ben küçükken....birgün istemeyerek kurabiye kavanozunu kırdım.kavanozu kırmakla kalmayıp birde anneme doğru olmayan şeyler söyledim.sonradan çok pişman oldum.yaptığım hatayı düzeltmek için neler yaptığımı sizde görün

Balcanın karnı çok acıkmıştı.doğruca mutfağa gitti.çok sevdiği kurabiyeleri aramaya başladı.balcan kurabiye kavanozunu dolapta buldu.sevinçle kavanoza uzandı.. kavanozu tuttu tam tezgaha koyacaktı ki.

Eyvah! kavanoz balcanın elinden kaydı.hızla yere düştü ve kırıldı.balcan sessizce oradan ayrıldı

annesi mutfağa geldiğinde çok şaşırdı. odaya giderek balcan ın kardeşi Balişe:-kurabiye kavanozunu sen mi kırdın?diye sordu.Balişin olanlardan haberi yoktu.-hayır ben kırmadım diye cevap verdi.

annesi Balcan a döndü : Balcan kavanozu sen mi kırdın dedi. Balcan:-hayır, ben kırmadım dedi.[.

aslında annesi kavanozu kimin kırdığını tahmin etmişti.-içinizden biri doğruyu söyleyene kadar size yemek vermeyeceğim, diyerek oradan ayrıldı

Baliş balcana doğruyu söylemediği için kırıldı.balcan çok üzüldü. -baliş,benim yüzümden yemek yiyemeyecek, diye düşündü

balcan çok pişman olmuştu,mutfağa giderek;-anne, kurabiye kavanozunu ben kırdım, çok üzgünüm!... dedi

annesi.- doğru söylemekten korkmamalısın.doğru söylediğin zaman kendini çok daha iyi hissedersin.doğruyu söylediğin için seninle grur duyuyorum, diyerek ona sarıldı.annesi onlara ödül olarak bir tabak kurabiye getirdi.baliş ile balcan sevinçle kurabiyeleri yerken, her zaman doğru sözlü olacaklarına söz verdiler.