Rijksweg 2

‘Ow, kom op! Je gaat toch niet serieus werken op je verjaardag?’ Verbaasd staart Lucas Jade aan, terwijl ze wat ingrediënten in een beslagkom stopt.

‘Ik moet wel. En waar bemoei jij je eigenlijk mee, heb je geen huiswerk ofzo?’ plaagt ze.

Hij haalt even zijn schouders op, en gaat dan op het aanrecht zitten.

‘Je kan ook zeggen dat je ziek bent.’ stelt hij voor.

Ze schudt lachend haar hoofd, en zet het bakblik met de taart mix in de oven.

‘Ik meld me wel ziek.’ geeft ze hem dan zijn zin.

‘Maar ik ga geen groot feest houden, als je dat maar weet.’

‘Mij best, ik ken toch niemand van je familie.’ antwoord hij schouderophalend, voor hij weer van het aanrecht afspringt en naar “zijn” kamer gaat.

This is who I am and this is what I like. Gc, Sum, and Blink and Mxpx rockin' my room. If you're looking for me I'll be at the show, I can never find a better place to go, Until the day I die, I promise I won't change. So you better give up

I don't wanna be told to grow up And I don't wanna change, I just wanna have fun. I don't wanna be told to grow up, and I don't wanna change. So you better give up, cause I'm not gonna change. I don't wanna grow up.

I like to stay up late spend hours on the phone. Hanging out with all my friends and never being at home. I'm impolite and I make fun of everyone. I'm immature but I'll stay this way forever, Until the day I die, I promise I won't change. So you better give up

I don't wanna be told to grow up And I don't wanna change, I just wanna have fun. I don't wanna be told to grow up, and I don't wanna change. So you betta give up, cause I'm not gonna change. I don't wanna grow up.

I don't wanna be told to grow up And I don't wanna change, I just wanna have fun. I don't wanna be told to grow up, and I don't wanna change. So you betta give up

I don't wanna be told to grow up

And I don't wanna change, I just wanna have fun. I don't wanna be told to grow up

And I don't wanna change, so you better give up No I don't wanna change, so you better give up Cause I'm not gonna change, I don't wanna grow up

Rijksweg 3

Voor de zoveelste keer sinds zij en Milo terug zijn van hun huwelijksreis, hangt Mira boven de WC.

Ze besluit het niet langer meer te ontkennen; Hun huwelijksreis is duidelijk productief geweest.

Snel trekt ze de WC door, en begint dan tandpasta op haar tandenborstel te smeren.

Opeens krijgt ze een grote grijns op haar gezicht.

Nu moet ze het nieuws alleen nog aan Milo vertellen.

‘Het wordt mooi.’ zegt ze even later terwijl ze keurend naar Milo’s schilderij staart.

‘Thanks,’ mompelt hij alleen maar, zonder echt op te kijken van het doek.

‘Ik moet je wat vertellen.’ grinnikt ze als ze merkt dat hij niet van plan is zijn ogen los te laten van zijn meesterwerk.

‘Niets ergs, hoop ik?’ vraagt hij meteen terwijl hij snel zijn kwast op de ezel neerlegt en haar bezorgd aankijkt.

‘Ligt er aan, maar ik denk dat je wel moet gaan zitten.’ grinnikt ze terwijl ze hem meetrekt naar de bank en hem neerdrukt.

‘Vertel, je hebt me nieuwsgierig gemaakt.’

‘Huhm, ben je zeker dat je het wel wíl horen?’ plaagt ze hem even, maar dan stopt ze met giechelen.

‘Miel, ik ben zwanger.’ fluistert ze dan, zodat het er uit is.

‘Kun je íets zeggen?’ vraagt ze zachtjes, wanneer het stil blijft.

‘Uhm..’ Even klinkt er een kuchje, maar dan kust hij haar op haar haar.

‘Het is echt geweldig nieuws.’

De volgende morgen zit Mira met een grote grijns in bad.

Natuurlijk had Milo het nieuws niet nog even voor zich kunnen houden, wat resulteerde in een “gefeliciteerd met je zwangerschapsbezoekje” nog diezelfde middag.

‘Kijk, die geur bevalt me nou.’ grijnst ze zodra ze de keuken inloopt en Milo met een grote schaal pannekoeken ziet rondlopen.

‘Thought so, maar ga nou maar gewoon zitten.’ antwoord hij hoofdschuddend als ze een pannekoek wil pakken, maar zich er aan verbrand.

Gretig schuift ze aan tafel, en zonder op hem te wachten begint ze de pannekoek naar binnen te werken.

‘Ik had honger.’ mompelt ze tussen twee happen door.

‘Hoe zou het eruit komen te zien?’ vraagt ze als hij ook zit, en ze even over haar buik heeft gewreven.

Milo lacht even, en neemt een hap van zijn pannekoek.

‘Ik hoop als jou, dan zou het echt een geweldig kindje worden.’

‘Goed, eet jij je pannekoek, ik ga nog wat kijken voor een baan.’

‘Sure, ik ga me denk ik omkleden, dit wordt me toch te strak.’ zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht.

Even later heeft ze zich al omgekleed, en legt ze trots haar beide handen op haar buik.

‘Moeder zijn is awesome.’ fluistert ze haar spiegelbeeld met een lach toe, voor ze de deurbel hoort.

Meteen als ze de deur opent, kijkt ze tegen zeven lachende gezichten.

‘Tante Mier, u bent best dik!’ merkt Mike verbaasd op, wat Bella meteen afstraft met een waarschuwende blik.

Mira begint daarentegen te lachen, waarop Mike zelfvoldaan lacht naar zijn moeder.

Die rolt met haar ogen, en loopt samen met Tobias, Elora en het de Groot gezin door naar de woonkamer.

‘Een dikke buik staat heel knap hoor.’ grinnikt hij dan, terwijl hij op haar buik klopt.

Even later hebben de drie kinderen zich losgeweekt van de “saaie oude mensen gesprekken”, en zitten ze in de toekomstige baby kamer.

‘Ow, Klo! Later, als we alle drie samen in een huis wonen, en jij en Mike getrouwd zijn, krijgen jullie zóveel kinderen!’ kirt Elora opgewonden, wat een geprotesteer bij Chloé opwekt.

‘Wie zegt dat wij gaan trouwen?’ sputtert ze met een verlegen blik naar Mike tegen, wat een honend gelach van Elora veroorzaakt.

‘Dat heb ik bepaald, en jullie krijgen de mooiste baby’s ever, en daar ga ik dan op passen als jullie dingen gaan doen.’ gaat ze vrolijk verder.

Daarop port Mike haar in haar zij, wat een gilletje veroorzaakt.

‘Niet doehoen!’ gilt Elora met een plagende pets tegen zijn arm.

‘Je hebt teveel fantasie zusje.’ grijnst Mike hoofdschuddend.

Beneden zitten de mannen ondertussen in een net zo gezellig gesprek.

‘Dus, Miel, mijn vriend,’ begint Tobias met een grijns en een stoot tegen Milo’s schouder.

‘Die huwelijksreis was blijkbaar gezellig?’ vraagt hij dan met grote glinsterende ogen, afwachtend hoe Milo zal reageren.

Daniël begint daardoor ook te lachen, maar Milo houdt zijn lippen stijf op elkaar.

‘Ah, kom op, het is heus niet iets waar we nooit van hebben gehoord hoor.’ zegt Tobias half lachend, waardoor Daniël in de slappe lach schiet.

Dan doet hij zelf ook een duit in het zakje.

‘Ja, geen zorgen hoor, je gaat binnenkort de awesomeste periode van je leven tegemoet.’

Hij wisselt even een blik met Tobias, die hem grinnikend aankijkt.

‘De periode van luiers en vieze flesjes, echt te gek!’ proest hij dan met een klopje tegen Milo’s rug.

Door die opmerking – of omdat Tobias bijna van de bank valt van het lachen – kan Milo een lach ook niet onderdrukken, en zo klinken er niet veel later drie bulderende lachen door de woonkamer.

‘Serieus No, als ik je niet zo goed zou kennen, zou ik echt denken dat er iets mis met je is.’ grinnikt Bella hoofdschuddend terwijl ze naar een wild spartelende Noëlle kijkt.

‘Hoezo!?’ roept die verontwaardigt uit, terwijl ze eindelijk weet hoe ze wil gaan zitten.

‘Ergens heeft Bellmans gelijk, weetje.’ voegt Mira er aan toe.

‘Huhm,’ klinkt het alleen bij Noëlle vandaan, die toch weer anders is gaan zitten.

‘Heb je al eens een test gedaan op spasticiteit?’ vraagt Bella daarom grijnzend.

‘Het ligt best lekker hoor, deze bank moet ik ook in overweging nemen.’ protesteert Noëlle terwijl ze haar voeten tegen de muur laat leunen.

‘Ja, het is goed met jou.’ lachend rolt Bella met haar ogen, en gaat op de salontafel zitten.

‘Jou voetafdrukken op mijn raam, dat is pas een leuk aandenken.’ merkt Mira op.

‘Oké, oké!’ met een zucht komt Noëlle weer overeind, en kijkt de andere twee aan.

‘Ik snap de boodschap alweer.’ zucht ze overdreven, met een geacteerd sip gezicht.

Daarop lacht Bella zelfvoldaan, en staart Noëlle berekenend aan.

‘Gelukkig maar, we dachten dat het nooit tot jou rare hoofd zou doordringen.’ plaagt ze dan, wat haar een kussen tegen haar hoofd oplevert.

Rijksweg 5

Zenuwachtig staart Elora Josh aan.

‘Goed, Lotte komt dus bijna.. Uhm, hoe gaan we het zeggen? Zou ze er wel goed op reageren?’

Gefrustreerd staart ze naar zijn hemt, en vind een pluisje.

‘Ten eerste, ze zal het heus niet verkeerd opvatten, ik bén tenslotte haar vader.

Ten tweede, stop met aan mijn shirt te trekken.’ grinnikt hij terwijl hij haar hand vastpakt.

‘Sorry, zenuwen.’ mompelt ze terwijl ze alsnog snel het pluisje er af trekt.

‘Mam! Ik ben er hoor.’ klinkt de stem van Lotte dan opeens vanuit de hal, waardoor Elora zich paniekerig aan Josh’s arm vastklampt.

‘Ze is er.’ fluistert ze met grote ogen richting de deur.

‘Zou je denken?’ grinnikt Josh alleen maar, terwijl hij met zijn ogen rolt.

De deur gaat langzaam open, en Lotte loopt met een grijns de kamer binnen.

Die verdwijnt wanneer ze haar moeder ziet staan.

‘We zijn getrouwd.’ piept Elora daarom opgewonden, waarop Josh een glas met champagne omhoog houdt.

Lotte staart ze alleen maar met grote ogen aan, waarop Elora snel haar mond weer opent.

‘We dachten dat je dat wel zou willen weten.’ prevelt ze zenuwachtig.

‘Nóu, wat leuk.’ gromt Lotte opeens.

‘Mag ik dan wel eerst eens even wie dat is, en waarom was ik niet uitgenodigt?’ schreeuwt ze dan kwaad, waardoor Josh het champagne glas bijna laat vallen.

Er volgt een lange stilte, die pas wordt beëindigt wanneer Frederick vrolijk op Lotte af trippelt en begint te miauwen.

Vertedert tilt ze het beestje op, en begint hem te aaien.

‘Krijg ik nog een verklaring ofzo?’ vraagt ze dan weer kwaad.

Even later zit ze afwachtend in de stoel, met Frederick tevreden spinnend op haar schoot.

Afwezig aait ze hem over zijn zachte kopje, en probeert zo oogcontact met haar moeder te vermijden.

‘We wilden gewoon een bruiloft voor ons tweetjes.’ mompelt Elora dan vanuit het niets, waarop Lotte stijfjes knikt.

‘Lot, het is niet wat je denkt.. Josh is, gewoon.’

Josh verschuift ongemakkelijk wat op de bank.

‘Hij is je vader, Lot.’ fluistert ze dan, in de hoop dat dat het goed zal maken.

Maar daarop veert Lotte overeind, wat een kwaad geblaas van Frederick oplevert.

‘En waar was jij dan toen ik je nodig had?’ schreeuwt ze dan kwaad.

Zonder een antwoord af te wachten, stormt ze de kamer uit, en horen ze de voordeur met een klap dichtvallen.

Academie de Keizer

Studentenvereniging

Tevreden klapt Kyle zijn boeken dicht, en rekt zich uit.

‘Thanks voor het helpen.’ grijnst hij dan naar Amanda, die hem hoofdschuddend aankijkt.

‘Daar zijn we vrienden voor.’ grinnikt ze dan, met een plagend duwtje.

‘Weet ik wel,’ mompelt hij terwijl ze zich overeind drukt.

‘Maar wil je er niet iets voor terug ofzo?’

Zijn blik valt op zijn CD speler, waardoor er een grote glimlach op zijn gezicht doorbreekt.

‘Zoals een dans ofzo.’ zegt hij terwijl hij de speler al aanzet en haar bij haar hand pakt.

‘Denk je niet dat we iets meer ruimte nodig hebben?’ vraagt ze lachend wanneer hij haar vastpakt en ze droogjes heen en weer bewegen op de minuscule ruimte naast zijn bed.

Het volgende nummer klinkt, waardoor ze opnieuw in de lach schieten.

‘”My lips like sugar”, seriously?’ grinnikt ze met een vragende blik.

‘Het werkt anders elke keer weer.’ antwoord hij schouderophalend.

Wanneer ze hem vragend aan blijft kijken, port hij haar in haar buik.

‘Bij dates natuurlijk.’

Bijna wil ze de fout maken haar mond te openen, en te vragen of dit dan een date is, als hem iets te binnen lijkt te schieten.

‘Kut! Ik had nog afgesproken met zo’n meisje van de campus.’

Snel laat hij haar los en loopt naar de deur.

‘Nog bedankt voor het huiswerk hè.’ roept hij nog voor hij de kamer uitloopt, en haar alleen achter laat.

Ze zucht even en staart naar de dichte deur.

‘Veel plezier.’ fluistert ze dan.

‘Weetje Moos, ik heb de laatste tijd nagedacht..’ mompelt Jack zenuwachtig als ze samen op hun kamer zitten.

‘Het is niet waar!’ plaagt Moos hem meteen.

‘Niet leuk.’ grijnst hij met een kneepje in haar hand, waarop ze gilt.

‘Je had nagedacht?’ herinnert ze hem dan, voor hij haar een kieteldood of iets dergelijks kan geven.

‘Ik weet even niet of dit wel zo’n goed idee is.’ zegt hij met een strak gezicht, waarop Moos hem ongeduldig begint te porren.

‘Oké, oké!’

Net op het moment dat hij iets onder het bed vandaan wil halen, vliegt de deur open en komt Nienke vrolijk binnengelopen.

‘Moosgastmensje, jou had ik net nodig!’ Even staart ze de twee aan, duidelijk merkend dat ze ongewenst komt, maar wijst dan naar de deuropening.

‘Jij, eruit, ik heb Moos nodig.’ grijnst ze dan naar Jack.

Zodra Jack de kamer heeft verlaten, en Nienke op het bed is gaan zitten, mept Moos haar tegen haar arm.

‘Fack, waar was dat voor nodig?’ roept Nienke terwijl ze meteen over de pijnlijke plek wrijft.

‘Had je niet beter meteen mijn huwelijk kunnen verpesten?’ grinnikt Moos hoofdschuddend.

‘Auw, welk huwelijk man, je bent niet eens get-’ Opeens begint er iets te dagen, en met grote ogen staart Nienke haar aan.

‘Omgod, heeft hij je zonet..?’

‘Nee, niet echt, jij kwam binnen.’ grinnikt Moos.

‘Laat ook maar zitten, wat wil je?’ vraagt ze als Nienke duidelijk haar verontschuldigingen aan wil bieden.

Meteen maakt Nienke het zich gemakkelijk, en zet haar liefste gezicht op.

‘Nou, voor toneel zijn we druk met de eindmusical, en gezien ik de hoofdrol –weer- heb, dacht i-’

‘Nee.’ grijnst Moos meteen.

‘Ah, toe nou Moos!’ smeekt Nienke, terwijl Moos koppig haar hoofd schud.

‘Ik heb al honderdmiljoen keer je rollen met je doorgenomen, en dat is nog een beschaafde schatting. Had je geen andere specialisatie kunnen kiezen?’

‘Maar Moosje, je weet toch dat jij de allerbeste rol-doorneemster ooit bent?’ probeert Nienke nogmaals met grote ogen.

Even later staat Nienke hupsend naast het bed, terwijl Moos verveeld wat zinnetjes van medespelers op leest.

‘Nu moet jij hè,’ grinnikt ze als er een stilte valt.

Verontwaardigt staart Nienke haar aan, en buigt zich over de tekst.

‘Moos, hoe moet ik nou weten wanneer ik iets moet zeggen als jij alles opdreunt alsof het één zin is?’

‘Hé, jíj bent degene die toneel doet. Ik lees alleen maar zinnetjes voor.’ antwoord Moos nonchalant, waarop Nienke zucht.

‘Pleas, doe het nu even goed, ik moet het kennen.’

Ondertussen loopt Björn fluitend door de gang.

Hij wil net op Nienke ’s kamerdeur kloppen, als hij haar vrolijke stem uit een andere kamer hoort komen.

Grijnzend draait hij zich weer om, en loopt op de deur af.

Plagend schraapt Moos haar keel, en begint dan de tekst opnieuw op te lezen.

‘Ga je het hem zeggen?’ vraagt ze met een serieuze blik, die er voor zorgt dat Nienke bijna in de lach schiet.

‘Wie?’ weet ze er echter uit te persen.

‘Hém natuurlijk, ik weet het niet hoor, deze hele relatie.. Hij houdt echt van je.’

‘Jij weet net zo goed als ik, dat slechts één relatie niet voldoet voor mij. De warmte van slechts één mannenlichaam zal mij nooit behagen, zelfs wanneer het groot en gespierd mocht zijn.

Slim is hij niet, dat merk jij ook.’

Beiden kijken ze verstoord op als de deur wordt geopend, maar als ze ziet wie het is krijgt Nienke een lach op haar gezicht.

‘Omgod, wat zie je er netjes uit!’ roept ze vrolijk uit, voor ze ziet hoe bedrukt hij kijkt.

‘Wat is er?’ vraagt ze daarom geschrokken.

Kwaad gooit hij de bos bloemen op de grond, en slaat zijn armen over elkaar.

‘Moet ik dat niet aan jou vragen?’ vraagt hij dan, zijn stem trillend van de woede.

‘Maar ik..’ verbaasd strekt ze haar armen om hem te omhelzen, maar hij kijkt haar alleen maar kwader aan.

‘Je mag dan denken dat ik dom ben, maar niet zo dom om jou nog langer te vertrouwen.’ snauwt hij haar toe, voor hij de kamer uitstormt.

Met een snik raapt ze het bosje bloemen op, en meteen komt Moos op haar afgelopen.

‘Je moet het hem gaan uitleggen Nien, hij heeft het gewoon verkeerd begrepen.’ probeert ze haar te troosten.

Voor ze het weet is Nienke de kamer uitgerend.

Zo snel als haar hakken haar toelaten, rent ze de trap af, de voordeur uit.

Het bosje bloemen klemt ze wanhopig in haar handen.

“Dit is te redden, gewoon een vergissing.” blijft ze zichzelf indenken, maar wanneer ze tot stilstand komt, ziet ze Björn nog net in de verte verdwijnen.

Rijksweg 7

‘Hierbij verklaar ik deze vergadering voor geopend.’

Vrolijk kijkt Megan de andere twee aan, waarop Anouk met haar ogen rolt.

‘En sinds wanneer ís dit een vergadering?’

‘Sinds ik dat leuk vond om te doen, ik eis verder geen commentaar.’ grijnst Megan voor ze in haar handen klapt.

‘Goed mensen, we hebben nog vier korte uurtjes om de verjaardag van pap en mam perfect te maken, vraag is hoe we dat gaan doen.. Ideeën?’ Afwachtend staart ze de twee aan, tot Anouk haar hand verveeld op steekt.

‘Slingers op hangen en een taart kopen?’ stelt ze voor.

‘Tssk, ik loop leeg!’ Hoofdschuddend kijkt Megan op Anouk neer.

‘Vanwege jou belachelijk onoriginele idee, degradeer ik je tot decoratie-ophangster.’

‘Sure, wat was ik hiervoor dan?’ vraagt Anouk plagend.

Ze krijgt geen antwoord.

‘Goed, als leider van dit project-’

‘Ja, daar had ik ook een vraagje over.’ onderbreekt Anouk haar. ‘Volgens mij hebben we nooit gestemd dat jij de leider ging zijn.’

‘Hush!’ brengt Megan haar tot stilte, waarna ze nadenkt waar ze was gebleven.

‘Owja, als leider deel ik dus de taken uit.’

Ze knikt naar Nance, die nog niks gezegd heeft.

‘Nance, ik vroeg me af of jij een taart zou kunnen bakken? Die van jou zijn de beste!’

Nance knikt vrolijk, en loopt meteen de kamer uit.

‘Wat jou betreft,’ grinnikt ze dan met een blik op Anouk.

‘We moeten echt zorgen dat het een gave verjaardag wordt, Nouk. Ze worden niet elke dag dik oud!’

Daarop knikt Anouk instemmend, en staat op.

‘Dan is er werk aan de winkel, niet? Deze decoratie-ophangster zal is laten zien wat ze waard is.’

Met een grote grijns wil ze de kamer uitlopen, maar bij de deur blijft ze stilstaan.

‘Wat ga jíj eigenlijk doen?’