Sprawdzian kanoniczności ksiąg biblijnychJosh Mc Dowell

na podstawie N.Geisler, W.Nix - A General Introduction to the Bible

Na podstawie historii biblijnej i historii Kościoła można podać przynajmniej pięć zasad, które doprowadziły do uznania i zebrania ksiąg prawdziwie natchnionych przez Boga.

1. Czy Księga została napisana przez proroka Bożego? Jeśli została napisana przez posłańca Bożego, to była Słowem Bożym.

2. Czy autor potwierdził kanoniczność swego dzieła przez akty Boże? Częstokroć cuda odróżniały proroków prawdziwych od fałszywych. „Mojżesz otrzymał moc czynienia cudów, aby dowieść, że powołał go Bóg” (Wj 4,1-9). Eliasz zatriumfował nad prorokami Baala dzięki nadprzyrodzonemu czynowi (1 Krl 18). Posłannoctwo Jezusa „Bóg potwierdził [...] niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał” (Dz 2,22). Cud jest aktem Bożym potwierdzającym Słowo Boże przekazane za pośrednictwem proroka Bożego Jego ludowi. Jest on znakiem uwiarygodniającym jego głoszenie, cudem potwierdzającym jego poselstwo.

3.Czy poselstwo głosiło prawdę o Bogu? Bóg nie może zaprzeczać Sobie samemu (2 Kor1,17-18), nie może teżwypowiadać fałszu (Hbr 6,18). Stąd też żadna księga z fałszywymi twierdzeniami nie może być Słowem Bożym. Z tych właśnie przyczyn Ojcowie Kościoła wyznawali zasadę: „wątpliwości dyskwalifikują”. Potwierdza to tylko wiarygodność ich rozeznania w sprawie kanoniczności ksiąg.

4. Czy przychodzi ono z mocą Bożą? Ojcowie wierzyli, że Słowo Boże jest „żywe i skuteczne” (Hbr 4,12), powinno zatem posiadać moc przemieniania ku budowaniu (2 Tm 3,17) i ewangelizacji (1P 1,23). Jeśli poselstwo danej księgi nie osiągało wyznaczonego celu, jeśli nie miało mocy zmieniania życia, to Bóg widać nie stał za jej treścią. Obecność przemieniającej mocy Bożej była wymowną wskazówką, że księga posiada Jego autorytet.

5. Czy księga była uznana przez lud Boży? Paweł mówił o Tesaloniczanach: „Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście Słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boga” (1 Tes 2,13). Bez względu na ewentualne spory o miejsce danej księgi w kanonie osobami najlepiej zorientowanymi co do jej wagi prorockiej byli ci, którzy znali proroka-autora. Stąd też, pomimo wszystkich późniejszych sporów o kanoniczność niektórych ksiąg, dowodem rozstrzygającym jest fakt pierwotnego uznania jej przez współczesnych autorowi wierzących. Jeśli lud Boży księgę przyjął, zebrał, czytał i stosował jako Słowo Boże, została ona uznawana za kanoniczną. Praktykę tę można dostrzec w samej Biblii. Jednym z przykładów jest uznanie przez apostoła Piotra listów Pawła za Pismo o znaczeniu równym Staremu Testamentowi.