iuca mandioca

NOMESIUCA, MANDIOCA,

TAPIOCAManihot esculentacastelán: yuca, mandioca

inglés: yucca, cassavafrancés: manioc

portugués: mandioca

DESCRICIÓNarbusto perenne de entre 1 e 3 m de altura TALO: delgados que mostran as cicatrices das súas anteriores follas

FOLLAS: simples, alternas con peciolos longos e limbo partido e 3-5 pezas de 8 a 15 cm de lonxitude e forma aovada ou linear. Situadas na parte superior dos talos.

FLORES: (especie monoica) agrupadas en acios, coas femininas na base.

FROITOS: cápsulas de 1,5 cm de diámetro, lixeiramente aladas.

RAÍCEStuberosas en número de 5 a 10 por planta. Poden acadar ata os 1,2 m de lonxitude e ata os 23 cm de diámetro.

TALODelgado, con cicatrices das súas anteriores follas.

FOLLASSimples, alternas con peciolos longos e limbo partido e 3-5 pezas de 8 a 15 cm de lonxitude e forma aovada ou linear. Situadas na parte superior dos talos.

FLORES(especie monoica) agrupadas en acios, coas femininas na base.

FROITOSCápsulas de 1,5 cm de diámetro, lixeiramente aladas.

CICLO E CULTIVOPlanta perenne. Precisa moita humidade e non resiste as xeadas. Xeralmente arrancase a planta dun ano para obter as raíces comestibles.

PRODUCIÓNA iuca é a séptima maior fonte de alimentos básicos do mundo.A maior produción no mundo concéntrase no continente africano, especialmente en Nixeria, o Congo e Ghana. Séguenlle Asia (Tailandia e Indonesia) e Brasil.

USOS-Alimento en fresco con distintas preparacións-Fariñas (mandioca ou tapioca-O almidón utilízase na industria do pegamento, papel, deterxentes ou cosméticos.-Carburantes-Plásticos… -Bebidas alcohólicas-Medicina

A fariñas (mandioca ou tapioca) elabórase raiando ou moendo a iuca pelada, lavándoa e secándoa.

Procesamento do almidón de iuca

Secado de pan de iuca

ORIXE E HISTORIAÉ orixinaria das áreas de clima tropical de américa central e do sur. Hai datos arqueolóxicos que indican que se cultivou no Perú hai 4.000 anos.

Botella Mochica que representa a mandioca. Lima, Perú.

CURIOSIDADESSegundo as antigas lendas indíxenas, os aboríxenes conseguiron eliminar o seu veleno ao cociñala, por iso a iuca simboliza a conversión da morte á vida. Ese veleno é o ácido cianhídrico que está presente en todas as raíces en maior ou menor cantidade. Cando ten máis de 50 mg dese ácido, considérase que é doce e comestible, sen embargo a maioria das iucas son inofensivas porque o veleno que teñen e altamente soluble e volatil ao estar exposto ao calor.

Ainhoa Pereira García