WINTERSCHOOL - vrijdag 23 januari t/m vrijdag 30 januari 2009

In dankbaarheid

Ik kwam deze week om in

Strakke meditatiehouding en

Onwankelbaar vetrouwen in de Weg

Rechtstreeks te ontwaken in diepe Geest-grond

Dat was de intentie en hoop

Maar ach, het liep niet als gedacht

Op rottende bodem van diepste geheimen

Lag daar nog de giftigste pijl

Te wachten om afgeschoten te worden

Treffend in afgronden van diepe zelfhaat

Tot uiting gebracht verliest

Het langzaam zijn macht

En komt, o zo voorzichtig, in beeld

De echte, ware kracht: dat had ik nooit verwacht

Liefde, Liefde, Liefde, Liefde

Met Liefde,

Guido

De Weg leidt naar het einde van de Weg.

Ik vertrouw erop,

geniet ervan en ga

vreugdevol verder.

Friso

Hortend stotend ik

Aangerommeld

Moegekneed, stommelend

Een krijsende big

Ook goed

Langzaam zak ik in het besef

Wat in de diepte gaan betekent

De verfijning van elke beweging

De juiste aandacht, redeneringsloos

Openstellen voor het waarneembare

Waarnemen van het onzichtbare

Loslaten, laten vallen

Geruisloos wandelen in de ruimte

Zelf

Wouter

Mijn kop in de pan

uitgekookt ego

gaat brallend ten onder

in een vuur

dat het zijne niet is

de oefenvorm laait

een ster getuigt

het geloof redt

het vertrouwen wint aan kracht

ideeën van pijn zijn mijn demonen

onvoorwaardelijkheid is mijn doel

Amogasiddhi's moedra is mijn buik

rustig open levend

stamel ik nog wat na

bawa, bawa

In dankbaarheid,

Birgitta

Vervreemd was deze,

van waarachtigheid.

Vertrouwend enig mens,

dacht zij, de beoordelende kijker.

Liefhebbend enig mens,

dacht zij, de behoeftige stalker.

Waarlijke waarachtigheid,

de diepe, zachte kracht van het hart.

Rotsvast vertrouwend

gooi ik het anker uit

en stap overboord.

Lieke

Karmarommel

verborgen in de donkerbruine grond die

eenmaal omgeploegd en opengewoeld

haar sporen zichtbaar maakt

wordt door Dharmaregen schoongespoeld

wat de Weg naar bevrijding mogelijk maakt.

Dank Ad.

Getekend: onvoorwaardelijkheid

Juul

Een week de tijd om het leven te vieren.

Zwanger van verlangen duik ik erin om

de verleidingen van het ego te ontsluieren.

En ondanks of dankzij alle moeite en pijn,

diepe dankbaarheid voor het mooie

wonderlijke proces dat ik niet ben.

Wieke

Een onwrikbaar fundament is gelegd,

ik zit erin sta erin loop erin verdwijn erin

wat is het dat altijd aanwezig is?

en altijd liefdevol is, zelfs in de grootse wreedheid?

met groot vertrouwen zet ik de volgende stap,

of wórdt de volgende stap gezet?

grote twijfel aan verschijningsvormen

grote inzet vanwege een besef van urgentie

ga ik voort naar de plek waar geen

enkel woord beklijft.

Pas op! Echte vreugde ligt op de loer.

Jean-Paul

Zittend op het kussen kun je de oogwormen tellen of je best doen

Met een zelfmoordduik in het oog van de orkaan

wordt verandering een constante.

Een wit licht zo helder als de zon begint te stralen

en zet mij door het vergrootglas van toewijding van binnen in vuur en vlam.

Al het praten wordt zo snel zinloos dat je het niet eens doorhebt

zoals een lekkende kraan van zichzelf niet weet dat hij lekt

maar de boel ondertussen wel flink onder water zet.

Karma is krachtig spul.

Wat moet ik met mijn kiezelverzameling?

Ik trek mijn ankers uit de drekkige karmaklei onder mijn vlot

en laat de Dharmawind mij vertrouwend op mijn vlot naar veiliger wateren voeren.

Daar aangekomen is de rivier o zo breed

ik werp vervolgens de ankers in mijn bekkenbodem

en hijs de vlag in mijn hart als symbool voor mijn thuis-zijn.

Daar verblijf ik dan

en wijd me verder aan de oefenvorm.

Landau

Ramdas was deze week bij me en zei:

"Zing Gods naam en laat alles los.

Als God in je is kan er geen ik meer zijn."

Grote dankbaarheid.

Dank aan mijn leraar.

Dank aan mijn reisgenoten.

Bernadette

De kracht van mijn adem

in mijn buik gevoeld

De mens sluimert

De angst is groot

Manifestatie

Geborgen en vertrouwd.

Dankbaar dat ik dit heb

mogen beleven.

Anne-Marie

Tussen twee vuren

Als een bevroren steen kom ik

in super slow-motion rollend en klut…send

als op de bodem van een gletsjer

koud en gevangen, stuurloos en protesterend

klaar voor het kiezel-spitaal

Het is het karma van de steen

om niet te kunnen kiezen

een steen wordt bewogen

van gletsjer naar strand

of naar een boerenpad in Wadeleux

Waar de zon zijn ijsjas langzaam ontdooit

een tractorband zich om hem plooit

de hoef van een koe hem belaagt

waar zijn plek precies goed is

na de dooi in de pratsj nu

klaar om te dienen wat de Dharma hem toont

Zo gaat het Piet Petrus de steen

breekbaar als lei ga ik, vloeibaar als

grint; diep van binnen een

gewaarzijn heel even van

gloeiende lava met de

a van …aaaa…

Hoe kon het ook anders na

een week tussen twee vuren

Links van me Ad

rechts

de kachel

Piet

Deze zoutpop

Zwom altijd al

Zonder te bewegen

In levensvreugde.

Frank

Een innerlijke verhuizing

Wat zijn er veel zaken opgeslagen in mijn hoofd.

Ik ben de hele week aan het sjouwen geweest om zoveel mogelijk te verhuizen van

mijn hoofd naar mijn buik.

Heel veel gedachten, indrukken, aannames, beelden opnieuw bekijken, weggooien,

verhuizen naar mijn buik.

En dan te weten dat het nog verder moet - dóór naar mijn hart.

Lichamelijk en geestelijk een zware klus, maar wel een die veel voldoening geeft.

De monnikennaam Rust geeft me daarbij veel houvast.

Het is als bij een verhuizing: er komt veel tevoorschijn waarvan ik niet meer wist dat ik

het had, maar dat wél in de weg staat om rust te kunnen vinden.

Het maken van contact met mijn hart is voor mij het moeilijkst, maar geloven dat het

kan geeft mij de motivatie om gewoon door te gaan.

Mieke

De drie Lichamen,

Van binnen naar buiten.

Van Charneux naar Val-dieu.

Een cirkel, als symbool

van eenheid en verbondenheid.

Tijdens de heilige 10 minuten

geschoven om mijn vinger…

De middelvinger.

Janine

Meteen het eerste uur van deze sesshin werd mijn basis:

mijn manier van denken over en ervaren van God - overhoop gehaald.

En een opdracht was geboren: "Wat wil je, en hoe kun je op een betere manier in het

Goddelijke staan?"

In de loop van de week ontdek ik dat Zen veel aspecten blootlegt en veel

leermomenten geeft:

- het "grootste probleem": egoïsme (naar mijn geval vertaald: angst)

- de "juiste intentie": onvoorwaardelijkheid (wat voor mij resulteerde in kracht: staan

voor wie en wat ik ben in connectie met het Goddelijke)

- zacht worden, zodat ik durf los te laten en mijn ego niet alles laat managen

Zo ontstaat er een andere Godsconnectie.

De prachtige natuur waar ik steeds naar kan uitwijken en de lieve, soms

confronterende mensen om me heen, maken deze week zeer waardevol en doen me

beseffen dat ik weer iets meer Mens ben geworden.

Bedankt,

Marij

Stilte, alles is welkom

Het Hart wil bloeien

Open, intiem en kernachtig

Alles uit de kast

Weg voorbehoud

Weg hoogmoed

Weg angst

Niks geen particulier proces.

Klein ik, bedankt voor je diensten,

het is tijd om te gaan.

Het Dharmahart is klaar om verder

tot bloei te komen.

Michiel

Overgave

Twee handen

in beweging

Karma, Dharma

Twee handen ontmoeten elkaar

Eerst ruw, onwennig, aftastend

Tien vingers ontmoeten elkaar

Eerst ruw, onwennig, aftastend

Eén voor één zoeken ze

voorzichtig contact met elkaar

De duim zegt: Geef me je

hand, je mag er zijn.

Twee handen dansen met elkaar

in vreugde en overgave

op het ritme van de Dharma.

Desireé

Hoe sta ik op dit moment in mijn proces?

Tot nu toe heb ik geslapen en in deze week is er een begin van wakker worden

ontstaan.

Er is een aantal eye-openers geweest en de komende tijd hoop ik me die te herinneren

en te beleven.

Ik heb tot nu toe gedreven op mijn stemmingen: dingen overkwamen mij en mijn

zelfbeeld werd bepaald door mijn - vooral negatieve - ideeën, overtuigingen.

Ik liep achter de muziek aan.

Deze week heb ik er een notie van gekregen dat het ook anders kan; dat wist ik wel,

maar nu voel ik het:

dat het me niet alleen goed kan gaan als het me goed gaat, maar dat het me ook goed

kan gaan als het met niet goed gaat.

Dat het gewoon gaat zoals het gaat en het leeft zoals het zich voordoet. Ik wist dat

natuurlijk wel als concept, maar niet als beleving.

Nu is het aan mij om de draai te maken.

Voor de muziek uit te gaan lopen, ook al speelt het orkest vals.

Daarbij kan ik gebruik maken van de gewonnen inzichten die ik deze week heb

opgedaan.

Met name het vermogen om verbinding te maken met mijn innerlijke kern en dus met

het universum via mijn buikademhaling is daarbij de grootste krachtbron - een

ontdekking.

Dit inzicht is me nog nooit zo duidelijk geweest als nu en niet alleen als inzicht maar

ook als ervaring.

Ik zie mezelf als een niet-weter die maar wat verdwaasd als een kip zonder kop

rondrent.

Nu ga ik mezelf zien als degene die weet dat het mogelijk is om zelf de leiding te

nemen - alle rotzooi tot nu toe los te laten, de vrijgekomen ruimte te vullen met licht.

Dat is mijn menselijke opdracht en mijn potentieel.

Ik ga daar aan staan.

Maar ondertussen schijt ik in mijn broek.

Ad, graag wil ik mijn respect en waardering uitspreken voor de manier waarop je je

deze week hebt gemanifesteerd - en zie dit nou niet als iets wat ik zeg om aardig

gevonden te worden.

Ik ben weer terug bij Prajna.

Hub