VREGOV SISTEM

Sistemski razvojni model – (France Vregov model)

Ovaj model koji je razvio France Vreg, u najvećoj se mjeri približava teorijskom konceptu informaciono – komunikacionog sistema, i to iz dva razloga. Prvo, on sistemski razvojni model komunikacije analizira kao podsistem globalnog društva, i drugo, sagledava ga kao dinamičnu cjelinu koja ima sposobnost preoblikovanja, odnosno razvoja. Osnovna odlika Vregovog modela nije održavanje, odnosno statička ravnoteža (homeostaza) kao što je to slučaj sa većinom drugih modela, već mijenjanje i sposobnost restruktuiranja, što ga svrstava u adaptivno – procesne modele. Vreg razlikuje: Morfostatičke komunikacijske sisteme – Koji teže zatvorenosti i usmjereni su na održavanje postojeće ravnoteže u društvu. Morfogenetske komunikacijske sisteme – Koji teže otvorenosti i usvajanju inovacija, te stalno iznova narušavaju ravnotežu nastojeći da je ponovo uspostave na uvijek višem nivou složenosti.

Bazični model komunikacionog procesa

Ovaj model je nastao 1949. godine od strane dvojca Šanona i Vivera. U osnovi je ovo isti model na djelu i slučaju. Na primjer, komunikacija posredstvom radija. Izvor (novinar) saopštava informaciju (govor) prenosniku (mikrofon) koji pretvara u fizičke signale koji putuju kanalom (Hercovi talasi) da bi ih zatim prijemnik pretvorio u poruku (artikulirani zvuk) za primaoca. Potrebno je dodati da komunikacija nije moguća ako izvor i primalac informacije ne koriste isti kod, tj. ako signalima ne pridaju isto značenje. Šum je takodjer važan element komunikacionog procesa. To je smetnja koja može da se javi na kanalu i koja može da izmjeni fitičku strukturu signala. Da bi se šum sveo na minimum,

pribjegava se redundanci. To je višak (preobilje) ili ponavljanje informacija koje opterećuju kanal, ali doprinosi boljem razumjevanju poruka. Posljednji dio komunikacijskog procesa jeste povratna sprega (feedback). Tu primalac poruke, poslije njenog dekodiranja postaje pošiljalac i posredstvom kanala šalje odgovor.