding van

die sondaar is van die begin af tot in die ewigheid die werk van God. Hy roep die

mens, Hy regverdig die mens deur die geloof wat Hy in die mens gestort het en

uiteindelik verheerlik Hy die mens. Net God alleen kan ŉ sondaar red, daarom is die

evangelie van Christus die krag van God tot redding vir elkeen wat glo.

Die evangelie van Christus handel oor die geregtigheid van God. In die

evangelie van Christus word die geregtigheid van God geopenbaar. God is volmaak

regverdig en heilig. Hy het ŉ standaard gestel – die mens moet aan God alleen

gehoorsaam wees. Enige minagting van hierdie standaard, is ŉ oortreding wat

strafbaar is met die dood. Na regte moet God elke liewe mens laat sterf, want elke

liewe mens is ŉ skuldige sondaar.

In die evangelie van Christus toon God dat Hy nooit ophou om regverdig te wees

nie. Hy het sy Seun ŉ mens laat word in hierdie wêreld. Die mens het gesondig

daarom moet die mens die straf op die sonde dra. Jesus Christus wat tegelyk ware

God en ware mens is, sterf die dood as straf op die sonde. En elkeen wat in

15

Christus glo, kry deel aan die geregtigheid van Christus en word deur God regverdig

verklaar.

Verlossing is ŉ saak van geloof van begin tot einde. Hierdie geloof kan ook

saligmakende geloof genoem word. Saligmakende geloof behels dat ŉ mens sal

weet wie Jesus Christus, waarom Hy aan die kruis gesterf het en dat Hy opgewek is

uit die dood. Tweedens moet ŉ mens hierdie dinge nie net weet nie, maar dit as die

waarheid aanvaar. Die Heilige Gees oortuig die sondaar van die waarheid van die

evangelie. Deur hierdie oortuiging bewerk die Heilige Gees ook die vertroue in die

sondaar se hart dat Christus ook vir hom gesterf het.

Elkeen moet self glo dat Christus vir hom gesterf het. Die redding deur die

geloof in Christus is nie ŉ gemeenskaplike saak nie. Elkeen aan wie die evangelie

verkondig word, word individueel geroep om hom te bekeer en in Jesus Christus te

glo. Niemand kan namens iemand anders in Christus glo nie. Elke sondaar kan net

deur sy eie geloof in Christus regverdiging en verlossing ontvang.

Besprekingsvrae

1. Watter redes kan ŉ mens aanvoer dat jy skaam is vir die evangelie?

2. Wat kan ŉ gelowige doen om nie meer skaam vir die evangelie te wees nie?

3. Hoekom is dit belangrik om die geregtigheid van God te verstaan soos wat dit in

die evangelie geopenbaar word?

4. Hoe sal jy weet dat jy nie verniet glo nie?

4. Die nood van die mensdom – Romeine 1:18-3218Want die toorn van God word van die hemel af geopenbaar oor al die

goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense wat in ongeregtigheid die

waarheid onderdruk, 19omdat wat van God geken kan word, in hulle openbaar

is, want God het dit aan hulle geopenbaar. 20Want sy onsigbare dinge kan van

die skepping van die wêreld af in sy werke verstaan en duidelik gesien word,

naamlik sy ewige krag en goddelikheid, sodat hulle geen verontskuldiging het

nie; 21omdat hulle, alhoewel hulle God geken het, Hom nie as God verheerlik of

gedank het nie; maar hulle het dwaas geword in hul oorlegginge, en hul

16

onverstandige hart is verduister. 22Terwyl hulle voorgee dat hulle wys is, het

hulle dwaas geword 23en die heerlikheid van die onverganklike God verander in

die gelykvormigheid van die beeld van ŉ verganklike mens en van voëls en

viervoetige en kruipende diere. 24Daarom het God hulle ook in die begeerlikhede van hulle harte oorgegee aan

onreinheid, om hulle liggame onder mekaar te onteer 25hulle wat die waarheid

van God verruil het vir die leuen en die skepsel vereer en gedien het bo die

Skepper wat geprys moet word tot in ewigheid. Amen. 26Daarom het God hulle

oorgegee aan skandelike hartstogte, want hulle vroue het die natuurlike

verkeer verander in dié wat teen die natuur is; 27en net so het ook die manne

die natuurlike verkeer met die vrou laat vaar en in hulle wellus teenoor mekaar

ontbrand: manne het met manne skandelikheid bedrywe en in hulleself die

noodwendige vergelding van hulle dwaling ontvang. 28En omdat hulle dit nie

die moeite werd geag het om God in erkentenis te hou nie, het God hulle

oorgegee aan ŉ slegte gesindheid, om te doen wat nie betaam nie: 29hulle is

vervul met allerhande ongeregtigheid, hoerery, boosheid, hebsug, ondeug; vol

nydigheid, moord, twis, bedrog, kwaadaardigheid; 30nuusdraers, kwaadspre-

kers, haters van God, geweldenaars, trotsaards, grootpraters, uitvinders van

slegte dinge, ongehoorsaam aan die ouers; 31onverstandig, ontrou, sonder

natuurlike liefde, onversoenlik, onbarmhartig, 32mense wat al ken hulle die

verordening van God goed, dat die wat sulke dinge doen, die dood verdien dié

dinge nie alleen self doen nie, maar ook hulle goedkeuring skenk aan die wat

dit doen.


1. Wat is die eerste oorsaak dat God sy toorn van die hemel af openbaar? (vers

18-20)

2. Wat is die tweede oorsaak dat God sy toorn van die hemel af openbaar? (vers

21-23)

3. Wat maak God van Homself bekend deur sy toorn van die hemel af te

openbaar? (vers 18-19)

4. Wat maak God van Homself bekend wanneer Hy sy ewige krag en goddelikheid

in die skepping openbaar? (vers 20)

17

Toe Paulus die tema van die brief genoem het in die vorige twee verse het hy gesê

dat die geregtigheid van God in die evangelie van Christus geopenbaar word. God

se geregtigheid word onder andere in die evangelie geopenbaar deurdat Hy die

sonde regverdig in sy Seun straf. Maar die vraag is: Waarom is God se geregtigheid

so streng dat Hy selfs sy eie Seun wat mens geword het met die dood moes straf?

In Romeine 1:18-23 openbaar die Here self die twee dinge wat mense gedoen het,

sodat God nie anders kan nie as om sy toorn van die hemel af te openbaar.

Die eerste rede waarom God sy toorn van die hemel af openbaar – mense het in

hulle ongeregtigheid die waarheid aangaande God en kennis van Hom

onderdruk het.

Die tweede rede waarom God sy toorn van die hemel af openbaar – alhoewel

mense God geken het, het hulle Hom nie verheerlik of gedank nie maar eerder

beelde van skepsels gemaak en dit verheerlik en aanbid.

Om te weet wat God van Homself bekend maak wanneer Hy sy toorn van die hemel

af openbaar, moet ŉ mens oplet waarom Hy sy toorn van die hemel af openbaar.

God openbaar sy toorn van die hemel af oor al die goddeloosheid en ongeregtigheid

van die mense. Die goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense is hulle

onderdrukking van die waarheid aangaande God en hulle gevolglike aanbidding van

skepsels in plaas daarvan om die Skepper te aanbid.

Wanneer God dan sy toorn van die hemel af oor die goddeloosheid en

ongeregtigheid van die mense openbaar, maak Hy Homself as die heilige God

bekend wat geen sonde duld nie. God kan nie sondes verdra nie, daarom

openbaar Hy sy toorn van die hemel af. Vanaf vers 24 word dit bekend hoe God

reeds in hierdie lewe sy toorn oor die goddeloosheid en ongeregtigheid van die

mense openbaar.

Wanneer God sy ewige krag en goddelikheid in die skepping openbaar, maak Hy

Homself as die almagtige en ewige God bekend. Deur net na die skepping en die

verskeidenheid van skepsels te kyk en raak te sien hoe alles by mekaar hoort en

18

saamwerk, kan ŉ mens nie anders nie as om te besef dat God alwys en almagtig is.

Deur die openbaring in die skepping kan ŉ mens wel nie die verlossing wat Jesus

Christus bewerk het, leer ken nie, maar jy kan God se ewige krag en goddelikheid

leer ken. Daarom het niemand enige verontskuldiging nie.

5. Wat doen mense met die waarheid aangaande God wat geken kan word? (vers

18)

Die waarheid van God is helder en duidelik sigbaar vir die mens van die begin af. In

die skepping openbaar God Homself as die almagtig en ewige God en in sy toorn

openbaar Hy Homself as die heilige God wat geen sonde verdra nie, maar dit

regverdig straf. In sy verwaandheid onderdruk die mens hierdie waarheid

aangaande God.

Mense onderdruk die waarheid deur dit eenvoudig te ignoreer en maak asof dit nie

bestaan nie. Maar aangesien dit aanhoudend in die gesig van die mens gegooi

word, probeer hy dit met allerhande slim redenasies weg redeneer deur die ontstaan

van die skepping aan evolusie toe te skryf – as alles self ontstaan het, is daar mos

nie ŉ God voor wie jy jouself moet verantwoord nie. En die ongeluk en hartseer wat

die mens beleef as gevolg van sy sonde word met psigologiese en filosofiese

argumente beredeneer. Gevolglik bly die mens maar altyd die arme onskuldige

mens wat aan omstandighede uitgelewer is waaraan hy klaarblyklik niks kan doen.

6. Watter gevolge dra die mense omdat hulle die waarheid onderdruk het? (vers

21-23)

In verse 18 tot 20 het Paulus onteenseglik aangetoon dat God Homself deur middel

van sy skepping geopenbaar het as die ewige en almagtige God. Hierdie

openbaring van Homself is so duidelik dat daar niemand is wat hom kan

verontskuldig deur te sê dat hy nie geweet het daar is ŉ God nie. Alle mense oor die

ganse wêreld heen het ŉ oortuiging dat daar iemand groter as hulleself is – iemand

wat die wêreld geskep het en die mens se lewe regeer. Hierdie iemand is waardig

om aanbid te word.

19

In plaas daarvan dat die mense die enigste God erken, het hulle eerder die waarheid

wat voor hulle oë is onderdruk en dit het vir hulle verskriklike gevolge meegebring.

Hulle het God nie as God verheerlik en gedank nie. Die mens wil nie aan die

almagtige en ewige God dank en heerlikheid bring vir al sy seëninge nie. Wanneer

die mens dit doen, weet hy dat hy homself ook aan hierdie almagtige en ewige God

moet onderwerp en inval by sy reëls en voorskrifte. Daarom het die mens eerder die

waarheid aangaande God onderdruk en gevolglik het hy God nie verheerlik of

gedank nie.

Die waarheid aangaande God is die lig wat in hierdie wêreld skyn. Maar omdat die

mens die waarheid onderdruk het, het hy in sy oorlegginge dwaas geword en dit

het gelei tot ŉ verduistering van hulle onverstandige hart. Aangesien die mens

die enige waarheid voor sy oë weggeneem het, het dit nie beteken dat hy ŉ ander

waarheid ontdek het nie. Daar is immers net een absolute waarheid en sy Naam is

God. Maar as jy nie die waarheid het nie, gaan jy dwaas word en hierdie dwaasheid

is gelykstaande aan duisternis. Die mens kan nie ŉ vaste koers in sy lewe kry nie,

want hy het nie meer die lig van die waarheid nie. Op elke terrein van sy lewe is sy

duistere onverstandige hart sy enigste rigtingaanduider.

In sy verduisterde hart is die mens nog so verwaand om homself wys te noem en

voor te gee dat hy wys is. Maar in werklikheid het hy dwaas geword en hy weet

dit nie eers nie. Wysheid begin met die vrees van die Here. Maar aangesien die

mens in sy ongeregtigheid die Here uit sy wêreld verdring het omdat hy die Here nie

wil vrees nie, is die enigste alternatief dwaasheid. Maar omdat sy hart so verduister

is, kan hy nie insien dat sy sogenaamde wysheid eintlik dwaasheid is nie.

Dwaas in hierdie sin verwys nie na ŉ verstandelike gebrek by die mens nie. Dit

verwys na die geestelike en morele gebrek omdat die mens God nie wil erken en

aanbid nie.

Die dwaasheid van die mens lei uiteindelik daartoe dat hy beelde van skepsels

as sy god begin sien en aanbid. Die mens wat die waarheid aangaande God

20

onderdruk, beland uiteindelik by afgodery waar hy aan beelde van mense of diere

die eer bring wat hy eintlik aan die onverganklike God moet bring.

Besprekingsvrae

1. Watter gedagtes word by jou opgewek wanneer jy van die toorn van God hoor?

2. Hoekom is dit regverdig om siektes of rampe te verbind aan die toorn van God

oor die sondes van die mens?

3. Watter gevolge is daar vir die mens van vandag wat die waarheid aangaande

God onderdruk?

4. Hoe kan gelowiges in hulle lewe van elke dag heerlikheid en dank gee aan God?


1. Watter struktuur merk jy op in hierdie gedeelte? (wat word herhaal)

2. Watter sonde het die mense gedoen dat God hulle aan sonde oorgegee het?

(vers 25)

Paulus het in vers 18 begin om te sê dat God sy toorn van die hemel af openbaar

oor die goddeloosheid en ongeregtigheid van die mense. Die ongeregtigheid wat die

mense gepleeg het, was om die waarheid aangaande God te onderdruk (Rom 1:18).

Omdat hulle God voor hulle oë en uit hulle harte verdring het, het hulle die skepsel in

plaas van die Skepper aanbid en geëer (Rom 1:23).

Die Here het Homself nie ongeopenbaar gelaat teenoor mense nie. Inteendeel, die

Here het Homself van die begin van die skepping af aan die mens geopenbaar in sy

werke. In sy werke kan die ewige krag en goddelikheid van God opgemerk word

(vgl. Rom 1:19-21). Daarom is daar vir geen mens enige verontskuldiging nie – God

kan geken word en die mense het God geken. Tog het hulle hierdie waarheid

onderdruk. Maar omdat die mens iemand groter as hy self wil hê om te dien, het hy

die eer wat hy aan God moes gee aan die beelde skepsels gegee wat hy nou as sy

gode beskou.

In vers 25 en 28 sê Paulus weer wat die mense gedoen het – hulle het die

waarheid van God verruil vir die leuen (vgl. Rom 1:18). Dit het daarop uitgeloop

21

dat die mense die skepsel vereer en gedien het bo die Skepper wat tot in

ewigheid geprys moet word (vgl. Rom 1:19-21).

Omdat mense die kennis van God ignoreer en die waarheid onderdruk, openbaar

God sy toorn van die hemel af. Hy doen dit deur die mense oor te gee. Die

werkwoord oorgegee word drie maal herhaal in vers 24, 26 en 28. God het die

mense oorgegee aan onreinheid, aan homoseksuele verhoudings en gedrag, en aan

ŉ slegte gesindheid wat tot uiting kom in allerhande sosiaal afbrekende sondes.

Die sonde wat die mense gedoen het wat daartoe aanleiding gegee het dat God

hulle aan hulle sondes oorgegee het, word in vers 25 herhaal. Hulle het die

waarheid van God verruil vir die leuen en die skepsel vereer en gedien bo die

Skepper wat tot in ewigheid geprys moet word. Reeds in vers 21 tot 23 het

Paulus hierdie sonde van die mense opgemerk. Omdat mense God nie geëer of

gedank het nie, het hulle dwaas geword en hulle onverstandige hart verduister.

Hierdie dwaasheid en duisternis het daartoe gelei dat hulle afgode van watter

skepsels ook al gedien het in plaas van die lewende God.

Die waarheid van God is die openbaring van God self in sy toorn oor die sonde en in

sy werk as Skepper. Hierdie geopenbaarde waarheid staan ook bekend as die

algemene openbaring van God. Om God in besonder te ken en ook te weet hoe ŉ

mens van jou sonde en die toorn van God verlos kan word, het jy die Woord van

God nodig. Daarin openbaar die Here Homself as die Verlosser in en deur sy Seun.

In plaas daarvan om aan hierdie geopenbaarde waarheid van God vas te hou, het

die mense hierdie waarheid verruil vir die leuen. Die leuen bestaan daarin dat ŉ

mens enigiets anders as God ook kan aanbid en dien. Die leuen gaan verder om te

dink dat die skepsel wat dan nou as god vereer word geheel en al onafhanklik van

God kan bestaan so asof die skepsel ook nou gelyk aan God geword het.

Deur na God as Skepper te verwys, neem Paulus die leser terug na Genesis 1:1. In

daardie woorde word dit duidelik geopenbaar dat God geheel en al onafhanklik bo

die ganse skepping is. Hy bring die skepping te voorskyn deur dit te skep. Die hele

skepping is van God afhanklik en kan nie een oomblik sonder God bestaan nie.

22

Daarom moet God vir ewig geprys word en die mens moet nie eers daaraan dink om

aan ŉ skepsel die eer te gee wat God toekom nie.

3. Wat bedoel Paulus wanneer hy sê dat God die mense aan hulle sondes

oorgegee het? (vers 24, 26, 28)

Drie keer word daar gesê dat God die mense oorgegee het aan onreinheid (vers 24),

aan skandelike hartstogte (vers 26) en aan ŉ slegte gesindheid (vers 28). Die

gedagte dat God mense aan hulle eie ongeregtighede oorgee, kom reeds in die Ou

Testament voor. Ek is die HERE jou God wat jou laat optrek het uit Egipteland;

maak jou mond wyd oop, dat Ek dit kan vul. Maar my volk het na my stem nie

geluister nie, en Israel was vir My nie gewillig nie. Toe het Ek hulle oorgegee

aan die verhardheid van hul hart, dat hulle in hul eie planne kon wandel. (Psalm

81:11-13 AFR53) (vgl. ook Hand 7:42)

Wanneer mense hulle rug op God draai terwyl hulle die waarheid van God kan leer

ken en volhardend wegdraai van die Here af, draai die Here ook uiteindelik van die

mense af weg. Wanneer die Here die mense oorgee aan hulle sondes neem Hy sy

hand van hulle af weg, sodat die sonde sy aaklige loop met hulle kan neem.

4. Aan watter sondes is die mense oorgegee volgens vers 24?

5. Aan watter sondes is die mense oorgegee volgens vers 26-27?

God het die mense wat volhard om die waarheid te verruil vir die leuen in die

begeerlikhede van hulle harte oorgegee aan onreinheid. Hierdie onreinheid kom

daarin uit dat die mense hulle liggame onder mekaar onteer. Hier verwys Paulus

na die seksuele wellus wat hoogty vier onder die mense.

God het as Skepper aan die mense die emosionele en liggaamlike vermoëns

geskenk om ŉ seksuele verhouding te mag hê tussen een man en een vrou in die

geborgenheid van die huwelik. Dit is deur middel van hierdie intiemste verhouding

tussen ŉ man en ŉ vrou dat die hegte verhouding tussen Christus en sy kerk

verbeeld word (Efes 5:31-32).

23

Die mense het egter van die seksuele verhouding iets gemaak wat dit nie behoort te

wees nie. Daar word geld mee gemaak – prostitusie – of dit word gebruik om

allerhande gunste aan mense te verseker. In die oë van die Here is sulke seksuele

verhoudings niks anders as hoerery nie. Daarom word mense ernstig gewaarsku

teen enige seksuele verhouding wat nie binne die geborgenheid van die huwelik is

nie (1 Kor 6:16-20).

Die mense wat die waarheid van God verruil vir die leuen is deur God aan

skandelike hartstogte oorgegee. Hierdie skandelike hartstogte kom daarin uit dat

die vroue die natuurlike verkeer verander in dit wat teen die natuur is en net so

het die manne die natuurlike verkeer met die vrou laat vaar en hulle wellus het

teenoor mekaar ontbrand. Hier verwys Paulus na die homoseksuele verhoudings

en praktyke wat tussen vrouens en vrouens en tussen mans en mans plaasvind.

Deur net te kyk hoe die man en die vrou se liggame van mekaar verskil, toon tog aan

dat die bedoeling van die Here van die begin af was dat die man en vrou bymekaar

moet kom en bymekaar moet bly in die huwelik. Dit is hoe God immers die eerste

mense geskep het – een man en een vrou wat by hom pas. Dit is die natuurlike en

egte verhouding.

In sy verdwaaldheid weg van die Here af het die mens dit wat logies bymekaar hoort

uitmekaar geskeur om die onlogiese ding te doen. Vroue verkeer seksueel met

ander vroue en mans verkeer seksueel met ander mans. Daarom skryf Paulus dat

hierdie verhoudings en praktyke teen die natuur is.

Hierdie onnatuurlike verhoudings en praktyke tussen mense van dieselfde geslag

het in hulleself die noodwendige vergelding van hulle dwaling ontvang. In hullesself

dra hierdie mense die loon vir hulle misdade teen die Here. Hier kan ŉ mens dink

aan al die emosionele en liggaamlike gevolge wat so ŉ teen natuurlike verhouding

en praktyk meebring.

Besprekingsvrae

1. Watter vorme van afgodery is deesdae in praktyk?

2. Hoe kan ŉ mens jouself teen afgodery beskerm?

24

3. Wat kan en behoort gedoen te word om Christelike waardes in ŉ land of

gemeenskap te herstel?

4. Kan ŉ mens wat deur die Here aan sy sondes oorgegee is tot bekering kom of is

daar geen omdraai vir hom meer moontlik nie?

5. Kan iemand wat verslaaf is aan sondige seksuele verhoudings en praktyke

gered word?


1. Wat is die oorsaak dat God mense aan ŉ slegte gesindheid oorgee? (vers 28)

2. Waaraan het God hierdie mense oorgegee? (vers 28)

Die sondes wat hierdie mense doen, is anders as dit waarvan ŉ mens in vers 23 en

25 gelees het. Daar is daar gepraat van die onderdrukking van die waarheid

aangaande God en gevolglik het die mense dwaas geword en die skepsels as gode

begin vereer in plaas van om God te dien en eer. Afgodery is egter nie die enigste

gevolg vir die mens wanneer hy die waarheid aangaande God onderdruk nie.

Mense onderdruk die waarheid aangaande God en die gevolg is dat hulle dit

nie die moeite werd ag om God in erkentenis te hou nie. Die begrip moeite werd

ag is ŉ woord in die oorspronklike wat gebruik word om iets te toets en ondersoek of

dit eg is, soos wanneer ŉ mens ŉ stuk metaal sal ondersoek om te sien of dit regtig

goud is. Aangesien hierdie mense die waarheid aangaande God onderdruk het en

dus nie erken dat Hy God en almagtig is nie, is hulle vermetel genoeg om God aan

sekere toetse te onderwerp om agter te kom of Hy eg is. Watter toets hulle ook al

aangelê het om God se egtheid mee te toets het hulle tot die gevolgtrekking gebring

dat Hy nie eg is nie en daarom is dit nie eers nodig om enige erkenning aan Hom te

gee nie. Om die waarheid te sê, jy kan maar van God vergeet.

God het hierdie mense oorgegee aan ŉ slegte gesindheid om te doen wat nie

betaam nie. Die woord wat ons vertaal met slegte hou verband met die woord wat

ons vertaal het met moeite werd ag. Die mense het kwansuis God aan ŉ toets

onderwerp en Hom klaarblyklik in hulle gedagtes as oneg bevind. Nou het God hulle

25

oorgegee aan ŉ waardelose gesindheid of gedagte. Hulle gedagtes is ook deur God

getoets en as oneg bevind.

Met hierdie slegte gedagtenis of gesindheid kan die mense nie ŉ waardevolle morele

oordeel maak nie. Gevolglik doen hulle dinge wat nie betaam nie. Dit is dinge wat

selfs onder heidene as aanstootlik en afskuwelik beskou word.

3. Watter sondes is die gevolg van die slegte gesindheid waaraan God hierdie

mense oorgegee het? (vers 29-31)

In hierdie lys van sondes wat Paulus noem, word daarop gewys hoe die

ongeregtigheid van die mense uiteindelik alle verhoudings tussen mense

afbreek sodat ŉ hele samelewing daaronder ly. Hierdie is een van baie lyste van

sondes wat Paulus maak (vgl. Rom 13:13; 1 Kor 5:10-11; 6:9-10; 2 Kor 12:20; Gal

5:19-21; Efes 4:19, 31; 5:3-5; Kol 3:5, 8; 1 Tim 1:9-10; 6:4-5; 2 Tim 3:2-5; Tit 3:3).

Dit was algemeen in daardie tyd om sulke lyste van sondes te maak. Selfs heidense

skrywers wat oor die gedrag van mense geskryf het, het soortgelyke lyste gehad met

soortgelyke sondes.

Die lys begin met hulle is vervul met allerhande ongeregtigheid. Ongeregtigheid

is ŉ algemene begrip vir sonde. Met hierdie woord word uitgedruk dat die sondaar

ander mense en God van hulle regte beroof. Die lewe draai vir so ŉ mens net om

homself en hy is geensins gepla oor iemand anders nie.

Boosheid – hierdie woord word dikwels gebruik om die duiwel te benoem. Iemand

wat vervul is met boosheid is doelbewus daarop gerig en daarmee besig om mense

aan te val en seer te maak. Ons vertaling in Afrikaans het ook nog hoerery voor

boosheid. Ek is van oordeel dat die vertalers hier ŉ fout gemaak het deur die woord

wat ons met boosheid vertaal te lees vir die woord wat ons met hoerery vertaal. In

Grieks is die klank van die twee woord naby aan mekaar (ponêria – boosheid, en

pornê – hoerery).

Hebsug – iemand wat hebsugtig is, is daarop uit om soveel as moontlik vir homself

26

in te palm. Daar is geen perke aan sy selfsug nie en in sy hebsugtigheid is hy glad

nie gepla oor watter invloed sy optrede op ander mense het nie. Hy is ŉ volslae

egoïs.

Ondeug – hierdie woord is die mees algemene beskrywing vir iets of iemand wat

sleg is. Dit is moeilik om in so iemand iets te vind waaroor jy hom kan aanprys.

Nydigheid – daar word ŉ onderskeid gemaak tussen jaloesie en nydigheid. Iemand

wat jaloers is, begeer om te hê wat iemand anders het maar hy het nog nie kwade

gevoelens teenoor die persoon omdat hy die ding het nie. Iemand wat nydig is, wil

eerder iemand anders die ding ontsê wat hy het as wat hyself die ding wil hê.

Moord – is dikwels die uiteindelike gevolg van nydigheid. Nydigheid is baie maal die

saad van moord (vgl. Matt 5:21-22; Mark 15:10).

Twis – is ook ŉ uitvloeisel van nydigheid. So ŉ mens is van geaardheid bakleierig.

Bedrog – is die doelbewuste misleiding van iemand anders sodat jy die voordeel

daaruit kan kry.

Kwaadaardigheid – ŉ kwaadaardige persoon is iemand wat altyd net die slegste

van ander mense dink en verwag. Dit is die teenoorgestelde waartoe Christene

opgeroep word (1 Kor 13:7).

Nuusdraers – die woord kan ook vertaal word met fluisteraar. Dit is iemand wat

heimlike slegte stories oor iemand versprei.

Kwaadsprekers – dit is iemand wat openlik slegte stories oor iemand anders

versprei.

Haters van God – dit is iemand wat God as ŉ hindernis in sy lewe sien. God wil net

sy pret bederf, daarom haat hy Hom.

Geweldenaars – is mense wat dink hulle is belangriker as ander mense en daarom

27

behandel hulle ander mense ook as minderwaardig en beledigend. Daar is ŉ trots in

hulle oor wat hulle dink hulle kan regkry.

Trotsaards – is hoogmoedige mense en in hulle optrede is hulle arrogant teenoor

ander mense.

Grootpraters – dit is mense wat geen gronde het om iets te bevorder nie, daarom

loop hulle rond met leë spogtery waarmee hulle ander mense om die bos lei.

Uitvinders van slegte dinge – is die mense wat daarop uit is om mense nog meer

te skok met hulle sondes as wat iemand anders dit kon regkry.

Ongehoorsaam aan die ouers – hierdie sonde tref in die hart van ŉ huisgesin.

Sulke mense het geen waardering vir hulle ouers nie en verag enige ouerlike gesag.

Onverstandig – dit is mense wat veral ten opsigte van morele sake onnosel besluite

neem. Hulle dink nie daaraan dat hulle God moet eer met hulle doen en late nie.

Ontrou – dit is mense wat nie hulle woord kan hou en op wie jy nie kan pyl trek nie.

Sonder natuurlike liefde – selfs heidene het nog onder die algemene genade van

die Here liefde vir hulle kinders en ouers. Hierdie mense wat liefdeloos is, het selfs

die natuurlike liefde verloor.

Onbarmhartig – dit is iemand wat geen gevoel van medemenslikheid meer in hom

oor het nie.

Die woord onversoenlikheid kom nie in die oorspronklike voor nie.

4. Wat is die dieptes van die slegte gesindheid waaraan God mense oorgegee het?

(vers 32)

Al ken hierdie mense die verordening van God goed, dat die wat sulke dinge

doen, die dood verdien dié dinge nie alleen self doen nie, maar ook hulle

28

goedkeuring skenk aan die wat dit doen. Kragtens die algemene genade van

God weet mense nog van reg en verkeerd, betaamlik en onbetaamlik. Sommige

mense is ook so bevoorreg om die Tien Gebooie van God te ken. Maar alhoewel

mense weet daar is gevolge wanneer hulle die verkeerde en onbetaamlike dinge

doen en kragtens die wet ook weet dat mense wat die gebooie van die Here oortree

die dood verdien, gaan mense onverpoos voort om hulle eie kop te volg.

Hulle het mos dit nie van waarde geag om die kennis van God behou nie of om God

in erkentenis te hou nie. Hulle eie sondige lewe is al wat vir hulle tel. Daarom gaan

hulle voort in hierdie sondige lewe. Maar dit is nie net vir hulle goed om self die

verkeerde dinge te doen nie. Hulle keur dit ook goed as ander mense dit doen.

Besprekingsvrae

1. Kan ŉ ware gelowige ook aan slegte gesindheid oorgegee wees of gebeur dit

met ongelowiges? (Sein 1 Kor 5)

2. Hoekom is dit belangrik om te weet dat sonde in ŉ mens se gedagte of hart

begin?

3. Watter strategie moet ŉ mens hê om die sonde dan te oorwin?

4. Sou jy sê dat die lys van sondes bedoel is om ŉ volledige lys te wees? Motiveer

jou antwoord.

29

tuisblad - romeine 1 · 2020. 2. 27. · romeine 1 1paulus, ŉ dienskneg van jesus christus, ŉ...

Documents