donderdag 16 oktober 2008

VA N A F G H A N I S TA N TOT ZWITSERLAND

blz.

2ArmeniëChristian Vrouyr:“Ik koester mijn Armeense wortels”

AustraliëCraig Davidson:“Antwerpen ligt vlakbij Parijs”

Teksten: Maaike Floor, Patrick Van de Perre, Sacha Van Wiele Coördinatie: Kris Vanmarsenille Eindredactie: Carine TollenaereFoto’s, illustraties: GVA, Ludo Mariën, Bert Hulselmans, Thomas Legrève, Wim Hendrix, Jan Van der Perre, AP

Bijlagereeks over de 160 verschillende nationaliteiten die in Antwerpen vertegenwoordigd zijn

blz.

4AzerbeidzjanEmin Aliyev:“De Antwerpse ontwerpers zijn te grote concurrenten”

blz.

6

�

donderdag 16 oktober 2008

© GRAPHIC NEWS

SevanMeer

A R M E N I ËYerevan

Gyumri(Leninakan)

Vanadzor

Angeghakoti

Sot’k

Sevan

Kapan

50km

AZERBEIDZJAN

GEORGIË

AZERBEIDZJAN

Nagorno-Karabakh

Artsvashen(ARMENIË)

(Naxcivan)

TURKIJE

IRAN

Armenië adopteerde als eerste christendom

4de eeuw: Ar-meniërs zijn trots dat hun land als eerste het christen-dom omarmde.In de loop van de geschiede-nis werd Arme-nië bezet door onder anderen de Romeinen, de Byzantijnen, de Arabieren, de Perzen en de Ottomanen.1914-1918: tijdens de Eerste Wereldoorlog was het westelijke deel van Armenië bezet door het Ottomaanse rijk. Sedert 1828 was het oostelijk deel in handen van Rusland. 1920: de Sovjetlegers vallen Armenië bin-nen.1988: oorlog tussen Armenië en Azerbeizjanbreekt uit over het gebied Nagorno-Karabach.21 september 1991: onafhankelijkheid.1994: wapenstilstand met Azerbeidzjan.

Hoofdstad: JerevanStaatsvorm: republiekOppervlakte: 29.800 km²Bevolking: bijna 3 miljoen inwonersTaal: Armeens en RussischGrondstoffen:

kleine voorraden aan goud, koper en zink Terrein: berglandschap met als hoogste berg

de Aragats Lerrnagagat met 4.090 meterLevensverwachting: 72,4 jaar

(mannen: 68,7 jaar, vrouwen: 76,5 jaar)Werkloosheid: 7,1%Bevolking onder de armoedegrens: 26,5%Export: ruw ijzer, koper, diamant, mineralenInternet landencode: .am

Armeense genocideDe terechtstel-ling van enkele duizenden leden van de Armeen-se elite op 24 april 1915 in Constan-tinopel, het huidi-ge Istanbul, wordt beschouwd als de start van de Ar-meense genocide.Het Ottomaanse regime besliste om alle Armeniërs te deporteren om zo een einde te maken aan een reeks opstanden. De cijfers over het aantal slacht-offers lopen uit elkaar. De meeste Turkse his-torici houden het op 200.000 tot 500.000 slacht-offers. Turkije ontkent dat er sprake was van een genocide. Armeense en westerse historici spre-ken van 600.000 tot anderhalf miljoen slacht-offers. De deportaties en de moorden in Armenië zorgden voor een Armeense diaspora.

Armenië6

Monument in Jerevan ter nagedachtenis van de slachtoffers van de genocide.

Vroegchristelijke kerk.

Sjaslik van lamsniertjes Bereidingstijd20-30 minuten Aantal personen: 3 OmschrijvingIn het recept wordt de sjaslik geroosterd boven een houtskoolvuur, maar bakken in een pan met wat olie kan ook.Ingrediënten500 g lamsnierstuk met 2 niertjes, 1 gesnipperde ui, fijngehakte peterselie, 1 el azijn of citroensap, 1/2 citroen, vers korianderblad, vers basilicum-blad, fijngeknipt bieslook, zout, peper

VoorbereidingDe marineertijd is 2-3 uren.Spoel het vlees met de niertjes schoon en verwij-der de zenen en de bloedvaten. Snijd het vlees een keer door en halveer de nieren. Leg het vlees met

de nieren in een stenen kom en strooi er wat zout en peper over. Strooi er de ui en wat peterselie over. Bedruppel met azijn of citroensap en zet de kom afgedekt 2-3 uren op een koele plaats.

BereidingswijzeRijg de stukken vlees om en om met de halve nie-ren aan een spies en rooster ze boven een houts-koolvuurtje. Draai de spies regelmatig.Haal het vlees van de spies en garneer voor het serveren met schijfjes citroen, koriander, basili-cum en bieslook.

“Ik koester mijn Armeense

wortels”

“Mijn grootvader wenste met het opschrift duidelijk te maken dat na de Armeense genocide er nog steeds Armeniërs op deze wereld rondliepen”, zegt Vrouyr.Het Belgische hoofdstuk van de Armeen-se familie Vrouyr begint rond de vori-ge eeuwwisseling. De overgrootmoeder en overgrootvader van Christian Vrouyr belandden los van elkaar in België. De grootvader rolt in de tapijtenhandel en ontmoet zijn toekomstige vrouw in Ant-werpen, de dochter van zijn overgroot-moeder. “Grootvader was een begena-digd vioolspeler”, zegt Vrouyr. “Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtte mijn familie naar Nederland, want allen hadden een Turks paspoort. Duitsland en Turkije vormden toen een alliantie. Mijn grootvader begon in Den Haag

met een tapijtwinkel. Na de oorlog keer-de de familie terug naar Antwerpen. Ze zochten een nieuwe plek voor de winkel. De Meir was toen al te duur. Uiteindelijk belandde de familie aan de Komedieplaats.” De vader van Christian Vrouyr zat bij het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Hij werd gevangen en overgebracht naar de kampen. Daar bracht hij de oorlogs-jaren door. Na de oorlog reisde vader naar onder meer Iran en Rusland. De winkel groeide en palmde drie panden in.” De meeste Armeniërs vluchtten na de ge-nocide naar Frankrijk. Sommigen reisden door naar België.

TapijtenDe Armeense tapijten ondergingen twee fasen. “Tot 1920, dus vóór de Sovjets de Kaukasus introkken, bestond de tapijt-productie uit huisvlijt. De tapijten waren niet groter dan 1,80 m op 1,20 m. De Kaukasus ligt hoog en het is er koud. De woningen waren klein en dus ook de weefgetouwen. De tapijten hebben inscripties.”“Na de Russische revolutie werden de ta-pijten fijner. Er werden meer knopen ge-maakt. Het idee was hoe fijner, hoe beter. Er ontstonden grote ateliers. Het spon-tane karakter ging verloren. Je kreeg toen kille, koude en weinig boeiende tapijten.”Ondertussen is er weer een opleving van

Christian Vrouyr, tapijthandelaar

Christian Vrouyr spreekt gepassioneerd over zijn Armeense wortels en over zijn tapijten. Al sedert 1920 is de tapijtzaak gevestigd aan de Komedieplaats tegenover de Bourlaschouwburg. Hoewel hij tapijten verkoopt van over de hele wereld, staat op de vitrine ’Armeense tapijten’.

GEORGIË

Armenië

Sjaslik van lamsniertjes

Bari agorjakEet smakelijk!

In Antwerpen wonen Armeniërs.682

�

BekendeArmeniërs

De aanwezigheid van de Armeense gemeen-schap in Antwerpen is ook te merken op de begraafplaats Schoonselhof.

Armeense gravenop Schoonselhof

De graven vallen op door hun specifieke gedenk-steen of khachkar (khach=kruis, kar=steen). De khachkar is een rechtopstaande, rechthoekige steen op een rechthoekige basis, met inscripties en motieven waarbij het kruis als christelijk sym-bool doorgaans het centrale element vormt. De bovenzijde is meestal een kroonlijst.De kruissteen is net als de kerken naar het oos-ten gericht. In Armenië wordt men traditioneel begraven met het hoofd naar het oosten, kijkend naar het khachkar aan de voeten.

www.schoonselhof.be @

Dansers eren geboortelandDe dansgroep Barekamutiun of Vriendschap is op-gericht in mei 2001 in Borgerhout. Het doel is het opfrissen en bewaren van de rijke folklore en tradi-ties en de Armeniërs betrekken bij hun cultuur. De dansers en danseressen dragen allen de nationale klederdracht van Armenië en dansen enkel de tradi-tionele dansen uit hun geboorteland. Barekamutiun bestaat uit een 30-tal dansers tussen 6 en 18 jaar. De groep heeft met succes opgetreden op tal van natio-nale en internationale festivals.

De dansers zijn te bewonderen op zaterdag 18 oktober om 17.15u op het De Coninckplein in Antwerpen.

i

De dansgroep Barekamutium of Vriendschap.

Charles Aznavour, zanger (foto)

Aram Chatsjatoerjan, klassiek componist

Cher, zangeresHerbert von Karajan, dirigentAndre Agassi, tenisser

Shahnur Minasyan is voorzitter van de jongerenafdeling van de Armeense culturele vereniging Nuard. “Wij schatten dat er in Antwerpen zo’n 3.000 Armeniërs wonen”, zegt Minasyan. “Veel Armeniërs staan niet ingeschreven of hebben intussen de Belgische nationaliteit.”

“In Antwerpen wonen zo’n 3.000 Armeniërs”

In Antwerpen leven volgens Minasyan ondertussen drie generaties Armeniërs. “De eerste golf vluchtte met de Armeense genocide in 1915. Ze kwam eerst in Brussel, maar sommigen trokken uiteindelijk naar Antwer-pen. Een tweede migratie-golf kwam in de jaren vijftig, zestig en zeventig. Arme-niërs uit Syrië, Iran en Turkije verhuisden naar Antwerpen. Ze vestigden zich als handelaars in tapijten en diamant. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kwam de laatste migratiegolf naar Antwerpen.”Minasyan kwam met mijn ouders, broers en zussen in 1999 in Antwerpen aan. “België was mij niet onbekend. Ik reisde in 1994 en 1998 met een traditionele dansgroep naar festivals in Namen en West-Vlaanderen. Wij woonden in de Armeense hoofdstad Jerevan. De politieke situatie in het land was zeer slecht. Het was een zware beslissing om ons vaderland te verlaten. Armeniërs hebben een sterke band met hun land. Armenië is een christelijke enclave tussen isla-mitische landen. Wij moesten steeds vechten voor ons geloof. We leefden afgesloten van de wereld en we beschikten niet over een toegang naar de zee. Dit gaf ons een sterke identiteit.”“In 2001 richtte mijn vader de Armeense organi-satie Nuard op. Het is de naam van de eerste Ar-meense koningin. We tellen zo’n zeshonderd ac-tieve leden. Nuard heeft een zondagsschool, een tijdschrift, een jongeren- en een vrouwenafdeling en een dansgroep. We verzamelen de Armeniers om samen de problemen te bespreken en naar een oplossing te zoeken”, zegt Minasyan.

de Armeense tapijten. “Die kwam er onder impuls van de Armeense tapijt-handelaars in de Verenigde staten. Ze bliezen de verlaten ateliers nieuw leven in. De tapijten beantwoorden aan de hedendaagse smaak.”Wat maakt Armeense tapijten typisch Armeens? “Het is vooral de manier waar-

op of ’de hand’ waarmee de knoop wordt gelegd. De tapijten bestaan uit Perzi-sche knopen, maar zijn op een typisch Armeense manier geknoopt. Ik vergelijk het steeds met een moeder die drie doch-ters heeft. Elke dochter breit een trui. De moeder kan zien aan de steken wie welke trui heeft gebreid.”Vrouyr spreekt met een ongelooflijke passie. In zijn winkel is een bibliotheek over tapijten. Iedereen is welkom voor opzoekingswerk. “Ik kreeg de volledi-ge vrijheid van mijn vader om te kiezen wat ik wou doen. Ik studeerde filosofie, maar uiteindelijk stapte ik toch in zijn voetsporen. Ik erfde een instituut in Antwerpen. Bovendien geniet ik ervan om mijn kennis te delen met anderen.”

100% BelgVrouyr: “Ik ben 100% Belg, maar ik heb Armeense wortels. Ik zou het zelfs moeilijk hebben om in Armenië te wonen. Ik koester mijn familiegeschie-denis en mijn culturele achtergrond. Het is een laatje extra in mijn grote kast. Ik ben heel actief binnen de gemeenschap. Mijn vader organiseerde nog mee het eerste optreden van Chat-sjatoerjan in België.”Het verhaal van de familie Vrouyr blijft onlosmakelijk verbonden aan de tapijthandel. Zijn dochter neemt de zaak over. “Ook zij kreeg de vrije keuze”, zegt Christian Vrouyr trots.

Christian Vrouyr op een van zijn tapijten: “Vooral de manier waarop de knoop wordt gelegd maakt de Armeense tapijten zo bijzonder. “

TapijthandelVrouyrKomedieplaats 4-803-232.36.87www.vrouyr.com

tenissertenisser

Armeensecultuurvereniging

Nuard03-325.95.01, 0497-30.40.92www.armenian.be

Shahnur Minasyan

Tien voor taalGoeiendag! Bari orGoeienavond! Bari yerekoHoe maakt u het? Inchpes eq? Ik hou van je. Yes sirum em qezMooi weer vandaag, niet? Lav yexanak e che aysor? Aha, u leest ook Gazet van Antwerpen. Aha, uremn duq el eq Gazet van Antwerpen kardum? Rijdt tram 24 tot aan de statie? 24 hamari tramvaye gnum e minchev statie? Ik hou niet van bloemkool met witte saus. Yes chem sirum tsagkakagamb spitak sousov Ik denk dat Germinal Beerschot

dit jaar kampioen wordt. Indz tvum e vor Germinal Berschote ays tari chempion kdarna. Achter Kontich wonen ook nog mensen. Kontichits ayn kogm el en mardik aprum Ik spreek Antwerps met een accent. Yes aroganutyamb em gosum Antwerpeni xoseladzeve.

�

donderdag 16 oktober 2008

Jonge natieAustralië is het grootste eiland ter wereld en ligt afgezonderd van de rest van de bewoonde wereld. Alleen Nieuw-Zeeland ligt relatief in de buurt.Tot 1606 was Australië onbekend gebied. Behalve dan voor de Aboriginals, de oorspronkelijke be-volking van het eiland.

1606: de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Janszoon arriveert in Noord-Austra-lië en was zonder het te weten de eerste Europeaan op het eiland.1770: ontdekkingsreiziger James Cook ver-klaart de oostkust tot Brits gebied en doopt het New South Wales.1778: de Britten verbannen 750 gevangenen naar Australië. Ze worden vergezeld door evenveel soldaten.1788: Sydney wordt gesticht en is in feite niet meer dan een grote gevangenis. Nu wonen er 3,5 miljoen mensen.1868: het gevangenentransport vanuit het Verenigd Koninkrijk wordt gestopt. Onder-tussen wonen er 160.000 veroordeelden in Australië.1900: van de oorspronkelijk ruim 300.000 Abo-riginals blijven er nog 60.000 over. De rest werd Europees opgevoed, opgejaagd of ver-moord tijdens gevechten.1901: Australië wordt een zelfstandig lid van het Britse Gemenebest. De jongste jaren vaart het land steeds meer een eigen koers.1967: in een referendum wil 90 procent van de Australiërs Aboriginals laten meestemmen. Twee jaar later wordt er voor het eerst een Aboriginal in het parlement verkozen.2000: de Olympische Spelen vinden plaats in Sydney.2008: de sociaaldemocraat Kevin Rudd is sinds 2007 premier van Australië.

Groot land, weinig volkOfficieel: parlementaire democratieHoofdstad: CanberraOppervlakte: 7.686.850 km²Aantal inwoners: 21 miljoenLevensverwachting: 79,1 jaar (mannen), 84 jaar (vrou-

wen)Talen: Engels. 11% spreekt een Aboriginal-taalGodsdiensten: katholieken (26.4%), Anglicanen

(20.5%), andere christenen (20.5%)Munteenheid: Australische dollarTelefoon landencode: +61Internet landencode: .auBevolkingssamenstelling: blanken (92%), Aziaten (7%),

Aboriginals, anderen (1%)Export: steenkool, ijzer, goud, vlees, wol, aluminium,

machines en transportmateriaal.

Australië

7

In Antwerpen wonen Australiërs.

“Het voordeel van Antwerpen? Het ligt vlakbij Parijs”

Over de afkomst van Craig valt niet te discussiëren. Zijn tongval houdt het midden tussen Engels en wat er doorgaans in de Verenigde Staten wordt gespro-ken. Het dansen bracht de man naar Europa, waar hij een aantal maanden aan de slag was bij het Fins ballet.En toen kwam Antwerpen. “Ik ben naar hier gekomen voor mijn werk. Het had evengoed elders kunnen zijn. Maar ondertussen begin ik Antwerpen vrij goed te kennen en het bevalt me hier wel. Naar Australische normen is dit een vrij kleine stad. De mees-te plekken zijn op loopafstand en je hoeft nooit ver te zoeken naar een winkel of een café. Maar toch heeft Antwerpen ook iets inter-

nationaals. Met de hippe mode-buurt bijvoorbeeld”, zegt Craig.De danser vindt de Antwerpe-naars open en warm. “Contact zoeken is hier nooit een probleem, ook al spreek ik nog steeds niet veel Nederlands. De Finnen zijn iets afstandelijker, al zijn ook zij sympathieke mensen als je ze leert kennen. Maar die afstand bij de eerste kennis-making is er in Antwerpen niet.”

Sociaal levenWaarin verschilt Australië nu van Antwerpen en bij uitbreiding Europa? Craig Davidson denkt na. “De Australische steden draaien op een 24 uurseconomie. Alles gaat onafgebroken door. Dat is hier niet

het geval. Antwerpenaars maken nog tijd vrij voor een sociaal le-ven. Op zondag zijn hier bijvoor-beeld nog altijd veel winkels geslo-ten. In Australië is dat ondenkbaar. Maar ook dat zal hier wel veran-deren neem ik aan. Wat er nog an-ders is? Wel, euh, dat Parijs vlakbij ligt bijvoorbeeld”, lacht de ballet-danser.”

FamiliebandEn dan het Ballet van Vlaanderen, ondertussen uitgegroeid tot een van de betere gezelschappen in de wereld. “Wie in Australië in het milieu zit, kent ons gezelschap wel en heeft er ook de nodige waarde-ring voor. Dankzij dit gezelschap heb ik trouwens al een flink stuk van Europa gezien. Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië ... Maar ook in New York hebben we opgetreden. Dat zegt toch wel iets over ons, denk ik.”Waar Craigs toekomst ligt is ook voor hem onduidelijk. “Voorlopig bij het Ballet van Vlaanderen en als mijn contract wordt verlengd, wil ik graag langer blijven. Maar dat zijn zaken die je moeilijk kunt plannen.”Of hij zich definitief in Antwerpen

Craig Davidson danst bij Ballet van Vlaanderen

“Wonen er 66 Australiërs in Antwerpen? Da’s veel.” Craig Davidson (25) kent er welgeteld twee en die werken net zoals hij bij het Ballet van Vlaanderen. Craig is balletdanser en woont intussen 5 jaar in Antwerpen. “Ik ben opgegroeid in de buurt van Melbourne. Dat wil zeggen op enkele honderden kilometer ervan-daan. Tja, voor ons is dat nog steeds vlakbij.”

Gemma Porter bleef tijdens haar wereldreis steken in Antwerpen

”Aussies zijn trots op hun land”

Nog steeds neemt Gemma af en toe een foto als ze ’s nachts langs de kathedraal fietst. ”Het is ge-woon zó mooi. En ik houd er-van om door de stad te fietsen. In Australië heeft iedereen een auto en ben je altijd lang onderweg voor je ergens bent. Hier fiets je zo van de ene kant van de stad naar de andere. En daarbij bots je voortdurend op bekenden.” De verbazing over het compac-te formaat van de stad waar ze woont, geldt trouwens ook voor het hele land. ”Je kan een trein nemen en binnen een uur ben je in het buitenland. Je kunt je niet voorstellen hoe ’amazing’ dat is voor mij. In Australië kun je trein na trein na trein na trein nemen, en je bent nog altijd in je eigen land.” Gemma groeide op in de buurt van

Melbourne, en studeerde drie jaar geleden af aan de toneelschool. Maar in plaats van te gaan werken,

besloot ze de wereld te verkennen. ”Ik ben alleen nooit teruggeko-men. Oeps! Op een reggae-festi-val in Nederland kwam ik Alpha tegen, uit Guinée. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb hem een paar weken na die eerste ont-moeting opgezocht in Antwerpen, en ik ben blijven hangen.” Het is moeilijk om hier werk te vinden als actrice. ”Ik hoopte een Engelstalig gezelschap te vinden, maar dat bestaat blijkbaar niet. Dus werk ik nu in de Lunchbox, een restaurantje/bar op het Thea-terplein. Ook heel leuk. Er komen hier veel mensen uit de theater-wereld, want de schouwburg en de Arenberg zijn hier dichtbij.” Alleen valt het Gemma soms wel tegen dat de klanten in Antwer-pen zo ongeduldig kunnen zijn. ”Hiervoor heb ik ook in een bar gewerkt. En de toon die mensen soms aanslaan, verbaast me. In Australië blijven klanten altijd beleefd.” Gemma trouwde begin dit jaar met haar vriend, op het Antwerpse stadhuis. ”Mijn hele familie was er en iedereen was onder de in-druk van dat mooie gebouw. De ambtenaar had eerst gezegd dat de ceremonie helemaal in het Nederlands zou zijn maar toen ze

Gemma: “Waarom vinden veel Vlamingen het een last om Belg te zijn? Het leven is hier goed!”

66

© GRAPHIC NEWS

KoraalZee

TasmanZee

TimorZee

Arafura Zee

INDISCHEOCEAAN

INDISCHEOCEAAN

ST

ILL

E O

CE

AA

N

A U S T R A L I A

PAPUANIEUW-GUINEA

INDONESIË

OOST-TIMOR

TASMANIË

QUEENSLAND

VICTORIA

NEW SOUTHWALES

NORTHERNTERRITORY

SOUTHAUSTRALIA

WESTERNAUSTRALIA

500km

Sydney

Melbourne

AdelaideAlbany

Perth

Geraldton

Derby

Kalgoorlie

Darwin

Cairns

AliceSprings

Townsville

Brisbane

Rockhampton

Newcastle

Hobart

Canberra

Gemma Porter (26) loves it to be an Australian, maar na drie jaar voelt ze zich ook thuis in Antwerpen. ”De meeste Australiërs zijn trots op hun land. Daarom verwon-dert het me dat het voor veel Vlamingen een last lijkt om Belg te zijn. Het leven is toch goed hier!”

�

Wat doen Australiërs in Antwerpen? Handelen in diamant bijvoorbeeld en dat is voor niet-kenners misschien een verrassing. Naast Congo is Australië de grootste producent van industriële diamant.

Australiërs zitten in de diamant

Australië heeft in Antwerpen een eigen verkoopkantoor voor zijn diamanten, wat een deel van de Australische aanwezigheid ver-klaart. Verder zijn er ook Au-straliërs actief in de haven van Antwerpen en in de import- en exportsector. Het gaat telkens om relatief kleine groepen en het verloop is groot omdat sommige

De koala is een nationaal symbool van

Australië.

Over AC/DC en Nicole Kidman

Australië is beter vertegenwoordigd in uw leven dan sommigen op het eerste gezicht zouden vermoeden. Schrijvers, zangers en acteurs van Down Under.

Zangers

De hardrockgroep AC/DC is puur Australisch en komt in maart van volgend jaar naar Antwerpen. Ook Midnight Oil en natuurlijk Kylie Minogue zijn Aussies.

ActeursDan zitten we natuurlijk bij Neighbours of Burenmet onder anderen Jason Donovan. Nicole Kidman (jawel) is bekend van films zoals Moulin Rouge enThe Hours.

SchrijversAuteur Peter Carey won twee keer de Booker Prize en werd onder meer bekend met Zijn ver-borgen bestaan.

De Australische keuken is niet in één woord te vatten. De van oosprong Angelsaksische pot is in de loop der jaren beïnvloed door de Azia-tische keuken. Typisch voor Down Under is een recept met kangoeroe. Probeer eens met man-go.

• 600 gram kangoeroesteaks • 150 gram boter • 50 gram geraspte kokos • 2 dl kokosmelk • 2 dl fond • 1 eetlepel suiker • 2 mango’s • 1 mestpunt kaneel • peper en zout

De mango’s schoonmaken en fijnsnijden. De mango’s in gesmolten boter gaarstoven en warm houden.Bak de filets bleu, haal ze uit de pan. Verdun het bakvet met kokosmelk en de fond. Op smaak brengen met zout, peper en kaneel.De saus tot halve hoeveelheid laten inkoken. Nadat de saus gezeefd is, doorroeren met een klontje boter.De mango met de suiker carameliseren en ver-spreiden over de borden. Vlees in plakjes snijden en eveneens over de borden verdelen. Lepel de saus over en rond het vlees en de mango. Werk vervolgens met geraspte kokos.

Australiër Craig Davidson: “In Antwerpen zijn de meeste plekken op loopafstand en je hoeft nooit ver te zoeken naar een winkel of een café.”

zou willen vestigen? “Ik heb de stad en de mensen leren waarderen en de manier van leven in Antwerpen bevalt me zeer goed. Dus ja, ik kan me iets voorstellen bij hier blijven wonen. Maar er spelen nog een boel andere dingen mee ook natuurlijk. Mijn familie woont in Australië en ik weet niet of ik de rest van mijn leven zo ver van hen zou willen wonen. Familie en vrienden zijn misschien wel de belangrijkste zaken die me aan thuis binden”, zegt Craig Da-vidson.In de refter van het Ballet van

Vlaanderen mijmert de Aussie even over thuis. De zaal loopt leeg, want het is alweer tijd voor de volgende repetitie. Veel buitenlands volk in de zaal trouwens. Cubanen, Fran-sen, Canadezen. De voertaal is En-gels, Frans en een mengeling van van alles wat. Een smeltkroes, net zoals Antwerpen zelf.

bleef tijdens haar wereldreis steken in Antwerpen

”Aussies zijn trots op hun land”

Ayers Rock, de beroemdste rots en het nationaal symbool van Australië.

Goeiendag!Hi!

Australië OzSchaap JumbuckZeer goed Mickey MouseKilometer ClickVriend CobberAdemtest Blow in the bagEen goed idee Good oilVoedsel TuckerEen afspraak maken Tee Up

Eet smakelijk!Yummy!

Goeiendag!

Tien voor taal

Aussie slang of typisch Australisch

helpt altijd om het ijs te breken, maar met gewoon Engels kom

je ook al een heel eind. Net zoals de

Pommy’s (Engelsen).

Gemma over: Outback Luke

”Iedereen was hier vorig jaar wild en-thousiast over Outback Luke, van de realityshow op Vijftv, maar ik vond die Luke niets. Zo’n echte Australische ma-cho van de outback. Nee, ik vind de mannen hier veel leuker. Eerlijker en gevoeliger. Ze kunnen ten minste over iets anders praten dan over Australian football.”

Australian Ice

”Bij ons is Nieuw-Zee-lands ijs juist speciaal, heel puur. Dus vind je bij ons overal icecream from New-Zealand. Ik was dus best wel verbaasd dat het Australische ijs hier een begrip is. ”

zag hoeveel Australiërs er wa-ren, is ze het snel gaan vertalen. Heel lief.” Gemma is nog een paar keer te-ruggeweest naar Australië. Om familie te bezoeken. ”Als ik daar-na weer in Antwerpen kwam, dacht ik: hè hè, ik ben weer thuis. Maar ik voel me nog wel een ech-te Australische. Als ik kinderen krijg, wil ik dat ze down-under opgroeien. Als ik na maanden in Antwerpen naar Australië ga, voelt dat toch als mijn échte thuis. Zeker als ik op het vliegveld van Melbourne de security zie staan, met hun glimmende zonnebril-len. Een klein detail, maar dat doet me wat.”

zakenmensen voor kortere pe-riodes van een jaar of minder in Antwerpen wonen en werken.

Belgisch ijsEn dan is er Australian Home Made Ice Cream, met filialen in Antwerpen en de rest van België. Maar de vlag dekt de lading niet, want dit is een Belgisch bedrijf dat verder weinig te maken heeft met de Australiers. Wat wel 100% Australisch is, is Cash Converters. Dat bedrijf heeft sinds kort onder meer in de Antwerpse Carnot-straat een filiaal. In deze winkel kunnen tweedehandse spullen gekocht en verkocht worden.

Australische cultuur

”In Australië is er een bekende mop: wat is het verschil tussen Australië en yoghurt? Yoghurt heeft cultuur, Australië niet. We hebben wel invloeden uit de hele wereld, ook in de keu-ken. Je vindt bij ons veel Brits, Indiaas en Aziatisch eten.”

�

donderdag 16 oktober 2008

In Antwerpen wonen Azerbeidzjanen

Emin Aliyev maakt kleding en past oude modellen aan

“De Antwerpse ontwerpers zijn te grote concurrenten”

Emin Aliyev werkt samen met Yohji Yamamoto, Louis Vuitton en Veronique Branquinho, om maar een paar namen te noemen. Al had hij zelf ook een ontwerper à la Dries Van Noten kunnen zijn. “Ik heb de mode-academie in Sint-Peters-burg gevolgd. Het atelier in Bakoe waar ik werkte, stuurde me daar-heen. Ik heb diploma’s als ontwer-per voor mannen- en vrouwenkle-ding en ook als kleermaker voor dames. Na het ineenstorten van de Russische economie eind jaren ne-gentig, ben ik naar België gekomen. Maar als ontwerper heb ik hier te veel concurrentie van bekende Ant-werpse ontwerpers. Ik werk wel

met sommige van hen samen. Als iemand aanpassingen wil, stuurt Veronique Branquinho dat kleding-stuk naar mij om dat te regelen.” Als klanten willen, ontwerpt Emin jurkjes of andere kledingstukken. “Kijk, deze jas heb ik voor mezelf gemaakt. Hij past perfect”, showt hij trots. Vaak past hij voor klanten oudere kledingstukken aan. “Veel mensen komen met een pak van goede kwaliteit of een prachtige jurk van tien jaar oud die ze niet meer aantrekken omdat het model achterhaald is. Samen bekijken we welk model wel mooi is om nu te dragen. Het hermaken van een kle-dingstuk is veel goedkoper dan een nieuw pak of kleed kopen.”

Emin Aliyev: “Kleding hermaken is goedkoper dan nieuw kopen.”

© GRAPHIC NEWS

Astara

Baku

Ganca

Xacmaz

Sumqayit

Saki

Mingacevir

Ali Bayramli

Kurdamir

Xankandi

Naxcivan

100km

A Z E R B E I D Z J A N

GEORGIË RUSLAND

Nagorno-Karabakh

AZERBEIDZJAN(Naxcivan)

IRAN

ARMENIË

K A S P I S C H EZ E E

Tussen Azië en EuropaAzerbeidzjan behoorde tot 1991 tot de Sovjet-Unie. Daarvoor was het tussen 1918 en 1920 even onafhankelijk. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd Azerbeidzjan opnieuw onafhankelijk. Al werd de politieke agenda de eerste jaren beheerst door de oorlog met Armenië om Nagorno-Karabach, een Armeen-se enclave op Azerbeidzjaans grondgebied die in 1991 de onafhankelijkheid uitriep. Het conflict eiste 30.000 levens. In 1994 werd er een wapenstilstand getekend. Azerbeidzjan verloor ongeveer 16% van zijn grondgebied en heeft nog steeds te kampen met veel vluchtelingen uit het grensgebied. Eén op de zeven Azerbeidzjanen is vluchteling. Op papier is het land een democratie, maar in de praktijk lijkt het wel op een dictatuur. Demonstranten wor-den hard aangepakt door de politie en er is een strenge censuur. Overal in het land han-gen posters van presi-dent Ilham Alijev. De eerste bewoners van Azerbeidzjan wa-ren Turkse bevolkings-groepen uit Centraal-Azië. Aan het eind van de vijftiende eeuw veroverden de Perzen het ge-bied. De Russen probeerden in de achttiende eeuw meer invloed te krijgen. Na de Russisch-Perzische Oorlog (1804-1813) werd het toenma-lige Azerbeidzjan opgesplitst in twee delen. Het zuidelijke deel maakt nu deel uit van Iran.

Olie erg belangrijkOfficieel: Azarbaycan RespublikasiHoofdstad: Bakoe Oppervlakte: 86.600 km²Aantal inwoners: 8,17 miljoen Levensverwachting:

62,2 jaar (mannen), 71 jaar (vrouwen).Talen: de meeste mensen spreken Azeri. Een taal met

veel Turkse, maar ook Arabische, Perzische en Russische invloeden. Een klein deel van de bevol-king spreekt Russisch, Armeens, Perzisch, eenIraanse taal of de Kaukasische taal Lezgisch.

Godsdiensten: De meerderheid van de Azerbeidzjaan-se bevolking is moslim 93.4%, maar er zijn ook Russisch-Orthodoxen (2.5%) en Armeens-Ortho-doxen (2.3%). Overige: 1.8%. Een hoofddoek is niet verplicht in Azerbeidzjan. In Bakoe staat een standbeeld van de eerste vrouw die vrijwillig haar hoofddoek afdeed.

Munteenheid: Azerbeidzjaanse Manat (AZN)Telefoon landencode: + 994Internet landencode: .azBevolkingssamenstelling:

90% Azeri, 2,5% Russen, 3,2% Dagestani, 2,0% Armeniërs, 2,3% overige.

Export: olie is het belangrijkste exportproduct.Plaats op de lijst van rijkste landen: 98/177

Azerbeidzjan

8

President Ilham Alijev.

Lev Kotchkin had een heleboel medailles en on-derscheidingen. Hij was sporter, coach en ook nog eens de jongste deelnemer van het kampioen-schap in 1973. En dat was een aparte onderschei-ding waard. “Ik was twintig en zat op de sportaca-demie. In Rusland bestond die onderwatersport al langer. Bij ons was die vrij nieuw. De sport bestond uit drie onderdelen: schieten boven water, met een harpoen onder water schieten op een doel, en dan vrij jagen op vissen in zee, een meer of een rivier. De vangst werd dan gewogen en beoordeeld. Hoe groter de vis, hoe beter.” Lev was de enige trainer die zelf ook sportte. “Zo-wel mijn leerlingen als ikzelf wonnen prijzen. De kampioenschappen waren in de hele Sovjet-Unie en daarbuiten. Er waren ook wedstrijden in Bulga-rije en Joegoslavië, maar de communistische partij besliste dat ik niet mee mocht omdat ik te jong was.” Het is een van de nadelen van de Sovjet-Unie. “De partij had overal iets over te zeggen. Maar verder was die Sovjetperiode een gelukkige tijd voor ons. Mensen in België denken vaak dat we het slecht hadden achter het IJzeren Gordijn. Rijk waren we niet nee, maar het was een fijne periode omdat ie-dereen goed met elkaar omging.” Dat veranderde vanaf het eind van de jaren tach-

tig, toen het uiteenvallen van de Sovjet-Unie dich-terbij kwam en er nationalisten actief werden. “We zijn geen Azeri, we zijn van Joods-Russische afkomst”, vertelt Lev. “Daardoor werden we anders behandeld. Vera en ik hadden toen een duikbe-drijfje opgericht, voor onder andere het onder-houd van koelinstallaties onder water. Daarvoor reisden we veel. Ineens voelden we ons overal vreemdeling. In Moskou kregen we vijandige re-acties omdat we geen Russen waren, in Azerbei-dzjan omdat we geen Azeri’s waren.” Vera knikt. “Dat werd steeds erger. De sfeer was vijandig. We moesten steeds ons paspoort laten zien op straat.” Er werden ook mensen bedreigd. “Ik wil liever niet op de details ingaan”, zegt Lev. “Maar we konden daar uiteindelijk beter weg. In 1994 namen we de trein naar België. Hier was iedereen vriendelijk, iedereen glimlachte naar ons. Eerst woonden we in Brugge, en daarna al gauw in Antwerpen. Brug-ge is een perfecte stad, maar in Antwerpen voel ik me meteen thuis.” Het koppel woont op Luchtbal. Lev is chauffeur bij De Antwerpse Rolkar vzw, om minder mobie-le mensen te vervoeren. “Ik heb veel collega’s die niet uit Antwerpen komen. Iedereen is heel vrien-delijk. Dat is een beetje ons handelsmerk.” Vera werkte in Bakoe als economisch ingenieur,

Lev Kotchkin was topsporter

en coach in Azerbeidzjan

tig, toen het uiteenvallen van de Sovjet-Unie dich-terbij kwam en er nationalisten actief werden. “We

afkomst”, vertelt Lev. “Daardoor werden we anders

houd van koelinstallaties onder water. Daarvoor

--

“Dat werd steeds erger. De sfeer was vijandig. We moesten steeds ons paspoort laten zien op straat.” Er werden ook mensen bedreigd. “Ik wil liever niet op de details ingaan”, zegt Lev. “Maar we konden daar uiteindelijk beter weg. In 1994 namen we de trein naar België. Hier was iedereen vriendelijk, iedereen glimlachte naar ons. Eerst woonden we in Brugge, en daarna al gauw in Antwerpen. Brug-ge is een perfecte stad, maar in Antwerpen voel ik

-le mensen te vervoeren. “Ik heb veel collega’s die niet uit Antwerpen komen. Iedereen is heel vrien-

Vera werkte in Bakoe als economisch ingenieur,

Uren was Lev Kotchkin (55) in de Kaspische Zee te vinden. Maar dat was vroeger, toen hij nog in Azer-beidzjan woonde. Voor hij met zijn vrouw Vera Mironova (55) naar Bel-gië vluchtte, was Lev een bekende ’onderwatersporter’. “Dat was in de jaren zeventig een nieuwe sport, die heel populair was in de Sovjet-Unie.”

Azerbeidzjaanse winkels zijn er niet in Antwerpen. Op één bijzondere zaak na. Emin Aliyev (39) is ontwerper en kleermaker en doet in The Final Touch veel meer dan een broek inkorten of een taille versmallen.

142

Sovjetkampioen is nu chauffeur

-ding en ook als kleermaker voor dames. Na het ineenstorten van de

-gentig, ben ik naar België gekomen. Maar als ontwerper heb ik hier te

-werpse ontwerpers. Ik werk wel

kleermakerThe Final TouchFrankrijklei 76Antwerpen

�

Garri Kasparov.

Onderschrift

In dit rubriekje vragen we onze gesprekspartner naar kennissen of vrienden buiten hun eigen ge-meenschap.

“Een goede vriendin van mij is Corrie, een Neder-landse vrouw die lang in Zuid-Afrika heeft gewoond”, vertelt Ulviya. “Ze woonde naast ons in Den Haag en heeft me heel erg geholpen als ik het moeilijk had of Azerbeidzjan miste. Ze belt me nu nog vaak hoe het gaat. Ze is gewoon heel sociaal, open en hartelijk.” Lev: “Toen we net in België woonden, stonden we vaak te liften om kosten uit te sparen. Paolo stop-te voor ons. Hij was een Italiaanse Antwerpenaar. Maar we moesten naar Brugge en dat was te ver voor hem. Hij reed naar huis, bracht zijn familie thuis en kwam terug. Hij heeft ons naar het station gebracht en een treinkaartje gekocht. We zijn goe-de vrienden geworden. Hij is lief en behulpzaam en was onze eerste echte vriend in België.”

Magische Mugam

De traditionele klassieke muziek uit Azerbeidzjan heet mugam, verwant aan de Arabische en Ot-tomaanse makam en de Indiaseraga. Alim Qasimov is een van de bekendste mugam-zangers. Hij gaf het genre ook buiten Azer-beidzjan grote bekendheid en nam onder andere een duet op met Jeff Buckley. In 2007 was er nog een concert van Alim Qasi-mov in de Bourla in Antwerpen. Een andere bekende mugam-zanger was Mashadi Jamil Ami-rov, wiens zoon Fikret Amirov (1922-1984) een bekende com-ponist is in Azerbeidzjan. Hij schreef pianostukken, film-muziek en symfonische mugam.

Superschakers

Azerbeidzjanheeft veel goede scha-kers. De be-kendste is ongetwijfeldGarri Kaspa-rov, die op-groeide in Bakoe als zoon van een Armeensevader en

een Joodse moeder. Hij is een van de beste schakers aller tijden. Nu is hij politiek actief in Rusland, bij de (anti-Poetin) partij Droegaja Rossija (Ander Rusland).

Nobelprijswinnaar

Ook de Nobel-prijswinnaar Lev Davido-vich Landau (1908-1968)werd geboren in Azerbei-dzjan. Hijwas een prominenteSovjet-Russi-

sche natuurkundige die belang-rijke bijdragen heeft geleverd aan verschillende onderdelen van de theoretische natuurkunde. In 1962 kreeg hij de Nobelprijs voor Natuurkunde, voor zijn theorieën over onder andere vloeibaar helium.

In dit rubriekje vragen we onze gesprekspartner naar kennissen of vrienden buiten hun eigen gemeenschap.

“Een goede vriendin van mij is Corrie, een Neder-landse vrouw die lang in Zuid-Afrika heeft gewoond”, vertelt Ulviya. “Ze woonde naast ons in Den Haag en heeft me heel erg geholpen als ik het moeilijk had of Azerbeidzjan miste. Ze belt me nu nog vaak hoe het gaat. Ze is gewoon heel sociaal, open en hartelijk.” Lev: “Toen we net in België woonden, stonden we vaak te liften om kosten uit te sparen. Paolo stopte voor ons. Hij was een Italiaanse Antwerpenaar. Maar we moesten naar Brugge en dat was te ver voor hem. Hij reed naar huis, bracht zijn familie thuis en kwam terug. Hij heeft ons naar het station gebracht en een treinkaartje gekocht. We zijn goede vrienden geworden. Hij is lief en behulpzaam en was onze eerste echte vriend in België.”

Goeiendag! Sabahiniz xeyir!Goeienavond! Axsaminız xeyir !Alsjeblieft BuyurunDankjewel Tesekkür ediremHoe maakt u het? Sen bunu nece edirsenIk hou van jou! Men seni sevirem!Mooi weer vandaag,niet? Bu gün hava gözeldir, ele deyilmi ?Aha, u leest ook Gazet van Antwerpen Aha, sende “Antverpen” qezetini oxuyursan ?Rijdt tram 24 tot aan de statie? 24 nömreli tramvay stansiyaya qeder gedirmi?Ik hou niet van bloemkool met witte saus. Men gül kelemini ag souslasevmiremIk denk dat Germinal Beerschot dit jaar

kampioen wordt. Men düsünürem ki, Germinal Beerschot bu il çempion olacaqdırIk spreek Antwerps met een accent. Men Antverpen flamandacisinda aksentle

danisiram

Hoogvliegers Tien voor taal

Sovjetkampioen is nu chauffeur

Vera en Lev: “Ik zou eens als een

vogel over Bakoe willen vliegen om

te zien hoe alles er nu uitziet.”

maar is nu educatief medewerkster van het Interna-tionaal Comité. “Ik organiseer informatiesessies voor Russisch-sprekende ouders om hen te helpen bij het begeleiden van de schoolloopbaan van hun kinderen. Ik wilde niet meer alleen met papier werken, maar met mensen.”Net als veel andere Azerbeidzjanen in Antwerpen, spreken Vera en Lev Russisch. “We kennen nog wel wat andere Azerbeidzjanen, maar het is geen hechte gemeenschap op zich. Het zijn vooral Russischspre-kende mensen uit allerlei landen die elkaar opzoe-ken. Maar we vinden het wel leuk als we af en toe ie-mand uit Azerbeidzjan tegenkomen.” Ze zijn niet meer teruggeweest naar hun geboorte-land en concrete plannen hebben ze ook nog niet. “Soms zijn plaatsen niet meer zo mooi als in je herinnering”, zegt Vera. “Al zal ik wel eens als een vogel over Bakoe willen vliegen. Gewoon om eens te kijken hoe alles er nu uitziet.”

www.internationaalcomite.bei

In dit rubriekje vragen we onze gesprekspartner In dit rubriekje vragen we onze gesprekspartner

Grenzelozevriendschap

Een olieveld voor de kust van Azerbeidzjan, een enorme olierijk land.

Een koppel geniet van de hoofdstad Bakoe.

Magische Mugam

Hoogvliegers

i

Tien voor taal

�

donderdag 16 oktober 2008

“Hier vielen stenen van mijn schouders”

“Ruik eens aan de verschillende soorten thee”, zegt Ulviya. “Welke vind je het lekkerste? Dat doosje? Die thee komt van Azerbeidzjan!”, vertelt ze enthousiast. “Er zijn daar veel thee-plantages. Als ik iemand ken die naar Bakoe gaat, vraag ik altijd om die thee mee te nemen.” De sfeer in Ulviya’s huis is een mix van Rus-sische en oosterse spullen. Een typische com-binatie voor Azerbeidzjan. “Wij hadden ooster-se kussentjes in huis. Maar we woonden in een communistisch appartementsblok dat in opdracht van Sovjet-politicus Chroetsjov was gebouwd. Er stonden veel van die blokken in Bakoe. De bedrijven kochten die van de overheid en stelden de appartementen ter beschikking van hun werknemers. Wij woonden dus met alle-maal collega’s van mijn vader in een gebouw. ” Iedere avond zaten de bewoners buiten op de binnenplaats rond de samovar, de warmwater-ketel, gezellig te praten en te eten. “Dat collec-tieve gevoel was belangrijk in die tijd. En wij, de kinderen, speelden op straat of dansten in de garage. Ik las ook veel. Ik verslond boeken. Je had een coupon nodig om een boek te kunnen kopen en dan nog moest je uren in de rij staan. Maar dat hadden we ervoor over.” Toch wist Ulviya al jong dat ze ooit naar Europa wilde. “Ik had een droom gehad waar de paus in voorkwam, ook al ben ik moslim. Hij zei in die droom dat ik naar Nederland zou gaan.” Toen ze op school vertelde dat ze naar Europa wilde, was dat een schande voor de communistische directeur. “Ik ben bijna van school gestuurd. Maar ik ben die droom nooit vergeten.” Het duurde nog lang voor Ulviya Azerbeidzjan verliet. Ze trouwde er met haar eerste man, kreeg een zoon en werkte als kinderarts in een ziekenhuis. “Begin jaren negentig was er oorlog met Armenië. Eerst alleen in het grensgebied, daarna reden de tanks ook Bakoe binnen. Een moeilijke periode. Er werd geschoten op straat en veel mensen kwamen om het leven. ”

Uiteindelijk belandde Ulviya dus toch in Europa, nadat ze haar Nederlandse vriend -nu man- Peter had leren kennen op internet. Maar zowel zij als Peter voelden zich niet meer zo goed in Den Haag. “De mensen zijn daar harder, minder tolerant, onbeleefd. Toen ik voor het eerst in Antwerpen kwam, had ik het gevoel alsof er stenen van mijn schouders vielen. Ik voelde me hier ontspannen, ik voelde me thuis in die leuke chaos. En de Groenplaats vind ik een schitterend plein.”

Alternatieve geneeskundeUlviya werkte eerst zes maanden als traject-begeleidster bij een onthaalbureau en daarna als hulpverlener voor het Sociaal Protestants Cen-trum in Antwerpen. “Nu zoek ik een baan in de psychosociale richting, want dat doe ik graag. En ik heb in Hoogstraten mijn praktijk Shehe-rezada. Mijn diploma’s als arts kan ik hier niet gebruiken, dus is mijn praktijk georiënteerd op alternatieve geneeswijzen zoals licht-, aroma- of kleurentherapie. Ik heb gemerkt dat mensen daar soms sceptisch tegenover staan, maar niet alles is op te lossen met een pilletje. Daar wil ik mensen bewust van maken. In Azerbeidzjan gebruiken we al die methodes gewoon in het zie-kenhuis, naast de klassieke geneeskunde. Na een operatie, kan iemand bijvoorbeeld revalideren met behulp van lichttherapie of een andere the-rapie. Ook voor dat soort behandelingen is het heel belangrijk dat een arts goed is opgeleid.” Een keer per jaar probeert Ulviya terug te gaan naar Azerbeidzjan. “Bakoe is enorm veranderd. Er rijden nu vooral chique auto’s in plaats van Sovjet-bakken. En overal wordt gebouwd.” De mentaliteit is wel dezelfde gebleven. “Het valt me op dat de mensen nog steeds heel warm en vriendelijk zijn”, zegt Ulviya. “Vroeger vond ik dat vanzelfsprekend, nu een heel stuk minder.”

www.sheherezada.bei

Het Azerbeidzjan waarin Ulviya Sharif-Zada opgroeide, maakte deel uit van de Sovjet-Unie. Een fijne periode voor Ulviya, al wist ze al op haar vijftiende dat ze naar Europa wilde. “Toen ik dat aan een leraar vertelde, werd ik bijna van school gestuurd.”

Azerbeidzjaanse Ulviya ruilt Bakoe voor Den Haag en Den Haag voor Antwerpen

Ulviya Sharif-Zada (46) en haar man Peter Oudenbroek (50).

Ismail Kadare.

Volgende week:Bahama’s, Bangladesh, Benin

Laat een uur voor je begint gedroogde per-ziken, gedroogde pruimen en rozijnen wellen in heet (gekookt) water. Bak stukken kip bruin in boter of olie. Doe er gesneden uien en prei bij, na vijf minuten voeg je de geweekte prui-men, rozijnen en perziken toe en laat dit een tijdje sudderen. Voeg na een kwartier reep-jes paprika toe. Snijd verse koriander, dille en munt in stukjes en doe ook dat erbij. Laat dat nog vijf minuten op een zacht vuurtje staan. Voor het serveren kun je er nog verse kruiden en bosuitjes overheen strooien.

BietensaladeRasp gekookte bietjes, rasp er ook wat worteltjes door. Voeg wat mayonaise toe, geperste knoflook, gehakte walnoten en verse dille en koriander. Laat dit een paar uur afgedekt in de koelkast staan.

SaffraanrijstKook de rijst samen met venkelzaad tot die bijna gaar is. Week van tevoren saffraan in een beetje water (het water krijgt dan een oranje kleur). Giet de rijst af, spoel af met koud water en laat even uitlekken. Doe de rijst in een schaal, met in het midden een paar klontjes boter. Strooi op de boter wat kurkuma, venkel-zaad, tijmzaad, gedroogde oregano, saffraan en het oranje saffraanwater. Zet tien minuten op 500 watt in de magnetron. Roer alles door el-kaar en zet nog tien minuten in de magnetron.

De Maagden-toren

in Bakoe.

Maagdentorenis werelderfgoedIn het centrum van Bakoe staat de beroemde Maagdentoren (Qiz Qalasi), uit de 12de eeuw. Vroeger stond die aan de zee, maar nu staat hij een paar honderd meter in de stad omdat de Kaspische Zee zich in de loop der jaren een paar honderd meter terugtrok. Volgens een legende sprong er ooit een meisje van de toren omdat ze niet met haar geliefde mocht trouwen. Zij was een rijke prinses en hij een arme jongen. Haar vader had haar opgeslo-ten in de toren omdat ze bleef aandringen om met hem te mogen trouwen. Uiteindelijk stort-te ze zich van de toren in de golven omdat haar vader bleef weigeren. In 2000 werd de toren door Unesco uitgeroe-pen tot werelderfgoed, samen met het Shirvan Paleis. In 2003 kwamen de gebouwen terechtop een rode lijst omdat ze slecht worden onderhouden.

Eet smakelijk!Nush Olsun!

Ismail Kadare.

Bietensalade