U objektivnom smislu obligaciono pravo predstavlja skup pravnih normi kojima se regulisu obligacioni odnosi izmedju odredjenih subjekata odnosno regulise se prelaz dobara iz imovine jednog lica u imovinu drugog lica. Obligaciono pravo u subjektivnom smislu je ovlastenje ili pravo jednog subjekta(povjerioc) da od drugog lica(duznika) zahtjeva odredjeno ponasanje tj.ispunjenje obaveze. Posmatrano sa gledista duznika obligacija predstavlja njegov dug odnosno njegovu obavezu. Sadrzaj obligacije cine sva prava I obaveze njenih subjekata. Negativne obligacije su one obligacije gdje se od duznika zahtjeva neko pasivno drzanje. Licne obligacije su one obligacije koje moze izvrsiti samo tacno odredjeni duznik s obzirom da posjeduje posebna svojstva. Subjekti obligacije su ona lica koja su vezana obligacijom odnosno lica izmedju kojih postoji odredjeni obligacioni odnos, to su povjerilac I duznik. Na strani povjerioca ne mora uvijek biti samo jedno lice. Kada se u obligacionom odnosu na strani povjerioca ili duznika nadje vise osoba tada govorimo o mnozini subjekata obligacije. Kao najcesce izvore obligacija pojavljuje se pravni posao ili ugovor zakljucen izmedju stranaka Sticanje bez osnova nastaje kada jedno lice bezrazlozno (bez osnova) stekne odredjenu imovinsku korist na stetu drugog lica.

Ugovor je dvostrani pravni posao koji nastaje saglasnim izjavama volja stranaka I koji je usmjeren na postizanje nekog pravno dopustenog cilja. Uslovi za zakljucivanje ugovora su: poslovna sposobnost stranaka, da je nastao saglasnim izjavama volja ugovorenih strana, da sadrzi sve bitne elemente. Saglasnost volja ugovorenih strana naziva se koncenzus. Svaki ugovor se smatra zakljucenim onda kada su se stranke dogovorile o bitnim elemenitima ugovora. Neformalni ugovori su oni ugovori koji pri zakljucivanju ne zahtjevaju posebnu formu tj.pismenu formu I oni se mogu zakljuciti usmenim putem. Formalni ugovori su ugovori za cije zakljucivanje je potrebno da se izjava volje da pismenim putem tj.u pisanoj formi. Pravna lica zakljucuju ugovore preko svog ovlastenog organa.Predmet ugovora mora biti dopusten, moguc, odredjen ili odrediv. Ugovorne strane mogu biti pravna I fizicka lica koja imaju poslovnu sposobnost. U stvarna sredstva obezbjedjena ugovora spadaju: kapara, kaucija, zalog, hipoteka. Kapara je odredjeni iznos novca ili drugih zamjenjivih stvari koje duznik daje povjeriocu kao znak da je ugovor zakljucen I u cilju obezbjedjenja izvrsenja ugovora.Kaucija se razlikuje od kapare po tome sto kod neizvrsenja ugovora ona propada bez obzira ko je kriv za neizvrsenje. Kaucijom se obezbjedjuje samo primalac kaucije a kaparom se obezbjedjuju obje strane.