Выдаецца з кастрычніка 1972 г. Пятніца, 27 чэрвеня 2008 года № 11 (1041)

Стар. 2 Стар. 3 Стар. 4

Будаўніцтва студэнцкай вёскі павінна ісці такімі ж тэмпамі, як і

Нацыянальнай бібліятэкі. Вялікія спадзяванні ў гэтым плане ўскла�даюцца на сталічныя ВНУ: Прэзідэнт выказаў пажаданне, каб сту�

дэнцкія атрады працавалі менавіта тут. Было таксама зазначана,

што іх праца будзе добра аплочвацца. «Для студэнтаў, якія ідуць убудаўнічыя атрады, мы не павінны шкадаваць грошай», – сказаў

кіраўнік дзяржавы.

Пасля ўрачыстай цырымоніі Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка большза гадзіну прысвяціў размове са студэнтамі, якіх цікавіла ўсё: ад памераў

стыпендыі да падатковай сістэмы Рэспублікі Беларусь, ад назвы будучай

станцыі метрапалітэна да касмічных перспектыў краіны. Нягледзячы наспякоту, нават пасля ад’езду Прэзідэнта студэнты не спяшаліся разыхо�

дзіцца – абмяркоўвалі і пачутае, і ўбачанае. Старэйшыя ж курсы ціхенька

ўздыхалі, што не паспеюць пажыць у цудоўнай вёсцы.

ВЁСКА ДЛЯ СТУДЭНТАЎЖыллёвыя праблемы многіх беларускіх студэнтаў вырашацца ўжо ў лістападзе 2011 года: днямі ў знак

пачатку будаўніцтва студэнцкай вёскі каля Беларускага дзяржаўнага медыцынскага універсітэта Прэзідэн там краіны была закладзена сімвалічная капсула. Запланаваны маладзёжны комплекс не мае аналагаў нетолькі ў Беларусі, але і ў краінах СНД: восем інтэрнатаў, гандлёвыя, забаўляльныя, фізкультурна аздараў ленчыя цэнтры і нават аквапарк... Фактычна гэта будзе нават не вёска, а цэлы горад з насельніцтвам у 11тысяч чалавек.

Ганна БАГУМІНСКАЯ, Наталія ПЯТРОЎСКАЯ

«МАРУ СКОКНУЦЬ З ПАРАШУТАМ...»

Чым жа Наталля заслужыла такое прызнанне?

Яна – актыўная ўдзельніца навуковага і грамадска�

га жыцця універсітэта, стыпендыят Спецыяльнагафонду па падтрымцы адораных навучэнцаў і сту�

дэнтаў. Дзяўчына вывучае суадносіны мастацкага

тэксту і міфаў, вераванняў, рытуалаў, фальклору,не аднойчы чытала свае даклады на міжнародных

канферэнцыях у розных гарадах Беларусі.

Наша гераіня цудоўна спявае, нават некалькіразоў выступала на універсітэцкіх канцэртах. Яна

марыць пабачыць свет, пабываць у незнаёмых краі�

нах, а яшчэ хацела б скокнуць з парашутам і ад�чуць радасць вольнага палёту.

Поспехаў і шчасця табе, Наталля!

НАПАЧАТКУБЫЛО

СЛОВА...

MODUSVIVENDI

ЛІТАРАТУРНЫРЭЛІЗ

Атрыманне Падзякі Прэзідэнта Рэс публікі Беларусь – не толькі вялікі гонар,але і значная адказнасць, – упэўнена вы пускніца факультэта рускай філалогіі На талля ШУМІГАЙ. І сапраўды: далёка некожная ВНУ можа пахваліцца тым, штояе выхаванец атрымаў настолькі высокуюўзнагароду: па ўсёй краіне да яе прадстаў ляюцца не больш як 6—7 чалавек на год!

Прыкладна так будзе выглядаць студэнцкая вёска

Сяргей Уладзіміравіч нарадзіўся 2 сту�

дзеня 1945 года ў вёсцы Скарчава Бара�навіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Па�

сля заканчэння Мінскага дзяржаўнага

педагагічнага інстытута імя А. М. Гор�

кага і аспірантуры працаваў асістэнтам,

выкладчыкам, дацэнтам кафедры ай�

чыннай і сусветнай гісторыі.

У 1980 годзе ён становіцца дэканам

факультэта прыродазнаўства, а ў 1999

годзе – прарэктарам па вучэбна�выха�ваўчай рабоце Беларускага дзяржаўна�

га педагагічнага універсітэта імя Мак�

сіма Танка. З 2003 года Сяргей Уладзі�міравіч працаваў прарэктарам па ву�

чэбнай рабоце Інстытута павышэння

кваліфікацыі і перападрыхтоўкі кад�

раў БДПУ. Да апошніх дзён ён вёў ак�

тыўную выкладчыцкую, навуковую і

грамадскую дзейнасць.

Усе, хто працаваў побач з С. У. Кабя�

ком, вучыўся ў яго, ведалі Сяргея Ула�

дзіміравіча як адказнага, прынцыпова�га, добразычлівага, аптымістычнага ча�

лавека, які паважаў супрацоўнікаў, кла�

паціўся пра студэнтаў і слухачоў, любіў

сваю сям’ю. Вучні, сябры, калегі смут�

куюць з нагоды смерці Сяргея Уладзімі�

равіча і выказваюць шчырае спачуван�

не яго родным і блізкім.

Рэктарат БДПУ, калектыў ІПКіПК,кафедра айчыннай і сусветнай гісторыі.

26 чэрвеня на 64 м годзе жыцця заў часна памёр прарэктар па вучэбнай ра боце Інстытута павышэння кваліфіка цыі і перападрыхтоўкі кадраў БДПУ,кандыдат гістарычных навук, Выдатнікнароднай адукацыі, Заслужаны ра ботнік адукацыі Рэспублікі БеларусьС. У. КАБЯК.

Сяргей Уладзіміравіч КАБЯК

2 26 чэрвеня 2008 г.

Вельмі пачэсна, што ў спісы «златаву�

стаў ХХІ стагоддзя» ўваходзіць і прад�

стаўнік БДПУ – студэнт ІІ курса фа культэта сацыяльна педагагічных тэх налогій Аляксандр КАЛЧУК. На рахун�

ку нашага героя – перамога на універ�

сітэцкім і ўдалае выступленне наміжнародным конкурсе аратарскага

майстэрства. А нядаўна малады чала�

век заваяваў ганаровае «срэбра» на га�

радскім «Цыцэроніі�2008»! Выступаць

перад аўдыторыяй для яго, зразумела,

было не ў навіну: дапамог і вопыт удзе�

лу ў аналагічных мерапрыемствах, і ак�

цёрскія пераўвасабленні ў спектаклях

народнага студэнцкага тэатра «Мы»,і практыка канферансу. Аднак фармат

«Цыцэронія�2008» вымагаў больш грун�

тоўнай падрыхтоўкі.«Мы ўлічвалі найбольш тыповыя па�

мылкі папярэднікаў, – расказвае ІгарДзмітрыевіч ЛУКАШЭВІЧ, выкладчыккафедры культуры маўлення іміжкультурных камунікацый, які рых�

таваў Аляксандра да выступлення на

гэтым конкурсе. – Напрыклад, чаму

філолагі звычайна не выходзяць на пер�

шыя месцы? Яны імкнуцца ўразіць сва�

НАПАЧАТКУ БЫЛО СЛОВА...Калі б справы маглі гаварыць самі за сябе, ніхто не стаў бы запрашаць прамоўцу; але нас запрашаюць дзеля таго,

каб мы распавядалі не пра свае ўласныя меркаванні, а пра тое, чаго патрабуе сама справа.Марк Тулій ЦЫЦЭРОН

Пісьменнік, журналіст, вучоны, педагог, палітык, адвакат… Спісможна было б працягваць, але, напэўна, вы ўжо і самі здагадаліся,што аб’ядноўвае прадстаўнікоў гэтых вельмі розных прафесій: умен не ўвасабляць свае думкі ў словах. Так расплывістыя вобразы мроі, што лунаюць у паветры, ператвараюцца ў жыццё. Ці ж вар та дзівіцца пашане і раўніваму гонару, якія на ўсім шляху супра ваджаюць уладальнікаў вялікага дару пераканаўчага маўлення?

Кацярына ШЧАСНАЯ

ёй эрудыцыяй, ужыць як мага больш

складаных слоў. А між тым сапраўд�

нае аратарскае майстэрства – гэта ўмен�не з дапамогай логікі і бездакорнай ар�

гументацыі пераканаць аўдыторыю ў

правільнасці сваёй пазіцыі; менавіта з

гэтай прычыны найлепшымі прамоў�

цамі звычайна

прызнаюць... ма�

т э м а т ы к а ў » .

Вельмі шкада, га�

ворыць педагог,што Саша не

заняў прызавога

месца на міжна�родным спаборні�

цтве аратараў –

аднак усё яшчэнаперадзе!

Чаму ж было

прысвечана вы�ступленне Аляк�

сандра? У кантэк�

сце агульнайтэмы конкурсу –

«Чалавек, яго вар�

тасці і заганы» –наш студэнт рас�

казваў пра ганарлівасць. Ён не толькісцвярджаў, што ў ганарлівасці хаваюц�

ца вытокі ўсіх негатыўных рыс чалаве�чага характару, але і даказваў, што

часам яна можа выконваць пазітыўную

ролю – стымуляваць да самарэалізацыі.Ці выкарыстоўвае Аляксандр свае ара�

тарскія здольнасці ў паўсядзённым

жыцці – напрыклад, падчас адказу наэкзамене? «Так, канешне, – усміхаецца

хлопец. – Аднак ніякае майстэрства

прамоўцы не дапаможа, калі слаба ары�

ентуешся ў тэме».

Планы на будучае? Наш герой ужо ця�

пер рыхтуецца да наступнага міжнарод�

нага конкурсу, а яшчэ хоча вывучыць

італьянскую мову. Пажадаем яму поспе�

хаў у такіх цудоўных пачынаннях!

На чарговым пасяджэнні Савета універсітэта разглядалася пытанне «Аб стане і шляхах удаскана лення ідэалагічнай і выхаваўчай работы на факультэце прыродазнаўства і фізічным факультэце».

Заслухаўшы і абмеркаваўшы даклады дэкана факультэта прыродазнаўства Н. У. НАВУМЕНКІ і дэ�

кана фізічнага факультэта В. І. ЯНУЦЯ, Савет універсітэта адзначыў, што ідэалагічная і выхаваўчая

работа на факультэтах арганізавана і праводзіцца згодна з адпаведнымі планамі. Работа ажыццяўля�

ецца сістэмна, з улікам спецыфікі і традыцый факультэтаў, і накіравана на фарміраванне сацыяльна

актыўнай, патрыятычна свядомай асобы, якая вызначаецца грамадскай адказнасцю, высокай духоў�

насцю і культурай.У афармленні факультэтаў шырока выкарыстоўваецца дзяржаўная сімволіка Рэспублікі Бела�

русь: выявы Дзяржаўнага герба і Дзяржаўнага сцяга, тэкст Дзяржаўнага гімна знаходзяцца

ў кабінетах дэканаў, дэканатах, на кафедрах. Акрамя дзяржаўнай прадстаўлена сімволіка г. Мін�ска і БДПУ.

Дні інфармавання супрацоўнікаў і студэнтаў праводзяцца рэгулярна кожны трэці чацвер месяца,

вядзецца ўлік тэматыкі і справаздач аб запланаваных і праведзеных мерапрыемствах.Фарміраванню грамадзянскай пазіцыі будучых педагогаў у значнай ступені садзейнічаюць зорныя

паходы па месцах баявой і працоўнай славы беларускага народа, працоўныя семестры, конкурсы пат�

рыятычнай песні, фестывалі мастацкай самадзейнай творчасці, гульні КВЗ, валанцёрскія акцыі, уякіх студэнты прыродазнаўчага і фізічнага факультэтаў бяруць актыўны ўдзел. Разам з тым эфектыў�

насць ідэалагічнага і выхаваўчага працэсу на факультэтах можна ўзмацніць за кошт аптымізацыі

дзейнасці кафедраў, саветаў куратараў і студэнцкіх грамадскіх арганізацый.Падчас абмеркавання пытання было выказана шмат слушных прапаноў – напрыклад, запрашаць да

ўдзелу ў правядзенні адзіных дзён інфармавання прадстаўнікоў органаў улады, дэпутатаў, членаў рэс�

публіканскай, гарадской і раённай ідэалагічных прапагандысцкіх груп, а таксама выкарыстоўвацьпатэнцыял інфармацыйна�выкладчыцкай групы БДПУ.

•Афіцыйная хроніка

Набор ажыццяўляецца на вочную і завочнуюформы атрымання адукацыі. Выпускнікам магі+стратуры прысуджаецца акадэмічная ступеньмагістра.

Дакументы прымаюцца з 27 чэрвеня па5 ліпеня 2008 года па адрасе: г. Мінск, вул. Савец+кая, 18. Уступныя іспыты пройдуць з6 ліпеня па 12 ліпеня 2008 года.

Пералік неабходных дакументаў, патрабаванніда паступаючых, умовы допуску да ўступных эк+заменаў і залічэння ў магістратуру можна знасціна сайце БДПУ www.bspu.unibel.by/

Установа адукацыі«Беларускі дзяржаўны педагагічны універсітэт

імя Максіма Танка»АБ’ЯЎЛЯЕ ПРЫЁМ

у магістратуру

ДНЯМІ наш універсітэт наведаў Над�звычайны і Паўнамоцны Пасол

Рэспублікі Балгарыя ў Рэспубліцы Бела�

русь прафесар Петка ГАНЧАЎ. У размо�ве з рэктарам прафесарам П. Дз. Кухар�

чыкам і дэканам факультэта рускай філа�

логіі прафесарам В. Дз. Старычонкам спа�дар Пасол адзначыў плён супрацоўніцт�

ва паміж БДПУ і Вялікатырнаўскім уні�

версітэтам імя святых Кірылы і Мяфо�дзія і падараваў студэнтам, якія вывуча�

юць балгарскую мову, падборку кніг.

ДНІ НАВУКІ, ініцыятарам правя�

дзення якіх выступіў музычна�пе�

дагагічны факультэт БДПУ, адбыліся ня�

даўна на базе трох мінскіх агульнаадука�

цыйных школ (№ 77, 133, 207) і гімназіі

№ 10. Адной з мэт мерапрыемства з’явіла�

ся ўмацаванне прафарыентацыйнага эле�

менту супрацоўніцтва нашай alma mater з

падшэфнымі класамі гэтых навучальныхустаноў.

•Навіны БДПУ

У адпаведнасці з загадам рэктара на�

чальнікам аддзела арганізацыі заку�

пак назначана А. А. ПРОТЧАНКА.

«Н» даведка. Алена АнатольеўнаПротчанка пачала працоўную дзей+насць у 14+гадовым узросце. Займа+ла пасады аператара ЭВМ, лаба+ранта, спецыяліста агульнаправа+вога аддзела БАТУ, затым юрыс+консульта УП «БСБ+сервіс». Вышэй+шую юрыдычную адукацыю па спе+цыяльнасці «Правазнаўства» ат+рымала на факультэце кіравання ісацыяльных тэхналогій БДУ (безадрыву ад вытворчасці). З кастрыч+ніка 2006 года – інспектар, стар+шы інспектар аддзела кадраў БДПУ.Не замужам.

•Аддзел кадраў

26 чэрвеня 2008 г. 3

– Філіп, як узнікла ідэя ства+рэння мужчынскага вакальна+га калектыву?

– Насамрэч гэта доўгая гісто�

рыя. Калі я вучыўся ў 9 класе

ліцэя пры Беларускай дзяр�жаўнай акадэміі музыкі, мне

ўпершыню выпала пачуць за�

пісы гурта «Take 6» – гэта аме�рыканскі «родзіч» хору Турэц�

кага. На той час я папросту

ўзяў на заметку, што такаяманера выканання вельмі пры�

гожая, арыгінальная і перс�

пектыўная. Пазней, ужо надругім курсе музычнага вучы�

лішча, мы з сябрамі зрабілі пер�

шую спробу стварыць нештападобнае. Наш ансамбль праіс�

наваў некалькі гадоў, мы нават

выступалі ў філармоніі...– Прыйшоўшы ва універсі+

тэт, Вы пачалі развіваць гэтыж напрамак...

– Не зусім так. Першы год я

знаходзіўся ў актыўным пошу�

ку, спрабаваў сябе ў розных

відах дзейнасці. Была задума

напярэдадні Дня Перамогі вы�

ступіць на святочным канцэр�

це з вельмі прыгожай кампазі�

цыяй, аднак не атрымалася:

адзін з выступоўцаў захварэў, атвор, напісаны для пяці гала�

соў, у выкананні чатырох чала�

век прагучаў бы не так эфект�на. У наступным навучальным

годзе вырашылі сабраць ан�

самбль. Першапачаткова ў на�

шым рэпертуары было некалькі

народных песень і мае аўтарскія

творы. У склад «Modus’у» на

той час уваходзілі чатыры ва�

калісты; цяпер нас сямёра, усе

мы – студэнты або выпускнікімузычна�педагагічнага факуль�

тэта БДПУ. Ансамбль выключ�

на мужчынскі. Некаторыя, ка�нешне, пытаюцца, ці не нады�

шоў час узбагаціць выкананне за

кошт жаночых галасоў – пакуль

што пра гэта няма размовы, у нас

зусім іншая канцэпцыя. Аднак

некалькі выключэнняў з агуль�

нага правіла ўсё ж было.

– Паводле слоўніка замежныхслоў, «модус» – гэта: 1) норма;2) часовая ўласцівасць асобных

Хто зараз не спявае? Толькі лянівы! Але сэрца просіць Песні – такой, кабжыццё набыло новы сэнс; Голасу – такога, каб дух заняло; Мастацтва – без«штрых коду» канвеера чарговай «фабрыкі зорак». Цяжка, цяжка сучаснай эст радзе задаволіць густ чалавека, які не прызвычаіўся спажываць усё, што ямупрапануюць, і не кідаецца апладзіраваць кожнаму, хто ў стане больш менш уда ла праспяваць колькі слоў ва ўнісон з фанаграмай. У гуманітарных ВНУ слухачувогуле пераборлівы, сваёй прыхільнасцю адорвае далёка не кожнагавыканаўцу. Дабіцца прызнання ў нашай alma mater могуць толькі тыя,для каго творчасць – лад жыцця, modus vivendi, як казалі старажытныярымляне. Якраз пра гэта мы і гутарым з кіраўніком вакальнага ансамб ля «Modus» Філіпам СМЯЛОВЫМ.

MODUS VIVENDI

відаў або станаў матэрыі;3) словазлучэнне «modus vi�

vendi» перакладаецца як «ладжыцця». Якое з трох значэнняўгэтага слова стала для Вас зы+ходным пры выбары назвы дляансамбля?

– Чацвёртае! Некалькі месяцаў

мы хадзілі «безыменнымі» – пап�росту «вакальны гурт» або «ва�

кальны ансамбль». Потым выра�

шылі, што надышоў час абзавес�ціся ўласным імем, якое адлюст�

роўвала б асаблівасці нашай ма�

неры выканання. Славянскаеслова выкарыстоўваць не хаце�

лася: яно па прычыне сваёй

«зразумеласці» не давала б та�кога багацця інтэрпрэтацыі, як

лаціна. Трапную назву я знайшоў

у «Музычнай энцыклапедыі»: мо�дусам у ХІ—ХІІ стагоддзях на�

зываўся вельмі арыгінальны гар�

манічны лад, насычаны нарас�таючымі сугучнасцямі.

– Першы канцэрт з удзе+лам «Modus’у» адбыўся ў кас+трычніку 2005 года. А штобыло потым?

– Потым мы «прабіваліся ў

людзі»! Спачатку прынялі ўдзел

у некалькіх раённых конкур�

сах – нас заўважылі, высокаацанілі, «Modus» нават стаў пе�

раможцам на конкурсе Маскоў�

скага раёна «Белая Русь». Ле�тась мы атрымалі Гран�пры на

гарадскім узроўні, а ўсяго праз

месяц пасля гэтага наш калек�

тыў прывёз аналагічную ўзна�

гароду з Расіі – з маскоўскага

конкурсу эстраднага майстэр�

ства «Арт�Транзіт». Яшчэ хачу

пахваліцца: зусім нядаўна ан самбль заняў першае месца ўнамінацыі «Эстрадная песня»на «Зарападзе»!

Дарэчы, у нас не толькі бага�тая храналогія, але і шырокая

геаграфія: «Modus» быў з гаст�

ролямі ў шматлікіх гарадах Бе�

ларусі, мы ўдала выступілі ў

Маскве, мінулай восенню наве�

далі Вільнюс...

– Застаецца толькі пазай+здросціць такім поспехам!

– Насамрэч прызнанне, апла�

дысменты, любоў публікі –

вынік бесперапын�

най працы, бяскон�

цых рэпетыцый.Адна толькі аргані�

зацыйная работа

чаго вартая! А пад�бор рэпертуару!

«Modus» выконвае

кампазіцыі «Любэ»,«Песняроў» і інш.,

якія сталі ўжо кла�

сікай эстрады. Ёсць у нашымрэпертуары і арыгінальныя аў�

тарскія творы. Зразумела, чу�

жое выконваць прасцей – боль�шы кантакт з аўдыторыяй на

энергетычным узроўні, песню

пазнаюць, нам падпяваюць...Аднак мы заўсёды ўзбагачаем

вакальныя асаблівасці твору:

няма нічога цікавага ў тым,каб працаваць выключна ў рэ�

чышчы традыцыі.

– Вы не плануеце выходзіцьна больш сур’ёзны ўзровень –напрыклад, запісаць альбом?

– Разумееце, каб музыка была

запатрабавана, неабходна або

прыстасоўвацца да запытаў аў�

дыторыі, або выхоўваць свайго

слухача. На сённяшні дзень

«Modus» – гэта універсітэцкі

ансамбль; наконт усяго астатня�га можна толькі планаваць. Па�

куль што ў нас ёсць зборка, на�

кіды дызайна вокладкі (дыскбудзе называцца «Дзяўчына» –

па першай песні), я ўжо зрабіў

апрацоўку для радыё... Да таго

ж існуе «чалавечая» праблема:

у мінулым годзе універсітэт

скончылі двое з нашых вакалі�

стаў, сёлета – яшчэ двое. Той

«Modus», што дачакаецца выха�

ду альбома, будзе зусім іншым

«Modus’ам»...

– Па чутках, у Вас вельміцікавы асабісты праект.

– Так! Ведаеце, ёсць такі спя�

вак Бобі Макферын – ён можа

адзін спяваць на некалькі гала�соў, нават імітуе гучанне розных

музычных інструментаў. У Бела�

русі ніхто з выканаўцаў не пра�цуе ў гэтым напрамку – дык

чаму б мне не заняць гэтую

нішу? Пакуль што бачу свойкліп наступным чынам: спява�

юць быццам бы пяць чалавек,

але на самай справе гэта будутолькі я – у розных іпастасях.

Адно «Я» вядзе галоўную

партыю, астатнія падпяваюць;зразумела, кліп будзе засноўвац�

ца на мантажы. Нават псеўданім

ужо прыдумаў – «Філіп С.»: з

аднаго боку, выклікае асацыя�

цыі з вядомым брэндам, з друго�

га, як ведаеце, у ангельскай мове

канчатак +s указвае на множны

лік – значыцца, шмат Філіпаў.

Мне падаецца, гэта будзе нестан�дартна і нечакана.

– Ва універсітэце Вас ведаюцьу першую чаргу як кіраўніка ва+кальнага ансамбля, але нядаўнада гэтага звання прыбавіўсяяшчэ і тытул фіналіста гарад+скога конкурсу прафесійнага

майстэрства «Сталічны на+стаўнік – сталічнай адукацыі».Ці спадабаўся Вам гэты вобраз?

– Пачну з таго, што педагогам

стаць не планаваў. Пасля вучы�лішча я паступаў на гукарэжы�

суру ў Акадэмію мастацтваў, алена той час спецыяльнасць толькі�

толькі ўводзілася, набіралі 6 ча�

лавек – а прэтэндэнтаў было 40...Увогуле, выкладаць мне спада�

балася. Падчас практыкі атрымоў�

ваў сапраўднае задавальненне,дый малыя бясконца пыталіся,

колькі яшчэ разоў я буду пра�

водзіць у іх урокі, ці не мог бызастацца назусім... Аднак вернем�

ся да конкурсу! Ён праходзіў у

некалькі этапаў. Спачатку трэбабыло напісаць «Пасланне да Вуч�

ня» і пераканаць яго абраць у на�

стаўнікі менавіта мяне (боль�шасць удзельнікаў імкнуліся на�

пісаць штосьці «навукова абгрун�

таванае» – я ж папросту раска�заў пра сябе, сваё жыццё, твор�

часць, і журы гэта спадабалася).

Потым мы пісалі тэст па псіха�логіі і педагогіцы. Трэцім этапам

стаў адкрыты ўрок у незнаёмым

класе. Не магу сказаць, пашан�цавала мне, ці як: у той школе,

што выпала на маю долю, пры�

стойны ўрок музыкі апошні разправодзіўся гадоў ...наццаць

таму: не было выкладчыка�спе�

цыяліста, заняткі вяла настаў�ніца беларускай мовы. Хоць

дзеці і не былі гатовыя ўспры�

маць тэму на належным узроўні,я даў ім магчымасць дакрануцца

да сапраўднай Музыкі, зацікавіц�

ца прадметам...Фінал конкурсу (візітоўка і

брэйн�рынг) ні на што не ўплы�

ваў. Справа ў тым, што за кожныэтап налічвалася пэўная колькасць

балаў, і на той момант ужо было

вядома, хто выйшаў на першыя

месцы. А сам удзел, канешне,

вельмі спадабаўся. Сапраўды, гэта

магчымасць паспрабаваць штосьці

дагэтуль невядомае!

– Літаральна некалькі дзёнтаму Вы атрымалі дыплом.Што плануеце рабіць пасля за+канчэння універсітэта?

– Я размеркаваўся ў хор радыёі тэлебачання; акрамя таго, у

мяне будзе нагрузка ў гімназіі

№ 12 – збіраюся выкладаць тампастаноўку голасу і кіраваць ан�

самблем. Ёсць планы заняцца

студыйнай дзейнасцю.– А як жа «Modus»?– «Modus» таксама не кіну:

на родным факультэце я заста�

юся працаваць і надалей – у

якасці кіраўніка ансамбля. Пла�

ную набраць новых вакалістаў.

Паглядзім, што ўяўляюць сабой

першакурснікі�2008!

Ганна ВАСІЛЬЕВА, Вольга ПАЎЛОЎСКАЯ

«Modus» падчас аднаго з выступленняў

Заснавальнік — Установа адукацыі«Беларускі дзяржаўны педагагічны

універсітэт імя Максіма Танка».Пасв. аб рэгістр. № 579.

220809, г. Мінск 50,вул. Савецкая, 18,

п. 127.

226 40 19

www.bspu.unibel.by/newspaper

РэдактарТ. А. БАШМАКОВА

Думка рэдакцыі можа не супадаць з пазіцыяй аўтараў артыкулаў.

Выходзіць раз у два тыдніна беларускай мове.

Аб’ём 4 паласы фармату А3.Распаўсюджваецца

ў вучэбных карпусах і інтэрнатахБДПУ бясплатна.

Газета надрукавана з дыяпазітываў заказчыкаў РУП «Выдавецкі цэнтр БДУ».

ЛП № 02330/0056850 ад 30.04.2004.220030, г. Мінск, вул. Чырвонаармейская, 6.

Тыраж 1000 экз. Зак. № 696.Падпісана ў друк 27.06.2008 г. у 9.00.

ЯНУШ КОРЧАК. «КАРОЛЬ МАЦІЮШ І»Маленькі хлопчык Маціюш, як усе дзеці, хоча сваволіць і катац�

ца на арэлях, аднак яго жыццё праходзіць у сценах палаца сярод

міністраў і настаўнікаў. 12�гадовы валадар лічыць, што казённыя

грошы лепш патраціць на шакаладкі для дзяцей, чым на будаўніц�тва чыгункі, і пакутуе ад палітычных інтрыг, якія кожны раз

выклікаюць нікому не патрэбныя войны. Пабадзяўшыся ў абліччы

маленькага беспрытульніка, Маціюш разумее, што прыстойных лю�дзей вельмі мала: дарослымі і дзецьмі кіруе пастаяннае «хачу», і не

мае значэння, што з’яўляецца аб’ектам жадання – афрыканскія

алмазы ці фарфоравая лялька.

ЮКІО МІСІМА. «СПОВЕДЗЬ МАСКІ»Юнак Кімі пакутуе ад немагчымасці быць такім, як усе. Яго мас�

ка – «дарослыя» забавы і размовы пра каханне ў кампаніях. Удушы ж ён марыць пра цырк, дзе можна грыміравацца і пераапра�

нацца, ці пра вайну, на якой можна прыгожа загінуць; гледзячы

на партрэт Жанны Д’Арк, Кімі абураецца: «Чаму такі прыгожырыцар – жанчына?» Адкрыты фінал дае чытачу багатую прастору

для фантазіі.

КОЛІН МАККАЛОЎ. «СПЯВАЮЧЫЯ Ў ЦЕРНЯХ»На працягу амаль стагоддзя сям’я ірландскіх перасяленцаў Кліры—

Армстронгаў—О’Ніл пазбягае самага прыгожага пачуцця – ка�

хання. Маці Фіёна аддае ўсю сваю пяшчоту пазашлюбнаму сыну

Фрэнку, не пакідаючы ні кроплі законнаму мужу і астатнім дзецям.

Яе сыны на ўсё жыццё застаюцца адзінокімі, аддаючы свае сілы

аўстралійскай зямлі, не задумваючыся пра танцы і сябровак. Дачка

Мэгі шмат гадоў таемна кахае самаўпэўненага прыгажуна – святараРальфа дэ Брыкасара. Толькі аднойчы Ральф паддаецца свайму

пачуццю, дорачы Мэгі сына, які праз 18 гадоў, не зважаючы на слёзы

родных, вырашыць звязаць сваё жыццё з Касцёлам. Скарыццакаханню атрымліваецца толькі ў раскаванай бунтаркі Джасціны –

дачкі Мэгі.

•Літаратурны рэліз

Быць не такім, якусе – гэта вялікаешчасце і адначасо ва вялікія пакуты...Ты і грамадства,ты і нормы паво дзінаў, ты і трады цыі… Як паставіцьзнак роўнасці, калішалі ўвесь час ва гаюцца?..

СПОВЕДЗІ МАСАК

Кацярына ШЧАСНАЯ

Падведзены вынікі круглагадовай спартакіяды БДПУ. Мес�

цы сярод факультэтаў, якія спаборнічалі ў 13 відах спорту

(залік праводзіўся па дзесяці лепшых выніках), размерка�

валіся наступным чынам: I – факультэт народнай культу�

ры, II – факультэт дашкольнай адукацыі, III – факультэт пры�

родазнаўства.

Фінішыравала спартакіяда студгарадка нашага універсітэта.

На п’едэстале гонару – інтэрнат № 2 (першае месца), інтэрнат

№ 4 (другое), інтэрнат № 1 (трэцяе агульнакаманднае месца).

•Спартыўны навігатар

«Прафесар, у мяне будзе аўта�

мат?» – «Так! І кірзавыя боты!»

Выкладчык пытаецца ў сту�

дэнткі: «Чым Вы дакажаце, што

вада прыцягвае ток?» – «Яктолькі я саджуся ў ванну, у мяне

пачынае трызвоніць тэлефон!»

Прафесар, нягледзячы на тое,

што званок празвінеў ужо вельмі

даўно, працягвае лекцыю. На�рэшце ён схамянуўся:

– Даруйце, што я расказваю

так падрабязна, але ў мяне нямагадзінніка.

Голас з «галёркі»:

– За Вамі вісіць каляндар!

«Скажыце, якая ў вас методы�

ка падрыхтоўкі дыпломнага пра�екта?» – «Ctrl+C, Ctrl+V!»

Сесія як пара года

і стан душыПа ўсім відаць: ва ўспрыманні студэнтаў сесія можа прэтэндаваць на статус сама

стойнай пары года нароўні з каханнем. Якія доказы? Характэрныя пагодлівыя ўмовыпа тыпе «зацішша перад бурай» – незалежна ад таго, што адбываецца за вокнамі;наяўнасць рухомых каляндарных святаў (іх колькасць звычайна вар’іруецца адтрох да пяці – гэта не лічачы прысвяткаў); сезонная вопратка – многафункцыя нальны пінжак, які апранаецца і ў холад, і ў спёку... На што яшчэ забыліся? Ня можна абысці ўвагай традыцыйныя абрады «гукання халявы», «падшывання па мяці», «гадання на шчаслівы білецік»! А як не ўзгадаць студэнцкі фальклор і яготыповыя сітуацыі – лекцыю, экзамен, вытворчую практыку?..

Бацька дасылае сыну тэлегра�

му: «Як здаў сесію? Тэрмінова

тэлеграфуй». Сын – у адказ: «Эк�замены прайшлі бліскуча, пра�

фесура ў захапленні, восенню

просяць паўтарыць на біс».

Выкладчык: Аўтамабіль пады�

маецца на гару пад вуглом трыц�

цаць градусаў да гарызонту…Студэнт: А градусы ў кель�

віны пераводзіць або ў цэльсіях

пакінуць?

Ў гэты вечар дзівосны,

Поўны мрой�таямніц,

Падары шэпат соснаў,

Ціхі плёскат крыніц.І няхай забруіцца

Збажына�сівізна,

Ты адна будзеш сніцца –Назаўжды – ты адна.

Нараджаецца памяць

Неўміручая зноў,Нібы белая замець

Нашых ластавак�сноў…

***

Адкрый далоні —

Няхай паляціць

Мроя

•Радкі, падказаныя Музай

Дзмітрый ПЯТРОВІЧ Птушкай,Аблокам

Ці ветрам

Свабодным…

Лунае няхай у паветры,

Пакуль

Не апусціцца,Як матылёк,

На чыесьці

РаскрытыяСонцу далоні…

І спраўдзіца ўсё.

***

Супакоіцца нешта

ў душы адзінокай,

Хоць і тлее агеньчык сумоты�тугі.

Толькі сэрцу няўтульнаў краіне далёкай,

Што не могуць стрымаць

і тугі берагі!Шчасце – вось яно,–

моцна трымай у далонях!

Не пускай тую птушкуў бясконцую сінь!

Шчодрай квеценню

хай на сямейным улонніЗзяюць краскі кахання –

жыццёвая плынь!

STOP, ЗЛОДЗЕЙ!

У 2007 годзе на тэрыторыі

Маскоўскага раёна сталіцы ад�

былося 1627 крадзяжоў мабіль�ных телефонаў – на 316 больш,

чым у 2006�м. Памятайце:ваша неасцярожнасць права куе злодзеяў!

Не кладзіце каштоўныя рэчы

ў кішэні або поліэтыленавыя

пакеты. Уваходзячы ў гра�

мадскі транспарт, правярайце,

ці надзейна закрыты сумкі.

Ніколі не купляйце мабільныя

тэлефоны без дакументаў: су�

працоўнікі міліцыі знаходзяцьскрадзеныя апараты па перса�

нальным ІМЕІ+кодзе і вярта�

юць іх гаспадарам. Вы пацярпелі ад злачын�

цаў? Адразу ж звяртайцеся ў

міліцыю! Аднак памятайце:

заява пра крадзёж тэлефона,

які быў папросту згублены,

класіфікуецца як беспадстаўнаеабвінавачванне і падлягае ад�

казнасці.В. ЖЫНГЕЛЬ,

пракурор Маскоўскагараёна г. Мінска