lekcje biblijne szkoły sobotniej 4/2012 - lekcja 9

Wzrastając w Chrystusie

„Kościół: obrzędy i rytuały”

Sobotnie studium biblijne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego

LEKCJA DZIEWIĄTA

ASBSG-SE-4Q-9-2012 ASBSG-TE-4Q-9-2012

Wydawnictwo Christ Media®

NADARZYN 2012 www.christmedia.pl

ISBN 978-83-63668-09-9

Lekcje Biblijne Szkoły Sobotniej – IV kwartał 2012 Lekcja 9 – Kościół: obrzędy i rytuały: 24 listopada – 30 listopada

S t r o n a | 2 |

NA PODSTAWIE OPRACOWANIA

Kwabena Donkor

TYTUŁ ORYGINAŁU Adult Sabbath School Bible Study Guide

(Standard & Teachers Edition) 4/2012: Growing in Christ

TŁUMACZENIE Klaudia Głowacka-Walaszczyk

TŁUMACZENIE I OPRACOWANIE BIBLIJNYCH TEKSTÓW ORYGINALNYCH

Adam Gołębiewski

KOREKTA Arkadiusz Piętka

REDAKCJA, TYPOGRAFIA I SKŁAD

Arkadiusz Piętka

Ta wersja podręcznika, w związku z cofnięciem zgody przez Office of Adult Bible Study Guide przy General Conference of Seventh-day Adventist Church , k iedy trwały

już prace nad tym kwartałem, będzie kontynuowana wyłącznie do końca grudnia 2012 roku. Przepraszamy wszystkich, którzy przyzwyczai l i się do takiej nowatorskiej

metody studium bibl i jnego, ale możemy działać tylko zakresie obowiązującego prawa autorskiego – Wydawcy.

Na podstawie Przewodnika Szkoły Sobotniej przygotowanego przez Biuro Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, jako standardowy podręcznik dla wszystkich ogólnoświatowych

Szkół Sobotnich Lekcji Biblijnych. Opublikowany tekst odzwierciedla wkład zespołowej pracy specjalnego Komitetu Weryfikacji Manuskryptów, a zatem nie musi wyłącznie odzwierciedlać intencji autora (-ów).

Cytaty biblijne na podstawie przekładów:

Biblii Warszawskiej (BW) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 2004 r.,

Biblii Tysiąclecia (BT), wyd. V – Wydawnictwo „Pallottinum”: 2005 r., Biblii Warszawsko-Praskiej (BWP) – „Gaudium” Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej: 2001 r.,

Biblii Gdańskiej (BG) – Towarzystwo Biblijne w Polsce: 1989 r. (1632), oraz w tekstach pamięciowych: Septuaginty (LXX) i Textus Receptus (TR).

Sobotnie Studium Biblijne zawiera uzupełniające materiały do studiowania, zaznaczone przypisami. W opracowaniu wykorzystano program e-Biblia dla cytatów biblijnych oraz grafikę Larsa Justinena.

Numerację anglojęzycznych wydań książek Ellen G. White oparto o www.egwwritings.org.

Wszelkie uwagi do tego opracowania prosimy zgłaszać pod: [email protected].

Niniejszy przekład (public domain) można publikować i rozpowszechniać bezpłatnie, pod warunkiem podania źródła pochodzenia, np. www.christmedia.pl.


S t r o n a | 3 |

1 Także: 1 Księga Mojżeszowa. 2 Także: 2 Księga Mojżeszowa. 3 Także: 3 Księga Mojżeszowa. 4 Także: 4 Księga Mojżeszowa. 5 Także: 5 Księga Mojżeszowa. 6 Także: Księga Joba. 7 Także: Przypowieści Salomona. 8 Także: Księga Kaznodziei Salomona. 9 Także: Treny. 10 Także: List św. Pawła do Galacjan. 11 Także: Objawienie św. Jana.

Skróty nazw ksiąg biblijnych

Rdz Księga Rodzaju1 Wj Księga Wyjścia2 Kpł Księga Kapłańska3 Lb Księga Liczb4 Pwt Księga Powtórzonego Prawa5 Joz Księga Jozuego Sdz Księga Sędziów Rt Księga Rut 1 Sm 1 Księga Samuela 2 Sm 2 Księga Samuela 1 Krl 1 Księga Królewska 2 Krl 2 Księga Królewska 1 Krn 1 Księga Kronik 2 Krn 2 Księga Kronik Ezd Księga Ezdrasza Ne Księga Nehemiasza Est Księga Estery Hi Księga Hioba6 Ps Księga Psalmów Prz Księga Przysłów7 Koh Księga Koheleta (Eklezjastesa)8 Pnp Pieśń nad Pieśniami Iz Księga Izajasza Jr Księga Jeremiasza Lm Lamentacje9 Ez Księga Ezechiela Dn Księga Daniela Oz Księga Ozeasza Jl Księga Joela Am Księga Amosa Ab Księga Abdiasza Jon Księga Jonasza Mi Księga Micheasza Na Księga Nahuma Ha Księga Habakuka So Księga Sofoniasza Ag Księga Aggeusza Za Księga Zachariasza Ml Księga Malachiasza

Mt Ewangelia według św. Mateusza Mk Ewangelia według św. Marka Łk Ewangelia według św. Łukasza J Ewangelia według św. Jana Dz Dzieje Apostolskie Rz List do Rzymian 1 Kor Św. Pawła 1 List do Koryntian 2 Kor Św. Pawła 2 List do Koryntian Ga Św. Pawła List do Galatów10 Ef Św. Pawła List do Efezjan Flp Św. Pawła List do Filipian Kol Św. Pawła List do Kolosan 1 Tes Św. Pawła 1 List do Tesaloniczan 2 Tes Św. Pawła 2 List do Tesaloniczan 1 Tm Św. Pawła 1 List do Tymoteusza 2 Tm Św. Pawła 2 List do Tymoteusza Tt Św. Pawła List do Tytusa Flm Św. Pawła List do Filemona Hbr List do Hebrajczyków Jk List św. Jakuba 1 P 1 List św. Piotra 2 P 2 List św. Piotra 1 J 1 List św. Jana 2 J 2 List św. Jana 3 J 3 List św. Jana Jud List św. Judy Ap Apokalipsa św. Jana11


S t r o n a | 4 |

LEKCJA 9: 24 listopada – 30 listopada*

KOŚCIÓŁ: OBRZĘDY I RYTUAŁY

POPOŁUDNIE SZABATOWE

STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA:

Mt 28,19-20; Rz 6,3-8; Mt 26,26-28; J 13,1-17; 1 Kor 11,24-26

TEKST PAMIĘCIOWY: „A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów

waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego” (Dz 2,38 BW) BT Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest

w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w da-rze Ducha Świętego.

BWP I rzekł do nich Piotr: Nawróćcie się i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych. Wtedy też otrzymacie w darze Ducha Świętego.

BG Tedy Piotr rzekł do nich: Pokutujcie, a ochrzcij się każdy z was w imieniu Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów, a weźmiecie dar Ducha Świętego.

TR12 πετρος PIOTR δε ZAŚ εφη MÓWIŁ προς DO αυτους NICH μετανοησατε ZMIEŃCIE ZDANIE13 και I βαπτισθητω NIECH DOKONA ZANURZENIA εκαστος KAŻDY υμων Z WAS επι W τω ονοματι IMIENIU ιησου JEZUSA χριστου NAMASZCZONEGO εις KU αφεσιν UWOLNIENIU14 αμαρτιων (Z) GRZECHÓW και I ληψεσθε WEŹMIECIE την δωρεαν ZA DARMO του αγιου ŚWIĘTEGO πνευματος DUCHA

MYŚL PRZEWODNIA: Bóg ustanowił obrzędy, które – właściwie zrozumiane –

pomagają wzmocnić naszą wiarę.

iele społeczeństw posiada swoje rytuały inicjacyjne, zwane także „obrzę-dami przejścia”. W niektórych kulturach powstały one po to, aby pomóc człowiekowi przejść z jednego etapu życia do kolejnego. Na przykład, rytu-

ały związane z osiągnięciem dorosłości odbywały się wraz z nastaniem okresu doj-rzewania. Różniły się one od siebie w zależności od kultury, w której miały miejsce, jednak wszystkie miały jeden cel: służyły temu, aby młodzi ludzie byli kształtowani

12 Nowotestamentowy tekst grecki oparto o Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ z 1957 r. z aparatem krytycznym ze szczegól-nym uwzględnieniem zapisu Textus Receptus (przyp. tłum.). 13 Także: „żałujcie” (przyp. tłum.). 14 Także: „wyzwoleniu, odpuszczeniu, przebaczeniu, rozwodowi, listowi rozwodowemu” (przyp. tłum.).

W


S t r o n a | 5 |

na efektywnych i odpowiedzialnych członków danej społeczności. Przygotowując chłopców i dziewczęta do uczestnictwa w tych obrzędach, uczono ich wszystkiego, co wiąże się z dorosłością – czyli tego, czego będzie się od nich oczekiwać jako doro-słych członków społeczeństwa. Wśród chrześcijan również istnieją szczególne obrzędy – rytuały, które w sposób formalny wyrażają indywidualne zaangażowanie jednostek w wyznawaną przez nich wiarę. Te święte obrzędy nie tylko potwierdzają zaangażowanie i przynależność do wspólnoty, ale także przygotowują poszczególne osoby do bycia wiernymi i efektyw-nymi członkami danej społeczności. Są także środkiem, który pomaga wierzącym zro-zumieć, jakie konsekwencje pociąga za sobą poświęcenie dla Chrystusa. W tym tygo-dniu przyjrzymy się trzem obrzędom, za pośrednictwem których wyrażamy naszą wiarę: chrztowi przez zanurzenie, umywaniu nóg i Wieczerzy Pańskiej. * – Przestudiuj w bieżącym tygodniu wszystkie lekcje, aby przygotować się na szabat, 1 grudnia.


S t r o n a | 6 |

Niedziela – 25 listopada

NAZWY ŚWIĘTYCH OBRZĘDÓW

początkowym etapie istnienia kościoła chrześcijańskiego wierzący ze wschodniej części Cesarstwa Rzymskiego, gdzie posługiwano się głównie językiem greckim, na określenie świętych obrzędów chrześcijańskich uży-

wali słowa „mysterion”, czyli „tajemnica”. Na zachodzie, gdzie dominowała łacina, wprowadzono termin „sacramentum” („sakrament”). Była to przysięga, którą składał rzymski żołnierz, zobowiązując się do posłuszeństwa rozkazom dowódcy. Ci, którzy wprowadzili to słowo do terminologii religijnej, czuli, że najdokładniej opisuje ono charakter świętych obrzędów. Z czasem jednak pojawiła się idea, że sakrament sam w sobie posiada niewidzialną wewnętrzną moc. W średniowieczu Kościół uznawał siedem takich sakramentów, które postrzegano jako sposób na zaszczepienie Bożej łaski z sercu człowieka. W okresie Reformacji kwestię sakramentów poddano weryfikacji i krytyce. W umy-słach wielu ludzi termin „sakrament” budził niewłaściwe skojarzenia. Uznano, że na-leży go zastąpić słowem „ustanowienie”. Pochodzi ono od czasownika „ustanawiać”, „przeznaczać”, co sugerowało, że określane nim rytuały zostały ustanowione przez samego Chrystusa. Wybierając słowo „ustanowienie” zamiast „sakrament”, ludzie zadeklarowali, że uczestniczą w określonych obrzędach, ponieważ jest to boski spo-sób na okazanie naszego posłuszeństwa i lojalności wobec Jezusa jako naszego Pa-na. Adwentyści dnia siódmego postrzegają w ten sposób chrzest, umywanie nóg i Wieczerzę Pańską – jako rytuały, które świadczą o naszej wierności wobec Chrystu-sa. Są to symboliczne sposoby wyrażania naszej wiary. Przeczytaj Mt 28,19-20; J 13,14; 1 Kor 11,23-26. W jaki sposób te frag-menty biblijne wspierają pogląd, że święte obrzędy powinny być trakto-wane jako „ustanowienia”? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

Niezależnie od tego, jak dużą wagę przywiązujemy do obrzędów, musimy pamiętać, że nie są one nośnikami łaski ani środkami, za pomocą których możemy zasłużyć na zbawienie lub zdobyć Bożą przychylność. Grzech i to, co z nami uczynił, to zbyt po-ważna sprawa, aby same rytuały – nawet te ustanowione przez Chrystusa – mogły nas odkupić. Tylko śmierć Jezusa na krzyżu jest wystarczająca do tego, aby zapewnić

W


S t r o n a | 7 |

zbawienie istotom, które upadły tak nisko jak my. Zgodnie z naszym rozumieniem, te ustanowienia są zewnętrznymi symbolami świadczącymi o tym, że uznajemy to, co Chrystus dla nas uczynił, a także potwierdzającymi naszą więź z Nim (i wszystko to, co ta więź obejmuje). W takim rozumieniu dobrze spełniają swój cel. Są środkiem do celu, a nie celem samym w sobie.


S t r o n a | 8 |

Poniedziałek – 26 listopada

CHRZEST

owy Testament wykorzystuje kilka ilustracji, aby przedstawić, co oznacza chrzest. Po pierwsze, symbolizuje on duchowe zjednoczenie z Chrystusem (Rz 6,3-3), obejmujące udział w Jego cierpieniu, śmierci, zmartwychwstaniu,

a także pozostawienie za sobą dawnego stylu życia. W ten sposób chrzest wiąże się z pokutą i przebaczeniem grzechów (Dz 2,38), nowonarodzeniem i przyjęciem Ducha Świętego (1 Kor 12,13) oraz w konsekwencji przyłączeniem się do Kościoła (Dz 2,41.47). Chrzest symbolizuje przymierze i duchową więź z Bogiem poprzez Chrystusa (Kol 2,11-12). Ma takie samo znaczenie jak ceremonia obrzezania w Starym Testa-mencie. Wyraża także przeniesienie lojalności, które wprowadza człowieka w spo-łeczność poświęconą w służbie Chrystusowi. Przyjęcie Ducha Bożego przy chrzcie uzdalnia wierzących do służby kościołowi i pracy dla tych, którzy jeszcze nie są w wierze (Dz 1,5.8). Kilka lat temu komisja ds. chrztu, konfirmacji i komunii świętej pryz Kościele angli-kańskim wydała przekonujące oświadczenie. Mówiło ono miedzy innymi o tym, że „osoby przystępujące do chrztu były zazwyczaj dorosłe, a nie w wieku niemowlęcym; ponadto trzeba przyznać, iż nie istnieje przekonujący nowotestamentowy dowód przemawiający za chrzczeniem niemowląt15”. Właściwe zrozumienie chrztu i jego ogromne znaczenie wyklucza niemowlęta jako uzasadnionych kandydatów, ponieważ biblijny chrzest wymaga wiary i pokuty przystępujących do niego osób. Także rola Słowa Bożego w rozwoju wiary (Rz 10,17) wskazuje na to, że pokuta musi być połą-czona z biblijnym i duchowym pouczeniem. Elementy te są niezbędne, aby kandydaci mogli przynieść „godne owoce nawrócenia” (Łk 3,8), będące dowodem ich więzi z Chrystusem. Charakter chrztu pomaga nam zrozumieć różnicę pomiędzy ustanowieniem i sakra-mentem. Według tych, którzy postrzegają go jako sakrament, jest on środkiem pro-wadzącym do przemiany oznaczającej przejście z duchowej śmierci do duchowego życia. W tym zrozumieniu wiek nie ma żadnego znaczenia, ponieważ jest to wyda-rzenie całkowicie nadnaturalne. Z drugiej strony, chrzest rozumiany jako ustanowie-

15 Baptism and Confirmation Today, Londyn 1955, s. 34, cyt. w: Millard J. Erickson, Christian Theology, 1988, s. 1102.

N


S t r o n a | 9 |

nie jest tylko dowodem lub symbolem wewnętrznej zmiany (nadnaturalnego wyda-rzenia), która zachodzi w życiu wierzącego na drodze jego doświadczenia z Jezusem. Z tego względu kandydaci do chrztu powinni już wcześniej doświadczyć wiary w Chrystusa, w związku z czym kwestia, kto i kiedy zostanie ochrzczony, staje się bardzo ważna. Jeśli zostałeś już ochrzczony chrztem biblijnym (przez zanurzenie całego ciała), zastanów się ponownie nad tym doświadczeniem. Skoro rozumiesz tę kwestię we właściwy sposób, odpowiedz na pytanie, dlaczego (w pew-nym sensie) musimy być „chrzczeni” każdego dnia? W jaki sposób możemy to osiągnąć?


S t r o n a | 10 |

Wtorek – 27 listopada

OBRZĘD POKORY

rudno sobie wyobrazić ból, jaki Jezus odczuwał w swoim sercu, kiedy – w obli-czu swojego ukrzyżowania, największego możliwego upokorzenia – widział pomiędzy uczniami zazdrość i spory o to, który z nich będzie największy w Je-

go królestwie. Przeczytaj Łk 22,24,27 (zob. także Mt 18,1; 20,21). Jakiej istotnej prawdy uczniowie wciąż nie mogli się nauczyć?

_____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________ Nasz świat jest tak zdeformowany i wypaczony przez grzech, że bardzo często po-strzegamy wszystko zupełnie inaczej niż powinniśmy, a wydaje nam się to całkiem rozsądne i sensowne. Kto przy zdrowych zmysłach wolałby służyć niż aby jemu słu-żono? Czy w życiu nie chodzi o to, żeby iść do przodu, stać się bogatym i zdobyć taką pozycję, aby to inni służyli nam, a nie my im? Nic więc dziwnego, że podczas ostat-niej wieczerzy Jezus umył uczniom nogi. Żadne wypowiedziane przez Niego słowo nie mogłoby w lepszy sposób pokazać, na czym polega prawdziwa wielkość w oczach Boga, niż to, że umył nogi tym, którzy to powinni całować Jego stopy. Czego uczy nas fragment z J 13,1-17 na temat obrzędu umywania nóg jako wstępu do Wieczerzy Pańskiej?

_____________________________________________________________________

_____________________________________________________________________ W tych wersetach znajdujemy niesamowitą prawdę. Wiersz 3. mówi, że Jezus wie-dział, „iż Ojciec wszystko dał mu w ręce”. Co dzieje się dalej? Tak, Jezus doskonale rozumiejąc, że „od Boga wyszedł i do Boga odchodzi” (J 13,3), wstał od stołu i zaczął „umywać nogi uczniów” (J 13,5). Nawet bez pełnego zrozumienia tego, kim napraw-dę był Chrystus, uczniowie musieli być zdumieni. Jak mogli nie pojąć zawartej w tym geście lekcji?

T


S t r o n a | 11 |

Zastanów się także nad tym, co to oznacza, że umywanie nóg nastąpiło przed Wie-czerzą Pańską? Jak istotne jest abyśmy, zanim przyjmiemy wszystko to, co Chrystus dla nas uczynił, przystąpili do tego Wieczerzy Pańskiej z poczuciem pokory i uniżenia oraz świadomością, że potrzebujemy Bożej łaski. Czyje stopy powinieneś umyć, aby odnieść znaczne korzyści w zakresie twojego życia duchowego?


S t r o n a | 12 |

Środa – 28 listopada

WIECZERZA PAŃSKA

rzeczytaj Mt 26,26-28. Jakie oczywiste znaczenie ma to, co Jezus na-kazał nam tutaj czynić? Dlaczego ważne jest, abyśmy postrzegali ten obrzęd w kategoriach symbolu?

_____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

Wieczerza Pańska zastąpiła Święto Paschy z czasów starego przymierza. Pascha zna-lazła swoje wypełnienie, gdy Chrystus – owy Baranek paschalny – oddał swoje życie. Przed śmiercią osobiście ustanowił rytuał zastępczy – wielki nowotestamentowy ob-rzęd symbolizujący Nowe Przymierze. Podobnie jak Pascha upamiętniała wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej, tak Wieczerza Pańska miała upamiętniać wyzwolenie z duchowego Egiptu czyli z niewoli grzechu. Krew baranka paschalnego umieszczona na nadprożach i futrynach domu chroniła jego mieszkańców przed śmiercią, a posiłek przygotowany z jego mięsa dał im siłę do ucieczki z Egiptu (Wj 12,3-8). Podobnie ofiara Chrystusa przynosi wierzącym wyzwo-lenie od śmierci – są zbawieni poprzez uczestnictwo w Jego ciele i krwi (J 6,54). Wie-czerza Pańska oznajmia wszem i wobec, że śmierć Chrystusa na krzyżu zapewnia zbawienie, przynosi przebaczenie i obiecuje nam zwycięstwo nad grzechem. Przeczytaj 1 Kor 11,24-26. Jaką ważną doktrynalną prawdę o śmierci Chrystusa na krzyżu zawierają te wersety? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ Widzimy tutaj wyraźne nawiązanie do zastępczego charakteru śmierci Chrystusa. Na krzyżu Jego ciało zostało złamane, a krew przelana za nas – wziął na siebie to, co słusznie należało się nam. Za każdym razem, gdy bierzemy udział w Wieczerzy Pań-skiej, powinniśmy pamiętać, czego Chrystus dokonał w naszym imieniu. Jeśli dodamy do Wieczerzy Pańskiej umywanie nóg, które pomaga przygotować na-sze serca na wzięcie w niej udziału, powinniśmy również dostrzec społeczny charak-

P


S t r o n a | 13 |

ter tego obrzędu. Ofiara Chrystusa, tak wyraźnie symbolizowana przez spożywanie chleba i wina, powinna przypominać nam o tym, że niezależnie od tego, co nas dzieli, wszyscy jesteśmy grzesznikami, którzy stale potrzebują łaski. Wieczerza Pańska po-winna pomóc nam uświadomić sobie nasze obowiązki nie tylko wobec Boga, ale tak-że wobec siebie nawzajem.


S t r o n a | 14 |

Czwartek – 29 listopada

OCZEKIWANIE NA POWTÓRNE PRZYJŚCIE CHRYSTUSA

lbowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie” (1 Kor 11,26). Jaką wielką nadzieję zawierają te wersety?

Wersety te świadczą o tym, jak ściśle powtórne przyjście Chrystusa i Wieczerza Pań-ska są ze sobą powiązane. Oczywiście ma to sens, ponieważ powtórne przyjście jest punktem kulminacyjnym tego, co stało się na krzyżu. Można powiedzieć, że powo-dem pierwszego przyjścia – podczas którego Jego ciało zostało złamane, a krew przelana – było drugie przyjście. Pierwsze przygotowało i utorowało drogę dla dru-giego. Jaki sens miałoby pierwsze przyjście Chrystusa, gdyby nie było nadziei na Jego powrót? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ W pewnym sensie Wieczerza Pańska wypełnia przestrzeń pomiędzy Golgotą a po-wtórnym przyjściem Chrystusa. Za każdym razem, gdy do niej przystępujemy, roz-myślamy o ukrzyżowaniu i o tym, co oznacza ono dla nas. Jednak tego, co Jezus uczynił dla nas na Golgocie, nie można oddzielić od powtórnego przyjścia. W rzeczy-wistości, to, czego Chrystus dokonał, osiągnie swoje ostatecznie wypełnienie dopiero podczas Jego powrotu. Przeczytaj Mt 26,29. O czym Jezus mówi w tym wersecie? _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________

„A


S t r o n a | 15 |

Spójrz na obietnicę, zapewnienie i nadzieję, jakie Pan daje w tych słowach. Mówią one o bliskości, intymności pomiędzy odkupionym i Odkupicielem, która będzie trwała przez całą wieczność. Jezus obiecuje nam, że nie będzie pił soku z owocu winnego krzewu aż do czasu, gdy napije się go z nami w wiecznym królestwie. Gdy uświado-mimy sobie, kim On jest – Stwórcą wszechświata (Kol 1,16) – obietnica ta jest jesz-cze bardziej zdumiewająca. Tak więc, poza wszystkim innym, czego dotyczy Wiecze-rza Pańska, należy również powiedzieć, że wskazuje ona na wielką nadzieję, która wiąże się z powtórnym przyjściem Chrystusa. Jesteś zniechęcony? Przygnębiony? Witaj w upadłym świecie! Dlaczego, pośród wszystkich trudności, przez które być może przechodzisz, tak waż-ne jest, aby patrzeć na ofiarę Jezusa na krzyżu? Co oznacza ona dla ciebie teraz i jakie ma znaczenie w kontekście wieczności?


S t r o n a | 16 |

Piątek – 1 grudnia

DO DALSZEGO STUDIUM

Przeczytaj:

Zapoznaj się z rozdziałami Chrzest, Wieczerza Pańska, Dary duchowe i posłu-giwanie oraz Dar proroctwa, w: Wierzyć tak jak Jezus, Warszawa 2007, wyd. II, s. 206-256.

hrzest jest najświętszym i najważniejszym obrzędem, a więc należy dogłęb-nie zrozumieć jego znaczenie. Symbolizuje on skruchę z powodu grzechu oraz początek nowego życia w Jezusie Chrystusie. Nie należy się niepo-

trzebnie spieszyć z przystąpieniem do tego obrzędu. Niech zarówno rodzice, jak i dzieci obliczą najpierw koszt”16. „Pascha wskazywała wstecz na wyzwolenie Izraelitów, a także była zapowiedzią wskazującą na Chrystusa, Baranka Bożego zabitego dla odkupienia upadłego czło-wieka. Krew, którą pomazywano odrzwia, symbolizowała pojednawczą krew Mesja-sza, a także ciągłą zależność grzesznego człowieka od zasług tej krwi w celu ochrony przed mocą szatana oraz uzyskania ostatecznego odkupienia”17.

Pytania:

1. Kiedy ostatnio umyłeś komuś nogi podczas obrzędu umywania nóg? Dlaczego ta praktyka jest tak ważna?

2. Przeczytaj 1 P 3,20-21. Jakiego porównania używa tutaj Paweł, aby wyjaśnić znaczenie chrztu?

3. Pierwsi chrześcijanie byli oskarżani o wiele rzeczy, których w rzeczywistości nie robili, miedzy innymi o kanibalizm. Jednym z powodów były słowa Jezusa: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie

16 Ellen G. White, Testimonies for the Church, Mountain View-Omaha 1948, t. VI, s. 93 (6T 93.3). 17 Elle G. White, The Spirit of Prophecy, t. I, s. 201 (1SP 201.1).

„C


S t r o n a | 17 |

mieszka, a Ja w nim” (J 6,53-56). Czego Jezus uczy nas w tych słowach? Dla-czego ważne jest, abyśmy rozumieli duchowe znaczenie tego i podobnych wersetów?

4. W klasie przedyskutujcie bardziej szczegółowo wspólnotowy charakter wiecze-rzy Pańskiej. W jaki sposób ten obrzęd powinien pomagać twojemu zborowi lepiej zrozumieć nasze obowiązki wobec siebie nawzajem i wobec otaczające-go nas społeczeństwa?


S t r o n a | 18 |

Uwagi dla nauczyciela18

LEKCJA W SKRÓCIE

Kluczowy tekst: Dz 2,3819 Student powinien:

Wiedzieć: Opisać duchową przemianę i prawdy symbolizowane przez chrzest, umywanie nóg i Wieczerzę Pańską.

Doświadczyć: Poprzez osobiste doświadczenie odczuwać święty charakter obrzędów ustanowionych przez Chrystusa.

Wykonać: Całym sercem uczestniczyć we wspólnotowym wyrażaniu wiary, które zapewnia chrzest, umywanie nóg i Wieczerza Pańska.

Schemat nauczania: I. WIEM: Ustanowione przez Chrystusa

A. Dlaczego obrzęd chrztu, umywania nóg i Wieczerzy Pańskiej traktujemy ja-ko ustanowienia, a nie jako sakramenty?

B. Jakie wewnętrzne przemiany symbolizują te obrzędy?

C. Jakie prawdy na temat tego, co Chrystus uczynił w imieniu swego ludu, ilu-strują te rytuały?

II. DOŚWIADCZAM: Święte doświadczenie

A. W jaki sposób osobiste doświadczanie chrztu, umywania nóg i Wieczerzy Pańskiej różni się od teoretycznego i rozumowego przyjęcia doktryny mówiącej o tych obrzędach?

B. Skoro czekamy na powtórne przyjście Chrystusa, jaki jest sens w podpo-rządkowaniu się prośbie Chrystusa, która zakłada, że powinniśmy kultywować te święte obrzędy na pamiątkę Jego ofiary?

18 Opracowano na podstawie Adult Sabbath School Bible Study Guide (Teachers Edition) 4/2012: Growing in Christ autorstwa Kwabena Donkor (sygnatura ABSG-TE-4Q-9-2012). Materiał wydania dla nauczycieli, w sekcji „Lekcja w skrócie” został napisany przez Cheryl Des Jarlais, niezależną pisarkę z Ringgold w stanie Georgia, USA; natomiast „Cykl nauki” został napisany przez Jennifer Schmidt, niezależną pisarkę z Stevensville w stanie Maryland, USA (przyp. tłum.). 19 Pełny tekst biblijny znajdziesz w tekście pamięciowym (przyp. red.).


S t r o n a | 19 |

III. WYKONUJĘ: Wspólnotowe wyrażenie wiary

A. W jaki sposób wspólne przystępowanie do świętych obrzędów buduje więzi pomiędzy członkami Kościoła i wspólne doświadczenia duchowe?

B. Co mogą zrobić wyznawcy Chrystusa, aby pełniej doświadczyć wynikają-cych z nich korzyści?

Podsumowanie: Chrzest, umywanie nóg i Wieczerza Pańska to obrzędy określone przez Chry-stusa jako symbole uczestnictwa w Jego cierpieniu, przyjęcia poniesionej w naszym imieniu śmierci i prowadzenia nowego życia pełnego służby i zaan-gażowania.


S t r o n a | 20 |

CYKL NAUKI

Krok 1:

MOTYWACJA

Kluczowe pojęcie dla duchowego wzrostu: Chrzest, umywanie nóg i Wieczerza Pańska to symboliczne obrzędy upamięt-niające ważne wydarzenia duchowe kluczowe dla życia wszystkich wierzących.

Dla nauczyciela:

Poproś członków klasy, aby podzielili się komentarzem na temat roli, jaką ry-tuały odgrywają w ich życiu. W jakie rytuały angażują się na poziomie indywi-dualnym, rodzinnym, wspólnotowym, krajowym itp.? Jaki jest ich cel?

Niezależnie od tego, czy jesteśmy tego świadomi, wszyscy podlegamy powszechnym rytuałom, które porządkują nasze codzienne życie – każdego ranka budzimy się o określonej godzinie i zanim wyjdziemy do pracy, idziemy z psem na spacer, czyta-my gazetę itp. Lekcja tego tygodnia zwraca naszą uwagę na inny rodzaj rytuałów – są to rytuały o charakterze duchowym, które zostały nam dane po to, abyśmy mogli nawiązać więź z Bogiem. Zastanówcie się wspólnie nad tym, w jaki sposób motyw umywania nóg przewija się przez całą Biblię. Rozważcie niektóre z poniższych przy-kładów i poszukajcie innych.

Pierwsza biblijna wzmianka o umywaniu nóg wiąże się z gościnnością, jaką Abraham okazał nieznajomym podróżnym: „Pozwól, aby przyniesiono trochę wody, abyście obmyli nogi wasze; potem odpocznijcie pod drzewem” (Rdz 18,4).

O umywaniu nóg czytamy również w historii Lota, który oferuje podróżnym (aniołom), którzy przybyli do Sodomy: „(...) wstąpcie do domu sługi waszego i przenocujcie. Umyjcie nogi wasze (...)” (Rdz 19,2).

Kolejne przykłady mamy w historii Labana i Rebeki (Rdz 24,32), lewity i jego konkubiny (Sdz 19,21), Abigail i Dawida (1 Sm 25,41-32), itd.

Bóg rozkazał kapłanom, aby przed wejściem do miejsca świętego lub naj-świętszego, a także przed składaniem ofiar, obmywali ręce i nogi (Wj 40,30-32).


S t r o n a | 21 |

Pytania:

1. Jakie funkcje pełni umywanie nóg w powyższych starotestamentowych przy-kładach? Zachęć członków swojej klasy do refleksji na temat tej czynności jako przejawu, miedzy innymi, gościnności, powitania, czystości, służby.

2. Na podstawie wspaniałych historii biblijnych, w których przewija się motyw umywania nóg, a także świadomości uczniów w kwestii tej praktyki, możemy stwierdzić, że była ona głęboko zakorzeniona w kulturze i tradycji tamtego czasu. W jaki sposób fakt, że Jezus umył stopy swoich uczniów zarówno po-twierdza dotychczasowe znaczenie tego aktu, jak i je poszerza (np. poprzez ustanowienie służebnego przywództwa)?

Krok 2:

BADANIE

Komentarz biblijny

Dla nauczyciela: Poproś członków klasy, aby podzielili się komentarzem na temat roli, jaką ry-tuały odgrywają w ich życiu. W jakie rytuały angażują się na poziomie indywi-dualnym, rodzinnym, wspólnotowym, krajowym itp.? Jaki jest ich cel?

I. Wyposażenie Kościoła

(Przeczytajcie razem J 3,5)

ozmowa pomiędzy Jezusem a Nikodemem, opisana w 3. rozdziale Ewangelii Jana, wskazuje na niezaprzeczalną potrzebę otrzymania eschatologicznego daru Ducha Świętego lub – jak mówi Jan – narodzenia się z Ducha. Odbywa

się to poprzez obrzęd chrztu. Musimy narodzić się z „wody i z Ducha” (J 3,5). Pyta-nie, na jakie odpowiada Chrystus w rozmowie z Nikodemem, dotyczy tego, w jaki sposób człowiek otrzymuje część w dziedzictwie Chrystusa. Jest to uwarunkowane „ponownymi narodzinami” poprzez chrzest. Zgodnie z logiką stanowi on kolejny krok wiary po przyjęciu Chrystusa, gdyż „kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zba-wiony (...)” (Mk 16,16).

R


S t r o n a | 22 |

Jezus wskazuje na chrzest jako wstęp do uczniostwa. Pozostaje to w harmonii z Jego nakazem, aby chrzcić tych, którzy przyjmują Go jako Pana i Zbawiciela (Mt 28,16-20). Chrzest podkreśla konieczność pokuty i przebaczenia, a także wymaga podjęcia odważnej decyzji o przyjęciu Jezusa jako Odkupiciela-Króla. W Ewangelii Jana chrzest jest symbolem istotnego wymogu, jakim jest oczyszczenie z grzechu. W wodach chrztu wierzący zostaje oczyszczony z grzechu. Łącząc wodę i Ducha, Jezus wyraża dwie wielkie prawdy, jakich doświadcza wierzący – woda oznacza oczyszczenie grzechów z przeszłości, a Duch symbolizuje moc Chrystusa, która daje zwycięstwo.

Rozważ: W jaki sposób chrzest symbolizuje oczyszczenie od grzechu i otrzymanie Du-cha Bożego?

II. Umywanie nóg

(Przeczytajcie razem J 13,1-17)

mywanie nóg jest narzędziem pojednania z Bogiem i ludzkością. Przypomina o tym, że po chrzcie człowiek cały czas pozostaje w wielkiej potrzebie dalsze-go oczyszczania z grzechów, a także stale potrzebuje Bożej miłości i łaski,

która przejawia się w przebaczeniu, usprawiedliwieniu i uświęceniu. Jednocześnie obrzęd ten uświadamia nam, że powinniśmy traktować współwierzących tak, jak Chrystus traktuje nas – powinniśmy przebaczać sobie nawzajem i pojednać się, aby stworzyć i utrzymać wspólnotę miłości, jedności i braterstwa, która będzie odzwier-ciedlać miłość Boga. Prawidłowo rozumiane i praktykowane umywanie nóg stanowi środek, aby to osiągnąć lub przynajmniej w znacznym stopniu przyczynia się do osią-gnięcia tego rodzaju społeczności. Podczas Ostatniej Wieczerzy (J 13,2-4) Jezus prawdopodobnie czekał, aby to jeden z uczniów umył nogi innym. Kiedy to nie nastąpiło, wstał i wziął udział w akcie cał-kowitej pokory i miłości. Biorąc na siebie rolę niewolnika, zapowiadał to, co będzie się działo na krzyżu i po raz kolejny zwracał uwagę na plan zbawienia. Ponadto, umywa-jąc stopy swoim uczniom, chciał przekazać naukę o tym, że jego królestwo opiera się na ofiarnej miłości i służbie, a droga do prawdziwej sławy to ścieżka pokory, służby, a nawet śmierci dla siebie, jak również dla innych.

U


S t r o n a | 23 |

Rozważ: W jaki sposób umywanie nóg stale przypomina nam o tym, iż każdy uczeń Chrystusa powinien codziennie dbać o przebaczenie i oczyszczenie? Jak świad-czy to również o tym, że aby prowadzić uświęcone życie, potrzebujemy odna-wiającej mocy Ducha Świętego?

II. Wieczerza Pańska

(Przeczytajcie razem J 6,53-54)

czestnictwo w Wieczerzy Pańskiej jest kluczowe dla naszego zrozumienia ko-nieczności ofiary Chrystusa w kontekście naszego zbawienia. W J 6,53-54 zo-stały zapisane następujące słowa, które Jezus wypowiedział do uczniów:

„(...) Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Czło-wieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. W obrzędach chrztu, umywania nóg i Wieczerzy Pańskiej możemy dostrzec uzupeł-niające się aspekty wody i krwi – symboli, które przedstawiają to, w jaki sposób je-steśmy zbawieni i oczyszczeni z grzechu. Komentując te kwestie, Ellen G. White pi-sze, że krew i woda reprezentują przebaczenie i dar życia: „Krew miała zmyć grzechy tych, którzy uwierzyli w imię Jego, a woda – przedstawia żywa wodę, która wypływa z Jezusa i daje życie tym, którzy w Niego wierzą”20.

Rozważ: W jaki sposób uczestnictwo w wieczerzy Pańskiej symbolizuje ostateczny akt poświęcenia Chrystusa, jakiego dokonał dla naszego zbawienia?

20 Ellen G. White, Early Writings, Review and Herald Publishing Association, Washington 1945, s. 209 (EW 209.2).

U


S t r o n a | 24 |

Krok 3:

ZASTOSUJ

Dla nauczyciela: Razem z uczestnikami twojej klasy zastanówcie się nad tym, w jaki sposób Wieczerza Pańska symbolizuje nie tylko śmierć Jezusa i Jego ofiarę na krzyżu, ale także ciągle podejmowane przez Niego wysiłki, aby nas nakarmić i odży-wić. Rozważcie poniższe kwestie, a następnie odpowiedzcie na pytania:

1. Spożywając posiłek, „uczestniczymy” w żywności, która staje się częścią nas. Podczas Wieczerzy Pańskiej Jezus w sposób symboliczny staje się częścią nas, a my stajemy się częścią Niego. Biblia mówi: „Trwajcie we mnie, a ja w was (...)” (J 15,4). Jezus jest niebiańską manną, którą codziennie powinniśmy spożywać w sensie duchowym i przyjmować z wiarą, aż staniemy się jedno z Nim.

2. Jedzenie i picie są niezbędne do podtrzymania życia i tak samo chleb i wino, któ-re spożywamy podczas Wieczerzy Pańskiej (jako symbole ciała i krwi Chrystusa), są niezbędne dla naszego życia duchowego. Jezusa jest zarówno „chlebem ży-cia”, jak i „wodą życia”.

3. Jedzenie dostarcza zadowolenia i przyjemności. Biblia mówi: „Skosztujcie i zo-baczcie, że dobry jest Pan (...)” (Ps 34,9).

4. Jedzenie daje nam siłę do wykonywania zadań i wypełniania obowiązków w na-szym codziennym życiu. Podobnie, kiedy przyjmujemy Chrystusa podczas Wie-czerzy Pańskiej, daje nam to duchową siłę do wypełniania naszych chrześcijań-skich powinności i korzystania z przywilejów.

Pytania:

1. Zastanówcie się nad różnymi aspektami wieczerzy Pańskiej. Dlaczego Bóg wy-korzystuje posiłek (Ostatnią Wieczerzę) jako obrzęd? Czego próbuje nas w ten sposób nauczyć?


S t r o n a | 25 |

Krok 4:

TWORZENIE

Dla nauczyciela:

To jest czas na to, aby sprawdzić, co uczestnicy twojej klasy zapamiętali z bieżącej lekcji. Każdy powinien zrozumieć znaczenie i ważne aspekty każde-go z omawianych obrzędów. Jednakże, jak to ma również miejsce w przypadku innych rytuałów, które kon-centrują się na znaczących wydarzeniach i niosą ważną treść, te trzy obrzędy stracą swoje znaczenie, jeśli uznamy je za pewnik.

Burza mózgów: W jaki sposób grupy, zbory, pastorzy i większe społeczności powinny uczcić te wydarzenia tak, aby nie stały się one tylko pustym rytuałem i rutyną? Jak każ-dy z nas powinien przygotować się do uczestnictwa w nich tak, aby nasze umysły były otwarte na doświadczanie ich w znaczący i osobisty sposób, w ja-ki Bóg chciałby, abyśmy je przeżywali?


S t r o n a | 26 |

lekcje biblijne szkoły sobotniej 4/2012 - lekcja 9

Documents