www.ΑΠΟΓΝΩΣΗ - publicμαντικές που πιστεύουν ακόμα σε...
TRANSCRIPT
www.ΑΠΟΓΝΩΣΗ.gr
7
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ «ΝΤΑΜΠΛΙΓΙΟΥ, ντάμπλγιου, ντάμπλγιου, φίλοι φορ γιου. Ή μήπως φιλί φορ γιου; Όπως και να ’χει, λίγο με νοιάζει».
Το χέρι γλιστρά στο enter κι ο κόσμος των ροζ παραθύρων ξανοίγεται διάπλατα μπροστά του. To μεγαλύτερο σάιτ γνωριμιών στην Ελλάδα, www.fili4u.gr, όπως τον ενημερώνει η ιστοσελίδα που εμφανίζεται. Για να μάθει αμέσως μετά ότι το αστέρι της εβδομάδας είναι ο Αστέρης, με... κάμποσους πόντους βαθμολογίας, ακολουθεί ο Ρένος, τελευταία μια γυναίκα, η Θάλεια.
«Καλέ, τι είναι όλοι αυτοί που ποζάρουν χαμογελαστοί και με αυτοπεποίθηση;» αναρωτιέται, για να διαπιστώσει λίγα λεπτά αργότερα –όταν έγινε και ο ίδιος μέλος– ότι πρόκειται για ανθρώπους όλων των ηλικιών, παντρεμένους, χωρισμένους, ελεύθερους, που αναζητούν ταίρι. O Aστέρης, ο Ρένος και η Θάλεια –αν αυτά είναι τα πραγματικά τους ονόματα κι αυτές οι φωτογραφίες τους– είναι απλώς οι καλύτεροι, αυτοί δηλαδή που ψηφίστηκαν από τους υπολοίπους, σε μια ηλεκτρονική ψηφοφορία, ως οι έχοντες τα πιο ενδια φέροντα προφίλ.
ΜΑΡΩ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ
8
Τώρα, τι είδους σύντροφο αναζητούν στο Ίντερνετ, ο θεός και η ψυχή τους! Στη σχετική ερώτηση του σάιτ, όταν διαμορφώνει κάποιος το προφίλ του, υπάρχουν οι επιλογές φιλία, κουβέντα, σχέση, γάμος. Πουθενά το σεξ. Κι όμως, αν ανατρέξει κάποιος στα προφίλ τους –όπως κάνει αυτή τη στιγμή ο ξερακιανός νεαρός υπάλληλος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες πληροφορικής, που έχει αναλάβει το «audio»... της τράπεζας όπου βρίσκεται αυτή την ώρα, και ειδικά όταν αρχίσει να λαμβάνει τα πρώτα μηνύματα από μερικούς που τον βρήκαν «ενδιαφέροντα»– θα διαπιστώσει ότι κυρίως περί αυτού πρόκειται.
Όντως πρόκειται για σάιτ αναζήτησης ευκαιριακού σεξ. Αν και σίγουρα θα υπάρχουν και εξαιρέσεις, ίσως κάποιοι αφελείς, κάποιοι απελπισμένοι ή κάποιες αθεράπευτα ρομαντικές που πιστεύουν ακόμα σε πρίγκιπες και παραμύθια. Παρακαλώ συγκρατήστε την τελευταία κατηγορία, θα καταλάβετε αργότερα γιατί.
Όταν κάποιος εκεί μέσα παρουσιάζει τον εαυτό του, φυσικά και δεν το ομολογεί. Μου λέτε όμως τώρα εσείς, τι άλλο θα μπορούσε να ψάχνει ένας παντρεμένος με παιδιά, γύρω στα σαράντα με πενήντα, όταν δηλώνει ότι αναζητά γυναίκα για κουβέντα ή φιλία... με ύψος από 1,60 έως 1,70 και βάρος από πενήντα έως εξήντα κιλά; Γιατί, αν πράγματι ήθελε να συζητήσει μαζί της το Μεσανατολικό, τότε τι σημασία έχει αν είναι ογδόντα κιλά; Κι αν πάλι στόχος του ήταν μόνο η φιλία, τότε ποιος ο λόγος οι περισσότεροι «υποψήφιοι» να αυτοσυστήνονται ως ξανθοί ή μελαχρινοί γαλανο
www.ΑΠΟΓΝΩΣΗ.gr
9
μάτηδες, με αθλητικό ή γυμνασμένο σώμα, και το κυριότερο... με μεταπτυχιακές σπουδές και εισόδημα άνω των 3.000 ευρώ;
Άξιον απορίας πράγματι. Τι σημασία έχει το εισόδημα σ’ ένα σάιτ γνωριμιών; Τους τα μετράνε πριν τον πιουν τον καφέ και πριν συναφθεί η οποιαδήποτε σχέση έρωτα ή φιλίας;
Είναι γεγονός βέβαια ότι πολλά μπορούν να ξεκινήσουν από έναν απλό καφέ «κι ό,τι προκύψει», όπως επισημαίνεται σε αρκετά προφίλ ενδιαφερομένων.
Όπως είναι επίσης γεγονός πως ό,τι και να υποστηρίζει το σάιτ με προτάσεις περί φιλίας, σύναψης σχέσης ή απλής κουβέντας, ακόμα και αλληλογραφίας, εδώ πρόκειται για μια πραγματική αποκάλυψη. Την αποκάλυψη ότι ο σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται σε συναισθηματικό αδιέξοδο. Και ψάχνεται... Όχι πια στα μπαρ και στις καφετέριες, όπως ίσως γινόταν το καμάκι στα νιάτα μας, αλλά στο Ίντερνετ. Χωρίς να διστάζει να εκθέσει τον εαυτό του και να εκτεθεί ακόμα και με «hot», όπως επισημαίνεται, φωτογραφίες, τις οποίες, προειδοποιεί το σάιτ, δεν επιτρέπεται να δει κανείς κάτω από τα δεκαοκτώ! Πάλι καλά. Είναι δώδεκα το μεσημέρι, κατακαλόκαιρο, αρχές Αυγούστου για την ακρίβεια. Πολλοί θα έφευγαν για διακοπές σήμερα, ίσως και να το έχουν ήδη κάνει. Ο νεαρός υπάλληλος ιδρώνει και ξεϊδρώνει πάνω στον υπολογιστή, για την ακρίβεια έχει ζαλιστεί από τις αποκαλύψεις του, ενώ περισσότε
ΜΑΡΩ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ
10
ρο απ’ όλα θα ήθελε μια παγωμένη μπίρα. Μία είπα; Κάντε τες δύο, ίσως και τρεις.
Τα όνομά του είναι Ισίδωρος. Λίγο πριν από τα σαράντα, ένα βήμα προτού διαβεί το κατώφλι της μέσης ηλικίας, ξερακιανός, με διαπεραστικό βλέμμα, με γυαλιά και ελαφριά φαλάκρα, αν και τα μαλλιά διατηρούν ακόμα το γυαλιστερό μαύρο χρώμα που είχε κάποτε. Θεωρείται κορυφή από τους συναδέλφους του στους υπολογιστές. Αυτή άλλωστε είναι και η μοναδική του ασχολία στη ζωή. Μαζί με τα ράλι αυτοκινήτων. Εκκεντρικός, μοναχικός, σαν να περνάει τη ζωή του μόνος, αυτός και το μηχάνημα.
Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι οδηγεί σαν τρελός, με ταχύτητες που αγγίζουν, ίσως και να ξεπερνούν, τα όρια της τρέλας. Κι όταν τον ρωτούν, λέει ότι παρ’ όλα αυτά οδηγεί προσεκτικά, κι αυτό είναι αλήθεια. «Γιατί αν πρόκειται να σκοτωθεί κανείς», είναι η χαρακτηριστική φράση του, «αυτό δε θα συμβεί λόγω ταχύτητας αλλά λόγω απροσεξίας. Και μην ξεχνάτε πόσοι σκοτώνονται με ογδόντα στις εθνικές οδούς!»
Εκνευρίζεται απίστευτα όταν του λένε ότι τρέχει την ώρα που οδηγεί. Σ’ εμάς τους πιο κοντινούς του και ελάχιστους φίλους του είναι γνωστή η ιστορία πως κάποτε κατέβασε από το αυτοκίνητο κοπέλα στην εθνική οδό –εντάξει, είχε στάση του ΚΤΕΛ– όταν άρχισε να τσιρίζει υστερικά για τα διακόσια που είχε αγγίξει το κοντέρ.
Άλλη μια φορά, πάλι, του ήταν αδύνατον να εξηγήσει γιατί κολλάει, όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε, με μανία πίσω
www.ΑΠΟΓΝΩΣΗ.gr
11
από τους αργούς οδηγούς και αρχίζει να αναβοσβήνει τα φώτα, μέχρι να πάνε στην άκρη.
«Κι αν εκείνη τη στιγμή αυτός μπροστά πάθει έμφραγμα ή για άλλο λόγο φρενάρει απότομα, τότε τι θα γίνει;» τον είχε ρωτήσει εκείνη σε μια από τις ατελείωτες συζητήσεις τους στα Στάρμπακς του Κολωνακίου, του Χαλανδρίου, της Κηφισιάς, όπου συναντιόντουσαν. «Θα πέσεις πάνω του, το δυστύχημα θα είναι γεγονός, και τότε δε θα έχει απολύτως καμιά σημασία το ποιος έφταιγε. Απλώς θα έχει συμβεί το χειρότερο».
«Ναι, δεν ξέρω γιατί το κάνω, απλώς το κάνω», απάντησε αμήχανα τότε με χαμηλή φωνή. Και μάλλον από τότε που του το είπε εκείνη, σταμάτησε να το κάνει, κι ας τρέχει πάντα σαν τρελός στις εθνικές, κι ας μπαίνει με τις πάντες, τραβώντας χειρόφρενο ακόμα και στα στενά του Ζωγράφου, όπου μένει.
Είναι τριάντα οκτώ ετών, επάγγελμα μηχανικός. Όχι πολιτικός, αλλά ηλεκτρολόγος. Με ειδίκευση στους υπολογιστές. Προσοχή, όχι των ΤΕΙ, αλλά του Πολυτεχνείου. Το τονίζω, έχει σημασία η διαφορά. Όπως συχνά του αρέσει να διευκρινίζει, τεχνοκράτης. Οπαδός των μαθηματικών και της φυσικής – όσα δεν εξηγεί η δεύτερη, τα προσδιορίζουν τα πρώτα. Αλλάζει τη βίδα, όπως συνηθίζει να λέει, όταν δεν του κάνει.
Όταν όμως βρει την κατάλληλη, τότε δεν την αλλάζει με τίποτα. Όπως εκείνη. Δε θα την άλλαζε ποτέ. Με καμιά και με τίποτα.
ΜΑΡΩ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ
12
Tη συνάντησε για πρώτη φορά σ’ ένα πάρτι της οδού Ιπποκράτους. Από εκείνα τα μαθητικά εφηβικά πάρτι, εκεί γύρω στα δεκατέσσερα, όπου οι μισοί έβγαιναν στο μπαλκόνι και κάπνιζαν αρειμανίως, κάποιοι λικνίζονταν με τη μουσική – Beatles και Pink Floyd εκείνη την εποχή, για τα σημερινά ελληνικά και λαϊκά, ούτε λόγος τότε. Και για να μην μπερδεύεστε, βρισκόμασταν τέλη δεκαετίας ’70 αρχές ’80, και κάποιοι, και ο Ισίδωρος ήταν σίγουρα ανάμεσά τους, φλέρταραν για πρώτη, άντε δεύτερη φορά με το αλκοόλ.
Αυτός ήταν δώδεκα κι εκείνη δεκαπέντε. Όταν την πρωτοείδε, καθόταν μόνη σε μια μεριά, ξένη με το περιβάλλον –ούτε κάπνιζε ούτε έπινε ούτε χόρευε– και απλώς παρατηρούσε τους άλλους γύρω της να τα κάνουν όλα αυτά. Ήταν πανέμορφη. Μακριά, ίσια κατάμαυρα μαλλιά, λεπτή, τα γυαλιά που φορούσε τότε της έδιναν γοητεία. Και χάρη και σοφία!
Είχε ακούσει πολλές φορές τους γονείς και τους θείους του κολλητού του να μιλούν γι’ αυτήν. Την ανέφεραν συχνά, τόσο στο σπίτι του στο Αγρίνιο –εκεί μεγάλωνε ο Ισίδωρος και πήγαινε σχολείο– όσο και στην Αθήνα, όπου διέμεναν οι θείοι και τα ξαδέρφια του κολλητού του, και δικού μου πρώτου ξαδέρφου, του Απόστολου.
Η δική της οικογένεια –ο μεγαλοεπιχειρηματίας πατέρας της για την ακρίβεια– πάντα είχε θέση στο τραπέζι μας, ως θέμα συζήτησης εννοείται. Κι εκείνη... Το καλύτερο κορίτσι, έλεγαν η μάνα και η θεία μου, μητέρα του Απόστολου. Τι ήθος! Τι ομορφιά! Σπάνιο πλάσμα. Και πρώτη μαθήτρια. Το αιώνιο απωθημένο όλων των γονιών.
www.ΑΠΟΓΝΩΣΗ.gr
13
Εγώ καθόμουν με την Άννα –έτσι λέγεται εκείνη– στο ίδιο θρανίο. Κι ο ξάδερφός μου ο Απόστολος στο ίδιο θρανίο με τον Ισίδωρο στο Αγρίνιο. Συναντιόμασταν συνήθως όλοι μαζί αρκετές φορές στο σπίτι μου, χωρίς ωστόσο η Άννα και ο Ισίδωρος να έχουν ανταλλάξει ποτέ μια κουβέντα. Εκείνος έλεγε ότι η Άννα ήταν κάτι σαν αντίβαρο δικό μου. Πρώτη μαθήτρια εκείνη, τελευταία εγώ. Κούκλα εκείνη, ασχημόπαπο εγώ. Μπαλαρίνα η Άννα, αγοροκόριτσο εγώ. Κι όμως, ήμασταν οι καλύτερες φίλες, απόλυτα δεμένες, λες και μας έδενε μια κοινή μοίρα.
Κόρη χωρισμένων γονιών και μοναχοπαίδι, η Άννα ήταν σαν να έβρισκε καταφύγιο στην πολυμελή και πολύβουη δική μας οικογένεια. Ίσως γι’ αυτό περνούσαμε σχεδόν όλα τα Σαββατοκύριακα μαζί, στο σπίτι της οδού Ιπποκράτους συνήθως, αλλά και στο εξοχικό μας στο Μάτι. Η Άννα ουσιαστικά ανήκε στην οικογένειά μας. Οι γονείς μου την είχαν σαν δεύτερη κόρη τους. Και τον Ισίδωρο, που ήταν ο κολλητός του ξαδέρφου μου, κάτι σαν έναν ακόμα γιο τους. Όταν, φυσικά, ερχόταν στην Αθήνα.
Η μάνα του, μια φτωχή και αμόρφωτη γυναίκα από τη Μυρτιά, ένα χωριό στη λίμνη Τριχωνίδα, θεωρούσε την οικογένεια του Απόστολου αλλά και τη δική μου πρότυπο για τον ορφανεμένο γιο της. Και γιατί όχι; Όλοι σταθήκαμε δίπλα του όταν αργότερα αποφάσισε να σπουδάσει στην Αθήνα – αυτό ήταν το όνειρό της, που έγινε πραγματικότητα τελικά.
Από τότε, κι εκείνα τα πρώτα χρόνια στην οδό Ιπποκρά
ΜΑΡΩ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ
14
τους, ο Ισίδωρος ξανασυνάντησε πολλές φορές την Άννα. Δεν κατάφερε όμως ποτέ να της μιλήσει. Του ήταν αδύνατον. Ντρεπόταν. Ντρεπόταν απίστευτα. Έφτανε μόνο η ιδέα ότι θα την πλησίαζε και θα της μιλούσε για να κοκκινίσει μέχρι τα αφτιά.
Ο Απόστολος και η αφεντιά μου μας ήταν αδύνατον να τον καταλάβουμε. Και τώρα που αναπολώ εκείνα τα χρόνια, είναι γεγονός ότι μας ζήτησε πολλές φορές να τον συστήσουμε, να πούμε κάτι γι’ αυτόν σ’ εκείνην. Η απάντηση που έπαιρνε ήταν πάντοτε η ίδια: Δεν είναι για τα μούτρα σου!
Ποτέ δεν κατάλαβε τι είχαν τα μούτρα του, και ίσως να υπερβάλλαμε κι εμείς. Εντάξει, ωραίος δεν ήταν ποτέ. Αλλά τι πείραζε; Είχε, και το διατηρεί ακόμα, απίστευτο μυαλό, μαύρα σγουρά μαλλιά, και τέλος πάντων μια ζεστή γεμάτη συναισθήματα καρδιά, αποκλειστικά και μόνο για εκείνην.
Εκείνη πάντως αμφιβάλλω αν ήξερε καν το όνομά του, αν θυμόταν την ύπαρξή του. Άλλωστε ο Απόστολος ήταν αρκετά εντυπωσιακότερος. Αν επρόκειτο να κοιτάξει κάποιον μικρότερο, θα κοιτούσε σίγουρα εκείνον. Που ήταν και ξανθός γαλανομάτης!
Και τώρα... Ναι, τώρα, εκείνο το ζεστό απομεσήμερο του Αυγούστου, για πρώτη φορά την είχε χωρίς να το ξέρει μπροστά του, ολοκληρωτικά δική του. Για την ακρίβεια, μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή. Με το ψευδώνυμο Λόρι.
www.ΑΠΟΓΝΩΣΗ.gr
15
Να ήταν ο ιδιοφυής χορτοφάγος Στιβ Τζομπς, που ζει σήμερα σ’ ένα σπίτι χωρίς έπιπλα –τι περίεργο, κι ο Ισίδωρος το ίδιο!– μαζί με τον άλλο εκκεντρικό ροκά, τον Στίβεν Βόζνιακ, που έμελλε ν’ αλλάξουν τη ζωή του;
Όπου κι αν βρίσκονται σήμερα –στις Ηνωμένες Πολιτείες με την οικογένειά τους, ο ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας ως αφεντικό της APPLE και ο άλλος ως απλός δάσκαλος που μαθαίνει στα παιδιά κομπιούτερ–, τους χρωστάει μεγάλη χάρη. Αν φυσικά όλα όσα πρόκειται να σας διηγηθώ έγιναν πραγματικά και δεν ήταν απλώς μια επινόηση του εκκεντρικού και σίγουρα μοναδικού μυαλού του.
Αν δεν υπήρχαν εκείνοι –το επιχειρηματικό μυαλό του πρώτου και το εφευρετικό του δεύτερου–, ο Ισίδωρος εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα του Αυγούστου δε θα μπορούσε να επικοινωνήσει μέσω email και κομπιούτερ με τον οποιοδήποτε άγνωστο, ούτε θα συναντούσε εκείνη στο Διαδίκτυο, για να καταφέρει επιτέλους να της ζητήσει ραντεβού, κάτι το οποίο του ήταν αδύνατον να κάνει τόσα χρόνια διά ζώσης.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τις μέρες ίσως που εμείς ψαχνόμασταν στα εφηβικά πάρτι της εποχής, νεαροί ακόμα τότε, ο Τζομπς και ο Βόζνιακ αποφάσιζαν να κατασκευάσουν στο γκαράζ του σπιτιού του πρώτου έναν προσωπικό υπολογιστή, αφού πούλησαν πρώτα ο Τζομπς το αυτοκίνητό του και ο Βόζνιακ την αριθμομηχανή του.
Συγκέντρωσαν το «αστρονομικό» ποσό των 1.300 δολαρίων και ξεκίνησαν την εταιρεία τους, που έχει εξελιχθεί σή
ΜΑΡΩ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ
16
μερα σε έναν από τους μεγαλύτερους κολοσσούς στη διεθνή αγορά. Θα την έχετε ακούσει την περίφημη APPLE. Αυτό που ίσως δε γνωρίζετε είναι ότι το apple, το μήλο δηλαδή, ήταν το αγαπημένο φρούτο του Τζομπς, εξ ου και το όνομα της εταιρείας που άλλαξε την καθημερινότητα, και όχι μόνο, της ανθρωπότητας.
Μέχρι τότε οι υπολογιστές ήταν μηχανήματα τεράστια και χρησιμοποιούνταν μόνο από τις βιομηχανίες. Αυτοί οι δύο νεαροί έβαλαν ουσιαστικά τον ηλεκτρονικό υπολογιστή στα σπίτια μας και άλλαξαν την καθημερινότητά μας, τον τρόπο ζωής μας, τις ερωτικές σχέσεις και τις συνήθειες του πλανήτη.
Ήξεραν ο Τζομπς και ο Βόζνιακ τότε στο γκαράζ του σπιτιού τους ότι θα ερχόταν ένα μεσημέρι του Αυγούστου που θα καθόταν εκείνη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή στο σπίτι της για να τη συναντήσει ο Ισίδωρος ως Λόρι μέσα από έναν υπολογιστή μιας μεγάλης τράπεζας; Μάλλον όχι.
Κι αυτό που έκανε εκείνη τη στιγμή ο Ισίδωρος ήταν ένα τεχνικό audio, όπως λένε, κάτι σαν ξεσκαρτάρισμα, των ροζ, και όχι μόνο, ιστοσελίδων, όπου μπαίνουν την ώρα της δουλειάς οι εργαζόμενοι για να ξεσκάσουν.
Να ξεσκάσουν; Να φλερτάρουν, να μιλήσουν, να περπατήσουν στα δαιδαλώδη μονοπάτια του Διαδικτύου, να παίξουν μηχανικά διάφορα παιχνίδια, να αραδιάσουν κάνα δυο μπούρδες για τον εαυτό τους σε κάποιο «chat», όπως λέγονται, ωραιοποιώντας τον μέχρι εκεί που δεν παίρνει, για