N° 1302 VAN 3 TOT 10 NOVEMBER 2011 ¦ WEEK 44: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

‘Parkeren moet goedkoper’

E en en ander staat in een brief die de Conferentie van Burge-meesters  naar  minister  van 

Vervoer  Brigitte  Grouwels  (CD&V) stuurde. Grouwels heeft al een tijdje een plan klaar voor een gewestelijk parkeerbeleid. Dat vloeit voort uit de Parkeerordonnantie,  die  in  januari 2009  door  het  Brussels  parlement is goedgekeurd.De  ordonnantie  geeft  het  parkeer-beleid  in  handen  van  het  Brussels Gewest.  Dat  kan  daarmee een mo-biliteitsbeleid voeren. Zo wil Brussel het parkeren voor de bewoners mak-kelijker maken, maar tegelijk de au-todruk in de hoofdstad verminderen door het parkeren te reglementeren. 

Buitenlandse voorbeelden (Amster-dam)  hebben  de  efficiënte  daarvan aangetoond.  Dat  kan  echter  alleen met een coherent beleid, en dus niet met het huidige versnipperde beleid waarbij elk gemeente een eigen par-keerbeleid ontwikkelt.Een kaart van het Brussels Gewest met  de  verschillende  parkeer zones toont  in  één  oogopslag  dat  er  geen uniformiteit  bestaat:  sommige  ge-meenten hebben al hun hele grond-gebied  ingekleurd,  andere  nau-welijks  enkele  straten.  Sommige gemeenten gebruiken blauwe zones om  de  gemeentelijke  parkeerdruk te verminderen, andere rode zones. Van de 289.779 parkeerplaatsen  in 

Brussel is op dit moment 48 procent gereglementeerd.Het  ontwerpplan  Gewestelijk  Par-keerbeleid  tekent  uniforme  zones uit  (blauw,  groen,  oranje  en  rood) en legt de prijzen vast voor het hele gewest. De gemeenten moeten par-keerplannen  opstellen  die  in  het gewestelijk plan passen. Om de au-todruk te verminderen gaan de prij-zen voor lang parkeren de hoogte in. Twee uur parkeren in een rode zone zal 6,30 euro kosten. Vandaag is dat gemiddeld 2,38 euro. Voor de bewo-nerskaart zal overal betaald moeten worden; ze zal veertig euro per jaar kosten.  Een  parkeerkaart  voor  een tweede auto wordt fors duurder, tot tweehonderd euro.Voor de Conferentie van de Brussel-se Burgemeesters kan het geweste-lijk parkeerplan niet door de beugel. “Wij zijn tegen uniforme tarieven,” zegt  Vincent  De  Wolf  (MR),  voor-zitter  van  de  werkgroep  Parkeren 

van  de  Conferentie.  “Parkeren  aan het  Zoniënwoud  of  in  het  hart  van de stad is helemaal niet hetzelfde.” De  burgemeesters  stellen  variabele tarieven  voor,  die  de  Brusselse  ge-meenten  naar  eigen  goeddunken kunnen invullen. Opvallend: de on-dergrens van die tarieven ligt onder het bodemtarief  toegelaten door de Parkeerordonnantie.De  Conferentie  stelt  nog  andere maatregelen  in  vraag.  Zo  laat  het Ontwerpplan  maar  één  bewoners-kaart  toe  per  gezin  in  wijken  die heel  goed  bediend  zijn  door  het openbaar  vervoer.  “Dat  is  onaan-vaardbaar.  En  het  ergste  moet  nog komen,” zegt De Wolf. “Want in het Ontwerp staat ook een wurgclausule. Als er te veel bewonerskaarten zijn afgeleverd, wordt er, in ware sovjet-stijl, een stop gezet op het afleveren van bewonerskaarten.”De  Wolf  wil  een  dringende  aan-passing  van  het  ontwerp.  “Zo  niet 

BRUSSEL – Het Gewestelijk Parkeerbeleidsplan dat het parkeren in Brussel moet stroomlijnen, stuit op een krachtig njet van de burgemeesters. “Wordt het niet aangepast, dan wijzigen we de wet,” dreigt de Confe-rentie van Burgemeesters.

Mobiliteit > Conferentie van Burgemeesters verwerpt gewestelijk parkeerplan

OP ZOEK NAAR RUST “Het vooroordeel is dat het in Brussel nergens stil is, en helaas klopt dat vooroordeel.” Redacteur Michaël Bellon ging op zoek naar stille plekken in Brussel. Zijn tocht leidde langs begraafplaatsen, het Zoniënwoud, tuinwijken, kerken, galerijen en musea. Hij stelde vast dat stilte in de hoofdstad een rekbaar begrip is. Op de foto de begraafplaats van Jette. Geluid, lawaai en stilte, p. 14-15 en 21 in deze krant. FOTO: IVAN PUT

Wim helsen en bruno vanden broecke samen op de plankenen: eefje de visser, miranda July en black box revelation.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ADVERTENTIE

zullen  de  burgemeesters,  in  het Brussels  parlement,  een  nieuwe parkeer ordonnantie  op  tafel  leg-gen.”Op 16 november  is een overleg ge-pland  tussen  minister  van  Vervoer Brigitte  Grouwels  en  de  burge-meesters,  in  het  bijzijn  van  minis-ter-president  Charles  Picqué  (PS). Grouwels  wil  luisteren  naar  con-structieve  voorstellen  van  de  Brus-selse  burgemeesters,  “maar  alleen als  die  passen  binnen  de  Parkeer-ordonnantie.”

� Steven�Van�Garsse

zie pagina 16

03 1111

BDW 1302 PAGINA 2 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

De Tsjech Jakub heeft er jarenlang op moeten oefenen, maar nu maakt hij met zijn zelf in elkaar geknutselde materiaal de mooiste zeepbellen. Hij staat op verschillende plekken in Brussel, maar de Kunstberg is toch een van zijn favorieten.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

‘We zoeken iets waarvoor ze hun bed uit willen’

Uitgelicht > Netwerk Leerrecht zoekt zinvolle tijdsbesteding voor jongeren zonder school

N etwerk  Leerrecht  Brussel werd  precies  een  jaar  gele-den  opgericht  om  een  ant-

woord  te  bieden  op  het  groeiende aantal jongeren in Brussel dat in de loop van het middelbaar plots of ge-leidelijk  aan  stopt  met  naar  school gaan.  De  redenen  zijn  divers:  som-migen  geven  er  zelf  de  brui  aan, anderen  hebben  het  door  hun  pro-blematisch gedrag verkorven en zijn geschorst of uitgesloten.Uit het rapport Wie is er niet als de schoolbel rinkelt? blijkt dat het Brus-selse  Nederlandstalige  onderwijs 366  problematische  spijbelaars  in 2009-’10  telde. 79 van hen werden ten  langen  leste  definitief  uitgeslo-ten.Wat te doen met deze jongeren, die doorgaans  nog  leerplichtig  zijn? De  vzw  Tonuso  helpt  gezinnen  bij 

moeilijke  opvoedingssituaties  en heeft al enkele jaren het Klikproject, waarbij naar een zinvolle dagbeste-ding  gezocht  wordt  voor  jongeren zonder  school.  Vorig  jaar  kreeg  de vzw  subsidies  van  de  Vlaamse  Ge-meenschapscommissie  (VGC)  om voor  het  Brussels  Nederlandstalig middelbaar  onderwijs  een  Net-werk  Leerrecht  op  te  zetten,  naar analogie met wat  er  al  een  tijdje  in Vlaams-Brabant bestaat.Uitgangspunt  is  de  overtuiging  dat jongeren,  ook  al  passen  ze  niet  in het  reguliere  onderwijs,  toch  recht hebben  op  leren,  vertelt  Pats  Van Crombruggen, coördinator van Net-werk Leerrecht. Daarom wordt naar een  alternatief  traject  gezocht,  het schooljaar  is  toch  ‘om  zeep’.  Door hen  enkele  succeservaringen  te laten  opdoen  moeten  ze  weer  zin 

krijgen  in  school.  In  die  zoektocht naar  een  zinvolle  dagbesteding wordt veel tijd en energie gestoken. “We willen iets vinden waarvoor ze hun bed uit willen. Bij de ene is dat sport,  bij  de  andere  paarden,”  zegt Van Crombruggen. “Sommigen wil-len  per  se  in  Brussel  blijven,  ande-ren  willen  liever  een  tijdje  de  stad uit.” Van Crombruggen gaat dan op zoek naar bedrijven en organisaties die bereid  zijn  om zo’n  jongere een of  meer  dagen  per  week  bij  hen  te laten  werken.  Geheel  vrijwillig.  De leerplaatsen krijgen geen subsidie of andere vergoeding. Nochtans is het niet  altijd  evident  om  zo’n  jongere aan het werk  te zetten. “Je moet er veel  tijd  in steken en  je mag vooral niet te veel verwachten. Soms weten ze amper hoe je een etiket op een en-velop kleeft,” vertelt Hans De Wach-ter  van  de  Grimbergse  jeugddienst Crejaksie, een van de leerplaatsen.Tussen  januari  en  juni  van  dit  jaar stuurden de CLB’s 36 schoolverlaters tussen twaalf en achttien door naar Netwerk  Leerrecht,  voor  het  over-grote  deel  jongens  uit  het  beroeps-

onderwijs.  Na  een  eerste  gesprek bleek dat elf van hen om allerlei re-denen niet in het project pasten. Er bleven  er  25  over.  “We  komen  dan bijeen  met  de  jongere,  zijn  ouders, 

iemand  van  zijn  laatste  school  en van  het  CLB,”  zegt  Van  Crombrug-gen.  Voor  zes  van  de  jongeren  was de uitkomst dat ze toch beter terug-keerden naar hun school.  “Sommi-gen hebben bijvoorbeeld genoeg aan een  time-out.  Ze  worden  dan  een paar  weken  uit  de  school  gehaald. Bij jongeren die echt voor het project Leerrecht  in aanmerking komen,  is 

STEEDS MEER CURSISTEN NEDERLANDS

BRUSSEL – Een recordaantal nieuwe cursisten meldde zich het afgelopen jaar aan bij het Huis van het Nederlands voor een taalcursus. “Steeds meer mensen beseffen dat de kans op werk en kennis van het Ne-derlands met elkaar verbon-den zijn.”

Het  Huis  van  het  Nederlands, dat  mensen  de  weg  wijst  naar een gepaste cursus, ontving het afgelopen  schooljaar  16.833 nieuwe  cursisten.  Dat  zijn  er ruim  1.200  meer  dan  het  jaar voordien,  en  meer  dan  dubbel zoveel als vier jaar geleden. Ook het totale aantal cursisten stijgt: er zitten nu iets meer dan twin-tigduizend  mensen  in  de  les. Nog eens een kleine twintigdui-zend  mensen  leren  Nederlands in  een  Franstalige  onderwijsin-stelling,  concludeerde  het  Huis uit  een  rondvraag  bij  de  Frans-talige  scholen.  Ongeveer  veer-tigduizend  Brusselaars  volgen dus  Nederlandse  les  buiten  het leerplichtonderwijs.  Tien  jaar geleden  waren  er  dat  nog  maar vijftienduizend.“Mensen zien in dat Nederlands de  kansen  op  de  arbeidsmarkt aanzienlijk  vergroot,”  zegt Gunther  Van  Neste,  directeur van  Huis  van  het  Nederlands Brussel.  “De  meesten  leren  de taal  dan  ook  om  professionele redenen.  Anderstalige  en  eco-nomisch  zwakkere  Brusselaars komen  het  vaakst  bij  ons  aan-kloppen:  zij  moeten  vaak  naar de  Rand  uitwijken  om  werk  te vinden, en in die bedrijven wordt Nederlands  gesproken.  Maar ons  klantenbestand  is  heel  di-vers. Van vluchtelingen uit Libië tot  professoren  en  parlements-leden.”Spelen  communautaire  peri-kelen  ook  een  rol?  “Toch  wel,” meent  Van  Neste.  “Als  taal  te communautair  bekeken  wordt, stoot dat mensen af. In periodes met  veel  communautaire  span-ningen  lopen  de  inschrijvingen meestal terug, merken we.”Nieuwe  trend:  cursisten  blij-ven  steeds  langer  Nederlands volgen.  Vroeger  stopten  ze  na de  twee  basisniveaus,  dit  jaar studeren  ze  voor  het  eerst  op-vallend langer verder. Want een basiskennis  van  de  taal  blijkt niet  te  volstaan  op  de  arbeids-markt.  Zodra  ze  werk  hebben, haken cursisten wel massaal af. “Dat is niet erg. Op dat moment hebben  ze  genoeg  oefenkansen op het werk.”� Goele�De�Cort�/�

brusselnieuws.be

OPMERKELIJK

ANDERLECHT – Vijftien Brusselse jongeren die vorig jaar geen enkel schools perspectief meer hadden, zitten nu weer in de schoolbanken. Met dank aan het project Netwerk Leerrecht, dat hen in de tussentijd zinvol bezighield en hen nieuwe talenten liet ontdekken.

Karel bloeide open en vond de moed om iets te doen met zijn ware passie: dino’s en de prehistorie

© B

AR

T GO

OS

SE

NS

BDW 1302 PAGINA 3 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�26�OKTOBERNIEUWE�MIVB-TARIEVEN. Een vervoerskaartje kopen in de tram of bus wordt 50 cent duurder en kost voortaan 2,50 euro. Een kaartje buiten het voertuig wordt 20 cent duurder. Ook de abon-nementen zouden duurder worden, maar daarover wil de vervoers-maatschappij pas communiceren als de tariefverhogingen goedge-keurd zijn door de Brusselse regering. 

DONDERDAG�27�OKTOBER14.000�OVERTREDINGEN�VOOR�AUTO’S. Sinds begin 2011 heeft de MIVB 14.000 pv’s opgesteld voor automobilisten die een bus- of trambaan oneigenlijk gebruiken. De vervoersmaatschappij heeft driehonderd beëdigde medewerkers in dienst die de inbreuken mogen vaststellen.

147�GOMB-WONINGEN�IN�KUREGEM. De Gewestelijke Ont-wikkelingsmaatschappij voor Brussel levert 147 woningen op in de buurt van het Zuidstation. De woningen passen in het project Bara-De Lijn. Er is 29 miljoen euro in geïnvesteerd. 

EUROpEES?�GEEN�OCMW. Ingezetenen van de Europese Unie hebben voortaan geen recht meer op steun van een OCMW de eerste drie maanden van hun verblijf in België. Dat heeft het federale parle-ment beslist. De maatregel is vooral bedoeld tegen de grote instroom aan Roma. Asielzoekers hebben voortaan alleen recht op opvang tijdens hun eerste asielaanvraag, zo wordt ook beslist. De groene partijen stemmen tegen, Vlaams Belang onthoudt zich.

EEN�jAAR�lEERREChT. Het programma van de vzw Tonuso helpt jongeren die er op school de brui aan geven. In 2009-’10 had het Nederlandstalig middelbaar onderwijs 366 problematische spijbelaars.

VRIjDAG�28�OKTOBERREyERSVIADUCT�KlAAR. Het viaduct aan de Reyerslaan is ge-renoveerd. De brug uit de jaren 1970 had vaak te kampen met over-stromingen, waardoor aanpassingen aan het waterafvoersysteem nodig waren. De werkzaamheden hebben 2 miljoen euro gekost.

UplACE�KRIjGT�BOUWVERGUNNING. Het winkelcentrum Uplace in Machelen krijgt van de Vlaamse regering een bouwvergun-ning. Wel moet de Vlaamse overheid in beroep nog oordelen over de aflevering van de milieuvergunning voor het complex. De werkge-versorganisatie Unizo en de milieuvereniging Bral overwegen juridi-sche stappen tegen Uplace. Volgens hen gaat de Vlaamse regering in tegen haar eigen beleid, dat lokaal winkelen vooropstelt.

WERKlOOShEID�DAAlT�lIChT. In de eerste jaarhelft is het aantal werklozen in het Brusselse gewest gedaald met anderhalf procent tegenover het jaar voordien. Dat heeft de FOD Economie be-cijferd. In Vlaanderen en Wallonië daalde het aantal werklozen met meer dan twintig procent.

KANTOORTOREN�VOOR�WETSTRAAT. Atenor heeft een nieuw ontwerp voor een kantoortoren in de Wetstraat, op de plaats waar nu het Crowne Plaza ligt. In de sokkel zouden vijf verdiepingen ap-partementen komen, en daarboven ongeveer 25 verdiepingen voor economische functies.

ZONDAG�30�OKTOBER�hAVENlAAN�VAN�DE�BAAN. Minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) kondigt aan dat het Hoofdstedelijk Gewest afziet van een juridische procedure in het dossier-Havenlaan. De Brusselse regering herziet de plannen op de lange termijn, maar wil op de korte termijn wel tijdelijke fiets- en voetpaden aanleggen.

MAANDAG�31�OKTOBER�WERKGROEp�TEGEN�KINDBEDElAARS. De federale en lokale politie werken in de toekomst samen om de uitbuiting van kinderen bij bedelen tegen te gaan, schrijft De Morgen. Het probleem zou zich vooral situeren bij Roma. 

KRITIEK�Op�KUIfjE. Voormalig Brussels schepen van Cultuur Philippe Decloux (Ecolo) meent dat de première van Kuifje en het geheim van de eenhoorn 400.000 euro heeft gekost. VisitBrussels ontkent en zegt dat ze regisseur Steven Spielberg niets hebben be-taald, en dat de evenementen op het De Brouckèreplein 200.000 euro hebben gekost. Volgens VisitBrussels kosten zulke grootschalige media-evenementen doorgaans drie miljoen.� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

Met de jongeren wordt gezocht naar een zinvolle dagbesteding, bijvoorbeeld bij Televil in Dilbeek.

time-out  een  gepasseerd  station. Terug naar hun oude school is geen optie.”Met  de  overige  negentien  werd  ge-zocht  naar  een  zinvolle  dagbeste-ding. Een van hen was Karel, zestien jaar.  Hij  volgde  een  beroepsoplei-ding schrijnwerkerij in Sint-Pieters-Woluwe,  maar  voelde  zich  gepest. Hij  begon  zich  op  te  sluiten  in  zijn slaapkamer.  Via  het  CLB  kwamen Karel  en  zijn  moeder  terecht  bij Leerrecht. Het duurde even voor een geschikte  leerplek  gevonden  was. Karel werd eerst in contact gebracht met  enkele  sociale  werkplaatsen, maar daarvoor was hij absoluut niet 

gemotiveerd.  Waar  hij  wel  enthou-siasme  voor  kon  opbrengen,  waren de  senioren-  en  kinderactiviteiten van  het  dienstencentrum  Cosmos in  Kuregem.  Hij  ging  er  twee  da-gen  per  week  helpen.  Karel  bloeide weer open en vond de moed om iets te doen met zijn ware passie: dino’s en de prehistorie. Hij schreef eigen-handig een sollicitatiebrief naar het Museum  voor  Natuurwetenschap-pen en kon één dag per week terecht bij  de  onderhoudsploeg.  Poetsen tussen de dino’s. Het mondde uit in een – betaalde – vakantiebaan in het museum.Door  al  deze  positieve  ervaringen 

werd ook school weer bespreekbaar, maar  dan  een  ander  type.  Karel  en –  vooral  –  zijn  moeder  gaven  hun verzet tegen het bijzonder onderwijs op.  Hij  volgt  nu  de  richting  onder-houdshulp in Zaveldal.Net  als  Karel  zitten  vandaag  nog veertien  andere  jongeren  uit  het Leerrecht-traject  opnieuw  in  de schoolbanken.  Twee  anderen  zijn inmiddels achttien en zoeken werk. Voor de laatste twee is de oplossing nog niet gevonden.De VGC heeft de subsidies voor het project  inmiddels met een  jaar ver-lengd.� Bettina�hubo

Een vermindering van de werkloosheidsvergoeding in de tijd is voor hen taboe, omdat daardoor het precaire evenwicht tussen politiek en electoraat verstoord kan worden.”

Volgens Luckas Vander Taelen (Groen!) houden Franstalige Brusselse politici jongeren vast in een werkloosheidsval. Discriminatie is niet de kern van de zaak (in De Standaard).

Werklozen die na een bepaalde termijn automatisch uit het systeem worden gesloten, duiken op in andere uitkeringssectoren, verarmen en worden uiteindelijk minder adequaat geactiveerd richting werk.”

Elke Van den Brandt, Filip Watteeuw en Wouter Van Besien fluiten hun partijgenoot Vander Taelen openlijk terug. “Je duwt de mensen nog meer kopje-onder” (in De Standaard, drie dagen later).

Nu de gemeentekassen leeg zijn, moeten onze bestuur-ders  nieuwe  initiatieven  ontplooien.  Initiatieven  die geen of weinig geld kosten. Stewards, stadswachten en parkwachters hebben we al in alle kleuren. Paars, rood, groen. Ze doen aan veiligheidspreventie, al is niet altijd duidelijk hoe ze dat doen. Maar daar zijn ze al met ve-len.  Een  nieuwe  loot  aan  de  veiligheidspreventiestam hoeft dan ook niet. En misschien komen daar ook geen 

journalisten op af. “Scoren!” moet de Brusselse burge-meester Freddy Thielemans (PS) gedacht hebben. En hij kondigt de onbeleefdhedenpreventie aan. De voorstelling van het project konden we spijtig genoeg niet bijwonen, maar de eerstvolgende keer dat we fils de pute naar het hoofd geslingerd krijgen, bellen we met de burgervader zelf. Om eens onverbloemd te zeggen wat we van de on-beleefdhedenpreventie denken. In echt Nederlands.  DV

OnbeleefdhedenpreventieHETWOORD

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1302 PAGINA 4 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Vorming > Opleidingscentrum Syntra Brussel staat voor uitdagingen

‘We moeten afstemmen op de Brusselse noden’

BRUSSEL – Het aantal opleidingen van Syntra Brussel is sinds 2003 verdubbeld. Nu wil de benjamin onder de Syntra’s de lat nog hoger leggen. De naamsbekendheid moet groter, de cursussen ‘brusselser’. Er zijn groeikansen te over, bijvoorbeeld met anderstalige cursisten, maar tegelijk dreigt het faillissement. Per direct zelfs, als de politiek de Brusselnorm laat vallen.

N et  nu  Syntra  Brussel  een financieel  gezond  Neder-landstalig  opleidingscen-

trum  voor  zelfstandigen  en  kmo’s heeft uitgebouwd, komen er nieuwe uitdagingen op het centrum af.Goed ondernemerschap is anticipe-ren  op  behoeftes.  Maar  soms  gaat dat traag. De overheid vraagt nu pas om het cursusaanbod voor jongeren en volwassenen af te stemmen op de ‘grootstedelijke behoeften’. Maar de overheid wikt en weegt tegelijkertijd over  de  Brusselnorm,  in  het  kader van  landelijke  bezuinigingen.  (Vol-gens de Brusselnorm of 300.000-norm zijn er in het gewest 300.000 ‘gebruikers’ van Nederlandstalige/Vlaamse voorzieningen.) Hoe  gaat  Syntra  Brussel  hiermee om? We vragen het aan de trekpaar-den:  voorzitter  Eddy  Marstboom (voor  zijn  pensioentijd  Unizo-voor-man,  voordien  NCMV)  en  kersvers directeur  Sigurd  Vangermeersch (met  een  verleden  in  de  politiek  en als  coördinator  van  onderwijspro-gramma’s in Rwanda).

Syntra Brussel kopieert het opleidingsaanbod uit Vlaanderen, en dat blijkt niet te volstaan voor de overheid.Eddy Marstboom:  “Bij  onze  op-start  in  2003  bleek  er  meer  dan een  markt  te  zijn  voor  een  Neder-landstalig  Syntra  in  Brussel  en  de Rand. Dankzij het kopiëren van het Vlaamse  opleidingsaanbod  konden we hier behoorlijk snel groeien. Het maakte  Syntra  Brussel  financieel leefbaar;  nu  moeten  we  vooruit-blikken en verdiepen. Een specifiek Brussels  opleidingsaanbod  dringt zich op. We gaan de vergelijking ma-ken  met  onze  Franstalige  pendant Espace Formation PME, dat bijvoor-beeld sterk staat  in deeltijds  leren/deeltijds werken. Op die manier kan Syntra Vlaanderen zien wat in Brus-sel nog extra mogelijk is.”

U veronderstelt een groeimarkt voor cursisten in Brussel. Waarop baseert u zich?Sigurd Vangermeersch:  “Twee derde  van  de  cursisten  komt  van 

© M

AR

C G

YSE

NS

of  Nederlands.  Moeten  wij  net  als veel Europese landen het Engels als tweede taal niet als een opportuni-teit  zien  in  ons  onderwijsaanbod? Ik  weet  dat  zoiets  politiek  gevoelig ligt...  Maar  ik  zie  wel  dat  Vlaan-deren  zijn  hoofdstad  onvoldoende steunt als het om opportunities voor Nederlandstaligen  gaat.  Ik  betreur dat de Nederlandstalige politici van Brussel in hun eigen partij niet met  Brusselse items aan moeten komen. De  reactie  is  altijd:  ‘Ver  van  mijn bed.’” 

Nieuw is dat u opleidingen op maat van de Brusselse bedrijven wilt aanbieden.Vangermeersch:  “Uit  de  nieuw-ste  cijfers  van  Syntra  Vlaanderen blijkt  dat  er  in  Brussel  meer  dan honderdduizend  kmo’s  zijn.  Een deel  van  die  kmo’s  wil  het  perso-neel  bijscholen,  of  het  nu  in  het Frans  of  Nederlands  is.  Wij  willen samen  met  kmo’s  aftasten  welke specifieke  opleidingsnoden  er  zijn, hun behoeften analyseren. Dat kan in  één  sector  zijn,  maar  het  kan ook  bij  een  groep  detailhandelaars in  Molenbeek.  Daarna  kunnen we  een  ‘opleiding  op  maat’  van  de onderneming  uitwerken.  Die  tra-ditie  bestaat  elders  al  lang.  In  de campussen  van  West-Vlaanderen maakt  het  ‘aanbod  op  maat’  dertig procent  van  de  opleidingen  uit,  in 

via  de  Streekkrant  in  de  Rand  en BDW  in  Brussel.  Nu  willen  we  di-versifiëren om ook anderstaligen te bereiken, bijvoorbeeld in het Neder-landstalig  onderwijs  of  met  direct mail.  Ook  willen  we  nauw  samen-werken  met  de  Brusselse  instellin-gen,  bijvoorbeeld  met  het  Brussels Onthaal bureau BON, Tracé (inscha-keling  op  de  arbeidsmarkt)  en  het Belgisch-Roemeens  Huis.  Volwas-sen  Roemenen  krijgen  hier  oplei-dingen  zoals  tegelzetten,  horeca  of bedrijfsbeheer.  Via  taalomkadering worden  die  cursussen  aan  homo-gene  groepen  Roemenen  gegeven. De  tolk  wordt  extra  gesubsidieerd via Syntra Vlaanderen en het Euro-pees Sociaal Fonds.”

Waarom wilt u ook focus sen

op anderstalige cursisten?Vangermeersch:  “Ons aanbod af-stemmen  op  Brussel  betekent  ook rekening houden met een populatie die van huis uit grotendeels niet-Ne-derlandstalig  is.  Doordat  de  status van het Nederlands stijgt in anders-talige  milieus,  ligt  hier  een  poten-tiële markt. Daarbij komt dat in het Nederlandstalig onderwijs heel wat jongeren met taalachterstand zitten; ook zij zijn potentiële cursisten voor Syntra.  In  ons  taalbeleidsplan  heb-ben we het Huis van het Nederlands (gespecialiseerd in het screenen van taalniveaus, red.) gevraagd om uit te zoeken  hoe  taalvaardig  zij  moeten zijn om met succes ons opleidings-traject af te werken. De opleiding be-drijfsbeheer komt nu eerst onder de loep, later volgen andere richtingen, zoals tegelzetter.”Marstboom: “In ons bestuur wordt de  vraag  gesteld  of  een  cursusaan-bod in het Engels op zijn plaats zou zijn.  Ik  denk  dat  de  kennis  van  het Engels bij heel wat allochtonen veel beter  is  dan  hun  kennis  van  Frans 

Slecht statuut voor lesgeversBRUSSEL – De arbeidsvoorwaarden van de les­gevers in de Syntra’s (dus ook in Brussel) blijven een heikel punt. Onwettig, zegt de ene – ook wel­eens een rechter. Te nemen of te laten, schermt de andere.

De  lesgevers  ondertekenen  een  ‘Arbeidscontract voor  een  duidelijk  omschreven  werk’,  volgens  de Brusselse  lesgeversraad  “slechter  dan  een  tijdelijk contract”.  Afwezigheid  door  ziekte  moet  worden gecompenseerd.  Een  opzeggingsvergoeding  of  an-ciënniteit  is  er niet, herexamenopdrachten worden niet  gehonoreerd.  Drie  tot  twintig  of  méér  opeen-volgende contracten van dit type leiden niet tot een contract van onbepaalde duur, zoals de wet voor tij-delijke contracten voorschrijft. Het  is, kortom, een slecht statuut dat voor frustratie zorgt.In  2012  moeten  er  weer  sociale  verkiezingen  wor-den georganiseerd. De drie vakbonden willen dat in principe  wel,  maar  er  zijn  andere  prioriteiten  dan Syntra,  is  de  toon  bij  de  bediendencentrales  van ABVV en ACV.We vroegen Eddy Marstboom of hij sociale verkie-zingen  laat  organiseren.  Marstboom:  “In  Syntra Brussel? Dat hangt af van wat over het hele netwerk wordt gedaan. (In de overige vier Syntra’s, waar over-al meer dan vijftig mensen eigen personeel is, waren er vorige keer wel sociale verkiezingen, red.) De zaak 

zou  in haar geheel moeten worden aangepakt. We gaan in Brussel naar twintig bedienden en tweehon-derd  docenten.  Als  je  sociale  verkiezingen  organi-seert, zou het logisch zijn dat de ‘tijdelijke’ lesgevers de gesprekspartner worden. Zij zijn niet onbelang-rijk, maar in wezen zijn sociale verkiezingen bedoeld voor  het  ‘eigen  personeel’.  Ten  tweede  hebben  we maar  beperkt  vat  op  het  loonstatuut  van  de  lesge-vers. Dat wordt geregeld in besluiten via het agent-schap en de voogdijoverheid. We zijn niet tegen een beter loon voor de lesgevers, maar het impliceert wel dat we meer subsidies moeten krijgen. En dat kun je niet voor Brussel alleen hard maken. Dan moet het hele netwerk volgen.”“Destijds kon het statuut niet worden afgestemd op dat  uit  het  onderwijs,”  vervolgt Marstboom.  “Daar komt bij dat we bij de uitzonderingsregel horen die voor  andere  opleidingen  bestaat.  Je  kunt  een  indi-vidueel centrum niet met de vinger wijzen voor een groter, betwistbaar systeem. Normaal zou men met de  repercussies  rekening kunnen houden mochten de  Syntra’s  binnen  een  andere  sector,  dus  binnen een ander paritair  comité  (nu de social-profitsector, red.)  vallen.  In  de  praktijk  komt  dat  erop  neer  dat men  een  globale  ondernemingsovereenkomst  zou sluiten voor alle Syntra’s, maar zoiets moet met de vakbonden getoetst worden.” JMB

buiten Brussel. Als we willen door-groeien,  moeten  we  ons  richten  op mensen  die  in  Brussel  wonen.  Een van de doelgroepen daarin zijn jon-geren  uit  het  Nederlandstalige  on-derwijs.  Zij  maken  toch  22  tot  24 procent  van  alle  leerplichtigen  in Brussel  uit.  Die  jongeren  kunnen bij  heroriëntatie  of  schoolmoeheid terecht  in  ons  Leertijd-programma (4 dagen per week vakpraktijk bij een ondernemer, 1 dag school, red.).”

Hoe gaat u de Brusselse jongeren bereiken?Vangermeersch:  “Syntra  Brussel moet  dringend  zijn  communica-tiestrategie  aanpassen.  Totnogtoe was  die  te  uniform,  met  één  oplei-dingskrant  voor  heel  het  aanbod. Die werd vijfmaal per jaar verspreid 

VILLO: ANDERLECHT EN BOSVOORDE

ANDERLECHT – Naast de vijf al bestaande Villo­stations komen er in Anderlecht maar liefst 28 nieuwe stations bij. Daarmee gaat de tweede fase van Villo van start.

De nieuwe stations worden over het  hele  grondgebied  verspreid. Nu zijn er alleen nog maar Villo-standplaatsen  in  Kuregem,  het hart  van  Anderlecht,  zeg  maar. In de lente van 2012 zouden alle stations  in  gebruik  genomen worden. De tweede fase van Vil-lo bestaat uit een uitbreiding van het  aantal  stations  in  de  elf  al ‘gedekte’  Brusselse  gemeenten en  in  acht  bijkomende  gemeen-ten, voornamelijk uit de ‘tweede kroon’.  Er  zouden  2.500  fietsen bij komen, bovenop de 2.500 van nu. Wel moeten de afzonderlijke gemeentebesturen daar dan mee instemmen,  omdat  elk  contract over  Villo  een  drie-eenheid  is tussen  adverteerder  JCDecaux, het Gewest en een afzonderlijke gemeente. Het is al vrijwel zeker dat  er  in  Watermaal-Bosvoorde zeven  stations  komen,  en  daar-naast  komen  er  stations  in  nog zeker vier andere gemeenten van de tweede kroon. CD

BDW 1302 PAGINA 5 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Brussel  is  dat  maar  twee  procent.”

De overheid vroeg u om aan ‘typisch grootstedelijke’ beroepen te denken.Vangermeersch: “Prominent aan-wezig  in  een  grote  stad  als  Brussel zijn  bijvoorbeeld  de  schoonmaak-bedrijven. Die markt boomt en biedt doorstroommogelijkheden.  Voorts kunnen we inspelen op de knelpunt-beroepen in Brussel, de bouwsector, een beroep als elektricien... Ook uit het  Brussels  Pact  voor  Duurzame Ontwikkeling springen beroepen in het  oog.  En  ook  in  de  toeristische sector liggen zeker kansen.”Marstboom:  “We  noemen  dat het verbrusselen van ons aanbod. Als we met  onze  modeopleidingen  toren-hoog boven de  inschrijvingen  in de overige Syntra’s scoren, dan moeten we die troef nog meer uitspelen.” 

Weet u dat de Brusselnorm op de helling staat?Vangermeersch:  “Ja,  we  kijken met argusogen naar het wijzigings-decreet  op  het  opstartdecreet  voor Syntra  Vlaanderen.  Er  wordt  aan nieuwe  financieringsbesluiten  ge-schreven,  waarbij  de  Brusselnorm ter discussie staat.”Marstboom: “(neemt snel over) La-ten we een kat een kat noemen. De Brusselnorm wordt ter discussie ge-steld door onze eigen collega’s bin-

Voorzitter Eddy Marstboom (l.) en directeur/gedelegeerd bestuurder Sigurd Vangermeersch kregen van de VGC een verdubbeling van de opleidingsruimte in Thurn & Taxis, maar de cursussen moeten wel meer afgestemd worden op de hoofdstad.

POLITIE BEKIJKT WINKELCAMERA’S NIEUWSTRAAT

BRUSSEL – De politie van Brus­sel heeft voortaan permanent toegang tot de privébewakings­camera’s die in de winkels van de Nieuwstraat hangen.

Een  en  ander  is  het  resultaat van  een  nieuw  samenwerkings-akkoord  dat  burgemeester  Fred-dy Thielemans  (PS) met de han-delaars gesloten heeft. De politie kan  voortaan  in  de  winkels  bin-nen  kijken.  “Zo  kunnen  we  veel sneller  ingrijpen,”  zegt  Thiele-mans.  “De  beelden  kunnen  ook makkelijker worden opgevraagd.”Het is een van de maatregelen die de  burgemeester  als  hoofd  van de politiezone neemt om bijvoor-beeld  zakkenrollers  te  pakken. Vorig  jaar  werden  er  maar  liefst 5.500  gevallen  van  zakkenrolle-rij geregistreerd, een stijging met vijftig procent in tien jaar.De burgemeester gaat ook  twee-honderd  extra  bewakingscame-ra’s  installeren  in  onder  meer winkelstraten.  Het  worden  ca-mera’s  die  haarscherpe  kleuren-beelden kunnen maken: “Ze kun-nen zo sterk inzoomen dat we bij wijze  van  spreken  de  krant  van voorbijgangers kunnen lezen.” Tot  slot  worden  er  ook  meer agenten  in  burger  de  straat  op gestuurd,  onder  meer  ’s  nachts. Toch  roept  de  Stad  Brussel  de burgers  op  om  ook  zelf  alert  te blijven voor zakkenrollers. MV

WAT IS SYNTRA BRUSSEL?

BRUSSEL – Wie het onderne­men in het bloed heeft, kan voor een attest in bedrijfs­beheer, beroepsopleiding of ­bijscholing terecht bij Syntra Brussel. Syntra biedt oplei­dingen in 35 sectoren, van communicatie en energiepres­tatieregelgeving tot toerisme en sport­ of dierenverzorging.

Syntra Brussel  is een van de vijf Vlaamse  opleidingscentra  voor zelfstandigen  en  kmo’s,  erkend door het Vizo  (Vlaams Instituut voor  het  Zelfstandig  Onderne-men).  De  vzw  Syntra  Brussel ontstond in 2003 uit de vzw IBB, die zelf een fusie was van Infobo (voedingsberoepen)  en  Brucemo (overige  beroepen).  De  campus Infobo  in  Ukkel  (Stallestraat) 

werd behouden (naast de Frans-talige pendant). De tweede cam-pus,  in  Thurn  &  Taxis,  wordt binnenkort  dubbel  zo  groot, dankzij  extra  fondsen  van  de Vlaamse  Gemeenschapscom-missie (VGC).Syntra  Brussel  biedt  onderne-mersopleidingen,  bijscholing, voltijdse  dagopleidingen  en  be-drijfsopleidingen  à  la  carte  aan. Daarnaast  is  er  voor  leerplich-tigen  (en  18-plussers)  een  be-roepenaanbod  ‘Leertijd’  (1  dag school en 4 dagen praktijk bij een ondernemer).In  2003  volgden  638  cursisten een opleiding; na zeven jaar was dat aantal verdubbeld. JMB www.syntrabrussel.be

nen het Syntra-netwerk  (het Extern Verzelfstandigd Agentschap van de Vlaamse regering, dat naast de vijf autonome Syntra-vzw’s in Vlaande-ren en Brussel staat, red.). Het pro-bleem  is  heel  eenvoudig.  De  enve-loppe waaruit de subsidiëring komt voor heel Syntra Vlaanderen, stabi-liseert,  door  de  overheidsbesparin-

gen. Maar de ondernemersgeest van de Syntra’s maakt net dat ze willen en moeten groeien in het opleidings-aanbod.  De  behoefte  aan  subsidies is  stijgende,  terwijl  de  enveloppe stagneert.  Vandaar  de  kritiek  uit Vlaanderen: ‘Jullie geven in Brussel opleidingen  met  een  financierings-norm  (de Brusselnorm, red.)  die het 

toelaat dingen goedkoper aan te bie-den  dan  wij.’  Vergis  u  niet,  ons  in-schrijvingsgeld  is afgestemd op het hele netwerk, dus  terecht  is de kri-tiek niet helemaal. Maar de vraag zal komen: zal de minister (nu Philippe Muyters (N-VA), red.) bevestigen dat er voor de opleidingsvorm in Brussel een aparte financiering moet zijn?”

Komt de middenstands­opleiding in Brussel daarmee onder druk?Marstboom: “Het is natuurlijk niet vreemd:  iedereen  tracht  vandaag het  laken  naar  zich  toe  te  trekken. En elke Syntra werkt aan een eigen, gezonde  financiering.  Alleen  is  het de  overheid  die  in  alle  objectiviteit moet bepalen wat essentieel is. Los van het debat zeggen wij:  ‘We heb-ben nu een economisch leefbaar Ne-derlandstalig Brussels centrum, laat ons dat behouden.’ Anders ontstaat een  groot  politiek  probleem.  Trou-wens, als we die specifieke financie-ringsnorm – de Brusselnorm – niet meer  zouden  hebben  in  2012,  dan zijn alle reserves die we in acht jaar hebben  opgebouwd,  meteen  weg. Dan  gaan  we  in  het  rood.  Logisch, ook:  we  vissen  als  Nederlandstalig opleidingscentrum in een kleine vij-ver  van  een  complex  hoofdstedelijk gebied. Hou ons dus gezond!” Jean­Marie Binst

BDW 1302 PAGINA 6 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

ANDERLECHT – Tienduizend werknemers en studenten per dag krijgt de ULB-campus te slikken, en dat is dan nog zonder patiënten en bezoekers gerekend. Leid zo’n massa maar eens in goede banen. Het colloquium Erasme: état de la santé de sa mobilité bracht mobiliteitsspecialisten en -verantwoordelijken samen rond tafel. Maar op oplossingen, zeker op de korte termijn, blijft het wachten.

De ULB-campus Erasme moet op eigen terrein de parkeerchaos voor personeel, studenten en bezoekers bannen. Nu is het een rommeltje.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Mobiliteit > Colloquium ULB-Erasme legt mobiliteitsproblemen bloot

Twee extra metro’s per uur: alle beetjes helpen

uit Leeuw. 62 procent gebruikt de auto, 23 procent metro en bus, 13 procent de trein (al is er geen halte dichtbij), en twee procent komt per fiets. Het is zaak om de honderd procent terugbetaling van het open-baar vervoer voor het personeel ook onder studenten te promoten.

Een probleem blijft dat het zieken-huispersoneel 24 uur op 24 shifts draait, en dus tijdens een derde van de dag geen openbaar vervoer heeft.De site krijgt binnenkort wel een station voor Cambio (autodelen), VAP (carpoolen) en Villo (huurfiet-sen). Er wordt ook uitgezocht of een

retour garanti-systeem kan worden bedacht voor autodelen, al geraakt die vervoersvorm niet ingeburgerd. Een en ander kadert in een herstruc-tureringsplan voor de parkeerzones van de campus, dat over tien à vijf-tien jaar operationeel moet zijn. Er komen dan vier nieuwe parkeer-eilanden en een kiss & ride-zone op niveau -1 voor het ziekenhuis. Ondertussen blijven de signalisatie en parkeerfaciliteiten op het terrein ondermaats.Ook fietsstroken die verder gaan dan het metrostation Eddy Merckx (rich-ting centrum) en de verhoging van de frequentie van de metro van zes naar drie minuten (in 2019) moe-ten op de lange termijn voor soelaas zorgen. Al kan men er niet onderuit dat metro Erasmus nu al 317.000 reizigers per maand heeft. De MIVB kon wel aankondigen dat vanaf 2012 op de lijn Eramus twaalf in plaats van tien stellen per uur zullen worden ingezet. Alle kleine beetjes helpen.��� Jean-Marie�Binst

BRUSSEL – Het lijkt het Brusselse OCMW menens: asielzoekers komen niet meer in aanmerking voor opvang, en ook de ministers, binnen de Vlaamse en Franse Ge-meenschap bevoegd voor bijstand aan personen, sluiten de rangen. De boodschap aan de federale overheid: doe jullie werk.

Het Brusselse OCMW, onder lei-ding van de PS’er Yvan Mayeur (die ook federaal parlementslid is), heeft vorige week aangekondigd dat het een gebouw heeft aangekocht in de Koningsstraat 139. Tegen midden november wil het openbaar cen-trum het gebouw genoeg opgeknapt hebben om er tijdens de barre win-termaanden maximaal vierhon-derd daklozen in onder te brengen. Wanneer de temperaturen opnieuw positief worden, zal het gebouw ge-bruikt worden door het Brusselse OCMW om enkele diensten in onder te brengen en om in geval van cala-miteiten burgers te herbergen, na een gasontploffing of brand bijvoor-beeld. De Gemeenschappelijke Ge-meenschapscommissie heeft voor de werking van de noodopvang een miljoen euro veil. Het gebouw en de renovatie kostten het OCMW dan weer vijf miljoen euro.

VerzuurdNieuw is dat zowel de OCMW-

Op de hoek van de Koningsstraat en de Zavelput kocht het OCMW dit gebouw, goed voor vierhonderd opvangplaatsen voor daklozen. Midden november moet het klaar zijn.

Migratie > Asielzoekers niet meer welkom bij OCMW

‘De burger heeft er genoeg van’

Brussels, maar wel grootstedelijk. Toch roept Mayeur het federale ni-veau op om een spreidingsplan voor asielzoekers te maken, omdat de hoofdstad de toevloed aan asielzoe-kers niet meer aankan. “Vlaanderen en Wallonië moeten ook hun deel opvangen.”Brigitte Grouwels geeft Mayeur volmondig gelijk, en ze gaat zelfs nog een stap verder: “Asieldossiers moeten veel sneller afgehandeld worden, en als het kan, moeten uitgeprocedeerden sneller uitgezet worden. Want de toestand zoals hij jarenlang bestaan heeft, verzuurt de mensen en ondermijnt de tradi-tionele naastenliefde. Als de burger vindt dat het genoeg is geweest, dan is het genoeg.”

Eén ministerHet is nog maar de vraag of de inter-ministeriële werkgroep die onlangs in het leven is geroepen, voldoende voorbereid is op de komende win-ter. Cijfers over daklozen zijn bijna altijd momentopnames die sterk vertekend zijn doordat ze doorkruist worden door groepen asielzoekers. Grouwels: “Het is op zich al opmer-kelijk dat de PS een bocht heeft ge-maakt in het asielbeleid.” Mayeur: “Er komt best één minister bevoegd voor asiel, migratie en opvang van asielzoekers.” Nu zijn die twee be-voegdheden nog opgedeeld tussen de federale staatssecretarissen Mel-chior Wathelet (CDH) en Philippe Courard (PS). Opnieuw Mayeur: “Courard heeft te weinig middelen, en dat dankzij de andere regerings-partijen.” Ondertussen mag natuur-lijk niet vergeten worden dat de PS al sinds eind jaren 1980 onafgebroken in de regering zit.� Christophe�Degreef

© ANJA GALICIA

voorzitter als de bevoegde minis-ters binnen de Vlaamse en Franse Gemeenschap, Brigitte Grouwels (CD&V) en Evelyne Huytebroeck (Ecolo), zeggen dat asielzoekers niet

langer welkom zijn. Mayeur: “Het federale niveau is bevoegd voor de opvang van die mensen; zij moeten dan ook hun verantwoordelijkheid opnemen. Asielzoekers zijn onze

doelgroep niet en wegen op het bud-get van het OCMW.” Opmerkelijke taal voor een PS’er, maar het water staat Mayeur dan ook aan de lippen. De problemen zijn ook niet puur

Het colloquium was een lange reeks uiteenzettingen van de mobiliteits-verantwoordelijken van de ULB zelf, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, het Bureau Espace Mobilité (dat al vele mobiliteitscontracten in Ander-lecht binnenhaalde, en dat bekend-staat om het vakkundig ‘uitklaren ter plaatse’, maar ook wel om het doorschuiven van mobiliteitspro-blemen). Voorts waren er vertegen-woordigers van de Gomb, de dienst Stedenbouw/Mobiliteit van Ander-lecht, de NMBS, MIVB, De Lijn en voor het afsluitende debat ook nog Bruno De Lille, Brussels staatsecre-taris voor Mobiliteit (Groen!), die het voorbeeld van zijn ouders (die niet allebei wilden pendelen) aanhaalde om erop te wijzen dat pendelaars beter bij hun werk gaan wonen.De campus Santé (universiteit en

ziekenhuis) wil de mobiliteit in, om en naar de Erasmus-site te verbete-ren. In 1977, bij de ziekenhuisbouw, en in 1991, bij de inrichting van de campussen, werd gekozen voor het groene ‘platteland’; vandaag blijkt dat de keuze voor het stadscen-trum beter was geweest, bekent de ULB-mobiliteitscoördinator Ray-mond Willems. Dagelijks slikt de site Erasmus tienduizend mensen, vierduizend werknemers en 5.400 studenten, dan nog zonder de pa-tiënten, de studenten van de Haute École Libre Prigogine en de pende-lende stagiairs gerekend. Dat volk komt vooral uit zuidwest-Brussel, leert een enquête: het personeel vooral uit Anderlecht, Ukkel en Sint-Pieters-Leeuw, de patiënten ook uit Sint-Jans-Molenbeek. Maar er is bijvoorbeeld geen rechtstreekse bus

ADVERTENTIE

BDW 1302 PAGINA 7 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Er komen drie Chinese bedrijven naar Heembeek, want in Heembeek is toch genoeg plaats om van alles te huisvesten. En waarmee houden die bedrijven zich bezig, denkt u? Wel, vooreerst is er de China Asia United Group, gespecialiseerd in de productie van zeeproducten (sic), dan is er China Euro Business Services die zich onledig houdt met textiel, en als kers op de taart is er nog You Yuan, leider binnen haar specialiteit (sic), de productie van gedroogde paddenstoelen. Dit lezen we in een communiqué van Benoît Cerexhe, die voor de pad-denstoelen persoonlijk naar China was afgereisd.

Naast de paddenstoelen rijzen er binnenkort ook huizenblokken – sociale zelfs – uit de grond te Heembeek, zo kondigt schepen van Stadseigendommen Mohamed Ouriaghli (PS) trots aan. “Op één jaar voor de vervaldag, materialiseert het Plan 1000 woningen zich met grote passen. Het overstijgt trouwens ruim de symbolisch objec-tief van de 1.000 wooneenheden vermits 1.156 eenheden gepland zijn. Een deel van de 45 geïdentificeerde werven is reeds geslaagd terwijl de grote meerderheid van de overblijvenden zich in een vergevorderd stadium bevinden. Het detail: 323 woningen zijn al bewoond, 595 zijn in opbouw, 147 hebben bouwvergunning gekregen en de wer-ven bereiden zich voor om te starten, 91 bevinden zich in het stadium van voorontwerp. Mohamed Ouriaghli prijst zich gelukkig over de staat van de vordering: ‘Het betreft zeker een heldendaad in zo een korte tijd, namelijk deze van een gemeentelijke legislatuur, rekening houdend met de stedenbouwkundige randvoorwaarden, deze die ver-bonden zijn aan overheidsopdrachten en aan de termijnen van de voogdij, zonder de termijn van 18 à 24 maanden te vergeten – als alles goed gaat – voor de constructie van de wooneenheden.’”

FIETSPAD OF WAT ERVOOR DOORGAAT – Vorige week kwam MyBikeLane.com in het nieuws. Op die website posten fietsers foto’s van auto’s en bestelwagens die zich illegaal parkeren op fietspaden, of op die stippel-lijntjes die in dit land fietspad heten. Het voornaamste argument van betrapte automobilisten is, naar het schijnt: “Ja, maar wij werken.” Waarop de gebruikers van de website zich afvragen of er uitzonderingen op het verkeersreglement toegelaten zijn wanneer iemand werkt. Enfin, de website zit nu aan vijfhonderd foto’s, wat we bijzonder weinig vinden na een jaar. Dat duidt erop dat maar een klein deel van de Brusselse fietsers-populatie een camera op zak heeft en/of zich de moeite getroost om elke overtreding vast te leggen. Het is de moeite niet, en er verandert toch niet veel. Dus, advies aan alle fietsers die een geparkeerd obstakel op hun weg tegenkomen en daartegen willen protesteren: rij er gewoon tegenaan, dat zal nog het meest zoden aan de dijk zetten.

Raad van State schorst Plasky-crècheSCHAARBEEK – De Raad van State schorst de bouwvergunning voor de Plasky-crèche. De kans dat het project ooit nog het levenslicht ziet, is gering.

Vier jaar geleden kocht de vzw Crèches de Schaerbeek een statig herenhuis aan de Plaskylaan voor 900.000 euro. In de tuin moest een crèche komen, het huis zou re-sidentieel worden ontwikkeld. De vzw kreeg de steun van het Brussels Gewest, onder meer van minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Eco lo): het crècheontwerp kreeg een prijs als voorbeeldgebouw.Voor de buurtbewoners is de crèche een horreur. De groene binnentuin van het Plasky-huis moest plaats-maken voor een plomp gebouw. Een eerste bouwvergunning werd door de Raad van State geschorst op formele gronden. De gemeente had zowel de bouwaanvraag inge-diend als de vergunning afgeleverd. Belangenvermenging, oordeelde de rechter.De gemeente diende een tweede

bouwaanvraag in. De crèche viel daarin een stuk kleiner uit. De ge-meente hoopte dat het buurtprotest zou verstommen. Na maanden dis-cussie leverde de overheid, de Brus-selse regering ditmaal, in mei een bouwvergunning voor de crèche af.Maar Gauthier de Crombrugghe van Save the City Gardens verzette zich opnieuw tegen het project. Zopas heeft de Raad van State de vergun-ning geschorst. Volgens de auditeur hoort een omvangrijk project als een crèche niet thuis in een binnentuin en brengt het onherstelbare schade toe. De Raad van State voegt eraan toe dat de aanvraag in twee talen had moeten worden ingediend.De Crombrugghe reageert opge-lucht. “Na vier jaar procederen krij-gen we voor de derde keer gelijk. Ik had alle politici die ik hierover heb aangesproken, van minister tot bur-gemeester, gewaarschuwd dat het zo zou aflopen. Het arrest is een be-langrijk precedent in de strijd om de bescherming van de binnentuinen in het Brusselse gewest.” � Steven�Van�Garsse

Stedenbouw�> Buurtbewoner krijgt gelijk

BDW 1302 PAGINA 8 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Deze week in de raadszaal > Feestje bij installatie Nederlandstalige Cultuurraad

‘De Vlamingen zetten twee keer de stap’

De pas geïnstalleerde Cultuurraad, rechts in de raadsbanken, krijgt een voorsmaakje van de cultuur van Sint-Joost.

© BART DEWAELE

D e overloop voor de raadszaal van  het  gemeente huis  van Sint-Joost-ten-Node  loopt 

lang zaam vol. “Ik had het me gemak-kelijk kunnen maken,” zegt schepen van  Vlaamse  Aangelegenheden Béatrice  Meulemans  (SP.A)  tussen twee  begroetingen  door.  Met  ‘ge-makkelijk’  bedoelt  ze:  ze  had  een paar  grote  namen  kunnen  zoeken om  de  Nederlandstalige  Cultuur-raad te bevolken. Maar dat heeft ze bewust niet gedaan. Ze wil zich aan de regels van de Vlaamse Gemeen-schap  houden.  Omdat  ze  erachter staat.  Een  van  die  regels  is  dat  de samenstelling van de raad “een ge-trouwe  weerspiegeling  is  van  het huidige culturele  landschap binnen het grondgebied van Sint-Joost-ten-Node.”Piet  Ools  van  het  gemeenschaps-

centrum Ten Noey zit  in de nieuwe raad,  Dominique  Coerten  van  het Charlier  Museum  zit  erin,  en  Marc Van  den  Hoof,  ex-Klara,  namens JazzStation  ook.  Voor  de  artistieke sector  zit  de  wereldberoemde  fluit-speler Marc Grauwels erin. De Oost-endenaar  Grauwels  woont  sinds 1997 in een voormalig wijndepot op een  boogscheut  van  het  gemeente-huis. En hij woont er graag.“Ik had graag de cultuur van de 154 nationaliteiten die in Sint-Joost wo-nen,  een  plaats  gegeven  in  de  cul-tuurraad,”  zegt  Meulemans.  Maar dat  is  niet  mogelijk.  De  Turkse cultuur  is  –  uiteraard  –  vertegen-woordigd. De Arabische ook. En de Afghaanse.  Hamard  Ahmad  Samir van het Afghaans cultureel centrum heeft  zijn  zoontje  meegebracht.  Hij zegt,  in  het  Nederlands:  “Ik  pro-

moot  de  Belgische  cultuur  bij  de Afghanen,  en  de  Afghaanse  bij  de Belgen. Afghanistan mag dan dertig jaar in oorlog liggen, het is meer dan 

een  land  in  oorlog,  het  is  ook  een land met een eeuwenoude cultuur.”Djabbali  Hawa  vertegenwoordigt het Arabisch cultureel centrum. Ne-derlands kent ze niet, maar naar het 

Arabisch  cultureel  centrum  komen ook veel Vlamingen. “Dat bewonder ik  zo  aan  de  Vlamingen,  ze  zetten twee keer de stap. Naar de Arabische cultuur, in het Frans. We hebben al samengewerkt  met  Nederlandsta-lige instellingen zoals de KVS, maar ik zoek al lang een structurele band met de Nederlandstaligen.” Reactie van  Meulemans:  “De  Vlaamse  cul-

tuur is altijd op haar sterkst geweest als  ze  openstond  voor  vreemde  in-vloeden.”De raadszaal van het gemeentehuis behoeft  een  opknapbeurt,  maar 

dat  laten  de  artiesten  die  de  avond cachet  geven,  niet  aan  hun  hart komen.  Meulemans  klinkt  ont-roerd  als  ze  een  muziekfragment van  Frederik  Devreese  aankondigt. Devreese  is  de  man  die  haar  bij  de VRT “alles geleerd” heeft. Het wordt het tangofragment uit Benvenuta, de film  van  André  Delvaux.  Devreese zit in de zaal tussen het publiek.Er  volgen  Koerdische  gezangen  en Congolese muziek, en snaarmuziek uit  Mesopotamië.  En  er  wordt  ge-danst. Heel veel gedanst. De avond kan niet meer stuk. 

Ten NoeyTwee  dagen  later,  vrijdagochtend. Het halfuur dat ik te vroeg ben voor mijn  afspraak  met  Piet  Ools,  geeft me de tijd om op het Sint-Joostplein koffie  te  drinken.  Het  schitterende herfstweer  zorgt  voor  een  zuiders sfeertje: een plein met een café, een pizzeria en een groentewinkel.Op  naar  Ten  Noey,  dan.  Veel  Vla-mingen  telt  Sint-Joost  niet,  minder dan  duizend,  zeggen  de  ramingen. “Er is een verschuiving naar mensen die  iets  met  het  Nederlands  heb-ben,”  zegt  Ools  over  de  gebruikers van Ten Noey. En: “Het Nederlands blijft een aantrekkelijke taal, een be-langrijke taal ook binnen Brussel. Er zijn  in Sint-Joost  lange wachtlijsten voor  het  Nederlandstalig  onder-wijs.”Ten  Noey  zet  volop  in  op  de  jeugd. Ools:  “Sint-Joost  is  de  jongste  ge-meente van Brussel, er is een enorm potentieel van mensen onder de der-tig. Het VGC-jeugdcentrum Aximax in  de  J.W.  Wilsonstraat  lokt  veel kinderen uit Sint-Joost, maar werkt ook bovenlokaal. Met onze theater- en  danscursussen  bereiken  we  de plaatselijke jeugd, en de ouders ook, op  de  toonmomenten.  We  hebben tegenwoordig volle zalen.”En  de  oudere  Vlamingen?  “Die zijn zeker welkom, maar het  is een kleine  groep  die  ook  niet  groeit. Eenmaal  op  pensioen  vertrekken de  bemiddelden  naar  de  kust  of  de Ardennen.  Af  en  toe  kiezen  jonge Vlamingen  voor  Sint-Joost,  en  ook met hen werken we samen. Met Tête à Tijd (groep jonge Vlamingen die in het voorjaar muziek bracht op onge-wone locaties, DV) gaan we opnieuw samenwerken.“Lang  blijven  die  jonge  Vlamingen meestal niet. Sint-Joost is klein, het verkeer is er druk en de woonkwali-teit niet optimaal. Maar de Vlamin-gen die hier komen wonen, kiezen er wel bewust voor.”� Danny�Vileyn

Er volgen Koerdische gezangen en Congolese muziek, en snaarmuziek uit Mesopotamië. En er wordt gedanst. Heel veel gedanst. De avond kan niet meer stuk

BD

W R

EGIO

SINT-JOOST-TEN-NODE – Niets is in Sint-Joost zoals je het zou verwachten. Ook niet de installatie van de Nederlandstalige Cultuurraad. Met een schepen van Vlaamse Aangelegenheden op de burgemeestersstoel. En componist Frederik Devreese als peter. Maar vooral: met heel veel goede acts.

BDW 1302 PAGINA 9 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

De vereffening van de Gemeentelijke Hol-ding is een flinke streep door de rekening van de gemeente Schaarbeek. Toch houdt de Ezelsgemeente het hoofd boven water.

De  gemeente  Schaarbeek  heeft  een  lange traditie  in  het  aanspannen  van  processen. Tegen Belgacom (omdat die geen belastingen betaalt), tegen Net Brussel (omdat het gewes-telijk  agentschap  zou  sluikstorten)  en  tegen Fedasil  (over  de  asielopvang).  Soms  wint  de gemeente,  soms  niet.  Nu  heeft  ze  de  za-kenadvocaat  Olivier  Bonhivers  ingeschakeld om de gemeentelijke belangen te verdedigen in de zaak van de Gemeentelijke Holding. Die gaat  in  vereffening.  Schaarbeek  is  de  derde aandeelhouder  van  het  land.  De  aandelen zijn  vandaag  waardeloos.  De  advocaat  moet nagaan of de Holding  fouten heeft gemaakt. “Het  kan  een  strafrechtelijke  klacht  worden of  een klacht bij de handelsrechtbank,” zegt schepen  van  Financiën  Michel  De  Herde (FDF).Hoe erg is het debacle voor de gemeentekas? Het  belangrijkste  is  het  verlies  aan  dividen-den. Schaarbeek ontving elk jaar 4,3 miljoen euro.  Ter  vergelijking:  uit  de  onroerende voorheffing,  de  grootste  bron  van  inkom-sten, haalt de gemeente Schaarbeek bijna 40 miljoen.  De  dotatie  uit  het  Gemeentefonds 

bedraagt 37 miljoen, en de inkomsten uit de personenbelasting bedragen 17 miljoen euro.  Jaarlijks 4,3 miljoen euro voor een gemeente die het niet makkelijk heeft, is dus een niet-onaardig bedrag. Die inkomsten komen nooit meer terug.Erger nog is dat  de gemeente in 2009 geleend heeft voor de herkapitalisatie van Dexia: 8,9 miljoen euro om precies te zijn. De gemeente zal jaarlijks een miljoen euro moeten ophoes-ten om de schuld af te lossen. Haar was een dividend van 13 procent beloofd op de nieuwe aandelen. Dat komt er dus niet. En schuld af-lossen voor waardeloze aandelen is een pijn-lijke zaak.Woensdag  zijn  de  rekeningen  van  2010  en de begrotingsaanpassing voor 2011 goedge-keurd.  Het  was  uitkijken  naar  het  resultaat. De gemeente gaat twee keer in het rood, maar niet dramatisch. De begroting-2011 komt uit op  een  deficit  van  bijna  vier  miljoen.  Dat  is twee procent van de tweehonderd miljoen die de gemeente  jaarlijks uitgeeft. “Als de Brus-selse  regering haar belofte gestand doet om de gemeente bij  te  staan na de Dexia-crisis, dan hebben we voor volgend jaar een begro-ting  in evenwicht,” zegt De Herde. Over een mogelijke  belastingverhoging  in  het  verkie-zingsjaar 2012 is voorlopig niets te horen.� Steven�Van�Garsse

‘Onze financiën zijnonder controle’

Schaarbeek > De gemeentekas na het Dexia-debacle

Aan  de  Brusselse  Brandhoutkaai  zijn  de stoepen  heraangelegd.  Letterlijk  laagdrem-pelig, waardoor er weinig visueel verschil is tussen  de  straat  en  de  stoep,  zoals  op  bo-venstaande  foto  –  de  kruising  met  de  Rol-straat  –  duidelijk  blijkt.  “Misschien  is  dat gevaarlijk  voor  kinderen,  die  leren  om  aan de  stoeprand  te  stoppen,”  signaleerde  een lezer ons.Een telefoontje naar Willem Stevens, kabi-

netschef van schepen van Openbare Werken Ahmed El Ktibi (PS), leert ons dat het voor-barig is om nu al conclusies te trekken. “De werf  wordt  even  stilgelegd  voor  de  komst van  Winterpret  tijdens  de  kerstperiode, maar  daarna  komen  er  paaltjes,”  stelt  Ste-vens. “Mocht trouwens blijken dat vroeg of laat  een  situatie  gevaarlijk  wordt  ondanks een heraanleg, dan kunnen we altijd ingrij-pen.”� CD

Rechtdoor zonder eindeBrussel > Laagdrempelige stoepen op de Brandhoutkaai

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

Pro ciat aan de stad en het OCMW Brussel.

Nu nog aan de 18 anderen om hun verantwoordelijkheid

te nemen.Getekend, de daklozen.

Voor meer info: huisvandeMens BrusselStalingradlaan 18-20, 1000 BrusselT 02/242 36 02 F 02/242 56 17E-mail: brussel@deMens.nu

BDW 1302 PAGINA 10 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011TE

LEXR

EGIO

ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

De onrust bij ouders en scholen over het plan om de Nederlandstalige school Poelbos flink uit te breiden en drie wijkafdelingen te sluiten, leidde tot een bits debat in de gemeenteraad.

Jette  wil  de  capaciteit  van  Poelbos  verdubbe-len. Boven op de geplande nieuwe eetzaal annex sportzaal  komt  een  modulaire  nieuwbouw,  vier kleuterklasjes en zes lagere klasjes. Voor het kleu-teronderwijs  zal  het  geen  uitbreiding  zijn  omdat tegelijk  drie  wijkschooltjes  –  Blangchard,  Diele-gem en Florair – dichtgaan. Bedoeling is de capa-citeit van het Jetse lager onderwijs af te stemmen op die van het kleuteronderwijs.In  principe  financiert  de  Vlaamse  Gemeenschap het leeuwendeel van de bouwkosten, geraamd op dik zes miljoen euro. De gemeente diende een sub-sidieaanvraag in, maar wacht nog op antwoord. Intussen  zijn  bij  de  ouders,  leerkrachten  en  di-recties van de betrokken scholen heel wat vragen gerezen. Ze kwamen SP.A-oppositielid Fouad Ahi-dar  ter  ore.  Hij  vroeg  woensdag  om  opheldering tijdens  een  gemeenteraadszitting  die  door  een twintigtal  ouders  bijgewoond  werd.  “De  indruk bestaat  dat  dit  project  meer  over  kwantiteit  dan over  kwaliteit  gaat.”  Met  andere  woorden:  snel-snel  containerklassen  neerzetten,  vlak  voor  de 

gemeenteraadsverkiezingen. Ahidar had een  lijst met 25 vragen voorbereid. Zal de speelplaats groot genoeg  zijn?  Wordt  de  directie  uitgebreid?  Maar Brigitte  De  Pauw,  schepen  van  Nederlandstalig Onderwijs  (LBJ-CD&V), wilde er niet  in detail op ingaan  omdat  het  project  nog  niet  goedgekeurd is  door  Vlaanderen.  Het  verwijt  dat  ze  geen  oog heeft voor kwaliteit, vond ze volkomen onterecht: “Er zijn wijkafdelingen met anderhalf lokaal voor vier kleuterklasjes. Dat noem ik geen kwaliteit.”De  Pauw  zei  dat  het  haar  taak  is  om  mee  naar oplossingen te zoeken voor het scholentekort. Ze voegde eraan toe dat ze had opgevangen dat som-mige ouders bang zijn dat Poelbos door de uitbrei-ding  een  minder  witte  school  wordt.  De  Pauw: “Daar  doe  ik  dus  niet  aan  mee.”  Waarop  Ahidar furieus  repliceerde  dat  de  schepen  de  aanwezige ouders van racisme beschuldigde. “Ze vragen om meer informatie en u zegt dat ze geen bruine kind-jes op school willen.” De Pauw wist niet meer waar ze het had en dreigde er zelfs even mee het hele project op te bergen. “Als blijkt dat de gemeente-raad geen uitbreiding wil, dan hoeft het voor mij ook niet. Dan trek ik de subsidieaanvraag gewoon in.” Wordt dus zeker vervolgd.

� Bettina�Hubo

Bits debat over nieuw PoelbosJette > Uitbreiding school: De Pauw in de clinch met Ahidar

Het kleuterschooltje Blangchard is een van de wijkafdelingen die dichtgaan.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Meubelstoffeerders  zijn  níét  uit  de tijd. Even googlen volstaat om dat te weten. En ook de opleidingen zijn er nog, bij VDAB en Syntra. Maar niet in  Brussel.  We  durven  wel  te  be-twijfelen of er nog bedrijven zijn die zoveel stoffeerders in dienst hebben als op deze kaart uit het begin van de  twintigste  eeuw.  En  zeker  niet 

Meubelstoffeerder gezocht

UIT DE oUDE Doos Beste lezer, tot nieuwjaar presenteren we u wekelijks een prentbriefkaart met oude (soms verdwenen) beroepen. Veel kijkplezier.

op een zolder, daar zou de arbeids-inspectie vast niet van gediend zijn. Maar toch mooi, die kaart.� DV

Meer op www.academieroyale.beMet dank aan Dexia en

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

BD

W R

EGIO

Een half miljoen overschot op de rekeningen in 2010, terwijl er vorig jaar een tekort van iets meer dan twee miljoen was begroot. Elsene lijkt zich te handhaven in financieel moeilijke tijden. Toch is er een psychologische moeilijk-heid.

Schepen van Financiën Olivier de Clippele  (MR): “In  feite  is  de  meevaller  het  resultaat  van  een vervroegde belastingheffing, onder meer op gsm-antennes en parkeerplaatsen. Die inkomsten kre-gen we normaal gezien in 2011, maar we hebben ze vroeger ontvangen.” De Ecolo-oppositie heeft vragen  bij  het  ‘goede’  resultaat.  Raadslid  Alain Adriaens vraagt zich bijvoorbeeld af waarom be-paalde bedrijven, zoals JCDecaux, zich weinig ge-roepen voelen om belastingen te betalen “terwijl 

de burger wel altijd plichtsgetrouw moet betalen.”Voor de begroting van 2011 is er het dossier over de  heraanleg  van  de  Elsensesteenweg,  waarover onenigheid heerst tussen het gemeentebestuur en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De gemeente legt enkel de stoepen van die steenweg aan, het Gewest de weg, maar over precieze inkleding en planning is er nog geen akkoord. Anderhalf mil-joen euro moet het gemeentebestuur incalculeren voor zijn deel van de werkzaamheden, maar vol-gens De Clippele is dat een ‘psychologische moei-lijkheid’. “We weten dat we dat bedrag moeten in-schrijven, maar we kunnen het nog niet omdat er nog geen akkoord is.” Voorts hangt de gemeente nog  een  investering  van  zes  miljoen  euro  boven het  hoofd  voor  een  nieuwe  parkeergarage  voor haar wagenpark.� CD

Elsensesteenweg: anderhalf miljoen voor stoepen, en stoepen alleen

Elsene > Opluchting in 2010, moeilijkheden in 2011

BEGROTING KLEURT ROOD

EVERE – De gemeenteraad heeft de begroting 2012 goedgekeurd. Er is een tekort van 3,3 miljoen euro (op 63 miljoen). Vooral OCMW en politiezone kosten fors meer, terwijl de inkomsten uit de personen-belasting en onroerende voorheffing stagneren.� SVG

EVEN GRATIS pARKEREN IN WAyEz

ANDERLECHT – De werkzaamheden in de Wayez- en Verzetsstraat zijn geen pretje. Niet alleen is het minder aangenaam winkelen als een deel van de straat open  ligt, het aantal parkeerplaatsen  is ook gevoelig teruggeschroefd. Schepen van Mobiliteit Mustapha Akouz (PS) is zich bewust van de malaise en laat iedereen, tot het einde van de werkzaamheden, elke dag gratis parkeren tussen 12 en 14 uur. Tot en met 29 februari.� BS

ADVERTENTIE

U vindt de juiste weg opnschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

www.inschrijveninbrussel.be

LOP Brussel BaOLOP Brussel SO

V.U.: Walentina Cools, LOP Brussel BaO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2012-2013: ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor alle kinderen geboren in 2010!

Op www.inschrijveninbrussel.be vindt u de contactgegevens en de opendeurdagen van de basisscholen. Van 9 tot en met 27 januari dient u als ouder de broers en zussen van reeds ingeschreven leerlingen in te schrijven.Alle andere kinderen moeten aangemeld worden op www.inschrijveninbrussel.be in de maand februari 2012.

NIEUW dit jaar: Hebt u recht op een voorrangsplaats?Bezorg het LOP binnen de 7 dagen na de aanmelding de gevraagde documenten.

Via ‘Samen naar school in de Buurt’ kunt u kennismaken met andere ouders. Kijk op www.samennaarschool.be.

Secundair onderwijs: op de meeste scholen kunt u rechtstreeks inschrijven. Voor 12 scholen moet u telefonisch aanmelden vooraleer in te schrijven. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor alle informatie.

Basisonderwijs

A70-000-07.vgc.adv2.bas.bdw.255x367.041011.indd 1 11-10-2011 10:24:43

BDW 1302 PAGINA 12 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Beelden uit Bleri Lleshi’s documentaire: het engagement van de jongeren staat centraal. © BLERI LLESHI / THE INSPIRATOR

Maatschappij > Jeugd neemt heft in handen, The Inspirator wijst de weg

‘Jongeren inspireren jongeren’

Het Brussels Observatorium voor Welzijn en Gezondheid toont dat de armoedecijfers van 2010 steeds meer in het rood duiken. Voor Sarah Luyten van het Observatorium is jongerenarmoede ‘een van de drin-gendste problemen’: “Ze beginnen nog maar net aan hun leven, op de arbeidsmarkt, op de woningmarkt. Maar ze starten meteen met een achterstand.”Ambities koesteren en waarmaken is niet eenvoudig als we kijken naar de sociale en economische situatie waarin vele Brusselse kinderen en jongeren opgroeien. Toch zijn er jon-geren die slagen, die zich inzetten voor zichzelf en voor andere jonge-ren. Het is belangrijk om ook deze

kant van het verhaal te tonen, te tonen dat er ook positieve verhalen zijn.Zelf werk ik in een aantal projec-ten waar het engagement van de jongeren centraal staat. We ver-trekken vanuit de jongeren zelf om hun ideeën te realiseren. Ik neem een voorbeeld. Eind vorig jaar zet-ten we met steun van Bruno De Lille, staatssecretaris voor Gelijke Kansen (Groen!), het project The Inspirator op, waarbij een groep Brusselse jongeren opgevolgd en ge-steund worden in de realisatie van hun droomproject. Laat me kort een aantal van die jongeren voorstellen. Stella woont nog geen twee jaar in Brussel en ze spreekt al goed Neder-lands. Ook al heeft ze geen zekerheid om in België te mogen blijven, toch is ze volop bezig als animatrice met jongeren en ouderen. Ze heeft een

project opgezet voor nieuwkomers (kinderen en jongeren). Ze wil hun laten zien dat België een land van mogelijkheden is. Maar de jongeren moeten ook zelf willen, het heft in eigen handen nemen om dingen te realiseren. Een ander land, een an-dere cultuur, het is niet gemakkelijk en dat beseft Stella zelf goed, maar deze jongeren moeten betrokken worden bij de samenleving.De Schaarbekenaar Soufiane is een andere Brusselaar die, samen met een groep vrienden, ‘één op één’ begeleiding biedt aan jongeren in de eigen wijk. Ze motiveren de jon-geren om hun best te doen en te slagen op school. Ze vervullen de rol van oudere broers en zussen die het zelfvertrouwen van deze jonge-ren willen opkrikken. De jongeren die zij vandaag begeleiden, kunnen morgen op hun beurt andere jonge-ren ondersteunen.Gonzalo zat jarenlang zonder papie-ren. Hij heeft zijn middelbare school niet kunnen afmaken omdat hij niet

presteerde zoals de school dat ver-wachtte van iemand van zijn leeftijd. Er werd geen rekening gehouden met zijn taalachterstand, met de nodige aanpassingsperiode en zijn moeilijke situatie (zonder papieren). Vandaag heeft hij papieren en werk. Hij beseft dat niet iedereen dezelfde kansen krijgt of over dezelfde mid-delen beschikt. Het is voor die jon-geren dat hij iets wil terug doen. Zoals Soufiane, Stella en de andere jongeren vertrekt Gonzalo vanuit ei-gen ervaring.Het is enorm belangrijk te luisteren naar de verhalen, ervaringen, pro-blemen, ideeën en ambities van de jongeren. Op die manier kunnen we hen bereiken en motiveren om zich te engageren en dingen te realiseren. Als ik naar deze, maar ook vele an-dere jongeren kijk, ben ik hoopvol. Wie op de een of andere manier met jonge mensen in Brussel heeft gewerkt of de Brusselse jeugd kent, weet dat de stigmatisering niet op-gaat voor de overgrote meerderheid van de Brusselse jongeren. Deze jongeren hebben veel in hun mars.

PapierbergEr zijn mogelijkheden in Brussel, maar de jongeren weten niet waar ze moeten zijn, of waar ze moeten beginnen om iets te realiseren. On-dersteuning op lokaal en regionaal niveau is essentieel om hen erbij te betrekken. Politiek kan dus een rol spelen, door ideeën en projecten die van de jongeren zelf komen, op een laagdrempelige manier te onder-steunen. Het papierwerk bijvoor-beeld om aan subsidies te geraken voor een project is enorm demotive-rend voor de jongeren. Dat vereen-voudigen zou een stap in de goede richting zijn.We moeten ervoor zorgen dat kan-sen ook echt kansen zijn. We weten dat niet iedereen die kansen even gemakkelijk benut; in hen die het het moeilijkst hebben, moeten we het meest investeren. Op dit moment krijgt dit punt niet genoeg aandacht. Het zijn vooral zij die al hebben die nog meer kansen krijgen. Vanuit het beleid, het middenveld, de gemeenschappen, de ouders en de jongeren zelf moet er samen gewerkt worden aan toekomstper-spectieven voor de jongeren. Het is hard nodig dat we het potentieel en talent van de Brusselse jongeren ontwikkelen en daarin investeren. Investeren in hen is investeren in een betere toekomst voor Brussel.

Bleri Lleshi, politiek filosoof en documentairemaker

Bleri Lleshi:

“Als ik naar Stella, Soufiane, Gonzalo en al die andere jongeren kijk, ben ik hoopvol”

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Steeds meer jongeren in armoede, een jongerenwerkloosheid die blijft toenemen en een zorgwekkende schooluitval: de cijfers liegen er niet om, de Brusselse jongeren hebben het niet gemakkelijk. Maar er is ook talent en potentieel bij jongeren in onze stad. Daarin moeten we investeren.” Bleri Lleshi zette daarom het project The Inspirator op.

The Inspirator en Bleri Lleshi’s documentaire zijn te bekijken op You-Tube en Vimeo. Op 9 november om 20.15 uur is er een gespreksavond met Lleshi (Wetstraat 89, 1000 Brussel; inschrijven op 02-213.71.57)

BDW 1302 PAGINA 13 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

BDWOPINIEBrusselse kerktorendoor Danny Vileyn

Wat beslist is, is toch niet beslist. Dat was zo met de heraanleg van de Havenlaan, en als het van de Brusselse burgemeesters afhangt, dan wordt het net zo met het gewestelijk mobili-teitsbeleid. Ik verklaar mij nader. Het Brus-sels parlement heeft een Parkeerordonnantie aangenomen, en de federale onderhandelaars hebben een akkoord gesloten over een interne stadshervorming. Maar dat alles maakt geen indruk op de Brusselse burgemeesters, van wie meer dan de helft ook parlementslid is. De parlementariërs van de oppositie zijn niet

onder de indruk, en die van de meerderheid al evenmin. De Conferentie van Burgemeesters is tegen een gewestelijk parkeerbeleid, en er wordt in haar wereld niets beslist tegen de burgemeesters in. Niet door een formateur, niet door een parlement. Point.De Conferentie van Burgemeesters bestaat al sinds 1874. Ze heeft geen formele beslissingsmacht, maar wel veel invloed. Burgemeester Jules Anspach richtte de conferentie samen met zeven collega-burgemeesters op om de kinderen van heel de Brusselse agglomeratie toegang te verle-nen tot het Koninklijk Atheneum van de Stad Brussel. Nobele bedoe-lingen toen, maar nu dient de conferentie vooral om lokale belangen te verdedigen, en, zo nodig, het Brussels Gewest stokken in de wielen te steken. De brief die de burgemeesters aan minister van Verkeer en Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) schreven (zie p. 1), is daar de perfecte illustratie van. Grouwels is bezig met een parkeerplan, een uitwerking van de Parkeerordonnantie die tijdens de vorige legislatuur goedgekeurd werd. In grote lijnen moet het plan parkeren voor alle Brusselaars makkelijker maken en langparkeren voor bezoekers moei-lijker. Zoiets regel je het best op gewestniveau, want de huidige situatie is ronduit belachelijk. Er gelden andere tarieven per gemeente, en soms heb je twee tarieven in dezelfde straat. En net dat lijken de burgemees-ters te willen bestendigen. De Etterbeekse burgemeester Vincent De Wolf schuwt ook de grote woorden niet. Dat de regering het aantal bewonerskaarten kan beperken, noemt De Wolf ‘een wurgclausule in ware sovjetstijl’. Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is, en De Wolf zit nu eenmaal in de oppositiebanken. Erger is dat ook de PS- en CDH-burgemeesters het antigewestspelletje meespelen; dat mag blijken uit het feit dat de brief unaniem door de Conferentie werd goedgekeurd. PS en CDH hebben de Parkeerordonnantie anders wél mee goedgekeurd. En het is onder PS-boegbeeld Philippe Moureaux dat beslist werd om mobiliteit en stedenbouw voor een belangrijk deel naar het Gewest over te hevelen.De Parkeerordonnantie moet overeind blijven, zo niet wordt de interne stadshervorming een lachertje. En blijft de kerktoren de norm.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Wijkschool

Met verbazing las ik, als ouder van een kind dat naar de Nederlandstalige afdeling van kleuterschool Blangchard gaat, in BDW 1299 van 13 oktober (p. 11) de visie van Brigitte De Pauw, schepen van Nederlandstalige Aan-gelegenheden, op de geplande sluiting van onze wijk-school. Wij ouders kregen, tot nu toe (21 oktober, red.), van het gemeentebestuur geen enkele officiële informa-tie over de plannen die ze hebben met onze wijkschool. We moesten het hebben van geruchten en een enkele mondelinge mededeling van de directie, die zelf ook nog niet veel met zekerheid wist. Nu moeten we de toekom-stige sluiting van onze wijkschool in de pers vernemen. Bovendien lezen we dat de kinderen van de te sluiten wijkscholen, dus ook Blangchard, zouden verhuizen naar de nieuwe Poelbosschool.Voor veel ouders uit de Blangchard-school is overstappen naar de nieuwe school in Poelbos gewoon geen optie. De keuze voor Blangchard was voor ons een bewuste: een kleine, veelkleurige wijkschool om de hoek met de mo-gelijkheid om na de derde kleuterklas door te stromen naar de voor ons goed bereikbare Van Asbroeck-school. Wij gaan graag naar ons schooltje. Door hun kleinscha-ligheid maken wijkschooltjes een comfortabele brug voor de kleuters tussen crèche en ‘grote school’, en de school kan op de schaal van de kleuter werken. Er is een direct en goed contact mogelijk tussen juffen en ouders. En dankzij de wijkschool ken ik een heleboel van mijn buren, die ik anders nooit zou hebben leren kennen, en voel ik me steeds meer thuis in mijn buurt.Nu kunnen bijna alle ouders te voet met hun kleuter naar hun wijkschooltje. Poelbos ligt aan de andere kant van Jette, drie kilometer verder. De kinderen brengen en halen zou hierdoor voor bijna alle ouders zowel per fiets (een pittige helling richting UZ!) als met openbaar ver-voer gewoon onhaalbaar zijn. In deze context schiet het argument dat de wijkschool Dageraad niet meeverhuist omdat die “te ver van Poelbos” ligt, dan ook fel in het verkeerde keelgat, aangezien de Blangchard-school nog een heel stuk verder ligt en de gebouwen van Blangchard bovendien in zeer goede staat zijn. Ik zie bovendien niet waar ‘de huidige, grotere capaciteit van het kleuteron-derwijs’ vandaan komt waarover mevrouw De Pauw spreekt. Er zijn de laatste jaren geen gemeentelijke Ne-derlandstalige kleuterscholen bijgekomen in Jette. En hoe men deze grotere capaciteit van het kleuteronder-wijs “op de capaciteit van het Jetse lager onderwijs wil afstemmen” door kleuterscholen op te doeken, is mij ook een raadsel. In de Van Asbroeck-school is het in elk geval zo dat als de Blangchard-wijkschool zou wegval-len, de capaciteit van de lagere school net groter zal zijn dan die van de kleuterschool. Ik vermoed dat het in de Vanden Borre-school niet anders is, hoewel ik daar de situatie slecht ken. Wil mevrouw De Pauw dan in het eerste leerjaar instromende kleuters uit Franstalige kleuterscholen opvangen? Of is ze van plan om in de toekomst dit ‘teveel’ aan plaatsen af te schaffen?Het moet gezegd worden zoals het is: deze beslissing wordt niet genomen in het belang van de kinderen van de Nederlandstalige afdeling van Blangchard. De Neder-landstalige afdeling moet sluiten omdat de Franstalige op deze site op een eenvoudige manier wil uitbreiden, en niet omdat daar enig ander praktisch nut voor is, al zeker niet voor de betrokken ouders of kinderen. Dat daar in de pers drogredenen voor gebruikt worden, vind ik heel erg.Wij willen niet gedwongen worden om de school die we bewust gekozen hebben, in te ruilen voor een andere. Ik vraag aan het gemeentebestuur om een open communi-catie te voeren met de ouders, zodat er duidelijkheid kan ontstaan over de toekomst, en met hen naar oplossingen

te zoeken die voor iedereen beter zijn. Op dit moment gebeurt dat niet en krijgen we de indruk dat men ons voor een voldongen feit wil stellen, op de kap van onze kinderen. Tim Heirman, Jette

Wachttijden

Er is etwas los met de gezondheidszorg in het Brusselse en – naar wat ik van vrienden verneem – eveneens in Antwerpen, Gent en andere Vlaamse steden, zeker wat de wachttijd voor een afspraak betreft. Gemiddeld ligt die tussen acht en twaalf weken voor een consultatie bij een specialist of voor een scan, om nog te zwijgen van MRI’s.Er is ook nog steeds een probleem voor de marginaal wordende groep Nederlandstaligen in Brussel: het UZ is altijd volgeboekt, de andere universitaire zieken-huizen doen soms inspanningen om taalproblemen te vermijden, maar dat lukt maar gedeeltelijk, en laten we het zelfs niet hebben over de andere ziekenhuizen (waar trouwens dezelfde overbevolking geldt). Familiale help-sters, verpleegsters en andere diensten aan huis: oké, als je ook Frans en/of Engels spreekt. Urgentiediensten: verzadigd. Ouderlingentehuizen: multicultureel, wat geen probleem op zich is, als de ouderen zich aan het personeel aanpassen en meertalig zijn. Met wat geluk zijn je huisarts en je apotheker meertalig en kennen ze zelfs Nederlands. Maar het hoofdprobleem blijft: de capaciteit van alle vormen van gezondheidszorg in het Brusselse wordt overspoeld.Er is ook etwas los met de veiligheid in het openbaar vervoer en op openbare plaatsen, vooral als het donker wordt, maar ook overdag: gedaan met avonduitstapjes met het openbaar vervoer. En tot slot, de Brusselse sta-tions: de drie grote trein- en sommige metrostations zijn smerig, ze stinken naar urine en uitwerpselen en zijn onveilig.Ik ben 66 jaar Brusselaar en zie met pijn in het hart en lede ogen de verloedering en de laisser faire, laisser ve-nir, laisser dégénerer-politiek van alle autoriteiten aan. Bruxelles poubelle, capitale de...?

Rita Reygaert, Sint-Agatha-Berchem

Frietvet

Wij lazen even geleden een artikel over Kuifje en de een-hoorn, het vuilnis en de hondendrollen in De Morgen, en we herkennen het overgenomen citaat in de jongste editie van BDW (1300 van 20 oktober, p. 3). Omdat wij bevoegd zijn over de twee gewestelijke containerparken waarvan sprake in het artikel, willen we graag tege-moetkomen aan uw lezers, en hen op de hoogte brengen van andere oplossingen om van frituurolie af te geraken.Frituurolie en ander chemisch afval kan in Brussel ook gebracht worden naar de Proxy Chimik. Dat zijn voer-tuigen die rondrijden in het gewest en maandelijks op vaste plaatsen en vaste tijdstippen halt houden. U vindt de kalender op onze website www.netbrussel.be of u kunt hem aanvragen op 0800-9.81.81 of info@arp-gan.be. Naast de twee gewestelijke containerparken hebben ook Elsene, Etterbeek, Evere, Ganshoren, Oudergem, Sint-Joost-ten-Node, Sint-Lambrechts-Woluwe, Sint-Pieters-Woluwe, Ukkel en Watermaal-Bosvoorde een contai-nerpark voor hun inwoners.Er zijn dus verschillende alternatieven om van huishou-delijk chemisch afval af te geraken.

Edith Schouteden, deskundige Externe Communicatie Net Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1302 PAGINA 14 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Reportage > Op zoek naar rust in Brussel

Waar de stad blijft stille staan

H et vooroordeel is dat het in Brussel nergens stil is, en helaas klopt dat vooroordeel. Het kan ook moeilijk an-

ders. In de centrale, dichtstbevolkte gebieden van de stad is er altijd lawaai, terwijl in de pe-rifere gebieden altijd dat verkeer op de Ring en in de lucht te horen is. Om nog te zwijgen van de eeuwige en alomtegenwoordige wegwerk-zaamheden.

Op den buiten Tijdens een eerste trip in de perifere gemeen-ten zoeken we stilteplekken in de openlucht. Het is de tijd van de kerkhoven, en als het dan over stilte gaat, denkt iedereen meteen aan de begraafplaats van Sint-Gillis aan de voormali-ge eindhalte Stilte van tram 55 (nu een gewone halte van tram 51 op weg naar Van Haelen). Iedereen moet bij leven en welzijn de steile Stiltelaan eens op lopen, om boven kennis te maken met het lugubere standbeeld dat op de poort van dat kerkhof zit te wachten. Maar wij trekken dit keer naar het grootste kerkhof van Brussel, dat toepasselijk Kerkhof van Brussel heet, en aan de Kerkhof van Brussellaan ge-legen is. In Evere dan nog – een gemeente die zich over het algemeen gedeisd houdt.Is het hier stil? Helaas. Hoewel de begraaf-plaats 39 hectare groot is, hoor je toch overal nog het verkeer in de omliggende straten. Bo-vendien zijn de onderhoudsdiensten in deze periode van het jaar druk aan het werk. Toch heeft het iets om hier rond te lopen. Op som-mige kasseiweggetjes ben je helemaal alleen tussen de doden, een vreemdeling verdwaald in een uitgestrekte dodenstad. Met monumen-ten die even kolossaal als stilzwijgend zijn, en perken die zo slecht zijn onderhouden dat hele reeksen graven onder de klimop zitten, waan je je soms op expeditie in Angkor.Van Angkor trekken we naar Watermaal-Bos-voorde. Daar heeft men door het Zoniënwoud natuurlijk iets makkelijker praten als het over

stilte gaat. De eerste eekhoorns schieten al voor onze voeten als we de voormalige paar-denrenbaan van Bosvoorde betreden. Ook op maandagmiddag wordt hier gegolft, in wat toch al sterk op een oase van rust lijkt. Via de Tumulidreef trekken we het woud in, langs de vallei van de Verdronken Kinderen. Een naam waar je stil van wordt, mochten de bosbeheer-ders van Leefmilieu Brussel niet net hout aan het verhakselen zijn. En horen we daar ook geen trein het station van Bosvoorde verla-ten? Er rijdt zelfs een auto van Télé Bruxelles door het bos. Misschien ook op zoek naar de primeur over stilte in Brussel. Dat is het pro-bleem met het Zoniënwoud: het kan nooit

lang de schijn ophouden een echt woud te zijn, want het wordt overal door wegen doorkruist.Onze ambities bijstellend trekken we naar het Tenboschpark in Elsene. Een minuscuul stadsparkje, zoals er in Brussel nog wel meer tussen de straten verstopt liggen. Het Ten-boschpark onderscheidt zich door de aanwe-zigheid van ligstoelen, een afgesloten speel-tuintje voor kinderen jonger dan zeven en een petanquebaan waar, echt waar, een groepje oudjes aan het spelen is. Op een bankje speelt

zelfs iemand gitaar, en elders leest een jonge-ling Woody Allens L’erreur est humain . Het parkje is alleen wat te goed onderhouden, want ook hier wordt er gewerkt...Dan is de stilteplek in de openlucht die ons het meest kon bekoren, toch de tuinwijk Le Logis-Floréal in Watermaal-Bosvoorde. Het was lang geleden dat we daar nog geweest waren, maar je verzeilt er met één vingerknip van de stad in de Engelse countryside . We verzinnen het niet, in deze uitgestrekte tweelingwijk rui-sen populieren, fl uiten vogels en is het geluid van een grasmaaier enkele honderden meters verderop alleen maar een geruststellend teken van leven. De grootste verkeersaders heten hier Bosduifl aan en Boterbloemenstraat.

Slowlane Als zuivere stilte onhaalbaar is, dan moeten we misschien mikken op het contrast tussen het lawaai buiten en de relatieve stilte binnen.Brussel schijnt sterk te zijn in wat stiltebe-middelaar Joris Capenberghs (zie inzetje) de overgangen van de ‘fastlane’ naar de ‘slowlane’ noemt. Hij noemt daarbij de gangen naar de boekhandel Passa Porta of naar de bibliotheek in La Bellone als voorbeelden. Capenberghs wijst ook op de mentale stilte, geboden door architectuur, geschiedenis en kunst – vooral op plekken die ‘levend’ gehouden en gekoes-terd worden door de mensen die er werken of aanwezig zijn. In dat verband noemt hij de Academie van Anderlecht of het Erasmushuis, daar vlakbij. Zelf denken we ook aan het Mu-seum van Buuren, aan het Wiertzmuseum bij het Europees parlement, aan pakweg de zaal met het Sint-Jorisretabel in het Jubel-parkmuseum, aan Atelier 340 in Jette, of aan het braakliggende terrein van de voormalige brouwerij Vandenheuvel in Molenbeek, waar kunstenaar Jeroen Peters alle voorbijgangers welkom heet in zijn zelfaangelegde tuin. Onze tweede trip langs overdekte stilteplek-ken gaat door het centrum. Een klassiek toe-vluchtsoord daar is de achttiende-eeuwse Finisterraekerk in de Nieuwstraat. Ze is bijna altijd open en heet ‘de biechtstoel van Brussel’ te zijn. De onthaalbrochure begint met “Wees welgekomen in deze oase van stilte, gebed en rust.” Het gastenboek in de kapel van Onze-

VERTALERS AAN HET WOORD

BRUSSEL – Wat zouden we zijn als we nooit hadden gehoord van Don Quichote, de Buddenbrooks en Madame Bovary, tenzij we de taal kenden waarin deze meester-werken werden geschreven? Wat zouden we zijn zonder de vertalers van deze boeken? Om de literaire vertalers voor het voetlicht te bren-gen nam literatuurhuis Passa Porta het initiatief voor een internationaal congres.

Het congres, dat op 1, 2 en 3 decem-ber in Brussel plaatsvindt, is meteen ook het startschot van het internatio-nale project Petra (Europees Platform voor de Literaire Vertaling). Dat wil concrete oplossingen vinden om de situatie van de literaire vertaling en de literaire vertalers te verbeteren.Passa Porta nam het initiatief, maar werkt nauw samen met het Polish Book Institute (Krakau), het Literari-sches Colloquium Berlin, de Associa-tion of Slovak Translators (Bratislava), Transeuropéennes (Parijs) en tiental-len andere Europese organisaties.Tijdens het congres, geleid door de Belgische auteur, vertaler en journa-list Jacques De Decker, zullen 150 vertalers uit dertig Europese landen zich buigen over een reeks actuele thema’s: het economische en sociale statuut van de literair vertaler, zijn zichtbaarheid, de opleiding, het uit-geversbeleid, de auteursrechten en het digitale boek. Begin 2012 wordt een aantal aanbevelingen gepubli-ceerd, bestemd voor de nationale en Europese beleidsmakers. Met die eerste activiteit wil Petra ook al meteen het grote publiek aanspre-ken. Op vrijdag 2 december wordt in Flagey het programma Grand Hotel Europa gepresenteerd. Op die feeste-lijke avond zal onder meer de Ameri-kaanse auteur Michael Cunningham vertellen over zijn grote bewondering voor goede vertalers. En vertalers uit heel Europa vertalen live verzen van Fernando Pessoa.� HUB

www.petra2011.eu

De populieren ruisen, vogels fluiten en de grootste verkeersaders heten hier Bosduiflaan en Boterbloemenstraat

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

© C

EC

ILE

BE

RTR

AN

D @

CA

RTO

ON

BA

SE

.CO

M

BRUSSEL – Er wordt de komende jaren in stilte gewerkt aan een Stilteatlas van het Brussels Gewest. Wij trokken en stoemelings, en sourdine en op kousenvoeten op bedevaart om te kijken wat zoal voor die atlas in aanmerking komt. Gelukkig is ‘stilte’ in Brussel een rekbaar begrip.

BDW 1302 PAGINA 15 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

LAWAAIT

Zonder stilte geen lawaait, en vice versa. Freddi Smekens staat erbij stil in zijn Brusselse Kroniek. “Stel a veu: in het Amazoniënwoud valt nen buum omveir, mo er es, booite de andere buume, gie leivend weize in de beurt. Mokt daan

vallende buum den lawaait?”

LEES MEER OP PAGINA 21

EEN ZOETE GESCHIEDENIS

De Zazies gingen deze week naar de Molen van Evere voor Sweet candy – De

zoete geschiedenis achter snoep. Mexicaanse doodskopjes in suikerwerk, snoepoorbellen of

het achterwerk van de honingpotmier: hmmmmm of bweikes?!

LEES MEER OP PAGINA 24-25

Lieve-Vrouw van Geluk staat vol met soms schrijnende boodschappen in verschillende talen. Opvallend hoeveel mensen hier in kor-te tijd binnen en buiten stappen, vaak alleen maar voor een korte groet.Zijn er ook plekken die stil zijn omdat er nie-mand komt? We wilden even langsgaan bij La Maison du Porte-Plume op de Adolphe Max-laan, een zaak die van oudsher in degelijk

© IV

AN

PU

T

schrijfmateriaal handelt. Maar kijk: de winkel staat leeg. Op de vensters hangt nog een lau-werkrans die het 75-jarige bestaan moest vie-ren, maar 2010 was er te veel aan. Tegenover kunt u in de Noorddoorgang wel nog in alle rust een Davidoff-sigaar uitkiezen.Om helemaal tot rust te komen, moet u even-wel niet in de Noorddoorgang zijn, maar in zijn minderbedeelde pendant, de Bortiergale-

rij. Een stilteplek met karakter, zonder volk, met beperkte commerciële ambities en zon-der veel woorden. De ideale transactie in an-tiquariaat Vanderelst (waar Umberto Eco al werd gesignaleerd) volgt na twintig minuten speurwerk in de smalle gangetjes tussen de uitpuilende rekken, als de verkoper in de kaft van het boek op de prijs in potlood wijst, en de klant met ingehouden enthousiasme betaalt.

BRUSSEL – Toen vorig weekend het winteruur inging, werd in Brus-sel ook de bewustmakingscampagne ‘Cultuur van de stilte’ gelanceerd. Dat gebeurde met een concert in het voormalige beeldhouwers atelier Salu van de vzw Epitaaf aan het kerkhof van Laken. In Brussel begint tegelijk een project dat stilte en rust als een vorm van immaterieel erf-goed wil herwaarderen. Op vraag van VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen!) zullen zogenaamde ‘stiltebemiddelaars’ de stilteplekken en stiltemakers in Brussel in kaart brengen in een Stilteatlas. Het project en de beweging eromheen worden aangestuurd door de vzw Waerbe-ke, waarvan Joris Capenberghs een van de professionele krachten is. “Brussel is een stad die kreunt onder hectiek, consumptiecultuur en overbelasting. De behoefte aan stilte bij bewoners neemt niet alleen

toe, ze blijkt ook vrij algemeen. Uit een rondvraag bij ervaringsdeskun-digen in de armoedezorg bleek bijvoorbeeld dat de tweede belangrijkste behoefte in die sector de behoefte aan een omgeving zonder stress is. De Stilteatlas moet mensen de weg wijzen naar zulke plekken. En om-dat dat vaak karaktervolle plekken zijn, zit er ook een erfgoedaspect aan. Maar we moeten ook de ‘stiltemakers’ samenbrengen. Anders dan lawaaimakers kondigen zij zich niet aan met toeters en bellen. Of het nu cultuurcoördinatoren, bibliotheken, alternatieve gidsen of vzw’s als Epitaaf zijn: ze kunnen ons helpen een praktijkgemeenschap te vormen die de onbetaalbare stilteplekken koestert en het Bruto Stedelijk Geluk verhoogt.”� MB

Omdat boeken en stilte goed samengaan, is ook de Nationale Bibliotheek een statie op de weg naar de stilte. Het verbeterde bezoekers-beleid heeft er voor iets meer animo gezorgd, maar een kaart voor de leeszaal met ‘kostbare werken’ is nog altijd een rechtstreeks ticket naar wat rust.Vergelijkbaar met de Albertina ten slotte is het Archief van de Stad Brussel in de Huide-vettersstraat. De leeszaal daar is niet zo mooi als de rest van de oude textielhandel Jules Waucquez. Maar de geur van oud papier die je er tegemoetkomt, is weldadig, de hernieuwde kennismaking met het fenomeen ‘fichebak’ hartelijk en de omzettabel van de republikein-se naar de gregoriaanse kalender bijzonder handig. Dat zowel jonge studentes als oude heren hier nog altijd research doen, stelt ge-rust. De ambtenarenklok boven het bureau van de archivaris tikt vast trager dan elders.�� Michaël�Bellon

www.cultuurvandestilte.bewww.portaalvandestilte.bewww.bessst.be

STILTE KAN ONS REDDEN

© S

ASK

IA V

AND

ERST

ICH

ELE

BDW 1302 PAGINA 16 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

ADVERTENTIE

Muziek > Othin Spake: Teun Verbruggen in trio met Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski

Improviseren op het scherp van de sneeBRUSSEL – The Nethack dictionary is de titel van de nieuwe vinylplaat van Othin Spake, het trio gevormd door Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski. De drie gaan er nog even hard tegenaan als op hun debuut van zes jaar geleden, en alles staat nog altijd in het teken van totaal vrije improvisatie. Toch is er meer focus en structuur.

den en het klikte. Het is super dat ik nu deze kans krijg, want Sub Rosa heeft een heel mooie catalogus van internationale renom-mee.” Het internationale avontuur van Teun Ver-bruggen stopt overigens niet bij Othin Spake. Zo krijgt hij carte blanche tijdens het Follow the sound-festival in Antwerpen (10-12 no-vember). Onder de naam Bureau Of Atomic Tourism brengt hij daar een eerste concert samen met Andrew D’Angelo en Trevor Dunn plus de New Yorkse trompettist Nate Wooley en de Franse gitarist Marc Ducret. Net als bij Othin Spake gaat het om vrije improvisatie over heel de lijn, zij het dat hier wellicht ook een aantal heuse composities op de setlist zullen staan.� Georges�Tonla�Briquet

The Nethack dictionary van Othin Spake verschijnt bij Sub Rosa. De plaat wordt op 9 november om 20 uur voorgesteld in de AB, met als gasten Sickboy Milkplus en Mathieu Calleja en aftershow met Brazza­ville. Kaartjes kosten 12 euro. Bureau Of Atomic Tourism, een ander project van Verbruggen, speelt op 18 november om 20 uur in Recyclart

Othin Spake, dat zijn (vlnr.) Mauro Pawlowski, Teun Verbruggen en Jozef Dumoulin.

© P

ETE

R D

E JON

GH

à

Maak je klaar voor de aankomst van de Grote Sint in een muzikale sfeer …

Bezoek het huis van Sinterklaas, dat enkel voor deze magische dag zijn deuren opent !

Wandel mee op de poney’s en maak je persoonlijke souvenir.

Laat een leuke foto trekken met de Sint op zijn Troon !

11 nov.

om 11u aankomst te paard met de Zwarte Pietengratis animatie van 11u tot 18u

BEZOEK DE SINT OOK

OP DE EXTRA DAGEN

ZATERDAG 12 EN

ZONDAG 13 NOVEMBER

VAN 14U00 T/M 18U00.

‘W e zijn inderdaad geëvolueerd,” beaamt Teun Verbruggen. “We hebben elk apart meer ervaring

opgedaan in vrije improvisatie. Daardoor kre-gen we meer vertrouwen in ons kunnen.”“Vroeger probeerden we soms te krampachtig het groepsgeluid in een bepaalde richting te duwen om het publiek te plezieren. We kregen echt wel heel veel negatieve kritiek. Vooral de fans van Mauro, die hem kennen van bij dEUS, begrepen niet wat hij hier uitspookte. Ik snap dat ook wel. Nochtans vind ik dat er muzikale momenten in onze muziek zitten. Maar het blijft natuurlijk vrije improvisatie.”

New Yorkse underground The Nethack dictionary is een minutieus uit-gedokterde compilatie geworden. “De titel vond ik toevallig op internet. Het klinkt goed, en vooral het woord dictionary trok me aan. De plaat is namelijk een verzameling van opnamen tijdens verschillende concerten, aangevuld met een aantal studiosessies met

heel verschillende gastmuzikanten. Twee jaar lang heb ik uren en uren fragmenten beluis-terd. Ik moest echt streng zijn voor mezelf om tot een essentiële collectie te komen. Na overleg met Jozef en Mauro en nog een paar vrienden is The Nethack dictionary het eind-resultaat. Pierre Vervloesem zorgde voor de editing.” Op de gastenlijst prijken klinkende namen als Fred Van Hove, de peetvader van de Belgische improvisatiescène, en de Franse fluitist Magic Malik, maar eveneens Trevor Dunn, Shelley Burgon en Andrew D’Angelo, stuk voor stuk legendarische figuren uit de New Yorkse un-dergound en avant-garde. “Allemaal contac-ten die ontstonden door toevallige ontmoetin-gen,” vertelt Verbruggen.

Sub RosaUitzonderlijk wordt de plaat niet uitgebracht op Verbruggens label, RAT Records, maar bij het gereputeerde Brusselse Sub Rosa. “We hebben al eens samengewerkt in het verle-

BDW 1302 PAGINA 17 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Arte met ondertitels

In Vlaamse Kaai krijgt presentatrice Hadja Lahbib versterking van David Van Reybrouck.

© A

RTE

/ M. L

ER

OY

Gezien: Vlaamse Kaai en Cinquante degrés nord op Arte Belgique, www.arte-belgique.be.

Het moet een primeur zijn op de Belgische televisie: een programma-reeks die in twee landstalen wordt gepresenteerd. Het gebeurde vorige week woensdag op Arte, tijdens de eerste aflevering van het nieuwe Vlaamse Kaai.Vlaamse Kaai is een cultuurprogram-ma naar het voorbeeld van Quai des Belges (QdB). Dat bestaat al langer, wordt sinds kort ook in het Neder-lands ondertiteld en omkadert elke

tweede woensdag om 22.40 uur documentai-res met thematische gesprekken. In Vlaamse Kaai (elke laatste woensdag om 22.45 uur, heruitzending de vrijdag erop op La Deux) krijgt QdB-presentatrice Hadja Lahbib ver-sterking van schrijver David Van Reybrouck. In de eerste aflevering zagen we de twee door de Dansaertstraat struinen en op klaarlichte dag café Archiduc induiken om het over het grootse verleden van die jazzkroeg te heb-ben. Zij sprak daarbij Frans en hij Nederlands. Beetje vreemd in het begin, maar eigenlijk een perfect werkbare aanpak waaraan we al lang gewoon zouden moeten zijn. Als het dan te veel gevraagd is om elke Belg tweetalig te ma-ken, zorg er dan tenminste voor dat iedereen de andere landstaal passief beheerst.Arte roept de communautaire context in als argument voor hun opmerkelijke demarche in het uitzendschema. Toch is het aandeel van de presentatoren in Vlaamse Kaai eerlijk gezegd miniem. Het is zelfs een beetje een vreemd programma met een bijzonder vage format. Lahbib en Van Reybrouck zaten in de Archiduc om de documentaire over Belgiës populairste jazzman Jef Neve in te leiden. In eerste instan-tie zal Vlaamse Kaai namelijk in hoofdzaak de Goudvis-reeks van Canvas heruitzenden met Franse ondertitels – op 30 november is Josse De Pauw aan de beurt. Een goede zaak natuurlijk (de Franstaligen weten nu ook dat Neve als kind al zo door muziek geobsedeerd was dat hij in de Efteling de hele tijd naar de muziek van Händel zat te luisteren die daar uit de paddenstoelen klinkt); een goede zaak dus,

maar ook niet meer. Het vreemde is dat de documentaire nog werd voorafgegaan door een korte flard over beeldend kunstenaar Gert Robijns van Cobra TV, en werd gevolgd door een lange flard uit een Wie schrijft die blijft over dichter Leonard Nolens uit 1989, de tijd dat Nolens blijkbaar nog iets van me-dia-aandacht kon verdragen.Maar omdat Arte Belgique echt de enige tweetalige zender in België wil zijn, wordt voortaan ook het dagelijkse cultuurpro-gramma Cinquante degrés nord ondertiteld – tenminste, als u ze achteraf (her)bekijkt op www.arte-belgique.be/50dn. De originele uitzendingen lopen van maandag tot en met vrijdag om 19.55 uur op Arte en laat op de avond op La Une. 50DN serveert elke dag drie kwartier Belgische cultuur, met twee eminente kunstenaars als gast en een stuk of vier recensenten op de bank. Er zit een fikse geut ‘Vlaamse cultuur’ in, vaak met een link naar Brussel. Zo ontving presenta-tor Eric Russon in een paar dagen tijd Geike Arnaert (vroeger van Hooverphonic, nu van zichzelf en ook een beetje van de Brusselse theatermaker Sam Touzani), Tom Barman, de onvermijdelijke Tom Lanoye naar aan-leiding van de Franse vertaling van Mamma Medea in De Kriekelaar en Blue bird-regis-seur Gust Van den Berghe. Ook Brusselaar François Schuiten kwam langs naar aanlei-ding van de Goudvis-documentaire die op 6 november op Canvas wordt uitgezonden.Hoewel de taalbarrière het een kunstenaar vaak nog moeilijker maakt om zijn punt te maken, was het fijn om te zien hoe het Frans van Barman nog beter is geworden, hoe Lanoye er ook in het Frans in slaagt een gesprek te monopoliseren (regisseur Chris-tophe Sermet kwam er niet aan te pas), hoe Geike behoorlijk spraakzaam uit de hoek kwam en hoe oud-Rits-student Gust Van den Berghe gedreven zijn artistieke keuzes kwam toelichten. Misschien mist Cinquante degrés nord, ondanks de vier recensenten, nog wat te vaak de kans om, behalve aan te kondigen, ook te verdiepen. Maar mensen warm maken met een gevarieerd en enthou-siast gebracht programma dat te snel noch te traag is, is ook al heel wat. � Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

ADVERTENTIE

DEWEIKVAN’TBRUSSELSBrussels Dialekt es tof!11 - 21 NOVEMBER 2011www.ara-vzw.be

Vrijdag 11 november Opening De Weik van’t Brussels met een opvoering van de theaterproductie ‘Oud Papee’ door het Brussels Volkstejoêter Uur: 20uLocatie: De Minard, Korianderstraat 13, 9000 GENTInfo: Reservaties tickets: Bespreekbureau De Vooruit, 09/267 28 28tickets: 14,00 en 16,00eur

Zaterdag 12 november Keekefrettersfi est (eetfestijn) met om 14u30 een voordracht Brussels dialect door Marcel de SchrijverOrg.: V.O.S. BrusselUur: van 11u30 t.e.m. 17uLocatie: Den 124, E.Jacqmainlaan 124, 1000 BRUSSELInfo: Inschrijving gewenst: Hugo Van Hemelrijck, 0472/33 71 15 12,00eur per persoon voor de maaltijd. De voordracht kan afzonderlijk bijgewoond worden.

Brussels Volkstejoêter theatervoorstelling ‘Oud Papee’Uur: 20uLocatie: De Minard, Korianderstraat 13, 9000 GENTInfo: Reservaties tickets; Bespreekbureau De Vooruit, 09/267 28 28 tickets: 14,00 en 16,00eur

Zondag 13 novemberDen Dag van’t BrusselsOrg.: Academie van het Brussels i.s.m. BabbelEverenUur: Van 10u30 tot 18uProgramma:10u30: Klaan Brussels Dictei14u tot 15u30: Poppenkast en striptekenen vè de ketsjes16u: Academische zitting 20 jaar Academie van het Brussels Locatie: Gemeentehuis Evere, Hoedemaekerssquare 10, 1140 EvereInfo: Vrije toegang/vrije deelname aan het dictee

Maandag 14 november Radiodag FM-Brussel met Brusselse gastpresentatoren (Dani Klein, Gui Polspoel, Jan Hautekiet, Patrick Riguelle, Robert Esselinckx, Top-chef Albert Verdeyen, Peter Van Asbroeck, ...) – 98.8FMUur: van 8u tot 22u

Dinsdag 15 november‘De veering van de 200ste Gazet van Brussel’ met speeches van de redacteurs + muzikale intermezzo van Mars Moriau + receptieUur: 12u30Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53, 1000 BRUSSELInfo: vrije toegang

Taalles Brussels dialect Fonetische processen doorProf. Em. Sera De VriendtUur: 14uLocatie: Vrije Universiteit Brussel, Gebouw D 3.11, Pleinlaan 2, 1050 BrusselInfo: vrije toegang

Brussels Stamenei optreden van Zinnefolee (Brussels dialectkoor)Uur: 19u30Locatie: GC De Platoo, Pantheonlaan 14, 1081 KoekelbergInfo: vrije toegang

Woensdag 16 november Konversoêsetoêfels – Deel 1Lesgevers van dienst: Robert Delathouwer en Geert DehaesUur: 12u30 of 20u00Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53, 1000 BRUSSELInfo: vrije deelname – duurtijd: ’s middags; 1u – ’s avonds; 2u

Rondlaaiding – ‘Et Gehaaim van de Marolle mè ’n Brussels Aperitifke’ dui Sonja De SmedtUur: 19u00Vertrekpunt: Café Het Goudblom-meke in Papier, Cellebroersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: Inschrijven gewenst via Polymnia vzw – polymnia@skynet.be of 0475/41 07 67Deelnameprijs: 7 euro pp, te betalen aan de gidsDuurtijd rondleiding: +/- 2u

Donderdag 17 novemberKonversoêsetoêfels – Deel 2Lesgevers van dienst: Robert Delathouwer en Geert DehaesUur: 12u30 of 20u00Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: gratis deelname – duurtijd: ’s middags; 1u – ’s avonds; 2u

Vrijdag 18 november Restostoemp Live-kooksessie ‘Brusselse Stoemp’ door Top-chef Albert Verdeyen (bekend van Start to cook/VTM en kok van de wielren-nersploeg Lotto-Silence)Uur: 12u30Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53, 1000 BRUSSELInfo: Vrije toegang, na de live-kooksessie kan je in Het Goud-blommeke in Papier ‘de stoemp’, gekookt door Albert, veroberen tegen een democratische prijs.

Zaterdag 19 november Gideide RestostoempDit houdt in: Rondlaaiding – ‘Et Gehaaim van de Marolle mè ’n Brussels Aperitifke’ dui Sonja De Smedt + live-kooksessie ‘Brus-selse Stoemp’ door Top-chef Albert Verdeyen (bekend van Start to cook/VTM en kok van de wielrennersploeg Lotto-Silence) + een stoempmaaltijdUur: 16u: rondleiding - 18u30: Live-KooksessieLocatie/vertrekpunt: Café Het Goudblommeke in Papier, Celle-broersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: Inschrijven via Polymnia vzw polymnia@skynet.be of 0475/41 07 67Deelnameprijs: 15 euro, ter plaatse te betalen.

Zondag 20 novemberGideide RestostoempDit houdt in: Rondlaaiding – ‘Et Gehaaim van de Marolle mè ’n Brussels Aperitifke’ dui Sonja De Smedt + live-kooksessie ‘Brus-selse Stoemp’ door

Top-chef Albert Verdeyen (bekend van Start to cook/VTM en kok van de wielrennersploeg Omegapharma-Lotto) + een stoempmaaltijd + vertelmoment met Raymond Doms, Mark De KnudtUur: 10u: rondleiding12U30: Live-KooksessieLocatie/vertrekpunt: Café Het Goudblommeke in Papier, Celle-broersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: Reserveren via Polymnia vzw polymnia@skynet.be of 0475/41 07 67Deelnameprijs: 15 euro, ter plaatse te betalen.

TWIEDOÊGSE VAN ET VOLKSTEJOÊTER

Zaterdag 19 november19u30: ZINNEFOLEE (Brussels dialectkoor)21u: OUD PAPEE, door het Brussels Volkstejoêter22u30: BAL

Zondag 20 november11u30: GENTS CABARET’t Spelleke van drei kluite mee Gentsche lietjes en Pierke Pierlala14u: GENTSE TAALLES door Eddy Levis, voorzitter van de Gentsche Sosseteit15u: DE MANNENtheatervoorstelling door het Ver-nieuwd Gents Volkstoneel met Bob De Moor, Mieke Bouve, Chris Van den Durpel en Daan HugaertInfo:02/524 60 95 (BVT-Ticketlijn) en 02/555 06 00 (Zinnema)Dagticket: 15,00 euroTicket Twiedoêgse: 25,00 eurocultuurwaardebon VGC kan ingediend worden

Maandag 21 november WOLTJESFIEST (afsluitende Brusselse party van De Weik van’t Brussels) met live on stage: ‘De Charel’ (zanger ‘Magical Flying Thunderbirds’ en ‘The Soulbrothers’)Uur: vanaf 21uLocatie: Café ’t Gevaar, Broekstraat 3, 1000 BRUSSEL

Van Zondag 13 t.e.m. Vrijdag 18 november Elke dag; ‘Expression van den dag’ in ‘Brussel Vandaag’ op TV-Brussel met Geert Van Istendael en Freddi Smekens - Regie: Julien Vrebos, Productie: Geert Dehaes

ALGEMENE INFO www.ara-vzw.be

BDW 1302 PAGINA 18 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Fotografie > Pôze IV. Terminus met Vincen Beeckman en Bozar

In de schemerzone

P laats  van  afspraak  is  deze keer  de  metrohalte  Ceria/Coovi.  Dat  zwart  heeft  met-

een het voordeel dat je de andere fo-tografen herkent. Wie erbij was aan de Heizel, weet dat het geen grap is dat  de  wandeling  tot  middernacht duurt.Begeleider  Vincen  Beeckman,  be-kend van Recyclart en van zijn foto-

projecten in de Marollen, motiveert de  fotografen:  “Iedereen  moet  de kans  krijgen  om  te  exposeren  in Bozar.  Dat  zal  gebeuren  tijdens  de Zomer van de fotografie  2012.  Niet meteen  in  dezelfde  ruimte  als  Jeff Wall, maar toch al in een heel mooie ruimte,  mooier  zelfs  dan  twee  jaar geleden met Pôze III (thema: Afrika; Pôze I: dagelijks leven; Pôze II: zelf-

portret, red.).  Je  kunt  achteraf  de wandeling nog eens overdoen, maar vanavond  verplaatsen  wij  ons  in groep, zodat mensen denken dat we Japanners zijn.”

Millimeterwerk“Wees niet bang om te fotograferen, om  het  even  wat,  behalve  elkaar,” zegt  Beeckman  zonder  school-

meesterachtig  over  te  komen.  “Het idee  is:  fotograferen  en  zien  wat  er gebeurt.  Gooi  geen  foto’s  weg,  bij-voorbeeld  omdat  ze  onscherp  zijn: achteraf  kunnen  dat  de  beste  zijn. Vanaf  januari  bespreken  we  welke foto’s een reeks kunnen vormen, en of  we  ze  afdrukken  of  monteren  in een video. We kunnen zelfs gevon-den voorwerpen integreren.”

Beeckman  heeft  zijn  wandelingen goed  voorbereid,  want  hij  zorgt  er telkens voor dat veel en weinig licht elkaar  afwisselen.  Vannacht  loodst hij  dertig  fotografen  naar  de  par-keerplaats  van  de  metrohalte,  de Ikea en het kanaal. “Shoot what you want.”Sommigen  zijn  al  begonnen  met plaatjes  schieten,  anderen  halen nu  pas  gsm,  pocket-  of  reflexca-mera boven. Maar om nu hetzelfde te fotograferen als de anderen? Dan maar  eerst  een  stukje  verder  wan-delen?  Al  was  het  maar  om  niet 

ANDERLECHT – ‘Kom met je camera + gekleed in het zwart.’ Wie zich inschreef voor Pôze IV. Terminus, moest het doen met dat berichtje. Tijdens de avondwandelingen voor amateurfotografen van Bozar worden de grenzen van de stad en die van het fotograferen afgetast.

Drie foto’s van ‘amateur’ Danielle Vanriet. “Gooi geen foto’s weg,” zegt begeleider Vincen Beeckman, “ook niet de onscherpe. Achteraf kunnen dat de beste blijken.”

© D

AN

IEL

LE VA

NR

IET

BRUSSEL – Davidsfonds Nationaal lanceert een nieuw evenement voor de hoofdstad: Brussel Exclusief, ter vervanging van het vroegere Cultuurforum.

Het  startschot  wordt  gegeven  op  15  novem-ber,  Koningsdag.  Talloze  partners  zetten  er 

mee hun schouders onder: Vlaams parlement, Kaaitheater, Koninklijke Bibliotheek van Bel-gië,  Kinepolis,  KBC,  Westmalle,  mediapart-ners.  Een  beperkt  aantal  deelnemers  (tussen honderd  en  tweehonderd)  krijgt  toegang  tot een  buitenissig  vipevenement,  met  aparte inleiding  en  receptie  achteraf.  Eerst  is  er  de 

avant-première van de film Groenten uit Balen van  Walter  van  den  Broeck:  15  november  in Kinepolis, pas een maand later voor het grote publiek te zien. Op 14 december volgt een noc-turnebezoek aan de expositie Vlaamse minia-turen in de Albertina (met de catalogus als ca-deau). Begin 2012 volgen een conferentie van 

Christophe Deborsu (Dank u Vlaanderen, over gelijkenissen  en  verschillen  tussen  Vlaande-ren en Wallonië; in het Vlaams parlement) en een  ontmoeting  met  regisseur  Guy  Cassiers voor  het  theaterstuk  Bloed & rozen  van  Tom Lanoye. Meer  op  016-31.06.00  en  www.da-vidsfonds.be/evenementen. JMB

Evenement > Davidsfonds pakt uit met culturele vipbehandeling

Bekijk Groenten uit Balen maand voor officiële release

Met Nero op stapNooit  was  een  stripalbum  van  Nero  zo  levensecht  als Het spook uit de Zandstraat, met herkenbare portretten van het personeel van het Belgisch Stripcentrum  (in de voormalige  Waucquez-magazijnen).  In  het  Marc  Sleen Museum  (Zandstraat  33)  ontdekt  u  nog  meer  Brus-selse  locaties  op  originele  Nero-platen.  Een  geleide groepswandeling in de stad reserveren kan ook: kijk op  www.marc-sleen.be.Vijf voor twaalf  in de strip, en wij zetten een punt ach-ter  dit  (mini)reeksje.  U  kunt  het  blijven  bekijken  op  www.brusselnieuws.be/nero. JMB

© S

TICH

TING

MA

RC

SL

EE

N

BDW 1302 PAGINA 19 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Hoeveel basisbereidingen voor eieren kent u, zonder ze te breken? Deze is nochtans al heel oud.

Ik  had  er  nog  nooit  van  gehoord,  maar  met  mijn opzoekwerk rond de snelkookpan kwam ik er toe-vallig op:  hamin-eieren , of  hamine , zo u wilt. Heeft niets te maken met de voormalige Oegandese dic-tator. De bereiding spruit uit de Joodse en blijkbaar ook uit de Egyptische traditie, maar  leent zich tot een paar moderne experimenten.De god van Israël verbood de Joden om op de sab-bat, de offi ciële rustdag, te werken. Niets mogen ze, geen  geld  verdienen,  maar  ook  geen  vuur  maken, laat staan de was doen. In de grond is dat een heel mooi idee. Verplichte rust voor iedereen, ook voor mama die niet mag wassen en plassen of eten klaar-maken. Geen gezeur, het is de Wet. Niet helemaal eerlijk natuurlijk, want nu moet mama gewoon de dag voordien extra hard  haar wier afdraaien . Naar de Chinees gaan, met al die bijkomende voedings-taboes van de Israëlieten, is geen optie.Gelukkig zijn mensen vernuftig. Een van de oplos-singen om op een kookloze dag toch warm eten op tafel  te zetten,  is de   slowcooker . Dat  is vandaag  in Amerika de  rage. Voedsel wordt bij  lage  tempera-tuur  gedurende  lange  tijd  gegaard.  Daar  bestaan vandaag speciale elektrische apparaten voor, maar bij  onze  grootouders  –  ook  de  niet-Joden  –  heette dat gewoon   ‘vanachter op de (Leuvense) stoof’ . Het kookfornuis  was  destijds  de  enige  warmtebron  in huis;  dat  bleef  dag  en  nacht  branden  en  dus  kon men  er  onbeperkt  een  pan  op  warm  houden  met een minimum aan vuur, zonder extra kosten, naast de grote ketel heet water voor het bad van de bewo-ners. Die ketel is trouwens de ‘douche’ in haar oor-spronkelijke betekenis, lang voor onze voorouders aan   stortbaden   deden.  ‘Vanachter  op  het  vuur’  is, voor wie een kachel heeft, nog steeds de ideale plek om blanquette of stoverij te garen.Een warme schotel, die al van de avond ervoor staat te dampen, heet in de Joodse traditie – zo vertelde mij de gids bij een bezoek aan de synagoge in Ku-regem –  shalet  of  sholent . Hij verklaarde het woord als  komende  uit  het  Frans:   chaud lent ,  ‘langzame 

warmte’.  Ik  las  dat  eieren  een  populair  ingrediënt zijn  van  de  sholent.  Ze  worden  in  water  opgezet, met de schillen van een ajuin, “voor de kleur”. Of ze worden met schaal en al in de bonenschotel gesto-ken,  waar  ze  mee  koken.  De  volgende  dag  worden de eieren dan als voorgerecht gegeten, voor de bo-

nen. Bonen zijn ideaal voedsel voor een traagkook-gerecht.  In Egypte gaan de hamin-eieren op de 

puree  van  tuinbonen  (  ful medames ),  in  Israël op de humus of kikkererwten puree. Het eiwit zou door de ajuinschillen bruin kleuren en rokerig smaken, de textuur zou romig zijn.Maar  dat  leerde  ik  dus  pas  achteraf.  Ik kwam  hamin-eieren  tegen  in  een  expe-riment  met  de  drukpan,  dat  uitgevoerd werd  door  eetwetenschappers.  Dit  is dus  de  fastfoodversie  van  hamin-eie-ren. Neem verse eieren en doe die  in het 

stoommandje  van  de  snelkookpan,  boven een laag water. Draai het ding dicht en geef 

veertig minuten lang volle druk. Pel de eieren warm en snij ze in delicate schijfjes. Zo eenvou-

dig gaat dat. We  zien  nu  een  eiwit  dat  teder  en  zacht  is,  maar met de kleur van oud ivoor. De smaak is inderdaad gronderig, of rokerig; de smaak van het kruimelige geel  beschreef  iemand  als  ‘kippenlever’.  De  eieren zijn  binnenin  dus  bruinachtig,  maar  toch  hebben we  geen  ajuinschillen  gebruikt.  Hoe  dat  kan?  Die ajuinen hebben er gewoon niets mee te maken. We staan hier voor wat de scheikundigen  de reactie van Maillard   noemen.  We  kennen  die  chemische  reac-tie uit de keuken door het bruine kleurtje dat brood en ander voedsel (vlees) krijgt wanneer we bakken. Door een ei lang genoeg te stomen lukt het ook, en bij veel lagere temperaturen dan die van een bakpan.Louis Camille Maillard was een Fransman (hoe kan het ook anders?) die, naast allerhande dingen over de menselijke gezondheid, onderzoek deed naar de reactie tussen proteïnen en suikers. Hij constateer-de dat  tijdens het bakken stoffen worden gevormd die chemisch vergelijkbaar zijn met humus (de bos-grond, niet de kikkererwtenpuree). Mensen blijken dat lekker te vinden. Hij publiceerde zijn resultaten in 1911. Begrip van de reactie die zijn naam draagt, heeft heel wat gevolgen gehad voor de voedingswe-

tenschap. Maillard is grotendeels vergeten in de me-dische  sector,  maar  iedere  kok  met  opleiding  kent zijn naam.Nu we toch met eieren aan het spelen zijn: klop eens een paar eierdooiers  los met een beetje bakpoeder (ongeveer 1 gram per groot eigeel). Ook een snuifje zout bij doen, als u dat belieft. Giet het mengsel in een kommetje en zet in het stoommandje boven wa-ter in de drukpan. Veertig minuten bij hoge druk en langzaam  laten  afkoelen.  U  hebt  nu  iets  gemaakt wat op een broodje lijkt, maar dan zonder bloem (en zonder gluten). Het kan zelfs getoast worden, maar mijn broodje was nog een beetje licht van structuur. Iets te veel bakpoeder, misschien? De hamin-eieren kunnen er nu op, maar die moeten wel warm wor-den gegeten, koud zijn ze niet zo bijzonder. Een van de vreemdste eierbereidingen die ik ooit heb gepro-beerd. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Hamin-eieren

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

voortdurend  in  iemands blikveld  te staan?  We  stellen  de  vragen,  goed beseffend dat praten en kijken mis-schien ook niet samengaan.“Bij  mij  mogen  mensen  door  mijn beeld  wandelen.  Door  de  lange  be-lichtingstijden  waarmee  ik  werk, staan  ze  er  toch  niet  op,”  zegt  een Fransman  die  ook  helemaal  niet bang is om dezelfde foto’s te maken. Want: “Verander je je standpunt en-kele  millimeters,  dan  is  het  al  een heel andere foto. Kijken is heel indi-vidueel.”  Ook  een  academiestudent uit  het  Antwerpse  is  er  gerust  op: 

“We  fotografeerden  eens  met  drie de Sint-Annatunnel en dat was toch telkens anders.”Discreet rondlopen is er in groep wel niet  bij.  Als  de  fotografen  een  voor een aangetrokken worden door een geparkeerde truck, waaraan een in-trigerende  plastictas  hangt,  klinkt het  nee  van  de  bestuurder  alsmaar onvriendelijker.  Het  argument  ‘ar-tistieke foto’ werkt niet.Sommige fotografen vragen anderen naar interessante zichten om ze dan doodleuk  ook  te  fotograferen.  Sa-men fotograferen lijkt de deelnemers niet te storen, maar misschien komt de solitaire fotograaf hier niet op af. Toch  zorgen  verschillende  tempo’s ervoor  dat  de  groep  uiteenvalt.  Na anderhalf uur zijn enkele fotografen die hun  tijd nemen, de groep al uit het oog verloren. Het deert het  Ita-liaans-Amerikaans-Waals-Vlaamse gezelschap niet echt: “Zo hebben we dit achterafstraatje ontdekt,  une fri-che ,  no man’s land .”

Opwinding  bij  twee  fotografen  ter-wijl ze met hun statieven in de weer zijn:  “Waar  komt  dat  blauwe  licht vandaan?” – “Dat is het omgevings-licht van de stad.” Maar ook opwin-ding  bij  wie  niet  vertrouwd  is  met fotograferen,  zoals  bij  deze  Spaan-se: “Gratis mogen meedoen aan iets van Bozar...  Ik ben zélfs geen ama-teur en dit is mijn toestel niet, maar het is fi jn dat fotografi e en kunst op deze manier gedemocratiseerd wor-den.”

Leren kijken Toch  zijn  er  ook  fotografen  die  de wandeling  voortijdig  voor  bekeken houden,  zoals  twee  Vlamingen  die wat  op  hun  honger  blijven  zitten. “We  dachten  dat  de  groep  kleiner zou zijn en dat de begeleider ons zou leren  kijken.  Oké,  onze  gêne  om  te fotograferen  is  weg,  maar  we  had-den meer over nachtopnamen willen leren:  wat  doet  het  toestel  in  deze lichtomstandigheden?”  Ze  zijn  niet zeker of ze al één goede foto hebben. Zei  Beeckman  niet  dat  je  slechtste foto’s je beste kunnen zijn? “Ik vraag me af of het in Bozar uiteindelijk al-lemáál conceptueel zal zijn. Zal het alleen  maar  mooi  zijn  met  het  ver-haal erbij?”Zoals  de  deelnemers  zich  verza-melen  en  verspreiden  en  weer  bij elkaar  komen  in  kleinere  groepjes van  wisselende  samenstelling:  zijn de fotografen zélf niet een of andere installatie?  Even  peilen  bij  Beeck-man, die misschien stiekem aan het fi lmen is? “Ik zou het toejuichen als er de volgende keren zestig of hon-derdtwintig  mensen  op  afkomen. Nóg  meer  foto’s,  nóg  meer  inter-acties. Daarom zijn we ook allemaal in het zwart gekleed: we vormen een team, het is ook een beetje een per-formance.” An Devroe

www.bozar.be

“Hé, waar komt dat blauwe licht vandaan?”

Vandaag zijn er speciale apparaten voor slowcooking, maar bij onze grootouders (ook de niet-Joden) heette het gewoon ‘vanachter op de stoof’

JETTE – Na het ongelooflijke suc-ces van het Jam’in Jette-festival, dat op 14 mei nog tienduizend be-zoekers trok, zet organisator KWA! voor de zesde keer een indoor edi-tie op. Een wereldmuziekreis door Brusselse reggae, funk, desert blues en jazz manouche.

Op  5  november  krijgen  we  naast de  verrijzenis  van  Panache  Culture (reggae)  ook  de  première  van  het akoestische  soloproject  van  Anana Haroun,  zanger  van  de  Brusselse Toearegband Kel Assouf. Tafa Diouf laat kennismaken met de Afrikaan-se blues, Trotsky Tulski brengt jazz manouche,  en  Humb  staat  bekend om zijn funky groove.De  vzw  KWA!  werd  in  2008  opge-richt door vier jonge muzikanten uit 

Jette om na twee edities van Jam’in Jette Indoor de gepaste structuur en organisatie te hebben voor een eer-ste editie van het festival in de open-lucht, in het Jeugdpark. De structuur staat  intussen  stevig  op  poten  en het festival kreeg in mei maar liefst tienduizend  bezoekers.  Toch  komt er  een  eind  aan  het  mooie  verhaal. Het festival is te groot geworden om door  vrijwilligers  gedragen  te  wor-den,  er  moet  geprofessionaliseerd worden, maar daar is geld voor no-dig. Ofwel komt de politiek met geld op tafel, ofwel sterft Jam’in Jette een veel te vroege dood. BT

Jam’in Jette Indoor, 5 november om 19 uur in Centre Armillaire, De Smet de Naeyerlaan 145, 6 euro. Meer op www.jam-in-jette.be

Nog even genieten van een muzikale wereldreis

Muziek > Einde dreigt voor festival Jam’in Jette

zijn  van  de  sholent.  Ze  worden  in  water  opgezet, met de schillen van een ajuin, “voor de kleur”. Of ze worden met schaal en al in de bonenschotel gesto-ken,  waar  ze  mee  koken.  De  volgende  dag  worden de eieren dan als voorgerecht gegeten, voor de bo-

nen. Bonen zijn ideaal voedsel voor een traagkook-gerecht.  In Egypte gaan de hamin-eieren op de 

puree  van  tuinbonen  (  op de humus of kikkererwten puree. Het eiwit zou door de ajuinschillen bruin kleuren en rokerig smaken, de textuur zou romig zijn.Maar  dat  leerde  ik  dus  pas  achteraf.  Ik kwam  hamin-eieren  tegen  in  een  expe-riment  met  de  drukpan,  dat  uitgevoerd werd  door  eetwetenschappers.  Dit  is dus  de  fastfoodversie  van  hamin-eie-ren. Neem verse eieren en doe die  in het 

stoommandje  van  de  snelkookpan,  boven een laag water. Draai het ding dicht en geef 

veertig minuten lang volle druk. Pel de eieren warm en snij ze in delicate schijfjes. Zo eenvou-

dig gaat dat. We  zien  nu  een  eiwit  dat  teder  en  zacht  is,  maar Nick

© N

ICK

TR

AC

HE

T

BDW 1302 PAGINA 20 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

Vardan Hovanissian met zijn trouwe metgezel: “De duduk was lang een goedbewaard geheim voor het Westen, tot Peter Gabriel ermee uitpakte in Martin Scorseses The last temptation of Christ.”

M et  open  armen  ontvangen  ze  me: Vardan  Hovanissian,  zijn  vrouw Sona  en  hun  zoon  Spartak  (14).  Op 

de salontafel staan koffie, chocoladetaart van het huis, een korf vol zoetigheden. In de buf-fetkast staat een mooie verzameling klarinet-ten.  Toch  is  en  blijft  Hovanissians  favoriet de  duduk.  Dat  dubbelrietblaasinstrument  is onlosmakelijk  verbonden  met  de  geschiede-nis  van  zijn  vaderland  Armenië.  Het  is  ook een van de oudste instrumenten in zijn genre, dat sinds twee jaar op de lijst van immaterieel cultureel werelderfgoed van de Unesco staat. De  klank,  dat  is  de  ziel  van  Armenië.  Mijn gastheer  lacht:  “Symbolisch  gesproken  mag de duduk naast onze nationale vlag staan.”Twaalf jaar was Hovanissian toen hij muziek begon  te  spelen.  “Mijn  vader  was  molenaar, mijn moeder werkte  in een stomerij. Een  fa-milie van artiesten waren we niet, maar toch heb ik van kleins af mogen ervaren hoe mooi het is om je gevoelens te uiten door klank. In gedachten hoor  ik nog steeds de liederen die van mijn vader zong, zowat de hele dag door. Hij  had  onmiskenbaar  talent,  maar  zijn  be-roep ervan maken was helaas een utopie: hij was  een  kind  van  de  Tweede  Wereldoorlog, opgegroeid in moeilijke tijden; er moest brood op de plank komen, en dat kon alleen door te werken. Hard te werken. Maar zijn zegen om 

mijn weg in de muziek te zoeken, die had ik. Eerst heb ik kort de accordeon verkend, maar al gauw ben ik gaan focussen op blaasinstru-menten, te beginnen met de shvi die ik van va-der had gekregen. De volgende  logische stap was de duduk.”“Na het behalen van mijn diploma aan de ho-geschool ben ik al snel kunnen gaan optreden. Weliswaar  altijd  binnen  de  grenzen  van  de toenmalige  Sovjet-Unie:  moeilijk  om  er  bin-nen  te  geraken,  nog  moeilijker  om  er  buiten te  geraken.  En  toen,  eind  jaren  1980,  werd het  IJzeren  Gordijn  neergehaald.  We  konden met  onze  muziek  naar  het  Westen:  Canada, Engeland,  Frankrijk...  Kennismaken  met  de westerse wereld vond ik een verademing. Be-schaafde mensen, gecultiveerde mensen, een groot gevoel van vrijheid.”Het eerste voorproefje van België kwam er in 1993:  op  tournee  met  de  groep  Ararat.  Ho-vanissian verbleef  toen twee weken in Saint-Ghislain.  “En  in  ’94  stond  ik  hier  weer.  Op vraag  van  vrienden,  om  met  hen  samen  te werken.  We  hebben  toen  vooral  opgetreden in de Russische, Armeense en Georgische ge-meenschap.  Huwelijksfeesten  en  dergelijke: andere  optredens  vastkrijgen  was  moeilijk. Na  een  jaar  ben  ik  dan  ook  met  hangende pootjes  naar  Armenië  teruggekeerd.  Maar daar kreeg ik nog hardere noten te kraken. De 

economie lag op apegapen, veel mensen had-den thuis zelfs geen elektriciteit of gas meer. Cultuur stond helemaal onder op de  lijst  van de behoeften; voor muzikanten was er amper werk. Het waren groeipijnen voor een regio die omzeggens van de ene dag op de andere over-vallen was door het kapitalisme. Het was geen leven die naam waardig, en ik besloot me de-finitief in het Westen te vestigen. Samen met Sona, toen nog mijn verloofde, nu mijn vrouw. Met  zijn  tweetjes  naar  België,  naar  Brussel. Want  hier  woonden  bevriende  muzikanten, die voor onderdak konden zorgen.” 

IntegrerenTwee werden er al gauw drie toen Spartak ter wereld  kwam.  Drie  gelukkige  Brusselaars. 

Volmondig,  in het Frans: “Het enige waar we niet van houden, is het weer. Dikwijls koud, te veel regen.”Vardan:  “En  het  verkeer,  al  de  files.  Straten versmallen, zoals te pas en te onpas gebeurt, is niet de oplossing. Het maakt de verkeersin-digestie en de schade aan het milieu er alleen maar groter op, omdat iedereen constant met draaiende  motor  stilstaat.  Maar  voor  de  rest zul  je me niet horen klagen. Het culturele le-ven is hier onvoorstelbaar verscheiden en rijk. En als er dan toch zorgen zijn: een beetje voet-ballen in het Boudewijnpark, en het is allemaal zó weer vergeten. Ik vind het trouwens tof dat er zoveel parken zijn in Brussel, waar je kunt flaneren  en  herademen  midden  het  groen. Dat  ontbreekt  in  mijn  geboortestad  Jerevan, 

Het gezin Hovanissian, met (vlnr.) Vardan, Spartak en Sona: “De familie is echt wel de hoeksteen.”

© MARC GYSENS

JETTE – “Elke keer als ik na optredens in het buitenland weer in Brussel kom, voelt het als thuiskomen. Brussel is mijn multiculturele thuis, waar ik veel nieuwe vrienden heb mogen maken. Vooral collega-muzikanten: Marokkanen, Tunesiërs, Belgen, Grieken... Vrienden zonder grenzen: een wereld vol muzikanten zou een wereld zonder oorlog zijn, zonder racisme.” Vardan Hovanissian kwam vijftien jaar geleden van Armenië naar België om te ontsnappen aan de economische miserie na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1302 PAGINA 21 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

FREDDI SMEKENS

Lawaait

N og niet zo lang geleden stelde een be-vriend Brusselaar mij een eigenaar-dige  vraag. “Stel a veu,”  zei  hij,  “in

het Amazoniënwoud valt nen buum omveir, mo er es neemand, mo den oek gielegans nee-mand dee er eet van uut. Omdat er, booite de andere buume, gie leivend weize in de beurt es. Mokt daan vallende buum den lawaait?”Mijn eerste  spontane  reactie  was “Nateur-laaik mokt daan buum lawaait!”  Maar  na even  nadenken  kwam  het  in  mij  op  dat  ik die mening kon herzien. Alvorens dat laat-ste te doen, wou ik diezelfde vraag even aan de  lezer  voorleggen  –  wat  bij  dezen  alvast gebeurd is.Nu was het mijn beurt om mijn vriend een vraag  over  lawaait  te  stellen.  “Wa zou ge het beste kunne verdroege? Te veul lawaait of absoleute stilte?” En met die absoleute stilte bedoelde  ik  een  situatie  of  omgeving  waar niets,  maar  dan  ook  níéts  te  horen  valt. “Zeulfs de aaige vootstappe ni,”  zei  ik  ter verduidelijking. “Nateurlaaik kunne we ons zu’n situoese moojlaaik veustelle,” voegde ik er nog aan toe. Het was dus nu duidelijk mijn  beurt  om  hem  even  tot  nadenken  te stemmen. En ook hier was het moeilijk om onmiddellijk een definitief en sluitend ant-woord te geven.Wel  duidelijk  is,  waarde  lezer,  dat  lawaait ons altijd meer zal irriteren dan intrigeren. In dat  verband wou  ik ook nog op  iets an-ders wijzen. De Brusselaar heeft niet zelden de neiging in bepaalde situaties vè expres eet anders te zegge dan wat hij eigenlijk bedoelt. Dat  impliceert  meteen  dat  ikzelf  die  nei-ging ook af en toe heb, en gien klaain betche zeulfs... Een typerend voorbeeld is de vraag “Kan da ni e klaain betche hetter?” wanneer de muziek ergens veel te luid staat. Of “Ge moet zu ni schrieve”  als  iemand  ons  iets diets wil maken op een onderdrukte fluis-tertoon.En dan zijn er uiteraard ook nog de bij- of roepnamen die iemand opgeplakt krijgt, en die ook vaak met lawaait te maken hebben. Eerst  en  vooral  is  er  de  klassieker  e gruut lawaait.  Die  plakt  men  op  iemand  (m/v) van  wie  kan  worden  gezegd  dat  hij  of  zij  e gruut bakkes, ne gruute smool of eventueel 

ne gruuten auve heeft.  Maar  ook  hier  zit-ten we met een soort dilemma zoals we dat hierboven al tegengekomen zijn.Hoe  zou  de  wereld  eruitzien  mochten  we af  en  toe  geen  gruut lawaait  tegenkomen, waarde lezer? Volgens mij zou de ambiance, zo  typisch  voor  de  Brusselse  leefwereld, dan een stevige deuk krijgen. Lawaait hoeft met  andere  woorden  niet  altijd  een  nega-tieve klank te hebben.En nu we het toch over geluid hebben, waar-de lezer, wou ik nog nen truk meegeven om met  de  medemens  te  communiceren  wan-neer  men  door  te veul lawaait  overspoeld wordt. Bij een super-luidruchtig concert bij-voorbeeld geldt: schrief nuut ni as ge eet wilt zegge. In tegendeel, hou een trage, haast ge-dempte toon aan met een zo laag mogelijke stem. De leste ki da ’k het ooitgeprobeit hem, werkte da perfekt.  En  aangezien  niemand er een patent op heeft, kan iedereen bij een volgende  gelegenheid  de  proef  op  de  som nemen.Natuurlijk bestaan er heel wat mogelijkhe-den om lawaait te bestrijden wanneer men er echt last van heeft. Maar oordopjes zou ik niet aanraden, en wel hierom: wanneer men ze na een tijd vergeet te verwijderen, komt men in een wereld van stilte terecht die ons ongerustheid zou kunnen baren.Welnu, waarde lezer, laten we, elk voor zich, even nagaan welk lawaait ons in de stad het meest stoort. Wat mij betreft, ben ik er snel uit:  het  getoeter  van  auto’s  en  de  sirenes van  een  combi.  En wa zoude zegge van het lawaait da ge ’t liefste huut? Ook daar is de rekening  snel  gemaakt:  het flooite van de vaugels,  wat  mij  betreft.  Hoewel  men  dat laatste hoe dan ook moeilijk tot lawaait kan rekenen.Tot slot rest mij nog één ding te hopen: dat ik auver lawaait gien al te gruut bakkes opge-zet hem. En zelfs als het zo zou zijn, waarde lezer,  dan  nog  ga  ik  ervan  uit  dat  het  nog altijd beter is om iets van zich te laten ho-ren dan zich stillekes in ’n hoekske terug te trekke. Met alles wat deel uitmaakt van de dagelijkse realiteit, moeten we leren  leven. Lawaait  vormt  daar,  hoe  eigenaardig  het ook mag klinken, geen uitzondering op.

en  dat  valt  me  op  telkens  als  ik  terugkeer.” Sona: “Toch was het moeilijk in het begin. De mensen  waren  gastvrij  en  vriendelijk,  maar helemaal  opnieuw  beginnen,  je  leven  heruit-vinden, dat is en blijft een zware uitdaging. Ik was  ver  van  mijn  familie,  waaraan  ik  zo  ge-hecht ben, zoals elke Armeniër.”Vardan: “Aanvankelijk voelde het als een bal-lingschap. Geregeld terugkeren naar Armenië, naar onze familie, kon ook al niet, omdat we niet over de nodige papieren beschikten. Nu is dat probleem gelukkig van de baan. De fami-lie is echt wel een hoeksteen van de Armeense maatschappij. Daarom ook heb ik mijn ouders laten overkomen zodra ik de Belgische natio-naliteit had verworven.”Ondertussen is het gezin Hovanissian perfect geïntegreerd.  “De  eerste  Armeense  diaspora naar het Westen is er gekomen na de genocide door  de  Turken  in  1915.  Die  uitwijkelingen hebben zich heel snel aangepast aan hun nieu-we omgeving: ze hebben hun weg gezocht en gevonden in de diamantindustrie, in vrije be-roepen als advocaat en geneesheer. De tweede emigratiegolf kwam er door het instorten van de economie, de plotse overstap naar het ka-pitalisme  na  het  uiteenvallen  van  de  Sovjet-Unie.  En  alweer  bleek  toen  dat  Armeniërs goed  kunnen  integreren  in  een  nieuwe  om-geving. En zo hoort het ook. Respect voor de wetten en regels van een gastland, open staan voor wie je gastvrijheid verleent,  is niet meer dan normaal in mijn ogen.”

MelancholiePrivé  gaat  het  Vardan  Hovanissian  voor  de wind, en ook professioneel heeft hij niet te kla-gen. Hij staat op podia in de vier windstreken, is  begeleider  van  de  beeldmooie  Ladino-ver-tolkster Yasmin Levy, speelt in de multicultu-rele Brusselse groep Blindnote, heeft twee cd’s 

op zijn naam staan met de groep Arax, geeft les bij Muziekpublique. Met de duduk als on-afscheidelijke kompaan. “De duduk was  lang een goedbewaard geheim voor het Westen, tot Peter Gabriel ermee uitpakte op de soundtrack van  Martin  Scorseses  The last temptation of Christ.”De schoonheid van het instrument mag ik ont-dekken bij een kleine demonstratie. Het klinkt een beetje als de menselijke stem, warm, een beetje  nasaal.  Eén  octaaf  en  een  kleine  terts maar, en toch zo rijk. Het gevoel is pure me-lancholie.  “De  geschiedenis  van  Armenië  is dan ook beladen met droefenis, met als triest dieptepunt  de  genocide  door  de  Ottomaanse troepen. Die melancholie wordt nog eens ge-voed  door  het  feit  dat  veel  Armeniërs  buiten hun geboorteland leven.”“Door  de  duduk  zijn  er  mensen  die  Armenië ontdekken, een land waar ze niets van afwis-ten. Ik heb zelfs een Belgische leerling gehad die er een huisje heeft gekocht en er nu woont.”“Op het eerste gezicht lijkt de duduk een sim-pel  instrument,  inderdaad.  Maar  schijn  be-driegt. Het leeft, het heeft geheimen. De grote kunst is om het specifieke geluid – de ziel – te ontdekken; de techniek bijschaven komt ach-teraf wel. Het is ook een heel veelzijdig instru-ment:  het  past  bij  jazz,  in  klassieke  muziek, voor  feestmuziek,  maar  het  kan  ook  op  zich staan.”“Ook  in  Georgië,  Azerbeidzjan  en  Turkije wordt op de duduk gespeeld. Elk van die lan-den heeft een eigen geluid, dat ik met de ogen dicht  kan  identificeren.  Het  Armeense  is  het warmste van allemaal, en dat komt omdat wij abrikozenhout gebruiken.”�

� Karel�Van�der�Auwera

‘De duduk, en diepe droefenis’

Vardan Hovanissian, dudukspeler

“En als er dan toch zorgen zijn: een beetje voetballen in het Boudewijnpark, en het is allemaal zó weer vergeten”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1302 PAGINA 22 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

BRUSSEL – Loïc Timmermans klimt naar de wereldtop. Nog maar zestien is hij, maar hij staat, op twee manches van het einde, aan de leiding in de Europabeker. Zelfs bij de senioren staat hij al zijn mannetje. Timmer-mans blijft er nuchter onder.

‘H et  wereldkampioenschap  van  vorig jaar  in  het  Schotse  Edinburgh  was mijn  doorbraak,”  vertelt  Timmer-

mans. “Tot dan toe waren mijn beste resulta-ten een elfde plaats op een WK en een vijfde plaats  in een Europabekermanche. En  ineens haalde  ik  daar  de  zilveren  medaille...  Sinds-dien  ben  ik  echt  prijzen  beginnen  te  pakken. Twee weken erna won ik zelfs mijn eerste Eu-ropabekermanche.”Toch was deze knappe prestatie geen al te gro-te verrassing. Timmermans werd namelijk als kleine jongen al opgemerkt. Als achtjarige Ket, drie jaar na zijn eerste klimpartijen, begon hij al met competitie. Het enige probleem was het gebrek  aan  echte  tegenstand  in  België.  Dus trok  hij  al  gauw  de  landsgrenzen  over.  “Mijn ouders  hebben  altijd  achter  mij  gestaan.  Met hen ben ik voor het eerst naar het buitenland getrokken, naar Italië. Vrij snel werden dat een vijftal reizen per jaar. En ook in het buitenland eindigde ik meestal in de top drie.”Vanaf  zijn  twaalfde  werd  klimmen  meer  dan een  hobby.  De  drie  trainingen  per  week  wer-den  er  vijf,  aangevuld  met  onder  meer  lopen en  fitness.  En  ook  buiten  de  klimzaal  is  hij  bezig  met  zijn  sport.  “Een  tweetal  jaar  gele-den ben  ik echt op mijn  voeding gaan  letten. Frieten mogen wel, af en toe, maar ik mag ze-ker  niet  overdrijven.  Ook  uitgaan  kan,  maar niet  te  veel.  Dat  zijn  opofferingen  die  erbij horen.  Ik  weet  waarom  ik  het  doe.  Mijn  per-soonlijke  trainer  begeleidt  me  ook  wel  heel 

Hoog, hoger, hoogst: Loïc Timmermans baant zich een weg naar de wereldtop. “Als ik klim, denk ik niet aan andere dingen. Ik ben ontzettend gefocust.”

© DENIS TIMMERMANS

‘Opofferingen horen erbij’Klimmen > Loïc Timmermans dicht bij eerste Europabeker

goed.  Hij  volgt  me  al  sinds  mijn  achtste.”Al dat harde werk resulteerde dus in dat hoog-tepunt  in  Edinburgh.  Dit  jaar  staat  Timmer-mans er helemaal en maakt hij deel uit van de 

wereldtop bij de  jeugd. Op het afgelopen WK voor de jeugd in het Oostenrijkse Imst behaal-de hij brons en ook in de Europabeker gooit hij hoge  ogen.  “Dankzij  een  overwinning  –  op-

nieuw in Edinburgh – en twee tweede plaatsen sta ik op dit moment aan de leiding in die Eu-ropabeker. Ik heb een vrij comfortabele voor-sprong  en  zou  me  een  mindere  prestatie  op 

ADVERTENTIE

Kaaiad BDW 111102.pdf 1 13/10/11 12:33

BDW 1302 PAGINA 23 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

een van de twee komende manches kunnen veroorloven. Maar zo mag ik niet denken. Ik ga gewoon voluit voor de top drie. Stress heb ik niet. Als ik klim, denk ik niet aan andere zaken. Ik ben zeer gefocust.”Die  focus  en  stressbestendigheid  spelen  in Timmermans’  voordeel.  De  klimmers  moe-ten  namelijk  in  acht  minuten  tijd  zo  hoog mogelijk  geraken,  en  het  minste  concentra-

tieverlies kan fataal zijn. “Tactiek speelt een belangrijke rol, het  inzicht in welke route  je moet  nemen.  Je  moet  de  juiste  keuzes  ma-ken, de juiste grepen gebruiken. De dag van de competitie bekijk ik de muur en bestudeer ik wat de beste routes zijn. Je moet zo goed mogelijk voorbereid aan je klim beginnen.”De  jonge  Brusselaar  houdt  het  niet  bij  de jeugdcategorieën.  Op  het  afgelopen  WK voor  senioren  in  Puurs  besloot  hij  zich  als jongste  deelnemer  –  zestien  is  de  mini-mumleeftijd  –  eens  te  meten  met  de  grote mannen.  Een  mooie  23ste  plaats  was  het resultaat.  “Daar  ben  ik  heel  tevreden  mee. Ik zal nog af en  toe een wedstrijd bij de se-nioren meepikken, maar ik blijf vooral in de jeugdcategorieën klimmen. Ik doe het rustig aan. De vorige wereldkampioen bij de  jeugd 

heeft dit seizoen bijvoorbeeld alles op de se-nioren gezet, en dat is niet goed meegevallen. Hij  eindigt  nu  rond  de  dertigste,  veertigste plaats. Die fout wil ik niet maken. Ik doe het rustig aan, stap per stap.”

VerzuringTimmermans  klimt  sinds  zijn  jongste  jaren in de klimzaal Stone Age in Sint-Lambrechts-Woluwe. Een knappe zaal, die evenwel wat te klein  wordt  voor  het  aanstormende  talent. “Mijn trainer heeft  in zijn garage een kleine klimmuur waarin ik dan ‘draai’. Dat is voor-namelijk  om  op  verzuring  van  de  armen  te trainen. Dat is een van de moeilijkste zaken in het klimmen. De techniek moet je bijscha-ven  en  onderhouden,  maar  je  hebt  die  of  je hebt  die  niet.  Je  moet  vooral  op  verzuring trainen.  Ik  ga  soms  ook  in  Puurs  trainen, daar heb je de beste klimmuur in België.”Ondanks  zijn  drukke  klimagenda  blijft Timmermans  een  leerling  in  het  secundair onderwijs.  Hij  heeft  wel  een  speciaal  sta-tuut  waardoor  hij  faciliteiten  krijgt  om  zijn sport  te  beoefenen.  Geen  overbodige  luxe, want  tijdens  het  seizoen  –  van  mei  tot  no-vember  –  trekt  hij  bijvoorbeeld  een  tweetal keer  per  maand  naar  het  buitenland.  Zijn trainer  zou  vanaf  volgend  jaar  graag  zowel ’s morgens als ’s avonds trainen. “Dat zie ik wel zitten. Ik kan het zeker aan. In augustus hou ik dat ritme al aan en ik voel erna meteen dat mijn niveau de hoogte in gaat. Als ik nu elke dag twee keer train, dan zal ik heel het jaar door op hoog niveau kunnen presteren.”“Gewoon elk jaar beter doen: dat is mijn am-bitie. Rond je 26ste zou je je beste klimjaren hebben, dus ik heb nog even.”�� Tim�Schoonjans

Én school, én twee keer per dag trainen, én twee keer per maand naar het buitenland: “Ik zie het allemaal zitten”

Lamine N’Diaye  is een voormalige Senega-lese voetballer. Hij speelde voornamelijk  in Frankrijk, bij Cannes en Mulhouse. In Can-nes diende hij de piepjonge Arsène Wenger, vandaag de grote man van Arsenal.De ervaren en ernstige N’Diaye is de coach van de grootste Congolese voetbalclub, Tout Puissant Mazembe. Tout Puissant is de club van  het  vroegere  Elisabethville,  Lubum-bashi, de hoofdstad van de provincie Katan-ga. Het gebied is zestien keer groter dan Bel-gië.  Het  Congolese  voetbalkampioenschap is net afgelopen. Tout Puissant  is de onge-slagen kampioen van Congo, een land van 71 miljoen inwoners.De spelers zijn moe na een uitputtend en on-voorspelbaar seizoen. De hoofdcoach vertelt dat  hij  soms  niet  weet  wanneer  er  gevoet-bald wordt. Een groot deel van de wedstrij-den  van  ‘Les  Corbeaux’  zijn  derby’s.  Wed-strijden  op  leven  en  dood.  In  Congo  wordt eerst een slopend regionaal kampioenschap gespeeld tegen clubs uit Lubumbashi en de directe omgeving.N’Diaye  is  een  professional.  Welbespraakt en  intelligent.  Hij  beschrijft,  met  de  glim-lach, hoe boeiend het is om in Congo te coa-chen. Dat sommige spelers soms maanden-lang  verdwijnen,  is  hij  inmiddels  gewoon. De vluchters worden verleid door schimmige makelaars. Een van zijn beste spelers is plots vertrokken,  ondanks  een  heus  contract, naar Qatar. De zaak is bij de Fifa aanhangig gemaakt. Een andere speler, een Zambiaan, is al weken spoorloos. “Soms komt er een-tje terug. Ontgoocheld door die zogenaamde zaakwaarnemers.  Als  ze  terugkeren,  vraag ik zelfs niet meer wat er gebeurd is of waar ze vandaan komen. De verloren zoon wordt weer  in de groep opgenomen alsof  er niets aan de hand is.”En  toch  is  TP  Mazembe  een  professionele club.  Spelers  worden  er  erg  goed  betaald. 

Naar  Europese  normen.  Trésor  Mputu,  het absolute  voetbalidool  van  Congo,  is  een grootverdiener. Zoals de beste verdieners bij paars-wit. “Maar ik moet mijn Europese re-flexen temperen,” zegt hij. Hij is opgetogen over  de  samenwerking  met  Royal  Sporting Club  Anderlecht.  Hopelijk  zal  die  sommige schadelijke tussenpersonen uitschakelen en de  grootste  talenten  de  kans  geven  om  er-achter te komen of ze een kans maken in het veeleisende Europese clubvoetbal. Het gaat niet alleen om voetbal. Het weer en de Euro-pese cultuur spelen ook een rol. Misschien kan RSCA de springplank zijn naar een grote Europese  carrière.  Dat  is  de  bedoeling  van de samenwerking.TP Mazembe is een week op stage in Brus-sel, in het gloednieuwe jeugd- en trainings-centrum  in  Neerpede.  Ze  zijn  onder  de  in-druk.  Niet  dat  het  in  Congo  zoveel  minder is.  Integendeel.  Binnenkort  bouwen  ze  een indrukwekkend  nieuw  stadion.  De  voorzit-ter  is  de  steenrijke  zakenman  en  politicus Moïse  Katumbi,  volgens  zijn  fans  ‘de  Con-golese Obama’. Katumbi, gouverneur van de provincie, doet een gooi naar het president-schap van het Centraal-Afrikaanse land.Tijdens de week spelen ze een vriendenwed-strijd tegen het eerste van RSCA. Achter ge-sloten deuren. 0-0. Paars-wit speelt met een noodploeg  (door  een  drukke  kalender)  met onder meer Cordier op doel; stopper Samuel voetbalt  na  lange  tijd  weer  mee,  en  enkele beloften krijgen hun kans. Veel kan er uit de wedstrijd niet opgemaakt worden, maar de funderingen  voor  een  doorgedreven  spor-tieve samenwerking zijn gelegd. Van Lamine N’Diaye hebben we alvast veel geleerd.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Tout Puissant Mazembe

03 > 19 NOVEMBER

PREMIÈRE

© S

OMET

HIN

G EL

S

© T

HOM

AS D

HAN

ENS

KVS_BINNENKORT

© J

ESPE

RS &

MAE

LFAI

T

© K

URT

VAN

DER

ELS

T

BENJAMIN VERDONCK KVS & TONEELHUIS

15 > 25 NOVEMBER

DISISIT RAVEN RUËLL & JOS VERBIST THEATER ANTIGONE

03 > 10 DECEMBER

BAALJOSSE DE PAUW & JAN KUIJKEN LOD, KVS & THÉÂTRE NATIONAL

08 > 10 DECEMBER

DE GEHANGENEN

WWW.KVS.BE – T 02 210 11 12 ARDUINKAAI 7 – 1000 BRUSSEL

111102_BDW_kvs.indd 1 26/10/11 11:22

BDW 1302 PAGINA 24 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JA

AR •

ZIEza

zei: “Ik vond het tof om te weten

dat ze in andere landen leuke

fi guren maken van suiker, voor allerlei feesten.

Zoals die Mexicaanse doodskopjes, of de

suikerjuwelen in India.”

Van Egypte over Mexico tot India, overal wordt

er gesnoept! En zeker bij speciale gelegenheden

of feesten. Denk maar aan het Suikerfeest, op het

einde van de ramadan. Dan krijgen de kinderen in

Egypte poppetjes van rietsuiker om te smullen. Of de

suikerbonen hier bij ons, om een geboorte te vieren.

In Mexico herdenken ze dan weer hun doden met een

portie suiker. Rond deze periode, met Halloween,

maken ze suikerige doodskopjes, die ze nadien

Smoelentrekkers, zuurstokken, Zazie-redactie gaat proeven van Sweet candy, een tentoonstelling over... snoep!©

SA

SK

IA VA

ND

ER

STIC

HE

LE

Mexicaans Halloween? Voor het feest van de doden maken ze in Mexico lugubere suikerschedels,

die ze nadien mooi versieren. Tot grote verbazing van onze Zazie-redactie.

DOOR PATRICK JORDENS

zei: “Wat ik het speciaalst vond,

was dat ze in Australië soms het

achterwerk van een mier opeten, omdat daar

zoveel honing in zit. Bweikes!”

Al dat gesnoep... eigenlijk is het de schuld van de

natuur. Want honing, hars of suikerriet, al die

zoetigheid komt van Moeder Natuur. De mensen

snoepen dan ook al heel lang: in grotten zijn

prehistorische schilderingen gevonden van mensen

die zonder beschermende kleding bijenhoning

proberen te verzamelen. Er bestaat ook zoiets als

Arabische gom: dat is gestolde hars van de acaciaplant.

En in de esdoornboom zit ook een lekker zoet sapje.

Je kan er heerlijke siroop van maken voor op de

pannenkoeken. Over dat esdoornsap kende Zazie-

journalist Jef Raven trouwens een grappig verhaaltje. Je

kan het hiernaast lezen bij ‘SorrySnorry?’.

Nog meer natuur die zoet smaakt: in Australië leeft de

honingpotmier. Dat is een mier die zo graag honing eet

dat haar achterlijfje er helemaal van opzwelt (zie foto op

de linkerpagina). Sommige Australiërs vinden die mieren

een echte lekkernij: ze zetten hun tanden stevig in hun

achterwerk. Bweikes?

vond “het interessant om te

weten dat je snoep maakt door

water en suiker samen te voegen en dat dan te

koken.”

Suiker is de basis van alle snoepgoed. Door suiker te

mengen met water, liefst in koperen ketels, en dat op hoge

temperatuur te koken krijg je snoep. Op 100 graden Celsius

blijft de suiker al stevig aan je lepel hangen, bij 150 °C krijg

je karamel. En vaak worden er dan natuurlijk nog allerlei

smaak- en kleurstoffen aan toegevoegd...

En Tante Kaat zegt...

Eeuwenlang was men ervan overtuigd dat zoetigheid goed

was voor de gezondheid. In zoete producten zitten calorieën,

en meer calorieën geven meer energie! Oorspronkelijk kon je

snoep dan ook uitsluitend bij de apotheker vinden. Maar na

een tijdje merkte men dat het toch niet zo simpel in elkaar

zit. Daarom, een wijze raad van Tante Kaat: af en toe snoepen

kan deugd doen. Maar van te veel suiker word je dik en krijg je

rotte tanden. Of heb je dat al te vaak gehoord??

Sweet candy loopt nog tot en met 31 augustus volgend

jaar in het Museum van de Molen en de Voeding in Evere.

Als je met een groep vrienden gaat, kan je een snoep-

workshop aanvragen.

Alle info staat op www.molenevere.be!

... of beertjes, vampierentanden, Frutella’s, violetjes: de Zazie-reporters kennen

waanzinnig veel soorten zoetigheid. Ze gingen dan ook vol enthousiasme naar de

tentoonstelling Sweet candy – De zoete geschiedenis achter snoep. Hieronder lees je wat

hen het meest is bijgebleven van deze expo. Of moeten we zeggen: ‘het sterkst aan

hun tanden is blijven plakken’???

lange matten...

versieren en oppeuzelen.

Een ander snoepfestijn vind je in India, waar ze half

januari het Lichtjesfeest vieren. Mannen, vrouwen,

kinderen... iedereen maakt er juwelen van suiker,

zoals snoeparmbanden, snoepoorbellen of een

snoepbroeksriem. Hoe die eruitzien? Dat moet je op

de tentoonstelling gaan bekijken.

SIEN

© LIBRARY THIN

KQUEST

BDW 1302 PAGINA 25 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011

zei: “Wat ik het speciaalst vond,

was dat ze in Australië soms het

achterwerk van een mier opeten, omdat daar

zoveel honing in zit. Bweikes!”

Al dat gesnoep... eigenlijk is het de schuld van de

natuur. Want honing, hars of suikerriet, al die

zoetigheid komt van Moeder Natuur. De mensen

snoepen dan ook al heel lang: in grotten zijn

prehistorische schilderingen gevonden van mensen

die zonder beschermende kleding bijenhoning

proberen te verzamelen. Er bestaat ook zoiets als

Arabische gom: dat is gestolde hars van de acaciaplant.

En in de esdoornboom zit ook een lekker zoet sapje.

Je kan er heerlijke siroop van maken voor op de

pannenkoeken. Over dat esdoornsap kende Zazie-

journalist Jef Raven trouwens een grappig verhaaltje. Je

kan het hiernaast lezen bij ‘SorrySnorry?’.

Nog meer natuur die zoet smaakt: in Australië leeft de

honingpotmier. Dat is een mier die zo graag honing eet

dat haar achterlijfje er helemaal van opzwelt (zie foto op

de linkerpagina). Sommige Australiërs vinden die mieren

een echte lekkernij: ze zetten hun tanden stevig in hun

achterwerk. Bweikes?

vond “het interessant om te

weten dat je snoep maakt door

water en suiker samen te voegen en dat dan te

koken.”

Suiker is de basis van alle snoepgoed. Door suiker te

mengen met water, liefst in koperen ketels, en dat op hoge

temperatuur te koken krijg je snoep. Op 100 graden Celsius

blijft de suiker al stevig aan je lepel hangen, bij 150 °C krijg

je karamel. En vaak worden er dan natuurlijk nog allerlei

smaak- en kleurstoffen aan toegevoegd...

En Tante Kaat zegt...

Eeuwenlang was men ervan overtuigd dat zoetigheid goed

was voor de gezondheid. In zoete producten zitten calorieën,

en meer calorieën geven meer energie! Oorspronkelijk kon je

snoep dan ook uitsluitend bij de apotheker vinden. Maar na

een tijdje merkte men dat het toch niet zo simpel in elkaar

zit. Daarom, een wijze raad van Tante Kaat: af en toe snoepen

kan deugd doen. Maar van te veel suiker word je dik en krijg je

rotte tanden. Of heb je dat al te vaak gehoord??

Sweet candy loopt nog tot en met 31 augustus volgend

jaar in het Museum van de Molen en de Voeding in Evere.

Als je met een groep vrienden gaat, kan je een snoep-

workshop aanvragen.

Alle info staat op www.molenevere.be!

versieren en oppeuzelen.

Een ander snoepfestijn vind je in India, waar ze half

januari het Lichtjesfeest vieren. Mannen, vrouwen,

kinderen... iedereen maakt er juwelen van suiker,

zoals snoeparmbanden, snoepoorbellen of een

snoepbroeksriem. Hoe die eruitzien? Dat moet je op

de tentoonstelling gaan bekijken.

[ SORRY ] SN

ORRY ?

Ingrediënten (voor 3 personen)

■ 2 soeplepels vloeibare glucosesiroop

■ 1 eiwit

■ 400 gram gezeefde bloemsuiker (of 3 grote bekers)

Als er dikke stukken in de bloemsuiker zitten, moet de suiker

eerst fi jngestampt worden met stamper en vijzel.

Materiaalsoeplepel, kom, beker, vork, kopje voor warm water

Bereiding■ Scheid eiwit en eigeel. Klop het eiwit vervolgens in een kom met een vork.

■ Voeg de vloeibare glucose toe. Dompel de soeplepel eerst onder in warm water

en droog hem zorgvuldig af alvorens hem te gebruiken.

■ Los de glucose op in het eiwit door dit mengsel op te kloppen met een vork.

■ Voeg vervolgens beetje bij beetje de bloemsuiker toe aan het mengsel. Doe dat

al roerend met een vork. Afhankelijk van de grootte van het eiwit moet er suiker

toegevoegd worden. Je hoeft niet altijd de volle 400 gram toe te voegen.

■ Als het mengsel een compact deeg vormt, kan het kneden beginnen.

Doe bloemsuiker op het werkblad en kneed voorzichtig het deeg.

■ Meng al knedend het deeg tot je een stevig suikerdeeg bekomt.

Boetseer een fi guurtje en versier het met M&M’s, rode veters of spekken,

gommetjes, ijspikkels...

■ Onze redactie maakte candy dolls in de vorm van een pizza, een smiley,

zelfs een lijkbleek vampierenhoofd! Om maar te zeggen: gebruik je fantasie.

HOE MAAK JE EEN CANDY DOLL?

EEN SMAKELIJKE INDIANENLEGENDE UIT CANADA...

Zazie-reporter Jef Raven heeft op vakantie in Canada ooit een indiaanse legende gehoord

over het zoete esdoornsap. Die ging zo:

“Het stamhoofd Glooskap van de Wawaniki-indianen zag dat de mensen van

zijn stam onder de esdoorns lagen en de siroop in hun mond lieten druppelen.

Daardoor hadden ze geen zin meer om te werken, en dat kon het stamhoofd niet echt

appreciëren. Dus goot hij water over de bomen, waardoor de zoetigheid van de siroop

verminderde. Van toen af moesten de Wawaniki-indianen hun sap beetje bij beetje

verzamelen en verkregen ze siroop door het sap te koken.”

En als we de legende mogen geloven, haalde Glooskap zijn slag thuis: voor de productie

van één liter siroop heb je ongeveer veertig liter esdoornsap nodig!

Na de rondleiding ging de Zazie-redactie zelf snoepjes maken. Of liever: candy dolls,

in de stijl van de Mexicaanse doodskoppen (zie kleine foto).

Hier volgt het recept voor wie het thuis wil proberen.

BLI

KV

AN

GER

© IL

AH

© C

RA

NN

EYA

NTH

ON

Y

© W

ES

TCH

ES

TER

HA

PP

EN

ING

.CO

M

ROGIER

JEF RAVEN

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E