URZĄD MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY DZIELNICY PRAGA PÓŁNOC

PROJEKT ……….……………………

budynku przy ul. Ząbkowskiej 13

WYKONAWCA:

ECO-INVESTMENT s.c. Michał Kierul, Robert Korbeń

Warszawa, październik 2008 r.

2

PROJEKT

BUDYNKU MIESZKALNEGO WIELORODZINNEGO

WARSZAWA UL. Ząbkowska 13.

CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNA

Inwestor: Urząd Miasta Stołecznego Warszawy

w Dzielnicy Praga Północ

ul. ks. Kłopotowskiego 15

03-708 Warszawa

Projektant: Mgr inŜ. Andrzej Januszaniec

Nr upr. St-182/77.

Warszawa, październik 2008 r.

3

1. OPIS TECHNICZNY 1.1. Dane ogólne

Opis techniczny został sporządzony w oparciu o Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego i zawiera opis projektu wg kolejności określonej w rozporządzeniu

1.2. Przeznaczenie i program uŜytkowy budynku

Dom mieszkalny z poddaszem nieuŜytkowym, całkowicie podpiwniczony. Obiekt posiada 4 kondygnacje nadziemne. Na parterze, w trakcie wschodnim zlokalizowane są usługi. Trakt zachodni przeznaczony jest na cele mieszkalne. Na wyŜszych kondygnacjach usytuowano lokale mieszkalne.

1.3. Rozwiązania architektoniczno budowlane 1.3.1. Forma i funkcja obiektu

Dom z nieuŜytkowym poddaszem, dostępnym z klatki schodowej , przekryty jest dachem dwuspadowym. Mała oficyna zachodnia została poddana remontowi i nie jest przedmiotem niniejszego opracowania. Na całości budynku, uprzednio wykonano prace remontowe w zakresie elewacji połączone z rekonstrukcją balkonów.

1.3.2. Dostosowanie do krajobrazu i otaczającej zabudowy

Bryła domu, uratowana po zniszczeniach wojennych, tradycyjna, jest dostosowana do krajobrazu miejskiego i odpowiada wymogom moŜliwości jej adaptacji do otaczającej zabudowy miejskiej na terenie dzielnicy.

1.4. Dane konstrukcyjno - budowlane 1.4.1. Układ konstrukcyjny

Budynek trzypiętrowy, podpiwniczony z poddaszem nieuŜytkowym, zrealizowany w technologii tradycyjnej murowanej ze stropami drewnianymi, obecnie całkowicie wyeksploatowanymi. Stropy budynku oparte na ścianach murowanych z cegły ceramicznej pełnej grubości 74,0 cm (ściany zewnętrzne parteru i pierwszego piętra) oraz 76,0 cm (ściana środkowa), ściany zewnętrzne wyŜszych kondygnacji o grubości 56,0 cm. Grubość ścian szczytowych i klatki schodowej na parterze i I piętrze 69 cm, a na II i III piętrze 55 cm. Ściany nośne i działowe przedmiotowej oficyny są wymurowane z cegły pełnej ceramicznej na zaprawie wapiennej. Ściany i ścianki działowe są wyprawione obustronnym tynkiem. W piwnicach grubość nośnych ścian zewnętrznych i południowej ściany szczytowej wynosi 83 cm, a nośnej ściany środkowej 76 cm. Grubość południowej ściany nośnej i ścian szczytowych skrzydła zachodniego wynosi 83 cm. Grubość północnej

4

ściany szczytowej oficyny wynosi 101 cm. W skrzydle wschodnim wykonano ściągi z prętów stalowych o średnicy 25 mm na ścianach zewnętrznej wschodniej, ścianach szczytowych i środkowej ścianie nośnej od strony zachodniej. Ściągi usytuowano na poziomie ław fundamentowych i posadzki parteru. Budynek jest przykryty dachem drewnianym krytym papą. Nad skrzydłem wschodnim dach dwuspadkowy, a nad zachodnim jednospadkowy. Konstrukcja nośna na której ułoŜony jest podkład dachowy z desek składa się z wiązarów z płatwiami podpartymi kozłami z zastrzałami tworzącymi układ trójkątny. Wiązary pełne są rozstawione co ok. 4,00 m. Płatwie o przekroju 14 x 14 cm podparte są mieczami. Krokwie o przekroju 12 x 12 cm są rozstawione w przedziale od 0,95 do 1,05 m. Dach pozostaje do dalszej eksploatacji. Nad piwnicą oficyny i nad parterem skrzydła zachodniego wykonano stropy odcinkowe z cegły pełnej o grubości 13 cm. na belkach dwuteowych rozstawionych co ok. 1,25 m. Strop odcinkowy nad piwnicą skrzydła zachodniego jest podparty stalowym podciągiem trójprzęsłowym. W trakcie zachodnim skrzydła wschodniego na stropie odcinkowym ułoŜono na legarach białą podłogę. W skrzydle wschodnim nad I, II i III piętrem wykonano stropy drewniane belkowe o przekroju belek 23 x 23 cm ze ślepym pułapem grubości 3,2 cm, opartym na łatach 4,5 x 4,5 cm. Na ślepym pułapie ułoŜona jest polepa o grubości ok. 10 cm. Na belkach ułoŜona jest ślepa podłoga o grubości 3,2 cm i biała podłoga z desek grubości 3,2 cm. Do spodu belek jest przybita podsufitka z desek grubości 2,5 cm. Podsufitka jest wyprawiona tynkiem wapiennym o grubości 2,5 cm na trzcinie. W mieszkaniach na białej podłodze są ułoŜone róŜne posadzki takie, jak klepkowe, wykładziny rulonowe z polichlorku winylu oraz z płytek ceramicznych. W strop nad pomieszczeniem zakładu fotograficznego wbudowano dwuteową belkę HE 240 B w celu przeniesienia ściany działowej nad pomieszczeniem. Nad klatką schodową zbudowano strop ogniochronny. Na belkach stalowych oparto ceglane sklepienia odcinkowe. Rozpiętość belek stropowych wynosi ok. 2,70 m. Strop jest wyprawiony cementowo-wapiennym tynkiem sufitowym o grubości około 2,0 cm. W budynku, przy ścianie północnej są zlokalizowane schody jednokierunkowe dwubiegowe. Do piwnicy i na poddasze prowadzą schody jednobiegowe. Szerokość klatki schodowej na parterze i I piętrze wynosi ok. 2,26 m, a wyŜej 2,37 m. Długość klatki schodowej ok. 8,60 m. Konstrukcją nośną biegów są wspornikowe belki dwuteowe o wysokości 120 mm i wysięgu ok. 1,15 m, utwierdzone w murze ścian klatki schodowej. Rozstaw belek około 1,55 m. Na belkach są oparte ceglane sklepienia odcinkowe wykonane z cegły pełnej ceramicznej o grubości 6 cm.

5

Podniebienie biegów schodowych jest wyprawione tynkiem cementowo-wapiennym o grubości ok. 2,0 cm. Na odcinkach biegów są ułoŜone drewniane belki policzkowe, do których mocowano drewniane stopnice i podstopnice stopni o szerokości 26 cm, wysokości stopni 16 cm. Z poziomu parteru do piwnicy. wykonano bieg betonowy na gruncie. Biegi schodowe są podzielone spocznikami piętrowymi i międzypiętrowymi. Konstrukcję nośną spoczników stanowią sklepienia odcinkowe oparte na jednoprzęsłowych stalowych belkach spocznikowych przy podłuŜnych ścianach nośnych środkowej i zachodniej i na belkach wspornikowych na pozostałych odcinkach. Na belkach spoczników oparte są sklepienia ceglane. Spocznik nad piwnicą jest konstrukcji drewnianej. Balustrada drewniana aŜurowa wsparta toczonymi, drewnianymi tralkami

1.4.2. Zastosowane schematy statyczne

Więźba dachowa: pozostawiona do dalszej eksploatacji bez ingerencji konstrukcyjnej. Stropy nad piwnicą i parterem: ceramiczne na belkach stalowych, pozostawiony do dalszej eksploatacji. Stropy wyŜszych kondygnacji: projektuje się wymianę drewnianych stropów na stropy gęstoŜebrowe Teriva 4,0/I - schemat statyczny belek stropowych to belka jednoprzęsłowa wolnopodparta Płyty balkonów: po przeprowadzonym uprzednio remoncie, nie są projektowane. NadproŜa okienne i drzwiowe: stalowe belki dwuteowe NP140- schemat belki jednoprzęsłowej wolnopodpartej

1.4.3. Kategoria geotechniczna

Z uwagi na fakt, Ŝe przedmiotowy budynek od dziesiątków lat obciąŜał podłoŜe gruntowe, powodując jego komprymuję oraz brak przesłanek do stwierdzenia pogorszenia stosunków gruntowo wodnych w podłoŜu, a takŜe wieloletnie bezawaryjne funkcjonowanie budynku przyjęto I kategorię geotechniczną obiektu wg rozporządzenia MSWiA z 24 09 1998 (Dz.U nr 126, poz. 839 §7) oraz warunki gruntowe proste (§5 3 w/w rozporządzenia).

1.4.4. ZałoŜenia przyjęte do obliczeń konstrukcyjnych

Wymagane bezpieczeństwo konstrukcji (dział V warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dz U Nr 75, poz 690) zapewniono przez spełnienie wymagań zawartych w Polskich Normach zgodnie z par 204 ust 4 (wyŜej wymienionych warunków). Projekt konstrukcji wykonano w oparciu o następujące normy: PN-82/B-02000 / B-02001 / B-02003 ObciąŜenia budowli PN-B-03150 2000 konstrukcje drewniane PN-B-03264 2002 konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone PN-B-03002 1999 Konstrukcje murowe PN-76/B-03001 Konstrukcje i podłoŜa budowli. PN-81/B-03020 Posadowienie bezpośrednie budowli

6

2. OBLICZENIA STATYCZNE 2.1. Strop Teriva

Rozpiętości w świetle ścian ln = 5,92 m. Beton klasy B20 o Wytrzymałość obliczeniowa w konstrukcjach Ŝelbetowych na ściskanie ƒcd = 10,6 MPa na rozciąganie ƒctd = 0,87 MPa Wytrzymałość charakterystyczna na ściskanie ƒck = 16 MPa Stal klasy A-III ƒyd = 350 MPa. Środowisko jest klasy XC1 wg PN-B-03264:2002

Przyjęto strop z pustaków wysokości 210 mm, z nadbetonem 30 mm, a więc o wysokości całkowitej h = 240 mm.

Zestawienie obciąŜeń stropu ObciąŜenie Wartość

Charakter kN/m2

Wsp. obciąŜ

Wartość oblicz kN/m2

Podłoga: deszczułki 22 mm na lepiku (wg PN-82/B-02001) Gładź cementowa 40 mm 0,04*21,0 Papa (przyjęto) Styropian 40 mm 0,04*0,45 CięŜar własny stropu Tynk cementowo-wapienny 15 mm 0,015*19,0 ObciąŜenie zastępcze od ścian działowych ObciąŜenie zmienne

0,23 0,84 0,02 0,02 2,70 0,29 0,75 1,50

1,2 1,3 1,2 1,2 1,1 1,3 1,2 1,4

0,28 1,09 0,02 0,03 2,97 0,37 0,90 2,10

Razem : gk + qk = 6,35

— g + q = 7,76

Wartość obliczeniowa obciąŜenia na jedno Ŝebro

g 1 +q 1 =7,76*0,60= 4,66 kN/m Rozpiętość obliczeniowa stropu

leff = ln + h = 5,92 + 0,24 = 6,16 m Wartość obliczeniowa największego momentu zginającego

M = MSd = 0,125*(g1 + q1)*leff2 = 0,125*4,66*6,162 = 22,10 kNm

• Wysokość uŜyteczna przekroju Przyjęto otulinę c = 15 mm strzemiona średnicy Ф1 = 6 mm pręty zbrojenia Ŝeber średnicy Ф=12 mm dopuszczalną odchyłkę otuliny ∆c = 5 mm, a zatem

d = h – c - Ф1 - 0,5Ф - ∆c = 24 - 1,5 - 0,6 - 0,5*1,2 - 0,5 = 20,8 cm Zbrojenie podłuŜne Przy załoŜeniu, Ŝe strefa ściskania xeff = hf = 3 cm, moment zginający przenoszony przez przekrój

7

beff = b1+2*6*hf = 9+2*6*3 = 45 cm < 60 cm

Mf =ƒcd*beff*hf*(d - 0,5hf) = 1,06*4531*3*(20,8 - 0,5*3) = 2761 kNcm = 27,61 kNm>M= 22,10 kNm Przekrój jest więc pozornie teowy. Współczynnik µsc = Msd / (beff*d2*ƒcd) = 2210 / 45*20,82*10,6 = 0,011 gdy µsc = 0,039, ζ= 0,980. Pole przekroju zbrojenia As1 = Msd / (ζ*d*ƒyd) = 2210 / 0,980*20,8*35 = 3,10 cm2 Przyjęto w kaŜdym Ŝebrze zbrojenie 3Ф12 mm o As1 = 3,39 cm2 Przyjęte zbrojenie spełnia warunek As1 > 0,001*beff *d = 0,94 Obliczeniowa wartość siły poprzecznej W licu podpory VSd = 0,5*(g1 + q1)*ln = 0,5*4,66*5,92 = 13,79 kN W odległości d od krawędzi podpory (podparcie i obciąŜenie bezpośrednie) V´

Sd = Vsd –(g1+q1)*d = 13,79 – 4,66*0,208 = 12,82 kN Nośność obliczeniowa VRdl ze względu na ukośne rozciąganie

Szerokość strefy ściskania bw = 8 cm Współczynnik k = 1,6 -d= 1,6 – 0,208 = 1,392 Wytrzymałość obliczeniowa betonu na rozciąganie ƒctd = 0,87 MPa = 0.087 kN/cm2

Pole przekroju zbrojenia rozciąganego As1 = 3,39 cm2 Stopień zbrojenia ςL = As1 / (bw*d) = 3,39 / (7*20.8) = 0,0233; przyjęto ςL = 0,02 Średnie napręŜenia sciskające w betonie spowodowane siłą podłuŜną σcp = 0 Nośność na ścinanie VRd1 = [0,35*k*ƒctd*(l,2 + 40*ςL) + 0,15*σcp]*bw*d = = [0,35*1,392*0,087*(1,2 + 40*0,02) + 0,15*0]*8*20,8 = = 14,10 kN > VSd = 12,82 kN Nośność obliczeniowa VRd2 na odcinku pierwszego rodzaju ν = 0,6 - ƒck/250 = 0.6 - 16/250 = 0.54 z = 0,9*d = 0.9*20,8 = 18,7 cm VRd2 = 0,5*ν*ƒcd*bw*z = = 0.5*0.54*1.06*8*18,7 = 42,81 kN > VSd = 12,82 kN

8

Zbrojenie na ścinanie PoniewaŜ VSd < VRD1 < VRd2, więc zbrojenia na ścinanie moŜna nie obliczać. Nie ma teŜ potrzeby obliczania szerokości rozwarcia rys ukośnych. Sprawdzenie ugięcia

PoniewaŜ

leff = 592cm,

d = 20,8 cm,

beff = 45 cm, As1 = 3,39 cm2, więc: ςL = As1 / beff*d = 3,39 / (45*20,8) = 0,0036 = 0,36% < 0,50% leff / d = 592 / 20,8 = 28,46 Maksymalna wartość stosunku rozpiętości leff do wysokości uŜytecznej d, przy której moŜna nie sprawdzać ugięć dla(przyjmując stopień zbrojenia = ςL = 0,50%) betonu B20 leff / d = 24. Uwzględniając mnoŜnik 250/σs i σs = 233 MPa, otrzymuje się wartość graniczną 24*250 / 233= 25,7 leff / d = 592 / 20,8 = 28,46 cm > 25,7 a zatem naleŜy wprowadzić ujemną strzałkę ugięcia.

2.2. Strop nad piwnicą w klatce schodowej

Zestawienie obciąŜeń stropu ObciąŜenie Wartość

Charakter kN/m2

Wsp. obciąŜ

Wartość oblicz kN/m2

Deski podłogowe na legarach gr.3,2 cm 0,032*5,5 Gruz z wapnem gr.6 cm 0,06*14,0 Płyta Ŝelbetowa gr.8 cm 0,08*24,0 ObciąŜenie zmienne

0,18 0,84 1,92 3,00

1,2 1,3 1,1 1,3

0,21 1,09 2,11 3,90

Razem : gk + qk = 5,94

— g + q = 7,31

Rozpiętość płyty leff = 1,40 m Moment zginający M = 0,125*7,31*1,42 = 1,79 kNm Wysokość uŜyteczna przekroju płyty dla klasy ekspozycji XC1

d = 8 - 1,5 - 0,5 = 6,0 cm Wytrzymałość obliczeniowa betonu B20 ƒcd = 10,6 MPa

9

Wytrzymałość średnia na rozciąganie ƒcm = 1,9 MPa Wytrzymałość obliczeniowa stali klasy A-0 St0S ƒyd = 190 MPa Wytrzymałość charakterystyczna stali klasy A-0 St0S ƒyk = 300 MPa Pole przekroju zbrojenia rozciąganego As1 min. = 0,0013*b*d = 0,0013*0,06*1,0 = 0,78*10-4 = 0,78 cm2 As1 min. < 0,26*(ƒcm / ƒyk)*b*d = 0,26*(1,9/300)*1,0*0,06 = 0,83*10-4 = 0,83 cm2 sc = M / b*d2*ƒcd = 1,79*103 / 1,0*0,082*10,6*106 = 0,026

ζ = 0,980 zbrojenie płyty As1 = M / (ζ*d* ƒyd) = 1,79*10 / (0,980*0,06*190) = 1,60 cm2

Przyjęto Ф6 co 10 cm As1 = 2,83 cm2

3. ROZWIĄZANIA BUDOWLANE KONSTRUKCYJNO-MATERIAŁOWE 3.1. Roboty ziemne

W przypadku prowadzenia wykopów np. we czasie montaŜu instalacji zewnętrznych, prace te naleŜy wykonać tak, aby nie dopuścić do gromadzenia się wody w wykopach. W trakcie robót w bezpośrednim sąsiedztwie fundamentów naleŜy uwaŜać, aby nie naruszyć struktury gruntów zalegających bezpośrednio poniŜej poziomu posadowienia fundamentów. Wykop naleŜy wykonać ręcznie Zasypkę na ściany fundamentowe wykonać ręcznie, warstwami grubości 20 cm z ubiciem. Do zasypek stosować piaski grube.

3.2. Fundamenty Fundamenty budynku pozostawia się do dalszej eksploatacji. Podczas realizacji projektu, w wątpliwych fragmentach ścian fundamentowych, w miejscu posadowienia budynku, naleŜy dokonać oceny geotechnicznych parametrów podłoŜa gruntowego. Na tej podstawie uprawniony projektant określi jednostkowy obliczeniowy opór podłoŜa gruntowego i zadysponuje zakres ewentualnych prac. Poziom posadowienia fundamentów powinien wynosić 50 cm poniŜej poziomu posadzki piwnicy.

3.3. Ściany fundamentowe

Ściany fundamentowe były przedmiotem prac zabezpieczających podczas poprzedniego remontu budynku. Projektuje się pozostawienie ścian fundamentowych do dalszej eksploatacji bez dodatkowych ingerencji.

3.4. Posadzki Beton warstw podłogowych naleŜy wykonać z domieszką włókien polipropylenowych FIBERMESH w ilości 0,9 kg/m2. Beton wymieszać wg instrukcji stosowania (ostatnie 5 min. przed wylaniem betonu). Przy

10

zastosowaniu tych włókien moŜna nie stosować siatek przeciwskurczowych. Zalecane jest dodanie włókien j.w. lecz o działaniu antybakteryjnym. Poszczególne warstwy podłogi naleŜy wykonać wg projektu części architektonicznej.

3.5. Ściany

Ściany nośne istniejące naleŜy poddać oględzinom. W przypadku stwierdzenia uszkodzeń wymienić szczególnie zniszczone fragmenty muru, zarysowania ścian „przeszyć” cegłą ceramiczna pełna klasy 10 MPa na zaprawie cementowej marki 8 MPa na grubości ½ cegły. W przypadku wykonywania kominów murowanych naleŜy je wykonać z cegły pełnej klasy 15 MPa na zaprawie cementowej marki 8 MPa. W strefie oparcia belek stalowych wykonać poduszki betonowe z betonu B15.

3.6. Stropy, płyty balkonów

W budynku zaprojektowano strop gęstoŜebrowy typu Tenva 4,0/I zbrojony 3 Ф 12 ze stali A III. Nadbeton stropu Teriva przyjęto grubości 3 cm naleŜy wykonać z betonu B20. Rozstaw prefabrykowanych Ŝeber stropu wynosi 60 cm, a wysokość konstrukcyjna stropu wraz z nadbetonem 24cm.

3.6.1. Podpory montaŜowe

Podpory montaŜowe ustawia się zgodnie z projektem montaŜu stropu, na stabilnym podłoŜu w równych odstępach. Podpora montaŜowa powinna składać się z podwaliny (np. deski o grubości dwóch cali), stempla stalowego z regulacją wysokości lub stempla drewnianego oraz belek podporowych systemowych lub z krawędziaków (np. o przekroju 100x120 mm). Zaleca się stosowanie regulowanych podpór stalowych z własnymi rozporami stabilizującymi ich pozycję. Podpory montaŜowe ustawia się prostopadle do belek stropowych, wzdłuŜ ich osi, w rozstawie nie większym niŜ 1,8 m. Belki podporowe naleŜy podpierać (stemplować) w kierunku prostopadłym do osi belek stropowych, w rozstawie co 1,5 m. Liczba podpór montaŜowych zaleŜy od rozpiętości stropu w świetle podpór stałych (np. ścian) i wynosi: - 1 podpora -przy rozpiętości do 3,6 m - 2 podpory - przy rozpiętości powyŜej3,6 m do 5,4 m, - 3 podpory - przy rozpiętości powyŜej 5.4 m do 7,2 m, - 4 podpory - przy rozpiętości powyŜej 7,2 m. Ponadto zaleca się ustawienie dodatkowo skrajnych podpór montaŜowych bezpośrednio przy licu ściany (podporze stałej). Podpory stale (np. ściany) poziomuje się układając warstwę gęstoplastycznej zaprawy na całej szerokości wieńca, zabezpieczając w ten sposób pustki i ewentualne kawerny ścienne powstałe po wykuciu bruzd przed wciekaniem betonu.

11

Podpory montaŜowe naleŜy wypoziomować, a w przypadku stropów o duŜej rozpiętości wypiętrzyć odpowiednio do wymaganej wartości strzałki odwrotnej.

3.6.2. Układanie belek i pustaków stropowych

Belki stropowe układa się na podporach stałych (ścianach łub podciągach) na warstwie zaprawy cementowej M10 o grubości min. 20 mm, minimalna długość oparcia belek wynosi 80 mm. Podczas montaŜu belek stropowych moŜe zaistnieć sytuacja, w której odległość między belką a ścianą będzie mniejsza od modularnej szerokości pustaka. W takim przypadku przerwę pomiędzy skrajną belką, a licem ściany (wieńca) wypełnić moŜna w jeden z następujących sposobów: � układając przycięte pustaki stropowe, � układając kolejną dodatkową beikę � deskując od dofu przerwę i wypełniając ją betonem. W przypadku przycinania pustaków stropowych maksymalna odległość osi skrajnej belki stropowej od lica ściany powinna zapewniać minimalną głębokość oparcia pustaka stropowego na ścianie, tj. 25 mm. Maksymalna odległość wynosi: 500 mm dla stropu o rozstawie osiowym 625 mm, 375 mm dla stropu o rozstawie osiowym 500 mm. Przy układaniu pustaków stropowych naleŜy równieŜ zwrócić uwagę na maksymalną głębokość oparcia pustaków na ścianie, tj. aby moŜliwe było prawidłowe wykonanie wieńca Ŝelbetowego zgodnie z projektem. Po ułoŜeniu skrajnych rzędów pustaków wypełnia się nimi całe pole stropowe. Czołowe powierzchnie pustaków skrajnych przylegających do wieńców, podciągów i Ŝeber rozdzielczych zaleca się zadeklować przed ich ułoŜeniem. Po ułoŜeniu belek stropowych kontroluje się ich poziome ułoŜenie bądź w przypadku belek o większych długościach dostosowanie do poziomów odpowiadających odwrotnej strzałce ugięcia („wypiętrzenie"). Wartość wypiętrzenia 15 mm jest maksymalnym wypiętrzeniem dla belek w środkowej części stropu (pasmo środkowe o szerokości równej około 1/3 szerokości stropu). Belek skrajnych (sąsiadujących z wieńcem stropowym) nie naleŜy wypiętrzać, pozostają one w poziomie wieńca. Pozostałym belkom nadawać naleŜy odpowiednio pośrednie wartości wypiętrzenia. Wypiętrzenie belek to czynność prosta i konieczna, gwarantująca uzyskanie nośności stropu zgodnych z podanymi przez producenta. Ogranicza ono równieŜ ugięcie stropu, które powstanie podczas jego eksploatacji. Daje to w rezultacie efekt płaskiego sufitu.

3.6.3. śebra rozdzielcze W stropach o rozpiętości powyŜej 4,0 m, w celu wyeliminowania „klawiszowania belek" naleŜy wykonać Ŝebra rozdzielcze: 1-no Ŝebro rozdzielcze - przy rozpiętości stropu do 6 m, 2-a Ŝebra rozdzielcze - przy rozpiętości stropu powyŜej 6 m. Niniejszy projekt dysponuje wykonanie 2 Ŝeber.

12

śebra rozdzielcze naleŜy prowadzić przez całą szerokość stropu, aŜ do ścian lub podciągów (wieńców stropowych) usytuowanych równolegle do belek stropowych, a ich zbrojenie zakotwić w wieńcu. Zbrojenie Ŝebra rozdzielczego stanowią dwa pręty jeden górą, a drugi dołem, bez odgięć, o średnicy Ø12 mm ze stali klasy A-III, spięte strzemionami o średnicy Ø 6 mm, o rozstawie nie większym niŜ 0,5 m. Zbrojenie dolne Ŝeber rozdzielczych naleŜy wprowadzić w głąb wieńca lub podciągu na głębokość nie mniejszą niŜ 10 średnic tego zbrojenia tj. 12 cm, natomiast długość zakotwienia zbrojenia górnego w wieńcu powinna być nie mniejsza niŜ 0,5 m.

3.6.4. Zbrojenie podporowe W stropach gęstoŜebrowych (wymóg normy PN-B-03264:2002 pkt 9.2) nad podporami stałymi, nad kaŜdą belką, naleŜy umieścić zbrojenie podporowe, zgodnie z dokumentacją techniczną np. w postaci pręta ze stali klasy A-III o średnicy Ø12 mm lub inwentaryzowaną siatkę zbrojeniową z zakupu - zaleŜnie od rozpiętości stropu, zakotwionego w wieńcu i płycie stropowej na długości min. 40 średnic zbrojenia podporowego tj. 48 cm.

3.6.5. Betonowanie stropu

Po sprawdzeniu poprawności: � rozmieszczenia i stabilności podpór montaŜowych, � ułoŜenia belek i pustaków stropowych, � wypoziomowania belek stropowych bądź nadania im odwrotnej

strzałki ugięcia, � zmontowania zbrojenia wieńców, Ŝeber rozdzielczych, zbrojenia

podporowego, zbrojenia przy otworach w stropie itp,, oraz po: � usunięciu zanieczyszczeń (śmieci, trocin itp.), � zwilŜeniu (zmoczeniu) elementów stropowych moŜna przystąpić do betonowania stropu. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na dokładne wypełnienie mieszanką betonową wszystkich elementów stropu (belki, Ŝebra, wieńce). JeŜeli beton podawany jest za pomocą pompy, to naleŜy go rozprowadzić równomiernie po powierzchni, nie dopuszczając do miejscowego gromadzenia materiału (punktowe obciąŜenie stropu). JeŜeli beton dostarczany jest w taczkach, transport po stropie powinien odbywać się po sztywnych pomostach wykonanych z desek grubości co najmniej 1,5 cala. Podczas wszystkich robót montaŜowych na stropie, czyli przy układaniu pustaków, pracach związanych z wykonaniem zbrojenia wieńca i Ŝeber rozdzielczych, oraz przy betonowaniu stropu, ze względów bezpieczeństwa naleŜy korzystać z pomostów roboczych, które bardziej równomiernie rozłoŜą obciąŜenia. Wykonuje się je z desek, których grubość powinna wynosić przynajmniej 1,5 cala. Deski rozkłada się prostopadle do kierunku ułoŜenia belek nośnych, w kilku miejscach na całej szerokości stropu.

13

Uwaga! Nie naleŜy stawać na pustakach stropowych lub obciąŜać ich punktowo. Grubość warstwy nadbetonu naleŜy kontrolować za pomocą sondy lub ryg (listew, rur) umoŜliwiających „ściąganie" nadmiaru betonu i uzyskanie grubości warstwy podanej przez producenta. W trakcie betonowania naleŜy pobrać próbki betonu i kontrolować jego jakość wg PN-88/B-06250 „Beton zwykły". Do betonowania stropu stosuje się beton klasy B20.

3.6.6. Pielęgnacja stropu

Po zakończeniu betonowania strop naleŜy pielęgnować, szczególnie w okresie podwyŜszonych lub obniŜonych temperatur powietrza. Pielęgnacja stropu polega na: � zwilŜaniu wodą powierzchni betonu w podwyŜszonych temperaturach, � osłanianiu powierzchni betonu, np. matami, w obniŜonych

temperaturach.

3.6.7. Otwory w stropie Niewielkie otwory (np. na rury wod.- kan., co. lub przewody elektryczne) naleŜy wykonywać, nawiercając strop po jego wykonaniu. Uwaga! Otwory wykonywać naleŜy w pustakach, nie uszkadzając belek stropowych lub poprzez rozsunięcie pustaków podczas montaŜu stropu oraz ewentualne wykonanie deskowania i wylewki uzupełniającej. Większe otwory w stropie (np. na zintegrowane ciągi przewodów wentylacyjnych lub dymowych itp.) wykonuje się, stosując tzw. wymiany o wymiarach i zbrojeniu według dokumentacji technicznej. W tym przypadku jako pierwsze układa się belki stropowe przy krawędzi otworu i odmierza się od nich - w obu kierunkach - rozstawienie kolejnych belek.

3.6.8. Ścianki działowe na stropie

W przypadku obciąŜenia stropu ściankami działowymi konstrukcja stropu pod ścianką zaleŜy nie tylko od cięŜaru ścianki, ale równieŜ od kierunku jej usytuowania (wzdłuŜ lub w poprzek belek stropowych). Lekkie ścianki działowe o masie do 50 kg/m2 mogą być sytuowane dowolnie. Projektowane są wyłącznie ścianki lekkie. Sytuowanie ścianek działowych o masie powyŜej 50 kg/m2 naleŜy wykonywać zgodnie z projektem konstrukcyjnym budynku lub konsultować z projektantem, gdyŜ strop moŜe wymagać indywidualnego, dodatkowego wzmocnienia (np. wykonania Ŝebra pod ścianki lub ułoŜenia dwóch, trzech belek stropowych obok siebie).

3.6.9. Rozformowanie stropu

Do rozformowania stropu, tj. usunięcia podpór montaŜowych oraz deskowań (wieńców, Ŝeber rozdzielczych itp.), moŜna przystąpić po uzyskaniu przez beton monolityczny co najmniej 80% wytrzymałości docelowej (>16 MPa), to jest po min. 14 dniach od chwili betonowania.

14

3.6.10. Płyty balkonowe Konstrukcje balkonów wykonano podczas poprzedniego remontu w ramach prac przy elewacjach budynku.

3.7. Strop nad piwnicą w klatce schodowej Istniejący strop drewniany naleŜy zdemontować. Czynność te moŜna wykonać po załoŜeniu belek stalowych stropu docelowego. Konieczne jest dla umoŜliwienia utrzymania dostępu do mieszkań w budynku. Na belkach stalowych zostanie oparty pomost tymczasowy z desek 1,5 cala. Projektuje się strop Ŝelbetowy monolityczny grubości 8 cm z betonu B20,, zbrojenie płyty ze stali A-0 (St0S) na belkach stalowych I NP140, których rozstaw nie przekroczy 140 cm. Rozstaw belek jest zdeterminowany usytuowaniem drewnianych belek istniejącego stropu. Belki stalowe winny „wymijać” elementy drewnianej konstrukcji. 3.8. NadproŜa NadproŜa nad otworami okiennymi i drzwiowymi w ścianach nośnych zaprojektowano z I NP. 140. Minimalna długość oparcia nadproŜy na murze wynosi 20 cm. Po obsadzeniu belek i związaniu zaprawy elementy stalowe naleŜy „szpałdować” cegłą na płask. NadproŜa naleŜy załoŜyć przed rozpoczęciem prac z konstrukcją stropów. 3.9. Wieńce

Wieńce Ŝelbetowe naleŜy wykonać z betonu B20. Wszystkie wieńce zaprojektowano o szerokości b = 12 cm w bruzdach ścian konstrukcyjnych i 16 cm w przypadku posadowienia na odsadzkach ścian konstrukcyjnych oraz wysokości – h = 28 cm. Wieniec w poziomie stropu: dolny poziom wieńca -4 cm poniŜej spodu stropu. Wieńce naleŜy zbroić prętami w ilości 4 Ф 12 A-III (34GS) + strzemiona Ф6 A-O (StOS) co 25 cm. Zbrojenie wieńców naleŜy łączyć na zakład min. 80 cm. W wieńcach, dla mocowania murłat naleŜy zakotwić śruby fajkowe Ф20 w rozstawie max. co 75 cm Otulina wieńców wynosi 2 cm. Usytuowanie i rodzaj wieńców pokazano na rysunkach Łączenie prętów w wieńcach na zakład minimum 80 cm; zbrojenie naroŜy wieńców zgodnie z zasadami zbrojenia Ŝelbetowych elementów rozciąganych (pkt. 8.1.8. oraz 8.1.3.4 normy PN-B-03264:2002).

3.10. Dach Budynek przykryty jest istniejącym dachem, którego konstrukcja nie stanowi przedmiotu niniejszego opracowania. Konstrukcja stropu poddasza nie przejmuje obciąŜeń z więźby dachowej. 3.11. Schody

Wewnętrzna klatka schodowa, wsparta na ceglanych stropach odcinkowych jest pozostawiona do dalszej eksploatacji. W czasie prac konserwatorskich naleŜy wymienić drewniane stopnie i podstopnice. Nowe elementy wykonać na wzór istniejących. Belki policzkowe, podtrzymujące stopnie naleŜy oczyścić i poddać działaniom

15

grzybobójczym preparatem solowym. Sprawdzić i ewentualnie poprawić mocowanie belek policzkowych do konstrukcji muru. Przeprowadzić demontaŜ pochwytu bariery schodów. Zdemontować tralki. W miejsce wtórnych słupków umieścić wykonane na wzór istniejących, autentycznych toczone tralki. Tralki naleŜy wkleić w belkę policzkową, a następnie obsadzić pochwyt. Całość wystroju drewnianego schodów oczyścić ze starych warstw malarskich. W miejscach ubytków załoŜyć fleki. Brakujące fragmenty wystroju uzupełnić np. zakończenie bariery w dolnej części schodów czy zwroty pochwytu bariery. Drobne uszkodzenia drewna naleŜy wyszpachlować i wyszlifować. Na elementy belek policzkowych i bariery schodów połoŜyć warstwy malarskie z farby ftalowej i lakieru ftalowego do drewna. Zachować istniejącą kolorystykę schodów. Stopnie i podstopnice pokryć bezbarwnym lakierem do drewna. Z powierzchni spoczników usunąć białą podłogę i legary. Wykonać nową podłogę na legarach z desek podłogowych grubości 32 mm. Dolny bieg schodów w poziomie parteru wykonać na nowej konstrukcji Ŝelbetowej. Płytę Ŝelbetową , do poziomu belek stalowych wypełnić gruzem ceglanym przesypanym wapnem hydratyzowanym. Legary o przekroju 10 x 8 cm ułoŜyć na gruzie w taki sposób aby deski podłogowe mogły wspierać się jednocześnie na stopkach belek stalowych. Podłogi spoczników pomalować lakierem bezbarwnym. Wokół ścian załoŜyć ćwierćwałki drewniane.

3.12. Przegrody wewnętrzne Wszystkie ściany działowe są projektowane z płyt GK na systemowym stelaŜu stalowym. Wypełnienie ścian wełną mineralną. Ściany wykończone glazurą naleŜy wykonać z 2 warstw płyt GK o grubości 12,5 mm.

4. ZABEZPIECZENIE PRZED WPŁYWAMI EKSPLOATACJI GÓRNICZEJ

Projektowany budynek nie podlega wpływom odbudowy górniczej.

5. INFORMACJE DOTYCZĄCE BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA Niniejsze informacje stanowią podstawę opracowania planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zwanego „ planem bioz". Podczas realizacji robót budowlanych występować będzie zagroŜenie bezpieczeństwa i ochronyzdrowia ludzi, a w szczególności upadku z wysokości.

5.1. Zagospodarowanie placu budowy

Teren zabezpieczyć przed dostępem osób nie zatrudnionych przy remoncie budynku ogrodzeniem tymczasowym do wysokości 1,5m.

5.1. Przewidywane zagroŜenie mogące wystąpić podczas realizacji robót

budowlanych � upadek pracownika do wykopu � uderzenie spadającymi przedmiotami

16

� upadek pracownika z wysokości

5.2. Roboty szczególnie niebezpieczne Osoby zatrudnione na budowie powinny przestrzegać ogólnych przepisów BHP dla budownictwa oraz stosować się do zaleceń nadzoru i kierownika budowy. uderzenia spadającymi przedmiotami. "

5.3. Roboty budowlano-montaŜowe

Prowadzenie robót metodami tradycyjnymi z uŜyciem podstawowego sprzętu budowlanego. Zachować ostroŜność przy uŜywaniu sprzętu zasilanego elektrycznie. Osoby zatrudnione na budowie powinny posiadać przeszkolenie z przepisów BHP.

5.4. Wymagania BHP w podstawowych robotach budowlanych 5.4.1. Roboty murowe

a. Na stanowisku roboczym naleŜy utrzymywać czystość i porządek, a materiały tak układać, aby nie przeszkadzały w pracy.

b. Otwory w ścianach, w stropach lub inne otwory, których dolna krawędź znajduje się poniŜej 0,8 m od poziomu stropu lub pomostu, powinny być zabezpieczone.

c. Nie wolno prowadzić jednocześnie robót na dwóch lub więcej kondygnacjach w tym samym pionie, bez stropów lub innych urządzeń ochronnych.

d. Nie wolno chodzić po świeŜo wykonanych murach, przesklepieniach, płytach, stropach, przekryciach otworów i niestabilnych deskowaniach. Opieranie się o bariery oraz wychylanie poza krawędzie konstrukcji bez dodatkowego zabezpieczenia jest zabronione.

e. Nie wolno wykonywać robót murowych z drabin przystawnych. Poziom pomostu roboczego rusztowania musi znajdować się zawsze 0,3 m poniŜej wznoszonego muru. Zabronione jest zrzucanie materiałów, narzędzi i innych przedmiotów z wysokości.

5.4.2 Roboty ciesielskie

a. Wszelkie narzędzia uŜywane podczas robót ciesielskich powinny być sprawne, a przed uŜyciem sprawdzone.

b. Posługując się piłą tarczową nie wolno ciąć drewna przed uzyskaniem pełnych obrotów piły i bez prawidłowo załoŜonych osłon i klina rozszczepiającego.

c. Przy cięciu ręczną piłą mechaniczną drewno powinno być unieruchomione.

d. Przy wykonywaniu wszelkich konstrukcji ciesielskich nie wolno zostawiać wystających gwoździ.

e. Ręczne podawanie w pionie długich desek i bali jest dozwolone tylko do wysokości 3 m.

17

f. Przy rozbiórce deskowań naleŜy zabezpieczyć elementy deskowania przed zwaleniem. O kolejności rozbiórki decyduje majster lub kierownik robót.

g. Wykonywanie konstrukcji ciesielskich o wysokości przekraczającej 3 m jest dozwolone wyłącznie z pomostów roboczych. Do 3 m moŜna roboty te wykonywać z drabin.

h. Zrzucanie materiałów z rozbieranych konstrukcji ciesielskich jest surowo wzbronione.

i. Zabezpieczanie drewna przed zagrzybieniem powinni wykonywać ludzie zapoznani z groŜącymi im skutkami nieprzestrzegania następujących wymagań:

j. nie wolno wykonywać takich prac pracownikom, u których występują objawy uczulenia,

k. nie wolno palić tytoniu w czasie impregnowania, spoŜywać posiłków i dotykać rękoma ciała, a zwłaszcza oczu,

l. niezwłocznie po zakończeniu robót impregnacyjnych naleŜy się umyć ciepłą wodą i mydłem,

m. w miejscach wykonywania tych robót powinien się znajdować sprzęt przeciwpoŜarowy dostosowany do rodzaju uŜywanych środków.

5.4..3 Roboty zbrojarskie

a. Przygotowanie zbrojenia odbywa się na stołach warsztatowych i maszynach zbrojarskich, które powinny być ustawione w pomieszczeniach zamkniętych lub pod wiatami. Stoły warsztatowe powinny być mocno zbudowane i przytwierdzone do podłoŜa. Stanowiska pracy zbrojarzy znajdujące się po obu stronach stołu trzeba rozgrodzić siatką umieszczoną nad stołem o wysokości 1 m i oczkach maksymalnie 20 mm.

b. Składowanie i transport elementów zbrojenia powinny się odbywać stabilnie z zabezpieczeniem przed wysunięciem się. Elementy zbrojenia składuje się oddzielnie na wyrównanym i odwodnionym podłoŜu lub na podkładach.

c. Miejsce i maszyny stosowane przy prostowaniu stali zbrojeniowej powinny być wygrodzone. Na wydzielonym terenie nie wolno przebywać nikomu wzdłuŜ trasy wyciąganego pręta; nie wolno teŜ organizować tam innych stanowisk roboczych.

d. Cięcie ręczne noŜycami prętów o średnicy większej niŜ 20 mm jest zabronione. Przy takim cięciu naleŜy pręt oprzeć obustronnie na stole lub kozłach. PowyŜej średnicy 20 mm cięcie ręczne jest zabronione.

e. Przy mechanicznym przecinaniu prętów nie wolno chwytać prętów ręką bliŜej niŜ 50 cm od noŜyc.

5.4.4 Roboty betonowe i Ŝelbetowe

a. Wylewanie masy betonowej w szalunki nie moŜe być dokonywane z większej wysokości niŜ 1 m. Pojemniki do transportu masy betonowej powinny się łatwo otwierać i być zabezpieczone przed

18

samoczynnym wyładunkiem. OpróŜnianie pojemnika powinno się odbywać stopniowo i równomiernie.

b. W razie dostawy betonu samochodami punkt zsypu powinien być zabezpieczony odbojnicami.

c. Podnoszenie elementów stalowych z zabezpieczeniem podkładkami drewnianymi

d. Przy montaŜu konstrukcji stalowych obowiązuje stosowanie pasów bezpieczeństwa i konieczne jest dopilnowanie, aby pasy te mogły być mocowane do określonych elementów konstrukcji (rys. 7-16).

5.4.5. Roboty spawalnicze na budowie

a. Butle z gazami technicznymi powinny mieć waŜną cechę organu dozoru technicznego.

b. Pracownicy wykonujący roboty spawalnicze powinni mieć sprzęt ochrony osobistej (okulary spawalnicze, tarcze lub przyłbice, rękawice i fartuchy skórzane.

c. Ręczne przenoszenie butli o pojemności powyŜej 10 1 moŜe wykonywać co najmniej 2 pracowników.

d. Butle na budowie i w czasie transportu naleŜy chronić przed zanieczyszczeniem tłuszczem i działaniem promieni słonecznych, deszczu i śniegu.

e. Odległość płomienia palnika od butli nie moŜe być mniejsza niŜ 1 m. f. Wytwornice acetylenowe mogą być eksploatowane po dopuszczeniu

przez organ dozoru technicznego. Mogą one być ustawiane w pomieszczeniach, gdzie odległość źródła ognia wynosi minimum 4 m, odległość zaś między wytwornicami jest większa niŜ 6 m.

g. Karbid naleŜy przechowywać w suchym i zabezpieczonym przed wilgocią miejscu,

h. WęŜe do tlenu i acetylenu powinny róŜnić się barwą i nie mogą być krótsze od 5 m.

i. Nie wolno zmieniać przeznaczenia węŜy. j. Sprzęt do spawania elektrycznego powinien mieć atest producenta i

być uŜytkowany zgodnie z instrukcją. k. Przed rozpoczęciem spawania elektrycznego spawacz powinien

sprawdzić połączenia przewodów i przyłączenie końcówki kabla roboczego do uchwytu wraz z ochroną przed poraŜeniem.

l. KaŜdy spawany przedmiot powinien być uziemiony. m. Stanowisko pracy spawacza powinno być tak zabezpieczone, aby

promienie szkodliwe nie działały na pracowników znajdujących się obok.

n. Roboty spawalnicze w zbiornikach lub kotłach mogą być wykonywane wyłącznie pod nadzorem pracowników znajdujących się na zewnątrz. Powinna być zachowana wzajemna łączność i moŜliwość udzielenia natychmiastowej pomocy.

5.4.6. Roboty wykończeniowe

a. Przy wykonywaniu robót wykończeniowych z materiałów palnych, wybuchowych oraz zawierających rozpuszczalniki naleŜy na czas

19

robót usunąć na odległość najmniej 30 m wszystkie otwarte źródła ognia, wyłączyć instalację elektryczną, zapewnić właściwą wentylację, uŜywać obuwia nie powodującego iskrzenia, nie rzucać narzędzi metalowych.

b. Palenie tytoniu i zbliŜanie się pracowników w ubraniach roboczych nasyconych parami rozpuszczalników do źródeł ognia jest zabronione.

c. Wykonywanie robót malarskich z drabin rozstawnych zabezpieczonych przed rozsunięciem jest dozwolone do wysokości 4 m.

d. Malowanie farbami zawierającymi trujące składniki jest dozwolone tylko pędzlem.

5.4.7. Roboty rozbiórkowe

a. Teren prowadzonych robót rozbiórkowych naleŜy wygrodzić i oznakować tablicami ostrzegawczymi.

b. Roboty rozbiórkowe moŜna rozpocząć po odłączeniu od obiektu sieci elektrycznej i innych.

c. Podczas wiatru o szybkości większej niŜ 10 m/s roboty naleŜy wstrzymać.

d. W czasie rozbiórki przebywanie ludzi na niŜszych kondygnacjach jest wzbronione.

e. Nie wolno gromadzić gruzów na stropach i klatkach schodowych. Gruz naleŜy usuwać stosując zsuwnice pochyłe lub rynny zsypowe.

f. Prowadzenie robót rozbiórkowych o zmroku lub przy sztucznym świetle jest zabronione.

5.5. Ochrony osobiste i pierwsza pomoc na budowie

a. Przed dopuszczeniem pracownika do pracy naleŜy go zaopatrzyć w odzieŜ roboczą i ochronną.

b. Wszyscy pracownicy zagroŜeni wypadkiem powinni być zaopatrzeni w atestowany sprzęt ochrony osobistej.

c. Na kaŜdej budowie powinny być zorganizowane punkty pierwszej pomocy.

d. Na robotach odległych od takiego punktu więcej niŜ 500 m powinna znajdować się przenośna apteczka.

e. Na budowie powinna być wywieszona na widocznym miejscu tablica z następującymi adresami i telefonami:

� najbliŜszego punktu lekarskiego, � najbliŜszej straŜy poŜarnej, � posterunku Policji, � najbliŜszego punktu telefonicznego, � pogotowia ratunkowego.

5.6. Wybrane zagadnienia dotyczące organizacji bezpiecznej pracy oraz

zakresu działania słuŜby BHP SłuŜbę BHP stanowią wyodrębnione komórki organizacyjne, obejmujące zespół pracowników, składający się ze specjalistów w tej dziedzinie lub

20

innych pracowników. MoŜe ona równieŜ działać jako samodzielne stanowisko pracy w określonej komórce organizacyjnej. Specjalistami w dziedzinie BHP w zakładach pracy mogą być osoby, które posiadają wykształcenie wyŜsze o kierunku odpowiadającym danemu rodzajowi produkcji lub usług oraz odpowiednią praktykę zawodową. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zainteresowani ministrowie mogą ustalić inne wymagania kwalifikacyjne dla tych specjalistów. Pracownikami słuŜby BHP nie będącymi specjalistami w tej dziedzinie mogą być osoby, które posiadają co najmniej średnie wykształcenie odpowiednie do rodzaju produkcji i odpowiednią praktykę zawodową. Ogólnie za stan bezpieczeństwa i higieny pracy ponoszą odpowiedzialność kierownicy wszystkich jednostek organizacyjnych. Zadaniem słuŜby BHP jest organizowanie przedsięwzięć zapobiegających zagroŜeniom Ŝycia i zdrowia pracowników oraz poprawę warunków bezpiecznej pracy, jak teŜ kontrola wykonania zadań dotyczących BHP ustalonych przez kierowników jednostek organizacyjnych. Szczególnymi zadaniami słuŜby BHP jest:

� Kontrola warunków pracy w sposób ciągły i systematyczny. � Kontrola przestrzegania przez pracowników zasad i przepisów

BHP. � Dokonywanie okresowych analiz i ocen stanu BHP. � Informowanie kierownika zakładu pracy o stanie BHP w zakładzie

oraz o źródłach zagroŜeń. � Stawianie wniosków zmierzających do usuwania występujących

zagroŜeń. � Udział w opracowywaniu i kontrola realizacji poprawy warunków

bezpieczeństwa i higieny pracy. � Występowanie do kierowników komórek organizacyjnych o

uwzględnienie w planach pracy tych komórek zadań związanych z poprawą BHP.

� Opiniowanie instrukcji BHP na poszczególnych stanowiskach pracy.

� Zgłaszanie wniosków dotyczących wymagań BHP przy opracowywaniu załoŜeń i dokumentacji inwestycyjnych i modernizacyjnych.

� Udział w ocenie dokumentacji jw. � Udział w odbiorach technicznych nowo budowanych łub

przebudowywanych obiektów, urządzeń produkcyjnych oraz innych urządzeń mających wpływ na warunki BHP.

� Udział w opracowywaniu wniosków wynikających z badań przyczyn i okoliczności wypadków przy pracy oraz zachorowań na choroby zawodowe i kontrola realizacji tych wniosków.

� Współpraca w zakresie adaptacji nowo przyjętych pracowników i przy organizowaniu szkolenia zawodowego pracowników w zakresie BHP.

21

� Współdziałanie z przemysłową słuŜbą zdrowia w ocenie stanu zdrowotności załogi oraz w prowadzeniu działalności profilaktycznej.

� Inicjowanie i rozwijanie róŜnych form popularyzacji zagadnień dotyczących ochrony pracy.

� Występowanie z wnioskami do kierowników komórek organizacyjnych o usunięcie stwierdzonych uchybień oraz informowanie kierownika zakładu pracy o realizacji tych wniosków.

� Występowanie do kierowników komórek organizacyjnych i kierownika zakładu pracy z wnioskami o wstrzymanie pracy na stanowisku, grupie stanowisk lub zagroŜonym obiekcie w przypadku stwierdzenia bezpośrednich zagroŜeń dla zdrowia lub Ŝycia pracowników.

� Występowanie do kierownika zakładu o zastosowanie sankcji w stosunku do osób odpowiedzialnych za zaniedbania w zakresie BHP.

� Występowanie z wnioskami o nagradzanie pracowników wyróŜniających się w działalności na rzecz poprawy warunków pracy załóg.

5.7. Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy

Kierownik zakładu pracy obowiązany jest: � Zapewnić pierwszą pomoc pracownikowi, który uległ wypadkowi. � Zabezpieczyć miejsce wypadku. � Zbadać okoliczności i przyczyny wypadku. � Sporządzić w sposób prawidłowy właściwą dokumentację wypadku. Miejsce wypadku naleŜy zabezpieczyć do czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Nie wolno dopuszczać do miejsca wypadku osób niepowołanych, uruchamiać bez koniecznej potrzeby maszyn i urządzeń, które w związku z wypadkiem zostały wstrzymane, dokonywać zmiany ich połoŜenia, jak równieŜ zmiany połoŜenia innych przedmiotów, które spowodowały wypadek lub pozwalają odtworzyć jego okoliczności. Zezwolenia na uruchomienie maszyny i urządzeń lub dokonanie innych zmian w miejscu wypadku moŜe udzielić kierownik zakładu pracy w uzgodnieniu ze społecznym inspektorem pracy lub innym organem zaangaŜowanym w sprawę wypadku. Dokonywanie zmian, o których mowa wyŜej, moŜe nastąpić jedynie w takich przypadkach, gdy zachodzi konieczność ratowania osób i mienia lub zapobieŜenia groŜącemu niebezpieczeństwu. Zespół badający okoliczności i przyczyny wypadków śmiertelnych, cięŜkich oraz zbiorowych składa się z następujących osób: � kierownik zakładu pracy jako przewodniczący, � zakładowy społeczny inspektor pracy lub przedstawiciel związku

zawodowego, � pracownik słuŜby bezpieczeństwa i higieny pracy.

22

Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku zespół jest obowiązany przystąpić do ustalania okoliczności i przyczyn wypadku, a w szczególności:

� przesłuchać poszkodowanego, jeŜeli stan jego zdrowia na to pozwala,

� dokonać oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i urządzeń oraz zbadać warunki wykonywania pracy oraz inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku,

� przesłuchać świadków, � zasięgnąć opinii lekarza i innych specjalistów, � wykorzystać materiały zebrane przez organy prowadzące śledztwo

lub dochodzenie, jeŜeli materiały te zostaną mu udostępnione. Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku zespół sporządza nie później niŜ w ciągu pięciu dni od uzyskania zawiadomienia o wypadku protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Stwierdzenie w protokole, Ŝe wypadek nie jest wypadkiem przy pracy albo Ŝe zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawa pracownika do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku przy pracy, wymaga szczegółowego uzasadnienia i wskazania odpowiednich dowodów stanowiących podstawę takiego twierdzenia. Treść protokołu ustala się większością głosów członków zespołu, z tym Ŝe członek zespołu ma prawo zgłoszenia do protokołu zdania odrębnego, które powinien uzasadnić. Zespół jest obowiązany zapoznać poszkodowanego z treścią protokołu. Poszkodowany ma prawo zgłoszenia uwag i zastrzeŜeń do ustaleń zawartych w protokole, o czym zespół ma obowiązek pouczyć pracownika. Przykładowy protokół powypadkowy powinien zawierać: a. imię i nazwisko oraz stanowisko osoby sporządzającej protokół, b. imię i nazwisko osoby zgłaszającej wypadek oraz datę zgłoszenia, c. dokładne dane osobowe pracownika, który uległ wypadkowi, d. rodzaj wypadku, e. dokładny opis okoliczności i przebiegu wypadku, f. ustalenie przyczyn wypadku, g. stwierdzenie, czy wypadek jest wypadkiem przy pracy, h. stwierdzenie, czy zachodzą okoliczności mogące mieć wpływ na

ograniczenie prawa pracownika do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku przy pracy,

i. wskazanie przepisu i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, których nieprzestrzeganie zostało stwierdzone w związku z wypadkiem,

j. podpisy osób uczestniczących w ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku i sporządzających protokół,

k. datę sporządzenia protokołu, l. podpis osoby zatwierdzającej protokół, m. pouczenie o sposobie i trybie odwoływania się od ustaleń

zawartych w protokole.

23

Do protokołu tego dołącza się protokoły przesłuchań świadków, pisemne opinie lekarza, biegłych i specjalistów, szkic lub fotografię miejsca wypadku, a takŜe zdania odrębne zgłoszone przez członków zespołu oraz ewentualne zastrzeŜenia pracownika poszkodowanego. Protokół podlega zatwierdzeniu przez kierownika zakładu pracy, nie później jednak niŜ trzy dni od dnia sporządzenia protokołu. Pracownik moŜe się odwołać od ustaleń protokołu do komisji rozjemczej.

5.8. Zestawienie obowiązujących przepisów prawnych 1. Kodeks Pracy - ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. nr 24,

poz. 141) 2. Ustawa z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu

wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. nr 20, poz. 105)

3. Uchwała Rady Ministrów nr 36 z dnia 1 lutego 1974 r. w sprawie słuŜby bezpieczeństwa i higieny pracy (M. P. nr 7, poz. 51)

4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1974 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz. U. nr 47, poz. 287)

5. Zarządzenie ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych nr 15 z dnia 12 kwietnia 1972 r. w sprawie ramowych resortowych norm odzieŜy i sprzętu ochrony osobistej oraz zasad gospodarowania tą odzieŜą (Dz. Urz. MBiPMB nr 4, poz. 12)

6. Rozporządzenie ministra pracy, płac i spraw socjalnych z dnia 17 marca 1976 r. w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w zakładach pracy. (Dz. U. nr 13, poz. 77)

7. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1963 r. w sprawie organów dozoru technicznego (Dz. U. nr 10, poz. 56)

8. Ustawa z dnia 4 lutego 1950 r. o społecznej inspekcji pracy. Jednolity tekst (Dz. U. nr 20, poz. 134 z 1955 r.)

9. Dekret z dnia 14 sierpnia 1954 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. nr 37, poz. 160)

10. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 sierpnia 1954 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz zasad i trybu postępowania państwowych inspektoratów sanitarnych (Dz- U. nr 37, poz. 161)

11. Uchwała nr 327 Rady Ministrów z dnia 16 sierpnia 1957 r. w sprawie przestrzegania porządku i dyscypliny pracy (M. P. nr 70, poz. 432)

12. Rozporządzenie ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych z dnia 28 marca 1972 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montaŜowych i rozbiórkowych (Dz. U. nr 13, poz. 93)

13. Rozporządzenie ministrów pracy i opieki społecznej oraz zdrowia z dnia 20 marca 1954 r. w sprawie bhp przy obsłudze Ŝurawi (Dz. U. nr 15, poz. 58)

24

14. Rozporządzenie ministrów pracy i opieki społecznej, przemysłu cięŜkiego oraz zdrowia z dnia 7 lutego 1952 r. w sprawie bhp na niektórych obrabiarkach do drewna (Dz. U. nr 10, poz. 62)

15. Rozporządzenie ministrów pracy i opieki społecznej oraz zdrowia z dnia 1 kwietnia 1953 r. w sprawie bhp pracowników zatrudnionych przy ręcznym dźwiganiu i przenoszeniu cięŜarów (Dz. U. nr 27, poz. 89)

16. Rozporządzenie ministrów pracy i opieki społecznej oraz zdrowia z dnia 15 maja 1954 r. w sprawie bhp przy uŜytkowaniu butli z gazami spręŜonymi, skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem (Dz. U. nr 29, poz. 115 i nr 9 z 1961 r., poz. 52)

17. Rozporządzenie przewodniczącego Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia 27 lipca 1961 r. w sprawie państwowego nadzoru budowlanego nad budową, rozbiórką i utrzymaniem obiektów budowlanych budownictwa powszechnego (Dz. U. nr 38, poz. 197 nr 38 z 1963 r., poz. 218 oraz nr 21 z 1964 r.,poz. 143)

18. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1956 r. w sprawie bhp przy robotach impregnowanych i odgrzybieniowych (Dz. U. nr 5, poz. 25)

19. Rozporządzenie ministrów pracy i opieki społecznej oraz zdrowia z dnia 2 listopada 1954 r. w sprawie bhp przy spawaniu i cięciu metali (Dz. U. nr 51, poz. 259)

20. Rozporządzenie ministrów pracy i opieki społecznej, górnictwa i energetyki, przemysłu cięŜkiego, przemysłu lekkiego, przemysłu rolnego i spoŜywczego,

21. Rozporządzenie ministrów Ŝeglugi, komunikacji, zdrowia oraz

budownictwa z dnia 12 września 1949 r. w sprawie bhp przy uŜyciu aparatów natryskowych (Dz. U. nr 54, poz. 420)

22. Rozporządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 7 października 1963 r. w sprawie budowy i eksploatacji dźwignic oraz wykonywania dozoru technicznego nad tymi dźwignicami (Dz. U. nr 46, poz. 258)

Wykaz waŜniejszych pozycji literatury

1. Poradnik Techniczny Kierownika Budowy — praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 1977.

2. Bezpieczeństwo i higiena pracy w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych - praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 1973.

3. Malinowski B., Gliszczyński J.: Ewidencja szkolenia w zakresie BHP na stanowisku roboczym, Białystok 1976.

4. DyŜewski A.: Technologia i organizacja budowy. Arkady, Warszawa 1963,

5. Lenkiewicz W.: Technologia ciesielstwa, Warszawa 1975. 6. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-

montaŜowych. Praca zbiorowa, ITB Warszawa 1977.

25

5.9. Warunki wykonania robót budowlano-montaŜowych

Wszystkie roboty budowlano-montaŜowe, a takŜe odbiór robót, naleŜy wykonać zgodnie z warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych wydanych przez Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, a opracowanych w formie Szczegółowych Specyfikacji Technicznych przez autora projektu. Wszelkie prace wykonywać pod stałym nadzorem uprawnionych pracowników.

Koniec

mgr inŜ. Andrzej Januszaniec Uprawnienia bud. St-182/77.

26

mgr inŜ. Andrzej Januszaniec 00-453 Warszawa ul. Czerniakowska 155 m.62. Uprawnienia bud. St-182/77.

OŚWIADCZENIE

Zgodnie z art. 20 ust. 4 Prawa budowlanego ( Dz.U Nr 207 z 2003r. poz. 2016 z późniejszymi zmianami) oświadczam jako projektant, Ŝe niniejszy projekt sporządzono zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, normami państwowymi oraz zasadami wiedzy technicznej. Projekt jest kompletny i zgodny z celem jakiemu ma słuŜyć. podpis- pieczątka

27

ZESTAWIENIE STALI PROFILOWEJ

Długośc CięŜar Lp Nazwa Ilośc 1 szt. całkowita 1mb całkowity Poziom 1. I NP 140 5 1,45 7,25 14,4 104,4 2. I NP 140 2 2,6 5,2 14,4 74,88 Piwnica 3. I NP 140 2 1,4 2,8 14,4 40,32 4. I NP 140 7 1,6 11,2 14,4 161,28 5. I NP 140 2 1,8 3,6 14,4 51,84 6. I NP 140 1 1,95 1,95 14,4 28,08 Parter 7. I NP 140 5 1,4 7 14,4 100,8 8. I NP 140 10 1,6 16 14,4 230,4 I piętro 9. I NP 140 5 1,4 7 14,4 100,8 10. I NP 140 10 1,6 16 14,4 230,4 II piętro 11. I NP 140 5 1,4 7 14,4 100,8 12. I NP 140 10 1,6 16 14,4 230,4 III piętro

razem 101 1454,4

ZESTAWIENIE STALI ZBROJENIOWEJ

Długośc CięŜar wg średnic

Lp Rodzaj Ilośc 1 szt. Całkowita Jednostko fi 6

St0S fi 12

34GS Poziom 1. fi 6 St0S 80 1,52 121,60 0,222 27,00 2. fi 6 St0S 25 1,05 26,25 0,222 5,83 3. fi 6 St0S 5 2,20 11,00 0,222 2,44 Piwnica

4. fi 12 34GS 4 15,40 61,60 0,888 54,70

5. fi 12 34GS 8 15,20 121,60 0,888 107,98

6. fi 12 34GS 4 7,05 28,20 0,888 25,04

7. fi 12 34GS 4 6,75 27,00 0,888 23,98

8. fi 12 34GS 12 12,05 144,60 0,888 128,40

9. fi 12 34GS 8 6,70 53,60 0,888 47,60

10. fi 6 St0S 307 0,74 227,18 0,222 50,43 11. fi 6 St0S 105 0,30 31,50 0,222 6,99 Parter

12. fi 12 34GS 4 15,40 61,60 0,888 54,70

13. fi 12 34GS 8 15,20 121,60 0,888 107,98

14. fi 12 34GS 4 7,05 28,20 0,888 25,04

15. fi 12 34GS 4 6,75 27,00 0,888 23,98

16. fi 12 34GS 12 12,05 144,60 0,888 128,40

17. fi 12 34GS 8 6,70 53,60 0,888 47,60

I piętro

28

18. fi 6 St0S 307 0,74 227,18 0,222 50,43 19. fi 6 St0S 105 0,30 31,50 0,222 6,99

20. fi 12 34GS 4 15,40 61,60 0,888 54,7008

21. fi 12 34GS 8 15,20 121,60 0,888 107,9808

22. fi 12 34GS 4 7,05 28,20 0,888 25,0416

23. fi 12 34GS 4 6,75 27,00 0,888 23,976

24. fi 12 34GS 12 12,05 144,60 0,888 128,4048

25. fi 12 34GS 8 6,85 54,80 0,888 48,6624

26. fi 6 St0S 307 0,74 227,18 0,222 50,43 27. fi 6 St0S 105 0,30 31,50 0,222 6,99 II piętro

28. fi 12 34GS 4 15,40 61,60 0,888 54,70

29. fi 12 34GS 8 15,20 121,60 0,888 107,98

30. fi 12 34GS 4 7,05 28,20 0,888 25,04

31. fi 12 34GS 4 6,75 27,00 0,888 23,98

32. fi 12 34GS 12 12,05 144,60 0,888 128,40

33. fi 12 34GS 8 6,85 54,80 0,888 48,66

34. fi 6 St0S 307 0,74 227,18 0,222 50,43 35. fi 6 St0S 105 0,30 31,50 0,222 6,99 III piętro

razem 264,97 1552,93

W zestawieniu nie uwzględniono stali w belkach kratownicowych stropu. Ilość betonu w wieńcach 74,50*0,28*0,12*4 = 10,00 m3 25,45*0,28*0,04*2 = 0,57 m3 101,0*0,10*0,2 = 2,02 m3 = 12,59 m3

29

SPIS RYSUNKÓW:

1. Konstrukcja piwnica skala 1:100. 2. Konstrukcja parter skala 1:100 3. Konstrukcja I piętro skala 1:100 4. Konstrukcja II piętro skala 1:100 5. Konstrukcja III piętro skala 1:100 6. Siatka podporowa 7. Konstrukcja szczegóły skala 1:5