. . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(

ב"ה

ב"ה

ב"ה

MOSHIACH IN THE PARSHA

ראל לאמרי" )במדבר כב, א( ה יש ר עש ל אש ן צפור את כ לק ב וירא בAmong the different Nevuos in Tanach about the Geulah,

there is one Nevuah which is very unusual. While all Nevuos were said by Tzadikim and Jewish leaders, the Nevuah that appears in Parshas Balak was said by Bil’am Ben Beor! Bilam was a non-Jew who served as a Navi for non-Jews, who nonetheless was compelled to give Nevuah about the great defeat the nations of the world will have and the rise to power the Yidden will have when Moshiach comes.

The fact that this Nevuah is written in the Torah, and, by it's being so, is an inseparable part of the Torah, shows that this Nevuah has a special importance. Indeed, there is something very special and important about this Nevuah, and especially so having been said by a non-Jew:

Regarding the Geulah it is written "V'hayu M'lachim Om'nayich" - "The kings will be your craftsmen"; the kings of the nations of the world will honor and serve the Jewish nation. When the Yidden heard this Nevuah about the Geulah coming from the mouth of a non-Jew, not only were they full of joy about the future Geulah, they actually, through the saying of this Nevuah by Bil’am, "tasted" and experienced the Geulah! For these honorable words of praise and esteem to the Yidden were said through Bil’am - a non-Jew, thereby fulfilling to some degree this Posuk "V'hayu M'lachim Om'nayich" - "The kings will be your craftsmen".

May we experience this Posuk and all other Nevuos fully and immediately!

)ע"פ ליקוטי שיחות חלק כ"ג שיחה א'(

Issue 20 גליון כ' | פרשת בלק | י"ד תמוז

יד קודשכתב

"

In the Sicha of Balak 5751, the Rebbe took mention, of how our generation is the last generation of golus, and the first generation of Geula.

The Rebbe added in his own handwriting, that since we are the last generation of golus, we are therefore automatically (ובמילא) the first generation of Geula.

• - בזה וההסברה כל שע"פ שכיון שבדברי הסימנים חז"ל אודות דרא דעקבתא דמשיחא, דורנו זה הוא דור האחרון של הגלות )ובמילא( דור הראשון של הגאולה, לכן גם בבוא הזמן שאירע החורבן והגלות )החל מי"ז תמוז( מודגש בעיקר )לא תיקון

הענין הבלתי רצוי שבזה, אלא( ה"טוב" שבדבר, שזוהי ההכנה לגאולה האמיתית והשלימה.

LIVING LESSONS

Rabbi Pinchas Feldman, Shliach in Sydney, once told the Rebbe that in Australia the people believe that they will be the first to see the light of Moshiach. When the Rebbe asked him, "Who says?"

Moshiach Weeklyin your bungalow colony, camp, or Shul.

Check out our website for more details:

www.moshiachweekly.com

DISTRIBUTE

Rabbi Feldman answered that this was just a saying. The Rebbe replied, "May Hashem accept this 'psak din' regarding Australia, and since they have ruled here that the opposite should happen, Hashem should fulfill both decrees at once."

When Moshiach comes Tachnun will no longer be recited.

DIDYOUKNOW

)ש"פ נצבים תשכ"א(

ד ע ו ם ל ו ע ל ח י ש מ ה ך ל מ ו נ י ב ר ו ו נ ר ו מ ו נ נ ו ד א י ח י

ת ו ל ג י א ל א ד

בנין פון ענין דער אז טענ'עט ראגאצ'ובער דער וואס בית חורבן אז המקדש, בית חורבן און המקדש בית

המקדש, דאס איז א דבר נמשך.

חרב המקדש בית דער אז פשט דער נישט ס'איז דעמאלט פון און צוריק, יארן טויזענט צוויי געווארען האט מען אן אבילות ישנה, און דערפאר ס'קומט תשעה מען זאגט יום בכל וכיו"ב וואכען דריי די און באב, א אויף - וכו' הגאולה על מיר מתפלל עינינו, ותחזינה זאך וואס האט געטראפן העכער 1900 יארן צוריק, זאגט

מען ניין!

אז דער חורבן בית המקדש איז בכל יום יום ויום, במילא איז דערפון פארשטניק ווי אזוי ס'אדרף זיין דער געשריי

עת מתי בכל יום ויום!

זאגט - אז דאס איז א מפורש'ע ירושלמי: שטייט אין ירושלמי אז כל מי שלא נבנה בית המקדש בזמנו - איז כאילו חרב בית המקדש בזמנו. דורכגעגאגען 1900 יארן, מיט נאך יארן לאחרי זה, און וויבאלד יום חמישי פרשת פנחס לאחרי תפילת מעריב ולא נבנה בית המקדש, דארף דער אויף געשריי דער זיין ס'דארף אז זיין, וויסן מען

גאולה, כאילו חרב ביום חמישי פרשת פנחס!

דא און וכו', פארברענגען א פראוועט דו וואס איי געווארען געוואינט אידן זיינען וכו', גאולה יום א איז אז מ'מאנט פון זיי נמנע הנמנעות - נמנעות בבת אחת, מ'מאנט פון עם אז ער זאל זיין נשמה בגוף, און מ'זאגט

זיין אים דערביי אבער 'על כרחך אתה חי', און ס'דארף על כרחך. און דערביי איז אויכעט א מצוה, וואס ער דארף

איר מקיים בשמחה וטוב לבב, ושמרתם לנפשותיכם!

וביחד עם זה דארף ער שטיין אין א מעמד 'בכל מאודך', במילא מער ניט וואס 'על כרחך' האלט ער די נשמה אין וטוב בשמחה מקיים איז ער דערמיט, צוזמען און גוף, הנפש כלות נישט גוף, מיטן נשמה בינדען אויף לבב

בפועל.

און מתי', 'עד געשריין נעכטען אידן אז וויבאלד און אייערנעכטען געשרייען 'עד מתי', און כל הימים שלפני זה האבן געשרייען 'עד מתי', און דערנאך רחמנא ליצלן חרב בית המקדש היינט אינדערפרי אדער היינט בייטאג, דער זיין ס'דארף אזוי ווי פארשטאנדיק דערפון איז

געשריי עד מתי איצטער!

א איז פון א פשט'ל, דאס ענין אן ניט ס'איז וכאמור, הלכה אין תורה. אז אין תורה שטייט - אז מי שלא נבנה

בית המקדש בימיו - איז כאילו כך וכך.

שטעלט מען זיך פאר, בשעת וואס נשרף בית המקדש, א איד א הארטער איז וואס איד, א דערביי שטייט און שטיינער איד מיט א לב א אבן, און זעט ווי אזוי ס'חרב

בית המקדש בימיו, וואלט ער זיך געקערט א וועלט.

א קער בחיים הוראה חיים תורת אמת תורת זאגט וועלט היינט!

- תמוז י"ג י"ב פראוועט דו וואס דערמיט צוזאמען דערפון דארף דו און תחנון, קיין זאגן נישט טארסטו מיטנעמען שמחה על כל השנה כולה, זאל זיין 'ועבדת את ה' אלקיך' - דוקא - 'בשמחה ובטוב לבב', וביתר שאת וביתר עוז, נאך מערער פון י"ב י"ג תמוז פון פאר א יארן.

און אדרבא: מיר דאך מוסיף בזה - אז דורך דערויף וואס דו מאיז מרבה זיין בשמחה של מצוה ושמחה של תורה, די שיריים פון זיין, פארברענען ווערט די שמחה מהרס דעם גלות, און וועט אריינשטעלען דעם אל"ף אין גלות.

אמיתית עולם, של אלופו אריין מ'שטעלט בשעת המציאות שממנו נמצאו כל הנמצאים - אין דער ווארט גולה - גלות, ווערט דא דעמאלט דער ווארט גאולה, וואס דער ווארט איז שמו אשר יקראו לו בלשון הקודש, ווערט אויפגעטאן די גאולה - נתהוה און נתקיים, און ס'קומט במהרה צדקנו משיח ע"י טפחים מעשה למטה אראפ בימינו ממש, וכאמור דאס איז חיוב אויפן אויברעשטען

בכלל יום ויום מחדש!

ס'איז דא דער חיוב וואס ער האט מצד דעם וואס ער נתחייב געווען מזמן שחרב בית המקדש. דערצו קומט צו א חיוב חדש בכל יום ויום מחדש - אויפ'ן אויבערשטען, ער זאל אויפבויען 'בנה ביתך כבתחילה', און נאך מערער 'מקדש אדנ-י כוננו ידיך', א בית המקדש נצחי, במהרה

בימינו ממש, ותיכף ומיד ממש, בשמחה בטוב לבב!

In this famous Sicha of 12 Tamuz 5744 the Rebbe speaks strongly about the need to demand for Moshiach and how much it needs to bother a person every day that moshiach is not here. For that the rebbe brings a teaching of the

Rogochover Gaon who explains that the destruction of the Beis Hamikdosh wasn’t only something that happened 1900 plus years ago and we are mourning something old, rather it’s an ongoing peulah, something that happens every day, as it says in Yerushalmi that “one who does not have the Beis Hamikdosh built in his days, it is as if it was destroyed in his days”.

Certainly someone who stands by and sees the Beis Hamikdosh being destroyed, it could be that he is a “hard” Jew, a Jew with a heart of stone, but if he will see the Beis Hamikdosh being destroyed, he will “turn over worlds”, and the Torah tells us that every day that the Beis Hamikdosh is not built, it’s as if it was destroyed today and therefore “ker a velt haint”!

At the end of the Sicha the Rebbe bases off the Yerushalmi another thing, that since after the churban Hashem obligated himself to rebuild the Beis Hamikdosh, this obligation is not only an old obligation from 1900 years ago, but every day that the Beis Hamikdosh is not built it’s as if it was destroyed that day and therefore it’s a new obligation on Hashem every day to rebuild the Beis Hamikdosh.

It’s interesting to note that at that week’s Shabbos Farbrengen the Rebbe also spoke strongly about Moshiach and said that the key is in the hand of every Yid to bring about the Geulah this second, that we should see that Moshiach Tzidkeinu is found with us in this Shul a Neshama within a body l’matah mei’asarah t’fachim!

)י"ב תמוז תשד"מ – בלתי מוגה(

לע"נהרה"ת ראובן אברהם בן אלתר שלמה זלמן

סירולנקנפטר ערש״ק ו׳ תמוז השתא

והקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם בגאולה האמיתית והשלימה

לזכותהחתן לוי שי' הכהן

וב"ג פריידא תחי' כצמאןלרגל נישואיהם בשעטומ"צ, לבנין עדי עד בישראל

לנח"ר אדמו"ר מה"מ

לזכותמנחם מענדל בן רייזעל שושה

צביה טובה עטל בת מאשהשלום דובער בן צביה טובה עטלאהרון משה בן צביה טובה עטל

להצלחה בגשמיות וברוחניות בכל אשר יפנו