bdw - editie 1290

23
N° 1290 VAN 11 TOT 18 AUGUSTUS 2011 ¦ WEEK 32: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected] Straatkunst wordt straatrel ELSENE – Wat afgelopen weekend een leuk artis- tiek evenement voor de buurt had moeten worden, is uitgedraaid op een rel, met een half afgewerkt kunstwerk als gevolg. Om Explosition, de ten- toonstelling over straatkunst (nog tot 4 september), ‘in de verf te zetten’, had het Museum van Elsene Grégory Decock uitge- nodigd om in één weekend een werk in de Van Volsemstraat te realiseren. ‘ Adrenalinestoot’ , zo zou het kunstwerk heten. De straat was afgezet, de pers was uitgenodigd en met de kunstenaar waren, op last van de burgemeester, afspraken gemaakt: niet raken aan de zebrapaden en de rioolputten. Decock interpreteerde de afspraken met enige artis- tieke vrijheid: hij kwam te laat, werkte niet de hele zaterdag door en schilderde gewoon over de zebrapaden heen. Waarop conservatrice Claire Leblanc hem prompt de, euh, laan uitstuurde. “Vooral omdat hij grof was tegen het perso- neel,” zegt ze. Decock, die eerder al in Arles een opvallende zebrastraat maakte, voelt zich onheus be- handeld. “Het was een aaneen- schakeling van absurditeiten. Moest ik daar twee dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat acte de présence geven? Ik ben toch geen ambtenaar?” Het was ook zijn bedoeling om de flink vervaagde zebrapaden achteraf met wit te overschil- deren. “Ik wilde een oplossing zoeken, maar stootte op een muur van onbegrip. En dat is doodjammer, vooral voor de buurtkinderen die spontaan meehielpen.” Het schepen- college zal beslissen wat er nu met de onafgewerkte streetart gebeurt. En of de artiest zijn gage krijgt. HUB © JO VOETS AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153 ADVERTENTIE ZOMERREEKSEN Waterexpert Emmanuel Petrella ontvouwt plannen Minister-president 6-7 Kinderen van het moeras Op zoek naar Zie pagina KNALPRIJZEN BIJ 25 DB21/792553G1 11 08 11 voor één dag (2) nat Brussel (2) 16-17

Upload: brusselnieuwsbe

Post on 23-Mar-2016

329 views

Category:

Documents


6 download

DESCRIPTION

Brussel Deze Week van 10 augustus 2011

TRANSCRIPT

Page 1: BDW - editie 1290

N° 1290 VAN 11 TOT 18 AUGUSTUS 2011 ¦ WEEK 32: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Straatkunst wordt straatrel

ELSENE – Wat afgelopen weekend een leuk artis­tiek evenement voor de

buurt had moeten worden, is uitgedraaid op een rel, met een half afgewerkt kunstwerk als gevolg. Om Explosition, de ten­toonstelling over straatkunst (nog tot 4 september), ‘in de verf te zetten’, had het Museum van Elsene Grégory Decock uitge­nodigd om in één weekend een werk in de Van Volsemstraat te realiseren. ‘Adrenalinestoot’, zo zou het kunstwerk heten.De straat was afgezet, de pers was uitgenodigd en met de kunstenaar waren, op last van de burgemeester, afspraken gemaakt: niet raken aan de zebra paden en de rioolputten.Decock interpreteerde de afspraken met enige artis­tieke vrijheid: hij kwam te laat, werkte niet de hele zaterdag door en schilderde gewoon over de zebrapaden heen. Waarop conservatrice Claire Leblanc hem prompt de, euh, laan uitstuurde. “Vooral omdat hij grof was tegen het perso­neel,” zegt ze.Decock, die eerder al in Arles een opvallende zebrastraat maakte, voelt zich onheus be­handeld. “Het was een aaneen­schakeling van absurditeiten. Moest ik daar twee dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat acte de présence geven? Ik ben toch geen ambtenaar?” Het was ook zijn bedoeling om de flink vervaagde zebrapaden achteraf met wit te overschil­deren. “Ik wilde een oplossing zoeken, maar stootte op een muur van onbegrip. En dat is doodjammer, vooral voor de buurtkinderen die spontaan meehielpen.” Het schepen­college zal beslissen wat er nu met de onafgewerkte streetart gebeurt. En of de artiest zijn gage krijgt. HUB

© JO

VOE

TS AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ADVERTENTIE

ZOMERREEKSEN

Waterexpert Emmanuel Petrella ontvouwt plannen

Minister­president 6­7

Kinderen van het moeras

Op zoek naar

Zie pagina

KNALPRIJZEN BIJ

25 DB

21/7

9255

3G1

110811

voor één dag (2)

nat Brussel (2)16­17

Page 2: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 2 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

Ceci n’est pas la Grand-Place: de Grote Markt krijgt een grote beurt. © SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

‘Brussel werd in een jaar een stuk veiliger’

Uitgelicht > Socioloog begrijpt stilzwijgen na goede cijfers niet

D e cijfers hieronder heeft Her-togen van de website van de federale politie, waar ze voor 

iedereen  toegankelijk  zijn.  Hij  ver-werkte  ze  en  plaatste  ze  tegenover de  bevolkingsgroei  in  België,  het Brussels  Gewest,  de  Brusselse  ge-meenten, de twee andere deelstaten en  de  voornaamste  grote  Vlaamse en Waalse steden.

Elsene en KoekelbergIn  2010  steeg  de  bevolking  van Brussel  tot  1.089.538  zielen.  Dat betekent een stijging van twee pro-cent ten opzichte van het jaar voor-dien,  en  een  stijging  van  meer  dan dertien  procent  ten  opzichte  van 

het  jaar  2000.  Algemeen  genomen daalt de criminaliteit echter in 2010 ten  opzichte  van  2009.  Vergelijken we  met  het  jaar  2000,  dan  ligt  het criminaliteitsniveau  in  niet  weinig gevallen  wel  nog  altijd  hoger:  het aantal misdrijven in het gewest  lag in 2010 op een totaal van 169.155, vier  procent  minder  dan  het  jaar voordien,  maar  meer  dan  drie  pro-cent hoger dan tien jaar geleden.De  meeste  Brusselse  gemeenten volgen  die  trend,  al  tekende  Elsene –  onderdeel  van  het  grootste  poli-tiekorps  van het  land –  in  tien  jaar tijd  wel  een  criminaliteitsstijging met  bijna  21  procent  op.  Koekel-berg  daarentegen  kende  een  daling 

van  meer  dan  26  procent  ten  op-zichte  van  2000.  De  opgetekende misdrijven  verschillen  dus  fors  per gemeente.Het zal  velen verbazen, maar  in de kanaalgemeente  Sint-Jans-Molen-beek  (zone West) daalt de crimina-liteit  ten  opzichte  van  vorig  jaar  én ten opzichte van 2000. Bijna negen procent minder dan in 2009, en an-derhalf  procent  minder  dan  in  het begin  van  het  vorige  decennium. Buurgemeente  Anderlecht  (zone Zuid)  is  dan  weer  een  ander  ver-haal:  de  criminaliteit  bleef  stabiel ten  opzichte  van  een  jaar  geleden, maar steeg wel meer dan 17 procent op de  lange  termijn. De gemeenten van  de  politiezone  Noord  doen  het dan weer goed: zes procent minder criminaliteit  tegenover  2000,  meer dan  vier  procent  minder  tegenover 2009. Alleen Evere ziet de crimina-liteit  over  de  hele  lijn  stijgen.  Ook de rijkere Brusselse gemeenten van de  zones  Montgomery  en  Ukkel/Watermaal-Bosvoorde/Oudergem 

kennen  een  criminaliteitsstijging. Etterbeek  kent  zelfs  bijna  dertig procent meer misdrijven nu dan tien 

jaar  geleden.  Alleen  Sint-Pieters-Woluwe  kende  een  afname  op  de lange termijn.

VeiligerJan  Hertogen  is  verbaasd  over  de stilte  die  volgt  op  de  daling  van  de cijfers.  Volgens  hem  zijn  de  cijfers van  de  federale  politie  van  hoge 

LUIDE MUZIEK ALS CITYMARKETING

BRUSSEL – Terwijl de organi-satoren van het Brussels Sum-mer Festival (BSF) de laatste voorbereidingen treffen voor het tiendaagse muziekfeest, zetten de buurtbewoners zich schrap. Ze zijn de geluidsover-last van de versterkte muziek meer dan zat.

Vorig  jaar  beloofde  de  Brusselse schepen  van  Toerisme  Philippe Close  (PS)  meermaals  dat  de concerten van het  festival voort-aan om halftwaalf, uiterlijk mid-dernacht  afgelopen  zouden  zijn. Maar  het  bewonerscomité  Villa Hermosa-Koudenberg-Regent-laan-Jubelpark,  dat  opgericht werd  uit  protest  tegen  de  mu-ziekoverlast  in  de  stad,  stelde tot zijn ontzetting vast dat er dit jaar ook weer vier concerten pas om elf uur beginnen. “Het is hier tijdens  het  festival  lawaai  van ’s middags tot een uur ’s nachts,” vertelt  François  Fierens,  die  een B&B  op  de  Koudenberg  heeft. “Ooit  rende een gast woest weg. Sindsdien  sluiten  we  tien  da-gen.” Luc Van de Velde woont een stukje  verderop,  aan  de  Regent-laan, maar ook hij heeft naar ei-gen zeggen geen leven tijdens het festival.  “Ik  ben  zelfstandige  en werk van huis uit. Ik word hoorn-dol van die bassen. En het ergste is dat het tot ’s avonds laat door-gaat.  Iedereen  heeft  toch  recht op  slaap.”  Lorne  Walters  klaagt over geluidsoverlast in het Jubel-park  op  zondagmiddag.  “Parken waren  toch  ooit  bedoeld  als  een oase van rust,” zegt hij.De  bewoners  vonden  inmiddels steun bij Arau, een vereniging die opkomt voor de leefbaarheid van de  stad.  Isabelle  Pauthier:  “De omwonenden moeten het lawaai ondergaan  zonder  dat  ze  erom gevraagd  hebben,  uren  aan  een stuk, meer dan tien dagen lang.” En  het  is  natuurlijk  niet  alleen het  BSF.  Uit  een  telling  van  het comité blijkt dat er vorige zomer in  drie  maanden  tijd  28  evene-menten  met  geluidsoverlast  wa-ren.Is  er  dan  geen  regelgeving?  “Ja-wel, maar ze is moeilijk afdwing-baar  en  er  zijn  amper  controles, ook  niet  van  Leefmilieu  Brussel overigens,”  zegt  Pauthier.  “Bo-vendien  zijn  er  uitzonderingen. Zo moet het na tien uur stil zijn op straat, maar de burgemeester kan van deze regel afwijken. Dat doet hij dan ook geregeld. Evene-menten met luide muziek worden gezien als citymarketing. Voor de politici  is  het  een  verkiezings-stunt.”� HUB

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Volgens de statistieken daalt de criminali-teit in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Socio loog Jan Hertogen vindt dat ook dat weleens gezegd mag worden, tussen al het onheilsnieuws over de hoofdstad. Toch dient er waakzaam omgesprongen te worden met de cijfers, zegt criminoloog Brice De Ruyver (UGent). “Je moet het op de lange termijn bekijken.”

Buurgemeenten Anderlecht en Molenbeek hebben sterk verschillende cijfers

© B

LUE TAT

TOO

Page 3: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 3 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�3�AUGUSTUSWONEN�EN�WERKEN. Volgens cijfers van het Brussels Instituut voor Statistiek en Analyse werken er jaarlijks steeds meer Brusse-laars in hun gewest, ongeveer vijfduizend. In totaal zijn er 266.000 Brusselaars aan de slag in het Hoofdstedelijk Gewest.

CRimiNAliTEiT�DAAlT.�Volgens cijfers van de federale politie, verwerkt door de socioloog Jan Hertogen, daalt de criminaliteit in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ten opzichte van vorig jaar. 

De hoofdstad zou kortom veiliger geworden zijn.

ZEVEN�pROCENT�NEDERlANDS. Uittredend federaal minister van Overheidsbedrijven Inge Vervotte (CD&V) zegt dat geen tien procent van de facturen van Belgacom in Brussel opgesteld is in het Nederlands. Daarmee antwoordt ze op een parlementaire vraag van kamerlid Ben Weyts (N-VA). Er wordt getwijfeld aan de representa-tiviteit van de cijfers, maar officiële statistieken ontbreken omdat talentellingen verboden zijn in België. 

DONDERDAG�4�AUGUSTUSTHAlYS�NAAR�ZAVENTEm? De hogesnelheidstreinen van  Thalys zullen vanaf eind 2011 vermoedelijk Brussels Airport aandoen. Dat staat in de zakenkrant L’Echo. Thalys zelf zegt dat er voorlopig alleen gesprekken zijn. De komst van Thalys zet de deur open voor verbindingen tussen de luchthaven en Amsterdam, Parijs en Keulen.

ZATERDAG�6�AUGUSTUSlUKAKU�NAAR�lONDEN. De jonge Anderlecht-speler en pu-bliekslieveling Romelu Lukaku voetbalt voortaan voor de Londense sterrenclub Chelsea. Hoeveel die club voor Lukaku betaalt, is niet bekend.

mAANDAG�8�AUGUSTUSRiJDEN�EN�DRiNKEN. Uit cijfers van uittredend federaal staats-secretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (CD&V) blijkt dat inwo-ners van de hoofdstad vaker dronken achter het stuur kruipen dan andere landgenoten. Acht procent van de deze zomer gecontroleerde Brusselse automobilisten rijdt onder invloed. In Vlaanderen en Wal-lonië is dat respectievelijk vijf en zes procent. De geringe pakkans zou een oorzaak zijn. 

WERK�AAN�mADOU�UiTGESTElD.�Door een verzakking in de De Bériotstraat zullen de wegwerkzaamheden in de buurt van Madou pas woensdag beginnen in plaats van vandaag, maandag. Op de Leuvensesteenweg tussen Madou en het Sint-Joostplein is de riolering dringend aan herstelling toe. Het dichtbevolkte Sint-Joost dreigt daardoor geconfronteerd te worden met verkeerschaos, want tijdens het werk aan de riolen moet alle verkeer door de Scailquin-straat. Om chaos te vermijden moet die worden aangepast aan die grotere doortocht.

DiNSDAG�9�AUGUSTUSNiEUWE�mEYBOOm. Voor de 703de keer wordt er in de hoofd-stad een meiboom geplant. De traditie gaat terug tot de dertiende eeuw, toen de Brabantse steden Leuven en Brussel twistten over de invoering van een belasting op bier. De boom wordt geplant op de hoek van de Zandstraat en de Broekstraat.

WACHTEN�Op�GOmB-WONiNG. Er staan 12.671 mensen op de wachtlijst voor een koopwoning van de Gewestelijke Ontwikke-lingsmaatschappij voor Brussel (Gomb), een record. Dat vernemen de collega’s van brusselnieuws.be. Woningen van de Gomb zijn erg in trek omdat ze tot dertig procent minder kosten dan woningen op de privémarkt. De panden zijn bedoeld om middenklassers naar Brussel te lokken. In het najaar zouden er vierhonderd nieuwe Gomb-wonin-gen opgeleverd worden. 

ZESDUiZEND�TEKENEN�VOOR�plATANEN. Volgens het wijkcomité Havenlaan hebben duizend mensen méér dan vooropge-steld de petitie voor het behoud van de platanen aan de Havenlaan ondertekend. Het comité had een heuse protestcampagne opgezet om Brussels minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) op andere gedachten te brengen over de kap van de bomen. Ook willen ze dat de volledige plannen voor de heraanleg van de kas-seienlaan worden herbekeken, omdat het huidige plan volgens het comité op maat van het geschrapte logistieke centrum Bilc gemaakt zou zijn. 

� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Brice De Ruyver: “Meer blauw op straat en meer blauw op het bureau, dat gaat zelden samen.”

kwaliteit.  “Brussel  levert  een  be-langrijke  bijdrage  in  de  criminali-teitsdaling  in  België.  We  zien  zelfs dat de politiezone West  (met onder andere Molenbeek) de veiligste is in de hoofdstad.”Criminoloog Brice De Ruyver bena-drukt  wel  dat  er  voorzichtig  moet worden  omgesprongen  met  inter-pretaties.  “Wat  zegt  geregistreerde criminaliteit ons? Ik zal u een voor-beeld geven: dat recente gooien met stenen naar de brandweer in Molen-beek,  je  kunt  daar  gif  op  innemen dat  zoiets  zelfs  niet  geregistreerd wordt.  Veel  zones  in  Brussel  kam-pen met een  tekort aan manschap-

pen, dus wees er maar zeker van dat er veel ook niet geregistreerd wordt.” De Ruyver staat niet alleen met het argument  van  te  weinig  personeel: de politiezone West benadrukte on-langs zelf nog, bij monde van een erg emotionele  burgemeester  Philippe Moureaux (PS), dat er veel te weinig mensen zijn.“Bovendien  heeft  het  beleid  nog altijd een grote  impact op de regis-tratie  en  aanpak van criminaliteit,” vervolgt  De  Ruyver.  “In  Anderlecht was er bijvoorbeeld na de rellen van 2009  een  veilige  periode  met  een hoge  registratie  toen  er  zero tole-rance werd  afgekondigd,  maar  dat 

valt  niet  vol  te  houden.  Veel  blauw op straat en veel blauw in het bureau gaan  niet  samen.  Ook  verschilt  het beleid van de politiezones onderling soms sterk. Andere prioriteiten be-tekent vaak ook andere cijfers.”De Ruyver zegt ook dat statistieken beter  op  de  lange  termijn  worden geïnterpreteerd, en niet van jaar tot jaar zoals Hertogen doet. “Dat is na-tuurlijk  wel  leuk  voor  de  politiezo-nes zelf om mee uit te pakken.”

� Christophe�Degreef��en�Danny�Vileyn

www.npdata.be

Deze zomer heb ik ontdekt dat mijn kinderen een Franstalige identiteitskaart hebben. Die waren nochtans niet in het Frans aangevraagd. Een collega op de krant ontvangt zijn Belgacom-afrekening in het Frans, zijn vrouw is Franstalig. Maar taalgemengde gezinnen bestaan volgens de communautaire cijferfetisjisten blijkbaar niet.”

Steven Samyn, chef politiek van De Morgen, relativeert het lage percentage (7 procent) van de Belgacom-facturen die in het Nederlands worden verstuurd.

Ben ik in de eerste plaats Brusselaar, Vlaming, Belg of Europeaan? Tien jaar geleden zou ik gezegd hebben: 80 procent Vlaming, 20 procent Brusselaar. Nu weet ik het niet meer.”

Bijna-ex-politicus en toekomstig bierdirecteur Sven Gatz (Open VLD) blikt terug op zijn politieke carrière (in De Tijd).

Brussel  Bad  heeft  nog  nooit  zo  weinig  bezoekers  weten te lokken. Gezien het wangedrag van de weergoden is dat nu  ook  weer  niet  zo  verwonderlijk.  Daar  waar  het  aan-tal bezoekers vorig jaar op 400.000 tot 500.000 geschat werd, moest burgemeester Freddy Thielemans (PS) bij de opmaak van de balans toegeven dat er dit jaar niet meer 

200.000HETGETAL

© S

AN

DE

R D

E WIL

DE / IM

AG

ED

ES

K.B

E

“dan  150.000  tot  maximaal  200.000  badlustigen  ge-weest zijn.Ook de handelaars waren niet echt enthousiast, som-migen twijfelen zelfs of ze volgend jaar nog wel terug-keren. Misschien toch maar doen, want de Stad Brussel belooft voor de tiende verjaardag een feestelijke editie. En bovendien, zelfs bij rotweer als dit jaar waren er ac-tiviteiten die goed liepen, de Kids Zone bijvoorbeeld en de sportvelden. Half om half, dus. Typisch Belgisch?� DV

Page 4: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 4 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

Reeks (2) > Minister-president voor één dag: waterexpert Emmanuel Petrella

‘Nieuwe stadsrivieren! Waterwegen op onze daken!’

SINT-GILLIS – Welke ideeën kunnen het Gewest goed doen? Wat kan en moet beter? BDW vond vier uiteenlopende persoonlijkheden bereid om voor één dag minister-president van Brussel te spelen. Emmanuel Petrella is wetenschapper bij het IERPE, het Institut Européen de Recherche pour la Politique de l’Eau. In zijn Brussel discus-siëren solidaire, participerende burgers aan de oevers van de nieuwe stadsrivieren.

‘J e  bent  toch  niet  teleurge-steld  dat  ik  het  ben?”  vraagt Emmanuel  Petrella.  “Ik  was even bang dat je me voor mijn 

vader  hield.”  Vader  Riccardo  is  een bekende Italiaanse professor die het andersglobalisme  met  vuur  verde-digt. Nee nee, het is wel degelijk Em-manuel  die  we  voor  een  dag  willen uitroepen tot minister-president.De  jonge Brusselaar zet zijn  ideeën 

uiteen  tijdens  een  wandeling  van zijn  huis  naar  het  kantoor  van  het IERPE  nabij  de  Ninoofsepoort.  De fontein  met  de  Waterdraagster  aan de Bareel van Sint-Gillis brengt Pe-trella meteen goed op dreef. “In een niet zo ver verleden moest je nog wa-ter halen met emmers. Dat er in heel de stad water uit de kraan komt,  is allesbehalve evident.”“Zo’n  decoratieve  fontein  is  mooi, 

maar ik hou nog meer van bronnen met  gratis  drinkbaar  water.  In  het centrum zijn er best wel wat, maar ze worden weinig gebruikt. We sleuren liever een plastic flesje mee of bestel-len  een  watertje  op  café.  Jammer.”

Water is geen koopwaarAan een radicaal waterbeleid zou de regering-Petrella haar faam danken. “Brussel ligt in moerasgebied, maar 

“Wie houdt ons tegen? Samen kunnen we ontzettend creatief zijn en met minder geld betere resultaten behalen”

Vervuiling verbieden in plaats van de vervuiler te laten betalen. Meer fietspaden. Wonen waar je werkt. Meer Vlamingen naar Brussel halen. Lokaal kopen. Groepsaankopen... Onze zomerpresident Emmanuel Petrella wil langer dan een dag aanblijven.

© IVAN PUT

al dat water verstoppen we. Regen-water willen we zo snel mogelijk de stad  uit,  via  de  riolen.  Drinkwater laten we aanrukken. Draai de kraan open en er komt drinkbaar water uit. Dat  drinkwater  gebruiken  we  ook voor  de  schoonmaak,  de  afwas,  de was en zelfs het toilet. Dat is ecolo-gisch wellicht aberrant, maar  tech-nologisch en economisch werkt het huidige systeem wel. We kunnen zo nog jaren verder. Máár. Het systeem kent  wel  beperkingen.  Het  is  zeer duur.  De  kosten  stijgen  continu  en niemand stelt dat  in vraag. Tegelijk is er internationaal een tendens om water  als  een  economisch  product te  beschouwen.  Daartegen  verzet 

Page 5: BDW - editie 1290

n Geboren in 1978 in Etterbeek.

n Studeerde aardrijkskunde aan de Université Catholique de Louvain (UCL).

n Werkte zeven jaar als leraar aardrijkskunde in verschillende Brusselse scholen.

n Is vandaag wetenschappelijk verantwoordelijke bij het Institut Européen de Recherche pour la Politique de l’Eau. Dat IERPE doet onderzoek naar de problematiek van het water op Europees en mondiaal niveau, doet aan bewustmaking en experimenteert met nieuwe vormen van (water-)coöperaties.

NR

Wie is Emmanuel Petrella?

© IVA

N P

UT

BDW 1290 PAGINA 5 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

ADVERTENTIE

ik  me  met  hand  en  tand.  Water  is geen koopwaar, maar gemeengoed. Iets wat van ons allemaal is. De Ver-enigde  Naties  hebben  terecht  met een resolutie het recht op water als mensenrecht erkend.”Petrella wil de Brusselaar mobilise-ren.  “Het  betalen  van  de  jaarlijkse factuur of naar de brandweer bellen als de kelder is ondergelopen, is zo-wat de enige band die de Brusselaar nog met water heeft. Ik zou de band met het water willen aanhalen door het weer een zichtbare plaats te ge-ven.”

Nieuwe stadsrivierenHet beheer wil Petrella  I niet over-laten  aan  bewindvoerders,  water-maatschappijen  en  specialisten. “We organiseren ons per stroomge-bied.  Dat  is  dan  een  hydrologische eenheid.  Brussel  heeft  er  zo  een twintigtal.  Belangrijk  zijn  bijvoor-beeld  de  Maalbeek,  de  Woluwe,  de Zenne  en  de  Vogelzangbeek.  Per stroomgebied  is  er  een  vergade-ring  van  burgers  verantwoordelijk. Samen  zoeken  we  naar  een  ideaal technisch  systeem  en  doen  we  het onderhoud.”Spectaculair is het idee om het wa-ter  niet  langer  in  de  ondergrond  te verstoppen.  “Ik  pleit  voor  nieuwe stadsrivieren. Laat het water vloeien waar  het  kan.  Geef  natuurlijke  wa-teropslag een kans. Misschien kun-nen er zelfs waterwegen op onze da-ken. In plaats van de regen langs de goot  zo  snel  mogelijk  ondergronds te  krijgen,  laten  we  het  water  over de daken circuleren. Met wat geluk kunnen we het  in citernes  vergaren en het vervolgens gebruiken.”“Technisch  en  sociaal  zou  dit  plan heel  wat  innovatie  vergen.  Er  zou-den  nieuwe  beroepen  ontstaan. Maar  wie  houdt  ons  tegen?  Samen kunnen  we  ontzettend  creatief  zijn en  met  minder  geld  betere  resul-taten  behalen.  De  nieuwe  stads-rivieren zijn  trouwens ook een deel van  de  oplossing  van  het  Brusselse rioolprobleem.  Om  overstromingen te  vermijden  hebben  we  de  buizen telkens  groter  en  groter  gemaakt. Maar  je kunt de capaciteit niet blij-ven  opdrijven.  Als  het  regenwater niet  meer en masse  in  de  riolen  te-rechtkomt,  maar  wegvloeit  via  die nieuwe stadsrivieren, dan heb je zo-veel  capaciteit  niet  meer  nodig.  De renovatie van vijfhonderd kilometer riolen kost Brussel 1,3 miljard euro. Dat  wordt  geleend  bij  de  Europese Investeringsbank.  Wie  gaat  dat  te-rugbetalen? De gebruikers?”

Lessen in BrusselPetrella  heeft  genoeg  ideeën  om een  ambtstermijn  of  drie  als  Brus-sels  minister  van  Water  te  vullen. Maar wij vroegen hem om minister-president  te  spelen.  “Met  vallen  en opstaan  zou  ik  blijven  zoeken  naar manieren  om  de  burgers  te  laten deelnemen aan het beleid. Zeker op het niveau van een wijk is het te gek dat  je  renoveert  zonder  de  wensen en  prioriteiten  van  de  bewoners  te kennen.  De  ideaalbeelden  van  een politicus,  stedenbouwkundige  of universitair  stroken  niet  altijd  met wat de mensen willen. Best mogelijk dat ze niet gediend zijn met een park en een fontein.”Een  actieve  burger  word  je  niet  bij toverslag.  Petrella  ziet  hier  een  be-

langrijke  taak  weggelegd  voor  het onderwijs. “Ik ben nog leraar aard-rijkskunde  geweest  in  middelbare scholen  in  Anderlecht,  Ukkel  en Sint-Gillis.  De  scholen  bereiden ons goed voor op een  latere baan, maar  ze  leren  ons  niets  over  de 

Hij of zij is ook amper uitgerust om sociale problemen op te lossen. Als minister-president  vraag  ik  scho-len daarom om hun leerlingen ook kennis over hun stad en hun buurt bij  te  brengen.  Leer  ze  de  hande-laars,  verenigingen,  overheidsin-stellingen  en  alle  andere  actoren kennen. Wie doet wat, en waarom? Hoe  kun  jij  je  steentje  bijdragen? Dat  kan  op  zoveel  verschillende manieren.”

SolidariteitAl  wandelend  komen  we  een  dak-loze  tegen.  “Ondanks  de  goede socia le zekerheid is er nog armoe-de. De Stad moet dan bijvoorbeeld opvang voor daklozen organiseren. Ik  stel  het  nut  daarvan  zeker  niet in  vraag.  Mijn  vriendin  is  sociaal werkster.  Maar  politiek  zou  meer moeten  zijn  dan  ad hoc  oplossin-gen  zoeken.  Probeer  de  bron  van het probleem aan te pakken.”“Ik  stel  vast dat daklozen  er bijna altijd alleen voor staan. Ze hebben geen werk, geen relaties, niemand om op terug te vallen. Een solidaire stad reageert daar beter op.”Het  hoge  woord  is  eruit.  “Op  het buurtfeest  je  gezicht  laten  zien  is sympathiek,  maar  onvoldoende. We  zouden  meer  betrokken  moe-ten  zijn  bij  onze  omgeving.  We hebben  vrienden  in  New  York,  Ja-pan en Afrika, maar wat doen we in onze eigen  straat  behalve  de  vuil-nisbakken  buiten  zetten?  Je  kunt solidariteit  en  burgerzin  niet  op-leggen, maar het spreekt voor zich dat ik elk initiatief zou steunen dat het sociaal weefsel versterkt.”

Tweetalig onderwijsVervuiling verbieden in plaats van de vervuiler te laten betalen. Meer fietspaden.  Wonen  waar  je  werkt. Meer  Vlamingen  naar  Brussel halen.  Lokaal  kopen.  Groepsaan-kopen.  Onze  zomerpresident  zou graag  langer  dan  een  dag  aanblij-ven.Voordat  zijn  termijn  erop  zit,  wil hij het absoluut nog over culturen hebben.  “Brussel  heeft  het  geluk een stad van  immigranten  te zijn. Welke  plaats  gun  je  al  die  cultu-ren? De mix van culturen is plezant en  verbreedt  onze  blik.  Maar  ter-wijl  de  stad  verder  internationali-seert,  moeten  we  ook  oog  hebben voor het lokale, voor de eigenheid, de waarden, de symbolen en de ge-schiedenis van deze stad.”“Een  van  die  eigenheden  is  dat hier  twee  grote  cultuurgemeen-schappen  samenkomen.  Alleen gebeurt dat niet genoeg. De  insti-tuten schei den ons. Ik weet dat het een  delicaat  punt  is,  maar  ik  zou meer  bicommunautair  doen  en minder de Cocof en de VGC (Franse resp. Vlaamse Gemeenschapscom-missie in Brussel, red.) elk hun ding laten doen.”Dat  idee  trekt  Petrella  ook  door naar  onderwijs.  “Ik  praat  nooit Nederlands en  ik betreur dat. Het onderwijs  maakt  ons  niet  tweeta-lig. In de Nederlandstalige scholen zakt het niveau van het Nederlands door het hoge aantal Franstaligen. Als ik het voor het zeggen heb, laat ik het Gewest  tweetalig onderwijs organiseren.”

� Niels�Ruëll

“We hebben vrienden in New York, Japan en Afrika, maar wat doen we in onze straat behalve de vuilniszak buiten zetten?”

stad waarin we wonen. Ze  lijken  te vertrekken  van  het  idee  dat  ze  de leerlingen  moeten  beschermen  te-gen  de  gevaren  van  de  stad.  Scho-len  zouden  opener  moeten  zijn;  ze zouden moeten voorbereiden op een leven  in  de  stad.  Nu  verlangen  we van  een  achttienjarige  dat  hij  gaat stemmen, maar hij weet nauwelijks hoe Brussel politiek in elkaar steekt. 

Bpost spreekt steeds minder Nederlands

BRUSSEL – In vijf jaar tijd is het aantal loketbedienden van bpost in Brussel dat Nederlands kent, met negen procent gedaald. Er zijn ook steeds minder postbodes die het Nederlands machtig zijn.

Nog maar 62 procent van de loket-bedienden  en  63  procent  van  de postbedelers is Nederlandskundig. Dat blijkt uit het antwoord van mi-nister van Overheidsbedrijven Inge Vervotte  (CD&V)  op  een  vraag  van Bert Anciaux (SP.A).Anciaux vindt dat Vervotte als be-voegd  minister  ondermaats  pres-teert. Hij vindt dat bpost veel meer inspanningen  moet  leveren  om tweetaligen aan  te werven. Om de Nederlandskundigheid  te  stimule-ren raadt hij Vervotte en bpost aan samen  te  werken  met  de  Vlaamse Gemeenschap voor het organiseren van taallessen. Anciaux: “De twee-taligheid van openbare diensten in Brussel  ligt grondwettelijk vast en 

moet  gerespecteerd  worden.  Ie-dereen die in contact komt met het publiek,  moet  in  Brussel  de  twee landstalen machtig zijn. Zowel aan de  loketten als bij de postbedeling hebben  de  Vlaamse  Brusselaars het  recht  in  vlot  Nederlands  be-diend te worden.”N-VA-kamerlid  Bert  Maertens  wil nog een stap verder gaan. Maertens wil dat in de volgende beheersover-eenkomst een boeteclausule komt. Overheidsbedrijven  als  bpost,  de NMBS  en  Belgacom  zouden  bij niet-naleving van de taalwetgeving een  boete  moeten  betalen.  “Wie niet  horen  wil,  moet  voelen,”  zegt Maertens,  die  er  ook  op  wijst  dat bpost eerder dit jaar al een vinger-wijzing heeft gekregen van de Vaste Commissie  voor  Taaltoezicht.  Na het zomerreces dient Maertens een resolutie in in de Kamer van Volks-vertegenwoordigers. 

� Danny�Vileyn�

Taal�> Anciaux (SP.A) en Maertens (N-VA) ontstemd

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Page 6: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 6 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

I n  de  keuken  mogen  Yannick, Soumaya en Massandge mee aan tafel schuiven voor een gezonde 

lunch. Alle drie hebben ze een tijdje geleden  de  cursus  Ratatouille  ge-volgd en ze springen nog regelmatig binnen  in  het  Huis  der  Gezinnen. Yannick  en  Soumaya,  beiden  van Marokkaanse  origine,  hebben  hun babyzoon  meegebracht.  De  ukjes doen een dutje  in de aangrenzende speelhoek.  Massandge  komt  uit Ivoorkust en heeft haar dochter van anderhalf mee.Ratatouille is een reeks van zes bij-eenkomsten waarop  jonge moeders koken en praten.  In die  tijd worden hun  kinderen  elders  in  het  gebouw opgevangen.  “Voor  sommige  vrou-wen is het de eerste keer dat ze even zonder  hun  kinderen  zijn,”  zegt Soumaya.  “Je  kunt  je  niet  voorstel-len  hoe  geïsoleerd  veel  vrouwen  in 

deze buurt leven,” vult Yannick aan.Dat gegeven lag aan de basis van de oprichting  van  het  Huis  der  Gezin-nen in 2000. “Initiatiefnemer Louis Ferrant  stelde  in  zijn  huisartsen-praktijk  vast  dat  heel  wat  alloch-tone  vrouwen  compleet  geïsoleerd raakten  nadat  ze  kinderen  hadden gekregen, en hij zag ook dat heel wat allochtone  kinderen  te  dik  waren als een gevolg van slechte voeding,” vertelt  Sigrid  Arents,  de  coördina-trice van het Huis.Gezonde  voeding  is  dan  ook  een aandachtspunt.  Tijdens  de  lessen van Ratatouille bereiden de mama’s (papa’s zijn ook welkom, maar tonen zich  zelden)  een  gezamenlijk  ont-bijt,  een  lunch  of  een  avondmaal. Een diëtiste kijkt toe, helpt en geeft advies. Bijvoorbeeld dat je niet over-dreven gul moet zijn met olie; twee eetlepels  zijn  meestal  voldoende. 

En  dat  volkoren  pasta  voedzamer is dan gewone, en dat  je het ontbijt maar  beter  niet  overslaat.  “Voor  ik hier kwam, kocht ik n’importe quoi, veel koekjes en chips,” vertelt Mas-sandge. Yannick heeft inmiddels de veel  te  gesuikerde  Gervais-kaasjes en de choco van het menu van haar gezin geschrapt. Tijdens de laatste bijeenkomst trek-ken de Ratatouille-deelnemers naar de Colruyt. Yannick: “In heel wat ge-zinnen doet de man de boodschap-pen. De vrouw thuis heeft geen idee wat er in de supermarkt allemaal te krijgen is.”Tussen het koken en eten door wordt er ook gepraat. Over opvoeding met name. Soumaya: “Veel moeders zijn onzeker.  ‘Doe  ik  het  goed?’  Onze moeders  konden  aan  hun  moeders en de buren in het dorp om raad vra-gen. Maar mijn moeder is hier niet. 

ANDERLECHT – Moet ik mijn kind belonen of bestraffen? Wat doe ik als het niet wil slapen? Hoe krijg ik mijn peuter in een school ingeschreven? Het zijn enkele vaak terugkerende vragen van de jonge moeders die over de vloer komen bij het Huis der Gezinnen in Kuregem. Al meer dan tien jaar ondersteunt deze organisatie jonge kwetsbare gezinnen.

Massandge uit Ivoorkust en de Marokkaanse Yannick springen regelmatig binnen in het Huis der Gezinnen.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Opvoeding > In het Huis der Gezinnen kunnen jonge moeders hun hart luchten

‘Hier spelt niemand je de les’

Ze leeft in Marokko, ze is tachtig en ze is nooit naar school geweest.” Sa-men met Yannick besloot ze daarom te rade te gaan bij het Huis der Ge-zinnen.  “Alleen  had  ik  hier  nooit durven binnenstappen,” zegt ze.Ook  Massandge,  die  buiten  haar man  en  drie  kinderen  geen  familie heeft in België, zette zich over haar 

schroom heen en klopte aan bij het Huis. “Ik vroeg me bijvoorbeeld af of het  wel  goed  was  dat  ik  mijn  moe-dertaal, een lokaal dialect uit Ivoor-

kust, met de kinderen sprak. En wat met op  tijd naar bed gaan?  In mijn cultuur  zijn  er  geen  slaapregels.  Je hebt  dus  ook  geen  problemen  met kinderen die niet willen slapen. Een kind  blijft  op  tot  het  moe  is  en  in slaap valt. Maar zo kun  je hier niet leven.”En dan was er de kwestie van de tik op de billen. Massandge vertelt dat ze, voor ze het onderwerp ter spra-ke  bracht  in  de  groep,  weleens  een klets  uitdeelde.  “De  reacties  liepen uiteen.  Sommige  mama’s  vonden dat  de  hand  van  een  moeder  nooit mag  slaan.  Maar  het  mooie  hier  is dat  niemand  je  beoordeelt  of  ver-oordeelt.  Niemand  spelt  je  de  les.”Massandge  kreeg  ook  tips.  Als  een van  haar  kinderen  het  nu  te  bont maakt, ademt ze eens diep en telt ze tot drie voor ze iets onderneemt.De  bijeenkomsten  maken  de  jonge moeders ook assertiever en bewus-ter van hun lot. Tijdens de gesprek-ken zijn Yannick, Soumaya en Mas-sandge tot de slotsom gekomen dat het  in  Brussel,  zeker  in  bepaalde wijken,  niet  simpel  is  om  kinderen op  te  voeden:  er  is  te  weinig  plek om  te  spelen,  er  is  geen  plaats  in de crèches en de scholen zitten vol. Soumaya:  “In  sommige  Franstalige scholen  zijn  er  onthaalklasjes  met 38  kinderen.  De  kleuters  van  ma-ma’s die niet werken, worden ’s mid-dags gewoon naar huis gestuurd.”Massandge  vindt  het  een  hele  op-gave  om  met  drie  jonge  kinderen buiten te komen. “Eerst met de kin-derwagen  twee  verdiepingen  naar beneden  in  een  huis  zonder  lift  en vervolgens  de  bus  of  de  metro  in, waar je scheef bekeken wordt omdat je  te  veel  plaats  inneemt.”  Yannick wil dan ook een afspraak maken met de  bevoegde  Anderlechtse  schepen om de problemen van de jonge moe-ders aan te kaarten.

Spelen met taalHet  Huis  der  Gezinnen  organiseert nog andere ontmoetingsactiviteiten. Op woensdagmiddag is er Amodoe, een  ouder-en-kindgroep  waar  ge-speeld wordt met taal. Bij de praat-groep  Babiloe  kunnen  ouders  het hele  jaar  door  terecht  met  opvoe-dingsvragen.Vandaag is het rustig: heel wat vrou-wen  reizen  in  de  zomer  met  hun gezin naar hun  land van herkomst. Intercultureel  bemiddelaar  Gulten Vardar  heeft  dan  ook  alle  tijd  voor een Turkse vrouw uit de buurt, een zwakbegaafde  moeder  van  vijf  kin-deren  die  vaker  langskomt.  Deze keer  vertelt  ze  dat  haar  zoon  van twaalf  een  Facebook-pagina  wil aanmaken. Of dat niet gevaarlijk is? Gulten  Vardar  geeft  uitleg.  “Door-gaans  kom  ik  weinig  tussen.  Ik vertaal  en  informeer,  bijvoorbeeld over  hoe  elke  cultuur  haar  kijk  op opvoeding heeft. Soms worden jon-gens anders behandeld dan meisjes. Maar ik ga geen cultuur met de vin-ger  wijzen.  De  meeste  vragen  wor-den  trouwens  beantwoord  door  de andere moeders. Want hoe verschil-lend deze vrouwen ook zijn, één ding hebben ze gemeen, ze zijn moeder.”

� Bettina�Hubo

Huis der Gezinnen, Veeartsen-straat 20, 1070 Anderlecht, 02-526.16.30

“Onze moeders konden aan hun moeders en de buren in het dorp raad vragen. Maar mijn moeder is hier niet”

Page 7: BDW - editie 1290

ADVERTENTIE

BDW 1290 PAGINA 7 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Blij te vernemen dat Alain Destexhe mee is. Het Brusselse MR-parlementslid stelde in La Capitale in een vlaag van helderheid dat de rellen in Londen zich ook in Brussel kunnen voordoen. Rellen, dat kennen we im-mers niet echt in Brussel, en dus moet de kans bestaan dat we ze in de toekomst eens meemaken. Blijkbaar heeft Destexhe vaak invallen van helderheid, want de man ondernam bijvoorbeeld al eens een poging om de Vlaamse beweging te verklaren aan geïnteresseerde mede-Franstaligen. Ook stelde Destexhe zich al eens kandidaat om de MR voor te zitten om de democratie binnen zijn partij wat te eren. Dat lukte wonderwel, en dus werd Charles Michel voorzitter.

Verdorie zeg, wat valt er weinig belangrijk politiek nieuws te rapen hier te lande. De federale regeringsonder-handelingen zijn dringend en dus is iedereen weg, en hier in Brussel gebeurt er niet veel meer dan wat laan-bomen die omgehakt moeten worden, waardoor het een beetje rommelt in de Brusselse regering. Maar onder het zomerstof hebben we toch nog iets gevonden: het schijnt dat onze minister-president Charles Picqué (PS) niet goed tegen kritiek kan, en dat hij Voka-voorzitter Luc De Bruyckere een onbenul noemt als die het waagt te zeggen dat Brussel niet goed bestuurd wordt. Dat is wel te begrijpen van Picqué: Brussel wordt natuurlijk goed bestuurd; er zijn de voorbije jaren vijfduizend sociale woningen gebouwd, de hoofdstad is meer eco geworden dan een miljoen passiefhuizen samen, en de laatste jaren liggen de straten er netjes en recht bij.

SINT-GILLIS – Naar alle waarschijnlijkheid bezat de gemeente Sint-Gillis in een niet zo ver verleden een verzameling G’tjes. U weet wel, de letter G, maar dan als sticker. Waarom? Wel, omdat de gemeentebediende zich vroeger moet hebben vergist toen hij een bestelling nieuwe straatnaambordjes moest doorgeven aan de straatnaambordjesmaker. Dat moet zo gegaan zijn: “Et donc en flamand on écrit chaussée de Waterloo comme W-A-T-E-R-L-O-O-S-E-S-T-E-E-N-W-E-K.” Zo geschiedde, want zeker drie bordjes dragen nog sporen van deze vergissing. Daarom waren dus een extra bestelling kleefbare G’tjes nodig. Maar ook die bleken op te zijn, want op één straatnaambordje staat nog vrolijk dat de Nederlandstalige inwoners op een wek wonen. Een steenwek weliswaar, maar toch, een wek.

WATERLOOSESTEENWEG – Wij dagen u dan ook uit dit godvergeten exemplaar te zoeken en er een mooie foto van te nemen vooraleer de gemeente Sint-Gillis beslist om een nieuwe lading G-stickertjes aan te kopen. Als dat al gebeuren zal. Benieuwd overigens waar je stickertjes in de vorm van een G kan kopen. Een geverfde G is ook goed, hoor.

Bakkerij brandt uit

SINT-JANS-MOLENBEEK – De brandweer had zondagavond alle moeite van de wereld om de brand in La Wetterenoise in de Birming-hamstraat te blussen. De te hoop gelopen menigte hielp ook al niet.

Toen  de  brand  zondagavond  om-streeks 17.40 uur uitbrak, waren er nog drie bakkers aanwezig, maar zij stonden machteloos.Het bluswerk werd bemoeilijkt door het  metalen  dak  van  de  bakkerij en  –  niet  te  vergeten  –  door  jonge-

ren  die  met  stenen  en  blikjes  naar de  politie  gooiden.  Buurtbewoners moesten hun appartement verlaten en  kregen  mondmaskers  aangebo-den. Het belendende appartements-gebouw liep lichte schade op; van de bakkerij zelf blijft niets over.In de rekken van de eigen bakkerijen en  van  Delhaize  waren  de  gevol-gen  van  de  brand  ’s  anderendaags te  merken.  De  directie  besliste  het personeel  in andere bakkerijen aan het werk te zetten.� DV

Actualiteit > Gevolgen voor broodbevoorrading

De rookpluim boven Brussel was tot ver te zien.

© A

NJA

GA

LIC

IA

www.mivb.be

Met Villo! rijdenbegint bij MOBIB.

Page 8: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 8 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

God van de daken (2) > De Sint-Jan de Doperkerk in Sint-Jans-Molenbeek

Een kerk dieniet mag verdwijnen

De Sint-Jan de Doperkerk, mogelijk de oudste parochie van de Brusselse agglomeratie. © SASKIA VANDERSTICHELE

E r staat een fantastische foto in Bijdrage tot de geschiedenis van Sint-Jans-Molenbeek van

Antoon-Willem Maurissen: de oude bakstenen Sint-Jan de Doperkerk (bouwjaar 1837), broederlijk naast de nieuwe betonnen kerk (bouwjaar 1931). Twee kerken op één plek! Pas toen de nieuwe art-decokerk echt klaar was, mocht de oude worden afgebroken. Het was de gemeente niet om gods-vrucht te doen. Molenbeek was in volle expansie. Niet zozeer een grotere kerk, dan wel meer open-bare ruimte was de belangrijkste motivatie voor de herinrichting van de Parvis, het kerkelijk voorplein. De kerkfabriek had geen centen. De

gemeente Molenbeek zamelde vijf miljoen frank in. Tot vandaag is niet duidelijk of de gemeente dan wel de kerkfabriek eigenaar van de kerk is. De gemeente zocht de befaamde ar-chitect Joseph Diongre aan. Hij ont-wierp een kerk in art deco. Dankzij het bouwprocédé (gewapend beton) konden de kosten gedrukt worden. Beton was niet alleen goedkoper dan baksteen, door de lichte struc-tuur hoefden de funderingen ook niet zo diep. Helemaal origineel is de kerk overigens niet: ze heeft een grote zus in Raincy bij Parijs, ge-bouwd in 1922. Toen Jean-Pierre De Meulder in 1977 pastoor werd in de Sint-Jan de Doperkerk, was de parochie al da-

nig op haar retour. Nog driehonderd kerkgangers waren er toen, voor een kerk die er makkelijk duizend kan bevatten. De decennia erop zou het alleen maar bergaf gaan, hoewel er zich vandaag wel nieuwe parochia-nen aandienen, onder meer Afrika-nen.Vlaamse missen worden er allang niet meer gehouden. Volgens De Meulder is de recente instroom van jonge Vlamingen in Molenbeek te klein om nog een echte Nederlands-talige parochiegemeenschap in laag-Molenbeek in stand te houden. “In mijn loopbaan heb ik Molenbeek erg zien evolueren. De gemeente ging van zeventig- naar bijna hon-derdduizend inwoners, met meer

dan honderd nationaliteiten in ver-schillende migratiestromen.”De Meulder houdt wel van de broeie-rige sfeer, bijvoorbeeld tijdens de donderdagmarkt, maar hij onder-vond ook de nadelen van de mul-ticulturele samenleving. De kerk werd tijdens de restauratie verschil-lende keren leeggeroofd. Hij kreeg ook boefjes op bezoek in de dekenij. “Ach, laag-Molenbeek is altijd woe-lig geweest.” De Meulder betreurt dat de migratie vooral de onderkant van de maatschappij naar Brussel heeft gebracht en veel minder de eli-te. Dat maakt het veel moeilijker om een gemeenschap op te bouwen. “Ik heb het geprobeerd, hoor, om con-tact te krijgen met de imams. Maar taal- en cultuurverschillen maken dat haast onmogelijk.”De Meulder kent de praatjes wel. De Sint-Jan de Doperkerk ligt in ‘klein-Maghreb’ en kan maar beter een moskee worden. Meer nog: de to-

ren lijkt zowaar op een minaret. De Meulder is daar absoluut tegen ge-kant. De kerk maakt deel uit van de geschiedenis van Molenbeek. Vol-gens sommige bronnen is het de al-leroudste parochie van de Brusselse agglomeratie. Er stond al een kapel in de tiende eeuw, als refugium van de abdij van Nijvel. “De kerk moet een kerk blijven,” vindt De Meulder. “Burgemeester Philippe Moureaux is het daarmee eens. Hij is een his-toricus, hé.”De Meulder ging enkele jaren gele-den met pensioen. Vandaag is Char-les Mbo hier parochiepriester. Mbo is een jonge Congolees, hij is er nog maar pas. Ook voor de katholieke kerk is het allemaal even wennen. Mbo heeft hoogtevrees. We raken uiteindelijk wel op de kerk – dat was de hele bedoeling, onze fotograaf gaat zelfs tot het dak van de hoge to-ren. Het uitzicht is wauw!� Steven�Van�Garsse

De Brusselse kerken lopen leeg. De gebouwen blijven staan. Ze zijn niet uit de wijken weg te denken. Wij kropen op het dak. Zo hoog we konden. En zagen Brussel in al zijn brute schoonheid.

De Brusselse kerken lopen leeg. De gebouwen blijven

11-08-2011

SIN

T-JA

NS-MOLENB

EEK

Page 9: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 9 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

Veel bibliotheken hebben nu een jongerenhoek, maar die van Evere ligt ook lekker uit het zicht. Eerste kus in de bib? Of ‘het aan vragen’ via het prikbord...

De Herman Teirlinck-bibliotheek ligt spijtig genoeg ook wat uit het zicht, in de kelder van de aanbouw van het gemeentehuis. Toen biblio-thecaresse Christiane Smet de ma-quette voor het eerst zag, wist ze het meteen: “We zitten in de on-dergrond. Er hoorde een hele uitleg bij dat we licht zouden krijgen via het atrium, maar langs geen enkel raam komt buitenlucht naar binnen. Als er een tentoonstelling is in het atrium, kijken we bovendien uit op een tentoonstellingsmuur. Voor de materialen is het dan weer beter, want op onze vorige locatie was het te vochtig voor de boeken. Hier is de lucht te droog, maar er is ons nu wel een luchtbevochtiger beloofd.”Kom a.u.b. naar de filmavond, en als jullie niet komen, is het niet erg.Smet zag haar publiek verjongen: “Vooral veel dertigers, veertigers – een echt thrillerpubliek – en tie-

Evere is de beste! PS: keisexy!©

AN

DE

VRO

E

Links: Eerste kus? Dat kan hier uit het zicht. Rechts: Een zaak die straks verfilmd wordt? Hmm, toch maar het boek nog even bijhouden!

OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 17 EVERE

Franchement, c’est super gezellig.Na veertien jaar de bib alleen ge-rund te hebben, heeft Smet nu een bescheiden ploegje. Dat vond ze ‘een aanpassing en een opluchting’: “Jon-gere mensen integreren makkelijker nieuwe media én voeren makkelij-ker zaken af. Dat laatste doen ze dan ook best als ik met vakantie ben... Toch is het al gebeurd dat ik net een boek heb afgevoerd, en er ’s ande-rendaags iemand naar komt vragen. Laat ik dus De ontvoering van Alfred Heineken van Peter R. de Vries uit 1987 nog maar wat bijhouden. Dat boek wordt verfilmd, en dus zal ie-mand dat boek wellicht willen lezen. Wel, hier vind je het nog!”Yeah, leve de bib! (met dank aan het prikbord)� An�Devroe

Aula Delahaut (ingang gemeentehuis, verdieping -1), S. Hoedemaekerssquare 10, 02-247.63.89, www.evere.bibliotheek.be

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

ners, die komen om elkaar te ont-moeten. Onze filmavonden waren eerst gericht op iets oudere tie-ners, nu blijkt dat vooral twaalf- tot vijftienjarigen zich aangesproken voelen. We zijn trots op onze dvd-collectie, met niet alleen de popu-laire, maar ook minder courante films.” Toch vind je hier ook de geschiedenis van Evere en zijn inwoners terug, en bevolkingsre-gisters die tot honderd jaar terug raadpleegbaar zijn.

Is er binnenkort een feestje?In de voorbije twintig jaar zag Smet de bib evolueren van uitleendienst zonder meer naar een organisatie met een groot activiteitenaanbod. Leeskring, auteurslezingen, proef-jes tijdens de wetenschapsweek, of de jaarlijkse Halloweenhappening samen met het gemeenschapscen-trum. “De tendens is dat gemeen-schapscentra, bibliotheken en ande-re instellingen allemaal een beetje hetzelfde doen. Ik vrees dat er in de

toekomst geen lokale bibliotheken meer zullen zijn, of misschien in een ander concept, bijvoorbeeld als filialen van de hoofdstedelijke bi-bliotheek. En de Google-generatie? Je mag dat niet veralgemenen, niet iedereen heeft thuis internet. Zal internet over twintig jaar trouwens niet gecrasht zijn? E-readers voor op reis, dat lijkt me handig, je reist lichter, maar is dat een boek? Maar misschien ben ik over zoveel jaar de enige grijze muis die nog zo denkt.”

ADVERTENTIE

Wie dacht dat Wodek, de président-con-cierge van het Jetse Atelier 340 Muzeum, het hoofd zou laten hangen nu hij zijn subsidies kwijt is, heeft het mis. Het kun-stencentrum is alive and kicking en bewijst dat met de zomertentoonstelling Culture relaxative.

Atelier 340 krijgt sinds 1 juli geen subsidies meer. Fadila Laanan (PS), minister van Cul-tuur in de Franse Gemeenschap, draaide de kraan dicht nadat rapporten hadden uitge-wezen dat het kunstencentrum zware schul-den had. Laanan wil in de De Rivierendreef nog wel een centrum voor hedendaagse kunst subsidiëren, maar dan zonder Wodek Majewski aan het hoofd.Wodek, die de hoogte van de schuldenberg altijd heeft betwist en zich het slachtoffer voelt van de machinaties van de Jetse PS-schepen-zonder-bevoegdheden Merry Her-manus, laat zich zomaar niet wegsturen. “Onze erfpacht loopt nog jaren,” zegt hij. “Ze krijgen ons niet weg.”In de lente organiseerde hij een protest-bijeenkomst tegen dit culturele lavement van de minister. Vandaag is hij hard op zoek naar andere sponsors; hij vindt het ook tijd voor een nieuw hoofdstuk. “We zijn leegge-lopen, gereinigd. Om deze penibele affaire af te sluiten, willen we het publiek tonen hoe hard we de afgelopen 32 jaar gewerkt hebben.” Wodek vroeg aan zijn vrienden-kunstenaars, van wie de meesten eerder ex-poseerden in Atelier 340, om een sculptuur,

installatie of schilderij in te sturen. Sommi-gen leverden nieuw werk, Piet Stockmans en Bernard Villers bijvoorbeeld. Anderen, zoals Camiel van Breedam en Jaakko Pernu, be-zorgden een oudere creatie. De reeks wordt aangevuld met enkele werken uit de eigen collectie van overleden artiesten als Walter Leblanc. Ook organiseerde het Atelier een concours voor jong talent. Uit de ruim hon-derd inzendingen werden dertien kunstwer-ken gekozen.Alles bij elkaar zijn er 110 Belgische en bui-tenlandse kunstenaars te zien. Een thema of rode draad is er niet. “Het is een eclectische tentoonstelling met vele stijlen en media,” zegt Wodek, die dan maar de naakten, de abstracten en de foto’s heeft samengezet.Enkele werken staan in de grote tuin waar-over Atelier 340 sinds kort beschikt. Zo kreeg de Duitse artieste Maren Dubnick de gelegenheid om een op het dak gemonteerde paal – het liefst had ze een oude fabrieks-schoorsteen gewild – te omwikkelen met elektriciteitskabels.Culture relaxative is een tentoonstelling waar je vrolijk van wordt, al was het maar vanwege het met golfplaten ineengeknut-selde tuincafé waar je na afloop iets kunt drinken en op zaterdagavond films over kunst kunt bekijken, zonder meer een van de leukste zomercafés van de stad.�� Bettina�Hubo

www.atelier340muzeum.be

Atelier 340 bloeit weer opJette > Zomertentoonstelling met de vrienden-kunstenaars

Page 10: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 10 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

‘S teenstraat-Muziekstraat’, het was een van de vele dromen van Jari Demeule-

meester, de voormalige directeur van de Ancienne Belgique. De con-certzaal bracht het AB Café en haar Ticketshop in de Steenstraat onder, en ook Muziekcentrum Vlaanderen vestigde zich in de straat. Maar het was hard vechten; het hele bouw-blok tussen de Steenstraat en de Beurs dat al jarenlang staat te ver-krotten en te verkommeren, bleef een doorn in het oog (of in het oor, in dit geval). Het geeft de buurt een desolate aanblik, ondanks de uiterst centrale ligging en het prachtige uit-zicht op de toren van het stadhuis vanuit de straat.En toen ging Jari Demeulemees-ter met pensioen. Wat nu met het

project Steenstraat-Muziekstraat? Tijdens de Gulden Ontsporing op de Vlaamse feestdag vorige maand bewees de AB dat het project niet dood is. Er was een indrukwekken-de reeks miniconcerten in de bars en zelfs in de kledingzaken van de straat.

SnuisterenDe Bonnefooi is van bij zijn oprich-ting, drie jaar geleden, op de kar gesprongen en werpt zich op als nieuwe motor achter het project. Zo was er op zondag 17 juli een eerste muzikale rommelmarkt met een tiental stands, dj’s en – onder het af-dak van de dienstingang van de AB – een ijzersterk afrobeatconcert van de Parijse band Café Crême et les Frères Smith. De straat liep lekker

vol snuisterende en rondhangende mensen, muziekliefhebbers en toe-vallige passanten.“De muzikale rommelmarkt biedt

voor elk wat wils, met muziek als rode draad,” zegt Gerd De Wilde, de muziekprogrammasamensteller van de Bonnefooi. “Wat maakt de zomer leuk? Dingen zoals rommel-marktjes: ze zijn gezellig, je komt er

BRUSSEL – De strijd van Jari Demeulemeester om van de Steenstraat een echte muziekstraat te maken, heeft een nieuwe stuwende kracht gevonden: de muziekbar Bonnefooi werkt met man en macht aan de opwaardering van de straat. Nu zondag organiseert de Bonnefooi voor de tweede keer een muzikale rommelmarkt, met platen, cd’s, instrumenten, dj’s en livemuziek.

Gerd De Wilde van de Bonnefooi, een van de drijvende krachten achter Steenstraat-Muziekstraat: “De muzikale rommelmarkt heeft voor elk wat wils, met muziek als rode draad.”

© JO VOETS

Deze week in Steenstraat-Muziekstraat > Tweede muzikale rommelmarkt

‘Want wat maakt dezomer nu net zo tof?’

mensen tegen. We willen hier een uniek zomertreffen van muzieklief-hebbers maken, in juli en augustus. Op 17 juli waren er zo’n tien stand-jes, nu verwachten we er nog meer. Als we dat consequent kunnen vol-houden, dan staat binnen vijf jaar de straat hier vol. En misschien zelfs volgende zomer al!”

Dansbaar zomersVoor zondag 14 augustus heeft de Bonnefooi opnieuw een sterke party band gestrikt: Sonámbulo Psicotropical, een van topgroepen van Costa Rica, die (psychedeli-sche) cumbia, ska en rock vermengt. “Ze zijn op tournee in Europa en staan op grote festivals als Polé Polé in Gent en de Antilliaanse Fees-ten in Hoogstraten. Ze zochten ex-tra data om hun tour te vullen en zijn die zondag nog vrij. Dansbare, zomerse muziek. Ideaal!”

De heropleving van de Steenstraat als Muziekstraat blijft niet bij deze twee muzikale rommelmarkten. De Bonnefooi werkt al rond de volgende autoloze zondag, in september. Dan komt er een human jukebox, waarbij een man in een levensgrote jukebox kruipt. Voorbijgangers kunnen een liedje aanvragen, dat hij dan speelt op zijn gitaar.“Ik zou nog meer willen doen, maar daar is geld voor nodig,” zegt De Wilde, die op dit moment met de AB overlegt of de concertzaal mee op de kar springt voor de komende autoloze zondag. Er komt wellicht een one-man band en andere straat-animatie met muziek. “Voorbijgan-gers moeten doorhebben dat ze voor muziek in de Steenstraat moeten zijn.”

ShockproofEn zo krijgt een straat die altijd een achterstraatje was, een flinke heropwaardering. “Er komen ook steeds meer initiatieven bij die met muziek te maken hebben. Net zoals je de Pitastraat (de Kaasmarkt vlak bij de Grote Markt, BT) hebt, die zijn naam te danken heeft aan de vele pita zaken, willen wij de Muziek-straat worden.”Zorgt die grote hoeveelheid muziek dan niet voor overlast voor de om-wonenden? “In het begin hebben we wel wat ambras met de buren gehad, maar sinds we de door hen gevraag-de aanpassingen doorgevoerd heb-ben – akoestisch glas, een sas aan de ingang, terras tot middernacht, security die erover waakt dat er op straat geen overlast is –, hebben we een goede relatie met de buren,” zegt Gwen Platteau, de manager van de Bonnefooi.“De AB heeft in aanpalende huizen appartementen opgekocht om er mensen te huisvesten die voorbe-reid zijn op de geluidsoverlast, dat is een goed voorbeeld van proactief werken. Mensen die hier komen wonen, zijn wel een beetje shock-proof,” vult De Wilde aan. “Toch zijn we constant in de weer om de overlast tot een minimum te beper-ken.”Dat zal in de nabije toekomst ook nodig zijn, want in het leegstaande gebouw op de hoek van de Steen-straat en de Anspachlaan komt naar alle waarschijnlijkheid een Buddha Lounge Bar met daarboven appar-tementen. In de bouwput verderop in de Steenstraat komt een hotel. Boven de Bonnefooi komen studen-tenappartementen in samenwerking met Br(ik (vroeger Quartier Latin), en op het einde van de straat is er een nieuwe bar.Alles wijst erop dat de Steenstraat er binnen vijf jaar helemaal anders zal uitzien, zeker nu er ook gewerkt wordt aan de andere kant van het huizenblok, in de Henri Mausstraat langs de Beurs. Dat zou het einde betekenen van de laatste ‘stads-kanker’ van Brussel-centrum. En ht echte begin van een nieuwe, bruisende muziekstraat in het cen-trum.�� Benjamin�Tollet

“Mensen die hier komen wonen, zijn al een beetje shockproof”

Tweede muzikale rommelmarkt, zondag 14 augustus van 12 tot 18 uur in de Steenstraat. Meer op www.bonnefooi.be

Page 11: BDW - editie 1290

ADVERTENTIE

Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01

[email protected]

Nood aan een opleiding, zin in een nieuwe start ?

Schrijf u nu in!

InfodagenAlle opleidingen | beide campussen

vrijdag 26 augustuszaterdag 10 september

telkens van 14 uur tot 20 uur

Page 12: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 12 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

“Het gebeurt geregeld dat een – uiteraard papieren – dossier ‘zoekraakt’ tussen de sociale dienst aan de Paleizenstraat en (foto) de hoofdzetel aan de Haachtsesteenweg. Dan moeten we beslissen op basis van summiere gegevens.”

© BART DEWAELE

Maatschappij > Raadslid Geert Vandenabeele: ‘Zorg verdorie dat de boel draait!’

Wel en wee van het OCMW: een handleiding

DUIM

... om de administratieve molen eronder te krijgenBekijk de OCMW-ervaring als een intensief taalbad Frans en een crash course dossierlezen.Elke week per raadslid een hon-derdtal individuele situaties in ambtelijke vertaling. Daarboven op komen sociale-economiedossiers, aanbeste dingen, aanwervingen, pro moties en verloven van het perso-neel, begrotingen en afrekeningen, rechtszaken, hoorzittingen. Al dat Franse juridisch-administratieve jargon: zelfs een doorgewinterd be-

stuursjurist hapt naar adem bij zo’n lawine. En zoveel papier!OCMW’s van vergelijkbare grootte, zoals dat van Gent, stellen een me-dewerker ter beschikking, en met elektronische dossiers en beslis-singsprincipes vermijden ze heel wat overbodig werk. Zo creëer je marge voor een grondige discussie over de sociale problemen en moei-lijke persoonlijke situaties, wat nu in Schaarbeek vaak ontbreekt.

WIJSVINGER

... om de vinger te blijven leg-gen op de manke organisatieSoms regeert alleen nog de chaos. Vanuit de lokale oppositie kan ik geen structurele hervormingen doorvoeren. De hogere overheid

Geert Vandenabeele.

kan dat wel, via de OCMW-wet.Let wel: het regionale niveau kan enkel het kader uittekenen om van de OCMW’s een moderne actor voor een lokaal sociaal beleid te maken. De lokale verantwoordelijken, be-leidsverantwoordelijken zowel als beroepskrachten, moeten het dan nog willen invullen.In Brussel werken we nog vooral met de originele OCMW-wet van 1976, die een overheidssfeer van de jaren 1950 uitstraalt. Vlaanderen en Wallonië hebben dit de voorbije tien, vijftien jaar met decreten ver-beterd, gemoderniseerd. Op mijn wishlist aan de verantwoordelijke

ministers Huytebroeck en Grouwels staan drie krachtlijnen: het demo-cratische gehalte versterken, de or-ganisatie en het beheer verbeteren, en de schotten wegnemen tussen het sociale beleid van de gemeente, de Gemeenschapscommissies, het Gewest en de OCMW’s.

MIDDELVINGER

... als het echt te gortig wordtIk kan met de vuist op tafel slaan en luid eisen dat zoiets niet meer gebeurt. Maar een betere inzet van de overheidsmiddelen forceer je in realiteit vooral met telkens kleine

verbeteringen of overleg met de col-lega-raadsleden. Maar bon, enkele zaken waar ik me druk in kan ma-ken: dat het bijvoorbeeld regelmatig voorkomt dat een (uiteraard papie-ren) dossier ‘zoekraakt’ tussen de sociale dienst aan de Paleizenstraat en de hoofdzetel aan de Haachtse-steenweg. Dan moeten we beslissen op basis van summiere gegevens. Of dat je een vergaderuitnodiging krijgt, in het Frans om 17.30 uur, in het Nederlands om 18 uur. Of over het MAS-project – voluit het Maison de l’Action Sociale: alle diensten in één gebouw, alsof de organisatie dan vanzelf beter zou draaien. Met een financieel plaatje berustend op wankele premissen. Ach, voor 17 miljoen euro begininvestering... Of, nog iets waar ik me druk in maak: als machtsspelletjes, politiek en ambtelijk, het OCMW gijzelen, zo-als tijdens de sociale onrust van onlangs. Verantwoordelijken die zwaktes in de werking uitbuiten, zijn hun functie onwaardig. Zorg verdorie eerst dat de boel draait!

RINGVINGER

... laat je niet ringelorenDossierinzicht vergt heel wat stu-diewerk. Het MAS noemde ik al, en daarover is het laatste nog niet gezegd. Maar ook de benoemings-ronde die de top van de administra-tie uitgetekend had – een raadslid noemde dat een zelfbedieningsruif. En dan waren hun dossiers nog niet eens in orde. Of de overstap naar de publieke pensioenpijler RSZPPO, doorgeduwd in april 2010. Enkele openstaande saldi, al snel enkele miljoenen euro reserves in de pen-sioenkas en te ruim geïnde bijdra-gen: meer dan een jaar later zijn ze er nog altijd niet mee rond.

PINK

... een symbolische pink in de lucht voor de menselijke kant van de zaakDe honderden medewerkers van het OCMW staan flink onder druk: het ging van 3.600 interventiedos-siers in 2004 naar zesduizend dit jaar. Gelukkig blijven er nog steeds heel wat geëngageerde professionals over. Toch heb ik er in de loop van dit ene jaar ook al heel wat zien ver-trekken. Al te vaak gooien ook goede krachten de handdoek in de ring.Dezelfde pink geldt ook voor het vreemde lot van een lokaal manda-taris. Zonder publiciteit vlieg je er bij de volgende verkiezingen uit. Dus moet je wel heisa creëren of de pers zoeken met een akkefietje of een Google-vertaalgrap. Dossiergeploe-ter en bijsturingen in de marge zijn immers niet sexy. Voor mij is dat de vaststelling van een zwakte in ons publiek stelsel.Ook Schaarbeek heeft baat bij een publiek debat over problemen als de ‘Bulgaarse zelfstandigen’, of de af-wezigheid van een Nederlandskun-dig kader bij de instellingen, of de uitgangspunten van ons sociaal en solidair stelsel. Spreek me er gerust op aan!�

Geert�Vandenabeele,��jurist�en�OCMW-raadslid��

voor�CD&V�in�Schaarbeek

“In de loop van dit ene jaar heb ik al heel wat geëngageerde professionals zien vertrekken”

BDWOPINIE

SCHAARBEEK – “Ruim een jaar geleden legde ik de eed af als OCMW-raadslid,” zegt Geert Vandenabee-le (CD&V). “Een jaar vol ambities, geploeter, frus-traties, en bij momenten toch ook het gevoel er een beetje toe te doen. Mocht het je ook iets zeggen, dan geef ik graag een handjevol vuistregels mee voor een OCMW-raadslid in Schaarbeek in 2011.”

Page 13: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 13 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

BDWOPINIEGeen fait diversdoor Danny Vileyn

‘Moslima geslagen wegens relatie met niet-moslim,’ kopte Het Nieuwsblad. En in La Dernière Heure heette het: ‘Agressés à cause du ramadan’. Een fait divers, eigen aan de kleine wereldstad die Brussel is? Nee, wel een symp-toom van een verontrustende mentaliteit die (laten we hopen in niet zo grote mate) in som-mige Brusselse wijken heerst. Het is dezelfde verderfelijke mentaliteit die tot geweld tegen homo’s leidt.Maar eerst de feiten. La DH heeft ze Najla en Didier gedoopt. Ze wonen in de buurt van het

Schaarbeekse Liedtsplein. Dat niet iedereen het apprecieert dat Najla met een niet-moslim getrouwd is, heeft ze al vaker gemerkt. Aan de boze blikken van buren. En aan scheldtirades van jongeren, in het Arabisch. Onaangenaam, deprimerend zelfs, zoiets weegt. Maar tot geweld was het nooit gekomen. Tot vorige week woensdag. Najla en Didier verlaten hun appartement om in een buurtwinkel inkopen te doen. Een paar jongeren pakken Najla (opnieuw in het Arabisch) zwaar aan. Ze schelden haar uit voor slet. Ze schreeuwen haar toe dat het een schande is met een Belg te zijn. Ze verwijten haar de ramadan niet te volgen. Didier, die geen Arabisch kent, begrijpt er niets van. Najla roept op tot kalmte. Het jonge koppel gaat langs een omweg naar huis. Ze denken dat ze veilig zijn. Een halve minuut nadat ze de deur van het pand waar ze wonen, achter zich dichtgetrokken hebben, wordt deze geforceerd. Een van de twee indringers geeft haar een mep en zegt dat hij haar een lesje gaat leren. Een buur kan de jonge vrouw voor nog meer slaag behoeden. Een van de twee misdadigers wordt door de poli-tie opgepakt. Het kan niet dat hij er straffeloos van afkomt. Mensen in elkaar slaan is een misdaad. En mensen uitschelden omdat ze er een andere manier van leven op nahouden, kan evenmin; aanhoudende scheldpartijen kunnen zwaar op het gemoed van een mens wegen. En bovendien: vrije partnerkeuze is een recht. Geen moslim, geen chris-ten, geen jood of atheïst heeft zich daarmee te moeien.Het is uiteraard in de eerste plaats aan de ouders om hun kinderen op te voeden. En aan de overheid om zo nodig de ouders hierop aan te spreken. Maar in een kleine wereldstad als Brussel, waar mensen van overal ter wereld samenstromen, mag de invloed van de school niet onderschat worden. Het is ook op school dat jongeren (moeten) leren samenleven. Feiten zoals Najla en Didier meegemaakt hebben, zijn onduldbaar en moeten zwaar bestraft worden. Maar een goede op-voeding, door de ouders en op school, moet veel extremisme kunnen voorkomen. Daarin moeten we blijven geloven.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Camerabewaking

Prima artikel ‘Ook u mag kijken’ over de camerabewa-king in BDW 1289 van 4 augustus (p. 6-7). Daaruit blijkt eens te meer dat de ordebewaking in de Europese hoofd-stad er een rommeltje van maakt.Uit eigen ervaring weet ik dat de Brusselse politie, naar Russisch voorbeeld, alleen beelden gebruikt als het uitkomt. Misstanden waarbij onterechte arrestaties worden verricht, zoals in mijn geval vorig najaar bij het Noordstation, toen ik als journalist een reportage maakte, worden binnen de kortste keren gewist. Alles bij elkaar een democratie onwaardig.

� Arnold�Karskens,��Watermaal-Bosvoorde

Brief aan minister Grouwels

Mevrouw de minister,Brigitte,

Ik schrijf u vanuit mijn vakantieverblijf. In de schaduw van een eeuwenoude olm (een bedreigde boomsoort). In de schaduw van een boom op een dorpsplein, een pa-laverboom. Dorpsouderen overschouwen vanhieruit de wereld met hun wijsheid en commentaar.Dit is een genadeverzoek. Een verzoek om een belang-rijk deel van ons dendrologisch patrimonium gratie te verlenen. Een verzoek om de platanen van de Havenlaan definitief te redden van de bijl.

Ik ga hier niet alle argumenten herhalen die al uitge-breid aan bod zijn gekomen. Ik doe een beroep op uw redelijkheid.Ik herinner me hoe wij samen, vijftien jaar geleden, op de bres stonden voor Hotel Central. Hoe wij samen met buurtbewoners een belangrijk huizenblok van de sloop gered hebben. Ik weiger te geloven dat het engagement van vele burgers u onverschillig laat.De definitieve vernieling van driehonderd platanen be-tekent niet de lopende procedures van vergunningen verzaken, de heraanleg van de Havenlaan verzaken, de bestelde werkzaamheden verzaken. De Havenlaan kan perfect heraangelegd worden met behoud van de bomen. Het voorbereidende werk kan perfect van start gaan zonder dat de vergunningen verlopen. Het bestelde werk moet uiteraard wel wat geheroriënteerd worden. Dit kan perfect binnen de budgettaire enveloppe zonder veel ex-tra vergoedingen.De planning van het werk zal aangepast moeten wor-den. De aanleg van de noodzakelijke fiets- en voetpaden kan van start gaan langs de bestaande bomen. Het werk aan de technische koker kan (met enige aanpassingen) sectiegewijs starten. Geef de diensten drie, zo nodig zes maanden de tijd om een en ander bij te sturen.Wij rekenen erop dat u de conceptfouten in dit project durft te herzien. We zijn ervan overtuigd dat uw gezond verstand oplossingen vindt. Vele belangrijke betrokke-nen en deskundigen hopen het met ons. Vele Vrienden van de Platanen zullen u dankbaar zijn.

� Marcel�Rijdams,�architect-�stedenbouwkundige,�Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Als bomen een regering hakkenBRUSSEL – Het was een nieuw gezicht, daar aan de brug bij Sainctelette. Het actiecomité voor het behoud van de driehonderd platanen aan de Havenlaan had er stiekem een bijzonder grote affiche gehangen om passanten eraan te herinneren dat de tijd dringt: op 5 september dreigen de bomen te worden omgehakt.Opmerkelijk was het mailverkeer vanuit het kabinet van Brussels minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck

(Ecolo). Een medewerkster wees de pers er fijntjes op dat er aan Sainctelette iets te zien viel, en dat er voor bij-komende informatie gerust met Zoubida Jellab, lid van het wijkcomité en Ecolo-gemeenteraadslid in Brussel, gebeld kon worden. Huytebroeck is geen voorstander van de kap en de heraanleg, en daarmee gaat ze in tegen haar collega op Openbare Werken, Brigitte Grouwels (CD&V).� CD

© J

O V

OE

TS

Page 14: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 14 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Albert Wastiaux: “Het komt erop aan een nieuw publiek aan te boren, zonder het oude te verliezen.”

© VE

ER

LE VE

RC

AU

TER

EN

Op STAp mET ZEVEN-mIJLSLAARZEN

BRUSSEL – Voor geleide stadswan-delingen is de autoluwe(re) zomer de ideale periode. Het masereel-fonds stelt er zeven voor.

De twee eerste avondwandelingen (11 en 18/8) lopen in het spoor van de boven- en ondergrondse Maalbeek, tussen Ter Kamerenbos en het Sint-Joostplein. Funeraire archeologie wordt toegelicht tijdens een grafzer-ken en -kapellencircuit op het kerk-hof van Laken (13/8). Daar zijn onder meer de tombes van diva La Mali-bran, schrijver Michel de Ghelderode en handelaar Adolphe Delhaize te vinden. Zondag 14 augustus loont het even te checken of het verhaal achter de ‘Gouden Driehoek’ in Anderlecht volledig Joods genoemd mag worden, tijdens een promenade met Elizabeth Kubiak: woonden de Joodse bontbe-werkers en kleermakers eerder hier dan in de Marollen tussen de twee wereldoorlogen? De trip ‘Brussel, een sociaal-liberale stad’ (17/8) gaat ’s avonds door het centrum (vertrek-punt Rouppeplein). Ze zet de verdien-sten van vrouwen als Isabelle Gatti de Gamond en Henriette Dachsbeck in de verf. Beide dames stichtten de eerste meisjesscholen in België.Wie geïnteresseerd is in een brok va-derlandse geschiedenis, kan uit twee avondwandelingen kiezen. ‘1830: de geboorte van een natie’ (22/8) en ‘De rode vaderlanden: patriottisme ver-sus nationalisme’ (29/8), telkens om 19 uur, situeren zich allebei tussen Congreskolom en Martelaarsplein (kijk in de put!). Bij de eerste tocht wordt de vraag gesteld of het tijdens de rellen van 1830 om een mislukte annexatiepoging van Frankrijk ging. Bij de ‘rode’ wandeling kom je alles te weten over de ‘Belgische natuur’ van de socialistische beweging.De wandelingen van het Masereel-fonds bieden genoeg stof om Brussel anders te leren kennen.� JMB

Inschrijven op 02-502.38.80, [email protected], of www.masereelfonds.be

ISA

BE

LLE GAT

TI DE G

AM

ON

D.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58

Page 15: BDW - editie 1290

Ook Kim Gevaert is fanBRUSSEL – Ondanks zijn 75 lentes kan het Nationaal Orkest van België wel wat promotie gebruiken. Intendant Albert Wastiaux ziet heil in een grootse communicatiecampagne. Er komen een tv-spot, promotieacties, ‘ambassadeurs’ als Kim Gevaert en, aan het eind van het seizoen, een nieuwe dirigent. En, een meevaller: de overheid krijgt de verjaardagstaart niet gefactureerd.

BDW 1290 PAGINA 15 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

‘NOOIT ZONDER RISICO’

Afgelopen tijd werd de Brusselse duikerswereld opgeschrikt door twee dodelijke duikongevallen in minder dan een maand tijd. Hoe zijn ze kunnen gebeuren? Patrick Léonard, zelf een ervaren duiker (bij AgriDiving), peilt naar de oorzaken.

LEES MEER OP PAGINA 20

ZAZIES ZOmERpORTRET

Dit is de tekenares en prentenboekenmaakster Kitty Crowther, onze vijfde gast in de Zaziezomerportrettengalerie: ze heeft zichzelf getekend. En ze neemt jullie, op de rug van een zwart paard, mee in de wondere wereld van Daniel Richter.

KIJK, RUIK, ZIE MEER OP PAGINA 22-23

W aarmee viert het Nationaal Or-kest van België (NOB) zijn 75ste verjaardag? “Het had een dik ver-

jaardagsboek kunnen zijn, een film of een ex-positie. Maar dat werd het niet,” zegt Albert Wastiaux. “Wat we stellig konden gebrui-ken, was een extra communicatiecampagne. Vanaf september zetten we alle middelen in om onze naamsbekendheid te vergroten. Met radiospots en voor het eerst ook een tv-spot op VRT en RTBf. Met extra bijlagen bij Knack en Le Vif op 302.000 exemplaren, affiches in treinstations, een promotiebeeld op de Brus-selse tram,... Het wordt een wervingscampag-ne voor een ruimer publiek. Toen we de ana-lyse maakten van de culturele sector en van ons, bleek promotie een zwak punt.”

Zou�dit�dé�oplossing�voor�publiekswerving�kunnen�worden?Albert�Wastiaux: “Er komen ook drie aparte affichebeelden ‘Je suis een fan’ en ‘Ik ben une fan’. Drie ambassadeurs gaan die campagne dragen. Zij hebben geen evidente link met ons orkest of onze muziek. De Franse pianiste Hélène Grimaud staat voor het verjaardags-concert. Ozark Henry wordt het beeld voor twee concerten. En Kim Gevaert treedt aan als meter van de jeugdprojecten. We willen hiermee een paar openingen naar een ander publiek lanceren. In variatie is het NOB al-tijd sterk geweest. Er komt bijvoorbeeld een speciaal kerstconcert met het Kinderkoor van de Vlaamse Opera, dirigent Koen Kessels en beeldmontages van de Brusselse illustratrice Kitty Crowther. Of een concert met tenor Jo-nas Kaufmann. Dat zijn concerten om ruimer te verrassen dan de harde kern van het NOB-publiek.”

Nieuwe�doelgroepen�verwachten�kwaliteitsgaranties.Wastiaux:� “De tijd van de financiële pro-blemen is achter de rug, net als de tijd van zwakker orkestniveau, vijftien à twintig jaar geleden. De statistieken bewijzen dat we drie divisies hoger spelen dan veel andere orkes-

ten. In het Paleis voor Schone Kunsten (de residentiezaal, red.) haalden we in 2010 per concert gemiddeld 1.375 mensen. Daar kun-nen anderen alleen van dromen. Met de abon-nementenverkoop halen we de helft van het publiek binnen. Wat nodig blijkt, is dat we de laatste vier weken voor het seizoen (dat half september begint, red.) veel communicatie lan-ceren, zowel op het veld als via elektronische media. Het komt erop aan een nieuw publiek aan te boren, zonder het oude te verliezen.”

Een�groot�orkest�en�zijn�promotie�kosten�geld.�Wie�betaalt�wat?Wastiaux: “Met wat de federale overheid be-taalt voor salarissen (7,41 miljoen voor 96 mu-sici en de staf ) en de Nationale Loterij voor wer-king (1,39 miljoen), zitten we budgettair safe. De artistieke werking wordt gedragen door eigen inkomsten uit kaartjesverkoop en spon-soring (1,51 miljoen). En het extra communi-catiebudget voor dit verjaardagsjaar komt vol-ledig van Audi, Ethias en de Nationale Loterij.”

een miljoen inwoners, terwijl er gigantisch veel en kwalitatief hoogstaand geprogram-meerd wordt. Twintig jaar geleden, met am-per minder inwoners, afficheerde het PSK 85 concerten per jaar, nu zijn er dat 250. Dat rijkere aanbod houdt risico’s in: zal de kaart-verkoop wel lopen? Neem nu onze feestelijke Berlioz-productie. De ‘Symphonie funèbre et triomphale’ is met honderdveertig musici uit twee orkesten en 75 koorleden uit Bonn een gigantische productie. Onze jubileumlink is dat de eerste voorstelling uit 1842 dateert. We maken er een cd van, want de bestaande plaat versies zijn slecht en het werk is al een halve eeuw niet meer in het PSK gespeeld. Toch blijft de vraag: krijgen we dit concert uit-verkocht?”

Hoe�goed�moet�een�nationaal�orkest�zijn?Wastiaux:� “Zo goed mogelijk, als we in Brussel drie dagen voor of na de Staatskapelle Dresden moeten spelen. Dat zijn uitdagingen waardoor het NOB zijn mannetje wil staan. In andere Europese steden leeft een orkest soms onder een glazen stolp, als eeuwige enige. Die gemakkelijke situatie is trouwens uiteindelijk bedreigender.”“Met onze volgende dirigent Andrey Boreyko kunnen we muzikaal nog meer vernieuwen. Die uitdagingen durven we aan, net als de in-ternationale tournees en cd-opnamen die als visitekaartje gelden.”

Tot�slot:�kan�het�NOB�een�afzetmarkt�zijn�voor�de�conservatoriumstudenten?Wastiaux: “Jonge musici zijn nodig om de opvolging te verzekeren. Meer dan de helft van het orkest is er na mij bijgekomen (na 1999 dus, red.). Het gigantische probleem van het muziekonderwijs is dat er een afstudeer-niveau is dat niet evenwaardig is aan het ni-veau waarin orkesten als het NOB, de Munt en de Filharmonie rekruteren. Die kloof heb je niet bij andere studierichtingen als sociologie, journalistiek, rechten: die starters kunnen zonder veel ervaring beginnen. Daarom mag de vraag gesteld worden of het niveau van een conservatorium op elk gebied even hoog is als wat de markt eist.”� Jean-Marie�Binst

Jubileumprogramma 2011-’12 op www.nob.be

Het NOB resideert in het Paleis voor Schone Kunsten. “Vroeger had het PSK 85 concerten per jaar, nu zijn er dat 250. Zoiets houdt risico’s in.”

© FA

BR

ICE K

AD

A

“Het consumptie-gedrag van de late beslissers kost veel energie en geld voor communicatie”

© m

AR

C G

YSE

NS

© K

ITT

Y C

RO

WTH

ER

Muziek > Nationaal Orkest van België bereikt kaap 75 seizoenen

“Ik heb dan weer geen geld om een marketing-studie te betalen om al onze publieksgroepen na te trekken. Maar de vernieuwing valt wel op, bijvoorbeeld in onze serie ‘NOB op vrijdag’. Dat is mee te danken aan last-minutecommu-nicatie, waarmee de ‘generatie die laat beslist’ over de brug gehaald wordt. Het consumptie-gedrag van die generatie valt te linken aan ‘al-les makkelijk in één klik’. Dat kost veel geld, energie en vooral werkuren. Extra communi-catie zijn extra werkuren, mannen en vrouwen die het allemaal moeten doen en overdoen.”

Is�er�altijd�publiek�in�Brussel?Wastiaux: “Brussel is een kleine stad, met

Page 16: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 16 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

Reportage > Op zoek naar nat Brussel (2)

Kinderen van het moeras

‘N iet alleen voor de histo-rische stad Brussel, bin-nen de Vijfhoek, maar

ook voor de voormalige dorpen er-omheen waren de moerassen bepa-lend,” zegt Bram Vannieuwenhuyze van de KUL-onderzoekseenheid Middeleeuwen.“Er is al heel wat verschenen over de moerassen uit het verleden, het ene al wat geloofwaardiger dan het andere,” vervolgt Vannieuwenhuy-ze. “Het laatste decennium hebben historici zoals Chloé Deligne en Paulo Charruadas (ULB) en ikzelf de middeleeuwse kwestie bestudeerd.” Voor zijn doctoraatsthesis Brussel, de ontwikkeling van een middel-eeuwse stedelijke ruimte kreeg Van-nieuwenhuyze overigens de prijs Historisch Onderzoek van de pro-vincie Vlaams-Brabant.“Op het stadsplan van Jacob van Deventer van circa 1555, het oud-ste stadsplan van Brussel, wordt de natte zone in het groen weergege-ven (illustratie hierboven) . Daarop zie je dat alle historische dorps-kernen zich net buiten die groene, moerassige zone bevinden. Ze ont-stonden steevast op de rand van het Zenne-alluvium. Anderlecht rond 1076, Laken in 1117, Schaar-

BRUSSEL – Aan de historicus Bram Vannieuwenhuyze vroegen we hoe bepalend de moerassen waren voor de stadsontwikkeling. “Zeer bepalend!” En de drooglegging van de moerassen? “Zo mogelijk nog meer.”

DE

VEN

TER

-KA

AR

T, CA

. 1555: BR

US

SE

L OP

SC

HA

AL 1:8.600. ©

KO

NIN

KL

IJKE B

IBL

IOTH

EE

K VA

N B

ELG

IË (KB

R)

Brussel, kind van het moeras, koestert zijn laatste vochtige gebieden. Een zomerse wandeling in vier etappes naar de ziel van onze stad.

DE

VEN

TER

-KA

AR

T, CA

. 1555: BR

US

SE

L OP

SC

HA

AL 1:8.600. ©

KO

NIN

KL

IJKE B

IBL

IOTH

EE

K VA

N B

ELG

IË (KB

R)

beek rond 1120. Brussel-stad is de uitzondering, want dat strekt zich ook uit over het broekgebied rond de Zenne.”De precieze relatie tussen broek en sele in Broekzele (Brussel) is al decennialang voorwerp van de-

bat, weet Vannieuwenhuyze. Sa-men met andere jongere historici trekt hij de hypothese in twijfel van een ‘ sele in het broek ’, en dus het ontstaan van Brussel in het moe-ras aan de Zenne: de redenering is dat het onherbergzame broek

een nederzetting in de weg stond.“De ULB-onderzoeksters Claire Billen en Chloé Deligne blijven van mening dat Brussel is ontstaan als een haven (portus) op de Zenne. An-dere ULB’ers zijn eerder van mening dat de oudste nederzettingskern

van Brussel rond de Sint-Goedele-kathedraal moet worden gezocht, aangezien daar graven uit de Ka-rolingische periode zijn terugge-vonden. Nog anderen, zoals Paulo Charruadas en Michel de Waha, spreken zich niet uit, bij gebrek aan

Sint-Jans-Molenbeek

Anderlecht

Schaarbeek

Page 17: BDW - editie 1290

Moderne nederzettingen, hier aan het moeras van Ganshoren.

BDW 1290 PAGINA 17 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

In de kelder hangt een stuk vlees, het hangt er al een jaar. Dat was helemaal niet de bedoeling en het is zelfs een beetje spijtig, want het was bij aankoop niet echt goedkoop: een bresaola uit de Valtellina.

Zo gaat dat met bewaarbare producten van hoge kwaliteit. Men koopt ze ‘voor een grote gelegen-heid’, en wanneer alle grote gelegenheden van het jaar weer voorbij zijn, hebben we ze nog niet ge-bruikt. De voorbije gelegenheden waren allicht niet groot genoeg? Men moet daarmee opletten. Die grote fl essen wijn die dertig jaar lang in de kelder lagen, met zicht op een groot feest, worden na de dood van de koper door de erfgenamen weggego-ten, want niet meer drinkbaar. Geniet van uw rijk-dommen voor het te laat is!Daarom alleen al is de uiterste gebruiksdatum op producten een goed idee. Hij verplicht ons te consu-meren wat wij graag nog even zouden laten liggen, tot het misschien vergaan is en we er nooit meer van kunnen genieten. Champagne bewaart maar twee jaar: drinken, jongens. Ook op condooms staat een vervaldatum: een argument als een ander tijdens de verleiding.“De tijd heeft geen respect voor wat gemaakt werd zonder hem.” Dat is een grote wijsheid. Gebouwen die in drie weken gezet zijn, gaan niet lang mee. Hout dat niet of te snel werd gedroogd, zal krom-men en splijten. Maar tijd is geld, en alleen dure producten kunnen nog gemaakt worden met tijd. Denk aan oude geuze, rijp fruit, gedesemd brood. Het kan allemaal sneller, maar dat gaat ten koste van de houdbaarheid en de smaak.Het vlees van deze bresaola komt van volwassen beesten, niet van achttienmaandenstiertjes zoals het bij de Belgische slager ligt. Geduldig werd het ontvet en droog gezouten (inspuiten met pekel gaat toch zoveel sneller!). Aan het zouten kwamen sma-kelijke kruiden en specerijen te pas en wat suiker, om de beschermende bacteriën een handje te hel-pen. Het zouten duurt niet minder dan tien dagen, gedurende welke men het vlees nu en dan grondig masseert. Dan zal het vlees opgehangen worden en langzaam drogen en rijpen. Wanneer de lucht te

warm of te droog is, gaat zich buiten een ondoor-dringbare korst vormen, waardoor het binnenste vlees niet meer kan drogen. Ook dat moet dus lang-

zaam gaan, dan pas wordt het een mooi product met een smakelijke geur.

Vroeger gebeurde dit hoog in de bergen, en nu en dan gebeurt dat nog, voor

eigen gebruik. Maar de voed-selagentschappen vinden dat te

vermoeiend en te oncontroleer-baar. Dus verplichten ze de vleesdrogers om dat nu in gesloten gebouwen te doen, veilig in de vallei. Dit stuk vlees is aan hun aandacht ontsnapt, gelukkig. En ook aan mijn aandacht,

waardoor het dus pas een jaar later weer opdook (en het hele productieproces had al een maand of vier geduurd vooraleer ik het kocht).Bresaola komt uit het noorden van Italië, uit de Al-pen. Net over de grens ligt Graubünden, waar een identiek product wordt bereid, dat hier vaak op de menukaarten staat als viande des Grisons (Grisons is Frans voor Graubünden). Waarom men niet vaker bresaola vindt, is mij een raadsel. Klinkt Grisons misschien chiquer?Wat ik hier op de snijplank legde, was hard. Dat is spijtig. Normaal moet bresaola nog meegaand zijn. Ik raad dan ook niemand aan om mijn experiment te herhalen. Maar het product was wel nog altijd eet-baar en zelfs bijzonder lekker! Smakelijk vlees moet men in zo dun mogelijke snee-tjes opdienen, maximaal anderhalve millimeter dik, om maximaal geur en smaak te laten afgeven. Doe dat met een groot mes, stevig maar goed geslepen. Gebruik bij het snijden de volledige lengte van uw mes, die is er niet voor niets. Vaak zie ik mensen met korte heen-en-weertjes driftig het midden van hun mes verslijten terwijl er aan beide kanten nog tien centimeter nutteloos hangt te wachten.Ook moet men het vlees snijden net voor het op-dienen, anders zal het contact met de lucht de fi jne smaak ervan bederven. Dit vlees was donkerrood, bijna zwart en smaakte naar diep, rijp rundvlees. Ik legde enkele sneetjes een tijdje in koud water. Het zoutige van het droogvlees verdween, maar nu had ik net koude roastbeef , zoals we dat bij de betere slager kopen. Het vlees had zijn jeugdigheid terug! Vroeger ontzoutte men vaker vlees, om het als ‘vers’ te gebruiken. Vandaag is dat te duur. De rijping

zorgt wel voor een unieke smaak die vers vlees nooit kan hebben.In de bergen rond de Valtellina leerde ik ook een kaas kennen die schijnbaar ook het eeuwige leven heeft door de eenvoudige en primitieve productie-wijze: de bitto storico . Deze kaas wordt nog boven in de bergen tussen het vee gemaakt, onmiddellijk na het melken, in ketels die op de rug naar boven worden gedragen (samen met het brandhout, want ze zitten boven de boomgrens!). Ik proefde in de bewaarkelders stukken kaas van dertig jaar oud. Ik kocht een stukje van tien jaar oud, en ook dat heeft nog een jaar in mijn kelder gelegen. Keihard, maar niet bedorven, en zéér smakelijk. Modern gepro-duceerde gepasteuriseerde kazen kunnen nooit zo lang bewaren.En nu heb ik sinds vier jaar nog een klipvis uit Noor-wegen in de kelder liggen. Ik ben benieuwd. Sma-kelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Souvenirs

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

harde bewijzen. Zelf vind ik vooral de Koudenberg in-

trigerend. Ik zie daarin een potentiële oude

nederzetting.”Over één zaak is er volgens Vannieu-wenhuyze wel con-sensus: “Iedereen is het er nu wel min of meer over eens

dat het ontstaan van Brussel situeren op

het Sint-Goriks eiland in de tiende eeuw wei-

nig geloofwaardig is. Ook gaat iedereen ervan uit dat

de laatmiddeleeuwse stad Brussel ontstaan is door een samensmel-ting van verschillende kernen, die in de dertiende en veertiende eeuw, respectievelijk door de eerste en

tweede stadsomwalling, werden bijeengebracht. Dat wordt beves-tigd door archeologisch bodemon-derzoek rond het Oud Korenhuis, de Treurenberg, de Koudenberg en Sint-Goriks.”De ULB voerde ook bodemkundig onderzoek uit aan het Sint-Katelij-neplein, waar een gracht, ouder dan de eerste omwalling, van menselijke oorsprong lijkt te zijn. Het onder-zoek doet vermoeden dat de gracht in onbewerkt, moerassig gebied of in de nabijheid van een weiland gediend moet hebben als afwate-ring van het terrein. Ook opgravin-gen aan de Eenmansstraat lever-den geen rechtstreekse sporen van menselijke bewoning voor 1200 op, maar dwars over een beekje werden wel drie planken aangetroffen die als een doorgang door het moeras worden geïnterpreteerd. In het zand naast de beek zijn afdrukken van dieren teruggevonden.

Machtige vleeshouwers De moerassen van weleer werden

Tijd is geld, en alleen dure producten kunnen nog gemaakt worden met tijd. Denk aan oude geuze, rijp fruit, gedesemd brood

zaam gaan, dan pas wordt het een mooi product met een smakelijke geur.

Vroeger gebeurde dit hoog in de bergen, en nu en dan gebeurt dat nog, voor

eigen gebruik. Maar de voed-selagentschappen vinden dat te

vermoeiend en te oncontroleer-baar. Dus verplichten ze de vleesdrogers om dat nu in gesloten gebouwen te doen, veilig in de vallei. Dit stuk vlees is aan hun aandacht ontsnapt, gelukkig. En ook aan mijn aandacht,

waardoor het dus pas een jaar later weer opdook (en het hele productieproces had al een maand of vier geduurd vooraleer ik het kocht).Bresaola komt uit het noorden van Italië, uit de Al-pen. Net over de grens ligt Graubünden, waar een identiek product wordt bereid, dat hier vaak op de menukaarten staat als is Frans voor Graubünden). Waarom men niet vaker bresaola vindt, is mij een raadsel. Klinkt Grisons misschien chiquer?Nick

© NICK TRACHET

drooggelegd, en ook dit had weer gevolgen voor het uiterlijk van Brussel. “Ik ben ervan overtuigd dat Brussel pas gegroeid en uit-gebreid is naar de benedenstad dankzij de stelselmatige droog-legging en ontginning van de moerasgebieden rond de Zenne,” zegt Vannieuwenhuyze. “We be-schikken over veel bronnen die aantonen dat dat op grote schaal is gebeurd eind twaalfde, begin dertiende eeuw.” Vannieuwen-huyze legt uit: “Het zijn voorna-melijk privaatrechtelijke akten waarin de hertog van Brabant, de wettelijke eigenaar van de woeste gronden, stukken moerasgebied wegschonk aan particulieren of religieuze instellingen. Hij deed dat in ruil voor de betaling van een cijns, een jaarlijkse belasting. Op die cijns na had de hertog geen rechten meer op het gebied, zodat de nieuwe bezitters deze stuk-ken moeras konden droogleggen en inrichten voor landbouw, vee-teelt, bebouwing, industrie en zo verder. Toen heeft de Brusselse benedenstad met haar haven, markten, industriële zones en kloosters vorm gekregen. Rond-om de stad werden die ontgon-nen moerasgebieden intensief gebruikt voor het weiden van het vee. De machtige positie van de Brusselse vleeshouwers is daar niet vreemd aan.”Daarom kunnen er ook verbanden gelegd worden tussen broeken en de ligging van de Veemarkt en de vleeshouwersbuurt, en van de Houtmarkten, omwille van de be-boste moerasgebieden.In het artikel ‘La ville au mi-lieu des marais’ van Charruadas en Deligne kom je erachter dat het ‘offi cialiseren’ van het be-heer van vochtige gronden in de twaalfde, dertiende eeuw vooral gebeurde in het noorden en wes-ten van Brussel, of in de vochtige halvemaan Anderlecht-Kuregem-Vorst-Heembeek-Haren. ‘Gespe-cialiseerde’ toponiemen zoals Warmoesbroek wijzen daarop. Het is de ambitie van Charruadas en Deligne om nog meer verban-den tussen het moeras en stads-ontwikkeling, die van sommige steden ‘kinderen van het moeras’ maken, bloot te leggen. An Devroe

Volgende week in deel 3: welk nut hebben moerassen voor Brussel vandaag?

© A

N D

EVR

OE

“Het ontstaan van Brussel situeren op het Sint-Goriks-eiland in de tiende eeuw is weinig geloofwaardig”

harde bewijzen. Zelf vind ik vooral de Koudenberg in-

trigerend. Ik zie daarin een potentiële oude

nederzetting.”Over één zaak is er volgens Vannieu-wenhuyze wel con-sensus: “Iedereen is het er nu wel min of meer over eens

dat het ontstaan van Brussel situeren op

het Sint-Goriks eiland in de tiende eeuw wei-

nig geloofwaardig is. Ook gaat iedereen ervan uit dat

de laatmiddeleeuwse stad Brussel

Page 18: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 18 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

Geneviève Planchard midden in ‘de unieke diversiteit die de Kunstberg biedt’.

Z e  is  van  Waalse  afkomst,  Geneviève Planchard: haar wieg stond  in de Gau-me, in Belgisch Lotharingen; Brussel is 

haar adoptiestad.“Na  mijn  studie  economie  heb  ik  er  bewust voor  gekozen  om  hier  te  komen  wonen.  De confrontatie  met  een  echte  stad  sprak  me enorm aan. Eén pakket, met enorm veel ver-schillende  facetten,  het  ontdekken  meer  dan waard.  Ik  heb  hier  bovendien  mijn  man,  een Limburger,  leren  kennen.  Ons  verhaal  is  het verhaal van zoveel Brusselaars.”“Toegegeven, een makkelijke stad is het niet, soms is het zelfs enorm vermoeiend om cohe-rentie vinden in de doolhof van bevoegdheden en agenda’s. Stellen dat er in Brussel maar één persoon nodig is om iets te blokkeren en vijf-tig  anderen  om  het  te  deblokkeren,  dat  is  de spijker op de kop. Het zijn dingen waarmee je moet leren leven, goed- of kwaadschiks. Maar tegelijk is het ook wat me aantrekt, wat mee de charme van Brussel uitmaakt.”

Algemeen RijksarchiefHet  huis  van  Planchard  staat  in  Schaarbeek, 

maar overdag is ze door haar functie bewoon-ster van de Kunstberg. Van dat dagelijkse con-tact met een cultuurstad-in-de-stad geniet ze met  volle  teugen.  “Toch  stond  cultuur  lang niet  op  mijn  professionele  agenda.  Met  mijn diploma  op  zak  ben  ik  eerst  bij  de  Europese Commissie aan de slag gegaan, en daarna de privésector  in  gestapt:  eerst  marketing,  later een kaderfunctie bij een kmo in het Kortrijkse. Ik  heb  ook  bij  de  federale  overheid  gewerkt, en op het kabinet Economie van het Brussels Gewest.”“Pas eind 2009 ben  ik hier beland. Toen heb ik milieus en organisaties ontdekt die ik voor-heen minder goed kende, nieuwe mensen.  Ik ben begonnen met het bezoeken van de fede-rale  instellingen,  waarvan  ik  tot  dan  weinig of  niets  afwist.  Het  Algemeen  Rijksarchief bijvoorbeeld: meer dan zeventig kilometer be-standen. Wie wil, kan daar gaan graven naar mijlpalen van ’s lands historie, maar ook naar zijn persoonlijke, familiale geschiedenis. Voor mij was dat  een openbaring,  ik was me wer-kelijk  niet  bewust  van  het  patrimonium,  het geheugen dat daar opgeborgen ligt. Zo heb ik 

gaandeweg  meer  inzicht  verworven  in  Brus-sel, en in het belang van initiatieven omtrent het imago van Stad en Gewest.” In de laatste decennia van de vorige eeuw was de Kunstberg bestoft geraakt, door velen ver-geten. Om het cru te stellen: alleen nog goed voor de begrafenis van Leopold III, het zielto-gende  Filmfestival  van  Brussel,  een  congres af en toe, diehard-adepten van het Paleis voor Schone  Kunsten.  De  tuin  was  na  valavond een niet al te veilige cruiseplaats voor wie de herenliefde  verkiest.  Nu  is  de  Kunstberg  the place to be voor wie uitgebreid wil proeven van de culturele rijkdom van Brussel.“Dat  deze  plek  uit  haar  as  is  verrezen,  doet me  werkelijk  deugd.  Natuurlijk  was  het  ont-staan niet de mooiste bladzijde uit de geschie-denis  van  Brussel:  een  hele  volkswijk  heeft Leo pold  II  indertijd  plat  laten  leggen  om een oogverblindende getuige van de geschiedenis van  België  te  creëren.  In  de  ogen  van  tegen-standers was het een megalomaan project, dat samen met Leopold II min of meer  ten grave werd gedragen. Al was de terrassentuin, met een monumentale trapgang, fonteinen, water-valletjes en beeldhouwwerken, aangelegd door de Fransman Pierre Vacherot, een blikvanger van de Wereldtentoonstelling van 1910.” “De daaropvolgende decennia heeft deze plek enkele  keren  een  metamorfose  ondergaan. Over  die  metamorfoses  waren  de  meningen behoorlijk  verdeeld.  Er  was  onder  meer  de bouw van een nieuwe Koninklijke Bibliotheek, in het midden van de  jaren  ’50, met daaraan gekoppeld  het  hertekenen  van  het  park  door René Pechère als hangende tuin boven de par-keergarage.  De  bouw,  ook,  van  het  Congres-

senpaleis  met  de  Wereldtentoonstelling  van 1958 voor ogen. Maar daar is het zo’n beetje bij gebleven. De Kunstberg kreeg weinig aan-dacht  van  het  publiek,  weinig  aandacht  van de politiek. Veel passage, dat wel. Van auto’s, pendelaars  te  voet  van  en  naar  het  Centraal Station. Maar voor de rest...”“De kentering is er gekomen toen het organi-satiecomité van Brussel, Culturele Hoofdstad 2000 zich geëngageerd heeft om de site weer in  de  focus  te  plaatsen.  Vacant city  was  een researchproject waarbij werd uitgenodigd tot reflectie over de toekomst van de Kunstberg. Ook  de  Koning  Boudewijnstichting  mengde zich  in  het  debat.  Er  werd  ‘in  de  diepte’  ge-werkt: renovatie van de tuin van de Albertina, een betere verlichting om de prachtige gebou-wen beter  tot hun  recht  te  laten komen,  een betere  signalisatie.  Er  kwamen  ook  ronde-

“Het Museum Insel Hombroich in Holz-heim (Noordrijn-Westfalen) heb ik vorig jaar leren kennen. Een unieke plek, met tentoonstellingsgebouwen her en der in de natuur verspreid.”

© MARC GYSENS

SCHAARBEEK/BRUSSEL – “Ronduit fascinerend is de Kunstberg. Je hebt er niet alleen een adembenemend uitzicht op de benedenstad, het is ook een scharnierplek in de beladen geschiedenis van Brussel. Onze eerste vorst heeft er de eed afgelegd; door de eeuwen is de site, niet zonder slag of stoot, verschillende keren heraangelegd. En vooral: de Kunstberg kan prat gaan op een voor dit land unieke concentratie van musea en federale instellingen.” Geneviève Planchard is coördinatrice van de vzw Kunstberg, die van de site het artistieke, culturele en toeristische hart van Brussel wil maken.

Page 19: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 19 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

FREDDI SMEKENS

TeireOns Brusselse woordje teire wil zoveel zeg-gen  als  ‘durven’.  “Een  waarheid  als  een koe,” zal de aandachtige  lezer opmerken – ware het niet dat het Franse se taire niets met durven, laat staan met teire  te maken heeft. “En vè wa ni?” vraagt men mij. Wel-nu, waarde lezer, op die vraag heb ik alvast enkele antwoorden klaar. Ten eerste is het spreken als zilver meer waard dan het zwij-gen  in  goud;  zeg mo da den dichter-econo-mist het aaile gezeid heit. En zeiker es het ons als Brusseleirs altaaid gerooije nuut of neeverans ons bakkes te haave, wat ook de gevolgen  mogen  zijn.  Het  kan  wat  eigen-aardig  klinken,  waarde  lezer,  maar  ik  heb die stelling nooit op een wetenschappelijke manier horen weerleggen. Maar terug naar ons woordje teire...Ik  kan  me  niet  voorstellen  dat  we nuut zoude teire wa eemand nuut geteird heit. En toch zijn er van die dingen die wel degelijk  bestaan. Niks teire is daar een schoolvoor-beeld  van.  En,  hoe  eigenaardig  het  ook  mag klinken, waarde lezer, alles teire is dat ook.Het  spreekt  haast  vanzelf  dat  teire  nooit iets te maken mag hebben met overmoed of arrogantie. Maar toch zei ik ooit op een ge-vatte manier tegen een vriend: “As ik ni teir onder ’n lier luupe, zal ik er oek nuut ni teire op goen.” Die uitspraak zou ik haast als een heuse wapenspreuk willen hanteren. Teire zal  altijd  iets  zijn  waaraan  we  ons  vast-klampen.  Hoewel  ik  nog  nooit  een  kaars met mijn wijsvinger en duim heb durven te doven zonder ze eerst met speeksel  te be-vochtigen.Graag over nu naar het aloude spreekwoord “Wie  niet  waagt,  niet  wint.”  Misschien kan ik daar, samen met de lezer overigens, tegenover  stellen:  “Wie  niet  vraagt,  niet vindt.”  Want  als  er  één  ding  is  wat  we  ni teire te doon, den es ’t eet verleeze. Temeer omdat we ons in dat geval de vraag stellen: “Mo enfin! Ik teir er ni on paaze! Da dinge da ’k verlaure zaain, mot toch ééverans ligge?!” Welnu, waarde lezer, dát is net het ogenblik waarop men ni teirt nog te zeuke.Maar  gelukkig  nemen  we  altijd  een  voor-

beeld  aan  de  anderen:  zij  kunnen  ons  tot voorbeeld  strekken.  En  dat  hangt  dan meestal af van wat die anderen teire of ni, waarde  lezer.  Hooveul meense hemme we ni gekend dee mier teire as waa? En hoo-veul dee nuut geteird hemme wa we zeulf geteird hemme? Laten we hopen dat die twee vragen  voor  altijd  onbeantwoord  zullen  blijven.Bij  dat  alles  misschien  een  woordje  over mijn vader, die in vervlogen tijden parachu-tist was. Op mijn vraag “Ge moet toch teire ooit ne vleeger springe?”,  antwoordde  hij: “Masscheen wel, ja. Mo aaigelaaik stámpe ze er aa ooit. ‘Go!’ en het ieste wa ge wilt doon, es aa eeverans on vast t’haave. Mo doe es niks vè aa on vast t’haave.” Met die uitleg besefte ik wat teire eigenlijk betekent.Tijd om even het lijstje af te gaan wat we al-lemaal ni zoude teire, waarde lezer. Natuur-lijk verwacht ik van u niet meer of minder dan een blanco papiertje. En eerlijk gezegd zou ik ook niet meteen iets invullen. Maar evenzeer zou het formulier betreffende wat we allemaal wel zoude teire, ongescheurd de prullenmand in gaan.Bij  wat  voorafging,  kom  ik  tot  de  beden-king  dat  de  uitdrukking “Zij dorsten”  ook de  verleden  tijd  kan  vervoegen.  Het  blijft te hopen, waarde  lezer, da we altaaid zon-der schrik on de tookomst meuge paaze. Dan zullen we ervan overtuigd zijn da we alles teire.  Maar  laten  we  toch  omzichtig  om-springen met de spreuk “De wereld  is aan de  durvers”,  want  overmoed  brengt  ons meer schade dan baat bij.“Wannier goet hem na neki auver teire teire zwaaige?” hoor ik daar fluisteren. Niet on-terecht trouwens, waarde lezer. Maar zoals in het begin gesteld, moet het mogelijk zijn om over alles te kunnen en te durven schrij-ven. Over teire niet in het minst. “Who da-res wins,” ni woe, para?Dat was zo ongeveer wat  ik u over teire  te vertellen had, waarde lezer. Ik zou het na-tuurlijk aandurven om het onderwerp ver-der uit  te spitten, maar gelukkig hou ik er rekening mee da we nuut ni moote teire te veir te goen.

tafels  met  al  de  betrokkenen  van  de  Kunst-berg, waaruit uiteindelijk de vzw is gegroeid. Met  een  federale  vertegenwoordiging,  een vertegenwoordiging  van  het  Gewest,  de  Stad Brussel en alle instellingen.”

Eén logo, één plaatjeHet  resultaat  is  een  opgesmukte  Kunstberg die  weer  op  de  kaart  is  gezet.  De  glazen  ku-bus  is het uithangbord geworden van Square Brussels Meeting Center; het is heerlijk tafelen in Kwint en in de Bozar Brasserie, en met het BIP, het Brussels Info Plein, is er nu een pres-tigieus  toeristisch  infopunt.  De  beschermde galerij  naar  het  Centraal  Station  bloeit  weer op. Het Algemeen Rijksarchief, de Koninklijke Bibliotheek van België, de Koninklijke Musea voor  Schone  Kunsten  van  België,  Cinematek, het  Muziekinstrumentenmuseum,  het  Paleis voor  Schone  Kunsten,  het  BELvue  Museum en het ING Cultuurcentrum: het zijn allemaal hoekstenen  waar  het  werk  voor  en  achter  de schermen zijn vruchten heeft afgeworpen. “De Kunstberg moet als één geheel naar buiten komen. Eén plaatje, onder één logo. Dat logo is er  na  mijn  aantreden  gekomen.  Met  centraal de M van Mont en de K van Kunst. Het maakt allemaal  deel  uit  van  een  communicatiestra-tegie die o zo belangrijk  is. Zo hebben we op vraag  van  de  instellingen  gewerkt  aan  een handig plannetje, omdat de mensen klaagden over het gebrek aan oriëntatiepunten.” “Het zijn allemaal inspanningen om een plek op te waarderen die  fascinerend  is  in al haar diversiteit.  Naar  het  beeld  van  Brussel,  naar het  beeld  van  België.  Samen  sterker  dan  al-leen, met de vzw als ruggensteun. Het is ons 

bittere  ernst,  maar  we  laten  ook  plaats  voor een ludieke toets als het kan, binnen de soms bedrieglijke  strengheid  van  het  geheel.  Zo-als het project  ‘Beleef de Kunstberg’, waarbij boomstronken in de straten passanten uitno-digden  de  museumwijk  te  ontdekken.  Het  is onze grote uitdaging, een proces waarvan we nog  maar  aan  het  beginpunt  staan,  zo  groot is  het  potentieel.  Als  het  allemaal  lukt,  dan scoren we op verschillende vlakken: het staat ten dienste van de instellingen, van de mensen die werken aan het imago van Brussel, van de onthaalvriendelijkheid.”

Moving storiesIn  die  optiek  past  ook  de  jongste  blikvanger, Moving stories. “Dat is een Europees initiatief dat we op aanzet van de vzw Contour Meche-len naar Brussel hebben gehaald. Zes visuele werken van evenveel Europese artiesten. Zo is er  onder  meer  een  film  van  onze  landgenoot Nicolas Provost  in de grote hal  van het Cen-traal Station.”“Zes kunstenaars vertellen telkens een ander verhaal over de hedendaagse wereld. Het pro-ject moet de drempel verlagen. Zodat de men-sen die de diversiteit van de  instellingen hier nog niet kenden, spontaan de rijkdom van de Kunstberg komen ontdekken.”

� Karel�Van�der�Auwera

Moving stories, nog tot en met 11 september in Bozar, Cinematek, de gewelven van het voormalige paleis op de Koudenberg, het BIP, de kubus van Square en het Centraal Station

‘Samen sterker dan alleen’

Geneviève Planchard, coördinator vzw Kunstberg

“Op de Kunstberg komen werken was een openbaring. Ik was me werkelijk niet bewust van het patrimonium, van het geheugen dat hier opgeborgen ligt”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Page 20: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 20 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

BRUSSEL – In minder dan een maand tijd lieten twee duikers het leven in Brusselse zwembaden. Het waren nochtans mannen met ervaring. Duikinstructeur Patrick Léo-nard (49) kan maar niet genoeg benadrukken hoe belangrijk veiligheid wel is.

E erst  de  feiten:  op  29  juni  verdronk de  ervaren  Didier  Hulders  in  Nemo 33;  het  was  het  eerste  dodelijke  on-

geval  in  het  Ukkelse  zwembad.  De  man was  lid  van  het  personeel  en  ging  na  de sluiting  van  het  zwembad  zonder  duikfles-sen  in  zijn  eentje  het  water  in.  Zijn  lichaam  werd een kwartier  later op de bodem van het zwembad gevonden. En op 21 juli overleed de vrijduiker  Patrick  Musimu  in  zijn  zwembad. Het  lichaam van de houder van verschillende wereldrecords werd na een training ontdekt.Patrick  Léonard,  ervaren  duikinstructeur  en lid  van  Brusselse  duikclub  AgriDiving,  rea-geert.  “In  Nemo  was  het  een  dom  ongeluk. Wat  is  daar  toch  gebeurd?  Hulders  en  Mu-simu  deden  allebei  aan  vrij-  of  apneuduiken, dat is duiken met ingehouden adem. Het risico daarbij  is  dat  je  het  bewustzijn  verliest  door zuurstoftekort  bij  het  bovenkomen.  Om  de risico’s  te  verkleinen  duik  je  normaal  gezien altijd met twee, maar dat was bij de ongeval-len  niet  het  geval.  Raar  toch,  want  bij  elke duiker  primeert  veiligheid  voor  hij  het  wa-ter  in  gaat.  Ja,  de  ongevallen  waren  wel  even een  gespreksonderwerp  binnen  onze  club.”

Regels respecteren“Duiken  doe  je  –  ik  zei  het  al  –  niet  alleen, vooral voor de veiligheid. Zo is er altijd iemand  “Duiken zullen we blijven doen, ons wel bewust van de risico’s en het besef dat veiligheid toch o zo belangrijk is.” © MARC GYSENS

‘Nooit zonder risico’Duiksport > Brusselse duikerswereld opgeschrikt door twee dodelijke accidenten

de CLUB

Bridgen zonder moord en doodslagBridgeclub 2000, Sint-Lambrechts-Woluwe

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Bij Bridge-club 2000 kun je ‘schaken met kaarten’, volledig voor het plezier en in de grootste kameraadschap.

“Het  is  soms  schokkend  wat  ik  van  andere bridgeclubs  hoor,”  vertelt  voorzitter  Jozef  De Vocht  (70).  “Daar  beginnen  ze  elkaar  in  het heetst van de strijd soms uit te maken. Dat is bij ons helemaal het geval niet. Bij Bridgeclub 2000 wordt niet-competitief  gespeeld,  en dat heeft  een  geweldige  invloed  op  de  sfeer.  Wij spelen natuurlijk om te winnen, maar niet om elkaar te vermoorden. Wie competitie wil spe-len, gaat gewoon naar een andere club. Maar meestal blijven ze daarnaast ook bij ons brid-gen.”Het  kaartspel  bridge  valt  onder  de  denk-sporten  en  wordt  weleens  omschreven  als  ‘schaken  met  kaarten’.  In  Woluwe  komen ze  elke  dinsdagmiddag  van  twee  tot  halfzes  samen  om  een  kaartje  te  leggen.  “Dat  is  mentaal  vermoeiend.  Twee  à  drie  uur  con-stante  concentratie,  dat  voel  je.  Bridge  wordt gezien  als  ontspannend,  maar  ik  kan  ver-zekeren dat het ook ínspannend is.”

gin samen om de kaarten klaar te leggen en alvast wat bij te praten. De groep beperkt zich niet tot Brusselaars. “Je mag wel zeggen dat onze twintig leden een Europees gezelschap vormen.  Je  vindt  bij  ons  Belgen,  Nederlan-ders,  Duitsers,  Engelsen.  We  profileren  ons als Nederlandstalige club, maar er wordt ook wel Engels gesproken onder elkaar.”“We proberen ons ledenaantal op te krikken naar  25.  De  meeste  leden  zijn  nu  gepensio-neerd. Je hebt wel een paar ‘jongere’ mensen, maar  ze  moeten  zich  natuurlijk  vrij  kunnen maken  op  een  dinsdagmiddag.  We  zouden graag wat verjongen.” De bridgeclub wil open staan  voor  zoveel  mogelijk  kaarters.  Dat doen ze bijvoorbeeld door de prijzen zo  laag mogelijk te houden. “We vragen gewoon een vergoeding  van  twee  euro  per  persoon  per keer. En het bestuur komt  tussenbeide  voor eventuele parkeerkosten. Hiermee willen we zoveel mogelijk drempels wegnemen.”Bridge 2000 is in het oosten van Brussel een van  de  enige  Nederlandstalige  bridgeclubs. Ze beginnen deze maand aan hun nieuwe sei-zoen. “Het belangrijkste is dat ons club blijft bestaan, want er zijn  toch al een paar  leden weggevallen of verhuisd. Ook wie van buiten Sint-Lambrechts-Woluwe  komt,  is  welkom. Bij  ons  kun  je  in  alle  rust  en  in  een  vriend-schappelijke sfeer bridgen. Leuk, toch?”�� TS

[email protected]

“Bridgen is mentaal vermoeiend. Twee à drie uur constante concentratie, dat voel je.”

© M

AR

C G

YSE

NS

“De  club  is  begonnen  als  vrienden  die  bij  el-kaar thuis gingen spelen. Na verloop van tijd zijn  we  in  het  gemeenschapscentrum  Op-

Weule (Sint-Lambertusstraat 91) terechtgeko-men, en dat is nog altijd onze thuisbasis.”In Op-Weule komen ze een uurtje voor het be-

Page 21: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 21 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

om  te  helpen  als  het  fout  zou  lopen.  Het wordt  ook  zo  geregeld  dat  een  beginneling steeds met een meer ervaren duiker het wa-ter in gaat. Als je gaat duiken, leg je je leven gedeeltelijk in de handen van je duikpartner, en dat zorgt voor een speciale band.”Duiken  heeft  een  paar  regels  die  absoluut nageleefd moeten worden. Zo moet een diep-zeeduiker, alvorens hij het water in duikt, al zijn  apparatuur  goed  nakijken,  en  bijvoor-beeld  de  druk  in  de  luchtfles  controleren. Zowel voor diepzee- als vrijduiken is het ook belangrijk  in  verschillende  trappen  te  dui-ken, de decompressietrappen moeten geres-pecteerd worden.“Duiken  kan  gevaarlijk  zijn.  Onlangs  zijn twee  duikers  in  de  problemen  gekomen  in 

Bretagne; een van hen is gestorven. Dat wa-ren ook twee ervaren mannen. Toch hebben ze een ongeluk gehad. Door een golf zijn ze tegen een rots gevlogen, met de bekende ge-volgen. Dat bewijst dat tegen de natuur niets te beginnen valt.”“De  slachtoffers  waren  mannen  van  mijn niveau en mijn leeftijd. Dit soort accidenten doen  je  wel  nadenken.  Het  raakt  me,  maar het jaagt me geen schrik aan. Het doet je wel eens te meer beseffen dat  je altijd voorzich-tig moet zijn. Duiken  is nooit zonder risico, maar  we  proberen  die  risico’s  natuurlijk  zo klein mogelijk  te maken. Het  is een  feit dat je bij duiken kunt omkomen of gehandicapt 

kunt  raken,  bijvoorbeeld  als  je  de  trappen niet naleeft.”Die trappen leer je tijdens het behalen van het brevet. Beginnen met duiken doe je namelijk niet in één, twee, drie. “Na je duikdoop in het zwembad moet je bij de dokter een medisch onderzoek ondergaan. Daarnaast moet je de nodige duikuren behalen in het zwembad en in het vrije water. Er staan ook theorielessen op het programma, waar op de risico’s wordt gewezen.  Duiken  vraagt  tijd  en  inspannin-gen.”

Zoals skiënIn  Brussel  zijn  er  een  paar  duizend  dui-kers,  die  vooral  aan  diepzeeduiken  doen. De hoofdstad heeft met Nemo 33 het enige duikzwembad van het land.De sport  is de afgelopen jaren stevig geëvo-lueerd. “Duiken wordt een beetje zoals skiën: voor meer en meer mensen is het iets eenma-ligs, iets wat je op vakantie doet. Dat maakt het natuurlijk ook iets gevaarlijker.”“In  de  jaren  1950-’60  waren  duikers  echte sportievelingen. Dat  is veranderd: de duiker van nu is minder sportief, maar heeft wel een betere uitrusting. Het is geëvolueerd van een sport naar een hobby.”Bij  AgriDiving,  de  club  van  Léonard,  blijft duiken een passie. De club, die 25 jaar gele-den werd opgericht door werknemers van het ministerie van Landbouw (vandaar de naam),  viert  dit  jaar  haar  verjaardag  ietwat  in  mi-neur.“We  zijn  een  redelijk  kleine  club,  met  een dertigtal  leden.  We  duiken  in  het  zwembad van Neder-Over-Heembeek, en als het weer het  toelaat,  trekken  we  erop  uit.  De  vzw Baden  van  Brussel,  die  een  paar  Brusselse zwembaden beheert, heeft dit jaar de prijzen verdubbeld. Elk jaar wordt ons contract ver-lengd, dus kunnen ze dit zonder problemen doorvoeren.  Het  maakt  de  situatie  moeilijk voor ons; we zijn dan ook op zoek naar een nieuw  zwembad.  Maar  duiken  zullen  we  blijven doen, met de risico’s in gedachten en het besef dat veiligheid toch o zo belangrijk is.”�� Tim�Schoonjans

“Wat is daar toch gebeurd? Om de risico’s te verkleinen duik je normaal gezien altijd met twee”

“David, ik speel altijd goed tegen spelers van Chelsea.” Romelu Lukaku is blij als een kind na de wedstrijd tegen Benfica Lissabon. Hij heeft gescoord.De  Portugese  voetbalgrootheid  heeft  veel eerbied voor paars-wit.  In 1983 won RSCA haar laatste Europa Cup tegen Benfica. Juan Lozano, de matador, de verlosser. Vandaag, bijna dertig jaar later, keert paars-wit terug naar de essentie, snel en  technisch voetbal over de grond. Het seizoen 2011-’12 is cru-ciaal. De derde plaats van de vorige campag-ne  moet  uitgewist  worden.  Daarom  heeft de club gekozen om zich tijdens de voorbe-reiding  te  meten  met  echte  tegenstanders en  zich  te  bezinnen  over  haar  voetbalziel. Het  elfde  Guadiana-toernooi  in  Portugal. Het minikampioenschap wordt gespeeld  in het  Estádio  Algarve  van  Faro.  Paris  Saint-Germain  en  Benfica  zijn  de  tegenstanders. Uiteindelijk wordt RSCA tweede, na Benfica.De  moderne  tempel,  mooi  gelegen,  is  spe-ciaal gebouwd voor het EK van 2004. In het stadion huist geen enkele voetbalclub. Het is het ‘nationale’ stadion van de regio Algarve. Daar  waar  Belgische  clubs  hemel  en  aarde moeten bewegen  om hun  infrastructuur  te mogen verbeteren, heeft het land van Vasco da  Gama  en  Cristiano  Ronaldo  inmiddels lichtjaren  voorsprong.  Portugal  telt  even-veel  inwoners  als  het  kleine  Belgenland. Toch slagen de Portugezen erin nieuwe  in-frastructuur voor topvoetbal te bouwen. De Portugese clubs spelen een rol van betekenis in het Europese topvoetbal en ze brengen elk seizoen nieuwe, zelf opgeleide sterren.Porto is een vaste waarde op het bal der kam-pioenen. Benfica was de halve finalist van de laatste  campagne  in  de  Europa  League.  De nieuwe club van Axel Witsel. We spelen de laatste wedstrijd van Guadiana tegen rood-wit uit Lissabon. Witsel speelt een helft.Het is de gewoonte om, anderhalf uur voor de wedstrijd, het veld te verkennen. Spelers 

inspecteren het gras en turen zo nu en dan naar de tribunes. Ze dollen en luisteren naar hun  iPod  of  iPad.  We  zitten  met  z’n  allen op de bank. Marcin Wasilewski, het slacht-offer van Witsel, nu bijna twee jaar geleden, staart voor zich uit. Hij mijdt de Luikenaar. Gedane zaken nemen geen keer. De dag erop vraagt  een  nieuwe  speler  aan  Wasyl  of  hij Witsel  haat.  “Nee,”  zegt  de  Pool  met  een zucht. Waar begint vergiffenis?De  wedstrijd  is  zomers,  sprankelend.  Het jonge geweld uit Brussel  toont  in de eerste helft wat het waard is. De Brazilianen Cane-sin en Reynaldo blinken uit. Romelu scoort, en de Argentijn Mati Suarez steelt de show met  een  wondermooie  goal  en  een  assist voor  de  oudste  Lukaku.  Er  zit  vuur  in  het jonge  Anderlecht,  bij  momenten  zelfs  fri-voliteit. De Braziliaan Canesin  is nu al  een versterking,  Diogo  en  Samuel  worden  het waarschijnlijk ook; de piepjonge Leuvenaar Dennis Praet en zijn leeftijdgenoot Lamisha Musonda steken de kop al op.Er is nog werk aan de winkel, maar er zit veel rek op. Ook Romelu ziet dat. Hij heeft Matic, door  Chelsea  aan  Benfica  uitgeleend,  in  de achterzak  gestoken.  Lukaku  geniet  van  de nieuwe  ploeg  waar  binnenkort  Vargas  en, wie weet, nog een ster bij  zal komen. Van-daag, enkele weken na de wedstrijd in Faro, wordt  Romelu  Lukaku  voorgesteld  bij  zijn nieuwe club. Hij wil geschiedenis schrijven met Chelsea FC, de club van zijn dromen. Te-gen zoveel financieel geweld is Sporting niet opgewassen. Maar RSC Anderlecht blijft zijn club. Voor eeuwig.Of hij vervangbaar is op de korte termijn, zal moeten blijken, maar Romelu Lukaku wordt hier nooit vergeten. Nooit.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Chelsea in Faro

TENNIS WITH LOVE

BRUSSEL – Brussels Gay Sports (BGS) organiseert zijn eerste Brussels with Love International Gay and Lesbian Tennis Tournament.

Het mooie Forest Domaine  in Vorst verwel-komt van vrijdag 12 tot en met zondag 14 au-gustus het  toernooi. De tennissers van BGS vroegen  al  langer  om  een  Gay  and  Lesbian Tennis Association-toernooi  te organiseren, en in het kader van twintig jaar BGS is de or-ganisatie daar dit jaar op ingegaan.Honderdtwintig spelers worden er in vijf ca-tegorieën onderverdeeld: heren enkel, dames 

enkel, heren dubbel, dames dubbel en dubbel gemengd. Het startschot wordt al op vrijdag-ochtend om 8 uur gegeven; die avond staat er ook  een  welkomstparty  in  het  centrum  van Brussel  op  het  programma.  Zondag  worden de  finales  gespeeld,  en  in  de  late  namiddag wordt  het  toernooi  feestelijk  afgesloten  met de prijsuitreiking.Meer dan honderd tennissers uit allerhande landen  strijden  voor  de  maar  liefst  95  tro-feeën en medailles. Het staat nu al vast dat het  een  groot  feest  wordt.  Meer  informatie vindt u op www.brusselswithlove.be.� TS

SPORT, SPEL EN AVONTUUR

HAREN/EVERE – Ketjes kunnen zich eind augustus nog eens stevig uitleven alvorens terug te keren naar de schoolbanken.

Zwemmen, klimmen, lopen, ravotten, noem maar  op:  de  sportweek  van  het  gemeen-schapscentrum  De  Linde  biedt  een  alle-gaartje van sporten waarin kinderen  tussen vier en twaalf vijf dagen lang al hun energie kwijt kunnen. Van 22 tot en met 26 augustus wordt elke dag tussen 9 en 16 uur gesport; er is opvang van 8 tot 17 uur. (50 euro; vanaf het

tweede kind gaat daar 5 euro af.) En vier- tot twaalfjarigen die de grote vakantie al spelend helemaal  willen  afsluiten,  krijgen  Boordevol spellekes  voorgeschoteld  van  het  Everse  ge-meenschapscentrum  Everna  in  samenwer-king met GC De Linde. Van maandag 29 tot en met woensdag 31 augustus krijgen ze de kans om  in alle  rust en  in alle plezier  spel-letjes te komen spelen. (10 euro per kind per dag.)� TS

delinde.vgc.be, everna.vgc.be

Taken

Brussel Deze Week vzw is op zoek naar een

eeltijds (1 dag/week) distributiemedewerker/ chauffeur (m/v)

n bevoorraden distributiepunten BDW en Agenda in Brussel

Profiel

n Je kunt zelfstandig en nauwgezet werkenn Je hebt een rijbewijs en bent graag op de baann Je vindt makkelijk je weg in het Brussels hoofdstedelijk gewest

en woont bij voorkeur in de region Je hebt een goede kennis van het Nederlands

Wij bieden

Een deeltijds (1/4) contract van onbepaalde duur, vanaf september 2011.Je werkt op woensdag van 7.00 tot 17.00.

Geïnteresseerd? Stuur uiterlijk op 15 augustus 2011 een mail met cv naar [email protected]

vacature_BDW_distributiemedewerker2011.indd 1 20-07-11 11:07

d

Page 22: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 22 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

Geur? De geur van de mensen van wie ik hou.

Smaak? De eerste slok van een kop koffi e, ’s ochtends.

Geluid? De claxon van een boot.

Kinderboek of strip? Porculus van Arnold Lobel. (Dat boek verscheen oorspronkelijk in het Engels als Little pig, en werd in het Nederlands vertaald als Valentijn.)

Plekje in Brussel? Bij mijn vriendin Sofi a, zeker als ze eten voor mij klaarmaakt.

Vakantiegevoel? ... vlak bij een meer, ergens in Zweden.

Kitty Crowther door Kitty Crowther.

W elk beeld vond je zo bijzonder dat het in je hoofd is blijven hangen? Welk kunstwerk heeft

je ooit aan het lachen, huilen, huiveren, dromen... gebracht?

We vroegen het aan zeven Brusselse kunstenaars: (strip)tekenaars, prentenboekenmakers, fi lmregisseurs... Zij tonen jou deze zomer hun favoriete beeld. Dat kan je telkens bewonderen op de

rechterpagina. En daarnaast stellen ze zichzelf voor. Onder andere met een uniek zelfportret, speciaal getekend of bedacht voor deze reeks.

Welkom in de Zaziezomerportretten-galerie!! Met als vierde gast: de meermaals bekroonde prentenboekenmaakster en -illustratrice Kitty Crowther.

Binnen enkele weken ligt haar gloednieuwe prentenboek Kleine man en God in de winkel.

ZAZIEZOMERPORTRETTENGALERIE (4)

Beeld? Ik heb het schilderij ‘Trevelfast’ van Daniel Richter niet op ware grootte gezien, enkel als prentbriefkaart. En het bracht me meteen aan het dromen... Ik hou wel van reproducties. Soms hebben ze iets gezelligs oubolligs...Ik kende deze schilder totaal niet. Maar hoe hij van natuur kunst maakt, boeit en raakt mij enorm. Zijn werk baadt in de sfeer van de mythologie, van de legendes van onze voorouders. Is het vuur, dat we zien? Een hoogdringende zaak? De onstuimige wilde schoonheid van een paard? Iets tussen vrijheid en vluchten in?Ik kan het niet helpen, maar voor mij straalt die ruiter zachtheid uit. En de compositie van de boom, die lijkt het geheel even helemaal te doen bevriezen. Alsof de tijd een seconde stilstaat...

De favorieten van Kitty Crowther

DOOR PATRICK JORDENS

© K

ITT

Y CR

OW

THE

R

ZAZIEBDW VO

OR

IEDEREEN VAN 9

TOT

99

JAAR •

ZIEza

Page 23: BDW - editie 1290

BDW 1290 PAGINA 23 - DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2011

‘Trevelfast’ van Daniel Richter, 2004.

© F

OTO

JO

CH

EN

LIT

TKE

MA

NN

, BE

RL

IJN

. CO

UR

TES

Y C

ON

TEM

PO

RA

RY

FIN

E A

RTS

, BE

RL

IJN