twee wit en een halfje bruin
DESCRIPTION
Robert is een 56-jarige eigenaar van een kledingzaak aan de Haarlemmerdijk. Na een wilde nacht wordt hij wakker met een hunkerende trek in cocaïne. Zijn jacht naar drugs laat een verwoestend spoor achter en na een aantal mislukte pogingen om af te kicken besluit hij een eind aan zijn leven te maken. Bart is een 44-jarige brigadier van politie. Na een melding van huiselijk geweld gaat hij op huisbezoek bij Robert en zijn huisgenote. Hij treft een breekbare man aan met wie hij direct een klik heeft. Hij wil Robert helpen, maar krijgt geen grip op de zaak en moet machteloos toekijken hoe Robert de afgrond nadert. Het waargebeurde verhaal van de unieke vriendschap tussen wijkagent René Brugman en ex-cocaïne verslaafde Wolter Jagt. Twee verhaallijnen die kronkelend hun weg vinden en elkaar op verschillende momenten raken, elk in een eigen stijl.TRANSCRIPT
5
Inhoudsopgave
Voorwoord 6
Groot-Essenburg 8
Zesdageneerder 18
Trek 30
Kreukels 42
Opherhaling 54
Tweewiteneenhalfjebruin 67
Jellinek 86
Eennieuwgezicht 96
Donkerewolken 117
AMC 129
Exit 144
Rolstoel 149
Zweven 157
Inrookopgaan 174
Verhuizen 192
Almere 204
Eenduwtjeinderug 229
Colofon 240
18 Twee wit en een halfje bruin
Zes dagen eerder
HetlieptegentienenenRoberthingverveeldaandebarvancaféde
Dyck,peinzendoverwathijderestvandeavondgingdoen.Dezater-
dagdrukteinzijnkledingzaak,zovoordefeestdagen,hadhemver-
moeidenhijhadnognietgegeten.DesondankswasRobertnietvan
plannaarhuistegaan.NadescheidingmetMariekehadhijmoeite
omalleentezijn.Hijwassowiesogeenvroegeslaper.
Hij bestelde nog een dubbele whisky, zich realiserend dat dit niet
delaatstezouzijn.Erwarenweinigklantenindekroeg.Deserveer-
ster,eenwatslonzigevrouwvanronddedertig,lonktenaarhem.Ze
wasnietbepaaldeenschoonheid,zelfswataandemolligekant.De
onhandigeversierpogingengingenlangshemheen.Robertwaszes-
envijftigjaar,vondzichzelfnietonknap,hadeenslankpostuuren
beschikteovereengoedebabbel.Alshijnietzomoewasgeweesten
minderhadgedronkenwashijwellichtgeïnteresseerd,maaropdit
momenthadhijgeentrekineengesprekmetdezevrouw.
Robert leunde zwaar op de bar en draaide zijn glas voorzichtig in
de rondte. Hij keek hoe het ijsklontje in de whisky langzaam klei-
ner werd. De mantra-achtige beweging bracht hem tot diepere ge-
dachten. Jazzmuziekklonkzachtjesopdeachtergrond.Hetstemde
hemmelancholisch.Robertdachtaanzijnturbulenteverleden.Nade
middelbareschoolhadhijeenkortetijdbijeenJoodstextielbedrijf
gewerkt.Daarhadhijdekneepjesvanhetvakgeleerd.Nazijndienst-
plicht bij het korps huzaren kon hij bij deze werkgever weer aan
de slag. Zijn ondernemersgeest ontplooide zich snel en hij opende
eeneigenkledingzaakinAmsterdam-Zuid.Daarnaginghet ineen
19
stroomversnelling.Robertopendeinkortetijdnogtweeanderekle-
dingzaken.Hijbegonzichookteinteresserenvooronroerendgoed
enbelegdezijngeldinmeerderepanden.Dagennachtwashijaan
hetwerk.
Hijwasinmiddelsgetrouwdenvadergeworden,maarhadgeenoog
voorzijnvrouwMariekeendochterPaula.Hetgeldstroomdebinnen,
debomengroeidentotaandehemelennietswashemtedol.Hijhad
eenschitterendhuisinAbcoudegekochtenreedineendikkeauto.
RegelmatigreisdehijnaarhetMidden-enhetverreOostenomkle-
dingtelatenproduceren.Indeeerstejarenvanzijnhuwelijkwashij
Mariekenogtrouw,maarnaverloopvantijdbelanddehijsteedsvaker
inhetverkeerdebed.Mariekewasgoedvanvertrouwen,misschien
ookwelnaïef.Hetduurdelangvoordatzijachterhetdubbellevenvan
haarmankwam.Robertwisttotdietijdzijnschuinsmarcheerderij
metallerlei smoezenvoorhaarteverbergen.Zakenlunches,zaken-
reizen,overwerkenensoortgelijkeexcuses.
Naeenaantalvettejarenbrakendemagereaan.Tegenslagenkruis-
ten zijn zakelijke pad en zijn bedrijven gingen wankelen. Robert
zochtzijntoevluchtindedrankenkreegveellastvanstemmings-
wisselingen. Inzijnovermoednamhijeenaantalverkeerdebeslis-
singen,diecruciaalwarenvoorzijnzaken.Daardoormoesthijeen
aantal winkels sluiten. Ook leed hij verlies op zijn vastgoedhan-
del.GeplaagddoorzwareaanvallenvandepressiviteitbleefRobert
steedsvakerthuiszitten.LitersJackDanielsvondendewegnaarzijn
maag.Mariekeprobeerdezogoedenzokwaadalshetkonhetres-
tantvanzijnbedrijfterunnen.Zijnimperiumkonechternietmeer
gered worden. Slechts één filiaal, aan de Haarlemmerdijk, kon hij
behouden.
Op een vrijdagmiddag werd hij met loeiende sirene naar het AMC
gereden.Mariekehadhemmetdoorgesnedenpolsenopdebankge-
vonden.Robertverbleefeenweekinhetziekenhuis.Onderzoekenen
20 Twee wit en een halfje bruin
hetinvullenvanellenlangevragenlijstenvuldendedagen.Erwerd
eenbipolairestoornisgediagnosticeerd.Depsychiaterlegdeuitdat
deze stoornis zich kenmerkt door extreme stemmingswisselingen,
vanmanischtotdepressief.Vanuitzinnigevreugdetoternstigezelf-
moordneigingen.Robertkreeghetmedicijnlithiumvoorgeschreven.
Metdewaarschuwingdathijabsoluutgeenalcoholmochtdrinken
verliethijhetziekenhuis.
Hij trok zich niets aan van zijn stoornis, bleef keihard werken en
vond ontspanning in liters drank en veel vrouwelijk schoon. Het
kosttehemzijnhuwelijk.
Minutenlater,alsofhijuiteendroomontwaakte,werdzijnaandacht
getrokkendoortweevrouwendienaasthemaandebargingenzitten.
Robertdraaidezichmeteenkleinebewegingnaardevrouwentoeen
nameenslokuitzijnglas.Ongegeneerdbekeekhijzevluchtigvan
top tot teen. Ze hadden zomaar stewardessen kunnen zijn, besloot
hij.Devrouwdiedirectnaasthemzat,wasvolslank,hadeenvrolijk
gezichtmetkortblondhaarenfelblauweogen.Haarmetgezelhad
eenArabischuiterlijk,eenlangharigebrunette,kleinenslankmet
eenolijfkleurigehuid.Metgrotebruineogenkeekzehembrutaal
aan,terwijldeandertweeglazenportbestelde.Robertvoeldezich
watongemakkelijkenwildezichweeromdraaien.Opdatmoment
hoorde hij de brunette met een onvervalst Amsterdams accent op-
merken: ‘Nu we toch naast elkaar zitten, kunnen we ons ook wel
eventjesvoorstellen.’
ZestakspontaanhaarhandnaarRobertuit.
‘IkbenNadyaenditismijnvriendinMerel.’
‘Jouwvriendinofeenvriendin?’reageerdeRobertadrem.
‘Hoezo?’
‘Gewoon,uitnieuwsgierigheid.’
Hijbekeekzijnbuurvrouwennueenswatbeter.Zijnblikwasweliets
21
vertroebeld door de alcohol, maar met enige inspanning lukte het
hemzichteconcentreren.Zijnogenzaktenalsnelafnaardeweelde-
rigeborstenvandeblondine.
‘Willenjulliewatvanmijdrinken?’
Ditwasblijkbaarniettegendovemansorengezegd;devrouwendron-
kenhunglazeninéénteugleegenknikten:‘Ja,lekker!’
‘Wordthettochnoggezellig!’reageerdedebrunettemeteenzomo-
gelijknogbrutalereblik.
Deglazenwerdengevuld.UitnodigendhiefRobertzijnglasengenoot
vandevrouwelijkeaandacht.
‘Proost,oponzeontmoeting!’
‘Ja,cheers!Hoeheetjeeigenlijk?’
‘Oh,ja,sorry…IkheetRobert.’
‘Opeenspannendeavond,Robert!’
MerelenNadyakekenelkaarlachendaan.Robertleundeeenbeetje
dichter tegenMerelaan,waarbijhijhaar schouderaanraakte.Een
zoete, bedwelmende parfumgeur vulde zijn neusgaten. Een lichte
schokgingdoorhemheen.Hetwasalmaandengeledendathijmet
eenvrouwwasgeweestendelaatsteopmerkingverwardehem.Hij
wistnietwelkekantditgesprekopzougaan,maarhijvoeldeweldat
hijzijnlotineigenhandenhad.Zijntongvoeldealseenzemenlap.
Omtijdterekkennamhijeenslok.
‘Hoespannendgaathetworden?’fluisterdehij.
Na deze woorden sloeg hij zijn ogen op in de richting van de bru-
nette,dienogdichtertegenhemaanwasgaanzitten.Dewarmtevan
haarzongebrandehuidvoeldeweldadig,zwoelenwelkom.
‘Hoe spannend gaat het worden, Nadya?’ Merel herhaalde plagerig
zijnvraagterwijlzeaanhaarglasportnipte.
‘Datgaanwesneluitzoeken,Robert.Ofhebjenogandereplannen
vanavond?’
‘Nee,ikbenhelemaalvrij,dus…’
22 Twee wit en een halfje bruin
‘Woonjeindebuurt?’
Robert aarzelde kort. Zijn hersens draaiden op volle toeren: waar
draaitditopuit?Gaathetniettesnel?Waaromkiezenzevoormij?
Robertbliktesnelinhetrond.
‘Wekunnenbinneneenkwartierbijmijthuiszijn,’looghij.
‘Hebjenogwatlekkersthuis?’
‘Ikbenertoch?’zeihijgrijnzend.
MerelenNadyaschotenindelach.
‘Wenemenookietslekkersmee,’zeidenzegiechelend.
Robertbetaaldesnelderekening.
DrieminutenlaterliepenzeoverdeHaarlemmerdijk.Deautostond
slordiggeparkeerdaandePrinsengracht.Roberthadeendurelease-
auto,eennagenoegnieuweMercedes.NadyagingnaastRobertzitten.
‘Zo,luxeautoRobert!Nieuw?’Grotebruineogenkekenhemaan.
‘Ikhebmezelfeenkeerverwend.Eenkeertjegekgedaan.Ikhebhem
nudriemaanden.’
‘Hetisgoedomjezelfeensflinkteverwennen.Daarwetenwijalles
van.’NadyakeekveelbetekenendnaarMerel,dieonderuitgezaktin
hetleerzat.
Robert verstelde zijn achteruitkijkspiegel tot hij zicht had op de
langegebruindebenenvandeblondine.Hijvoeldezijnpikzwellen.
Alsdeopkomendeerectieeenvoortekenwas,zouditweleenheelbij-
zonderenachtgaanworden.
Twee vrouwen van amper dertig jaar in de auto … Met trillende
handenstarttehijdeMercedesenreeddedruilerigenachtin.Nadya
kroop dichter naar hem toe en legde haar hand op zijn kruis. Met
moeite kon Robert zich op het verkeer concentreren en hakkelig
stuurdehijdoorhetdrukkeAmsterdam.
‘Zo,Robertje,vindjehetspannend?’
‘Ja,verteleensRobert?’giecheldeMerelachterhem.Zeblieshemin
23
zijnnek.Dezwellinginzijnbroeknamtoe.
‘Hetlijktmijgeweldigommetjulliedenachtdoortebrengen,’zei
Robertmetonzekerheidinzijnstem.Hijreeddoorroodlicht.
‘Hebjijweleenrijbewijs?’lachteNadya.
‘Maaktnietuit,’plaagdeMerel.‘Alshijónsmaarkanberijden!’
Robert voelde zijn hart een paar extra slagen maken. Gelukkig
waren ze bijna bij zijn flat in Buitenveldert. Hij wist niet hoe snel
hijzijnautomoestparkeren.Vanopwindingluktehethemnietom
snel zijn huissleutels te vinden. Zenuwachtig morrelde hij in het
handschoenenkastje.
‘Tochmaareenhotelkamer?’vroegMerelsarcastisch.
Ze stapten uit en gestresst liep hij voor de vrouwen uit naar een
slechtonderhoudenflatgebouw.Mettrillendehandenprobeerdehij
decentraletoegangsdeuropentetrekken.Dekritischeblikkenvan
debeidevrouwenwarenhemnietontgaan.
‘Ikweethet,hetflatgebouwzieternietuit,maarmijnappartement
isoké.Kommee,wegaanviadebrandtrap!’
Snelliepenzedekoude,ijzerentrappenoptotaandetweedeverdie-
pingenalsdievenindenachtslopenzeoverdegalerijtotnummer
22.Roberthaaldeeenkeerdiepademenstoottemetkrachtzijnelle-
boogdoorhetruitjevanzijnvoordeurendraaidehetslotopen.
‘Ookeenmanierombinnentekomen!’Nadyatiktemethaarschou-
dertegenMerelentrokhaarwenkbrauwenop.
‘Kommaarsnelnaarbinnen.Hetishierlekkerwarm!’
EenmaalindehuiskamerzagRobertdatMerelenNadyazijnwoning
goedopnamen.
‘Leukeflat,’merkteMerelop.
‘Ja,hetiswatkleinmaargoedgenoegvoormij.’
‘Jebedoeltvoorons?’zeiNadyauitdagend. ‘Laatookjeslaapkamer
eenszien.’
Ze giechelde weer. ‘Misschien moeten we het deze nacht maar
24 Twee wit en een halfje bruin
werkkamernoemen.’
De twee vrouwen gingen achter hem aan naar zijn slaapkamer.
Robertwasblijdathijhetdevorigedagopgeruimdhad.
‘Zo,datzieterspannenduit!’zeiNadyamethaarinmiddelsbekende
giecheltje.
‘Fijndatjedouchezovlakbijjeslaapkameris,’merkteMerelop.‘Het
zalwelzwetenworden.’
Robertraakteinverwarring.Detwijfelsloegeenkortmomenttoe.
Hoewelhijbotergeilwas,ginghethemietstesnel.Wathebikinhuis
gehaald?
‘Zullenweeerstwatdrinken?’
‘Eentjedan,’zeiNadya.‘Enlatenwedanactiefworden.’
Robertwistdathijnogeengoedeflesporthadstaanenzonderte
vragenschonkhijtweeglazenvol.Zelfnamhijeenwhisky.Hijhad
eengroot,misschienvoordekleinekamereentégrootzwartleren
bankstelstaanenaarzeldewaarhijzougaanzitten.
‘Jijgaatinhetmiddenzittenenwijnaastje.’
Robertgehoorzaamde.
‘Trekjeschoeneneensgezelliguit,’glimlachteNadya.
Voordathijkanszagomzijnglasneer tezetten,begonNadyazijn
schoenen uit te trekken. Merel nam geen tijd voor haar glas port
enbegonzichplagenduittekleden.AlseendanseresuitdeFolies
Bergèrewiegdezezichsoepeluithaarzwartejurkje.Hetkantenbe-
haatjevolgdegeraffineerd.Zevouwdehaarhandenomhaarborsten,
haarrechtertepelpriemdetussenhaarvingers.
‘Magdeverwarmingwathoger?’vroegzezwoel.
StruikelendoverzijnslingerendeschoenenhaastteRobertzichnaar
de thermostaat, waarbij de whisky uit zijn glas klotste. Eenmaal
terug zag hij een poedelnaakte Merel op de bank liggen. Robert
bewonderde haar prachtige figuur. Vooral haar grote stevige bor-
sten hielden zijn blik gevangen. Nadya besloop hem van achteren,