İmren Tübcil Çizer: Bekir Gürgen

Kayıp Yıldız

Kayıp YıldızU F U S V E T O R T O R ’ U N M A C E R A L A R I - 1

İmren Tübcil Çizer: Bekir Gürgen

Kayıp YıldızU F U S V E T O R T O R ’ U N M A C E R A L A R I - 1

Yazar İmren Tübcil

Çizer Bekir Gürgen

Genel Yayın Yönetmeni Özlem Tortop Akkaya

Başeditör Yunus Bekir Yurdakul

Grafik Tasarımcı Fatma Yılmaz

ISBN: 978-605-4634-21-7Sertifika No: 12172

İzmir, 18 Nisan 2013

© Her hakkı saklıdır ve Top Yayıncılık Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limitet Şirketine aittir.Yazıları ve resimleri aynen veya değiştirilerek alınamaz ve yayımlanamaz.

Top Yayıncılık Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limitet ŞirketiDr. Faik Muhittin Adam Cad. Nu. : 38/Z -1 Konak İZMİR - www.top.com.trTelefon: 0232 425 79 63 - 445 91 12 Belgegeçer: 0232 489 37 37

Baskı: Özden Ofset Matbaacılık ve Ambalaj San. Koll. Şti.Kemalpaşa Organize Sanayi Bölgesi Atatürk Mahallesi

Gazi Bulvarı No: 148-B Kemalpaşa / İZMİR

Sertifika No: 15666

Kayıp YıldızU F U S V E T O R T O R ’ U N M A C E R A L A R I - 1

Ailem ve dostlarıma...

İmren Tübcil, yazar1976, Denizli doğumluyum. Çocukken evimizde önce bir muhabbetkuşu, arkasından bir balık, sonra bir ördekle paylaştım günlerimi. Derken bir sürü hayvan arkadaşım oldu. Bol bol sokakta oynadım, bol bol güldüm.Dedemin bahçesinde, bir asmanın üzerinde otururken ne çok hayaller kurdum! Yazmayı öğrenir öğrenmez bunları hikâyelere dönüştürdüm. Gazeteci olmak istedim. Üniversiteye gittim. Ama bu sefer de film yapmanın heyecanı beni sardı. En çok da animasyon film yapmanın…Resim yapmayı, kitapları, gezmeyi, gülmeyi, yemek yemeyi seviyorum.Şimdilerde kedilerim Çakıl ve Püsküüt ile birlikte bol bol çizgi film izliyor, dahası yeni hikâyelerin peşinde koşup duruyoruz.

Bekir Gürgen, çizer1973 doğumluyum. Ankara’da büyüdüm. Kızım Yosun Derin, iki kedim Mısır ve Pamuk, resim, kitaplar ve daha bir dolu uğraş dolduruyor yaşamımı. Çocuklar için yazıp (şimdilik bende saklı) çiziyorum.Büyükler için de çiziyorum gelin görün ki büyükler çok eğlenceli değiller. Küçük insanların ilgisini çekecek ne varsa… oyuncak bile yaptım. Kuklalar da becerilerim arasında.Başka mı?PTT için pul resimlemekteyim.Çizgi film yapmayı, tüm çocuklar gibi izlemeyi; kâğıtları, kalemlerimi, boyalarımı ve hayvanları özellikle kedileri seviyorum.Ve yine tüm çocuklar gibi masal dinlemek, okumak ve anlatmak iyi yaptığım şeyler arasında.

İÇİNDEKİLER

Esrarengiz Çam Ağacı 7

Perilerin Başı Dertte 14

Mantar Ülkesine Yolculuk 22

Gizemli Yolculuk Başlıyor 40

Kozalak Cinleriyle Karşılaşma 57

Korkular Mezarlığı 63

Şeftali Yiyen Kedi ve Küztuj’un Önerisi 78

Kaşıntı Kalesine Hoş Geldiniz! 90

Büyük Buluşma 114

Esrarengiz Çam Ağacı

Ufus hafif bir horultuyla gerinerek döndü. Uyan-masını uzun süredir bekleyen Tortor sevindi. Çok sı-kılmıştı çünkü. Ufus uyansın, ikisi birlikte gezmeye gitsinler istiyordu. Bu yüzden mutlulukla mırıldana-rak ona doğru baktı. Ama Ufus yataktan kalkmamış, uyumaya devam ediyordu. Hiç de uyanacak gibi gözük-müyordu. Tortor gurlayarak bıyıklarını Ufus’un yüzü-ne değdirdi. Aynı zamanda yavaşça, “Hadi kalk Ufus. Canım çok sıkılıyor. Kalk da gezelim biraz.” dedi.

Ufus uykulu uykulu mırıldandı: “Rahat bırak beni. Biraz daha uyuyayım.” “Hadi bak, güneş tepemize çıktı neredeyse.”Ufus öbür yanına döndü. Kafasını yastığının altı-

na sokarak söylendi:“Öff, insanın kedisinin konuşması hiç iyi olmu-

yormuş. Amma laklak ettin sabah sabah.”Tortor üzgün bir şekilde yataktan atladı. Bir yan-

dan da söyleniyordu:“Görürsün sen! Bir daha seninle konuşursam…”

7

Tortor kapının önüne çıktı. Güneş gözüne girmiş-ti. Gözlerini kırpıştırdı. Şöyle uzanıp önce sırtını, sonra karnını güneşin altında ısıtsa mıydı? Yoksa şu uykucu Ufus’u beklemeden tek başına etrafı keşfe mi çıksaydı? Karar veremedi. Aslında o olmadan gitmek de istemi-yordu. Karar verene dek güneşlenmek için uzandı.

Ufus, Tortor’un en yakın arkadaşı ve yaşadığı evin tek çocuğu. Adı aslında Ufuk. Ama herkes ona Ufus diyordu. Küçükken ona adını sorduklarında hep Ufus diyormuş. O yüzden ona halen Ufuk değil de Ufus diyorlar. Aslında şimdi de pek büyük sayılmaz. Daha geçenlerde on yaşına girdi. Tortor da onun en yakın ar-kadaşı tombul bir kedi. Yavruyken Ufus’un kucağına koyduklarında tor tor diye sesler çıkarıp uyumuş. Ufus da o zamandan beri ona Tortor diyor.

Ufus’un annesiyle babası geçen gün ikisini, bu köye getirdi. Bir hafta dedesinin yanında kalacaklar. Anne-siyle babası kalamadılar çünkü çok çalışmaları gerekiyor.

Tortor burayı çok sevmişti. Ama daha her yeri gö-rememişti ki.

“Ahh şu uykucu Ufus!” diye iç geçirdi, “Ne olurdu sanki erken kalksa.”

Burası çok güzeldi. Güneş çok parlak, hava çok temiz, çiçekler rengârenkti. Bahar olduğu için doğa uyanmaya başlamıştı. Kuşlar cıvıldıyor, kelebekler yeni kanatlarını göstererek uçuşuyor, arılar dans ederek çi-çekleri dolaşıyordu. Şu sevimli karıncalar da hep telaşlı hep telaşlı kardeşim!

8

Dün gece çok acayip bir olay yaşamıştı Tortor. Gelir gelmez kendini dışarı atmış, saatlerce eve dön-memişti. Her tarafı görmek istiyordu. Bütün gün bir orada, bir burada deli danalar gibi dolanıp durmuştu. Görülecek ne çok şey vardı! Her şey çok keyif vericiydi doğrusu. Ufus ile dedesi uyuduktan sonra, Tortor kal-kıp gezmeye devam etmişti. Onu uyku tutmamıştı bir türlü. Aslında bütün kediler gibi o da uyumayı çok se-viyordu. Ama köy, şehirden çok farklıydı. Çok güzeldi. Hiç doğaya çıkmamış bir kedi olduğundan, Tortor da her yeri, her şeyi görmek istiyordu. Kalkıp biraz da gece dolaşmaya karar vermişti.

Gezerken, evin arka tarafında çok ilginç bir şey oldu. Küçük bir çukurun içinde aniden bir kıpırtı oldu. İlk başta çukurda hiçbir şey yoktu. Sonra toprak hareketlendi. Orada küçücük bir fidan büyümeye baş-ladı. Ama çok hızlı büyüyordu. On saniye içinde kü-çük bir ağaç olmuştu bile. Bu bir çam ağacıydı. Sonra büyüdü, büyüdü. Fazlasıyla büyüdü. Her şey çok hızlı oluyordu. Tortor olanları şaşkınlık ve hayranlık için-de, kıpırdamadan öylece izliyordu. Ağaç dev bir boyuta ulaştığında büyümesi durdu. Sonra üstünde birer birer kozalaklar çıkmaya başladı. Dallarında plop plop diye patlayarak büyük kozalaklar oluşuyordu. Bunlar, içle-rinde birer ampul yanıyormuşçasına parladılar. Sonra ise daha da garip şeyler oldu. Göbekli, iğrenç görünüş-lü, uçan cinler belirerek, kozalakların içerisine girmeye başladı. Bunların kafalarında acayip sivri kulakları ve

9

10

kuyrukları vardı. Son üç tanesi ellerinde büyük bir yıl-dız taşıyordu. Tortor geriye doğru bir adım attığında, ayağının altında bir dal çatırdadı. Cinler hemen kafa-larını çevirdiler. Bir tanesi bağırdı:

“Orada biri var. Bir kedi galiba!”

Diğeri üçüncüsüne hızlı hızlı seslendi:

“Çabuk şunun icabına bak!”

Tortor çok korkmuştu. Ama yerinden kıpırda-yamıyordu ki kaçsın. Cinlerden biri hızla uçup yanı-na geldi. Eliyle Tortor’a doğru bir şeyler yaptı. Galiba büyü yapıyordu. Kafasına ‘pinnn’ diye kuyruğuyla vur-duktan sonra, anlamadığı bir şeyler mırıldandı.

Dönüp giderken, “Aptal kedi, fazla merak zararlı-dır.” dedi.

Tortor yerinden kıpırdayamıyordu. Ayaklarında bir soğukluk hissetmeye başladı. Kafasını güçlükle çe-virip ayaklarına baktı. Buz tutmuşlardı. Başı dönmeye başladı. Kıpırdamak, buradan kaçmak, Ufus’un kuca-ğına saklanmak istiyordu. Ama yapamıyordu. Başı dö-nerken soğukluk kuyruğuna da yayıldı. Bu arada ağaç da tıpkı çıktığı gibi, aniden yok olmuştu. Tortor’un gövdesi buz tutarken gözleri de kararmaya başladı. En son gördüğü şey, ona doğru yaklaşan çirkin bir adam suratıydı. Korkunçtu doğrusu. Adam ona iyice yaklaş-tı. Tortor ‘Gerçekten korkunç.’ diye aklından geçirdi. Ardından da bayıldı…

11

Gözlerini açtığında Ufus’un kolları arasındaydı. Ufus ona, “Oh be çok şükür! Tortorcuğum öleceksin sandım. Uyandın sonunda!” dedi.

Tortor da cevap verdi.

“Ben de çok korktum Ufus yav.”

Ağzından çıkanlar pek miyavlamaya benzemiyor-du. Ufus dediklerini kelimesi kelimesine anlamıştı. Çünkü konuşmuştu Tortor. Ufus şaşkınlıkla bakaka-larak, “Ne dedin sen?” diye sordu.

Tortor konuşmaya çekinerek:

“Yani şey çok…” dedi.

Tortor hemen kötü bir söz söylemişçesine ağzını kapattı. Onun bu haline gülen Ufus, Tortor’un ellerini, daha doğrusu patilerini ağzından çekti:

“Konuş bakayım. Konuşabiliyorsun sen! Hadi ko-nuşsana Tortorcum. Bir şey söyle. Hadi.”

Tortor korkuyla ağzını sımsıkı kapatıp kafasını hayır anlamında salladı. Ufus sevinçle ellerini çırpıyor, Tortor’u öpücük yağmuruna tutuyordu. Bir taraftan da heyecanlı bir sesle, “Vay be, benim kedim konuşuyor. Benim Tortor’um konuşuyor!” deyip duruyordu.

Tortor utangaçça kafasını eğdi.

“Konuşabiliyor muyum? Ben hep konuşuyordum zaten. Ama şimdi sen beni anlayabiliyor musun yani? Nasıl oldu bu?”

12

‘Hadi canım, kedi de konuşur mu?’ demeyin. Ko-nuşmuştu işte.

Nasıl oldu bilinmez ama her şey o gece, orada ol-muştu galiba. Kimselere çaktırmadan konuşup dur-dular saatlerce. Tortor geceden, çam ağacından, uçan cinlerden, yıldızdan, sonra çirkin adamdan, her şeyden söz etti. Üç saat sonra bu duruma alışmışlardı. Sanki şimdiye kadar hep konuşuyormuş gibiydiler.

Şimdi ise, yani bu sabah Tortor bütün bunları dü-şünürken bir taraftan da koltuk altlarını ısıtıyordu. Güneşin hiçbir ışınını kaçırmamaya niyetliydi. Çünkü yaşadıkları şehirde güneşi görmek çok zordu. Güneş sadece sabahları iki saat, ön balkonda oluyordu. Sonra ise yüksek yüksek apartmanlardan hiç görünmüyordu.

Tortor kendi kendisine mırıldandı:“Hımmmh, harika, sıcacık.”

13

Perilerin Başı Dertte

O gün Ufus ve Tortor bütün gün gezip durdular. Oyunlar oynadılar. Dere tepe dolaştılar. Bol bol da sohbet ettiler. Bütün gün oradan oraya koşuşturdular. Akşam ikisi de derin bir uykuya daldı. Ufus bir süre sonra kulağının gıdıklandığını hissetti. Kafasını çevir-di. Ama hâlâ gıdıklanıyordu. Ufus terslenerek,“Yapma Tortor!” dedi.

Oysaki Tortor ayakucunda uyumaktaydı.Ufus gıdıklanmaya devam etti. Uykudan gözünü

açamayarak, biraz daha yüksek sesle, “Ya, yapma Tor-tor ya!” dedi.

Tortor da mırıltıyla cevap verdi.“Ben bir şey yapmıyorum ki. Şurada sakin sakin

uyumaya çalışıyorum.”Bunları duyan Ufus, bir an ürktü. Yoksa böcek

mi gelmişti? Daha fazla dayanamayarak gözlerini açtı. Gördüğü şey karşısında şaşkınlıktan ağzını bir karış açtı ama hiç ses çıkaramadı. Tortor da merak ettiğin-den kafasını kaldırıp bakmıştı. O da çok şaşırdı, “A aaaaaaa! Sen ne biçim bir şeysin öyle?” diyebildi sadece.

Küçücük, yeşil saçlı bir peri, parlak kanatlarıyla uçarak Ufus’a bakıyordu. Dönüp Tortor’a cevap verdi.

14

“Ben bir mantar perisiyim. Adım Pırıl.”Pırıl’ın boyu otuz santim kadardı. Kafasının iki

tarafında büyük kulakları vardı. Sanki her tarafı par-lıyordu. Elinde de renkli bir kuş tüyü tutuyordu. Ufus kulağını kaşıyarak, “O elindeki şey çok gıdıklıyor, far-kında mısın?” dedi.

15

Kayıp YıldızIşığımız azalır kimi gün. Neşemiz Kafdağı’nın ardına kaçar. Oysa içimizde ne çok heyecan uçuşur. Gelin görün ki bir adım ötesine varmaz gönlümüz.Arada korktuğumuz olur; hem de hiç olmadık şeylerden. Oysa biliriz ki aydınlıkta ne varsa karanlıkta da onlardır bizi çevreleyen…Bazen de gücümüz tükenir; isteksiz, tatsız hissederiz kendimizi. Oyun bile uzağımıza düşer; yorgunluktan desek de yalnızlıktır asıl neden.Arada elimizden gelen işlere şaşıp kaldığımız da olur… İçimizin ışığı, serinliği herkese yeter…Ufus ile Tortor, bir de siz; Kayıp Yıldız’ın izini sürerken yaşadıklarınıza, başardıklarınıza inanamayacaksınız!

U F U S V E T O R T O R ’ U N M A C E R A L A R I - 1

top.com.tr