BAWANG MERAH lan BAWANG PUTIH Ing sawijining dina, ing salahsiji desa ana kaluwarga kang terdiri dari ibu, lan anak 2 wadon kabeh. Jeneng anak iki bawang merah lan bawang putih. Ibune mung ibu kandung bawang merah lan ibu tiri bawang putih. Ibu lan bawang merah nduweni sifat kang ala, nanging bawang putih sifate kang apik. Bawang merah : Mbok Sih!!! Ning endi Mbok Sih iki.. Mbok Sihhh!! Mbok Sih : Inggih Mbak.. wonten punapa? Bawang Merah : Bawang putih ana ing ngendi? Mbok Sih : Tasih umbah-umbah dhateng kali mbak.. Bawang merah : Yowes yen ngono.. apik ora usah dibengoki wes ngerti tugase, saiki saponono

latare aku arep turu, seng resik lo Mbok Sih : Inggih mbak.. Sanalika iku ibu kang nggoleki bawang putih pisan Ibu : Bawang putih!!! Bawang putih!! Bawang merah : Ono opo to ibuke?? Bengak bengok ngalor ngidul? Ibu : Bawang putih ning endi? Bawang merah : Ora usah digoleki, mung wes ngerti tugase Ibu : Yoweslah lapo repot repot, ayo turu.. Ing kali bawang putih umbah umbah klambi, nanging klambi sing diumbah kenyut ing kali bawang putih

bingung amarga klambi sing kenyut iku gadhahane ibune. Bawang putih : Piye iki? Iku rasukan gadhahane ibu.. aduh piye iki? Apa taktuti wae yo? Wes tak

tuti wae Akhire bawang putih ngetuti klambi iku mau.. Bawang putih : Aduh.. wes sore piye iki? Aku bali apa terus yo? Tapi yen aku bali, aku disene ibu

Langite wes peteng nanging bawang putih pencet ngetuti klambi iku

Bawang putih : Aku wedi, wes bengi apa aku taken ing omahe mbah iku? Assalamualaikum.. Mbah : Waalaikumsalam.. sopo kuwi? Bawang putih : Kula bawang putih, kula badhe mendhet rasukan ibu kula, punapa enten ten mriki?

Mbah : Owalah nduk nduk.. ono iku mau nyanthol ing ngarep omahku arep kok jupuk ta nduk?

Bawang putih : inggih mbah.. datheng pundi mbah Mbah : Yen arep njupuk awakmu kudu nginep ngancani mbah seminggu nduk Bawang putih : Nanging mbah... Mbah : Yowes mung ora gelem Bawang putih : Inggih mbah

(bawang putih mung nurut marang mbah iku mau, saben dina bawang putih ngrewangi mbah. Ora kroso yen wes seminggu bawang putih nginep)

Mbah : Ndukk wis seminggu awakmu ana kene.. wes wayahe awakmu balik Bawang putih : Mboten punapa yen kula tinggal mbah?

Mbah : Ora papa nduk.. iki klambine ibukmu lan iki ana semangka

Bawang putih : Matur nuwun mbah.. menawi ngoten kula badhe nyuwun pamit,Assalamualaikum

Mbah : Waalaikumsalam (Bawang putih wes ana ing omahe, ibu lan bawang merah pada heran kenapa bawang putih nggawa semangka) Ibu : Nyapo awakmu nggawa semangka kaya ngono? Wes ora balik seminggu malah nggawa semangka Bawang Putih : Niki kula diparingi mbah, yen mboten purun kula mawon ingkan nyicip

Bawang merah : Ora usah kok towari aku karo ibu yo ora arep mangan semangka murah kaya nggenanmu

(bawang putih banjur njupuk lading digawe mecah semangka.) Mbok Sih : Mbak.. kula mawon sing mecah Bawang putih : Mboten napa napa mbok.. kula mawon Mbok sih : Bahaya mbak.. kula mawon Bawang putih : Inggih pun (Gak disangka semangka mau isine masmasan) Bawang merah : buk.. piye iki bawang putih oleh masmasan Ibu : Ayo nirokke bawang putih

(bawang merah lan ibune banjur nirokke bawang putih nanging milih semangka sing luwih gede) Bawang merah : buk iki isini pasti luwih akeh Ibu : Yo mesthi nduk.. luwih gedhe kok.. (Barang dibelah semangka mau isine dudu mesamasan nanging uler kang gede, uler iki mateni Bawang

Merah lan Ibune nganti mati, Mulane dadi uwong aja mung serakah)

Malin Kundang

Ing jaman gumiyen, ing Padang Sumatera Barat yaiku ing Dusun Air Manis wonten randa ingkang asmanipun Mande Rubayah. Randa iku gadah lare ingkang asmanipun Malin Kundang. Malin katresnan sanget dening biyungipun, amargi saking alit Malin Kundang sampun ditinggal pejah dening romonipun. Wonten ing sawijining dinten Malin sakit. Mande Rubayah ngusaha kangge kawarasan Malin.

Malin : Biyung, Malin mboten kuat malih. Biyung : Sabar, nak. Biyung dakusaha kangge kawarasanmu, nak. Biyung dakngundang tabib

yo nak. Malin : Nggeh, biyung. Uhuk Uhuk Uhuk.

Pungkasanipun, Malin saged waras malih. Saksampunipun waras Malin tambah katresnan dening biyungipun. Sawijining dinten, Malin sanjang kaleh biyungipunyen Malin kapengin tindak menyang kota. Malin : Biyung, kulo badhe tindak menyang kitha, ing kitha kulo saged gadah

pagaweyan kangge kawilujengan kito. Biyung : Yakin, nak? Luruh pagaweyan ing kuto gede iku luwih angel. Malin : Kulo mantep, nyuwun restunipun nggeh, Biyung. Biyung : Tapi. Malin : Tapi opo, Biyung? Biyung : Nggeh mpun. Yen kuwi kapenginanmu, biyung izinke.

Enjingipun, Malin tindak menyang kuto. Panggenan iki, panggenan kuwi, nanging mboten wonten lowongan. Sawijining dinten, Malin mrisani lare estri taksih blonjo ing peken. Ujug-ujug, tas lare estri iku dipunjambret dening lare jaler.

Cahaya : Tolong, jambret! Jambret! Malin langsung nulungi Cahaya. Cahaya : Matur nuwun nggeh, sampun nulungi kulo, kangge raosan panuwun

kulo, keparenga panjenengan teng griya kulo rumiyin? Malin : Nggeh, mbak. Cahaya : Mboten pareng nimbali kulo mbak, nami kulo Cahaya.

Malin rawuh teng griyanipun Cahaya, lajeng kenalan kaleh romonipun Cahaya.

Malin : Nyuwun sewu, Pak. Romo : Monggo pinarak, kowe sopo lungo bareng anakku? Malin : Kuloo.. Cahaya : Niku pak, niku Malin. Malin sampun nulungi kulo saking maling. Romo : Oh, kowe asale soko ngendi? Malin : Kulo saking Padang, Pak. Romo : Loh, kok nganti mene? Malin : Kulo taksih luruh pagaweyan, Pak. Romo : Pas yen koyo ngono, aku isih luruh karyawan kanggo ngurusi kapal-kapalku. Malin : Alhamdulillah. Matur nuwun nggeh, Pak. Romo : Yo, podo-podo. Sesok kowe wis mulai kerjo.

Lajeng Malin dipundadosaken karyawan lan dados akrab kaleh Cahaya. Nanging Malin sampun mboten kelingan maleh dhumateng biyungipun. Mboten dangu salajengipun, Malin lan Cahaya nikah. Biyung sampun sepuh Malin, kapan wangsul? rintih Mande Rubayah saben ndalu. Ngancik saksasi-sasi, saktaun-taun, Malin dereng wangsul-wangsul. Nanging, biyungipun yakin yen wonten ing sawijining dinten Malin badhe wangsul. Wonten ing sawijining dinten, saking katebihan wonten kapal ingkang sae sanget badhe minggir ing ndarat.

Biyung : Syukur Alhamdulillah lareku wangsul.Malin, Malin. Malin lareku, sampun wangsul nak. Biyung kangen sanget nak.

Malin : Kowe sopo? Ngaku-ngaku biyungku. Biyungku ora kaya iki. Biyung : Iki biyungmu nak, kulo kang sampun nglairake lan ngopeni kowe nak. Menopo kowe

koyo iki? Malin : Dudu, kowe dudu biyungku! Cahaya : Cuih! Tiyang olo kadosniki biyungmu, Mas? Panjenengan ngapusi kulo?! Mbiyen Kang

Mas sanjang yen biyungmu iku piyayi? Kepireng tembung estrinipun wau, lajeng Malin Kundang nendhang biyungipun.

Malin : Lungo!! Biyung : Iki biyungmu, nak! Malin : Ora! Koe dudu biyungku! (tindak menyang kapalipun malih) Biyung : Ya Allah. Menopo lareku kados niku? Paringaken panuduh-Mu Ya Allah.

Lajeng ing madyanipun segoro, wonten badai, anginipun kathah. Malin : Wonten opo iki?

Lajeng wonten petir lan nyamber Malin.

Malin : argghhhhhh. Lajeng Malin dados selo amargi sampun durhaka marang biyungipun

TUGAS

BAHASA JAWA

Oleh :

Nama : Hari Rachmawan Kelas : XI IPS 4

SMA NEGERI 1 BANGSAL