ssaannaatthhaannaa ssaarraatthhii - sathya sai

SSAANNAATTHHAANNAA SSAARRAATTHHII

Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości poprzez

SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ

(PRAWDĘ *PRAWOŚĆ *POKÓJ *MIŁOŚĆ *NIEKRZYWDZENIE)

Maj 2011

Kochany i czczony przez miliony ludzi na całym świecie Bhagawan Śri Sathya Sai Baba osiągnął mahasamadhi 24 kwietnia 2011 roku.

Tłum. z ang. Grzegorz Leończuk Red. Bogusław Posmyk

Sanathana Sarathi 5/2011

© Organizacja Sathya Sai w Polsce 2

SPIS TREŚCI Duch tego przesłania Bhagawan Śri Sathya Sai Baba - życie, nauki i spuścizna Artykuł wstępny 85 Lat boskiej chwały Uczyo wiarę podstawą swego życia Słowo Bhagawana z 7 lipca 1996 roku Modlitwy oddanych osób Nowości z ośrodków Sai Uświadomienie sobie Boga jest celem życia Z naszych archiwów Nabożny żar w Praśanthi Nilajam Sprawozdanie Wszechwiedzący Obrooca Blask boskiej chwały Współodczuwanie Chinna Katha



DUCH TEGO PRZESŁANIA "THATRA KO MOHAH KASSHOKAH EKATWAM ANUPASJATAH" Czym jest złudzenie, czym jest smutek dla osoby, która jest świadoma jedności wszystkiego! Bhagawan Śri Sathya Sai Baba był zawsze wyrazicielem jedności wszechrzeczy. Dla wcielonej jedności pojęcie różnorodności jest paradoksalne. Bhagawan jednak rozwiązał tę metafizyczną trudnośd w wyjątkowy, praktyczny sposób. Podczas całego Jego ziemskiego pobytu wśród nas adarana (praktyka) była ważniejsza od nauczania. Wszyscy ci, których onieśmieliły Jego przedsięwzięcia na ziemi, nie potrafią dostrzec przenikającego je ducha. Weźmy dla przykładu Jego przedsięwzięcia związane z wodą. Dla tak zwanych realistów - ludzi praktycznych - samo wyobrażenie sieci dostarczającej rurami oczyszczoną wodę na rozległe obszary wiejskie jest przedsięwzięciem niewartym jednej myśli. Tylko boska wola i miłośd jest w stanie wykonad na taką skalę sied zaopatrzenia w wodę obszarów wiejskich. To samo można powiedzied o każdym z przedsięwzięd zrealizowanych z woli Bhagawana Baby. Nie poprzedza żadnego z nich jakiekolwiek badanie stopnia wykonalności. Nie ma też żadnych budżetów, wskaźnika zwrotu inwestycji, żadnych ostatecznych terminów, czarnych czy czerwonych. Potrzeba jest tu jedyną podstawą, sankalpa - siłą napędzającą. Nauczanie i praktyka Baby cechowały się zasadniczym odwróceniem metodologii ekonomicznej. Zamiast ukrywanej chciwości, nazywanej praktycznym realizmem, wszystkie jego przedsięwzięcia na różnych polach - oświaty, opieki zdrowotnej, służby społecznej, kształtowania charakteru - odznaczały się czystą bezinteresownością, z udziałem Jego boskiej łaski. A we wszystkim tym rozkwita Jego wola i oczarowuje nas. Nie pamiętamy jednak o tym, co było i jest Jego głównym celem. Jego przesłanie duchowe jest jasne, a wyrażone w licznych przemówieniach i osobistych rozmowach. Przekazywane nam bezpłatnie przez całe Jego życie, jest dostępne w 'Sanathana Sarathi' oraz licznych książkach, drukowanych w czarno-białej szacie i w kolorze, dla wszystkich, do wyboru. A jednak wszystkie te wezwania do odrzucenia smutku, dodające otuchy, zdają się

jedynie teorią - kto może powstrzymad ten ostry ból w piersiach, tę pustkę w sercu, ten ból głowy i łzy płynące strumieniem z oczu? Ta słodka postad z



uśmiechniętą twarzą, te boskie stopy, kiedy ujrzymy je znów? Cóż, musimy pocieszad się każdym Jego słowem: 'Przyjemnośd jest jedynie odstępem pomiędzy

dwoma bólami'. Również ta udręka przeminie, a On wypełni pustkę ponownie - wcześniej czy później.

Sai Ram

*** Artykuł wstępny

Bhagawan Śri Sathya Sai Baba - życie, nauki i spuścizna Wolą Bhagawana Śri Sathya Sai Baby, ukochanego Pana milionów oddanych osób na wszystkich kontynentach, było opuścid ciało o godzinie 7:40, 24 kwietnia 2011 roku. Porażająca fala obiegła świat, a wielbiciele zostali pogrążeni w oceanie smutku. Bhagawan był hospitalizowany przez długich 27 dni w Instytucie Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai Baby, Praśanthigram, w Puttaparthi. Był to okres ogromnego bólu wszystkich wielbicieli, którzy odmawiali modlitwy, śpiewali mantry, bhadźany oraz prowadzili inne praktyki duchowe. Zanoszone indywidualnie i zbiorowo modlitwy były nie tylko szczere i odmawiane z całego serca, różniły się także od modlitw wcześniejszych. Uprzednio wielbiciele modlili się do Bhagawana o rozwiązanie swoich ziemskich trudności czy też o zyski materialne. Błagali Go na przykład o uleczenie z choroby, o wydanie córki za mąż, o wyratowanie z jakiś trudności w biurze, interesach czy w rodzinie. Bhagawan przez dziesięciolecia otrzymywał takie modlitwy codziennie i zbierał worki listów. Zatem wcześniej wielbiciele coś chcieli od Bhagawana. Podczas swych modlitw w czasie tych bolesnych 27 dni modlili się jednak tylko za Bhagawana - chcieli jedynie swego ukochanego Bhagawana, nic innego. Szczera i żarliwa modlitwa jedynie o Boga naprawdę przebóstwia i przekształca jednostkę. Jednak żarliwe modlitwy milionów ludzi spowodują bez wątpienia nagły skok w świadomości całej ludzkości, niezbędny dla nowej ery - miłości, pokoju, jedności i harmonii na świecie, co – jak oświadczył sam Bhagawan, było podstawowym celem wcielenia się tego awatara.



Osoby oddane Bhagawanowi muszą przyjąd tę bolesną rzeczywistośd, że nie ma już z nimi Bhagawana, który obdarzał ich błogością darśanu, sparśanu i sambhaśanu (widzenia, dotyku i rozmowy). Czyż jednak Bhagawan kiedykolwiek ograniczał się jedynie do swej cielesnej postaci? Czyż nie byliśmy świadkami tego, jak przejawiał się w swych licznych postaciach jednocześnie we wszystkich miejscach świata, kiedykolwiek czy gdziekolwiek zechciał, tam gdzie wielbiciele śpiewali Jego chwałę czy modlili się do Niego? Niezliczoną ilośd razy nawoływał nas, żebyśmy nie przywiązywali się do ciała. Jednak wskutek ograniczonego rozumienia czasami ograniczaliśmy Go do Jego ciała, nie widząc Jego kosmicznej postaci, która jest obecna we wszystkich istotach i przenika każdy atom wszechświata. Musimy uświadomid sobie tę prawdę, że Bhagawan Śri Sathya Sai Baba nie jest ciałem, które jest tymczasowe, podlegające zmianom i musi któregoś dnia zginąd. Prawdziwy Bhagawan Baba jest w naukach. Jest satją, dharmą, śanthi, premą i ahimsą. Jest współczuciem, bezinteresownością i dobrocią. Skoro mamy Jego nauki, które nie tylko głosił, ale również przekazywał własnym życiem, to będziemy Go mieli zawsze przy sobie, w nas, nad nami, pod nami i wszędzie wokół nas, jak mawiał. Powiedział: "Bóg jest miłością, żyjcie w miłości". "Prawda jest Bogiem. Bóg to Prawda." Stąd prawdziwą postacią Bhagawana jest miłośd, prawda i wszystkie Jego nauki. Właściwie nauki Bhagawana są największym dziedzictwem, jakie zostawił. A nauczał poprzez własny przykład, nie tylko słownie. Powiedział: kochaj wszystkich, służ wszystkim, bo sam kochał i służył wszystkim przez całe życie, bez względu na kastę, wyznanie, rasę, religię czy narodowośd. Jest w dziejach ludzkości wyjątkowym awatarem, który założył różne placówki służebne, takie jak szkoły, uczelnie wyższe, szpitale, uruchomił przedsięwzięcia związane z dostarczeniem wody i liczne inne, jako znaki przejawiania się bezinteresownej i bezwarunkowej miłości do wszystkich. Nie tylko założył placówki służebne, był także przykładem tego, jak doskonale je prowadzid i z miłością. Zarówno Jego życie, jak i placówki są światłem przewodnim, które pokazuje doskonałą drogę, którą powinna pójśd ludzkośd. Dla odkupienia człowieka przekazał koncepcję Narajana Sewy. Narajana to najwyższa Boskośd. Gdy służymy Bogu, nie ma w nas dumy, ego czy poczucia wyższości, nie oczekujemy wdzięczności za dokonaną służbę. Raczej jesteśmy wdzięczni Bogu, że przyjął naszą służbę i ofiarę. Bhagawan uczył nas, że powinniśmy widzied Boga we wszystkich, którym służymy. Oto służba, która nas uwzniośla i przemienia. Sewa Dal, Bal Wikas (Duchowa edukacja Sai), placówki oświatowe z systemem kształcenia opartym na wartościach oraz Zrzeszenia Sewy



Śri Sathya Sai przez Niego założone we wszystkich częściach świata, są częścią bogatego dziedzictwa, które Bhagawan przekazał ludzkości. Innym ważnym dziedzictwem Bhagawana są bhadźany. Nie tylko śpiewał i uczył innych bhadźanów, ale nadawał im również styl i melodię, tak aby wszyscy wielbiciele mogli je śpiewad, niezależnie od języka, jakim się posługują czy kraju, do jakiego należą. Bóg - powiedział - przejawia się wszędzie, gdzie śpiewa się Jego chwałę. Jednak nie tylko powiedział - On przejawiał się we wszystkich częściach świata w postaci wibhuti, miodu, cynobru itd., które wydobywały się ze zdjęd bóstw i bogio na ołtarzach, gdy odbywały się bhadźany. Najłatwiejszą drogą do Boga w tych czasach kali jest, jak powiedział, namasmarana (powtarzanie boskiego imienia). Bhadźany, pieśni nabożne, śpiewy wedyjskie są drogami do Niego. Jeśli mamy na języku Jego imię, podczas gdy nasze dłonie oddają się bezinteresownej i pełnionej z miłością służbie ludzkości, możemy bez wątpienia dotrzed do Niego i odkupid swe życie. To właśnie Bhagawan założył "Sanathana Sarathi", które niesie światło milionom swych Czytelników na całym świecie z Jego boskim przesłaniem, które od ponad 50 lat, miesiąc w miesiąc, przybywa do ich domów. Utrata jego założyciela jest dla "Sanathana Sarathi" wielką stratą. Stratą osobistą dla tych, którym powierzył to dzieło; pozostaną oni zawsze z długiem wdzięczności za Jego błogosławieostwa, miłośd i osobistą troskę, jakie im zapewnił. Podobnie wszyscy, którzy oddają się Jego boskiej misji, wszędzie odczuwają Jego obfitą łaskę, jakiej rzadko mogą dostąpid nawet ludzie wielkiej pokuty. Czas zatem, abyśmy wszyscy zastanowili się nad tym, na ile Bhagawan wzbogacił i rozświetlił nasze życie i spłacili chod cząstkę tego długu, poświęcając ponownie swoje życie Jego boskiej misji.

- Wydawca



85 lat boskiej chwały AWATAR MIŁOŚCI Głęboki niepokój ogarnął serca osób oddanych Sai na całym świecie, kiedy usłyszeli wstrząsającą wieśd, że Bhagawan trafił 28 marca o 15:30 do szpitala - Instytutu Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai w Praśanthigram w Puttaparthi. Bhagawan pozostał w szpitalu przez 27 dni, a zespół ekspertów medycznych zapewnił Mu najlepsze leczenie. Bhagawan jednakże postanowił zakooczyd swój pobyt na ziemi o godzinie 7:40 rano, 24 kwietnia 2011 roku. Ludzie oddani Sai pogrążyli się w oceanie smutku, słysząc tę smutną wiadomośd. Tego samego popołudnia śmiertelne ciało Bhagawana zostało przewiezione ze szpitala do Jadżur Mandiru, Jego siedziby. Stamtąd ciało przeniesiono w szklanej trumnie do Sali Sai Kulwant, o godzinie 18:30. Prowadziły je grupy studentów, śpiewające Wedy i bhadźany. Trumna z ciałem została ustawiona przed podwyższeniem i ozdobiona kwiatami. Ustawiono też płonącą lampę. Wielbiciele, obojga płci, ze smutnymi twarzami i łzami w oczach, przechodzili obok ciała oddzielnymi rzędami i oddawali cześd swemu ukochanemu Bhagawanowi, podczas gdy grupy studentów i studentek śpiewały bhadźany, przydając spokoju i powagi. Ponieważ do małego miasta Puttaparthi przybyły potężne tłumy, poczyniono przygotowania, aby zapewnid wielbicielom darśan przez całą noc 24 kwietnia 2011 roku. Bhadźany także trwały przez całą noc. Rząd stanu Andhra Pradeś ogłosił czterodniową żałobę. Premier stanu, Kiram Kumar Reddy, który przyleciał do Puttaparthi z gubernatorem Narasimhanem, powiedział, że ostatnie ceremonie związane z pochowaniem ciała Bhagawana Śri Sathya Sai Baby zostaną dokonane z pełnymi honorami paostwowymi, a 27 kwietnia, kiedy ciało zostanie złożone na spoczynek, będzie świętem w okręgu Anantapur. Do Puttaparthi przybyła znaczna liczba dygnitarzy, którzy oddali cześd Bhagawanowi. Był wśród nich premier stanu Karnataka, B.S. Jeddjurappa, przewodniczący partii BJP, Nitin Gadkari, gubernator Pendżabu, Śiwradź Patil, ministrowie stanu Andhra Pradeś - Gita Reddy, Sabitha Indra Reddy, N. Raghu Wira Reddy, Diwakar Reddy, były premier stanu Maharaśtra, Aśok Dawan, zastępca premiera Tamilnadu, M.K. Stalin, przewodniczący partii Telugu Deśam, N. Dandrababu Naidu oraz przewodniczący Pradźy Radźjam, K. Dirandźiwi.



Bhadźany, śpiewy wedyjskie i pieśni nabożne trwały nadal 25 kwietnia przez całą dobę, podczas gdy setki tysięcy osób z wszelkich narodowości i religii, ze wszystkich dróg życia i warstw społecznych - mężczyźni, kobiety i dzieci przechodzili obok ciała Bhagawana i oddawali Mu cześd. Starzy i słabi wielbiciele, niewidomi i upośledzeni fizycznie, przybyli na wózkach inwalidzkich, aby ofiarowad Bhagawanowi swój ostatni hołd. W godzinach szczytu, kolejka miała aż 3-4 kilometry, wielbiciele jednak znieśli to ciężkie doświadczenie bardzo cierpliwie i zachowali dyscyplinę i dobre obyczaje przez cały dzieo i noc. W poniedziałek 24 kwietnia przybyli, aby oddad cześd Bhagawanowi wybitni gracze krykieta, wśród nich Sadin Tendulkar, Sunil Gawaskar, W.W.S. Lakśman i S. Śrisanth. Wyrazy szacunku przekazała dla Bhagawana rzesza innych osobistości, pośród których znaleźli się jogin Guru Baba Ramdew i gwiazda piosenki, P. Suśila. Bhadźany trwały nadal w nocy 25 kwietnia, kiedy niekooczący się strumieo wielbicieli przechodził koło ciała Bhagawana, oddając Mu hołd, pełen łez. 26 kwietnia wielbiciele nadal otrzymywali darśan ciała Bhagawana. W dogodnych miejscach ustawione zostały olbrzymie ekrany i postawione głośniki dla wygody tych wielbicieli, którzy nie zdołali dostad się do hali Sai Kulwant. Po południu przybył premier Manmohan Singh oraz przewodnicząca rządzącej partii UPA, Sonia Gandhi, w towarzystwie ministra spraw zagranicznych, S.M.Kriszny oraz ministra informacji, radiofonii i telewizji Ambiki Soni i oddali hołd Bhagawanowi. Przyjechali prosto z lotniska do hali Sai Kulwant, gdzie przez pewien czas siedzieli w milczeniu koło ciała Bhagawana ze złożonymi dłoomi, podczas gdy nadal śpiewano bhadźany. Wśród innych osobistości, oddających hołd Bhagawanowi, byli premier Gudźaratu, Narendra Modi, były premier, H.D. Dewe Gowda, międzynarodowy przewodniczący VHP, Aśok Singhal, krykiecista ze Śri Lanki, Ardźuna Ranatunga, mistrz santuru pandit Siw Kumar Śarma, piosenkarz Sureś Wadkar, aktorki Andźali Dewi i Dźamuna oraz minister rozwoju gospodarczego Śri Lanki, Basil Radżapakśa. Tłumy oddanych osób napływały nadal po darśan, do północy, kiedy to szklana trumna z ciałem Bhagawana została zabrana do wnętrza świątyni - Bhadźan Mandiru, aby Śri Sathya Sai Central Trust mógł poczynid przygotowania do ostatnich obrzędów. Rankiem 27 kwietnia 2011 roku trumna z ciałem Bhagawana ponownie została przeniesiona do hali Sai Kulwant. Śpiew mantr Wedyjskich rozpoczął się o godz. 8. Następnie popłynęły bhadźany, a potem studenci Bhagawana zaśpiewali pieśni nabożne, które były drogie Jego sercu. Nie tylko studenci, ale również wszyscy wielbiciele, obecni w hali ulegali wzruszeniu, słysząc te pieśni. Następnie



kapłani różnych religii, judaizmu, chrześcijaostwa, islamu, buddyzmu i sikhizmu wypowiadali fragmenty pism świętych, oddając hołd Bhagawanowi, który przez całe życie nauczał i praktykował jednośd religii. Przywódcy partii BJP, L.K. Adwani, B.S. Jeddjurappa oraz M. Wenkaiah Naidu dołączyli do rzeszy innych osobistości, które przybyły, aby wziąd udział w ostatnich obrzędach pogrzebowych.

Przed ostatnimi rytuałami, oddano Bhagawanowi paostwowe honory. Kompania policjantów przybrała trumnę, w której spoczywało ciało Bhagawana, w trójbarwną flagę Indii. Po chwili flaga została usunięta, a trąbki zagrały Ostatni przyczółek. Następnie pół plutonu policjantów oddało po trzy salwy w powietrze, salutując z bronią. Policjanci oddali również salut generalny. Kiedy studenci Bhagawana podnieśli trumnę, mieszczącą ciało Bhagawana, aby zabrad je na miejsce samadhi - na podwyższeniu - szloch wielbicieli stał się bardzo głośny. Nie było nikogo, kto miałby suche oczy. W tym czasie wszyscy śpiewali mantrę Sai Gajatri. Gdy ciało Bhagawana zostało umieszczone na podwyższeniu, kapłani zaczęli śpiewad mantry wedyjskie. Ostatnich obrzędów dokonał zgodnie z nakazami Wed bratanek Bhagawana, R.Dź. Ratnakar. Po wykonaniu tych obrzędów, ciało z głową zwróconą na południe opuszczono do grobowca, przygotowanego w tym miejscu podwyższenia, z którego Bhagawan zwykł był wygłaszad przemówienia do swoich wielbicieli. Na ciele położono ziemię ze świętych miejsc i wodę ze świętych rzek oraz wibhuti. Po zakooczeniu obrzędów, wszystkie osobistości oraz seniorzy ofiarowali wibhuti dla samadhi Bhagawana. Tę smutną uroczystośd zamknęło arati o godzinie 10:50 . 85 lat boskiej chwały SAGA MIŁOŚCI I SŁUŻBY DLA LUDZKOŚCI Całe życie Bhagawana od samego dzieciostwa było sagą bezinteresowności i bezwarunkowego służenia ludzkości. Trudno znaleźd innego awatara czy proroka albo szlachetną duszę, którzy daliby w swym życiu tyle miłości i bezinteresownie służyli tak wielu milionom ludzi. Miliony osób potwierdziłoby prawdę tych słów, doświadczyło bowiem Jego miłości, błogosławieostw, łaski i szczodrości. Skrupulatnie stosował w życiu zasadę, kochaj wszystkich, służ wszystkim. Cała światowa Organizacja Sai, jaką założył, kieruje się tą najprostszą i najgłębszą zasadą. Przez całe życie wzywał wszystkich, aby szli za tą maksymą i czynili swe



życie podniosłym. Jest to podstawowa zasada, mogąca przebóstwid człowieka. Dawał jej przykłady własnym życiem. Wszystkie instytucje służebne, jakie Bhagawan założył, są oparte na tej boskiej zasadzie. Dwa szpitale ogólne, w Praśanthi Nilajam i w Whitefield (Bengaluru) oraz dwa szpitale superspecjalistyczne, założone przez Niego w Puttaparthi i w Bengaluru, gdzie zupełnie bezpłatnie świadczy się najlepsze leczenie najbiedniejszym z biednych, są świadectwem Jego nieustannej miłości do ludzkości. Jest jeszcze 'szpital na kółkach', świadczący z miłością usługi zdrowotne wielkiej liczbie mieszkaoców wsi na progach ich domów. Takie usługi zdrowotne, według wzoru jaki On dał, są dostępne dla wielkiej ilości potrzebujących w Indiach i innych krajach poprzez odpowiednie organizacje Sai tworzące obozy medyczne i szpitale. Jest to zdumiewające zadanie, które przyniosło korzyści milionom ludzi. Wszystkie placówki oświatowe Bhagawana zapewniają bezpłatne nauczanie - od przedszkola po doktorat. Instytut Wyższych Nauk Medycznych (Uniwersytet) Śri Sathya Sai, który założył On w 1981 roku, został uznany przez UGC za klejnot systemu oświatowego i wzór dla oświaty opartej na wartościach. Zespół Narodowej Rady Oceny i Akredytacji utworzonej przez Komisję Grantów Uniwersyteckich Indii, przyznał temu Instytutowi najwyższy poziom (A+ +) wśród uniwersytetów indyjskich, tłumacząc że "ten Instytut jest koronnym klejnotem w systemie kształcenia uniwersyteckiego w kraju i wzór ten jest godny naśladowania przez placówki wyższego kształcenia w kraju i za granicą". Opowiadając o celach założenia Instytutu, Bhagawan powiedział studentom: "Instytut ten nie został utworzony po prostu po to, żeby przygotowywad Was do zdobycia tytułów naukowych. Głównym celem jest pomaganie wam w rozwijaniu wiedzy o sobie oraz pewności siebie, tak żeby każdy z was mógł nauczyd się samopoświęcenia i doszedł do samoświadomości *uświadomił sobie boskośd+". Utworzył pojęcie Educare, aby umożliwiad studentom przejawianie ich wrodzonych cnót i kształtowad ich na swój obraz, tak żeby stali się jak On przykładami bezinteresowności, służenia, poświęcenia i duchowości i aby wcieleli te wartości w życie w swoich domach, społeczności i w miejscu pracy. "Całym moim majątkiem są moi studenci. Ofiarowałem siebie im" - powiedział. Zainwestował swój czas i wysiłek w swych studentów i uczynił z nich mężczyzn i kobiety o nieskazitelnych charakterach. "Jaką wartośd ma zdobycie całej wiedzy świata, jeżeli brakuje charakteru?" - zauważył. Oddziały Uniwersytetu w Praśanthi Nilajam, Brindawan, Anantapur i Muddenahalli oraz liczne inne szkoły, wyższe uczelnie i placówki Śri Sathya Sai na całym świecie podążają za ideałami, jakie On ustanowił i kształcą



mężczyzn i kobiety o wielkich charakterach. Tysiące studentów obojga płci, którzy otrzymali bezpłatne wykształcenie w Jego placówkach, będą bez wątpienia pielęgnowad uzyskane od Niego ideały i wywołają cichą przemianę w społeczeostwie. Region Rajalasima, w którym leży Puttaparthi, dotykany jest przez susze. Niedostatek wody nie był tu jedyną trudnością - woda zawierała za dużo fluorku, co u pijących ją ludzi wywoływało choroby i deformacje ciała. Widząd wielkośd problemu, kolejne rządy nie potrafiły obmyślid żadnego sposobu rozwiązania go, nawet pięddziesiąt lat po odzyskaniu przez Indie niepodległości. Jedyną ucieczką tych, którzy nie mają żadnego innego schronienia, jest Bóg. Widząc smutne położenie milionów bezradnych ludzi, Bhagawan podjął się Wodnego Przedsięwzięcia Anantapur w marcu 1995 roku i ukooczył je w niesłychanym czasie - w półtora roku, przynosząc ulgę 9,5 milionom ludzi. Ówczesny premier Indii, P.W.Narasimha Rao uroczyście otworzył pierwszą częśd tego przedsięwzięcia na wspaniałej uroczystości w Praśanthi Nilajam 18 listopada 1995 roku. Cytując przykład owego przedsięwzięcia w swym IX Planie Pięcioletnim, rząd Indii stwierdził: "... Śri Sathya Sai Trust dał niezrównany przykład prywatnej inicjatywy wdrożenia przedsięwzięcia, bez żadnego wsparcia budżetowego ze strony paostwa. Dokonał w okresie półtora roku ogromnego przedsięwzięcia doprowadzając wodę, kosztem 3 miliardów rupii, aby pomóc 731 wioskom, dotkniętym niedostatkiem oraz zasoleniem i fluorozą wody, oraz kilku miastom w okręgu Anantapur w Andhra Pradeś. 23 listopada 1999 roku rząd Indii wydrukował znaczek i kopertę pocztową w uznaniu dla pionierskiej służby, jakiej Bhagawan Śri Sathya Sai Baba dokonał, dostarczając zdrowej wody pitnej mieszkaocom wsi. Kolejne przedsięwzięcia wodne Bhagawana dostarczyły wodę 320 wioskom w okręgach Medak i Mahabubnagar oraz 220 wioskom w okręgach Wschodniej i Zachodniej Godawari na obszarze Andhra Pradeś. Te przedsięwzięcia wodne przyniosły korzyśd 18 milionom ludzi z prawie 1500 wiosek. Przedsięwzięcie Doprowadzenia Wody do Chennai (Madrasu), które zapewniło wodę mieszkaocom tego stołecznego miasta, to kolejny projekt Bhagawana, uśmierzający cierpienie ludzi, zwłaszcza tych najbiedniejszych. Dzieło dokonane przez Bhagawana jest naprawdę niezrównane w dziejach ludzkości. Zawsze będzie On żył w sercach milionów ludzi, którzy w jakiejś postaci otrzymali Jego miłośd, błogosławieostwo i łaskę.



Słowa Bhagawana wygłoszone w hali Sai Kulwant w Praśanthi Nilajam 7 lipca 1996 roku.

UCZYO WIARĘ PODSTAWĄ SWEGO ŻYCIA Ludzie na tym świecie oślepli, stracili bowiem oczy wiary. Zaprzeczają istnieniu Boga, ponieważ Go nie widzą. Dla nich Bóg może nie istnied, natomiast istnieje On dla nas. PODRÓŻ DUCHOWA ROZPOCZYNA SIĘ OD WIARY, A KOOCZY SIĘ W BŁOGOŚCI Ucieleśnienia miłości!

Od czasów starożytnych ludzie tracą cenny czas rozprawiając o istnieniu czy nieistnieniu Boga. Nawet jeśli słooce świeci, niewidoma osoba go nie widzi. Podobnie nie widzi się świata, jeśli zasłoni się oczy. Czy to oznacza, że słooce nie istnieje, albo że nie istnieje świat? Nie. Słooce istnieje, ale ten, kto nie ma oczu nie może go zobaczyd. Wada tkwi w waszym widzeniu, a nie w stworzeniu. Wiara jest konieczna przy wszelkich ludzkich wysiłkach Wiara jest prawdziwym życiem człowieka. Bez wiary nie da się wykonad nawet małego zadania. Jak człowiek może odnieśd powodzenie w jakimkolwiek swoim dążeniu, jeśli nie podejmuje wysiłku z wiarą? Nie zrobi nawet dziesięciu kroków naprzód, jeśli brakuje mu wiary. Na tym ogromnym świecie wiara jest konieczna, nawet przy małych zadaniach. Nie tylko w sprawach dotyczących Boga - wiara jest bardzo ważna w każdym ludzkim działaniu. Wiara jest najważniejsza dla osiągnięcia powodzenia we wszelkich dziedzinach: doczesnych, etycznych, moralnych, duchowych czy naukowych. Wiara jest podstawą miłości do matki, ojca, męża, żony itd. Człowiek nie będzie kochał nawet swojej matki, jeśli nie będzie wierzył w to, że jest ona jego matką. Podobnie mąż nie będzie kochał żony, jeśli nie będzie wierzył, że jest jego żoną. Matka nie może kochad własnych dzieci, jeśli nie wierzy, że są to jej dzieci. Dlatego człowiek może doświadczad tej wszystko przenikającej miłości jedynie wtedy, gdy ma wiarę. Bez wiary nie może doznawad miłości i błogości. Nie może bez wiary żyd.



Dzisiaj jest na świecie wielu ludzi niewierzących w Boga. Jest też wielu innych, którzy udają, że nie mają wiary, nawet jeśli ją posiadają. Kolejni wierzą w Boga, ale nie wyrażają tego otwarcie, bo chcą zysku politycznego lub publicznego poklasku. Pytają: "Skoro Bóg istnieje, dlaczego Go nie widzimy?" Czy wierzysz we wszystko, co widzisz, a zaprzeczasz wszystkiemu, czego nie możesz zobaczyd? Dziś rano jeden student zadał mi pytanie:

- Swami mówi nam, że powinniśmy wszystkich kochad. Dlaczego? Odpowiedziałem mu pytaniem: - Pytasz mnie, dlaczego powinniście wszystkich kochad. A ja cię pytam,

dlaczego mielibyście kogokolwiek nienawidzid?

Jakikolwiek jest powód waszej nienawiści do innych, taki sam jest powód do kochania ich. Miłośd i nienawiśd są jak przedmiot i jego obraz. Tam, gdzie jest nienawiśd, tam jest i miłośd. Tam gdzie jest poczucie nieobecności, jest też prawda obecności. Oto mały przykład. Czy Sai Baba jest obecny na podwyższeniu czy nie? Jeśli powiecie, że jest, na jakiej podstawie to mówicie? Widzicie Jego postad i mówicie, że jest obecny. Przypuśdmy, że po zakooczeniu tego przemówienia wchodzę do świątyni. Jeśli ktoś wówczas zapyta: "Czy Sai Baba jest tam, na podwyższeniu?", odpowiecie: "Nie ma Go tam". Co to oznacza? Znaczy to, że Sai Baba jest, ale nie na podwyższeniu. Gdyby Sai Baba nie istniał, wówczas zagadnienie Jego obecności czy nieobecności w ogóle by nie powstało. Podobnie, ludzie zaprzeczają istnieniu Boga lub je przyjmują, ponieważ On jest. Jedynie dlatego, że Bóg istnieje, ludzie zaprzeczają Jego istnieniu. Gdyby naprawdę nie było Boga, jak wówczas mogłoby istnied słowo "Bóg"? Przed chwilą Anil Kumar powiedział "Jest Bóg". Pierwsza częśd tego zdania brzmi "jest", co wyraża prawdę o istnieniu Boga. Kiedy mówimy "jest", wówczas następnym pytaniem jest - kto jest? To Bóg. Niektórzy mówią: "nie ma Boga" - there is no God (po angielsku). To zdanie zaczyna się od słów „there is” mówiących, że Bóg jest. „No God” to dopiero druga częśd zdania. Nawet to negatywne zdanie zaczyna się od twierdzącego slowa: "jest". Ateiści mówią że, nigdzie nie ma Boga - God is now here. Zdanie to składa się w języku angielskim z trzech słów, z dwa pierwsze mówią: "Bóg jest". Jeśli przełamie się słowo nowhere [nigdzie], powstanie now here [tu i teraz] i zdanie przeczące zamienia się w twierdzące. Ci, co wierzą w Boga, mówią: "Bóg jest tu i teraz", zaś ci, co w Boga nie wierzą, mówią: "Boga nigdzie nie ma". Podstawą obu tych stwierdzeo jest wiara i brak wiary. Wiara jest jak dwoje oczu człowieka. Podobnie śastry (pisma święte) to natry (oczy) człowieka.



Śriszti (stworzenie) istnieje, ponieważ człowiek ma driszti (wzrok, widzenie). Jakie jest widzenie, takie jest stworzenie. Człowiek powinien oglądad to śriszti z dristhi *punktu widzenia+ śastr. Pomiędzy netrą i śastrą istnieje bliski związek. Śastra opisuje to, co widzi netra (oko), a netra widzi to, co opisuje śastra. Trzy kroki do uświadomienia sobie Boga

Jak mówią pisma święte, są trzy kroki wiodące do uświadomienia sobie Boga, które podjąd powinien sadhaka - dźnatum, draśtum i praweśtum (wiedzied, widzied i doświadczad). Najpierw słyszysz od kogoś, że na targu można dostad coś do jedzenia. To dźniatum. Pierwszym krokiem jest słuchanie. Potem idziesz na rynek i widzisz tę rzecz. Jest to drasztum. Ale przez usłyszenie o jedzeniu lub zobaczenie go, twój głód nie zostanie zaspokojony. Stanie się tak dopiero wtedy, gdy zjesz. Oto prawesztum. Odpowiednikami tych trzech kroków są śrawanam, mananam i nididhjasanam (słuchanie, kontemplowanie i zastosowanie). Pierwszy krok to słuchanie prawdy duchowej. Później powinno się o niej rozmyślad. A potem stosowad ją w życiu. Są to bardzo ważne kroki na duchowej drodze. W każdej dziedzinie najważniejszym pierwszym krokiem jest śrawanam (słuchanie). Nawet w przypadku dziewięciu dróg oddania, śrawanam jest pierwszym krokiem: śrawanam (słuchanie), kirtanam (śpiewanie), wisznusmaranam (rozmyślanie o Wisznu), padasewanam (służenie jego lotosowym stopom), wandanam (pozdrawianie), ardanam (czczenie), dasjam (służenie), sneham (przyjaźo), atmaniwedanam (poddanie się Bogu). Zaczynasz od śrawanam i stopniowo docierasz na poziom atmaniwedanam (całkowitego poddania się), który oznacza zakooczenie tej podróży. Purnamada purnamidam, purnat purnamudadjate, purnasja purnamadaja, purnamewa waśiszjate (Tamto jest pełne, to jest pełne. Kiedy od tego, co pełne, odejmie się to, co pełne, to, co pozostaje, to pełnia.) Zakooczenie tej podróży oznacza zatoczenie pełnego koła. Jeśli zarzucisz podróż w połowie, jest ona wtedy niepełna, tak jak półkole. Kiedy zatoczysz pełne koło, dotrzesz do miejsca, z którego wyruszyłeś. Jeśli jednak przerwiesz podróż, wówczas przypomina ona literę C - zaczyna się ona w jednym miejscu, a kooczy w innym. Pomiędzy miejscem jej początku, a koocem zieje wielki odstęp. Ten wielki odstęp oznacza wątpliwośd. Wątpliwośd jest jak głęboka dolina, której nie sposób przebyd. Dlatego uwolnij się od wątpliwości i staraj się dokooczyd tę podróż. Twoja nauka alfabetu zakooczy się dopiero wtedy, gdy zaczniesz od A i dojdziesz do Z. Jeśli jednak zaczniesz od A, a dojdziesz tylko do S czy jakieś innej litery, wówczas



nie zakooczysz nauki. Kiedy zaczniesz podróż, powinieneś ją wieśd, aż dotrzesz do celu. Podobnie, podróż duchowa rozpoczyna się od wiary, a kooczy w błogości. Na 9-etapowej drodze oddania rozpoczynasz od śrawanam, a kooczysz na atmaniwedanam. Wielu ludzi, przybywających do Praśanthi Nilajam, wraca do swoich miejscowości i mówi innym: "Widzieliśmy Sathya Sai Babę w Praśanthi Nilajam", i opisują, co widzieli w Praśanthi Nilajam. Dopiero usłyszawszy to wszystko, inni są skłonni tu przyjechad. Jeśli nie usłyszą czegoś o Praśanthi Nilajam, nie zamówią biletów na podróż tutaj. Stąd śrawanam jest pierwszym krokiem we wszystkich ludzkich dążeniach. Boskości można jedynie doświadczad We wszystkich dążeniach duchowych pierwszym krokiem jest wiara. Życie bez wiary nie ma sensu. Każdy człowiek powinien uczynid wiarę podstawą swego życia. Ale niektórym brak wiary. Dlaczego mielibyście o nich się martwid? Taki ich los. Nie wchodźcie w nimi w spory. Pozostawcie ich własnemu ich losowi. Tym, co mówią tak, On powie tak, Tym, co mówią nie, On powie nie, To tylko Twój język mówi tak i nie, Dla Sai wszystko jest tak, tak, tak. Tak lub nie, które wypowiada twój język, odnoszą się tylko do ciebie. Bóg nie ma z tym nic wspólnego. Ten sam język, który mówi nie, wypowiada także tak. Ten sam język mówi oba te słowa. W które uwierzycie? W tak czy w nie? Jak powiedział Dźajadewa, człowiek powinien czynid z języka święty użytek. O, języku, znawco smaku! Jesteś bardzo święty. Mów prawdę w najbardziej przyjemny sposób. Bez przerwy śpiewaj boskie imiona, Gowinda, Madhawa, Damodara. To twój główny obowiązek. To właśnie język umożliwia nam śpiewanie boskich imion, Gowinda, Damodara, Madhawa. Te święte imiona Boga taoczą na języku. Język jest jak scena, na którą wchodzą postaci wszelkiego rodzaju jako lalki i wykonują swoje taoce. Przychodzi król, przychodzi królowa. Wchodzi dźawan (żołnierz), wchodzi też posłaniec. Podobnie, przychodzi Rama, jak i Rawana. Język jest sceną dla wszystkiego, co dobre i złe, wypowiadane przez człowieka, a postaci wszelkiego



rodzaju wykonują na niej swoje taoce. On jest jedynie świadkiem i nie ma nic wspólnego z tym taocem. Niemowa nie umie mówid. Kiedy zje jakąś słodką potrawę, może jedynie doświadczyd jej smaku, nie potrafi jednak wyrazid tego w słowach. Podobnie też, boskości można jedynie doświadczyd - nie da się jej opisad. Jeśli ktoś prosi cię o opisanie jej, jedyną odpowiedzią może byd cisza. Nie powinieneś marnowad swego czasu ani energii na niepotrzebne dowodzenie. Waade waade wardźathe wairam (dowodzenie prowadzi do wrogości). Nie rozwija ono miłości. Dlatego powinieneś rozwijad wiarę w Boga. Wysuwanie argumentów za nieistnieniem Boga jest czystą głupotą. Dlaczego mówisz, że On nie istnieje? Mówisz, że Bóg nie istnieje, bo nie można Go zobaczyd. Załóżmy, że jest ktoś, kto ma dwa metry wzrostu, jasną cerę, jest łysy i waży 60 kilogramów. Wszystko to są jedynie jego cielesne cechy, które można zobaczyd. Czy same cechy fizyczne oddają prawdę o tej osobie? Rzeczywistej prawdy o nim nie da się zobaczyd cielesnymi oczami. Są to jego dobre i ze cechy, jak współczucie, miłośd, sympatia, nienawiśd, wyrozumiałośd itd. Nie mogąc zobaczyd tych cech czy możesz w związku z tym powiedzied, że ich nie ma? Głupotą jest mówienie, że to, czego się nie widzi, nie istnieje. Cechy te - których się nie widzi - rozstrzygają o jego człowieczeostwie bądź braku człowieczeostwa. Bóg przenika cały wszechświat O, dżiwo (duszo)! Pojmij tajemnicę tego przedstawienia lalkowego. To twoje niewidoczne cechy sprawiają, że doznajesz skutków swoich czynów. To cielesne ciało, które widzisz, nie jest odpowiedzialne za twoje szczęście czy smutek. Twoje niewidoczne cechy są przyczyną twego szczęścia czy smutku. Stąd głupotą jest pokładanie wiary we wszystko, co widzisz. Wszędzie wokół jest powietrze, ale czy je widzisz? Czy możesz powiedzied, że powietrze nie istnieje? Czy ktoś może żyd bez powietrza? Powietrze istnieje, ale nie można go zobaczyd. Tej samej prawdy nauczał mędrzec Uddalaka swego syna Śwetaketu. Śwetaketu zapytał: "Ojcze! Gdzie jest Bóg? Wedy i pisma święte mówią, że przenika On wszystko". Uddalaka odpowiedział synowi: "Mój drogi! Prawdy tej nie można wyjaśnid słowami. Możesz ją poznad jedynie przez podjęcie sadhany i przez łaskę guru i Boga. Pozwól, że zobrazuję to na pewnym przykładzie". Uuddalaka poprosił, żeby syn przyniósł kubek wody i trochę soli. Potem powiedział mu, żeby wsypał sól do wody i zamieszał. Kiedy Śwetaketu zrobił, co ojciec mu polecił, sól



całkowicie rozpuściła się w wodzie. Soli, którą wcześniej przyniósł w dłoni, nigdzie nie było teraz widad. Oczy, które wcześniej ją widziały, nie mogły jej zobaczyd. Czy to znaczy, że sól całkowicie zniknęła? Nie. Sól jest, ale rozpuściła się i zupełnie zmieszała z wodą. Podobnie istnieje Bóg. Przenika wszystko w tym wszechświecie w taki sposób, że nie mogą Go zobaczyd cielesne oczy. Można Go jednak zobaczyd okiem mądrości. Jeśli przyniesiesz sól, możesz ja zobaczyd swoimi cielesnymi oczami. Jednak kiedy rozpuści się w wodzie, możesz jej doświadczad okiem mądrości. Dlatego proszenie o bezpośredni dowód na obecnośd Boga jest głupotą. Musisz wziąd pod uwagę ten dowód pośredni. Tak oto Uddalaka wyjaśnił zasadę boskiego wszechprzenikania. Ogieo musi istnied tam, gdzie jest dym. Bez ognia nie może byd dymu. Podobnie, bez Boga nie może byd świata. Czyż bez Boga mogłoby byd życie? Jest to niemożliwe, zupełnie niemożliwe. Wszystko dzieje się stosownie do woli Boga. Oto mały przykład. Kiedy krowa urodzi cielę, liże jego ciało językiem i czyni je czystym. Gdy tylko krowa oczyści ciało cielęcia, powstaje ono na nogi i idzie do wymienia krowy, żeby pid mleko. Kto pokazał to wymię cielęciu i sprawił, że pojmuje ono, że w wymieniu znajduje się mleko? Wszystko to jest z góry ustanowione przez Boga. Nie rozumiejąc takich subtelnych prawd, ludzie głupio wmawiają, że nie ma Boga. Kiedy nie wiesz, jaka jest następna myśl, jaka powstanie w twoim umyśle, jak możesz pojąd Boga? Ponieważ ludzie nie słuchają dobrych nauk, wzrasta głupota. O człowieku! Posłuchaj słów dobrej rady. Jednak ty nie przywiązujesz żadnej wagi do dobrej rady i oddajesz się głupim czynom. Nie wiedząc, jak uwolnid się od swoich pragnieo, stałeś się ich niewolnikiem. Uwolnij się od swoich pragnieo i poniechaj nienawiści. Przyjmij schronienie w Sai i módl się do Niego. Nie wątp w istnienie Boga Człowiek nie jest w stanie uwolnid się od swoich wasan. Czym są te wasany? Są to piętna czynów z jego wcześniejszych żywotów. Jeśli powiem ci coś o twoim wcześniejszym życiu, nie będziesz w to wierzył. Czy interesuje mnie to, czy w to wierzysz czy nie? Bez względu na to, czy wierzysz w to, czy nie, twoje wcześniejsze życie wywiera wpływ na twoje obecne życie. Każdy ma swą przeszłośd, teraźniejszośd i przyszłośd. Jak bez przeszłości mogłaby byd jakakolwiek teraźniejszośd? Nasienie teraźniejszości powstało z drzewa przeszłości. A z nasiona teraźniejszości wyrośnie drzewo przyszłości. Dlatego też przeszłośd i przyszłośd są



jak drzewa, podczas gdy teraźniejszośd może byd porównana do nasiona. W maleokim nasieniu ukryte jest olbrzymie drzewo. Wedy głoszą: Anoraniijan mahato mahiijan (Brahman jest subtelniejszy niż to, co najsubtelniejsze i większy od tego, co największe. Chociaż nie jest widoczny dla cielesnego oka, możesz Go doświadczyd. Oto róża, którą możecie zobaczyd. Ale jej zapachu nie zobaczycie - można go jedynie zaznad. Zapach nie ma postaci, natomiast kwiat który wydziela zapach, posiada jakąś postad. Podobnie miłośd nie ma postaci, ale matka, która obdarza cię miłością, ma postad. Miłośd, błogośd, zapach nie mają żadnej postaci, ale obiekty, które je dają, posiadają postad. To właśnie postad jest źródłem cechy bezpostaciowej. Dlatego głupią rzeczą jest prosid o bezpośredni dowód istnienia Boga. Jest wiele rzeczy, które są ponad bezpośrednim doświadczeniem. Oto mały przykład. Czy widzisz swoje własne oczy? Jak możesz powiedzied, że masz oczy, skoro ich nie widzisz? Dopiero mając przed sobą lustro widzisz własne oczy. Mówisz: "mój umysł". Jaką postad ma umysł? Czy widzisz swój umysł? Skoro nie widzisz, jak możesz wierzyd, że masz umysł? Tak samo nie widzisz Boga, ale głupotą jest wątpid w Jego istnienie. Chociaż nie jest widzialny, jest On podstawą całego wszechświata. Widzisz jakieś olbrzymie drzewo. Jednak nie było ono widzialne w postaci malutkiego nasionka. Powietrza, chod jest wszechprzenikające, nie można zobaczyd. Podobnie Bóg jest wszędzie, ale dla cielesnego oka jest On niewidzialny. Bóg przenika wszystko. Jest On obecny w postaci powietrza oraz wszystkich pięciu żywiołów. Bóg jest opisany jako Sabda Brahmamaji, Daradaramaji, Dźjotirmaji, Wangmaji, Nitjanandamaji, Paratparamaji, Majamaji i Śriimaji (Ucieleśnienie dźwięku, ruchliwości i nieruchomości, światła, mowy, wiecznej błogości, doskonałości, złudzenia i bogactwa). Dźwięku nie da się zobaczyd, można go tylko usłyszed. Postad można jedynie zobaczyd - nie można jej usłyszed. Język umie jedynie mówid, nie potrafi widzied. W ten sposób każdy obiekt jest obdarzony pewną szczególną mocą. Mówienie prawdy jest łatwiejsze od kłamania Krew znajduje się we wszystkich częściach ciała. Jeśli lekarze robią badanie krwi, pobierają jej próbkę z jednej części ciała i sprawdzają, czy nie ma w niej symptomów jakiejś choroby. Nie potrzebują do tego pobierad krwi z każdej części ciała. Chociaż krew jest taka sama we wszystkich częściach ciała, każdy organ ma własną pracę do wykonywania. Czy możesz poznad smak potrawy laddu, jedynie trzymając ją w dłoniach? Nie. Możesz poznad jak smakuje dopiero wtedy, gdy



weźmiesz ją na język. Skoro ta sama krew jest w rękach i w języku, dlaczego Twoje dłonie nie mogą poznad smaku laddu? Jedynie język jest obdarzony zdolnością smaku. Podobnie, chociaż Bóg wszystko przenika, człowiek może doświadczad mocy boskości, stosownie do swoich możliwości. Bóg naprawdę istnieje, co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Bez Boga nie mogłoby byd świata. Jeśli zaprzeczasz istnieniu Boga, oznacza to, iż zaprzeczasz, że sam istniejesz. Twoja atma jest twoim Bogiem. Powinieneś mied wiarę w swoją jaźo i wiarę w Boga. Jeśli brak ci wiary w Boga, znaczy to, że brakuje ci wiary w samego siebie. Jeśli nie masz wiary w siebie, jak możesz mied wiarę w Boga? Przede wszystkim miej wiarę w siebie. Wiara jest bardzo ważna dla człowieka. Jest samym tchnieniem jego życia. Jeśli brak ci tego tchnienia życia - wiary, wówczas nie jesteś lepszy od trupa. Jak długo w ciele jest tchnienie życia, jest ono siwam (pomyślne). Kiedy oddech życia wychodzi z niego, ciało staje się sawam (trupem). Dlatego też oddech życia człowieka to siwam, a ciało pozbawione go jest sawam. Widzicie posąg Siwy, wykonany przez rzeźbiarza i wyobrażacie sobie, że Siwa jest jednym z Gangą, płynącą z Jego zmatowanych loków. Nie. Twój oddech życia to Siwa. Każda istota jest obdarzona oddechem życia. Iśwara sarwa bhutanam (Bóg jest wewnętrznym mieszkaocem wszystkich istot). Iśwara jest obecny we wszystkich istotach w postaci oddechu życia. Bóg przenika wszystko. Można Go doświadczyd. Chłopiec, który przemawiał wcześniej, mówił o wedyjskiej nauce Satjam wada, dharmam dara (Mów prawdę, idź drogą prawości). Powiedział, że niełatwo to stosowad. To wielki błąd. Nie ma nic łatwiejszego niż to. Bardzo łatwo zdawad sprawozdanie o rzeczach tak, jak się zdarzyły. Przykładowo, jeśli powiecie, że Swami przyszedł o czwartej i szybko rozpoczął przemówienie, jest to prawda. Jakże łatwo jest opowiedzied o dowolnej sprawie, tak jak się przedstawia! Nie wymaga to żadnego planowania. Jeśli jednak chcesz mówid nieprawdę, musisz obmyślad wiele matactw, żeby ludzie w to uwierzyli. Żeby mówid nieprawdę, musisz uciekad się do obmierzłych sztuczek. Jakże trudno jest kłamad, podczas gdy mówienie prawdy jest takie proste! Błędem jest myśled inaczej. Myślicie, że mówienie prawdy jest trudne, ponieważ jesteście przyzwyczajeni do mówienia nieprawdy. Jako że rozwinęliście w sobie nawyk kłamania, nie jesteście w stanie rozpoznad jak ważna jest prawda. Słabośd ta panuje wszędzie i dotyka każdego na tym świecie. Oto mały przykład. Przypuśdmy, że w jakimś domu w twojej okolicy ktoś umiera, ty zaś idziesz tam z wyrazami współczucia dla rodziny zmarłego. Jeśli w takim układzie powiesz im prawdę: "Cóż to? Narodziny i śmierd są dla każdego



rzeczą naturalną - ten kto się rodzi, musi umrzed", wówczas ludzie w tamtym domu rozgniewają się na ciebie, myśląc: co za kamienne serce ma ten człowiek! Jeśli jednak zapytasz: "Jak umarł? Jaki lekarz go leczył? Jakie leki przyjmował? Jak długo był w szpitalu? ", wówczas będą zadowoleni, że im współczułeś i dzieliłeś ich smutek. Jednak zadowolenie to jest tylko chwilowe. Prawda jest taka, że tam, gdzie są narodziny, musi byd śmierd. Każdy kto się urodził, musi umrzed. Każdy wagon kolejowy powraca w określonym dniu, po dotarciu do celu.

To ciało jest także jak wagon. Chod data powrotna nie jest na nim widoczna, na pewno musi wrócid w wyznaczonym czasie. Skoro jest pewne, że ciało to po pewnym czasie ma wrócid, dlaczego masz się o to martwid? Po co się smucid? Martwisz się, ponieważ wyrobiłeś w sobie nawyk martwienia się. Przyczyną tego martwienia się jest błędne myślenie. Nie masz wiary w prawdę własnej rzeczywistości. Wiara jest prawdą, prawda jest wiarą. Wiara prowadzi do prawdy, prawda wiedzie do pokoju. Pokój prowadzi do szczęścia. Szczęście to niebo, smutek zaś jest piekłem. Dlatego nigdy nie pozwalaj sobie na smutek. Z wiarą stawiaj czoła każdej sytuacji. Z wiarą możesz osiągnąd wszystko. Bez wiary nie osiągniesz niczego. Rozwijaj więc wiarę. Można ją rozwijad jedynie przez kontemplację Boga. (Bhagawan zakooczył swoje wystąpienie bhadźanem Gowinda Hare Gopala Hare Hej Gopi Gopa Bala...)



Nowości z ośrodków Sai MODLITWY WIELBICIELI Po otrzymaniu 28 marca 2011 roku wiadomości o problemach zdrowotnych fizycznego ciała Bhagawana, oddane Mu osoby na całym świecie połączyły się w modlitwie, nabożnym śpiewie i w specjalnych formach sadhany. Miliony wielbicieli wzięły udział w 24-godzinnych śpiewach - Akhanda Bhadźanie, który odbywał się we wszystkich częściach świata w dniach 16-18 kwietnia 2011 roku. Wielbiciele wzmogli swoją sadhanę poprzez żarliwe modlitwy, śpiewanie mantr Gajatri i Sai Gajatri, modlitwy o pokój 'Loka Samastha Sukhino Bhawantu' (Niech wszystkie istoty ze wszystkich światów będą szczęśliwe!), śpiew nabożny i wcielanie w życie nauk Bhagawana. MAURITIUS Wielbiciele z Mauritiusa zatopili się w modlitwach i recytacji mantry Gajatri, Rudram i śpiewaniu bhadźanów. Pierwsze ogólnonarodowe spotkanie modlitewne - 3 kwietnia w ośrodku Sathya Sai Wootun w Curepipe - zgromadziło około 500 oddanych osób. 10 kwietnia około 150 uczestników wzięło udział w drugim ogólnonarodowym spotkaniu modlitewnym, które miało miejsce w Anandum w Vacoas. Śpiewano Rudram, mantrę Gajatri, odbywały się też śpiewy nabożne. EUROPA W południowej Europie zapoczątkowano szczególny program sadhany związany z wcielaniem w życie nauk Bhagawana. Ośrodki Sathya Sai w różnych krajach Europy Południowej organizowały wspólne modlitwy i śpiewy. We Włoszech około 300 wielbicieli Sai zebrało się 9 kwietnia w budynku Matki Sai śpiewając i modląc się. W Rzymie 16 kwietnia recytowano 108 razy mantry Maha Mritjundżaja i Gajatri oraz wykonywano śpiewy nabożne. KANADA W Kanadzie wielbiciele zintensyfikowali swoje modlitwy osobiste i w gronie rodzinnym. Wielbiciele Sathya Sai z Ośrodka Toronto York przygotowali codzienny, godzinny śpiew nabożny. 30 marca 2011 roku miało miejsce spotkanie modlitewne w Ośrodku Sathya Sai w Saskatoon, gdzie śpiewano Sai Gajatri. Ośrodki Sathya Sai



w Abbotsford i Winnipeg przygotowały spotkania modlitewne 31 marca, obejmujące śpiewanie Sai Gajatri. W wiele kanadyjskich ośrodków Sathya Sai podczas spotkao recytowano dodatkowo Rudram oraz mantrę Gajatri. Wielbiciele w Edmonton przeprowadzili 2-3 kwietnia dwudziestoczterogodzinny śpiew mantry Maha Mritjundżaja. 9 kwietnia wielbiciele z ośrodka w Toronto przygotowali 9-godzinny śpiew mantry Gajatri. USA Od 28 marca 2011 roku młodzież Sai w całym kraju zbierała się co tydzieo wieczorem na 3-godzinne śpiewanie mantry Gajatri. Wzmogła też wysiłki, aby nauki Bhagawana stosowad w swoim życiu. 2 kwietnia 2011 roku około 500 oddanych osób z Południowej Kalifornii wzięło udział w 12-godzinnym śpiewaniu Wed oraz Sai Gajatri dla Bhagawana w Świątyni Sanathana Dharmy w Norwalk. Następnie ośrodki Sathya Sai w całym regionie prowadziły śpiewy nabożne. Spotkanie zakooczył godzinny śpiew Sai Gajatri, po którym zaśpiewano 21 razy modlitwę o pokój. Ośrodki Sathya Sai dodał do swego tygodniowego programu śpiewanie 108 razy Mantry Gajatri oraz powtarzanie 21 razy modlitwy o pokój. Poszczególni wielbiciele i ich rodziny śpiewali codziennie 108 razy Sai Gajatri oraz 21 razy modlitwę o pokój. Absolwenci Uniwersytetu Sathya Sai zbierali się w Południowej Kalifornii na modlitwę i sadhanę. Rankiem, 4 kwietnia w Świątyni Hinduskiej na Malibu wykonali ceremonie ofiarne do Pana Siwy i Dhanwantri - Maha Mritdżunjaja Homę oraz Dhanwantri Homę. Wieczorem absolwenci ofiarowali Ganapati Homę, Sudarśana Homę oraz Maha Mritjundżaja Homę w świątyni Sanathana Dharmy w Norwalk. Ponad stu wielbicieli uczestniczyło w homie i bhadźanach, po których wykonano Rudra Abhiszekam. Na 9 kwietnia wychowankowie przygotowali szczególną ofiarę w Glendale. Złożyły się na nią śpiewy wedyjskie oraz śpiewanie mantr Sai Gajatri i Maha Mritundżaja. 15 razy zaspiewano Sai Aśtottarę (108 imion Bhagawana) oraz bhadźany. W ofierze tej uczestniczyło ponad 80 osób. 10 kwietnia wychowankowie rozdali żywnośd i zestawy opiekuocze około 150 osobom w dwóch schroniskach w Santa Monica. Wielbiciele z Regionu Północnego USA podjęli sadhanę modlitewną, zwaną LEAP (SKOK) (od pierwszych liter angielskiego hasła: Leave Everything And Pray: 'Zostaw Wszystko i Módl się' -). Codziennie, rano i wieczorem przez 30 minut wielbiciele zanosili modlitwy do Bhagawana. Zbierali się wspólnie i śpiewali 108 razy mantry Gajatri, Sai Gajatri i modlitwę o pokój. Podczas spotkao ośrodków



Sathya Sai wielbiciele oddawali się modlitwom, obejmującym godzinne śpiewanie "Om Bhagawan Śri Sathya Sai Babaja Namaha" (pozdrowienia dla Bhagawana Śri Sathya Sai Baby). 17 kwietnia wielbiciele z Ośrodka Sathya Sai w Bostonie oraz miejscowe ośrodki Sathya Sai wzięły udział w śpiewach nabożnych. Wielbiciele z Ośrodków Sathya Sai w Buffalo, Rochester, Syracuse i Ithaca wspólnie wykonywali codzienne śpiewy i recytowali mantrę Gajatri. 10 kwietnia miał miejsce 6-godzinny, nabożny śpiew, 15 i 17 kwietnia wielbiciele z Ośrodka Śri Sathya Sai w Buffalo uczestniczyli w szczególnym, 11-godzinnym śpiewie pieśni nabożnych i mantry Gajatri. Wielbiciele z Obszaru Północnowschodniego wzięli także wspólnie udział w całodobowym śpiewaniu Gajatri Mantry. 9 kwietnia wielbiciele z Ośrodka Sathya Sai w East Brunswick wzięli udział w 6-godzinnym spotkaniu modlitewnym w Morganville na New Jersey. Wielbiciele Sathya Sai z Regionu Śródatlantyckiego, obejmującego stany Delaware, Maryland, New Jersey, New York (miasto New York oraz Long Island), Pensylwania, Wirginia, Washington, D.C. oraz West Wirginia również uczestniczyli w tej ofierze modlitewnej. Także wielbiciele z Ośrodka Sathya Sai wEast Brunswick brali udział w codziennych, wspólnych spotkaniach modlitewnych, gdzie śpiewano mantrę Gajatri, mantrę Maha Mritjundżaja i różne inne mantry. Wielbiciele, nie mogący osobiście uczestniczyd w tych spotkaniach, brali w nich udział poprzez telekonferencję. 16 kwietnia wielbiciele uczestniczyli jarmarku religijnym dla zdrowia, przygotowanym dla potrzebujących w Trenton na New Jersey. Wielbiciele z okolic Seattle przygotowali 24-godzinną uroczystośd śpiewów nabożnych 8-9 kwietnia w Episkopalnym Kościele Dobrego Samarytanina w Sammamish. Śpiewano wówczas mantrę Gajatri (108 razy), Suprabhatam oraz melodyjne pieśni w licznych językach, z czynnym udziałem dzieci i dorosłych. Wielbiciele z Seattle wzięli też udział w 36-godzinnym Światowym Akhanda Bhadźanie, odbywającym się w dniach 16-18 kwietnia 2011 roku. Wielbiciele z Ośrodka Sathya Sai w Atlancie śpiewali mantrę Gajatri bez przerwy. Rudram było śpiewane każdego ranka i transmitowane przez łącza telekonferencyjne. Dzieci z SSE (Edukacja Sathya Sai) zanosiły modlitwy podczas swych cotygodniowych zajęd, jak też osobno w domach. Grupa wielbicielek przygotowała codzienne telekonferencje, aby kontemplowad głos Bhagawana, śpiewającego mantrę Gajatri, po czym śpiewały Sai Gajatri. Trzy ośrodki Sathya Sai w okolicach St. Louis przygotowywały spotkania bhadźanowe i modlitewne w każde sobotnie popołudnie, zaś ośrodki były otwarte przez cały dzieo dla wszystkich wielbicieli, którzy mogli przyjśd na modlitwy do Bhagawana. 16 i 17 kwietnia bhadźany prowadzono przez kilka godzin. Spotkania



te rozpoczynano od zaśpiewania 21 razy mantry Gajatri oraz 108 imion Bhagawana. Ośrodki Sathya Sai w Phoenix w Arizonie przeprowadziły dwukrotnie całonocne śpiewy bhadźanów. Wszystkie ośrodki Sai w Colorado zebrały się i przygotowały sześd spotkao modlitewnych w Denver. Każda z tych modlitw, trwających około 3-4 godziny, obejmowała śpiewanie 108 imion Bhagawana, Rudram oraz śpiewy nabożne. Wielbiciele ośrodka Sathya Sai w Północnym Colorado nieustannie śpiewali "Om Sai Ram, kocham Cię". Albuquerque, ośrodek Nowego Meksyku przeprowadził specjalny śpiew bhadźanów dla Bhagawana, po których wielbiciele przez 12 godzin trzymali w domach zapaloną świecę. Santa Fe, Ośrodek Sathya Sai z Nowego Meksyku w każdy czwartek śpiewał mantrę Gajatri, a także podczas przygotowywania jedzenia dla bezdomnych. AMERYKA ŚRODKOWA I WYSPY KARAIBSKIE 9 i 10 kwietnia wielbiciele z ośrodków Sathya Sai na Kubie, w Port-au-Prince, na Haiti, Dominikanie, w Meksyku, Gwatemali oraz z Organizacji Sathya Sai w El Salwadorze, wzięli udział w 24-godzinnych śpiewach nabożnych. 17, 18 i 19 kwietnia wielbiciele z tych paostw przyłączyli się o różnych porach do Światowego Akhanda Bhadźanu, trwającego dwie doby. Śpiewano wtedy mantrę Gajatri oraz bhadźany, wyrażając swą miłośd do Bhagawana. ŚRI LANKA Na Śri Lance wielbiciele śpiewali codziennie mantry wedyjskie, obejmujące mantrę Gajatri oraz Sai Gajatri. W głównym ośrodku w Colombo skrzydło kobiet, dzieci ze szkoły Sai, młodzież Sai oraz ochotnicy z Sewa Dal przeprowadzili uroczystości nabożne. 10 kwietnia około 300 osób uczestniczyło w 12-godzinnym Akhanda Bhadźanie, przygotowanym przez ośrodek Jaffna w regionie północnym. Ośrodki Sathya Sai w Obszarze Wschodnim, Ośrodek Sai w Wawunija oraz Ośrodek Sai z Trincomalee przygotowały spotkania modlitewne. SINGAPUR Wielbiciele rozpoczęli 3 kwietnia codzienne zbiorowe modlitwy, śpiewając Rudram, Puruśa Suktam, Lalitha Sahasranamę (1000 Imion bogini Lalithy), mantry Gajatri i Sai Gajatri w Ośrodku Śri Sathya Sai Baby w Moulmein Road. Te codzienne modlitwy objęły trzydniowe śpiewy buddyjskie (tybetaoskie) skupiające się na modlitwie leczniczej Buddhy - modlitwie uzdrowiającej. Wielbiciele uczestniczyli również w Likhita Dźapam (modlitwy poprzez pisanie) pisząc "Om Śri Sai Ram".



Wszystkie Ośrodki Sathya Sai dodały do swych cotygodniowych spotkao bhadźanowych śpiewanie mantry Gajatri jako szczególną ofiarę dla Bhagawana. Pojedynczy wielbiciele oraz małe grupy także zanosili specjalne modlitwy. 18 ośrodków Sathya Sai zebrało się wspólnie na 34-godzinne modlitwy i bhadźany podczas Światowego Akhanda Bhadźanu w dniach 16-18 kwietnia 2011 roku. INDONEZJA Wielbiciele z ośrodków Sathya Sai w Indonezji brali udział w różnych spotkaniach modlitewnych. Około stu wielbicieli z Ośrodków Sathya Sai w Medan uczestniczyło w Światowym Akhanda Bhadźanie. Oprócz bhadźanów śpiewano mantry Gajatri, Maha Mritjundżaja oraz 108 imion Bhagawana. Około 150 wielbicieli z Ośrodka Sathya Sai w Denpasar wzięło udział w Światowym Akhanda Bhadźanie w Dżakarcie, który trwał po 12 godzin 16 i 17 kwietnia oraz 10 godzin 18 kwietnia. TAJLANDIA W dniach 16-18 kwietnia w różnych częściach Tajlandii odbywały się wspólne modlitwy i bhadźany. W Bangkoku wielbiciele z trzech ośrodków Sathya Sai zebrali się w Ośrodku Sai Praśanthi na Światowy Akhanda Bhadźan. Oddane osoby z Ośrodków Sathya Sai w Rajong, Nonthaburi,Maeasi i Chiangmai także wzięły udział w Światowym Akhanda Bhadźanie. W Ośrodku Sathya Sai w Maesai śpiewano Hanuman Dalisę (ofiarę dla Hanumana) oraz Sai Gajatri. REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI Wielbiciele ze 124 ośrodków Sathya Sai i grup bhadźanowych w RPA śpiewali codziennie mantry wedyjskie i bhadźany. 9 kwietnia 2011 roku odprawiono jadźnie, w których uczestniczyło w różnych miejscach około 2 tysięcy oddanych osób. Modlitwy kontynuowano z wielkim oddaniem podczas Światowego Akhanda Bhadźanu w dniach 16-17 kwietnia. Obchodząc uroczyście Hanuman Dźajanti 17 kwietnia, wielbiciele modlili się do Bhagawana wykonując Hanuman Dalisę. Niektóre gazety w RPA podawały nowiny o stanie zdrowia Bhagawana na swoich pierwszych stronach. Powszechne modlitwy, bhadźany i śpiewy mantr odbywały się w wielu innych krajach świata, wśród których znalazły się Malezja, Kenia, Botswana,



Grecja, Azerbejdżan, Kuba, Laos, Rosja, Abu Dhabi, Dubai, Kuwejt, Oman, Arabia Saudyjska, Ruwais, Śarjah, Iran, Katar, Turcja, Republika Białorusi i Nigeria. Światowa Fundacja Śri Sathya Sai BHARAT Andhra Pradeś: Wszystkie ośrodki Sathya Sai Sewy w 23 okręgach stanu Andhra Pradeś, również we wsiach oraz wioskach plemiennych, od 28 marca, wspólnie i z całego serca rozpoczęły śpiewy modlitw, bhadźanów, mantr Sai Gajatri, Maha Mritjundżaja oraz Rudram. Wielbiciele działali spontanicznie, z mocną wiarą i oddaniem. Szczególnie należy tu wspomnied Organizację Sewy Śri Sathya Sai z Guntur, za natychmiastową reakcję i ciągłe przedsięwzięcia modlitewne oraz działania duchowe, mianowicie Akhanda Bhadźan, homy Maha Mritjundżaja, Ekadaśa Rudrabhiszeka oraz recytację Hanuman Dalisy. Śpiewane na zmianę przez 24 godziny bhadźany w kółkach bhadźanowych oraz w ośrodkach prowadzone były w tym stanie bez przerwy. Ponad 10 milionów razy zaśpiewano Sai Gajatri, zaś Maha Mritjundżaja 400 tysięcy razy, Rudram 300 tysięcy razy, Hanuman Dalisę natomiast 2 500 razy. Na obszarze tego stanu wykonano 70 hom (ceremonii ofiarnych) Maha Mritjundżaja oraz 75 hom Ekadaśa Rudrabhiszeka. Delhi: Organizacja Śri Sathya Sai w Delhi-NCR organizowała modlitwy od 28 marca 2011 roku. Maha Mritjundżaja Dźapa oraz bhadźany miały miejsce we Wschodnim Delhi 3 i 6 kwietnia 2011 roku. W dniach 9-18 kwietnia przygotowano specjalne spotkania modlitewne i działania służebne. Okres ten zbiegł się z rocznicą odwiedzin Swamiego w Delhi-NCR w kwietniu 2011 roku. Dwa 10-godzinne Akhanda Bhadźany i recytacja Maha Mritjundżaji odbyły się 9 i 10 kwietnia oraz ponownie 16 i 17 kwietnia 2011 roku w Międzynarodowym Ośrodku Śri Sathya Sai przy Lodhi Road w New Delhi. Delhi-NCR upamiętniło boskie odwiedziny z 2010 roku przedsięwzięciami na poziomie okręgowym pod nazwą "Wspomnienia Przeczystej Miłości". Każdy okręg zorganizował modlitwy w swoich obszarach, obejmujące nagar-sankirtan, bhadźany, dźapę i narajana sewę. W ubiegłym roku Swami przybył do Delhi 9 kwietnia i dzieo ten ma wielkie znaczenie dla wszystkich wielbicieli w Delhi - NCR.



Każdy z okręgów Delhi przygotował owego dnia uroczystośd, składającą się z jadźni, dźapy i Narajana Sewy. Tego samego dnia dzieci Bal Wikas z okręgu Faridabad ofiarowały pełne miłości modlitwy u lotosowych stóp naszego ukochanego Bhagawana. Dzieci śpiewały mantrę Gajatri, po której nastąpiła Maha Mritjundżaja Dźapa. Wszystkie okręgi Delhi-NCR przeprowadziły specjalne spotkania modlitewne i bhadźanowe oraz śpiewali mantry w różnych miejscach tego stanu. Gudżarat: Gdy tylko wielbiciele dowiedzieli się, że Swami trafił do szpitala 28 marca 2011 roku, wszystkie ośrodki i grupy zaczęły śpiewad mantry Maha Mritjundżaja, Gajatri i Sai Gajatri. Organizowano też codzienne bhadźany, trwające od 2 do 12 godzin. W każdą niedzielę wykonywano Rudra Jadźnię oraz Gajatri Jadźnię. Odczytywano w tym czasie z przemówieo Swamiego Jego nauki o dodatnich i ujemnych wibracjach oraz o roli wielbicieli w takich przypadkach. Jednocześnie przez 12 godzin prowadzono dźapę Om Śri Sai Ram. Wielka liczba wielbicieli uczestniczyła w powszechnych modlitwach. Harjana i Dandigarh: Codzienne modlitwy odbywały się w domach wszystkich wielbicieli w tym stanie Indii o 8 wieczorem - powtarzano wtedy dziewięd mal (różaoców)mantry Aum Namah Siwaja, jedną malę mantry Maha Mritjundżaja oraz recytowano Sundar Kandę. Oprócz tego 12-godzinny Akhanda Bhadźan, modlitwy i recytację Sundar Kandy zorganizowały wspólnie w dniach 16-18 kwietnia wszystkie stanowe ośrodki. Wielbiciele setkami uczestniczyli w tych spotkaniach. Intensywne modlitwy rozpoczęto 22 kwietnia i wielbiciele w każdym okręgu powtórzyli mantrę Maha Mritjundżaja 125 tysięcy razy. Karnataka: Modlitwy i duchowe działania prowadzone były przez oddane osoby we wszystkich częściach Karnataki. Szczególny Akhanda Bhadźan został przeprowadzony w Brindawan, od dziewiątej rano do osiemnastej wieczorem, 10 kwietnia 2011 roku. Uczestniczyły w nim dzieci Bal Wikas, studenci oraz pracownicy Szpitala Superspecjalistycznego i śpiewacy bhadźanów z bengalurskich ośrodków Sai. Uroczystośd ta była nadawana na żywo w telewizji przez kanał Śri



Śankara Bhakti. Akhanda bhadźany o różnej długości - od 3 do 12 godzin - prowadzono we wszystkich ośrodkach stanu Karnataka. Trzydniowy Akhanda Bhadźan, (16-18 kwietnia), w godzinach odpowiednio, 16.00 - 4.00 rano, 17.00 - 5 rano i 19.00 - 5.00 rano, przeprowadzono w Brindawan, w Bengaluru oraz we wszystkich głównych osrodkach Organizacji Sathya Sai w tym stanie. Maha Mritjundżaja dźapa i homa, homy Ajuśja, Dhanwantri, śpiew Rudram również odbywały się w większości ośrodków tego stanu. W ponad 20 ośrodkach Sai przeprowadzono ceremonie Durga Saptaśati Parajanam i Dandi Homa. Kerala: Szczególne uroczystości duchowe organizowano w Kerali od 5 kwietnia 2011 roku. Wykonywano Akhanda Bhadźan, dżapę Gajatri oraz Sahasranama Ardana we wszystkich ośrodkach Kerali. Akhanda bhadźany prowadzono też w wioskach, objętych opieką przez Organizację Sai w ramach Zintegrowanego Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai. Znaczna liczba ośrodków przygotowała homę Maha Mritjundżaja w wybranych świątyniach Siwy w tym stanie. Poza tym różne ośrodki przygotowały tygodniowe recytacje Tapowanam. Poza tym oddani Sai ludzie w Kerali recytowali codziennie w domach, o godzinie 6 rano Sai Gajatri oraz Aśtottara Ardanę. Maharasztra i Goa: Maha Mritjundżaja Jadźna dokonana została 1 kwietnia 2011 roku w Dharmakszetrze, gdzie ponad 500 wielbicieli zebrało się na wspólną modlitwę. Na początku tego spotkania główny kapłan objaśnił wagę modlitwy wielbicieli dla Pana. Powietrze rozbrzmiało wkrótce śpiewem Wisznu Sahasranamy (Tysiąca imion Pana Wisznu), po czym w świętym ogniu złożono różne ofiary, podczas gdy oddani ludzie śpiewali mantrę Maha Mritjundżaja. Jadźnię zakooczyło Purnahuti oraz tradycyjne arati z rytmicznym biciem w bębny. Setki wielbicieli z Mumbaju zgromadziły się w Dharmakszetrze 10 kwietnia 2011 roku, gdzie odprawiono trzy potężne jadźnie - Rudra Abhiszeka, Maha Mritjundżaja i Dhanwantari. Rudra Abhiszeka (obrzędowe obmycie Siwa-lingi) wykonano z lingą stworzoną wiele lat wcześniej przez Bhagawana. Abhiszeki dokonano wodą, mlekiem, miodem i słodkim płynem o nazwie paodamrita, zgodnie z nakazami Wed, podczas gdy wokół rozbrzmiewały wzmacniające wibracje świętego Rudram, śpiewanego 11 razy. Wszyscy obecni zostali pobłogosławieni sposobnością zrobienia abhiszeki, jak również włączenia się w



nieustanny śpiew. Następnie wypowiedziano 1008 razy mantrę Maha Mritjundżaja, w trakcie wykonywania jadźni Mritjundżaja. Później wezwane zostało – poprzez jadźnię Dhanwantri - bóstwo medycyny, Pan Dhanwantari. Pendżab: Akhanda Path (recytacja Guru Granth Sahib), śpiewanie Wed, bhadźanów oraz Nagar Sankirtan prowadzone były codziennie w całym Pendżabie. W różnych okręgach Pendżabu uruchomiono langary (bezpłatne kuchnie). Programy te rozpoczęto 7 kwietnia. Film dokumentalny o nazwie "Cud czystej Miłości" został pokazany w pendźabskiej telewizji, aby uświadomid ludziom prawdę o życiu i misji Bhagawana. Tamilnadu: Miliony oddanych Sai osób w całym Tamilnadu zorganizowało spontanicznie śpiewanie bhadźanów, Wed, Rudra Parajanam oraz duchowe ofiary we wszystkich 27 okręgach Sai oraz 351 ośrodkach Sai, działających w Organizacji Śri Sathya Sai w Tamilnadu. Akhanda Bhadźan przeprowadzono w Sundaram, boskiej siedzibie Bhagawana w Chennai - 7 kwietnia 2011 w godzinach 7-19. Wszyscy przybyli uczestniczyli licznie i z wielkim oddaniem w bhadźanach. Nauczyciele Bal Wikas oraz absolwenci Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai, obojga płci, również brali udział w tym Akhanda Bhadźanie. Trzy kolejne Akhanda Bhadźany wykonano w Sundaram 10 kwietnia, 17 kwietnia i 23 kwietnia przy licznym uczestnictwie oddanych osób, dzieci Bal Wikas, wychowanków Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai oraz innych przybyłych ludzi.



Z naszych archiwów CELEM ŻYCIA JEST UŚWIADOMIENIE SOBIE BOGA NIEKONTROLOWANE ŻYCIE SPROWADZA CZŁOWIEKA GO POZIOMU ZWIERZĘCIA W potocznym języku słyszymy pojęcia: matka, ojciec, nauczyciel i Bóg, używane w takiej kolejności. Ma to swoje znaczenie. To właśnie matkę widzi dziecko, kiedy się tylko urodzi. Matka przedstawia dziecku ojca. Ojciec prowadzi je do nauczyciela, zaś nauczyciel prowadzi je do Boga. Wszyscy powinni zrozumied to głębsze znaczenie owych czterech słów. Droga do wyzwolenia Słyszymy, jak duchowi aspiranci mówią o czterech pojęciach - bhakti (oddanie), dźnana (mądrośd), wairagja (wyrzeczenie) i tattwa (rzeczywistośd), w takiej właśnie kolejności. Porządek, w jakim wspomniane są te słowa, ma swoje znaczenie. Oddanie budzi mądrośd, mądrośd sprzyja wyrzeczeniu, a wyrzeczenie zapewnia wiedzę o Rzeczywistości. Do pałacu mukti (wyzwolenia) możemy dojśd, jeśli pójdziemy po stopniach oddania, mądrości, wyrzeczenia i wiedzy o Rzeczywistości. Głównym przesłaniem Bhagawaty jest oddanie. Matka jest symbolem bhakti (oddania), ojciec - dźnany (mądrości), a nauczyciel - wairagji (wyrzeczenia). Bóg jest ucieleśnieniem wiedzy atmicznej. Bhagawata zaświadcza o tej prawdzie w samym swoim tytule. Nazwa "Bhagawatamu" składa się w języku telugu z pięciu liter: Bha, ga, wa, ta, mu. Bha oznacza bhakti (oddanie), ga znaczy dźnanę (mądrośd), wa oznacza wairagję (wyrzeczenie), ta symbolizuje zaś tattwę (znajomośd Rzeczywistości). Bhagawata wiedzie nas do wyzwolenia, prowadząc nas poprzez oddanie, mądrośd, wyrzeczenie oraz znajomośd Rzeczywistości. Prahlada dał nam mantrę Dwadaśakśara, 12-zgłoskową świętą formułę: Throwa Wedhuku Konuta Dodda Buddhi. Składa sie ona w języku telugu z 12 liter. Znaczy ona, że największej inteligencji wymaga znalezienie drogi. Jakiej drogi szukad? Drogi do Boskości. Jak ją odnaleźd? Należy ją znaleźd poprzez poznanie źródła, z którego przyszedłeś. Przyszedłeś z Boskości i musisz powrócid do Boskości. Podróż od Boga do Boga Siódma zwrotka w 15 rozdziale Bhagawadgity ujawnia, że pochodzimy od Boga. Pan oświadczył: Mamaiwamśo Dźiwaloke Dźiwabhuta Sanathana (Wieczna



atma we wszystkich istotach jest częścią Mojej istoty). Oznacza to, że jesteś przejawem mnie. Nie jesteś tylko postacią przyrody i jej pięciu żywiołów. Ponieważ jesteś moim przejawieniem, nie zyskasz pokoju i radości, dopóki nie dotrzesz do mnie i nie połączysz się ze mną w jedno". Tak jak dla dziecka nie ma życia bez matki, a rzeka musi szukad oceanu, z którego pochodzi, zaś gałąź drzewa nie może przetrwad oddzielona od drzewa, a ryba przeżyd poza żywiołem wody, podobnie człowiek, który pochodzi z Boga, nie zazna prawdziwego szczęścia, dopóki nie zjednoczy się w Bogiem. Jeden z wielbicieli powiedział w języku kannada: "Zapomniawszy o Tobie, przyszedłem na ten świat. Opuściwszy wiecznośd, którą jesteś, pogrążyłem się w tym przemijającym, tymczasowym świecie. Jakąż radośd mogę przeżyd na tej grudzie ziemi, kiedy wszystkie radości są jedynie w Tobie?" Urodziliśmy się na tym świecie, ponieważ zapomnieliśmy o Bogu. Musimy odnaleźd drogę powrotną do Boga - naszego przeznaczenia, wracając drogą, jaką przyszliśmy. "Wszystkie żywe istoty muszą powrócid do źródła, z którego przyszły, aby tu zaistnied" - powiada Bhagawata. Naszym nieszczęściem jest to, że zapomnieliśmy o tym przesłaniu najwyższej wagi. Pamiętanie o źródle, z którego przybyliśmy to niezbędny, duchowy wysiłkiem, jaki powinien podjąd każdy człowiek. Zawsze pamiętaj o celu życia Zamiast czynid wysiłki, aby uświadomid sobie atmę, człowiek marnuje czas na błahą gonitwę za anną (jedzeniem). Zwierzęta również są zawsze zajęte szukaniem pożywienia. Człowieka, który jest obdarzony inteligencją, nie powinno zadowalad podobieostwo do zwierzęcia. Powinien starad się dotrzed do Rzeczywistości. Jedzenie, sen, strach i parzenie się *łączenie z płcią przeciwną+ jest wspólne dla ludzi i zwierząt. Życie człowieka dzisiaj sprowadza się przeważnie do tych czterech rzeczy. Życie ludzkie powinno się wykorzystywad do uświadamiania sobie boskości wewnątrz siebie, a nie marnowad go na gonitwy za pokusami zmysłowymi. Daitanja oświadczył: "Osadziliśmy dziś na tronie swego serca rozpustne myśli i uczucia, zamiast uczynid je siedliskiem Boga". To oczywiste, że większośd z nas musi prowadzid normalne, doczesne życie, jednak nie jest to życie, w jakim powinniśmy się w pełni zatopid. To nie samsara (świat zjawiskowy) zawsze ci towarzyszy. Tym co zawsze za tobą idzie jest samskara - czystośd, jaką osiągnąłeś. Ona zostanie z tobą po śmierci. Niektórzy przychodzą do Swamiego i proszą, żeby pokazał im drogę do Boga. Co to za droga? Jest to droga powrotna do miejsca, z którego przybyliście. Przypuśdmy, że jedziecie do jakiegoś miasta i zatrzymujecie się w hotelu na kilka dni. Skooczywszy



pracę w tym mieście musicie powrócid - nie możecie mieszkad w tamtym hotelu na zawsze, mylnie uznając go za swój dom. Ten świat zjawisk jest jak hotel, do którego przybyliście, żeby doznad skutków swoich czynów z przeszłości. Ciało jest hotelowym pokojem, w którym musisz doświadczyd tych karmicznych skutków. Czas i ciało powinny byd wykorzystane do wypełnienia misji, z jaką przybyliście. A Tymczasem, przeciwnie, jesteście pochłonięci gromadzeniem majątku, złota i innych dóbr materialnych. To prawda, że potrzebujesz pieniędzy, aby żyd na tym świecie. Powinna byd jednak granica dla zdobywania doczesnych rzeczy. Nie można osiągnąd prawdziwej pomyślności i szczęścia bez przestrzegania granic w życiu. Niekontrolowane życie sprowadza człowieka do poziomu zwierzęcia. Zapominając o głównym celu życia, ludzie marnują swój czas. Czas jest cenny. Śmierd trzyma swój miecz nad każdą głową. Długośd naszego życia szybko się zmniejsza, jak woda wyciekająca z pękniętego garnka albo jak topniejący lód. Śmierd zaskakuje wielu, zanim uświadomią sobie własną misję w życiu. Ciało składa się z pięciu żywiołów i musi zginąd wcześniej czy później. Jednak jego wewnętrzny mieszkaniec nie ma ani narodzin, ani śmierci. Ten wewnętrzny mieszkaniec nie jest do niczego przywiązany - jest wiecznym świadkiem. Oto prawda, którą wszyscy powinni sobie uświadomid. Nie można znaleźd spełnienia w życiu, oddając się jedzeniu i piciu. Matka jest twoim pierwszym Bogiem Każdy powinien żywid miłośd do matki. Dzisiaj u podłoża tej miłości leży pragnienie majątku i chciwośd, a nie płynące z serca uczucie dla matki. Zaledwie jeden człowiek na milion uświadamia sobie, że jedzenie, krew i życie zawdzięcza matce. Gdziekolwiek by była, matka jest naprawdę boska. Mówi się: Matru dewo bhawa, pitru dewo bhawa, adarja dewo bhawa, atithi dewo bhawa (Czcij swą matkę, ojca, nauczyciela i gościa jak Boga). Matka jest pierwsza spośród tych czterech. Jest dla każdego pierwszą nauczycielką. To matka najbardziej się stara, żeby zapewnid dziecku pomyślnośd, obdarzając je bezgraniczną miłością i przedstawiając mu ojca. Dzisiaj dzieci ani myślą zważad na polecenia matki, ale wzdychają do jej majątku. Jakiż pożytek z takich dzieci? Są one przekleostwem dla łona, które je nosiło. Jaki pożytek z syna, który nie wznosi obu rąk w modlitwie do Pana, który nie powtarza Imienia Pana, aż zaboli go język i nie miłuje Pana w swym sercu? Jest on haobą dla matki, która go nosiła.



Tak mówi Bhagawata. Ten jeden wiersz mówi wszystko, co najważniejsze odnośnie oddania, działania, mądrości duchowej i wyrzeczenia. Jakie są obowiązki rąk i języka u prawdziwie oddanej Bogu osoby? Bóg dał człowiekowi jeden żołądek, ale dwie ręce do pracy. Jeśli pracuje wystarczająco ciężko obiema rękami, nie musi głodowad. Jedzenia mu nie zabraknie. Ten, kto nie wykorzystuje właściwie swoich rąk, nie ma prawa utrzymywad się z pracy innych ludzi. Wedy podkreślają, jak ważna jest karma (święte działanie). Używaj języka w święty sposób Języka należy używad do świętych działao. Człowiek powinien mówid słodkie i święte słowa, a swoją mową nie powinien powodowad bólu czy ranid innych. Znieważanie innych jest grzechem. Pan przebywa we wszystkich. Ktoś, kto znieważa innych, znieważa samego Pana. Dżajadewa wzywał wszystkich bez wyjątku, aby czynili z języka święty użytek i śpiewali nieprzerwanie boskie imiona: Gowinda, Madhawa i Damodara. Język doświadcza smutku czy cierpienia w swoim własnym domu, nie błądząc po domach innych. Ostrożnie rozstrzyga , czy coś powinno byd zjedzone, czy nie. Jeśli jest słodkie, wyraża zgodę, posyłąjąc je w dół do żołądka, w celu strawienia. Jeśli jednak jest gorzkie, wypluwa to. Jeśli języka używa się odpowiednio, może byd on środkiem, dzięki któremu możemy osiągnąd Boskośd. Niech imię Pana zawsze taoczy na Twoim języku, ponieważ wspominanie Imienia to najłatwiejsza droga do wyzwolenia w Czasach Kali. Powinniśmy używad języka do wypowiadania słodkich i prawdziwych słów. Tego świętego narzędzia często źle się używa. Są cztery grzechy popełniane przez język: kłamanie, obmawianie, znieważanie i gadatliwośd. Język zostaje uświęcony, gdy nie ulega tym czterem grzechom. Pundarika przykładnie służył rodzicom Każdy powinien pielęgnowad w sercu miłośd do swej matki, która go nosi, wychowuje z miłością i z troską karmi. Człowiek, który stracił miłośd swej matki, nie może zdobyd niczyjej miłości. Pundarika z oddaniem służył swoim sędziwym rodzicom. Trzymał się tu pewnej zasady, jaką sobie przyjął. Nie jadł nic, dopóki rodzice nie poszli spad. Pewnego razu Pan Panduranga zapragnął poddad sprawdzianowi miłośd Pundariki do rodziców. Przyszedł do jego domu i stanął przed nim, kiedy ten masował stopy rodzicom. Pundarika służył rodzicom, którzy jeszcze nie udali się spad. Pan



poprosił, żeby Pundarika spojrzał na nao. Pundarika odrzekł, że jest zajęty, bo służy rodzicom. Panduranga powiedział: - Pundarika, nie chciałbyś dostąpid widzenia Mnie chod jeden raz? Pundarika odparł: - Dopóki rodzice nie udadzą się spad, nie mogę patrzed na Ciebie. Jeśli zależy Ci, żebym Cię zobaczył, proszę poczekaj chwilę, aż rodzice pójdą spad. To powiedziawszy pchnął w stronę Pana cegłę, prosząc, aby stanął na niej i poczekał, aż skooczy służyd swoim rodzicom. Pan podziwiał miłośd i oddanie Pundariki dla rodziców i pobłogosławił go. Przykładne oddanie Pundariki dla rodziców sprawiło, że Pan obficie obdarzył go swoją łaską. Od koham do soham Od chwili narodzin człowiek interesuje się swoją przyszłością. Pierwszym okrzykiem dziecka jest "kła, kła", "Skąd przyszedłem?" Jeśli przyjrzysz się uważniej temu, co przydarza ci się codziennie, pojmiesz dlaczego dziecko płacze, kiedy się rodzi. Widząc nieskooczone zmartwienia jakie je czekają, płacze: "Gdzie ja jestem?" Zapominając o miejscu, z jakiego przybyli, ludzie zatracają się w ziemskich pragnieniach. Jest tylko paru takich, którzy - jak Prahlada - uświadamiają sobie własną wrodzoną boskośd już od chwili swoich narodzin. Mówią: "Soham! soham!" (Tym jestem) od urodzenia. Zwyczajni jednak śmiertelnicy pytają: "Koham, koham?" (Kim jestem? Kim jestem?). Do kooca życia nie uzyskują odpowiedzi. Nie uświadamiają sobie, że brzmi ona: jestem Bogiem. Tylko kilku gorliwych poszukiwaczy duchowych zaczyna od koham, kooczy zaś na odkryciu: soham. Człowiek ma skłonnośd do popełniania błędów, celowo lub nieumyślnie. Jednak w żadnych okolicznościach nie powinien popełniad jednego błędu - zapominania o tym, co zawdzięcza swej matce. Miłośd do matki może odkupid życie człowieka, bez względu jego inne potknięcia. Największym darem rodziców jest ciało, ze wszystkimi jego mocami. Chociaż Pan sprawuje rządy nad każdym życiem, to rodzice obdarzają dziecko ciałem. Glina i woda są darami przyrody, ale to garncarz robi z nich garnki. Stąd wdzięcznośd wobec rodziców jest głównym obowiązkiem człowieka. Młodośd, majątek i siła przemijają Dzisiejsi studenci pytają: "Dlaczego powinniśmy byd wdzięczni naszym rodzicom?". Powinni pamiętad, że jeśli teraz przez swoje zachowanie są powodem



strapienia rodziców, nie powinni byd zaskoczeni, jeśli w późniejszych latach ich własne dzieci im przysporzą strapienia. Jest to prawo akcji i reakcji, które zawsze działa. Nie bądź zarozumiały z powodu swej młodości, majątku czy siły. Wszystkie te rzeczy są przemijające. Adi Śankaradarja ostrzegł surowo człowieka: "Nie pysznij się swoim bogactwem, potomstwem i młodością - fala czasu może zniszczyd je w jednej chwili". Pokładając zaufanie w tych przemijających dobrach, ludzie zapominają o wiecznych prawdach oraz o źródle prawdziwej błogości. Jakichkolwiek dóbr ziemskich byś nie zgromadził, jakichkolwiek rozkoszy byś nie zaznawał, jedynie wiara w Boga da Ci prawdziwy pokój umysłu. Klimatyzator może schłodzid ci ciało, ale wyłącznie łaska Boga może ochłodzid twój rozgrzany umysł i stroskane serce. Łaska ta spłynie na tych, którzy są wdzięczni swoim rodzicom i służą im z miłością. Poza matką powinieneś też byd wdzięczny ojcu i nauczycielowi. Jeśli okazujesz wdzięcznośd tym trojgu, uświadomisz sobie obecnośd w nich boskiej Trójcy i zbierzesz owoce odpowiadające oddawaniu czci Trójcy - Brahmie, Wisznu i Siwie. Obowiązkiem rodziców jest poprawianie swych dzieci Szkoda, że 90 procent dzieci jest dziś psuta (rozpieszczana) przez samych rodziców. Rodzice nie sprawują właściwej kontroli nad dziedmi. Jeśli złe postępki dzieci będą z miejsca karcone, dzieci będą wzrastały tak jak trzeba. Rodzice nie powinni okazywad żadnego pobłażania dzieciom, które schodzą na manowce. To właśnie nieodpowiednia uczuciowośd rodziców pozwala błądzącym dzieciom uchodzid bez kary. Jaki pożytek płynie z posiadania dzieci, które nie idą prawą drogą? Co zyskał ze swoich stu podłych synów Dhritaraśtra? Nie trzymał ich w ryzach mimo ostrzeżeo Kriszny i Widury. Ostatecznie cała ta rodzina została zmieciona. Bezzasadna jest radowanie się, gdy urodzi się dziecko. Czas radości nadejdzie, kiedy to dziecko wzrośnie, zdobędzie dobre imię i sławę oraz przyniesie zaszczyt swoim rodzicom. Każdy syn powinien starad się, aby uszczęśliwiad matkę. Nie powinien szukad u swej matki niczego poza jej miłością i błogosławieostwami. Matki powinny robid wszystko, aby dzieci szły drogą prawości. Jedynie takie matki i takie dzieci zasługują na dobre imię. Jeśli matki i dzieci będą postępowały poprawnie, naród rozwinie się prawidłowo. Prawośd rozszerzy się z rodziny na cały świat. Są rodzice, którzy mają zastrzeżenia, kiedy ich dzieci udają się do Swamiego: - Co za szaleostwo Cię ogarnęło? Dlaczego jedziesz do Sai? Jakiego rodzaju szaleostwa rodzice ci pragną dla swojego potomstwa? Czy chcą, aby te stały się chuliganami i łobuzami? Czy chcą, żeby tracili głowę na



punkcie pieniędzy? Czy pieniądze mogą równad się z łaską Boga? To, czego wszyscy powinni szukad, to łaska Boga, będąca większym skarbem niż wszystkie bogactwa świata. Celem ludzkiego życia jest Bóg Nic nie powinno ci przeszkodzid w Twoim poszukiwaniu Boga. Dla Boga musisz byd gotów na każde poświęcenie czy stawienie czoła każdej przeciwności. Prahlada przeciwstawił się gniewowi i nienawiści swego ojca Hiranjakaśipu, trzymając się swej wiary w Narajanę. Wibhiśana wyrzekł się swego brata Rawany, kiedy ten stanął na drodze jego oddania dla Ramy. Jeśli twoja matka stanie się przeszkodą dla twego oddania Bogu, musisz byd gotów opuścid ją, tak jak uczynił to Bharata, kiedy Kajkei starała się oddzielid go od Ramy. Mira była gotowa raczej wyrzec się swego męża, niż zrezygnowad ze swego oddania dla Kriszny. Cesarz Bali odrzucił poradę swego Guru Śukradarji, kiedy ten radził mu wycofad się z obietnicy, jaką dał Wamanie (Wisznu). Są to przykłady wielbicieli, którzy nie ustąpili, broniąc swego oddania Bogu. Urzeczywistnienie Boga jest celem i przeznaczeniem ludzkiego życia. Od chwili narodzin cierpienie - w takiej czy innej postaci - ściga człowieka przez całe jego życie. Jeśli chce on utrzymad równowagę i pokój w obliczu wszystkich ciężkich doświadczeo, musi prowadzid prawe życie i mocno wierzyd w Boga. Nie trzeba rezygnowad z normalnych obowiązków ucznia czy głowy rodziny. Jednak wszystko, powinno się wykonywad jako ofiarę Bogu. Każdy zwyczajny czyn staje się przez to święty. Miłośd do Boga powinna wyrażad się w postaci uświęcania każdego czynu. Oto Moje przesłanie dla Was w ten święty dzieo. - Z mowy Bhagawana, wygłoszonej w aśramie Brindawan w Whitefield, 6 maja 1987 roku z okazji Dnia Iśwarammy. W twoim marszu do Boga nie ma zawracania. Jest to ciągła podróż, w dzieo i w nocy, przez góry i doliny. Tam gdzie kooczy się ta droga, osiąga się Boga, a pielgrzym stwierdza, że podróżował od siebie do siebie.

-Baba



NABOŻNY ŻAR W PRAŚANTHI NILAJAM

Akhanda Bhadźan w hali Sai Kulwant został zorganizowany w Praśanthi Nilajm 4 kwietnia 2011 roku – w święty dzieo Ugadi. Wielka liczba wielbicieli uczestniczyła w tym poruszającym duszę bhadźanie i modliła się o pomyślnośd dla ludzkości. Oprócz śpiewaków bhadźany prowadziło na zmianę, wiele grup pracowników aśramu oraz wielbicieli. Rozpoczęli o godzinie 9 rano. Wielbiciele na sali śpiewali, powtarzając za nimi chórem bhadźany, z nabożnym żarem. Święte wibracje, wytwarzane tym pełnym uczucia śpiewem bhadźanowym oraz szczere modlitwy oddanych osób napełniły całe otoczenie pobożnym zapałem. Ten Akhanda Bhadźan dobiegł kooca wraz z arati o godzinie 18.00. Kolejny Akhanda Bhadźan odbył sie w hali Sai Kulwant na w święto Śri Rama Nawami, 12 kwietnia 2011 roku. Śpiewanie bhadźanów rozpoczęło się o dziewiątej rano, po godzinie śpiewania Weda Parajanam (pochwalnych pieśni wedyjskich). Bhadżany prowadzone przez śpiewaków świątynnych powtarzali wielbiciele z wielkim oddaniem. Następnie bhadźany, które trwały przez cały dzieo, prowadzili różne grupy pracowników aśramu oraz wielbicieli. Jako, że był to święty dzieo Śri Rama Nawami, większośd bhadźanów poświęcona była Panu Ramie. Wielbiciele, z sercami przesyconymi świętymi uczuciami, śpiewali bhadźany z wielkim oddaniem. Ten uwznioślający duszę Akhanda Bhadźan zakooczył się wraz z arati o godzinie 18:15. Wielbiciele i studenci Swamiego, pracujący w Jego szpitalach oraz różnych wydziałach aśramu śpiewali codziennie wieczorem specjalne bhadźany, odkąd Bhagawan został przyjęty do Instytutu Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai w Praśanthigram (Puttaparthi). Mieszkaocy Puttaparthi i przyległych wiosek organizowali specjalne modlitwy, spotkania bhadźanowe i śpiewy mantr. Poza tym ludzie ze wszystkich ścieżek życia i wszelkich wiar brali udział w uroczystych procesjach w wiosce Puttaparthi, niosąc zdjęcia Bhagawana i śpiewając pieśni nabożne. Blask boskiej chwały WSZECHOBECNY OBROOCA Swami ma oczywiście bezgraniczną moc. Słyszymy, jak ludzie wciąż to powtarzają i jesteśmy pewni, że to prawda, jednak rzadko doświadczamy tej



nadzwyczajnej mocy bezpośrednio. Musimy przyjmowad ją zwykle na wiarę jako pośrednią wiedzę o Swamim. Opowiem wam o jednym zdarzeniu, o swoim osobistym przeżyciu. W owych dniach po Indiach wędrowało wielu hippisów. Rodzice często pisali do Swamiego i prosili: "Swami, czy mógłbyś pomóc mi odnaleźd córkę czy syna i pomóc mi sprowadzid ich z powrotem do domu?" Od czasu do czasu Swami był w stanie to zrobid. W przypadku, o jakim piszę, zaginiona córka została odnaleziona, a rodzice przybyli z Nowego Jorku, aby ją odebrad. Wzięli rano taksówkę z Bengaluru do Whitefield, nie znając wszakże miejscowych zwyczajów związanych z taksówkami. O godzinie szóstej wieczorem, kiedy Swami udał się do swego pokoju i chcieli wracad do Bengaluru, nie było żadnej taksówki. Spytali moją żonę i mnie: - Czy możemy pojechad z paostwem? Powiedzieliśmy: - Oczywiście. W taksówce znaleźli się więc: moja żona, ja, owych dwoje rodziców, dziewczyna i oczywiście taksówkarz. Wracaliśmy do Bengaluru, a kierowca się spieszył. Wybrał jakąś starą drogę – krótszą i węższą. Skręcił w nią w nadziei zyskania na czasie. Dojechał do jadącego przed nami autobusu i chciał go wyprzedzid. Przyhamował trochę, spojrzał na drogę przed autobusem i zobaczył coś, co wziął za nieruchome światło w pewnej odległości przed nami. Uznał, że wystarczy mu czasu, żeby wyprzedzid ten autobus i przyspieszył. Potem uświadomił sobie - i my również - że popełnił straszliwy błąd. Owo, rzekomo nieruchome światło było światłami samochodu, który nadjeżdżał z naprzeciwka z wielką prędkością. Jeśli staje się w obliczu czołowego zderzenia, jeden z samochodów zwykle zjeżdża do rowu, bo jest wówczas szansa, że się przeżyje, podczas gdy nie ma żadnej na to szansy przy zderzeniu czołowym. Tutaj jednak nie można było tego zrobid, ponieważ naprawiano drogę i na poboczu rozciągał się długi rząd materiałów do budowy drogi, który blokował dostęp do rowu. Po jednej stronie był autobus, po drugiej te materiały budowlane. Nic nie można było zrobid. Kiedy światło samochodu błysnęło nam w szyby, zamknęliśmy oczy w oczekiwaniu śmierci. Nic się jednak nie stało. Gdy otworzyliśmy oczy, stwierdziliśmy, że jedziemy dalej. Odwróciliśmy się, żeby spojrzed przez tylną szybę i zobaczyliśmy tylne światła tamtego samochodu, znikające za nami. Niemożliwe. Nie mogło się to wydarzyd. Następnego ranka dośd wcześnie wyruszyliśmy do Brindawan. Swami był na werandzie, ja zaś rzuciłem sie do Jego stóp i powiedziałem: "Swami, dziękujemy Ci



za ocalenie naszego życia." Powiedział: "Tak, tak. To było całkiem poważne, co?" Dodał: "Byłeś tak wstrząśnięty, że nawet nie zawołałeś Swamiego. Ale Swami i tak was ocalił." Wzdłuż ściany werandy, siedziało wielu lekarzy mówiących w telugu, wielbicieli Swamiego. Zwróciwszy sie do tych lekarzy, Swami opisał im cały wypadek. Powiedziałem do Swamiego: "Swami, jak sprawiłeś, że to się stało? Żeby to sie mogło stad, musiałeś zmienid i przestrzeo, i czas". Swami po prostu się zaśmiał i nie powiedział ani słowa. Aby tamto się mogło zdarzyd, Swami musiał byd w innym miejscu niż w swym domu. Mógł byd w Swoim domu, ale był też gdzieś indziej. Oto Wszechobecnośd. - Źródło: "Szukając Boskości" dr. Johna S. Hislopa. Jest dziś wielu, którzy mówią, że są wielbicielami, ale nie zachowują się jak prawdziwi wielbiciele. Tym, czego potrzeba, to działanie zgodne z tym, co człowiek mówi. Tylko wtedy ludzie mogą zdobyd łaskę Pana. Bezcelowe jest samo oddawanie czci Bogu jako Bogu. Człowiek powinien zrozumied ideały dane ludzkości przez Boga w Jego ludzkim wcieleniu i żyd zgodnie z nimi. Rozwijane muszą byd wartości ludzkie. Bez wartości ludzkich sama ludzka postad jest bezwartościowa. Człowiek staje się naprawdę ludzki jedynie poprzez stosowanie w życiu ludzkich wartości.

- Baba



Dinna Katha Współodczuwanie Manikkawadakar był wielkim myślicielem z Tamilnadu i osobą oddaną Bogu. Był ciągle zajęty powtarzaniem imienia Boga. Pewnego dnia, kiedy przechodził przez ulicę, nagle zaczął padad deszcz. Kiedy rozejrzał się za jakimś schronieniem, zobaczył ganek pobliskiego domu. Położył się tam, wyciągając nogi. Wkrótce ściemniło się, a mieszkaocy tego domu poszli spad, zamknąwszy drzwi. Po pewnym czasie na ganek weszła kolejna osoba, całkowicie przemoczona. Słysząc hałas, Manikkawadakar natychmiast usiadł i powiedział: "Chodź, chodź! Dotąd było tutaj na ganku miejsce do położenia sie dla jednej osoby. Teraz wystarczy go dla dwóch osób - do siedzenia." Obaj postanowili spędzid tę noc, siedząc tam i śpiewając imię Boga. Po pewnym czasie nadszedł następny człowiek. Był zupełnie przemoczony. Manikkawadakar rzekł do niego: "Chodź, chodź! jak dotąd to miejsce wystarczyło do siedzenia dla dwóch osób, teraz wystarczy go do stania dla trzech osób". Wszyscy trzej stali, aż przestało padad. Czego uczy nas ta opowieśd? Tego, że osoba naprawdę oddana Bogu powinna starad się dzielid z innymi wszystkim, co posiada. Uważając trudności, z jakimi borykają się inni, za swoje własne, powinieneś pomagad innym. Swami jest z tobą Pamiętaj zawsze o trzech rzeczach: prowadź dalej sewę, gdziekolwiek jesteś. Szukaj sposobności do pomagania innym. Nigdy nie trad sposobności do wykorzystywania swych umiejętności i zapału do niesienia ulgi w smutku, bólu i strapieniu. Dwa - nie omijaj, nie zaniedbuj i nie odkładaj swojej sadhany - dźapy, dhjany, bhadźanu, nama sankirtanu i innych tego rodzaju działao duchowych. Nade wszystko zaś, miej wiarę w to, ze Swami jest z tobą zawsze i w każdym miejscu.

- Baba

ssaannaatthhaannaa ssaarraatthhii - sathya sai

Documents