Download - Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały
![Page 1: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/1.jpg)
Jak mówić, żeby dzieci nas słuchałyRodzice są najważniejszymi osobami kształtującymi zachowanie dziecka, a nauczyciele i okoliczności mogą modyfikować lub wzmacniać te zachowania. Małe dzieci uczą się przez naśladownictwo. Rodzina to pierwsze środowisko wychowawcze dziecka, wywierające znaczący wpływ na rozwój społeczny i emocjonalny dziecka. Prawidłowa relacja rodziców z dziećmi powinna zawierać w sobie miłość, akceptację i szacunek do dziecka, a także wymagania, normy i granice stawiane dziecku. Często rodzice obdarzają dziecko miłością bezwarunkową, którą wyrażają obdarzanie zaufaniem, szacunkiem do uczuć i potrzeb dziecka, dostrzeganiem jego mocnych stron i akceptacją jego ograniczeń. Dziecko, które otrzymuje od rodziców tak rozumianą miłość ma wysokie poczucie własnego JA, uczy się kochać siebie i innych oraz ufać sobie. Rolą rodziców jest nauczenie dziecka respektowania norm społecznych i kulturowych poprzez ukazanie praw rządzących społeczeństwem, możliwość ponoszenia konsekwencji swoich decyzji ( w tym negatywnych) oraz egzekwowanie wymagań stawianych dziecku. Tylko konsekwentne i stanowcze postępowanie rodziców, w duchu szacunku do dziecka, nauczy go właściwych zasad współżycia, odpowiedzialności za własne zachowanie oraz wykształci własny system wartości akceptowany przez innych.
![Page 2: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/2.jpg)
Uczucie jest faktem, a z faktami nie dyskutuje się
• Gdy dorosły szanuje uczucia dziecka, to uczy się ono szacunku do samego siebie i nabiera szacunku do osoby dorosłej, która mu szacunek okazuje.
• Mówiąc dziecku, że nie czuje tego co czuje, pozbawiamy go naturalnego instynktu obrony, pozbawiamy je pewności siebie i wiary we własne siły.
• Aby nasza miłość służyła dzieciom musimy nauczyć się, jak wyrażać ją właściwymi słowami.
• Gdy złościmy się możemy używać takich słów, które nie wyrządzają krzywdy.
• Zadaniem rodziców nie jest pilnowanie dziecka, by było szczęśliwe, ale by umiało radzić sobie uczuciami (w tym złości, żalu, rozczarowań).
![Page 3: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/3.jpg)
Aktywne słuchanie działa, gdy:
Masz ochotę i czas, by słuchać
Jesteś gotowa zaakceptować uczucia dziecka
Masz zaufanie do możliwości dziecka
![Page 4: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/4.jpg)
Aktywne słuchanie nie działa, gdy:• Manipulujesz dzieckiem, by zrobiło to, czego Ty chcesz
• Otwierasz drzwi, by je za chwilę zamknąć stosując ocenę
• Usiłujesz słuchać, gdy nie masz na to czasu
• Stosujesz aktywne słuchanie, gdy dziecko potrzebuje wyłącznie informacji
![Page 5: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/5.jpg)
Aktywne słuchanie
Słuchanie aktywne polega na tym, że nasz rozmówca ma poczucie, iż to co nam przekazuje, rzeczywiście do nas trafia. Odbierając informacje musimy być pewni, że to co słyszymy właściwie rozumiemy. Możemy to sprawdzić krótko podsumowując naszego rozmówcę. Owe podsumowanie możemy rozpocząć od słów: „Rozumiem, że twoim zdaniem…”
![Page 6: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/6.jpg)
Jak rozwinąć aktywne słuchanie?
– Słuchaj uważnie– Zadawaj pytania, aby upewnić się, czy zrozumiałaś
– Nie przerywaj– Nie zaprzeczaj temu co słyszysz jeśli jeszcze
wszystkiego nie usłyszałaś
– Nie bądź pewna tego, czego jeszcze nie usłyszałaś
– Szanuj rozmówcę
![Page 7: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/7.jpg)
TECHNIKI AKTYWNEGO SŁUCHANIA1. Koncentracja uwagi na tym, co mówi Nadawca.2. Powstrzymywanie się od wyrażania własnej opinii, przerywania komunikatu.3. Udzielanie zachęt.4. Pozycja ciała: lekko pochylona w stronę Nadawcy, kontakt wzrokowy utrzymywany
od 15-30% rozmowy - natrętne wpatrywanie się w oczy sprawia, że twój rozmówca może uznać to za przejaw agresji.
5. Wypowiedzi otwierające, pytania otwarte, otwartość na inny, niż własny punkt widzenia.
6. Używanie zachęcających zwrotów podtrzymujących rozmowę.7. Klaryfikacja, czyli dążenie do uzyskania wyjaśnienia.8. Empatia: wczucie się w emocje i sytuacje, o jakiej mówi Nadawca9. Rozumienie znaczenia mowy ciała (zarówno własnej jak i Nadawcy).
Odzwierciedlanie zachowań niewerbalnych.10. Zgodność mowy ciała z treścią przekazu
![Page 8: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/8.jpg)
Zachowania wspierające rozmówcę
Nie jest ważne „kto wygra w rozmowie”, ale „czy problem zostanie rozwiązany.
Rozmowa nie może przypominać „wywiadu z podejrzanym” (warto informować, dlaczego o coś pytamy).
Empatia – okazanie, że rozumiemy rozmówcę, wczucie się w ich położenie.
Pozostanie na równej płaszczyźnie ze swoim rozmówcąUmiejętność dopuszczenia różnych punktów widzenia,
wysłuchanie -z szacunkiem dla rozmówcy- innych poglądów, pomysłów.
![Page 9: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/9.jpg)
Zachowania wspierające rozmówcę
ZACHĘCENIEGODZENIE
OBSERWOWANIEKOMUNIKACJA
STOSOWANIE REGUŁWSPIERANIE
ŁAGODZENIE NAPIĘĆODKRYWANIE
WIĄZANIE
SZUKANIE INFORMACJIPORZĄDKOWANIE
![Page 10: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/10.jpg)
Zachowania wspierające rozmówcę
ZACHĘCENIE- okazywanie ciepła i zrozumienia, np.
„Widzę, że jest to dla Ciebie ważne”ŁAGODZENIE – łagodzenie sytuacji konfliktowych, np. „Myślę, że oboje jesteśmy zbyt zdenerwowani, by o tym rozmawiać teraz”OBSERWOWANIE – dzielenie się obserwacjami, np. „Widzę, że coś cię bardzo zdenerwowało”
KOMUNIKACJA – zachęcenie do rozmowy, np. „Co ty o tym sądzisz?”
![Page 11: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/11.jpg)
Zachowania wspierające rozmówcę
STOSOWANIE REGUŁ – przypominanie ustalonych reguł, np. „Przypominam, że nie przerywamy sobie nawzajem”
WSPIERANIE – akceptacja i wspieranie działań swojego rozmówcy, np. „Zgadzam się z tobą”
ŁAGODZENIE NAPIĘĆ – umiejętne stosowanie sytuacji rozluźniających, humorystycznych…
![Page 12: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/12.jpg)
Zachowania wspierające rozmówcęODKRYWANIE – przedstawienie nowego spojrzenia na
sprawę, np. „Może moglibyśmy spojrzeć na ta sprawę od strony…”
WIĄZANIE – znajdowanie związków pomiędzy różnymi pomysłami, np. „Myślę bardzo podobnie, bo…”
SZUKANIE INFORMACJI – np. „Czy ktoś wie…? Co o tym myślisz? ”
PORZĄDKOWANIE – porządkowanie pomysłów wysuwanych przez różne osoby prowadzące rozmowę
![Page 13: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/13.jpg)
Wypowiedź empatyczna
• Wysłuchać dziecko spokojnie i z uwagą• Potwierdzić jego uczucia (np.Mhm… Rozumię)• Nazwać te uczucia (np. Wygląda na to, że to
cię rozzłościło. W tej sytuacji można być zdenerwowanym)
• Zmienić pragnienia dziecka (np. Widzę, że jesteś zły na ... Czy możesz powiedzieć mu czego chcesz słowami, a nie pięściami
![Page 14: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/14.jpg)
Aby rozwiązać problem1. Porozmawiaj o uczuciach dziecka (wypowiedź
empatyczna), np. Przypuszczam, że jesteś bardzo zła, że przerwałam ci grę na komputerze.
2. Porozmawiaj o swoich uczuciach i potrzebach, np. Denerwuję się, gdy całymi dniami widzę, jak grasz na komputerze
3. Wspólnie zastanówcie się nad znalezieniem
rozwiązania, np. Zastanówmy się wspólnie, co z tym zrobić, byłyśmy więcej z tego powodu nie denerwowały się.
4. Wypisz wszystkie pomysły bez ich oceniania, np. (mówimy swoje pomysły) Zapiszę to. Co jeszcze?
5. Wspólnie zdecydujcie się na plan, który wdrożycie. np. Zastanówmy się, co skreślimy z listy, a co chcemy zostawić.
![Page 15: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/15.jpg)
Jak zachęcać do samodzielności
Przykłady:- Czy dzisiaj wolisz kanapkę z serem żółtym, czy z
ogórkiem kiszonym (unikamy pytań otwartych)?- Odkurzacz słabo pracuje? Może trzeba wymienić
worek ze śmieciami.- To ciekawe pytanie. A co ty o tym sądzisz?- Może wujek Tomek będzie miał jakiś pomysł na to.- Chcesz wystąpić w konkursie… To będzie
doświadczenie –ho! ho!
![Page 16: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/16.jpg)
Jak zachęcać do współpracyRealizujemy kolejny etap, gdy nie ma właściwej reakcji na nasze słowa.
1. Opisz, co widzisz: Rogówka znowu zawalona zabawkami2. Udziel informacji: Na rogówce nie ma gdzie usiąść3. Powiedz to krótko, jak najkrócej: Zabawki4. Opisz swoje uczucia: Przeszkadzają mi zabawki ciągle
zalegające na rogówce5. Napisz liścik: „Zanieś nas do swojego pokoju, bo ktoś może na
nas usiąść i zniszczyć. Dziękuję! Twoje zabawki”6. Daj wybór: (to)…., albo (to)….7. Wciel się w inną postać i wprowadź element humoru8. Użyj zwrotów: Zależy mi…, Oczekuję, że…, Jest dla mnie
ważne…, Proszę…
![Page 17: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/17.jpg)
RODZAJE ZACHOWAŃ• Zachowania ludzi dzielimy na:• agresywne• uległe• asertywne• AGRESJA jest negatywnym sposobem wyrażenia uczucia złości
(zachowaniem). Towarzyszy jej wrogie spojrzenie, popychanie, pięść, grożenie palcem, naruszenie granicy przestrzeni prywatnej… ULEGŁOŚĆ – kumuluje negatywne uczucia, albo jest rozładowana zachowaniem pozytywnym lub negatywnymASERTYWNOŚĆ – pozwala wyrażać negatywne uczucia nie krzywdząc innych, pozwala rozstrzygnąć konflikt bez poczucia winy czy nieszczerości
![Page 18: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/18.jpg)
JAK ROZMAWIAĆ – komunikat „Ja”
Jeśli rodzic ma problem, wówczas nazywa swe uczucia (nie obwiniając dziecka). Informuje w ten sposób, jakie potrzeby zostały naruszone i jakie to wywołuje uczucia.
Czuję się/jest mi/jestem…………….. (nazwanie mojego uczucia) kiedy ty* …………….(opis zachowania dziecka, który wywołał w nas nazwane wcześniej emocje) ponieważ ……….. (skutki, konsekwencje, w czym mi to przeszkadza).
*nie mogą się tu znaleźć wypowiedzi tupu „ty zawsze”, „ty nigdy”, bo są formą ataku na osobę
![Page 19: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/19.jpg)
SYGNAŁY WERBALNE W ZACHOWANIU
AGRESJA ULEGŁOŚĆTy zawsze… Może …Ty nigdy … Zastanawiam się, czy …Lepiej żebyś… Tak mi przykro … Jeśli nie, to … Przepraszam, czy … Uważaj, bo … Ale …Powinieneś … Bo … Musisz … A jeżeli … Nie dobrze … Mam nadzieję, że …
![Page 20: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/20.jpg)
ASERTYWNOŚĆ
ASERTYWNOŚĆ opiera się na podstawowym założeniu, że każdy człowiek ma takie same prawa i może z nich korzystać dotąd, dopóki nie zaczyna ograniczać praw innych.
ASERTYWNA ODMOWANie zrobię tego(czego) /nie zgadzam się.....(na co)
ponieważ... (krótkie prawdziwe uzasadnienie bez tłumaczenia się) + ZADBANIE O POZYTYWNE RELACJE
Nie decyduję się na..........+ ZADBANIE O POZYTYWNE RELACJE
Mam inne zdanie w tej sprawie
![Page 21: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/21.jpg)
SYGNAŁY NIEWERBALNE W ZACHOWANIU
AGRESJA ULEGŁOŚĆKrzyk Głos proszącyPodniesiony głos Ton przepraszającyGrożenie palcem Zaciśnięte pięściZałożone ręce Oczy zwrócone w dółPochylenie do przodu Skromne pochyleniePozycja nieruchoma (sztywna) Kołysanie sięKiwanie głową Przesuwanie stóp
![Page 22: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/22.jpg)
JAK CHWALIĆ BEZ OCENIANIA?
Opisz, co widzisz lub przedstaw problem.„Ho! Ho! Buty poukładane, a salon sprzątnięty”Udziel informacji o swoich uczuciach„Przyjemnie wejść do takiego domu”Pochwal jak najkrócej„Jesteście cichutko, posprzątaliście kuchnię,
ziemniaki obrane. To się nazywa organizacja pracy”
![Page 23: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/23.jpg)
SKUTECZNOŚĆ STOSOWANIA NAGRÓD
• adekwatność nagrody do potrzeb dziecka (znajomość dziecka)
• „natychmiastowość” stosowania • na początku nagrody ciągłe, później nieregularne• różnorodność nagród• na początku nagrody silne (znaczące), później
słabsze• spójność stosowania nagród przez znaczące osoby
z otoczenia dziecka
![Page 24: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/24.jpg)
ZAMIAST KARAĆ• Opisz fakt, zdarzenie. Wyraź swoje uczucia nie atakując dzieckaWczoraj w ogrodzie doszło do zniszczenia krzewów. Jestem z tego powodu wściekła.• Precyzyjnie określ swoje oczekiwania Oczekuję, że będziesz szanować zarówno rośliny, jak i moją pracę.• Wskaż dziecku, jak może naprawić swój błądPrzydałaby się teraz obciąć uszkodzone gałązki.• Daj dziecku wybórMożesz grać z kolegami w piłkę w ogrodzie, ale musicie zachowywać się poprawnie,
inaczej utracicie ten przywilej. Sami zdecydujcie. • Podejmij działanieDziecko- Dlaczego … (brat/siostra) może grać w ogrodzie, a ja nie?Rodzic– Ty mi powiedz dlaczego.• Rozwiązywanie problemuCo możesz zrobić, żebyście mogli grać w ogrodzie, ale żebym ja miał(a) pewność, że nic
nie zniszczycie
![Page 25: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/25.jpg)
Znaczenie wartości społecznych
Wartości społeczne to idee uważane przez większą część społeczeństwa za cenne, pożądane oraz zasługujące na szacunek i szczególną ochronę.
Rodzaje wartości:• instrumentalne – zachowania i cechy, które służą
do osiągania i realizacji celów ostatecznych np. wrażliwość, uczciwość, pracowitość
• ostateczne – cele i stany rzeczy, do których ludzie dążą np. sprawiedliwość, równość, zbawienie, szczęście
![Page 26: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/26.jpg)
KONSEKWENCJA
o Nieuchronność konsekwencjio Adekwatność konsekwencji do przewinieniao Natychmiastowość zastosowaniao Dotkliwość konsekwencji (znajomość dziecka)o Spójność stosowania konsekwencji przez
znaczące osoby z otoczenia dziecka
![Page 27: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/27.jpg)
Sposoby komunikowania się
Rodzice to istoty ludzkie, które mogą mieć problemy oraz dzieci to istoty ludzkie, które mogą mieć problemy. Efektywne rozwiązywanie problemów wynika z umiejętności komunikowania się między sobą. Sztuka porozumiewania się polega na : słuchaniu, ekspresji słownej i wspólnym rozwiązywaniu problemów.Rozmawiając z dzieckiem sprawiającym trudności wydajemy polecenia, udzielamy zwykłych informacji lub informacji zwrotnej.
![Page 28: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/28.jpg)
Czy zawsze rozmowa?
Czasami zdarzają się sytuacje nie sprzyjające prowadzeniu rozmowy: brak czasu, niesprzyjający nastrój, temat…
Wówczas jeśli sytuacja tego wymaga (bezpieczeństwo osób i rzeczy) przekazujemy dziecku wyłącznie informacje.
![Page 29: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/29.jpg)
INFORMACJA ZWROTNA
Informacja zwrotna powinna:• wskazywać dobre elementy w bieżącego
zachowania i pracy,• pokazać to, co wymaga poprawy, nad czym
należy jeszcze popracować,• dawać wskazówki, jak można to poprawić,• dać wskazówki, w jakim kierunku należy
pracować dalej.
![Page 30: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/30.jpg)
INFORMACJA ZWROTNA- cd.
Informacje zwrotne sprzyjają lepszemu porozumiewaniu się, jeśli:1. wskazują na konkretne zachowania;2. określają uczucia i emocje nadawcy (rodzica);3. występują „bezpośrednio” po konkretnym zachowaniu lub wypowiedzi;4. dotyczą zarówno pozytywnych, jak i negatywnych zachowań;5. odnoszą się tylko do tych zachowań, które zależą od woli i decyzji drugiej
osoby;6. dotyczą własnych spostrzeżeń, a nie obserwacji osób trzecich;7. mają cechy opisu, a nie oceny
![Page 31: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/31.jpg)
„Kanapka”5. Pozytywne zakończenie: jakie korzyści przyniosą zmiany, zaproszenie do rozmowy, np. A co
ty o tym sądzisz?
4. Jasne sprecyzowanie oczekiwań odnośnie zmiany zachowania.
3. Informacje o tym, jakie opisane zdarzenie, zachowanie wpływa na Ciebie (rodzica), jakie niesie konsekwencje.
2. Jasno i konkretnie opisane zdarzenie, zachowanie – bez uogólnień, generalizacji, oceniania.
1. Pozytywne rozpoczęcie: zachowanie ucznia, które doceniamy
![Page 32: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/32.jpg)
Naruszone granice1. Nie zwracaj uwagi na przeklinanie, niegrzeczne uwagi,
protesty – np. przerwij rozmowę bez słowa tłumaczenia
2. Ignoruj wybuchy złości, krzyki, wrzaski zostawiając dziecko „samo sobie” i zajmując się swoimi sprawami (by nie słyszeć wrzasków możesz np. zacząć odkurzać )
3. Jeśli rzeczywiście ważne jest, aby dziecko podporządkowało się naszej decyzji, to pokaż postawą swoje zdecydowanie. Nie krzycząc powtórz swoje polecenie potwierdzając to mową ciała. Masz prawo sprawiać wrażenie osoby zdenerwowanej.
![Page 33: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/33.jpg)
Wydawanie poleceń• Wydawaj krótkie i konkretne (co, kiedy, do kiedy…) polecenia• Nie wydawaj jednocześnie kilku poleceń• Dawaj polecenia, które jasno precyzują pożądane zachowanie• Dostosuj polecenia do wieku dziecka• Nie wydawaj poleceń typu „Przestań”, a raczej „Proszę, zrób teraz…”• Nie wydawaj niepotrzebnych poleceń• Wydawaj polecenia spokojnie i grzecznie• Nie groź dziecku• Jeśli jest to możliwe, daj dziecku wybór, np. „Wolisz dziś posprzątać salon,
czy obrać ziemniaki?”• Dawaj pomocne przypomnienia• Wspomagaj polecenia swojego partnera/partnerki• Udzielaj pochwał lub wyciągnij konsekwencje• Stosuj polecenia „Kiedy…, wtedy…”
![Page 34: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/34.jpg)
Kiedy…, wtedy…
Dziecko: Mogę iść do Agaty?Mama: Kiedy odkurzysz salon, wtedy możesz
pójść do koleżanki. Kiedy obierzesz czereśnie do zielonej
bańki, wtedy możesz włączyć komputer na godzinę.
Kiedy przeczytasz jeden rozdział w książce, wtedy masz wolny wieczór.
![Page 35: Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały](https://reader033.vdocuments.site/reader033/viewer/2022051116/56815774550346895dc511e3/html5/thumbnails/35.jpg)
Jest wiele rzeczy do zrobienia, ale pierwsza to zadać sobie pytanie i
odpowiedzieć na nie: Kim chcesz być, co robić i do czego dojść...
Na podstawie programu A. Faber i E. Mazlish i skrypcie w książce „Jak słuchać, żeby dzieci mówiły, Jak mówić, żeby dzieci słuchały”, książki T. Gordona „Wychowanie bez porażek” oraz własnych doświadczeń.
A do czego Ty chcesz dojść?