EOIN COLFER

Το έκτο μέρος της τριλογίας του Ντάγκλας ΆνταμςΓυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ

KAI KATI AKOMA...

9

Aν διαθέτετε ένα αντίγραφο του Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ τότε ένα από τα τελευταία πράγματα που θα

θέλατε να δακτυλογραφήσετε στη βιντεο-οθόνη του θα ήταν ο ίδιος ο τίτλος αυτού του υποαιθερικού τόμου, μιας και –αφού έχετε ένα αντίτυπο– τότε ήδη γνωρίζετε όλα όσα χρειάζεται για το πιο εντυπωσιακό βιβλίο που εκδόθηκε ποτέ από τον σπουδαίο εκδοτικό οίκο της Μικρής Άρκτου. Ωστόσο, η υπόθεση υπήρξε πάντοτε ο επιλαχών σε κάθε μεγάλη δημοσκόπηση για τις Αιτίες Διαγαλαξιακής Σύγκρουσης κατά τις τελευταίες χιλιε-τίες, καθώς την πρώτη θέση απαρεγκλίτως λάμβαναν οι Οικοπε-δοφάγοι Μπάσταρδοι με τα Μεγάλα Όπλα, ενώ για την τρίτη θέ-ση έδιναν μάχη στήθος με στήθος η Επιβουλή του Άλλου Μισού ενός Έτερου Έλλογου Όντος και η Παρερμηνεία των Απλών Χει-ρονομιών. Γιατί αυτό που για κάποιον μπορεί να σημαίνει «Πω-πω! Αυτή η μακαρονάδα είναι φαντάστικο!» για κάποιον άλλο με-ταφράζεται ως «Η μάνα σου γουστάρει να τη βρίσκει με ναύτες».

Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι κατά τη διάρκεια μιας οκτάωρης στάσης του διαγαλαξιακού ταξιδιού σας στο Πόρτο Βράστα βρίσκεστε χωρίς μονάδες για τον Βυζ-Ο-Ξεφωνητή στο εμφύτευμά σας και –μόλις το συνειδητοποιήσετε– ταυτόχρονα δεν γνωρίζετε τίποτε για αυτό το εξαίσιο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας· τότε, λοιπόν, αν αποφασίσετε απλώς και μόνο από σκοτισμένη βαρεμάρα να πληκτρολογήσετε τις λέξεις «γυρί- στε τον γαλαξία με ωτοστόπ» στη μηχανή αναζήτησης του Γυ-ρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ, τι αποτελέσματα θα σας απο-δώσουν αυτά τα παιγνιώδη χτυπηματάκια στο πληκτρολόγιο;

Πρόλογος

10 Eoin Colfer

Πρωτίστως, μια κινούμενη εικόνα θα εμφανιστεί στην οθόνη μέσα σε μια λάμψη από πίξελ και θα σας ενημερώσει ότι υπάρ- χουν τρία αποτελέσματα, γεγονός αρκετά συγκεχυμένο από τη στιγμή που προφανώς παρακάτω παρατίθενται πέντε αποτελέ-σματα, αριθμημένα με τη συνήθη σειρά τους.

Σημείωση του Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ: Αυτό ισχύει εφόσον η συνήθης αριθμητική σειρά ορίζεται από το μικρότερο στο μεγαλύτερο και όχι από το δευτερογενές στο εμπνευσμένο, όπως συμβαίνει στους Φολφανγκανούς Γυμνοσάλιαγκες, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την αξία ενός αριθμού με βάση την καλλιτεχνι- κή καθαρότητα της μορφής του. Οι αποδείξεις των Φολφανγκα-νικών σουπερμάρκετ είναι περικαλλείς λωρίδες, ωστόσο η οικο-νομία των Φολφανγκανών καταρρέει τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.

Καθένα από αυτά τα πέντε αποτελέσματα είναι ένα μακρο-σκελές άρθρο, συνοδευόμενο από πολλές ώρες ηχητικών και οπτικών αρχείων καθώς και μερικών δραματοποιημένων αναπα-ραστάσεων, στις οποίες εμφανίζονται ορισμένοι μάλλον γνωστοί ηθοποιοί.

Αυτή δεν είναι η ιστορία των παραπάνω άρθρων. Αλλά, αν μετακινήσετε τον κέρσορα αμέσως μετά το άρθρο

πέντε, παραβλέποντας τις προσφορές για να επαναϋποθηκεύσετε τα νεφρά σας και να επιμηκύνετε τον πορμοβοσκό σας, θα φτάσετε σε μια γραμμή με πολύ μικρά γράμματα που λέει Αν σας άρεσε αυτό, τότε μπορεί να θέλετε να διαβάσετε επίσης… Κλικάρετε με τον κέρσορα αυτόν το σύνδεσμο και θα οδηγηθείτε σε ένα παράρτημα που αποτελείται μόνο από κείμενο, χωρίς ηχητικά και οπτικά αρχεία, ούτε καν ένα καρέ από βίντεο που να έχει γίνει από κάποιο φοιτητή σκηνοθεσίας ο οποίος γύρισε όλη την ταινία στο δωμάτιό του με ηθοποιούς τα φιλαράκια του και που τους πλήρωσε με σάντουιτς.

Αυτή είναι η ιστορία του παραπάνω παραρτήματος.

KAI KATI AKOMA...

11

Aπ’ όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα… η Αυτοκρατορική Γαλα-ξιακή Κυβέρνηση αποφάσισε μια μέρα, ενόσω απολάμβανε

έναν κουβά σπινθηροβόλων καβουριών, ότι μια υπεργαλαξιακή λεωφόρος ήταν απαραίτητη στη μπανάλ απόληξη του Δυτικού Σπειροειδούς Βραχίονα του Γαλαξία. Αυτή η απόφαση επισπεύ-στηκε υποτίθεται ως μέτρο για την πρόληψη της κυκλοφοριακής συμφόρησης, η οποία θα εμφανιζόταν στο απώτερο μέλλον· η αλήθεια όμως ήταν πως επισπεύστηκε προκειμένου να έχουν δουλειά μερικοί ξάδελφοι κάποιων υπουργών, οι οποίοι παρασι-τούσαν σε βάρος της κυβέρνησης. Δυστυχώς η Γη βρισκόταν πάνω στη χάραξη της νέας αυτής λεωφόρου, έτσι λοιπόν στάλ- θηκε ένας οικοδομικός στόλος των ανηλεών Βόγκον για να απο-μακρύνει αυτόν τον πλανήτη που εμπόδιζε, κάνοντας ελαφρά χρήση θερμοπυρηνικών όπλων.

Δύο επιζώντες κατάφεραν να τρυπώσουν σε ένα Βογκονιανό διαστημόπλοιο: ο Άρθουρ Ντεντ, ένας νεαρός Άγγλος, υπάλ-ληλος σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, του οποίου τα σχέδια για εκείνο το πρωί δεν συμπεριελάμβαναν την κονιορτοποίηση του πλανήτη του κάτω από τις παντόφλες του. Αν το ανθρώπινο γένος είχε κάνει δημοψήφισμα πριν από την καταστροφή, οι πιθανότητές του να εκλεγόταν ως ο λιγότερο κατάλληλος για ναγίνει η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας στο διάστημα θαήταν πολύ μεγάλες. Στο λεύκωμα του πανεπιστημίου του ο Άρ-θουρ Ντεντ περιγραφόταν ως «ο πιο πιθανός να καταλήξει να ζει μόνος σε μια τρύπα στα Υψίπεδα της Σκωτίας, με μόνη συ-

Εισαγωγή

12 Eoin Colfer

ντροφιά την πικρόχολη διάθεσή του». Ευτυχώς για τον Άρθουρ όμως ο Μπετελγεσιανός φίλος του, ο Φορντ Έσκορτ, περιπλα- νώμενος ερευνητής για τον περίφημο εκείνο διαστρικό ταξιδιω-τικό οδηγό, το Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ, ήταν κατά τι πιο αισιόδοξο άτομο. Ο Φορντ έβλεπε χρυσές τομές εκεί που ο Άρθουρ δεν έβλεπε παρά μόνο σύννεφα και προβλήματα. Έτσι με αυτόν τον τρόπο οι δυο τους συνδυάζονταν σε έναν συνετό διαστημικό ταξιδιώτη, εκτός βέβαια αν ταξιδεύοντας έφταναν ποτέ στον πλανήτη Τζουνίπελα όπου τα σύννεφα είχαν όντως χρυσές τομές. Ο Άρθουρ θα είχε σίγουρα στρέψει το σκάφος προς το πλησιέστερο σύννεφο και ο Φορντ αναμφίβολα θα εί-χε προσπαθήσει να κλέψει το χρυσάφι, πράγμα το οποίο θα εί- χε οδηγήσει στην καταστροφική ανάφλεξη των αερίων που βρί-σκονταν μέσα στη χρυσή τομή. Η έκρηξη θα ήταν όμορφη, αλλά ως ηρωικό τέλος μάλλον θα του έλειπε κάτι, όπως ας πούμε ένας μη διαμελισμένος ήρωας.

Ο μόνος άλλος Γήινος που είχε απομείνει ζωντανός ήταν η Τρίσια Μακμίλαν, ή Τρίλιαν όπως ήταν το κομψό, διαστημικό της όνομα. Η Τρίλιαν ήταν μια φιλόδοξη αστροφυσικός που κατέ-ληξε ανταποκρίτρια, η οποία πάντοτε πίστευε πως υπήρχε ζωή και πέρα από τη Γη. Παρά το ότι ήταν πεπεισμένη για αυτό, η Τρίλιαν είχε εκπλαγεί όταν ο Ζάφοντ Μπλήμπλιμπροξ, ο αντι-συμβατικός δικέφαλος Γαλαξιακός Πρόεδρος, την άρπαξε και την πήρε μαζί του στα αστέρια.

Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που θα μπορούσε να πει κανείς για τον Πρόεδρο Μπλήμπλιμπροξ, τα οποία να μην τα έχει ήδη τυπώσει ο ίδιος σε μπλουζάκια και διακινήσει σε ολόκληρο τον Γαλαξία δωρεάν με κάθε αγορά μέσω uBid. Ο ΖΑΦΟΝΤ ΛΕΕΙ ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΖΑΦΟΝΤ ήταν πιθανότατα μία από τις πλέον διάσημες ατάκες σε μπλουζάκι, αν και ούτε καν η ομάδα των ψυχιάτρων του δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς τι σήμαινε αυτό. Η δεύτερη πιο διάσημη ατάκα ήταν μάλλον το ΜΠΗΜΠΛΙΜΠΡΟΞ: ΝΑ ΧΑΙ- ΡΕΣΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ.

13Και κάτι ακόμα…

Είναι συμπαντικό αξίωμα πως αν κάποιος μπει στον κόπο να τυ- πώσει κάτι σε μπλουζάκι, τότε σίγουρα αυτό δεν μπορεί να εί- ναι εκατό τοις εκατό ψέμα, δηλαδή μάλλον πιθανότατα σίγου-ρα όχι εντελώς ψέμα. Παρεμπιπτόντως, όποτε ο Ζάφοντ Μπλή- μπλιμπροξ επισκεπτόταν κάποιον πλανήτη, οι κάτοικοι απαντού-σαν πάντοτε «ναι» σε ό,τι και αν τους ρωτούσε και γενικά όταν έφευγε αισθάνονταν ανακουφισμένοι.

Αυτοί οι μάλλον ασυνήθιστοι ήρωες είχαν βρεθεί μαζί κάτω από απίθανες καταστάσεις και είχαν ξεκινήσει για μια σειρά από περιπέτειες. Αυτές περιελάμβαναν συνήθως σουλατσάρισμα μέ-σα στο χώρο και στο χρόνο, καθισιό σε κβαντικούς καναπέδες, κουβεντούλες με αερώδεις υπολογιστές και γενικά ανικανότητα στο να μπορέσουν βρουν νόημα ή πραγμάτωση σε οποιαδήποτε άκρη του Σύμπαντος.

Ο Άρθουρ Ντεντ επέστρεψε κάποια στιγμή στο κενό του διαστήματος όπου κάποτε βρισκόταν η Γη, για να ανακαλύψει πως εκείνο το κενό είχε καλυφθεί από έναν πλανήτη που είχε περίπου το μέγεθος της Γης και που φαινόταν και συμπεριφερόταν τρο-μακτικά όμοια με την Γη. Ουσιαστικά αυτός ο πλανήτης ήταν μια Γη, απλώς δεν ήταν η Γη του Άρθουρ. Ή τουλάχιστον δεν ή- ταν η Γη αυτού του Άρθουρ. Επειδή ο πλανήτης του βρισκόταν στο κέντρο μιας Πολλαπλής ζώνης, ο Άρθουρ που μας ενδια-φέρει βρέθηκε ανακαταταγμένος σε άλλο σημείο του άξονα των διαστάσεων, σε μια Γη που δεν είχε καταστραφεί ποτέ από τους Βόγκον. Αυτό έκανε τον Άρθουρ μας αρκετά χαρούμενο και η συνήθως κακή του διάθεση βελτιώθηκε περαιτέρω όταν συνάντησε την γυναίκα της ζωής του, την Φέντσερτς. Ευτυχώς αυτή η ειδυλλιακή περίοδος δεν έληξε πρόωρα πέφτοντας πάνω σε κάποιον από τους άλλους Άρθουρ από τα άλλα εναλλακτικά σύμπαντα, οι οποίοι θα μπορούσαν να περιφέρονται εκεί, ενδε-χομένως στο Λος Άντζελες δουλεύοντας για το BBC.

Ο Άρθουρ και η πραγματική του αγάπη ταξίδεψαν μαζί στα άστρα έως ότου μια μέρα η Φέντσερτς εξαφανίστηκε στη

14 Eoin Colfer

μέση μιας συζήτησής τους κατά τη διάρκεια ενός άλματος στο υπερδιάστημα. Ο Άρθουρ έψαξε το Σύμπαν για να την βρει, ανταλλάσσοντας σωματικά υγρά για εισιτήρια πρώτης θέσης αντί να πληρώνει τα ναύλα. Τελικά ξέμεινε στον πλανήτη Λαμουέλ-λα όπου ξεκίνησε μια νέα ζωή ως Κατασκευαστής Σάντουιτς για μια πρωτόγονη φυλή που θεωρούσε πως τα σάντουιτς ήταν μια έξοχη ιδέα.

Η ήρεμη ζωή του αναστατώθηκε από την άφιξη ενός πακέτου που είχε στείλει ο Φορντ Έσκορτ που περιείχε το Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ ΙΙ στη μορφή ενός παν-διαστατικού μαύρου πουλιού. Η Τρίλιαν, μια επιτυχημένη δημοσιογράφος πλέον, έστειλε και αυτή κάτι στον Άρθουρ: την κόρη τους, την Τυχαία Ντεντ, που την συνέλαβε με το αντίτιμο που είχε δωριθεί για τη θέση 2D σε μια βραδινή πτήση για το Άλφα του Κενταύρου.

Ο Άρθουρ ανέλαβε απρόθυμα το ρόλο του γονιού, αλλά ήταν πραγματικά αδύνατο για εκείνον να αναθρέψει μια επιθετική έφηβο. Η Τυχαία έκλεψε το Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ ΙΙ και ξεκίνη-σε για τη Γη, όπου πίστευε πως θα μπορούσε επιτέλους να αισθαν-θεί ότι ανήκει. Ο Άρθουρ και ο Φορντ ακολουθώντας την Τυχαία, ανακαλύπτουν πως και η Τρίλιαν βρισκόταν ήδη στον πλανήτη.

Τότε μονάχα αποκαλύφθηκε ο σκοπός του Γυρίστε τον Γαλα-ξία με Ωτοστόπ ΙΙ. Οι Βόγκον, ενοχλημένοι από την άρνηση τηςΓης να παραμείνει κατεστραμμένη, είχαν σχεδιάσει αυτό το που-λί έτσι ώστε να παρασύρει εκεί όσους είχαν δραπετεύσει από την καταστροφή του πλανήτη πριν τον καταστρέψουν σε κάθε διά-σταση, εκτελώντας εντέλει την αρχική τους διαταγή.

Ο Άρθουρ και ο Φορντ έτρεξαν σχετικά βιαστικά στο Κλαμπ Βήτα του Λονδίνου, σταματώντας μονάχα για να αγοράσουν φουα- γκρά και μπλε σουέτ παπούτσια. Χάρη στον άξονα των διαστά-σεων και την Πολλαπλή ζώνη, βρήκαν την Τρίλιαν και την Τρίσια Μακμίλαν να συνυπάρχουν στον ίδιο χωροχρόνο και να τους έχει βάλει τις φωνές η Τυχαία.

Μπερδευτήκατε; Ο Άρθουρ μπερδεύτηκε, αλλά όχι για πολύ.

15Και κάτι ακόμα…

Μόλις αντιλήφθηκε τις πράσινες ακτίνες θανάτου που έσκιζαν την κατώτερη ατμόσφαιρα, όλα τα υπόλοιπα προβλήματα εκείνης της μέρας φάνηκαν να χάνουν τη σημασία τους. Άλλωστε, η σύγχυση δεν θα μπορούσε να τον κόψει σε εκατομμύρια καψα-λισμένα κομματάκια.

Ο Προστατικός Βόγκον είχε κάνει καλά την δουλειά του. Όχι μόνο είχε καταφέρει να παρασύρει τον Άρθουρ, τον Φορντ και την Τρίλιαν πίσω στον πλανήτη Γη, αλλά είχε καταφέρει να πείσει έναν Γκρεμπουλιανό πλοίαρχο να καταστρέψει τη Γη αντί για αυτόν, σώζοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο το πλήρωμα από αρκετές εκατοντάδες βογκονικές ώρες εργασίας σε γραφειοκρα-τικές διατυπώσεις με το γραφείο πολεμοφοδίων.

Ο Άρθουρ και οι φίλοι του κάθονται ανήμποροι στο Κλαμπ Βήτα του Λονδίνου, χωρίς να είναι σε θέση να κάνουν το οτιδή-ποτε εκτός από το να παρακολουθήσουν τον ύστατο αυτό πόλεμο εναντίον της Γης. Είναι ανίκανοι να συμμετάσχουν σε αυτόν, εκτός αν οι ακούσιοι σπασμοί και η υγροποίηση των οστών τους με- τράει ως συμμετοχή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα όπλα που χρησιμοποιούνται σε αυτήν την καταστροφή είναι θανατηφόρες ακτίνες και όχι βογκονικοί πύραυλοι, αλλά από την άλλη όταν είσαι ο στόχος όπλων που χρησιμοποιούνται για την αποδόμηση πλανητών, όλα ίδια σου φαίνονται…

KAI KATI AKOMA...

16

ύμφωνα με τον βοηθό επιστάτη του Πανεπιστημίου Μαξιμέ- γαλον, ο οποίος τριγυρίζει άσκοπα έξω από τα αμφιθέα-

τρα, το Σύμπαν έχει ηλικία δεκαέξι δισεκατομμυρίων ετών. Αυτή η υποτιθέμενη αλήθεια χλευάζεται από μια χούφτα Μπετελ-γεζιανών μπίτνικ ποιητών οι οποίοι υποστηρίζουν πως έχουν ση- μειωματάρια με μεγαλύτερη ηλικία (παμ-παράμ-παπάμ). Δεκαεπτά δισεκατομμύρια χρόνια τουλάχιστον λένε, σύμφωνα με το δικό τους χειρόγραφο των παπύρων του Μεγάλου Καραμπάμ Μπιγκ- Μπανγκ. Ένα παιδί-θαύμα από τη Γη το είχε υπολογίσει στα δεκα-τέσσερα εκατομμύρια χρόνια, βάση μιας πολύπλοκης φόρμουλας που συμπεριελάμβανε την πυκνότητα των πετρωμάτων της σελήνης και την απόσταση μεταξύ δύο εφήβων κοριτσιών στα ό- ρια μιας μαύρης τρύπας. Ένας από τους ήσσονες θεούς της Άσ- γκαρντ είχε μουρμουρίσει πως είχε διαβάσει κάτι, κάπου, για κά-ποιο ψιλομεγάλο κοσμικό γεγονός που είχε συμβεί πριν από δεκα- οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία στις δηλώσεις των θεών. Ειδικά μετά το σκάνδαλο της γέννησης των θεών ή Θόργκεϊτ όπως έμεινε γνωστό.

Όσα και αν είναι πάντως στην πραγματικότητα, είναι σίγουρα δισεκατομμύρια και ο ηλικιωμένος άντρας στην παραλία φαινόταν σαν να έχει μετρήσει τουλάχιστον ένα από αυτά τα εκατομμύρια εκατομμυρίων στα δάχτυλά του. Το δέρμα του είχε το χρώμα λευ- κού παπύρου και, αν τον έβλεπες από το πλάι, έμοιαζε πολύ με κακογραμμένο σίγμα τελικό.

Ο άντρας θυμόταν ότι είχε κάποτε μια γάτα. Αν μπορούσε

1

17Και κάτι ακόμα…

βέβαια κανείς να εμπιστευτεί τις αναμνήσεις του ως κάτι παρα-πάνω από μια απλή σειρά διατεταγμένων νευρώνων ανάμεσα σε τρισεκατομμύρια συνάψεις. Τις αναμνήσεις δεν μπορούσες να τις αγγίξεις με τα δάχτυλά σου, ούτε να τις νιώσεις όπως ένιωθε ο γέρος το κύμα που έσκαγε πάνω στα ροζιασμένα δάχτυλα των ποδιών του. Από την άλλη όμως, ήταν οι φυσικές αισθήσεις κάτι παραπάνω από ηλεκτρικά μηνύματα προς τον εγκέφαλο; Γιατί να πιστέψει κανείς σ’ αυτές; Υπήρχε στο Σύμπαν κάτι άλλο πιο αξιόπιστο, που να μπορείς να το αγκαλιάσεις και να κρατηθείς από αυτό όταν βρίσκεσαι στο μέσο μιας καταιγίδας πεταλούδων, εκτός από έναν χαβαλιοσιανό στύλο;

Καταραμένες πεταλούδες, αναλογίστηκε ο άντρας. Μόλις πή-ραν είδηση την ιστορία με το χτύπημα των φτερών μιας πετα-λούδας σε μια άλλη ήπειρο, εκατομμύρια κακόβουλα λεπιδόπτερα συνασπίστηκαν και μετατράπηκαν σε μοχθηρά πλάσματα.

Δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό, σκέφτηκε. Καταιγίδες προ-καλούμενες από πεταλούδες;

Αλλά εκείνη τη στιγμή ακόμα περισσότεροι νευρώνες εξα-πλώθηκαν κατά μήκος ακόμα περισσότερων συνάψεων και άρχι- σαν να ψιθυρίζουν θεωρίες απιθανοτήτων. Αν κάτι ήταν γραφτό να μην συμβεί ποτέ, τότε αυτό το πράγμα θα αρνούνταν πεισμα-τικά να μην συμβεί όσο το δυνατόν συντομότερα.

Καταιγίδες προκαλούμενες από πεταλούδες. Δεν ήταν παρά θέμα χρόνου.

Ο ηλικιωμένος άντρας τράβηξε την προσοχή του από το φαι- νόμενο αυτό προτού του περάσει από το μυαλό κάποια άλλη κα-ταστροφή και αρχίσει και αυτή να σέρνεται αμείλικτα προς τη γέννησή της.

Υπήρχε κάτι που να μπορείς να το εμπιστευτείς; Κάτι που να σε παρηγορεί;

Οι ήλιοι που έδυαν σχημάτιζαν μισοφέγγαρα πάνω στα απα- λά κυματάκια, χρωμάτιζαν τα σύννεφα, χάραζαν ασημένιες γραμ-μές πάνω στα φύλλα των φοινικιών και έκαναν την πορσελάνι-

18 Eoin Colfer

νη τσαγιέρα πάνω στο τραπεζάκι της βεράντας του να στρα-φταλίζει.

Μα, βέβαια, σκέφτηκε ο γέρος. Τσάι. Στο κέντρο κάθε αβέ-βαιου και ενδεχομένως απατηλού Σύμπαντος θα υπήρχε πάντοτε το τσάι.

Ο γέρος χάραξε δύο φυσικούς αριθμούς στην άμμο με ένα μπαστούνι φτιαγμένο από ένα παλιό πόδι ρομπότ και έμεινε να τους κοιτά, καθώς τους έσβηναν τα κύματα.

Τη μια στιγμή το σαράντα δύο υπήρχε, την άλλη είχε χαθεί. Ίσως οι αριθμοί αυτοί να μην είχαν υπάρξει ποτέ εκεί και ενδε-χομένως να μην είχαν καν σημασία.

Για κάποιο λόγο η σκέψη αυτή έκανε το γέρο να χαχανίσει, την ώρα που ανέβαινε σκυφτός και με βαριά βήματα τη ράμπα προς τη βεράντα του. Με τα κόκαλά του και το ξύλινο πάτωμα να τρί-ζουν, κάθισε σε μια ψάθινη πολυθρόνα που ταίριαζε πολύ με το περιβάλλον και φώναξε στο ανδροειδές του να του φέρει μερικά μπισκότα.

Το ανδροειδές τού έφερε μπισκότα Rich Tea.Καλή επιλογή.Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η ξαφνική εμφάνιση ενός αιω-

ρούμενου μεταλλικού πουλιού προκάλεσε στιγμιαία μια απώλεια συγκέντρωσης στη διαδικασία του βουτήματος και ο γέρος έχασε ένα μεγάλο κομμάτι του μπισκότου του μέσα στο τσάι του.

«Για τ’ όνομα του Θεού» μουρμούρισε ο άντρας θυμωμένα. «Ξέρεις πόσο καιρό δούλευα την τεχνική αυτή; Το βούτηγμα και τα σάντουιτς. Τι άλλο έχει κανείς σ’ αυτή τη ζωή;»

Το πουλί δεν έδειχνε να ενοχλείται.«Ένα πουλί που δεν ενοχλείται» είπε ο άντρας μαλακά, απο-

λαμβάνοντας αυτό που έλεγε. Έκλεισε το τραυματισμένο του μάτι –που είχε να δουλέψει σωστά από τότε που είχε πέσει, ως ελαφρόμυαλο παιδί, από ένα δέντρο– και εξέτασε το πλάσμα αυτό.

Το πουλί αιωρούταν, με το μεταλλικό του φτέρωμα να γυαλίζει

19Και κάτι ακόμα…

σαν πορφύρα κάτω από τις ακτίνες του ήλιου και το χτύπημα των φτερών του να δημιουργεί μικροσκοπικούς ανεμοστρόβιλους.

«Μπαταρία» είπε με φωνή που θύμισε στο γέρο έναν ηθο-ποιό που είχε δει κάποτε να παίζει τον Οθέλλο στο Globe Theαtre του Λονδίνου. Απίστευτο τι μπορεί να βγάλει κανείς από μια και μόνο λέξη.

«Είπες “μπαταρία”, έτσι;» ρώτησε ο άντρας για να βεβαιωθεί ότι είχε ακούσει σωστά. Μπορεί να είχε πει «μπατανία» ή ακόμα και «φασαρία». Η ακοή του δεν ήταν πια αυτό που ήταν κάποτε, κυρίως όχι όταν μια λέξη άρχιζε από σύμφωνο.

«Μπαταρία» επανέλαβε το πουλί και ξαφνικά η πραγματικό-τητα θρυμματίστηκε σαν ραγισμένος καθρέφτης. Η παραλία εξα-φανίστηκε, τα κύματα πάγωσαν, τσιτσίρισαν και εξατμίστηκαν. Το τελευταίο πράγμα που χάθηκε ήταν τα μπισκότα Rich Tea.

«Κατάρα» μουρμούρισε ο γέρος, καθώς τα τελευταία ψίχουλα διαλύονταν στα ακροδάχτυλά του. Μετά ξάπλωσε σε ένα μαξιλά-ρι στο δωμάτιο από ουρανό που ξαφνικά τον περιέβαλε. Κάποιος θα ερχόταν σύντομα, ήταν σίγουρος. Τα ονόματα Φορντ και Έ- σκορτ αναδύθηκαν σαν γκρίζες νυχτερίδες από τις σκοτεινές σπηλιές των παλιών του αναμνήσεων για να συνδεθούν με την επικείμενη καταστροφή.

Κάθε φορά που διαλυόταν το Σύμπαν, ο Φορντ Έσκορτ βρι-σκόταν κάπου εκεί κοντά. Αυτός και εκείνο το καταραμένο το βι- βλίο του. Πώς το έλεγαν; Α, ναι. Μυρίστε τον Ταραξία στο Πί-τστοπ.

Αυτό, ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων.Ο γέρος ήξερε ακριβώς τι θα έλεγε ο Φορντ Έσκορτ.Δες τη θετική πλευρά του πράγματος, παλιόφιλε. Τουλάχι-

στον δεν είσαι ξαπλωμένος μπροστά από μια μπουλντόζα, ε; Τουλάχιστον δεν μας πετάνε από κάποιο βογκονικό διαστη-μόπλοιο. Ένα δωμάτιο από ουρανό δεν είναι δα και τόσο άθλιο. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα, πολύ χειρό-τερα.