INSTRUKTORZY I TRENERZY PZJ Nadawanie tytułów i awanse

Zbiór przepisów uwzględnia:

• dyrektywę UE z 2008 r w sprawie Europejskich Ram Kwalifikacji • zmiany w ustawie o sporcie spowodowane ustawą z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie

ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów (deregulacyjną) • wyniki Międzynarodowej Konferencji d/s Szkolenia Kadr – Warszawa, 18-19.11.2013 • ustalenia Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz Ministerstwa Edukacji w sprawie

wprowadzenia Polskich i Sektorowych Ram Kwalifikacji wraz z założeniami Rady Ministrów do ustawy o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji z dnia 31 marca 2015 r. – uchwalonej 22.12.2015, podpisanej przez Prezydenta Andrzeja Dudę 07.01.2016, opublikowanej w Dz.U. poz.64 w dniu 14.01.2016 r,

• międzynarodowe standardy szkolenia kadr przyjęte przez IGEQ (International Group for Equestrian Qualification)

Struktura organizacyjna systemu szkolenia

§1 Dział Szkolenia Kadr Polskiego Związku Jeździeckiego

1. Za szkolenie i awanse kadr instruktorskich i trenerskich w Związku odpowiada Dział

Szkolenia Kadr (DSK) Polskiego Związku Jeździeckiego (PZJ). 2. DSK PZJ jest powoływany i odwoływany przez zarząd PZJ. 3. Pracami DSK kieruje przewodniczący. 4. Zadania i uprawnienia DSK:

a. określanie wymagań na stopnie instruktorskie i trenerskie, b. ustalanie zakresu i programu szkoleń w systemie ustawicznego doskonalenia kadr instruktorsko-trenerskich,

c. monitorowanie systemu szkolenia i sporządzanie raportu o jego stanie raz na dwa lata, d. bieżące wnioskowanie do zarządu PZJ o zaakceptowanie koniecznych zmian w

systemie szkolenia, e. organizowanie i przeprowadzanie egzaminów na stopnie instruktorskie i trenerskie, f. przedstawianie zarządowi PZJ do zatwierdzenia składów komisji egzaminacyjnych na

stopnie instruktorskie i trenerskie, g. przedstawianie zarządowi PZJ wniosków dotyczących trybu i zasad uzyskiwania

licencji i klas sportowych, h. nadzorowanie działania Wojewódzkich Komisji Egzaminacyjnych (WKE) PZJ.

5. W skład DSK mogą wchodzić naukowcy, menadżerowie dyscyplin olimpijskich, doświadczeni członkowie WKE i wybitni przedstawiciele dyscyplin.

§2 Komisja Egzaminacyjna DSK

1. Przewodniczący DSK do egzaminu instruktorskiego i trenerskiego powołuje Komisję

Egzaminacyjną (KE) i wyznacza jej Przewodniczącego. W jej skład mogą wchodzić przedstawiciele DSK, jeden przedstawiciel Wojewódzkiego Związku Jeździeckiego (WZJ), na terenie którego organizowany jest egzamin oraz inne osoby o uznanym dorobku naukowym lub szkoleniowym, jeżeli poziom egzaminu będzie tego wymagał.

2. Do kompetencji KE należy przeprowadzanie egzaminów na stopnie instruktorskie i trenerskie i występowanie z wnioskiem do zarządu PZJ o ich nadanie.

3. Pracami KE kieruje jej Przewodniczący.

§3 Wojewódzkie Komisje Egzaminacyjne

1. Wojewódzka Komisja Egzaminacyjna (WKE) PZJ jest wojewódzkim organem

weryfikacji umiejętności praktycznych, wiedzy teoretycznej i spełnienia kryteriów koniecznych dla uzyskania odznak jeździeckich PZJ.

2. Do zadań WKE należy przeprowadzanie egzaminów i nadawanie brązowej, srebrnej i złotej odznaki jeździeckiej.

3. KE podlega organizacyjnie Zarządowi właściwego WZJ, a merytorycznie jest podporządkowana DSK.

4. W skład WKE wchodzą wszyscy egzaminatorzy z terenu działania WZJ. 5. Egzaminatorów powołuje i odwołuje DSK na wniosek właściwego Zarządu WZJ. 6. Kandydaci na egzaminatorów muszą spełniać następujące warunki:

a. uprawnienia co najmniej instruktora sportu, b. aktualna licencja szkoleniowa PZJ, c. skierowanie od zarządu właściwego terytorialnie WZJ, d. udokumentowanie szkolenia prowadzonego przez DSK dotyczące merytorycznej i

formalnej strony przeprowadzania egzaminów na odznaki jeździeckie. 7. Uprawnienia jako prawa nabyte zachowują dotychczasowi egzaminatorzy WKE. 8. Pracami WKE kieruje jej Przewodniczący powołany przez DSK na 4-letnią kadencję

zgodną z kadencją władz WZJ. 9. Przewodniczący WKE ma prawo proponować nowych członków komisji do akceptacji

przez Zarząd WZJ. Po przeszkoleniu i zdaniu egzaminów kandydaci są powoływani do składu WKE przez DSK.

10. W przypadku otrzymania informacji o negatywnej ocenie pracy egzaminatora WKE, przewodniczący WKE: a. przeprowadza rozmowę wyjaśniającą, b. decyduje o ewentualnym skierowaniu na dodatkowe przeszkolenie teoretyczne i praktyczne,

c. wnioskuje do DSK o skreślenie z listy egzaminatorów WKE. 11. W przypadku otrzymania informacji o negatywnej ocenie pracy przewodniczącego WKE, przewodniczący DSK: a. przeprowadza rozmowę wyjaśniającą, b. decyduje o ewentualnym skierowaniu na dodatkowe przeszkolenie teoretyczne i praktyczne,

c. podejmuje decyzję o odwołaniu z funkcji przewodniczącego lub skreśleniu z listy egzaminatorów WKE.

§4 Egzaminy

1. Przy wszystkich egzaminach na stopnie instruktorskie i trenerskie obowiązują składy komisji egzaminacyjnej ustalone przez przewodniczącego DSK.

2. Przy egzaminach na odznaki jeździeckie brązowe i srebrne PZJ obowiązuje co najmniej dwuosobowy skład KE.

3. KE na odznaki jeździeckie powołuje przewodniczący WKE. 4. Przy egzaminie na odznakę złotą skład KE jest trzyosobowy, a funkcję

przewodniczącego pełni przewodniczący WKE. Przewodniczący DSK na egzamin może delegować członka DSK, który w takiej sytuacji, pełnić będzie funkcje przewodniczącego KE.

5. Egzaminy na stopnie instruktorskie i trenerskie oraz złotą odznakę odbywają się w certyfikowanych ośrodkach pierwszej kategorii, a w uzasadnionych przypadkach drugiej.

6. Osób egzaminowanych nie obowiązuje rejonizacja terytorialna. 7. Egzaminatorzy otrzymują wynagrodzenie za udział w pracach KE DSK i WKE

zgodnie z cennikiem PZJ. Wszelkie koszty związane z przeprowadzeniem egzaminów pokrywają osoby egzaminowane.

8. W skład komisji egzaminacyjnej WKE mogą wchodzić egzaminatorzy z innych województw.

§5 Przepisy przejściowe i końcowe

1. Wszystkie uprawnienia instruktorskie i trenerskie PZJ uzyskane przed wprowadzeniem

nowych przepisów zachowują swoją ważność i będą przez PZJ honorowane. Instruktorzy rekreacji w okresie przejściowym (do 31.12.2018 r.), posiadający tytuł nadany przez TKKF lub Ministerstwo Sportu mogą zweryfikować swoje kwalifikacje i uzyskać tytuł Instruktora Podstawowego Szkolenia Sportowego. Warunkiem jest przedstawienie osiągnięć szkolonych przez nich jeźdźców (II.2.e) oraz rozmowa kwalifikacyjna z KE DSK. Do pozytywnej weryfikacji niezbędna będzie opinia właściwego terytorialnie WZJ.

2. Dotychczasowi „Instruktorzy szkolenia podstawowego PZJ” spełniający warunki dotyczące kariery sportowej lub osiągnięć szkolonych przez nich jeźdźców otrzymują tytuł Instruktora Podstawowego Szkolenia Sportowego. Instruktorzy nie spełniający w/w warunków otrzymują tytuł Instruktora Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ.

3. Przedłużenie licencji obowiązuje na dotychczasowych zasadach. 4. W okresie przejściowym kandydaci na instruktorów posiadający wymagane klasy

sportowe lub legitymujący się wymaganymi wynikami szkolonych przez siebie jeźdźców mogą aplikować na odpowiedni dla swoich osiągnięć stopień instruktorski z pominięciem niższych.

5. Po okresie przejściowym wyłącznie zawodnicy z II i wyższą klasą sportową będą mogli aplikować na stopnie instruktorskie z pominięciem niższych: zawodnik z II klasą na stopień instruktora podstawowego sportu jeździeckiego, zawodnik z I i wyższą klasą na stopień instruktora sportu. Pozostałe osoby obowiązuje przejście kolejnych szczebli systemu uzyskiwania kwalifikacji szkoleniowych PZJ.

„Zasady szkolenia kadr instruktorsko-trenerskich w jeździectwie” wchodzą w życie w dniu 04.11.2016 r. na podstawie uchwały Zarządu Polskiego Związku Jeździeckiego nr U/1113/12/Z/2016 z dnia 04.11. 2016 r.

1. W systemie szkolenia PZJ wg Polskich Ram Kwalifikacji (PRK) wyróżniamy

następujące stopnie instruktorsko-trenerskie: 1.1. Instruktor Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ – drugi stopień PRK, 1.2. Instruktor Podstawowego Szkolenia Sportowego PZJ – trzeci stopień PRK, 1.3. Instruktor Sportu PZJ – czwarty stopień PRK, 1.4. Trener II klasy – piąty stopień PRK,

2. Stopnie szkoleniowe określone w punktach 1.1 do 1.6 nadaje Zarząd PZJ na podstawie

egzaminu zdanego przed KE DSK oraz po spełnieniu pozostałych warunków. 3. Przygotowanie do egzaminów może odbywać się w dowolnym trybie według podanego

zakresu materiału odpowiednio do poziomu zdawanego egzaminu. 4. Egzaminy będą przeprowadzane przez KE DSK według wcześniej ustalonego

harmonogramu w ośrodkach certyfikowanych I kategorii, w uzasadnionych przypadkach II kategorii.

�

I. Instruktor Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ 1. „Instruktor Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ” jest to osoba, która:

a. prowadzi naukę jazdy konnej, b. nadaje odznaki „Jeżdżę Konno”.

2. Warunkiem ubiegania się o stopień „Instruktora Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ” jest:

a. ukończony 18 rok życia, b. posiadanie co najmniej wykształcenia średniego, c. posiadanie złotej odznaki, d. złożenie oświadczenia o braku skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne

przestępstwo, o którym mowa w art. 41 ustawy o sporcie (Dz. U. z 014 r., poz.715), e. przedstawienie zaświadczenia lub certyfikatu o ukończeniu szkolenia z zakresu

pierwszej pomocy przedmedycznej, f. posiadanie ubezpieczenia OC, g. zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu przed Komisją Działu Szkolenia Kadr PZJ

3. Kandydat na stopień „Instruktora Jazdy Konnej i Rekreacji” musi znać podstawy:

a. etyki jeźdźca i szkoleniowca, b. psychologii konia i zasady postępowania z nim, c. anatomii i fizjologii koni, objawy ważniejszych chorób koni i zasady udzielania

pierwszej pomocy przedweterynaryjnej, d. wiedzy o pokroju i umaszczeniu koni, e. wiedzy z utrzymania, żywienia i pielęgnacji koni, f. podkownictwa, g. bezpieczeństwa jeźdźca i użytkowania koni, h. prowadzenia jazd indywidualnych i grupowych, i. doboru koni do jeźdźców, j. stosowania odpowiednich obciążeń treningowych w stosunku do jeźdźców i koni, k. terminologii jeździeckiej, komendy jeździeckie, figury na ujeżdżalni, l. rodzajów dosiadu oraz działania i współdziałania pomocy jeździeckich, m. metodyki nauczania początkujących (m.in. podstawy ujeżdżenia, praca na

koziołkach/cavaletti, skoki przez przeszkody, jazda w terenie), n. gier i zabaw jeździeckich oraz organizacji imprez jeździeckich, o. wiedzy o sprzęcie jeździeckim i jego prawidłowym dopasowaniu, w tym używanie

wodzy pomocniczych oraz sprzętu do lonżowania p. prawidłowego lonżowania – szkolenie konia i jeźdźca na lonży, q. użytkowania zaprzęgowego koni, r. transportu koni, s. biomechaniki ruchu koni, wady i błędychodów oraz ich wpływ na użytkowość, t. pedagogiki w pracy szkoleniowej.

4. Egzamin przed Komisją Działu Szkolenia Kadr PZJ składa się z dwóch części:

a. egzamin praktyczny − metodyczno-szkoleniowy – prowadzenie zajęć z grupą na ujeżdżalni − szkolenie początkującego jeźdźca na lonży

b. egzamin teoretyczny − z zakresu materiału objętego tematami podanymi w punkcie 3

− omówienie przed Komisją własnych zajęć praktycznych �

II. Instruktor Podstawowego Szkolenia Sportowego PZJ 1. „Instruktor Podstawowego Szkolenia Sportowego” jest to osoba która:

a. prowadzi naukę jazdy konnej, b. podstawowe szkolenia sportowe, c. swoją działalnością szkoleniową w ośrodku, umożliwia otrzymanie przez ten

ośrodek certyfikatu PZJ.

2. Warunkiem uzyskania uprawnień jest: a. ukończony 18-ty rok życia, b. posiadanie wykształcenia średniego, c. zaświadczenie o braku skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne

przestępstwo, o którym mowa w art. 41 ustawy o sporcie (Dz. U. z 014 r., poz.715), d. zaświadczenie/certyfikat o ukończeniu szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej,

e. posiadanie w karierze minimum III klasy sportowej lub wyszkolenie jeźdźców do minimum 15 Odznak Jeździeckich, w tym minimum 5 Srebrnych Odznak Jeździeckich, a w okresie przejściowym do 31 grudnia 2018 do trzech III klas sportowych lub wyższych,

f. posiadanie ubezpieczenia OC, g. zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu teoretycznego i praktyczno-

metodycznego z prowadzenia jazd przed KE DSK PZJ. Zawodnicy z II klasą sportową w karierze, nie są zobligowani do posiadania wcześniej uprawnień „Instruktora Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ”.

3. Kandydat na „Instruktora Podstawowego Szkolenia Sportowego” musi posiadać

wiedzę i kompetencje „Instruktora Jazdy Konnej i Rekreacji PZJ”, rozszerzone o następujące zagadnienia:

a. skala szkoleniowa − takt − rozluźnienie − kontakt − impuls − prostowanie − zebranie

b. fizjologiczne podstawy treningu sportowego, c. podstawy teorii jazdy konnej.

4. Egzamin przed Komisją Działu Szkolenia Kadr PZJ składa się z dwóch części:

a. egzamin praktyczny − metodyczno-szkoleniowy – prowadzenie zajęć na ujeżdżalni z zawodnikami

indywidualnymi na poziomie srebrnej odznaki PZJ − omówienie przed komisją prowadzonych zajęć

b. egzamin teoretyczny – z zakresu materiału objętego tematami podanymi w punkcie 3

�

III. Instruktor Sportu PZJ w dyscyplinach: ujeżdżenie, skoki, wkkw, paraujeżdżenie, powożenie, sportowe rajdy długodystansowe, reining, polo i woltyżerka

1. Instruktor Sportu PZJ jest to osoba, która:

a. prowadzi szkolenie sportowe w określonej dyscyplinie jeździeckiej, b. swoją działalnością szkoleniową w ośrodku, umożliwia na otrzymanie przez ten

ośrodek certyfikatu PZJ.

2. Warunkiem przystąpienia do egzaminu na stopień instruktora sportu jest: a. ukończony 21-szy rok życia, b. średnie wykształcenie, c. posiadanie w karierze minimum II klasy sportowej w jednej z dyscyplin

olimpijskich jeździeckich lub wyszkolenie jeźdźców, którzy zdobyli: 10 Srebrnych Odznak, 5 Złotych Odznak, 5x III klasę sportową (lub wymiennie wg następującego klucza: III klasa sportowa / Złota Odznaka = 2 Srebrne Odznaki = 3 Brązowe Odznaki),

d. do końca okresu przejściowego wyszkolenie jeźdźców, którzy wymiennie zdobyli: 3x min. II klasę sportową lub 2x medal Mistrzostw Polski w dowolnej kategorii wiekowej (wyłączając kategorię kucy; nie dotyczy OOM),

e. rekomendacja z macierzystego WZJ lub DSK, potwierdzająca odpowiednie predyspozycje kandydata do pełnienia funkcji szkoleniowca – w razie negatywnej oceny WZJ, istnieje możliwość odwołania się do menagera dyscypliny,

f. złożenie oświadczenia o braku skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo, o którym mowa w art. 41 ustawy o sporcie (Dz.U. z 014 r., poz.715),

g. przedstawienie zaświadczenia lub certyfikatu o ukończeniu szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej,

h. posiadanie ubezpieczenia OC, i. zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu przed KE DSK PZJ.

Zawodnicy posiadający minimum I klasę sportową, nie są zobligowani do posiadania wcześniej uprawnień „Instruktora Podstawowego Szkolenia Podstawowego”.

3. Kandydat na „Instruktora Sportu PZJ” musi posiadać ugruntowaną wiedzę i kompetencje „Instruktora Podstawowego Szkolenia Sportowego PZJ”, rozszerzone o następujące tematy:

a. struktura organizacyjna sportu i jeździectwa w Polsce, b. podstawy anatomii i fizjologii ciała człowieka, c. instruktor sportu – jego rola i zadania w systemie szkolenia sportowego, d. wiedza pedagogiczna z zakresu:

− podstawy uczenia się i związanych z nim procesów − analiza grupy − planowanie nauczania − podstawy metodyczne nauczania − konspekt jednostki treningowej

e. teoria i nauczanie ruchu − nauczanie ruchu − podstawy motoryki

− ćwiczenia uzupełniające i rozszerzające umiejętności jeździeckie f. etapy wyszkolenia jeźdźca

− szkolenie w zakresie podstawowej wiedzy jeździeckiej, − nauka dosiadu i oddziaływania pomocy.

g. jeździec – wymagane predyspozycje fizyczne i psychiczne do uprawiania poszczególnych dyscyplin jeździeckich. Dobór pary – koń – jeździec.

h. teoria sportu i planowanie treningu − planowanie treningu − fizjologia wysiłku sportowego − najważniejsze zasady treningu − metody treningowe

i. szczegółowy opis konia – identyfikacja konia na podstawie diagramu. j. analiza cech pokroju koni sportowych istotnych dla poszczególnych dyscyplin. k. sportowe linie hodowlane i ich wybitni przedstawiciele. l. chody koni, wady i błędy. Ocena przydatności konia do danych dyscyplin jeździeckich.

m. fizjologia konia – adaptacja organizmu konia do wysiłku. n. metodyka pracy z młodymi końmi – dojrzałość psychiczna i fizyczna.

Zastosowanie skali szkoleniowej. o. teoria jazdy konnej

− teoria i praktyka treningu ujeżdżeniowego − teoria i praktyka treningu skokowego − teoria i praktyka treningu wytrzymałościowego – wkkw i sportowe rajdy

długodystansowe, powożenie − teoria i praktyka lonżowania – cel, rodzaje pracy na lonży, niezbędny sprzęt

i pomoce p. praca z końmi trudnymi, znarowionymi i źle wytrenowanymi q. kontrolowanie treningu – obserwacja, parametry fizjologiczne, obraz krwi i jego

interpretacja. Zapis obciążeń treningowych. r. żywienie koni – budowa układu pokarmowego - rodzaje pasz, normy i dawki

pokarmowe. Suplementy żywieniowe dla koni wyczynowych. s. specjalistyczny sprzęt ochronny w poszczególnych dyscyplinach jeździeckich. t. udział w zawodach konia i jeźdźca

− okres przygotowawczy − okres startowy − okres odnowy postartowej

4. Egzamin przed Komisją Działu Szkolenia Kadr PZJ składa się z dwóch części:

a. egzamin praktyczny − zarządzanie stajnią, − umiejętność prowadzenia zajęć, − pielęgnacja konia, − właściwa kondycja oraz żywienie w czasie przygotowań do zawodów, − właściwe zastosowanie i dopasowanie sprzętu jeździeckiego i jego pielęgnacja,

− przygotowanie konia do transportu, − ocena zachowania i stanu zdrowia konia, − ocena stanu końskich kończyn i sposób podkuwania, − przekazanie uczniom zrozumienie natury konia,

− zrozumienie bezpiecznego wyposażenia konia i jeźdźca jako priorytetu w nauczaniu i podczas jazd,

− nauczanie właściwego dosiadu ujeżdżeniowego i skokowego, − prowadzenie zajęć ujeżdżeniowych i skokowych dla jeźdźców

indywidualnych i w grupach, − motywowanie jeźdźców oraz plan prowadzonych zajęć, − zastosowanie odpowiednich ćwiczeń dla konia i jeźdźca wynikających z

praktyki nauczania, − zrozumienie czynników wpływających na efektywność nauczania konia i jeźdźca,

− pokazanie dobrych umiejętności przekazywania informacji. Kandydaci muszą wykazać się umiejętnością dyskutowania na tematy związane z prawidłowym nauczaniem.

b. egzamin teoretyczny − zarys historii światowego i polskiego sportu jeździeckiego, − teoria jeździectwa, podstawy teorii poszczególnych dyscyplin: ujeżdżenia,

skoków, wkkw i sportowych rajdów długodystansowych, − podstawy teorii sportu, − zasady kontroli treningu, − podstawy hodowli koni, − zdrowie konia oraz postępowanie z koniem chorym, − utrzymanie konia w dobrej kondycji, − zrozumienie podstawowych zasad żywieniowych, biorąc pod uwagę różnice

między końmi, − podstawy fizjologii – ze szczególnym uwzględnieniem układów oddychania

i krążenia, − podstawowa wiedza o wyposażeniu stajni

Przy egzaminie IGEQ, obowiązują odrębne przepisy IGEQ.

�

IV. Trener II klasy PZJ 1. Stopień Trenera II klasy PZJ można uzyskiwać dla jeździectwa obejmującego

wszystkie dyscypliny wierzchowe - „Trener II klasy PZJ”, specjalistyczny, dla poszczególnych dyscyplin jeździeckich

a. ujeżdżenie b. skoki c. wkkw d. rajdy długodystansowe e. powożenie f. paraujeżdżenie g. reining h. polo i. woltyżerka

2. Trener II klasy PZJ jest to osoba, która:

a. prowadzi szkolenie jeździeckie bez ograniczeń w ramach posiadanej specjalizacji b. swoją działalnością szkoleniową w ośrodku, umożliwia na otrzymanie przez ten

ośrodek certyfikatu PZJ

3. Warunki uzyskania stopnia Trenera II klasy PZJ: a. ukończony 25-ty rok życia, b. wykształcenie wyższe – w przypadku braku wyższego wykształcenia, wymagane

są wybitne wyniki szkolonych jeźdźców oraz złożenie stosownego wniosku do Zarządu PZJ

c. udokumentowane wyniki szkolonych jeźdźców – minimum I kl. sportowa zdobyta przez dwóch wychowanków lub klasa mistrzowska jednego,

d. oświadczenie o braku skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo, o którym mowa w art. 41 ustawy o sporcie (Dz.U. z 014 r., poz.715)

e. zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu przed KE DSK PZJ f. sytuacjach szczególnych, w okresie przejściowym do 31 grudnia 2018 dopuszcza

się pominięcie w karierze uprawnień niższych, jednak wówczas obowiązuje przystąpienie do egzaminu z zasobem wiedzy obowiązującym na Instruktora Sportu.

4. Tytuł trenera II klasy o określonej specjalności uzyskuje się po zdaniu egzaminu praktycznego i teoretycznego.

a. egzamin praktyczny b. egzamin teoretyczny

5. Kandydat na Trenera II klasy musi posiadać ugruntowaną wiedzę i kompetencje

„Instruktora Sportu PZJ”, rozszerzone o następujące tematy: a. zarządzanie stajnią - kandydaci będą egzaminowani z praktycznych umiejętności

oraz z teorii: − ustalanie dawek żywieniowych dla koni różnych dyscyplin i o różnym

stopniu obciążeń treningowych i startowych, − zastosowanie specjalistycznych bandaży podczas treningów i po urazach,

− ocena budowy ciała i ruchu konia, − ocena stanu zdrowia konia, − ocena prawidłowego i nieprawidłowego wyposażenia stajni, − właściwe użytkowanie koni w sporcie, w szkółkach jeździeckich oraz

podczas rajdów − pielęgnacja i użytkowanie pastwisk, − podstawy hodowli koni, − fizjologia koni w połączeniu z oceną stanu zdrowia i pierwsza pomoc

b. nauczanie – kandydat musi być przygotowany do prowadzenia zajęć indywidualnych oraz grupowych na podstawowym poziomie ujeżdżenia i skoków oraz treningu na poziomie klasy C w swojej dyscyplinie.

Kandydat powinien opanować:

- elementy nauczania z poziomu instruktora sportu muszą być rozszerzone i skonsolidowane,

- umiejętność dyskusji o problemach technicznych związanych treningiem w swojej dyscyplinie

- umiejętność motywowania jeźdźców. Planowanie treningów, kontrola postępów i ocena. Zwiększanie wymagań. Przekazywanie informacji jeźdźcom, pochwały.

- ocena parametrów fizjologicznych - analiza wyników startów

System szkoleniowy na poziomie Trenera kl. I i Mistrzowskiej zostanie opracowany w późniejszym terminie.

Literatura obowiązkowa:

a) Zasady jazdy konnej – cz.1 – Podstawowe wyszkolenie jeźdźca i konia. PZJ, Warszawa 2003 b) Zasady jazdy konnej – cz.2 – Zaawansowane wyszkolenie jeźdźca i konia. PZJ, Warszawa 2004

c) Zasady jazdy konnej – cz.3 – Lonżowanie. PZJ, Warszawa 2005

Wykaz literatury zalecanej i uzupełniającej:

1. Bartle, Christopher : Trening konia sportowego. Galaktyka, Łódź 2010. 2. Bompa, Tudor; Haff, G : Periodyzacja – Teoria i metodyka treningu. COS, Warszawa 2010 3. Higgins, Gillian/ Stephanie M : Anatomia i fizjologia w treningu koni. AJ, Warszawa 2013 4. Hinnemann, Johann ; Baalen, Coby van : Ujeżdżenie jest proste. AJ, Warszawa 2007 5. Jak nauczać jeździectwa. Podręcznik dla instruktorów i trenerów. AJ, Warszawa 2008 6. Klimke, Reiner/ Klimke, Ingrid : Podstawowe szkolenie młodego konia. Galaktyka, Łódź 2009

7. Kottas-Heldenberg, Arthur; Rowbotham, Julie: Kottas o ujeżdżeniu. Świadome jeździectwo. Warszawa 2013

8. Martens, R : Jak być skutecznym trenerem. COS, Warszawa 2009 9. Müseler, Wilhelm : Nauka jazdy konnej. PWRiL, Warszawa 2011 10. Némethy, Bertalan de : Metoda Némethy. JiK i PZJ 1997 11. Paalman, Anthony : Jeździectwo – skoki przez przeszkody. Galaktyka 2011 12. Pollmann-Schweckhorst, Elmar : Trening konia skokowego. AJ, Warszawa 2006 13. Pruchniewicz, Wacław : Akademia Jeździecka. AJ, Warszawa 2003 14. Robert, Michel : Notatnik mistrza. AJ, Warszawa 2011 15. Szaszkiewicz, Hubert : Sztuka jazdy konnej. Stajnia – sklep jeździecki, Warszawa 2013 16. Allen, Linda L. : 101 ćwiczeń dla skoczka. Galaktyka, Łódź 2006 17. Auty, Islay : Coaching w jeździectwie. AJ, Warszawa 2013 18. Ballou, Jec Aristotle : 101 ćwiczeń z dresażu. Galaktyka, Łódź 2007 19. Blignault, Karin : Biomechanika ruchu konia dla jeźdźców. Świadome jeździectwo,

Warszawa 2011 20. Chrzanowski, Sz.: Żywienie koni. Wyd. „Wieś Jutra”, Warszawa 2014 21. Chrzanowski, Sz.; Łojek,A; Łojek, J; Hodowla I użytkowanie koni. T.I-II. Wyd.

SGGW, Warszawa 2013 22. Dzięciołowski, Piotr : Mistrzowie Polski. AJ, Warszawa 2010 23. Heimsoeth, Antje : Trening mentalny dla jeźdźców. AJ, Warszawa 2011 24. Henderson, Carolyn : Sprzęt i akcesoria jeździeckie. AJ, Warszawa 2014 25. Hess, Ch./Schlemm, P. : Jak lepiej jeździć konno - w czym tkwi problem. Galaktyka, Łódź 2008.

26. Hess, Christoph : Jak lepiej jeździć konno – dla zaawansowanych. Galaktyka, Łódź 2009

27. Higgins, Gillian i Stephanie Martin : Jak porusza się Twój koń. AJ, Warszawa 2011 28. Hill, Cherry : 101 ćwiczeń na ujeżdżalni. Galaktyka, Łódź 2008 29. Hill, Cherry : 101 ćwiczeń z ziemi. Galaktyka, Łódź 2014 30. KWPN : Koń KWPN. Selekcja do wyczynu. PZHK, 2016

31. Meyners, Eckart : Ćwiczenia w siodle. Galaktyka, Łódź 2011 32. Mickunas, Wojciech : Trener radzi. Galaktyka, Łódź 2004 33. Neumann-Cosel, Isabelle von : Język koni – język ludzi. Porozumienie jest możliwe!

AJ. Warszawa 2007 34. Pavord, Tony & Marcy : Choroby koni. Weterynaria praktyczna. AJ, Warszawa 2013 35. Przewodnik dla sędziów – Podręcznik Ujeżdżenia FEI. AJ, Warszawa 2015 36. Robert, Michel: Sekrety i metody Mistrza. AJ, Warszawa 2013 37. Rosie, Dirk Willem: Nowoczesny koń ujeżdżeniowy. AJ, Warszawa 2008 38. Skorupski, Krzysztof: Psychologia treningu koni. PWRiL, Warszawa 2006 39. Skulicz, Bronisław: Ujeżdżenie i skoki. PWN, Warszawa 1992 40. Szarska, Ewa: Badania laboratoryjne w treningu koni. AR „Crex” 1999