1

PRAKTIESE TEOLOGIE 1

SERTIFIKAAT IN CHRISTELIKE DIENS.

Module 1

PROFETE.

2

1. Inleiding. 4

2. Die Profetiese Amp in die Ou Testamentiese Periode. 4

2.1. Die Profetiese Roeping in die Ou Testament. 4

2.2. Profetiese Take in die Ou Testament. 7

2.2.1. Voorbereiding vir die Profetiese Taak. 7

2.2.2. Die “Sod” van Jahweh. 7

2.2.3. Die Oordra van God se Boodskap. 8

2.2.4. Die Profeet as Beoordelaar, Toetser en Intersessor. 12

2.2.5. Die Inhoud van die Profeet se Boodskap. 13

2.3. Profetiese Aksies en Manifestasies in die Ou Testament. 15

2.3.1. Die “Ruah” op die Profete. 16

2.3.2. Voorbereidende Fenomena wat Profetiese Handelinge kon

Voorafgaan. 17

2.3.3. Ekstase. 18

2.3.4. Fisiese Sensasie. 18

2.3.5. Besondere en Simboliese Aksies. 18

2.3.6. Simboliese Persepsie en Visioene en Drome. 20

2.3.7. Profetiese wonderwerke verrig. 22

2.4. Ou Testamentiese Styl, Vorms en Formules en Funksies van

profesie. 23

2.4.1. Voorbeelde. 24

3. Profete en Profesie in die Nuwe Testament. 27

3.1. Nuwe Testamentiese Profetiese Bediening. 29

3.2. Profetiese Kwalifikasies, Funksies, Gebruike en Inhoud van Profesie

in die Nuwe Testament. 34

3.2.1. Kwalifikasies om „n nuwe Testamentiese profeet te wees. 34

3.2.2. Profetiese Funksies en Gebruike. 35

3.2.3. Inhoud van N. T. Profetiese Boodskappe. 36

3.2.4. Simboliese Aksies. 37

3.2.5. Formele Karaktertrekke van Profetiese Spraak. 38

4. Profete en profesie in die vroeë kerk 39

3

4.1. Profete gedurende die Vroeë Kerk periode. 39

4.2. Inhoud van Profesieë in die Vroeëre Kerk. 42

5. Profete en Profesie vandag. 44

5.1. Die Relevansie van die Profetiese Bediening vir vandag. 44

5.1.1. Bybelse Perspektiewe. 44

5.1.2. Die Behoefte aan Profete/Profesie in die Kerk vandag. 45

5.1.3. Hoe die Profetiese Gawes vandag moet funksioneer in die

Kerk. 46

6. Bronnelys. 49

7. Werksopdrag. 51

ERKENNING.

Hierdie skrywe is verkorte weergawe van Dr. J. P. Van Den Berg skrywer se M.

Div. dissertasie en D. Div. [Sistematiese teologie] tesis, wat suksesvol

afgehandel was deur Calvary Universiteit, Chester, Engeland, in 2005 en 2006

onderskeidelik.

Vir meer informasie oor hierdie vak kontak gerus:

Dr. J. P. Van Den Berg.

082 570 6907

4

1. INLEIDING.

In die tyd waarin ons lewe is daar „n duidelike oplewing in die beoefening van

die profetiese gawe en baie mense beskou hulself as “profete”. Daar is egter

ook die gewaarwording dat baie sogenaamde profete wat die term “so spreek

die Here” gebruik, dit vir eie gewin doen, of andersins heeltemal mistas, asook

dat daar nie ooreenstemming is met die Bybelse standaarde en voorskrifte

aangaande die profetiese bediening nie. „n Mens wonder dan maar net of hulle

die boodskap ontvang het en of dit nie dalk hulle eie verbeelding was nie.

Tog is daar werklik ware profete ook vandag net soos daar gewees het in die

Ou Testament en Nuwe Testamentiese periodes, asook in die vroeë Kerk era

[net na die Nuwe Testament] vir omtrent 250 jaar. Daarna het die beoefening

van die gawe slegs sporadies voorgekom.

Die doel van hierdie module is om te bewys dat die Amp van Profeet nog

steeds vandag in die Kerk te veronderstel is om aktief binne die Bybelse

riglyne te funksioneer. Ons gaan dus kyk na die beoefening van die profetiese

gawe in die Ou Testament sowel as in die Nuwe Testament en ook in die tye

daarna deur die geskiedenis heen.

2. DIE PROFETIESE AMP IN DIE OU TESTAMENTIESE PERIODE.

2.1. Die Profetiese Roeping in die Ou Testament.

Ten einde by die waarde van die Ou Testamentiese Profetiese Amp uit te kom

is dit nodig om eers die betekenis [semantiek] van die woord “profeet” na te

vors. Die Hebreeuse woord “nabi” of “nahbi” is in die Bybel vertaal as

“profeet”. Volgens Lindblom [1962:102] beteken die woorde “nabi”, “nibba” en

“it nabi” om in “ekstase te wees”, of “om profetiese woorde uit te spreek” en

kom dit van die Akkadiese woord “nabu” of “om te roep” of “te verkondig”.

Volgens Deist [1993:205] is “nabi” dan “persone wat die wil van God verkondig

vir hul eie tyd”, of volgens Payne [1962:51] weer verwys dit ook in Dan. 9:6 na

“God se diensknegte wat spreek in Sy naam”.

5

Voorts, volgens Lindblom [1962:60] was profete ook genoem “‟n man van

God” [“ish Elohim”]. Moses was ook so “‟n man van God” [Deut. 33:1; Jos.

14:6].

„n Ander bykomende benaming is “vriend van God” [Num. 12:6-8]. As sulks

was Amos, Hosea, Jesaja, Miga en Jeremia gekwalifiseer [Heaton, 1958:35, 45].

Nog n kwalifiserende term vir die profeet was “„n wag” [Eseg. 3:17; Jes. 58:1;

Miga 7:14; Jer. 6:17]. Volgens Vos [1848:197] “tzopheh metzappeh” of te wel

een “wat uitkyk” of dan „n “wagter”. Dit was ook afgewissel met “ish harauch

of “‟n man van die Gees”.

Nog „n beskrywing was die van “dienskneg” van God; soos in die geval van

Daniel [Dan. 3:26 asook 9:6]. Profete was ook “gestuurdes” van God. Die

oorspronklike word hier is “Saluah” [Lindlom, 1962:63], soos in 1 Kon. 14:6.

Hulle moes namens God moeilike take uitvoer; soos Elia wat die Baälpriesters

moes konfronteer op die berg Karmel. As hulle ongehoorsaam was, het swaar

straf gevolg – soos die ongehoorsame profeet wat deur n leeu gedood is (1

Kon. 20).

Nie net die manlike geslag was afgesonder as profete nie, maar selfs ook

vroue het opgetree as profetesse – Miriam [Ex. 15:20; Num. 12:2], Debora [Rigt.

4:4], asook Hulda [2 Kon. 22:14].

Nog Bybelse woorde vir profete is “baru” en “ro‟eh”. Lindblom [1962:85] meen

dat die werkwoord “baru” verwys daarna “om te sien”, maar in „n spesiale sin,

om geheime te sien en dit dan te verklaar as “die woorde van God”. Hulle sien

dit dus deur „n dieper insig, of deur drome, en/of gesigte. Die woord “ro „eh” of

“siener” word dan ook hier gebruik soos in die geval van Samuel [1 Sam. 9, 1

Kron. 9:22], die priester Sadok [2 Sam. 15:27]. Soos in Esegiël se geval met sy

visioene was die menslike verstand dan in „n visioenêre staat. Dus word die

profeet ook beskryf as die “oog” [Jes. 29:10] van die volk. So „n “oog” of

“siener” kan dan selfs dinge sien wat verlore is, en kan deur mense

geraadpleeg word oor verborge of algemene sake [1 Sam. 9:5-10], of in die

6

verre toekoms sien, soos van Dawid gesê word dat “hy dit vooruit gesien het”

[Hand. 2:31], nl. Christus se opstanding in hierdie geval.

Nog „n tipe profeet was die profetiese raadgewer, soos bv. Natan wat vir Dawid

[2 Sam. 24] een was. Ook kon hy optree as God se gestuurde met „n

openbaring toe Dawid oortree het met Batseba [2 Sam. 11]. Die ware profeet

verkondig God se raad [Jer. 38:20], daarom kan hulle God raadpleeg vir mense

se behoefte [2 Kon. 8:8].

Daar was ook in hierdie tyd “profetiese dissipels”, “profete seuns” en “profete

skole” [2 Kon. 2, 6; Jes. 8:16-19]. Hulle het ook foute gemaak wat reggestel

moes word (2 Kon. 4 en 2 Kon. 6).

Die profete is ook vervolg. Hos. 9:8 verklaar dat hulle in die heiligdom vervolg

was; Elia was genoem “die beroerder van Israel” [1 Kon. 18:17], Jeremia was

erg vervolg [Jer. 15; 16; 18; 20; 26; 32; 36; 37; 38], asook Daniel, Miga [hy was

in die gesig geslaan en in die tronk gewerp]. Jesus noem ook dat die Ou

Testamentiese profete vervolg en vermoor was [Matt. 23:31, 35].

Kentekens van ‟n ware profeet sal allereers uitgewys wees deur sy/haar

roeping, soos in die geval van Amos waar God hom geroep het toe hy „n

skaapwagter was en God hom aangewys het om vir sy volk te gaan profeteer

[Amos 7:12]. „n Spesiale profetiese salwing kon ook oorgedra word na „n

opvolger soos in die geval van Elia en Elisa, soms met „n simboliese olie

salwing [1 Kon. 19:16]. Jeremia sê hy was geroep voor hy nog gebore was

[Jer. 1]. Die belangrikste bewys egter dat „n profeet van God gestuur is, is dat

sy woorde en openbarings vervul word [Deut. 18:21, 22]. Soos in Esegiël se

geval, sal almal weet dat „n profeet onder hulle was [Eseg. 2:5]. So „n profeet

spreek net wat die Here beveel hy moet spreek [1 Kon. 22:13]. „n Ware profeet

het profetiese integriteit; hy staan naamlik voor die Here om aan Hom

rekenskap te gee (1 Kon. 17:1). Ware profete het ook “kundige insig wat die tye

betref” gehad (1 Kron. 12:32). Ware profete was ook mense met medelye – “my

hart is omgekeer in my – my medelye is opgewek” [Hos. 11:8]. Voorts was die

7

profete manne geoefen in vasting, gebed en het hulle hul eie sondes sowel as

die van die volk bely volgens 1 Kon. 10 en Dan. 10.

Daarteenoor is valse profete geweldig veroordeel in die Ou Testament, soos in

die geval van Hananja in Jeremia se tyd, gestraf met die dood. Deut. 18

verdoem valse profete. Esegiël sê dat hulle neem geld vir hul valse

boodskappe (Eseg. 13:19). In Klaag. 2:14 sê Jeremia dat valse profete

openbaar nie die volk se sondes om hul terug na God te roep nie. God stuur

hulle nie, hulle gaan uit hulleself (Jer. 23:21). Hulle profeteer leuens in God se

naam (Jer. 14:14). Hulle bied valse hoop (Jes. 59:4); verkondig “vrede, vrede”

terwyl daar geen vrede is nie (Jer. 6: 13,14); profeteer net goeie dinge vir

mense om populêr te wees (2 Kron. 18:12) en bring daarmee „n oordeel oor

hulself en hul luisteraars (Jer. 14 : 15,16).

2.2. Profetiese Take in die Ou Testament.

2.2.1. Voorbereiding vir die Profetiese Taak.

Gebed was n noodsaaklike voorvereiste – Jer. 37:3 en 47:2-4. In die boek

Daniël lees ons dat vas en gebed gemeenskaplik genoem word as voorvereiste

vir ontvangs van visioene. Jesaja wy Hoofstuk 58 daaraan om oor vasting te

skryf. Sien ook Ps. 109:24 . Meditasie [in ou vertaling “versugtinge” of

“oordenking”, bv. Ps. 5:2; 19:15] was ook nodig. Selfs musiek was soms „n

voorbereidingsmiddel (1 Sam. 10:5; 2 Kon. 3:15).

2.2.2. Die “Sod” van Jahweh.

Om „n woord van God te ontvang moes die profeet toegelaat word tot die

“Sod” van Jahweh. Volgens Heaton [1958:104] beteken dit dat die profete in

die Here se intieme raad gestaan het (Jer. 23:22 - “as hulle in my raad gestaan

het”). Die oorspronklike gedagte kom daarvan dat God met sy engele in die

hemel raadsittings het van wat op aarde beplan word (Gen. 1:26; 1 Kon. 22:19;

Job 1:6; Jer. 23:18). Dan openbaar God hierdie geheime aan sy ware profete

(Amos 3:7). Dit is egter net beskore vir diegene wat God vrees (Ps. 25: 14).

8

2.2.3. Die Oordra van God se Boodskap.

Die boodskap het soms onmiddellik gekom, soos Esegiël verklaar het dat “die

hand van die Here” het op hom gekom, of geval; en dan kon hulle sê , “so

spreek die Here”, of “die woord van die Here het tot my gekom”. In ander

gevalle, soos in Jer. 42:7 het die woord van die Here na tien dae tot hom

gekom. In geval van uiteenlopende boodskappe, was die oorspronklike een

geldig (1 Kon. 13). Soms het die boodskap gekom waar die profeet alleen was,

soms in die teenwoordigheid van die navraers, soms vooruit, soms daarna. Dit

kon ook gestuur word na vreemde nasies [Jeremia en Jesaja].

Die bekendste spreekvorm met die oordrag van profesieë was: “amar

Jahveh”, “dibber Jahveh‟, “ne „um Jahveh”, of te wel “Jahweh het gesê”, “die

Here het gespreek”, “dit wat gesê is”, of “die Here het aan my gesê” [Jes. 8:1;

18:4]. Dit gebeur wanneer “die Gees van God op hom kom . . . die man met

geopende oog spreek” [Num. 24:2, 3]. “Spreek” vertaal uit Hebreeus is

“massa” wat beteken “tel jou stem op om te verkondig” [Payne, 1962:52].

Boodskappe kan verskillende kategorieë ingedeel word:

Verslag van die profesieë wat in vervulling gegaan het, soos in 1 Kon.

17:14.

Boodskap van oordeel of verwoesting wat kom, bv. in Jeremia.

Boodskap van saligheid, bv. Jes. 48:8-13.

Raadpleging –die profeet raadpleeg die Here oor „n saak namens mense

– Jer. 42.

Boodskappe van verdoeming oor sonde, afgodery – Hos. 2; 3; 4; 7; 8.

Meer as honderd boodskappe oor die komende Koninkryk van God word

gevind in die Ou Testament.

Openbaring van sondes, bv. Dawid en Batseba, Agab (oor die onreg

gedoen aan Nabot m. b. t. sy wingerd).

Openbarings van die toekoms, bv. wat sal gebeur met sekere individue –

Agab [1 Kon. 21:19, 29], Jehu [2 Kon. 9]; profeet Hananja [Jer. 28:15-17];

9

omtrent die toekoms van Israel as „n nasie [Jes. 43; Jer. 33; Joël 3:20;

Sag. 8 ; Jes. 48, 49, 62]; omtrent die toekomstige Messias [Jes. 53; Ps.

22; Sag. 3:8; 9:9; 12:6]; omtrent verskillende nasies en koninkryke [Miga

7; Hag. 2; Eseg. 38, 39; Jer. 47-50; Jes. 47]; oor die eindtye [Sag. 14; Jes.

66; Mal. 4]; oor die onmiddellike toekoms, bv. “môre sulke tyd . . . ” [2

Kon. 7]

Boodskappe van waarskuwing: “En Hy het profete onder hulle gestuur

om hulle na die Here terug te bring; en die het hulle gewaarsku, maar

hulle het geen gehoor gegee nie” [2 Kron. 24:19].

Boodskappe is gegee aan :

Gewone mense, bv. weduwees- 1 Kon. 17; 2 Kon. 4;

Aan konings en leiers – 1 Sam. 15; 2 Sam. 11 ; 1 Kon. 13, 14, 16 ,18, 20; 2

Kon. 3, 5;

Aan ander [valse] profete – 1 Kon. 18, 22 ; Jer. 5:13; Eseg. 13; Sef. 3:4;

Hos. 9:8;

Aan mede profete – 2 Kon. 2;

Aan spotters- 2 Kon. 2;

Aan dienaars – 2 Kon. 5, 6;

Aan bouers – Esra 5:2;

Aan koninkryke en nasies – Jer. 1:5; 40; Sef. 2, 3;

Aan teruggevallenes – Jer. 2;

Aan priesters van daardie tyd – Eseg. 44; Amos 7; Mal.1;

Aan Jerusalem en sy inwoners – Jes. 40; Joel 3; Sag.14;

Aan die getroue kinders van God – Mal. 3:16-18.

Die openbaring van sondes en geheime.

Lindholm [1962:61] sien „n profeet as „n man van God wat veronderstel om

deur „n persoon te sien, sy geheime sondes te ontbloot en sy straf aan te

kondig. Geen wonder dat profete soos Amos, Hosea en Jesaja die mense

aangespoor het om hulle te bekeer alvorens God hulle sondes sou straf nie.

10

Die profete was gevrees omdat hulle kon sien wat mense in die geheim gedoen

het [1 Sam. 9: 19] .

Sondes wat geopenbaar en bestraf is deur die profete behels dronkenskap van

leiers [Jes. 5:11], sondes soos van ongevoeligheid [Amos 6:4,6], seksuele

losbandigheid [Hos. 4:4; Eseg. 13], besigheidsbedrog [Hos. 12:7], wreedheid

[Amos 1:3], slawehandel [Amos 1:6, 9; Joel 3:6], gewetenlose eienaarskap

[Jes. 5:8], asook astrologie, waarsêery, aanbidding van die “hemelkoningin”

[Jer. 7: 44] en so meer.

Sonde Openbaring vind ook plaas deur profete:

Die geval van Dawid en Batseba - 2 Sam. 12.

Koning Agab en Nabot se wingerd – 1 Kon. 16:17-22.

Die profesie teen Baesa – 1 Kon. 16.

Klaagliedere 4:22 – “Hy openbaar jou sondes”.

Esegiël 16:2 – “Mensekind, maak aan Jerusalem sy gruwels bekend”.

Esegiël 21:24 – “. . . deurdat julle oortredinge openbaar word . . .”.

Esegiël 22: 2 – “En jy mensekind, wil jy oordeel, wil jy oordeel die

bloedstad? Maak hom dan al sy gruwels bekend”.

Jes. 58:1 – “Roep uit die keel, hou nie terug nie, verhef jou stem soos „n

basuin! En verkondig aan my volk hulle oortredinge en aan die huis van

Jakob hulle sondes”.

Miga 3:8 – “Ek daarenteen is vol van krag, met die Gees van die Here, en

reg en heldemoed, om aan Jakob sy oortreding te verkondig en aan

Israel sy sonde”.

Spr. 26:26 - “Al verberg die haat homself in bedrog, sy boosheid word in

die vergadering openbaar”.

Ps. 24:22- “Sou God dit nie naspeur nie ? Want Hy ken die geheime van

die hart”.

Jer. 11:18- “En die Here het my dit te kenne gegee, sodat ek dit weet.

Toe het U my hulle handelinge laat sien”.

Job 20:27- “Die hemel openbaar sy ongeregtigheid . . .”.

11

Die volgende openbarings van ander geheime kan gevind word:

Samuel openbaar wat gebeur het met Saul se pa se donkies –1 Sam. 10.

Daniel openbaar die koning se droom [Dan. 2], “maar daar is „n God in

die hemel wat geheime openbaar” [Dan. 2:28], “Waarlik, julle God is die

God van die gode en openbaarder van geheimenisse . . .” [Dan. 2:47].

Amos 3:7 – “Want die Here HERE doen niks tensy Hy Sy raadsbesluit

aan sy knegte, die profete, geopenbaar het nie.”

2 Kon. 6:12 - “ . . . maar Elisa, die profeet wat in Israel is, kan die koning

van Israel die woorde te kenne gee wat u in u slaapkamer spreek”.

Elia voorspel drie jaar droogte vooruit – 1 Kon. 17.

God openbaar aan „n profeet dat Agab „n man se lewe gespaar het wat

gedood moes word – 1 Kon. 20:41, 42.

Elia openbaar die sterfbed van koning Ahasia – 2 Kon. 1.

Geskrewe openbarings.

Jesaja skryf op „n tablet profetiese woorde – Jes. 8:1; 30:8.

Jeremia pen van sy profesieë neer – Jer. 30:8; 51:60.

Esegiël moes die profesieë van die nuwe tempel neerskrywe-

Eseg. 40- 44.

Habakuk moes „n profesie neerpen sodat dit as „n getuienis van egtheid

gelees kon word – Hab. 2:2.

Mattheus verwys na die Ou Testament profete as: “. . . want so is daar

deur die profete geskrywe” [Matt. 2:5]. Hierdie term kom orals in die

Nuwe Testament voor bv. Matt. 21:13 ; Mark. 1:2; Joh. 2:17; Hand. 15:15:

Rom. 1:17; 15:3, 4, 9, 21 en so meer.

12

Profetiese Psalms.

Verskeie psalms was profeties van aard, geen wonder dat ons lees in

Hand. 2:30 dat Dawid, die psalmis word beskrywe as: “omdat hy dan „n

profeet was . . .”.

Van die profetiese psalms behels:

o Psalm 22 – profesie aangaande die lyding van die komende Messias;

veral verse 2, 15, 16, 17, 18.

o Psalm 110 – profesie aangaande die regering van die Messias in sy

glorie.

o Psalm 2 – verwysende in verse 2 en 7 na die Messias as Gesalfde en as

Seun van God.

o Psalm 7 – die Messias as Seun van die Mens.

o Psalm 16 – die opstanding van die Messias.

o Psalm 40 – die Messias, gehoorsaam tot die dood, opgewek uit die

dood, Sy perfekte offer.

o Psalm 72 - die koninkryk van die Messias, die Verlosser

o Psalm 118 – die Messias verhoog tot God se regterhand, die steen wat

verwerp is word die hoeksteen.

2.2.4. Die Profeet as Beoordelaar, Toetser en Intersessor.

Lindhom [1962:204-206] spel drie minder belangrike take van die Profete uit:

o Jer. 6:27 – “Ek het jou onder my volk as TOETSER gestel, as vesting,

dat jy hulle weg kan ken en toets”. Hy moes onderskei tussen goed en

kwaad, hulle handelinge opsom en aan hulle uitwys wat was reg en

verkeerd.

Die ware profeet was ook „n INTERSESSOR om by God in te tree vir die

volk. Voorbeelde hiervan: “want hy is n profeet; en hy sal vir jou bid dat

jy kan lewe” [Gen. 20:7]. So ook in Amos 7 – hy moes vir die volk by God

intree om hulle te vergewe sodat die sprinkaanplaag kon ophou ; ook

13

Jes. 37: 4 ; Jeremia by uitstek – Jer. 14:17; 8:21, 23; 14:20: 18:20; ook

Esegiël in Hoofstuk 9:8 en 13:4, 5.

2.2.5. Die Inhoud van die Profeet se Boodskap.

Dit is van die grootste belang dat ons sal kennis neem van wat die Bybelse

inhoud was van die profete se boodskap. Dit kan en moet dien as „n basis vir

alle toekomstige profetiese uitsprake [Nuwe Testament, vroeë Kerk en vandag]

“ Want alles wat tevore geskryf is, is tot ons lering geskrywe . . .” [Rom. 15:4].

Die etiese wil van God is sterk deur die profete beklemtoon, o. a. om in

nederigheid te wandel [Jes. 2:10; 57:15]. Amos beklemtoon die morele

boodskap van God se profete [Heaton, 1958:68].

Die term “kodesj” wat dui op heiligheid is sterk beklemtoon deur die profete

[Amos 4:2; Hos. 11:8, 8; Jes. 35:8; Eseg. 22:26; Lev. 10:10; 2 Kon. 4:9; Ps. 93:5;

ens.] God word aangespreek as “die Heilige van Israel” [Jes. 40:25 en elders].

God se liefde is ook beklemtoon deur die profete: “met koorde van liefde het

Ek hulle getrek” [Hos. 11:4] . Die Hebreeuse woord “hesed” wat beteken

“standvastige liefde” word ook gebruik, soos in Hos. 6:6 [Heaton, 1958:64].

Omdat God sy volk lief het, moet hulle God ook liefhê [Deut. 6:5; 10:12; 11:1;

Jos. 22:5; Ps. 31:23; Dan. 9:4]; en ook hul naaste liefhê [Lev. 19:18]. Almal wat

God liefhet, sal boosheid haat [Ps. 97:10; Amos 5:5]. Die mens moet God en sy

naaste liefhê [Miga 6:8].

Die tema “toorn van die Here” is nog „n herhalende tema van die profete [Num.

16:46; Amos 8:2; Sef. 1:9, 2:2; Dan. 7:9,10]. Dit was gerig teen sonde en

afvallige mense.

Dan is die boodskap van saligheid ook verkondig: Jer. 23:6 praat van die Here

ons geregtigheid [“salvation” in Engelse vertalings]- “sidkenu” [Lindblom,

1962:338]. Die Here is ons “heil” [Ex. 15:2]. Sien ook Ps. 27:1; 62:6; Jes.12:2;

Ps. 68:20; Jes. 33:2; 52:10; Jona 2:9. Saligheid vir die heidene is voorspel in

Jes. 65:1; 66:19; Sag.14:16.

14

Morele geregtigheid word aangespreek deur profete soos Miga in Miga 6:8.

Wekroep om terugkeer tot God is nog „n tema: 2 Kron. 24:19; Jer. 3:12; 24:7;

31:21; Hos. 6:1. “Besnydenis van hart” was verkondig- Jer. 4:4.

Amos se wekroep is “soek die Here” [Amos 5:6]. Sien ook Hosea 7:10.

Die “vrese van God “ [yir‟ah, pahad] is verwag van God se volk; hulle moet

Hom vrees en dien – Jes. 8:13; Hos. 10:3; Jer. 2:19. Die vrese van God word

omskryf in – Job 22:28; Ps. 19:9; Spr. 1:7; 8:13; 9:10; 14:27: 15:33. Dien die

Here met vrees – Ps. 2:11. As God ons Vader is , waar is die vrees vir Hom –

Mal. 1:6. God, die Here as enigste God en Here is sterk beklemtoon – Hos.

13:4; Ex. 20:4; 1 Kon. 18:39; 2 Sam. 22:32; Deut. 6:13; want God is die Skepper

– Jes. 40:15,17, 23; 42:5; 43:1-7; 54:16,17; Hy is die God van die hele aarde –

Jes. 54:5. Hierdie kennis van God moet oorgedra word – Hos. 4:6. Daarom

moet Hy gedien word – Deut. 6:13; Jos. 22:5; 24:14; 1 Sam. 7:3; 12:14.

God moet aanbid word – Ps. 95:6; in heiligheid – Ps. 96:9; 1 Kron. 16:29; 2

Kon. 17:36, 40 ; met blydskap - Psalm 100 ; met „n volkome hart - 1 Kron. 28:9;

Sef. 3:9.

Baie profetiese boodskappe was egter ook gerig op sosiale behoeftes van God

se volk, soos: genade en mededeelsaamheid aan die behoeftiges, wese,

weduwees, hulpeloses , verdruktes, vreemdelinge, mense sonder wetlike regte

– Amos 2:6; 4:1; 6:4, 8; Hos. 4:2,18; 6:9 ; Jes. 1:17, 23; 3:16; 29:21 ; Miga 2:2, 8;

6:10; Sef. 1:13; Jer. 7:5. Amos bestraf die rykes vir hulle inhaligheid – Amos

2:6. Hosea bestraf hulle vir hulle leuens, moord, dronkenskap, diewery,

egbreuk, ens. – Hos. 4:1; 8:1: 10:4, 9;11:1; 13:6. Onregverdige wette was

veroordeel – Jes.10:1.

Vreemde gebruike en gewoontes was veroordeel as sondig – Miga 2:6; Jes.

1:21; Sef. 1:8; Jer. 22:21; Eseg. 11:12. Jeremia praat van “insettinge van die

volke”- Jer. 10:3; soos: bome versiering [afgodery] – Jer. 10; vreemde

kleredrag – Sef.1:8; tatoeëring – Lev. 19:28; horoskope- Jes. 47:13-15; heksery

en toordery – Deut. 18:9-14; eet van varkvleis, muise en slange – Jes. 65:4;

66:17; aanbid met die aangesig na die ooste en na die son – Eseg. 8:16;

15

magiese bande – Eseg. 13: 18, 20; waarsêery – Eseg. 13:23; gebruike uit Egipte

– Eseg. 23:27; gebruik van oogverf en sierade, armbande – Eseg. 13: 40, 42;

wyn drinkery – Jer. 35; wierook brand vir die “hemel koningin” [Jer. 44:10]; na

geeste luister wat piep en mompel [Jes. 8:19]; geluksgod soek [Jes. 65:11],

ens.

“Bekering” was „n vername tema van al die profete. Die Hebreeuse betekenis

van bekering, “sub”, is: “draai”, “draai terug” [Lindblom, 1962: 350], sien Jes.

30:15; Jer. 15:19 in die verband.

Voorts is eskatologiese boodskappe [d.w.s toekomsgerigte boodskappe] deur

verskeie profete bedien. Deist [1984:86] omskryf eskatologie as verwagtinge

omtrent die eindtyd. Veral Jesaja, Esegiël, Daniël, Joël, Amos, Sefanja, Sagaria

en Maleagi het hierdie tipe profesieë bedien.

Eskatologiese terme gebruik, was o. a. – “en in die dag” [Jes. 7:18] ; “en aan

die einde van die dae” [Jes. 2:2]; “ op die bestemde tyd” [Dan. 8:19] ; “die tyd

van die einde” [Dan. 11:35]; “in daardie dae” [Joel 3:1; Amos 9:11]; “die dag

van die Here. . . .” [Amos 5:18, 20; Sag. 14:1]; “in die laaste dae” [Miga 4:1];

“die groot dag van die Here” [Sef. 1:14]; “in die dae” [Sag. 8:23]; “die Here sal

Koning wees oor die hele aarde” [Sag. 14:9]; “die dag kom” [Mal. 4:5]; en so

meer. Die eskatologiese boodskappe was omtrent Israel se toekoms; om die

sondaars en heiden nasies te veroordeel; genade vir hulle wat hulle bekeer en

„n wonderlike toekoms met die Here vir God se kinders- Jes. 2; 3; 6; 10; 65; 66;

Jer. 21; 25; 30; 39; 46; 47; 48; Eseg. 38; Dan. 7-12; Hos. 2;9; Joel 1; 2; Amos

1;5; 9; Miga 3;7; Nahum 2; Sef. 1-3 ; Sag. 1;9; 11;12; Mal. 4. Israel sal herstel

word in hulle land – Eseg. 20:41, 42: Amos 9:11; Joël 3:20; Sag.14; Eseg. 37;

Jes. 66: 20; Jer. 31; ens.

2.3. Profetiese Aksies en Manifestasies in die Ou Testament.

Die Ou Testament profete het nie alleen spraak en geskrewe profesie gebruik

nie, maar ook sekere handelinge uitgevoer om hulle boodskap te beklemtoon

en te illustreer. Dit was gedoen deur middel van fisiese fenomena soos:

16

gebare, sensasies ondervind, ekstase beleef, visioene ervaar en profetiese

drome ondervind.

Sommige van hierdie ondervindinge wat hulle beleef en uitgevoer het behels:

2.3.1. Die “Ruah” op die profete.

Die Bybelse beskrywing van die bonatuurlike ondervinding van die profete

word saamgevat in die bewoording “Ruah”, of Gees van God wat “op” hulle

gekom het, bv. 1 Sam. 10:19. Deist [1989: 223] beskryf Heb. “Ruah” as: “wind,

gees”. Lindblom [1962:57] meen dat in Ou Testament narratiewe is “Ruah” nie

losstaande van die Here nie, maar altyd as die Here se Gees - substansiële

dinamika, ‟n krag uitgaande uit die Here. Dit is die Gees uitgestuur deur die

Here en doen Sy werk.” Voorbeelde hiervan is:

“Van die Gees wat op jou is . . .” [Num. 11:17]

“En terwyl die Gees op hulle rus, het hulle geprofeteer . . .” [Num. 11:26]

“ „n man in wie die Gees is” [Num. 27: 18]

“die Gees van die Here sal oor jou vaardig wees . . .” [1 Sam. 10:6]

“ en die Gees het in my gekom . . .” [Eseg. 2:2; 3:24]

“ . . . en die Gees het my opgehef tussen hemel en aarde en my in

gesigte van God gebring na Jerusalem . . .” [Eseg. 8:3]

“Toe val die Gees van die Here op my en hy sê vir my: spreek . . .”

[Eseg. 11:5]

Vos [1948:197, 200] skryf dat ‟n profeet bekend was as “ish harauch”, te

wete ‟n “man van die Gees”. Die Gees het geopereer as Openbaarder – 2

Sam. 23:2; 1 Kon. 22:24; Jes. 61:1; Joel 2:28 ; Sag. 7:12.

Nog „n term gebruik, was “die hand van God” wat op die profete gekom het –

Eseg. 8:1; 8:3; Jes. 8:11; Dan. 10:10 [hy het dit fisies ervaar].

17

2.3.2. Voorbereidende fenomena wat profetiese handelinge kon voorafgaan.

Lindblom [1962:59] beskryf hierdie as om manifestasies te ondervind en dit het

gepaard gegaan met die belewing en uitvoering van geweldige

liggaamsbewegings, danse, springend, skreeuend of andersins simptome van

onnatuurlike passiwiteit soos verlamming, stomheid; wat kan opereer as

voorbereidende fenomena, soms deur homself teweeg gebring om in ekstase

te kom. Musiek en dans speel „n vername rol. Ons kan let op hoe dit beskryf

word in 1 Kron. 25: 1 naamlik dat die tempel musikante “besield” gespeel het

[Engelse vertaling : “they prophesied”] .

Bevestigende Skrifte :

“die hoorder van die woorde van God spreek, hy wat gesigte van die

Almagtige sien, wat neerval en geopende oë het” [Num. 24:4]

“‟n groep profete wat van die hoogte afkom, en voor hulle uit harpe en

tamboeryne en fluite en siters, terwyl hulleself profeteer” [1 Sam. 10:5]

“voor die aangesig van God gespeel met allerhande instrumente . . .

siters, harpe, tamboeryne, bekkens en simbale” [2 Sam. 6:5]

“Daarby het Dawid met alle mag gedans voor die aangesig van die Here”

[2 Sam. 6:14]

“toe ek die geluid van sy woorde hoor, het ek bewusteloos op my

aangesig op die aarde geval” [Dan. 10:9]

“ . . . bestaan daar nou geen krag in my nie, en geen asem in my nie . . .”

[Dan. 19:17]

“en stom geword” [Dan. 10:15]

“ek is soos n dronk man . . .” [Jer. 23:9]

“jy wat dronk is, maar nie van wyn nie” [Jes. 51:21]

“ maar bring nou vir my „n siterspeler. En toe die siterspeler op die siter

speel, het die hand van die Here op my gekom” [2 Kon. 3: 15]

18

2.3.3. Ekstase.

Ekstase is dikwels ondervind deur profete. Hulle toestand is in die Hebreeus

beskryf as “mitnabbe im” [“ekstatiese toestand”, Lindblom, 1962:47, 48]. As

voorbeelde dien: Saul tussen die profete – 1 Sam. 10:10 ; 1 Kon. 18:46; 19:11-

13; 22; 2 Kon. 3:15; 8:11,12; 9:11; Eseg. 8 tot 11; Jes. 8:11- “sy hand het my

oorweldig”; Eseg. 9:11, en so meer.

2.3.4. Fisiese sensasies.

Esegiël ondervind dat die Gees hom ophef - Eseg. 3:12, en die Here se hand

druk op hom – vers 14. Jesaja ondervind sy heupe sidder, hy buig krom, hy

kan nie hoor nie, hy kan nie sien nie, sy hart duisel – Jes. 21:3, 4. Jeremia voel

sy ingewande bewe, sy hart steun in hom – Jer. 4:19; sy hele gebeente sidder

– 23:9. Daniel is verskrik en val neer – Dan. 8:17; hy is uitgeput – vers 27;

bewende – 10: 8-11; Jeremia se oog pyn – Klaagl. 3:51. Esegiël het ondervind

dat hy na „n veraf plek gevoer was, terwyl die oudstes voor hom sit [Eseg. 8:1].

Jeremia voel asof hy „n soete slaap gehad het na sy openbaring van die

toekoms [Jer. 31:26]. Ander kere weer was sy openbarings soos „n brandende

vuur in sy gebeente [Jer. 20:8, 9].

2.3.5. Besondere en simboliese aksies.

Payne [1962:355, 355] definieer simboliese aksies as dissipline wat deel met

voorstellings van kontemporêre waarheid – profesie kan wees of uitgesproke

of in aksies. Sulke profetiese aksies sluit dan in beide objektiewe lesse asook

tipes. Tipes is simboliese uitinge wat ‟n afgebeelde aksie behels [1962:358].

Lindblom [1962:165] voel dat die profete op eienaardige maniere aksies

uitgevoer het om hul profetiese woorde tuis te bring.

Voorbeelde hiervan behels:

19

In 1 Kon. 22 maak die profeet vir homself horings van yster en profeteer

dan, “So sê die Here - met hierdie sal jy die Siriërs stoot tot hulle

verslaan is”.

2 Kon. 13 wys hoe Elisa die koning beveel het om pyle te skiet deur „n

venster om oorwinning oor Sirië te simboliseer; dan moes hy ook met

die pyle teen die grond slaan.

In 1 Kon. 11:29 lees ons dat die profeet Ahia sy nuwe mantel in twaalf

stukke geskeur het en tien aan Jerobeam gegee het om te simboliseer

dat hy tien stamme van Israel sou kry om te regeer.

In 1 Kon. 20 moes een profeet „n ander een slaan soveel so dat hy

gewond was en verbande kry om hom te kon vermom en daardeur „n

profesie oordra aan Koning Agab.

Natan gebruik in 1 Sam. 22 „n gelykenis van ‟n arm man en sy enigste

lammetjie om Dawid se sonde te openbaar.

Hosea in Hos. 3:1 moes met „n prostituut trou om te simboliseer hoe

God se volk “hoereer” met ander gode.

In Jes. 8 moes die profeet Jesaja die woorde “Maher-shalal-hash-baz”

op „n tablet skrywe. Dit beteken: “Netnou is daar buit, gou is daar roof”.

Hy het ook sy kind so genoem en dit het beteken dat binnekort sou die

rykdom van Damaskus en die buit van Samaria weggevoer word na

Assirië.

Volgens Jes. 20 moes Jesaja ook nakend en kaalvoet loop om te

demonstreer hoe die Assiriese koning die Egiptenare en Etiopiërs

kaalvoet en naak sou wegvoer na Assirië. Dit was „n waarskuwende

profesie dat Israel nie op hulle moes vertrou vir hulp nie.

In Jer. 19 moes die profeet na die pottebakkershuis gaan en profeteer

volgens wat hy daar gesien het.

In Jer. 19:10, 11 moes hy „n kruik breek en dan profeteer dat God die

volk so sou verbreek.

In Jer. 25 moes hy „n beker wyn vat en simbolies neem na die nasies na

wie hy gestuur was om te simboliseer dat God hulle van die beker van

sy grimmigheid sou laat drink.

20

In Jer. 27 moes hy jukke en stroppe maak en op sy nek sit en stuur na

Edom, Moab, Tirus en Sidon en daarmee saam geprofeteer dat so sou

hulle die koning van Babel dien.

In Jer. 23 moes hy groot klippe neem en begrawe by die ingang van

Farao se paleis en profeteer dat die koning van Babel sal sy troon bo-op

daardie klippe kom sit.

Esegiël was „n uitstaande profeet van simboliese handelinge: in

Hoofstuk 4 moes hy „n baksteen neem en daarop teken, beleëringe

maak, forte bou, en so meer as simboliese profesie. Later weer moes

hy op sy regtersy lê [4:6], profeteer met arm ontbloot [v.7]; manifesteer

met toue aan [v. 8], manifesteer met voedsel en water per maat [v. 9-13],

alles om sy profesieë te demonstreer. So ook moes hy in hoofstuk 5 sy

hare skeer en verdeel en in die wind gooi, in hoofstuk. 12 moes hy sy

besittings pak soos om in ballingskap te gaan en „n gat in „n muur breek.

Vers 11 verduidelik: “ . . . ek is julle sinnebeeld; soos ek gedoen het, so

sal met hulle gedoen word”. Eseg. 24:24 – “Esegiël sal vir julle ‟n

sinnebeeld wees . . .”. Sien ook Eseg. 21; 24; 37.

2.3.6. Simboliese persepsies en visioene, drome.

Lindblom [1962:137] meen dat simboliese persepsies verwys na „n persepsie

wat werklike, objektiewe gronde het in die materiële wêreld, wat egter gesien

word as iets besondes van waarde en geïnterpreteer word as simbolies van „n

ander verhewe kwaliteit.

‟n Paar voorbeelde is as volg:

Amos sien „n mandjie met somervrugte [8:1] wat geïnterpreteer word dat

die einde het gekom oor die nasie en dat God hulle nie meer verby sal

gaan nie;

Jeremia [1:11] sien „n amandeltak, wat beteken dat die Here wakker is

oor sy woord.

21

Soortgelyk in Jer. 24 die twee mandjies met vye – goeies en slegtes en

die uitleg.

Hos. 12: 11: “Ek het ook tot die profete gespreek, en Ek het gesigte

vermenigvuldig en deur middel van die profete gelykenisse voorgedra.”

Dan vind ons ook literêre gesigte [wat nie in ekstase gekom het nie] maar

meestal in poëtiese vorm, maar tog as openbarings gegee deur God met

Goddelike inspirasie. Enkele voorbeelde behels:

“Kyk, soos wolke kom hy op, en soos n stormwind is sy strydwaens; sy

perde is vinniger as arende” [Jer. 4:13].

Jer. 31:15: “So sê die Here: „n Stem word gehoor in Rama, geklaag,

bitter geween; Ragel ween oor haar kinders; sy weier om getroos te

word oor haar kinders, omdat hulle daar nie is nie.”

Die “las” van Moab [Jes. 15]

Nahum 3 : Die val van Nineve.

Gesigte in die boek Sagaria: van perde [hf. 1]; horings en smede [hf. 1];

die meetsnoer [hf. 2]; die hoëpriester met vuil klere aan [hf. 3]; goue

kandelaar [hf. 4]; vlieënde boekrol [hf. 5]; vrou in die efa [hf. 5]; en die

vier strydwaens [hf. 6].

Gesig van Esegiël van die nuwe tempel met sy toebehore; nuwe stad;

indeling van die land [Eseg. 40-48].

Ander profetiese visioene en drome:

“As julle „n profeet van die Here is sal ek deur „n gesig [Engels: vision]

My aan hom bekend maak” [Num. 12:6]

Eseg. 1:1 – “. . . . is die hemele geopen en het ek gesigte van God

gesien.”

Joel 3: 28 – hulle sal drome droom en gesigte sien.

Num. 24:3, 4 – „n geopende oog om te “sien” wat sal gebeur.

Eseg. 37 is „n voorbeeld van „n dramatiese visioen.

22

Dan. 10 – Daniël sien ‟n gesig, wat die mense saam met hom nie sien

nie.

Jakob en Josef se profetiese drome is letterlik agterna vervul [Gen. 31,

37]

Josef kon ook ander se drome uitlê [Gen. 40, 41]. So ook Daniël.

Valse profete droom vals en gee valse uitleg [Jer. 23:32; Sag.10:2; Deut.

13:1-4]. Dit is openbaringe uit hul eie hart [Jer.14:14; 23:16; Eseg. 12:22,

24; Sag. 13:4, 5]

Dan. 8:26 – “Hou die gesig „n geheim, want dit sien op „n verre toekoms”

Dus is nie alle gesigte, visioene vir die onmiddelike toekoms nie.

2.3.7. Profetiese wonderwerke verrig.

Gepaardgaande met profetiese handelinge, kon die profete wonderwerke deur

die krag van God verrig. Volgens Vos [1948:231] word dit in “Hebeeus” beskryf

as “pel‟e” en dit verwys na “iets buitengewoon”; “mopheth”, “iets wat aandag

trek of verbasing bring”; “nora”, “iets wat eerbied wek”; en “oth”- “„n teken”.

Profetiese wonderwerke volg op gebed, gehoorsaamheid en onderworpenheid

aan die krag van die Here wat dan gedemonstreer word – 1 Kon. 13:5; 17:20; 2

Kon. 4:33; 20:11; ens.

„n Paar voorbeelde word genoem:

Josua gebied die son om stil te staan in die geveg in die Ajalon vallei; en

dit gebeur – Jos. 10.

Die wonderwerke deur die hand en staf van Moses verrig – Ex. 7-10.

Die Rooi see gekloof vir die Israeliete – Ex. 14.

Bitter water van Mara word soet gemaak – Ex. 15.

Donder en reën buite seisoen in Samuel se bediening- 1 Sam. 7.

Altaar skeur in twee op „n man van God se woord – 1 Kon. 13:6.

Vuur uit die hemel by Karmel verteer Elia se offer – 1 Kon. 18.

Jerigo se fontein se brakwater word genees – 2 Kon. 3.

Weduwee se olie vermeerder om skulde te betaal – 2 Kon. 4.

Dooie seun opgewek deur Elisa – 2 Kon. 4.

23

Genesing van die melaatse Naäman – 2 Kon. 5.

Byl wat in water geval het, laat opkom boontoe en dryf – 2 Kon. 6.

Daniël in die leeukuil bewaar – Dan. 6.

“Julle self het gesien . . . groot tekens en wonders” [Deut. 29:3, 4].

2.4. Ou Testamentiese Style, Vorms, Formules en Funksies van Profesieë.

Die manier waarop profesie bedien was, word deur Vos [1948:219] beskryf as

innerlike spraak wat van God kom en kom van die Hebreeuse woord “ne‟um

Jahweh” en beteken “om te grom”, “dreuning”, beteken. Dit is dan wel

beskrywend van „n dowwe, lae geluid, soos ‟n gefluister of lae dreuning van

die binnekant [Job 4:12-16].

Verskillende Style, Vorms, Formules.

Ou Testament profesieë het gewoonlik in „n besonderse vorm gekom;

soms kortliks en ritmies, bv. Jes. 21:12; “Die môre kom, en ook die nag.”

Gewoonlik is profesie begin met „n kenmerkende aanspreek vorm: “so

spreek die Here” ; “hoor die woord van die Here”; “so het die Here tot

my gespreek”; “die woord van die Here het tot my gekom”; “dit spreek

die Here”.

Dikwels word die Heb. “kara” gebruik, wat beteken: “roep uit”;

“verkondig”; soos in Jer. 2:2; Jes. 58:1; Hos. 8:1 [Lindblom,1962:153].

Profesie kan gerig word aan die voëls van die lug, bome, diere, berge en

heuwels, kuslande [Eseg. 39:17; Jes.51:1] met inleidende woorde: “rig

jou aangesig teen . . .” [Eseg. 4:3, 7; 6:2; 8:17; 21:7] – die eintlike

bedoeling was om die woorde by die, of daardie nasie tuis te bring

[Lindblom, 1962:154].

Baie boodskappe is „n wekroep om te kom luister, nader te kom; saam te

kom [Jes. 32:9; 34:1; 51:1].

Soms is profesieë in die vorm van aankondigings gedoen [bv. Jer.

31:10].

24

Enkele funksies van profesieë, visioene en openbarings.

Funksioneel as “Torah”, leringe – Hos. 8:12; Jes. 1:10; Sag. 7:12.

Ook as kort mondelinge boodskappe [orakels] of preke [Lindblom,

1962:157].

Profesie kan verander word of vervang word as „n situasie verander, bv.

„n rede van onheil kan na bekering verander word, want God is genadig

teenoor bekeerlinge soos in van geval Agab in 1 Kon. 28:28, 29; sowel

as in die geval van Hiskia se siekte – 1 Kon. 22 en Jes. 38; ook Jer. 18:7-

10.

Profesie kan ook dien tot inspirasie om God se werk te bevorder, bv.

Esra 4:24-5:1, 2 [werk aan die tempel]; ook Esra 6:14.

2.4.1. Voorbeelde.

Eldad en Medad.

Ons lees van hierdie geval in Num. 11:26-29. Hulle het geprofeteer in die kamp.

„n Jong man het toe gehardloop om hulle by Moses te verkla sodat hy dit kon

verbied. Moses het egter gereageer: “Ag, as die hele volk van die Here maar

profete was, dat die Here Sy Gees oor hulle mag gee!” [v. 29]. Ons lees ook dat

hulle net geprofeteer het solank die Gees op hulle was [v. 25]. Ons leer dus die

volgende van hierdie voorval:

Profesie is van „n ekstatiese natuur.

Dit geskied onder leiding van God se Gees.

Profesie kan deur gewone mense bedien word [hulle was nie

stamhoofde, of deel van die aangestelde sewentig leiers nie].

Profesie moet nie ontmoedig word nie.

Leiers moet die profete beskerm [soos Moses gedoen het].

Almal mag strewe om profete te word – vers 29; profesie moet hoog

geag wees.

25

Profeet Samuel.

In sy dae was gesigte en openbarings skaars [1 Sam. 3:1]. God roep hom as

jong seun en gee hom openbarings aangaande „n prominente leier en sy

gesin, nl. van die hoëpriesterlike familie, sowel as wat met Israel vorentoe

gaan gebeur [1 Sam. 3]. Samuel was toe alreeds deur die hele Israel erken as

„n ware profeet – 1 Sam. 3:20, 21. Na 20 jaar verskyn Samuel weer as „n

prediker-profeet wat die volk terugroep na God – 1 Sam. 7. Later vind ons hom

met „n groep profete in 1 Sam. 10:5, „n sogenaamde “profete-skool”. Ook vind

ons in Samuel se tyd dat die term “siener” verdwyn ten gunste van “profeet”

[9:9]. Nog „n interessantheid is dat profete, profesie en musiek gekombineer

word vir die eerste keer hier- 1 Sam. 10:5. Ook vind ons Samuel, „n profeet as

leier en rigter van die volk – 1 Sam. 7:15. Openbarings kom deur en na die

profeet – hy weet „n dag voor die tyd wat gaan gebeur – 1 Sam. 9:15; hy weet

van verlore esels wat gevind is – 9:20; hy profeteer wat vorentoe gaan gebeur

– 10:2, 3; en hy word gebruik om wonderwerke te laat plaasvind – 12:18. God

gebruik hom ook om Saul te bestraf oor sy sonde- 1 Sam. 13.

Die Profeet Jesaja.

Hy was die eerste van die sogenaamde “later” profete wat geprofeteer het oor

die koms en lyding van die Messias, en ook „n eskatologiese insig gehad het.

Hy het ook gesien dat die heidene gered kan word.

Hy begin sy bediening as volg: “Die gesig van Jesaja . . . wat hy gesien het . .

.” [Jes. 1:1]. Hy het ook soms die Here se woorde duidelik hoorbaar gehoor –

21:10. Ander tye was die boodskap sagkens en in sy oor alleen – 5:9; 22:14;

28:22.

Hoof temas in sy bediening was: [1] om die volk van hulle sondes weg te roep,

terwyl God se toorn daarop wag; [2] voorspellings van naderende gebeure,

soos die val van Damaskus; [3] voorspellings van verre gebeure [soos die

komende Dienskneg van die Here]. Hy gebruik baie die tegniek van

personifikasie, soos bv. die son wat skaam kry; die berge wat sing [24:43;

26

44:23]. Hy ontwikkel vyf “dienskneg liedere” [ Hoofstuk 42; 49; 50; 52-53; 61]

gedurende sy bediening; en verskaf ook waardevolle informasie aangaande

die “laaste dae”, nuwe aarde en nuwe hemel – 65; 66.

Redding kom vir die heidene wat na God kom – 1:10; 42:11; 49:6. Hy was ook

‟n profeet wat hoop en vertroosting verkondig het – 12:1, 2; 30:15; 32:18; 40:1,

2; 43:2; 44:22; 51:12; 57:15: 58:11; 61:1.

Die “oorblyfsel” van God se volk [die wat na die ballingskappe sal oorbly] wat

gered sal word is nog „n deurlopende tema van Jesaja – 1:9; 6:13; 10:20; 11:11;

16:14; 28:15; 37:4; 46:3. Ons vind ook „n voorbeeld van „n aangepaste profesie

van Jesaja in koning Hiskia se geval –Jes. 38.

Profeet Amos.

Sy naam beteken “lasdraer” in Hebreeus [ McLemore, 2004:183].

Hy was „n kweker van vyebome en skaapherder wat geroep was om

profeet te wees [Amos 1 & 7:15]; dus het hy baie beelde van die veld en

natuur in sy boodskappe gebruik – 2:13; 3:3-8; 34:12; 4:1; 5:19, 24.

Hy beklemtoon sy profesieë as: “So sê die Here” [1:3, 6, 9; 2:1, 4, 6;

3:11,13]. Hy het ook verskeie visioene gesien – 7:1; 8:1; 9:1. Volgens

Koenig [1974:17] het hy in totaal vyf visioene gehad waarop die essensie

van sy boodskappe gegrond was – hf. 7,8 en 9.

Hy het ook heelwat opposisie gehad – 5:10; 7:10.

Sy hooftemas was: oproep tot bekering om die oordele van God af te

weer - 3:13.

Oproepe vir geregtigheid teenoor minder bevoorregtes – hf. 2 ; 4 ;5; 6;

Persoonlike boodskappe aan individue en nasies – hf. 1; 7; 9; die

oorblyfsel- 5:15; 9:8. Hoop vir die toekoms – 9:11,13,15.

27

3. PROFETE EN PROFESIE IN DIE NUWE TESTAMENT.

Volgens Hill [1979:3] kom die term: “Christen profeet” van die Griekse woord

“prophetes” [manlik] en “prophetis” [vroulik]; om te profeteer, van die Grieks,

“propheteuein”; die produk is dan profesie, of te wel “propheteia”; en is

gebaseer op die beskrywing van die Nuwe Testamentiese en vroeë Christelike

profeet Agabus, in die boek Handelinge. Boring in Hill, [1979:9] beskryf „n

Christen profeet as „n Christen wat funksioneer binne die Kerk as „n

onmiddelik geïnspireerde spreker vir die opgewekte Jesus, wat verstaanbare

openbarings kry wat hy geïnspireerd voel om oor te dra aan die Christelike

gemeenskap. Calvyn [in Pneumatikos, 1993:3] meen: “profeteer is niet alle

willekeurige uitleggers, . . . maar hen die uitmunden door een uitzonderlike

openbaring.” Verhoef [1973:37] verklaar: “Per definisie is profesie die

verkondiging van wat God geopenbaar het. Dit is van belang om daarop te let

dat God deur profesie sy weë in die verlede, sy wil vir die hede en sy raad vir

die toekoms openbaar. Profesie is dus „n ruimer begrip as voorsegging van

toekomstige gebeure. Dit sluit alles in wat God met die oog op sy volk ten

opsigte van verlede, hede en toekoms deur sy profete bekend gemaak het . . .

profesie kan ook meer as een vervulling hê”.

Ons moet ook egter nie nalaat om te meld dat profesie nie net aan Christene in

die Nuwe Testament bedien was nie, maar ook aan „n Samaritaanse vrou [Joh.

4]; Simon, die towenaar [Hand. 8]; Elimas, die towenaar [Hand. 13]; die

personeel op die skip na Rome [Hand. 27]; die groot stad Babilon [Openb. 18];

ens. In konklusie sal „n gepaste definisie vir profesie dus wees: “„n

Geesvervulde boodskapper van God wat beskikbaar is om deur die Gees

gebruik te word om geïnspireerde boodskappe en openbarings oor te dra aan

die Kerk, aan individue, aan regeerders, of aan enige persoon na wie hy/sy

gestuur word om „n mondelinge of geskrewe boodskap oor te dra, en, indien

so geïnspireer, met simboliese aksies en manifestasies”.

Die oorsprong van Nuwe Testament profetiese bediening.

28

Die Nuwe Testament neem aanvang in die sinoptiese evangelies met

profetiese boodskappe aangaande die geboorte van Johannes die Doper [Luk.

1:13-17] en die geboorte van Jesus [Luk. 1:31-35; 2:27-32] te meld.

Voorts profeteer Johannes die Doper aangaande die dan komende bediening

van Christus [Mark. 1; Matt. 3; Luk. 3; Joh. 1]. Christus se bediening as sulks,

spreek van heelwat openbarings [Joh. 4 ; Matt. 24, 25; Mark. 13; Luk. 21; Joh.

14]. Witherinton [199:331] noem dat die Evangelie van Lukas Christus en

meeste van Sy bekende volgelinge voorstel as profete.

Jesus belowe dat hy profete en wyse manne sal stuur na die volk, maar dat

hulle vervolg sou word [Matt. 23:34; Luk. 11:49]. Jesus verwys na Homself as

„n profeet : “geen profeet is aangenaam in sy vaderland nie “ [Luk. 4:24]. Die

gewone mense het Hom erken as „n profeet : “Dit is Jesus, die profeet van

Nasaret in Galilea “ [Matt. 21:11]; “‟n groot profeet het onder ons verskyn”

[Luk. 7:16].

Die eintlike, werklike Nuwe Testament profetiese bediening egter, het eers op

die dag van Pinkster aanvang geneem met die uitstorting van die Heilige Gees

op die dissipels [Die Boek van Handelinge Hoofstuk 2]. Petrus, gevul met die

Gees staan op en verklaar die volgende: “dit is wat deur die profeet Joël

gespreek is: en in die laaste dae, spreek God, sal Ek van my Gees uitstort op

alle vlees, en julle seuns en dogters sal profeteer, julle jongelinge sal gesigte

sien, julle ou mense sal drome droom, en op my diensknegte en diensmaagde

sal Ek in die dae van my Gees uitstort en hulle sal profeteer.”

Daarna volg daar „n patroon reg deur die boek van Handelinge dat „n

verskeidenheid mense bedeel was met profetiese gawes. Mense soos: Petrus

[Hand. 8:21-23], Agabus [11:27, 28; 21:10, 11], ook Barnabas, Simeon, Lucius,

Manaen, Paulus [13:1], Judas en Silas [15:32], die dissipels te Efese [19:6], die

dogters van Filippus [21:9], asook veral die gemeentes van Korinthe [1 Kor.

12,14], Efese [Efes. 2:20; 3:5] en Thessalonika [1 Thes. 5:19-21].

29

3.1. Nuwe Testamentiese Profetiese Bediening.

Volgens Aune [1983:190] is die oudste bewaarde Christelike stuk literatuur die

eerste Brief van die Apostel Paulus aan die Tessalonisense, geskrywe in 49

n.C. d.w.s 20 jaar na die kruisiging en opstanding van Jesus. Gispen

[1975:636] dateer dit egter 50-52 n. C., maar bevestig dat dit die oudste van die

Pauliniese briewe was. Thessalonika was geleë in die Romeinse provinsie van

Macedonië. In hierdie brief lees ons dat profesieë nie verag moet word nie [1

Thes. 5:19-22]. Dit meen dat in 20 jaar se tyd het die beoefening van profesie

versprei vanaf Jerusalem tot in daardie stad en provinsie.

Die gawe van profesie was beoefen oor „n groot area van die destydse wêreld.

By voorbeeld in Jerusalem, Antiochië, Caeserea, Tirus, “elke stad‟ in

Griekeland, Macedonië en Asië [Hand. 13:1; 13:32; 20:23; 21:4,10]. Paulus het

veronderstel dat daar profete in Rome was, al was hy op daardie stadium nog

nooit daar nie – Rom. 12:6. Altesame twaalf persone word in die Boek

Handelinge as profete beskrywe [Hand. 11:27; 13:1; 15:32; 21:10,11; 21:8, 9].

Die skrywer van die boek Openbaring praat van profete as „n integrale deel van

die wêreldwye Kerk van daardie tyd [Openb. 11:18; 16:6 ; 18:24]. Witherington

[1999:126] noem dat vir die sewe gemeentes van Asië, was die profetiese

kommunikasie van die woord van God, „n normaliteit.

Ons vind in die Nuwe Testament verskeie profetiese kategorieë, soos:

Geroepe of Gebore profete.

In hierdie kategorie kan ons Johannes die Doper en die Here Jesus Christus

plaas.

Johannes die Doper.

Jesus self verklaar dat Johannes „n profeet was – Luk. 7:26. Hy voldoen egter

aan die beskrywing van „n profeet in die Ou Testament tradisie, nl. sy

voorkoms; hy was vervul met die Gees van voor geboorte af; bestraf Herodus

30

vir sy immoraliteit; en die openbaring van die toekoms: “ná my kom Hy . . .”

[Luk. 3:16,17]. Sy tydgenote het hom as profeet erken – Matt. 21:26. Sy vader

het geprofeteer dat hy „n profeet sou wees – Luk. 1:76.

Die Here Jesus Christus.

Ons lees in Hand. 3:22-26 aangaande Jesus dat Hy die vervulling is van Moses

se profesie aangaande die Groot Profeet wat sou kom. Luk. 24:19 beskryf Hom

as “Jesus, die Nasarener, wat „n profeet was, kragtig in werk en woord voor

God en die hele volk.” Joh. 4:19: “Here, ek sien dat u „n profeet is”, na Jesus

die Samaritaanse vrou se geheime openbaar het. Toe Jesus sy dissipels vra

wat die mense van Hom sê, is die antwoord: “Een van die profete” [Mark. 8:

28]. Luk. 7:16- “‟n Groot profeet het onder ons opgestaan.”

Volgens Hill [1979:66] is die bewyse dat Jesus „n profeet was te vinde in sy

sending, waar Hy sê, “Ek het gekom” [“elthon”], soos in Mark. 1:38, of: “Ek

was gestuur” [“apestalen”], soos in Matt. 10:40; wat ooreenstem met die

bedienings van Jeremia en Esegiël en dus in die tradisie van die sogenaamde

Joodse “hasid” inpas.

Verdere bewyse vind ons in Sy spreektaal, bv. “Ek sê vir jou”, soos by Jesaja

[13:14]; “Wie van julle ?” [sewe keer in die Nuwe Testament] vergelyk ook

Hag. 2:3; “soos met Jona . . . so sal die Seun van die mens wees” [Luk. 11:30

vergelyk ook Amos 3:12; Jer. 38:28]. Dan ook Sy voorspellings van die nabye

koms van die Koninkryk van God [Mark. 9:1]; die verwoesting van Jerusalem

en die tempel [Mark. 8:31; Joh. 2; Luk. 13 en 21; Matt. 23]; Hy voorspel Sy dood

en opstanding [Mark. 8:31]; die profetiese woorde teen Betsaida en

Kapernaum [Matt. 11:21, 22]; en ook die eskatologiese gesprek op die Olyfberg

[Mark.13; Matt. 24; Luk. 21].

Reisende profete.

Ons lees in die Nuwe Testament van profete wat van plek tot plek gereis het

om God se boodskappe af te lewer. Die boek Handelinge maak heelwat

31

melding van sulke “swerwende profete” [Boring, 1982:60]. Sien Hand. 11:27;

15:32; 20:23; 21:10.

„n Treffende voorbeeld hiervan is Agabus. In Hand. 11 kom hy van Jerusalem

na Antiochië om profetiese werk te doen. In Hand. 21 kom hy weer na

Caeserea om daar te bedien. Of die Apostel Paulus net „n sendeling

[“apostolos” – “gestuurde een”] was, of ook „n profeet, is debatteerbaar.

Sandnes [1991:9, 10, 11] ondersteun verskeie teoloë, soos Muller en Hall, wat

na Paulus verwys as „n Christen profeet en kwoteer as bewyse Rom. 9-11; 1

Kor. 7:40; 14:18-37. Ook Witherington [199:301, 306] voel dat Paulus „n siener

was en/of „n profeet, want as man van die Gees kon hy beide profeteer en in

tale praat. In ons opinie was hy beslis „n reisende profeet na aanleiding van

Hand. 13:1; hy reis ook na Rome en profeteer op die skip [Hand. 37]; hy

moedig die beoefening van die gawe van profesie aan [1 Kor.14]; hy verwys

konstant na openbarings wat hy van God af ontvang [Gal.1:1; 1 Kor. 2:2; 2 Kor.

12; Efes. 1 ; Kol. 1]; hy ontvang van die Here dit wat hy oordra [1 Kor. 11:23];

en hy dra die instruksies van die Here skriftelik oor [1 Kor. 14:27]. Dit is

definitief die kenmerke van „n profeet.

Die Apostel Petrus, alhoewel hy nooit as profeet bekend gestaan het nie,

beskik ook oor al die profetiese kentekens. Hy sien in mense se “harte” [Hand.

5:3; 8:21]; en ontvang drome en gesigte. Hy was dus in „n sekere sin ook „n

reisende profeet want hy bedien in Jerusalem, Lidda, Caeserea, reis deur die

land [Hand. 9:33 ; 10], en bevind hom selfs later ook in Rome [“Babilon” in 1

Pet. 5:13].

Gemeentelike profete.

Ons lees in Handelinge 13:1: “daar was in die plaaslike gemeente in Antiochië

sekere profete en leraars . . . ”. So ook in die gemeente te Caeserea was daar

die vier ongetroude dogters van Philippus wat geprofeteer het [21:8, 9]. Die

Apostel Paulus gee ook riglyne aan die plaaslike gemeente te Korinthe

aangaande die gawe van profesie [1 Kor. 12;14]. Dit was dan hier in Korinthe

dat die groepering “profete” „n amp instelling saam met apostels en leraars

32

geword het – 1 Kor. 12:28. “As iemand meen dat hy „n profeet is . . .” [14:37].

Gillespie [1994:49] meen dat profesie „n normale gemeentelike aktiwiteit was in

die gemeente van Korinthe.

Die Apostel Paulus stel dan ook duidelike riglyne daar met die beoefening van

die gawe van profesie [1 Kor. 14]:

Profesie behoort openbaringskennis te wees en nie byvoorbeeld dinge

wat aan die profeet vertel was nie [1 Kor. 14:24, 25].

Dit moet plaasvind ter opbouing en stigting van die Kerk of Gemeente

[vers 26].

Twee of drie profete mag in een profesie sessie beurtelings spreek en

die ander moet dit wat gespreek word beoordeel [“weigh” in NIV]

volgens vers 29.

As „n openbaring kom tot een van die ander wat op daardie stadium nie

deel is van die profesie sessie nie, moet die een wat op daardie stadium

profesie bedien ophou profeteer en die ander een „n geleentheid gee om

die openbaring uit te gee [vers 30].

Die toehoorders moet geleer en bemoedig word daardeur [vers 31].

Die geeste van die profete is onderworpe aan die [“to the control of the .

. .” , NIV] profete [vers 32] en hulle kan swyg wanneer nodig.

Almal in die gemeente mag hulle beywer om die profetiese gawe te

beoefen [vers 39].

Alles moet welvoeglik en ordelik geskied [vers 40].

Profesieë moet nie verag of word nie [1 Thes. 5:20].

Dit moet onthou word dat God profete in die gemeente plaas – Efes.

4:11; vir die rede om die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk en tot

opbouing van die liggaam van Christus [vers 12].

Vroulike profete.

Volgens die Apostel Paulus se woorde in 1 Kor. 11:5 wat lui: “maar elke vrou

wat bid of profeteer met onbedekte hoof, doen haar hoof oneer aan . . .” lei ons

33

af dat daar vroulike profete of profetesse in die gemeente was en dat dames

dus ook die profetiese gawe in die gemeente mag bedien.

Antionette Clark Wire [1990] bespreek die rol van die profetes in die gemeente

na aanleiding van die vroulike profete van Korinthe [“The Corinthian Women

Prophets”]: Sy meen dat:

Dit Bybels is dat dames hulle hoofde moet bedek as hulle bid of

profeteer uit respek en eerbied vir die engele [1 Kor. 11: 3-10, bl. 29]. As

„n dame dit nie doen nie, eer sy nie haar hoof; [wie haar man is] of

Christus; [Wie sy Hoof is] nie [11:4, 5].

Wire voel dat die vroue in Korinthe nie „n onwyse groep dames was nie,

want Paulus sê dat hulle met wysheid spreek onderling [1 Kor. 1 ; bl. 50,

51].

Sy voel ook dat hierdie dames „n redelike posisie in die lewe beklee het

en groot huise besit het waar die gemeente dikwels byeen gekom het vir

kerkdienste. [1 Kor. 1:26; 16:19; Rom. 16:2, 5 ; bl. 63];

Hulle was geestelike vroue wat vir God en namens God kon spreek [1

Kor. 12-14; bl.135];

Hulle was toegewy na liggaam en gees en het in tye van aanbidding

hulle selfs van geslagsgemeenskap onthou as deel van hulle toewyding

[1 Kor. 7:5, 34; bl. 183].

Paulus skryf dan ook oor geestelike dames [susters] in die gemeentes:

“Febè, wat „n dienares is in die gemeente in Kenchreë” [Rom. 16: 1];

“Maria, wat baie vir ons gearbei het” [Rom.16: 6] ; Priscilla en Aquila,

my medewerkers . . . die gemeente by hulle aan huis” [Rom.16: 4-5];

“Trifena en Trifosa, vroue wat in die Here arbei . . . Persis, die geliefde

vrou, wat baie in die Here gearbei het” [16:12]. Ons wil glo dat dit sulke

dames was wie in die gemeentes gebid en profeteer het.

34

Apokaliptiese profeet.

Die Apostel Johannes kan beskryf word as „n Apokaliptiese profeet [Stewart-

Sykes, 2002:126]. Volgens Hill [1979:74, 76-79] was sy profetiese taak die

interpretasie van die huidige [in sy tyd] sowel as toekomstige gebeure, soos in

Openb. 1:9. Hy wys ons ook dat profesieë in geskrewe vorm oorgedra kan

word [Openb. 1:3,11,19; 2:1, 8, 12, 18 ; 3:1, 7; 14:13; 19:9; 21:5 ; 22:18]. Sy

formule van skryf lê in die woorde “wat gaan gebeur” [“ha dei genesthai”], „n

term ontleen aan Dan. 2:28 en gebruik in Openb. 1:1; 4:1; 22:6. Sy term: “ek het

gehoor” [“ekousa”] word sewe en twintig keer in die boek gebruik as „n

profetiese ontvangs spreekwyse. Johannes gebruik die woord “apokalypsis”

in Openb. 1:1, 2. Dit het dieselfde profetiese betekenis as in 1 Kor. 14 en Hand.

11:28. Hy profeteer met soveel gesag dat sy woorde as woorde van God

kwalifiseer word [Openb. 21:5; 22:6].

3.2. Profetiese Kwalifikasies, Funksies, Gebruike en Inhoud van Profesie.

3.2.1. Kwalifikasies van „n Nuwe Testament Profeet.

Die eerste persoon van wie ons in die Nuwe Testament lees wie

geprofeteer het, was Sagaria. Hy was „n dienende priester en die vader

van Johannes die Doper [Luk. 1:5, 67-79]. Ons lees dat hy en sy vrou

opreg voor die Here gewandel het en al God se gebooie gehou en

onberispelik gelewe het [Luk.1:6].

Die tweede profeet was Simeon van wie Lukas skryf as “regverdig en

vroom” [Luk. 2:25]. Hy het geprofeteer vir Maria, die moeder van

Christus.

Die derde geval was Anna, die profetes. “Sy het nie weggebly van die

tempel nie, en met vaste en gebede God gedien, nag en dag” [Luk. 2:37].

Johannes die Doper het so geleef en opgetree dat die mense van sy tyd

gewonder het of hy dalk die Christus was [Luk. 3:15].

35

Oor die lewensstyl van Jesus as Profeet, kan heelwat informasie gegee

word. Die aanhaling uit Matt. 11:29 som Hom egter goed op as Hy self

sê: “Ek is sagmoedig en nederig van hart”.

Jakobus sê in Jak. 5:10: “Neem as voorbeeld van lyding . . . en geduld,

die profete wat in die Naam van die Here gespreek het”.

Paulus, die Apostel het so gelewe dat hy vrymoedigheid kon hê om te

skryf: “Wees my navolgers, soos ek dit van Christus is” [1 Kor. 11:1].

Profete is God se diensknegte [Openb. 10:7] en behoort te lewe volgens

God se voorskrifte [1 Pet.2:16] Sien Heb. 12:14; 1 Pet.1:15.

Profete moes vas en bid – Luk.2:36; Hand.13:1, 2.

3.2.2. Profetiese Funksies en Gebruike.

Die Apostel Paulus beskryf die funksie van „n profeet as om in die gemeente te

“spreek tot die mense woorde van stigting, troos en bemoediging” [1 Kor.

14:3]; “dat die gemeente stigting kan ontvang” [vers 5]. Voorts skryf hy dat “as

daar „n ongelowige of onkundige inkom . . . kom die geheime van sy hart aan

die lig. En so sal hy op sy aangesig val, God aanbid, en verkondig dat God

werklik onder julle is” [verse 24, 25]. Ook openbarings of uitleggings behoort

alles tot stigting te geskied” [vers 26].

Ander funksies het ook behels:

Agabus profeteer by twee geleenthede toekomstige sake wat net so in

vervulling gegaan het – Hand. 11:28; 21:10,11.

Dissipels te Tirus het vir Paulus “deur die Gees gesê om nie op te gaan

na Jerusalem nie” [Hand. 21:4].

Simon in die tempel profeteer vir Maria van die swaard wat deur haar

hart sal gaan – Luk. 2:34, 35.

Sagaria profeteer self wat met sy seun gaan gebeur – Luk. 1:67, 76-79.

Paulus profeteer op die skip na Rome by die skipbreuk dat nie een

verlore sal gaan nie – Hand. 27.

Petrus openbaar die leuens van Ananias en Saffira – Hand. 5.

36

Petrus openbaar die motief van Simon se hart – Hand. 8.

Hill [1979:101] skryf dat Barnabas „n “seun van profesie” was. Dit word

weergegee in sy naam: “bar-n-bu ah” of “bar-n biyya”. “Bar” beteken

“seun van”. Hy het „n profetiese bediening van bemoediging en

vertroosting beoefen.

1 Kor. 14:29 leer dat twee of drie profete kan spreek en die “ander” dit

moet beoordeel. Die “ander” in hierdie geval verwys na mense wie ook

die geestelike vermoëns besit om profesie te kan beoordeel. Hulle kan

moontlik selfs voorgangers, predikers, ouderlinge en so voorts wees

wie daardie geestelike vermoëns besit en dit met wysheid kan gebruik.

Nog „n profetiese taak was die om valse leringe en valse profete teen te

staan soos in die geval van die Apostel Johannes met die verleidende

profetes Isébel [Openb. 2:20] en die dwaalleringe van die Nikolaïete

[Openb. 2:6].

„n Ander profetiese funksie vind ons in Hand. 13 waar vier profete, na „n

periode van vasting en gebed, vir Paulus en Barnabas hande opgelê het

en hulle uitgestuur het as sendelinge.

Volgens Aune [1983:342, 343] kan profesie ook dien as charismatiese

eksegese, bv. Rom. 15:4: “was geskrywe vir ons lering [„paraklesis‟]”. In totaal

is nege Ou Testamentiese Skrifverwysings aangepas en in die Nuwe

Testament aangewend gewoonlik ook met die woorde: “sê die Here” [Deut.

32:35 en Rom. 12:19]. Hierdie funksie sou egter net by geoefende profete

teenwoordig wees.

3.2.3. Inhoud van Nuwe Testamentiese Profetiese Boodskappe.

Die inhoud van profetiese boodskappe behels:

Voorspellings: Profetiese voorspellings deur engele gebring – Luk. 1:11-

17; deur Sagaria – Luk. 1: 67, 76-79; deur Simeon – Luk. 2:25-35; deur

Johannes die Doper – Joh. 1:30; deur Jesus – Matt. 23, 24; Luk. 21;

Mark. 8:31; 9:31; 10:32-34; Luk. 9:22; Mark. 13:26; Luk. 10:13-15; Joh.

13:21, 38; 16:32; van Kajafas – Joh. 11:51; van Agabus – Hand. 21:11;

37

van Paulus – Hand. 27:9; Rom. 11:25-27; 1 Kor. 15:51, 52; 1 Thes. 4:15-

17.

Boodskappe van vertroosting – Hand. 18:9,10; 23:11.

Bestrawwing en oordele – Hand. 13:9-11; 1 Kor. 5:3-5; Rom. 16:17-20;

Gal. 1:6-9; Openb. 2:5,16, 22; 3:3, 16-19; 6:1-17; 8:1-9; 14:9-12; 16: 4-7,

17-21; 19:12, 3; 20: 11-15; 21:8, 27

Openbaring van verborgenhede, geheime en sondes - 1 Kor. 2:6-16;

14:24, 25; Gal. 1:11, 12; Efes. 1:9; Openb. 3:1.

Proklamasie: 1 Thes. 4:15-17 [volgens Sandnes, 1991:243- „n belangrike

bron van vroeë Christelike profetiese inhoud]; 1 Kor. 11:23.

Oproep tot bekering – Openb. 2:5, 16; 3:3; 9:20; 16:9, 11.

Oordra van visioene – Openb. 13;14; 2 Kor. 12:1-4.

Oordra van „n verslag, interpretasie, waarskuwing en rede – Openb.

18:21-24.

Oordra van „n openbaring formule, belofte van saligheid en rede –

Openb. 21:3, 4; 22:7, 12-14; 22:18-20.

Wederkoms verwagting – Openb. 22:20; 2 Thes. 2; 1 Kor. 15: 22, 23.

Plae deur God gestuur – Openb. 22:18.

Teen valse leringe, valse profete – Openb. 2:14, 15; 20-22.

Belofte van geopende deure - Openb. 3:8.

Oorwinning – Openb. 2:7,11, 17, 26; 3:5, 12, 21.

Aksie a.g.v. openbaring – Gal. 2:2.

Roeping vir dienswerk – Hand. 13:2, 47.

Openbaring van noodsaaklikhede- Hand. 15: 28, 29.

Dieptes van God – 1 Kor. 2:10.

Bevele van die Here – 1 Kor. 14:37.

3.2.4. Simboliese aksies.

Die boekrol word opgeëet - Openb. 10:8-11.

„n Engel gooi „n groot klip in die see om Babilon se val te simboliseer –

Openb. 18:21.

38

Hand. 21:10, 11 – Agabus vat die gordel van Paulus, bind sy eie hande

en voete en profeteer dan wat met Paulus sal gebeur.

Skud die stof van die voete af as profetiese oordeel – Matt. 10:41.

3.2.5. Formele karaktertrekke van profetiese spraak.

Volgens Boring [1982:127-229] behels dit kortliks as volg:

Lukas se materiaal is strofiese en metriese vorm – Luk. 1:14-17, 22, 23,

35, 46-55, 68-79; 2:29-32, 34, 35.

Romeine 11:25, 26 word aangebied in „n skematiese vorm, een strofe

van drie dele, waar elke deel „n verskillende weergawe is. Een weergawe

is in die verlede tyd, een weergawe in die teenwoordige tyd en een

weergawe in die toekomstige tyd.

Om namens die Here in die eerste persoon te spreek– Openb. 22:16;

Hand. 21:10; 13:2.

Paulus se substituut formule – 1 Thes. 4:2, 15; 2 Thes. 3:16, 17.

Seën en vervloeking – Luk. 14:15. Daar is presies sewe seën uitsprake in

Openb. 1:3; 14:13; 16:15; 19:9; 20:6; 22:7, 14; en die sewe weë

[vervloekings] – Openb. 8:13; 9:12; 11:14; 12:13; 18:10, 16, 19.

Die onvergeeflike sonde – Mark. 3: 28, 29.

Opdrag stelling – Mark. 6:8-11; Matt. 28:19, 20.

Imminente parousia (Mark. 9:1).

Apokalips van Markus – Mark. 13:5-31

Treur weë oor Jerusalem – Matt. 5:18; 10:39; 24:26-41; Luk. 16:17; 17:22-

37.

Profesieë oor die Seun van die mens – Matt. 19:28; Luk. 22:20-30.

Lukas se evangelie word aangebied gebaseer op Jesus se lyding en

opstanding – Luk. 24: 25-27, 44-47.

39

4. PROFETE EN PROFESIE IN DIE VROEË KERK.

4.1. Profete gedurende die Vroeë Kerk periode.

Na die Nuwe Testament tyd was daar sekere Joodse profete, bv. Jesus ben

Ananiat wat vanaf 62 n.C. geprofeteer het teen Jerusalem tot en met die

verwoesting in 70 n.C. ten spyte van hewige vervolging [Witherington,

1999:293]. Die geskiedskrywer Josefus kan ook moontlik as „n profeet

gekwalifiseer word a.g.v. die naggesigte en drome wat hy beleef het [“War”

3:351-354, in Witherington, 1999:294].

Weinig informasie is beskikbaar omtrent profete na die Nuwe Testamentiese

tyd moontlik omdat meeste historici gekonsentreer het op die teologiese

vraagstukke in die kerk soos die Christologiese dispute van die Vroeë

Christelike Kerk.

Daar bestaan tog gevalle wat noemenswaardig is:

Daar is geringe informasie aangaande reisende profete in die Didache,

aan die einde van die eerste eeu na Christus. Geen fyner besonderhede

is eintlik beskikbaar nie [Witherington, 1999:293].

Walker [1959:40] skryf dat profete nog lank na die Nuwe Testamentiese

tyd daar was en gevind kon word in Rome in die tyd van Hermas [100-

140 n.C.]. Hermas was die vader van „n huiskerk, een van talle sulkes in

Rome [Stewart-Sykes, 2001:106]. Hermas tree dan ook op as funksionele

profeet om sy gemeente te versterk, te vermaan tot etiese gedrag en

hulle mee te deel wat God van hulle verwag. Ses van sy profesieë het

behoue gebly in die “Similtudes” en twee in “Mandates”. Die profesieë

het meestal gehandel oor morele sake [Stewart-Sykes, 2001:108, 109].

Nog „n profeet was Ignatius [110-117 n.C.] wat in Philadelphia

geprofeteer het. Hy is gedood as martelaar ongeveer 115-117 n.C.

[Witherington, 1999:348,349].

40

Tertullian [150-155 n.C.], in sy “Acta Pauli” beskryf profesie, vasting, en

die rol van vroue in die Kerk. Hy het geglo aan visioene en dat verskeie

Christene boodskappe van God kon meedeel.

Hippolytus [170-235] was die mees geleerde Christen skrywer in Rome

van daardie tyd en het die profete ondersteun in sy skrywes [Walker,

1959:70].

Papias was prominent in Hieropolis in die vroeë 2de eeu na Christus. Hy

beskryf die “diakrisis” van profesie. Profesie daar was meer geskrewe

as mondelings.

Melito van Sardis het gelewe in die middel van die tweede eeu en was

skolasties. Hy was egter ook profeties en dit het ‟n invloed op sy

prediking uit geoefen [Stewart-Sykes, 2001:221-227].

Die Montaniste: Hulle het gekom uit die area van Frigië in klein Asië in

die middel van die tweede eeu na Christus. Hulle het baie klem gelê op

die spreek in vreemde tale en profesie en het daardeur in botsing gekom

met die hoofstroom van die Kerk wat toe skolasties was. Die oorsprong

van hul profesie bedienings was van die Apostel Johannes. Hulle was

“plattelandse profete”. Hul leier was Montanus. Later het hulle groot

invloed bekom in klein Asië vandaar na Rome en tot later in Noord

Afrika. Die beweging was later genoem: “Nuwe Profesie”. Hulle het ook

vroue profetesse opgelewer soos Maximilla en Priscilla. Die mense van

Lyons het via Irenaeus, ‟n “kerkvader”, ‟n brief aan pous Eleutherius en

die kerk van Asië gestuur met „n pleidooi om nie die Gees uit te blus

deur die Montaniste te veroordeel nie. Hulle het ook ekstase en transe

ervaar [Stewart-Sykes: 2001:232-236; Wtherington, 1999:385, 386].

Polikarp in Smirna [110-117 n.C.] was „n prominente figuur in die Vroeë

Kerk en het as skakel gedien tussen die eerste en tweede eeu. Die

“martyrdom of Polycarp” geskrywe deur die kerk in Smirna was die

eerste en vroegste martelaar beskrywing in die Kerkgeskiedenis. Hy was

Biskop van Smirna toe hy lewendig verbrand is op 23 Feb. in 155 of 161

n.C. [Hartog, 2002:21, 31]. Irenaeus, Biskop van Lyons skrywe dat

Polikarp onderrig was deur die apostels en het gekonfereer met baie wat

Christus gesien het en was deur apostels van Asië aangestel as Biskop

41

van die kerk in Smirna. Hy het die Apostel Johannes persoonlik geken

en van hom geleer wat die Here die Apostels geleer het [Hartog, 2002:35-

37]. Profesie in Smirna was visioenêr en geïnspireerd. [Stewart-Sykes,

2001:276].

Clement van Alexandria [215 n.C.] verwys in sy werk: “Qiu dives

salvetur 42” na „n openbaring en profesie [Hartog, 2002:39, 209].

Daar was ook in die Romeinse provinsie van Afrika bewyse van profesie

gevind buite die hoof gemeente [Stewart-Sykes, 2001:20].

Melding word gemaak van „n Kappadosiese profetes wie 234 n.C. geleef

en bedien het in Kappadosië en Pontus [Aune, 1979:196].

Later lees ons van Columbanus wat in die jaar 610 n.C. Koning

Theuderich II by wyse van profesie aangespreek het oor sy sondige

lewenswyse [Walker, 1959:180].

Redes vir die verdwyning van profesie [Stewart-Sykes [2001:238-279]:

[1] Die skolastiese siening van die Kerk in Klein Asië het prominensie

begin kry as ‟n manier om die woord te bedien en profesie is dus tot „n

mate vervang met prediking.

[2] Christen gemeenskappe het gevoel dat hulle in die Skrifte beide

profesie en vervulling kry en werklike Heilige Gees gedrewe profesie het

begin kwyn.

[3] Biskoppe het die intellektuele leiers geword en in konflik gekom met

plaaslike Christene wie gewoond was aan geesteservarings.

[4] Die beweging na kanonisering het ontstaan as gevolg van die feit dat

klem gelê was op die skolastiese denkrigting van die Kerk en dit het

opposisie geraak vir mondelinge profesie.

[5] Toe die Kerk in die derde eeu na Christus byna heeltemal

oorgeskakel het na die skolastiese idee het dit die gesproke profesie

finaal vervang en dialoog het gedraai na monoloog in die Kerk.

Volgens Witherington [1999:393-395] was die Montaniste die laaste

Geesgedrewe beweging in die Vroeë Kerk. Hulle was charismaties en het in

42

opposisie gestaan met die idee van „n instelling met „n outoritêre styl en

rigiede struktuur. Die negatiewe reaksie van die Ortodokse deel van die kerk

en die vreemde openbarings en uitsprake van sekere van die Montanistiese

profete het dan profesie heeltemal uitgefaseer. Uiteindelik is die Montaniste en

profesie selfs verdoem op die sinodes van Asië in 200 n.C. Tog het profesie

nie algeheel weggeraak nie want ons hoor nog van „n dame met die naam van

Myrta wie profesie bedien het in die huis van Epiphanus te Korinthe [ Stewart-

Sykes, 2001:132].

4.2. Inhoud van Profesieë in die Vroeëre Kerk.

Profesieë van Hermas en sy tyd [A.D. 150]: Hermas het visioene gehad

van „n boek, „n toring en „n bees, wat hy profeties geïnterpreteer het. Hy

het dit verwerk tot „n geskrewe vorm en gesirkuleer aan die gemeentes

[Vis.4.1.1. in Witherington, 1999:371-375]. In Mandaat 7:1, 2, 4 vind ons

„n voorbeeld van sy profesie wat in vrye vertaling lees: “As jy die

gebooie van God hou, sal jy sterk wees in alles wat jy doen. As jy God

vrees sal jy alles goed doen. Dit is die vrese wat jy moet hê om gered te

word. Vrees nie die duiwel nie. As jy die Here vrees sal jy krag oor die

duiwel hê want in hom is geen krag nie. Waar daar nie krag is nie, is

geen vrees nie . . . so vrees die Here en leef vir Hom. Wie Hom vrees en

sy gebooie hou, sal lewe vir God”. [2001:109]. Aune [1983:299-310]

verwys na ander profesieë van daardie tyd in Vis. i-iv wat nadat dit vry

vertaal is so lees: “Maar sê vir Maximus, kyk, vervolging kom . . .”;

“Maar ek vermaan jou, Hermas, met die woorde wat ek oordra aan jou;

spreek dit tot al die heiliges dat hulle kan hoor en gereinig word van

hulle booshede; luister na my, my kinders . . .” ; “Nou praat ek met die

leiers van die kerk en hulle wat voor sit; moenie wees soos die

waarsêers nie . . . julle is hard van hart en wil nie jul harte reinig nie.

Neem jul wysheid in „n rein hart sodat julle genade by die groot Koning

kan kry.” In Mandaat [xii, 4, 5-7] lees ons ook wanneer vry vertaal:

“word bekeerd, jy wat wandel in die gebooie van die duiwel, wat moeilik

en bitter en wreed en vuil is” ; “en Ek was gestuur om met julle te wees

wat jul bekeer met jul hele hart en julle te versterk in die geloof”;

43

“Luister na my en vrees Hom wat krag het om te red en te oordeel en

julle sal lewe tot God”.

Profesieë van Myrta [2 n.C.]: Stewart-Sykes [2001:133] meld dat in “Acta

Pauli 1, 2, 13” word vertel hoe die Gees op Myrta gekom het en hoe sy

profeteer het: “Broeders, hoekom is julle verwonderd oor hierdie teken?

Paulus, die dienskneg van God, sal baie red in Rome en baie voed met

die woord sodat daar nie ‟n getal sal wees om te tel nie, en hy sal

manifesteer bo alles onder die getroues en groot heerlikheid sal oor

hom kom sodat groot genade in Rome sal wees” [Vrye Vertaling].

Daarna is die profesie blykbaar gevolg met vele bevestigings deur van

die ander mense teenwoordig.

Profesie van die profetes Prisca [2de eeu]. Volgens Witherington

[1999:388] profeteer sy dat ‟n heilige prediker moet verstaan om

heiligheid oor te dra, want as iemand se hart reinheid voortbring, sal

hulle visioene helder kry soos dit gestuur is.

Celsus [2 n. C.] profeteer volgens Aune [1983:239] dat mense wie toe

aanbid het geseënd sou wees. “God sal ewige vuur werp op die res,

beide in stede en plattelandse plekke. Almal wat weier om te glo in die

straf wat vir hulle wag sal tevergeefs bekeer in angs, maar God sal hulle

bewaar wie deur Hom oortuig is”.

Ignatius [117 A.D.] het volgens Aune [1983:239] profeteer dat die

toehoorders ag moes gee op die Biskop want dan sou God ag gee op

hulle.

Melito [A.D. 190] profeteer asof Christus deur hom spreek en sê [Vrye

Vertaling]: “Ek is Christus. Ek is die Een wat die dood vernietig en die

sterk een bind. Daarom kom na my al die families van mense . . . en

ontvang vergifnis van julle sondes”.

Didache 11 &12. [Aune, 1983:310] vermeld „n profesie wat as dit vry

vertaal sou lui: “Wie ook al sê in die Gees: „gee vir my geld‟ [of iets

anders], jy sal nie luister na hom nie; maar as hy sê: „gee aan ander wat

behoefte het‟, laat niemand hom oordeel nie.”

Epiphanius in Migne, PG, xiii, 261.13 [Aune, 1983:312] vertel dat toe die

stad op die punt was om deur die Romeine ingeneem en verwoes te

44

word, was daar „n profesie dat die dissipels moes vertrek; wat hulle toe

ook blykbaar gedoen en na Pella gegaan het.

Gregory [2005] verwys na die “Epistle of Barnabas” 4.9b [gedateer

tussen 90-130 A.D.], wat „n profesie bevat wat lui [Vrye Vertaling]:

“Verhoed gedrag wat die binnekoms van die bose toelaat”.

Polikarp, dissipel van Apostel Johannes het geprofeteer [Phil. 5.3. in

Hartog, 2002:89, 90]: “Wie ook die boodskappe van die Here verdraai na

hul eie luste, is die eersgeborenes van satan”.; “Wag in gebed en

volhard in vasting”. ; “Laat die jonger manne vlekkeloos wees in alles,

en leef rein en bly weg van alle boosheid, want dit is goed om afgesny te

wees van die begeerlikheid van die wêreld, want elke slegte begeerte

voer oorlog teen die Gees en geen hoereerders of sodomiete sal die

koninkryk van God ingaan nie; asook nie hulle wat ongeregtigheid doen

nie” [Vry Vertaal].

5. DIE RELEVANSIE VAN DIE PROFETIESE AMP VIR VANDAG.

5.1. Bybelse Perspektiewe.

Die Apostel Paulus verklaar onomwonde: “Want die genadegawes en roeping

van God is onberoulik” [Rom.11:29]. Die New International Version vertaling

lees: “irrevocable” [“kan nie teruggetrek word nie”]. Die Amplified Bible lees:

“He never withdraws them once they are given . . .”

Petrus het dit op Pinksterdag beklemtoon: “ . . . is vir julle; jul kinders en

almal wat daar ver is, die wat die Here onse God na Hom sal roep”. Daar is met

ander woorde geen verval datum nie [Hand. 2:38, 39].

Volgens die Nuwe Testament het God die profete en die ander Heilige Gees en

genade gawes in die Kerk gestel [1 Kor. 12:4,10 ; 14:1&39; Efes. 4:11-13] met

die doel om die Kerk te seën, te bou en te stig. Ons lees nêrens dat dit onttrek

is, of sou word nie. As God profete en leraars gegee het [soos verklaar in Efes.

4:1] sou Hy beslis nie die profete mee laat wegdoen het en nie die leraars nie.

45

Die Boek Openbaring bewys dat profete en profesie in die Kerk era sal

voortbestaan tot die einde toe [Openb. 1:3; 19:7; 11:3; 18:18, 20; 22:9].

5.2. Die Behoefte aan Profete/Profesie in die Kerk van vandag.

Die behoefte aan die Profetiese Amp in die kerk word deur verskeie kerkleiers

bevestig:

Gee [1941] Kerkleier in Engeland: “arising from a belief in the

restoration, or continuance of the manifestations of the Spirit occurring

at the baptism in the Holy Spirit, is the logical expectation that the

following supernatural gifts that operated in the Early Church may also

be enjoyed today. They included . . . prophesying, healing, visions, etc.”

Hy skryf voorts: “great leaders of Christian thought and work, like John

Wesley, William Booth, and others have fearlessly placed on record their

personal conviction that the manifestations of the Spirit are highly

desirable, and that the Church only ceases to enjoy His gifts through

their own lukewarmness and unbelief, and not because God arbitrarily

withdraws them as unnessary today” [bl. 10].

In 1965 skryf Ds. Gustav Bam [NG Kerk]: “die Gees van God moet van

ons besit neem” [bl. 39]; en vra: “Het dit Pinkster geword in u lewe en in

u gemeente ? . . . Ken ons Hom [nou] in Sy Pinksterwerkinge . . .?” [bl.

93].

Lindsay [1968:3] verklaar: “congregations which do not have prophecy

are missing something vital to their worship”.

In “Profesie in vervulling‟ skryf David du Plessis [1977] hoe God hom

geroep en gebruik het, eers in Suid Afrika en later oorsee i. v. m die

Wêreld Pinkster beweging en dat daar selfs skakeling met die Pous was.

Panagopoulos [1977:57] skryf: “This [prophetic] ministry, so important

in the early days . . . may in the grace of God once again be used to

build up Christ‟s Church”.

46

Hill [1979:203] noem dat: “The Church in the twentieth century needs the

benefit of spiritual gifts”.

Overholt [1989: 165] skryf in “Prophecy today” dat: “all the talk of its

demise, the notion of prophecy is by no means absent from

contemporary Christian discourse. Paul Hanson claims that prophetic

activity is recognisable in the early Church, at the time of the Protestant

Reformation, and even today.”

Corbett [1980:13, 17] sê: “the world needs the voice and the act of the

prophet. Every Church should be a prophetic community”.

Sumrall [1993:236] voeg by dat: “God does have prophets today”.

Joyner [1997:197] sê: “the prophetic ministry is now being restored to

its proper place in the body of Christ”.

König [2004:34] skryf dat in die Pinkster-charismatiese tradisie sowel as

in sommige Afrika onafhanklike kerke is die gawe van profesie nog baie

lewendig.

5.3. Hoe die Profetiese Gawe in die Kerk funksioneel moet wees.

Dit moet dien tot stigting, troos en bemoediging – 1 Kor. 14:3.

Dit moet verstaanbaar wees – vers 9.

Vir lering –vers 19.

Dit is vir gelowiges [vers 22], ook vir ongelowiges of onkundiges

[besoekers] in die gemeente om hulle te oortuig deurdat die geheime

van hul harte geopenbaar word – verse 24, 25.

Dit moet „n openbaring behels of bevat – vers 26.

Dit mag beoordeel of “geweeg” word – vers 29.

Almal moet geleer en bemoedig word daardeur – vers 31.

Die profetiese gees is onderworpe aan die spreker en hy kan swyg as

nodig – vers 32.

Alles moet welvoeglik en ordelik bedien word – vers 40.

Sonder liefde is profesieë nutteloos [1 Kor. 13:2].

47

Ander kundiges se menings oor die funksionaliteit van die profetiese

bediening behels:

Williams [1972:13-16, 71] noem dat die charismata nie net op „n patroon

werk of geprogrammeer kan word nie. ‟n Stewige voorbereiding vir die

operering van die gawes is „n gesuiwerde hart.

Smith [1983:117] erken: “As God met ons praat deur „n gawe van die

Gees, is dit gewoonlik deur profesie, of „n woord van wysheid, of

kennis.”

Gee [1941:165] verklaar: “the gifts of the Holy Spirit . . . imparts a life, an

inspiration, a comfort, a joy, a strength, an unity, and a love which is of

heaven itself.”

Gillespie [1994:56, 57] voeg by: “Prophecy is qualified by the depth of

the prophet‟s believing and trusting in God, his dependence on God . .

.”; “Authentic prophecy bears witness to the reality and meaning of the

Lordship of Jesus in accordance with the salvation event.”

Käseman [in Gillespie,1994:104] sien dit so dat: “the test of a genuine

charisma lies in the fact that something supernatural occurs”.

Williams [1972:31], „n Presbiteriaanse predikant meen: “Prophecy

signified immediacy of address . . . from God to man . . . the „extra-

rational‟ again occurred, for the words spoken by prophecy came by

direct inspiration of the Holy Spirit:He provided the message . . .”.

Voorbeelde van egte profetiese bedienings in ons tyd.

Overholt [1989:171] verwys na die boek, “The Vision” van David

Wilkerson as ‟n voorbeeld van geskrewe profesie in ons tyd.

Gee [1949: 225] skryf dat die hele bediening van Smith Wigglesworth al

die kenmerke getoon het van „n Nuwe Testamentiese profeet.

Bartleman [1980:16-174] skryf van gebeure in Los Angeles, 1906-1925,

o.a. hoe „n sekere Pastoor Smales geprofeteer het en alles in vervulling

gegaan het.

48

Hagin [1975:1] skryf van die egtheid van profesie in sy bediening en wat

hy as gevolg daarvan ervaar en aanskou het.

Sumrall [1993:235] beskryf breedvoerig die wonderlike profetiese

bediening van Howard Carter.

Burger [1987:248] meld die naam van Mara Fraser, stigter van die Spade

Reën Kerk wat profesie bedien het en sondes geopenbaar het.

Van Den Berg [2005] noem enkele ondervindinge uit sy eie lewe m.b.t.

profesie in die meer as veertig jaar in die bediening.

- Hy noem die naam van „n ene Past. C J. Prinsloo [1939-78] wie die stigter

van die Lede In Christus Kerk was. Past. Prinsloo het plaaslik en

internasionaal bedien en wêreldwyd gemeentes geplant. Dr. Van Den

Berg vertel hoedat, tydens „n tentveldtog te Messina, deur Past. Prinsloo

profeteer was in Pretoria dat die evangelisasie tent in Messina dadelik

moet afkom want anders sal „n storm dit verwoes. Op daardie stadium

was daar geen teken „n enige storm in Messina nie. Toe die tent egter

afgeslaan was, het „n geweldige storm Messina getref en baie skade

aangerig. Past. Prinsloo het ook in profesie aan Dr. Van Den Berg van „n

“hy” gepraat aan wie Dr. Van Den Berg se vrou geboorte sou skenk. Op

daardie stadium was dit egter medies gesproke onmoontlik dat sy sou

kon swanger raak. Sy het egter wonderbaarlik swanger geraak en „n

seuntjie is gebore, soos die Here gesê het.

- „n Ander Internasionaal erkende Profeet en eertydse Moderator van die

Lede In Christus Kerk is Dr. Wally Frisby. Dr. Van Den Berg vertel hoedat

Dr. Frisby die September 11 terrorisme aanval op die World Trade Centre

in Amerika voorspel het.

49

50

51

7. WERKSOPDRAG.

1. Bespreek Profete en Profesie in die Ou Testamentiese Periode onder die

volgende opskrifte: (35)

1.1. Die Profetiese roeping in die ou Testament.

1.2. Profetiese Take in die Ou Testament.

1.3. Profetiese Aksies en Manifestasies in die Ou Testament.

1.4. Ou Testamentiese Styl, Vorms en Formules en Funksies van

profesie.

2. Bespreek Profete en Profesie in die Nuwe Testament en fokus op die

volgende hoofpunte: (30)

2.1. Nuwe Testamentiese Profetiese Bediening.

2.2. Profetiese Kwalifikasies, Funksies, Gebruike en Inhoud van Profesie

in die Nuwe Testament.

2.3. Kwalifikasies om „n Nuwe Testamentiese Profeet te wees.

2.4. Profetiese Funksies en Gebruike.

2.5. Inhoud van Nuwe Testamentiese Profetiese Boodskappe.

2.6. Simboliese Aksies.

2.7. Formele Karaktertrekke van Profetiese spraak.

3. Bespreek Profete en profesie in die vroeë kerk. Verwys na: (10)

3.1. Profete gedurende die Vroeë Kerk periode.

3.2. Inhoud van Profesie in die Vroeëre kerk .

4. Bespreek Profete en Profesie vir vandag. Kyk na: (20)

4.1. Die Relevansie van die Profetiese Bediening vir vandag.

4.2. Bybelse Perspektiewe.

4.3. Die behoefte aan Profete/Profesie in die Kerk vandag.

4.4. Hoe die Profetiese Gawes vandag moet funksioneer in die Kerk.

5. Deel „n getuienis oor die rol wat profesie al in u lewe gespeel het. (5)

TOTAAL (100)