ไมประดับทนน้ําทวม พรรณไมที่ปลูกในบานทนน้ําทวมหรือไม การกลาววา พรรณไมชนิดใดชนิดหนึ่งทนน้ําทวมหรือไม ทนไดมากเพียงไร

หรือทนไดมากกวาหรือนอยกวาชนิดอื่นๆ นั้น จะตองตั้งอยูบนพื้นฐานที่มีเกณฑ เปรียบเทียบเดียวกัน อาทิเชน ระดับน้ําทวมสูง จํานวนวันที่น้ําทวม เปนน้ําหลากหรือ

ไหลผานหรือน้ํานิ่งที่ สะอาด หรือน้ําเนาเสีย และพรรณไมที่นํามาเปรียบเทียบควรมีอายุ หรือความสูง หรือความแข็งแรงพอๆ กัน ถาจะเปรียบเทียบงายๆ ก็ดูจากบริเวณเดียวกนัหรือใกลเคียงกัน วาชนิดไหนตาย ชนิดไหนรอด แตก็มีอีกหลายชนิดที่ดูเหมือนวามีความทนทานตอน้ําทวม แมนวา

น้ําทวมนานเทาไร สูงเทาไร ก็ทนได มีใบเขียวชอุมแนนทรงพุม แตพอน้ําลด ดิน โคนตนเริ่มแหง ใบก็เริ่มเหี่ยว รวง และตายในที่สุดโดยปรกติในที่ราบลุมของ ภาคเหนือตอนลาง ไดแกจังหวัดพิษณุโลก พิจิตร นครสวรรค ในภาคกลาง ไดแก จังหวัดอุทัยธานี ชัยนาท สิงหบุรี ลพบุรี สระบุรี อางทอง พระนครศรีอยุธยา นนทบุรี ปทุมธานีและกรุงเทพมหานคร ซึ่งอยูในเขตลุมน้ําเจาพระยา เมื่อถึงฤด ู ฝนจะมีน้ําหลากจากภาคเหนือและทวมขังอยูเปนเวลา 2-3 เดือน ประชาชนจึง ปลูกบานที่มีเสาสูง 1.5-2.0 เมตร

และยกพื้นบานใหสูงกวาระดับน้ํา สวนพรรณไมที่ขึ้นอยูในบริเวณนี้ก็ปรับตัวจนสามารถ ทนทานตอน้ําทวมได ทั้งนี้เนื่องจากภาวะน้ําทวมทีเ่กิดจากน้ําหลากในฤดูฝน เปนน้ําที ่ ไหลมาจากภูเขาในภาคเหนือ เปนน้ําสะอาดไมเนาเสียในน้ํายังมีออกซิเจนมากเพียงพอ ใหรากตนไมไดแลกเปลี่ยนกาซและดูดน้ําขึ้นไป ใช ในเวลาเดียวกัน น้ําหลากเหลานี้ไดพัดพาเอาตะกอนดินที่มีธาตุอาหารอุดมสมบูรณจากภูเขาลงมา ดวย สังเกตไดวาน้ํามีสีน้ําตาลออนหรือเหลืองนวลที่มีธาตุอาหารที่เปนประโยชน ตอพชื ดังนั้นน้ําหลากจึงชวยใหพืชพื้นเมืองตามริมแมน้ําเจาพระยาเจริญเติบโตได ด ี ทําไมพรรณไมแตละชนิดจึงทนน้ําทวมขังไดแตกตางกัน ถาตอบแบบงายๆ และถูกตองก็คือ เปนธรรมชาติของพรรณไม หากขยายความก็คือ ขึ้นอยูกับพันธุกรรมของพรรณไม เห็นไดจากถิ่นกําเนิดและการกระจายพันธุ (Habitat & distribution) พรรณไมที่ขึ้นอยูริมแหลงน้ํา ก็จะชอบน้ําและ ทนทานตอน้ําทวม

หากกลาวถึงเฉพาะพรรณไมพุมหรือไมตนที่มีเนื้อไมแข็ง สามารถสังเกตไดจาก ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของเปลือกลําตนและเปลือกรากที่มคีวามแข็ง หรือหนา เหนียว และอาจพบชองแลกเปลี่ยนกาซตามเปลือกที่เปนรอยขีดนูนหรือเปนตุมนูนส ี ขาว หรือเทา ดังเชน ตนมะกอกน้ํา มะดัน อโศกน้ํา ยางนา ละมุด มะกรูด ซึ่งมีความ ทนทานตอน้ําทวมไดด ีแตในขณะที่เปลือกลําตนหรือเปลือกรากมีลักษณะคอนขา ออน หนาและคอนขางฉํ่าน้ํา เชน จําป จําปา มะกอก มะกอกฝรั่ง พญาสัตบรรณหร ื ตีนเปด ชมพูพรรณทิพย จะไมทนทานตอน้ําทวม ทําไมพรรณไมถึงตายเมื่อน้ําทวม ตามธรรมชาติแลวพรรณไมประดับทุกชนิดตองการน้ําที่จะนําไปใชในกระบวนการ สังเคราะหแสง เพื่อสรางอาหาร เพื่อการเจริญเติบโต แตมีความตองการในปริมาณที ่ เหมาะสมไมเทากัน โดยดูดซับเขามาทางรากขนออนที่อยูสวนปลายของราก รากขน ออนนี้มีผนังบางๆ

หากมีน้ําทวม น้ําจะเขาไปแทนที่ฟองอากาศที่มีอยูในดิน ทําใหรากแลกเปลี่ยนกาซไมได เซลลจะตายหรือเนาเสีย ทําใหรากใหญดูดน้ําขึ้นไปใชไมได ใบก็จะขาดน้ํา ทํา สังเคราะหแสงไมได ใบเปลี่ยนเปนสีเหลือง ตอมาเปลี่ยนเปนสีน้ําตาล เหี่ยวแหงและ รวง ตายในเวลาตอมา ซึ่งหลายคนสงสัยวา ทําไมใบไมขาดน้ํา ทั้งๆ ที่ตนแชน้ําอยู พรรณไมประดับที่ทนน้ําทวม พรรณไมที่ทนน้ําทวมสวนใหญขึ้นอยูในพื้นที่ราบลุมภาคกลาง หรือขึ้นอยูริมแหลงน้ํา ที่เปนแมน้ํา ลําธาร น้ําตก หนองบึง หรือพื้นที่ชุมน้ํา เปนพรรณไมพื้นเมืองดั้งเดิมของไทย อาทิเชน พรรณไมในวงศยาง (Family Dipterocarpaceae) ไดแก ยางนา ตะเคียนทอง ตะเคียนหิน ตะเคียนทราย สยาขาว กระบาก จันทนกะพอ พะยอม พรรณไมในวงศมะเกลือ (Famil Ebenaceae) โดยเฉพาะในสกุลมะพลับ (Genus Diospyros)ไดแก มะพลับ ไมดํา ดําดง สั่งทํา ตะโกพนม ตะโกนา ตะโกสวน จันดํา จันอิน มะเกลือ พญารากดํา พรรณไมในวงศอื่นๆ ไดแก โกงกางใบเล็ก โกงกางใบใหญ โกงกางหัวสุม โกงกางหูชาง กระโดน กระทุมน้ํา กระทุมนา กระเบา กรวยน้ํา

กะพอแดง กะพอหนาม กาจะ การเวกน้ํา เกด กุมน้ํา ขอย ขะเจาะน้ํา ขี้เหล็กบาน คัดเคา เครือ คลา คลุม เคี่ยม แคนา ไครยอย จิกน้ํา จิกสวน ชมพูน้ํา ชํามะเลียงบาน ตะแบกนา ตีนเปดน้ํา ตีนเปดทราย เตยทะเล เตยน้ํา เตยพรุ เตยหอม เตยหนู เตาราง ทองกวาว ไทร โพธ์ิ นาวน้ํา นนทรี นมแมว ประดูปา ประดูบาน ไผสีสุก ไผเลี้ยง ไผปา ฝรั่ง พิกุล พุด ทุง พุดภูเก็ต พุดสี พุทรา โพทะเล มะกรูด โมกลา มะพราว มะขาม มะขามเทศ มะเดื่อกวาง มะตูม ยอบาน ละมุด ลําพู สะแก สะตือ เสม็ด สารภี หูกวาง หมากสง อินทนิล อโศกปาพุ (พุเมืองกาญจนบุร)ีนอกจากนี้ยังมีพรรณไมจากตางประเทศอีก หลายชนิดที่นําเขามาปลูกกัน แลวมีความทนทานตอภาวะน้ําทวมได อาทิเชน อโศกอินเดีย กามปู หูกระจง กระดังงาจีน

สําหรับพรรณไมประดับบางชนิด มีความทนทานเปนเลิศ ถึงแมวาจะมีน้ําทวมสูงมิดยอด เปนเวลานาน (ทนไดถึง 30 วัน) ไดแก ปาลมแวกซ (Copernicia prunifera) ตนตาลโตนด (Borassus flabellifer) จาก สาคู อโศกน้ํา มะกอกน้ํา มะดัน หลังจากน้ําลดลงแลว เจริญเตบิโตตอไดเลย อยางไรก็ตาม การปลูกพรรณไมทนน้ําทวม เหลานี้ประดับบาน ก็ควรมีการตัดแตงทรงพุมใหสวยงาม มีการกําจัดวัชพืช โรคและแมลง มีการพรวนโคนตนใหสวยงาม พรอมทั้งมีการใสปุยเรงการเจริญเติบโต เปนชวงๆ พรรณไมเหลานี้ก็จะเปนไมประดับที่สวยงาม พรอมที่จะสูทนน้ําทวมให เจาของบานอยางทานไดสบายใจ (อางอิง : ดร.ปยะ เฉลิมกลิ่น ผูเช่ียวชาญพิเศษ สถาบันวิจัยวิทยาศาสตรและ เทคโนโลยีแหงประเทศไทย (วว.)) รวบรวม