Ddles vosotros de comer

3 de agosto de 201418 Tempo ordinario (A)Mateu 14, 13-21

Msica: Mantovani-La mer-Presentacin: B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

Jos Antonio Pagola

Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASSacode as conciencias. Psao.

DDELLES VS DE COMER

Xess est ocupado en curar a aquelas xentes enfermas e desnutridas que lle traen de todas partes. Faino, segundo o evanxelista, porque o seu sufrimento o conmove. Mentres tanto, os seus discpulos ven que est chegando a tardia. O seu dilogo con Xess permtenos penetrar no significado profundo do episodio chamado erroneamente a multiplicacin dos pans.

Os discpulos fan a Xess un planeamento realista e razoable:

Despide a multitude para que vaian s aldeas e merquen algo de comer. Xa recibiron de Xess a atencin que necesitaban. Agora, que cada un se volva sa aldea e merque algo de comer, segundo os seus recursos e posibilidades.

A reaccin de Xess sorprendente:

Non fai falla que se vaian. Ddelles vs de comer.

A fame un problema demasiado grave para desentendernos uns dos outros e deixar que cada un o resolva na sa propia aldea como poida.

Non o momento de separarse, senn de unirse mis que nunca para compartir entre todos o que haxa, sen exclur a ningun.

Os discpulos fanlle ver que s hai cinco bolos de pans e dous peixes. Non importa. O pouco abonda cando se comparte con xenerosidade. Xess manda que senten todos sobre o prado para celebrar unha gran xantar.

Axia todo cambia. Os que estaban a punto de separarse para saciar a sa fame na sa propia aldea, sentan xuntos a carn de Xess para compartir o pouco que teen.

As quere ver Xess a comunidade humana.

Que sucede cos bolos de pans e os peixes nas mans de Xess? Non os multiplica. Primeiro bend a Deus e dlle grazas: aqueles alimentos veen de Deus: son de todos.

Logo vainos partindo e dndoos aos discpulos. Estes, sa vez, van repartndoos xente. Os pans e os peixes foron pasando de uns a outros. As puideron saciar a sa fame todos.

O arcebispo de Tnxer levantou unha vez mis a sa voz para lembrarnos o sufrimento de miles de homes, mulleres e nenos que, deixados sa sorte ou perseguidos polos gobernos, e entregados ao poder usureiro e escravizante das mafias, mendigan, sobreviven, sofren e morren no camio da emigracin.

En vez de unir as nosas forzas para erradicar na sa raz a fame no mundo, s se nos ocorre encerrarnos no noso benestar egosta erguendo barreiras cada vez mis degradantes e asasinas.

En nome de que Deus os despedimos para que se afundan na sa miseria?

Onde estn os seguidores de Xess?

Cando se oe nas nosas eucaristas o grito de Xess:

Dadelles vs de comer?

DDELLES VS DE COMERXess est ocupado en curar a aquelas xentes enfermas e desnutridas que lle traen de todas partes. Faino, segundo o evanxelista, porque o seu sufrimento o conmove. Mentres tanto, os seus discpulos ven que est chegando a tardia. O seu dilogo con Xess permtenos penetrar no significado profundo do episodio chamado erroneamente a multiplicacin dos pans.Os discpulos fan a Xess un planeamento realista e razoable: Despide a multitude para que vaian s aldeas e merquen algo de comer. Xa recibiron de Xess a atencin que necesitaban. Agora, que cada un se volva sa aldea e merque algo de comer, segundo os seus recursos e posibilidades.A reaccin de Xess sorprendente: Non fai falla que se vaian. Ddeles vs de comer. A fame un problema demasiado grave para desentendernos uns dos outros e deixar que cada un o resolva na sa propia aldea como poida. Non o momento de separarse, senn de unirse mis que nunca para compartir entre todos o que haxa, sen exclur a ningun.Os discpulos fanlle ver que so hai cinco bolos de pans e dou peixes. Non importa. O pouco abonda cando se comparte con xenerosidade. Xess manda que senten todos sobre o prado para celebrar un gran xantar. Axia todo cambia. Os que estaban a punto de separarse para saciar a sa fame na sa propia aldea, sentan xuntos a carn de Xess para compartir o pouco que teen. As quere ver Xess a comunidade humana.Que sucede cos pans e os peixes en mans de Xess? Non os multiplica. Primeiro bend a Deus e dlles grazas: aqueles alimentos veen de Deus: son de todos. Logo vainos partindo e dndoos aos discpulos. Estes, sa vez, vanos repartindoos entre a xente. O arcebispo de Tnxer levantou unha vez mis a sa voz para recordarnos o sufrimento de miles de homes, mulleres e nenos que, deixados sa sorte ou perseguidos polos gobernos, e entregados ao poder usureiro e escravizante das mafias, mendigan, sobreviven, sofren e morren no camio da emigracin.En vez de unir as nosas forzas para erradicar na sa raz a fame no mundo, s se nos ocorre encerrarnos no noso benestar egosta erguendo barreiras cada vez mis degradantes e asasinas. En nome de que Deus os despedimos para que se afundan na sa miseria? Onde estn os seguidores de Xess?Cando se oe nas nosas eucaristas o grito de Xess: Ddelles vs de comer?

Jos Antonio Pagola