Música:Cerca de Ti,Señor;Present:;B. Areskurrinaga HC;Euskaraz:D.Amundarain

José Antonio Pagola

Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASDifunde a confianza en Deus, noso Salvador. Pásao.

2 de novembro de 2014Conmemoración dos Defuntos

Marcos 5, 33-39; 16,1-6

NAS

MANS DE DEUS

NAS

MANS DE DEUS

Os homes de hoxe non sabemos que facer coa morte.

Ás veces, o único que se nos ocorre é ignorala e non falar

dela. Esquecer canto antes ese triste

suceso, cumprir os trámites relixiosos ou civís necesarios e volver de novo á nosa vida cotidiá.

Pero tarde o cedo, a morte vai visitando os nosos fogares arrancándonos os nosos seres máis queridos.

Como reaccionar daquela Como reaccionar daquela ante esa morte que nos ante esa morte que nos arrebata para sempre a arrebata para sempre a nosa nai? nosa nai?

Que actitude adoptar ante o Que actitude adoptar ante o esposo querido que nos di o esposo querido que nos di o seu último adeus? seu último adeus?

Que facer ante o baleiro que van deixando na Que facer ante o baleiro que van deixando na nosa vida tantos amigos e amigas?nosa vida tantos amigos e amigas?

Como relacionarnos con el?

A morte é unha A morte é unha porta que traspasa porta que traspasa

cada persoa en cada persoa en solitario.solitario.

Unha vez pechada a Unha vez pechada a porta, o morto porta, o morto

ocúltasenos para ocúltasenos para sempre. sempre.

Non sabemos que foi Non sabemos que foi del.del.

Ese ser tan querido e achegado pérdesenos agora Ese ser tan querido e achegado pérdesenos agora no misterio insondable de Deus.no misterio insondable de Deus.

Os seguidores de Xesús non nos Os seguidores de Xesús non nos limitamos a asistir pasivamente ao limitamos a asistir pasivamente ao

feito da morte.feito da morte. Confiando en Cristo resucitado, Confiando en Cristo resucitado, acompañámolo con amor e coa acompañámolo con amor e coa nosa pregaria nese misterioso nosa pregaria nese misterioso

encontro con Deusencontro con Deus.

Na liturxia cristiá polos a liturxia cristiá polos defuntos non hai defuntos non hai

desolación, rebelión ou desolación, rebelión ou desesperanza. desesperanza.

No seu centro só unha No seu centro só unha oración de confianza: oración de confianza: ““Nas túas mans, Pai de Nas túas mans, Pai de bondade, confiamos a bondade, confiamos a

vida do noso ser vida do noso ser queridoquerido””

Que sentido poden ter hoxe entre nós eses funerais nos Que sentido poden ter hoxe entre nós eses funerais nos que nos reunimos persoas de diferente sensibilidade que nos reunimos persoas de diferente sensibilidade

ante o misterio da morte? ante o misterio da morte? Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes, Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes,

pouco crentes e tamén increntes?pouco crentes e tamén increntes?

Ao longo destes anos, temos cambiadoAo longo destes anos, temos cambiado moito por dentro. moito por dentro.

Fixémonos máis críticos, pero tamén máis fráxiles Fixémonos máis críticos, pero tamén máis fráxiles e vulnerables; somos máis incrédulos, pero tamén e vulnerables; somos máis incrédulos, pero tamén

máis inseguros. máis inseguros.

Non nos resulta fácil crer, pero é difícil non crer.

Vivimos cheos de dúbidas e incertezas, mais non sabemos encontrar unha esperanza.

Ás veces, adoito invitar aos que Ás veces, adoito invitar aos que asisten a un funeral a facer asisten a un funeral a facer

algo que todos podemos facer, algo que todos podemos facer, cada un desde a súa pequena cada un desde a súa pequena

fe.fe. Dicirlle desde dentro ao noso Dicirlle desde dentro ao noso

ser querido unhas palabras que ser querido unhas palabras que expresen o noso amor a el e a expresen o noso amor a el e a

nosa invocación humilde a nosa invocación humilde a Deus:Deus:

“Seguímoste querendo, pero xa non sabemos como encontrarnos

contigo nin que facer por ti.

A nosa fe é débil e non sabemos rezar ben.

Pero confiámoste ao amor de Deus,

deixámoste nas súas mans.

Ese amor de Ese amor de Deus é hoxe para ti un lugar máis seguro que máis seguro que todo o que nós che podemos

ofrecer. Goza da vida plena.

Deus quérete como nós non te soubemos querer.

Un día volverémonos ver”.

NAS MANS DE DEUS

O homes de hoxe non sabemos que facer coa morte. Ás veces, o único que se nos ocorre é ignorala e non falar dela. Esquecer canto antes ese triste suceso, cumprir os trámites relixiosos ou civís necesarios e volver de novo á nosa vida cotidiá.

Pero tarde o cedo, a morte vai visitando os nosos fogares arrancándonos os nosos seres máis queridos. Como reaccionar daquela ante esa morte que nos arrebata para sempre a nosa nai? Que actitude adoptar ante o esposo querido que nos di o seu último adeus? Que facer ante o baleiro que van deixando na nosa vida tantos amigos e amigas?

A morte é unha porta que traspasa cada persoa en solitario. Unha vez pechada a porta, o morto ocúltasenos para sempre. Non sabemos que foi del. Ese ser tan querido e achegado pérdesenos agora no misterio insondable de Deus. Como relacionarnos con el?

Os seguidores de Xesús non nos limitamos a asistir pasivamente ao feito da morte. Confiando en Cristo resucitado, acompañámolos con amor e coa nosa pregaria nese misterioso encontro con Deus. Na liturxia cristiá polos defuntos non hai desolación, rebelión ou desesperanza. No seu centro só unha oración de confianza: “Nas túas mans, Pai de bondade, confiamos a vida do noso ser querido”.

Que sentido poden ter hoxe entre nós eses funerais nos que nos reunimos personas de diferente sensibilidade ante o misterio da morte? Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes, pouco crentes e tamén increntes?

Ao longo destes anos, cambiamos moito por dentro. Fixémonos máis críticos, pero tamén máis fráxiles e vulnerables; somos máis incrédulos, pero tamén máis inseguros. Non nos resulta fácil crer, pero é difícil non crer. Vivimos cheos de dúbidas e incertezas, pero non sabemos encontrar unha esperanza.

Ás veces, adoito invitar aos que asisten a un funeral a facer algo que todos podemos facer, cada un desde a súa pequena fe. Dicirlle desde dentro ao noso ser querido unhas palabras que expresen o noso amor a el e a nosa invocación humilde a Deus:

“Seguímoste querendo, pero xa non sabemos como encontrarnos contigo nin que facer por ti. A nosa fe é débil e non sabemos rezar ben. Pero confiámoste ao amor de Deus, deixámoste nas súas mans. Ese amor de Deus é hoxe para ti un lugar máis seguro que todo o que nós che podemos ofrecer. Goza da vida plena. Deus quérete como nós non te soubemos querer. Un día volverémonos ver”.

José Antonio Pagola