به ياد آوريد

اي قلب هاي مضطرب،

خداوند را به ياد آوريد

تا آرام گيريد.

اي جان هاي خسته خود را با ياد خداوند درمان كنيد

اي روح هاي پريشان،

شادي بزرگ را

در توجه به خداوند بجوييد...

حضور او را در وجود خود دريابيد تا رها

شويد،

اين آزادي حقيقي است، پس

به ياد آوريد.

اي دوستان خداوند پس چرا به ياد دوست

خود نيستيد و

او

را

فراموش كرده ايد؟

مگر نه اين است كه دوست با ياد دوست

مهر

خود را آشكار مي كند؟

پس به ياد آوريد زيرا اين

نشان دوستي شماست.

»گزيده اي از كالم ايليا ميم رام الله«