refleks 314

Refleks maandelijks infoblad van VTBkultuur fotoclub BLANDIA

33ste jaargang — nummer 314 — sept 2012

foto freddy

refleks 314 sept 2012 — 2

kale

nder

Donderdag 30 augustus 2012 —19u30—

Afhalen van de panelen aan de garage van Filip

in de L. Dujardinstraat en opstellen in de kerk.

Iedereen die een handje kan komen helpen is

welkom

Jaarthema

de werkende mens

Zaterdag 1 en zondag 2 september St Amanduskerk

Blandia’s fototentoonstelling

Maandag 3 september 2012—09u00—St. Amanduskerk

Afbreken tentoonstelling, panelen terugbrengen

Alle hulp is welkom

Vrijdag 31 augustus 2012 —09u00—St. Amanduskerk

Opstellen van de tentoonstelling

Vanaf 9 uur beginnen wij er aan

Iedereen die een handje kan komen helpen is

welkom

Woensdag 12 september 2012—20u00—de Kerkewegel

Eerste vergadering van het nieuwe werkjaar

Evaluatie van de tentoonstelling

Vertonen foto’s van de reis naar London


editoriaal

H et is weer zo ver, de vel-

den zijn geschoren en vol-

gens het spreekwoord is-

de winter geboren. Voor fotoclub

Blandia beteken dit dat wij wel-

dramet onze activiteiten van start

gaan. Woensdag 12 september is

het zo ver en beginnen wij aan

een nieuw werkjaar. Die dag ho-

pen wij jullie ingoede gezondheid

te mogen verwelkomen. Wij zijn

benieuwd naar jullie wedervaren

en de beelden die in de voorbije

maanden zijn opgenomen.

Voor de verdere werking van onze

club houden wij ook graag reke-

ning met uw wensen en vragen

aarzel niet om ze ons kenbaar te

maken. Vergeet het jaarthema

niet, het is nog altijd actueel en

de werkende mens staat nog

steeds centraal.

Op 15 augustus ging onze fotoral-

ly van start. Een vierde van onze

leden was present om ook dit jaar

de nieuwe uitdagingen aan te

gaan. Opnieuw was Blankenberge

de locatie waar de opdrachten ge-

zocht en de beelden dienden te

worden vastgelegd. Velen hadden

hun stalen ros mee om zich te

verplaatsen om op zoek te gaan

naar de geschikte locaties . Een

enkeling zonder ros nam de tram.

Einde rally was om half zes waar-

na elke deelnemer in de Kerkewe-

gel verwacht werd. Daar wachtte

de fotografen een verfrissende

drank en lekkere broodjes met di-

verse soorten beleg, klaar ge-

maakt door de naarstige handen

van: Godelieve, Hilde, Inge en

Fien. Waarvoor wij hen via deze

weg hartelijk danken. Wij lieten

het ons smaken ,tussendoor luis-

terend naar de wederwaardighe-

den van de deelnemers.

Na een kort en geheim overleg is

het besluit genomen om het niet

bij één gratis drankje te houden

maar als beloning voor hun inzet

konden de deelnemers hun dorst

gratis te lessen. Of dit aanleiding

zal geven tot het verhogen van

het lidgeld is voorlopig niet be-

kend.

Op 1 en 2 september hopen wij

jullie te mogen begroeten op de

fototentoonstelling in de Sint

Amanduskerk.

De voorzitter


initiatief

O m het creatief fotograferen bij de leden wat te stimuleren lan-

ceert Blandia het volgende initiatief.

Tegen de eerstvolgende vergadering bedenkt elk lid een thema

om te fotograferen. Dit thema wordt op een papiertje geschreven en in

de hoge hoed van de voorzitter gedeponeerd, waarna

iedereen een papiertje uit de hoed haalt. Maak het

niet te moeilijk, je zou je eigen verzinsel kunnen krij-

gen.

Dit wordt dan het thema dat hij moet in beeld bren-

gen.

Van dit thema moeten vier foto’s vertoond worden. Wanneer? Dat zal la-

ter op het jaar moeten gebeuren maar zal in de Refleks vermeld worden.

Bijvoorbeeld: de leden x y en z tonen hun resultaat op de vergadering

van februari.

Wij hopen dat iedereen aan dit initiatief zal meewerken en op deze ma-

nier gestimuleerd zal worden om meer en creatief te fotograferen. Want

zeg nu zelf; hoe lang is het geleden dat jij nog een foto genomen hebt

en hoe vaak fotografeer jij eigenlijk? Is dit niet wat weinig voor iemand

die zich lid van een fotoclub noemt?

Het is niet voldoende om eenmaal per maand bij pot en pint wat samen

te palaveren over toestellen, computerprogramma’s of allerhande al dan

niet interessante weetjes, om beter te leren fotograferen. Ook hier is het

waar dat men alleen al doende leert.

Word dus wakker uit je « donkere-kamer-slaap » en stort je op de nieu-

we uitdaging die ,wie weet, een nieuwe wending kan geven aan je leven

in de fotografie.

Wie niet aanwezig kan zijn op de vergadering van september kan een

thema doormailen zodat iedereen kan deelnemen.


rally

O m zij die niet deelnamen aan de rally vroeging te doen

krijgen en spijt over hun afwezigheid en hen tevens te

stimuleren om volgende keer wel mee te doen, volgen

hier de opdrachten die aan de deelnemers gegeven werden.

Het thema is: mobiel in Blankenberge

Je moet voorwerpen fotograferen die kunnen bewegen of een op-

name maken die een link geeft naar dit voorwerp.

De beweging moet veroorzaakt worden door volgende energie-

bronnen

1° elektriciteit (trein, tram, auto enz…)

2° trappen (fiets, step,skateboard enz…)

3° fossiele brandstof (benzine, diesel, steenkool enz…)

4° wind (boot surfplank enz…)

Toegegeven deze onderwerpen zijn niet voor de

hand liggend en gemakkelijk, maar een goed

resultaat geeft dan des te meer voldoening.

Om in de euforie van London

en de spelen te blijven; nog

even deze uitspraak van Pierre

de Coubertin in herinnering

brengen:

DEELNEMEN IS BELANG-

RIJKER DAN WINNEN


rally


foto’s


blandia bezoekt

Z oals gepland bracht Blandia op 22 augustus een bezoek

aan de fototentoonstelling van Carl De Keyzer in Oosten-

de. Gelukkig waren niet alle leden aanwezig anders had-

den wij niet op de, met uitbundig zwetende toeristen volgestouw-

de tram gekund. Beleefd waren die mensen anders wel, want zij

lieten alle kinderen rustig de schaarse zitjes inpalmen. Een be-

schaafd mens weet dat je best eerst enkele reizigers van een vol-

le tram laat afstappen vooraleer zelf op te stappen. Zo ver reikt

het logisch denkvermogen van de gemiddelde toerist echter niet,

zodat afstappen een kwestie is van ellebogenwerk.

Toch kwamen wij heelhuids in Oostende . De schaarse wegwijzers

leidden ons na een kwartiertje stappen naar een oude loods aan

de verlaten haven. Door een kleine opening in een grote poort

konden wij er binnen. Gezien onze gezegende leeftijd liet een

vriendelijke juffrouw ons voor 5 euro toe in het Walhalla van de

fotografie. Blijkbaar moet je daar als notoir fotoliefhebber rondlo-

pen met een fototoestel op je buik. Dat wisten wij niet, maar wij

zullen het onthouden voor volgende keer.

Als je even went aan de troosteloze, niet zo frisse ruimte, dan

springen de foto’s, op zeer groot formaat, zo op je af. Ze zijn als

openstaande vensters die een desolaat strand, een vervreem-

dend landschap, of een winterse pier tonen. Elke foto vertelt een

eigen verhaal en toch loopt de rode draad van de zee door de he-

le tentoonstelling. Op de meeste foto’s zijn ook mensen te zien.

Soms zijn zij nadrukkelijk aanwezig dan weer moet je ze zoeken

tussen enorme rotspartijen of langs kronkelende paadjes. Maar

steeds hebben zij een functie in het geheel. Zij het om de groots-

heid van de natuur te tonen of om een verbinding te vormen tus-

sen een gestrand roestig schip en een dode zeevogel.


Technisch zijn alle foto’s perfect, dat is ook het minste wat je

kunt verwachten van een dergelijk fotograaf. Ze zijn meestal

scherp van voor tot achter, bijna zeker opgenomen met een

groothoek objectief. Schaars zijn de beelden waar met scherpte-

diepte gespeeld is, maar dat is dan ook zeer functioneel gedaan

om bepaalde accenten te leggen.

Wat mij bij het zien van deze tentoonstelling zeer blij maakte is

vast te stellen dat ook internationaal gerenommeerde fotografen

gebruik maken van compositie elementen. Invoerende lijnen, en

sterke punten worden nadrukkelijk gebruikt. De regel van een

derde vind je in veel werken terug. Een horizon midden in het

beeld is een zeldzaamheid en heeft alleen een symmetrische

functie.

Wat mij bijna een euforisch genot verschafte bij het bekijken van

alle honderd foto’s was dit: er was geen enkele verticale op-

name bij. Zelfs de grootsten der aarde houden het horizontaal.

Een beeld van een soort obelisk op een klip met de zee als ach-

tergrond, iets wat velen vertikaal en in het midden van het beeld

zouden fotograferen werd horizontaal en op een derde links in

beeld genomen, schitterend!!!

Dit te zien kan echt deugd doen. En het volgende wat ik hoorde

deed ook echt deugd. Op de tentoonstelling liep een koppel rond

dat in Uitkerke woont. Wij spraken even samen over de tentoon-

gestelde werken en toen zei ze de dame het volgende: op jullie

tentoonstelling in de Kerk hangen OOK zeer mooie foto’s. Als ik

dit hoorde van iemand die midden de werken van magnum Carl

staat dan gingen de drie haartjes op mijn borst van trots discreet

even rechtop staan.


column

I n een publicatie die ik toevallig onder ogen kreeg stond een

titel in koeien van letters: « de keyzer van de kust » en als

ondertitel: 16 maanden, 120 000 kilometer,140 knallers van

foto’s, waarvan 105 voor een tentoonstelling en 135 voor een

boek. Eerst dacht ik dat het artikel over een van onze leden ging,

want wij kennen iemand die voor een lange tijd durft verdwijnen

om vele duizenden kilometer te toeren met een zwerfauto. Maar

nee, het bewuste artikel beschreef de queeste van een zekere

Magnum-fotograaf Carl De Keyzer. Bij het woordje « magnum »

dacht ik spontaan aan champagne of desnoods frisco, maar, o

schande om zo veel onwetendheid, tante Google leerde mij dat

het hier gaat over een zeer selecte groep van de beste fotografen

ter wereld waar ook onze genoemde landgenoot bij hoort.

Geboeid las ik verder het artikel over Carl. Ik zal hem maar Carl

noemen, als oude fotografen onder mekaar. Ik hoop dat hij mij

dit niet kwalijk neemt,want eerlijk gezegd; op het fotootje boven

het artikel keek hij mij toch maar een beetje sip en eerder wan-

trouwig aan.

Carl dus had in zestien maanden, verspreid over vier jaar, 120

000 kilometer afgelegd langs de Europese kusten. In een tweede-

handse Mercedes dan nog. Zoveel doe ik er nog niet met mijn au-

to in zes jaar. Als je even rekent is dit een topprestatie. 16 maan-

den dat is 480 dagen; 120000 gedeeld door 480 is 250. Elke dag

250 kilometer met, ik citeer het artikel, 15 tot 20 stops per dag.

Probeer eens de luttele 65 km van onze Belgisch kust in één dag

te rijden en ondertussen nog 15 keer te stoppen om te fotografe-

ren en dit met een tweedehandse Mercedes. In putje winter zou

dit misschien nog lukken maar in de zomer …..Nu goed Carl heeft

het gepresteerd.


klik

Maar wat bij mij nog de meeste bewondering opwekt is dat hij

ondertussen 80 000, ik spel: tachtigduizend, foto’s genomen

heeft. Om nog verder te duizelen van de astronomische getallen:

iedere foto heeft een resolutie, zo heb ik gelezen, van 65 tot 80

miljoen pixels.

120 000 kilometer, 80 000 foto’s, dat is anderhalve foto per kilo-

meter. Voor onze Belgische kust is dit ruwweg een honderdtal fo-

to’s. Daarvan waren er twee te zien op de tentoonstelling. Twee

prachtige foto’s van de pier van Blankenberge. Moeten wij daar

nu fier op zijn of eerder ongerust worden? Is de titel van de ten-

toonstelling niet » moments before the flood ».In elk geval: in

Oostende waren twee foto’s van Blankenberge te zien alleen al

daarvoor is de tentoonstelling het bezoeken waard.

Deze unieke topprestatie en waarschijnlijk enig in de geschiede-

nis van de fotografie is misschien te verklaren door wat er verder

in bewust artikel te lezen was: Carl beschikte over twee, door

een Franse sponsor ter beschikking gestelde, parttime assisten-

tes. Hun taak was om interessante plekjes uit te pluizen, zo staat

er te lezen. Wat nogmaals bewijst dat achter elke sterke man

meestal één, of in dit geval, twee sterke vrouw(en) staat(n).

Die hele geschiedenis bracht mij aan het mijmeren over vijfen-

dertig jaar Blandia wat wij volgend jaar met veel luister zullen

vieren. Ik zie de titel al voor het jubileumjaar: Blandia gaat Carl

De Keyzer achterna. Ik zal een hartig woordje met onze voorzit-

ter en onze penningmeester moeten spreken. Maar als iemand

een tweedehandse Mercedes en twee Franse part time assisten-

tes wil sponsoren dan zien wij het vast wel zitten.

Dan maken wij met Uitkerke kermis 2015 een tentoonstelling met

als titel « just after the flood »


refleks is een erkend tijdschrift door vtbKultuur

verschijnt maandelijks behalve in juli en augustus

verantwoordelijke uitgever: jaak schaeverbeke, koning albert-I laan 68, 8370 blankenberge

web site: www.blandia.com

mededelingen

Het opstellen van onze jaarlijkse tentoonstelling vraagt heel

wat werk. Nu de panelen eigendom zijn van Blandia moeten

die ook opgehaald en teruggebracht worden.

Mogen wij dan ook vragen aan de leden om, tussen hun druk

ke bezigheden, even wat tijd vrij te maken om te komen

helpen op een van de dagen die op de kalender vermeld zijn

Eeuwige dank zal hen te beurt vallen.

Iris Aartrijke organiseert een nationaal digitaal salon

Wie wil deelnemen kan bij Freddy alle inlichtingen bekomen

Op 24 augustus werd door de voorzitter van de cultuurraad,

de heer Enzo Farina, een vraaggesprek gehouden met onze

voorzitter en uw dienaar. Dit in het kader van een artikelen-

reeks om de Blankenbergse verenigingen in de kijker te stel-

len.

De weergave van dit intervieuw zal te lezen zijn op Blanken-

berge on line gedurende de ganse maand september onder de

rubriek: »vereniging in de kijker ».

refleks 314

Documents