van de Oranjes kent pupi l lenziin

a)esteit 'Wim Mulder heeft 17 iaar met leden van het

Koninkl i jk Huis op de tennisbaan gestaan. En

hi j kent ze door en door. Jul iana met haar

geniepige 'v ieze' bal len. De fanat ieke Beatr ix.

En de valsspelende Wil lem-Alexander. . .

l--\/ \ls het kloot dat iemands ware karakter het bestc zichtbaar

worclt tijclens sportbeoeítning clan tnoct Witn Mrrlclcr als geen

ander een kcnner zljn van de leclen van ()Its Koninklijk Huis. Ze-

ventien jaar lang was hij telrnisleraar van dc Oranjes, ecrst op

Soestclijk en later op Drakensteyr-r. "Als Willem-Alexandel k<>

ning wordt, heb ik drie regerend v()rsten lesgegcvcu," glimlacl-tt

de nu 55-jarige Mulder, die uit een echte tennisÍamilie stamt.

"Miin vader werd een keer door Soestcliik gebelcl, me n zocht een

tennisleraar en blijkbaar stond hii goed aangeschreveu. Vauaf

mi jn achtt iende ging ik met hem mee als assistent, nadat hi j

wercl afgekeurd ben ik het alleen blijven doen. Ïren Beatrix

Soestclijk verliet bleef ik claar lesgevctt zran lrenc, Margriet en

Christina en later ook aan httn kiudercn." Aan Bcatrix en 'de

jongens', zoals hij Willem-Alexander, Friso en Constantijn vader-

lijk noemt, gaf Mulder op Drakensteyn les tot httn vertrek naar

Den Haag. Daar werd httn tennisleraar ttitgenocligcl voor een

laatste les waarbij Willem-Alexander e n koningir-r Beatdx acte de

présence saven, en krecg hij als aÍischeidscadeatt een foto met

een opdracht en de handtekeningen vau hct hele gezin.

Op Prins Claus na heeft Mtrldcr met hen allemaal op de baan ge-

staan. "Claus kwam weleens met de kinderen rnee maar hocwel

hlj vroeger wel tennistc heb ik hem nooit actiefgezien op de ten-

nisbaan. Beatrix was het meest Íanatiek, zij gaf niet op en was

hard voor zichzelf. Ze stond cen keer op dc baan met blaren op

de voeten, het bloed stond in haar schoenen. Maar. je merkte

niets aan haar. Ze maakte het ttttr gewoon vol!"

Met de jonge Kroonprins had Mulcler vaak hecl wat te stellen.

" Ik ken hem ui t de t l jd dat hi j 10, l l . iaar was, en heel ondett-

gend. Voor straf moest hij weleens naast dc attto van dc recher-

cheurs lopen als zij hem van school haalden. Dan was hij tegen

hen baldadig geweest en zeidcn ze: koel eerst nlaar even a{.l"

Ook op de baan kon hij het plap;en niet laten. "Ik zei een keer te-

gen hem: 'Als je een same wint mag je mi jn racket hebben' .

Maar toen zette hij een eigen 'scheidsrechter' op de stoel, die de

meest dubieuze ballen goeclkeurde... Friso en Constantljn wa-

ren fanatieker en hadclen meer aanleg. Maar later is Willern-

Alexander een stuk sportiever p;eworden."

Niet alleen onze Kroonprins had zijn ondeugende buien. Ook

om de streken van de kinderen van prinses Irene kon Mulder

smakelijk lachen: "KoninginJuliana kwam eens naar de tennis-

baan toe, naar de kleine Carlos, en zei boos: 'Ik wil niet datjij

pijl{es naar de fietsers schietl' De ondeugd schoot namelijk pa-

pieren pijl{es naar nietsvermoedende passanten door de spijlen

van de paleishekken..." Dat zlj de tennislessen toch waardeerden

blijkt uit een kerstkaart die Mulder eens van de Bourbon-Par-

ma's kreeg; Carolina had haar naam kunstig verwerkt in een

tennisbal, en de naamJaime was terug te vinden middenin een

door hem getekend tennisracket. "De kinderen van Pr inses

Irene zljn nog een jaar lid geweest van de Hilversumse tennis-

vereniging Hoogerheide, waar ik toen aan verbonden was. Van

alle Oranjes had Irene zelf de meeste aanleg. Het spirituele in

haar sprak me aan, dat kwam ook tot uiting in onze gesprekken".

chercheur..." Bewaking was er normaal niet bij als ten paleize

werd gespeeld, a l leen maakte Mulder het op Drakensteyn

mee dat de marechaussee zwaarbewapend langs de baan

stond; deze extra bevei l ig ing was nodig omdat dest i jds de

Baader-Meinhof Groep actief was.

Slechts één keer kon er niet gespeeld worden, al had dat geen

ernstige reden. "Ik kwam een keer op Soestdijk om les te geven

en toen bleek dat de nieuwe tuinman de baan heel mooi had

aangeharkt. Zo grondig dat we er niet op konden spelen, er stui-

terde geen bal... Maar het was altijd heel gezellig, de lessen wer-

den gegeven in een ontspannen sfeer. Na de les wat napraten

met een drankje, op Drakensteyn geserveerd door koningin

Beatrix. Daarna ging zij vaak nog even zwemmen in het zwem-

bad naast de tennisbaan."

Op Soestdiik werd gespeeld op twee gravelbanen. "Als het

hoosde van de regen was er geen les, maar zo'n part icul iere

baan komt niet gauw onder water te staan en blijft vrij zacht

omdat hij weinig gebruikt wordt, dus rneestal ging de les wel

door. De lessen werden wekelijks op het gravel van Soestdijk

en de hardcourt-baan van Drakensteyn gegeven, en 's-winters

in de Expohal in Hilversum. Dat was een openbare gelegen-

heid, maar had wel een besloten baan{e met eigen z! j - ingang.

De koninkl i jke tennissers kwamen aanr i jden en konden zo

naar binnen: ervoor een rechercheur, en erachter een re-

Tennis op de atoombunkerOp Paleis Huis ten Bosch was oorspronkel i ik geen plaatsgereserveerd voor een tennisbaan, wel voor een atoom-bunker in de tuin. Totdat bleek dat hêt dak van de bunkerprecies de maat van een tennisbaan had. Sindsdien kanop het dak van de bunker een bal let je worden geslagen,

"De kindercn van Christina heb ik een enkele keer les gegeven,

evenals de oude koningin Juliana. We speelden toen met ons

drieën een partijEe met Carlos erbij. Wat ik me daarvan herin-

ner is dat ze alleen maar hele 'vieze ballen'gaf, die je metveel

moeite net wel of net niet kon halen, ze genoot daarvan!"

"Men kent de leden van het Koninklijk Huis vaak alleen van for-

mele gebeurtenissen, maarje kunt nu eenmaal niet formeel een

partij{e tennis spelen. Voor hun achttiende mochtje de prinse n

tutoyeren, daarna was het 'hoogheid', en Beatrix 'koninklijke

hoogheid' en later 'majesteit'. Maar dat riep ik natuurlijk niet op

de baan, alleen ter begroeting. Zo riep ik tijdens de les niet

'mooie bal majesteit', maar gewoon 'mooie bal'." Niet alleen op

de tennisbaan leerde Wim Mulder de meer persoonlijke kant

van de Oranjes kennen. I'Ik heb een dochterlie dar gehandicapt

geboren is, en na de geboorte kreeg ik van koningin Beatrix een

hele mooie brief. Zo leerde ik een bijzonder warme kant van

haar kennen, die buitenstaanders misschien niet direct zouden

verwachten." <ó

Texst: Wnrren WtJNHovEN / Foto: Prer Roonor

Augustus 2OO0 VORSTEN 15