ii janowy turniej literacki

niebieski

balonik

leci do

nieba …

Zbiór wierszy uczniów

Szkoły Podstawowej nr 73 II Janowy Turniej Literacki

SZKOŁA PODSTAWOWA nr 73

Warszawa, grudzień 2011

Szkoła Podstawowa nr 73 w Warszawie 2

Kilka słów …

Niebieski balonik leci do nieba … To tytuł naszego zbioru wierszy, i fragment jednego z utworów. A jest ich 20, cudownych, wzruszających, autentycznych w swojej prostocie, naiwności, bardzo osobistych. Poruszających problemy widzenia i odczuwania świata i rzeczy przez młodych poetów.

Oddajemy w Państwa ręce kolejny tomik poezji z 20 wierszami naszych uczniów, zgłoszonymi na II Janowy Turniej Literacki.

Ilustrację strof stanowią baśniowe obrazy współczesnej angielskiej malarki Josephine Wall.

Zapraszamy do lektury! Niech poezja dostarczy wielu przeżyć i zainspiruje nas do odkrywania piękna …

Niebieski balonik leci do nieba …

Grażyna Chmielewska redaktor wydania tomiku poezji


Od opiekuna uczniów

Kto dzisiaj pisze wiersze?...

Nasi uczniowie!

Nasza szkoła po raz drugi wzięła udział w Janowym Turnieju Literackim, który tradycyjnie odbywa się w czerwcu, miesiącu urodzin i imienin Księdza Jana Twardowskiego.

W konkursowych finałach w tym roku wzięła udział rekordowa liczba - ponad pół tysiąca dzieci i młodzieży z całej Polski, a nawet z zagranicy! Dr Waldemar Smaszcz nazwał konkursy najpiękniejszym pomnikiem Ks. Twardowskiego.

Nasi uczniowie pod opieką, nauczyciela języka polskiego, Małgorzaty Pazik napisali wiersze inspirowane twórczością ks. Jana Twardowskiego. Ostatecznie do konkursu zostało zgłoszonych ośmiu twórców i spośród nich trzech zajęło czołowe miejsca!

Jury w składzie Barbara Kobrzyńska, dr Aldona Kraus, Rafał Grzenia, dr Waldemar Smaszcz po przeczytaniu wszystkich zgłoszonych utworów literackich, a były ich setki, ustaliło werdykt:

I miejsce - Piotr Wiśniewski z klasy V b za wiersz pt.: "Jeśli…"

II miejsce - Joanna Śnieg z klasy IV b za wiersz pt.: "Balonik"

III miejsce - Karolina Majdańska z klasy V b za wiersz pt.: "Odpowiedni klucz".

Gratulując naszym młodym poetom, postanowiliśmy również po II edycji Konkursu opracować tomik poezji, w którym przestawiamy wszystkie wiersze zgłoszone do konkursu. Dziś go Państwu przedstawiamy.

Życzy wielu wzruszeń

Małgorzata Pazik nauczyciel języka polskiego

w Szkole Podstawowej nr 73


Balonik II nagroda w II Janowym Turnieju Literackim 2011

Niebieski balonik leci do nieba,

jak marzenie, które pragnie

spełnienia.

Czerwony balonik leci do nieba,

jak złość, która już minęła.

Czarny balonik leci do nieba,

Jak grzech, który pragnie

przebaczenia.

Żółty balonik leci do nieba,

jak radość z zasłużonego

wynagrodzenia.

Różowy balonik leci do nieba,

Jak przyjemność po wypełnieniu

postanowienia.

Tęczowy balonik leci do nieba,

jak dusza wiernego człowieka.

Każdy człowiek może być

tęczowym balonikiem.

Zrób to, by do nieba przybyć

niejednym dobrym uczynkiem.

Joanna Śnieg, 11 lat


Marzenie

Świat mój dziecięcy i bajeczny,

spokojny, kolorowy, bezpieczny.

Tutaj wszystko jest proste,

prawdziwe, szczere, radosne.

Tu miłość między ludźmi trwa wiecznie,

zaufanie i wierność jest tym, co konieczne.

Tu wszyscy są uśmiechnięci, wzajemnie życzliwi

w takim otoczeniu każdy jest szczęśliwy.

Tutaj ptak, który śpiewa wśród zielonych liści,

opowiada historię, która nam się ziści.

Tutaj słońce, gdy świeci na błękitnym niebie,

jest jak mamy ramiona, które tulą mnie.

Tutaj nie ma zazdrości, zawiści, nienawiści.

Otworzyłem oczy… szkoda, że to tylko mi się śni.

A przecież jak łatwo wszystkim nam by się żyło,

Gdyby to było realne, gdyby naprawdę tak było.

Piotr Wiśniewski, 12 lat


Fantastyczny pokój

W moim domu jest taki pokój,

Który jest pusty całkowicie.

Bawię się w nim często

I spędziłam tam prawie całe życie.

A ten mój pokój

Przenosi mnie do innego świata,

W którym są lody, lizaki,

Czekolada oraz cukrowa wata.

A gdy na podłodze siadam,

Czuję się tak błogo.

Lecz wracam z tamtego pokoju,

Gdy mama tupnie nogą.

Gabriela Tchorzewska, 11 lat


Jeśli… I nagroda w II Janowym Turnieju Literackim 2011

Widzisz to pawie oczko, które do nas mruga?

To niezapominajka błękitna

tonąca w deszczu strugach.

Widzisz ten złoty dzwonek,

co w sitowiu ginie?

To orzech dojrzewający

na wiotkiej leszczynie.

Widzisz te blade cętki

na soczystej trawie?

To sarna dukt przemierza lekko i tak zgrabnie.

Widzisz ten krąg płomienny oparty o drzewa?

To zachodzące słońce,

które nas ogrzewa.

Widzisz te bezkształtne

plamki na błękitnym niebie?

To chmurki, które jak puch

tulą się do siebie.

Jeśli widzisz to wszystko,

wiesz jak toczy się życie.

To znaczy jesteś wrażliwy, uśmiechasz się w zachwycie.



Noc

Jaka piękna ta noc,

W nią odmienia się mój los,

W nią,

Gwiazdy na niebie lśnią,

W nią na ulicach ciemno,

A księżyc rozświetla niebo.

Gdy kot chowa się do kąta,

Ja przez okno zmrużonym okiem wyglądam,

I patrząc na ulice,

Bardzo pragnę, chcę,

Aby taka piękna noc,

Na zawsze odmieniła mój los.

Warto mieć coś,

Za co odda się każdy włos.

Warto marzyć, kochać, podziwiać,

A przed złem szybko zmykać!

Blanka Wit, 12 lat


Biedronka

Czerwona sukienka i czarne kropki

Wesoła mina i uśmiech szeroki

Lata po liściach z łatwością wielką

Chodzi po ziemi z gracją i taktem

A inni zazdroszczą bo to niełatwe.

Mateusz Mizio, 13 lat


Po co jestem?

Nie jestem na tym świecie,

po to, by czuć się winnym.

Żyję i cieszę się przyjaźnią,

jestem potrzebny innym.

I nie jest ważne dzisiaj,

co źli ludzie powiedzą.

NIE! Dla braku szacunku,

niech wszyscy o tym wiedzą.

Bądźmy dla innych już zawsze dobrzy,

życzliwość niechaj w sercach gości.

Odejdzie w przeszłość, co niemiłe było.

Warto żyć dzisiaj dla przyszłości.



Odpowiedni klucz III nagroda w II Janowym Turnieju Literackim 2011

Jesteś szybki jak pantera,

która w buszu się poniewiera,

mówisz, że łatwo tak szybko gnać

i racja, warto tylko drogę znać.

Gdy wyjdziesz z losu z zadowoleniem

wyjdziesz również z bólem i cierpieniem,

bo samemu, samotność dokucza,

gdy nie znajdziesz do niej

odpowiedniego klucza.

Karolina Majdański, 12 lat


Już nie chcę

Kiedyś Cię widziałem

Jednocześnie Cię nie widząc

Potem zobaczyłam

Twoje talenty, Twój dowcip i urodę

To było i minęło

Już nie chcę pamiętać

Tych zabaw beztroskich

I rozmów wesołych

Już nie chcę Cię widzieć

Ani o Tobie słyszeć

Tonę w mojej samotności

I tonąc krzyczę:

Już nie chcę!

Julia Połuboczko, 13 lat


Gaj

W gaju zielonym

Przy drzewie dębowym

Śpi dziewczyna

O oku chabrowym

Patrząc w to oko

Widzi się smutek

I żal po tym co było

I już nie wróci



O 180 stopni

Życie było dla mnie pasmem przygód

Dopóki nie było Ciebie

Potem zostałeś tylko Ty

I zmieniłeś wszystko o 180 stopni

Ze szkolnego zeszytu

Kartka wyrwana

Na niej krótkie wyznanie

Pogięte i wyrzucone

A teraz Ty wracasz

Lecz spóźniony



Wspomnienia

Wspomnienia- niczym zdjęcia,

zbierasz w swojej głowie jak w starym albumie.

To, co będzie- nieokreślone.

To, co już było - niezmienne, wiadome.

Zawsze możesz powrócić do wspomnień.

Ale najgorsze, gdy o nich zapomnisz,

smutek Cię nagle ogarnia,

rzeczywistość znowu powraca.

Musisz w tym żyć- czy radość, czy ból.

Wtedy najlepiej jest wrócić do wspomnień,

otworzyć swą głowę- jak album, przypomnieć,

co było i się nie zmieni.

A potem znów wrócić do rzeczywistości,

by dalej tworzyć historię.



Życie

Życie zaczyna się pierwszym oddechem,

a kończy ostatnim uśmiechem.

Życie to piękna bajka,

tak ładna jak niezapominajka.

Życie to ciekawa fabuła,

lecz jest w nim jedna reguła:

Szanuj swe życie, bo masz tylko jedno.

Musisz się nim nasycić, bo się skończy, wiem to.



Śmierć

Śmierć przychodzi niespodzianie,

czasem w młodości, a czasem w starości.

Ludzie mówią:

- Łatwa jest śmierć, ale życie trzeba dobre mieć.

Życie traktuj jak największy skarb,

Troszcz się o nie i pamiętaj, że

Możesz je stracić i w młodości też.

Agnieszka Kozak, 11 lat


Przebaczenie

Do najpiękniejszych cnót człowieka należy zdolność przebaczania.

Zemsta niszczy zarówno wroga, jak i nas samych.

Nas samych o tyle groźniej, że pustoszy naszą duszę,

Gdy wrogowi możemy odpłacić tylko szkodą cielesną.

Przebaczenie nas pomnaża.

Dominika Łuczak, 12 lat


Kłamstwo

Kłamstwo ma krótkie nogi,

Na kłamstwie nie przejdziesz żadnej drogi,

Kłamstwo donikąd nie prowadzi,

I każdemu wadzi,

Przyznać się trudno jest,

Ale Ty już pewnie wiesz,

Że to rzecz jasna,

A gdy kłamiesz i bluzka jest ciasna,

W brzuchu Cię ściska,

Bo wiesz, że z Twych ust kłamstwo wytryska,

Później się śmiejesz z koleżanki, kolegi,

Że on złamał obydwie nogi,

Gdy mówisz prawdę, droga jest prosta,

Gdy kłamiesz, ona zakręca,

Jak skłamiesz raz, skłamiesz raz jeszcze,

Ale wtedy już nie przejdą Cię dreszcze,

Będziesz spokojny jak liść na wietrze,

Jak morał wplątany w me wiersze,

KTO KŁAMIE, TEN NA GŁOWIE SZYBKO STANIE!

Blanka Wit, 12 lat


Ten jeden raz Jeśli jesteś w szkole niezbyt popularnej,

Ani niezbyt bogatej,

Z wybitymi oknami,

I zabitymi kratami,

To na pewno wiesz,

Jak w życiu naprawdę jest.

Mówi Ci w szkole jakiś „gość”:

- Weź to tylko papieros.

Mówi Ci to jeszcze ktoś,

I masz już tego wszystkiego dość,

Bierzesz, nie myślisz,

Zapalasz i palisz,

Masz ochotę spróbować,

Chociaż raz zasmakować.

Nie będzie to raz,

Chociaż nie wiem, jak bardzo byś tego chciał,

Nie odrzucisz tego w dal,

Będziesz ciągle mówił: - Daj, daj!

Żyło to będzie w Tobie cały czas,

I nie pomoże Ci żaden kask,

To jest jak narkotyk,

Zabić może jeden dotyk.

Zanim się obejrzysz, umierasz,

Bo zawinił ten jeden papieros, który paliłeś nieraz.

Blanka Wit, 12 lat


Apokalipsa

Świat jest rozdarty na strzępy

i nie pomogą lamenty

ponure niebo ziemię zakrywa

czarnemu światu smutku przybywa

przez ciemność światło przebija

ono tylko ziemię omija.

Dusza moja łka i płacze,

że już światła nie zobaczę,

gdy stracę nadzieję

i ostatnią łzę wyleję,

Ktoś mi rękę poda w mroku,

bym nie bała się zrobić następnego kroku.

Wszędzie szaro, wszędzie ciemno

nie wiem, co dziś będzie ze mną

słyszę głosy w mojej głowie

każdy coś innego powie.

Wszędzie smutek i cierpienie

czekam tylko na zbawienie

robiąc coś wbrew własnej woli,

bo cierpienie bardzo boli.

I uśmiecham się dokoła,

jakbym znów była wesoła.



Najlepszy przyjaciel

Gdy wracasz późno z pracy,

styrany niczym wół,

podbiega do Ciebie czarny pies

i widzi w oczach smutek Twój.

Skrada się wolno i merda ogonem,

trąca Cię łapką i szczeka głośno,

łasi się i przewraca oczami,

tarza się po podłodze i skacze wysoko,

wesoła mina na twarzy pana,

a pies szczęśliwy z wykonania zadania.

Mateusz Mizio, 13 lat


Mój świat

W mym pięknym i cudownym świecie

historia długa się plecie

muzyka tu wszystkich rozgrzewa

jak piękne wiosenne drzewa.

Zawsze widzę w świecie mym

chmurki a nawet czasem dym

bo miłość koloruje ten świat

potwierdza to nawet mój duży brat.

Pociągi po szynach jak rumaki ze stali

mkną i znikają w oddali

wokół zniszczone praskie kamienice

i rabusiów tyle, że strach wyjść na ulicę.

Praga na zawsze zostanie Pragą

i wszyscy śledzą jej rozwój z uwagą

zawsze będzie dzielnicą ciekawą

choć życie tu nie jest zabawą.



Copyright by SZKOŁA PODSTAWOWA nr73

Wyboru wierszy dokonały:

Grażyna Chmielewska

Małgorzata Pazik

Redakcja, korekta, skład:

Grażyna Chmielewska

Zdjęcia obrazów współczesnej angielskiej malarki Josephine Wall ze stron WWW:

http://www.josephinewall.co.uk/index.html

SZKOŁA PODSTAWOWA nr 73

Warszawa, grudzień 2011

ii janowy turniej literacki

Documents