bdw - editie 1494

N° 1494 VAN 15 TOT 22 OKTOBER 2015 ¦ WEEK 42: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

ROBIN PRONT: VOOR JE LEVEN RENNEN IN DE ARDENNENEn ook: Sam Touzani, Sleaford Mods en Son Lux.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

15 1015

“Liever aangename immobiliteit dan duurzame mobiliteit”

PHILIPPE VAN PARIJS:

LEES OPINIE OP P. 16-17

JUBILEUMJAAR VAN EEN OORLOGSHELDIN

Edith Cavell

LEES P. 18-19

BESTAAT 75 JAAR

Jeugd en Muziek

LEES P. 8-9

LEES P. 12

DE BEWOGEN GESCHIEDENIS VAN ZWEMBADEN IN LAKEN

5O JAAR POLITIEK GEPALAVER VOOR EEN ZWEMBAD

DOUG SAUNDERSINTERVIEW OP P. 6-7

OVER AANKOMSTWIJKEN

BDW 1494 PAGINA 2 - DONDERDAG 15 OKTOBER 2015

VAN DE REDACTIE

Eigen veiligheidHet is toe te juichen dat het Brussels Hoofdstedelijk Ge-west werk heeft gemaakt van een wetenschappelijk rapport over veiligheid en preventie (zie pagina 3). Brussel heeft namelijk sinds de zesde staatshervorming het recht en de plicht om dat te doen. Te lang werd het veiligheidsprobleem in de hoofdstad van Europa weg-

gelachen, zelfs als een buitenlandse tv-ploeg de on-veiligheid in de Europese wijk in beeld probeerde te brengen. Tijden lijken veranderd.Ja, inderdaad, er volgt nu een maar. Het is namelijk voorlopig nog onduidelijk wie of wat exact verant-woordelijk zal zijn voor het Brusselse veiligheidsbe-leid, de minister-president of de ‘hoge ambtenaar’, die momenteel de Brusselse gouverneur is. Dat kan een louter praktisch probleem lijken, maar het zegt wel iets over de sérieux van stedelijk beleid als je op zulke vragen geen duidelijk antwoord krijgt. Het neigt naar aloude politiek, met veel tussenfuncties, veel overleg en veel coördinatie om de gemeenten toch maar niet voorbij te streven. En het doet tegelijkertijd vragen rij-zen over het nut van federalisering als bevoegdheden niet duidelijk zijn, of snel snel ingevuld moeten wor-den. Ter herinnering: begin dit jaar nog dacht iedereen dat het een kwestie van tijd zou zijn eer er een grote

aanslag in Brussel zou plaatsvinden. U ziet waar we naartoe willen.Een extra argument om te geloven dat het niet zo me-nens lijkt met de veiligheidsaanpak in Brussel is de wens van Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) om géén gebruik te maken van de nieuwe veilig-heidsbevoegdheden om de zes politiezones te fuseren. Zeker, noem het onze Vlaamse reflex, en neen, nie-mand kan bewijzen dat één Brusselse politie beter zou zijn dan zes, zoals Vervoorts voorganger Charles Pic-qué ooit debiteerde. Maar het omgekeerde geldt ook: niemand bewijst dat de zes politiezones in Brussel beter werk leveren dan één. Cirkelredeneren heet dat. Wilt u toch een argument voor de fusie van de zes politiezones? Kijkt u dan eens naar de Brusselse poli-tiebegrotingen en de stijgende last daarvan op de ne-gentien gemeenten. Een cynicus zou kunnen redene-ren dat die fusie er op die manier vanzelf gaat komen, zeker wanneer de federale overheid geen extra mid-delen zal vrijmaken voor die politiebudgetten. Maar ons lijkt het beter dat er al een optie op de toekomst wordt genomen en Brussel wint bij de schaalvoordelen van één grootstedelijke politie. Natuurlijk is daarvoor politieke wil nodig, en die lijkt meer dan ooit afwezig.Deze kritische bedenkingen mogen echter het werk voor het Brussels Observatorium voor Preventie en Veiligheid niet dwarsbomen. Voor het eerst heeft Brussel dus een waardig rapport over wat het zelf be-langrijk acht met betrekking tot veiligheid. Dat is al een goede basis. Nu nog betere besluitvorming.

WAUTER MANNAERT

© B

AR

T D

EW

AE

LE

SAMENLEVING > FOYER-DIRECTRICE KRIJGT OPVOEDINGSPRIJS

‘Veel nieuwe kinderen zoeken straks hun plek’BRUSSEL - Al 35 jaar helpt Loredana Marchi, directrice van Foyer vzw, Brusselse kinderen en jongeren te emanciperen in de samenleving. Daar krijgt ze nu de tweejaarlijkse opvoedingsprijs Filson Steers Mariman ter waarde van 60.000 euro, van de Koning Boudewijnstichting voor.

Proficiat. Mogen we zeggen dat deze prijs u eindelijk uit de schaduw haalt van uw voor-zitter Johan Leman, die vaak gezien wordt als de spreekbuis van Foyer? Loredana Marchi: “Ik zie het als een erkenning voor mij persoonlijk, maar zeker ook voor de hele Foyer-ploeg.”“Ik heb altijd geloofd in het werken met kinderen en jongeren. Want en-kel als de tweede of derde generatie uit de migratie een plaats krijgt in de maatschappij, is ook het migratie-parcours van de ouders en de groot-ouders geslaagd.”“Wij kijken nu aan tegen een nieu-we, grote migratiegolf in Europa. Ik geloof dat we binnenkort geconfron-teerd zullen worden met veel nieuwe kinderen die hun plek zullen zoe-ken. Ik hoop dat we kunnen leren uit het verleden.”

Welke les valt er te trekken?Marchi: “Bij elk project dat je wil opstarten met jongeren, is vertrou-wen het fundament. Mensen ver-trouwen in de eerste plaats in perso-nen, en pas nadien in structuren. In de jaren 1980 vertrouwden ouders van migrantenkinderen ons in ons advies om hen naar het Nederlands-talig onderwijs te sturen. Kinderen

die toen in de Foyer-werking zaten, zijn nu jongvolwassenen in Brussel. Ieder van hen heeft een job.”“We moeten er vooral over waken dat de grote structuren niet te veel plaats innemen, en dat het eerste-lijnswerk voldoende ruimte krijgt.”

Dat klinkt als een nawee van kritiek op de overname door Vlaanderen van jullie pionierswerk op vlak van integratie sinds de jaren 1980 Wat blijft er vandaag over van jullie integratiewerking?Marchi: “Het blijft een verlies dat onze tweede- en derdelijnswerking is vertrokken (20 medewerkers gin-gen vorig jaar over naar het Vlaams Agentschap Integratie en Inbur-gering, red.). De vraag blijft of het nodig was Brussel op te nemen in de grote structuur, terwijl Gent en Antwerpen een apart statuut kre-gen. Gelukkig blijft onze eerstelijns-werking actief, weliswaar met veel minder middelen, maar veel meer vrijwilligers en creativiteit. Het agentschap is nu een realiteit en we moeten een modus vivendi vinden en beide partners laten samenwer-ken voor een betere integratie in Brussel.”

Waar liggen voor u klemtonen in de toekomst?Marchi: “Foyer moet pionier blijven en innoverend, ervan uitgaande dat Brussel veelkleurig, meertalig en di-vers zal blijven. Op kritiek rond taal-achterstand van kinderen met mi-gratieachtergrond antwoorden wij dat zij net veel potentieel hebben. Wij zetten in op die meertaligheid.” Kim Verthé

door Christophe Degreef

OP ZOEK NAAR SAMENWERKING

SAMENLEVING > BRUSSELS VEILIGHEIDSBELEID KRIJGT VORM

A fgelopen zomer verraste Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) zijn bur-

gers met het eerste verslag van het Brussels Observatorium voor Pre-ventie en Veiligheid. Die instelling werd in 2010 opgericht, maar kreeg pas afgelopen jaar ampleur, toen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest dankzij de zesde staatshervorming veiligheidsbevoegdheden kreeg. Zo wordt het gewest bevoegd voor de opmaak van een regionaal veilig-heidsplan, en voor de coördinatie van de Brusselse politiezones en hun veiligheidsplannen.Het verslag 2015 van het observa-torium legt de veiligheidsaccenten voor Brussel vast. Die hoeven niet te verbazen: het lijvige (bijna 300 pa-gina’s) rapport analyseert op weten-

schappelijke wijze de belangrijkste vormen van criminaliteit en neemt officiële statistieken en veiligheids-enquêtes als bron. De slotconclusie is veelal verhelderend. Problemen worden niet onder de mat geveegd, maar benoemd: zo staat er klaar en duidelijk dat het onveiligheidsgevoel bij de Brusselaar afneemt, maar nog altijd hoog is vergeleken met de rest van het land. Ook wordt erkend dat heel wat Brusselaars (34 procent) aangegeven hebben dat ze de laat-ste 12 maanden slachtoffer zijn geworden van geweld of bedreigd zijn met geweld. In deze categorie blijft er ook een groot ‘dark number’ bestaan, waarbij heel wat delicten nooit worden aangegeven bij de po-litie. Wie heeft bijvoorbeeld in de metro al geen situatie meegemaakt

BRUSSEL – Beetje bij beetje krijgt het Brusselse veiligheids-beleid vorm. Zo is er al een lijvig rapport over de hoofdstede-lijke veiligheidsuitdagingen. Over de coördinatie blijft echter onduidelijkheid bestaan.

waarbij hij of zij bedreigd werd maar nooit naar een politiebureau is ge-stapt?Gekoppeld aan onveiligheid is ook het onveiligheidsgevoel op het open-baar vervoer. Vooral in de metro en in metrostations voelen mensen zich ‘s avonds onveilig. In de stu-die is ook een luik opgenomen dat peilt naar het veiligheidsgevoel van toeristen, maar dat is vertekend ver-mits alleen de opties ‘tevreden’ of ‘zeer tevreden’ konden aangevinkt worden. Naast geweld en onveiligheidsge-voel wordt er ook veel aandacht besteed aan drugs en prostitutie. Beide fenomenen zijn dan ook zeer kenmerkend voor Brussel. Ook het gedeelte over GAS-boetes is opzien-barend: het wordt niet onder de mat geveegd dat lokale overheden door zelf boetes te innen slapend rijk worden. Een gemeente als Molen-beek haalde zo in 2013 bijvoorbeeld meer dan één miljoen euro op dank-

Tijdens het terreuralarm vorige winter werden Brusselse commissariaten extra bewaakt. © BART DEWAELE

zij administratieve sancties, voor-namelijk uit parkeerovertredingen. GAS-boetes zijn een manier om de vele seponeringen van kleine mis-drijvingen tegen te gaan.

Hoge ambtenaarHoewel het verslag 2015 alomvat-tend probeert te zijn, en minister-president Rudi Vervoort (PS) er ook duidelijk over wil communiceren, blijft het wel verwarrend wie er exact bevoegd zal zijn voor de coör-dinatie van de veiligheidsplannen. Officieel is dat Vervoort zelf, maar die functie wordt ook toegekend aan de Brusselse gouverneur Jean Clé-ment, van wie wordt verwacht dat hij ergens volgend jaar met pensi-oen gaat. Clément is de zogenaamde ‘Hoge ambtenaar’ die fungeert als een soort verbindingsofficier tus-sen het Brusselse en het federale niveau. Want de Brusselse plannen worden federaal opgevolgd. Brussel behoudt evenwel zijn zeg; zo heeft Rudi Vervoort al aangegeven dat hij geen fusie van de zes politiezones wenst te realiseren met behulp van de nieuwe bevoegdheden. En fede-raal is daar tegenwoordig ook maar weinig draagvlak voor te vinden, on-danks de nieuwe ‘rechtse’ regering. Complex blijkt ook de aanwerving van een radicaliseringsexpert. Die werd in juni opgestart door het BOPV, maar is geannuleerd omdat de Raad van State vragen had bij dat statuut. Die expert moest de verschillende gemeentelijke radica-liseringsplannen coördineren. De aanpak van Syriëstrijders blijft dus nog een tijdje exclusief gemeente-lijke materie in Brussel.

Christophe Degreef

Er is nog geen radicaliserings- coördinator in Brussel.

BDWVOORGROND

Dit jaar telt het Erasmushuis 500 lentes. De gezegende leeftijd maakt van het Erasmushuis een van de oudste huizen van Brussel. Om deze verjaardag te vieren toont het elke maand een aspect van zijn geschiedenis. Afgelopen weekend toonde vuurspuwer Richard van La Forge Tous Risques er zijn kunnen.

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

‘KINDEREN KIJKEN NUVERDER DAN MADOUTOREN’

UITGELICHT > TOEKOMSTATELIER BREIDT UIT NAAR KUREGEM

A fgelopen zaterdag gingen twee Franstalige klassen van Toekomstatelier (voluit Toe-

komstatelier de l’Avenir oftel TADA) van start op de nieuwe locatie in het Anderlechtse Institut Notre Dame: zestig kinderen uit het vijfde leerjaar die de komende drie jaar zullen ken-nismaken met een hele waaier be-roepen, variërend van journalistiek en recht tot horeca en bouw. Voor elk vakgebied wordt een maand de tijd genomen. Drie zaterdagen krijgen de kinderen op de school praktijkles van professionals. De vierde week maken ze een uitstap, naar de rechtbank, de krant, de brandweer of het ziekenhuis.

Moeilijk parcoursPer domein worden de verschillende beroepsperspectieven uit de doeken

gedaan, legt Foets uit. “Voor recht komt er niet alleen een advocaat langs, maar ook een politieman en een cipier. Op elk niveau iets dus.”Bedoeling is dat de kinderen leren begrijpen waarom ze hun best moe-ten doen op school. “Ze ontdekken de maatschappij en de arbeidsmarkt en ook zichzelf,” zegt Foets, die de mosterd haalde in Nederland, waar een gelijkaardig initiatief al bijna twintig jaar bestaat. “Wij werken met jonge kinderen, tussen tien en veertien jaar, omdat het om pre-ventie gaat. We willen voorkomen dat de kinderen hun motivatie ver-liezen. Nederlands onderzoek heeft immers aangetoond dat dat gebeurt als ze te weinig geprikkeld worden. Dan verdwijnen de sterretjes in hun ogen.”Om mee te doen aan Toekomsta-

BRUSSEL – Toekomstatelier, dat kinderen uit achterstandswijken een duwtje in de rug wil geven, breidt uit. Na Sint-Joost is de vzw nu ook met haar zaterdagklasjes rond beroepen begonnen in Kuregem. “Het gaat er niet om om roepingen te genereren, wel om de kinderen goesting te geven,” zegt initiatiefneemster Sofie Foets.

“Een kind dat al naar de muziek-school gaat, heeft Toekomstatelier niet nodig”


dan de Madoutoren.” Een objectieve meting is moeilijk. “Maar we zijn er wel mee bezig.”

Ambitieuze plannenToekomstatelier krijgt vooralsnog geen subsidies en leeft van giften. “We worden onder meer gesteund

telier moeten de kinderen wel hun zaterdagen opofferen. Ze engageren zich om elke zaterdag present te zijn en dat drie jaar lang. Maar volgens Foets doen ze het graag. “De vraag is groter dan het aanbod.” Dus is er een soort selectieprocedure. “De kinderen moeten gemotiveerd zijn, maar we kijken ook naar hun ach-tergrond. Hoe moeilijker de situatie thuis, hoe groter de kans dat je erbij zit,” zegt Foets. “Het is echt bedoeld

voor kinderen uit achterstandswij-ken die een moeilijk parcours lopen en die noch van thuis, noch van el-ders een boost krijgen. Een kind dat al naar de muziekschool gaat, heeft Toekomstatelier niet nodig.”Ook ouderbetrokkenheid is belang-rijk. Vooraf is er een ouderavond, tij-dens het traject zijn er huisbezoeken en de ouders mogen soms mee op uitstap. “Als de ouders erin geloven, is de impact veel groter. Helaast lukt dat niet altijd.”Foets begon haar project in 2012 in Sint-Joost-ten-Node. Daar zijn inmiddels drie Franstalige en drie Nederlandstalige klassen, alles te-zamen honderdvijftig leerlingen uit de verschillende scholen in de buurt, die wekelijks verzamelen in basisschool Sint-Joost-aan-Zee. On-dertussen is de eerste lichting afge-studeerd. “Voor hen is er een alum-niwerking, met om de zes weken een activiteit.”Is de impact van het project ook meetbaar? “Bij sommige kinderen merken we een duidelijke mentali-teitswijziging, ze zijn trots op wat ze doen of hebben meer verantwoor-delijkheidszin. Ze kijken nu verder

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 7 OKTOBERVAKBONDEN TREKKEN DOOR STRATEN. 80.000 tot 100.000 vakbondsmilitanten trekken door de stad uit protest tegen de regering-Michel. Die regeert ondertussen een jaar. Op het einde van de betoging schoppen enkele geïnfiltreerde anarchisten keet.

DONDERDAG 8 OKTOBERASiElKAmp NiNOOfSEpOORT ONTRuimD. Een voorlopig kampement van asielzoekers dat enkele dagen eerder was neerge-streken aan de Ninoofsepoort wordt door de politie onrtuimd. Een 85-tal personenen moet op zoek naar een andere woonplaats.

4000 ExTRA plAATSEN iN ONDERWijS NODiG. Volgens prognoses van de VUB en de KU Leuven zijn er tegen 2020 vierdui-zend extra plaatsen nodig in het Nederlandstalig onderwijs in Brus-sel: 1.200 in het lager onderwijs, 2.800 in het secundair.

VRijDAG 9 OKTOBERfREmAulT Wil lAGE-EmiSSiEZONES. Brussels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) wil lage-emissiezones voor auto’s in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. In een eerste fase wil ze een vrijwillig autovignet dat de ‘ecoscore’ van een auto aangeeft, nadien wil ze evolueren naar een verbod voor vervuilende auto’s. Met haar aankondiging breekt Fremault wel met de vorige Brusselse regering, die had laten bestuderen dat een emissiezone weinig zoden aan de dijk zet.

TREiNSTAKiNG. Een staking van de Franstalige vakbond CGSP Cheminots legt het treinverkeer in heel het land stil. In de noord-zuidverbinding worden de sporen bezet.

DiREcTEuR RiTcS NEEmT ONTSlAG. Dieter Lesage, de directeur van het RITCS, de opvolger van de kunstschool RITS, biedt zijn ontslag aan. Lesage stond twee jaar lang aan het roer van de kunstafdeling van de Erasmushogeschool. Lesage zou wel nog blijven lesgeven.

ZATERDAG 10 OKTOBERxAVEER DE GEYTER WiNT VlAAmSE ARcHiTEcTuuR-pRijS. Xaveer de Geyter van het gelijknamige bureau XDGA - Xaveer de Geyter architects - sleept de tweejaarlijkse prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Architectuur in de wacht. De Geyter tekende onder andere de heraanleg van Rogier.

TOEKOmSTATEliER iN KuREGEm. Toe-komstatelier, dat tot dusver alleen actief was in Sint-Joost-ten-Node, begint met zaterdagklas-sen rond beroepen in Kuregem. In januari wil de vzw ook starten in Molenbeek.

ZONDAG 11 OKTOBERTRAANGAS TEGEN KOERDEN. Aan de Turkse ambassade en aan het Luxemburgplein komen 400 betogers, voornamelijk Koer-den, bijeen om de aanslagen in Ankara te veroordelen. De betogers zijn ervan overtuigd dat premier Erdogan zelf achter de aanslagen zit. Wanneer de sfeer bitsig wordt, zet de politie traangas in.

mAANDAG 12 OKTOBERmAYEuR luiSTERT NAAR KlAcHTEN HANDElAARS EN EiGENAARS ADOlpHE mAxlAAN. De Brusselse burgemeester Yvan Mayeur (PS) heeft handelaars en eigenaars van panden aan de Adolphe Maxlaan ontvangen. Sinds de verkeersvrije zone – waar de laan geen deel van uitmaakt – klagen ze over omzetdaling. Ze vragen tweerichtingsverkeer in heel de Adolphe Maxlaan.

DiNSDAG 13 OKTOBERuBER ScHORST illEGAlE TAxiDiENST uBERpOp Op. In een openbrief vraagt Uber een onderhoud aan met minister-president Rudi Vervoort. Uberpop schorst in de nacht van woensdag op donderdag op rechterlijk bevel zijn activiteiten op. Het luxueuze UberX, dat wel legaal werkt, blijft rijden.

DEfOuRNY NOG DiT jAAR BuRGEmEESTER. De Fransta-lige omroep RTBF weet dat huidig burgemeester van Elsene Willy Decourty (PS) op 31 december de fakkel doorgeeft aan Dominique Dufourny (MR). De wissel was afgesproken tijdens de coalitiege-sprekken, maar de overdracht gebeurt een jaar later dan voozien.

Samengesteld door christophe Degreef en Danny Vileyn

Afgelopen zaterdag ging Toekomstatelier ook van start in Kuregem.

door de Bernheimstichting, door bedrijven als Axa en door vele parti-culieren. Deze maand is er zelfs een filantroop die elke binnenkomende gift verdubbelt.”Het gros van de kosten betreft de elf parttime personeelsleden. Per klas is er een coördinator, die on-

der meer de gastdocenten coacht. De professionals zelf werken gratis. “De meeste doen het omdat ze er blij van worden. 92 procent komt tel-kens terug.”Voorlopig focust de vzw alleen op Brussel. “Daar is werk genoeg. Een op de drie kinderen wordt hier in

armoede geboren.” De plannen zijn dan ook ambitieus. In januari moet er een Nederlandstalige antenne opengaan in Molenbeek. “En tegen 2020 willen we wekelijks duizend kinderen bereiken.” Bettina Hubo

Sommige handelaars weten wie ze zijn. Laat dat dan anoniem weten aan de politie of aan de gemeente”

Burgemeester van Anderlecht Eric Tomas (PS) doet een oproep aan de bevolking om de vandalen aan te geven die molotovcocktails hebben gegooid naar het gemeentehuis (op deredactie.be).

Ik vind dat Brussel een aantrekkelijke, kosmopolitische stad is geworden”

ING-Bankier Emmanuel Verhoosel gelooft dat Brussel goede troeven heeft om een Europees financieel centrum te worden (in Trends).

De Vlaams-Brusselse Media – en dus ook uw geliefde krant – gaan in de toekomst verder met de merknaam ‘Bruzz’. De afzonderlijke merknamen Brussel Deze Week, Agenda magazine, FM Brussel, tvbrussel en brusselnieuws.be verdwijnen in de loop van 2016 en worden vervangen door Bruzz.

BruzzHETWOORD

© TA

DA

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

“De naam Bruzz staat voor de vibe die uit de stad voortkomt en waar wij ons middenin bevinden,” zegt algemeen hoofdredacteur Jeroen Roppe. “Bruzz staat uiteraard ook voor Brussel, een stad die niemand onver-schillig laat. Het staat voor het kosmopolitische karak-ter dat we willen uitdragen, binnen de stad en naar de rest van Vlaanderen.” De beslissing maakt deel uit van het toekomstplan voor de Vlaams-Brusselse media, dat de raad van bestuur maandagavond goedkeurde. KV


ANDERLECHT – Met Arrival City schreef Doug Saunders een van de belangrijkste boeken over steden van de afgelopen jaren. Migrantenwijken, betoogt hij, zijn in de eerste plaats plekken waar arme plattelandsbewoners op korte tijd een steile klim maken op de sociale ladder. Als overheden die wijken tenminste goed aanpakken. “En in Brussel kan dat beter.”

W e ontmoeten Doug Saun-ders op het terrasje van een Roemeens café aan

de Slachthuizen in Kuregem. De zaterdagmarkt loopt op zijn laatste benen. Kraampjes, marktbezoekers en verkopers vormen een kleurige mozaïek. De markt en de wijk er-rond vormen een aankomstwijk, een ‘arrival city’.Doug Saunders, buitenlandjourna-list bij de Canadese krant The Globe and Mail, gooide hoge ogen met zijn boek. Ook in Vlaanderen. Antwerps burgemeester Patrick Janssens (SP.A) was zo onder de indruk dat hij de auteur een maand lang naar een van zijn aankomstwijken uitno-digde. Vlaams minister Sven Gatz (Open VLD) noemde het boek recent nog een van de twee die zijn kijk op de wereld grondig heeft veranderd. En Saunders is in Brussel omdat hij een van de mensen was die fotograaf Kurt Deruyter inspireerden voor zijn nieuwe boek Halfway Home.De these van Arrival City is verfris-send. Terwijl arme migrantenwijken meestal als probleembuurten wor-den bekeken, ziet Saunders vooral de mensen en het parcours dat ze afleggen. Dat zien mag men gerust letterlijk nemen. Het boek is door-spekt met reportages uit een twin-tigtal steden in de hele wereld.Aankomstwijken, stelt de auteur, zijn vooral plekken waar dynami-sche plattelandsbewoners naartoe trekken met de hoop op een beter le-ven. In die wijken vinden ze aanslui-ting met landgenoten die hen voor-gingen, ondernemen ze en kunnen ze op relatief korte tijd doorstoten tot de middenklasse. Vaak verlaten ze dan de aankomst-wijk om plaats te maken voor arme nieuwkomers. Het beleid ziet een wijk waar armoede stagneert of toe-neemt, terwijl de wijk eigenlijk als een spectaculaire sociale lift fun-geert.

Brussel komt in uw boek niet voor, maar u kent de stad wel... Saunders: “Brussel is een interes-sant voorbeeld omdat deze stad bij rechtse auteurs in de Angelsaksisch wereld symbool staat voor hoe mi-gratie kan mislukken. Brussel, en ook Malmö in Zweden, zijn een nachtmerrie op vlak van migratie, zo klinkt het steevast, terwijl ik er niet zeker van ben dat die schrijvers er ooit geweest zijn.”

En wat zegt u?Saunders: “Ik zie veel problemen: intergenerationele armoede, kin-deren van migranten die het slech-ter doen dan hun ouders. Terwijl dat in de rest wereld van de wereld juist andersom is. De vraag is dus: waarom lukt hier niet wat elders wel lukt? En dan is een van de redenen niet de migratie op zich maar het fa-len van het onderwijs.”“Ik heb vooral de Marokkaanse mi-

“Getto’s zijn niet per se negatief”

Doug Saunders in Kuregem: “Ik ben geen cultuurrelativist.” © SASKIA VANDERSTICHELE


gratie bestudeerd. Hier in Brussel komen de migranten voornamelijk uit het Rifgebergte. Het waren gei-tenhoeders op zoek naar een job. Als ze dan hier komen, stellen ze vast dat de industrie is weggetrok-ken. Ze sturen hun kinderen hier naar school, maar dan loopt er van alles mis. De kinderen blijven vaker zitten of haken af, zonder diploma. Vooral bij jongens is dat een pro-bleem.”

Hoe komt dat?Saunders: “Deels door een gebrek aan voeling met het Westers on-derwijssysteem. Maar er is in het algemeen ook de overgang naar het secundair, met het vroege selectie-systeem waar migrantenkinderen niet tijdig voor klaargestoomd zijn.” “Daar komt nog bij dat scholen in Brusselse migrantenwijken het niet onder de markt hebben. Succesvolle migranten sturen hun kinderen naar scholen in middenklassebuur-ten. De scholen in migrantenwijken raken zo in een neerwaartse spi-raal.”

Is Brussel dan eerder een mislukte ‘arrival city’?Saunders: “Laat ik eerst de fac-toren opsommen die een positief verhaal mogelijk maken: de aan-komstwijken hier zijn goed gelegen en dichtbevolkt, wat een groot voor-deel is. Ze liggen dicht bij het stads-centrum, wat het ondernemerschap makkelijker maakt. De woningen zijn relatief betaalbaar.”“Maar op het institutionele vlak loopt het mis. Wie een zaak wil opzetten krijgt te maken met heel wat bureaucratie: je moet een di-ploma bedrijfsbeheer hebben, er zijn dure openingstaksen, ingewikkelde voorschriften, enzovoort. Daardoor blijven vele allochtonen onderne-mers hangen in de grijze economie.”“Verder zijn er drempels op vlak van staatsburgerschap. Inwoners lange tijd in de illegaliteit laten le-ven is ongezond. Sommige mensen zonder papieren zullen zich wel uit de armoede kunnen werken, maar dan nog kunnen ze hun geld niet in-vesteren in woningen, zullen ze hun kinderen niet naar universiteiten

DOUG SAUNDERS:

sturen, of hun onderneming uit de grijze economie kunnen halen.”

Snel burgerschap en regularisatie kan ook voor een aanzuigeffect zorgen, met nieuwe migratie tot gevolg.Saunders: “Akkoord. En ik ben ook geen voorstander van open grenzen. Er moet een redelijk migratiebeleid zijn.”“Op migratie heb ik een erg Cana-dese kijk. Als een groepje migranten in een wijk komt wonen en er hun gemeenschap vormt, is dat voor mij een voldoende vorm van integra-tie. De kinderen zullen toch de taal van het land leren. Waar ik woon in Toronto zijn er gezinnen uit Guan-dong in China, de Azoren, Eritrea, enzovoort. De ouders spreken geen Frans of Engels, zelfs al wonen ze er twintig jaar. Ze blijven in hun eigen buurt, spreken er hun eigen taal. Maar hun kinderen spreken beter Engels dan mijn eigen kinderen.”“De baseline is, en die is weten-schappelijk onderbouwd: als je eco-nomische migratie en een degelijk onderwijssysteem goed op elkaar afstemt zodat migranten evenveel kansen krijgen op de arbeidsmarkt als autochtonen, dan zullen de zo-genaamde multiculturele proble-men zich vanzelf oplossen.”“Hoe mensen zich kleden, wat ze eten, de religie die ze aanhangen, of de voetbalploeg waar ze voor supporteren wordt nu vaak als een bedreiging gezien op het moment dat die mensen geen job hebben of ongeschoold zijn. Maar van zodra ze volwaardig deel uitmaken van het economisch systeem, is het een lou-ter cultureel gegeven en kunnen we er makkelijk mee om.”

Hoe staat u tegenover inburgeringscursussen voor nieuwkomers? Een goed idee?Saunders: “Neen. Burgerschap is iets wat je doet, niet iets wat je zegt. Het is niet door een cursus te volgen, dat je deel zal uitmaken van het economisch en maatschappelijk © SASKIA VANDERSTICHELE


weefsel. In sommige landen zijn die cursussen zelfs een soort van straf. In Nederland bijoorbeeld zijn ze op-gezet om migranten uit bepaalde landen te intimideren: het gaat over abortus, homorechten, ...”

Ook Canada heeft een traditie van inburgering...Saunders: “Wij hebben een bur-gerschapsexamen. Engeland ook trouwens. Mijn vrouw, die Canadese is, moest die ook doen toen we naar Londen verhuisden. Ik niet, omdat ik half Brits ben. Wel, ik zou niet in die test slagen. Daar zit een heel vileine vraag in: “Worden vrouwen slechter betaald dan mannen?” Het juiste antwoord was: neen, terwijl je die vraag op twee manieren kan interpreteren: descriptief en norma-tief. Vrouwen zijn wel degelijk slech-ter betaald, maar dat is natuurlijk geen reden om er voorstander van te zijn.”“Ik ben geen cultuurrelativist. Het is van belang voor een samenleving om een aantal kernwaarden te delen: respect voor de rechtsstaat, voor de scheiding van kerk en staat, en ge-lijke rechten voor man en vrouw. Die gemeenschappelijke grond heb je nodig, maar wie migreert heeft dat ook wel begrepen. Anders zouden de migranten niet naar dat land komen wonen waar die waarden van toe-passing zijn.”

ADVERTENTIE

Q U I Z

N - V A S i n t - J o o s t - t e n - N o d e v r i j d a g 2 3 o k t o b e r o m 1 9 . 0 0 u u r The Paddock, Madouplein 6, Sint-Joost-ten-Node

Info en inschrijven: [email protected]

“We vergeten het soms maar mi-gratie is een groot risico, vergt een grote investering. Je migreert niet naar een land dat je haat.”

Je migreert misschien wel naar een land waar je kunt rekenen op sociale bijstand. Saunders: “Afhankelijk zijn van de bijstand is een symptoom, eerder dan een ziekte. Het klopt: een mi-grant kan in die val trappen, en over verschillende generaties afhankelijk worden van de werkloosheid, van sociale steun, maar dat is niet het leven waar de meeste mensen naar op zoek zijn.”“Het is een mythe dat mensen naar hier zouden komen omwille van de sociale zekerheid. Zoveel geld is het niet, laat staan dat je er je inves-tering mee terugbetaalt. Tenzij je criminele bedoelingen hebt natuur-lijk.”“De reden dat mensen in intergene-rationele armoede verzeild geraken is niet de sociale zekerheid maar het zijn de maatschappelijke en econo-mische drempels. Die maken het migranten moeilijk maken om een succesverhaal te schrijven.”“De overheid reageert vaak op de verkeerde manier. Ze ziet dat de armoede stijgt, bijvoorbeeld hier in Kuregem en wil daar dan iets aan doen. Terwijl armoede paradoxaal genoeg een positief signaal kan zijn.

In de ‘arrival city’ is een arme wijk de plek waar de migrant voor het eerst komt wonen. Als hij een suc-cesverhaal schrijft, gaat hij weer weg, en komen er andere armere migranten in de plaats. Statistisch gezien gaat het om een wijk van grote armoede, terwijl het in de feite een enorme sociale lift is.”“Dus de overheid reageert fout in die wijk door de bijstand te verhogen, terwijl ze er juist beter het onder-nemerschap zou stimuleren door de bureaucratische drempels weg te verlagen.”

Sommige politici vrezen een soort balkanisering van Brussel, met veel verschillende gemeenschappen, maar geen gemeenschappelijk verhaal.Saunders: “Getto’s zijn niet per se negatief. Steden waar migratie een succes zijn, Londen, New York, Toronto, hebben allemaal districten waar migranten hun eigen gemeen-schapsleven opbouwen. Precies omdat de migranten, door de eigen netwerken, sneller uit de armoede geraken, en dan naar middenklasse wijken trekken. Getto’s zijn op die manier als een transportband voor maatschappelijke vooruitgang.”

U heeft een erg optimistische kijk op migratie.Saunders: “Mijn boek is helemaal niet optimistisch. Het is meer een reisverhaal van mislukkingen. Heel wat plekken die ik beschrijf maken een crisis mee.”

De manier waarop u migratie beschrijft gaat toch uit van een positieve veronderstelling. U gelooft zelfs dat migratie het klimaat kan redden, onder meer omdat de plattelandsexodus leidt tot kleinere gezinnen. Wat een ecologisch voordeel is.Saunders: “Klopt. Weet u: ik breng hier een Noord-Amerikaans stand-punt naar voor. Onze landen, VS, Canada, zijn bijna honderd pro-cent migratielanden. De standaard denkmodus is: zie je een migrant, dan geloof je dat die zal slagen in het leven. En als het niet lukt, dan vra-gen we ons af: wat is er in hemels-naam misgelopen?”“In Europa denkt men net anders-om. Men gaat ervan uit dat een mi-grant zal mislukken in het leven. En als die toch slaagt klinkt het: hoe is dàt nu mogelijk?”

Steven Van Garsseen Kris Hendrickx

INTERVIEW > DOUG SAUNDERS OVER AANKOMSTWIJKEN

‘JE TREKT NIET NAAR EEN PLEK DIE JE HAAT’

W at Marcel Cuvelier, di-recteur van de Filhar-monische Vereniging

van Brussel, op 17 oktober 1940 in het Paleis voor Schone Kunsten presteerde, was niet zonder risico in een tijd waarin samenscholin-gen verboden waren. “Het verhaal gaat,” zegt oud-directrice Jeugd en Muziek Brussel Mich Jonckheere, “dat Cuvelier op een bureau op het stadhuis een dossier had zien liggen waarop Jugend in Brüssel stond. Met een fluistercampagne in de scholen had hij de jongeren voor muziek ge-wonnen vóór de Duitse bezetter zijn wellicht minder nobele plannen ten uitvoer kon brengen.” Jonckheere was van 1975 tot 2012 directrice: “Toen ik begon was Jeugd en Muziek al stevig uitgebouwd. De tweetalige organisatie die in Brus-sel ontstaan was, kende al pijlsnel internationaal succes. Vandaag heb-ben meer dan vijftig landen lokale afdelingen. De basis was steeds: jongeren onder jongeren. Zo mocht het Brussels Jeugdorkest onder lei-ding van een 21-jarige Dirk Brossé het Gents Filmfestival openen. Zelf was ik ook nog groen achter de oren toen ik begon. In de jaren 1980 was er op woensdagnamiddag op Radio 3 het Jeugd en Muziekuurtje waarvoor ik jongeren mocht gaan interviewen in Vlaanderen (in de ja-ren 1970 werd Jeugd en Muziek ge-

BRUSSEL – Zaterdag 17 oktober zal het in Bozar dag op dag 75 jaar geleden zijn dat het eerste ‘concert voor jongeren’ in de Henri Le Boeufzaal Jeugd en Muziek/Jeunesses Musicales op gang trok. Een verjaardagsconcert herinnert daaraan en op de Family Day kunnen uw kinderen zelf aan de slag.

Concerten voor de jeugd, statig bij de tiende verjaardag van Jeugd en Muziek, nu al wat losser.

MUZIEK > JEUGD EN MUZIEK 75 JAAR JONG

Mooie liedjes

Koningin Elisabeth, Jeugd en Muziek-oprichter Marcel Cuve-lier bij delegatie muzikale jongeren.

© W

ILL

EM

DE L

EE

UW


meenschapsgebonden, red.) en ver daarbuiten, zeulend met de Nagra bandrecorder.”

Doel wordt middel“In 1974 werd internationaal beslist niet alleen klassieke muziek uit te dragen, maar goede muziek tout

court. Ook jazz, folk, wereldmuziek dus, en ik promootte zelfs rockmu-ziek waar men in het begin toch wel huiverachtig tegenover stond,” aldus Jonckheere: “Ook de manier waarop muziek wordt geïntrodu-ceerd, is enorm geëvolueerd. In de jaren 1970 ging een muzikant voor de klas staan, gaf uitleg over zijn instrument en speelde dan liedjes als Mijn hoed die heeft vier deuken. Nu kunnen de kinderen zelf een in-strument bespelen, en samen wordt er muziek gemaakt vanuit hun leef-wereld. Jeugd en Muziek was aan-vankelijk gericht op de middelbare school, gaandeweg kwamen daar de basis- en kleuterschool bij. Overal werkt Jeugd en Muziek samen met de culturele partners. In Brussel worden bijvoorbeeld concerten in het Magritte- of Kindermuseum aangepast aan de tentoonstellingen. Ik ben nu oud en wijs genoeg om te beseffen dat je als achttienjarige wel in iets anders geïnteresseerd bent dan klassieke muziek, maar ik weet ook dat je later, als je 35 of 40 wordt, weer naar een concert wil, zeker als je als kind al eens de drempel van de zogenaamde cultuurpaleizen hebt overschreden.” Volgens Jan Geerts van Jeugd en Muziek Brussel ligt de focus de ko-mende jaren meer op zelfontplooi-ing en participatie in plaats van op vervolmaking, wat nog wel het geval

Tegenwoordig mogen de kinderen zelf muziek spelen in de klas.

is bij de jeugdorkesten, die in een aparte vzw verdergaan: “Jeugd en Muziek is complementair met het Deeltijds Kunstonderwijs (DKO),

maar wij zijn geen lesgevers. Met Klankkleuren bijvoorbeeld brengen we Brusselse kinderen van 6 tot 12 jaar op een niet-schoolse manier

DUREN AL EENS 75 JAAR©

JEU

GD

EN

MU

ZIEK

BR

US

SE

L

© JE

UG

D E

N M

UZIE

K B

RU

SS

EL

© B

OZ

AR

AR

CH

IVES

“Jeugd en Muziek was aanvankelijk gericht op de middelbare school, gaandeweg kwamen daar de basis- en de kleuterschool bij”

MUZIEK > JEUGD EN MUZIEK 75 JAAR JONG

Mooie liedjes

ADVERTENTIE

met muziek in aanraking. Muziek is niet meer het doel, maar een middel om sociale buurtprojecten op te zet-ten. Muziek is niet-talig, en dus ide-aal om aan samenlevingsopbouw te doen.”Een retrospectieve tentoonstel-ling in Bozar doet deze Belgische muziekgeschiedenis heropleven. Bart Daems van Bozar over en-kele opmerkelijke stukken uit de archieven van Bozar en Jeugd en Muziek: “Proefdrukken van toen nog 78-toerenplaten die door het acetaat maar een aantal keer kon-den worden gedraaid of drukwerk bedoeld voor zwangere vrouwen, want met muziekinitiatie kon je niet vroeg genoeg beginnen. Verder zijn er de ontwerpen van Joan Miró en Alexander Calder en het Gouden Boek uit 1950 met tekeningen en schilderijen van Magritte, Delvaux, Tytgat en Klee.”

FietsspaakshakersVoor zaterdagnamiddag kan u zich samen met uw kinderen van 0 tot 12 jaar inschrijven voor allerlei workshops en voorstellingen. De workshops zijn in het Nederlands, het Frans of niet-talig. De kinderen gaan op zoek naar het geluid van de seizoenen en muzieknoten worden kleuren met behulp van boomwhac-kers (meerkleurige holle plasticbui-zen). Er is een blazerswinkel, een minibus vol drums en een percus-sieorkest van pvc-buizen en fiets-spaakshakers. Partituren worden geïnspireerd door De sterrennacht van Vincent van Gogh. In de voor-stellingen volgen kinderen een jonge vogel op de tonen van doedelzak, so-praansax en diatonische accordeon of worden jazz en Arabische muziek gemixt. Tijdens het verjaardagsconcert ‘s avonds brengt Amaj Jong Symfo-nisch, samengesteld uit muzikan-ten van de jeugdorkesten, naast he-dendaagse composities van Pierre Slinckx ook een stuk uit het pro-gramma van het concert in 1940. Verder treden Quatuor MP4, Osman Martins en Osvaldo Hernandez Napoles op. Het tweetalige verjaar-dagslied Een liedje voor de wereld/Une chanson pour le monde, geschre-ven door Niels Boutsen (Stoomboot) en Théo Eloy, wordt symfonisch ten gehore gebracht. Waar de gitaren opduiken, verouder je een pak min-der snel, luidt het daarin.

An Devroe

Programma op www.jm75.com

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Uw commentator heeft er nog zo voor gewaar-schuwd, maar naar aloude gewoonte werd onze goede raad weer eens in de wind geslagen. De lessen nietsheid van Joëlle Milquet (CDH), dus. Een regelrechte flop, die ‘cours de rien’ van de minister van onderwijs van de Franse gemeen-schap. Werden ingevoerd nadat het grondwet-telijk hof had geoordeeld dat lessen zedenleer niet neutraal waren, en la Milquet schudde toen lessen uit haar mouw waarin niets werd meege-geven van waarden. 2,5 procent van de leerlin-gen in het Franstalige onderwijs volgt lessen nietsheid, zo blijkt nu. Bijna niets.

Die nietsheid blijkt trouwens ook een thema te zijn dat de Brusselse PS bezighoudt. De Fransta-lige socialisten hielden vorige week congres, en naast het feit dat Laurette Onkelinx volgens La Libre Belgique voor de gelegenheid omgevormd was tot ceremoniemeester, was vooral de inter-ventie van coryfee Philippe Moureaux opmer-kelijk. Toen Onkelinx vroeg wie in de zaal het woord vroeg, stak Moureaux zijn hand op, om vervolgens een uiteenzetting te houden over het feit dat het echte politiek links wél competent is om te regeren.

Hakt er wel flink in, die nietsheid.

Ook Brussels cultuurschepen Karine Lalieux had trouwens iets te vertellen op dat congres. Ze vond dat het Belgische leger achterwege blijft in de vluchtelingencrisis. Haar redenering: “l’armée a plein de médecins! Et pourtant, dans cette crise, l’armée est absente. C’est donc une volonté délibérée de ce gouvernement de ne pas acceuillir ces gens qui fuient l’horreur et la guerre.”

Zoals Friedrich Nietzsche al wist: als uzelf lang genoeg in de kloof gaapt, dan gaapt de kloof ook terug in uzelf.

Het Brugmannziekenhuis in Laken blijkt voor veel mensen onvindbaar. Dat komt namelijk omdat het ziekenhuis zich officieel op num-mer 4C bevindt, maar nummer 4C officieel niet blijkt te bestaan. Gelukkig is ook daar iets voor te vinden: het ziekenhuis wil graag nummer 10 zijn, want dat nummer is nog be-schikbaar. Eén probleempje: dat huisnummer is eigendom van de gemeente Jette. Hierover worden dus binnenkort vast harde onderhan-delingen opgestart.

Trouwens, iemand nog iets vernomen van de Waterloosesteenwek? U weet wel, die steenweg in Sint-Gillis die eindigt op een -k in plaats van op een -g.

Bij het ter perse gaan was het dus duidelijk dat uw stadskrant in de toekomst verder gaat onder de naam ‘Bruzz’. We hadden al iets kunnen vermoeden over op til zijnde hervormingen bij de Vlaams-Brusselse Media toen vorige week onze collectie statieportret-ten van onze favoriete filosofen spontaan van de muur vielen, onze drone na een lange afwezigheid terug binnen kwam gevlogen en ons niet wou opbiechten waar-ie geweest was en we in de lift een verzopen zalm tegenkwa-men die claimde dat hij nog voor De Morgen gewerkt had en dringend op zoek was naar een nieuwe uitdaging bij een boeiend media-bedrijf.

Enfin, u leest het volledige verhaal ooit wel eens in onze memoires.


ADVERTENTIE

In toep. van art. 5.2.6. V

CR

O: V

g - W

g - g

dv - g

vkr - Vv. E

PB

-attest beschikb

aar binnen 6 m

aanden na voorlop

ige op

levering.

TE KOOPNIEUWBOUWWONINGEN EN APPARTEMENTEN

ASSE TIEBOUTSTRAAT 5 moderne GB met grote tuin op de rand van Brussel

HALLE NEDERHEM HALLE SPITAELSLAAN kijkappartement: Nederhem één- en meergezinswoningen

kijkwoning: Dokter Spitaelslaan 94 4 energievriendelijke woningen

Regiokantoor Vlaams-Brabant

T 02 270 07 45www.matexi.be - [email protected]

KRAAINEM BOOMGAARDSTRAAT 12 à la carte woingen en bouwgronden goede verbinding

18/1

0

KIJKDAG

18/1

0

KIJKDAG

Bekijk ons volledige aanbod op www.matexi.be/vlaamsbrabant

MATEXIKIJKDAG

18 OKTOBER14-18U

151014_ADV_DE STREEKKRANT-B5_Brussel deze week_126X181.indd 1 6/10/2015 14:41:34

- 1, 2 of 3 slaapkamers - ruime, zonnige terrassen en/of tuin - ideale investering met meerwaarde-potentieel

VANDERVEKENSTR. / NEGEN PROVINCIESLAAN

betaalbare nieuwbouwappartementen

vanaf

€ 144.900

WWW.MISTRAL-GANSHOREN.BE

TE KOOP

GANSHORENinfo & verkoop :

© A

RC

HIE

VEN

BO

ZA

R

ZWIJGSTILLUISTERFESTIVAL IN BRUSSEL21.10

www.luisterfestival.be

GRATIS

DE KLUIS VAN EUSTACHIUS met Pieter Embrechts, Isolde Lasoen, Saskia De Coster,Raf Keunen & Raf Walschaerts

DE LITERAIRE LUISTERQUIZmet Frieda Van Wijck

HET GELUIDSHUISKabouter Korsakov & Heerlijk Hoorspel met Gene ‘Gini’ Bervoets

HET GEDICHT VAN VANDAAGdoor Joke Van Leeuwen

DE MADAMMEN van RADIO 2 LIVEBelleman Bert Verbeke, beeldentolken, luisterboeken, luistermassages, auditieve kappersbeurten, duivengekoer, een luisterreis door Vlaanderen en nog veel meer…

ZS_adv_BDW_255x367mm.indd 1 6/10/15 15:56

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

WELZIJN > ARNAUD VERSTRAETE (GROEN) DRINGT AAN OP SNEL OVERLEG TUSSEN VLAANDEREN, WALLONIË EN BRUSSEL

‘Ouderenzorg wordt chaos’BRUSSEL – Vijftien jaar na Vlaanderen willen ook Brussel en Wallonië een vorm van zorgverzeke-ring aanbieden. “De gemeenschap-pen in dit land moeten snel bij elkaar zitten. Anders wordt het een onover-zienbaar kluwen,” zegt parlementslid Arnaud Verstraete (Groen).

Verstraete kwam met nieuwe cijfers over de Vlaamse Zorgverzekering in Brussel. Die zien er niet rooskleurig uit. Er zijn nu nog maar 44.166 Brusselaars aangesloten (cijfers 2014). Dat is meer dan 10.000 minder dan in 2007 (-19 procent). Er niets dat er op wijst dat die dalende trend gekeerd kan worden.De Gemeenschappelijke Gemeen-schapscommissie (GGC, Brussel) start over enkele weken een haalbaarheids-studie voor een eigen zorgverzekering. Wallonië heeft al beslist om in 2017 de Assurance Autonomie in te voeren. En Vlaanderen worstelt met de uitbrei-ding van de Vlaamse zorgverzekering in Brussel.Die wordt in Vlaanderen een heuse ‘Vlaamse Sociale Bescherming’, maar in Brussel zal die er komen in een light-versie. De reden? De zesde staatsher-

vorming heeft de bevoegdheid ‘hulp aan bejaarden’ aan de GGC (Brussel) toegekend. Met andere woorden: Vlaanderen kan grondwettelijk geen volledige Vlaamse sociale zekerheid uit de grond stampen in het Brus-sels Hoofdstedelijk Gewest.Arnaud Verstraete ziet enorme pro-blemen opduiken. “De drie gemeen-schappen zijn elk in hun eigen hoek plannen aan het maken, maar als die in Brussel samenkomen, zal dit grote chaos veroorzaken. De drie gemeenschappen moeten daarom zo snel mogelijk samenzitten om dit uit te klaren.”Verstraete vindt het alvast onzinnig om in Brussel twee zorgverzekerin-gen naast elkaar te laten bestaan. “Dat creëert een ongelijkheid. Ieder-een zal verplicht moeten aansluiten bij de GGC-verzekering. En wie het zich fi nancieel kan veroorloven be-taalt voor de Vlaamse Sociale Be-scherming. Er moet één systeem komen waarbij alle Brusselaars op gelijke voet worden behandeld.” Steven Van GarsseArnaud Verstraete: “Eén zorgverzekering in Brussel, geen twee.” © SASKIA VANDERSTICHELE


SECUNDAIRONDERWIJS

SCHOOLJAAR2016 - 2017

Je kind inschrijven in een Nederlandstalige secundaire school in Brussel? Kijk op inschrijveninbrussel.be. Heb je al een kind op de school? Dan hebben broers en zussen voorrang in die school, in het 1e leerjaar. Ga naar de school tussen 4 en 15 januari 2016. En schrijf broer of zus in! Ook kinderen van schoolpersoneel hebben dan voorrang.

Belangrijk!

n Na 15 januari 2016 is er geen voorrang meer voor broers, zussen of kinderen van schoolpersoneel. n Voor andere kinderen verschilt de procedure. In sommige scholen moet je aanmelden, tussen 4 en 29 januari 2016.

Vragen? Surf naar inschrijveninbrussel.be

NAAR DEZELFDE SCHOOLALS BROER OF ZUS?Ga naar de school tussen 4 en 15 januari 2016

LAKEN > DE BEWOGEN GESCHIEDENIS VAN ZWEMBADEN IN LAKEN

VIJFTIG JAAR POLITIEK GEPALAVER (VOOR EEN ZWEMBAD)

Op maandag 5 oktober heropende het zembad van Laken de deuren. © SASKIA VANDERSTICHELE

L aca, de Geschied- en Heem-kundige Kring van Laken, heeft uitgebreid opzoekings-

werk verricht naar de geschiedenis van het Lakense zwembad. Ze ba-seren zich daarbij op de verslagen van de Lakense en Brusselse ge-

pisch zwembad met een atletiek-piste en wielerbaan errond, aan de Prins Leopoldsquare. Al snel wordt duidelijk dat die optie niet realis-tisch is.De impasse voor het Lakense bad blijft duren. Het idee van een in-tergemeentelijk zwembad met Koe-kelberg, Molenbeek, Sint-Agatha-Berchem en Ganshoren aan het gedempte Gobertdok vindt geen weerklank bij schepen Cooremans. Hij verkiest een meer centraal gele-gen plaats. De gemeenteraad besluit geld vrij te maken voor studies.Het gekrakeel duurt tot 16 juli 1957. Dan ligt er op de gemeenteraad een voorstel tot onteigeningen van gebouwen en gronden voor, in de Kerkeveldstraat, de Maria-Christi-nastraat en het Willemsplein. Het is daar dat het zwembad uiteindelijk zal komen, maar daarop is het toch nog een vijftiental jaar wachten. De onteigeningen, waarvoor toestem-ming van de staat nodig is, slepen aan. Pas in oktober 1961 wordt het voorontwerp besproken. Daarna volgt er opnieuw een aan-zienlijke vertraging. De kost is op-gelopen, en de administratie schiet niet echt op. Bovendien klaagt Coor-emans, intussen al acht jaar burge-meester, in 1964 over tegenkanting van de staat. Die heeft sterk in Brus-sel geïnvesteerd voor Expo 1958, en is niet erg happig om nu met vers geld over de brug te komen.

ErgernisPas drie jaar later is de financiering rond. Het hele project kost net geen 80 miljoen frank, de staat zorgt voor een subsidie van 39 miljoen frank. Daarna gaat het plots snel: op 4 september 1972 opent het zwem-bad de deuren. In de vijftig jaar die verstreken zijn, heeft de stad meer dan tien mogelijke locaties overwo-gen en telkens weer afgeschoten.Het is uitzonderlijk dat dit dossier zo lang heeft aangesleept, al kon-den volgens Van der Elst sommige projecten toch geregeld meer tijd dan nodig in beslag nemen: “Zeker voor projecten in de kleinere deelge-meenten, zoals Laken, Neder-Over-Heembeek of Haren. De gemeente-raadsleden uit Laken vonden dat ze door de Stad stiefmoederlijk werden behandeld. Nochtans was Laken wel prominent aanwezig in de gemeen-teraad. In de overgangsfase na de aanhechting had Laken een gega-randeerde vertegenwoordiging in de gemeenteraad, wat vaak voor erger-nis zorgde bij de andere gemeente-raadsleden.”� Filip�Van�der�Elst

“Het zwembad moest best in oud-Laken komen, wat toch meer een arbeiderswijk was dan de nieuwe boulevards als de Bockstaellaan en de Houba de Strooperlaan”

BD

W R

EGIO

Vorige week ging het zwembad van Laken in de Kerkeveldstraat opnieuw open. De renovatie, die in 2012 begon, had normaal anderhalf jaar mogen duren. De vernieu-wing duurde uiteindelijk dubbel zo lang. Maar die vertraging staat in schril contrast met de processie van Echternach die vooraf ging aan de opening van het zwembad in 1972. Een overzicht van meer dan vijftig jaar politiek gepalaver.


meenteraad. Laken had al in 1885 een zwembad in de Claessensstraat. Dat bad was in openlucht, en is ver-dwenen toen de terreinen in 1898 verkocht werden aan de haven. Vanaf 1900 was er een openlucht-zwembad van de Stad Brussel aan de Slachthuislaan, met water uit het kanaal van Charleroi, maar dat was het grootste deel van het jaar niet open en maakte dan ook verlies.

Nieuwe denkballonTijd voor een nieuw zwembad dus. In 1921, ook het jaar van de annexa-tie van Laken bij Brussel, is er op de gemeenteraad sprake van de bouw van een nieuw zwembad. Maar con-crete plannen zijn er op dat moment nog niet. In 1925 wordt het oud gemeentehuis in Laken in de Palei-zenstraat (dat in 1912 verlaten werd voor het nieuwe aan het Bockstael-plein), naar voren geschoven als mo-gelijke locatie.

Op de gemeenteraad van 25 novem-ber 1929 merkt gemeenteraadslid Willem Van Remoortel op dat men nog geen stap verder is. Verschil-lende opties circuleren, zoals een terrein aan het Luna Park (waar nu het Kaaitheater en Citroën is) en een openluchtzwembad naast het Heizelstadion. In 1935 is nog altijd niets beslist over de locatie van het bad. En dat veertien jaar nadat het plan voor het eerst op tafel lag.“De ligging was een groot pijnpunt”, zegt Wim Van der Elst, voorzitter van Laca. “Het was de bedoeling om het in de buurt van de scholen aan te leggen. De piste van een zwembad aan de Heizel was daarom nooit rea-listisch. En best in een armere wijk, zodat de mensen die thuis geen bad hadden zich daar konden komen wassen. In die zin moest het zwem-bad best in oud-Laken komen, wat toch meer een arbeiderswijk was dan bijvoorbeeld de nieuwe bou-

levards als de Bockstaellaan en de Houba de Strooperlaan.” Daarna blijft het lang stil rond het zwembaddossier. Pas na de Tweede Wereldoorlog, in juli 1946, komt schepen Lucien Cooremans met een nieuwe denkballon. Hij stelt een zwembad op terreinen aan de Wit-touck- en Laneaustraat voor, maar daar zou een school komen. Later dat jaar is er sprake van een Olym-

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]


ADVERTENTIE

Twee jaar na de eerste steen-legging van de nieuwe campus Kasterlinden mogen de nieuwe basis- en secundaire school, het internaat en het revalidatiecen-trum De Pooster met recht en reden geslaagd genoemd worden.

“Een pareltje aan de kroon van het Nederlandstalig Onderwijs,” zo om-schreef VGC-collegevoorzitter Guy Vanhengel (Open VLD), bevoegd voor Onderwijs, eerder al Kasterlin-den. Het instituut is al langer toon-aangevend tot ver buiten het gewest, als het aankomt op onderwijs voor kinderen met gehoor-, spraak- of gezichtsproblemen en autismespec-trumstoornissen. Het basis- en se-cundair onderwijs tellen samen 25 leerlingen. Daarnaast worden via het geïntegreerd onderwijs (GON) nog eens 752 leerlingen in het ge-woon onderwijs geholpen.Intussen is het twintig jaar geleden dat de VGC de inrichtende macht werd van het Nederlandstalige deel van de school en van het re-validatiecentrum De Poolster. Om plaatsgebrek weg te werken, drong een investering in nieuwbouw zich langzaam op.

Groen en ruimteDe nieuwe campus bestaat uit vier duurzame gebouwen en heeft een totale oppervlakte van zo’n 18.000 vierkante meter. Voort-aan worden Nederlandstalige en Franstalige leerlingen van Institut Alexandre Herlin, Kasterlindens

‘HET LIJKT OP EEN UNIVERSITEIT’SINT-AGATHA-BERCHEM > VERNIEUWDE CAMPUS KASTERLINDEN FEESTELIJK GEOPEND

De nieuwe campus bestaat uit vier duurzame gebouwen. © BART DEWAELE

tegenhanger, defi nitief van elkaar gescheiden, daar waar ze voorheen nog ruimtes deelden. Het Institut Alexandre Herlin blijft in de oude gebouwen. De architecturale een-heid tussen de schoolgebouwen en De Poolster moet de samenwerking nog verbeteren. Er zijn veel groe-ne zones en buitenspeelruimtes, een ondergrondse parking en een gloednieuwe sportzaal die op ter-mijn ook zal opengesteld worden

ze een echte stage aanvatten.” Fa-bian staat samen met twee school-kameraden geamuseerd te kijken naar de stoet van prominenten in zijn school. Hij zit in de zesdeklas van OV2, de studierichting waar leerlingen worden voorbereid op het werken in een beschutte werkplaats. “We moeten nog een beetje onze weg zoeken,” zegt hij. “Vroeger was het precies een huis, nu lijkt het op een universiteit.”Het renovatieproject is met een waarde van 33,5 miljoen euro de grootste investering ooit in de ge-schiedenis van de VGC. “Op het moment dat het M-decreet (dat zo-veel mogelijk leerlingen met een beperking les wil laten volgen in het gewoon onderwijs, red.) de ver-houdingen tussen het gewoon en buitengewoon onderwijs hertekent, investeert de VGC bewust in het buitengewoon onderwijs,” speechte Vanhengel tijdens het openings-feest. Kasterlinden is de eerste school in Brussel die gebouwd werd in een privaat-publieke fi nanciering, de zo-genaamde DBFM-constructie. Ge-durende 27 jaar betaalt de VGC een gebruikersvergoeding aan bouw-fi rma Kairos, onderdeel van de Ko-ninklijke BAM Group, die de cam-pus in ruil ook zal onderhouden. Het is vooral de samenwerking met die private partner die heeft geholpen de strakke timing aan te houden, zo is te horen in de entourage van Van-hengel.�� Kim�Verthé

voor sportorganisaties uit de buurt.De gangen en klaslokalen zijn ont-worpen door Polo Architects, en ademen creativiteit en kleur, maar ook rust en pedagogisch comfort uit. “We hebben vooral veel meer plaats,” glundert Vanessa Lopes, zorgcoördinator in Kasterlinden. “Zo hebben we voor de richting Kan-toor nu ruimte voor baliesimulaties, zodat onze leerlingen in een veilige omgeving kunnen trainen vooraleer

“We hebben vooral meer plaats”

09.30 - 16.00

Jobbeurs van de non-pr-profit en publpubl

-prpubl-pr

ieke secto

publctopubl

r

Area 4246, Rue des Palais 1030 Bruxelles /46, Paleizenstraat 1030 Brussel

CONFÉRENCES / CONFERENTIES TABLES RONDES / RONDETAFELSEMPLOYEURS / WERKGEVERS

in BRUSSEL

ENTRÉEGRATUITE

-GRATIS

TOEGANG

5e / de ÉDITION / EDITIE

ZORGCOÖRDINATOR VANESSA LOPES:

ADVERTENTIE

Een nieuwe aflevering in de stadi-onsaga in Molenbeek: tweedeklas-ser White Star moet na dit seizoen waarschijnlijk vertrekken uit het Edmond Machtensstadion. “We zijn gedegouteerd door de houding van White Star. Een huurder die de regels niet respecteert, kunnen we niet aanvaarden”, zegt schepen Karim Majoros (Ecolo).

Het schepencollege van Sint-Jans-Molenbeek heeft maandagmid-dag de beslissing genomen om het negen jaar durende contract met White Star te laten ontbinden. Enkel indien de club haar gedrag aanpast kan daar nog verandering in komen.Maar volgens schepen van Gemeen-telijke Eigendommen Karim Majo-ros is daarvoor een mirakel nodig. “White Star weigert op elke manier om mee te werken aan het delen van het stadion. Ze weigeren om de sleu-tels te geven en om te onderhande-len over de technische details”, zegt Majoros.

MOLENBEEK LAAT CONTRACT MET WHITE STAR ONTBINDEN

SINT-JANS-MOLENBEEK > ‘HUURDER RESPECTEERT REGELS NIET’

“Tenzij er een mirakel gebeurt, speelt White Star volgend seizoen niet meer in het Edmond Machtensstadion,” zegt schepen Karim Majoros.

© B

AR

T DE

WA

EL

E


Ahmed El Khanouss. Hij haalde White Star in 2014 van Sint-Lam-brechts-Woluwe naar Molenbeek. El Khanouss is ook de drijvende kracht achter het contract met White Star, dat de gemeente in maart afsloot. Daarbij kreeg White Star het ge-bruiksrecht van het stadion voor negen jaar toegewezen. Opposi-tiepartijen hadden felle kritiek op dat contract, en vooral op de lange duurtijd ervan.El Khanouss toonde zich bovendien al langer een koele minnaar van het nieuwe RWDM. Zo deed hij bijvoor-beeld al meermaals zijn beklag over racistische beledigingen die hij op sociale media van RWDM-suppor-ters ontving naar aanleiding van de stadionkwestie.De onenigheid in het schepencollège is volgens Majoros geen oorzaak van problemen. “We kunnen het niet over alles eens zijn. Dit weerhoudt ons niet om op andere thema’s wel overeen te komen, en om deze be-slissing loyaal uit te voeren. Het

Vlakbij de stad, tussen water en groen,sprankelt een nieuwe buurt.

+32 2 270 07 [email protected] WWW.4FONTEINEN.BE In

toep

. van

art

. 5.2

.6. V

CR

O: V

g -

Wg

- g

dv

- g

vkr

- V

v. E

PB

-att

est

bes

chik

baa

r b

inne

n 6

maa

nden

na

voor

lop

ige

ople

verin

g.

TE MIDDEN VAN DE BUURT 4 Fonteinen is het nieuwe sprankelende stadsdeel aan de waterkant van Vilvoorde.

’T SAS Het eerste gebouw van 4 Fonteinen telt 138 appartementen met 1, 2 of 3 slaapkamers. Elk appartement geniet van een schitterend uitzicht op het water, het park of het centrale buurtplein.

VLOT BEREIKBAAR Vanuit deze buurt is een evenwichtige woon-werkbalans perfect mogelijk. Via de nieuwe fiets- en wandelboulevard langs het water bereik je de hoofdstad, op slechts 10 km afstand, snel en aangenaam per fiets.

op 5 min van de Ring met de wagen snelle treinverbinding naar grote steden goede lokale busverbindingen

KIJKNAMIDDAG ZONDAG 18 OKTOBERKom op zondag 18 oktober tussen 14 en 18u naar het infokantoor aan het water, Steenkaai 44 naast De Kruitfabriek in Vilvoorde.Als koper krijg je er die dag een elektrische fiets bovenop, waarmee je nóg sneller de wereld intrekt.

151014_ADV-DE STREEKKRANT_Brussel Deze Week_255x178.indd 1 6/10/2015 13:19:34

White Star geeft daarmee geen ge-hoor aan de beslissing van de recht-bank. Die besloot op 12 augustus dat White Star en vierdeklasser RWDM het stadion moeten delen. Enkele weken geleden veranderde White Star nog zonder toelating de sloten van het stadion, toen RWDM een actie organiseerde om het sta-dion te poetsen. Toen kwam een gerechtsdeurwaarder ter plaatse en liet de gemeente al weten dat het stappen zou ondernemen tegen White Star.Als de gemeente doorzet met de ontbinding, mag White Star wel het huidige seizoen nog uitdoen. Vol-gend seizoen zou de club dan zonder stadion zitten.

OnenigheidOpvallend is dat niet iedereen in het Molenbeekse gemeentebestuur op dezelfde golflengte zit. Tijdens de zitting van het gemeentebe-stuur stemden de schepenen van MR en Ecolo voor de resolutie, de

gemeentebestuur van Molenbeek is niet de VN-Veiligheidsraad, waarin elk lid een vetorecht heeft.”

SabotageHet gemeentebestuur gaat ervan uit dat deze kwestie voor de rechtbank zal eindigen. Molenbeek verwacht immers geen plotse ommezwaai van White Star, en het gerecht moet beslissen over de ontbinding van het contract.De hele zaak is vooral goed nieuws voor RWDM, dat nu al moeilijkhe-den kent met de praktische orga-nisatie van zijn thuiswedstrijden in het Edmond Machtensstadion. Zaterdag vindt de eerste thuiswed-strijd plaats, tegen Sterrebeek. Toch blijft er de vrees dat White Star nog stokken in de wielen zal steken, bij-voorbeeld door opnieuw de sloten te vervangen of door de elektriciteits- of watertoevoer af te sluiten.De gemeente is op haar hoede: “De gemeente is elke dag ter plaatse om te controleren of alles in orde is. Er zijn nog enkele reparaties nodig, en die zullen deze week gebeuren. We weten dat White Star zeer creatief kan zijn, al hebben we voorlopig geen signalen dat ze nog iets zullen proberen om de match van RWDM te saboteren. Als ze dat toch doen, krijgen ze ongetwijfeld een gerech-telijke verordening in de bus”, be-sluit Majoros.

�� Filip�Van�der�Elst

schepenen van CDH waren tegen.Onder hen ook schepen van Sport

ADVERTENTIE

De buurtbewoners van de MIVB-stelplaats Marconi op de grens van Ukkel, Vorst en Drogenbos dienen klacht in bij de gemeen-te. Ze zeggen dat de aannemer er onder meer de milieuvoorschriften niet respec-teert, en dat die een deel van het traject van de Groene Wandeling heeft afgesloten.

Er zou ongezuiverd water in de riolering ge-pompt worden, en er wordt ongesaneerde grond afgevoerd zonder afdekking. Nog volgens de buurtbewoners is er sprake van overlast door trillingen en geluidshinder. Ook is het traject van de Groene Wandeling afgesloten, in tegenstelling tot wat de MIVB zelf belooft. Maar de MIVB is het absoluut niet eens met die kritiek, de waterzuive-ring gebeurt volgens woordvoerster An Van hamme volgens het boekje, dat wil zeggen volgens de vergunning die door Leefmilieu Brussel is afgeleverd. En wat de (tijdelijke) afsluiting van de Groene Wandeling betreft, daar wacht de MIVB nog op de vergunning. Dat de weg nu al afgesloten is, is een veilig-heidsmaatregel. De bewoners van de drie betrokken gemeen-ten Ukkel, Vorst en Drogenbos vragen nu aan Ukkels schepen van Stedenbouw Marc Cools

(MR) om in te grijpen. “We vragen ten eer-ste aan de gemeente Ukkel dat zij de Groene Wandeling weer opent,” zegt buurtbewoner André Robe aan FM Brussel. In hun brief ver-gelijken de buurtbewoners die situatie met de “illegale sluiting van de Keelbeekweg” op de site van de toekomstige gevangenis in Haren.Robe: “Daarnaast vragen we of de vergun-ning geldig is, en zelfs ook de klasse van de vergunning.” En Robe gaat nog verder: ooit gaat de MIVB volgens hem het depot moeten afbreken.“Ik ga volgende week deze feiten controle-ren,” zei schepen Cools afgelopen weekend. “Maar het zijn altijd dezelfde twee of drie mensen die zich tegen alles verzetten. Ze waren ook gekant tegen de milieuvergun-ning voor de Groene Wandeling.” Eerder was er al heel wat tegenkanting tegen de nieuwe Marconistelplaats, waar de trams 4, 82 en 97 staan opgesteld. De MIVB bouwt nu op de site een nieuw stelplaatsgebouw. Dat moet volgend jaar klaar zijn. Tot die tijd staan de trams er in openlucht opgesteld.

�� Danny�Vileyn

BUURTPROTEST TEGEN MARCONIDEPOT

UKKEL > KLACHTEN OVER ‘ILLEGALE AFSLUITING’ EN ‘ONGEZUIVERD’ WATER

De gemeente Schaarbeek heeft haar lokaal parkeeractieplan klaar. “Het wijkt essenti-eel af van het gewestelijk parkeerbeleids-plan. Onbegrijpelijk,” zegt SP.A gemeente-raadslid Bernadette Vriamont.

De lokale besturen zijn volop bezig om lokale parkeeractieplannen op te maken, zoals ge-vraagd door het Brussels Gewest. Maar elke gemeente vult dat toch nog altijd in vanuit de eigen gemeentelijke logica.Dat valt vooral op in de uittekening van parkeersectoren. Het gewest wil kleine sec-toren, waarbinnen de bewoners met een bewonerskaart gratis kunnen parkeren. Ze mogen ook in alle aangrenzende sectoren

parkeren. Dat is het ‘bijenkorf’-principe.De gemeente Schaarbeek wijkt daarvan af, zo blijkt uit de bijlage van het lokaal parkeerac-tieplan waarvoor nu een openbaar onderzoek loopt.De gemeente wordt ingedeeld in vijf grote zo-nes. Wie op de grens woont van de zone, kan toch in de aangrenzende zone staan, in de zogenaamde tolerantiestraten. “Het is onbe-grijpelijk dat Schaarbeek zich niet inschrijft in het gewestelijk plan. De gemeente zal dat over afzienbare tijd toch moeten doen,“ zegt gemeenteraadslid Bernadette Vriamont (SP.A-oppositie).�� Steven�Van�Garsse

‘Een bijenkorf, in plaats van vijf zones’

SCHAARBEEK > SP.A KRITISCH OVER PARKEERPLAN


Wil u weten wat ons college te bieden heeftaan jongens en meisjes vanaf 12 jaar?

Breng dan een bezoek aan ons collegeen maak o.a. rond 15.00 uur het optreden

van ons jeugdkoor mee.

Nederlandstalig Jezuïetenonderwijs

in hartje Brussel

OPENDEURDAGZaterdag 17 oktober 2015 • 13.30 uur - 18.00 uur

Sint-Jan Berchmanscollege

Voor meer info: Sint-Jan-Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brusseltel 02/5120370 fax 02/5126475

Alle inlichtingen betreffende inschrijvingen kunnen op deze opendeurdag verkregen worden. Zie hiervoor ook onze website www.sint-jan-brussel.be

ADVERTENTIE

THE BRUSSELS

25 oktober15u

THE BRUSSELS CONCERTBAND O.L.V. DIRIGENT GUIDO DE RANTER JAN DE SMET BILLIE KAWENDE BRUCE ELLISON & THE JELLODIES Presentatie Peter Pype

CULTUUR- EN CONGRESCENTRUMCharles Thielemanslaan 931150 Sint-Pieters-Woluwe

TICKET :15eur Info en tickets: 02/218.44.88

www.woluwe1150.be/kunstencultuur

brussel

© A

LTIPL

AN

Volgens filosoof Philippe Van Parijs moet publieke stedelijke ruimte een plek zijn van aangename immobiliteit, eerder dan van duurzame mobiliteit.

© IVAN PUT

MOBILITEIT > PHILIPPE VAN PARIJS EVALUEERT DE AUTOVRIJE CENTRALE LANEN

VOETGANGERSZONE: VOORWAARTS, MARS!

D e hele zomer lang zagen we duizenden mensen glim-lachen, van De Brouckère

tot het Beursplein, en nog een stuk verder. Waarom hebben we hier zo lang op moeten wachten? Decennia-lang hebben we de voetgangers ver-plicht om te vluchten naar de veel te smalle trottoirs, weg van het lawaai, de lelijkheid en de dodelijke gassen.Het is Alain Courtois, vandaag eer-ste schepen, die me op de dag van

de grote picknick van juni 2012 heeft doen inzien dat de eisen van Picnic The Streets niets an-ders waren dan de terugkeer naar het grote oorspronkelijke idee van onze ‘Haussmannsiaanse’ bou-levards. Foto’s van toen bewijzen het: de lanen werden ontworpen aan het eind van de negentiende eeuw om er de Brusselaars bou-levardbreed te laten flaneren, zo-dat ze er praatjes konden maken,

zodat kinderen er konden spelen.En toen kwam de automobiel. Die is geleidelijk aan veranderd van een curiositeit in een calamiteit.

Koninklijke Besluiten van 1934 en 1936 hebben de auto de dominan-tie gegeven van vandaag: voortaan mochten de voetgangers niet langer

vrij op de rijweg wandelen, er halt houden of schuin oversteken. De KB’s bepaalden ook dat geparkeerde auto’s in de openbare ruimte voort-aan niet langer hinderlijke objecten waren die de gemeentelijke overhe-den moesten verwijderen.Vandaag is de herovering van de pu-blieke ruimte begonnen. Hiervoor was een kentering nodig, een change of mind die fundamenteel is voor de toekomst van onze steden en zelfs onze beschaving. Namelijk het be-sef dat, meer dan ooit, de publieke stedelijke ruimte een plek moet zijn van aangename immobiliteit, nog meer dan een van duurzame mobi-liteit. Dat heeft politieke moed ge-vergd. En die moed zal nodig blijven. Bij de burgemeester en de schepen van Mobiliteit, onvermijdelijk op de frontlijn, en bij het hele college. En ook bij de voltallige gemeenteraad die, tijdens de zitting van 3 februari 2014, het gebruikelijk partijpolitiek gekibbel heeft kunnen overstijgen door en bloc het principe van de gro-te voetgangerszone te steunen.De eenentwintigste-eeuwse voet-gangerszone is en zal erg verschil-lend zijn van de negentiende-eeuw-se. Om te beginnen kan ze rekenen op een krachtig ondergronds open-baar vervoersnetwerk. Onder meer daarom zal ze te maken krijgen met een veel grotere en diversere groep van bezoekers. Het samenspel zal bijgevolg complexer zijn. Naast de glimlachjes zullen er ook wel gri-massen te zien zijn. Bijvoorbeeld wanneer een dronkenman wande-laars lastig valt. Wellicht net zoals u heb ik dit ook meegemaakt, trou-wens ook vòòrdat de voetgangers-zone er was en elders in de stad. Wellicht net zoals bij u leidt dit soort incident bij mij tot drie bedenkingen. Ten eerste moet men niet te snel de voetgangerszone verantwoordelijk achten voor alles wat erop en er-rond foutloopt. Ten tweede, als we het dan toch over alcoholisme heb-ben: we hebben erg veel geluk dat de Brusselse immigratie er vooral één is van moslims. Tot slot: over dit pijnpunt evenals over alle andere moeten we openstaan voor klachten en suggesties.Daarom is de Overlegcommissie van 14 oktober aanstaande zo be-langrijk. De overlegcommissie is een prachtige instelling. Ze heeft in het verleden al vaak onherstelbare stommiteiten verhinderd, onverde-digbare projecten een halt toege-roepen. Precies door de aandacht te trekken op wat misschien veron-achtzaamd is, door de particuliere belangen te laten uitspreken en zo beter het algemeen belang te defi-niëren.Er zullen zeker veel klachten zijn, en geweeklaag waarschijnlijk ook. Nie-mand mag ontkennen dat het pro-ject op korte termijn voor overlast kan zorgen en voor een omwenteling in het leven van sommige buurtbe-woners die hier niet om hadden ge-vraagd. Maar, laten we wel wezen: deze ingreep is maar een akkefietje vergeleken met de massale afbraak

“Deze ingreep is maar een akkefietje vergeleken met de overwelving van de Zenne of de bouw van de noord-zuidverbinding”

BRUSSEL – De magnifieke openbare ruimte bevrijden van de dominantie van de auto is een grote stap voorwaarts, schrijft filosoof en initiatiefnemer van Picnic the Streets Philippe Van Parijs. Maar er moet wel geluisterd worden naar de klachten die nu overal opduiken.


BDWOPINIE

PHILIPPE VAN PARIJS:

© B

AR

T D

EW

AE

LE

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

[email protected]

Sint-Pieters-Woluwe

In BDW van 1 oktober lees ik dat Xavier Liénart aangesteld is als een soort van Vlaamse schepen, zonder de bevoegdheid over cultuur, want dat blijft bij burgemeester Maingain. Liénart zou voor hij begint toch eens contact moeten opnemen met de Ne-derlandstalige cultuurraad als hij zomaar uitkraamt dat er op gemeentelijk vlak communautaire rust is. Enige tijd geleden stond in BDW van 28 mei 2015 nog dat SLW een onwettelijke regeling heeft met twee aparte informatiebladen: in het Neder-lands en het Frans. De Vaste Commissie voor Taaltoezicht heeft er zich al negatief over uitgesproken, minister-president Ver-voort erkent de onwettelijkheid die tot op vandaag voortduurt. Over welke rust heeft Xavier het eigenlijk? Overigens is het in deze gemeente op vele taalvlakken huilen met de pet. Gemeen-teraadslid De Smul (in BDW van 26 februari): Onlangs vroeg ik een politieagent om Nederlands te spreken. Hij antwoordde me: “C’est un défaut que je n’ai pas”. Communautaire rust? Een ander probleem is dat van de nieuwe parkeermeters. Op de parkeermeter staat wel een vlaggetjesknop, maar er is geen aan-duiding dat een taalwijziging (bijvoorbeeld naar het Nederlands) verschijnt na het indrukken van die knop. Het betekent dus dat een Nederlandstalige altijd een extra handeling moet uitvoeren. Even een ticket kopen kan voor een Nederlandstalige niet zo-maar, of hij krijgt een Franstalig ticket in zijn handen. Op 21 maart 2014 telefoneer ik naar het OCMW omdat er een betrek-king van boekhouder vacant is. “CPAS, bonjour” is het eerste wat ik hoor. Als ik duidelijk maak waar ik voor bel, klinkt het: “Spreekt u Frans?” Dan word ik doorgeschakeld naar iemand die wel Nederlandstalig is. Aan het OCMW-rusthuis staat aan de ingang een wegwijzer ‘Entrée Fournisseurs’, en dan in kleinere

letters, ‘Leveranciers’. Bij de dienst ‘Jongerencel – dienst socio-professionele inschakeling’ zijn binnen alle vermeldingen in het Frans. Het toilet van het personeel is enkel voor het Franstalig personeel, ‘Personnel’ hangt op de deur. Er ligt een brochure ‘Je trouve un job: mode d’emploi!’, maar zelfs de dame van het ont-haal moet erkennen dat er geen Nederlandstalig exemplaar te vinden is. Op het kerkhof van SLW in Wezembeek-Oppem wil ik weten hoe een overbrenging van een overledene kan gebeuren. Niemand begrijpt me en niemand kan me eenvoudigweg zeg-gen dat ik daarvoor naar het gemeentehuis dien te gaan. In het gemeentehuis van Sint-Lambrechts-Woluwe hangen aan ver-schillende deuren tijdelijke naambordjes. Niet allen zijn twee-talig zoals het zou moeten zijn: Schepenen Gregory Matgen en Benoit Veldekens lappen de taalwet aan hun laars. Schepen Isa-belle Molenberg is er niet tot 11 april maar dat mogen alleen de Franstaligen weten. De ‘Permanence juridique’ is ook enkel voor de Franstaligen evenals het toilet ‘Réservé au personnel fé-minin’. Ik wil hier inlichtingen krijgen over een mogelijke over-brenging van een nabestaande naar een ander kerkhof. Aan een automaat mag ik een nummertje trekken, voor de dienst ‘Décès nationalité’, zoals er eentalig opstaat. Ik mag binnen in een wat omgebouwd landschapskantoor, waar papieren nummertjes de bureaus sieren. De ambtenaar begroet mij met ‘Bonjour’ maar kan nadien wel wat inlichtingen geven. Hij mag wel eens opzoe-ken wat het woord ‘pompes funèbres’ in het Nederlands is en dan voor hem op zijn bureau zetten, want dat kent hij niet. En dan vindt iemand dat er “communautaire rust” is. Terwijl er elke dag en onophoudelijk agressief gestookt wordt. Zonder respect voor de Vlamingen of voor de Belgische taalwet. Schande.

� Karel�Adams,�� Gent

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


van woningen en handelszaken door de overwelving van de Zenne (begonnen in 1867), en vervolgens voor de bouw van de Noord-Zuid-verbinding (begonnen in 1909). Dat wil niet zeggen dat er niet naar klachten geluisterd moet worden, zelfs slecht geformuleerd of onvol-ledig geïnformeerd, en vooral naar constructieve suggesties. Het recht om te worden gehoord mag niet ver-ward worden met het recht om zijn wil op te dringen. Maar de plicht om manmoedig verder te gaan mag ook niet verward worden met de plicht om zijn oren toe te stoppen.Na het bijstellen van wat kan en moet, is het in ieders belang om resoluut vooruit te gaan. Er mo-gen geen kostbare tijd en middelen verloren gaan door vertragings-manoeuvres. Er is niets erger dan onzekerheden te laten bestaan, het moment uit te stellen waarop men ten volle zal kunnen genieten van de bevrijde ruimte, de wonden zal kun-nen verzorgen en de nieuwe moge-lijkheden zal kunnen ontdekken en uitbuiten.Voor wie liever had gehad dat de voetgangerszone er niet kwam, be-staat de wijsheid erin om het voor-beeld te volgen van de handelaars en buurtbewoners van zoveel andere steden die een gelijkaardige transi-tie hebben meegemaakt, en die erin geslaagd zijn om van een bedreigen-de uitdaging een vruchtbare oppor-tuniteit te maken.

RustplekkenDe magnifieke openbare ruimte be-vrijden van de dominantie van de auto is een grote stap voorwaarts. Maar het is geen garantie op eeu-wige vrede. In het eeuwenlange toekomstige leven van deze voet-gangerszone, zal men blijven kibbe-len over welk gebruik het meest ge-schikt is: te veel of te weinig groen, terrassen, speelterrein voor kin-deren of niet, grote evenementen, toegang met gemotoriseerd vervoer, goedkope woningen, politieaanwe-zigheid, shopping voor toeristen of rustplekken voor daklozen. Dat is allemaal software waarover steeds opnieuw gediscussieerd kan en zal worden.Dat men maar zo snel mogelijk het hart van onze stad heraanlegt. Net zoals bij het autovrij maken van de Grote Markt en de fietspaden op de Wetstraat, zullen we ons snel af-vragen waarom we er zolang over hebben gedaan om te doen wat het gezond verstand zegt en om het vol-gende te beseffen: zowel voor onze gezondheid als stadsbewoners als voor de toekomst van de planeet hebben we de grootste nood aan een openbare ruimte waar we plezier aan kunnen beleven in plaats van een waar we alleen maar doorheen willen razen.Voorwaarts mars!

Philippe�Van�Parijs�is�Brusselaar�en�hoogleraar�aan�

de�universiteiten�van�Louvain-la-Neuve�en�Oxford

Sinds mijn lezersbrief van 17 juli (BDW 1483, p.9) verschenen na de grote vakantie periode drie brieven van Vlamingen die het BXL-logo storend vinden. Een eerste reac-tie kwam van de Aalstenaar Willy van der Biest op 24 september (BDW 1491, p.17), die als alternatief BRL voorstelt, goed voor de drie talen die België officieel heeft. Een tweede brief komt van Vincent Verouden op 1 oktober (BDW 1492, p.17), kennelijk een Brusselse Vlaming, want hij woont in Watermaal-Bosvoorde; zijn voorstel is dat het logo BXL / BRU wordt. Een derde brief kregen wij te lezen op 10 oktober (BDW 1493, p.17) van de ons bekende Brigitte

Grouwels, woonachtig te Brussel-Stad. Als Brussels Parlementslid stelde zij meteen BRU voor. Dit past trouwens voor vele talen: Brussel, Bruxelles, Brüssel, Bruselas. En dit past ook met de ISO-norm 3166-2 voor drie-lettercodes, internationaal vastgelegd eind december 1998. Ook deelgebieden kunnen ‘be-letterd’ worden. Een basis ISO-principe is dat met de taal van het gebied zoveel mo-gelijk rekening gehouden. In ons land heeft men VLA – WAL – BRU. Dat heb ik in detail vermeld in mijn lezersbrief van 16 juli (BDW 1483, p.9).

Herman�A.�O.�Wilms,�Vorst

Brussels logo

Correctie

In het stuk ‘Even het hart van Europa’ (BDW 1493, p.6-7) sloop een fout. Onze journalist was niet ter plekke op donderdagnamiddag en vrijdagochtend, zoals de tussentitels beweren, maar op woensdagnamiddag en donderdagochtend. Onze excuses.

© IV

AN

PU

T

‘PATRIOTTISMET wee componisten, David Mitchell en

Patrick Hawes, hebben respectievelijk met hun creaties Cavell Mass en In me-

moriam Edith Cavell de honderdste verjaardag van de dood van Edith Cavell nieuw muzikaal leven ingeblazen. In de Heilige Drievuldig-heidskerk (Krespelstaat, Elsene) vond vorige week een concert plaats met de première van ‘Cavell Mass’ en een herdenkingsviering. De Britse ambassade in ons land en de Belgische senaat brachten die week ook hulde aan Ca-vell. Verder werd een nieuwe Cavell-buste van kunstenares Nathalie Lambert onthuld in het Montjoiepark. Blijft nog een tentoonstelling of

twee, wandelparcoursen voor groepen op aan-vraag en historische publicaties (deze week van historicus Debruyne – zie kaderstuk). Zelfs over Cavell in Gent wordt geschreven (Arthur Dedecker).Daarmee zal de hoofdstad haar Brits-Brussel-se heldin van Wereldoorlog I toch in mineur gehonoreerd hebben. Voor grootsere, emo-tiedragende herdenkingen van oorlogshelden moet je nu eenmaal bij de Britten zijn. Zoveel maakt de onafl atende passage van ‘partiza-nen’ iedere dag onder de Menenpoort in Ieper duidelijk. In die slipstream van ’14-’18 Com-memorations werd in 2010 de Belgian Edith

Cavell Memoration Group opgericht. Het is een vrijwilligersstichting die werk wil maken van het levend houden van de nagedachtenis van Edith Cavell (1865-1915).

Beroemd De laatste acht jaar van haar leven, toen Cavell in Brussel woonde, verwierf ze al naam. Als Engelse schooldirectrice van de eerste Ecole belge d’infi rmières diplomées (het medisch instituut Berkendael) stond ze hoog in aan-zien. Na haar executie door ‘den Duits’, om-dat ze honderden soldaten richting onbezet Nederland hielp, werd ze helemaal op vleugels

Op het Schaarbeekse Ereperk der Gefusilleerden, op de site van de openbare omroep, staat ook Edith Cavells naam.

UKKEL/SCHAARBEEK – Een postkaart uit 1919 is wat rest van het monument voor Edith Cavell achter het Broodhuis. De Nationale Schietbaan waar een vuurpeloton de verzetstrijdster doodde maakte in 1960 plaats voor de openbare omroep. En het afgeleefde Ukkelse ziekenhuis dat haar naam draagt wordt in 2017 vervangen door de nieuwbouw van de Chirec-kliniek in Oudergem. Wie houdt het vuur onder Cavells offer dan nog brandend?

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

© B

AR

T DE

WA

EL

E

“Na haar executie door ‘den Duits’ werd Cavell helemaal op vleugels gedragen, zelfs tot in de rij van heiligen”


‘PATRIOTTISME VOLSTAAT NIET’

gedragen. Al zou het de Angelsaksische kerk zijn die haar in de rij van de heiligen zou plaat-sen.Edith was de oudste dochter van een Angli-

© PH

ILIPPE BAUCQ

‘PATRIOTTISME

caanse dominee. Ze werd al jong verpleegster in het London Hospital en hielp ook in andere ziekenhuizen. Even was ze tussen 1890 en 1895 naar Brussel afgereisd, om er gouvernan-te te zijn bij een voorname Brusselaar. Dokter Antoine Depage vroeg haar later om terug te keren. Zo kwam het dat ze in 1907 de post aanneemt van algemeen directeur-verpleeg-kundige van de nieuwe verpleegsterschool in de huidige Frans Merjaystraat in Ukkel. De school bestaat nog, maar maakt in Anderlecht deel uit van de ULB. Cavell lanceert er een blad L’infi rmière en deelt haar kennis gul met an-dere hospitalen, tientallen scholen en twaalf kindercrèches. De vrouw van dokter Depage, Marie Depage-Picard, wordt fi nancieel en ad-ministratief directeur en schoudert op die ma-nier Cavell. Als Wereldoorlog I uitbreekt wordt de kliniek, waaraan haar school verbonden is, door het Rode Kruis overgenomen. Marie De-page, die tot in Amerika oorlogsgeld ronselde, sterft in 2015 op zee. Een Duitse torpedo zou het schip RMS Lusitiana kelderen.

Verraad Geïnspireerd door gedrevenheid - ‘I cannot stop when there are lives to be saved’ - ver-zorgt Cavell in de oorlogsjaren elke soldaat: Duitsers, Belgen, Engelsen, Fransen... Als verpleegster maakt ze geen onderscheid tus-sen patiënten. Meer nog, ze smokkelt ook ‘vluchtelingen’ in haar huis binnen en helpt hen over de grens naar het neutrale Neder-land. Hoeveel het er zijn, zal ze later bekennen op haar proces. Verklikt door Gaston Quien – dat heeft de geschiedschrijving achterhaald – wordt de schooldirectrice op 3 augustus 1915 opgepakt. Na tien weken cel in de gevangenis van Sint-Gillis, waarvan de laatste twee in de isolatiecel, wordt ze veroordeeld als oorlogs-misdadiger. Cavell bekent dat ze 60 Britse en 15 Franse soldaten en nog eens honderd Bel-gen en Fransen over de grens heeft geholpen. Geen klein bier, voor de Duitse bezetter. Dat ze ter dood kan worden veroordeeld, zonder

Directrice Edith Cavell in haar verpleegstersschool.

wordt overgebracht naar Norwich (Engeland). Meteen volgt een ware Britse propaganda rond de vrouwelijke verzetstrijdster.

Martelaresfilms Cavells patriotisme, haar zelfopoffering, haar feminisme en inzet als verpleegkundige wor-den al tijdens de oorlog geroemd. Gevolg: een spontane aanmelding van Volunteers bij het Britse leger. Het duurt niet lang of haar naam prijkt op het altaar van de Helden van het Ver-zet. De Belgische Gabrielle Petit die op 23 jaar ook op de Nationale Schietbaan werd geëxe-cuteerd zal steeds in Cavells schaduw blijven staan. Mogelijk omdat Lady Cavell toch 50 jaar werd en een lang beroepsleven had volbracht, en natuurlijk ook omwille van de propaganda rond haar verheerlijking. In 1915 gaat het hos-pitaal Edith Cavell offi cieel open, tussen wat nu de Marie Depage- en Edith Cavellstraat heet, met 22 kamers. Daar hoort een internaat- en schoolvleugel bij. Al in 1916 wordt een eerste fi lm over Cavell gedraaid in Australië: The Mar-tyrdom of Nurse Cavell . Nog meer fi lms volgen als The Woman the Germans shot (1918) – want de Angelsaksische wereld had het voortdurend over ‘de vrouwenmoord door barbaren’. Later volgden nog Dawn (1928), Nurse Cavell (1933) en Nurse Edith Cavell (1939). Ook theaterstuk-ken roemen haar leven, zoals Patriot van An-gela Moffat. Geen ander monument kan tip-pen aan Cavells standbeeld op Saint Martin’s Square in Londen (nabij Trafalgar). Daarop staat te lezen: ‘Patriotism is not enough’. Uk-kel koestert gelukkig de bronzen herdenkings-sculptuur van Paul Du Bois (uit 1920) waarin ze verenigd staat met Marie Depage-Picard, die ook door de vijand stierf. Het Brussels op-schrift luidt: ‘ Passant dis-le à tes enfants, ils les ont tuées. ’ Bijna een eeuw later, nog de beste boodschap.

Jean-Marie Binst


■ Tot 25/10 – Expositie: ‘Miss Cavell, het verhaal van een Britse verpleegster in Brussel’, Dekenij-Kunstenhuis Ukkel, Dekenijstraat 102, Ukkel, iedere dag van 10-18 uur. behalve woensdag, (gratis).

■ 28/10, 19.30 uur - Film: ‘Dawn’ (1928), gerestaureerd door Cinematek/British Film Insitute, concert-film in CC Ukkel, Rodestraat 47.

■ Nieuwe publicatie: ‘Le réseau Cavell. Des femmes et des hommes en résistance’, Emmanuel Debruyne, uitgeverij Racine, 288 blz., 22,50 euro.

■ Stadstours ‘Edith Cavell in Brussel’, door Klare Lijn, Provelo, VisitBrussels, www.visitbrussels.be

■ Januari 2016 – Expositie ‘Edith Cavell’, gemeentehuis Etterbeek, nog nader te bepalen.

Edith Cavell: HERDENKINGEN IN BRUSSEL

Postkaart uit 1919 met Cavells standbeeld achter het Broodhuis.

HERDENKING > JUBILEUMJAAR EDITH CAVELL IN GRANDEUR/MINEUR

‘PATRIOTTISME VOLSTAAT NIET’bewezen verzetstrijdster te zijn, heeft alles te maken met de regelgeving van de Eerste Conventie van Genève - die heeft ze wat tegen om gratie te kunnen krijgen. Haar bewezen schuld is ‘verraad’. Generaal von Sauberzwieg, opperste militair bevelhebber in Brussel, lacht er niet om. Beleefde verzoeken van hogerhand om haar vrij te krijgen, waaronder niet in het minst van de Britse ambassadeur, worden ge-negeerd. Op 12 oktober om 7 uur in de ochtend wordt Cavell geëxecuteerd, samen met architect en verzetspublicist Philippe Baucq. Ook Louise Thulliez en hertogin Jeanne de Belleville wor-den met Baucq en Cavell ter dood veroordeeld. Maar die twee dames worden niet gefusil-leerd. De executie vindt plaats op de Nationale Schietbaan van Schaarbeek, een sportterrein dat voor amateur- en beroepsschutters in 1889 was aangelegd (en later wordt opgebla-zen in 1960 om de RTBF en VRT-gebouwen te bouwen). Een Ereperk herinnert er nog aan. Het vuurpeloton bestaat uit zestien militai-ren. Acht schutters richten het geweer op Ca-vell, de andere acht op Baucq. Cavells lichaam

Insitute, concert-film in CC Ukkel, Rodestraat 47.

femmes et des hommes en résistance’, Emmanuel Debruyne, uitgeverij Racine, 288 blz., 22,50 euro.

Lijn, Provelo, VisitBrussels, www.visitbrussels.be

© C

OM

MO

NS W

IKIM

ED

IA.O

RG

© S

HILO

HP

OS

TCA

RD

S.N

ET

IN MEMORIAM > FILMWERELD ROEMT EN ROUWT OM CHANTAL AKERMAN

PIONIER IN DE FEMINISTISCHE FILM

D insdag is Chantal Akerman volgens de Israëlische rite begraven op Père Lachaise

in Parijs. Op 5 oktober benam ze zich van het leven. De berichtgeving in de Belgische media was aanzienlijk maar deed toch onder voor de aandacht in toonaangevende media in Frankrijk, Engeland en de Verenigde Staten van Amerika. België heeft niet altijd ten volle beseft hoe belangrijk Aker-man geweest is. De New York Times noemt haar een pionier in de femi-nistische en experimentele fi lm. The Guardian vindt haar een van de weinige fi lmregisseurs die tegelijk echte kunstenaars zijn en vergelijkt haar met haar groot voorbeeld Jean-Luc Godard, Luis Buñuel en Agnès Varda. Volgens Le Monde hebben haar fi lms haar al lang geleden een voor weinig vrouw weggelegde plaats bezorgd aan het fi rmament van de onsterfelijke cineasten. In Libération vertelden gerenommeer-de fi lmregisseurs Todd Haynes, Gus Van Sant en Apichatpong Weeraset-hakul hoe diep ze beïnvloed zijn door Akerman.

BRUSSEL – Chantal Akerman heeft de grote massa niet beroerd. Maar de wereldwijde reacties op haar plotse overlijden leren dat de filmwereld véél ontzag heeft voor de Brusselse regisseur die het medium een nieuwe richting uitstuurde.

De documentaire ‘I don’t belong anywhere: le cinéma de Chantal Akerman’ loopt momenteel in Flagey.

COLLOQUIUM > MET HASSAN VAN DE STICHTING IHSAN JARFI

Seks, islam en het vrije woordBRUSSEL – De wereld van de is-lam vormt geen homogeen geheel en mag geenszins worden herleid tot een conservatieve orthodoxie. Dit is de teaser van het Huisvan-deMens voor een colloquium over de islam.

Met een fi lm over jonge westerlin-gen die Syriëstrijder worden en een slotdebat over islam en seksualiteit wil het colloquium het academische overstijgen, al mag het academisch gedeelte er best ook zijn. Naast VUB-professor Jef Van Bellingen die het heeft over de islam in historisch perspectief en Latif Lakhdar die het kritisch denken aansnijdt, zijn er lezingen over de vrouw in de islam (Iqbal Al Gharbivan de Universiteit Tunis) en Zarathoestra als Perzische inspiratiebron voor de Arabische fi -losofi e (Ann Van Sevenant).

En dan is er het debat over islam en seksualiteit. Op de affi che staat naast Klaartje van Kerckem van Merhaba en Hannah Jabloune en Khadidija Ounchif van AWSA (Arab Women’s Solidarity Association Belgium) ook de vader van Ihsan Jarfi , Hassan. Ihsan werd in mei 2012 levenloos teruggevonden in een veld bij Hoei. De moord was de eerste geregistreerde moord met homohaat als motief. De dag eindigt met de Deense fi lm Warriors from the North over jonge westerlingen die Jihadstrijder worden.

Danny Vileyn

De studiedag vindt plaats op dinsdag 27 oktober van 13 uur in de box van de KVS. Toegangsprijs 5 euro. Inschrijven verplicht. Meer info: [email protected] of 02/242.36.02.


ADVERTENTIE

Vraag een voorschrift aan uw huisarts. Heeft u nog geen huisarts? U kunt er een vinden op Zorgzoeker.be.

De beste periode om zich te laten vaccineren is tussen 15 oktober en 15 november.

• personen met een chronische aandoening• ouderen• zwangere vrouwen• personen werkzaam in de gezondheidssector

Geef griep geen kans!Laat je vaccineren.Een griepvaccinatie is aangewezen voor:

Een initiatief van het Agentschap Zorg en Gezondheid van de Vlaamse Overheid, in samenwerking met het Vlaamse Griepplatform

en de Vlaamse Gemeenschapscommissie

SleutelwerkAkerman was amper 25 toen ze in 1975 op de proppen kwam met het stilistisch en inhoudelijk verbluf-fende Jeanne Dielman, 23 rue du commerce, 1080 Bruxelles . Drie uren en twintig minuten lang tonen lange onbewogen, frontale opnames een huisvrouw (Delphine Seyrig) die aardappelen schilt, eigeel klopt of wacht tot zoonlief thuis komt. Het

Het oeuvre van Akerman is opmerke-lijk divers, wars van pathos en formeel streng maar veel minder hermetisch en droog dan vaak wordt aangenomen.

PIONIER IN DE FEMINISTISCHE FILM

© BENJAMIN CHARIER

Veel van het voedsel dat wij eten, is exotisch van oorsprong. Aardappelen, tomaten en paprika’s zijn Amerikaans. Kersen, appels en fazanten ko-men uit Azië. Uit Australië kwam er haast niets, op nu en dan een verloren gelopen blik met kan-goeroevlees na, meer als grap dan als voeding.

De macadamianoot is de uitzondering die de regel bevestigt. Ook dit is een ‘nieuw’ voedsel, 120 jaar geleden had nog niemand ervan gehoord tenzij in Queensland. En dan nog. De noten groeien aan bomen. Het lijkt erop dat de macadamiaboom oor-spronkelijk werd uitgevoerd als sierplant, nog voor er een Westerling op het idee kwam om de zaden te proeven. De noten zijn dan ook keihard om te kra-ken. De hardste noot ter wereld! De Australische aboriginals wisten uiteraard wel dat de noten lek-ker waren, maar wie luisterde er naar hen?De macadamia behoort tot de familie van de Pro-teaceae . Protea, zegt het u nog iets? In de nadagen van de Apartheid in Zuid-Afrika was dat ook de naam van een Vlaamse fanclub van ‘voorname lui-den’ die de verdediging van het racistisch regime op zich namen. Protea cynaroides is de wetenschappe-lijke naam van de suikerbossie, de nationale bloem van Zuid-Afrika. Vandaar. Aan de Australische kant kennen we ook de Banksia, sierstruiken met zeekleurige, pluimvormige bloemen.Planten uit die familie leven vooral in Zuidelijk Afrika, maar ook in Australië en een beetje in Zuid-Amerika. In het Noordelijk halfrond zijn er van nature geen. En dat vonden de Europeanen altijd al vreemd, want de bomen en struiken uit die familie zijn best opvallend. Toen Charles Dar-win zijn evolutieleer voorstelde, kwam dan ook al vroeg de kritiek vanuit de verspreiding van (onder andere) deze plantensoorten: hoe kan het dat een verscheidenheid van protea’s over verschillende continenten voorkomen, duizenden kilometers van elkaar verwijderd? Als ze allemaal geëvolueerd zijn uit dezelfde voorouders, hoe zijn ze dan de oceanen overgestoken zonder via het Noorden te passeren, want daar komen ze niet voor? Goede oude Darwin stond met zijn mond vol tan-den. Jarenlang heeft hij proberen aan te tonen dat plantenzaden succesvol over de zeeën kunnen drijven. Zo vroeg hij aan correspondenten in Noor-wegen om tropische zaden van het strand te rapen die daar waren achtergelaten door de Golfstroom. Dat gebeurt. Thuis probeerde hij die zaden dan te laten kiemen. Maar die uitleg bracht niet echt voldoening. De arme man is gestorven zonder het antwoord te kennen. Dat kwam uit Oostenrijk, van

professor Eduard Suess (neen, niet de Dr.

Seuss van T he cat in the Hat ). Suess stel-de dat er ooit een supercont inent had bestaan dat de drie zuidelijke continenten met elkaar verbond.

Hij noemde het Gondwanaland. Gek

trouwens dat de be-langrijkste ondersteu-

nende mechanismen voor Darwins evolutieleer net uit

Oostenrijk kwamen. Ook de erfe-lijkheidsleer van Gregor Mendel kwam uit die

buurt, meer bepaald uit Brno (Tsjechië). Angelsak-sers waren nooit erg goed in Duits. Suess had het niet helemaal bij het rechte eind. Hij dacht dat de oceanen het oercontinent hadden overspoeld. Het is een Duits offi cier in de Eerste Wereldoorlog die met de continentendrift kwam aandraven. Alfred Wegener was een weerkundige en poolreiziger die tijdens de oorlog aan de Duitse me-teorologische dienst was verbonden. Hij vond daar blijkbaar tijd om ook een boek te schrijven over de verschuiving van de continenten. Dat verscheen in 1915, dus net honderd jaar geleden! Na veel discus-sie werden de fi nale bewijzen voor zijn hypothese gevonden in het magnetisme van rotsen en van-daag spreken we van platentektoniek. Of hoe mooie plantjes de mensen op een veel grotere schaal aan het denken kunnen zetten. Macadamia integrifolia en M. tetraphylla zijn de twee boomsoorten die ons de macadamianoten ge-ven. De eerste hebben een gladde schelp, de tweede een ruwe. Vanuit Australië werden ze al vlug aange-plant in Hawaï en aan de kust van Californië. Com-merciële export van de noten begon pas in de jaren 1950. Australië blijft de grootste producent. De no-ten vallen af wanneer ze rijp zijn en worden in de zon gedroogd. Daarna worden ze gebroken. Notenkra-kers ontwikkelen voor macadamia’s schijnt een hele

uitdaging te zijn. Ten slotte worden ze geroosterd en verpakt.Men beschouwt de macadamia als de chicste bor-relnoot ter wereld. De vraag is vele malen groter dan het aanbod, en het breken van de noten is een hond-se bezigheid. Dus de prijs is bijna dubbel zo hoog als die van de tweede chicste, de caju (cashew) uit Brazilië. Macadamianoten zijn echt wel héél lekker, en blijk-baar moddervet. Ze kunnen wel 80 procent olie be-vatten en tot 8 procent suiker. Aan die oliën worden allerhande wonderlijke gezondheidsvoordelen toe-geschreven. De olie kan gebruikt worden in sla en om te bakken (het is voornamelijk oleïnezuur, zoals in olijven) maar gezien de prijs wordt de olie eerder gebruikt in toiletproducten en cosmetica. Ik vind de noten in ieder geval echt lekker. Iets voor grotere gelegenheden misschien? De eindejaars-feesten zijn niet meer veraf. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Macadamia

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

ADVERTENTIE

“Men beschouwt de macadamia als de chicste borrelnoot ter wereld. De vraag is vele malen groter dan het aanbod, en het breken van de noten is een hondse bezigheid”


mechanisch ballet van alledaags-heid culmineert in het doodsteken van de man die haar een onverwacht orgasme bezorgde. Jeanne is be-halve moeder, kok, dienstmeid en kuisvrouw ook prostituee. Geen genderstudie, geen werk of lezing over feminisme en cinema of Akerman komt ter sprake. Jeanne Dielman, 23 rue du commerce, 1080 Bruxelles is een sleutelwerk van de moderne cinema. Akerman is er de rest van haar leven op aangespro-ken. “Dat werkte een tijd verstik-kend. Ik waagde me aan muzikale komedies om aan Jeanne Dielman te ontsnappen. Maar het hielp niet. De mensen wilden Jeanne Dielman zien. Ook al haten ze haar. De fi lm houdt de kijker een spiegel voor,” bekende ze in een interview voor Agenda .

Wars van pathos De Brusselse regisseur die voor een nomadisch leven koos met Parijs en New York als uitvalbasis was niet uitverteld na Jeanne Dielman. Op een snijpunt tussen de Ameri-kaanse experimentele cinema en de Europese auteur-traditie bouwde ze een oeuvre uit dat nooit een massa volk op de been gebracht heeft maar wel gerespecteerd wordt. Het is op-merkelijk divers, wars van pathos en formeel streng maar veel minder hermetisch en droog dan vaak wordt aangenomen. Dat kan nagegaan worden in de bi-oscoop van Flagey waar momenteel Je, tu, il, elle , La Folie Almayer , Jeanne Dielman, 23 rue du commerce, 1080 Bruxelles en Hôtel Monterey op de affi che staan. De fi lmcyclus is niet geïmproviseerd maar sluit aan bij een documentaire met de veelzeg-gende titel I Don’t Belong Anywhere: Le Cinéma de Chantal Akerman en de release van Akermans nieuwste en helaas ook laatste fi lm: No Home Movie . Niels Ruëll

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

professor Eduard Suess (neen, niet de Dr.

Seuss van T the Hat de dat er ooit een

elkaar verbond. Hij noemde het

Gondwanaland. Gek trouwens dat de be-

langrijkste ondersteu-nende mechanismen voor

Darwins evolutieleer net uit Oostenrijk kwamen. Ook de erfe-

lijkheidsleer van Gregor Mendel kwam uit die Nick Trachet


TENTOONSTELLING > SARCOFAGEN ONDER DE STERREN VAN NOET

KOM EENS UIT MIJN KATTENLIJKKIST

ETTERBEEK – Funeraire kunst van de Nijlbeschaving (Egypte) is altijd al een dada geweest van het Jubelparkmuseum. Met de grote expositie Egyptische sarcofagen wordt het restauratieproces van aloude collecties onder de loep gehouden. Maak het live mee.

In de tentoonstelling bestuderen Italiaanse onderzoekers mummies en objecten in pop-uplaboratorium. © KMKG

SCHAARBEEK - Tover je huiska-mer om tot de zwarte doos van een theater- of concertzaal en nodig een schare buren uit voor een spraakmakende dans-, opera-, theatervoorstelling of concert. De intieme performanceformule van Salon Bombardon is komend weekend toe aan zijn elfde editie.

Zes huizen in verschillende wij-ken in Schaarbeek stellen naar jaarlijkse goede gewoonte hun deuren open. In de spotlight van deze Salon Bombardon-editie staat acteur/theatermaker Tom Struyf met een ‘realitytheatervideoper-formance’. Vergeetstuk werd eerder al geselecteerd door de jury van Het Theaterfestival voor Circuit X.

Ook stelt pianiste en componiste Catherine Smet, met een achter-grond in jazz maar nieuwsgierig naar klassieke muziek, hedendaag-se muziek en tango, haar laatste album Illusions voor. Meer muziek is er van popzangeres Nele Needs a Holiday en operadiva Sarah Defrise. Verder organiseert Garage 29 een openbare verkoop van onbestaande dingen en kan zelfs dans in de huis-kamer. Thierry Smits brengt met ReVolt een choreografi e over bevrij-ding, ongehoorzaamheid en verzet.

Decor Maar even goed als de artiesten zet de dienst Cultuur van Schaarbeek via het jaarlijks weerkerende Salon Bombardon ook enkele Schaar-

Kunst beleven vanuit andermans salonPODIUMKUNSTEN > SALON BOMBARDON BRENGT PODIUMKUNSTENAARS IN SCHAARBEEKSE HUISKAMERS

voerd, want de egyptologen stapel-den lukraak deze grafensembles bij ander opgedist grafmateriaal. Een Europees project van 2013, waarin de KMKG participeren, probeert nu alle objecten te reconstrueren in hun oorspronkelijke betekenis en plek. Geavanceerde spitstechnologisch onderzoek, bijvoorbeeld op de mum-mies, gaat alvast voor verheldering zorgen. Enkele weken terug werd daar al ruim over gepubliceerd in de media – er werd een radiografi e-dag georga-niseerd voor de pers. In de tentoon-stelling wordt dit hedendaags facet van onderzoek dan ook prikkelend uit de doeken gedaan.

België in handen van een deel. Nu is het zaak om alle begunstigden van toen te verenigen, om zo een be-tere kijk te krijgen op de hele grafsite van de priesters. Ook kunnen hier-door opvattingen over het hierna-maals en de faraonische theologie bestudeerd worden en in een nieuw kader geplaatst. Onder de unieke stukken onder meer het indrukwek-kende deksel van de kist van Chon-soetefnacht en een terracotta kist van Men. Maar ook het skelet van een 23-jarige dat ontvleesd en ver-sneden moet zijn geweest, om het in een te kleine kist te doen passen.

Centrale labo Interessant aan de expositie is het detail, waar bijzondere aandacht aan kan worden besteed. Een kist met opschrift, die aan de ene kant om ‘voedseloffers’ vraagt en aan de andere kant om een ‘mooie begrafe-nis’. Een sarcofaag in de vorm van een parallellepipedum met gewelfd deksel, dat de sarcofaag van de Nacht werd gedoopt. Ook terracot-talijkisten lokken de aandacht en kanopen van katten. En dodenkist in aardewerk werd lange tijd als minderwaardig en dus niet interes-sant beschouwd, tegenover houten en stenen sarcofagen. Maar de expositie bewijst dat een verhaal en een leven achter elk ob-ject voor prikkelende fascinatie kan zorgen. Mis vooral het centrale labo niet.

Jean-Marie Binst

Zes huizen stellen naar jaarlijkse gewoonte hun deuren open.

beekse locaties in de kijker. Zo gaat Vergeetstuk door in een loft van een oude fabriek met bouwjaar 1870, waarvan de oude ramen, het par-ket en de zuilen bewaard gebleven zijn. Het pianoconcert zal tot zijn volle recht kunnen komen in een neoklassiek huis in de François Bos-saertsstraat, dat schittert door zijn typische koetspoort, een mooie cen-trale trap en een groot boograam op de eerste verdieping.

Kim Verthé

Salon Bombardon loopt van 16 tot en met 18 oktober. Info op www.salonbombardon.wordpress.com. Reserveren is verplicht: 02-240.34.99.

M ummiecartonages, lijkkis-ten, sarcofagen, kanopen-kruiken, dodenboeken,

hartscarabeeën, amuletten,… er is nergens zo dierbaar luxueus mee omgesprongen als in de Egyptische oudheid. Nu een en ander in het ka-der van een groot wetenschappelijk onderzoek voor de ogen van het pu-bliek onder handen wordt genomen, haalt het Jubelparkmuseum als nooit tevoren de band met de bezoe-ker terug aan. In de tentoonstelling

zelf gaan Italiaanse onderzoekers objecten en mummies bestuderen, in een pop-up laboratorium. En daar is wel wat bekijks aan.

Terracotta kist De verzameling vertrekt van de ‘tweede cachette van Deir el-Ba-hari (het graf van Bab el Gassous of Poort van de Priesters)’ die in 1891 uit angst voor plundering in alle haast werd geruimd. Nauwkeu-rige notities werden toen niet uitge-

Waarom is deze collectie zo inte-ressant? De magische reis van de overledene naar de overkant van de rivier die twee levens scheidt, heeft altijd voor fascinatie gezorgd. Het gigantische graf van Bab el Gassoes herbergde honderden lijk-kisten en ander materiaal. Het was de laatste rustplaats van priesters en priesteressen van Amon (21ste Dynastie). Omdat het museum van Cairo al overstelpt was met dit soort kisten, werden ze gul uitgedeeld aan bevriende landen. Zo kwam

Sarcofagen. Onder de sterren van Noet, van 15 oktober tot 20 april 2016, Jubelparkmuseum, Jubelpark 10, Brussel. Info: www.kmkg.be

ADVERTENTIE


METROLIJN 6Tijd voor een lofzang op de oranje oldtimer van de ondergrondse. De oudste metrostellen van de MIVB vieren over een paar maanden al hun veertigste verjaardag, maar draaien nog altijd hun rondjes op wat tegenwoordig lijn 6 heet. De metro is de bedrijfswagen van de armen, en waar de echte bedrijfswagens meestal al na twee, drie jaar vervangen worden, karren de gammele gamellen van onze openbaar ver-voersmaatschappij onverdroten verder door tijd en ruimte.Het is wel spijtig dat de oorspronkelijke oranje stoeltjes ondertussen allemaal vervangen zijn door zo onhip mogelijke zitjes in beige en geel. We beseffen namelijk te weinig hoezeer die elektrische treintjes met hun anaërodynami-sche, kubistische oranje snuit mee ons beeld van Brussel bepalen. Op de dag dat ook zij vervangen worden door de nieuwe metrostel-len, die in alle opzichten op een voorspelbare manier comfortabeler zijn, zit ik voorwaar niet te wachten. De ongemakken neem ik er graag bij. Het soms stoffi ge, soms plakkerige rubberen nop-penkleed waarmee de vloer is bedekt, de zwe-terige staven om aan te paaldansen wanneer het even te snel gaat of wanneer je alle houvast en evenwicht dreigt te verliezen, de droevige reclame voor uitzichtloze studierichtingen en beroepsopleidingen in avond- en hogescholen waarvan je het bestaan niet vermoedde, de vetvingers en de gekraste graffi ti op de ruiten (die nooit openstaan als het stinkt en altijd

openstaan als het te koud is), de verscheurde edities van de Metrokrant op de grond, de spectaculaire noodstoppen in donkere tun-nels, de foutieve aankondigingen van de aan-komende haltes, en vooral: de schrille toon en de intimiderende dreun waarmee de deuren dichtknallen als de chauffeur het welletjes vindt en weer wil vertrekken. Die dramatische dreun geeft hetzelfde signaal als het valluik van de gemiddelde middeleeuwse kerker: je zou eigenlijk niet verwonderd moeten zijn als je hier nooit meer uitkomt - ook al is dat in het geval van de metrostellen totnogtoe altijd weer meegevallen.Bovenop de minpunten van het vintage me-trostel komen dan ook nog de ondergrondse ongemakken die niet aan het type rijtuig ge-relateerd zijn: de eeuwige werken aan de sta-tions, het gebrek aan vergezicht als je uit het raam kijkt, het onbestaande respect van de instappers ten aanzien van de uitstappers, het eindeloze tobben over de vraag waarom sta-tion Simonis zo nodig moest worden ontdub-beld en herbenoemd tot Leopold en Elisabeth, of over de vraag waarom je bij sommige poort-jes wel je Mobib-kaart nodig hebt om buiten te geraken en bij anderen niet.Nochtans doet de MIVB altijd met enige jaren vertraging zijn best. Naar verluidt zijn de oude klapdeuren nu uitgerust met sensoren die moeten voorkomen dat er nog mensen tussen worden vermalen, en ik heb gemerkt dat men ons nu ook waarschuwt voor het gapende gat

tussen schip en wal. Ook al heb je, voor wat in het Engels gevat klinkt als ‘ mind the gap ’, in het Frans wat meer woorden nodig: ‘ Faits attention à l’espace entre le metro et le quai ’.Ik geniet dus nog altijd van de bruuske stops in de artistieke stations die je in één oog-opslag herkent. Mijn favoriete halte is Pan-nenhuis (spreek uit op zijn Frans), dat geen kunstwerk herbergt, maar door zijn vormge-ving een kunstwerk is op zich. De cilindervor-mige sculpturen en lichtschachten, de stalen zitmeubels en de oranje tegeltjes fl itsen je he-lemaal terug naar de seventies (terwijl het sta-tion uit 1982 dateert!). Ik observeer ook nog altijd graag de voorspelbare volgorde waarin reizigers de lege stoelen innemen. Tot er uit-eindelijk toch onvermijdelijk iemand met overgewicht het zitje naast je plus de helft van je eigen zitje komt innemen. Het gebrek aan interactie in een metrostel is op een schattige manier menselijk. En het is ook altijd fi jn om te zien dat er nog mensen voorkomen die al eens een boek lezen.

WAT KUNNEN WE DAAR NOG AAN VERBETEREN? Misschien moet MIVB een bewustwordings-campagne opzetten om de reizigers erop te wijzen dat zij dankzij die oude stellen eigenlijk in het verleden kunnen rondrijden. Zoals een hoop mensen vandaag vol nostalgie terug-denkt aan de gele of de chocolatten tram, zo zal binnen twintig jaar de roep ontstaan om de oranje metro nog eens één keer te laten rij-den. Op dat moment zal u daar in lange rijen voor moeten aanschuiven. Nu kan het nog alle dagen voor 2,10 euro. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/laptopia

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET

ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING

SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER

EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

MAANDAG 5 OKTOBER, 14 UUR

LA

PT

OP

IA

25/1029/11

>2015 demens denkt

ZONDAGEN VAN DE FILOSOFIE

huisvandeMens Brussel Sainctelettesquare 17, 1000 Brussel

zondag 25/10, 29/11 > 2015 van 11u tot 13u

gratis; brunch: 2€, ter plaatse te betalen.

Voor de brunch dient u zich in te schrijven via [email protected] of tel.: 02/242 36 02

ORGANISATIE: huisvandeMens Brussel i.s.m. UPV, het Willemsfonds en August Vermeylenfonds

Vanaf oktober 2014 organiseert het huisvandeMens Brussel iedere laatste zondag van de maand een filosofisch seminarie

met brunch. Het vertrekpunt is de gezamenlijke lectuur van een tekst die door de spreker werd uitgekozen, zonder de

naam van de auteur prijs te geven. Vervolgens motiveert de spreker deze keuze en stelt hij de auteur voor aan de hand

van de bredere filosofische achtergrond. Daarna gaan de aanwezigen met elkaar in gesprek. De geschetste context

maakt het mogelijk om verbanden te leggen met andere auteurs of met een actuele problematiek.

Deze zondagen van de filosofie beantwoorden aan de vraag naar filosofische bijeenkomsten met een zekere regelmaat.

demens denktZONDAGEN VAN DE FILOSOFIE

V.U.: Sylvain Peeters – Oude Keulseweg 220, 1933 Sterrebeek - Onder auspiciën van de Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw, Brand Whitlocklaan 87, 1200 Sint-Lambrechts Woluwe

V an Laeken (54) is Brusselaar in hart en nieren. Hij spreekt ook het sappigst Brussels, aangevuld met Frans en Ne-

derlands. Maar wonen doet hij al bijna twintig jaar vlak over de gewestgrens, in Linkebeek. De stad is hem te druk geworden. “Met de auto is er niet meer doorheen te raken,” zegt hij.Daarom is hij vandaag op de motor naar Le Pi-stolet Original gekomen, een van zijn favoriete lunchtentjes aan de Zavel. En straks na het in-terview gaat hij op de motor naar zijn boksclub in Molenbeek, vlakbij de wijk waar het voor hem allemaal begon.Van Laeken werd geboren in Bosvoorde, maar groeide op in de Molenbeekse Mettewiebuurt, tegenover het stadion van RWDM. “We woon-den niet op de Mettewielaan zelf. Dat was te chique. Mijn ouders hadden een rijhuisje in de cité, gebouwd door Joseph Diongre, de archi-tect van het Flageygebouw. Het was een soort dorp.”Hij was enig kind en werd bovendien groten-deels opgevoed door zijn grootouders, bobonne en parrain, die naast hem woonden. “Je kunt je voorstellen dat ik verwend was. Ander-zijds verplichtte bobonne mij om ‘s middags thuis warm te komen eten. Dat betekende twee keer per dag op en neer naar het cen-trum van Brussel want ik liep school in het

Marka treedt op heel diverse plekken op: buitenlandse festivals, de Francofolies in Spa, maar ook, zoals afgelopen vrijdag, bij een bevriende beenhouwer in Oudergem.

© MARC GYSENS

BRUSSEL – In Vlaanderen verdween Serge Van Laeken uit de spotlights na de split van funkgroep Allez Allez. Op de Franstalige podia bleef hij echter rustig aan de weg timmeren onder de naam Marka. Deze week komt zijn negende album uit. “Ik ben geen grote star, maar ik kan er van leven,” zegt hij. Portret van een artiest zonder kapsones.

“Wellicht ben ik

de enige

zanger met een

ambassadeur als

tekstschrijver”


saucisse’

‘Ik heb de naam

van een

saucisse’

SERGE VAN LAEKEN AKA MARKA

SERGE VAN LAEKEN AKA MARKA

atheneum Léon Lepage aan de Rijke Klaren.”

Schone jongenMolenbeek was leuk om op te groeien, zeg Van Laeken. Maar ook een beetje saai. “Op cultu-reel vlak viel er niets te beleven. Voor concer-

ten en optredens moest je naar de Ancienne Belgique in het centrum, of naar clubs in Uk-kel of Elsene.”Via school was hij als tiener met muziek be-gonnen. “Er was daar een punkgroepje. Het voordeel van punk is dat je niets hoeft te kun-nen,” lacht hij. Hij begon te oefenen op de gi-

taar die hij van zijn vader had gekregen en na een jaar of drie werd hij als bassist gevraagd voor een groepje rond zangeres Sarah Os-borne, dat Allez Allez zou worden. “Ik speelde eerst als invaller, maar mocht blijven. Ze had-den vooral ne schone jongen nodig.”De groep werd in korte tijd razend populair, zowel in Franstalig België als in Vlaanderen. Ze had hits met Allez Allez en African Queen. “Maar na een goed jaar was het al voorbij. Er kwam een andere zangeres en het werd min-der tof.”Van Laeken werd vervolgens gitarist en zan-ger van de Engelstalige groep Les Cactus, waar Dirk Schoufs, de latere medeoprichter van Vaya Con Dios, bassist was. “We heb-ben hem er na een tijdje moeten uitknik-keren, nen toffe gast maar met veel proble-

SINT-PIETERS-WOLUWE – Met ‘Sint-Franciscus Jongleur’ van Dario Fo, met Jenne Decleir, begon het Nederlandstalig theater in Sint-Pieters-Woluwe aan zijn veertigste seizoen. De theaterprogram-matie in Sint-Pieters-Woluwe wordt al die jaren georganiseerd door dezelfde man: de bijna 87-jarige André van Ham. Hij werd vorige maandag publiek gehul-digd.

Wat doet zo’n publieke huldiging met een man die de naam heeft bescheiden te zijn?André van Ham: “Ik had gevraagd aan de schepen om het niet te doen, en ik zal niet zeggen dat ik me gevleid voelde, maar zo’n huldiging doet goed. Maar bescheiden zou ik mezelf niet noemen: Antwerpenaar en bescheidenheid zijn twee begrippen die elkaar zelden tegenkomen (lacht). Ik heb er niet alleen veertig jaar in Sint-Pieters-Woluwe op zitten, ik heb ook dertig jaar to-neelprogrammatie gedaan bij Elckerlyc in Antwerpen – ik was er in de jaren 1970 de laatste voorzitter. De eerste voorstelling in Sint-Pieters-Woluwe vond plaats in maart 1976, ik begon met de voorbereiding in 1975. Van in den beginne kreeg ik de steun van het gemeentebestuur. Bij de opstart was dat burgemeester François Persoons, weliswaar een FDF’er maar met wortels in de Franstalige kajottersbeweging en de Mouvement Ouvrier Chrétien, de christelij-ke arbeidersbeweging. Ik denk dat zijn mo-tivatie door die roots te verklaren was. Als u onze prijzen bekijkt, beseft u dat we nog altijd van die financiële steun genieten.”

Is het theater in die 40 jaar erg geëvolueerd?van Ham: “Niet zo heel erg: ik moet volgen wat de markt biedt, vroeger en nu, maar ik ken natuurlijk mijn klassiekers. Als ik hoor dat Dood van een handelsreiziger volgend jaar met topacteurs gebracht wordt, dan bestel ik die voorstelling. Ik zie veel thea-ter - vroeger tot 50 stukken per jaar - maar de jongste jaren ga ik ook af op wat arties-ten me aanraden. Sommige acteurs zijn goede vrienden geworden en vragen me: ‘We brengen volgend seizoen dat stuk, ben je geïnteresseerd?’ Of ze zeggen: ‘Dat stuk

Hamlet legt ziel bloot

André van Ham kreeg een welverdiende huldiging.

3 VRAGEN AAN ANDRÉ VAN HAM


men. Hij is er altijd kwaad om gebleven.”Maar ook het liedje van Les Cactus duurde niet lang. Op zijn vierentwintigste hing Van Laeken zijn gitaar aan de wilgen en werd hij vertegen-woordiger van muziekinstrumenten voor een Nederlandse firma. “Ik woonde op mezelf en moest geld verdienen.”Maar het geld en de bedrijfswagen maakten hem niet gelukkig. Hij ontmoette de comédi-enne Laurence Bibot, zijn latere vrouw. Samen kregen ze een zoon. Het gaf hem de drive om te breken met zijn vertegenwoordigersbaantje en na zes jaar de gitaar weer op te pakken.Maar een nieuwe groep wilde hij niet meer. “Dat geeft altijd problemen.” Dus begon hij een solocarrière onder de Slavisch klinkende naam Marka. “Niks Slavisch,” zegt Van Lae-ken. “Ik droeg in mijn jeugd heel vaak een T-shirt met het opschrift Marcassou, van het worstenmerk. Iedereen noemde me daarom Marcassou of Marca. Zo werd het Marka. Ik heb dus de naam van een saucisse.”Hij bracht een plaat uit bij het Belgische label Pias en probeerde ook in Frankrijk aan de bak te komen. Drie jaar lang werd hij door allerlei Franse platenmaatschappijen aan het lijntje gehouden. Tot in 1995 - hij stond op het punt om er de brui aan te geven - de telefoon rin-kelde: of hij wilde tekenen bij Columbia.Hij had meteen een hitje met het nummer Ac-couplés. In totaal bracht hij in Frankrijk vier platen uit. Tussendoor was hij te zien op zowat alle Franse tv-zenders en gaf hij veel concer-ten. “Ik heb zelfs dertien keer in de muziek-tempel Bercy gespeeld, weliswaar in het voor-programma van Céline Dion.”Maar echt doorbreken in Frankrijk deed hij niet, in tegenstelling tot andere Belgen als Axelle Red en Arno. “Het was nog net de peri-ode dat de Fransen vooral met de Belgen lach-ten. Dat is daarna helemaal veranderd, onder meer dankzij acteur Benoît Poelvoorde. Nu vinden ze alles wat uit ons land komt tof.”Begin jaren 2000 verplaatste hij zijn carrière dan ook opnieuw naar ons land. “Ik had goed geld verdiend in Frankrijk, maar wilde graag dichter bij mijn gezin zijn. Uiteindelijk is het hier ook gemakkelijker om naam te maken.”

DaringHij besloot voortaan alles in eigen beheer te doen - van de platenproductie tot het regelen van optredens - en startte zijn eigen label Da-ring, een verwijzing naar RWDM maar ook naar het Engelse durven.Onder dit label bracht hij het afgelopen decen-nium zo om de twee jaar een nieuw album uit. Tussendoor reisde hij langs alle Franstalige podia, van lokale clubs in Waalse dorpen tot de Francofolies in Spa. Niets is hem te min. Afgelopen weekend trad hij nog op in de been-houwerij van een vriend in Oudergem.De muziek liet hem ook toe om een groot stuk van de wereld te zien. Over een aantal exoti-sche bestemmingen - Japan, Cuba, Senegal, Qatar en San Salvador - maakte hij muzikale reisdocumentaires. Binnenkort mag hij trou-wens weer naar Japan, voor een optreden op het Belgisch-Japans Bierfestival.Het was ook tijdens een van zijn verre concert-reizen dat Van Laeken de tekstschrijver tegen-kwam van zijn nieuwe album, Days of Wine and Roses. “Ik ben zelf niet goed in teksten. Heel lang schreef een vriend uit Molenbeek de lyrics.” In China ontmoette hij de toenmalige Belgische ambassadeur Pierre Bernard, een enorme muziekfan. “We bleven in contact. Toen ik een tijdje geleden besloot om na meer dan dertig jaar weer eens een Engelstalig al-bum te maken, heb ik hem gevraagd voor de teksten. Wellicht ben ik de enige zanger met een ambassadeur als tekstschrijver.”

Bettina Hubo

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

HOLLYWOODMUZIEK. Voor de vijftiende editie van de World Soundtrack Awards (WSA’s) heeft het Filmfestival van Gent componist Alan Silvestri gestrikt. Zijn soundtracks voor films als Forrest Gump, Back to the Future, The Avengers en The Abyss maakten van hem een Hollywoodlegende. Het Brussels Philharmonic speelt onder leiding van Dirk Brossé op de WSA’s een greep uit de ‘best of’. n CARING GATZ EN MILQUET. De ministers voor Cultuur Sven Gatz (Vlaamse Gemeenschap) en Joëlle Milquet (Fédération Wallonie-Bruxelles) starten met het project Sharing is Caring. Het gaat om een artistiek multimediaproject door jongeren in het kader van het Culturele Samenwerkingsakkoord, dat sinds lang werd aangekondigd. Brussels videaste Marie-Jo Lafontaine en componist Christophe Hassol zijn de spilfiguren in het project dat scholen uit beide gemeenschappen laat samenwerken. n TOÊL-

LESSE BRUSSELS. Ze gingen net van start, maar er valt nog in te pikken: de Taallessen Brussels op maandagavond (18 uur) in het Huis van het Nederlands (Philippe de Champag-nestraat 23). Uffra Annemie leert er u lêstere, spreike, leize en schraaive tegen 30 november. Meer info op: www.bebrusseleir.be. n BELGIÊ IN OORLOG. Na de expo België in oorlog ‘14-’18 pakt Sint-Agatha-Berchem in de Oude Kerk uit met het tragische vervolgverhaal België in oorlog ‘39-’45. De expo start met de inval van de Duitse troepen op 1 september 1939 in Polen. Via een didactische en deels ludiek parcours wordt de hele oorlog chronologisch in beeld gebracht. De tentoonstelling start op 15 oktober en duurt tot 11 november. Meer info via 0478-455.767. Samengesteld door Jean-Marie Binst

BENEFIET VOORDE DAKLOZENBRUSSEL - Marka is ook een geëngageerd artiest. Op 24 oktober geeft hij in het Schaar-beekse Théâtre 140 een bene-fietconcert ten voordele van vier daklozenorganisaties.

Marka (alias Serge Van Laeken) trekt zich al langer het lot van de Brusselse daklozen aan. Sinds enkele jaren treedt hij op tijdens het resto-uitje dat zijn vriend Michel Dupont jaarlijks organiseert voor de daklozen.De laatste keer ontmoette hij er een Pools koppel dat onder een brug in Anderlecht sliep en daar verjaagd was. “Een van de nummers op mijn nieuwe al-bum gaat over daklozen, What’s going wrong. Ik heb het koppel gevraagd om te figureren in de clip.”Met de video wilde hij ook de aandacht vestigen op enkele organisaties die de daklozen bijstaan: Doucheflux, Netwerk tegen Armoede, Front commun des SDF en Brussels Platform Armoede. Ter ondersteuning van hen geeft hij nu dit bene-fietconcert.

CULT

UU

R K

ORT

moet je niet programmeren, dat is niets voor jouw publiek. Maar ik doe al dat werk niet alleen, die goede relaties zijn ook aan mijn medewerker Frank Meyns te danken.”

Wie zijn de toeschouwers? Jullie hebben meer dan 500 abonnees. van Ham: “Die 500 abonnees, daar ben ik blij mee, en dat in de meest verfranste uit-hoek van het gewest. Ik heb altijd willen bij-dragen tot het Vlaams gemeenschapsgevoel en dat lukt aardig. Abonnees zeggen me dat het theater goed is, maar dat het nadien ook heel gezellig is. Er zijn vriendschappen ontstaan in de bar van het theater. Zo’n 20 procent van de toeschouwers komt uit Sint-Pieters-Woluwe, de rest uit de omliggende gemeenten en Vlaams-Brabant, maar we hebben ook toeschouwers uit Duffel en Wa-terloo die een aantal theaters voorbijrijden om tot bij ons te komen. Destijds is een niet onbelangrijk deel van de trouwe toeschou-wers van de KVS naar ons overgekomen. Ons publiek is eerder behoudsgezind en dat bedoel ik absoluut niet pejoratief. Ze hebben de deuren van de KVS achter zich dichtge-trokken toen er te veel bloot op scène kwam: een stuk aankondigen waarin Hamlet zijn ziel blootlegt en Hamlet heel het stuk lang in zijn blote piemel op scène staat, zijn twee verschillende zaken.”

Danny Vileyn

BALI – Welgeteld twee minuten, meer tijd heeft Arpad Leclère (15) niet nodig om de zee in te kunnen stappen. Dat hij een liefde voor het surfen ontwik-kelde is dus geen verrassing, al is die wel zeer passioneel. Indien hij niet in Bali te vinden is, zit hij in een ander exotisch oord om de beruchtste golven te bedwingen. Momenteel pro-

beert hij België aan een medaille te helpen tijdens het wereldkampioenschap golfsur-fen voor landenteams in Californië.

‘W e zijn in Bali blijven hangen na een wereldreis,” vertelt Leclère. “Indonesië was onze laatste

stopplaats na een jaar reizen en daar hebben we ons uiteindelijk gesetteld in Seminyak, waar we nu al acht jaar wonen. Van heimwee heb ik geen last, nee (lacht). Trouwens, we trekken elk jaar nog naar Ukkel om familie en vrienden te bezoeken. Ik voel me dus nog wel Brusselaar.”Tijdens de wereldreis van de familie Leclère introduceerde de vader van Arpad hem in het golfsurfen, op de weidse stranden van het prachtige Seminyak kreeg hij de sport echt onder de knie. Hij kon zich geen betere locatie wensen. “Indonesië is een van de beste lan-den om te surfen. Ik kan hier heel de dag, heel het jaar door surfen. Naargelang van waar de wind komt, kan ik een kustlijn kiezen. Zowat iedereen surft hier. Mijn eerste competitie was bijvoorbeeld georganiseerd door mijn toenmalige school.”“Van het moment dat mijn vader me in de golven duwde, is mijn passie voor surfen ont-staan. Het werd snel een dagelijkse gewoonte. Ik studeer via correspondentie en kan dus zelf bepalen wanneer ik wat doe. Dat is best zwaar, maar het is de meest praktische oplossing.”Leclère stelt onomwonden dat surfen zijn le-ven is. Hij staat ermee op, gaat ermee slapen en droomt er wellicht ook nog eens van. On-danks zijn jonge leeftijd is hij er nu al een vijf-tal jaar serieus mee bezig. “Gelukkig steunt mijn gezin mij enorm veel. Zonder hen zou ik niet zo ver staan.”“Mijn ouders steunen me ook voor mijn rei-zen. Die zijn regelmatig binnen Indonesië, waarvoor we ook de auto en de ferry kunnen gebruiken. Maar ik ben dit jaar ook al twee keer naar Tahiti gegaan, naar Hawaï en Au-stralië. Ik kijk waar er goede golven zijn en zoek ze op.” Gevaarlijke TeahupooNiet zo lang geleden bedwong Leclère de golven van Teahupoo in Tahiti, die door vele surfers aanzien worden als de gevaarlijkste op aarde. “Het is niet gebruikelijk dat een vijf-tienjarige dat doet (lacht). Heel wat vrienden willen het alvast niet proberen. Maar voor mij geldt: hoe hoger de golf, hoe liever. Door daar te surfen, dwing ik respect af. Dat voel ik.”“Om op grote golven te surfen moet je tech-niek hebben en durven. Op het goede moment op de goede plek zijn en durven gaan. Je ligt op je plank en eens de golf komt, gaat het snel. Het is een echte adrenalinerush. Op de golf zelf zit je eigenlijk maar tien à twintig secon-den. Dat gevoel is moeilijk uit te leggen, het is zoals kleur te moeten beschrijven aan een blinde.”De onnoemelijke uren die Leclère al op zijn

Arpad Leclère: “Het is niet gebruikelijk dat een vijftienjarige in Teahupoo surft.”

© L

EO

NE

VES

‘HOE HOGER DE GOLF, HOE LIEVER’GOLFSURFEN > ARPAD LECLÈRE TEMT OP JONGE LEEFTIJD AL DE BERUCHTSTE GOLVEN

“Je bent niet per se debeste omdat je eerste staat in competitie, maar wel omdat je de meeste golven pakt”

BDW 1494 PAGINA 26 - DONDERDAG 15 OKTOBER 2015BDW

SPOR

T

GOEDE CONNECTIES

surfplank heeft doorgebracht hebben hem naar een uitstekend niveau getild. Dat bewees hij vorig jaar al, toen hij vijfde eindigde op het Europees kampioenschap in Portugal. Hij trad er op aanraden van een Franse vriend toe tot de Belgische ploeg. “Hij had dat circuit al gedaan en vertelde me dat het een leuke eerste stap zou zijn. We hebben dus eerst gezocht of België wel een surffederatie had, en hebben die dan aangeschreven. Ik heb hen tijdens een training moeten bewijzen dat ik het niveau heb, waarna ze me hebben geselecteerd voor het EK. Met een uiteindelijke vijfde plaats was ik tevreden.”

Droomleven“Ik moet zeggen dat onze Belgische ploeg goe-de surfers heeft. Je hebt een paar gasten die het zeer goed doen, zeker aangezien ze nog in België wonen en trainen. En je hebt Dean Van-

In de surfwereld is het belangrijk om goede connecties te hebben. Arpad Leclère heeft het geluk te kunnen trainen met topsurfers. “Een coach heb ik niet, maar ik word wel begeleid door een bevriende, ervaren surfer,” aldus de Brusselaar. “Hij heeft heel wat competities achter de rug en geeft me advies voor mijn trainingen. Hij heeft me ook al een mental coach aangeraden. Mijn entourage is ongelooflijk. Ik krijg tips van surfers die tot de top behoren en surf dagelijks met gasten die zeer sterk zijn. Connecties hebben is inderdaad noodzakelijk. Alleen al door die gasten bezig te zien, leer je bij.” TS

dewalle, een goede surfer die in Costa Rica woont. In de aanloop naar het wereldkampi-oenschap heb ik met hem getraind.”Leclère zou zichzelf niet zijn indien hij zonder ambitie naar het WK voor landenteams zou trekken. Dat loopt nog tot en met zondag 18 oktober in Californië en ontvangt tien Belgen. “We zijn aanwezig met een volledige ploeg: vier surfers bij de -16, vier bij de -18 en twee meisjes. Tijdens het EK waren we niet volle-dig, waardoor we maar negende eindigden in plaats van vijfde. Nu zijn we volledig en ho-pelijk kunnen we iets neerzetten. Ik ga alvast voor het hoogst haalbare. Alles is mogelijk.” De jonge Brusselaar beseft dat hij geluk heeft, dat wordt hem regelmatig duidelijk gemaakt door vrienden. Maar topprestaties komen niet uit het niets, ze zijn het resultaat van hard werk. “Tja, welke vijftienjarige kan de wereld rondreizen om zijn passie te beoefenen? Ik besef maar al te goed dat ik een droomleven leid.”“In de aanloop naar het wereldkampioen-schap stond ik ’s ochtends om vijf uur op, trainde ik twee à drie keer per dag en deed ik buiten het water nog fitnessoefeningen om mijn lichaam te versterken. Dat is belangrijk, vooral als je grote golven surft, omdat het je uithoudingsvermogen verbetert.”Al die inspanningen doet Leclère uiteraard uit passie, maar ook met het doel om hier op een dag van te leven. Hij zou daarmee zeker geen uitzondering zijn, al blijft het groepje surfers dat kan claimen pro te zijn niet zo groot. “Je moet het echt wel verdienen. Ik ga ervan uit dat wie het hardste werkt, het meeste kans maakt om pro te zijn.”“Je hoeft niet per se competities te winnen om er van te leven. Je hebt bijvoorbeeld de XXL challenge die verschillende categorieën be-loont, zoals de beste foto van het jaar. In grote golven zijn er niet zoveel competities, dus wordt er daarop toch wel gefocust. Je bent niet per se de beste omdat je eerste staat in een competitie, maar wel omdat je de meeste gol-ven pakt en er de beste manoeuvres op doet.”�� Tim�Schoonjans

© P

AC

AL

E LE

CL

ÈR

E

KWALITEITSVOL RISICOVECHTEN

DAG VAN DE RISICOVECHTSPORT

BRUSSEL – Bij risicovechtsportclubs wordt er niet doelloos op elkaar ingebeukt. Men wil er kwaliteitsvol werk leveren en de gezondheid van de leden garanderen. Tijdens de Dag van de Risicovechtsport wordt dat nogmaals in de verf gezet. “Risicovechtsporten zijn sporten waarbij het lichamelijk kwetsen van de tegenstander vaak een doel op zich is,” vertelt Els Dom (32), projectcoördinator van het Risicovecht-sportplatform. “Dan spreken we bijvoorbeeld over boks, taekwondo en Mixed Martial Arts. Met het Risicovechtsportplatform Vlaande-ren vormen we een aanspraak- en communi-catiepunt, een kennis- en expertisecentrum en een service- en ondersteuningspunt van de risicovechtsporten in Vlaanderen. Het is momenteel een project in opdracht van de Vlaamse overheid, maar we hopen uit te groeien tot meer.”Voor het tweede jaar op rij organiseert het platform een Dag van de Risicovechtsport, die komende zaterdag doorgaat op de campus van de Vrije Universiteit Brussel. De centrale ligging van Brussel, de grote aanwezigheid van vechtsportclubs en die van hoogleraar Marc Theeboom, deskundige in dit domein, verklaren de komst naar de hoofdstad. “Het is ook zo dat we ons tot alle Nederlandstalige vechtsportclubs richten, en die zijn er uiter-aard ook in Brussel.”“We hopen op de aanwezigheid van zowat

120 trainers en clubbestuurders, die zullen kunnen meedoen aan info- en oefensessies. We zien deze sportdag als een jaarlijks hoog-tepunt van onze werking. Het is gericht op de kwaliteit van de vechtsportclubs, vooral naar gezondheid toe. We zullen verschillende to-pics onder de aandacht brengen.”

Brusselse voorbeeldenDaarvoor worden verschillende gastsprekers uitgenodigd, zoals Tom Flachet van de Brus-sels Boxing Academy en Dieter Truyen van de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy. Zij zullen hun ervaring delen over hoe je kinde-ren laat omgaan met vechtsporten, en hoe je hen daarmee een meerwaarde biedt. “In de stedelijke context van Brussel zie je dat er echt wordt ingezet op de maatschappelijke waarden van vechtsporten. Dieter en Tom komen toelichten hoe zij dat doen. Zij zijn twee goede voorbeelden van hoe het moet.”“We zullen ook dieper ingaan op veilig spor-ten, waar je als trainer op moet letten. Er komen eveneens neurologen langs die meer uitleg zullen geven over de impact van de sla-gen en de schade die dat teweeg kan brengen. Risicovechtsporten zijn hard, maar we gaan er serieus mee om. We willen de clubs zo kwaliteitsvol mogelijk laten werken en daar moet onze sportdag toe bijdragen.”� Tim�Schoonjans

www.vechtsportplatform.be

Dit is het verhaal van de in Brugge geboren Walter Ganshof Van der Meersch, beroemd magistraat en verdienstelijk amateurspor-ter. Na studies in Londen, Parijs en aan de ULB, legt hij in 1921 de eed af als advocaat aan de balie van Brussel en volgt hij stage bij de latere minister van Justitie Paul-Emile Janson, waarna hij snel carrière maakt.In zijn vrije tijd bolt hij graag in krappe bus-jes van een berg naar beneden. Op de Olym-pische Winterspelen van 1928 in het Zwit-serse Sankt-Moritz maakt hij deel uit van het Belgische bobsleeteam. De Winterspelen van Sankt-Moritz zijn de eerste die niet in hetzelfde land als de Zomerspelen worden gehouden. Niet zo ver-wonderlijk, als je weet dat de Zomerspelen in Nederland worden ge-organiseerd. Maar ook in Sankt-Moritz is het weer niet optimaal. De föhn, de warme, droge wind aan de noordzijde van de Alpen, steekt de kop op en de regen valt met bakken uit de lucht. Enkele wedstrijden worden afgelast, andere worden uitgesteld naar een later tijdstip. De bobsleewedstrij-den, oorspronkelijk voorzien voor 16 en 17 februari, worden verdaagd naar 18 februari.Ganshof rijdt in een geïmproviseerd team met onder andere schermer Léon Tom en sprinter Max Houben. In de eerste manche kaapt het Belgische team de tweede plek weg, op korte afstand van de Amerikanen. Maar door een grote stuurfout in de tweede manche eindigt het Belgische team uitein-delijk op de zesde plek.Toch moeten we deze prestatie niet met te veel wierook beladen. Het bobsleeën staat in Sankt-Moritz nog in de kinderschoenen. Ter illustratie: het goud gaat naar de Ameri-kaanse vijfmansbobslee, die door de slechts zestien jaar oude Billy Fiske naar de eerste plaats wordt gestuurd. Drie van zijn teamge-noten vond hij via een zoekertje in een Parij-se krant. Geen van hen had ooit een bobslee vanbinnen of vanbuiten gezien.In zijn carrière als magistraat blinkt Gans-hof nog meer uit dan in de bobslee: In 1933 wordt Ganshof bevorderd tot procureur des Konings van Brussel. Janson, op dat mo-

ment minister van Justitie, wil absoluut de liberaal Ganshof aan het hoofd van het parket, ook al passeert hij daarmee andere magistraten.In de jaren 1940 speelt Ganshof een cruciale rol in de Belgische politieke geschiedenis. Als in mei 1940 potentieel staatsgevaar-lijke elementen worden aangehouden, krijgt Ganshof dat als auditeur-generaal op zijn bord. Door Vlaams-nationalisten wordt hij gezien als vijand omdat hij bij de Duitse in-

val potentieel ‘staatsgevaarlijke’ per-sonen heeft laten aanhouden.

Bij een incident op 1 juli 1940 krijgt hij daarvoor van

Vlaams-nationalistisch volksvertegenwoordiger Edmond Van Dieren een kaakslag. Tijdens de bezetting

krijgt Ganshof problemen met de Duitsers, onder an-

dere naar aanleiding van de aanhoudingen in mei 1940. Hij

wordt uit zijn functie ontzet en samen met andere prominente magistraten aange-houden als gijzelaar. Ondertussen staat hij in contact met de Belgische regering in Lon-den, die hij allerlei inlichtingen verschaft over de situatie in het bezette land. In 1943 lukt het Ganshof Londen te bereiken, van-waar hij aan besluitwetten werkt in verband met de Belgen die met de bezetter hebben gecollaboreerd. Als hoofd van het audito-raat-generaal geeft hij na de bevrijding lei-ding aan hun bestraffing. Opnieuw is hij kop van Jut voor de Vlaamse Beweging.In de nadagen van zijn carrière waakt Gans-hof als minister-resident in Belgisch-Congo over de regelmatigheid van de verkiezingen die door Lumumba worden gewonnen. En in 1976 moet hij als regeringscommissa-ris onderzoeken of de tweetaligheid aan de Schaarbeekse loketten wordt nageleefd. Op 15 september 1993 geeft Ganshof de pijp aan Maarten. Hij wordt niet bijgezet in het familiemausoleum op het stedelijk kerkhof van Brugge, maar in een eigen graftombe in het Luxemburgse Tintange. Een groot magi-straat en begenadigd bobsleeër is niet meer.

Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

Een magistraat in de bobslee


ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS@EHLHockeyTV The game is over! Final score @RLCMenFirstTeam 9:3 @Amsicora1897! Incredible game from @GabrielDabanch who scored 7 GOALS!! Awesome. #EHL

Hockeyclub Leopold Ukkel heeft afgelopen weekend geschitterd in de Euro Hockey League. Gabriel Dabanch speelde zaterdag een hoofdrol door maar liefst zeven keer te scoren in de poulematch tegen het Italiaanse Amiscora. In het vooruitzicht van de komende Olympische Spelen verhuisde de Spanjaard naar Leopold en daar plukken de Brusselaars nu al de vruchten van. Dankzij een tweede poulezege tegen het Russische Dinamo Elektrostal met 3-0, hebben ze zich geplaatst voor de achtste finales van de Euro Hockey League.

TS

Ploegen van zes lopers die een aflos-singsmarathon afleggen in en rond het Koning Boudewijnstadion: dat is de ACERTA BRUSSELS EKIDEN. Ko-mende zaterdag staat editie 2015 op het programma. Alvorens de ploegen om 13 uur van start gaan, kunnen de ketjes een uur eerder aan hun Chi-

quita Kids Run van één kilometer beginnen. Tussen de vele ploegen valt er toch vooral één op. Gewezen topatleten Tia Hellebaut, Kim Gevaert, Olivia Borlée, Katleen de Caluwe, Nancy Callaerts en Audrey Rochtus lopen voor het behoud van het Koning Boudewijn-stadion. Meer info op www.acertabrussel-sekiden.be. Wie achteraf nog wat energie over heeft, moet zeker eens naar Sint-Jans-Molenbeek trekken. Daar zal het nieuwe RWDM vanaf negentien uur zijn EERSTE THUISMATCH in het Edmond Machtens-stadion afwerken, tegen Sterrebeek. In het RWDM-dorp zijn er naast eet- en drank-

standjes ook allerhande activiteiten. Voor klassieke dans van de bovenste plank moet u vrijdag en zondag in het cultureel centrum van Sint-Pieters-Woluwe zijn (Charles Thie-lemanslaan 93). Dansers uit heel de wereld zullen er deelnemen aan de halve finales van de VALENTINA KOZLOVA INTERNATIONAL BALLET COMPETITION. Dat is een van de grootste internationale klassieke- en he-dendaagse danscompetities ter wereld, die voor het eerst Europa aandoet. Meer info via [email protected]. Wilt u eens een nieuwe sport ontdekken? Dan is KIN-BALL misschien iets voor u. Drie ploegen die tegen elkaar spelen en ervoor moeten zorgen dat de bal (met een diameter van 1,22 meter) niet op de grond valt. In de Grote Sporthal van de ULB spelen de Brusselaars van K-ri-bou op zondag vanaf 13 uur hun eerste com-petitiewedstrijd van het seizoen. Meer info op www.kinball-k-ribou.be.

TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-650.10.66, 0474-67.03.84, fax 02-650.10.38 MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Christophe Degreef (ad interim). COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Christophe Degreef, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

bdw - editie 1494

Documents