De vorige update…

Jairo en Tyler zijn op advies van hun zusje Sterre op bezoek geweest bij Ingrid.Kelsi en Jason zijn ouders geworden van een tweeling, Alycia en Caitlyn.

Quinten is opgegroeid tot kind.Alle kids hebben een gezellige middag gehad in de tuin van het Hoofdhuis.

En Magda is zwanger van haar 4e kindje.

Hmm… Zo klinkt het niet echt veel. xD

Maargoed, nu gaan we verder.

-->

‘Goeiemorgen, Romeo.’ zegt Lily wanneer ze de voordeur opendoet om haar achterneefje binnen te laten.

‘Hallo tante Lily.’ zegt Romeo. ‘Is Ruby thuis?’

Lily knikt. ‘Ze is op haar kamer, loop maar door.’

Challengefields 6

‘Hoi Ruby.’ zegt Romeo wanneer hij haar kamer binnenstapt.

Ruby kijkt even over haar schouder. ‘Hé Romeo.’ Ze schildert het stukje waaraan ze bezig was af, legt de schildersspullen weg en draait zich om naar haar beste vriend. ‘Kom, dan gaan we hiernaast zitten.’

De twee kids ploffen samen op een van de banken in de zithoek ernaast neer. Romeo begint meteen enthousiast over zijn verjaardag te babbelen. ‘Mama en papa geven een groot feest en iedereen mag langskomen! Nou ja, niet echt iedereen, want zo groot is het huis niet, maar wel de belangrijkste! Want jij en Sapphire met je ouders komen, en Victoria en haar ouders.’

‘Komen Jairo en Tyler ook?’ vraagt Ruby enthousiast. Net als Romeo kijkt ze flink op tegen de oudsten van de generatie.

‘Ja, zij komen ook, samen met hun vader en met groentje.’

‘Groentje?’ vraagt Ruby lachend. ‘Laat Sterre dat maar niet horen, anders stuurt ze meteen haar broers op je af!’

‘Ik was ook niet van plan om dat tegen Sterre te zeggen. Want Jairo en Tyler zijn tof, maar ze staan wel helemaal achter hun zusje.’

‘Maar dat is normaal. Jij zal dat ook voor Quinten doen en ik voor Sapphire. Al heeft Saf het niet echt nodig, die is me bijdehand aan het worden…’

‘Nou, met bijdehand zijn kan je jezelf ook in de problemen brengen.’ zegt Romeo. ‘Daar kan jij over meepraten.’

Ruby fronst even. ‘Dat is wel zo…’

‘Maak je geen zorgen. Als ze ook maar een beetje op jou lijkt, babbelt ze zich ook net zo makkelijk weer uit de problemen.’ lacht hij. Ruby grinnikt even, maar blijft toch serieus kijken. ‘Wat is er?’ vraagt Romeo dan ook.

‘Nou, na je verjaardag ga je naar de grote school.’ begint Ruby. ‘En ik weet dat het niet lang duurt tot ik ook mag, maar je zal me in de tussentijd toch niet vergeten.’

Romeo kijkt zijn achternichtje glimlachend aan. ‘Ruby, jij bent mijn aller, allerbeste vriendin! Dat zal toch nooit veranderen? Dus natuurlijk zal ik je niet vergeten. Ik zou je niet eens kunnen vergeten als ik dat zou willen, want ik ken je al mijn hele leven. Maak je maar geen zorgen, oké?

‘Oké.’ zegt Ruby, nu ook weer met een glimlach en ze geeft Romeo een knuffel.

‘Lieverd, ga nou maar gewoon werken. Je kan toch niet zomaar thuis blijven?’

‘Maar het is niet zonder reden.’ zegt Edwin. ‘Je kan ieder moment bevallen. Ik wil niet dat je dan alleen bent.’

‘Ik zal ook niet alleen zijn. Over een uurtje zijn Sophie en William al thuis en ik voel nu nog helemaal niets, dus maak je nou maar niet zoveel zorgen. En ook al zijn ze er niet, dan komt het nog wel goed. Er zijn genoeg vrouwen in de familie die precies bevallen als hun echtgenoot niet thuis is en het is altijd goed gegaan.’

Challengefields 11

Edwin zucht en wrijft even over Lindsay’s buik. ‘Nou kleintje, wacht alsjeblieft tenminste tot je oom en tante thuis zijn. En als het lukt ook tot ik er weer ben.’

Lindsay grinnikt. ‘Ga nou maar, Edwin. Het komt echt allemaal goed.’

Nog een beetje onzeker loopt Edwin naar buiten wanneer hij de carpool hoort en met nog een blik op het huis stapt hij de wagen in.

Het is een paar uur later, wanneer Sophie en William allang thuis zijn, dat Lindsay iets begint te voelen.

‘Uhm, Sophie?’ onderbreekt ze haar schoonzus dan ook. ‘Niet dat ik je verhaal niet interessant vind, maar ik kan me niet echt concentreren.’ zegt Lindsay en ze staat op.

‘Hoezo?’ vraagt Sophie.

‘Nou, de baby komt!’

Geschrokken staan William en Sophie ook op en ze proberen haar zo veel mogelijk te steunen en aan te moedigen.

Het duurt niet lang voordat Lindsay een kleintje vastheeft. Glimlachend zegt ze; ‘Hallo ventje. Wat ben jij mooi.’

‘Ik heb een neefje?’ vraagt William enthousiast.

Lindsay grinnikt. ‘Je hebt al een aantal neefjes. Maar ja, je hebt er een neefje bij.’

‘Wat is zijn naam?’ vraagt Sophie.

‘Dennis. Dennis Meulendijk.’ zegt Lindsay trots terwijl ze het ventje knuffelt.

‘Hij is wel echt een mix van jullie.’ zegt Sophie terwijl William naar Dennis zwaait en gekke bekken trekt.

‘Dat is hij zeker.’ zegt Lindsay. ‘Mijn bruine haar en de groene ogen van Edwin. En zijn huidskleur ligt er ook tussenin.’

‘Maak je maar geen zorgen, Dennis.’ zegt William. ‘Je ouders zijn dan wel serieuze boekengekken, maar ik zorg wel dat je leert om geweldige feestjes te geven.’

Lindsay doet een klein stapje achteruit. ‘Ik denk dat ik moet zorgen dat je niet te veel alleen bent met je oom Will, Dennis. Dat zou gevaarlijk kunnen zijn.’

Wanneer Edwin laat op de avond thuiskomt, ligt Dennis lekker onder de bungelboog te spelen. Edwin’s blik wordt meteen naar het vrolijke gebrabbel toegetrokken.

‘De baby.’ hij kan zich nog net beheersen om niet naar het kleintje toe te rennen, maar het kost hem moeite.

Voorzichtig pakt Edwin het kleine mannetje op en knuffelt hij hem. Lindsay glimlacht, legt haar boek op de bank en loopt naar haar echtgenoot. ‘Dat is Dennis, je zoon.’ zegt Lindsay en Edwin krijgt een grijns op zijn gezicht.

‘Een zoon.’ mompelt hij. ‘We hebben een prachtige zoon.’

Waar ze in het Dekker/Meulendijk huishouden net in de babyfase zitten, is de familie van Ginkel juist bijna uit de fase van de allerkleinsten. Na een drukke periode die vooral uit flesjes en vieze luiers heeft bestaan, is het tijd voor de eerste verjaardag van Alycia en Caitlyn.

Challengefields 10

En hoewel ze hebben beloofd om de grootouders niet buiten te sluiten, houden Jason en Kelsi de verjaardag toch binnen hun gezinnetje.

‘Ben je er klaar voor?’ vraagt Jason.

‘Of ik klaar ben of niet maakt niets uit.’ antwoordt Kelsi. ‘De meiden zijn er zeker weten klaar voor.’

Tegelijk blazen Kelsi en Jason de kaarsjes uit en haast synchroon vliegen de meiden de lucht in.

En als twee vrolijke peuters komen de meiden weer in de armen van hun ouders terecht.

De kleine Alycia lijkt heel erg op haar vader. Ze heeft dan wel de haarkleur van haar overgrootmoeder Christine en de oogkleur van oma Nikki, daarbuiten is het verlegen maar lieve meisje haast een vrouwelijke kopie van Jason.

De ondeugende Caitlyn daarin tegen is echt een mix van haar ouders. Ze heeft ook de vorm van haar ogen ook van haar vader, maar zij heeft een echte Dekker neus en de hele vorm van haar gezicht neigt meer naar moeders kant.

‘We hebben een paar prachtige meiden, nietwaar?’ vraagt Kelsi terwijl zij en Jason naar de spelende tweeling kijken.

‘Ze zijn zeker prachtig.’ zegt Jason trots. ‘En ik zou ze voor geen goud meer willen missen.’

Grijnzend maakt Romeo een paar dagen later zijn bed op. Vandaag is het eindelijk zijn beurt om zijn verjaardag te vieren.

‘Romeo?’ klinkt het dan achter hem. Romeo draait zich om en ziet Quinten staan.

‘Goeiemorgen broertje!’ zegt hij enthousiast, maar Quinten kijkt wat minder vrolijk. ‘Hé, kijk eens wat vrolijker. Vandaag ben ik jarig!’

Challengefields 8

Wanneer het gezicht van Quinten nog meer betrekt bij die woorden, vraagt Romeo; ‘Wat is er?’

Quinten haalt zijn schouders op en gebaart met zijn handen. ‘Ik vind het niet leuk dat je jarig bent. Je bent nu al veel minder aan het spelen. Wat nou als je straks helemaal niets meer met me te maken wil hebben?’

‘Serieus, wat heeft iedereen? Ik word een tiener, dat betekend niet dat ik me opeens volwassen moet gedragen! Ik zal mijn tijd deels wat anders besteden, maar natuurlijk kan ik nog tijd met je doorbrengen. Je bent toch mijn favoriete broertje?’

‘Ik ben toch je enige broertje?’ vraagt Quinten.

‘Ja, en daarom mijn favoriet!’ zegt Romeo.

Quinten lacht en is flink gerustgesteld en lacht. ‘Zullen we nu dan ook wat gaan doen?’

‘Is goed.’ zegt Romeo. ‘Kom, dan gaan we beneden SSX3 spelen.’ En met die woorden racet Quinten de kamer uit en de trap af.

Later die dag is het erg druk in het huis. Niet de hele familie is er, maar het is druk zat. In de kamer van Quinten zijn alle kids lekker aan het spelen en kletsen.

Maar Romeo is erg ongeduldig en roept al gauw iedereen bijeen bij de taart. ‘Kom op, allemaal! Kijk, de kaarsjes zijn al aan. Ik wacht niet meer, hoor!’

Braaf komt iedereen om Romeo en zijn taart heen staan en de toeters en ratels worden tevoorschijn gehaald.

Romeo doet alsof hij even nadenkt, maar hij weet allang wat hij wil en blaast de kaarsjes dus al snel uit.

Dan is het tijd om echt op te groeien. Romeo draait zijn rondje…

En dan is Romeo plots een tiener. ‘Wow, tof.’ zegt hij.

‘Wat ben je lang!’ roept Quinten naar zijn broer en Romeo draait zich naar hem om.

‘Of jij bent klein.’ zegt hij plagend, waarop er vanaf meerdere kanten verontwaardigd ‘Hé!’ wordt geroepen.

‘Wat is je wens, Romeo?’ vraagt Esmay.

‘Romantiek.’ zegt Romeo vrolijk. Wanneer hij de blik van zijn oma ziet, zegt hij snel; ‘Geen zorgen, oma. Ik heb geen rare wens. Ik wil Sterrenkok worden. En nu ga ik me omkleden, want dit kan echt niet.’

Eenmaal beneden wordt Romeo meteen bestormd door Ruby en Victoria. ‘Wow, ik ben blij dat ik niet lang op mijn verjaardag hoef te wachten.’ zegt Ruby. ‘Anders krijg ik nog last van mijn nek, met hoe lang je nu bent!’

Romeo lacht. ‘Nou, dat de hele tijd naar beneden kijken is ook niet alles, dus worden jullie maar snel groot.’ plaagt hij.

‘Zo klein zijn we echt niet.’ zegt Ruby verontwaardigd. ‘Joëll, het broertje van Chris en Rick, die is pas klein. Of de baby van tante Lindsay, die is nog kleiner. Wij zijn niet klein.’

‘Oké, maak je niet zo druk, kleintje.’ plaagt Romeo en Ruby knijpt haar ogen samen.

‘Maar hoe is het om tiener te zijn?’ vraagt Victoria nieuwsgierig. ‘Is het heel anders? Heb je zin om uit te gaan of zo? Of wil je een baantje?’

‘Zo anders is het niet.’ zegt Romeo. ‘Al is dat uitgaan niet zo’n gek idee… Maar een baantje hoeft voor mij niet echt, nee. Dat komt later wel.’

‘Oh, mij lijkt een baantje juist wel tof.’ zegt Victoria.

‘Uitgaan lijkt mij ook wel tof!’ roept Ruby enthousiast. ‘Je wacht wel met uitgaan tot wij meekunnen, hè?’

‘Zo lang?’ vraagt Romeo ongelovig.

‘Ja, want wij willen gezellig met je mee.’ valt Victoria Ruby bij. ‘Dus waag het niet zonder ons te gaan. Want je weet dat je Ruby niet boos moet maken!’

Iedereen op het feest heeft het op zijn of haar eigen manier ook prima naar hun zin.

Al baalt Tyler er wel een beetje van dat hij wordt ingemaakt door zijn veel jongere achternichtje.

En wanneer de gasten weg zijn, vieren Roxy en Milan de verjaardag van hun oudste zoon op hun eigen manier.

Op de universiteit wordt er veel geleerd. Heel veel. Want Britt zit nu ook in haar laatste jaar en wil haar diploma toch ook erg graag halen. En Tim en Lieffie zitten zelfs in hun allerlaatste semester, dus daar gaat helemaal alle aandacht naar de studie.

Studentenvereniging van Velds

Al neemt Britt natuurlijk nog wel de tijd om er soms lekker op uit te gaan.

Maar uiteindelijk is het examen daar en de drie komen allemaal terug met mooie cijfers, wat voor Lieffie en Tim betekend dat ze afgestudeerd zijn.

‘Hé, tortelduifjes, daar hebben jullie later genoeg tijd voor.’ zegt Britt plagend als haar huisgenoten elkaar niet los willen laten.

Uiteindelijk laten ze elkaar toch los en kan Britt haar beste vriend een dikke knuffel geven. ‘Gefeliciteerd, Tim.’

‘Dank je, Britt.’ zegt Tim vrolijk. Britt laat hem snel weer los als ze de niet zo vriendelijke blik van Lieffie op zich voelt.

Britt weerstaat de neiging om met haar ogen te rollen en wil eigenlijk vragen waarom ze zo doet, aangezien Tim en Britt duidelijk alleen maar vrienden zijn. In plaats daarvan steekt Britt haar hand uit naar Lieffie. ‘Ook jij gefeliciteerd.’ zegt ze vriendelijk en na een verbaasde blik van Lieffie en een grote glimlach van Tim schudt de blondine haar de hand.

Het duurt daarna niet lang voordat Tim en Lieffie hun spullen hebben gepakt en het tijd is voor hun om in de taxi naar Challengefields te stappen.

‘Nou, ik denk dat we je snel weer zullen zien. Want je bent natuurlijk uitgenodigd voor ons huwelijk.’ zegt Tim en Britt grijnst.

‘Laat me weten wanneer en ik zal er zijn. Ik wil het voor geen goud missen.’

En na nog een keer gedag te hebben gezegd lopen Tim en Lieffie de deur uit, naar de wachtende taxi.

Glimlachend kijkt Britt haar beste vriend en zijn verloofde na. Wanneer de taxi vertrokken is, blijft ze even staan om na te denken over wat ze nu wil gaan doen. Plots verschijnt er een grijns op haar gezicht en loopt ze naar de telefoon.

‘…’

‘Met Britt! Feestje, mijn huis, neem mee wie je wilt. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!’

‘Het is hier echt prachtig.’ zegt Magda met een klein zuchtje. Dan haalt ze diep adem. ‘Het is toch zo anders, de lucht hier in het bos. Challengefields is ook geen grote stad, maar de lucht op zo’n grote, haast geheel open vlakte is toch weer heel anders dan de lucht in een bos.’

In een bos in de buurt van Challengefields

‘Dus je vind het niet erg dat ik je hierheen heb meegenomen?’ vraagt Ruben glimlachend aan zijn vrouw.

‘Nee, dat vind ik helemaal niet erg. Het is hier echt heerlijk. Lekker rustig ook.’

‘Als ik heel eerlijk ben, ging het mij vooral om die rust.’ zegt Ruben. ‘Ik ben echt gek op onze jongens, daar niet van, ik kan ook niet wachten tot de kleine die je bij je draagt geboren wordt. Maar ja, thuis is er geen kans om even een momentje rust te krijgen. Ja, ‘s avonds laat, maar dan zijn we zelf uitgeput van de hele dag met de kinderen in de weer zijn en werken en alles.’

Magda giechelt zachtjes. ‘Ik weet wat je bedoeld. En het is inderdaad heel fijn om even een momentje voor onszelf te hebben.’ Glimlachend steekt ze haar hand uit naar Ruben, waarop hij naar haar toe loopt.

‘Het voelt heel goed om samen met jou even een momentje rust te hebben.’ zegt Ruben en hij wrijft over Magda’s rug, die door de zwangerschap vaak wat zeer doet en ook nu slaakt Magda een zucht van verlichting als Ruben de pijn met zijn wrijven iets verminderd.

‘Dank je, dat voelt een stuk beter.’ zegt Magda.

‘Geen probleem lieverd. Jij draagt nu mijn vierde kindje, dus als ik iets voor jou kan doen om je te steunen, dan doe ik dat graag.’

‘Ik hou van je.’ zegt Magda.

‘Ik hou ook van jou.’ antwoordt Ruben. Met een lachje om zijn mond leunt hij naar voren en geeft hij Magda een klein kusje op haar neus.

Doordat hun aandacht helemaal op elkaar is gericht, hebben Ruben en Magda niet door dat een paar niet zo vriendelijke donkerblauwe ogen ze nauwlettend in de gaten houdt.

‘En, gebeurt er nog iets boeiends?’ vraagt Lis, die verveeld tegen een verhoging in het landschap aanleunt. ‘Serieus, waarom moet je ze in de gaten houden? Ze zijn zo saai. Alleen maar “Oh, ik hou zo veel van jou!” en al die troep. Lekker boeiend.’

‘Sst, hou je kop.’ sist Ella Lis toe. ‘Met jouw gelul hoor ik toch niets?’

‘Zoals ik al zei, ze zeggen toch niets boeiends. We weten al dat ze drie monstertjes hebben. En zeer duidelijk een vierde onderweg. En dankzij jouw monsters komen we er ook vanzelf wel achter wie de volgende stamhouder wordt. Dus waarom is dit nodig?’

‘Ik wil ze gewoon in de gaten houden.’ zegt Ella koppig. ‘Serieus, als die trut er niet was geweest, zou ik degene zijn die daar zou zitten, zo met zijn armen om me heen.’

‘Waarom blijf je er zo mee bezig. Er zijn genoeg mannen in de wereld, niet alleen die zak van een neef van mij.’

‘Maar er is maar een man per generatie hier in de omgeving die stamhouder is. En maar een Ruben. Jij kan zeggen wat je wilt, maar ik dacht echt dat hij en ik samen oud zouden worden. Maar nee, hij moest er met dat mokkel vandoor gaan. En dat zal ik hem nooit vergeven.’

Dan ziet Ella dat Ruben Magda liefdevol zoent en ze wordt woedend. ‘Die trut verdient dat geluk niet!’ zegt ze kwaad en ze gaat op het koppel af.

‘Ella, wacht, nee, wat doe je?! Kom terug, je verziekt alles!’ roept Lis haar na, maar Ella luistert al niet meer.

Magda kijkt verbaast op als ze iets hoort en krijgt een angstige blik als ze de woedende Ella haar kant op ziet komen.

‘Wat is er?’ vraagt Ruben en hij draait om te zien waar Magda naar kijkt.

Ook hij schrikt als hij Ella op zijn vrouw af ziet stormen. ‘Jij trut!’ roept Ella kwaad.

Magda probeert weg te duiken en Ruben probeert voor haar te gaan staan om haar te beschermen, maar het mag geen van beiden meer baten.

Magda krijgt een enorme duw van Ella en wordt door de vaart waar Ella mee aankwam over de grote steen waar ze op zat heen gelanceerd.

Met een flinke klap komt ze deels op haar zij, maar ook deels op haar buik terecht en met een gil grijpt ze meteen naar haar buik.

Ruben, die normaal helemaal niet gewelddadig is en die zeker ook niet snel boos wordt, ziet nu rood voor de ogen en haalt flink uit naar Ella voor hij snel naar Magda toe gaat.

Ella werpt nog een woedende blik op Ruben en Magda, maar gaat er dan snel vandoor.

Al snel komt ze terug bij Lis, die zelf ook woedend is. ‘Verdomme! Waar was dat in hemels naam voor nodig?!’ roept ze boos.

‘Bemoei je er niet mee.’ zegt Ella pissig. ‘Hier sta jij buiten.’

‘Hier sta ik buiten? Dat is allang niet meer waar. Je hebt me hier een flinke tijd terug al ingebracht, dus het zijn zeker ook mijn zaken. Je had alles kunnen verpesten, weet je dat?!’

‘Maak je niet zo druk. Alles is toch goed? Hou dus op met zeuren!’ bijt Ella haar toe.

Met een diepe zucht haalt Lis haar hand over haar gezicht. ‘Kom mee, wegwezen hier. Want anders hebben we straks toch nog problemen en dan is wel alles verziekt. Daar heb ik geen behoefte aan.’ Met een tweede zucht pakt Lis de pols van Ella mee en sleept ze haar mee, verder bij Ruben en Magda vandaan.

Ruben is inmiddels bezorgd bij Magda neer gehurkt. ‘Gaat het, lieverd?’

‘Volgens mij wel.’ zegt Magda stilletjes en ze probeert overeind te komen.

‘Doe maar rustig.’ zegt Ruben snel. ‘Niet meteen te snel opstaan. Nergens voor nodig. Weet je zeker dat het goed gaat? Moet ik een ambulance bellen?’

Magda glimlacht een beetje. ‘Nu moet jij rustig doen. Mijn buik en zij voelen beurs, maar alles zit er nog op en aan. Volgens mij is het wel oké.’

‘En de baby?’ vraagt Ruben bezorgd.

Magda pakt de hand van haar echtgenoot en legt die op haar buik. ‘Voel maar, de baby is in orde. Volgens mij ook een beetje geschrokken, maar verder in orde.’

Meteen slaakt Ruben een zucht van verlichting en voorzichtig helpt hij Magda om te gaan staan. Zodra ze stevig op beiden voeten staat, neemt Ruben haar in zijn armen. ‘Dat was niet leuk. Volgens mij ben ik in een paar minuten tijd 10 jaar ouder geworden.’ zegt hij.

‘Je bent niet de enige.’ mompelt Magda.

‘Kom, laten we naar huis gaan.’ zegt Ruben en hij laat Magda los. ‘Dan kan mam ook even kijken of alles inderdaad goed is met jullie beiden.’

‘Je bent prima in orde.’ zegt Tamara tegen Magda nadat ze haar onderzocht heeft. Als Chef de Clinique hoeft ze eigenlijk alleen maar leiding te geven, maar een patiënt behandelen kan ze nog prima. ‘Het kan zijn dat je buik en zij een paar dagen beurs blijven voelen en de arm waarmee je de klap deels hebt opgevangen kan je het beste een tijdje ontzien, maar verder is alles prima in orde.’

‘En de baby?’ vraagt Magda. ‘Is alles goed met de kleine?’

Challengefields 1

‘Voor zover ik nu kan zeggen is de baby ook prima in orde. Of hij of zij er iets aan overhoudt is eigenlijk pas definitief te zeggen na de geboorte, maar nu lijkt alles in ieder geval goed.’

‘Dat is heel fijn om te horen.’ zegt Magda.

‘Ik wil wel dat je voorlopig je rust houdt. Je hoeft niet continu in bed te blijven, maar je moet jezelf ook niet te veel inspannen. Geen zware dingen optillen. En Joëll liever ook niet, in ieder geval tot de pijn weg is. Ruben, Luuk en ik kunnen genoeg doen, dus jij doet het gewoon rustig aan, oké?’

‘Zal ik doen, Tamara.’

‘Dat is je maar geraden.’ zegt Ruben. ‘Anders zoek ik een rol tape op en plak ik je ergens vast. Dan moet je het wel rustig aan doen.’

Tamara lacht kort en staat op. ‘En jij moet Magda niet alles uit handen willen nemen. Dat ze geen zware dingen kan tillen, betekend niet dat ze niet iets te drinken voor zichzelf kan pakken. De hele dag stilzitten is ook niet goed voor haar. Dus jij moet het niet gaan overdrijven.’

‘Oké, ik zal het niet te gek maken, beloof ik.’ zegt Ruben.

Grinnikend doet Ruben de kast open. ‘Hoe kom je er nou bij dat Ruben overbezorgd kan gaan doen? Zo is hij toch helemaal niet?’ vraagt ze op plagende toon en ze doet haar jurk en slippers weer aan.

Als reactie op het lachen van Tamara wordt er op de deur geklopt. ‘Is iedereen weer aangekleed?’ klinkt de stem van Luuk.

‘Ja, kom maar binnen!’ roept Magda terug. Luuk stapt meteen de kamer in en loopt naar Magda toe. ‘En is alles goed met jouw en mijn jongste kleinkind?’ vraagt hij terwijl hij voorzichtig over haar buik wrijft.

‘Voor zover Tamara kan zien zijn we allebei in orde.’ zegt Magda. ‘En het is natuurlijk ook een goed teken dat het kleintje zo enthousiast blijft trappen.’

‘Dat is een heel goed teken.’ beaamt Tamara.

‘Dat zesde kleinkind is net zo sterk als de ouders.’ zegt Luuk trots en zijn zoon en schoondochter kijken elkaar trots even aan.

‘Net als zijn of haar oudere broers.’ zegt Ruben en hij legt zijn hand op de bolle buik. ‘En ik kan niet wachten om dit kleintje te ontmoeten.’

Dit was de update voor deze keer.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden en een berichtje achterlaten.

Alle sims die opgroeien krijgen meteen ook een secundaire wens.Romeo is dus Romantiek/Populariteit.

En volgens mij heb ik het dan wel gezegd.

Xx Marieke