slajd 2 - witamysp11plock.pl/laur/2.pdfslajd 2 dobra praktyka - innowacyjne metody kształcenia w...
TRANSCRIPT
SLAJD 2
Dobra praktyka - innowacyjne metody kształcenia w SP11 – przeczytaj, przemyśl i dołącz do nas…
Pedagogika Twórczości - to subdyscyplina pedagogiki, której głównym zadaniem jest generowanie wiedzy z
zakresu wychowania dzieci, młodzieży i dorosłych do twórczości oraz pomocy jednostkom i grupom w
tworzeniu, a także rozwoju postawy twórczej. W roku szkolnym 2004/2005 podjęliśmy decyzję o przystąpieniu
do projektu Szkoła Wspierająca Uzdolnienia, któremu patronuje Urząd Miasta Płocka , MSCDN w Płocku, a
głównym koordynatorem jest prof. Krzysztof J. Szmidt – kierownik Zakładu Pedagogiki Twórczości w Katedrze
Badań Edukacyjnych na Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ. Zajmuje się on badaniami problemów wychowania
do twórczości i metodami pomocy w tworzeniu oraz metodologią nauk pedagogicznych. Zainspirowały nas jego
innowacyjne metody pracy ćwiczące kreatywność, rozwijające i wykorzystujące potencjał twórczy dzieci.
Wiedzieliśmy, że wkraczamy na nową drogę, że podejmujemy trudne wyzwanie, do którego musimy solidnie
przygotować się. Dlatego przeszliśmy specjalistyczne szkolenie, w wyniku którego powstał program „Płyniemy z
Kaliope na Wyspy Szczęśliwe”. Wyruszyliśmy we wspaniałą podróż po bezkresnych wodach twórczości. Zajęcia
rozwijające twórczą aktywność uczniów naszej placówki odbywały się raz w tygodniu i prowadziło je 6
nauczycieli (polonistka, informatyk, nauczyciele klas I-III, bibliotekarz) w grupach przez siebie wybranych.
20 września 2006r. szkoła przystąpiła do akredytacji i otrzymała certyfikat Szkoły Wspierającej Uzdolnienia.
Wkrótce, z inicjatywy ówczesnego dyrektora szkoły Macieja Kołodziejskiego, zrodził się pomysł
zorganizowania Międzyszkolnego Festiwalu Twórczości. Pierwszy MFT odbył się 5 maja 2008r. w Szkole
Muzycznej w Płocku.
Więcej na stronie: http://p-s-k.pl/i-miedzyszkolny-festiwal-tworczosci-w-plocku
Od tamtej pory festiwal jest imprezą cykliczną. Już po raz dziesiąty zaprosiliśmy do naszej szkoły dzieci z
przedszkoli, uczniów płockich szkół i z powiatu, a nawet gimnazjów, które prowadzą zajęcia wspierające aktywność
twórczą. Bierzemy pod uwagę zainteresowania i potrzeby dzieci, ich możliwości i twórczy potencjał. Były więc m.in.:
„Twórcze ZOO na wesoło”, „Uśmiech Dziecka”, „Żaboskoczkiem, Spagettostatkiem, Pandochodzikiem wyruszamy
do miasta partnerskiego”, „Radość wciąż radośnie skacze, bo nie może być inaczej”, „Gdzietamki i lepieje z chińską
encyklopedią w kapsule czasu”. Obecnie festiwal nosi nazwę Międzyszkolnych Spotkań Twórczych. Przez 12 lat
znacznie zwiększyła się grupa nauczycieli prowadzących zajęcia twórczości aż do 14 osób. Ciągle doskonalimy swój
warsztat czytając literaturę fachową, biorąc udział w seminariach, konferencjach i spotkaniach zespołu liderów przy
MSCDN oraz współprowadząc warsztaty, konferencje i szkolenia w 5 największych delegaturach MSCDN w
województwie mazowieckim. Bierzemy udział w corocznych eventach przygotowanych przez organizacje
pozarządowe we współpracy ze Stowarzyszeniem Inicjatyw edukacyjnych Delta promujących kreatywność dzieci.
Poznaliśmy zdanie rodziców, dzieci i nauczycieli na temat uzdolnień wielorakich każdego ucznia. W tym celu
wykorzystaliśmy narzędzia zaproponowane przez ODN w Warszawie. Efektem tych działań jest możliwość doboru
odpowiednich zajęć dodatkowych rozwijających zainteresowania i uzdolnienia uczniów klas 1-6.
Sposoby pracy z uczniem zdolnym - metody i formy pracy
Lekcje twórczości prowadzone metodą szkolnego treningu twórczości, Dni Organizacji Pozarządowych, V spotkania
profilaktyczne z okazji Dnia Talentów, X edycja Międzyszkolnych Spotkań Twórczych, systematyczny udział
Międzynarodowej Olimpiadzie Kreatywności Destination Imagination
Przykłady indywidualizacji i różnicowania treści, metod, form pracy z uczniem zdolnym
Metody stymulujące myślenie dywergencyjne, aktywizujące, kształtujące, rozmowa, techniki rozwijania twórczego
myślenia, elementy dramy kreatywnej.
http://www.sp11plock.pl/
Inne strony, które musicie odwiedzić, aby lepiej poznać metody, techniki i narzędzia, którymi posługuje się
pedagogika i psychodydaktyka twórczości:
http://www.myslanki.pl/o-myslankach
file:///C:/Users/Ma%C5%82gosia/Downloads/tworczosc2.pdf
file:///C:/Users/Ma%C5%82gosia/Downloads/b_kunat_rozwijanie_tworczego_potencjalu_ucznia_z_perspektywy_ped
agogiki_tworczosci_material_seminarium26092014_pokl%20(3).pdf
https://pedagogika-specjalna.edu.pl/uczen-zdolny/scenariusz-zajec-szkola-podstawowa/
http://www.edukacja.edux.pl/p-754-rozwijanie-zdolnosci-tworczych-u-dzieci.php
http://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=PU8582
http://ayd186.internetdsl.tpnet.pl/biblioteka/Tre%20.htm
http://biblioteka.womczest.edu.pl/new/wp-
content/uploads/2013/09/webowa_biblioteka_przedszkole_radosc_tworzenia_kreatywny_nauczyciel_i_uczen.pdf
http://meritum.mscdn.pl/meritum/moduly/egzempl/1/1_40_abc.pdf
https://www.ore.edu.pl/index.php/materiay-do.../234-materiay-z-seminariw?..
http://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=PU9351
http://meritum.mscdn.pl/meritum/moduly/egzempl/10/10_89_abc.pdf
http://p-s-k.pl/krzysztof-j-szmidt/
Przygotowała Małgorzata Kucicka
Dobra praktyka TIK (E. Dzięgielewska, D. Dądzik, M. Salamon, Z. Puchalski, A. Piotrowska)
TIK w klasach 4-6 na języku polskim – prowadzący zajęcia Edyta Dzięgielewska
Narzędzia TIK wykorzystuję zarówno podczas lekcji języka polskiego, jak i innowacji pedagogicznej „Podążam
ku wiedzy, tradycji i sukcesowi”.
TIK w klasach I-III – prowadząca zajęcia Agata Piotrowska
Propozycja 1
Autor:
Agata Piotrowska
Przedmiot/ rodzaj zajęć: edukacja polonistyczna, przyrodnicza,
społeczna
Klasa i etap edukacyjny: klasa II, I etap edukacyjny
Temat lekcji:
Jesteśmy w Europie.
Cel lekcji (wyrażony w języku ucznia):
Rozpoznaję symbole Unii Europejskiej, potrafię wymienić nazwy państw sąsiadujących z Polską i ich stolice,
wyjaśnię pojęcia związane z Unią Europejską
Ćwiczenie/zadanie dla uczniów:
1. Czego nauczą się uczniowie
dzięki ćwiczeniu?
2. Krótki opis ćwiczenia
z zastosowaniem TIK.
3. Polecenie do ćwiczenia dla
uczniów.
1. Uczniowie na podstawie informacji zdobytych na poprzednich zajęciach
tworzą mapę mentalną dotyczącą Unii Europejskiej korzystając ze strony
www.cacoo.com
2. Następnie razem z nauczycielem omawiają kolejno swoje prace.
3. Kolejny etapem zajęć jest uzupełnienie przygotowanej wcześniej przez
nauczyciela mapy Europy – uczniowie mają wpisać odpowiednio nazwy
państwa sąsiadujących z Polską wraz z nazwą stolicy.
4. Na zakończenie zajęć uczniowie korzystając ze strony
https://learningapps.org/ tworzą własną wersję krzyżówki dotyczącą
informacji związanych z Unią Europejską. Nauczyciel czuwa nad
przebiegiem zadania, udziela potrzebnych wskazówek.
Uzasadnienie zastosowania TIK
(korzyści dla uczenia się uczniów;
dlaczego użycie TIK jest w tym
miejscu lepsze niż tradycyjne
metody?)
Wykorzystanie do nauki narzędzi TIK zdecydowanie poprawia motywację u
uczniów, wpływa na efektywność zajęć, uatrakcyjnia je pod każdym
względem. Uczniowie mają poczucie, że sami coś tworzą, na bazie
dotychczasowej wiedzy. Następnie mogą się wymieniać pomysłami, mogą
udostępniać sobie swoje mapy myśli. Podczas pracy widziałam ogromne
zaangażowanie uczniów, chcieli natychmiast pokazywać pozostałym swoje
prace. To świadczy o tym, że byli zaangażowani w wykonywanie tego
zadania, zdecydowanie bardziej niż podczas pracy w zeszycie czy
podręczniku.
Wskazówki dla naśladowców Uczniom należy wcześniej stworzyć konto na w/w stronie. Dzięki temu te i
podobne zadania będzie można powtarzać, bo program daje szeroki wybór
możliwości. Link do strony można zapisać na tablicy ( nie jest to nazwa
polska, więc dzieci mogą mieć trudności). Podczas przystąpienia po raz
pierwszy do pracy nauczyciel musi również po zalogowaniu zmienić uczniom
ustawienie na język polski.
Sprzęt i narzędzia TIK, zasoby, źródła wykorzystane do ćwiczenia/zadania dla uczniów:
Komputery, dostęp do Internetu, tablica interaktywna, www.cacoo.com, , https://learningapps.org/
Materiały dla ucznia i nauczyciela:
przygotowana wcześniej mapa do uzupełnienia (wgrana na każdym komputerze)
Propozycja 2
Autor: Agata Piotrowska
Przedmiot/ rodzaj zajęć: edukacja polonistyczna Klasa i etap edukacyjny: klasa II, I etap edukacyjny
Temat lekcji:
Utrwalenie pisowni wyrazów z „ó” i „u” – przypomnienie poznanych zasad.
Cel lekcji (wyrażony w języku ucznia):
Przypomnę sobie zasady pisowni, wykorzystam poznane zasady podczas ćwiczeń, wykorzystam zdobytą wiedzę w
praktyce.
Ćwiczenie/zadanie dla uczniów:
4. Czego nauczą się uczniowie
dzięki ćwiczeniu?
5. Krótki opis ćwiczenia
5. Uczniowie podczas zajęć utrwalą pisownię wyrazów z „ó” i „u” podczas
tworzenia projektu mamy myśli i przeniesienia jej na
schemat w wybranym programie.
6. Na początku uczniowie przypomną zasady pisowni z
wybranymi na zajęcia trudnościami ortograficznymi. Następnie na
z zastosowaniem TIK.
6. Polecenie do ćwiczenia dla
uczniów.
kartkach stworzą projekt mapy myśli 0 mapę zasad ortograficznych,
którą przeniosą do komputera - na stronie www.cacoo.com. Będą mogli
wybierać schematy spośród wielu dostępnych szablonów lub stworzyć
swój własny. Nauczyciel wyświetli przykład mapy stworzonej przez
siebie. Na zakończenie pomoże tylko uczniom wdrożyć ewentualne
poprawki – tło, rozmiar, zapisanie gotowej pracy. Przed zajęciami
nauczyciel tworzy konta uczniom na w/w stronie.
7. Instrukcja podawana etapami:
Uruchom przeglądarkę internetowa i wpisz adres
www.cacoo.com.
Kliknij przycisk Sing in w celu zalogowania. Dane do logowania
masz zapisane na kartce, którą otrzymałeś na początku zajęć.
Spójrz na tablicę – tak wygląda przygotowana przeze mnie
mapa myśli.
Gdy jesteś już zalogowany, kliknij przycisk utwórz nowy.
Spośród wyświetlającej się listy w lewym oknie wybierz: mind
map (jeśli chcesz gotowy schemat) lub blank (jeśli chcesz
stworzyć zupełnie nowy projekt).
Przystąp do pracy.
(nauczyciel wyłącza opcję czatu na czas pracy uczniów, kontroluje pracę,
pomaga uczniom).
Uzasadnienie zastosowania TIK
(korzyści dla uczenia się uczniów;
dlaczego użycie TIK jest w tym
miejscu lepsze niż tradycyjne
metody?)
Wykorzystanie do nauki narzędzi TIK zdecydowanie poprawia motywację u
uczniów, wpływa na efektywność zajęć, uatrakcyjnia je pod każdym
względem. Uczniowie mają poczucie, że sami coś tworzą, na bazie
dotychczasowej wiedzy. Następnie mogą się wymieniać pomysłami, mogą
udostępniać sobie swoje mapy myśli. Podczas pracy widziałam ogromne
zaangażowanie uczniów, chcieli natychmiast pokazywać pozostałym swoje
prace. To świadczy o tym, że byli zaangażowani w wykonywanie tego
zadania, zdecydowanie bardziej niż podczas pracy w zeszycie czy
podręczniku.
Wskazówki dla naśladowców Uczniom należy wcześniej stworzyć konto na w/w stronie. Dzięki temu te i
podobne zadania będzie można powtarzać, bo program daje szeroki wybór
możliwości. Link do strony można zapisać na tablicy ( nie jest to nazwa
polska, więc dzieci mogą mieć trudności). Podczas przystąpienia po raz
pierwszy do pracy nauczyciel musi również po zalogowaniu zmienić uczniom
ustawienie na język polski.
Sprzęt i narzędzia TIK, zasoby, źródła wykorzystane do ćwiczenia/zadania dla uczniów:
Komputery, dostęp do Internetu, tablica interaktywna, www.cacoo.com
Materiały dla ucznia i nauczyciela:
zbędne
Propozycja 3
Temat zajęć: W krainie muzyki – Fryderyk Chopin.
Liczba godzin: 4h
Aktywność w domu:
Uczniowie pracują w domach na utworzonym na potrzeby klasy koncie na stronie blendspace.com. Tam po
zalogowaniu mają przestudiować, prześledzić prezentację przygotowaną wcześniej przez nauczyciela dotyczącą życia
i twórczości Fryderyka Chopina. Mają przygotować notatkę dotyczącą podstawowych informacji – lata życia,
miejsca zamieszkania, tytuły najwybitniejszych dzieł, itp. Ich zadaniem jest również wydrukować portret omawianego
kompozytora lub naszkicować, na podstawie znajdujących się w Internecie fotografii.
Aktywność na zajęciach:
Uczniowie dobierani są w grupy czteroosobowe. Tworzą plakaty, na podstawie informacji uzyskanych z prezentacji
przygotowanej przez nauczyciela, a z którą mieli się zapoznać w domach. Do załączonych plakatów mogą
wykorzystać przyniesione wydruki fotografii lub naszkicowane portrety. Następnie każda grupa przedstawia swój
plakat. Na zakończenie zajęć uczniowie rozwiązują test na zasadzie gry „Milionerzy” przygotowanej przez
nauczyciela dzięki aplikacji dostępnej w Internecie na stronie LearningApps.org.
Program Odkrywców Talentów ORE ( SOT) – tytuł nadawany przez Ośrodek Rozwoju Edukacji w Warszawie
przez Wydział Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych za systemową i kompleksową pracę z uczniem zdolnym.
Nasza Szkoła posiada go od roku 2008.
SP11 otrzymała go za działania, które w istotny sposób przyczyniają się do odkrywania wspierania zdolności,
zainteresowań oraz uzdolnień dzieci i młodzieży
Inne działania w ramach SOT
Szkolne Koło Turystyczno-Krajoznawcze „Traperzy”, którego celem jest rozwijanie zainteresowań turystyką i
krajoznawstwem, historią Płocka i okolic oraz ekologią.
Gromada Zuchowa "Bractwo Leśnej Tajemnicy", której celem jest rozwijanie umiejętności i zainteresowań poprzez
realizację programu sprawności zespołowych i indywidualnych.
Przygotowała Elżbieta Grzelak
Włącz Myślenie TOC - „Włącz myślenie. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi" - komponent
matematyczny, w ramach projektu unijnego „Wdrożenie podstawy programowej kształcenia ogólnego
w przedszkolach i szkołach” (MSCDN Płock - 10.2014r. - 05.2015r.). Komponent został stworzony oparciu
o najnowsze wyniki badań, według których dzieci mają trudności z logicznym myśleniem, a nauka odbywa się
według określonych schematów. W ramach programu wykorzystano narzędzia TOC (Theory of Constraints – Teoria
ograniczeń), jakimi są chmurka, gałąź logiczna, drzewko ambitnego celu oraz wykorzystywane w matematyce:
schemat typu przykład –wniosek, gałąź wielu reguł, łamacz matematyczny. Twórcą TOC jest dr Eliyahu M. Goldratt
– fizyk, lider biznesowy, autor licznych publikacji oraz założyciel fundacji TOCfE (TOC dla edukacji, 1995),
propagującej program na całym świecie. Honorowym Prezydentem TOCfE jest Kathy Suerken (USA). Program TOC
wspiera dzieci w procesie nabywania umiejętności jasnego komunikowania się z innymi, określania i wyrażania
własnych potrzeb, dążenia do celu i przewidywania konsekwencji zdarzeń związanych z podjętymi decyzjami poprzez
wykorzystanie narzędzi logicznego myślenia. Program został wprowadzony w 21 państwach i realizuje go już ok.
100 000 edukatorów i 8 mln dzieci. ( źródło: „bliżej przedszkola” 9.120 wrzesień 2011). Narzędzia TOC są
systematycznie wykorzystywane na lekcjach matematyki oraz lekcji wychowawczych.
Uzyskane pozytywne efekty:
Uczeń:
kształtuje i doskonali umiejętności komunikacyjne,
doskonali umiejętności myślenia,
uczy się zasad współpracy z innymi osobami, rozwiązywania swoich własnych problemów,
koncentruje się na rozumieniu tego, czego się uczy, a nie na uczeniu się na pamięć,
dostrzega związki pomiędzy zdobytą wiedzą, a codziennym życiem,
posiada umiejętność pracy w grupie i wzajemnego sprawdzania oraz ewentualnie poprawiania własnej pracy
podczas lekcji,
rozumie i analizuje treści słuchanych i samodzielnie czytanych tekstów,
ponosi odpowiedzialność za konsekwencje własnych działań i decyzji,
nabywa zdolności myślenia indukcyjnego, które w rezultacie pozwolą mu dostrzegać ogólne schematy
rozwiązywania całych zadań matematycznych,
rozwija myślenie dedukcyjne, czyli stosuje się ogólnych reguł rozwiązania konkretnych zadań
matematycznych,
rozwija umiejętności tworzenia planu osiągania ambitnych celów,
tworzy przejrzyste notatki, dzięki zastosowaniu poznanych narzędzi graficznych,
uzyskuje wsparcie i pomoc w uczeniu się konkretnego zagadnienia.
Nauczyciel:
poznaje podstawy neurodydaktyki i Teorii Inteligencji Wielorakich,
zapoznaje się z metodami badania profilu inteligencji (wg klasyfikacji H. Gardnera) oraz sposobami
diagnozowania uzdolnień i zainteresowań uczniów,
poznaje metody: Teorię Ograniczeń (Theoryof Constraints-TOC), pozwalającą na identyfikację i zarządzanie
ograniczeniami, które występują w otaczającym nas świecie,
wykorzystuje ćwiczenia rozwijające inteligencję logiczno - matematyczną,
ma inne spojrzenie na dziecko w sposób nieoceniający - zna możliwości rozwojowe ucznia,
wzbogaca metody dydaktyczne nauczania matematyki poprzez stosowanie map rozwiązywania problemów
takich jak: schemat typu przykład –wniosek, gałąź wielu reguł, łamacz matematyczny,
wykorzystuje mapy rozwiązywania problemów do precyzyjnego określania, z którymi elementami materiału
uczniowie mają problemy.
Uzyskane pozytywne efekty dla szkoły:
wspieranie uczniów mających problemy w uczeniu się matematyki,
promocja szkoły poprzez publikację materiałów i scenariuszy zajęć w Internecie oraz przeprowadzenie lekcji
otwartych z udziałem wizytatorów zewnętrznych koordynujących projekt,
atrakcyjna forma zajęć obowiązkowych i dodatkowych, przyjaznych dla ucznia,
TOC w klasach IV - VI – prowadząca zajęcia Monika Salamon
Propozycja 1
Szkoła Podstawowa
z Oddziałami Integracyjnymi nr 11
im. Bolesława Chrobrego w Płocku
09-402 Płock
Monika Salamon-Cichosz
Scenariusz lekcji matematyki
Temat: Mnożenie i dzielenie liczb całkowitych.
Klasa V
Liczba godzin: 2
Cele lekcji:
Uczeń:
oblicza iloczyn dwóch liczb całkowitych o tych samych znakach;
oblicza iloraz dwóch liczb całkowitych o tych samych znakach;
oblicza iloczyn dwóch liczb całkowitych o różnych znakach;
oblicza iloraz dwóch liczb całkowitych o różnych znakach,
wykonuje prawidłowo potęgowanie liczb ujemnych,
wykonuje proste rachunki pamięciowe na liczbach całkowitych.
Metody nauczania:
metoda problemowa
pogadanka
metoda ćwiczeniowa
Formy pracy:
praca w grupach, praca w parach, praca z całą klasą
Środki dydaktyczne:
załącznik nr 1 (karty pracy – schemat typu przykład - wniosek),
podręcznik
ćwiczenia
ćwiczenia interaktywne multibook
Przebieg zajęć:
Faza wprowadzająca:
Sprawdzenie obecności.
Sprawdzenie pracy domowej. Omówienie metody rozwiązania zadania o najwyższym stopniu trudności
„Zadanie Puchar”.
Przypomnienie wiadomości z poprzedniej lekcji: Ćwiczenie interaktywne: O ile się różnią? Uczniowie
zaznaczają na osi liczbowej pary liczb o określonej różnicy na osi liczbowej.
Faza realizacyjna:
Podanie tematu lekcji.
Podział uczniów na grupy kilkuosobowe, rozdanie kart pracy - schemat typu przykład – wniosek, krótkie
zapoznanie uczniów ze schematem,
Praca w grupach,
Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 1 - mnożenie liczb całkowitych o tych samych znakach
Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 2 - mnożenie liczb całkowitych o różnych znakach
Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 3 -dzielenie liczb całkowitych o tych samych znakach
Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 4 -dzielenie liczb całkowitych o różnych znakach
Zapisanie wniosków do zeszytu,
Utrwalenie śródlekcyjne: praca z podręcznikiem: zad.2 i 3 str. 145, ćwicz. 4 str. 75
Sprawdzenie poprawności wykonania zadań (metoda świateł drogowych).
Praca w parach – karta pracy nr 5, 6
Przedstawienie rozwiązania kart pracy nr 5 i 6 –potęgowanie liczb ujemnych
Uczniowie odpowiadają na pytanie: „Kiedy wynik potęgowania liczby ujemnej jest dodatni, a kiedy
ujemny?”
Zapisanie wniosku do zeszytu
Utrwalenie śródlekcyjne: zad. 1 str. 146
Sprawdzenie poprawności wykonania zadań (metoda świateł drogowych).
Faza podsumowująca:
Uczniowie przypominają zasady mnożenia, dzielenia oraz potęgowania liczb całkowitych.
Wspólne rozwiązanie zadań interaktywnych: Multibook
Zadanie i omówienie pracy domowej: zad. 5 i 6 str. 145, uzupełnienie pozostałych ćwiczeń str. 76 i 77.
Przygotowała: Monika Salamon
Międzynarodowy Program „OczyMa Wyobraźni” - Destination Imagination to największy na świecie
program edukacyjny, nastawiony na rozwój kreatywnego i krytycznego myślenia wśród młodych ludzi. Metodą
Programu pracuje obecnie w Polsce prawie 250 placówek edukacyjnych, najczęściej w formie zajęć
edukacyjnych. Rezultaty tej pracy prezentowane są co roku na Olimpiadzie Kreatywności DI.
XII Ogólnopolska Olimpiada Kreatywności Destination Imagination oraz International Invitational 2017 odbywała się
we Wrocławiu w dniach 16 – 19 marca 2017 r. w Hali Stulecia i Wrocławskim Centrum Kongresowym. W tym roku
zgłosiło się 240 drużyn wraz z trenerami. Każda drużyna jest prowadzona przez maksymalnie dwóch trenerów -
nauczycieli, którzy odbyli certyfikowane szkolenie. Trenerzy motywują i inspirują drużynę, ale nigdy nie dają
gotowych rozwiązań, nie są częścią procesu twórczego, podczas którego tworzone są pomysły i wdrażane
rozwiązania.
Drużyny w ciągu roku szkolnego przechodzą przez proces twórczy „From imagination to innovation – od
wyobraźni do innowacji”. Uczą się zarządzania projektami i efektywnej pracy zespołowej.
Wrocław był w tym roku także gospodarzem International Invitational 2017, czyli międzynarodowej edycji
Olimpiady, która dotychczas gościła jedynie w stolicach Chin i Kataru. To dlatego, oprócz niemal 2000 uczestników z
14 polskich województw, do Wrocławia przyjechały też drużyny z Albanii, Arabii Saudyjskiej, Chin, USA, Węgier i
Turcji.
Dzięki zajęciu na ubiegłorocznej olimpiadzie III miejsca w Wyzwaniu Teatralnym „Na tropie!” drużyna ze
Szkoły Podstawowej nr 11 w Płocku miała możliwość reprezentowania Polski podczas 24-godzinnego Wyzwania
Ekstremalnego dla uczestników International Invitational 2017.
„Krejzole”, bo tak nazywa się nasza drużyna, pod kierunkiem trenerów – pani Iwony Zaremby i Edyty
Dzięgielewskiej od września 2016 r. przygotowywała Wyzwanie Społeczne, które zatytułowała „Taki duży, taki mały
– może czytać więcej”. W skład siedmioosobowego zespołu wchodzą: Joanna Bielecka, Natalia Bralska, Aleksandra
Dymowska, Weronika Machulska, Natalia Sobczyk, Adam Brudzyński i Jakub Kopec.
Wyzwanie społeczne polegało na tym, że drużyna:
Zidentyfikuje, zaprojektuje i przeprowadzi projekt, ukierunkowany na realną potrzebę wybranej
społeczności.
Stworzy i zaprezentuje baśń, która będzie zawierała informacje o projekcie.
Włączy do prezentacji rekwizyt, mający duże znaczenie dla całej historii, oraz bohatera, który zmienia swój
wygląd.
Stworzy i zaprezentuje dwa atrybuty drużyny, ukazujące jej zainteresowania, umiejętności i mocne strony.
...a całość musiała zmieścić się w 8 minutach od wejścia na scenę.
„Krejzole” brali także udział w Wyzwaniu na Już. Tego Wyzwania drużyna „nie trenuje” przed olimpiadą,
ponieważ dopiero podczas zawodów otrzymuje temat natychmiastowego wyzwania, które musi rozwiązać za pomocą
dostępnych materiałów. Członkowie zespołu mają na to zaledwie od pięciu do ośmiu minut. Tu liczy się zgranie
zespołu, refleks, umiejętność podejmowania błyskawicznych decyzji i oczywiście kreatywność.
Zaprezentowane Wyzwanie Społeczne w drugim poziomie wiekowym (6 klasa szkoły podstawowej oraz 1 i
2 gimnazjum) zostało wysoko ocenione przez międzynarodowe Jury. Zajęliśmy zaszczytne drugie miejsce, które daje
drużynie możliwość reprezentowania Polski na Azjatyckiej Olimpiadzie Kreatywności w Chinach, która odbędzie się
w grudniu 2017 r.
Przygotowały: Edyta Dzięgielewska i Iwona Zaremba
Budząca się Szkoła
Przykład 1
W ramach udziału w Ruchu „Budząca się Szkoła” uczestniczyłem w spotkaniach realizowanych w Szkole
Podstawowej „Cogito”, w czasie których szczegółowo omawiane były zagadnienia związane z funkcjonowaniem
szkoły, klas wychowawczych, nauczycieli w ramach ruchu.
W czasie jednego ze spotkań, zorganizowane było przy zastosowaniu sieci Internet, spotkanie z
propagatorem idei „Budzącej się szkoły” w Polsce – panią dr Marzeną Żylińską.
Szkoła włącza się w realizację imprezy edukacyjnej „Płockie Edugranie” w czasie której uczestnicy poznają
dokładnie jedno z narzędzi stosowanych w edukacji tj. grę edukacyjną. Będą uczestniczyli w warsztatach
tworzenia gry poświęconej miastu Płock, jego historii.
Zbudowano zespół pięcioro dzieci, uczniów klas drugich, który będzie uczestniczył
w tej imprezie. Jego zadaniem było na początku stworzenie dowolnej gry edukacyjnej, realizującej wybrane
zagadnienie podstawy programowej edukacji wczesnoszkolnej.
Nasza gra kształciła umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie do 30.
Jest to gra planszowa realizowana w małych grupach, każda grupa to jeden gracz.
Gra sprawdza swobodę w obliczaniu działań. W przypadku klas starszych, które
w procesie edukacji, będą grały w grę, można zwiększyć zakres wykonywanych działań.
W czasie zajęć w świetlicy wykorzystano kilka ćwiczeń zaprezentowanych
przez nauczycieli Szkoły Podstawowej „Cogito” i na ich podstawie, układano swoje.
Przygotował Tomasz Ogieniewski
Przykład 2
Po spotkaniu w SP „Cogito” najważniejsze dla mnie okazało się wdrażanie takich elementów, jak: uczeń podejmuje wyzwania, uczeń odpowiada za proces uczenia się, jest współodpowiedzialny, nauczyciel jest konsultantem, doradcą i przewodnikiem a uczeń szuka pomocy i rozwiązań najpierw we
własnym gronie i u źródeł dostępnych na lekcji (książki, przewodniki, atlasy, słowniki, Internet), uczeń sam przejmuje odpowiedzialność za tempo uczenia się i kolejność przerabianych tematów, na początku każdej lekcji nauczyciel pisze na tablicy NaCoBezu, czyli na co będziemy zwracać uwagę, nauczyciel używa zielonego długopisu zamiast czerwonego,
Metody pracy.
Uczniowie z pomocą nauczyciela wybierają wspólnie metody i techniki pracy na lekcjach oraz niezbędne pomoce
dydaktyczne i przystępują do uczenia się i realizacji zaplanowanych wcześniej zadań :
metoda bezpośrednia,
metoda komunikacyjna,
metoda audio-wizualna,
metoda projektu,
metoda edukatorium (uczniowie sami realizują wyznaczone przez siebie cele),
techniki angażujące zmysły, uczucia i emocje, a także ruch fizyczny,
rozumowanie symboliczne,
stosowanie naklejek, pieczątek, kolorowych zakreślaczy, map myśli, fiszek, itp.
Nauczyciel monitoruje pracę uczniów, pomaga, wspiera, radzi, podpowiada, dopytuje, dyskutuje, udziela informacji
zwrotnej, indywidualizuje proces, ocenia za proces i wkład, słucha. Uczniowie pracują w różnym tempie, dlatego też
nauczyciel jest w stanie pomóc każdemu.
Przygotowała Katarzyna Garwacka
Innowacja Pedagogiczna „Cudze chwalicie, swego nie znacie – wyprawa po Polsce”
Innowacja Pedagogiczna „Cudze chwalicie, swego nie znacie – wyprawa po Polsce” prowadzona jest już 3 rok. Każda
edycja rozpoczyna się wraz z początkiem roku szkolnego, a kończy wraz z jego zakończeniem.
Innowacja dedykowana jest uczniom klas pierwszych i realizowana jest w czasie zwykłych, codziennych
zajęć prowadzonych w świetlicy szkolnej.
Głównym powodem prowadzenia innowacji jest chęć propagowania turystyki krajowej realizowanej w
Polsce, opisywanie bogatej polskiej kultury narodowej, opisywanie ciekawych turystycznie miejsc, budowanie
poczucia przywiązania do Polski, kształtowanie postaw patriotyzmu u dzieci i zachęcanie przez nie
do patriotyzmu ich rodziców.
Każda edycja innowacji przebiega zgodnie z przygotowanym programem,
który w pierwszej części przygotowuje uczniów, ponieważ związany jest z postacią wędrowca, przygotowaniem
ekwipunku, uczuciom jakie towarzyszą przed wyjazdem i po powrocie, opisem różnych warunków atmosferycznych,
opisem różnych środowisk naturalnych.
Druga część zakłada opisywanie poszczególnych regionów Polski, wszelkich przejawów kultury (strój
regionalny, folklor regionalny, kuchnia regionalna, twórcy ludowi, legendy i podania), prezentowanie atrakcji
turystycznych i różnych form spędzania wolnego czasu.
Trzecia część związana jest z tematyką rozwoju bankowości, możliwościami zdobywania środków
pieniężnych potrzebnych do sfinansowania wyjazdu, kolejności podejmowanych działań na drodze przygotowania do
wyjazdu. W ostatniej części dzieci zastanawiają się nad rozumieniem słów tytułu innowacji.
Szczególne miejsce w innowacji zajmuje tematyka związana z Płockiem i Mazowszem i podniesienie ich
rangi w świadomości dzieci jako „Małej Ojczyzny”. W związku z tym dzieci mają możliwość zapoznać się z ofertą
różnych płockich instytucji, muzeów. W ramach zajęć organizowane są wyjścia do Muzeum Mazowieckiego:
wystawa „Secesja” i „ X wieków Płocka”, Muzeum Spichlerz, Muzeum Żydów Mazowieckich, ogrodu zoologicznego
oraz spacery edukacyjne ulicami Płocka, prezentujące zabytki, ciekawe miejsca, historię Płocka. W tym roku
zorganizowano wycieczkę do Wyszogrodu, w czasie której dzieci poznały zbiory Muzeum Wisły Płockiego
Towarzystwa Naukowego, spacerowały z przewodnikiem ulicami Wyszogrodu oraz płynęły tramwajem wodnym.
W czasie działań innowacyjnych dzieci współzawodniczyły ze sobą w 4 grupach. Konkurs taki miał za zadanie
zachęcić dzieci do uważnego uczestnictwa w proponowanych formach zajęć. Pytania zadawane dzieciom miały różny
stopień trudności, grupa dawała możliwość zdobycia punktów, nawet wówczas, kiedy niektóre zagadnienia umknęły
uwadze niektórych dzieci.
W czasie zajęć stosowano Harcerską Metodę Wychowawczą przejawiającą się pracą
w małych grupach, w stosowaniu gier ruchowych, pląsów, okrzyków porządkowych. Stosowano również metody
aktywizujące dzieci, obserwacje związane z ustaleniem naturalnych liderów, wzmocnienia pozytywne, gry i zabawy
oraz ćwiczenia autorskie. Część zajęć realizowano w salach wyposażonych w sprzęt multimedialny,
który pozwolił na prezentowanie nagrań związanych z tańcem regionalnym, śpiewem, legendami oraz prezentujących
krajobraz danego regionu. W ostatniej części dzieci w grupach przygotowywały prezentację związaną z różnymi
regionami Polski. Wykorzystywano do tego programy Pakietu Office.
W czasie zajęć stosowano również ćwiczenia projektowe, zrealizowano ćwiczenia „Jajko”, w czasie którego
dzieci mogły przez tydzień opiekować się jajkiem w zespołach dwuosobowych, zapewnić mu bezpieczeństwo. W
czasie zajęć wykorzystywano różnego rodzaju ćwiczenia, które prowadziły do wszechstronnego rozwoju wszystkich
sfer dzieci.
Opracował Tomasz Ogieniewski
Innowacja pedagogiczna „Lepiej myślę z mapą myśli”, czyli wykorzystanie efektywnej techniki
notowania i zapamiętywania w edukacji wczesnoszkolnej” ma charakter organizacyjno – metodyczny i dotyczy
poprawy jakości kształcenia wczesnoszkolnego zwłaszcza w zakresie treści polonistycznych, matematycznych i
przyrodniczych poprzez konstruowanie i wykorzystanie „mind mapping”, czyli mapy myśli.
Innowacja skierowana jest do uczniów I etapu edukacyjnego, uczęszczających do jednego oddziału
integracyjnego (kolejno klasa IIe, IIIe). Innowacja jest przeprowadzana w ramach zajęć obowiązkowych z edukacji
polonistycznej, matematycznej i przyrodniczej w połączeniu z wykorzystaniem „mind mapping”, czyli mapy myśli.
Czas trwania innowacji przewidziany jest na okres od 1.02.2017r. do 31.05.2018r.
Twórcy metody, Tony i Barry Buzan, twierdzą, że podczas sporządzania notatek w sposób tradycyjny,
aktywna jest jedynie lewa półkula mózgu, odpowiedzialna za myślenie logiczne, linearność, analizę, słowa i liczby.
Dzięki użyciu oprócz słów i symboli także kolorów, rysunków oraz efektu trójwymiarowości uaktywnia się prawa
półkula mózgu odpowiedzialna za wyobraźnię, rytm, postrzeganie przestrzenie, kolory i obraz całości, a obie półkule
synergicznie ze sobą współpracują.
Mapa myśli to innowacyjny sposób przedstawiania niektórych zagadnień ułatwiający naukę. Ma na celu
przyspieszyć pracę i dać lepszy efekt zapamiętania. Do tworzenia map myśli używa się rysunków i krótkich haseł.
Mapa powinna być przejrzysta, czytelna, kolorowa, zwracająca uwagę na najważniejsze rzeczy- istotne dla twórcy.
Należy pamiętać, że najlepsze będą pierwsze skojarzenia które przychodzą do głowy.
Założone cele, różnorodność form przewidzianych przy realizacji programu sprzyjają atrakcyjności zajęć,
aktywizacji uczniów oraz stymulacji ich wszechstronnego rozwoju.
Głównym celem innowacji jest aktywizowanie uczniów i motywowanie ich do zdobywania wiedzy oraz
samodzielnej pracy i poszukiwań; podniesienie efektywności pracy a proces nauki i zapamiętywania uczynienie
prostszym, szybszym i przyjemniejszym, podniesienie wyników nauczania poprzez wprowadzanie na lekcji
atrakcyjnych dla ucznia form pracy; uczenie poprzez zabawę.
Cele szczegółowe:
popularyzacja innowacyjnych metod nauczania na I etapie edukacyjnym;
poszerzanie i pogłębianie wiedzy polonistycznej, matematycznej i przyrodniczej;
stwarzanie sytuacji doskonalących pamięć, umiejętność skupienia uwagi, zdolność kojarzenia, logicznego, twórczego
i oryginalnego myślenia, a także aktywności;
doskonalenie umiejętności kategoryzowania i dedukowania, łatwiejszego wiązania faktów i syntezy wiedzy;
doskonalenie wytrwałości w poszukiwaniu niekonwencjonalnych dróg dochodzenia do wiedzy i umiejętności;
kształcenie umiejętności autoprezentacji;
wdrażanie do samokształcenia i systematycznej pracy nad sobą;
wdrażanie do operatywnego posługiwania się wiedzą;
zwiększenie dynamiki lekcji;
lepsza współpraca nauczyciela z uczniami, którzy oczekują zastosowania nowoczesnych technologii w szkole.
intelektualna, czyli przyswajanie wiedzy, zdobywanie nowych wiadomości,
emocjonalna – uczenie się poprzez odczuwanie i przeżywanie,
praktyczna – uczenie się poprzez doświadczanie i przekształcanie rzeczywistości.
Proponowane formy pracy to:
praca indywidualna - uczeń samodzielne wykonuje czynność,
praca zespołowa, gdy uczniowie pracują w stałych zespołach,
praca grupowa, gdy uczniowie pracują w jednorazowych grupach.
Wprowadzona innowacja powinna umożliwić realizację następujących celów dydaktyczno – wychowawczych:
wywołanie zainteresowania, chęci i gotowości ucznia do podejmowania prób wyszukiwania nowych dróg
dochodzenia do wiedzy i zdobywania umiejętności;
rozwijanie, dzięki nowoczesnym metodom nauczania, kompetencji kluczowych, tj. porozumiewanie się w języku
ojczystym, kompetencji matematycznych i podstawowych kompetencji naukowo – technicznych, umiejętności
uczenia się;
zwiększenie chęci uczniów do dzielenia się swoimi poglądami, opiniami oraz zwiększenia swobody wypowiedzi
dzięki umiejętności argumentowania;
zdobycie umiejętności przyjmowania konstruktywnej krytyki oraz przekazywania informacji zwrotnej przez
nauczyciela, jak i ucznia;
rozwijanie umiejętności pracy zespołowej;
większego zaangażowania pamięci i wyobraźni;
zdobycie umiejętności zastosowania w praktyce własnej wiedzy i umiejętności z różnych dziedzin nauki;
skrócenia czasu zapisu i prezentacji materiału dydaktycznego.
Opracowała Iwona Myślińska
Innowacja pedagogiczna: „Wykorzystanie wizualizera w realizacji treści matematycznych”.
Innowacja miała charakter organizacyjno - metodyczny dotyczący rozwijania postaw i zachowań
specyficznych dla aktywności matematycznej w zakresie uzyskania przez uczniów większych kompetencji, poprzez
wykorzystanie nowoczesnego środka dydaktycznego – wizualizera oraz oceniania kształtującego. Innowacja
skierowana była do uczniów dwóch oddziałów klasy czwartej, rozpoczynających w 2014 roku II etap edukacyjny,
została przeprowadzona w ramach zajęć obowiązkowych z matematyki w połączeniu z wykorzystaniem technologii
informacyjno-komunikacyjnych oraz wybranych elementów oceniania kształtującego (OK).
Głównym celem innowacji była poprawa efektywności nauczania na II etapie edukacyjnym poprzez stworzenie
warunków sprzyjających odkrywaniu, doświadczaniu, pozytywnej motywacji, umożliwiających nabywanie nowych
umiejętności matematycznego myślenia i rozumowania przyczynowo - skutkowego prowadzących do aktywnej
postawy wobec problemów matematycznych.
Innowacja była realizowana w ciągu trzech lat szkolnych, najpierw w okresie od 01.11.2014 r. do 31.05.2015 r.
w dwóch oddziałach klas czwartych, a następnie kontynuowana w roku szkolnym 2015/2016 oraz 2016/2017 i
objęła 54 uczniów z dwóch oddziałów.
Innowacja miała na celu stworzenie sytuacji dydaktyczno - wychowawczych stymulujących rozwój zainteresowania
poznawczego uczniów wykorzystując ich naturalną ciekawość, chęć samodzielnego odkrywania, pragnienie
eksperymentowania, które na II etapie kształcenia są równie silne jak na etapie edukacji wczesnoszkolnej.
Różnorodność form i metod pracy oraz atrakcyjność przekazu dzięki wykorzystaniu w/w narzędzi edukacyjnych
sprawiły, że uczeń miał poczucie sensu tego, co robi, możliwość decydowania o tym, co je interesuje, co chciałby
kształtować i czego warto się uczyć, poczucie własnej wartości, odpowiedzialności, satysfakcji oraz bezpieczeństwa
wynikającego z prawa do popełniania błędu w szukaniu właściwej drogi rozwiązania zadania.
Na drugim etapie kształcenia w klasie czwartej uczniowie doskonalili m.in. umiejętności sprawności rachunkowej,
wykorzystania myślenia abstrakcyjnego, rozwiązywanie problemów matematycznych w sposób twórczy, stosowania
algorytmów w sytuacjach nietypowych. Zastosowanie innowacji pomogło uczniom w dostrzegania analogii zarówno
w stosunku do intuicyjnych i jeszcze tylko zarysowanych idei, jak i w ramach specyficznej aktywności na poziomie
formalnym. Poprzez organizowanie sytuacji prowokujących uczniów do dostrzegania i wykorzystywania podobieństw
uczeń sam dochodził do rozwiązania zadania, zauważał popełniane błędy, stawiał hipotezy, analizował, korygował
wyniki, by wreszcie przejść do prawidłowego wnioskowania i schematyzowania matematycznego.
Jako główne wskaźniki świadczące o skuteczności zastosowania wizualizera w procesie realizacji treści
dydaktyczno - wychowawczych przyjęto:
rozwinięcie umiejętności myślenia matematycznego wśród uczniów mających problemy w uczeniu się
matematyki,
wywołanie większego zainteresowania przedmiotem, ciekawości poznawczej,
większa chęć ucznia do dzielenia się poglądami, opiniowania i dyskutowania,
swoboda wypowiedzi dzięki umiejętności argumentowania,
likwidowanie bariery w posługiwaniu się językiem matematycznym podczas wypowiedzi,
zwiększenie umiejętności dostrzegania zależności matematycznych oraz myślenia abstrakcyjnego,
umiejętne przekazywanie informacji zwrotnej miedzy uczniami,
umiejętność przyjmowania konstruktywnej krytyki oceny koleżeńskiej oraz przekazywania informacji
zwrotnej zarówno przez nauczyciela jak i ucznia,
rozwijanie umiejętności pracy zespołowej,
skrócenie czasu kontroli rozwiązywania zadań podczas pracy na lekcji i zadań domowych dzięki
zastosowaniu metody świateł drogowych,
zwiększenie ilości zadań rozwiązywanych podczas lekcji,
skrócenie czasu zapisu i prezentacji materiału dydaktycznego.
Integralną częścią wprowadzonej innowacji było zastosowanie elementów oceniania kształtującego, dzięki
którym chciałam, aby włączyć uczniów do uczenia się matematyki i brania odpowiedzialności za swoją naukę. W
innowacji wykorzystałam następujące moduły oceny kształtującej: informację zwrotną, pytania kluczowe, kryteria
oceniania i ocenę koleżeńską.
Informacja zwrotna uwzględnia to, co uczeń zrobił dobrze, jak też to, co powinien zrobić inaczej. Zawiera ona
również wskazówki – w jaki sposób uczeń ma poprawić pracę i jak się dalej może się rozwijać. Informacja zwrotna
ukierunkuje uczenie się, uczeń dzięki niej wie, co jest ważne, na co powinien położyć większy nacisk lub po prostu
zwrócić uwagę. Na lekcjach przyjęła ona formę komentarza ustnego do wybranej pracy ucznia i zawierała cztery
niezbędne elementy:
wyszczególnienie i docenienie dobrych elementów pracy ucznia,
odnotowanie tego, co wymaga poprawienia lub dodatkowej pracy ze strony,
wskazówki – w jaki sposób uczeń powinien poprawić pracę,
wskazówki – w jakim kierunku uczeń powinien pracować dalej (dialog nauczyciel - uczeń).
Informacja zwrotna była stosowana na poziomie nauczyciel - uczeń oraz uczeń - uczeń podczas stosowania oceny
koleżeńskiej, po wykonaniu wybranego elementu lekcji - zadania, ćwiczenia, pracy w grupie. Dzięki informacji
zwrotnej starałam się oswoić uczniów z utrzymywaniem konstruktywnej krytyki w atmosferze wzajemnego zaufania i
pomocy koleżeńskiej. Zauważyłam, że dużo łatwiej jest przyjąć informację zwrotną od rówieśnika, choćby dlatego,
że wyrażona jest językiem, którym uczniowie porozumiewają się na co dzień. Jednocześnie uczniowie w roli
„nauczyciela” stawali się bardziej odpowiedzialni i przykładali się do pełnionej funkcji, a wtedy sami również uczyli
się i utrwalali nowe umiejętności matematyczne. Przyzwyczajałam uczniów do dialogu z nauczycielem, z uczniem,
oswajałam z posługiwaniem się językiem matematycznym na miarę ich możliwości.
Uczniowie udzielali sobie wzajemnie informacji zwrotnej na podstawie ściśle ustalonych kryteriów oceniania
sformułowanych przez nauczyciela, a później również przez uczniów.
Tworzenie wraz z uczniami kryteriów oceniania było bardzo korzystne. Uczniowie włączali się w odpowiedzialność
za własne uczenie się, mogli zastanowić się, po czym poznają że zostały zrealizowane cele. Kryteria oceniania były
zapisywane na tablicy każdorazowo przez zastosowaniem oceny koleżeńskiej w języku zrozumiałym dla ucznia.
Często w procesie wspólnego ustalania kryteriów oceniania, okazywało się, czego jeszcze uczniowie nie opanowali
dobrze i do czego warto jeszcze wrócić. Określenie precyzyjnych kryteriów oceniania to kluczowa element oceny
koleżeńskiej.
Dzięki zastosowaniu oceny koleżeńskiej na lekcjach przełamałam znaną szkolną zabawę w „policjanta i złodzieja”, w
której nauczyciel śledzi tylko potknięcia ucznia, a uczeń stara się oszukać nauczyciela. Uczniowie postawieni w roli
nauczyciela (na podstawie ustalonych kryteriów oceniania) wzajemnie recenzowali swoje zadanie, dawali sobie
wzajemnie wskazówki. Z jednej strony bardzo dobrze rozumieli kolegę, którego pracę sprawdzali, gdyż przed chwilą
wykonywali to samo zadanie, a z drugiej strony uczyli się od swego kolegi innego podejścia do rozwiązania zadania.
Ocena koleżeńska zawsze dotyczyła jednego krótkiego polecenia zadanego podczas lekcji, łączyła ocenianie
kształtujące z sumującym, uczniowie uczyli się, że ocena koleżeńska służy pomocy w uczeniu się, a nie wystawieniu
stopnia.
Podczas realizacji tematów korzystałam również z opracowanych przeze mnie kart pracy, elementów kart pracy
przygotowanych przez Ośrodek Rozwoju Kompetencji Edukacyjnych (w ramach uczestniczenia w programie „2x2
Pracuj z Pomysłem”) a także wykorzystałam zadania ułożone przez uczniów w ramach prac domowych i pracy na
lekcji.
Ewaluacja przeprowadzona w trakcie trwania innowacji oraz ewaluacje końcowe wykazały:
skuteczność wykorzystania wizualizera jako środka dydaktycznego przyczyniającego się do uzyskiwania
przez uczniów większych kompetencji w zakresie matematyki;
celowość korzystania z technik oceniania kształtującego w pracy grupowej i indywidualnej;
Uzyskane pozytywne efekty:
Uczeń:
ma poczucie bezpieczeństwa w całym procesie dydaktycznym,
wie, że nauczyciel nie zaskoczy go dodatkowym kryterium oceny, zwraca szczególną uwagę na to, co
nauczyciel będzie oceniał w jego pracy, wie, co powinno znaleźć się w niej znaleźć,
nie boi się krytyki, chętnie poddaje ocenie swoją pracę,
ma odwagę do wyrażania opinii, formułowania wniosków, argumentowania,
akceptuje popełnianie błędów, które jest normalnym elementem w osiąganiu celów,
nie boi się stawiać pytań, błądzić, rozwiązywać zadania swoimi sposobami,
ma poczucie własnej wartości, pewności siebie i motywacji do nauki,
świadomie korzysta z pomocy koleżeńskiej i sam służy wsparciu innym uczniom,
angażuje się w pracę na lekcji,
bierze na siebie część odpowiedzialności za uczenie się i co najważniejsze chce to wyzwanie podejmować na
każdej lekcji.
Nauczyciel:
efektywnie pracuje z grupą zróżnicowaną pod względem umiejętności,
wykorzystuje zadania, które można rozwiązać na kilka sposobów i przyzwyczaja ucznia do wyboru
najskuteczniejszych i najbardziej mu odpowiadających,
nie traci czasu na sprawdzanie wykonania zadania przez klasę,
realizuje cele lekcji przy jednoczesnym rozwiązaniu dużo większej liczby zadań niż w nauczaniu tradycyjnym,
zapoznaje uczniów z różnorodnymi metodami rozwiązania zadania w krótkim czasie,
wykorzystuje ocenę koleżeńską jako element utrwalenia śródlekcyjnego,
skraca czas orientowania się w poziomie opanowania materiału lekcyjnego przez ucznia,
ukazuje użyteczność umiejętności matematycznych w codziennym życiu,
przygotowuje lekcje atrakcyjne dla ucznia,
stwarza atmosferę sprzyjającą uczeniu się,
Uzyskane pozytywne efekty dla szkoły:
zwiększenie efektywności i atrakcyjności nauczania,
uwzględnienie technologii informacyjnej w pracy na lekcjach,
wspieranie uczniów zdolnych i mających problemy w uczeniu się matematyki,
innowacyjne prowadzenie zajęć,
atrakcyjna forma zajęć obowiązkowych, przyjaznych dla ucznia,
Przygotowała: Monika Salamon
Dobra praktyka w klasie integracyjnej
a) W r. szk. 2015/2016 opracowałam na okres wypoczynku zimowego dzieci, organizowanego w macierzystej
placówce program zajęć mających na celu naukę konstruowania gier planszowych. Zajęcia przewidziane
były przede wszystkim dla uczniów klas pierwszych i odbyły się w pierwszym tygodniu ferii zimowych.
b) Podczas zajęć dydaktyczno-wyrównawczych z matematyki dla uczniów klasy trzeciej wykorzystuję gry
matematyczne (np. planszowe, karciane). Zastosowanie gier niewątpliwie podnosi atrakcyjność zajęć, ale
przede wszystkim pozwala kształcić umiejętności rachunkowe, rozwija spostrzegawczość i myślenie.
c) Wykorzystuję Metodę Dobrego Startu nie tylko podczas pracy terapeutycznej, ale również jej elementy na
obowiązkowych zajęciach w klasach I-III lub zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych. Uczniowie utrwalają
orientację w schemacie swojego ciała oraz w przestrzeni podczas różnego rodzaju zabaw ruchowych także ze
śpiewem. Wykonują ćwiczenia polegające na uczeniu się polisensorycznym liter/cyfr z jednoczesnym
śpiewaniem piosenki.
Przygotowała Małgorzata Chiszberg