IO – RPP/03/2015

1

WYTYCZNE

projektowania sieci ciepłowniczych obowi ązujące w LPEC S.A.

Opracował: Kierownik Sekcji Projektowej - inŜ. Zdzisław Muzyka Uzgodnił: Dyrektor ds. Eksploatacji mgr inŜ. Paweł Okapa

Kierownik Działu Planowania i Odbiorów IMR - mgr inŜ. Małgorzata Mazurek Kierownik Działu Sieci - inŜ. Andrzej Rusek Kierownik Działu Elektrycznego – inŜ. Stanisław Zwolan

Zatwierdził: Dyrektor ds. Planowania i Rozwoju - mgr inŜ. Piotr Maleszyk

Lublin, lipiec 2015 r.

IO – RPP/03/2015

2

SPIS TREŚCI Strona

1. Zakres stosowania .................................................................................................. 3

2. Prawne podstawy projektowania ......................................................................... 3

3. Metodyka ustalania zapotrzebowania ciepła na cele c.o, c.t. i c.w. ................... 4 3.1. Dla obiektów nowo projektowanych ......................................................... 4 3.2. Dla obiektów istniejących ......................................................................... 4 3.3. Dla obiektów istniejących po termomodernizacji ...................................... 4 3.4. Parametry pracy sieci .............................................................................. 4

4. Zasady projektowania sieci ciepłowniczych w s ystemie lubelskim .................. 4 4.1. Uwagi ogólne ............................................................................................ 4 4.2. Klasyfikacja projektów ............................................................................... 6 4.3. Uzgodnienie lokalizacyjne sieci z LPEC Sp. z o.o. .................................... 7 4.4. Infrastruktura towarzysząca - instalacje wizualizacji pracy węzłów (LON). 7

5. Konstrukcja sieci preizolowanych ....................................................................... 7 5.1. Rury przewodowe ..................................................................................... 7 5.2. Izolacja termiczna, płaszcze osłonowe ..................................................... 8 5.3. Mufy połączeniowe .................................................................................... 9 5.4. System sygnalizacji zawilgocenia izolacji .................................................. 10

6. Podstawa oblicze ń hydraulicznych ........................................................................ 11

7. Podstawa oblicze ń wytrzymało ściowych ............................................................. 12 7.1. Dopuszczalne obciąŜenia .......................................................................... 12

8. Zmiany kierunku ...................................................................................................... 12 8.1. Kolana ........................................................................................................ 12 8.2. Strefy kompensacyjne ............................................................................... 13 8.3. Ukosowanie ............................................................................................... 13 8.4. Kaskady ..................................................................................................... 13

9. Elementy sieci ciepłowniczych ................................................................................ 13 9.1. Komory ....................................................................................................... 13 9.2. Odwodnienia .............................................................................................. 14 9.3. Odpowietrzenia .......................................................................................... 14 9.4. Armatura zaporowa .................................................................................... 15 9.5. Aparatura kontrolno – pomiarowa .............................................................. 16 9.6. Redukcje średnicy ...................................................................................... 16 9.7. Odgałęzienia .............................................................................................. 16 9.8. Punkty stałe ............................................................................................... 17 9.9. Rury ochronne............................................................................................ 17 9.10. Przejścia przez przegrody budowlane ....................................................... 17 9.11. Połączenia z sieciami kanałowymi ............................................................. 17

10. Próby i badania ........................................................................................................ 18

11. Roboty ziemne ........................................................................................................ 18 11.1. Zagłębienie rurociągów preizolowanych .................................................... 18 11.3. ŁoŜe piaskowe, zasypywanie wykopów ...................................................... 18

12. Dokumentacja projektowa sieci .............................................................................. 18 Załączniki: Nr 1 Lista referencyjna armatury i osprzętu instalacji sygnalizacyjno alarmowej............. 21 Nr 2 Przykładowe rozwiązania komór z armaturą odcinającą do DN 300 ...................... 22 Nr 3 Wymagania archiwalne dot. dokumentacji projektowych ....................................... 25

IO – RPP/03/2015

3

1. ZAKRES STOSOWANIA Wytyczne stanowią zbiór wymagań mających zastosowanie w projektowaniu sieci

ciepłowniczych w zakresie średnic rur przewodowych do Dn 600 oraz zewnętrznych instalacji odbiorczych c.o. i c.w., bezkanałowych - preizolowanych, układanych bezpośrednio w gruncie lub na konstrukcjach wsporczych (napowietrznych) i obowiązują wszystkich projektantów wykonujących projekty tych sieci, podłączanych do systemu ciepłowniczego obsługiwanego przez Lubelskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Spółka Akcyjna w Lublinie. Wszelkie odstępstwa oraz rozwiązania projektowe nie objęte wytycznymi wymagają odrębnych ustaleń i uzgodnień z LPEC S.A.

2. PRAWNE PODSTAWY PROJEKTOWANIA

Dokumentacja projektowa budowy nowej, jak równieŜ przebudowy i remontu sieci lub przyłącza ciepłowniczego winna być opracowana w oparciu o warunki techniczne wydane przez LPEC Sp. z o.o., zgodnie z art. 34 Ustawy z dnia 07.07.1994 r. – Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), w formie określonej w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-uŜytkowego (tekst jednolity – Obwieszczenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10.05.2013 r. Dz. U. z 2012 r. poz. 1129 ). Dokumentacja ta winna równieŜ spełniać wymagania z zakresu potrzeb archiwizowania:

• Ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2011 r. Nr 123 poz. 698),

• Instrukcja kancelaryjna wraz z jednolitym rzeczowym wykazem akt (załącznik Nr 1 do Zarządzenia wewnętrznego nr 27/2008 z dnia 3 listopada 2008 roku),

• Instrukcja o organizacji i zakresie działania archiwum zakładowego (załącznik Nr 2 do Zarządzenia nr 27/2008 z dnia 3 listopada 2008 r.).

Dokumentacja projektowa wymaga uzyskania niŜej wymienionych opinii, zezwoleń lub

uzgodnień, a w szczególności:

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydawana przez Prezydenta Miasta Lublin – art. 4 ust. 2 Ustawy z dn. 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. 2012 poz. 647 z późn. zm.) – jedynie przy nowej inwestycji lokalizowanej w terenie, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

Decyzja zezwalająca na lokalizowanie w pasie drogowym (takŜe zbliŜenie mniejsze niŜ 5 m do pasa drogowego sieci napowietrznej) lub zgoda na przebudowę lub remont urządzeń nie związanych z gospodarką drogową (sieci), wydawane przez zarządcę drogi – Ustawa z dn. 21.03.1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. 2013. poz. 260 z późn. zm.),

Decyzja w sprawie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości kolidujących z projektowanym przedsięwzięciem (z wyłączeniem owocowych oraz tych, których wiek nie przekracza 10 lat) – Ustawa z dn. 16.04.2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity Dz. U. 2013 r., poz. 627z późn. zm.),

Decyzja zezwalająca na wykonywanie robót budowlanych na terenie obszaru wpisanego do rejestru zabytków wydawana przez wojewódzkiego konserwatora zabytków – Ustawa z dn. 23.07.2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.),

Uzgodnienie lokalizacji oraz szczegółowych warunków technicznych skrzyŜowania sieci wydawane przez zarządcę kolei – Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dn. 10.09.1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz. Uz 1998 Nr 151, poz. 987 z późn. zm. ),

IO – RPP/03/2015

4

Uzgodnienie koordynacyjne usytuowania projektowanych sieci i przyłączy w terenie, – Ustawa z dn. 17.05.1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.).

NiezaleŜnie od w/w uzgodnień i decyzji prawnych, wymagane jest uzyskanie formalnej aprobaty (zgody) wszystkich właścicieli gruntów, przez które prowadzi trasa sieci, a ponadto projekt budowlany winien uzyskać akceptację przyjętych rozwiązań projektowych, w tym trasy sieci w formie uzgodnienia Działu Rozwoju LPEC S.A.

3. METODYKA USTALANIA ZAPOTRZEBOWANIA CIEPŁA NA C ELE C.O., C.T. I C.W. 3.1. Dla obiektów nowo projektowanych Podstawę stanowi bilans ciepła zgodnie z projektami budowlano - wykonawczymi obiektów.

3.2. Dla obiektów istniej ących:

a) na cele c.o. i c.t. obiekty stosunkowo nowe (lata 90 ub. wieku – obecnie ) wg dokumentacji projektowej, dla budynków starszych wg analitycznych danych rzeczywistych zwiększonych

współczynnikiem 1,2 – 1,3. b) zapotrzebowanie na cele c.w. wg danych projektowych węzła c.w. (obciąŜenia

średniogodzinowe).

3.3. Dla obiektów istniej ących po termomodernizacji a) na cele c.o. i c.t. zgodnie z danymi projektów powykonawczych instalacji c.o. w pierwszym roku po

modernizacji, w latach kolejnych wg analitycznych danych rzeczywistych zwiększonych współczynnikiem

1,2 – 1,3. b) Zapotrzebowanie na cele c.w. wg danych projektu powykonawczego modernizacji inst.

c.w. i węzła (obciąŜenia średniogodzinowe). 3.4. Parametry pracy sieci

Sieć wysokoparametrowa Zewnętrzna instalacja odbiorcza c.o.

Temperatury oblicz. Tz / Tp 130°C / 65°C 85/60 °C

Ciśnienie nominalne 1,6 MPa 0,6 MPa

4. ZASADY PROJEKTOWANIA SIECI CIEPŁOWNICZYCH W SYSTEM IE LUBELSKIM 4.1. Uwagi ogólne

W lubelskim systemie ciepłowniczym preferowany jest montaŜ rurociągów sieci podziemnych z zespołów rur i kształtek preizolowanych swobodnie układanych w wykopie, z maksymalnym wykorzystaniem moŜliwości samokompensacji wydłuŜeń z zastosowaniem załamań typu L, Z lub U. W przypadku braku moŜliwości wykorzystania samokompensacji rurociągów sieci, dopuszcza się stosowanie preizolowanych (lub nie preizolowanych w specjalnych komorach tzw. niszach kompensacyjnych) – swobodnych, mieszkowych kompensatorów osiowych, o zdolności kompensacyjnej ∆l ≤ 0,125 m, przy jednoczesnym spełnieniu wymogu zachowania prostych odcinków sieci (po obu stronach) o dł. min. 12 m.

Jedynie po uzgodnieniu w LPEC S,.A. moŜliwości technicznych (w zakresie warunków techniczno – realizacyjnych), dopuszcza się montaŜ sieci:

• z podgrzewem wstępnym - termicznym lub elektrycznym, • z wykorzystaniem kompensatorów jednorazowych. • z wykorzystaniem rur stalowych preizolowanych tzw. giętych.

Jako max. napręŜenia osiowe zaleca się przyjmować 150 MPa (w wyjątkowych przypadkach dopuszcza się 185 MPa) oraz współczynnik tarcia gruntu o rurę osłonową µ = 0,4.

IO – RPP/03/2015

5

Sieci ciepłownicze naleŜy projektować moŜliwie po najkrótszej trasie, a przyłącza w miarę moŜliwości bezpośrednio do pomieszczenia węzła zlokalizowanego przy ścianie zewnętrznej budynku. Zaleca się utrzymać zasadę poziomego układu rurociągów, przy czym przewód zasilający lokalizować z prawej strony - patrząc w kierunku przepływu nośnika w rurociągu zasilającym. Jako rozwiązanie niestandardowe, na zasadzie wyjątku dopuszcza się tzw. pionowy układ przewodów, jedynie po uzyskaniu akceptacji LPEC S.A.

W tym przypadku rurociąg zasilający winien być umieszczony od góry (odwrotnie niŜ w przypadku rur podwójnych).

Sieci ciepłownicze podziemne projektować z rur i kształtek stalowych preizolowanych łączonych metodą spawania, z izolacją termiczną wykonaną z pianki PUR w rurach osłonowych z HDPE - pojedynczych, a w sytuacji konieczności równieŜ z rur podwójnych.

W szczególnych przypadkach dopuszcza się stosowanie tzw. giętkich rur preizolowanych (z rurami przewodowymi ze stali nierdzewnej spiralnie pofałdowanymi - samokompensującymi), rozwijanych ze zwoju, umoŜliwiających wykonywania sieci i przyłączy bez połączeń i uŜycia kształtek - pojedynczych o średnicy do DN 150 lub podwójnych do DN 50.

Rurociągi zewnętrznych instalacji odbiorczych do przesyłu ciepłej wody naleŜy projektować z rur preizolowanych - z rurami przewodowymi z tworzyw sztucznych (sieciowany polietylen PEX lub polibutylen PB) o wymaganej trwałości uŜytkowej przy ciśnieniu czynnika 1,0 MPa i temperaturze 70oC, z połączeniami zgrzewanymi elektrooporowo. W przypadku zastosowania w/w rur dla potrzeb wykonania sieci niskoparametrowej c.o., wymagana trwałość uŜytkowa w warunkach: 0,6 MPa i 90 oC. Dla zachowania ciągłości technologii preizolacji oraz instalacji alarmowej, odcinki rurociągów sieci i przyłączy ciepłowniczych przebiegających w komorach (studniach), oraz w kanałach przełazowych naleŜy wykonywać jako preizolowane, a z rur stalowych czarnych z izolacją w technologii tradycyjnej, naleŜy ograniczyć (w niezbędnym zakresie) jedynie do miejsc montaŜu: armatury niepreizolowanej, spustów, manometrów, termometrów, itp.

Wszystkie nowo realizowane lub przebudowywane rurociągi sieci i przyłączy projektuje się z wyposaŜeniem w instalację sygnalizacyjno-alarmową typu rezystancyjnego.

Planowany przebieg trasy sieci i przyłączy ciepłowniczych, naniesiony na aktualnych mapach do celów projektowych powinien uwzględniać istniejące i projektowane zagospodarowanie terenu, ukształtowanie zieleni niskiej oraz stan istniejącego zadrzewienia. W celu umoŜliwienia bezkonfliktowego usuwania ewentualnych awarii, lub wykonania wymiany rurociągów, trasę sieci naleŜy projektować poza jezdniami - z wyjątkiem przejść poprzecznych, oraz o ile to moŜliwe - poza miejscami postojowymi na zorganizowanych parkingach.

Jedynie w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie sieci ciepłowniczych wysokoparametrowych w budynkach, po uprzednim uzyskaniu zgody jego właścicieli. W tych przypadkach naleŜy je projektować w pomieszczeniach ogólnodostępnych, nie przeznaczonych na stały pobyt ludzi, bez armatury, w izolacji w technologii tradycyjnej, z płaszczem wykonanym z materiałów niepalnych, lub preizolowane w technologii SPIRO - z dopuszczeniem pionowego układu rurociągów.

Posadowienie rurociągów ciepłowniczych w pobliŜu budynków i innych budowli nie moŜe wpływać na stabilność ich konstrukcji, takŜe w przypadku awarii. Sieć ciepłowniczą naleŜy projektować zachowując zalecane, minimalne odległości „a” od istniejącej lub projektowanej zabudowy, w zaleŜności od średnicy rurociągów:

1) ≤ DN 150 a min. = 2,0 m, 2) DN 200 ÷ DN 500 a min. = 3,0 m, 3) > DN 500 a min. = 5,0 m.

gdzie: a - szerokość pasa od skrajnej, bocznej krawędzi rury osłonowej do zabudowy. Zalecane minimalne odległości rurociągów sieci ciepłowniczej usytuowanych równolegle do

infrastruktury uzbrojenia podziemnego (od rury osłonowej): • gazociąg niskiego i średniego ciśnienia:

- o średnicy do 100 mm - 1,0 m, - do 400 mm - 1,5 m, - do 600 mm - 2,0 m, - > 600 mm - 3,0 m,

• kable (kanalizacja teletechniczna) - 1,0 m, • kable ziemne energetyczne - 1,0 m, • wodociąg

- o średnicy do 250 mm - 1,0 m,

IO – RPP/03/2015

6

- do 500 mm - 1,2 m, - do 1000 mm - 1,5 m,

• kanalizacja - 2,0 m.

W uzasadnionych przypadkach, po uzgodnieniu z właścicielami uzbrojenia podziemnego, dopuszcza się moŜliwość zmniejszenia odległości wskazanych powyŜej, po zastosowaniu dodatkowych rozwiązań zabezpieczających.

SkrzyŜowania wynikające z prowadzenia rurociągów ciepłowniczych nad lub pod urządzeniami infrastruktury podziemnej muszą być oznaczone w projekcie, który powinien zawierać szczegółowe, uzgodnione przez właściciela lub zarządcę uzbrojenia podziemnego rozwiązania kolizji. W przypadku większej ilości skrzyŜowań (w wyniku analizy efektywności zastosowanych rozwiązań) naleŜy rozwaŜyć moŜliwość zmiany posadowienia kolidującego obcego uzbrojenia - z jednej strony, lub zmianę geometrii sieci ciepłowniczej w zakresie zagłębienia lub jej wypłycenia, z uwzględnieniem konieczności montaŜu dodatkowych elementów (odpowietrzenia, odwodnienia).

Sieci ciepłownicze naziemne naleŜy projektować w systemie rur stalowych preizolowanych z płaszczem wykonanym z blachy stalowej ocynkowanej lub aluminiowej typu SPIRO, wg zasad obowiązujących dla systemu tradycyjnego, to jest: zamocowań w punktach stałych oraz w podporach ruchomych - z uwzględnieniem wymaganych odległości podparć lub zawieszeń przenoszących obciąŜenie rury stalowej z gorącą wodą poprzez piankę poliuretanową.

4.2. Klasyfikacja projektów

W celu określenia wymagań związanych z późniejszą eksploatacją sieci ciepłowniczych, rurociągi tych systemów muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w okresie ich trwałości uŜytkowej niebezpieczeństwo przekroczenia ostatecznego stanu granicznego wytrzymałości lub przydatności do uŜytku, było jak najmniejsze, t/j winny gwarantować:

• zapewnienie solidnego wykonania, • bezpieczeństwa zasilania systemu ciepłowniczego, • zmniejszenia do akceptowalnego minimum jakiegokolwiek ryzyka osobistego, środowiskowego i ekonomicznego,

• Wg normy PN-EN 13941 (Projektowanie i budowa sieci ciepłowniczych systemu preizolowanych rur zespolonych), w projektowaniu wyróŜnia się trzy klasy projektów, powiązane z poziomem bezpieczeństwa oraz złoŜonością przedsięwzięcia, decydujących o procedurach projektowych i wykonawczych, jak niŜej: A - rurociągi o małych i średnich średnicach oraz niskich napręŜeniach osiowych,

- rurociągi o niskim ryzyku uszkodzenia ciała lub zniszczenia otoczenia, - rurociągi o niskim ryzyku strat gospodarczych.

B - rurociągi o małych i średnich średnicach i duŜych napręŜeniach osiowych. C - rurociągi o duŜych średnicach i/lub wysokich ciśnieniach, - rurociągi o podwyŜszonym ryzyku uszkodzenia ciała lub zniszczenia otoczenia,

- specjalne lub skomplikowane konstrukcje.

Projektant winien określić klasę projektu. Na terenie lubelskiego systemu ciepłowniczego dopuszcza się projektowanie rurociągów

preizolowanych klasyfikowanych w klasach projektów A i C, przy czym maksymalna wartość napręŜeń osiowych nie moŜe przekroczyć wartości granicy plastyczności stali w maksymalnej temperaturze roboczej z uwzględnieniem odpowiedniego współczynnika bezpieczeństwa.

Nie dopuszcza się projektowania rurociągów sieci w klasie B (w pełnym zakresie) oraz C - w których maksymalne wartości napręŜeń osiowych przekraczają wartość granicy

plastyczności stali w maksymalnej temperaturze roboczej z uwzględnieniem odpowiedniego współczynnika bezpieczeństwa, a takŜe wykonywanych w technice zimnego montaŜu.

W projektach wymagane jest zamieszczenie oznaczenia schematów najbardziej niekorzystnie pracujących fragmentów sieci oraz występujących w nich obciąŜeń przyjętych do dalszych analiz, wraz z określeniem miejsc występowania wartości maksymalnych napręŜeń osiowych występujących w rozpatrywanych odcinkach sieci oraz wydłuŜeń rurociągów przyjmowanych do doboru stref kompensacyjnych.

IO – RPP/03/2015

7

4.3. Uzgodnienie lokalizacyjne sieci z LPEC.

Przed przystąpieniem do uzgodnień lokalizacyjnych projektowanego przebiegu rurociągów sieci ciepłowniczej w Zespole d/s Koordynacji Dokumentacji Projektowej UM Lublin, wymagane jest uzyskanie akceptacji LPEC S.A. proponowanych rozwiązań w zakresie: trasy, średnic rurociągów, metody montaŜu sieci, lokalizacji odcięć, odwodnień i odpowietrzeń oraz sposobów kompensacji. Na mapach uzgodnienia w/w Zespołu winno być naniesione uzbrojenie sieci – komory, studnie, skrzynki uliczne preizolowanej armatury odcinającej, a takŜe słupki z puszkami sygnalizacji alarmowej.

4.4. Infrastruktura towarzysz ąca - instalacje wizualizacji pracy w ęzłów (LON) W przestrzeni pomiędzy rurociągami sieci ciepłowniczej naleŜy projektować kablową sieć

LonWorks, słuŜącą do transmisji danych wewnętrznego systemu wymiany informacji. W tym celu naleŜy przewidzieć kabel ziemny o budowie ekranowanej jedno- lub dwuparowej skrętki (min. 10 skrętek/m) np. typu RE 2YST YV 1x2x1,3 mm2. Kabel układać w otwartym wykopie bezpośrednio w gruncie po wykonaniu zasypki z piasku nad- i pomiędzy rurociągami zasilającym i powrotnym sieci cieplnej. Jedynie w miejscach przejść pod ulicami, chodnikami, parkingami oraz w przypadku kolizji z innymi sieciami uzbrojenia terenu dla zabezpieczenia kabla naleŜy zawsze stosować rury osłonowe min. Ø 50 mm o podwyŜszonej wytrzymałości mechanicznej. Zaleca się łączenie do 10 węzłów cieplnych dwufunkcyjnych c.o. + c.w.u. i 15 jednofunkcyjnych c.o. w jedną grupę monitorowaną poprzez WEB serwer TAC Xenta 711. 5. KONSTRUKCJA SIECI PREIZOLOWANYCH

Elementy składowe projektowanych sieci ciepłowniczych w ogólnym zakresie powinny spełniać wymagania norm:

PN-EN 253 Sieci ciepłownicze - System preizolowanych zespolonych rur do wodnych sieci ciepłowniczych układanych bezpośrednio w gruncie - Zespół rurowy ze stalowej rury przewodowej w izolacji cieplnej z poliuretanu i płaszczem osłonowym z polietylenu, PN-EN 448 Sieci ciepłownicze – System preizolowanych zespolonych rur do wodnych sieci ciepłowniczych układanych bezpośrednio w gruncie – Kształtki – zespoły ze stalowej rury przewodowej w izolacji cieplnej z poliuretanu i płaszczem osłonowym z polietylenu, PN-EN 488 Sieci ciepłownicze – System preizolowanych zespolonych rur do wodnych sieci ciepłowniczych układanych bezpośrednio w gruncie – Zespół armatury do stalowych rur przewodowych z izolacją cieplną z poliuretanu i płaszczem osłonowym z polietylenu, PN-EN 489 Sieci ciepłownicze – System preizolowanych zespolonych rur do wodnych sieci ciepłowniczych układanych bezpośrednio w gruncie – Zespół złącza stalowych rur przewodowych z izolacją cieplną z poliuretanu i płaszczem osłonowym z polietylenu. PN-EN 15698-1 Sieci ciepłownicze - System preizolowanych zespolonych rur do wodnych sieci ciepłowniczych układanych bezpośrednio w gruncie - Część 1: Zespół dwururowy ze stalowej rury przewodowej, izolacji cieplnej z poliuretanu i płaszcza osłonowego z polietylenu, PN-EN 15632-3 Sieci ciepłownicze – System preizolowanych rur giętkich – Część 3: Niezespolone plastykowe rury przewodowe – Wymagania ogólne i metody badań. 5.1. Rury przewodowe

Rurociągi przewodowe sieci grzewczych naleŜy projektować z rur stalowych ze szwem ze stali P235 GH, zgodnie z poniŜszym typoszeregiem:

IO – RPP/03/2015

8

DN da tmin

20 26,9 2,6

25 33,7 2,6

32 42,4 3,2

40 48,3 3,2

50 60,3 3,2

65 76,1 3,2

80 88,9 3,2

100 114,3 3,6

125 139,7 3,6

150 168,3 4,0

200 219,1 4,5

250 273,0 5,0

300 323,9 5,6

350 355,6 5,6

400 406,4 6,3

450 457,0 6,3

500 508,0 6,3

600 610,0 7,1

W przypadku sieci c.o. niskich parametrów (zewnętrznych instalacji odbiorczych) dopuszcza się projektowanie rurociągów ze stali P235 TR2. Dla potrzeb wykonawstwa zewnętrznych instalacji odbiorczych ciepłej wody (i centralnego ogrzewania), dopuszcza się rury preizolowane giętkie (karbowane) z rurą przewodową wykonaną z sieciowanego polietylenu PEX lub polibutylenu PB (pojedynczą w zakresie średnic DZ 25 do 110 mm i podwójną w zakresie średnic DZ 25 do 63 mm) w systemie kompaktowym. Kształtki, złączki do zgrzewania elektrooporowego z zestawem izolacyjnym. 5.2. Izolacja termiczna, płaszcze osłonowe

Jeśli LPEC S.A. nie określi specjalnych wymogów jakościowych, izolacja termiczna elementów preizolowanych wykonana ze sztywnej pianki PUR, oraz płaszcze osłonowe wykonane z HDPE powinny spełniać wymagania normy EN 253.

W celu zmniejszenia strat przesyłanego ciepła, w sieciach wysokoparametrowych rurociągi zasilające o średnicach od DN 40 do 125 naleŜy projektować z pogrubioną izolacją, tj. z rurami osłonowymi o średnicach - o 1 dymensję większymi od standardowych, wg poniŜszego zestawienia.

Wymiary płaszcza osłonowego rur preizolowanych poje dynczych wg PN-EN 253

DN Rurociąg zasilenia

Rurociąg powrotny

20 90 90

25 90 90

32 110 110

40 125 110

50 140 125

65 160 140

IO – RPP/03/2015

9

DN Rurociąg zasilenia

Rurociąg powrotny

80 200 160

100 225 200

125 250 225

150 250 250

200 315 315

250 400 400

300 450 450

350 500 500

400 560 560

450 630 630

500 710 710

600 800 800 Uwaga: W sieciach zewnętrznych instalacji odbiorczych (niskich parametrów) nie stosujemy pogrubionej izolacji rurociągu zasilającego.

Wymiary płaszcza osłonowego rur preizolowanych podw ójnych wg PN-EN 15698-1 Średnica nominalna rur

przewodowych DN Średnica płaszcza

(sieci nisko parametrowe) Średnica płaszcza

(sieci wysoko parametrowe)

20 25 32

125 140 160

140 160 180

40 50 65

160 200 225

180 225 250

80 100 125

250 315 400

280 355 450

150 200 250

450 560 710

500 630 710

5.3. Mufy poł ączeniowe

W zakresie średnic rurociągów do DN 450 (i płaszczy osłonowych do 630 mm) włącznie, naleŜy projektować mufy termokurczliwe sieciowane radiacyjnie, z korkami wtapianymi (zgrzewanymi) - posiadające certyfikat zgodności z normą EN 489. W terenach zawilgoconych zaleca się stosowanie muf z podwójnym uszczelnieniem klejowym. Dla rurociągów o średnicy DN 300 i większych (średnice płaszczy osłonowych od 450) moŜna projektować mufy elektrycznie zgrzewane posiadające certyfikat zgodności z normą EN 489.

Połączenia mufowe elementów sieci naleŜy projektować w sposób umoŜliwiający ich zamontowanie, to jest poprzez właściwy dobór długości prostych odcinków (np. łuków) dający moŜliwość przesunięcia mufy, przynajmniej w jedną stronę.

5.4. System sygnalizacji zawilgocenia izolacji

W lubelskim systemie ciepłowniczym jako obowiązujący, przyjęto rezystancyjny system sygnalizacji zawilgocenia izolacji rurociągów preizolowanych, oparty na zasadzie zmiany oporności elektrycznej (rezystancji) pianki poliuretanowej, której wartość spada wraz ze wzrostem

IO – RPP/03/2015

10

zawilgocenia i pozwala na wczesne rozpoznanie stanów awaryjnych w sieciach ciepłowniczych. Na całej długości odcinków rur i kształtek preizolowanych, w piance poliuretanowej umieszczona jest jedna, lub więcej par przewodów sygnalizacyjnych, którymi są:

• przewód czujnikowy ze stopu niklowo-chromowego (80 % NI, 20 % Cr) o średnicy 0,5 mm i stałej oporności ok. 5,7 Ω/m, w perforowanej (co 15 mm), czerwonej izolacji teflonowej,

• przewód powrotny miedziany o średnicy 0,8 mm, o znikomej rezystancji ok. 0,036 Ω/m w zielonej, teflonowej izolacji (bez perforacji).

Liczba par tych przewodów zaleŜna jest od średnicy nominalnej rur przewodowych i tak: dla Dn ≤ 300 - 1 para, dla Dn ≥ 350 - 2 pary,

Dwie pary przewodów sygnalizacyjnych naleŜy przewidzieć w rurociągach i kształtkach preizolowanych dwuprzewodowych (niezaleŜnie od średnicy) w przypadku zastosowania ich na odcinku (jako wstawka w środku), sieci (przyłącza) projektowanej z rurociągów pojedynczych. Przewody te w miejscach muf łączone są za pomocą systemowych tulejek zaciskowych, a następnie izolowane koszulkami termokurczliwymi tworząc obwody zamknięte, tzw. pętle, które winny być zakończone lokalizatorem stacjonarnym - jednostką umoŜliwiającą poprzez pomiar rezystancji obwodu, okresową lub automatyczną kontrolę i lokalizację ewentualnego zawilgocenia izolacji, czyli stanów awaryjnych. Lokalizator winien być usytuowany w miejscu umoŜliwiającym przyłączenia do instalacji elektrycznej o napięciu 230V prądu zmiennego Maksymalna długość nadzorowanej sieci (długość przewodu czujnikowego) dla 1 pętli wynosi 1000 m. Pętla pomiarowa powinna być tak zaprojektowana aby moŜna było wykonać pomiar przynajmniej z obu jej końców.

Przed przystąpieniem do prac projektowych nowego odcinka sieci ciepłowniczej, naleŜy uzgodnić w LPEC S.A. moŜliwość połączenia części lub całości instalacji sygnalizacyjno-alarmowej tego odcinka z istniejącą - w jeden obwód, a ponadto miejsce usytuowania puszek pomiarowych. W tym przypadku w oparciu o dokumentację odcinka sieci istniejącej naleŜy przeliczyć tą pętlę podając długość całkowitą i procentową odległość charakterystycznych punktów od miejsca pomiarowego. Dla zlokalizowania miejsca zawilgocenia niezmiernie waŜna jest znajomość długości pętli pomiarowej i z tego powodu takŜe w przypadku dokonania zmian w trakcie realizacji zadania w stosunku do ustaleń projektowych – w/w długości powinny być skorygowane w dokumentacji powykonawczej.

Obowiązuje zasada łączenia przewodów sygnalizacyjnych z izolacją tego samego koloru tzn; czerwony + czerwony, zielony + zielony. Wyjątek od tej reguły stanowią odcinki rur pojedynczych łączonych z rurą podwójną przez tzw. „portki”. W trójnikach - od odgałęzienia skierowanego do góry obowiązuje zasada, Ŝe przewód czujnikowy odchodzi w prawo.

JeŜeli zaprojektowany odcinek sieci łączy się z siecią kanałową lub z siecią preizolowaną bez sygnalizacji - dla umoŜliwienia wykonania pomiarów z tej strony, instalację sygnalizacji po przedłuŜeniu 2-Ŝyłowym przewodem w izolacji teflonowej (przy uŜyciu łączników zaciskowych oraz koszulki termokurczliwej) naleŜy wyprowadzić poprzez króciec wgrzany w bezpośrednim sąsiedztwie mufy, odpowiednio uszczelniony, do puszki łączeniowej umiejscowionej na słupku lub innym najbliŜszym trwałym miejscu, jak: ściana budynku, ogrodzenie itp. W przypadku umieszczenia w/w puszki na słupku, jego lokalizacja winna być naniesiona na mapie i uzgodniona w ZUDP.

Podobnie, w budynkach i komorach - przewód czujnikowy i powrotny wyprowadza się pod kapturem termokurczliwym i przy uŜyciu przewodu dwuŜyłowego w izolacji teflonowej, odpornej na wysoką temperaturę wprowadza do puszek łączeniowych i mostkuje. W komorach rozgałęźnych, w celu połączenia pętli zgodnie z załączonym do projektu schematem wykonujemy niezbędne okablowanie zwykłym przewodem np. YDY 2x1,5 , łączące wszystkie puszki łączeniowe. Przewodem czteroŜyłowym w izolacji teflonowej naleŜy wykonać połączenie między puszką pomiarową a zaciskiem na rurze przewodowej. śyły w izolacji czerwonej i zielonej łączy się odpowiednio kolorami w kostce zaciskowej, a przewody w izolacji czarnej i niebieskiej podłączane są do zacisku śrubowego rury (masą). Puszki pomiarowe powinny być zaprojektowane w miejscu łatwo dostępnym, na wysokości nie większej niŜ 1,6 m.

IO – RPP/03/2015

11

JeŜeli w pewnych układach rur i kształtek preizolowanych zaistnieje konieczność skrzyŜowania przewodów w złączu w celu połączenia przewodów tego samego rodzaju, to naleŜy wyraźnie zaznaczyć na schemacie. Ponadto na schemacie naleŜy zaznaczyć trójniki skierowane do dołu.

Projekt wykonawczy sieci winien zawierać rysunki projektowanych pętli i schemat połączeń, gdzie złącza winny być ponumerowane w/g zasady: rura zasilająca: 1, 2, 3, itd., oraz powrotna: 1’, 2’, 3’, itd. Na schematach, przewód czujnikowy winien być oznaczony kolorem czerwonym, a powrotny - kolorem zielonym, a na czarno-białych schematach: przewód czujnikowy zaznacza się kreską przerywaną lub ciągłą pogrubioną a przewód powrotny – cienką ciągłą. We wszystkich charakterystycznych miejscach sieci (załamania, kolana, trójniki, wejścia do węzłów, itp.) winny być naniesione odległości wyraŜone w % - od miejsca pomiarowego.

Na etapie projektowania naleŜy przewidzieć potrzebne ilości komponentów oraz sporządzić specyfikację materiałowo - ilościową instalacji sygnalizacyjnej dla planowanych odcinków sieci. Instalacja sygnalizacyjno alarmowa jest objęta nadzorem i podlega odbiorowi przez słuŜby LPEC S.A., na kaŜdym etapie realizacji sieci i przyłączy ciepłowniczych.

6. PODSTAWA OBLICZE Ń HYDRAULICZNYCH

W dokumentacji projektowej naleŜy zamieścić obliczenia hydrauliczne projektowanego odcinka sieci. Nie jest to wymagane w przypadku narzucenia średnic rurociągów na etapie warunków technicznych wydanych przez LPEC S.A. Przy doborze średnic rurociągów sieci, ze względu na jednostkowe straty ciśnienia, hałas i inne niekorzystne efekty, nie moŜna znacząco zawyŜać prędkości przepływu. W tabeli zamieszczonej poniŜej zestawiono wielkości maksymalnych prędkości przepływu w rurociągach sieci wysokoparametrowych i zewnętrznych instalacji odbiorczych.

DN

Rurociągi wysokich

parametrów m/s

Rurociągi zewnętrznych

instalacji m/s

20 0,4 0,3

25 0,5 0,3

32 0,6 0,4

40 0,8 0,45

50 0,9 0,5

65 1,0 0,6

80 1,2 0,7

100 1,4 0,8

125 1,6 0,9

150 1,8 1,0

200 2,0 1,2

250 2,2 1,3

300 2,3

350 2,4

400 2,5

450 2,6

500 2,7

600 2,8

IO – RPP/03/2015

12

Przy doborze średnic rurociągów sieci rozdzielczych (osiedlowych) i przyłączy naleŜy kierować się wielkością ciśnienia dyspozycyjnego. Straty liniowe i miejscowe naleŜy obliczać zgodnie PN-76/M-34034 - Rurociągi. Zasady obliczeń strat ciśnienia. Dopuszcza się stosowanie tzw. długości zastępczych. Nie dopuszcza się korzystania z tabel, zwłaszcza tych opracowanych dla innego typoszeregu rur stalowych.

7. PODSTAWA OBLICZE Ń WYTRZYMAŁOŚCIOWYCH

7.1. Dopuszczalne obci ąŜenia Dopuszczalne maksymalne napręŜenia osiowe przedstawia poniŜsza tabela:

System rurociągów

Rurociągi wysokich

parametrów N/mm2

Rurociągi zewnętrznych

instalacji N/mm2

Rurociągi ciepłej wody i cyrkulacji

POJEDYNCZE (dopuszczone po

uzgodnieniu)

150 (185)

150 (185)

bez ograniczeń

PODWÓJNE 150 150 bez ograniczeń 8. ZMIANY KIERUNKU

8.1. Kolana

Do zmiany kierunków trasy sieci słuŜą kolana (łuki) o kątach od 5 do 900 (dobierane co 50),

bądź układy tych kolan,. W miejscach przewidywanych kompensacji naturalnych naleŜy stosować kolana, których kąty gięcia są zbliŜone do 90°. Dopuszcza si ę projektowanie zmian kierunków trasy sieci cieplnych z zastosowaniem kolan o zakresie kątów gięcia od 60° do 90° pod warunkiem zastosowania współczynnika zwiększenia zasięgu strefy kompensacyjnej i właściwego wyliczenia przemieszczenia wierzchołka kolana.

W przypadku zastosowania kolan o kącie odchylenia trasy sieci od 5° do 60°, winny by ć traktowane jako nie kompensacyjne i naleŜy zabezpieczyć je przed niekorzystnym oddziaływaniem przemieszczeń rurociągów przez zastosowanie układów zastępczych. NaleŜy unikać stosowania układów zastępczych z wykorzystaniem rzeczywistych punktów stałych. W wyjątkowych przypadkach, przy obustronnie krótkich odcinkach rurociągów (odległość do NPS max 12 m), dopuszcza się stosowanie kolan od 45° do 60° pełni ących funkcję kolan kompensacyjnych. W tym przypadku naleŜy zastosować współczynnik zwiększenia zasięgu strefy kompensacyjnej poparty właściwym wyliczeniem przemieszczenia wierzchołka kolana, oraz podać w projekcie n/w dane:

wartość współczynnika korekcyjnego, wydłuŜenia wolnych końców, obliczeniowe przemieszczenie wierzchołka takiego kolana.

Dla potrzeb właściwego wykonania połączenia mufowego, zaleca się aby zachować min. odległość 2,5 m prostego odcinka, pomiędzy sąsiednimi kolanami. 8.2. Strefy kompensacyjne

W celu zabezpieczenia zespołu rurowego w miejscu występowania kompensacji naturalnej, naleŜy zaprojektować strefę kompensacyjną o określonej długości i grubości dostosowanej do wielkości przemieszczania się wierzchołka kolana - z zastosowaniem poduszek piankowych (układanych z obu stron kaŜdego z rurociągów sieci). Strefę tą, naleŜy projektować równieŜ wszędzie tam, gdzie występuje oddziaływanie gruntu na powierzchnię płaszcza osłonowego. (np. zwęŜki, trójniki, załamania trasy, odpowietrzenia, odwodnienia).

Nie dopuszcza się stosowania tak zwanych „piaskowych” stref kompensacyjnych polegających na poszerzeniu wykopu i zasypaniu rurociągu grubszą warstwą piasku. Z uwagi na konieczność utrzymania temperatury płaszcza osłonowego HDPE poniŜej 50°C nie naleŜy przekraczać zalecanych grubości stref kompensacyjnych – zaleŜnych od sposobu ich wykonania.

IO – RPP/03/2015

13

W przypadku większych przemieszczeń wierzchołków naleŜy rozpatrzyć moŜliwość budowy niszy kompensacyjnej, zmiany geometrii sieci lub zastosowanie elementu kompensacji osiowej. 8.3. Ukosowanie

W przypadku niewielkich odchyleń kątowych w strefie poślizgu, moŜna dokonać korekty (zmiany) kierunku trasy projektowanej sieci ciepłowniczej poprzez ukosowanie na połączeniach spawanych. Wymaga się, aby kolejne ukosowania na tym samym rurociągu wykonywać, w odległości nie mniejszej niŜ 20 krotność średnicy nominalnej rurociągu. W przypadku projektowania ukosowania w sieciach, w których stosuje się kompensatory osiowe, naleŜy zachować min. odległość 12 m - od punktu ukosowania do pierwszej spoiny kompensatora. Maksymalna zmiana kierunku osi rurociągu wykonana metodą ukosowania na jednym połączeniu stalowych rur przewodowych nie powinna przekraczać: DN 32 ÷250 max 2° DN 300 max 1,5° DN 400 max 1° ≥DN 500 max 1° 8.4. Kaskady

Kaskady - pionowe zmiany wysokości rurociągów sieci ciepłowniczych nie powinny być traktowane jako elementy kompensacyjne. Wskazane jest projektowanie kaskad w obudowie studni lub szybów. W przypadku projektowania kaskad bezpośrednio w ziemi, naleŜy uwzględnić dodatkowe obciąŜenie zboczem. 9. ELEMENTY SIECI CIEPŁOWNICZYCH 9.1. Komory, studnie

Projektowanie nowych komór i studni na trasie rurociągów preizolowanych w celu usytuowania armatury odcinającej (ewentualnie spustowej i odpowietrzającej) oraz aparatury kontrolno - pomiarowej i sygnalizacji alarmowej, naleŜy ograniczyć do miejsc wyraźnie wskazanych przez LPEC S.A. - w punktach węzłowych sieci. Z uwagi m.in. na moŜliwość skutecznego wykonania uszczelnienia przejścia rurociągów przez ściany płaskie, zaleca się stosowanie komór o przekroju prostokątnym – z elementów z betonu zbrojonego dostępnych na rynku. Gabaryty komór naleŜy uzgodnić w LPEC S.A.

W przypadku przebudowy sieci kanałowych na preizolowane, naleŜy rozwaŜyć celowość pozostawienia istniejących komór, zwłaszcza gdy istnieje konieczność dostosowania ich wymiarów i konstrukcji do aktualnie obowiązujących przepisów prawa, w tym przepisów BHP, (min. wymiary: wysokość w świetle 1,8 m, wolna przestrzeń manewrowa o pow. 0,18 m2 i szer. 0,7 m, oraz wyposaŜone w co najmniej 2 włazy ø 0,8 m). Komory oraz studnie naleŜy projektować w miejscach dostępnych: poza jezdniami, parkingami oraz posesjami osób prywatnych. Na rurociągach ciepłowniczych, przed i za komorami stosować układy zmniejszające napręŜenia w odcinkach rurociągów wewnątrz komór, wykonanych w systemie tradycyjnym. Stropy komór (studni) (zwłaszcza z niewielkim naziomem), w celu ograniczenia wykraplanie pary wodnej, winny być ocieplone termicznie, a takŜe w miarę moŜliwości wentylowane - rurą nawiewną Ø 150 (wprowadzoną ok. 0,5 m od dna komory) oraz wywiewną. Rury te, wyprowadzone ponad teren, winny być zakończone wylotami skierowanymi do dołu i zabezpieczone siatką metalową o oczkach ok. 1x1 cm.

IO – RPP/03/2015

14

9.2. Odwodnienia Rurociągi sieci ciepłowniczej naleŜy układać ze spadkiem umoŜliwiającym ich odwodnienie.

Projekt powinien zawierać rozwiązanie sposobu odprowadzenia wody sieciowej zgodnie z obowiązującymi przepisami. NaleŜy w maksymalny sposób wykorzystywać moŜliwość odwadniania i odpowietrzania sieci w pomieszczeniach węzłów cieplnych, gdzie odprowadzenie wody spustowej do kanalizacji winno odbywać się poprzez studzienkę schładzającą.

W przypadku rurociągów preizolowanych o niewielkich średnicach (do DN 125), odwodnienia naleŜy stosować jedynie wówczas, gdy ilość spuszczanej wody (pojemność rurociągów) jest większa niŜ 2 m3.

Jako podstawowe rozwiązania odwodnień preferowane są tzw. dolne z grawitacyjnym odprowadzeniem wody spustowej:

z wyprowadzeniem preizolowanych rurociągów odwodnienia do betonowej studni zaworowej o średnicy min. 1,0 m i o głębokości dna ok. 0,6 m poniŜej tych rurociągów. Rurociągi odwodnienia od armatury spustowej wykonane z rur stalowych czarnych winny być wyprowadzone do betonowej, bezodpływowej studni schładzającej o średnicy 1,4 m o pojemności czynnej nie mniejszej niŜ 5% objętości opróŜnianych rurociągów (min. 1,5 m3), usytuowanej w najbliŜszym otoczeniu trasy sieci.

wykonanie odwodnienia z rur stalowych czarnych z armaturą spustową umieszczoną we wspólnej komorze z armaturą zaporową (odcinającą) sieci, z odprowadzeniem wody spustowej do bezodpływowej studni schładzającej, j.w.

W przypadku sieci usytuowanej na niewielkiej głębokości, tj., gdy pionowa odległość od poziomu terenu do pokrętła armatury nie przekracza 0,65 m, dopuszcza się wykonanie w/w odwodnień jak wyŜej, lecz w niskiej komorze (studni) z włazami usytuowanymi centrycznie nad armaturą, umoŜliwiające wykonywanie czynności manipulacyjnych z poziomu terenu.

Jako armaturę spustową odwodnień sieci wysokich parametrów o średnicy Dn ≥ 40 naleŜy stosować zasuwy klinowe kołnierzowe a w pozostałych przypadkach staliwne zawory kołnierzowe grzybkowe (na odpowietrzeniach zawory kulowe do wspawania lub zawory kołnierzowe grzybkowe) – przeznaczone do pracy przy ciśnieniu nominalnym 2,5 MPa i temperaturze do 1500C, a w sieciach o niskich parametrach - odpowiednio 1,6 MPa i 1000C.

Odwodnienia preizolowane tzw. górne (z trójnikiem odwodnienia skierowanym do góry), dopuszcza się do stosowania w wyjątkowych sytuacjach, jedynie w przypadku braku moŜliwości zastosowania rozwiązania podstawowego, przy czym projekt winien uwzględniać moŜliwość wystąpienia ruchów króćca odwodnienia wywołanego odkształcaniem się rurociągu głównego.

Przykładowe rozwiązania komór z armaturą odcinającą i odwodnieniami sieci o średnicy do DN 300 zamieszczono w załącznikach do niniejszych wytycznych. Komory dla armatury zaporowej o średnicy większej niŜ DN 300 wymagają odrębnego opracowania projektowego.

9.3. Odpowietrzenia

Kształtując geometrycznie sieci (profile), naleŜy dąŜyć do maksymalnego wykorzystania moŜliwości ich odpowietrzania w pomieszczeniach węzłów cieplnych lub w komorach z armaturą zaporową. W sytuacji braku takich moŜliwości dopuszcza się projektowanie odpowietrzeń preizolowanych w lekkich obudowach Ø 425 mm wykonanych z rur karbowanych (jak studnie kanalizacyjne), z włazami dostosowanymi do istniejącej nawierzchni. Dla umoŜliwienia wykonywania czynności manipulacyjnych z poziomu terenu, pionowa odległość do dźwigni zaworów odpowietrzeń nie moŜe przekraczać 0,65 m. W celu zabezpieczenia obsługi przed oparzeniem gorącym czynnikiem, wyloty z tych zaworów winny być wykonane w formie fajek skierowanych w dół - usytuowanych po przeciwnej stronie niŜ pokrętła zaworów.

NaleŜy bezwzględnie uwzględnić moŜliwość wystąpienia ruchu króćca odpowietrzenia wywołanego wzdłuŜnym odkształcaniem się rurociągu głównego.

9.4. Armatura zaporowa

NaleŜy stosować wyłącznie armaturę sieciową o charakterystykach określonych w specyfikacji LPEC S.A. – stanowiącą Załącznik nr 1. Armaturę zaporową (odcinającą) na sieciach i przyłączach ciepłowniczych naleŜy projektować w miejscach uzasadnionych względami eksploatacyjnymi - poza strefami kompensacyjnymi. Dotyczy to równieŜ lokalizacji odwodnień i odpowietrzeń.

IO – RPP/03/2015

15

W sieciach preizolowanych jako armaturę zaporową o średnicy do DN 125 stosujemy

kulowe zawory preizolowane z trzpieniami w rurach osłonowych umieszczonymi w przestrzeniach ograniczonych rurami karbowanymi z tworzyw sztucznych o śr. 425 mm oraz z włazami dostosowanymi do istniejącej nawierzchni - jak w studniach kanalizacyjnych. Ilustruje to rysunek zamieszczony powyŜej. Dla potrzeb ułatwienia zlokalizowania tak zamontowanej armatury w terenie, naleŜy przewidzieć umieszczenie stosownej tabliczki z domiarami, umieszczonej na najbliŜszym stałym obiekcie (budynek, ogrodzenie, itp.), lub na słupku.

Zawory kulowe o średnicy DN ≥ 150 (z napędem ślimakowym), a takŜe przepustnice naleŜy projektować w komorach. W sieciach i przyłączach wysokoparametrowych naleŜy stosować armaturę zaporową wykonaną ze stali węglowych w wersji do wspawania, np. zawory kulowe lub przepustnice z uszczelnieniem „metal na metal” - na ciśnienie nominalne 2,5 MPa i temperaturę do 150 0C, a na niskoparametrowych odpowiednio: 1,6 MPa i 100 0C z dopuszczeniem przepustnic międzykołnierzowych. Nie dopuszcza się przepustnic z uszczelnieniem mieszanym, np. lamelowym. 9.5. Aparatura kontrolno - pomiarowa

Dla potrzeb kontroli parametrów czynnika grzejnego, LPEC S.A. moŜe wskazać w wydawanych Warunkach Technicznych miejsca montaŜu aparatury kontrolno – pomiarowej w określonych komorach.

Do pomiaru temperatury nośnika ciepła naleŜy stosować termometry techniczne cieczowe proste, o zakresie pomiarowym do 150 0C (1000C w sieciach niskoparametrowych) - osadzone w tulejach z rur stalowych grubościennych bez szwu zabezpieczonych przed korozją, lub ze stali nierdzewnej.

IO – RPP/03/2015

16

Do pomiaru ciśnienia naleŜy stosować manometry tarczowe metalowe o średnicy tarczy 100 lub 160 mm, wyposaŜone w zestaw zespolony tj. króciec grubościenny, zawór odcinający kulowy spawany, rurka syfonowa krótka z kurkiem lub zaworem manometrycznym.

9.6. Redukcje średnicy

ZwęŜki naleŜy projektować za trójnikami oraz za przewidywanymi w przyszłości ewentualnymi miejscami odgałęzień od sieci. Projektując redukcję średnicy na rurociągach preizolowanych, naleŜy pamiętać o przeanalizowaniu skokowego wzrostu napręŜeń w rurze stalowej o mniejszej średnicy, który jest proporcjonalny do stosunku powierzchni przekroju rur. Z uwagi na w/w napręŜenia, zespoły te mogą ulegać przemieszczeniom i w związku z tym wymagane jest wykonanie "stref kompensacyjnych" z poduszek piankowych wokół tych elementów.

Nie naleŜy projektować redukcji średnicy rurociągu o więcej niŜ dwie dymensje na jednej zwęŜce preizolowanej. 9.7. Odgał ęzienia

Odgałęzienie boczne sieci powinno być wykonane w sposób umoŜliwiający zmniejszenie jego oddziaływania na punkt włączenia w rurociąg główny, a dobrane długości odcinków powinny spełniać wymagania kompensacji przemieszczeń rurociągu głównego i odgałęzienia.

Nie dopuszcza się stosowania odgałęzień bocznych o długościach prostych odcinków przekraczających 10 m, licząc od punktu włączenia do pierwszego kolana - nawet jeŜeli producenci systemów preizolowanych w swoich katalogach dopuszczają dłuŜsze odgałęzienia. NaleŜy przestrzegać zasady doboru minimalnej średnicy odgałęzienia, jak niŜej:

stosunek wartości liczbowych średnic: odgałęzienia i rurociągu głównego DN ≤ 400 nie moŜe być mniejszy od 1/6;

stosunek, jak wyŜej dla rurociągu głównego DN > 400 nie moŜe być mniejszy od 1/3.

w przypadku zastosowania odgałęzienia o mniejszej średnicy, niŜ wynika z powyŜszych zaleŜności, grubość ścianki rury odgałęźnej nie moŜe być mniejsza od grubości ścianki rury głównej.

W LPEC preferowane są trójnikowe - górne odgałęzienia od sieci preizolowanych, tzn. w

miarę moŜliwości naleŜy projektować te odgałęzienia z odejściem trójnika do góry. Trójniki (rur przewodowych) - prostopadłe, wznośne, równoległe winny być wykonane jako

kute, lub z tzw. wyciąganą szyjką.

Po uzgodnieniu z LPEC S.A., dopuszcza si ę projektowanie odgał ęzienia metod ą tzw. techniki wcinki na gor ąco (nawiertka). 9.8. Punkty stałe

Rzeczywiste punkty stałe na sieciach ciepłowniczych bezkanałowych naleŜy stosować sporadycznie i tylko w przypadkach:

wykonywania załamań trasy sieci pod kątem w zakresie: od 10O do 45O, ochrony rurociągów sieci kanałowych przed oddziaływaniem rurociągów sieci

preizolowanych zmieniających rozkłady sił w istniejących układach, zabezpieczenia miejsca odgałęzienia wykonywanego bez połączenia elastycznego, zabezpieczenia kolana kompensacyjnego przed zmianami spowodowanymi zjawiskiem

„płynięcia" kompensatorów osiowych, zabezpieczenia układów kolan o niedostatecznej zdolności kompensacyjnej w stosunku do

potrzeb układanych rurociągów, konieczności zabezpieczenia instalacji w budynkach przed oddziaływaniem rurociągów

przyłączy.

IO – RPP/03/2015

17

9.9. Rury ochronne Poprzeczne przejścia rurociągów sieci i przyłączy ciepłowniczych pod jezdniami naleŜy

projektować prostopadle do osi drogi. Wykonywanie tych przejść w rurach ochronnych, zarówno w otwartych wykopach jak i metodą przecisku, (przewiertu) dopuszcza się wyłącznie na wyraźne Ŝądanie zarządców dróg, słuŜb kolejowych, lub w warunkach uniemoŜliwiających wykonanie rozkopu. W tym przypadku winny być one zaprojektowane jako część samokompensacji o niewielkich przemieszczeniach osiowych, w sposób umoŜliwiający wymianę odcinków sieci ułoŜonych w rurach ochronnych bez konieczności wykonywania rozkopu, a projekt winien określać strefy montaŜowe przecisków. Dobrane płozy (zamontowane w odpowiednim rozstawie), winny umoŜliwiać ruchy osiowe rur preizolowanych, oraz swobodny ich montaŜ na budowie.

Końce rur ochronnych naleŜy wyposaŜyć w termokurczliwe, dzielone opaski, tzw. manszety uniemoŜliwiające penetrację piasku z podłoŜa i zasypki do przestrzeni między rurami ochronnymi i osłonowymi. Nie dopuszcza się elastomerowych opasek zaciskowych.

9.10. Przejścia przez przegrody budowlane

NaleŜy stosować rozwiązania typowe dla sieci preizolowanych. Przejścia rurociągów preizolowanych przez przegrody budowlane winno być wykonane jako uniwersalne, tzn. wodo- i gazoszczelne, np. uszczelnienie typu WGC. Dodatkowo, w zaleŜności od geometrii sieci i przewidywanych kierunków napręŜeń termicznych naleŜy stosować:

w miejscach, gdzie nie wystąpią przemieszczenia osiowe i poprzeczne – pojedyncze pierścienie gumowe o średnicy dostosowanej do zewnętrz. średnicy rury płaszczowej,

w miejscach, przewidywanych przemieszczeń osiowych – podwójne pierścienie j.w. z zastosowaniem taśmy poślizgowej,

w przypadku przemieszczeń poprzecznych – adaptery przejściowe.

NaleŜy przewidzieć i pozostawić niezbędną długość (min. 15 cm) końców rur osłonowych (w preizolacji) od strony wewnętrznej, umoŜliwiającą zamontowanie i obkurczenie muf końcowych, tzw. end capów, które niezaleŜnie od obkurczenia, oba jej końce (na rurze osłonowej oraz przewodowej) naleŜy dodatkowo zabezpieczyć poprzez zaciśnięcie typowymi opaskami stalowymi.

W przypadku pionowego wprowadzenia rurociągów przyłącza do pomieszczenia budynku, rura osłonowa (preizolacji) winna się kończyć min. 30 cm nad posadzką.

Nie dopuszcza się projektowania przejść rurociągów w ławach fundamentowych, wieńcach, nadproŜach, ławach słupowych i innych konstrukcjach nośnych. 9.11. Połączenia z sieciami kanałowymi

Stosować rozwiązania typowe dla połączenia sieci preizolowanych z kanałowymi zalecanymi przez producentów systemów preizolowanych. Połączenie powinno zapewniać szczelność przejścia rur preizolowanych przez ściankę kanału czy komory oraz zabezpieczenie rurociągów kanałowych przed przekazaniem sił od rurociągów preizolowanych. Rozwiązanie konstrukcji obudowy odgałęzienia preizolowanego od sieci wykonanej w obudowie kanałowej winno być załączone do projektu. Nie dopuszcza się wykonania odgałęzień na załamaniach sieci kanałowej, w miejscach kompensacji bądź w istniejących komorach wykonanych na załamaniach sieci kanałowych.

W przypadku łączenia nowego odcinka sieci z istniejącą wykonaną w technologii kanałowej, projektant winien sprawdzić i określić wartość napręŜeń związanych z wzajemnego oddziaływania tych odcinków sieci w miejscu ich styku.

10. PRÓBY I BADANIA

Badanie jakości wykonania: a) 100% połączeń spawanych rurociągów, b) instalacji alarmowej, c) połączeń mufowych,

- zgodnie z obowiązującymi wytycznymi Spółki. Badanie szczelności – będące jednocześnie wodną próbą ciśnieniową zmontowanych

rurociągów powinno być przeprowadzone po wykonaniu prac spawalniczych i badaniu nieniszczącym spoin, przy czym wartość ciśnienia próbnego winna być nie mniejsza od 1,5

IO – RPP/03/2015

18

ciśnienia roboczego - dla sieci ciepłowniczej bez armatury, oraz 1,25 ciśnienia roboczego z zamontowaną armaturą.

Dopuszcza się przeprowadzenie tego badania rurociągów o średnicy Dn ≤ 125 z uŜyciem spręŜonego powietrza o nadciśnieniu 0,2 bar. 11. ROBOTY ZIEMNE

11.1. Zagłębienie ruroci ągów preizolowanych

Standardowa wysokość przykrycia rurociągów preizolowanych o średnicy rur przewodowych Dn ≤ 400 wynosi 0,8 m, a w pozostałych przypadkach 1,0 - 1,2 m. Wymagane jest by w terenach nieutwardzonych rurociągi te były przykryte co najmniej 0,5 m warstwą naziomu, a w ciągach jezdnych min. 0,4 m - licząc od dołu podbudowy nawierzchni.

W miejscach przewidywanego duŜego obciąŜenia, np. ruchem kołowym, a takŜe w przypadku zagłębienia rurociągów większego niŜ 2,5 m - naleŜy stosować dodatkowe płyty odciąŜające, układane nad rurociągami. Rozwiązania te wymagają uzgodnienia LPEC S.A. na etapie projektu. 11.2. ŁoŜe piaskowe, zasypka wykopów

Rurociągi preizolowane naleŜy projektować na podsypce piaskowej o grubości co najmniej 0,1 m wykonanej z piasku drobnego i średniego o uziarnieniu 0 – 4 mm. W przypadku układania tych rur w istniejących obudowach kanałowych, minimalna grubość podsypki wynosi 0,2 m, a wymagana odległość od rury osłonowej do ściany kanału nie mniejsza niŜ 0,15 m. Po zakończeniu wszystkich prac montaŜowych oraz prób i badań naleŜy przewidzieć uzupełnienie łoŜa piaskowego z boków i nad rurami do wysokości min. 0,1 m z jego ustabilizowaniem do uzyskania stopnia zagęszczenia równego lub większego od 98%.

W terenach tzw. zielonych, pozostałą część wykopu moŜna zasypywać gruntem rodzimym pozbawionym kamieni, korzeni i innych zanieczyszczeń mineralnych i organicznych, z zagęszczaniem warstwami 0,2 – 0,3 m.

W przypadku nawierzchni utwardzonych całość zasypki rurociągów, aŜ do warstw podbudowy, naleŜy projektować z piasku - jak łoŜe, ze szczególnym zwróceniem uwagi na ubijanie warstwami 0,2 – 0,3 m, do uzyskania stopnia zagęszczenia nie mniejszego od 98%.

Na wysokości ok. 0,3 m nad rurociągami projektować ułoŜenie taśmy znacznikowej w kolorze fioletowym lub róŜowym.

Do obliczeń przyjmować piasek o cięŜarze γ=19 kN/m3 i kącie tarcia wewnętrznego φ=32,5O (obliczeniowy współczynnik tarcia µ=0,4).

12. DOKUMENTACJA PROJEKTOWA SIECI

Opracowana dokumentacja projektowa sieci i przyłączy ciepłowniczych, podlega uzgodnieniu w LPEC S.A. w pełnym zakresie, tj. pod względem technicznym, merytorycznym, a takŜe w zakresie jej kompletności.

Do uzgodnienia naleŜy przedłoŜyć 2 kpl. dokumentacji oraz inne opracowania związane (elektryczne, konstrukcyjne, teletechniczne, wod.-kan.). Po uzgodnieniu 1 kpl. pozostaje w archiwum naszej Spółki.

Zawarte w projektach rozwiązania winny być moŜliwe do wykonania z technicznego punktu widzenia, przedstawione w sposób czytelny, zgodne z najnowszą wiedzą i sztuką inŜynierską oraz winny spełniać wszystkie wymagania formalne.

JeŜeli projekt budowlany nie określa w sposób wystarczający i jednoznaczny szczegółów rozwiązań technicznych, niezbędnych do wykonania danej sieci ciepłowniczej, naleŜy sporządzić projekty wykonawcze, które równieŜ podlegają uzgodnieniu w LPEC S.A.

Wszystkie zapisane strony części opisowej projektów (łącznie ze stroną tytułową) muszą być ponumerowane, a w części graficznej arkusze opatrzone odrębnymi, kolejnymi numerami.

Poszczególne tomy dokumentacji projektowych sieci ciepłowniczych winny być trwale oprawione, a oprawy (z uwagi na przepisy prawne o archiwizacji), nie mogą zawierać Ŝadnych elementów metalowych.

IO – RPP/03/2015

19

Projekty wykonawcze sieci powinny zawierać:

Stronę tytułową z jednoznacznie określonym przedmiotem opracowania, data (mm.rrrr), autorem (autorami) z podaniem nr i zakresu właściwych uprawnień projektowych i własnoręcznym podpisem.

Część opisową ze spisem treści, wymaganymi uzgodnieniami i innymi dokumentami oraz opisem technicznym zawierającym odniesienia do właściwych norm, katalogów, programów obliczeniowych.

Część rysunkową zawierającą plany sytuacyjne zagospodarowania terenu, profile, schematy montaŜowe z określeniem stref kompensacji, numeracją połączeń (na rurociągu powrotnym ten sam numer, lecz np. ze znaczkiem ‘), oraz szczegóły określające w sposób jednoznaczny wykonanie przedmiotowego zadania, schematy połączeń instalacji sygnalizacyjno - alarmowej.

Specyfikacje (zestawienia) urządzeń i materiałów z nazwą, symboliką i danymi technicznymi pozwalającymi na precyzyjną ich identyfikację oraz ilością,

Przedmiar robót i kosztorys inwestorski, w przypadku realizacji inwestycji w ramach umowy o przyłączenie do sieci ciepłowniczej.

Przykład zestawienia materiałów instalacyjnych: Lp. Wyszczególnienie Charakterystyka Jedn. Ilość

1 Rura preizolowana stalowa czarna ze szwem w HDPE z rezystancyjną sygnalizacją alarmową

Dn 65/160 L=12,0 m szt. 3

2 Łuk (kolano) preizolowany z rury stalowej czarnej ze szwem w HDPE z rezyst. sygn. alarmową

Dn 65/160 Kąt 900 L = 1,0 m x 1,0 m

szt. 2

3 Trójnik boczny preizolowany z rur stal. czarnych ze szwem w HDPE z rezyst. sygn. alarmową

Dn 65/160 / Dn 50/140 Ltr. = 1,5 m Lodg. = 1,0 m

szt. 1

4 ZwęŜka preizolowana z rur stal. czarnych ze szwem w HDPE z rezyst. sygn. alarmową

Dn 80/65 L = 1,0 m szt. 2

5 Rura preizolowana podwójna stal. cz. ze szwem w HDPE z rezystancyjną sygnalizacją alarmową

2Dn 50/225 L= 6,0 m szt. 6

6 Izolacje połączeń z mufą termokurczliwą sieciowaną radiacyjnie

Dn 65/160 kpl 4

7 Rękaw termokurczliwy (end cap) Dp/Dn 160/65 szt. 1

8 Pierścień gumowy (przejście przez ścianę) Dp 160 szt. 2

Uwaga: - Zestawienie winno być sporządzone w tabeli (arkusz Microsoft Excel) - oddzielnie dla elementów preizolowanych,

armatury, pozostałych materiałów oraz dla instalacji sygnalizacji alarmowej. - W przypadku wystąpienia wielu krótkich odcinków rur prostych (o tych samych parametrach), naleŜy zsumować ich

długości i zestawić jako tzw. domiary w długościach handlowych. - Dokumentację projektową naleŜy przedłoŜyć się w 4 egz. plus 1 egz. na nośniku elektronicznym. PoniŜej, przedstawiono przykładowy układ projektu z podziałem na części:

1. Opis techniczny 1.1. Podstawa opracowania 1.2. Zakres opracowania 1.3. Warunki terenowe i gruntowe 1.4. Roboty ziemne i konstrukcyjne 1.5. Roboty montaŜowe w technologii preizolowanej i tradycyjnej 1.6. Uwagi końcowe

2. Obliczenia 2.1. Bilans cieplny 2.2. Straty ciśnienia i dobór średnic

IO – RPP/03/2015

20

2.3. Obliczenia wytrzymałościowe rurociągów 3. Wykaz materiałów

3.1. Zestawienie elementów preizolowanych 3.2. Zestawienie elementów sygnalizacji alarmowej 3.3. Inne elementy instalacyjne 3.4. Materiały konstrukcyjne, antykorozyjne, izolacyjne, uszczelniające

4. Załączniki 4.1. Warunki techniczne realizacji sieci (przyłącza) wydane przez LPEC Sp. z o.o. 4.2. Uprawnienia i oświadczenia projektanta 4.3. Opinia ZUDP w sprawie uzgodnienia trasy projektowanej sieci ciepłowniczej 4.4. Fakultatywnie inne wymagane dokumenty: BIOZ, decyzje WOŚ i WKZ

5. Część rysunkowa 5.1. Plan sytuacyjno-wysokościowy 5.2. Profil podłuŜny 5.3. Przekroje poprzeczne w miejscach charakterystycznych 5.4. Schemat montaŜowy rurociągów z numeracją połączeń elementów. 5.5. Schemat montaŜowy instalacji alarmowej (z numeracją jak w pkt. 5.4.) z

usytuowaniem punktu pomiarowego uzgodnionym z Działem Elektrycznym LPEC S.A.

ZATWIERDZIŁ: Piotr Maleszyk

Dyrektor ds. Planowania i Rozwoju (podpis nieczytelny)

IO – RPP/03/2015

21

ZAŁĄCZNIK Nr 1 Lista referencyjna armatury dla sieci ciepłowniczyc h

1) Armatura preizolowana:

a) do DN125 - zawory kulowe preizolowane jak w pkt. 9.4 DZT BROEN, KLINGER, NAVAL, VEXVE

(Zawory kulowe od DN ≥ 150 - z napędem ślimakowym, a takŜe przepustnice naleŜy projektować w komorach)

2) Armatura zaporowa w komorach:

a) Zawory kulowe do wspawania – do średnicy DN125 z uchwytem ręcznym,

b) Zawory kulowe do wspawania – od średnicy DN150 z przekładnią:

DZT BROEN, KLINGER, NAVAL, VEXVE.

c) Przepustnice do wspawania od DN 300 – z uszczelnieniem „metal-metal”:

HÖGFORS, VEXVE.

3) Armatura odwodnieniowa:

a) Zasuwy kołnierzowe klinowe fig.- 043;

b) zawory grzybkowe z korpusem staliwnym np. fig.- 218;

MAŁAPANEW Ozimek , ZETKAMA, FA „GŁUCHOŁAZY”.

4) Armatura odpowietrzająca (spinki):

a) Zawory kulowe do wspawania:

DZT BROEN, NAVAL, VEXVE.

b) Zawory grzybkowe kołnierzowe PN25 i PN16

ZETKAMA, FA „GŁUCHOŁAZY”. 5) Osprzęt do sygnaliazacj alarmowej Lokalizatory do zdalnego monitoringu – zestaw telemetryczny VTM G007 wraz z modułem wejść/wyjść typu D, modułem EDRAL PG1, kartą SIM, zasilaczem – VECTOR Gdynia Lista referencyjna osprz ętu instalacji sygnalizacyjno alarmowej firmy BRANDE S:

• łączniki zaciskowe BS-QU (do łączenia przewodów pomiarowych) • rurka termokurczliwa BS-SRA (do wodoszczelnego izolowania miejsc połączeń przewodów) • skuwka kabla BS-STK (do zakuwania końcówek kabla) • podstawka dystansowa BS-AH (do właściwego pozycjonowania przewodów względem rury przewodowej ) • przedłuŜacz BS-SL2 (izolacja koloru czerwonego- do wodoszczelnego wyprowadzenia

pętli pomiarowej z pod end-kapu) • przedłuŜacz BS-SL4 (izolacja koloru czarnego – do odpornego na wysoką temperaturę

łączenia masy z puszkami końcowymi BS-AD) • łącze masowe BS-RFA (do wytworzenia niezawodnego połączenia elektr. masy rury

z urządzeniem kontrolnym) • puszka końcowa BS-AD (do okablowania zewnętrznego w tym przedłuŜaczy BS-SL2) • puszka pomiarowa BS-MD1 (umoŜliwia podłączenie przyrządu pomiarowego – 1 pętla) • puszka pomiarowa BS-MD2 (umoŜliwia podłączenie przyrządu pomiarowego – 2 pętle) • lokalizator przenośny BS-POK (do ręcznej lokalizacji zawilgocenia, wycieku, przerwy pętli)

PoniŜej przykładowe zestawienie instalacji sygnalizacji alarmowej w formie tabeli. Elementy sygnalizacji alarmowej – system BRANDES

6.6 Puszka przyłączeniowa typ BS-AD szt. 1

6.7 Kabel przedłuŜający dwuŜyłowy typ BS-SL2 mb. 4,0

6.8 Tulejka (łącznik) zaciskowa typ BS-QU szt. 8

6.9 Skuwka kabla typ BS-STK szt. 8 6.10 Koszulka (rurka) termokurczliwa typ BS-SRA szt. 8

6.11 Podstawka dystansowa typ BS-AH szt. 4

6.12 Taśma papierowa o szer. 25mm do mocowania podstawek dystansowych

- szt. 1

IO – RPP/03/2015

22

IO – RPP/03/2015

23

IO – RPP/03/2015

24

IO – RPP/03/2015

25

ZAŁĄCZNIK Nr 3

Wymagania archiwalne dla projektów technicznych, op racowa ń (koncepcji) przedkładanych w LPEC S.A.

Wymagania archiwalne dla opracowań dokumentacji projektowych:

1. kategoria archiwalna „A” - wszystkie projekty sieci ciepłowniczej i jej elementów

towarzyszących, jak teŜ innego typu opracowania (koncepcje) które są związane z siecią

ciepłowniczą:

• dokumentacja musi być trwałe scalona (zszyta), zszycie dokumentu nie moŜe zawierać

elementów metalowych;

• wszystkie zapisane strony opisowe muszą być kolejno ponumerowane wraz ze stroną

tytułową i załącznikami;

• wszystkie załączniki naleŜy wpiąć za częścią opisową a przed częścią rysunkową projektu;

• część graficzną w postaci map, rysunków, schematów naleŜy ponumerować osobną

numeracją;

• numerację stron, arkuszy, rysunków naleŜy zawrzeć w spisie zawartości zamieszczonym

na początku opracowania.

2. kategoria archiwalna „B10” - wszystkie projekty (opracowania) węzłów cieplnych i instalacji

grzewczych:

• dokumentacja musi być trwałe scalona (zszyta);

• dokumentacja musi zawierać spis zawartości zamieszczonym na początku

opracowania.