HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompWietze­Willem MulderMarco PostRobert PrinsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2015 ­ Allerechten voorbehouden.

Man, wat voel ik mij beroerd terwijl ik deze column tik.De reden is dat ik gisternacht de NFL Draft ben gaankijken. Aangezien de Amerikanen nog steeds nietmeedenken met de Nederlandse liefhebbers, betekendehet weer eens nachtwerk.Dat was op zich niet het probleem, wel dat ik op deochtend erna flink wat afspraken had staan.Natuurlijk, het is een eigen keuze en je hoeft ook zekerniet te kijken, maar ik wilde het absoluut niet missen.Sinds de start van SportAmerika probeer ik elk jaar eenstukje van de draft live mee te pakken. Waar ik voorheenvooral keek voor de gehele show, is het voor dit jaar hetstartpunt van het nieuwe NFL­seizoen.Het echte seizoen is nog ver weg, maar dankzij deze draftworden de gezichten van de teams wel steeds beterzichtbaar. En wordt mijn NFL­enthousiasme weer enormaangewakkerd.Waarom is het dan een zware dag? Ik merk dat ik tocheen jaartje ouder aan het worden ben en het doet mijterugverlangen naar een paar jaar geleden.Tijdens de eerste jaren van SportAmerika keek iknachtenlang alle sporten. Ik schakelde gemakkelijk vaneen NHL­game over naar de zevende inning van eenwedstrijd in de MLB.Tegenwoordig is het minder kwantiteit, maar meerkwaliteit. Met andere woorden: ik kijk niet alles meer,maar slaap graag een paar uurtjes minder voor SundayNight Football, de World Series of de NBA playoffs.Moet ik dan vanaf volgend jaar ook de NFL Draft van mijnlijstje schrappen? Dat gaat wat ver. Het scheelt in iedergeval een dagje met een duffe kop rondlopen, maar eenbrak hoofd wint het nooit van mijn enthousiasme voorAmerikaanse sporten.Veel leesplezier,

Goed, helemaalverrassend was hetnatuurlijk niet. Thenagain: nog maarzelden was de strijdom NBA's MVP'skroon zo spannendgeweest, met zoveelkandidaten met eenlegitieme kans op detitel. James Harden,LeBron James,Russell Westbrook...Uiteindelijk werd hetSteph Curry. En datwas, op de keperbeschouwd, nietmeer dan terechtnatuurlijk.

Zoals zo vaak wasde jacht weermooier dan de prooi,de voorpret velemalen leuker danhet uiteindelijkeevent. Het Gevechtvan de Eeuw, tus­sen Floyd MoneyMayweather enManny Pac­ManPacquiao viel tegen,en dat was natuur­lijk jammer. Uitein­delijk ging de titel,en het meeste geld,naar Mayweather.Met 'n lichte katervoor de vele fans.

Stephen Curry is de meestwaardevolle speler van de NBA.De point guard van de Golden StateWarriors volgt Kevin Durant op.Mede dankzij Curry wonnen deWarriors 67 van de 82 duelstijdens het reguliere seizoen, waarinde point guard gemiddeld 23,8 punten en7,7 assists noteerde. Ook verbrak hij zijneigen record voor gemaakte driepunters.Curry raakte er 286 tijdenshet reguliere seizoen •Kevin Love mist de restvan de playoffs. Depower forward van deCleveland Cavaliersblesseerde zijn schouder induel met Kelly Olynyk vande Boston Celtics. ZonderLove moeten de Cavs in detweede ronde zien af te rekenen met deChicago Bulls • De Houston Rocketsontsloegen vorige week hun social media­manager. Chad Shanks plaatste eensmakeloze tweet in de richting van deDallas Mavericks, tegen het einde van debeslissende wedstrijd. Al snel werd hetTwitterbericht verwijderd, maar het leedwas geleden • Donderdag werd BillyDonovan aangesteld als de nieuwecoach van de Oklahoma CityThunder. De 49­jarige coach leiddeFlorida naar twee nationale titels •Andrew Wiggins werd verkozen totKIA Rookie of the Year. De spelerspeelde alle 82 wedstrijden tijdenshet reguliere seizoen en noteerdegemiddeld 16,9 punten en4,6 rebounds. Het wasvoor het eerst dat eenspeler van de MinnesotaTimberwolves de prijs won •De San Antonio Spursverloren zaterdagavond met111­109 van de Los AngelesClippers. Het was pas de vijfdekeer sinds het seizoen1983/1984 dat een regerendNBA­kampioen in de eersteronde werd uitgeschakeld •

Tijdens de 2015 NFL Draft,die van donderdag tot en metzaterdag in Chicago werdgehouden, vielen weinig echteverrassingen te noteren. Zoalsalgemeen werd verwacht, werdFlorida State quarterback JameisWinston als nummer 1 gekozen doorde Tampa Bay Buccaneers. "We zijnervan overtuigd dat de incidenten in z'nverleden tot jeugdzonden mogen wordengerekend", liet Bucs­coach Lovie Smithweten. Overigens zal in het contract vanWinston een sailliante clausule wordenopgenomen: hij mag tijdens zijn carreireals Buccaneer geen honkbal(meer) spelen • Het feit datOregon spelverdelerMarcus Mariota alstweede werd gekozendoor de Tennessee Titans,was wellicht toch een kleinesurprise. Temeer daar zowelde Philadelphia Eagles als deChicago Bears tot op hetlaatste moment nog poogden eentrade tot stand te brengen • LSUoffensive tackle La'el Collins,een beoogde eerste rondepick, werd niet gedraft.Collins werd (zij het nietals verdachte) inverband gebracht metde moord op eenex­vriendin, envervolgens bleeker geen enkelNFL­team zijnvinger aan hemte willen branden. Wel had hijonmiddellijk na de draft eenontmoeting met nieuwbakkenBuffalo Bills­coach Rex Ryan •De Houston Texans hebben hetcontract met linebacker WhitneyMercilus met vier jaar verlengd. Deverbintenis heeft een waarde van 26miljoen dollar, waavran 10, 5 miljoen isgegarandeerd •

Het was een rare gewaar­wording: door onrust in debinnenstad van Baltimorespeelden de Orioles een wedstrijdzonder publiek tegen de ChicagoWhite Sox. Ondanks het gebrek aansteun van de thuissupporters wonBaltimore de vreemde wedstrijd met 8­2 •Er kwam dan toch een einde aan de JoshHamilton­soap bij de Angels. Deoutfielder keerde deze week terug naar deTexas Rangers, de clubwaar hij enkele seizoenengeleden nog veel succeshad. Voor Texas eengouden deal: de club hoeftvolgens bronnen van ESPNslechts 7 miljoen dollarte betalen van de 80miljoen dollar die Hamiltondit seizoen en de tweeseizoenen daarna nog van de Angels moetkrijgen. De club uit Anaheim betaaltdus alsnog het grootste deel vanHamiltons salaris,terwijl die notabene aan de slaggaat bij een vande rivalen • Nieuwe week,nieuwe blessures. Dit keer ishet Cincinnati Reds­werperHomer Bailey die zijn seizoenten einde ziet komen door eenzware blessure. De pitcher moet eenTommy John­operatie ondergaan enis daardoor de rest van het jaaruitgeschakeld • Afgelopen weekhadden verschillende divisierivalenhet met elkaar aan de stok, en datresulteerde in een aantal duidelijkewinnaars. De New York Yankeeswonnen voor het eerst sinds2006 weer eens alle wedstrijdenin een serie tegen de Red Sox inBoston, terwijl de St. LouisCardinals een sweep noteerdentegen de Pittsburgh Pirates. DeCards zijn mede daardoor,samen met de toch verras­sende Astros, vooralsnog het'heetste' team in baseball •

Verdediger Mark Giordano(Calgary Flames) heeftzaterdag weer volledig getraind.Giordano werd in februarigeopereerd na een blessure enverwacht werd dat de verdediger vijfmaanden nodig zou hebben voor zijnherstel. Coach Bob Hartleyblijft voorzichtig en denkt datGiordano nog niet directterugkeert in het team. DeFlames zouden Giordanogoed kunnen gebruiken in deNHL playoffs, met elf goalsen 37 assists was Giordanovoor zijn operatie eensterkhouder • PhilippGrubauer werd met een 10­4 overwinningin de AHL playoffs met Hershey Bearstegen Worcester Sharks de vijfdedoelman in de historie van de NHL diein één seizoen zowel een duel in deplayoffs van de AHL als in de NHLwist te winnen. Grubauer won eerderGame 2 in de serie tegen New YorkIslanders, toen Braden Holtby doorziekte niet kon spelen • Mike Babcockgaf aan volgend seizoen sowieso alscoach in de NHL actief te zijn,maar weet nog niet waar. DetroitRed Wings en Babcock zulleneen verlenging gaan bespreken.GM Ken Holland laat er geentwijfel over bestaan: “Ik wilgraag dat Mike blijft. Datzullen we hem vertellenen geld is hierin geenonderwerp vangesprek.” Babcockwordt al het heleseizoen met een overstap naarToronto Maple Leafs inverband gebracht • JackCapuano blijft in elk gevalaan als coach van New YorkIslanders. “Onze coacheshebben het geweldig gedaan”,vindt GM Garth Snow. Capuanohaalde de afgelopen drie jaartwee keer de playoffs met deIslanders •

Vooraf was analytisch Amerika heterover eens: de Spurs zouden de Clippersen Chris Paul een zoveelste teleurstellingbezorgen in de playoffs. Van ESPN totSports Illustrated, Yahoo, CBS en o ja,ook Sport Amerika: Spurs for the win.Paul en zijn ploegmaats kregen dievoorspellingen in handen en vochten zichals leeuwen voorbij de ervarentitelverdediger.De heldSlechts één man zal voor altijd gelinktworden aan deze serie: Chris Paul. Depoint guard rekende voor eens en altijd afmet zijn verleden tegen San Antonio. In2008 pakten de Spurs Game 7 on theroad tegen zijn toenmalige New OrleansHornets en in 2012 veegden Tim Duncanen de zijnen de vloer aan met Paul en deClippers (4­0).CP3 had er gewoon genoeg van en was,op Game 5 na, de hele serie uitzonderlijk.Als hij begint te shaken en faken rond devrije worplijn, is Paul on his game. En datdeed hij veelvuldig. Danny Green enKawhi Leonard deden hun best, maardeze Paul was niet te stoppen. Zelfs eenpijnlijke hamstring in Game 7 hield CP3niet van zijn doel. Paul toonde zich debriljante passer en mid­range shooter diehij kan zijn, en sleepte voor eens en altijdhet etiket van ‘Point God’ van de NBA inde wacht.De vergeten heldDankzij de heroïsche prestatie van Paulraakte die van Blake Griffin grotendeelsondergesneeuwd. De forward toonde zichde ganse serie lang een meester inveelzijdigheid. Het grootste bewijsdaarvan leverde Griffin in Game 7, toenhij een triple­double noteerde met 24punten, dertien rebounds en tien assists.Griffin heeft een lange weg afgelegdsinds hij in 2009 als eerste zijn naamhoorde in de draft, voorafgaand aanonder meer James Harden (3de) enStephen Curry (6de). En toch leek hij in

deze serie pas écht door te breken. Pas­send genoeg tegen zijn grote voor­beeld: Tim Duncan. Griffin toondeTimmy zijn verbeterde jumper, onge­kende instinct als passer én defensievekwaliteiten. Diep van binnen zal Duncaneen glimlach hebben opgezet… vantrots.Hét momentEen legendarische serie heeft minstenséén onvergetelijk moment nodig. Datkwam er, uiteraard zeer passend, pas inde laatste tien seconden van deallesbeslissende Game 7. Duncan hadde stand op 109­109 gezet met nog 8,8seconden op de klok. De Clippers liepen

hun meest voor de hand liggende play:Griffin naar Paul voor een freelancemove.Tijdens het reguliere seizoen maakteCP3 deze play meer niet af dan wel.Maar in deze game was anders. Hetvoelde aan als een make­or­breakmoment van de Clippers in dezeformatie en van de legacy van Paul alssterspeler. Green verdedigde strak. Paulkon wat ruimte creëren. Duncan kwam,zoals zo vaak, zijn teamgenoot helpen.Op één been en naar achter vallend,gooide Paul de bal over de uitgestrektearmen van Duncan en via een kusjetegen het glas door het net. De ‘Kiss ofLife’ was geboren. Dat CP3 er als enige

in de arena stoïcijns onder bleef, wastekenend voor het belang van dit enkeleschot.Mocht Pauls floater geen doel geraakthebben en de Spurs in extremis Game 7winnen, dan zou er een heel andermoment de geschiedenis ingegaan zijnals ‘the deciding moment’ van de serie.De Clippers verloren Game 5 voor eigenpubliek nadat DeAndre Jordan depotentiële game winner van Griffinongedaan maakte met een ‘offensive

basket interference’. De call was correcten DJ noemde zijn actie zelf “dom”.Gelukkig hadden de basketbalgodennog meer in petto voor deze serie…De beslissende cijfersNiet enkel de oogtest bewees dat dezeplayoffserie historisch spannend was,ook de naakte cijfers op papierondersteunen deze vaststelling. Hetverschil na 341 minuten heerlijkbasketball was exact driepunten. De Spursscoorden 724 punten,de Clippers 721.Tijdens de heleserie vonden liefst

83 lead changes plaats en was de stand58 keer gelijk. In Game 7 alleen alwisselde de leiding 31 keer van team enwaren er zestien ties.Er werd slechts één verlenging gespeeld,maar dat doet weinig aan de case vandeze serie als beste first round serie in degeschiedenis van de NBA. Beide teamsstreden met bloed, zweet en tranen.Iedereen was mentaal en fysiek uitgeput.Er stond zoveel op het spel. EnkelClippers­eigenaar Steve Ballmer had nogwat energie over om na afloop van Game7 in het rond te springen.De (mogelijke) gevolgenTerwijl Ballmer vierde, kreeg Paul eeninnige omhelzing van Duncan. BeideWake Forest­alumni wisselden enkelewoorden van respect. Het leverde eenprachtige foto op, die misschien ooit welin de woonkamer van CP3 een mooieplaats krijgt. Duncan wil het niet meteengezegd hebben, maar misschien was ditwel zijn laatste wedstrijd in de NBA. Idemvoor Gregg Popovich en Manu Ginobili.Afscheid nemen na een titel is mooi,maar misschien is na een ware oorlogverslaan worden door een stel jongewolven nog wel een tikkeltje eervoller.Strijdend ten onder gaan, het heeft ietsheroïsch. En dat tegen de Clippers, diemet Paul, Griffin, Jamal Crawford encoach Doc Rivers een soortgelijke ‘BigFour’ op het parket kunnen gooien. Kanhet nog passender? Dit alles geeft dezeserie een nog grotere historische bijklank.Conclusie: op 2 mei 2015 werden dromengemaakt en gekraakt. Floyd Mayweatherwon in Las Vegas op punten van MannyPacquiao en kroonde zich tot dé bokservan zijn generatie. Excuseer ‘Money’,maar het waren echt wel de Los AngelesClippers die de ‘Fight of the Century’wonnen. •

Het is hier zondag. Vannacht heeft Chris Paul met een soort van lay­up Game 7beslist in het voordeel van de LA Clippers. Daarmee mikten ze de regerendkampioenen van de San Antonio Spurs uit de playoffs, rechtstreeks hun pensioenin. Laten we het eens hebben over die beslissende lay­up.Het schot van CP3 is duidelijk hobbelend. Hij zet ook af met het been waar hij dehele wedstrijd al last van heeft. Hoe krijgt zo’n manke, miniscule guard het voorelkaar om zo'n schot over Danny Green heen te krijgen? Zoals je kunt zien indeze super slo­mo, gebruikt hij de Jordaneske push­off om ruimte te maken.In normale omstandigheden een aanvallende fout. Maar hey. Game 7. Laatsteseconden. Niemand fluit hiervoor.Het tweede dat opvalt is Blake Griffin, die de bal probeert af te dunken in hetgeval hij mis gaat. Sympathiek. Maar hij gaat keihard op zijn bek en valt hard opzijn heup. Raar. Zo'n atletische gozer springt wel vaker, hoe kan het dat hij opzijn muil gaat? Simpel. Omdat Manu Ginobili Blake bewust een heupzwaai geeftbij de afzet. Uitermate smerig en gevaarlijk bovendien. Dat heeft zo'nfantastische speler als Manu toch niet nodig, zou je zeggen. Misschien. Maar er iseen reden dat Manu om de zoveel jaar kampioen wordt: hij kent geen grenzenals het om winnen gaat.Op de driepuntlijn, onder in het beeld, staat Matt Barnes. Hij steekt zijn handomhoog, om CP3 aan te geven dat hij klaar staat voor de driepunter. Game 7.Beslissende bal. Een seconde of drie op de klok en Matt Barnes denkt serieus dathet nodig is om CP3 te laten weten dat de guard de bal eventueel kwijt kan aanhem. Ha. Maar het is leuk dat je meedenkt, Barnes.Een slimmere move is die van JJ Redick. Hij begint op de lowpost als CP3 aanzijn run begint. Redick sprint niet naar de driepuntlijn voor de outlet pass, mochtCP3 zich vastlopen, maar sprint naar de kop van de driepuntlijn. Hij denktvooruit: mocht CP3 de bal missen of kwijtraken en San Antonio de balbemachtigen, dan staat JJ er om te verdedigen. Immers, CP3 is bij de basket, netals Blake, en Jamal Crawford en Barnes staan op de driepuntlijn te wachten op debal. JJ Redick niet. Die denkt aan het verdedigend evenwicht voornoodscenario's.Tot slot, let op de rol van Kawhi Leonard, de Defensive Player of the Year.Waarom de f*ck is hij niet in de buurt van Chris Paul? Dat is een vraag diePopovich, Kawhi en de Spurs zich mogen stellen. Kawhi verdedigt Redick en staatdus tijdens de lay­up van CP3 niemandsland te verdedigen. Doodzonde. HadManu met Redick meegestuurd en Kawhi naar de helpside. Maar goed. Aan walstaan de beste coaches...Op naar de tweede ronde! •

De beslissende lay­up van Chris Paul

Ergens is dat ook wel logisch. DeWizards zijn het team dat afkomstig isuit de hoofdstad van de VerenigdeStaten. De stad van het Witte Huis, hetCapitool, het Huis van Afgevaardigden.De stad waar de politieke macht vanAmerika gecentreerd is, en waar meerachter dan voor de schermen gebeurt.Wat dat betreft moeten we nietverbaasd zijn dat de basketbalploeg diedaar zijn thuis heeft ook omgevenwordt met een zweem van mysterie.Want wie is er eigenlijk verantwoorde­lijk voor de stille renaissance in Washing­ton? Is dat coach Randy Wittman,waarop te pas en te onpas kritiek wordtgeleverd omdat deaanvalsplannendie hij uitdoktertnergens oplijken?

Of is het Paul Pierce, de veteraan vanhet stel die met al zijn ervaring in hetAmerikaanse basketball beter dan ieder­een weet hoe het spelletje gespeelddient te worden? Of moeten we tochkijken naar de jongere generatie –nineties kids John Wall, Otto Porter enBradley Beal die in een team metveteranen het broodnodige jeugdigenthousiasme hebben gebracht?Niemand van de bovengenoemdepersonen profileert zich als oppermagiërbinnen de contreien van de Wizards. Zewentelen zich, politiek bewust zoalshet een inwoner van Washingtonbetaamt, in hun rol als tovenaars­leerling: de stotterende, struike­lende jongen in de iets te grotemantel die wat onwennig met zijnstaf zwaait waardoor de bezemstot leven komen die de stoffige

kelder schoonvegen die Washingtonheet. Voor de beker die misschienkomen gaat, zonder dat iemand in deNBA het ook verwacht.Until the fat lady singsLaten we namelijk eerlijk zijn: deprijzenkast van de Washington Wizardsis angstvallig leeg. Slechts één keer wistde ploeg, toen nog luisterend naar denaam Washington Bullets, zich tekronen tot het beste team van de NBA.We schrijven het jaar 1978,toen Elvin Hayes en WesUnseld de grote namenwaren in een team datverder bestond uit minderegoden. Ook in dat seizoenhield niemand rekening metWashington. De ploeg

speelde middelmatig, met 44overwinningen en 37 verliespartijen. Inde halve finale namen de Bullets het optegen de San Antonio Spurs, die eenveel beter jaar kenden dankzijlegendarische spelers als DennisJohnson.Het is in die serie dat de WashingtonBullets een motto adopteerden datvandaag de dag welbekend is: it ain’tover ‘til the fat lady sings. Dan Cook,een sportjournalist uit San Antonio,probeerde tijdens een radio­uitzendingde fans van de Spurs een hart onder deriem te steken door deze zin te bezigen.De Spurs stonden weliswaar achter,maar het laatste woord was nietgezegd.

De Wizards zijn de afgelopen twee seizoenen aan een indrukwekkende seriebezig in de playoffs. De volgende cijfers onderstrepen dat:0 – De Wizards hadden lange tijd weinig met driepunters. Tussen 1986, sindsde statistieken fatsoenlijk worden bijgehouden, en 2013 waren er welgeteldnul wedstrijden waarin de Wizards/Bullets meer dan tien driepunters raakschoten. De afgelopen twee seizoenen is het al vier keer voorgekomen dat deWizards in de dubbele cijfers terecht kwamen op het gebied vanafstandsschoten.6 – In totaal wonnen de Bullets/Wizards zes uitwedstrijden in de playoffs in

Indrukwekkende feitjes

MeesterzetDick Motta, hoofdcoach van de Bullets,had de uitzending beluisterd en beslootde tekst voor zijn eigen ploeg te gebrui­ken toen eenmaal was afgerekend metde Spurs. Zijn team, dat geen overtui­gend seizoen achter de rug had en doorniemand als kanshebber werd gezien,moest geduld hebben en wachten op defat lady. Pas als zij haar gezang zou la­ten horen was het laatste woord gezegd.Het bleek een meesterzet van Motta.De Washington Bullets gingen in delangste NBA Finals ooit, om financiëleredenen uitgesmeerd over liefst achttiendagen, tot het gaatje. Ook toen destand 3­3 was in de serie en ze naarSeattle moesten om deSuperSonics in het holvan de leeuw teverslaan, geloofde

de ploeg erin: de dikke dame had nogniet gezongen, dus het kon nog.De Bullets wonnen de serie, en staannog altijd te boek als de enige ploeg diein een uitwedstrijd de NBA Finals wist tewinnen. Het team dat nooit had kunnenzegevieren – beter: dat nooit hadmogen zegevieren – kwam alsoverwinnaar uit de bus. Washington,tegen de verwachtingen in de beste vaniedereen.Van misfit tot perfect fitSinds dat opmerkelijke verhaal uit 1978wacht men in D.C. op een herhaling.Maar de Bullets, die

de periode 1980­2013. In 2014 en 2015 hebben de Wizards in totaal al achtuitwedstrijden gewonnen, waarvan drie dit seizoen.10 – Tussen 1986 en 2013 wonnen de Wizards in totaal tien wedstrijden inde playoffs. Hoevaak ze de afgelopen twee jaar hebben gewonnen? Al elf keer.36 – Het is 36 jaar geleden dat de Washington Wizards (toen Bullets) voorhet laatst twee keer achter elkaar in de Conference Semi­Finals terecht­kwamen. Toen was Dick Motta de verantwoordelijke coach, anno 2015 bokstRandy Wittman dat voor elkaar. Hij is daarmee dus de succesvolste Wizards­coach in de playoffs sinds de persoon die Washington kampioen maakte.

in 1995 tot de Wizards werdenomgedoopt, zijn sindsdien vooral eensamenraapsel van kolderiekekermisklanten. Soms is het letterlijk eencircusact, met de langste (Manute Bol)en de kleinste (Muggsy Bogues) van deNBA in hetzelfde team. Met de versletenvedette (Michael Jordan) die nog éénkeer zijn trucje wil doen voor het grotepubliek. Met een scherpschutter (GilbertArenas) die zijn rol iets te letterlijkneemt en in de kleedkamer met pistolenzwaait.Misfits zijn het, stuk voor stuk.Jarenlang was het een rariteitenkabinet.En niemand die sinds 1978 de magie

heeft gehad om Washington in hetgareel te krijgen en een seizoen lang telaten schitteren. Maar misschien dat2015 daar verandering in kan brengen.Want ondanks hun wisselvalligheid nade jaarwisseling hebben de Wizards ditseizoen met .561 het beste winst­moyenne sinds 1979 (.659), toen voorde tweede keer achter elkaar de finalewerd gehaald. Samen met de Warriorszijn ze de enige ploeg die nog nietverloor in de playoffs, nade sweep tegen deToronto Raptors en deklinkende zege in entegen Atlanta.

Je kan, hoezeer je ook probeert, nietlanger om Washington heen. Op de eenof andere manier hebben de hoofdperso­nen bij de Wizards – coach Randy Witt­man, vedettes als Paul Pierce en talentenals John Wall – elkaar gevonden en halenze gezamenlijk het beste in elkaar naarboven op het moment dat het erom gaat.Individueel zijn het misschien misfits,vreemde snuiters die hun nukken hebbenen geen hoge aaibaarheidsfactorgenieten, maar samen zijn ze in dezeplayoffs vooralsnog een perfect fit.Bij elkaar in de leerSamen staan detovenaarsleerlingen sterk.Wittman, de veelvuldigbekritiseerde coach, mag dan welniet altijd de beste aanvallenuittekenen, hij is wel degene dieeen van zijn sterspelers, PaulPierce, verrassend genoeg op de positievan power forward zet waardoor de ploegopeens loopt als een trein. Diezelfde PaulPierce, die het hele seizoen niet genoegaanwezig was, maar energie put uit dejonge garde om hem heen. Pierce weetdat hij hen nodig heeft om te schitteren,en vandaar dat hij zijn bijnaam The Trutheer aandeed en met een preek in demedia de jongere garde de waarheidvertelde, zodat ze zich meer als pitbullsmanifesteren.Dan de jonge honden zelf: Otto Porter,Bradley Beal en John Wall. Stuk voor stukjongens met een mooie achtergrond.Porter, die van onzekere rookie isuitgegroeid tot de aanjager van het teamdie doet wat nodig is en deze playoffsoveral lijkt te staan en overal belangrijkis. Beal, telg uit een American football­nest die door zijn moeder het

In 1997 veranderen deWashington Bullets hun naamin de Washington Wizards.Achttien jaar later heeft deploeg besloten zich opnieuwuit te vinden en een deel vande tovenaarsidentiteit telaten varen. Het logo,dat voorheen bestonduit een gestileerdemagiër die met eenbasketbal in de handomhoog sprong, is sindshalf april aangepast. Hetnieuwe logo van de Wizardsbestaat uit de zogenaamde‘monument ball’, eenbasketbal waar het beroemdeWashington Monument inverwerkt is.Door het verdwijnen van detovenaar uit het logo gonsthet van de geruchten in dehoofdstad van deVerenigde Staten. TedLeonsis, de eigenaar vande Wizards, heeft al eensaangegeven dat eenrebranding naar deWashington Bulletszijn voorkeur geniet.In 2011 zette hij al eeneerste stap door deoorspronkelijke kleuren(rood, wit, blauw) in ere teherstellen, en nu is detovenaar dus ook verdwenen.Is de naam binnenkort ookaan de beurt?

GGEEEENN TTOOVVEENNAAAARR MMEEEERR

basketbalveld op werd gestuurd,met zijn ijzersterke schot en zijnijskoude, gefocuste houding.En tot slot John Wall, mis­schien wel de belangrijkstevan de drie. Een watervluggespelverdeler die voor galg enrad opgroeide, als tienerveelvuldig werd geroemd omzowel zijn talent als zijnonhandelbaarheid. Eenjongen wiens vader in degevangenis zat en al vroegoverleed, maar ook eenjongen die tot rust isgekomen in Washington eninmiddels volwassen is.De spelers en staf van deWashington Wizards comple­teren elkaar. En ze zijn opeen vreemde, maartegelijkertijd construc­tieve manier bijelkaar in de leer.En die

dynamiek is een groot goed. Diedynamiek bepaalt dat ze soms foutenmaken, zoals de vormcrisis die deWizards hadden in februari van dit jaar,maar tegelijkertijd zorgt het ervoor datWashington continu doorgroeit. Waarandere teams hun top voor het seizoenal bereikt hebben, kunnen de Wizardskennelijk nog een tandje bijschakelen.Dat bewijzen deze playoffs in iedergeval.OnvoorspelbaarEn dat doorgroeien gaat vanzelfspre­kend verder dan alleen de grotenamen. Ook mindere goden zoalsMarcin Gortat, Nene, Kevin Seraphin,DeJuan Blair en Drew Gooden leverenhun bijdrage. Het feit wil dat ze zich inWashington realiseren dat niemand hetantwoord heeft of is, maar dat iedereeneen antwoord heeft. Dat een ploegstaat en valt bij het vermogen totaanpassen en improviseren.Dat laatste is waarschijnlijk ook dereden dat het niet altijd goed afliep ditseizoen. Wittman coacht vanuit zijnonderbuik. Soms werkt dat, soms ookniet, getuige sommige faliekant misluk­te plays in het reguliere seizoen. Maarhet zorgt er wel voor dat tegenstanderszich niet in de Wizards vast kunnenbijten. Simpelweg omdat het niet altijdlogisch is wat er gebeurt. Noem hetgeluk, noem het toeval, noem hetmagie: wat het ook is, het maaktde Wizards ongrijpbaar.

En het is ook niet toevallig dathet juiste de basketbalploeg uitWashington is die van onvoor­spelbaarheid een pluspunt heeftgemaakt. In Washington, stadvan intrige, politiek, van gedraaien gekonkel, is veelzijdigheideen noodzakelijke kwaliteit. Jemoet je niet te veel in jekaarten laten kijken. Als je tevoorspelbaar bent, dan kunnentegenstanders daar gebruik vanmaken – je kaartenhuis

omblazen terwijl je daar zo lang enzorgvuldig aan gebouwd hebt.De magie is terugHet onvoorspelbare en het wisselvalligemaken Washington tot een leuke ploegom naar te kijken voor de neutraletoeschouwer. Voor de fans is het peentjeszweten, omdat je nooit zeker weet waarje aan toe bent. Geen wonder datWittman vervloekt is dit seizoen, of dat detribunes zuchten en steunen als het weereens mis gaat.Maar zolang de Wizards de neuzendezelfde kant op weten te houden, is hetook goed mogelijk dat ze voor het eerstsinds 1979 in de Conference Finalsterecht gaan komen. Sterker nog: dat zein een match­up met bijvoorbeeld deChicago Bulls opeens weer van strategieveranderen en hun lange manneninschakelen om Pau Gasol en JoakimNoah in toom te houden. Of dat ze tegende Cleveland Cavaliers nog meer dan nuop driepunters inzetten. Dat de NBAFinals opeens binnen bereik komen.Hoe dan ook is de magie terug inWashington. Voor het eerst in jaren zit deploeg in een stijgende lijn naar boven. Enbelangrijker nog dan het voorlopigesucces van dit jaar is dat de (nabije)toekomst er rooskleurig uitziet voor deWizards. Van coach tot oude vedette totjeugdige sterspeler: het zijn stuk voorstuk tovenaarsleerlingen die nog lang nietuitgeleerd zijn of dat pretenderen te zijn.In 2016 kan het ook nog, en wie weet zijnde successen zo aanlokkend dat dehartenwens van Washington uitkomt enKevin Durant terugkeert naar de stadwaar hij opgroeide.Nee, met de toekomst zit het wel goedbij de Wizards. En ook aan het verhaalvan 2015 is ook nog geen eindegekomen. Zolang die dikke dame in deopera nog niet begonnen is met zingen, isalles nog mogelijk. •

1. CHRIS PAULPG, LOS ANGELES CLIPPERSZo. Wie er nog twijfelde aan de kwaliteitenvan Chris Paul, doet dat sinds afgelopenzaterdag niet meer. Niet alleen leverde hijeen persoonlijke topprestatie; hijknikkerde de kampioen Spurs uit deplayoffs, en rekende onderwijl af met z'npersoonlijke Spurs­syndroom. En dat danook nog met 'n hamstringblessre, CP3 isde WINNAAR VAN DE WEEK.2. PATRICK KANEW, CHICAGO BLACKHAWKSChicago kreeg een hartverzakkeling toenKaner een paar maanden geleden uitvielmet een gebroken sleutelbeen. Hij kwamechter juist op tijd terug. Of dat scheelde?De Nashville Predators dachten van wel,en inmiddels komen de Minnesota Wild erook achter.3. STEPH CURRYPG, GOLDEN STATE WARRIORSGoed, natuurlijk legde hij hetveldwerk voor zijn MVP­verkiezing alin de voorgaande vijf maanden.Maar door de daadwerkelijkeuitverkiezing is zijn naam hiereen vermelding waard. Vanharte.

1. SAN ANTONIOSPURSZe maakten er eengeweldige serie van en,toegegeven, detegenstander Los AngelesClippers was niet voor eenkleintje vervaard. Bovendiendroegen ze hun verlies alskerels. Maar als regerendkampioen uitgeschakeldworden in de eerste ronde vande playoffs, dat doe je je gewoonniet. De Spurs zijn de LOSERVAN DE WEEK. •

Afgelopen week raakte pitcher AdamWainwright geblesseerd aan zijn achilles­pees tijdens een slagbeurt. Het is niet deeerste keer dat een goedewerper een blessure overhoudtaan een slagbeurt. Werperszijn niet gemaakt om te slaan,want pitchers don’t hit.Yankees­ace Chien­Ming Wangraakte ooit zwaar geblesseerdaan zijn voet tijdens hethonklopen en keerde nooit terug op zijnoude niveau.Ook Max Scherzer, dit jaar voor het eerstsinds lange tijd weer actief in de NationalLeague, raakte (licht) geblesseerd aan zijnduim en besloot dat het tijd was om eenlans te breken voor de DH­regel in deNational League. De American League­teams hebben al jaren een aangewezenslagman die de plek van de werper in deslagploeg overneemt. Puristen, waaronderje ook Madison Bumgarner kunt rekenen,vinden het onzin. Pitchers moeten gewoonslaan in de National League en bovendienmaakt deze regel het spelletje een stukstrategischer.Dat is makkelijk gezegd als je, net alsBumgarner, een van de weinige werpersbent die wel kunnen slaan. Nooit eerderhadden pitchers als een groep zo’n laagslaggemiddelde als in de afgelopen jarenen de fans komen over het algemeen tochliever naar het stadion om David Ortíz tezien slaan dan Max Scherzer (dat brachtoverigens Scherzer ook zelf aan alsargument). Het strategische element isook een drogreden, want het wordt eenmanager eigenlijk alleen maar makkelijkergemaakt zonder DH. Als zijn pitcher aanslag komt, wissel je hem gewoon voor eenbetere slagman. Tijd dus voor deaangewezen slagman in de NL! •

Seb Visser.

To DH or not to DHIk heb een kapotte schouder. Hij is al eenjaar of zes kapot en het is een blessure dieniet meer overgaat. In het dagelijks levenzit ‘ie me inmiddels weinig meer in deweg, maar het jaarlijksebeachvolleybaltoernooi sla ik over,bovenhands opslaan met tennis gaat nietmeer en je moet mij niet vragen om vijftigkeer op te drukken.Nu is het zo dat mensen metschouderblessures een soort geheimverbond hebben. Zij snappen elkaar. Zehebben geleerd hoe je je trui uit kunttrekken zonder dat je armen daarbijboven je schouders komen, weten hoeangstaanjagend plotseling dichtklappendeOV­chipkaart­poortjes zijn en hebben eenkrukje in de keuken staan om de bordenvan de bovenste plank te pakken.Het verbond van mensen met eenschouderblessure heeft er vorige week eenlid bijgekregen. Kevin Love hoort erhelemaal bij sinds Kelly Olynyk z’nlinkerschouder uit de kom trok, waarbijhet bindweefsel en kraakbeen werdenbeschadigd. Ik (en ongetwijfeld de restvan het verbond met mij) kreeg kippenvelbij het zien van de beelden. Olynyk deedhet ook nog eens allemaal expres volgensLove en ook de fans van de Cavs warenniet te spreken over de actie van delangharige Celtic.De grote vraag is nu wat detoekomst Love gaat brengen.De Cavs moeten het in deplayoffs zonder hem stellen endat is een flink verlies. Maarhet betekent ook dat Lovestraks misschien wel nergensmeer bij hoort. Of wacht. Toch wel.Welcome to the club Kevin! •

Eva Gerritse.

Verbond

Daar zit je dan, als team met de #1 pickin de NFL draft. Op het eerste gezicht ishet natuurlijk kaassie. Je hebt zelf eenquarterback nodig, en de best beschik­bare speler is ook nog eens een quarter­back ook. Een en een is twee, toch? Watvalt er dan nog te debatteren,beraadslagen en te overdenken?Nou, die enorme waslijst aan buitenveld­se activiteiten van die ubergetalenteerdequarterback, natuurlijk. Van winkeldief­stal (kreeft), via gecensureerde YouTube­filmpjes tot aan een beschuldiging vanverkrachting aan toe. Red Flags, hetendie in draft jargon. Voor iedereenzichtbaar, en moeilijk te negeren.Tenzij... Tenzij die quarterback binnende lijnen toch wel erg goed is in hetgooien van een football, en ­ ijs en wederdiendende ­ een gouden toekomsttegemoet lijkt te gaan. Dan moet die gokmaar toch gewoon gewaagd worden. Ofgok... Tampa Bay Buccaneers­coachLovie Smith beweerde dat er geen sprakewas van een gok. Hij had uitgebreid metz'n nieuwe spelverdeler gesproken, enwas tot de overtuiging en conclusiegekomen dat er sprake was geweest vanjeugdzonden. Met andere woorden:voltooid verleden tijd.En Jameis Winston zelf? Die had beslotenom maar niet naar Chicago af te reizen,maar om thuis in Florida, temidden vanvrienden en familie, de schermutselingenaf te wachten. Een green room­avontuur,zoals Brady Quinn en Aaron Rodgers ooitten deel viel, en recentelijk zelfs nogGeno Smith, kon hem gestolen worden.Humor: Winston zette later op de avondde feestvreugde nog een tandje hogerdoor z'n draft te vieren middels het etenvan kreeft. Kon je net denken: Twitter opz'n achterste benen natuurlijk.

Bucs kiezen Winstonen al z'n red flags

Ook Marcus Mariota had de bui al zienhangen. Aan zijn lijf evenmin een BradyQuinn­polonaise, en dus was hij ookmaar gewoon bij z'n familie in Hawaiigebleven. Op tv was het immers allemaalook prima te volgen.Mariota hoefde zich echter geen zorgente maken. Hij was gewild ­ en hoe. Inde uren vooraf waren de Bears enEagles nog over elkaar heengebuiteldom de Titans te vermurwen om de #2pick aan hun af te staan. De Bearsgooien Jay Cutler en MartellusBennett in de uitverkoop, terwijlChip Kelly namens de Igglesbijkans het gehele huisraad inde aanbieding deed: een paar#1 picks, een #3 pick, SamBradford, Fletcher Cox, BrandonBoykin, Myckel Kendricks, enwat al niet meer.Tennessee bleek echter niet tevermurwen. En waar ze eerdernog het vertrouwen haddenuitgesproken in Zach Metten­berger, en daarom vrijwel zekervoor defensive tackle LeonardWilliams te zullen gaan,besloten te Titans toch om zelfMariota te pakken. Wellicht omhem in een later stadium, metminder druk, alsnog te traden?Nee, liet de draft room gedeci­deerd weten: "We houden hem."

We noemden hem al even:Leonard Williams. DT afkomstigvan USC ­ door menigeengezien als de beste non­quaterback in de draft. De zeg maarbeste footballer pur sang. Door debeslissing van de Titians tuimelde zijndraft stock een beetje. De Jax kozen

Eagles en Bears krij­gen nul op request

New York Jetsprettig verrast

Dante Fowler, de Raiders blevengefocused op Amari Cooper, terwijl deRedskins verrassend Brandon Scherffnamen. Daardoor kregen de New YorkJets plotseling een knoeperd van eenspeler in hun schoot geworpen.Eentje van de buitencategorie,waar je met een zesde pick in dedraft doorgaans niet voor inaanmerking komt. De Bearsmochten zelfs heel evenhopen dat Williams in hungrijpgrage handen zouvallen, maar zo gek warenze in New York nou ookweer niet. En uiteindelijkwaren ze in Chicago ookbest blij met widereceiver Kevin White.

Vroeger waren ze nog donders populair,maar de laatste jaren werden ze gemedenals de pest. In de eerste ronde van dedraft, dat is. Running backs krijgen te veelte verduren, heet het, met als gevolgmaar een uiterst beperkte houdbaars­heidsdatum. Drie, vier topjaren schijnenze tegenwoordig nog maar te kunnenbrengen, en dat is de investering van eenhoge draft pick allemaal niet meer waard.Voeg daarbij dat onder anderen Bill Beli­chick keer op keer bewijst dat huis­, tuin­en keukenrenners prima zijn in te passenals bruikbare RB's, en de toon was gezet.Zo niet bij de St. Louis Rams. Die doenniet aan moderne trends. De indrukwek­kende O­line belooft straks een runninggame om de vingers bij af te likken, endaarbij past een navenante running back,moeten ze in Missouri gedacht hebben. Endus werd supertalent Todd Gurley, afkom­stig van Georgia, met de tiende pick naarSt. Louis gehaald.Zelf leek 't joch evenwel allerminst onderde indruk. Of hij het verwacht had dat hijin de top 10 zou worden gekozen? "Oh ja,

Revival vande running back

zonder twijfel." Of ie verwacht had alseerste running back te wordengekozen? "Ja, absoluut, absoluut."Maar zo vanzelfsprekend was dat nouook weer niet. Er stond namelijk nogeen running back op de nominatie omhoog te worden gedraft: Wisconsin'sMelvin Gordon III. Sterker nog: de San

Diego Chargers wilden geen enkelrisico lopen, en wisselden van pick metde 49ers, om Gordon toch maar vooralmet de vijftiende pick te kunnenbinnenhalen.

Als het afgelopen seizoen (JoshGordon) in de NFL toch een dinggeleerd heeft, dan is het dat je je alsspeler toch maar het beste ver kunthouden van (recreatieve) drugs. Maar

aan sommigen blijken dit soort waar­schuwingen niet besteed. Aan Missouridefensive end Shane Ray, bijvoorbeeld.Ray werd in de week voorafgaande aande draft gepakt met marijuana op zak.Over slechte timing gesproken.Los van de vraag of straffen voor(soft) drugsbezit nog van deze tijd is ­

Soft drugsperikelen part I

't zegt natuurlijk wel veel over het gog­me van een speler. Over zijn vermo­gen om de juiste keuzes te maken,zowel binnen als buiten het veld.Shane Ray putte zich op donderdaguit in verontschuldigingen en beter­schap beloftes. "Ik zal er echt allesaan doen dat dit nooit meer gebeurt.Daar kan iedereen vanuit gaan." Hetklonk oprecht en bijzonder overtui­gend, op een toon die ook de Broncosmoet hebben overgehaald. WantDenvers John Elway had voldoendevertrouwen om Ray al met de 23stepick naar Mile High te halen. Drugs­gerelateerde red flags of niet. Boomor bust, moet Elway hebben gedacht.

Over niet al te nozel gesproken.Enter Randy Gregory.(misschien even voor zij die hetniet weten: als je nog nooit gepaktbent op drugs, hoef je je in de NFLmaar een maandje per jaar koestte houden. Alleen tijdens datene maandje wordt ergecontroleerd. Pas als je eenkeer tegen de lamp bentgelopen, komt je in het systeemterecht, en sta je bloot aan talvan onaangekondigde testen)Voor spelers die zich beschikbaarstellen voor de NFL, geldt dat zeook tijdens de Scouting Combine'schoon' moeten zijn. Het belang­rijkste van de Combine is immersde medische keuring. En daar ginghet fout bij Randy Gregory, outsidelinebacker van Nebraska.Uitgerekend op de Combine inIndianapolis werden er bijGregory sporen van marijuanain het bloed gevonden. Ai,denk je dan. Op de Combine?Hoe dom kun je zijn?

Soft drugsperikelen part II

Gregory is echter niet zo maar eenspeler. Gregory is een elite pass rusher.'n Top 3­talent, meenden enkele GM's.Top 10 op z'n minst, dacht de rest. Maarde Combine drugtest zouden hem weleens buiten de eerste tien kunnen latenbelanden, verwachtte men.Het zou nog erger worden. Gregorybleef maar vallen. Zeker toen naar buitenkwam dat de OLB op diezelfde Combineook nog eens verschillende interviewsmet mogelijk geinteresseerde teams hadgemist. Serious character issues, heetdat.Randy Gregory zat uiteindelijk ook op dezaterdag tot halverwege in de greenroom. "Ik weet zeker dat ik elite ben,maar ik heb ook problemen, waar ik aanmoet werken." Uiteindelijk verlosten deCowboys hem uit zijn lijden, door hemmet de zestigste pick naar Dallas tehalen.Gregory zou wel 'ns de steal van de2015 NFL Draft kunnen worden. Boom.Maar een tweede misstap ligt natuurlijkeven dicht op de loer. Bust. Maar,moeten ze in Jerry World hebbengedacht: met een zestigste pick kunnenwe wat lijen. Coach Jason Garrett: "Wezijn ervan overtuigd dat we hem, met hetjuiste support system, weer op het goedespoor kunnen krijgen."Wordt vervolgd. •

Afgelopen donderdag was dan eindelijkde NFL Draft daar. Na maanden wachtenzou er eindelijk een antwoord komen opvragen als "Gaat Tampa Bay voorWinston?", "Wat heeft Chip Kelly overvoor Marcus Mariota?" en uiteraard "Hoegaan de Browns zich dit jaar weerbelachelijk maken?"Uiteindelijk viel het allemaal wat tegen. Naeen uitgebreide preview show op NFLNetwork (die ik na één uur al had uitgezetnadat het voor de derde keer over TampaBay en Winston ging) ging ik even slapenzodat ik er daarna helemaal klaar voor zouzijn. Maar alles liep eigenlijk zoalsverwacht. Winston ging als eerste, Mariotaals tweede naar Tennessee, en metuitzondering van Brandon Scherff die alsvijfde naar Washington ging, bleven deecht grote verrassingen uit. Zo waren erbijvoorbeeld geen trades, metuitzondering van de twee kleine moveswaardoor Denver en San Diego eerderkonden kiezen.Het hoogtepunt bestond zodoende uittriviale zaken, zoals de gigantische DannyShelton die Roger Goodell even flink om­hoog wierp als een kinderpop, of Goodellzelf die in de fout ging door MarcusMariota "Marcus Marioto" te noemen. Engelukkig hadden de toekomstige sterrenzelf soms zulke uitzonderlijkehaardossen of kledingstukkenaan dat je daar maar eensgoed op ging letten. Nee,verder was het allemaal vrijvoorspelbaar, wat overigensniet wil zeggen dat mijn eigenmock draft ontzettend goedwas, want nadat de top 6 was geweest zatik redelijk vaak mis. Dat is helaas iets watieder jaar weer het geval is... •

Justin Kevenaar.

Draft Roger Goodell is de commissioner van deNFL en daarmee de baas van de grootstesport in Amerika. Hij is degene die delijnen uitzet, de straffen uitdeelt ennamens de competitie spreekt.Vaak zijn het vervelendemomenten als Goodell hetpodium op komt. Zo moest hijbijvoorbeeld door het stof nahet fiasco rond Ray Rice,waarbij de league (lees:Goodell) verzuimde devrouwenmishandelaar voor langer dantwee wedstrijden te schorsen.Dat camerabeelden uitwezen dat Riceover een rechterarm beschikt waarMayweather en Pacquiao en jaloers vanworden, deed er niet toe. Vrijwel iedereenwalgde ervan en Goodell moestrechtpraten wat niet recht te praten was.Spelersstakingen, scheidsrechters­stakingen, bountygate, deflategate.Vrijwel nooit komt Goodell er positief uit.Dat is ook niet altijd zijn taak. Hij is debaas van de NFL, maar is in feite een popvan de teameigenaren. Een gezicht dievoor een redelijk riant salaris de hardeklappen op moet vangen.Vorige week donderdag was de dag dat‘MC Roger’ één voor één de draftkeuzes inde eerste ronde aan mocht kondigen. Endat deed hij met verve. “With the first pickof the 2015 NFL Draft, the Tampa BayBuccaneers select: Jameis Winston.”De tragiek ligt hem in het moment evendaarvoor. Het moment dat Goodell vanachter de coulissen het podium oploopt,onder luid boegeroep. Dat moet hijvervolgens nog 31 keer.En het boegeroep neemt niet af. •

Lennart Beishuizen.

32 Keer