การกำาเนิดเทคโนโลยีสารสนเทศ

มนุษยเ์ป็นสตัวส์งัคม มกีารต้ังถ่ินฐานอยู่ กันเป็นหมูเ่หล่าต้ังแต่โบราณกาลมาแล้ว

กลุ่มเล็กท่ีสดุเรยีกวา่ครอบครวั ถัดขึน้มา เป็นหมูบ่า้น ตำาบล ฯลฯ จนในท่ีสดุเป็น

เมอืง เป็นประเทศ มนุษยแ์ต่ละหมูเ่หล่ามี การติดต่อพบปะกัน เพื่อแลกเปลี่ยนอาหาร สิง่ของเครื่องใช้ ยารกัษาโรค ฯลฯ

การกำาเนิดเทคโนโลยีสารสนเทศ

ท่ีชุมชนตนไมส่ามารถผลิตได้หรอืผลิตได้ไมเ่พยีงพอ จนเกิดเป็นการค้าขายระหวา่งหมูบ่า้น ระหวา่งตำาบล

เมอืง และประเทศ การติดต่อเชน่น้ี ทำาให้เกิดการสง่ และรบั ขอ้มูลขา่วสารถึงกัน แรก ๆ ก็เป็นการบอก

กันปากต่อปากต่อมามกีารสื่อสารกันด้วยตัวอักษรท่ีจารกึบนวสัดุ

ต่าง ๆซึง่ต่อมากลายเป็นการสง่จดหมายถึงกัน

ความต้องการการสื่อสารด้วยวธิกีารท่ีหลากหลายขึน้

มคีวามรวมเรว็มากขึน้ ทำาให้เกิดการพฒันาอยา่ง ต่อเนื่องของเทคโนโลยโีทรคมนาคม ซึง่อาศัย

หลักวชิาทาง วศิวกรรมไฟฟา้และอิเล็กทรอนิกส์ เปล่ียนคำาพูด ขอ้ความหรอืภาพเป็นสญัญาณไฟฟา้สง่ไปตามสาย

เปล่ียนเป็นคลื่นแมเ่หล็กไฟฟา้ ( เรยีกวา่ คลื่นวทิยุ) กระจายไปในอากาศ เมื่อถึงปลายทาง สญัญาณหรอื

คลื่นท่ีสง่ไปนัน้ก็จะถกูคืนสภาพให้กลับเป็นคำาพูด ขอ้ความหรอืภาพเหมอืนกับท่ีสง่ออกไปจากต้นทาง

ทำาให้ท่ีอยูค่นละซกีโลกกันสามารถรบัรู้ ขอ้มูลขา่วของกันและกันได้ภายในชัว่พรบิตา