Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης • Ειδικός Σύμβουλος: Θά-νος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπα-κίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπό-λας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

• Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

Διαβάστε στην έκδοση«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ειδικές Εκδόσεις - The Economist» που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη 28 Ιουνίου, για τη νέα πραγματικότητα με τα ψηφιακά γκισέ και τα ψηφιακά πορτοφόλια.

Να πω δυο λόγια για τις εκλογές; Να πω, γιατί να μην πω, όλοι λένε στο κάτω κάτω της γραφής. Οχι για το αποτέλεσμα, δεν είναι αρμοδιότητά μου

άλλωστε. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι αφενός ο πόλεμος της αφίσας και αφετέρου το κύμα διαμαρτυρίας που ξεσήκωσε. Οσον αφορά το πρώτο

σκέλος της ιστορίας, υπάρχει ένα παράδοξο. Μεγάλο μέρος των αφισών στο κέντρο της Αθήνας και στα πέριξ αυτού έφεραν το σήμα της ΔΗΜΑΡ. Μιας

παράταξης που, αν μη τι άλλο, διακρίνεται για την πολιτισμένη συμπερι-φορά της. Για την ηπιότητα του λόγου της και την ευγένεια της ρητορικής

της. Και ξαφνικά βρέθηκε να φισκάρει η Αθήνα με το πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη και το σλόγκαν «Εντολή για Λύση».

Κατανοητόν, δεν λέω, αλλά οι ψηφοφόροι ακριβώς στους οποίους απευθύνονταν ήταν άνδρες και γυναίκες που δίνουν ιδιαίτερη σημασία

στην ευπρέπεια και στην καθαριότητα. Οπότε τους ήρθε ταμπλάς όταν είδαν να πρωταγωνιστεί στο αφισομάνι των ημερών ένας πολύ φιλικός προς τα

πιστεύω τους κομματικός σχηματισμός. Και άρχισαν να διαμαρτύρονται σε όλους τους τόνους. Πνίγηκαν τα social media (βολεύουν ιδιαίτερα σε κάτι

τέτοιες περιπτώσεις) από τη φουρτούνα της γκρίνιας. «Αμάν πια!» ωρύονταν οι θιγόμενοι. «Μας βρόμισαν όλοι, μας βρομίζει και η ΔΗΜΑΡ τώρα; Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;» Η απάντηση της άλλης πλευράς; «Δεν έχουμε λεφτά για διαφημιστικό μπαράζ στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, ανα-

γκαστικά στραφήκαμε στις αφίσες. Δεν γινόταν αλλιώς...»Προσωπικώς, δεν έπαθα και καμιά ζημιά. Οχι μόνο γιατί αναγνωρίζω

στα κόμματα το δικαίωμα να κολλάνε αφίσες, αλλά διότι την έχω διαπράξει και εγώ στα νιάτα μου τη συγκεκριμένη αμαρτία. Και δεν θα βγω 25 χρόνια

μετά να παραστήσω το σωφρονισθέντα μεσήλικα που είδε το φως του και κατάλαβε τι χαζομάρες έκανε ως τινέιτζερ. Αντιθέτως, αναπολώ με σχετική

νοσταλγία εκείνες τις εποχές, όπου η γλουτολίνη και η μπατανόβουρτσα πρωταγωνιστούσαν στον καθημερινό μου βίο. Πλάκα είχε και δεν βλάψα-με άνθρωπο. Και αν καταστράφηκε η Αθήνα, δεν καταστράφηκε από δέκα

αφίσες και δύο πανό του ΚΚΕ Εσωτερικού. Επί τη ευκαιρία, μια και μιλάω για πανό, να χαιρετίσω δύο παλαιούς

συντρόφους. Τον εξαίρετο ραδιοφωνατζή (και πάλαι ποτέ διευθυντή προ-γράμματος στον Jazz FM) Ιλάν Σολομών, που πρώτος διείδε τη χρησιμότητα

του κάθετου αεροπανό και μαζικοποίησε τη χρήση του. Και τον αξιέπαινο πρώην συναγωνιστή στο Δημοκρατικό Αγώνα, Δημήτρη Σταυρόπουλο, που

μου έμαθε ότι το σύρμα στα αεροπανό δεν προσπαθείς να το δέσεις όπως τα κορδόνια, αλλά το στρίβεις όπως τα φυτίλια. Ετσι προκόβεις, όσα χρόνια

και αν περάσουν, όσα ονόματα και αν αλλάξει η ανανεωτική Αριστερά!Ας πάω όμως και σε κάτι πιο αλέγρο. Την είδα τυχαία την ιστοσελίδα,

καθώς περιδιάβαζα στα Εξάρχεια. Δηλαδή δεν είδα την ίδια, είδα τη διεύ-θυνσή της γραμμένη σε έναν τοίχο: www.ftinapota.gr. «Αψογη ιδέα», σκέφτη-

κα αμέσως. «Αρκεί να μην πρόκειται για διαφημιστικό κόλπο». Ε, λοιπόν, δεν επρόκειτο. Μπήκα στο δίκτυο, έκανα τα απαραίτητα μπλινκ μπλινκ και

ανακάλυψα έναν μίνι παράδεισο για όσους αγαπούν το αλκοόλ, αλλά δεν έχουν όρεξη να πληρώσουν μια περιουσία για το ποτήριον τούτο.

Το site είναι οργανωμένο ως εξής: Φτηνά Ποτά, Events, Blog, About Us και Επικοινωνία. Σημειώστε επίσης τις κατηγορίες: Καφέ Μπαρ,

Καφενεία, Κολεκτίβες, Μπαρ, Μπυραρίες, Ουζερί, Πολυχώροι και Ρακά-δικα. Και από περιοχές, άλλο τίποτε. Από Αμπελόκηπους ως Περιστέρι

και από Βύρωνα ως Νέα Φιλαδέλφεια. Παίζει και ολίγη Θεσσαλονίκη με έξι «εισόδους» έως τώρα, ελπίζουμε όμως ο κατάλογος να μεγαλώσει.

Η ιστοσελίδα υπάρχει από τον Οκτώβριο του 2010 και έκτοτε ψάχνει, καταγράφει, φωτογραφίζει και περιγράφει μαγαζιά με ποτά σε προσι-

τές τιμές. Δεν λείπουν τέλος οι πληροφορίες για τα Happy Hours των καταστημάτων, με όλες τις λεπτομέρειες και ακριβή χρονοδιαγράμματα.

Αψογη ιδέα, το επαναλαμβάνω, και λυπούμαι που δεν τη σκέφτηκα πρώ-τος. Αν είχε και ένα confidential newsletter για τα μπαρ που αρέσκονται

να σερβίρουν μπόμπες...

Με κεντρικό σύνθημα «η αυτοπεποίθηση είναι το 50% της επιτυχίας», πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 8 έως 10 Ιουνίου το δεύτερο STARTup Live Athens κατά τη διάρκεια του οποίου πέντε ομάδες νέων παρουσίασαν τις καινοτομικές επιχειρηματικές τους προτάσεις.

ΙΔΕΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Τη δεύτερη θέση του STARTup Live Athens #2 κατέκτησαν οι Γιάννης Λαγός, Φιόρη Ζαφειροπούλου, Anne Garcin, Δημήτρης Φαρμάκης, Αννα Μπουρτουλαμαίου, Αλεξία Μπουμπούλη και Στέφανος Κοτσιόπουλος με το εγχείρημα We Protect The Forest. Οπως μαρτυράει και ο τίτλος της ομάδας τους, επιθυμούν να προστατέψουν τα δάση από τις φωτιές δημιουργώντας ομάδες εθελοντών πυροσβεστών, οι οποίοι θα τα καθαρίζουν από κλαδιά, ξερά και σπασμένα δέντρα που γίνονται εξαιρετικά εύφλεκτα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στη συνέχεια θα τα πωλούν σε σπίτια και επιχειρήσεις, που με τη σειρά τους θα τα χρησιμοποιούν ως εναλλακτική πηγή θέρμανσης αντί του πετρελαίου.

Οι Αλεξία Βασδέκη, Δημήτρης Μιχαϊλίδης, Φαίδρα Μπολιάρη, Ελίνα Οικονόμου, Εράν-θη Καραμαλή, Μανώλης Τζουβελέκας και Ακης Λαοπόδης δημιούργησαν την ομάδα Cogniterra με βασική τους φιλοδοξία να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η τουριστική βιομηχανία στην περιοχή της Μεσογείου. Εχοντας την απαραίτητη εργασιακή εμπειρία στο χώρο, θεωρούν πως ο τουρισμός έχει εμπορευματοποιηθεί και κορεστεί σε τέτοιο βαθμό που δεν ικανοποιεί πλέον τους «ψαγ-μένους» ταξιδιώτες. Στόχος τους είναι λοιπόν να προσφέρουν ταξιδιωτικά πακέτα σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιορδανία, το Ισραήλ και η Τουρκία, προτείνοντας εναλλακτικούς προορι-σμούς και δίνοντας τη δυνατότητα στους ταξι-διώτες να γνωρίσουν εις βάθος την κουλτούρα του προορισμού που επισκέπτονται.

Η ομάδα που κέρδισε την πρώτη θέση του διαγωνισμού αποτελείται από τους Σάκη Κω-στάρη, Μάρκο Δασήρα, Αδαμαντία Κακαβούλη, Βασίλη Καλύβα, Μαρία Καραδημητρίου, Μαρία Κολτσίδα, Βαγγέλη Ρέκκα, Μανώλη Πολυχρονί-δη και Αννα Μιλοβάνοβα. Λαμβάνοντας υπόψη πως το 10% του πληθυσμού στην Ελλάδα αντιμετωπίζει προβλήματα αναπηρίας και ότι το 42,5% εξ αυτών είναι κοινωνικά αποκλει-σμένο, θέλησαν να αναπτύξουν πρωτοβουλίες που θα βοηθήσουν στην επανένταξή τους στην κοινωνία. Ειδικότερα, μέσα από το πρόγραμμά τους επιθυμούν να ενημερώνουν, να καθο-δηγούν και να προτρέπουν επιχειρήσεις και επιχειρηματίες να προσλαμβάνουν ανθρώπους με αναπηρία, αλλά και να μπορούν να συνερ-γάζονται μαζί τους (είτε ως υπάλληλοι είτε ως πελάτες) σε καθημερινή βάση.

Στην τρίτη θέση του διαγωνισμού βρέθηκε η ομάδα Women On Top, η οποία δημιουρ-γήθηκε από τις Στέλλα Κασδαγλή, Γαλήνη Ηλιοπούλου, Αντρεα Σολομωνίδου, Βίκυ Φωτεινού και Μαριθέα Χαντζή. Σκοπός τους είναι η δημιουργία ενός συμβουλευτι-κού δικτύου το οποίο απευθύνεται αποκλει-στικά σε γυναίκες, ώστε να τις βοηθήσει να πάρουν τις σωστές αποφάσεις γύρω από την καριέρα τους. Ετσι, για παράδειγμα, μαθήτριες οι οποίες αναζητούν επαγγελμα-τικές κατευθύνσεις, νέες επαγγελματίες που θέλουν να αλλάξουν καριέρα και μητέρες οι οποίες σκοπεύουν να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας θα έχουν τη δυνατότητα μέσα από το δίκτυο να βρουν μια γυναίκα-μέντορα να τις καθοδηγήσει στις δύσκολες αποφάσεις. Το δίκτυο «τρέχει» ήδη σε πιλο-τική φάση με 13 ζευγάρια γυναικών.

Ο Αγγελος Μουζακίτης, η Χριστίνα Λιάτα, ο Γιάννης Παγώνης και η Ξανθίππη Λεμο-ντζόγλου επινόησαν την πλατφόρμα Learn To Learn, ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να αγαπήσουν τη διαδικασία της μάθησης. Γνωρίζοντας την έλλειψη κινήτρων αλλά και το φόβο με τον οποίο συχνά αυτή αντιμετω-πίζεται, έχουν ως στόχο να παρακινήσουν τους μαθητές να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν. Για να τα καταφέρουν, θα πραγματοποιούν ειδικά σεμινάρια και summer camp χρησιμοποιώντας τις σχολικές εγκατα-στάσεις που παραμένουν αναξιοποίητες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς και τους εκπαιδευτικούς που έχουν ελεύθερο χρόνο.

2

54

3

1

Τη στιγμή που όλοι μας έχουμε το βλέμμα στραμμένο στο Euro 2012, το περιοδικό “Monocle” πρωτοτυ-πεί και φιλοξενεί στο τελευταίο του τεύχος ολόκληρο αφιέρωμα για τους... προμηθευτές των Ολυμπιακών Αγώνων. Εξασέλιδο, παρακαλώ! Οι προμηθεύτριες εταιρείες, όπως αναφέρει, στην πλειο-νότητά τους εδράζονται στο Μεγάλο Νησί. Δεν λείπουν ωστόσο και εκείνες που θα έρθουν από κάθε γωνιά του πλανήτη για να συμβάλουν στην επιτυχή αποπεράτωση των αγώνων (και για να τα τσεπώσουν, βεβαίως βεβαίως).

Υπεύθυνη για τα τηλεοπτικοακουστικά θα είναι η ιαπωνική Panasonic, ενώ η αμε-ρικάνικη GE θα επιμεληθεί του φωτισμού, προσφέροντας 14.000 λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης. Τη χρονομέτρηση έχει αναλάβει η ελβετική Omega, η οποία μάλιστα παί-ζει μόνη της μπάλα, μια και έχει αναλάβει τη χρονομέτρηση σε 24 (!) προγενέστερες Ολυμπιάδες. Την καθαριότητα την έχουν αφήσει στην αυστραλιανή Cleanevent, η οποία «θα διαθέσει 3.500 προσωπικό που εκτός των άλλων θα μαζεύει ημερησίως 25.000 σα-κούλες με άπλυτα». Ο καμένος στο χυλό της νεοελληνικής πραγματικότητας αναγνώστης υποψιάζεται πως αυτή δεν θα είναι και η μοναδική «βρόμικη δουλειά» στην οποία θα εμπλέκεται προμηθευτής...

«Αντίσταση» είναι μια λέξη «μπεστ σέλερ» στην Ελ-λάδα. Επειδή ζούμε σε καιρούς δύσκολους, διαι-σθάνομαι ότι σύντομα θα υπάρξει πληθωρισμός των λέξεων «αντίσταση» και «αντιστασιακός». Για αυτό θα ήθελα να πω δυο λόγια για το πώς φαντάζομαι τον πραγματικό αντιστασιακό του σήμερα και του αύριο.

Πραγματική αντίσταση σήμερα στην Ελλάδα είναι να μην παραδίνεσαι στην επικρατούσα αισθητική του τσαμπουκά, της μαγκιάς και του φθόνου. Να αντιστέ-κεσαι στο ρατσισμό και στη ρατσιστική βία. Απένα-ντι στο ρατσιστή να νιώθεις Πακιστανός, Αλβανός, Εβραίος, γκέι, κακοποιημένη γυναίκα, άστεγος. Με λίγα λόγια, Ανθρωπος. Να αντιστέκεσαι όχι μόνο στη φυλετική βία, αλλά και στην ιδεολογική. Γιατί ρατσι-στής και μισαλλόδοξος είναι και ο φανατικός που σε θεωρεί εχθρό εάν δεν συμφωνείς με τη γνώμη του ή εάν δεν ανήκεις στο συνάφι του - και ας κυματίζει σημαίες αντιρατσιστικές και διεθνιστικές.

Η πραγματική αντίσταση στην Ελλάδα του σή-μερα είναι να μην προσπαθείς να βρεις άλλοθι για τις αποτυχίες και το αίσθημα μειονεξίας απέναντι στο σήμερα πιασμένος με παιδιάστικο πείσμα από το άδειο πουκάμισο των «ένδοξων προγόνων». Αντί-σταση είναι να λες: «Εγώ και μόνο εγώ είμαι υπεύ-θυνος για τη μοίρα μου». Αντίσταση είναι να μη βο-λεύεσαι με τον πανεύκολο ρόλο του θύματος και να μην ατροφήσεις το μυαλό σου με θεωρίες συνωμο-σίας. Αντίσταση είναι να μην κάνεις ιδανικό σου το Ακίνητο, να μη φοβάσαι την αλλαγή και το διαφο-ρετικό. Αντίσταση είναι να ξέρεις να ακούς, να μην κλειστείς στο καβούκι σου, να αφήσεις ανοιχτή την πόρτα του μυαλού σου και ας σου λέει ο μπαμπάς, η μαμά και όλο το σόι ότι έτσι θα «πουντιάσεις». Να σιχαίνεσαι τους ξερόλες και να έχεις περισσότερες απορίες παρά απαντήσεις. Αντίσταση σημαίνει να μην παραδίνεσαι στο λαϊκισμό, να μην μπερδεύεις την ατελή δημοκρατία με τη χούντα. Αντίσταση είναι να μη συνηθίζεις το πρόσωπο του Τέρατος.

Να μην περιμένεις τη σωτηρία σου από τους σωτήρες, αλλά να χτίζεις το μέλλον με υπομονή και κόπο, μαζί με τους διπλανούς σου. Αντίσταση είναι να αγαπάς χωρίς συμπλέγματα την πατρίδα σου, να μη φοβάσαι την ευθύνη, να φοβάσαι τους ανεύθυ-νους, τους βίαιους, τους πατριδοκάπηλους, τους θρησκόληπτους, τους ανθρώπους που τόσα χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι.

... και μία ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου- βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό» ...

Θα μπορούσαν, άραγε, να σταθούν δίπλα δίπλα ως μεταβλητές σε μια εξίσωση το ανθρώπινο βάρος και η οικολογική βιωσιμότητα; Οσο παράταιρο και αν ακούγεται, Βρετανοί επιστήμονες προχώρησαν σε μια έρευνα αντικείμενο της οποίας ήταν να εξετάσει το κατά πόσο η αύξηση του παγκόσμιου ανθρώπινου βάρους (υπολογίζεται σήμερα σε 287 εκατ. τόνους) μεγιστοποιεί τον επισιτι-στικό κίνδυνο. «Η αύξηση των επιπέδων λίπους θα μπορούσε να έχει τον ίδιο

αντίκτυπο στη μείωση των διαθέσιμων παγκόσμιων πόρων όσο και η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού κατά ένα δισεκατομμύριο», αναφέρεται χαρακτηριστικά στη βρετανική ηλεκτρονι-κή έκδοση του περιοδικού “The Week”.

«Η πληθυσμιακή έκρη-ξη επιδεινώνεται από την ταυτόχρονη αύξηση του μέσου όρου της σωματικής μάζας παγκοσμίως, κάτι που

οδηγεί αναπόφευκτα σε κατανάλωση περισσότερης ενέργειας και ως εκ τούτου σε μείωση των διαθέσιμων πόρων», σχολιάζει ο επικεφαλής της έρευνας, καθη-γητής Ιαν Ρόμπερτς. Σύμφωνα πάντα με την έρευνα -η οποία θα παρουσιαστεί εξ ολοκλήρου στο πλαίσιο της Διάσκεψης “Rio 20”-, ο κίνδυνος του υποσιτισμού οφείλεται λιγότερο στο πληθυσμιακό boom της υπο-σαχάριας Αφρικής και της Ασίας και περισσότερο στη «γη των υπέρβαρων», όπως ονοματίζει χαρακτηρι-στικά το άρθρο την υπερκαταναλωτική Bόρεια Αμερική.

ων Ολυμπιακών

Στο άθροισμά τους, τα ποσοστά που συγκέντρωσαν τα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα φτάνει κοντά στο 50%. Περίπου. Ενας στους δύο Ελληνες ψηφοφόρους. Ο,τι θα διαβάσετε στις παρακάτω γραμμές αποτελεί μια πιθανή ανάγνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, όχι τη μοναδική και όχι απαραίτητα τη σωστή. Ωστόσο είναι μια ερμηνεία που προκαλεί μερικές απορίες.

Ενας στους δύο Ελληνες ψηφοφόρους, λοιπόν, επέλεξε με την ψήφο του να επιβραβεύσει, κατά κάποιο τρόπο, τις παρατάξεις αυ-τές που έχουν φέρει την Ελλάδα στο οριακό σημερινό σημείο. Είτε επειδή ήταν ανίκανες και επιπόλαιες, είτε επειδή δεν γινόταν αλ-λιώς. Δεν με ενδιαφέρει σε αυτό το σημείο. Πώς γίνεται όμως ένας στους δύο να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία την ύπαρξη του μνημο-νίου, το 22,6% της ανεργίας (όπως αυτό σημειώθηκε στο πρώτο τρίμηνο του 2012), την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, τις μαζικές περικοπές των μισθών, τη βαριά και αντιλαϊκή φορο-λογία, το καθημερινό φλερτ με τη χρεοκοπία και τη βεβαιότητα ότι ένα νέο πακέτο μέτρων βρίσκεται προ των πυλών. Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του ενός από τους δύο, επαναλαμβάνω, χωρίς να λέω ότι ο άλλος, ο δεύτερος, ήταν πιο λογικός ή πιο σοφός ή πιο έξυπνος, χωρίς να λέω ότι η αντίθετη συμπεριφορά πίσω από το παραβάν θα εξασφάλιζε στην Ελλάδα τη σωτηρία της.

Τις απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα τις ξέρω. Ολοι τις ξέρουν. Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτιέμαι, αφού η διαδι-κασία των εκλογών λογικά θα μπει στην ατζέντα μας σε πολύ τα-κτική βάση στο εξής και δεν αποκλείεται να χρειαστούν νέες εκλο-γές μέσα στους επόμενους μήνες. Τότε τι θα ψηφίσει ο κόσμος; Με ποιο κριτήριο; Το ίδιο; Μήπως αυτές οι εκλογές του Ιουνίου έχουν έναν ιστορικό χαρακτήρα επειδή ήταν η τελευταία φορά που ο κόσμος εμπιστεύτηκε πιο παραδοσιακές μεθόδους; Τέλος πάντων, οι θεωρητικές συζητήσεις μετά και πριν από εκλογές μπορούν να κρατήσουν για πάντα. Οι απόψεις όλων μας (προφανώς και οι δι-κές μου) μεταβάλλονται με τέτοια συχνότητα, ώστε χάνεται μεγάλο μέρος της αξίας τους. Ετσι κι αλλιώς, σήμερα όλα αυτά δεν ενδια-φέρουν κανέναν, αφού σήμερα έχει μπάλα. Το Ελλάδα-Γερμανία, με όλη την παραφιλολογία που το ακολουθεί, είναι αναμφίβολα το παιχνίδι της δεκαετίας. Οι δρόμοι θα αδειάσουν και για 90 (του-λάχιστον) λεπτά, η ψήφος εμπιστοσύνης του λαού θα πάει χωρίς δεύτερη σκέψη στον Γιώργο Σαμαρά, τον Κώστα Κατσουράνη, τον Βασίλη Τοροσίδη. Είναι οι αλήθειες ένα πράγμα παράξενο.

Τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης έρευνας σχετικά με τις ποσοτικές και ποιοτικές με-ταβολές του παγκόσμιου εργατικού δυναμι-κού παρουσιάζει η ηλεκτρονική έκδοση του “Economist”. Η μελέτη η οποία εκπονήθηκε από το McKinsey Global Institute αναφέρει πως μία γενιά νωρίτερα, δηλαδή το 1980, λάμβαναν μισθό ή μεροκάματο περίπου 1,7 δισ. άτομα. Το 2010, σύμφωνα με τα στοι-χεία, ο αριθμός των εργαζόμενων εκτινάχθη-κε στα 2,9 δισ. άτομα. «Υπεύθυνες για την αύξηση αυτή ήταν κυρίως οι αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες προσέθε-σαν περίπου 900 εκατ. νέους εργαζόμενους», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, γίνεται εκτίμηση και στις τεράστιες ανισότητες που θα προκύψουν μελλοντικά από την έλλειψη εργαζόμενων υψηλής ειδίκευ-σης. «Την επόμενη δεκαετία, οι πλούσιες χώρες και η Κίνα θα χρεια-στούν 40 εκατ. περισσότερους εργαζόμενους πανεπιστημιακής εκπαίδευ-σης από αυτούς που θα είναι σε θέση να παραγάγουν. Την ίδια στιγμή οι εργοδότες παγκοσμίως θα έρχονται αντιμέτωποι με ένα πλεόνασμα περίπου 90 εκατ. εργαζόμενων χαμηλής ειδίκευσης», αναφέρει το άρθρο και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για μια γενικευμένη συμπίεση των μισθών. Εμάς εδώ, βέβαια, μας έχει πάρει τα αυτιά εδώ και καιρό...

Μοιάζει πολύ με laptop. Και όμως, είναι το πρώτο tablet που λανσάρει η Microsoft, στην προσπάθειά της να αποσπάσει ένα μερίδιο από την Apple, η οποία με το iPad κυριαρχεί στη συ-γκεκριμένη αγορά (απλά σκεφτείτε ότι το συγκεκριμένο μοντέλο πούλησε πέ-ρυσι δύο φορές περισσότερα κομμά-τια από όσα όλοι οι ανταγωνιστές του μαζί). Και το όνομα αυτού: Surface.

Η προσπάθεια της Microsoft να μιμηθεί την Apple είναι μάλλον εξό-φθαλμη, όπως διαβάζουμε στο “Wired”. Πρώτα απ’ όλα, στην παρουσία-ση: μυστηριώδεις προσκλήσεις και η ίδια η εκδήλωση -στην οποία, όμως, φάνηκε πως ο Στιβ Μπάλμερ (διευθύνων σύμβουλος) και ο Στιβ Σινόφσκι (πρόεδρος του τμήματος Windows) μπορεί να μοιράζονται το όνομα του Στιβ Τζομπς, αλλά όχι και το χάρισμά του. Δεύτερον -και ακόμη πιο ουσια-στικό-, η Microsoft φαίνεται πως ενστερνίζεται το επιχειρηματικό μοντέλο της Apple, το οποίο προβλέπει την παράλληλη κατασκευή software και hardware. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, να ακολουθήσει διαφορετική γραμ-μή ως προς την τιμολογιακή πολιτική.

Μπορεί να έμειναν έξω από το Euro οι τρελο-Iρλανδοί,

αλλά παραμένουν στις καρδιές μας.

Οι ομοιότητες ανάμεσα στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας και τα γήπεδα του Euro, τρομακτικές.

Ο κόουτς των Γερμανών απολαμβάνει το εσπρεσάκι του.

Την Παρασκευή το βράδυ θα τον κεράσουμε... ελληνικό.

Ο Γάλλος τερματοφύλακας αναπαράγει πιστά την

κίνηση «Χαλκιάς». Οκ

Τρομοκρατημένος Aγγλος που μόλις ενημερώθηκε ότι δια-

σταυρώνεται στα ημιτελικά με την Ελλάδα... ότι διαό δια-

Δεν πρόκειται για πρωταγωνιστή ταινίας θρίλερ,

αλλά για τον Αγγλο αμυντικό Κόουλ.

Ο Κολίνα επιβλέπει την προπόνηση των διαι-τητών. Μήπως να τράβαγε και κάνα αυτάκι;

Ενα από όλα όσα ξέρουν να κάνουν άψογα οι Rolling Stones είναι το να τραβούν την προσοχή - όχι μόνο τη δική μας, αλλά ολόκληρου του πλα-νήτη. Εξαιτίας τους, λοιπόν, αυτή την εβδομάδα το «ύποπτο» στενό της Αβραμιώτου θα μετατρα-πεί σε χώρο γιορτής. Το Σάββατο 23 Ιουνίου στις 7:30 στο Six d.o.g.s θα πραγματοποιηθεί η πα-ρουσίαση του πρώτου βιβλίου της σειράς «Λατέρ-νατιβ» (η καθημερινή εκπομπή των Παναγιώτη Μένεγου και Σταύρου Διοσκουρίδη στο ραδιό-φωνο του ΣKAΪ) από τις εκδόσεις Το Ροδακιό. Πρόκειται για τη -γεμάτη προκλητικές αφηγή-σεις- αυτοβιογραφία του θρυλικού κιθαρίστα των Stones, του 68χρονου σήμερα Κιθ Ρίτσαρντς, σε μετάφραση του δημοσιογράφου και ραδιοφωνι-κού παραγωγού Γιάννη Νένε.

Το βιβλίο κυκλοφορεί στη Βρετανία από το φθινόπωρο του 2010, προκαλώντας συζητήσεις επί συζητήσεων, πωλώντας εκατομμύρια αντί-τυπα και χαρίζοντας στον Ρίτσαρντς το βραβείο Νόρμαν Μέιλερ -με το οποίο έχουν στο παρελ-θόν τιμηθεί δύο νομπελίστες συγγραφείς, η Αμε-ρικανίδα Τόνι Μόρισον και ο Τούρκος Ορχάν Παμούκ, καθώς και ο Γιαν Ουένερ, ιδρυτής του μουσικού περιοδικού “Rolling Stone”. Την πα-ρουσίαση της πολυαναμενόμενης έκδοσης θα συνοδεύσουν μια σειρά από live acts από συ-γκροτήματα που εκπροσωπούν τη νέα indie ελ-ληνική σκηνή και συγκεκριμένα από τους Zebra Tracks, Yuri’s Accident, Stella, Space Blanket, Sad Disco, Nefeli Walking Undercover, My Drunken Haze, Liarbirds, Keyser Söze, I Saw 43 Sunsets, Daugther, που θα διασκευάσουν μερι-κά από τα σημαντικότερα κομμάτια των Stones, αλλά ενδεχομένως να παίξουν και δικά τους. Από την πολύωρη παρουσίαση δεν θα λείψουν και τα dj sets από τους Dear Quentin, Untitled, Γιώργο Μιχαλόπουλο, Θοδωρή Κανελλόπουλο και φυσικά το εκρηκτικό δίδυμο των Λατέρνατιβ.

Πριν από τις μουσικές, όμως, που θα ξεκι-νήσουν στις 10 μμ., θα προηγηθούν αναγνώσεις από τον δημοσιογράφο, dj, συλλέκτη και φανα-τικό μελετητή των Rolling Stones Νίκο Πετρου-λάκη, τον Γιάννη Νένε, τον κιθαρίστα των Zebra Tracks Γιώργο Νίκα και τους Παναγιώτη Μένεγο και Σταύρο Διοσκουρίδη, δημοσιογράφους, ρα-διοφωνικούς παραγωγούς και επιμελητές της σει-ράς. Το βιβλίο, που κοστίζει 22 ευρώ, θα μπορείτε να το προμηθευτείτε στο χώρο της εκδήλωσης με 10% έκπτωση, ενώ η είσοδος θα είναι ελεύθερη

Σαράντα χρόνια έχουν συμπληρωθεί από το θάνατο του πατέρα του ρεμπέτικου τραγουδιού Μάρκου Βαμβακάρη και στο Ηρώδειο (Πεζόδρο-μος Διονυσίου Αρεοπαγίτου) αφιερώνονται σε αυτόν δύο νύχτες -η σημε-ρινή και η αυριανή- στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Τραγούδια του, επιλεγμένα από τη Λίνα Νικολακοπούλου στην οποία ανήκει και η ιδέα, θα ερμηνεύσουν οι Γιάννης Κότσιρας, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Σοφία Πα-πάζογλου, Απόστολος Ρίζος, Δημήτρης Νικολούδης, ο γιος του Μάρκου, ο Στέλιος Βαμβακάρης, και η Εβελίνα Αγγέλου. Θα συμμετέχει επίσης ο Ιτα-λός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Vinicio Capossela και δύο hip hop

συγκροτήματα· οι Συριανοί Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝΤΠ) και οι Στίχοιμα. Σε ρόλο αφηγητή ο ηθο-ποιός Χρήστος Στέργιογλου. Μη χάσετε αυτό τον ελάχιστο φόρο τιμής σε ένα σπουδαίο δημιουργό.

Ο Κωστής Μαραβέγιας τη Δευτέ-ρα 25 Ιουνίου θα μας παρουσιάσει στην «Τεχνόπολις» όχι μόνο τη -γνωστή σε όλους πλέον- «Λόλα», αλλά και τη νέα του πολυμελή μπάντα. Χωρίς καπέλο, αλλά με πολύχρωμο πουκάμισο, ο ιδιαίτερος τραγουδοποιός θα υποδεχθεί στη σκηνή αγαπημένους του φίλους και αγαπημέ-νους μας καλλιτέχνες και εμείς θα είμα-στε εκεί για το μεγάλο πάρτι. Γιατί όσο και αν απογοητευόμαστε για το αύριο, ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει και το σήμε-ρα. Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα που θα μπορούμε να απολαύσουμε χορεύοντας στο κέντρο της πόλης μας. Και η γιορτή συνεχίζεται. Την επομένη,. Τρίτη 26 Ιουνίου, οι Burger Project, οι Takim, η Ματούλα Ζαμάνη και οι Angry Birds μας προσκαλούν να παρευρεθούμε στη χαρά τους «Στην Πλατεία του Χωριού», όπου αναμένεται να γίνει, όπως μας πληροφορούν, «το πιο τρελό πάντρεμα του καλοκαιριού» και μια τεράστια έκπληξη. Μια παραδοσιακή trans-rave-reggae βραδιά με τσιφτετέλια, ποπ διασκευές κάθε είδους και το πρώτο άλμπουμ της Ματούλας με τίτλο “Varligarli”. Ξεσαλώστε ελεύθερα.

Στις 26 Ιουνίου ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μας υποδέχεται στο Θέα-τρο Βράχων-Μελίνα Μερκούρη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ στη Σκιά των Βράχων 2012. Στη συντροφιά του οι τέσσερις κορυφαίοι μουσι-κοί Γιώργος Κοντραφούρης (hammond organ, πιάνο), Γιώργος Κα-λούδης (τσέλο, κρητική λύρα), Αγγελος Πολυχρόνου (κρουστά) και Νίκος Παραουλάκης (νέυ, κιθάρα) και στις αποσκευές του η «Συγκο-μιδή» του και το διπλό live CD «Γυάλινος Κόσμος». Επιλογές στιγμών από τη μέχρι τώρα πορεία του, αλλά και τραγούδια άλλων δημιουρ-γών παιγμένα από αυτή την ξεχωριστή μπάντα. Οι πόρτες ανοίγουν στις 8:30, η συναυλία αρχίζει στις 9:30 και τα εισιτήρια προπωλούνται στην τιμή των 15 ευρώ. Θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων στην τιμή των 12 ευρώ για κάτοχους καρτών ανεργίας.

Την Πέμπτη 28 Ιουνίου στις 10 μμ. δύο μπάντες με περίεργα ονόματα εμφανίζονται στο Gig Space του Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι). Οι Adolf Plays the Jazz, προς αποφυγή παρεξηγήσε-ων, ξεκαθαρίζουν πως δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική και ειδικότερα με το φασισμό. Το μόνο που μπορεί να τους καταλογίσει κανείς είναι πως φτιά-χνουν μουσική από το 2002 και διαθέτουν το υλικό τους ελεύθερα και χέρι με χέρι. Η μουσική τους κα-

τεύθυνση έχει βασικές post rock αναφορές που περνούν από ένα κινηματογραφικό φίλτρο με τη χρήση samples ή διαλόγων από ταινίες. Μαζί τους οι νεόκοποι Circassian, που δημιουργήθηκαν το 2009 και δανείστηκαν το όνομά τους από μια φυλή του Καυκάσου, καθώς θεωρούν τους εαυ-τούς τους “ethnic junkies”. Ενδιαφέροντα φωνητικά και post rock διάθεση επίσης. Είναι τελικά εντυπωσιακό το πόσες ακόμα μπάντες μπορείς να ανακαλύψεις στο κέντρο αυτής της πόλης.

ή

Η γαλλική ταινία “Les Femmes du 6eme Etage”, σε σκηνοθεσία Ζαν-Φιλίπ Λε Γκε, μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1962, όπου μια νεαρή Ισπανίδα οικια-κή βοηθός και οι συμπατριώτισσές της θα αλλάξουν την καθημερινότητα ενός ευκατάστατου, συντηρητικού χρηματι-στή που μένει στην ίδια πολυκατοικία. Μία συναισθηματικά απλή δραμεντί με αστείες διαφωνίες και την ερμηνεία της Κάρμεν Μάουρα να ξεχωρίζει (Βραβείο Σεζάρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου).

Σε ένα αναμενόμενα -λόγω των εκλογών- χαμηλό εισπρακτι-κά τετραήμερο, με 65.316 θεατές να πηγαίνουν στις αίθουσες, οι περισσότεροι ψήφισαν δαγκωτό «σεξοκωμωδία» χωρίς πα-ρόλα αυτά κάποιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Απογοήτευσε ως συνολική εικόνα με τη δεύτερη εβδομάδα του ο «Προμηθέας», σε χλιαρά νερά μικρού αριθμού αιθουσών έκανε τις απλωτές του ο εκλεκτικός «Ερωτας του Φεγγαριού», ενώ σαν αποτυχία χρεώθηκε η επανέκδοση του «Μάντεψε ποιος θα ’ρθει το βρά-δυ». Πιο αναλυτικά, για το τετραήμερο 14-17 Ιουνίου, οι πέντε πρώτες σε εισπράξεις ταινίες στο ελληνικό box office ήταν:1. “Αmerican Pie, Reunion”: 12.780 εισιτήρια2. «Προμηθέας»: 12.214 εισιτήρια (61.057 σύνολο)3. «Η Χιονάτη και ο Κυνηγός»: 10.105 εισιτήρια (103.507 σύνολο)4. «6+1 Απιστίες»: 9.230 εισιτήρια5. «Ο Ερωτας του Φεγγαριού»: 6.004 εισιτήρια

Ο Ράικο Γκρέλιτς καταφέρνει με χιούμορ και δόσεις δράματος να σκηνοθετήσει μια ταινία με αιφνιδιαστική πλοκή για την κωμικοτραγική βαλκανική πραγματικό-τητα. Στο «Εντελώς Μεταξύ μας» (“Just Between Us”) o Νίκολα είναι οικονομικά ευκατάστατος, bon viveur και γυναικάς, ενώ ο Μπράκο είναι χωρισμένος, απένταρος και εξαρτημένος από τον αδερφό του. Συναισθηματικά αναποφάσιστοι και οι δύο, θα περιπλέξουν ακόμη πε-ρισσότερο τις μεταξύ τους σχέσεις όταν η γυναίκα του Νίκολα μείνει επιτέλους έγκυος.

Ομολογώ πως ονειρεύομαι τη μέρα που θα γράψω τον παραπάνω τίτλο και θα ισχύει κυριολεκτικά και όχι απλώς για έναν ακόμα ρόλο της Αντζελίνας. Ναι, το παραδέχομαι, δεν τη συμπαθώ, με τρομάζει και τις φο-ρές που την έχω δει από κοντά σε κόκκινα χαλιά και λοιπά κοιτάζω γύρω μου να βρω ένα σκόρδο και μια εικόνα της Παναγιάς της Κανάλας. Ακόμα και όταν έβγαλε τα πόδια της στα Οσκαρ, πιο φιλική αισθάνθηκα την ουρά του Alien. Δεν είναι τυχαίο πως όποτε στέκεται δίπλα στον Μπραντ Πιτ, ο Μπραντά-κος μοιάζει με ζαρωμένο χόμπιτ από το φόβο του και, όταν είναι μόνος του, τον βλέπεις και τον χαίρεσαι. Τέτοια αρνητική ενέργεια μόνο η Τατιάνα Στεφανίδου μπορεί να σου μεταδώσει, αλλά ευτυχώς η Τατιάνα είναι αμελητέα ποσότητα, κάτι σαν σκορδοστούμπι-προσφάι σκοτεινιάς σε πανηγύρι εκκλησίας από αυτά που πουλά-νε λουκουμάδες και χρυσόψαρα σε πελάτες με σαγιονάρες. Αν και ποτέ δεν ξέρεις πώς θα τα έβγαζε πέρα αν ένας σκηνοθέτης την έβαζε να παίξει την κακιά μάγισσα. Κάτι που η Disney έχει κάνει για την Τζολί στην ταινία “Μaleficent”, που πρόκειται να κυκλοφορή-σει στις αίθουσες το Μάρτιο του 2014. Τι είναι το “Maleficent”; Είναι το κλασικό παραμύθι της «Ωραίας Κοιμωμένης» από την οπτική της κακιάς βασίλισσας, που την υποδύεται φυσικά η Τζολί. Μια ταινία που μόλις ξεκίνησε να γυρίζεται και σηματοδοτεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρόμπερτ Στρό-μπεργκ, ενός πολυτάλαντου καλλιτέχνη που έχει βραβευθεί με δύο Οσκαρ για το σχεδια-σμό παραγωγής του “Avatar” και της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων». Και ασχολούμαστε τόσο καιρό πριν από την κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, διότι η Disney μόλις έδωσε στη δημοσιότητα την πρώτη -ομολο-γουμένως εντυπωσιακή- φωτογραφία της Αντζελίνας από τα γυρίσματα. Σταυροκοπη-θείτε και απολαύστε υπεύθυνα.

Στα χαρτιά το “Piranha 3DD” ήταν ένα κα-λοδεχούμενο τρισδιάστατο b movie αιματοβαμ-μένου κωμικού τρόμου. Στη συνέχεια όμως πήρε μερικές από τις χειρότερες κριτικές που μπορείς να διαβάσεις, ενώ σε πολλές χώρες βγήκε κατευ-θείαν σε DVD, παρόλο που είναι 3D, και στην Ελλάδα η εταιρεία διανομής απέφυγε για προφα-νείς λόγους να της κάνει δημοσιογραφική προ-βολή, επικαλούμενη τεχνικά προβλήματα. Στην ουσία πρόκειται για σίκουελ της διασκεδαστικό-

τατης trash αιματοβαμμένης κωμωδίας τρόμου “Piranha”, που είδαμε πριν από λίγα χρόνια, με τα δολοφονικά ψάρια να επιτίθενται σε γυμνούς μαστούς και μηρούς κόβοντας κομμάτια, αλλά από ό,τι καταλαβαίνω από τα συμφραζόμενα αυτών που διαβάζω, αυτή τη φορά από όλο το πακέτο έμεινε μόνο το trash ως κοινή συνιστώσα. Η ευθύνη δική σας και για έξτρα προειδοποίηση προσθέτω πως σε ρόλο guest star εμφανίζεται ο Ντέιβιντ Χέισελχοφ, παρω-δώντας υποτίθεται τον εαυτό του από την εποχή του “Baywatch”.

Ενας άνδρας που μοιάζει με τον κουτεντέ. Ενας άνθρωπος που περι-πλανιέται από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα και διηγείται ιστορίες αγάπης. Οταν αρχίζει να αισθάνεται ότι οι ιστορίες του δεν σαγηνεύουν τον κόσμο όσο παλιότερα, αγοράζει ένα σπιτάκι κοντά στο λιμάνι της Κοπεγ-χάγης και εγκαθίσταται εκεί. Και αντί να διηγείται και να διαδίδει ιστορίες, αρχίζει να ψάχνει και να ακούει. Από το 1500 έως το 2000. Η ιστορία της Ευρώπης και η ιστορία της αγάπης και του έρωτα μέσα από ιστορίες, πα-ραμύθια, μύθους, θρύλους και παραδόσεις. «Δοκίμια για την ύπαρξη της αγάπης» του Τόμπεν Γκούλμπερ από τις εκδόσεις Πατάκη.

Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους ένα «τελευταίο ραντεβού» στο Ζάππειο, ένας «ματωμένος γάμος» στη Χαλκιδική, τζόγος με ολέθριες συνέπειες στο Καφενείον «των Φιλάθλων», ένας φόνος από βιβλιοφιλία, ένα υπηρεσιακό ταξίδι στη χιονισμένη Βενετία, ένα American Bar στη Θεσσαλονίκη, μια παλιά ιστορία από το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, κοσμικές συγκεντρώσεις σε αθηναϊκά σπίτια και «ένας άνθρωπος με λευκό κοστούμι»;

Το καλοκαίρι και η αστυνομική λογοτεχνία είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες. Οπως ακριβώς συνδέεται και ο αστυνόμος Μπέκας με τον Γιάν-νη Μαρή. Ο αστυ-νόμος Μπέκας είναι για τον Γιάννη Μαρή ό,τι είναι ο Σέρλοκ Χολμς για τον Αρ-θουρ Κόναν Ντόιλ, ο Ηρακλής Πουαρό για την Αγκάθα Κρίστι, ο αστυνόμος Χαρίτος για τον Πέτρο Μάρκαρη και ο κατάλογος είναι ακόμη μακρύς.

«Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα - Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέ-τειες» (εκδ. Καστανιώτη) είναι ένα συλλογικό έργο μελών της ΕΛΣΑΛ (Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας). Δεκαπέντε συγγραφείς μελέτησαν το έργο του Γιάννη Μαρή, καθώς και το κλίμα της εποχής και το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δρού-σε ο ήρωας του Μαρή και έγραψαν 15 διη-γήματα προσαρμοσμένα στο χαρακτήρα του αστυνόμου Μπέκα και στο χωροχρόνο όπου αυτός δρούσε. Μέχρι και το εξώφυλλο του βιβλίου παραπέμπει στις εκδόσεις της εποχής του Γιάννη Μαρή. Την επιμέλεια του τόμου ανέλαβαν τα μέλη της ΕΛΣΑΛ Αθηνά Κακού-ρη και Κώστας Καλφόπουλος, οι οποίοι και επέλεξαν τα 15 διηγήματα που περιλαμβάνο-νται στην έκδοση, η οποία συμπληρώνεται από το σημείωμα της Αθηνάς Κακούρη «Η δική μου επιστροφή στον Γιάννη Μαρή», το επίμετρο του Κώστα Καλφόπουλου με τίτλο «Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα» και την εργοβιογραφία του Γιάννη Μαρή

Τη Δευτέρα 25 Ιουνίου στις 8:00 μμ. η Σώτη Τρια-νταφύλλου θα συναντηθεί με τον Στρά-το Φαναρά στο καφέ του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1, Κολωνάκι) για να παρουσιάσουν τα νέα τους βιβλία, που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Athens Voice. Στο βιβλίο «Η φοβερή τροπή των πραγμάτων» της Σώτης Τριανταφύλλου θα βρείτε τα πολιτικά κείμενα της συγγραφέως της τελευταίας τριετίας και στο «Η πικρή ιστορία της Α» του Στράτου Φαναρά μία κατάθεση ψυχής, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας, για τις πίκρες της Αριστεράς και τις διαψεύσεις των ανήσυχων Αριστερών. Για τα βιβλία θα μιλήσουν οι Στέφανος Μάνος, Νίκος Χριστοδουλάκης, Γιάννης Βούλγαρης και Γιάννης Μπουτάρης, ενώ τη συζήτη-ση θα συντονίζει ο Προκόπης Δούκας.

Η ταινία «Κυνηγοί κεφαλών» θα προβάλλε-ται στις ελληνικές αίθου-σες από τις 12 Ιουλίου. Προλαβαίνετε μέχρι τότε να διαβάσετε το ομώνυ-μο βιβλίο του Νορβηγού συγγραφέα Τζο Νέσμπο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το βιβλίο κυ-κλοφόρησε στη Νορβηγία το 2008 και την ίδια χρονιά ο συγγραφέας ίδρυσε το Ιδρυμα Χάρι Χόλε, το οποίο έχει ως στόχο τη μείωση του αναλφαβητισμού στον Τρίτο Κόσμο. Ολα τα έσοδα από τα δικαιώμα-τα τόσο του βιβλίου όσο και της ταινίας (νορβηγικές εκδόσεις) διατέθηκαν για την ενίσχυση του έργου του Ιδρύματος. Ο Ρόγκερ μοιάζει να τα έχει όλα: είναι ο πιο επιτυχημένος κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων της Νορβηγίας, έχει παντρευτεί την πανέμορφη ιδιοκτήτρια μιας γκαλερί και ζει σε ένα ονειρεμένο σπίτι. Για να κρατήσει την ισορροπία στα οικονομικά του, κλέβει πανάκριβα έργα τέχνης. Στην πιο μεγάλη «δουλειά» του όμως μετατρέπε-ται από κυνηγός σε θήραμα και χρειάζεται να παλέψει για τη ζωή του.

Ο Τόμας Πίντσον είναι ορκισμένος εχθρός της δημοσιότητας, δεν είναι γνωστό σχεδόν τίποτα για την προσωπική του ζωή, δεν παραχωρεί συνεντεύξεις και έχει αποφύγει όλα αυτά τα χρόνια να φωτογραφηθεί. Οταν ο εκδοτικός οίκος Penguin του πρότεινε να κυκλοφορήσει τα βιβλία του σε ηλεκτρονική μορφή, αυτός φυσικά αρνήθηκε. Πριν από λίγο καιρό, όμως, ο 75χρονος συγγραφέας άλλαξε γνώμη και τα βιβλία του πλέον κυκλοφορούν σε ηλεκτρο-νική μορφή και είναι ήδη διαθέσιμα από την Αmazon. Σύμφωνα με την Αν Γκόντοφ, την πρόεδρο των εκδόσεων Penguin, η αλλαγή της στάσης του συγγραφέα οφείλεται στο ότι, όπως κάθε συγγραφέ-ας, θέλει να έχει περισσότερους αναγνώστες. Το σύνολο του έργου του έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη και τις εκδόσεις Χατζηνικολή. Από ό,τι φαίνεται σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε ebook.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή σε συνεργασία με την Ενωση Ελλή-νων Μουσουργών διοργάνωσε φέτος για πρώτη φορά διαγωνισμό για «νέο έργο όπερας Ελληνα συνθέτη». Τα έργα «Διωγμένος» της Ευαγγελίας Τόνια και «Ο Φρόυντ για Εκείνη» του Ιωσήφ Βαλέτ διακρίθηκαν από την καλλιτεχνική επιτροπή και παρουσιάζονται σε ενιαίο σκηνικό στο Θέατρο Ολύμπια (Ακαδημίας 59-61, Πανε-πιστήμιο) το Σάββατο 23 Ιουνίου. Εχοντας ως κοινή θεματική την ψυχανάλυση, την παράσταση συμπληρώνει η όπερα «Παλίρροια» του Μπόρις Μπλάχερ, η οποία γράφηκε στο Βερολίνο την κρίσιμη χρονιά του 1946. Και στη σύγχρονη εποχή, ιδιαίτερα με το φιλικό εισιτήριο των 8 έως 12 ευρώ, κρίσιμη είναι η στήριξη και ενθάρ-ρυνση των νέων καλλιτεχνών.

Τι είναι ο λαβύρινθος; «Είναι η διπλή αναπαράσταση του ανθρώπου και της κατάστασής του... Είναι ο ίδιος ο άνθρω-πος... Είναι ο άνθρωπος και η ψυχή του... Είναι η ψυχή του αν-θρώπου μέσα στο σύμπαν... Είναι τελικά μία μεταφορά για την έννοια της ζωής», σύμφωνα με τον Ντανιέλ Λομέλ. Στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογρά-φων, ο «Λαβύρινθος του Χορού» σε χορογραφίες Ντανιέλ Λο-μέλ συνεχίζει τις παραστάσεις από τις 22 ως τις 24 Ιουνίου στις 9 μμ. στο Θέατρο Βασιλάκου (Πλαταιών & Προφήτη Δανιήλ 3, Κεραμεικός). Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί για άλλες τέσ-σερις παραστάσεις στον ίδιο χώρο και θα μας ταξιδέψει με τις «Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ», το «Κοντσέρτο για δύο βιολιά και ορχήστρα σε ρε μινόρε BWV 1043» του Μπαχ και το «Μπολε-ρό» του Ραβέλ ερμηνευμένο από τη Φιλαρμονική της Βιέννης.

Η τραγωδία «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή αναβιώνει σε μία παράσταση που πρωτοπαίχτηκε το 2001 από την Εταιρεία Μορφές Εκφρασης, ακολουθώντας τη ροντηριακή μέθο-δο. Ο σκηνοθέτης και συνεργάτης του Δημήτρη Ροντήρη, ο Θωμάς Κινδύνης, επιχειρεί εκ νέου μία κλασική προ-σέγγιση στο κείμενο και την αισθητική, έχοντας ως βάση την απλότητα, καθαρότητα και μουσικότητα λόγου και κί-νησης, με σκοπό να αναδείξει τη διαχρονικότητα όχι μόνο των θεμάτων της τραγωδίας, αλλά και της ροντηριακής φόρμας. Δίνοντας έμφαση στο ρόλο του χορού, ο 24με-λής θίασος θα περιοδεύσει στην Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ στην Αθήνα θα τους δούμε τη Δευτέρα 9 Ιουλίου στο Κηποθέατρο Παπάγου (Κορυτσάς, 6η Στάση, Παπάγου).

Σωκράτη εσύ Super Star! Πριν από ένα μήνα, στις 25 Μαΐου, ο φιλόσοφος Σωκράτης ανακηρύχθηκε αθώος στη «Δίκη του Σωκράτη» που διοργάνωσε η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Αυτή τη φορά απολογείται στα αγγλικά, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, στην παράσταση «Socrates now / Σωκράτης Τώρα», που πα-ρουσιάζεται στην αυλή του Μουσείου Ιστορίας του Πανεπι-στημίου Αθηνών (Θόλου 5, Πλάκα) από αυτή την Κυριακή (24/6) έως το Σάββατο 7 Ιουλίου στις 9 μμ. Υπό την αιγίδα του Διεθνούς Ελληνικού Θεάτρου και του Μουσείου Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο σκηνοθέτης Λουκάς Σκιπητάρης και ο ηθοποιός Γιάννης Σιμωνίδης θέτουν ξανά την ιστορική προσωπικότητα στο επίκεντρο. Ποια θα είναι τώρα η ετυμηγορία;

Η ώρα είναι 7:55 μμ. όταν μπαίνου-με στην αυλή της Kunsthalle Athena στην οδό Κεραμεικού 28. Παρά τη μεγάλη ζέστη, οι κερκίδες που έχουν τοποθετηθεί στο βάθος της αυλής είναι γεμάτες κόσμο, που κάθεται χα-λαρά πίνοντας και καπνίζοντας. Τρεις σειρές πολύχρωμα λαμπιόνια πάνω από την αυλή-σκηνή όπου σε λίγο θα ζωντανέψει το δράμα της «Αγγέλας» είναι ακόμα σβηστές, ενώ το τοπίο συμπληρώνουν δύο γάτες του δρόμου που διασχίζουν τρέχοντας τον προαύ-λιο χώρο. Μια σφυρίχτρα σφυρίζει τα τρία καθιερωμένα θεατρικά κουδου-νάκια και η παράσταση ξεκινάει.

Το παρελθόν μπλέκεται με το παρόν, η ιστορία με το σήμερα, η με-τεμφυλιακή Ελλάδα με τη μετεκλογική Ελλάδα, η ταράτσα του ’50 με την αυλή του Μεταξουργείου, οι φανταστικοί τόποι του έργου -της ταβέρνας, του φτηνού ξενοδοχείου, της θάλασσας- με τις παλιές πολυκατοικίες που πλαισι-ώνουν την αυλή και με τις σκάλες που οδηγούν στα υπόγεια δωμάτιά τους. Και καθώς ο ήλιος δύει και επικρατεί το ημίφως, το θέατρο μπλέκεται με την πραγματικότητα. Οι σκηνικές εικόνες, οι ερμηνείες των ηθοποιών, με τη Βίκυ Παπαδοπούλου στον ομώνυμο ρόλο, και τα τραγούδια από τη Λόλα Γιαννοπούλου, όλα σύμφωνα με τη σκηνοθετική γραμμή του Ενκε Φεζο-λάρι, δημιουργούν μία ατμόσφαιρα αντίρροπων δυνάμεων και καταφέρ-νουν να μεταδώσουν κάτι από την ουσία του έργου: τη μελαγχολία, καμιά φορά απελπισία, εκείνης της εποχής, που όμως μέσα της ζει η επιμονή των γυναικών να βιώσουν κάτι διαφορε-τικό, κάτι παραπάνω στη ζωή τους που θα της δώσει αξία. Προσπαθούν, αποτυγχάνουν, πέφτουν, σηκώνονται και συνεχίζουν.

Η παράσταση «Αγγέλα» παίζεται καθημερινά εκτός Δευτέρας έως την 1η Ιουλίου.

Ο Αγγελος Πλέσσας, έχοντας συμμετάσχει στην 3η Biennale της Αθήνας με τίτλο «Μο-νόδρομος» και στην 3η Biennale Θεσσαλο-νίκης με τίτλο «Ο Γκρεμός και το Ρέμα», λίγο πριν από την παρουσίαση του έργου του στο Cell Projects στο Λονδίνο, μας μιλάει για τη νέα του ατομική δουλειά στο χώρο της Ρε-βέκκας Καμχή (Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο): «Πρόκειται για μία εγκατάσταση που περι-λαμβάνει επιτοίχια έργα, πανό και σημαί-ες με σχέδια που αποτελούν σύμβολα, εμ-βλήματα, εγκαταστάσεις, νέον, ιστοσελίδες, προβολές». Ο καλλιτέχνης επιχειρεί να δη-μιουργήσει, όπως λέει χαρακτηριστικά, ένα κοινωνικό περιβάλλον το οποίο διέπεται από ιδέες και αρχές που έχουν ως κεντρικό άξονα τον άνθρωπο και την ευημερία του μέσω μιας αισθητικής συμβόλων, υποβοηθούμενες από παράλληλες δράσεις που θα διεξάγονται κατά τη διάρκεια της έκθεσης, καθιστώντας τη μο-ναχική δραστηριότητα πλοήγησης στο διαδί-κτυο μία κοινωνική εμπειρία.

«Βασική αναφορά της έκθεσης αποτε-λεί η ιδεολογία των Εξτροπιστών, ενός κι-νήματος που επιθυμεί και ευνοεί την πρό-οδο και την εξέλιξη των ανθρώπινων αξιών αποκλείοντας την παρέμβαση οποιασδήπο-τε θρησκευτικής αρχής, αλλά χρησιμοποι-ώντας το διαδίκτυο και γενικότερα την τε-χνολογία ώστε να επαναπροσδιοριστεί κάθε ανθρώπινη ανάγκη. Στην έκθεση ‘Ναός της Αλήθειας’ και με βάση τη διαδραστικότητα των περισσότερων έργων της εγκατάστασης, τόσο στο φυσικό όσο και στον ηλεκτρονι-κό χώρο, ο θεατής καλείται να εξερευνήσει εμπειρικά τα θέματα που προκύπτουν χωρίς την παρεμβολή και τους περιορισμούς της θρησκείας, της φυλής, του φύλου, της ηλικί-ας και του κοινωνικο-οικονομικού υπόβα-θρου», εξηγεί ο ίδιος.

Παράλληλα με την έκθεση έχουν προ-γραμματιστεί εργαστήρια, εκδηλώσεις και happenings, τα οποία θα ανακοινωθούν μέσω της σελίδας της γκαλερί στο Facebook και μέσω του site www.rebeccacamhi.com. Περισσότερες πληροφορίες για το έργο, τα επικείμενα σχέδια και το εξαιρετικά ενδια-φέρον ηλεκτρονικό ίδρυμα-project του καλ-λιτέχνη αναζητήστε στην ιστοσελίδα www.angeloplessas.com.

� Μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου το Iδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα) σε συνεργασία

με την Ιαπωνική Πρεσβεία στην Ελλάδα παρουσιάζουν την έκθεση με τίτλο «Winter Garden: Ιαπωνική Micropop - 14 Σύγχρονοι Ιάπωνες Καλλι-τέχνες». Μέσα από 35 έργα 14 καλλιτεχνών από την Ιαπωνία, η έκθεση

διερευνά τη δυναμική και την εξέλιξη της συγκεκριμένης σκηνής. Οι καλλιτέ-χνες Ryoko Aoki, Tam Ochiai, Lyota Yagi, Koki Tanaka, Hiroshi Sugito, Taro Izumi, Mahomi Kunikata, Aya Takano, Makiko Kudo, Chim Pom, Masanori Handa, Hiroe Saeki, Masaya Chiba, Keisuke Yamamoto, έχοντας ως μέσο τη

ζωγραφική, το βίντεο και το σχέδιο, δημιουργούν μια σειρά από πρωτότυπα έργα με κοινό σημείο ανα-φοράς το micropop style. Στο πλαίσιο της έκθεσης προγραμματίζονται εργαστήρια (sushi, ιαπωνικού

τσαγιού, ιαπωνικών γλυκισμάτων, ikebana), καθώς και προβολές ταινιών

� Η έκθεση με τίτλο «Η σημασία της λεπτομέρειας» θα φιλο-ξενείται στο Κτίριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη

(Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, Αθήνα) μέχρι τις 29 Ιουλίου 2012. Πρόκειται μια για παρουσίαση της δουλειάς του αρχιτε-

κτονικού διδύμου Κυριάκου και Αντέλας Κυριακίδη, οι οποίοι ασχολούνται ενεργά με το συγκεκριμένο πεδίο εδώ και πέντε δε-καετίες περίπου. H έκθεση περιλαμβάνει τις ακόλουθες τέσσερις θεματικές και χρονολογικές ενότητες: Κατοικίες, Τουριστικά Συγκροτήματα, Γραφεία, Νοσοκομεία.

Οι ενότητες αυτές και το συνολικό εκθεσιακό έργο του Κυριάκου και της Αντέλας Κυριακίδη θα καλυφθεί μέσα από μια σειρά σχεδίων, φωτογραφιών, σημειώσεων και μακετών.

� Οι καλοκαιρινοί μήνες στην πόλη μπορεί να γίνουν αρκετά εποικοδο-μητικοί και ενδιαφέροντες για τους μικρούς φίλους της τέχνης και των μουσείων. Το Παιδικό Μουσείο (Κυδαθηναίων 14, Πλάκα) έχει στο πρόγραμμά του μια σειρά από δράσεις εκπαιδευτικού χαρακτήρα για παι-διά, ενώ το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης (Kόδρου 9, Πλάκα) φιλοξενεί εκθέσεις παιδιών μέχρι 14 ετών, αλλά και εργαστήρια για παι-διά και γονείς. Το Μουσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας (Καρα-τζά 7 & Τσάμη Καρατάσου, Φιλοπάππου) είναι ένα διαδραστικό μουσείο, που χρησιμοποιεί τα εκθέματά του, το παιχνίδι και τα παραμύθια για

να ενθαρρύνει τα παιδιά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να κατανοήσουν τον κόσμο των συναισθη-μάτων. Παράλληλα, φέτος το καλοκαίρι το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Βασ. Σοφίας & Νεοφύτου Δούκα 4, Αθήνα) μέσα από διαφορετικά αντικείμενα από τις μόνιμες συλλογές του και δράσεις όπως ξεναγήσεις, προβολές, αφηγήσεις, ζωγραφική, χειροτεχνία, κατασκευές, ομαδικά παιχνίδια και δρα-στηριότητες καλεί τα παιδιά να ανακαλύψουν την αρχαιότητα. Τέλος, το Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, Αθήνα) μέχρι και την Κυριακή 24 Ιουνίου διοργανώνει μια σειρά από ενδιαφέρο-ντα διαδραστικά εργαστήρια για παιδιά στο πλαίσιο της έκθεσης των Beetroot με τίτλο «Τα Τέρατα».

� Η παγκόσμια πρώτη προβολή των ενοτήτων VI, VII, VIII του έργου «Ενιαίος» του ελληνικής καταγωγής κινηματογραφιστή Gregory J. Markopoulos θα πραγματοποιηθεί και φέτος στην το-ποθεσία Τέμενος, κοντά στη Λυσσαρέα της Αρκαδίας, το τριήμερο 29, 30 Ιουνίου και 1η Ιουλίου 2012, σε συνέχεια της πρεμιέρας των ενοτήτων I-V, που πραγματοποιήθηκαν στην ίδια τοποθεσία το 2004 και 2008. Η κάθε προβολή έχει ελεύθερη είσοδο, ξε-

κινάει με τη δύση του ηλίου και διαρκεί για περίπου τρεις ώρες, κατά τη διάρκεια της οποίας γίνεται αντιληπτή κάθε αλλαγή στον ουρανό. Ο καλλιτέχνης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά για τη σημαντική avant-garde κινηματογραφική δουλειά του: «Προτείνω μια αφηγηματική μορφή που να προκύπτει από τη σύμμειξη της κλασικής τεχνικής του μοντάζ με ένα πιο αφηρημένο σύστημα. Αυτό το σύστημα προϋποθέτει τη χρήση μικρών φιλμικών φράσεων που ανακαλούν σκέψεις-εικόνες. Κάθε φιλμική φράση συντίθεται από ορισμένα επίλεκτα καρέ παρόμοια με τα αρμονικά μέρη μιας μουσικής σύνθε-σης και οι φράσεις δημιουργούν μεταγενέστερες φράσεις μεταξύ τους».

ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Η διαδικασία σχηματισμού της τρι-κομματικής κυβέρνησης έφερε στην επιφάνεια τα παραδοσιακά ελληνικά πολιτικά προβλήματα. Τη στιγμή που η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ είχαν παρα-χωρήσει κάποια -ελάχιστα η αλήθεια- στελέχη, γινόταν σαφές ότι το βάρος έπεφτε στον Αντώνη Σαμαρά και τη ΝΔ. Ο άρτι ορκισθείς πρωθυπουργός αντί να επιλέξει τους βέλτιστους εντός ή εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, έπεσε θύμα των ίδιων «παγίδων» που έκρυβε κάθε σχηματισμός κυβέρ-νησης κατά τη δήθεν «ομαλή» περίοδο. Θύμα της ανάγκης να τηρήσει σε βαθμό θρησκευτικής ευλάβειας τις ενδοκομ-ματικές ισορροπίες στη ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς έφτιαξε μια κυβέρνηση με ελάχιστες αρετές.

Με πολύ λίγες εξαιρέσεις (Χα-τζηδάκης, Δένδιας, Σκορδάς, Βολου-δάκης), η προερχόμενη εκ της ΝΔ κυβερνητική μερίδα δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη. Είναι πραγματικά από εκείνες τις στιγμές στην ιστορία που απαιτούνται άλματα προς τα εμπρός, κινήσεις ανάλογες της κρισιμότητας της κατάστασης. Η πρώτη πολιτική κίνηση του Αντώνη Σαμαρά δεν αποδεικνύει επ’ ουδενί λόγω ότι αντιλαμβάνεται το περιβάλλον στο οποίο θα κινηθεί. Οπως φαίνεται, εκτός της κομματικής λογικής απέμεινε (ευτυχώς) μόνο το Υπουργείο Οικονομικών. Αναρωτιέται κάποιος για ποιο λόγο έπρεπε να ανα-συσταθεί το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Για να υπάρχει πάλι «Θεσσα-λονικάρχης»; Ή για να δικαιολογηθεί η συγχώνευση των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού; Στα Υπουργεία Εργα-σίας και Υγείας, τα δύο σημαντικότερα χαρτοφυλάκια για την τήρηση των όρων και την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, μετά το Οικονομικών τοποθετήθηκαν ισάριθμα κομματικά στελέχη.

Πριν περάσει πολύς καιρός, ο Αντώνης Σαμαράς και οι κομματικοί υπουργοί του (Σαμαρικοί, Καραμανλικοί και λοιποί «-ικοί»), θα πρέπει να έρ-θουν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγ-ματικότητα ενός ημιθανούς κράτους, το οποίο θα πρέπει να αναστήσουν και να συνομιλήσουν με τους μάλλον ασυγκί-νητους εταίρους μας. Βέβαια ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει την επιτυχία ή την αποτυχία ενός κυβερνητικού σχήμα-τος. Πάντως οι άνεμοι δεν είναι ούριοι και οι κωπηλάτες δεν έχουν χρόνο να μάθουν το δύσκολο κουπί που απαι-τείται. Και δυστυχώς την Ιφιγένεια την έχουμε ήδη θυσιάσει...

«Το υπουργείο Οικονομικών έστειλε ειδοποί-ηση στον διάσημο αυτόχειρα καλλιτέχνη Νι-κόλα Aσιμο ότι σε περίπτωση που δεν έχει... διακόψει τις εργασίες του ως ελεύθερου επαγ-γελματία, θα θεωρηθεί ότι άσκησε τη δραστη-ριότητά του και για το 2011 και θα πρέπει να πληρώσει το τέλος επιτηδεύματος!»

τοΟλοΥπκάσυΘλοσυκασίχαόρτοτοστ

Αυπκαθομαοπσυνημπτητοκαμάτεέχ* Από το τραγούδι του Νικόλα Ασιμου «Η Ζαβολιά» (1986)

...Πα να κάνεις άλλη μια ζαβολιά.Δε σε πιστεύω γιατί σε ξέρωΤην μπαμπεσιά σου δεν υποφέρωΔεν θα σ’ αφήσω να με μολύνειςΑντίς να παίρνεις μάθε να δίνεις... *

Πώς αποφάσισες να γράψεις την ιστορία της Λόλας;Πάντα έγραφα διάφορες ιστορίες και σαφώς πάντα έγραφα τραγούδια.

Τα τραγούδια πολλές φορές είναι μικρές, αυτόνομες και αυτοτελείς ιστορίες που θα μπορούσε να τις αφηγηθεί κάποιος σε πιο εκτενή μορφή. Δεν ξέρω αν θα γινόταν κάθε τραγούδι να είναι ένα βιβλίο, αλλά θα μπορούσε σίγουρα να είναι ένα μικρό διήγημα. Εχω γράψει ακόμα κάποια σεναριάκια για μι-κρού μήκους ταινίες και για μεγαλύτερες. Οπότε μου ήταν πολύ οικείο το να αφηγηθώ μια ιστορία, να περιγράψω ήρωες και να τους βάλω σε δράση. Το συγκεκριμένο βιβλίο ξεκίνησε από την ανάγκη που είχα να γράψω μια ιστο-ρία στην οποία θα έβαζα αυτά που έχω ζήσει τα τελευταία δύο χρόνια. Που αφορά την κρίση, το πώς μας ανακοινώθηκε όλο αυτό που ήρθε, το τι μας υποσχέθηκαν και δεν βρήκαμε. Να θέσω υπαρξιακά θέματα, έως φιλοσοφικά για το τι είναι έρωτας και το πού πάμε. Εριξα διάφορα θέματα που με έκαιγαν σε αυτή την ιστορία.

Αρα η ανακοίνωση των μέτρων την ώρα που το καράβι βυθίζεται δεν ήταν τυχαία στην πλοκή της ιστορίας;

Καθόλου, εκεί ήθελα να καταλήξω. Ηθελα να κάνω τη συνθήκη τέτοια που το καράβι να βυθίζεται, να είναι άδειο και να ακούγεται η φωνή που ανακοινώνει τα μέτρα. Η φωνή που έχει αυτή την αντίθεση, που μιλάει για ένα απάνεμο λιμάνι όπου μπαίνει η χώρα για να ξαναχτίσει το σκαρί της. Μου αρέσει να παίζω με την αντίθεση, όπως στις φωτογραφίες που μένει ίδιο το αντικείμενο της φωτογράφισης, αλλάζεις το background και διαφορο-ποιείται όλη η ατμόσφαιρα. Εμένα ήταν το αντικείμενο το διάγγελμα και το background άλλαξε και έφυγε από τα σπιτάκια του Καστελόριζου και πήγε σε ένα καράβι που βυθίζεται.

Και η Λόλα πώς προέκυψε;Η Λόλα είναι μια τύπισσα που έχει πολύ έντονη προσωπικότητα και

άποψη για όλα τα θέματα. Ηθελε πάντα να πει τη γνώμη της για αυτό που συμβαίνει και να το θέσει ως ζήτημα. Οπότε ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να ταξιδέψει αυτή την ιστορία

Στο βιβλίο όμως δεν σώζουμε εμείς τη Λόλα, όπως έλεγε το τραγούδι της πα-λιάς διαφήμισης.

Αυτή σώζει εμάς. Είναι ανάποδα η ιστορία. Ηρθε η ώρα να πάρουμε το αίμα μας πίσω. Ο αδύναμος πάντα καλείται να σωθεί, ενώ πολλές φορές μας

Λίγες μέρες πριν από το καθιερωμένο ραντεβού του στην «Τεχνόπολις» (στις 25 Ιουνίου) συνάντησα τον

Κωστή Μαραβέγια σε ένα πάρκο στο κέντρο της Αθήνας. Αν και τον έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει μέσα από τη μουσική, αυτή τη φορά η κουβέντα

κινήθηκε γύρω από το καινούργιο του βιβλίο «Λόλα» που κυκλοφορεί μαζί με το ομώνυμο CD. Τα τραγούδια

αυτού του δίσκου και αγαπημένες του μελωδίες από όλο τον κόσμο θα μας παρουσιάσει την ερχόμενη

Δευτέρα μέσα σε ένα κλίμα... τροπικό!

σώζει και εκεί είναι η νοστιμιά. Δεν ξέρω αν ήθελα να δώσω κάποιο μήνυμα. Περισσότερο αυτό που ήθελα ήταν να βγάλω το αδιέξοδο του ήρωα μέσα από όλα αυτά που έζησε. Δεν ξέρω τι ήθελα να κάνω πραγματικά. Ξέρω πάντως ότι εγώ ένιωσα καλύτερα και ελπίζω και αυτοί που θα το διαβάσουν.

Πώς από τη συγγραφή του βιβλίου πέρασες στη δημιουργία του δίσκου;Είχα γράψει ήδη κάποια τραγούδια εκτός βιβλίου, αλλά γράφοντας και

το βιβλίο τα συνδύασα. Ακουγα γενικώς ήχους όταν έγραφα. Εγραφα, για παράδειγμα, τη στιγμή της γνωριμίας της Λόλας στο Ρίο Αντίριο και άκουγα το «Τάνγκο» στο φέριμποτ. Ή έλεγε το διάγγελμα ο πρωθυπουργός και ενώ μιλούσε με τόση αισιοδοξία και αποφασιστικότητα για όλα αυτά που θα μας παρείχε, εγώ άκουγα «Μέσα τα κεφάλια τέρμα αυτά τα χάλια». Ετσι, κάθε τρα-γούδι βρίσκει το χώρο του μέσα σε αυτή την ιστορία, όπως και η κάθε ιστορία θα μπορούσε -και ας ακούγεται λίγο οξύμωρο- να είναι το soundtrack του CD.

Με τον τρόπο που το περιγράφεις, μοιάζει εύκολη η μετάβαση από τη στιχουρ-γική στη λογοτεχνία.

Εύκολο δεν είναι ποτέ να γράψεις κάτι που πρέπει να αποκτήσει ζωντά-νια. Πολλές φορές έχουμε στο μυαλό μας κάτι θεωρητικά, στην πράξη όμως

πεθαίνει και γίνεται ψόφιο. Για να το κρατήσεις ζωντανό θέλει να μπεις μέσα σε αυτό που γράφεις, να μπεις στο τριπάκι, που λέμε. Εγώ ξύπναγα το βράδυ και συμπλήρωνα την ιστορία. Και έγραψα δύο διαφορετικές εκδοχές. Αλλού την πήγαινα στην αρχή και αλλού ήθελα να την πάω μετά. Εχεις τρομερή ελευθερία με το γράψιμο να κάνεις με τη φαντασία σου ό,τι θέλεις και αυτό είναι μοναδικό συναίσθημα. Δεν έχεις πουθενά κανέναν περιορισμό.

Αγαπημένοι σου συγγραφείς;Ενα βιβλίο που με ενέπνευσε είναι το «Ημερολόγιο ενός τρελού» του

Νικολάι Γκόγκολ. Αγαπημένος συγγραφέας είναι και ο Ολιβερ Σακς και ο Ζαν Κλοντ Ιζό με τη Μασσαλία του και τις ωραίες ιστορίες που διαδραματίζονται

εκεί. Είναι διαφορετικά τα βιβλία που μου αρέσουν. Πιο πολύ όμως μου αρέσουν αυτοί που ασχολούνται με ψυχολογικά θέματα και διαπραγματεύο-νται ψυχικές ασθένειες, όπως ο Ολιβερ Σακς, με συνεπαίρνει η αποκλίνου-σα συμπεριφορά των ανθρώπων. Από Ελληνες μου αρέσει πολύ η Ιωάννα Καρυστιάνη και ο Λένος Χρηστίδης. Μάλιστα κάποιοι μου λένε ότι μοιάζει ο τρόπος που γράφω με τον Χρηστίδη.

Εχεις σκεφτεί την επόμενη ιστορία που θα γράψεις;Θα την πω, αλλά ελπίζω να μη μου πάρουν την ιδέα (γέλια). Θέλω να

γράψω μια ιστορία σουρεαλιστική που διαδραματίζεται μέσα σε ένα ψυγείο τη δεκαετία του ’70. Υπάρχει μέσα στο ψυγείο φιλοσοφική αναμέτρηση και ένας διάλογος που καταλήγει σε έρωτα ενός αγγουριού και μιας ντομάτας. Κάθε φορά που ανοίγει το ψυγείο για μπίρες η οικογένεια, βλέπουμε και ένα στιγμιότυπο, μια παράλληλη ιστορία του τι γίνεται μέσα στο σπίτι. Οι ήρωες όμως είναι η ντομάτα και το αγγούρι που με τον καιρό σαπίζουν και λιώνουν και στάζει η ντομάτα πάνω στο αγγούρι και ηδονίζεται το αγγούρι (γέλια).

Την πολιτική κατάσταση πώς τη βλέπεις;Δεν είμαι σε απαισιοδοξία ούτε σε αισιοδοξία. Είμαι σε στάση αναμο-

νής. Περιμένω να δω και να καταλάβω τις προθέ-σεις τους. Υπήρχε μέχρι τώρα ένα κομφούζιο που με έθεσε σε μια στάση αναμονής και επανεξέτα-σης προσώπων και μηχανισμών. Δεν θέλω να απογοητεύομαι και να απαξιώνω την κοινοβου-λευτική διαδικασία, νομίζω όμως ότι όλοι έχουν ένα μεγάλο και χωρίς όρια πάθος για εξουσία. Περιμένω περισσότερη μετριοπάθεια από τους ανθρώπους της Αριστεράς ως προς το τι είναι εξουσία και το πώς συμμετέχουν σε αυτή. Ελπίζω στην καλή συνεργασία, στην ομοφωνία και στην ομοψυχία. Και όχι στην απαξίωση. Βέβαια, μέχρι να τυπωθεί η συνέντευξη μάλλον θα είναι άκαιρη αυτή η συζήτηση. Οι εξελίξεις τρέχουν πια τόσο πολύ.

Εχοντας ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό πώς και δεν αποφάσισες να φύγεις από την Ελλάδα αυτή τη δύσκολη περίοδο;

Μόλις τώρα ισοφάρισα το χρόνο διαμονής μου στην Ιταλία με την Ελλάδα. Οπότε δεν μπο-ρώ να πω ότι ξαναφεύγω, ούτε ότι μου λείπει κάτι

από το εξωτερικό. Εδώ εμπνέομαι. Ο έρωτας, η ζωή και η ομορφιά δεν έχει τόπο καταγωγής, ούτε πατρίδα. Είναι πολλά αυτά που εισπράττω εδώ. Πολλές οι συγκινήσεις. Αυτό που κάνω είναι στην ουσία μεταποίηση συναισθημα-τικών και ψυχικών εξάρσεων. Τα μεταποιώ σε στίχους και ιστορίες. Αυτή η εταιρεία έχει έδρα παντού, είναι offshore. Είμαι εδώ ευτυχισμένος, με πολύ έρωτα και καλούς φίλους. Εξάλλου, μέσα μου πάντα είχα χάος, τώρα απλώς το έχουμε όλοι. Μπορεί κοινωνικά να καταλήξουμε κάπου καλύτερα ύστε-ρα από όλο αυτό. Ηδη, νομίζω, είμαστε σε καλύτερο δρόμο. Επαναπροσδι-ορίσαμε αξίες και τρόπο ζωής. Ακόμα και πρακτικά. Λιγότερα αυτοκίνητα κατεβαίνουν στο Κέντρο και μιλάμε λιγότερο στο κινητό. Θα είμαστε οι πιο τυχεροί από όλους, θα το δεις!

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σίμος Κακάλας κα-ταπιάνεται με το αριστούργημα της κρητικής λο-γοτεχνίας. Προηγήθηκαν δύο παραστάσεις, που, όπως επισημαίνει, «ήταν περισσότερο σχεδιά-σματα, προτάσεις πάνω σε έναν τρόπο δουλειάς... Hταν, θα έλεγα, πιο κοντά στον ‘Ερωτόκριτο’, παρά στην ‘Ερωφίλη’. Τώρα αυτό που κάνουμε είναι περισσότερο παράσταση. Προσπαθούμε να δούμε τους χαρακτήρες του έργου».

Με μόνο τρεις γυναίκες ηθοποιούς και τη χρήση της μάσκας, ο Σίμος Κακάλας «ζωντανεύ-ει» την τραγική ιστορία της Ερωφίλης και του Πανάρετου, που μεγάλωσαν μαζί από παιδιά στην αυλή του βασιλιά της Αιγύπτου Φιλόγονου, για να ερωτευτούν μπαίνοντας στην εφηβεία και να το πληρώσουν με τη ζωή τους. Μαθαίνοντας τον έρωτα της κόρης του, της Ερωφίλης, για τον Πανάρετο, ο Φιλόγονος συλλαμβάνει το νεαρό αγόρι, του κόβει το κεφάλι, τα χέρια, τα πόδια και την καρδιά και τα στέλνει «γαμήλιο δώρο» στην Ερωφίλη. Εκείνη αυτοκτονεί πάνω από τα νεκρά μέλη του αγαπημένου της.

«Οι τρεις γυναίκες ηθοποιοί υποδύονται με χρήση μάσκας και τους ανδρικούς ρόλους, ενώ συμβολικό είναι και το αποτύπωμα του γυ-ναικείου χορού που υπάρχει στην ‘Ερωφίλη’, ο οποίος διαδραματίζει έναν πολύ βασικό ρόλο. Για πρώτη φορά, στα 1600, ένας γυναικείος χορός σηκώνεται και παίρνει θέση στη δράση σκοτώνοντας το βασιλιά. Είναι σαν μην αντέχει άλλο με όλη αυτή την αλαζονεία του και έτσι τον ποδοπατεί μέχρι θανάτου», εξηγεί ο σκηνοθέτης

Τον ρωτάω γιατί επέλεξε την «Ερωφίλη». Τι ήταν αυτό που τον εξίταρε; «Η ‘Ερωφίλη’ είναι μέρος ενός ολόκληρου πλάνου. Εξαρχής η θε-ατρική εταιρεία ‘Χώρος’ δημιουργήθηκε για να εργαστεί πάνω στον άξονα Γκόλφω-Ερωφίλη-Ορέστης. Πρόκειται ουσιαστικά για μία έρευνα πάνω στα τεράστια θέματα που «ανοίγουν» αυτά τα έργα. Η ενασχόλησή μας με το δεκαπεντασύλ-λαβο είχε ήδη ξεκινήσει με την ‘Γκόλφω’, αλλά με την ‘Ερωφίλη’ μπήκαμε στα ενδότερα του δε-καπεντασύλλαβου και της κρητικής λογοτεχνίας. Με αυτή την παράσταση ολοκληρώνεται αυτός ο κύκλος ενασχόλησής μας για να μπούμε από το Σεπτέμβριο στις πρόβες του ‘Ορέστη’ του Ευρι-πίδη, σε μετάφραση του Γιάννη Τσαρούχη, της πιο κοντινής στο σήμερα μετάφρασης της πλέον σύγχρονης αρχαίας τραγωδίας».

Και μετά; «Με ενδιαφέρει πολύ το νεοελλη-νικό έργο», μου απαντάει και δεν εκπλήσσομαι, αφού στο ευρύτερο θεατρόφιλο κοινό ο Σίμος Κα-κάλας και η ομάδα του έγιναν γνωστοί με το «Λιω-μένο Βούτυρο» του Σάκη Σερέφα, που πρωτοπα-ρουσίασε το 2006 στο Εθνικό Θέατρο, ταξίδεψε σαν «μπουλούκι» με αυτό σε όλη την Ελλάδα και επέστρεψε το φετινό χειμώνα για να ρίξει αυλαία στην Αθήνα και στο Θέατρο Θησείον. «Γράφονται όμως καινούργια έργα;» αναρωτιέμαι. «Υπάρχει μια κινητικότητα το τελευταίο διάστημα. Βλέπεις νέες ομάδες να προτείνουν, να γράφουν, να κά-νουν παραστάσεις μέσα από devised theatre. Αυτό έχει σημασία. Καλός και ο Ευριπίδης, αλλά ποιος νοιάστηκε; Και στο κάτω κάτω οι ξένοι τον ανεβά-

ζουν καλύτερα από εμάς. Προτείνουν κάτι», μου απαντάει αφοπλιστικά.

«Μέχρι σήμερα ελάχιστοι ήταν οι Ελληνες συγγραφείς που ασχολήθηκαν αποκλειστικά με το θέατρο. Γι’ αυτό μου αρέσει ο Σερέφας, έχει γράψει και συνεχίζει να γράφει πολύ θέατρο. Αυτό είναι το ζητούμενο, να υπάρχει παραγω-γή. Δεν λέω να γράφεται ένα αριστούργημα κάθε χρόνο. Ας βγαίνουν 15 έργα και ένα να λέει κάτι. Και στον Σαίξπηρ, ας πούμε, δεν είναι όλα ωραία τα έργα του. ‘Ο άρχοντας της Βερόνας’, ας πούμε, ποιος νοιάζεται;» μου λέει.

Χαμογελάω. Δεν θα μπορούσα να συμφω-νώ περισσότερο μαζί του. Και μου αρέσει που τα λέει κιόλας. Μου αρέσει που επιτέλους ένας νέος σκηνοθέτης δεν βαυκαλίζεται με τη θεατρι-κή μας μυθολογία. «Για μένα η Ελλάδα δεν έχει πραγματική ιστορία σε αυτό που λέμε θέατρο. Το γεγονός ότι πριν από 2.500 χρόνια για έναν αιώνα γράφτηκαν κάποια αριστουργήματα και μετά ήρθε ο Θεοδόσιος και τα έσβησε όλα δεν σημαίνει ότι έχουμε μία θεατρική συνέχεια».

Αν για κάτι θαυμάζω τον Σίμο Κακάλα -πριν καν τον συναντήσω από κοντά-, δεν είναι μόνο ότι είναι πράγματι ένας από τους πιο τα-λαντούχους θεατρικούς σκηνοθέτες της νέας γε-νιάς. Αυτό αρκεί να το καταλάβεις βλέποντας μια παράστασή του. Εκείνο που πραγματικά τον ξε-χωρίζει είναι ότι παραμένει αφοσιωμένος στην τέχνη του. Και είναι εξαιρετικά σπάνιο στις μέ-ρες μας να βλέπεις ταλαντούχους ανθρώπους να μην αποπροσανατολίζονται από το ταλέντο τους.

Επειτα από πέντε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, που πολλοί χαρακτήρισαν κινηματογραφικής αισθητικής, ο Χριστόφορος Πα-πακαλιάτης ετοιμάζεται πυρετωδώς για το ντεμπούτο του στη με-γάλη οθόνη τον ερχόμενο Νοέμβριο με την πρώτη του ταινία με τον τίτλο «Αν...».

Το ολοκαίνουργιο φωτογραφικό υλικό με πλάνα και σκηνές από τα γυρίσματα που μας έστειλε η Village θέλει τον Δημήτρη (Χριστόφορος Παπακαλιάτης) και τη Χριστίνα (Μαρίνα Καλογή-ρου) να βιώνουν τον έρωτά τους στο τέλειο «κάδρο», προσεγμένο στη λεπτομέρεια από τον Χριστόφορο. Εικόνες και πλάνα που θυ-μίζουν... Χόλιγουντ και παραπέμπουν σε έναν ιλουστρασιόν κόσμο, στον οποίο αποζητάς απεγνωσμένα να τρυπώσεις.

Σε αυτό το σκηνικό, λοιπόν, ο Δημήτρης και η Χριστίνα θα ζήσουν τη δική τους ερωτική ιστορία. «Με εμπόδια και ανατροπές, που προκαλούνται όχι από τρίτους, αλλά από την ίδια τη ζωή», δια-βάζουμε στο δελτίο Τύπου.

«Ενα παραμύθι για τις σχέσεις», χαρακτηρίζει ο Χριστόφο-ρος Παπακαλιάτης την πρώτη του κινηματογραφική ταινία. Ενα παραμύθι με ήρωες δύο νέους ανθρώπους στην Αθήνα του σή-μερα και αφηγητές δύο αγαπημένους ήρωες της παλιότερης επο-

Αν...

χής, τον Αντωνάκη και την Ελενίτσα του «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» 45 χρόνια μετά. «Η μία γενιά δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη σε μια εποχή που όλα μοιάζουν βιαίως να επιστρέφουν στο τότε...»

Φυσικά, στους ρόλους του Αντωνάκη και της Ελενίτσας θα δούμε τους Γιώργο Κωνσταντίνου και Μάρω Κοντού, που παραμέ-νουν ερωτευμένοι ακόμα δίνοντας το... καλό παράδειγμα στους νε-ότερους, στον Δημήτρη και στη Χριστίνα, που μάλλον τα βρίσκουν σκούρα. Θα καταφέρουν να κρατήσουν ζωντανό τον έρωτά τους;

Το «Αν...» θα κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 28 Νοεμβρίου από τη Village και εκτός από τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη -που γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί- στους υπόλοιπους ρόλους συναντάμε τη Μαρίνα Καλογήρου, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τη Μάρω Κοντού, τη Μαρία Σολωμού, τον Φάνη Μουρατίδη, τη Θέμιδα Μπαζάκα, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Τάκη Σπυριδάκη και τον Τάσο Ιορδανίδη.

Αυτές τις μέρες ολοκληρώνονται τα γυρίσματα με την πολύτιμη συνεργασία του Γιάννη Δασκαλοθανάση στη διεύθυνση φωτογρα-φίας, ο οποίος μοιάζει να βρίσκεται σε μεγάλα κέφια, αν κρίνουμε από το φωτογραφικό υλικό που έφτασε στα χέρια μας...

Δύο νέοι άνθρωποι με διεισδυτική ματιά, ευαισθησία και επιμονή, η

Μελίτα Κάραλη και ο Νίκος Πατρε-λάκης, μιλούν για το site που έφτια-

ξαν, αλλά και για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Τον Οκτώβριο του 2010, ο παραγωγός Νίκος Πατρελάκης και η δημοσιογράφος Μελίτα Κάρα-λη πραγματοποίησαν ένα όνειρό τους: είδαν το πνευματικό τους τέκνο, την ιστοσελίδα doctv, να ανεβαίνει στο διαδίκτυο. Ενα site με στόχο μια πολυ-επίπεδη και μοντέρνα πληροφόρηση για πρόσωπα, τάσεις, τεχνολογίες, μουσική, τέχνες. Εχοντας για ξεκίνημα μια καλή μαγιά από ανθρώ-πινο δυναμικό και ιδέες, το doctv έχει καταφέρει μέσα σε ενάμιση χρόνο να κερδίσει χιλιάδες φα-νατικούς φίλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που όχι μόνο το παρακολουθούν αλλά παράλληλα συμβάλλουν στις σελίδες του με δικές τους δου-λειές και προτάσεις. Η κουβέντα μας άρχισε αφού πρώτα κάναμε μια μικρή βόλτα στο πάρκο που βρί-σκεται δίπλα στις εγκαταστάσεις του site. Η διάθε-σή τους χαλαρή, αποτυπώνεται στο φωτογραφικό φακό μπροστά στον ήλιο που δύει ντύνοντας με χρυσό φως τα δέντρα και το χορτάρι και δεν αλλά-ζει ούτε όταν αρχίζω να τους ρωτάω για το doctv, ένα εντυπωσιακό εγχείρημα που άρχισε σε πείσμα των καιρών μέσα στην καρδιά της κρίσης.

Ρωτάω τη Μελίτα -η οποία έχει αναλάβει το creative direction του site- αν η αίσθησή μου ότι πρόκειται για ένα είδος διαδικτυακής «κοινότη-τας» είναι σωστή. «Ναι, υπάρχει η ομάδα μας που βρίσκεται εδώ, αλλά υπάρχουν και οι χρήστες μας», μου απαντά μιλώντας με φανερή αγάπη και θαυμασμό για τους «ντόκερς», όπως τους αποκα-λεί. «Το μαγικό είναι ότι βρίσκονται παντού, από τη μια πλευρά της Ελλάδας στην άλλη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο». Επισημαίνω ότι οι συ-νεργάτες του doctv είναι πολλοί, με διαφορετικές ιδιότητες και χαρακτηρίζονται τόσο από επάρκεια

γνώσεων όσο και από ευαισθησία. «Αρχίσαμε με τους φίλους μας και τους δικούς τους φίλους, αλλά πράγματι γίνονται διάφορα και ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, επειδή έχουμε ανοιχτά σχόλια, χωρίς λογοκρισία, στα οποία μπορούν όλοι να πουν τη γνώμη τους, μπαίνουν μέσα και σχολιάζουν διά-φοροι που μπορεί να είναι λίγο επιθετικοί, ακόμα και να έχουν τη λεγόμενη κουλτούρα του μίσους και οι οποίοι δεν είναι της φιλοσοφίας των ντό-κερς. Εκεί, όμως, τη λύση τη δίνουν απαντώντας οι ίδιοι οι ντόκερς. Οταν κάποιος ξεπερνάει ένα μέτρο, του απαντούν οι υπόλοιποι χρήστες».

Το doctv γεννήθηκε στη δίνη των γεγονότων που συγκλονίζουν την Ελλάδα και τα ακολουθεί όσο μπορεί με ζωντανά ρεπορτάζ. «Ναι, αυτό είναι αναπόφευκτο, αφού προσπαθούμε να αποτυπώ-νουμε την καθημερινότητα σε όλο το εύρος της, παρόλο που δεν είμαστε ένα αμιγώς δημοσιογρα-φικό κανάλι», συνεχίζει ο Νίκος. «Μερικοί μπορεί να έχουν ενστάσεις που δεν ασχολούμαστε απο-κλειστικά με όσα συμβαίνουν, για παράδειγμα στο πολιτικό επίπεδο, εκτός όμως από την καταγραφή θέλουμε να δίνουμε νέες ιδέες, να κάνουμε προτά-σεις βλέποντας τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία, δημιουργική».

Ποια είναι η γνώμη τους για την Ελλάδα σή-μερα; Περίμεναν πριν από πέντε χρόνια ότι θα φτάναμε εδώ που βρισκόμαστε; «Σίγουρα δεν μπο-ρώ να πω ότι περίμενα ότι θα φτάναμε εδώ, αλλά για μια δεκαετία, τουλάχιστον, όλοι μας βιώναμε μια αισθητική, κοινωνική και ηθική παρακμή στη χώρα μας», υποστηρίζει η Μελίτα. «Το βλέπαμε να γίνεται εδώ και καιρό και προσευχόμασταν να αλ-λάξει αυτό το χάλι, σε καμία περίπτωση όμως δεν

προσευχόμασταν να αλλάξει με αυτό τον τρόπο, όχι έτσι. Πάντως, θεωρώ ότι το σωστό μότο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουμε πίσω, δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω».

Ο Νίκος συμφωνεί προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να οδηγεί σε αδιέξοδο αυτό που βιώνου-με: «Πρέπει να βρεθεί λύση και για αυτό μέσα από το site θέλουμε να εξακολουθούμε να βλέπουμε τα θετικά της ζωής μας. Τη σημασία, για παράδειγμα, που έχει μια βόλτα στην πόλη, τα μικρά πράγματα που όμως είναι σημαντικά για να συνεχίσουμε. Να χαρούμε, μέσα στην ασχήμια που μας περιτριγυρί-ζει, κάτι ωραίο, την ομορφιά ενός αρχαίου ναού, της φύσης μας. Να δίνουμε όσο το δυνατόν πιο δημιουργικές ιδέες μέσα στην κοινότητά μας για να πάμε μπροστά». Εδώ η Μελίτα μιλάει για τα νέα ήθη που δημιουργούνται μέσα στον καιρό της κρί-σης. «Γεννιούνται νέες ιδέες, τρόποι αυτοδιαχεί-ρισης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο που μας δίνουν νέα όπλα, νέα εργαλεία ώστε να γυρίσουμε σελίδα στο μέλλον. Οφείλουμε να βρούμε αυτούς τους τρόπους, νέους συνεργάτες που θα μας βο-ηθήσουν να αλλάξουμε τα πράγματα. Διάβαζα τις προάλλες μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα για τον τρόπο επιβίωσης μέσα στον αστικό χώρο, που έλε-γε ότι μέσα στην πόλη δεν μπορείς να ζήσεις χω-ρίς δημόσιες τουαλέτες, νερό και χωρίς στεγαστικό δάνειο! Αυτό δεν πρέπει να αλλάξει;»

Στο φινάλε της κουβέντας ρωτάω τι μήνυμα στέλνουν εκεί έξω. «Always be yourself, unless you can be Batman. Then, better be Batman!» απαντάει γελώντας ο Νίκος, θυμίζοντάς μας την ανάγκη να ανακαλύψουμε μέσα μας τον υπερήρωα που κρύβουμε.

Την Τρίτη 26 Ιουνίου οι Burger Project με τα κα-λοκαιρινά τους ρούχα θα συναντήσουν ξανά τη χειμερινή παρέα τους, τους Τακίμ, τη Ματούλα Ζαμάνη και τα αγόρια της, τους Angry Birds, και η «Τεχνόπολις» θα μετατραπεί σε «Πλατεία του Χωριού». Οι φήμες κάνουν λόγο για μια μεγάλη έκπληξη στην κορύφωση της βραδιάς.

Πού βρέθηκε η πλατεία του χωριού σε αυτή τη χαοτική πόλη;Η πλατεία του χωριού υπάρχει μέσα στις καρδιές μας. Είναι μια ανάμνηση από τα παιδικά μας χρόνια και συμβολίζει την ανεμελιά και την αθωότητα που πολλοί από εμάς έχουμε χάσει. Το χωριό, επίσης, ως έννοια εμπεριέχει τη στενή και ουσιαστικότερη σχέση των αν-θρώπων, την αλληλεγγύη και τον απλό τρόπο ζωής. Ετσι, με λάβαρο την αγάπη και την ειρήνη, ελπίζουμε να τσιμπήσει ο κοσμάκης και να χεστούμε στο τάλερο.

Δώστε μας ένα στοιχείο που θα εντείνει το μυ-στήριο για τη μεγάλη έκπληξη που μας περιμέ-νει στο live.Θα σας δώσουμε ένα στοιχείο ρισκάροντας να αποκα-λυφθεί η έκπληξις: παγόνι.

Ποιος είναι ο ρόλος της εμμονής στη μουσική και ποιος στη ζωή σας;Η εμμονή συνήθως έχει μια αρνητική σημασία. Από αυτή την άποψη στους μουσικούς μπορεί να υπάρχει εμμονή με ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής ή εμ-μονή στην τεχνική (ακόμα και εμμονή στο «χύμα»). Εμείς προσπαθούμε να αποφύγουμε τέτοιου είδους εμμονές, οπότε θα μπορούσε κανείς να πει πως έχου-με εμμονή με την έκπληξη και την ανατροπή. Οσο για τη ζωή μας, έχουμε μεγάλη εμμονή με τη μουσική και ίσως αυτό μας σώζει από το να αποτρελαθούμε τελείως σε αυτή την τσιμεντένια ζούγκλα όπου ζούμε.

Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες με τους οποί-ους θα μοιραστείτε τη σκηνή: Τακίμ, Ματούλα & Angry Birds.Η ομάδα των Τακίμ έχει πάνω κάτω την ίδια βιοποικι-λότητα με μας... Αθλητές, αλητάμπουρες, ηδονοβλεψί-ες, οικογενειάρχες, γκατζετάκηδες, ευαισθητούληδες... Η Ματούλα μιλά στα βλάχικα στα δυο σκυλάκια της, ταΐζοντάς τα καθημερινά φουαντρέ γαλοπούλα και οι Angry Birds είναι όλοι τους τόσο ερωτιάρηδες που, αν αποκαλύψουμε οτιδήποτε περί αυτού, θα δημιουργηθεί δημόσιο σκάνδαλο (όχι σάνδαλο).

Εμφανίζεστε με αυτά τα περίεργα ονόματα. Απολαμβάνετε να κυκλοφορείτε ινκόγκνιτο ή είναι μια ανάγκη για διαχωρισμό της ταυτό-τητας ζωής και τέχνης; Ή μήπως απλά όλοι οι άνθρωποι έχουν πολλούς εαυτούς;Απαντούμε θετικά και στις τρεις ερωτήσεις, σε ση-μείο που μας φαίνονται ρητορικές. Οπως όλοι οι άν-θρωποι, έχουμε και εμείς πολλούς εαυτούς. Με τα ψευδώνυμα διαχωρίζουμε την καθημερινότητά μας από το επάγγελμά μας (που τυχαίνει να είναι καλλι-τεχνικό) και τέλος απολαμβάνουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας και να ψωνίζουμε στη γει-τονιά μας και να μας αντιμετωπίζουν σαν κοινούς θνητούς.

Διασκευή που θα θέλατε να κάνετε αλλά δεν έχετε τολμήσει ακόμα. Τη «sexy θεία Λόλα» του Καρβέλα, καθώς και το «Θωμά είσαι σπίτι» της Αλκηστης.

Αν δεν ήσασταν οι Burger Project, ποιοι θα θέλατε να είστε;Ο Αραφάτ, ο Panda Bear, o David Lynch και ο Αι-μίλιος (το μήλο).

Με το που έστριψα αριστερά στην Ποσειδώνος, λίγο μετά την πεζογέφυρα και μπήκα στις ολυ-μπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού, πήρα μία πρώτη τζούρα “American highway”. Κάτι η ξε-ραΐλα αριστερά-δεξιά του δρόμου, κάτι η θέα του βουνού αντίκρυ, σίγουρα οι Χάρλεϊ, οι Τσόπερ και οποιαδήποτε άλλη custom μοτοσικλέτα που βρυχιόταν με αυτόν το διακριτό, άγριο, διακε-κομμένο ήχο, σε συνδυασμό, βέβαια, με τη λα-χτάρα μου να δω ένα συγκρότημα-«ιερό τέρας» της ροκ (και δη southern rock) μουσικής, ε, κα-ταλαβαίνετε ότι δεν ήθελα και πολύ... Lynyrd Skynyrd είναι αυτοί και θα τραγουδούσαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Μπροστά στις εισόδους του γηπέδου του μπέιζμπολ μπορούσες να δεις κάθε λογής τύ-πους: χαρλεάδες με δερμάτινα και κόκκινα μά-γουλα από τα χιλιόμετρα που έγραψαν κάτω από τον ήλιο, κοπέλες με καουμπόικα καπέλα, παι-δάκια που τα έφερε ο μπαμπάς για να τα μυήσει στα μυστικά της καλής ροκ. Ολοι καλοδιάθετοι, πρόθυμοι να αφήσουν για λίγο τη μιζέρια της ελ-

ληνικής πραγματικότητας. Με την ίδια καλή διά-θεση μπήκα και εγώ μέσα στο γήπεδο κατά τις 9 παρά. Τους Soundtruck δεν τους πρόλαβα. Πρό-λαβα, όμως, τους Potergeist, το δεύτερο support γκρουπ, οι οποίοι μου φάνηκαν μάλλον πολύ hardcore για την περίσταση, αλλά η αλήθεια εί-ναι ότι έβγαλαν αρκετή ενέργεια στη σκηνή.

Οπως και να έχει, δεν ήταν αυτός ο λόγος που ανηφόρισα προς το γήπεδο του μπέιζμπολ, οπότε ας το πάμε σε fast forward. Η ημέρα έφυ-γε, όπως και οι Potergeist, ο Γκαραβέλας ανέβη-κε στη σκηνή για να προλογίσει τους Skynyrd, τα φώτα έσβησαν ξανά, με τα ηχεία να παίζουν το “Shoot to thrill” των AC/DC. Και κατά τις 10 παρά άρχισε το πάρτι. Μέσα σε πανδαιμό-νιο, οι Gary Rossington (κιθάρα -το μόνο μέλος που έχει απομείνει από την αρχική σύνθεση των Skynyrd), Rickey Medlocke (κιθάρα), Michael Cartellone (ντραμς), Mark Matejka (κιθάρα), Robert Kearns (μπάσο), Peter “Keys” Pisarczyk (πλήκτρα) και Johnny Van Zant βγαίνουν στη σκηνή. Δύο μεγάλες σημαίες της Συνομοσπονδί-ας στα αριστερά της αρένας λικνίζονται στο ρυθ-μό του παιχνιδιάρικου αττικού ανέμου και το

κοινό αρχίζει να χορεύει ξέφρενα στο ρυθμό του “Working for MCA” - βγήκε, βλέπετε, ξαφνικά το απωθημένο τόσων δεκαετιών.

Το αποτέλεσμα ήταν όπως το περιμέναμε, αν όχι καλύτερο. Αψεγάδιαστες κιθάρες, εξαι-ρετικά ντραμς, εννοείται πολύ καλές ερμηνείες από τον Van Zant, αλλά εγώ θα ήθελα να τονί-σω το ρόλο των πλήκτρων, τα οποία κάνουν δια-κριτό τον ήχο των Skynyrd και μάλιστα έχουν γί-νει “trademark” σε τραγούδια, όπως το “What’s your name”, “Call me the Breeze”, “Sweet Home Alabama” και το “Free Bird” που ακούστηκε στο encore. Η setlist ήταν αρκετά γενναιόδωρη και ακούστηκαν σχεδόν όλα τα δημοφιλή τραγού-δια τους, από το country “Tuesday’s Gone” και το “Skynyrd Nation”, μέχρι το πιο rock ’n’ roll “Gimme three steps” (όταν άρχισε ο Rossington να πετάει πένες στο λαό) και το κλασικό “That smell”. Ο ενθουσιασμός του κοινού ήταν πολύ μεγάλος και το έδειξε σε όλα τα τραγούδια, με αποτέλεσμα ο Johnny να μας πει: «Σκεφτόμαστε να ξανάρθουμε». Ας ελπίσουμε να το κάνει σύ-ντομα. Στο κάτω κάτω και οι δικοί μας ουρανοί είναι τόσο γαλάζιοι...

Τρία χρόνια λάμψης και πέντε εκατομμύρια επισκέπτες για το νέο Μουσείο Ακρό-πολης, που με την παρουσία του στην Αθήνα έβαλε πάλι την Ελλάδα στον πα-γκόσμιο χάρτη του Πολιτισμού και του εξειδικευμένου θεματικού τουρισμού.

Στο πόντιουμ ο Ανδρέας Πυλαρινός διευθύνει την ορ-χήστρα σύγχρονης μουσικής της ΕΡΤ.

Από την ταραγμένη εκλογική Κυριακή κρατάω δύο στιγμές. Η μία είναι προ-σωπική. Πήγα στο εκλογικό κέντρο, στάθηκα για τρία λεπτά στην ουρά και μετά... έφυγα! Χρειάστηκαν δύο ώρες (αφού πήγα για έναν καφέ με εφημε-ρίδες και αφού μίλησα με δυο τρεις φίλους στο τηλέφωνο) για να πάρω την απόφαση να επιστρέψω και να φτάσω επιτέλους στην κάλπη! Ημουν ο μόνος που δεν μπορούσε να αποφα-σίσει τι να ψηφίσει;

Κρατάω όμως και το περιστατικό με τον Αλέξη Τσίπρα, που ξέχασε την ταυτότητά του. Κάνοντας λίγη εκλαϊκευ-μένη ψυχανάλυση, μπορούμε να πούμε ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο. Κάτι έκρυβε η συγκεκριμένη αφηρημάδα σε μια τόσο κρίσιμη μέρα. Αν σταθούμε στο ότι «ξέχασε» ένας πολιτικός αρχηγός να πάρει μαζί του κάτι σημαντικό, τότε υποψιαζόμαστε ότι βαθιά μέσα του ίσως να φοβόταν να φύγει από το σπίτι του και να αντιμετωπίσει τα ενδεχόμε-να που η ημέρα εκείνη του επιφύλασ-σε. Αν πάλι εστιάσουμε στο ότι αυτό που ξέχασε ήταν η ίδια η «ταυτότητά» του, καταλήγουμε σε μία ακόμη πιο ενδιαφέρουσα υπόθεση. Μήπως ήξερε ότι έτσι κι αλλιώς τα νέα του καθήκο-ντα και ο όποιος νέος ρόλος του θα του επέβαλλαν να εγκαταλείψει την παλιά του ταυτότητα;

O αρχηγός ενός συνασπισμού δυνάμεων με κεντρικό σύνθημα την «ανυπακοή» για πολλά χρόνια έπρε-πε πια να μετασχηματιστεί σε δύναμη εξουσίας. Ξεχνώντας την ταυτότητά του ο Τσίπρας έδειξε τους δισταγμούς του. Δισταγμό να εγκαταλείψει τον μέχρι τώρα εαυτό του, αλλά και να αναλάβει τις καινούργιες βαριές ευθύνες της ενηλικίωσης. Είναι η πρώτη φορά εδώ και καιρό που ο (για εμένα αλαζόνας) Τσίπρας έδειξε μια πλευρά που μου εί-ναι συμπαθής· γιατί είναι ανθρώπινη...

Κάθε Παρασκευήαπόγευμα κοντα σας

Μπορεί ο κόσμος να ψήφισε με θυμό ή φόβο, όπως λένε διάφοροι αναλυτές. Σημασία έχει ότι έδειξε ένα δρόμο για το μελλοντικό πολιτικό σύστημα. Ισως όχι με τη σαφήνεια που περιμέναμε ορισμένοι, καθώς τα σελέμπριτις στη Βουλή εξακολουθούν κατά τη γνώμη μου να αποτελούν δείγμα της πλάνης που προκαλεί η δημοσιότητα.

Ενας δημοφιλής ηθοποιός σε κωμικούς λαϊκούς ρό-λους, που σημαίνει ότι έχει ταλέντο, το οποίο θέτει στην υπηρεσία ενός σεναρίου και μιας συγκεκριμένης σκηνο-θεσίας, δεν αντιλαμβάνομαι με ποιο τρόπο θα υπηρετήσει περισσότερο το δημόσιο συμφέρον από οποιονδήποτε άλλο ικανό επαγγελματία, που δεν έχει υπέρ του τη μιντιακή προβολή. Ας είναι. Χρειάζεται χρόνος να ανακτηθεί η ψυ-χραιμία απέναντι στην τηλεοπτική γοητεία ενός τόπου που έζησε πολλά χρόνια υπό την επιρροή της και την ανήγαγε σε υψίστη αξία.

Πάντως, έμειναν και πολλοί «προβεβλημένοι» εκ του πολιτικού χώρου εκτός. Οχι όλοι όσοι θα έπρεπε. Αλλά εί-ναι δύσκολη η ανανέωση των κομμάτων, αφού ήταν χρόνια ολόκληρα τα πόστα πιασμένα από τους δεινόσαυρους, που θεωρούσαν τα κόμματα ιδιοκτησία τους και δεν άφηναν τίποτε καινούργιο να τα ανανεώσει, φοβούμενοι μην αμφι-σβητηθούν. Ευδοκιμούσε μόνον όποιος τους έκανε «αυλή», τους κολάκευε και ήταν έτοιμος να υπηρετήσει το πελατει-ακό σύστημα. Αυτή την περίεργη ενδοκομματική «βιομη-χανία» παραγωγής αέρα κοπανιστού, που όμως ήταν πάντα έτοιμη να τροφοδοτήσει με στελέχη του κομματικού σωλήνα τον κρατικό μηχανισμό.

Γιατί όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκαν και «ξεπεταρούδια» που πλησίασαν τα διάφορα κόμματα, περισσότερο τα τότε μεγάλα, τα κόμματα εξουσίας, όπως τα λέμε, και που όλα παρουσιάζουν τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά. Μετατρέ-πονται σε χαλύβδινα συστήματα συντήρησης των μηχανι-σμών τους και των πελατών τους. Αφομοιώθηκαν γρήγορα ένα-δυο που διέθεταν λαμπερά επικοινωνιακά προσόντα, σύμφωνα με τους κανόνες του λάιφ στάιλ: νόστιμα μουτρά-κια μαζί με το νεαρό της ηλικίας και στενές, πολύ στενές σχέσεις με μεγαλοστελέχη. Προωθήθηκαν, πήραν βουλευτι-κή έδρα, πήραν και υπουργική επ’ ολίγον, βολεύτηκαν. Και νόμισαν ότι θα είναι για πάντα βολεμένα. Ε, όχι, φτάνει. Ακούω ότι ορισμένοι εξ αυτών βρίσκονται αίφνης έντρομοι μπροστά στην απουσία βουλευτικού μέλλοντος ή και υπουρ-γικού, άρα και εξασφαλισμένου εισοδήματος.

Ας ελπίσουμε ότι το πολιτικό σύστημα θα αντιληφθεί -έστω και βιαίως, όπως το αντιλήφθηκε κάθε Ελληνας εργαζόμενος- ότι ουδείς έχει καπαρωμένη την ψήφο και την «καρέκλα» της εξουσίας, ότι οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι στην τηλεοπτική φαντασμαγορία δεν ταυτίζονται με την αναγνώριση της ικανότητας ορισμένων να διαχειριστούν τα σοβαρότατα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας, για τα οποία φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης, καθώς με το πέρασμά τους από υπουργικούς θώκους κάθε άλλο παρά λύσεις βιώσιμες έδωσαν.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης είναι γνωστός όχι μόνο για τις δου-λειές του, αλλά και για τη μαχητικότητά του. Να τι μου είπε όταν τον ρώτησα, αρχικά, για την τέχνη στη σημερινή Ελλάδα. «Ζούμε στη μοναδική χώρα όπου η ενασχόληση με την κουλτούρα κατα-ντάει βρισιά! Από το 1980, ένα απολιτίκ κίνημα συνεπήρε τους νέους και τους έφερε κοντά στο life style, μπερδεύοντας μύθους και συλλογικές μνήμες! Ζήσαμε το νεοπλουτισμό της πλαστικής καρέκλας, την αποτρίχωση και την αποθέωση του σολάριουμ... σαν πραγματικού ήλιου. Αυτό πληρώνουμε τώρα που έσκασε το αυγό του φιδιού. Με ντροπή αντίκρισα αυτά τα νεογνά που αγνο-ούν τα πάντα και ορκίζονται ‘αίμα και τιμή’ σε μια ανιαρή μαφία. Ποτέ δεν είδαν μια ταινία του Παζολίνι, δεν άκουσαν τη φωνή της Φλέρυς, δεν είδαν έναν πίνακα του Τσαρούχη, δεν διάβασαν ένα στίχο του Σεφέρη. Κατάπιαν όλου του κόσμου τα ‘κουμπιά’ και τις σκόνες, παρακολούθησαν ανίερα ριάλιτι, έβαψαν πλατίνα το μαλλί, σήκωσαν τα βυζιά τους και παρέδωσαν την εθνική τους πε-ρηφάνια στην Παπαρίζου ή στην Εθνική ποδοσφαίρου. Και όταν ψηφίζουν -αν δεν έχουν πάει για μπάνιο-, οδηγούν μια χώρα

στην αυτοκτονία. Διάβασα σε έναν τοίχο: ‘Αντε τράβα να βρεις την Ιθάκη ύστερα από τόσα χρόνια Μύκονο’».

«Υπάρχει, ωστόσο», συνεχίζει, «ένα πα-ράλληλο σύμπαν, αυτό που δεν φαίνεται στα ΜΜΕ, δεν το γνωρίζουν οι κρατούντες και το αποσιωπούν οι έχοντες τα ηνία. Πρόκειται για ένα κύμα νέων που αλλάζει νοοτροπία, δημιουργεί με το τίποτα και πολλές φορές μεγαλουργεί. Ισως αυτοί να είναι η ‘επανά-σταση’ του φωτός. Αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη -γιατί τα νοσήματα τα οποία προα-νέφερα πηγή τους έχουν την Ευρώπη που γέ-

ρασε και αναζητά τον ανθρωπισμό για να εννοηθεί ο άνθρωπος! Τώρα όμως τρέχουμε, χρειάζεται πολλή δουλειά για να γυρίσει...»

Τι έχει να πει για την πολιτική; «Σήμερα είδαμε τι σημαίνει να διώχνει ο λαός κάποιους που τους θεωρεί το λιγότερο ανίκα-νους και αυτοί να κατσικώνονται στις καρέκλες τους και, αντί να το βουλώσουν, χτυπάνε λυσσασμένοι το χέρι στο τραπέζι ζητώντας το ‘αίμα’ σου! Εννοώ φυσικά τον Βενιζέλο, την Ντόρα κά. Πώς γίνεται μια Ευρώπη, ένας ολόκληρος πλανήτης, να φοβάται τη θέληση των Ελλήνων; Πώς γίνεται άνεργοι, άφραγκοι, να φο-βούνται τη δραχμή; Ολα γίνονται στη χώρα που διώκει ποινικά κάποιους λαλήσαντες θεωρητικά περί επανάστασης, ενώ δίνει άδεια οπλοφορίας σε έναν Κασιδιάρη για να μπορεί να σκοτώνει όποιον του καυλώσει (του σηκώνεται άραγε;) και νομιμοποιεί ένα σύνδεσμο να μπει στη Βουλή, όταν εκπαιδεύει τάγματα πολι-τοφυλακής και εξαπολύει καθημερινά πογκρόμ εναντίον κάθε σκουρόχρωμου ανθρώπου. Με μια Δικαιοσύνη που αναβάλλει τις δίκες για κακουργήματα και δικάζει μάνα που κλέβει το γάλα για τα παιδιά της. Αναρωτιέμαι ποιος άλλος τρόπος υπάρχει εκτός της βίας για να απαλλαγούμε από το μόρφωμα αυτό που αθροίζο-ντας όσους το ψήφισαν έχεις μια πόλη σχεδόν σαν τη Σαλονίκη! Η σιωπή είναι συνενοχή. Πρέπει τώρα, στο όνομα μιας τραβε-στί Δημοκρατίας, να τα καταπιώ όλα αυτά; Πρέπει να αλλάξει ο ακτιβισμός μας, η αντίδρασή μας δεν φτάνει να είναι πια απλά διαμαρτυρία. Με συναυλίες μόνο δεν νικιέται το κτήνος. Παραμέ-νω άγρυπνος και αφουγκράζομαι, περιμένω!»

‘Ατό

ρΜαγδμσΕν

Το άσμα που μιλάει για «Γλάστρες με ζουμπούλια και βασιλικό» θυ-μίζει το Cine Θησείον που δικαίως κατέχει την πρώτη θέση ανά-μεσα στους καλύτερους κινηματογράφους του κόσμου.

To Athens Fringe Festival είναι εδώ και οι συντελεστές της πα-ράστασης «Ο Αμλετ αυτοκτόνησε» μας περίμεναν στην αυλή του Θεάτρου Επί Κολωνώ αμέσως μετά την τελική τους πρόβα. Χαμό-γελα, αλλά και αγωνία πριν από το τελικό «πάμε» της σκηνής.

Ναι, έχεις γεννηθεί σε λάθος εποχή. Κα-νονικά θα έπρεπε να ήσουν ιππότης και να έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις σε ένα πραγ-ματικό Kings Landing εκθρονίζοντας κάθε εκνευριστικό Joffrey Baratheon. Αυτό ωστόσο δεν σε εμπο-δίζει από το να ντύνε-σαι σωστά σήμερα και για αυτόν το λόγο η μπλούζα της φωτογρα-φίας πρέπει να γίνει δική σου πάση θυσία. Λέγεται Grey Knight Armored Hoodie και θυμίζει πανοπλία υπερήφανου ιππότη. Αμέσως μόλις αναρτήθηκε προς πώληση στο ίντερνετ έγινε ανάρπαστη και μάλιστα η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη που ο δημιουργός της αναγκά-στηκε να σταματήσει τις παραγγελίες προσωρινά μέχρι να δει πώς θα ανταποκρι-θεί σωστά σε όλες. Λίγο υπομονή, λοιπόν, μέχρι να κυκλοφορήσει πάλι και μετά εμπρός για τη δόξα!

www.etsy.com

Σίγουρα δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να πας για κάμπινγκ από τη στιγμή που έχουν ανακαλυφθεί τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σεβόμενοι απόλυτα όμως αυτούς στους οποίους αρέσει να γεμίζουν χώμα ύστερα από ένα μπάνιο και να ξυπνάνε στις 7 το πρωί επειδή τους χτυπάει ο ήλιος, προτείνουμε μια σκηνή με αίσθηση του χιούμορ. Πρόκειται για τη “What a melon” της εταιρείας FieldCandy, η οποία έρχεται σε σχήμα φέτας από καρπούζι και επιτρέπει σε δύο άτομα να κοιμηθούν άνετα (λέμε τώρα). Οι διαστάσεις της είναι 3,55 μέτρα μήκος, 1,7 μ. πλάτος και 1,4 μ. ύψος, το βάρος της μαζί με τα αξεσουάρ δεν ξεπερνάει τα 7,4 κιλά και η τιμή της φθάνει τα 615 ευρώ. Αντί να ανησυχείς για όλα αυτά όμως, κλείσε ένα δωμάτιο να ξεμπερδεύεις.

www.fieldcandy.com

Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευρι-στικό από το να θέλεις να δεις μία ταινία στο tablet σου, ενώ είσαι ξα-πλωμένος στο κρεβάτι και να πρέπει να το κρατάς όλη την ώρα όρθιο. Κουράζεσαι, μουδιάζουν τα χέρια σου και καταλήγεις να αναπολείς τον καναπέ και την τηλεόραση απέναντί του. Ως εδώ όμως! Ηρθε η ώρα να λύσεις μια για πάντα αυτό το ενο-χλητικό πρόβλημα με την tablift, τη βάση στήριξης που επιτρέπει στο iΡad σου να στέκεται όρθιο σε τρεις διαφορετικές θέσεις. Η κατασκευή της της επιτρέπει να μένει όρθια σε όλες σχεδόν τις επιφάνειες και παράλληλα μαζεύει για να μπορείς να την παίρνεις μαζί σου παντού. Τα πρώτα 200 κομμάτια κοστίζουν 45 περίπου ευρώ, ενώ όταν βγει στα καταστήματα υπολογίζεται ότι θα ξε-περάσει τα 65 ευρώ.

www.kickstarter.com

Το καλοκαίρι έφτασε, οι διακοπές στο νησί πλησιάζουν και σιγά σιγά ετοιμάζεις τα σύ-νεργα του ψαρέματος για να απολαύσεις φρέσκο ψάρι. Επειδή η τεχνολογία όμως εξελίσσεται, το να πετάς πετονιά μέσα στη θάλασσα και να αφήνεις τα πάντα στην τύχη πλέον δεν αρκεί. Αυτό που σου χρει-άζεται είναι ένα γκάτζετ όπως η Deeper, μία σφαίρα με ενσωματωμένο σόναρ η οποία συνδέεται με το κινητό σου τηλέφω-νο και εμφανίζει στην οθόνη του τα ψάρια που υπάρχουν γύρω της. Ενεργοποιείται αυτόματα με το που έρχεται σε επαφή με το

νερό, έχει εμβέλεια 45 μέτρων και αντέχει σε βάθος έως και 40 μέτρων. Κοστίζει κάτι

λιγότερο από 120 ευρώ και επιπλέον εμφανίζει στοιχεία όπως το βάθος και η θερμοκρα-

σία της θάλασσας, ενώ ανεβάζει φωτογραφίες στο Facebook από τα ψάρια που πιάνεις.indiegogo.com/deeper

Ξέχνα τα φιδάκια, τις ταμπλέτες και τις προϊστορικές και κακόγουστες λά-μπες που απωθούν τα κουνούπια. Φέ-τος το καλοκαίρι για να κοιμηθείς ήσυ-χος δεν χρειάζεται να καταστρέψεις την αισθητική σου. Αρ-κεί να αγοράσεις το InaTrap Electronic Insect Killer, το φωτιστικό που παραπέ-μπει σε μανιτάρι και εξωγήινο ταυτόχρονα. Μόλις το θέσεις σε λειτουργία, ξεκινάει να μιμείται την ανθρώπινη αναπνοή εκκρίνοντας διοξείδιο του άνθρακα το οποίο προσελκύει τα έντομα. Στη συνέχεια ένα ελαφρύ LED φως τα ελκύει ακό-μα περισσότερο και ένας ανεμιστήρας αναλαμβάνει να τε-λειώσει τη δουλειά εγκλωβίζοντάς τα μέσα στο καλάθι. Εσύ απλά καλείσαι να αποφασίσεις αν θα τα σκοτώσεις ή θα τα αφήσεις πάλι ελεύθερα. Κοστίζει 67 ευρώ και μπορείς να το αγοράσεις μέσα από τη σελίδα του Amazon.

www.amazon.com

Δεν ξέρω πόση σχέση έχει η πολιτική με το ποδόσφαιρο, νομίζω όμως πως τις τελευταίες ημέρες χάσαμε την μπά-λα και δεν ασχοληθήκαμε με την ου-σία του Euro που δεν είναι άλλη από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Επειδή λοιπόν μεγαλύτερη χαρά δεν υπάρχει από το να κάνεις τον προπονητή της εξέδρας, όσο σεβασμό και αν τρέφεις προς τον Φερνάντο Σάντος, ορίστε με-ρικές προτάσεις για απόψε.

Στο τέρμα η επιλογή του Σηφάκη είναι μονόδρομος, δεν χρειάζεται καν αιτιολό-γηση. Θέση αριστερά στην άμυνα κερδίζει ο Τζαβέλας, αντί του εκτός κλίματος Χολέ-βας, και δεξιά ο Βασίλης Τοροσίδης. Στο κέντρο της άμυνας Παπασταθόπουλος και Κυριάκος Παπαδόπουλος, αν και ο

μικρός θα έπρεπε κανονικά να παί-ζει αμυντικό χαφ. Ας όψεται ωστόσο ο τραυματισμός του Αβραάμ...

Στην τριάδα του κέντρου θέλου-με δύο αμυντικά χαφ που θα είναι αποφασισμένα να αφήσουν τα πνευ-μόνια τους μέσα στο γήπεδο τρέ-χοντας και μαρ-κάροντας σε κάθε μήκος και πλάτος.

Κατά συνέπεια, Μανιάτης και δίπλα του το «μαμούνι» Γρηγόρης Μάκος αντί του Φωτάκη που σε αυτό το τουρνουά δεν έχει φανεί καθόλου. Στη θέση του Καραγκούνη ο Κώστας Κατσουράνης, που μπορεί να κρατήσει μπάλα και να τροφοδοτήσει τους επιθετικούς. Ειδική εντολή, όταν θα βρίσκει μέτρα να δο-κιμάζει τα πόδια του με μακρινά σουτ.

Στην επίθεση αριστερά επιλέγουμε Σαμαρά. Κρατάει μπάλα, δίνει ανάσες στην ομάδα, μαρκάρει και γενικότερα, αν επαναλάβει εμφάνιση όμοια με αυτή της Ρωσίας, είναι υπερ-απαραίτητος. Δεξί εξτρέμ το σκυλί του πολέμου που ακούει στο όνομα Σαλπιγγίδης. Μαρ-κάρει αλύπητα, ενώ μπορεί να κάνει και τη ζημιά αν βρει ευκαιρία. Στην κορυφή, τέλος, παίρνουμε το ρίσκο και βάζουμε Κώστα Μήτρογλου αντί Φάνη Γκέκα. Είναι νέος, κρατάει μπάλα και, αν και δεν έχει την απαραίτητη πείρα, βγάζει πάθος και ενέργεια μέσα στο γή-πεδο. Και καλώς τα παιδιά, 3-0!

Εάν υπάρχει ένα άθλη-μα στον κόσμο το οποίο αξίζει να αναρωτηθείς γιατί δεν παίζεται στην Ελλάδα, αυτό είναι το ράγκμπι. Αγωνία, τρέ-ξιμο και άφθονο ξύλο το κάνουν διάσημο σε χώρες όπως η Αυστρα-λία και η Ουαλία, οι εθνικές ομάδες των οποίων κοντράρονται στη φωτογραφία. Για την ιστορία, οι Αυστρα-λοί κέρδισαν με 25-23.

Παρότι αποτέλεσε φέτος με διαφορά τον καλύτερό της επιθετικό, η Τσέλσι δεν κατάφερε τελικώς να κρατή-σει στις τάξεις της τον Ντιντιέ Ντρογκμπά. Ο Ιβοριανός από τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται στην... Κίνα, με τους απαντα-χού ποδοσφαιρόφιλους να απορούν πώς κανένας ευρω-παϊκός σύλλογος δεν κινήθη-κε για την απόκτησή του.

Εχει ύφος που θυμίζει αξιωματικό των Eς Ες. Είναι όμως ένας από τους καλύτερους τερματοφύλα-κες αυτή τη στιγμή στον κόσμο και, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του, εξαιρετικά προσγειωμέ-νος. Για τον Νόιερ ο λόγος, ο οποίος όταν ρωτήθηκε προβοκατόρικα από Γερμανό δημοσιογράφο αν θα χρειαστεί να ακουμπήσει την μπάλα με την Ελλάδα απάντησε χαρακτηριστικά πως δεν είναι έτσι: «Οι Ελληνες θα έχουν την ευκαιρία τους απέναντί μας. Δεν πρέπει να τους υποτιμήσουμε. Μακάρι να μη δεχτώ άλλο γκολ στη διοργάνωση, αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι τέτοιο. Πά-ντως εγώ θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό». Και καλά θα κάνει να τον δώσει, διότι, αν οι ποδο-σφαιριστές της Γερμανίας αντιμετωπίσουν την ομάδα μας όπως οι δημοσιογράφοι συμπατριώτες τους, τότε το βράδυ θα ετοιμάζουν βαλίτσες για να γυρίσουν σπίτι τους.

Ο Κώστας Χαλκιάς θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο “Walking Dead”.

Ο Κώστας Κατσουράνης εξακολουθεί να είναι ο πιο έξυπνος παίκτης της Εθνι-κής Ελλάδας.

Ο Γιώργος Σαμαράς εξακολουθεί να είναι ο πιο προικισμένος παίκτης της Εθνικής Ελλάδας.

Ολο τρέχει ο Νίνης και όλο στην ίδια θέση βρίσκεται.

Εκατό χρόνων να πάει ο Γιώργος Κα-ραγκούνης, πάλι θα αγαπάει την μπάλα πιο πολύ και από τη ζωή του την ίδια.

Δεν είναι τυχαίο που ο Χολέμπας ανα-δείχθηκε στα 25 του.

Μόλις οι Αγγλίδες δουν τα κόκκινα μαγουλάκια του Κυριάκου Παπαδόπουλου, θα κατουρηθούν πάνω τους.

Οταν ο Αντβοκατ γαϊδουρογύρευε, ο Σάντος γαϊδουρόδενε.

Δεν υπάρχει πιο καθαρόαιμο μπουλ-ντόγκ από τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη.

To πόδι του Τζαβέλα είναι φτιαγμένο από πλατίνα.

Τα πνευμόνια του Μανιάτη είναι φτιαγ-μένα από ορείχαλκο.

Καλύτερα να ψάχνεις γωνία στο δίευ-ρω, παρά τον Γκέκα με καμινάδες.

Αλλο Ιβάν και άλλο Χάρης Σαββίδης.Δεν ξέρω για το εργαλείο του τσολιά,

αλλά η φανέλα της Ελλάδας είναι ασήκωτη.Αμα δεν σε πάει η διαιτησία, ας σε πάει

τουλάχιστον η τύχη. Ο Τάκης Φύσσας παραμένει ατσαλά-

κωτος.Αν είχαμε και ένα διαβολάκι τύπου

Ντέμη, θα φτάναμε εύκολα στον τελικό.Οσο προόδευσε ο Φορτούνης σε ένα

χρόνο, δεν προόδευσε ο Τοροσίδης σε μια δεκαετία.

Δόξα τω Θεώ, τα δημοσιογραφικά γρα-πτά δεν έχουν θερμίδες. Ειδάλλως, θα ήταν υπέρβαροι ένα σωρό συνάδελφοι.

Το σημερινό αγώνα τον περιμένουν λυσσασμένα οι ποδοσφαιρόφιλοι στη χώρα μας (αποφεύγω το κλισέ «άπαντες», γιατί η πλειονότητα των Ελλή-νων έχει πολύ πιο σοβαρά πράγματα στο κεφάλι της). Η πρωτοφανής αντιγερμανική παράκρουση κάνει τα προεόρτια των ντέρμπι των «αιωνίων» να μοιάζουν με οάσεις ποδοσφαιρικού πολιτισμού. Σε πρωτοσέλιδα αθλητικών και πολιτικών εφημε-ρίδων, σε συζητήσεις στους χώρους εργασίας, στα καφέ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτό που «καίει» περισσότερο -μετά την πολιτική επικαιρό-τητα- είναι ο αγώνας με τη Γερμανία. Τη Γερμανία της Μέρκελ, βέβαια, και όχι αυτήν του Λεβ...

Δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτική προ-έκταση ενός αγώνα ποδοσφαίρου ξεπερνάει σε ενδιαφέρον ακόμη και τον ίδιο τον αγώνα. Μάλι-στα, το έργο ανάμεσα στην «κατατρεγμένη Ελλαδί-τσα» και τους «δυνάστες Γερμαναράδες» το έχου-με ξαναδεί πριν από μερικούς μήνες στον αγώνα του Ολυμπιακού με την Ντόρτμουντ. Σε εκείνο το ματς, ένα πανό τεραστίων διαστάσεων και με-ρικά -εμπνευσμένα είναι η αλήθεια- συνθήματα από πλευράς των Πειραιωτών φιλάθλων έδωσαν στην πλευρά των... κατατρεγμένων την ντόπα του ρεβανσισμού που τόσο πολύ είχαν ανάγκη. Οση χολή και να εκτοξεύτηκε όμως εκείνο το βράδυ από το φαληρικό γήπεδο προς το Βορειοευρω-παίο εταίρο (ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, προς

τη λαϊκιστική του πτυχή την οποία αντιπροσω-πεύουν και εμπορεύονται άριστα φυλλάδες τύπου “Bild” και “Focus”), το γλυκό δεν ήταν δεμένο. Ελειπε η πρωταγωνίστρια...

Πλέον, τα πάντα ήρθαν και έδεσαν, μια και στο αποψινό παιχνίδι στο Γκντανσκ της Πολωνί-ας η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ θα είναι παρούσα. Εχω την εντύπωση πως πρόκειται περί ατυχούς επιλογής που θα ερεθίσει τα αντανα-κλαστικά των «θερμόαιμων» συμπατριωτών μας. Δεν λέω. Δικαίωμά της είναι να «τραβιέται» στις κερκίδες του Euro τη στιγμή που το συνονόματο ξαδερφάκι της ποδοσφαιρικής διοργάνωσης νοσεί επικίνδυνα περιμένοντας τη βοήθειά της. Πολιτι-κοποιώντας όμως άθελά της (;) ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι σε μια εποχή όπου η πολιτική απογοη-τεύει, είναι σαν να απλώνει το βούτυρο στο ψωμί των εκπροσώπων του γερμανικού κιτρινισμού. Ενδεχομένως αυτό να μη μας νοιάζει και τόσο. Μας νοιάζει, ωστόσο, που θα δούμε το βούτυρο απλωμένο και στη φρατζόλα πολλών εκ των δικών μας ευθυνόφοβων συμπατριωτών - που πολύ εύ-κολα και βολικά έχουν πειστεί πως για όλα φταίει η μεσόκοπη κυρία και όχι πολλές από τις επιλογές των ιδίων και των πολιτικών τους αντιπροσώπων. Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι το εξής: θα ξεκινήσει στην εντεκάδα ο Μήτρογλου;

Βάλε μπρος, Κριέ! Κλέψε τις τουρμπίνες του Καρκί-νου και ανάπτυξε ταχύτητα μέχρι να πάθουν ίλιγγο όσοι σε βλέπουν. Το Σαββατοκύριακο θα είναι γεμά-το νέα πρόσωπα, πολλές ευκαιρίες για αθώο φλερ-τάκι και πολλούς πειρασμούς για ένοχο σεξάκι. Ασε τον εαυτό σου να κοιτάζεται το πρωί εξαντλημένος στον καθρέφτη με ένα χαμόγελο ικανοποίησης.

Καθώς τα οικονομικά της χώρας τρελαίνονται, δεν υπάρχει λέξη για να περιγράψει την κατάστα-ση των δικών σου οικονομικών, Ταύρε. Θα έλεγε κανείς ότι καταψυχεδελειάζουν, αλλά ούτε αυτό φτάνει. Καλό είναι να κάνεις ένα reboot, να τα σπάσεις και να τα ξαναρίξεις, να δουλέψεις tabula rasa, βρε αδερφέ.

Εσένα, Δίδυμε, τα άστρα σε παρακαλάνε να δεχτείς τη θετική συγκυρία και να κάνεις μια νέα αρχή σε κάποιον τομέα της ζωής σου που επιθυ-μείς. Θα έλεγα ότι πιο πιθανό είναι να διαλέξεις το θέμα δουλειά, όπου και περισσότερες ευκαιρίες θα έχεις και σε καίει και πιο πολύ. Βουρ στον πα-τσά, Δίδυμε, βουρ.

Και ναι, ήρθε η ώρα για σένα, Καρκίνε, να αράξεις λίγο. Θεώρησε αυτή την εβδομάδα δια-κοπές μέσα στη δουλειά, ρίξε λίγο ταχύτητες, φάε λίγο καλύτερα, αλλά όχι περισσότερο, έχουμε και μια παραλία να σκεφτούμε. Πέρνα τα απογεύματά σου είτε στο μπαλκόνι με βιβλίο είτε στα τραπεζά-κια της Μαβίλη με χυμό. Και μην ανησυχείς για τις τουρμπίνες σου, ακόμα.

Οι μικρές αλλαγές στη ζωή σου είναι που κά-νουν τη μεγάλη διαφορά, Λέοντα. Θα σου έλεγα να έχεις το νου σου να τις υποκινήσεις και λίγο, αλλά ο παράγοντας τύχη θα είναι τόσο δυνατός αυτή την εβδομάδα, που, αν επέμβεις, χειρότερα θα τα κά-νεις. Γίνε λίγο θεατής των εξελίξεων λοιπόν και σύ-ντομα οι άλλοι θα γίνουν θεατές του θριάμβου σου.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, Παρ-θένε, μην πας. Τόσο απλά, διότι υπάρχουν νησιά που σου πάνε και άλλα που δεν σου πάνε. Πάνε σε άλλους, αλλά όχι σε σένα, όχι τώρα. Εσένα σου πάει τώρα νησίδα στην Κηφισίας με κουβά και κα-θαριστικό τζαμιών, γι’ αυτό άσε το νησί και πιάσε δουλειά, γιατί χανόμαστε.

Μην κάνεις καμιά βλακεία, Ζυγέ, και περά-σεις ξέφρενο Σαββατοκύριακο. Πάρε τα πράγματα

χαλαρά, κατέβασε ταχύτητες και απόλαυσε. Ιδανι-κά, φτάσε μέχρι την παραλία και πέρασε όλο το σουκού να κοιτάζεις τους συνταξιούχους να παί-ζουν σκάκι με φόντο τη θάλασσα. Αν και μπορεί ακόμη και αυτό να είναι κουραστικό για τα δεδο-μένα σου.

Ενας πολύ νευραλγικός παράγοντας στη ζωή σου βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο, Σκορπιέ. Διε-ρεύνησε ποιος είναι και δώσε όση περισσότερη προσοχή γίνεται. Το πιο πιθανό είναι να είναι τα οικονομικά σου, γιατί από εκεί βγαίνουν και τα ερωτικά και όλα αυτή τη στιγμή. Βάλε τα δυνατά σου, γιατί η βοήθεια από τους γύρω σου και από την Τύχη θα είναι δύσκολη.

Για σένα, Τοξότη, συνεχίζεται η προσπάθεια να στρώσεις τις σχέσεις σου με τους φίλους σου, αλλά και με το ζιμπλαφόν σου. Πέρασε μαζί τους λίγο quality time, που λένε και οι βαρεμένοι Αμε-ρικάνοι, οι οποίοι όμως εδώ έχουν δίκιο. Αν νο-μίζεις ότι είσαι ενοχλητικός τύπος, πέρασε λιγότε-ρο quality time ή μίλα λιγότερο. Κάνε όμως αυτό που πρέπει.

Αλλαξε την επαγγελματική σου πορεία, Αιγό-κερε. Πήγαινε Καλλιδρομίου και πούλα φρέσκα ραδίκια. Θα σε βοηθήσει κιόλας να έρθεις και σε επαφή με το έδαφος, που τόσο χρειάζεσαι. Επί-σης, να χρησιμοποιείς τη μύτη σου για κάτι άλλο εκτός από να την εκτείνεις προς τον ουρανό. Και το βράδυ στα μπαράκια εκεί πάλι, μη χάνουμε και το στιλ μας, ε;

Κοίτα τα μυγάκια μπροστά στη μούρη σου, Υδροχόε. Τα βλέπεις; Είναι τα μυγάκια της αγά-πης, του ρομαντισμού και της δημιουργίας και δεν θα σε αφήσουν ήσυχο αν δεν τα προσέξεις αρ-κετά. Μη βγάλεις μυγοσκοτώστρα και τα ξεκάνεις, άφησέ τα να σε οδηγήσουν όπου θέλουν αυτά. Και μην τα θεωρείς ενοχλητικά επειδή ανακατεύουν την καθημερινότητά σου.

Κάνε το σκατό σου παξιμάδι αυτή την εβδομά-δα, Ιχθύ. Τώρα που έχεις λίγα, κράτα τα για μετά που δεν θα έχεις ή που θα χρειάζεσαι πιο πολλά, για παράδειγμα για διακοπές, λέμε τώρα. Ξεκίνα να πουλάς και τίποτα καρέκλες, τι να τις κάνεις έξι; Ποιος κάθεται;

Αυτό το καλοκαίρι η COSMOΚΑΡΤΑ σε στέλνει δωρεάν διακοπές! Με απόλυ-τα καλοκαιρινή διάθεση, σου δίνει την ευκαιρία να κερδίσεις μοναδικά  τριή-μερα  στους καλύτερους καλοκαιρινούς προορισμούς  σε ολόκληρη τη χώρα. Σε περίπτωση που είσαι συνδρομητής, αρ-κεί μία δωρεάν κλήση στο 1330 και αυ-τόματα εξασφαλίζεις τη συμμετοχή σου στο διαγωνισμό. Συνολικά 100 τυχεροί θα απολαύσουν ένα τριήμερο ταξίδι σε Πάρο, Νάξο, Σύρο ή Σκιάθο, το οποίο θα περιλαμβάνει δωρεάν ακτοπλοϊκά και διαμονή δύο διανυκτερεύσεων με πρωινό για δύο άτομα. Ο καλοκαιρινός διαγωνισμός COSMOKAPTA θα διαρκέσει έως και τις 29 Ιουνίου, ενώ η κλήρωση για την ανάδειξη των 100 τυχερών θα πραγματοποιηθεί στις 6 Ιουλίου.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το δεύτερο πιλοτικό πρόγραμμα ψηφιακού exit poll με την υποστήριξη του 3G δικτύου της Wind και τη συνεργασία της Metron Analysis. Κατά τη διεξαγωγή του, συσκευές tablet μετατράπηκαν σε ψηφιακές κάλπες με απο-τέλεσμα τα δεδομένα να συγκεντρώνονται, να μεταδίδονται και να επεξεργάζονται πιο γρήγορα από ποτέ από τους ερευνητές. Το δείγμα έφτασε τους 900 ψηφοφόρους σε 15 εκλογικά κέντρα με μεγάλη γεωγραφική διασπορά, ενώ οι άνθρωποι της Wind έχουν την πεποίθηση πως η τεχνολογία, αργά ή γρήγορα, θα αντικαταστήσει πλήρως τον παραδοσιακό τρόπο διεξαγωγής exit poll.

Τη μετάδοση των αγώνων για την κατάκτηση του τίτλου της τρέχουσας περιόδου στο NBA, τα NBA Finals, εξασφάλισε η OTE TV για τα αθλητι-κά κανάλια ΟΤΕ Sport και OTE Sport HD. Εως την ολοκλήρωση της φετινής περιόδου, τα αθλητικά κανάλια της πλατφόρμας θα μεταδίδουν την καθη-μερινή ζώνη διάρκειας τριών έως έξι ωρών του καναλιού NBA TV, με ζωντανά παιχνίδια και άλλα προγράμματα για το NBA, αγώνες από την περίοδο των Playoffs 2012, όλους τους αγώ-νες από τους φετινούς τελικούς, καθώς επίσης καθημερινά μαγκαζίνο και εβδομαδιαίες θεματικές εκπομπές. Από τη σεζόν 2012-2013, η συνδρο-μητική πλατφόρμα θα φιλοξενεί το ΝΒΑ κατ’ αποκλειστικότητα στην Ελλά-δα και οι μεταδόσεις της θα περιλαμβάνουν αγώνες από την NBA regular season, το NBA All-Star Game, τα NBA Playoffs και τα NBA Finals.

Tη συζήτηση με τον ξάδερφό μου Κώστα για τον αγώνα Ελλάδα-Γερμανία. Μου εξηγούσε για ποιο λόγο θα φάμε αρκετά γκολ από την αντίπαλη ομάδα και είχαμε τελείως ξεχάσει ότι βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο. Η φωνή της μαμάς «Να τοι, να τοι!» μας προσγείωσε στην πραγματικότητα και έκανε τα μπαλόνια στα χέρια μας να κυματίζουν και να χτυπάνε συγχρό-νως τους υπόλοιπους συγγενείς των ταξιδιωτών που μας κοίταζαν σαστισμένοι. Μπορεί να μην κατάλαβα ακριβώς γιατί τα προγνωστικά δεν είναι ευοίωνα για την εθνική μας ομάδα, αλλά λίγα λεπτά αργότερα είχα αγκαλιά την ανιψιά μου και της ζούλαγα τα μάγουλα. Ούτως ή άλλως θα δω τον αγώνα και, αν φάμε όντως πολλά γκολ, θα καταλάβω αμέσως γιατί.

Την αγαπημένη μου επιστημονική είδηση της εβδο-μάδας. Κάτι είχε πάρει το αυτί μου από το Facebook για την πτώση του Twitter, αλλά δεν είχα δώσει και πολύ σημασία. Σύμφωνα με την είδηση, αδιευκρίνι-στο πρόβλημα που εκδηλώθηκε γύρω στις 7:15 μμ. ώρα Ελλάδας την Πέμπτη έθεσε για περίπου μία ώρα εκτός λειτουργίας την υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης Τwitter, ενώ αργότερα το πρόβλημα εμφανίστηκε εκ νέου. «Οι χρήστες ενδέχεται να αντιμετωπίζουν προ-βλήματα πρόσβασης στο Twitter. Οι μηχανικοί μας εργάζονται για την επίλυσή τους», δήλωσαν οι υπεύ-θυνοι της εταιρείας στο επίσημο status blog. Αν και έχω λογαριασμό στο Τwitter, δεν κατάφερα ποτέ να συνδεθώ συναισθηματικά μαζί του και έτσι δεν στε-ναχωρήθηκα και πολύ. Βέβαια, αν συμβεί το ίδιο στο Facebook, ομολογώ πως θα πανικοβληθώ. Και όπως λέει ένας διαδικτυακός φίλος, «αν δεν γράψεις κάτι στο Facebook είναι σαν να μη σου συνέβη ποτέ. Μήπως πρέπει αυτό να σε ανησυχεί;» Δεν ξέρω, δεν απαντώ.

Τον χυμό που είχα πάρει για να με συντροφεύει την ώρα που άκουγα τον Κωστή Μαραβέγια να μου μιλάει για τη Λόλα του. Ο λόγος του τόσο συγκεκρι-μένος και γοητευτικός, με μια απλότητα που σπανίζει σε καλ-λιτέχνες, με συνεπήρε. Αρκετή ώρα μετά και ενώ βρισκόμασταν στο πάρκο απέναντι από τον Ευαγγελισμό, συνειδητοποίησα ότι το κουτάκι του χυμού ήταν σχεδόν γεμάτο. Είχα όμως μά-θει για το επόμενο βιβλίο που ετοιμάζει ο Κωστής με ήρωες ένα αγγούρι και μια ντομάτα και πολλές άλλες ιδέες του για μουσική και όχι. Ε, χυμό πίνω και στο σπίτι μου!