24º domingo toa 2014 bene pagola

14 de setembro de 2014Exaltación da Cruz (A )

Xoán 3, 13-17

José Antonio Pagola

Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASInvita a mirar ao Crucificado con fe. Pásao

Música:Garcia Caffi-AdagioPresentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

A festa que hoxe celebramos os cristiáns é os cristiáns é incomprensible e ata disparatada para quen incomprensible e ata disparatada para quen

descoñece o significado da fe cristiá no Crucificado. descoñece o significado da fe cristiá no Crucificado.

Que sentido pode ter celebrar unha festa que se chama

“Exaltación da Cruz” nunha sociedade que busca apaixonadamente o “confort” a comodidade e o máximo benestar?

Máis dun preguntarase como é posible seguircomo é posible seguir aínda hoxe exaltando a cruz.aínda hoxe exaltando a cruz.

Non quedou xa superada para sempre esa maneira morbosa de Non quedou xa superada para sempre esa maneira morbosa de vivir exaltando a dor e vivir exaltando a dor e

buscando o sufrimento? Temos que seguir alimentando un cristianismo centrado na

agonía do Calvario e as chagas do Crucificado?

Son sen dúbida Son sen dúbida preguntas moi razoables preguntas moi razoables

que necesitan unha que necesitan unha resposta clarificadora.resposta clarificadora.

Cando os cristiáns Cando os cristiáns miramos ao Crucificado miramos ao Crucificado non enxalzamos a dor, a non enxalzamos a dor, a tortura e a morte, senón tortura e a morte, senón o amor, a proximidade e o amor, a proximidade e a solidariedade de Deus a solidariedade de Deus que quixo compartir a que quixo compartir a

nosa vida e a nosa morte nosa vida e a nosa morte ata o extremoata o extremo.

Non é o sufrimento o que salva senón o amor de Deus que se solidariza coa

historia dolorosa do ser humano.

Non é o sangre o que, en realidade, limpa o Non é o sangre o que, en realidade, limpa o noso pecado senón o amor insondable de noso pecado senón o amor insondable de

Deus que nos acolle como fillos.Deus que nos acolle como fillos. A crucifixión é o acontecemento no que A crucifixión é o acontecemento no que

mellor se nos revela o seu amor.mellor se nos revela o seu amor.

Descubrir a grandeza da Descubrir a grandeza da Cruz non é atribuír non Cruz non é atribuír non

sei que misterioso poder sei que misterioso poder ou virtude á dor, senón ou virtude á dor, senón

confesar a forza confesar a forza salvadora do amor de salvadora do amor de

Deus cando, encarnado Deus cando, encarnado en Xesús, sae a en Xesús, sae a

reconciliar o mundo reconciliar o mundo consigo.consigo.

Neses brazos estendidos que xa non poden abrazar os Neses brazos estendidos que xa non poden abrazar os nenos e nesas mans que xa non poden acariciar os nenos e nesas mans que xa non poden acariciar os

leprosos nin bendicir os enfermos, os cristiáns leprosos nin bendicir os enfermos, os cristiáns “contemplamos” a Deus cos seus brazos abertos para “contemplamos” a Deus cos seus brazos abertos para

acoller, abrazar e soster as nosas pobres vidas, rotas por acoller, abrazar e soster as nosas pobres vidas, rotas por tantos sufrimentos.tantos sufrimentos.

Nese rostro apagado pola morte, neses ollos que xa non poden mirar con tenrura as prostitutas, nesa boca que xa non pode gritar a súa indignación polas vítimas de tantos

abusos e inxustizas, neses beizos que non poden pronunciar o seu perdón aos pecadores, Deus estanos

revelando como en ningún outro xesto o seu amor insondable á Humanidade.

Por iso, ser fiel ao Crucificado non é buscar cruces e sufrimentos, senón vivir coma El

nunha actitude de entrega e solidariedade aceptando se é necesario a crucifixión e os males que nos

poden chegar como consecuencia.

Esta fidelidade ao Crucificado non é Esta fidelidade ao Crucificado non é doristadorista senón esperanzada. senón esperanzada.

A unha vida A unha vida “crucificada”, “crucificada”, vivida co vivida co mesmo espírito de amor con que viviu mesmo espírito de amor con que viviu

Xesús, só lle espera Xesús, só lle espera resurrección.resurrección.

MIRAR CON FE AO CRUCIFICADOA festa que hoxe celebramos os cristiáns é incomprensible e ata disparatada para quen

descoñece o significado da fe cristiá no Crucificado. Que sentido pode ter celebrar unha festa que se chama “Exaltación da Cruz” nunha sociedade que busca apaixonadamente o “confort” a comodidade e o máximo benestar?

Máis dun se preguntará como é posible seguir aínda hoxe exaltando a cruz. Non quedou xa superada para sempre esa maneira morbosa de vivir exaltando a dor e buscando o sufrimento? Temos que seguir alimentando un cristianismo centrado na agonía do Calvario e nas chagas do Crucificado?

Son sen dúbida preguntas moi razoables que necesitan unha resposta clarificadora. Cando os cristiáns miramos ao Crucificado non enxalzamos a dor, a tortura e a morte, senón o amor, a proximidade e a solidariedade de Deus que quixo compartir a nosa vida e a nosa morte ata o extremo.

Non é o sufrimento o que salva senón o amor de Deus que se solidariza coa historia dolorosa do ser humano. Non é o sangue o que, en realidade, limpa o noso pecado senón o amor insondable de Deus que nos acolle coma fillos. A crucifixión é o acontecemento no que mellor se nos revela o seu amor.

Descubrir a grandeza da Cruz non é atribuír non sei que misterioso poder ou virtude á dor, senón confesar a forza salvadora do amor de Deus cando, encarnado en Xesús, sae a reconciliar o mundo consigo.

Neses brazos estendidos que xa non poden abrazar os nenos e nesas mans que xa non poden acariciar os leprosos nin bendecir os enfermos, os cristiáns “contemplamos” a Deus cos seus brazos abertos para acoller, abrazar e soster as nosas pobres vidas, rotas por tantos sufrimentos.

Nese rostro apagado pola morte, neses ollos que xa non poden mirar con tenrura as prostitutas, nesa boca que xa non pode gritar a súa indignación polas vítimas de tantos abusos e injustixas, neses labios que non poden pronunciar o seu perdón aos pecadores, Deus estanos revelando como en ningún outro xesto o seu amor insondable á Humanidade.

Por iso, ser fiel ao Crucificado non é buscar cruces e sufrimentos, senón vivir coma El nunha actitude de entrega e solidariedade aceptando se é necesario a crucifixión e os males que nos poden chegar como consecuencia. Esta fidelidade ao Crucificado non é dorista senón esperanzada. A unha vida “crucificada”, vivida co mesmo espírito de amor con que viviu Xesús, só lle espera resurrección.

José Antonio Pagola