Valentijnsdag 2011

Sims2SNFKGGH

Daar waarDe mist dik isJe niets zien kuntIs het enige je kunt doenVertrouwen op je gedachten en je gevoel

Niet te geloven. Juist op deze dag zit mijn haar glichty. Ik kan niet bezig blíjven

mijn haar onder mijn pet terug te duwen.

‘Hé, je haar zít wel goed.’ Geweldig. Net wat ik nodig heb: een jongen die zich

ermee gaat lopen bemoeien. ‘Zeg,’ klonk de stem opnieuw. ‘Dat vind ik

discriminatie!’

‘Ilse, Bram, niet gaan bekvechten. Er is werk aan de winkel.’ Kita sloeg haar

armen over elkaar en keek Bram aan.

Ilse zag het door de spiegel en grijnsde. ‘Ja Bram, luister naar je vriendin.’

Bram plantte zijn handen in zijn zij. ‘Kita, zie je dat ze alweer begint? De

volgende keer help ik gewoon niet meer als ik gevraagd wordt voor dit soort dingen.’

Nu was het Ilses beurt een zucht te slaken. Ze was niet van plan nog langer door haar

Spiegeltje naar de twee te luisteren. ‘Luister. Ik heb nog een paar minuten voor de trein

aankomt, dus ik moet nu gaan. Doe alsjeblieft wat je moet doen. Ik reken op jullie.’ Na nog

een laatste strenge blik borg Ilse haar spiegeltje op en roomshiftte ze naar het bewoonde

deel van de externe wereld.

In een wereldWaar de grond laag isDe lucht aan kunt rakenIs de enige plekWaar je altijd heen kuntGaan wanneer jij dat zijn wilt

Ben sloeg een bladzijde om in zijn boek. De hele treinreis had hij zitten lezen

en de hele tijd had hij zich kunnen concentreren. Maar naarmate de rit

vorderde, werd hij steeds zenuwachtiger. Het kwam steeds dichterbij.

De andere passagiers in de coupé leken natuurlijk nergens last van te hebben. Het

was voor hen evengoed Valentijnsdag. Toch was het anders dan voor hem. Zij zouden

niet iemand in levende lijve ontmoeten die ze eigenlijk al heel lang kenden van internet. Toen er

werd omgeroepen dat ze elk moment op het station aankwamen, maakte hem nog zenuwachtiger.

Het meisje met haar kauwgom dat ongegeneerd smakte, was nu nog irritanter.

Al had Ben het lezen al een paar minuten geleden opgegeven: hij sloeg het boek

pas dicht toen de trein vaart minderde. Iedereen stond op, liep langs hem heen.

Aan de ene kant wilde hij ze opzij beuken om als eerste de trein uit te zijn. Aan

de andere kant wilde hij blijven zitten. Maar hij wilde deze dag niet missen. Dus

stond hij op, liep hij naar de uitgang en zag hij haar.

Het as van het beindigdeZal dienen als ondergrondVoor dat wat zopas begon

Nu vraag je je natuurlijk af waar dat laatste op sloeg. Welja, het antwoord zit

hem in mijn WK. Nu je dit hebt gelezen, mag je helemaal naar beneden scrollen.

Daar vindt je een link naar iets speciaals voor een speciaal iemand.