Karolina MańkEwelina KiljanMarysia Staszak

Głowa Kulista i wyraźnie oddzielona od tułowia powstała w wyniku zrośnięcia 6 segmentów. Na głowie

znajduje się para oczu złożonych, para czułków oraz ssący aparat gębowy.

Oczy złożone - są na ogół duże, złożone z mniejszych oczek, tak zwanych ommatidiów. Motyle postrzegają świat jako mozaikę drobnych obrazów. Widzą ruch, ale parametry ich aparatu wzrokowego są dużo gorsze od ludzkiego.

Aparat gębowy - jest typu ssącego. Większość motyli odżywia się nektarem kwiatowym. Jedynie u najbardziej pierwotnych rodzin jak np. skrzydliniaki (Micropterygidae) zachowały się resztki gryzących narządów gębowych. Te motyle odżywiają się głównie pyłkiem kwiatowym. Ssawka to długa rurka, którą owad zwija i ukrywa pod spodem głowy. Niektóre gatunki za pomocą ssawki piją również wodę. Najdłuższe ssawki mają zawisakowate; u niektórych gatunków dłuższe od ciała.

Czułki. Na całej ich powierzchni rozmieszczone są receptory zapachu, a na ich II segmencie znajduje się tak zwany narząd Johnstona. Jest to narząd słuchowy wychwytujący drgania powietrza.

TułówSkłada się z trzech segmentów. Na tułowiu znajdują się trzy pary odnóży. Są smukłe i

pokryte delikatnymi łuskami lub włoskami. Niektóre gatunki mają na nich receptory pozwalające odbierać bodźce chemiczne.

się dwie pary skrzydeł z dwuwarstwowej błony rozpiętej na żyłkach znajdujących się pomiędzy jej warstwami. Kształty i barwy motylich skrzydeł są różnorodne, także ich proporcje w stosunku do wielkości ciała. Motyle odbywające dalekie loty mają skrzydła długie, wąskie i ostro zakończone, te, które muszą dokonywać szybkich zwrotów i uników, mają szerokie i wyraźnie zaokrąglone skrzydła. Mała masa w stosunku do wielkości skrzydeł pozwala na zmniejszenie częstotliwości uderzeń skrzydłami podczas lotu - motyle dzienne, jak paź królowej, wykonują 300 uderzeń na minutę. Ćmy w związku z masywniejszą budową muszą wykonać tych uderzeń znacznie więcej. Najwięcej takich uderzeń wykonuje fruczak gołąbek (5000 uderzeń na minutę). Najszybsze motyle mogą osiągać prędkość do 55 kilometrów na godzinę.

Skrzydła motyli pokryte są drobnymi łuskami. Powierzchnia łusek jest nierówna, zazwyczaj bruzdkowana albo żeberkowata, a kształty mogą mieć szerokołopatkowe, włoskowate lub elipsowate. U niektórych gatunków występują łuski zapachowe (androkonialne), głównie u samców.

łuskoskrzydłe – rząd owadów uskrzydlonych, blisko spokrewniony z chruścikami.Istnieje kilka umownych podziałów motyli, które nie mają pokrycia w rzeczywistych relacjach

pokrewieństwa w obrębie tej grupy. Mogą one być jednak wygodne przy rozpoznawaniu. Dwa często spotykane w książkach czy popularnych atlasach podziały to podział ze względu na wygląd i porę lotu na motyle dzienne = (Rhopalocera, buławkoczułkie) oraz ćmy = (Heterocera , różnoczułkie) oraz podział ze względu na wielkość na Macrolepidoptera (motyle większe) i Microlepidoptera (motyle mniejsze). Oba te podziały są sztuczne, ale można je wykorzystać pamiętając, że np. wiele ciem lata w dzień, niektóre mają buławkowate czułki, niektóre rodziny zaliczane do Macrolepidoptera mają przedstawicieli o bardzo małych rozmiarach (np. Noctuidae) i odwrotnie niektóre rodziny włączane do Microlepidoptera mają przedstawicieli o rozmiarach większych (np. Pyralidae). Należy również pamiętać, że podziały te nakładają się na siebie.

Zaraz po chrząszczach stanowią drugą pod względem liczebności grupę owadów. Obecnie na świecie żyje około 150 tysięcy gatunków motyli, z czego w Polsce ponad 3 tysiące. Występują na wszystkich kontynentach, oprócz Antarktydy.

Motyle należą do najbardziej zaawansowanych ewolucyjnie owadów. Ich ciało, składające się z segmentów, chroni chitynowy oskórek. Poszczególne segmenty połączone błoniastymi stawami, umożliwiają swobodę ruchu. Oskórek pokrywa warstwa drobnych łusek.

Listkowiec cytrynek zwany również latolistek cytrynek. Jest to jedyny europejski motyl zimujący Skrzydła samców są cytrynowożółte, natomiast skrzydła samic zielonkawobiałe. Na skrzydłach znajdują się charakterystyczne pomarańczowe punkty.

Biotop Jest bardzo pospolitym motylem. Występuje zarówno na nizinach, jak i w górach. Typowym środowiskiem życia są wolne

przestrzenie w pobliżu lasów. Można go także spotkać na nasłonecznionych polanach i w ogrodach.Gąsienica Gąsienice są smukłe, zielone z jasnymi paskami wzdłuż boków ciała. Okres rozwoju trwa od 3 – 7 tygodni. Żerują na

szakłaku pospolitym lub kruszynie. Wygryzają otwory w liściach a następnie zjadają blaszkę w kierunku do brzegu.

Ssie płyny z mokrej ziemi, odchodów i padliny. Gąsienice żerują głównie na wierzbie iwie.

Występuje w lasach liściastych i mieszanych.

Perłowiec malinowiec (Agrynnis paphia)

Pije nektar ostów i innych roślin. Gąsienice żerują na fiołkach i malinach. Występuje w widnych lasach, polanach, skarajach lasów.

Bielinek bytomkowiec (Pieris brassicae)

Gatunek zaliczany do szkodników. Pojawia się na polach, w ogrodach na skrajach lasów.

Gąsienice odżywiają się roślinami z rodziny krzyżowych głównie kapustą.

Plamiec leśniak (Calospilos sylvatus)

Występuje głównie w wilgotnych lasach. Gąsienice żerują na różnych liściastych krzewach i drzewach

Rusałka pawik (Inachis io)

Pospolita, jeden z najbardziej znanych motyli. Wysysa nektar z kwiatów różnych roślin.

Gąsienice żerują na pokrzywie zwyczajnej.

Rusałka admirał (Vanessa atalanta)

Pije soki poranionych drzew, gąsienice żerują na liściach pokrzyw. Przylatuje z południowej Europy.

Występuje na skrajach lasów, ugorach, polanach, łąkach.

Rusałka żałobnik (Nymphalis antiopa)

Pije soki poranionych drzew i owoców. Gąsienice żerują na wierzbie iwie, brzozie, osice. Występuje w lasach łęgowych i mieszanych.

Niedźwiedziówka nożówka (Arctia caja)

Motyl spotykany niemal wszędzie. Gąsienice żerują na rozmaitych krzewach, krzewinkach i roślinach zielnych.

Czerwończyk dukacik (Lycaena virgaureae)

Gatunek w całym kraju bardzo pospolity. Motyle dorosłe spotyka się na skrajach lasów, śródleśnych polanach i łąkach. Gąsienice odżywiają się liśćmi szczawi.