20 NIEUWS

door Wout Bareman

Rian de Feijter iseen uiterst tevre-den mens. Maar zekan zich ook gedra-gen als een terriër.Van tevoren had ze

gewaarschuwd. ,,Ik ben een saaimens hoor. En ik kan ook niet al-les zeggen, wat ik eigenlijk zouwillen, want dan krijg ik proble-men met m’n fractie in de ge-meenteraad of met het water-schapsbestuur.’’ Maar het uren du-rende gesprek in etablissementDe Vriendschap in Terneuzen isallesbehalve saai. Ze praat zonderonderbreking over haar werk alsoefentherapeut Mensendieck,haar werk als gemeenteraadslidvan Terneuzen en haar ‘grootstehobby’: dagelijks bestuurslid vanwaterschap Scheldestromen; vroe-ger noemden ze dat ‘gezworene’.

Boerin? Dat is ze natuurlijk ookaltijd wel geweest, maar die ande-re dingen beheersten toch groten-deels haar dagelijks leven. En denachten trouwens, want als hetmoet buigt ze zich tot diep in denacht over dossiers, raadsstukkenen andere vaak weinig vrolijk mak-ende papieren rompslomp. Zijvindt het allemaal een uitdaging.

Pas op, verwijt haar niet dat zehaar boerenafkomst verloochent.Vroeger draaide ze tussen de be-drijven door wel degelijk mee opde boerderij. Ze heeft ook eenenorm ontzag voor wat boerenpresteren, hoe ze tegenslagen

overwinnen en nooit versagen.Rian de Feijter komt, waar mo-

gelijk op voor hun belangen.Maar ze benadrukt het

keer op keer: ,,Ikkom op voor de

belangen

van iedereen. Ik zie zó veel misgaan bij allerlei procedures, of datnu bij de gemeente is of bij hetwaterschap of bij andere instan-ties.’’ Er is haar in het recente ver-leden wel eens verweten dat ze inbijvoorbeeld het dossier bestem-mingsplan Buitengebied, hoofdza-kelijk uit familiebelang handelde.Ze ontkent het verontwaardigd,maar geeft ruiterlijk toe dat de be-drijven van haar zoon (43) en haardochter (40), althans de maat-schap waarin ze opereren, wel be-trokken zijn, om niet te zeggen

‘getroffen worden’. In dat verbandwekten ook haar gedreven plei-dooien voor het teruggeven van ei-gendommen in het bestemmings-plan Buitengebied van Terneuzenenig wantrouwen. Streng: ,,Datwas en is volkomen misplaatst!Het hele ontwerpplan rammeldeaan alle kanten. Ik moest een keu-ze maken: ruim honderd boerenaan hun lot overlaten of het risicolopen dat er gezegd zou wordendat ik handelde uit eigenbelang.”

Het is eigenlijk geen buurt-schap, De Val achter de Schelde-dijk oostelijk van Terneuzen en be-noorden Zaamslag, meer een vlek.Haar ouders Adriaan de Feijter enPoulina Dieleman woonden er in

bij Rians grootouders. Boeren.,,Het was een prachtige

tijd. Je kunt het je nuniet meer voorstellen,

maar er waren daar zó

’Politiek, dacht ik, daar begin

‘In de jaren zestig waser in het ziekenhuisnauwelijks tijd om watlanger met patiënten tepraten. Daarom koos ikvoor Mensendieck’

● Rian de Feijter, fanatiek raadslid van Terneuzen en gezworene van het waterschap

Ze had een onbezorgde jeugd in depolders bij Zaamslag en gaat nogsteeds met een vrolijke lach doorhet leven.

� � �

� Rian de Feijter,immer goedlachs,maar als het moetfel als een terriër.foto Mechteld Jansen

ZATERDAG 11 JULI 2015 NIEUWS 21

veel kinderen. We speelden vooralbij de Valput. Ik had altijd mijnhondje Fikkie bij me, maar datmoest ik dan eerst terug naar huisbrengen. ‘Eerst die rothond naarhuis’, zeiden andere kinderen dan.Het was een soort Foxje, een krui-sing, zeker geen rashond. Wespeelden altijd buiten, deden over-lopertje, voeren met een ouweklomp met een zeiltje en ’s win-ters schaatsten we. We gingenmet een busje naar de hervormdeschool van meester De Leeuw inZaamslag. Busje heen, busje terug.Ja, hervormd, terwijl we thuis ge-reformeerd waren. Maar mijnouders waren liberaal in hun den-ken, ze dachten niet in hokjes.’’

Je wekt niet direct de indruk iederezondag trouw ter kerke te gaan…,,Als het even kan, gaan we wel.Maar ik heb een heel druk levenen soms wil ik ’s zondags gewooneen keer uitslapen. We zijn gere-formeerd vrijgemaakt en gaannaar de kerk in Axel. Geloof geeftje houvast, misschien ook welextra zelfvertrouwen. Niet bangom dood te gaan? Ik hoop het vanharte! Ik ben heel dankbaar dat ikgezond ben, niks mankeer. In dieruim veertig jaar als oefenthera-peut Mensendieck heb ik zoveelmensen voorbij zien komen die al-lerlei dingen mankeerden. Terug-blikkend zeg ik: ‘Een goede ge-zondheid is een geschenk’.’’

Je wilde als kind al in de zorg. Ver-pleegster worden. Hoe dat zo, je wastoch voorbestemd boerin te worden?,,Dat was nu eenmaal m’n harte-wens, van kleins af al. Ik deed alsnel vakantiewerk in het Juliana-ziekenhuis in Terneuzen. Keuken-zuster noemden ze dat. Ik heb eenpaar jaar als vakantiewerker in hetziekenhuis rondgelopen en toenhet erop aan kwam en ik moestkiezen, ben ik de kant van de the-rapie opgegaan. Ik stelde in de ja-ren zestig al vast dat er in de zorgte weinig tijd was om met patiën-ten te praten. Ik zocht een rich-ting in de gezondheidszorg waar-bij ik één op één met mensen konwerken, hen kon helpen. Dat kunje dus met de Mensendieck-thera-pie. Ik heb de opleiding gevolgd inAmsterdam en ben niet lang daar-na hier op de boerderij aan de Be-oostenblijsestraat in Axel een prak-tijk begonnen, later ook in Terneu-zen en Hulst. Ik deed ook jaren na-mens de oefentherapeuten inZuid-West-Nederland de onder-handelingen met de zorgverzeke-raars. Ik bijt me vast in dat soortdingen, in die belangenbeharti-ging. Ik heb gezien hoe moeilijkdie gesprekken verliepen, terwijler zich onverantwoord langewachtlijsten vormden. En ik voor-spel je - afijn, dat hoef ik nietmeer te doen, dat zie je nu al ge-beuren - dat het in de zorg alle-maal alleen maar erger wordt. Ver-zekeraars zijn niet geïnteresseerdin de patiënt, maar enkel in de op-brengst. Afschuwelijk!’’

Ja, ja… Maar dat Mensendieck en dieandere therapie… Cesar… Daarwordt toch altijd wat fronsend naargekeken? Zoiets van: ‘tja, dat is tocheen beetje magie’?Verontwaardigd: ,,Nou, dat is dushelemaal niet zo, meneer. De Ge-zondheidsraad heeft in 2003 ge-

analyseerd en geconcludeerd datde oefentherapie bewezen effec-tief is voor tal van aandoeningen.Het grote verschil met de fysiothe-rapie is dat wij kijken naar de helehouding van mensen en hen ruimadvies geven over aanpassingen inhun houding én beweging. Alshet nuttig is voor iemand die je be-handelt, gaan we ook mee naar dewerkvloer. Maar mensen moetende oefeningen dus zelf, thuis,doen. Ik heb die praktijken sinds2011 overgedragen, maar klopt eriemand bij me aan voor advies,dan geef ik dat best nog. Mensenzijn daar dankbaar voor.’’

Goed. Nu je dagelijkse beslommerin-gen. Wie van 67 jaar ambieert noggezworene te worden van het water-schap? Wie stort zich nog bijna dage-lijks in de lokale politiek? Blijf tochlekker op de boerderij, spelen met jekleinkinders, een oude klomp meteen zeiltje op de koeienput. Waaromnog die dadendrang?,,Omdat ik het allemaal nog dol-graag doe. Vooral dat waterschaps-werk. Ik heb nog zo veel energieom daarnaast andere dingen tedoen. Ik hoor nu van jou dat ermensen in hogere functies op hetstadhuis van Terneuzen waren,die aankondigden dat ze zoudenvertrekken als ik wethouder zouworden. Jij zegt het. Ik heb hetnooit gehoord. Maar goed, ze zit-ten er nog, want het is iemand an-ders van TOP/Gemeentebelangengeworden. Prima. Ik ben nu een-maal duidelijk en vasthoudend endaar kan niet iedereen tegen. Hetmooiste compliment dat ik de laat-ste tijd kreeg, kwam van een mandie voor de raadsverkiezingen hadgepleit voor een soort tunnel inde nieuwe Tractaatweg bij West-dorpe. Dat zou de geluidsoverlastverminderen. Ik heb dat toen afge-raden en gezegd: ‘die tien miljoen,die dat kost, kun je beter bestedenaan de uitkoop van de woningenaan de Axelse Sassing en een boer-derij verderop én aan een parallel-weg’. Die man was het er nietmee eens, maar stemde toch opme. Vanwege de duidelijkheid.’’

Je hebt vooraf ook stiekem een mo-tie, die je ’s avonds indiende in de ge-meenteraad van Terneuzen, eerder albesproken met gedeputeerde Keesvan Beveren. Je wilde dat de raadhem opdroeg de huizen voor de ver-dubbeling van de Tractaatweg aan tekopen.„Ja, die motie werd unaniem doorde raad aangenomen en als jullieals pers de volgende dag Van Beve-ren niet hadden gevraagd hoe hijhet vond dat Terneuzen over z’nschouder mee keek en hij niet hadgeantwoord dat ik vooraf bij hemop bezoek was geweest, dan hadniemand het ooit geweten. Maarmijn actie trok de vastgelopen on-derhandelingen wel los.”

Je bent plaatsvervangend raadsvoor-zitter en vervangt burgemeester JanLonink bij discussies over diens por-tefeuille. Heel netjes, een beetjeplechtig zelfs. En er gaat geen verga-dering voorbij of je ventileert je me-ning, soms zelfs een beetje verbeten.Politiek gedreven, toch?,,Het is een cliché, maar ik kreeghet als (enig) kind al mee op dezondag, als we thuis op de radionaar mr. G.B.J. Hiltermann luister-

den. Dat radiopraatje, de Toestandin de Wereld. Ik las de krant, ikvolgde het nieuws, ook de poli-tiek. Maar ik dacht altijd bij me-zelf: ‘de politiek, daar begin jetoch zeker niet aan?!’ Wel dus.Eerst het waterschap, daarna depolitiek in. In 2009 werd ik ge-vraagd door TOP / Gemeentebe-langen. Ik heb het voorgelegd aanJan, die mij de vrije keuze liet. Ikheb tot de laatste dag gewacht entoen ‘ja’ gezegd. Ik was al sinds2008 lid van de commissie Be-stuur en Middelen van het water-schap en werd in 2011 lid van de al-gemene vergadering van hetschap, hoofdingeland zogezegd.Bij de verkiezingen, een jaar later,haalde ik 350 voorkeurstemmenen kwam in de raad. Vorig jaarhad ik er 550. Allemaal tevredenpatiënten zullen we maar zeg-gen.’’ Een harde schaterlach,schalt door het etablissement. Zedoopt een verse boterham in haarkom paprikasoep.

En nu dus ook gezworene van hetwaterschap. Zie je verschillen met degemeentepolitiek?,,Het waterschap gaat ergens over,is heel transparant, heeft heel dui-delijk omlijnde taken en vervultdie naar behoren. Het is een doel-gerichte, functionele democratie.Ook een kenniscentrum. Politiekgeeft vaak reuring, is erg inspan-nend. Waterschapswerk is daarbijvergeleken ontspannend. Kom bijmij niet aan het waterschap. Zehebben stuk voor stuk bestaans-recht. Overhevelen van de takennaar de gemeenten of de provin-cie? Dat wordt niks. Dan wordendie taken onderdeel van een veelgroter geheel en zo goed als zekerondergeschoven kindjes. Nee, allewegen in het buitengebied moe-ten in handen komen van het wa-terschap, behalve de rijkswegennatuurlijk. Dat zal het onderhoudgoedkoper maken. Ik heb de we-gen in m’n portefeuille. Ik ga iede-re week wel een paar keer op loca-

tie kijken naar projecten. In hetweekeinde laden we de fietsen opom fietsroutes in de provincie tebekijken. Genieten!’’

In de gemeentepolitiek is alles an-ders. Er zijn regelmatig geluiden datje je niet altijd aan de afspraken inde fractie houdt en je eigen plantrekt. Oud-fractievoorzitter Giel vanBoom vergeleek de fractie met ‘alle-maal kikkers in een kruiwagen, die jeallemaal aan boord moet proberente houden’. En jij?,,Juist de diversiteit in de fractie isonze sterkte. We behartigen de be-langen van alle kernen. Maar ikmerk af en toe wel dat ik met éénbeen buiten de kruiwagen hang.Ik neem soms standpunten in diemet de fractie botsen. Of met dewethouder, als die z’n ambtena-ren laat bepalen hoe het buitenge-bied er uit moet gaan zien. Hoelang dat allemaal nog duurt? Voor-lopig overweeg ik nog niet uit de

fractie te stappen.’’ Ze stelt overi-gens wel tevreden vast dat het bijde gemeentelijke afdeling Ruimteen Omgeving nu, na een wisse-ling van de wacht, beter gaat.

Een paar dagen later belt ze.,,Heb je gehoord wat Statenlid Ba-bijn zei naar aanleiding van de dis-cussie over de Sloeweg? Hij sugge-reerde om het wegenbeleid maarsnel over te hevelen naar het wa-terschap. Want dat heeft, volgenshem, wél kennis van zaken. Goedhè?!’’

Raadsfractie TOP/GBwerd ooit vergelekenmet kruiwagen metkikkers. Rian de Feijterbungelt er met éénbeen buiten...

je toch zeker niet aan?!’

� Rian de Feijter-de Feijter.� Geboren: 7 mei 1948 in Ter-

neuzen.� Opgegroeid op familieboer-

derij op De Val tussen Zaam-slag en Terneuzen.

� Huidige woonplaats: Axel.� Gehuwd met Jan, twee kin-

deren.� Voortgezet onderwijs: Peter

Hondius Lyceum in Terneu-zen, daarna Reynaertcollegein Hulst.

� Opleiding oefentherapieMensendieck, HBO Amster-dam.

� 1970: eigen Mensendieck-praktijk in Axel, later ookpraktijken in Terneuzen(1991) en Hulst (2002).

� Jaren achtereen onderhande-laar namens de vakgroep inZuid-West-Nederland metde ziekenfondsen en zorg-verzekeraars.

� 2009: intrede in AlgemeneVergadering waterschap.

� 2010: hoofdingeland en lidgemeenteraad Terneuzen na-mens TOP / Gemeentebelan-gen.

� 2014: herkozen als raadslid.� 2015: gezworene water-

schap (wegen).

RIAN DE FEIJTER

� Opgeknapte Reuzenhoeksedijk bij Terneuzen. Eerste wapenfeit van gezworene De Feijter. foto Camile Schelstraete

� � �